Wanneer begin je aan een tweede kindje?

[cindy85]

ach ben ook nog niet bezig, maar wel aan het aftellen, hoewel dat ook wel nog een heel eindje is haha.
En ach er 'fatsoenlijk' uitzien na zwangerschap/bevalling. Je mag ook best wel zien dat je mama bent en geen puber meer toch Zolang je jezelf niet verwaarloosd toch niets mis mee. kan je dan maar beter eerst voor nummertje 2 gaan en dan alle kilo's er in 1x afkrijgen, hoef je de inspanning geen twee maal te doen haha.

@ emi: spannend!!!!

hihi ik heb het trouwens vandaag een collegaatje verteld dat we in augustus voor een derde gaan. Is dan ook wel niet zomaar een collega maar intussen wel een vriendin geworden (mag volgende week naar haar huwelijk hihi). Zij wist het ook dat we zouden proberen voor een tweede en op de dag dat haar tweede dochtertje geboren werd had ik een positieve test in mn handen en ben ik de volgende dag bij haar op kraambezoek geweest met mijn goed nieuws hihi. Leuke herinneringen . Wij zijn bovendien beiden in de running voor een promotie en het ziet er wel naar uit dat wij twee degene zijn die het wel zullen krijgen, dus is wel extra leuk dat ik dan zo met haar opschiet, kan ze me ook wat steunen in zorgen dat we die promotie vóór augustus krijgen hihi, want zie het anders wel gebeuren dat ze het weer zullen uitstellen. Dus nu even daarop focussen!

[Bati]

@ Cindy: ja dat klopt. Je kunt beter meer moeite doen voor de kilo's na het "laatste kindje". Maar ik was 23 kg bijgekomen....dus er moest wel wat af
Leuk dat je t zo goed kan vinden met je collega/vriendin. En hopelijk krijgen jullie die promotie dan snel!

[emi]

hier 32 kg aangekomen in de eerste zwangerschap :O
Nu is er 29 af. Hopelijk de komende maanden nog een paar kilo.
En sowieso ervoor zorgen dat ik niet zo veel meer aankom in de zwangerschap. Wil het eigenlijk om max 10 kg houden maarja we zien wel.

[cindy85]

jeetje zeg meiden das idd wel iets anders dan als het om zoveel bijkomen gaat. Ook niet echt leuk voor jullie lijkt me. Al heb je er natuurlijk wel prachtig resultaat voor in je armen. Wauw emi wel goed dat er alweer zoveel af is zeg!!
Dan mag ik hier niet klagen zeg, met lucas 12kg bijgekomen en na bevalling 16 afgevallen. Met lisa 8 bijgekomen die ik nu sinds deze week volledig kwijt ben, de laatste twee bleven wat plakken maar zijn door opnieuw te gaan werken is er een kilo per week af

[Bati]

@ Cindy: deels ook eigen schuld natuurlijk, niet eten maar vreten Vooral als ik misselijk was 's morgens at ik wat en was wel de misselijkheid weg. Ook was ik gestopt met roken.......nog 7 kg zwaarder dan voorheen. Maar was toch eigenlijk te licht qua gewicht voorheen. Alhoewel er nog wel 2 kg van mij af mogen. Helaas gaan de kilo's bij mij erg langzaam eraf, maja. We zien wel! Netjes dat je zo weinig bij bent gekomen bij ze beiden!
@ Emi: Wauw 32 kg.....Goed dat je zoveel af bent gevallen. Ik hoop ook als ik ooit zwanger nog word dat ik max 12 kg bij kom dan. Maar ik weet nog hoe mn eetlust toen was....geen idee of t dan minder is! Hopelijk wel anders dan doorbijten!

[cindy85]

Nou bij lucas leek't er eerst ook op alsof ik gigantisch ging aankomen. Tussen week 20 en 25 ergens (weet niet meer exact) zat ik al aan +10kg. Daarna eigenlijk maar 2kg meer bijgekomen, omdat ik toen echt wel anders gaan eten ben. Met lisa vanaf het begin meer op gelet en dat helpt wel

[Bati]

Hoe is t hier eigenlijk? @ Emi: zie dat je bijna mag testen? En de eerste ronde 28 dagen, nette cyclus (tot nu toe dan he ) Hopelijk mag ik je snel feliciteren!

[emi]

hey Bati wat leuk dat dit topic weer omhoog gehaald is.
nou hier gaat het wel goed. Ronde 1 was inderdaad keurig. Dat had ik na het stoppen met de pil niet, toen had ik rondes van 35 en 33 dagen.
nu dus na spiraal netjes.
verder dus inderdaad elke maand weer spannend. Vind deze periode wel leuk van spanning, klussen, testen of niet, ongesteld of niet, misschien groeit er wel een babietje. maar merk dat die onzekerheid ook niet altijd leuk of makkelijk is. Heb het liefst snel een positieve test.

hoe is het met jou>

[Bati]

Hier alles goed. Eigenlijk niet zoveel nieuws te vertellen Kan me voorstellen dat t spannend is allemaal, maar ook soms niet makkelijk ivm onzekerheid of je nu wel of niet zwanger bent. Hier draaien in elk geval de duimen Fijne dagen allemaal!

[Bati]

@Emi: zie nu dat je zwanger bent, gefelicteerd! Toch snel gegaan! En hoe is t met je?

[emi]

haha ja weer snel gegaan. drie maanden.
het gaat wel goed. Buiten de misselijkheid en vermoeidheid om dan. maar dat hoort erbij.
ik ben al lang blij dat de echo goed was!
en op zich is het lichamelijk en emotioneel best zwaar, een zwangerschap, het is te doen tot nu toe.

En hoe gaat het met jou?
en met de anderen?

[ikke44]

Joehoe Emi, nog gefeliciteerd meid! En ook al een goede echo gehad dus, super! Kun je er verder wel lekker van genieten? Wanneer ben je uitgerekend?

[Bati]

Gelukkig dat de echo goed was! Gelukkig dat t tot nu toe ook lichamelijk en emotioneel goed gaat!
Hier is alles goed. Qua tweede zijn we nog niet helemaal overuit. Maar t ziet er al beter uit vandaar mn ticker/banner.

[ikke44]

Ohh Bati, zie nu ineens je ticker, dus je man geeft toch meer toe?

[Bati]

@ Ikke: iets meer ja Krijg nog niet zoveel hoogte ervan, soms ja en soms weet t nog niet zeker. Dus tja, ik heb hem gezegd dat ik niet lang hiermee doorga. T is of wel of niet en zo nee, dan is dat k*t maar dan moeten we daar mee leven. En dan wil ik graag een spiraal laten plaatsen. Dus we will see.

[cindy85]

@ emi: nog gefeliciteerd met je zwangerschap! Idd wel snel gegaan weer hoor. Snapt je zoontje het al of ga je het hem pas uitleggen als je buikje duidelijker zichtbaar wordt voor hem?

@ bati: wat een stress zeg als jij er wel al aan toe bent en je man blijft twijfelen. Hopelijk kan hij snel beslissen want jij wilt ook wel weten waar je aan toe bent natuurlijk.

Hier: plannen nog steeds om vanaf augustus weer te gaan proberen, maar kan best nog wat uitgesteld worden ook. De kriebels zijn er in ieder geval in overvloed, ik zou zo meteen weer willen hihi, hormonen vieren hoogtij nu Lisa 1 jaar wordt, moet mezelf soms echt even vermanen omdat ik me zou laten verleiden tot toch vervroegen. Maar we zijn met Lisa al een hele tijd op de sukkel en dat moet eerst voorbij zijn en even een rustpauze hebben daarna ook. Dus ik hoop heel erg hard dat we deze hele periode achter ons kunnen laten tegen augustus en we relax weer aan een nieuwe zwangerschap kunnen beginnen, want als we tegen dan nog steeds aan het sukkelen zijn met haar, dan wordt de wens voor een derde maar even uitgesteld. Gezien mijn voortijdige weeën tijdens allbei de zwangerschappen geen goed idee om gestresst in een nieuwe zwangerschap te stappen denk ik zo. Maar komt vast wel in orde tegen die tijd

[cindy85]

oja en @ ikke: hoe gaat het bij jou? Ook al over de helft zie ik?

[ikke44]

Cindy, Dat was ook waar wij op gewacht hebben met L, met al dat gedoe met de kma enzo, toen dat eenmaal goed over was (het overgeven in elk geval), toen had ik ook echt weer zoiets van nu mag het wel...
Gaat goed hier hoor, inderdaad alweer over de helft, gaat echt snel. En met 2 kleine kinderen en een drukke baan heb je ook niet erg veel tijd om er bij stil te staan, moet mezelf soms echt even dwingen om te genieten van dit kleintje wat steeds actiever begint te schoppen, zo leuk.

[Bati]

@ Emi: hoe gaat t met de zwangerschap?
@ Ikke: hoe gaat t met jou?
@ Cindy: hoe was de verjaardag? En nog altijd aftellen?

[emi]

ikke44 bedankt voor de felicitaties. Ik begin er steeds meer van te genieten omdat het nu wat zichtbaarder wordt en de omgeving het begint te weten. Leukleuk weer.
Ik ben 7 oktober uitgerekend.
Hoe was de 20-weken-echo? weet je het geslacht?

Bati zijn er al knopen doorgehakt?
Met de zwangerschap gaat het hier goed. Het schiet al weer lekker op. Kan niet wachten tot de 20 weken echo en tot ik wat getrappel ga voelen. Dan wordt het veel echter. Maar tegelijk moet ik ervoor waken dat ik niet constant in de toekomst leef en ook in het hier en nu geniet.
We hebben inmiddels twee echo's gehad en die waren super! En ik laat me begeleiden door een spirituele zwangerschapscoach (ivm de PND van vorige keer), waar ik maandag de eerste sessie mee heb gehad. dat was heel indrukwekkend en heeft me erg geholpen en gaat dat ook nog doen. Dat was dus een goede keus ondanks de hoge kosten!
Verder voel ik me eigenlijk wel goed dus we gaan mooi zo door.

Cindy85 m'n zoontje snapt wel wat een baby is en wijst dan naar mijn buik of trekt mn shirt omhoog (of die van oma, vriendin, etc.) dus in zoverre snapt hij het een heel klein beetje. Ik denk dat dat nog wel iets meer komen gaat.
Hoe gaat het nu met Lisa?

[Bati]

@ Emi: gelukkig dat t zo goed gaat en dat je al zo'n mooie echo's hebt gehad! We hebben hier wel volgens mij de knopen door gehakt. We zien wel hoe t gaat. We gaan ons er niet 100% op concentreren maar t gewoon op zn beloop gaan. Niks kijken naar vruchtbare dagen etc. Lekker rustig aan. (Alhoewel je misschien toch op t eind van je cyclus denkt misschien raak?!)

[cindy85]

@ Bati: idd nog steeds aftellen hier. Heb er echt zooooooooo'n zin in, hormonen vieren hoogtij hoor hier, maar ik hou mezelf nog even in haha. Kan niet snel genoeg augustus zijn Hoewel ik ook wel extra geniet van het niet-zwanger zijn, waar toch ook wel erg veel voordelen aan zijn! Waw knopen doorgehakt lees ik, super nieuws!! Gewoon natuur zijn gang laten gaan zonder op te focussen dus. Haha was eigenlijk ook hoe wij het deden toen ik zwanger werd van lisa, maar dat niet focussen lukte bij mij dus echt totaal niet en wist gewoon zo wanneer ik eisprong heb en tja kun je het niet laten je vent dat toch te verleiden haha, en resultaat daarvan is Lisa 'meteen in de eerst 'ronde'

@ Emi: fijn dat je al twee goede echo's gehad hebt! Klinkt ook wel alsof het je wel goed doet je spirituele zwangerschapscoach, dus zeker blijven doen zou ik zeggen! Fijn dat je je verder erg goed voelt. Genieten maar dan!
Leuk dat je zoontje het wel al snapt, dat is eigenlijk wat ik enigzins wel een beetje gemist heb bij Lucas, hij was nog maar 9mnd toen ik zwanger werd en 18mnd toen zijn zusje geboren was, dus op de leeftijd dat hij het kon beginnen begrijpen, was de zwangerschap al zo goed als voorbij. Maar ach volgende keer heb ik twee kindjes die het al zullen begrijpen, dubbel zo leuk dan maar zeker

Lisa tja, die is constant ziek, altijd wat aan de hand met haar. Nu heeft ze al 7 dagen lang koorts. Vorige week maandagavond BMR prik gehad maar op dag 3 al erg hoge koorts, huisarts gebeld de dag erop maar die zei dat het waarschijnlijk wel van de prikjes kwam. Moedergevoel zei toch van niet, dus gisteren uiteindelijk naar kinderarts geweest, zit ze weeral met een oorontsteking, reutelende longen, dus nu aan AB en aerosol. WEERAL. We hadden nog maar net het goede nieuws gehad dat ze na 9 volle maanden AB eindelijk mocht stoppen ermee want ze bleek over de nierreflux heen gegroeid te zijn. Was van korte duur want na amper weekje zonder AB zit ze er dus alweer aan. Verder al meer dan een haf jaar gewichtsproblemen en zo goed als niets bijgekomen sinds ze 6 à 7mnd is en van bijna de hoogste gewichstcurve naar de hele laagste curve gedonderd, terwijl ze met lengte nog steeds helemaal in de top zit, dus maar een fragiel mager meisje hier, en dus een hoop onderzoeken achter de rug. Nu lijkt ze heel langzaamaan wel wat bij te komen. Zit nog steeds helemaal onderaan, maar ze zakt ook niet nóg meer, dus voor ons echt zo'n enorme stap vooruit. Hadden ook al een zweettest gedaan voor mucoviscidose (taaislijmziekte) anderhale maand geleden maar mijn dametje zweet niet genoeg blijkbaar dus die test is niet gelukt. Gisteren dan maar wat wangweefsel weggeschraapt bij haar voor genetica onderzoek waar we nu dus een aantal weken op moeten wachten en proberen intussen niet aan de mogelijkheid van taaislijmziekte te denken, wat erg moeilijk is eens dat genoemd is... Wel bij dat ze nu genetica-onderzoek doen met wat wangweefsel, want doen ze nooit in ons ziekenhuis omdat het te veel kost voor het ziekenhuis zelf én voor de maatschappij, materiaal daarvoor is niet eens beschikbaar in ons ziekenhuis; maar voor Lisa werd even een uitzondering gemaakt omdat de kinderarts vond dat ze nu wel al genoeg nare onderzoeken en bloedprikken e.d. gehad had in haar eerste levensjaar en nu dus wel toegestaan voor haar en materiaal laten opsturen via het universitair zh. Heel erg leuk dat ze zo meedenken dus en mn meisje niet zomaar een nummertje is!

Nu dus vooral enkele weken in spanning zitten afwachten op resultaat en heel hard hopen dat ze geen taaislijmziekte heeft want is gewoon je ergste nachtmerrie. En intussen proberen niet té hard af te tellen naar augustus, want als resultaat van Lisa's onderzoek slechts zou zijn dan denk ik dat het dan voor ons misschien ook meteen einde verhaal is wat betreft zwanger worden, want of we het risico zouden durven lopen nog een kind op de wereld te zetten met die ziekte dan...
Maar nog even alle gedachten hierover proberen te blokkeren in mijn hoofd want heeft geen zin hier nu al over te stressen!

[ikke44]

Emi, Fijn dat je je goed voelt, en super dat je al 2 mooie echo's hebt gehad. Lekker genieten meid! De 20 weken echo zag er goed uit, het geslacht weten we niet, blijft een verassing net als bij de meiden.

Bati, Oehh betekend dat dat je de anticonceptie aan de kant hebt gezet?
Met mij gaat alles goed hoor, kids klimmen weer een beetje uit de lappenmand dus dat is wel fijn. Oja, onze grote meid mag a.s. dinsdag voor het eerst naar de basisschool, vind het zo spannend. (Denk dat ik het spannender vind dan zij zelf).

Cindy, Pff heftig zeg, ga heel hard duimen dat dat het niet is! Wanneer krijg je de uitslag daar van? Zie trouwens dat ze net 1 geworden is, nog gefeliciteerd! Hopelijk gaat het snel de betere kant op, L heeft ook erg lang ondergewicht gehad en maanden stil gestaan met haar gewicht (terwijl ze ruim 8 pond was met de geboorte). Na een jaar begon ze meer te groeien en met 16 maanden ging het eindelijk gewoon goed met haar, dus hopelijk ook voor jullie snel wat positief nieuws en dat het maar snel de goede kant op mag gaan!

[cindy85]

@ ikke, spannend zeg naar school! Hier gaat lucas over drie weken ook naar school, dus ook erg benieuwd, hij ziet het in ieder geval erg zetten en zou liever morgen al gaan haha. Hier in belgië gaan kindjes trouwens vanaf 2.5jr naar school, zoals bij jullie op 4jr, vandaar nu al

geen idee wanneer we uitslag mogen verwachten, kinderarts had er geen idee van omdat ze dat dus anders nooit doen, maar zij gokte op een 4-tal weken. Wel fijn te horen dat jouw meisje uiteindelijk ook wel netjes gaan groeien is, geeft wat hoop

oops lisa is boos, dus ik ben weer weg. 't kind zonet weer overgegeven en natuurlijk weer bijna enkel een hele hoop slijm. Zucht;

[Bati]

@ Cindy: wat erg dat Lisa nog altijd niet in orde is!! Hopelijk hebben jullie snel positief nieuws en kunnen jullie meer genieten van haar!!
@ Ikke: spannend de basisschool, worden snel groot he! Hier de condooms aan de kant ja (was na Deem niet meer aan de pil e.d.)

[ikke44]

Cindy, I roept ook al een jaar dat ze naar school wil. Gaan ze met 2,5 ook al direct 5 dagen in de week naar school dan? Pff wel vroeg zeg, en wat een verschil in landen dan zeg, ik hoorde afgelopen weekend van mijn tante (die wonen in zwitserland), dat ze daar pas met 6 naar school gaan, wel mogen de kinderen vanaf 4 jaar naar een soort voor-school, maar is niet verplicht. I gaat eerst 5 weken 2 dagdelen per week proefdraaien en vanaf mei mag ze volledig naar school.
Spannend dan, wordt je gebeld over de uitslagen? Ja L doet het nu gewoon super, blijft wel een kleintje hoor, zit nog steeds op de onderste lijn, maar ze eet echt heel goed (nouja deze week niet maar dat heeft een reden he) en groeit ook goed, alleen dan volgens de onderste lijn...
He bah, L heeft gister voor het laatst overgegeven tot nu toe, hopelijk is dat nu ook afgelopen:S. Moest haar vanmiddag nog weer op laten halen bij het kdv (leek aardig goed te gaan gistermiddag dus vanmorgen gewoon gebracht). Maar ze deed niks anders dan slapen en hangen, had geen koorts.

Bati, Worden zeker snel groot. Vind het echt spannend voor je (ook al ben je er nog niet heel fanatiek mee bezig).

[Bati]

@ Ikke: haha grappig dat je t spannend vind Ben er nu eerlijk gezegd nog niet echt mee bezig. Misschien meer kriebels als ik rond de 33 dagen zit van mn cyclus?! Maar we zijn niet zo actief ;P geweest, dus kans dat t niet zal zijn.
@ Cindy: hoe gaat t vandaag met Lisa?

[cindy85]

@ ikke: ja idd fulltime naar school meteen vanaf 2.5jr, maar op zich niet verplicht. Als je wil kun je de eerste maanden bvb gerust zeggen dat ze enkel 's voormiddags komen, maar hier blijf je als ouders eigenlijk ook gewoon beiden fulltime werken als je kindjes hebt, of hoogstens de mama een tijdje 4 dagen ipv 5, dus dan gewoon fulltime school.
He, L klinkt echt als Lisa zeg, die heeft 7 volle dagen koorts gehad, nu echt absoluut niet meer maar wel alleen hangen, liggen, slapen en spugen. Zal mss wel virusje zijn maar denk dat ook de antibiotica die ze nu krijgt nogal zwaar op haar maag ligt...

@ bati, ach je weet nooit, hoeft maar één zaadcelletje lang genoeg te overleven

Lisa niet beter, slap, heeft diarree, verliest daardoor veel vocht, wat ze ruimschoots inhaalt door steeds water te willen drinken, en dat water samen met de melk en een hele hoop slijm kotst ze er dan vanavond net als gisterenavond weer allemaal in grote gulpen uit. Dus denk dat ik haar wat vochtinname goed in de gaten ga moeten houden.
Op zich al zielig genoeg dat ze zich zo ellendig voelt, maar haar tante uit Engeland (mijn schoonzusje) was hier net op bezoek en heeft niet veel van Lisa meegekregen zo, want het anderhalf uur dat ze wakker was, hing ze als een vod op mij...
maar ach in juni nog eens de kans haar wat beter te leren kennen want dan maken we een tripje richting engeland want dan bevalt mijn schoonzusje van een dochtertje en kan ik heerlijk wegdromen weer van zo'n minibaby en intussen aftellen naar augustus want dat komt dan ook dichtbij hihi

[Lunanoa]

Bati: Wat leuk dat jullie voor een tweede gaan

[ikke44]

Cindy, Poeh lijkt me wel pittig fulltime blijven werken, werk jij 5dagen dan of 4? Ik werk 3 dagen (is minimum in mijn functie), maar zit er wel over te denken om misschien om de week 4 te gaan werken, maar dat zie ik na mijn verlof wel weer hoor.
L heeft 4 dagen koorts gehad, gister niet, maar vandaag wel weer iets verhoging, is nog steeds niet helemaal fit, gelukkig niet meer gespuugd sinds woensdag maar wil wel steeds op schoot zitten en slaapt nog veel. Hopelijk knapt Lisa snel weer op. Hebben ze bij jullie ook O.R.S.? Dat zorgt ervoor dat ze in elk geval de zouten en mineralen wel binnen krijgt, als ze zo aan de diarree en overgeven is is dat wel een aanrader.
Wat leuk, is het de eerste voor je schoonzusje? Ohh ik kan ook niet wachten om het minimensje in mij straks te kunnen knuffelen, vind dat kleine zo leuk.

Bati, Haha, ik denk tegen dag 33 dat je toch wel wat kriebels krijgt van zou het??? Ik ben in elk geval heel benieuwd.

[Lunanoa]

Emi: Ik lees je verhaal over je post partum depressie. Hier inmiddels een tweede. Ik heb geen post partum gehad, maar ik vond de eerste 3 maanden zwaar kut. Owen huilde veel (reflux). Hij kwam als prematuur ter wereld, onverwacht, geen start zoals ik wilde etc. etc.
Ik vond het eigenlijk vreselijk en keek ontzettend op tegen de baby periode van baby 2.

Eenmaal daar: Prachtig. Owen kreeg ik op mijn borst; ik had er niks mee, geen binding, geen moedergevoel etc. Lara op mijn borst: Tranen met tuiten van geluk, zo blij. Ik heb van elk moment genoten.
Ik ben zoveel makkelijker. Kan dingen loslaten, kan het aan anderen overlaten, bijna geen stress.

Alleen het huilen, zodra Lara huilt ( wat weinig voorkomt ) schiet ik in de stress. Kriebels in m'n buik, misselijkheid.... Ik word gewoon gek. Dat is het enige wat ik er aan over heb gehouden en dat blijft ook denk ik.
Mijn moeder heeft het nog steeds. Zij heeft 3 maal een post partum depressie gehad. Bij de eerste heel heftig. Zo heftig dat ze bijna een jaar is opgenomen. Bij de tweede en derde is ze heel goed begeleid en viel het dus erg mee.

Informeer goed bij de kraamzorg. Informeer bijv. naar verlengde kraamzorg en een "echte" kenner. Geen meisje van 21 dat net van school komt maar een ervaren tante.

Ik hoop dat ik je hiermee wat positiever in je kraamtijd kan zetten. Het kan ZO anders zijn. Eerste vond ik echt vreselijk, tweede geweldig. Ik voel me bijna schuldig tegenover de eerste. Maar goed, wat doe je er aan?

[cindy85]

Ik werk 5 dagen, wel zwaar combineren met huishouden omdat mijn man tijdens de week ook wel 2 avonden weg is en in het weekend een volledige dag&avond, maar ach zolang het lukt houden we het zo. Zit er wel over te denken ooit een tijdje 4 dagen te gaan werken, maar dat ga ik misschien nog even opsparen voor als alle kindjes naar school gaan en dan waarschijnlijk woensdagmiddagen ofzo hobby's gaan doen als turnen/zwemmen/...en dan kan ik er dan zijn, en dus nu even eerst wat geld verdienen voor de verbouwingen hier thuis
Ach L ook koorts gehad dus, Lisa hier ook 7 volle dagen, echt te zielig. En vooral je denkt dan dat het voorbij is eens de koorts weggaat, en dan begint het blijkbaar pas echt Wat O.R.S. is, weet ik niet goed, maar ik heb van de kinderarts wel iets meegekregen om te geven bij diarree, dus zal wel zoiets zijn.

Ja is idd mijn schoonzus haar eerste. Ze wou oorspronkelijk absoluut geen kindere hebben, was ook al 7 jaar samen met haar vriend die ook geen kinderen wou. Toen Lucas geboren werd, kreeg ze wel lichte twijfel, maar liefde voor haar vriend was groter, maar toen Lisa geboren werd, brak het moederinstinct dan blijkbaar toch echt door bij haar en heeft ze dezelfde dag nog gebroken met haar vriend. Heel kort daarna iemand anders leren kennen en na een maand of 8 al zwanger, en dolgelukkig allebei met de aankomende dochter. Wel jammer dat ze zo ver wonen, kan ik nu niet steeds gaan knuffelen als ik even nood heb aan een kleine baby haha.

[Lunanoa]

ORS is een zout/suiker oplossing tegen uitdroging ;-)
Je kunt het ook zelf maken. Staan wel verhoudingen op internet.

[cindy85]

aha ga ik morgen dan even opzoeken. Bedankt voor de tip!

[ikke44]

Nou antwoord is dus al gegeven haha.
Ja kan me voorstellen dat het zwaar is in combi met huishouden en alles. Jullie hebben wel langer zwangerschaps/bevallingsverlof geloof ik toch? Hebben ze bij jullie ook ouderschapsverlof?
Ja L had vanmorgen ook al diarree, maar ze drinkt gelukkig wel weer aardig goed en houdt het ook binnen dus dat scheelt wel natuurlijk.
Inderdaad jammer dat ze dan zo ver weg wonen, nouja wel leuk excuus om af en toe eens daar naar toe te gaan.

[cindy85]

nee hoor zwangerschapsverlof is net even lang. Enige verschil is dat jullie met 34w met verlof gaan en ten laatste met 36 weken. Hier mag je met 34 weken al met verlof maar dat wordt zo goed als nooit gedaan, maar werk je gewoon door tot minstens 38w en meestal zelfs tot 39w, en dan draag je die 5 weken over naar postnataal verlof ipv prenataal verlof. Snap je hem nog Ouderschapsverlof hebben we hier idd ook, heb ik allemaal ineens opgenomen na mijn zwangerschapsverlof zodat ik meer dan een half jaar thuis geweest ben bij de kindjes, zalig Maar nu heb ik natuurlijk wel niets meer over van verlof...

hier net naar de dokter geweest met Lisa, is ineens met dat spugen en die diarree meer dan een halve kilo afgevallen in amper 2 à 3 dagen tijd en zit daarmee op gewicht van toen ze 7 mnd was. Ook haar huid is heel schraal en plassen is ook niet helemaal wat het moet zijn. Dus voor de zekerheid maar eens naar de huisarts geweest want veel reserve had lisa al niet meer en nu helemaal niet meer. Nog even geen paniek, omdat ze de vorige dagen in de crèche was en nu thuis en ik nu haar vochtopname zelf goed in de gaten kan houden, maar als ik ze morgen slechter vind, moet ik wel via spoed binnen in het ziekenhuis met haar, en anders misschien maandag naar de kinderarts terug.

[ikke44]

Cindy, Oh oke, kon me namelijk nog wel heugen dat je best laat pas weer aan het werk hoefde, maar dat had dus te maken met je ouderschapsverlof... Ik ga 4 weken van te voren met verlof, heb ik bij de andere 2 ook gedaan, alleen bij de tweede had ik zo veel vakantie over dat ik er nog 2 weken vakantie voor genomen heb en nog 4 weken er achter, dit ga ik nu weer doen, dus zit uiteindelijk toch 6 weken voor die tijd thuis. Vind het wel een heerlijk vooruitzicht ben dan van 1 juni tot 1 november thuis. Ouderschapsverlof heb ik nog nooit opgenomen, is onbetaald bij mij dus wie weet doe ik dat ooit nog, maar dan zou het waarschijnlijk maar 1 dag in de 2 weken zijn ofzo. Mijn man heeft wel elke week 1 dag ouderschapsverlof (ook onbetaald), heeft ie van de tweede nog tot 1 juli 2014 en dan kan ie nog 2,5 jaar van de derde opnemen, dan zitten we op 1 jan. 2017, zien we dan wel weer hoe we het daarna gaan doen.
He wat vervelend zeg Hou je meisje goed in de gaten, hopelijk houdt ze toch wat meer vocht binnen nu.
Hier gaat het weer aardig goed, meiden hebben dikke schik met elkaar nu, zo leuk om te zien (en te horen dat gegiebel), en L heeft weer 2 broodjes gegeten vanmorgen en goed melk gedronken, ook nog niet bij mij komen hangen. Alleen super verkouden nu maar goed dat ben ik zelf ook...

[Bati]

@ Cindy: oh wat gaat t snel berg afwaarts met haar. Hopelijk houd ze snel iets binnen en knapt ze snel op! Sterkte!
@ Ikke: gelukkig dat t met de meiden beter gaat. Hier ook verkouden en volgens mij begint D ook, helaas....
@ Luna: ja, voor een tweede. Maar wel rustig aan. Hoe is t met jou en de kids?

[Lunanoa]

Spannend Bati! Hopelijk snel raak, zonder spanning en poespas.

Hier gaat het hardstikke goed met de kids. Owen wordt bijna 3 en Lara is al bijna 8 maand. Gaat hard.

[Bati]

@ Luna: gelukkig dat t goed gaat. En wat gaat t snel. Had echt niet gedacht dat de kleine meid al bijna 8 maanden is. Wauw wat gaat dat snel zeg!!

[Lunanoa]

Ja niet te geloven. Hoelang duurde het ook alweer voordat je vorige keer zwanger was? Ik ben het even kwijt precies...

[Bati]

Best snel, in de 2e ronde al! Alhoewel ze toen zeide dat we waarschijnlijk niet zonder medicatie kids zouden kunnen krijgen. Misschien toch wel goed als je er niet teveel mee bezig bent

[emi]

Emi: Ik lees je verhaal over je post partum depressie. Hier inmiddels een tweede. Ik heb geen post partum gehad, maar ik vond de eerste 3 maanden zwaar kut. Owen huilde veel (reflux). Hij kwam als prematuur ter wereld, onverwacht, geen start zoals ik wilde etc. etc.
Ik vond het eigenlijk vreselijk en keek ontzettend op tegen de baby periode van baby 2.

Eenmaal daar: Prachtig. Owen kreeg ik op mijn borst; ik had er niks mee, geen binding, geen moedergevoel etc. Lara op mijn borst: Tranen met tuiten van geluk, zo blij. Ik heb van elk moment genoten.
Ik ben zoveel makkelijker. Kan dingen loslaten, kan het aan anderen overlaten, bijna geen stress.

Alleen het huilen, zodra Lara huilt ( wat weinig voorkomt ) schiet ik in de stress. Kriebels in m'n buik, misselijkheid.... Ik word gewoon gek. Dat is het enige wat ik er aan over heb gehouden en dat blijft ook denk ik.
Mijn moeder heeft het nog steeds. Zij heeft 3 maal een post partum depressie gehad. Bij de eerste heel heftig. Zo heftig dat ze bijna een jaar is opgenomen. Bij de tweede en derde is ze heel goed begeleid en viel het dus erg mee.

Informeer goed bij de kraamzorg. Informeer bijv. naar verlengde kraamzorg en een "echte" kenner. Geen meisje van 21 dat net van school komt maar een ervaren tante.

Ik hoop dat ik je hiermee wat positiever in je kraamtijd kan zetten. Het kan ZO anders zijn. Eerste vond ik echt vreselijk, tweede geweldig. Ik voel me bijna schuldig tegenover de eerste. Maar goed, wat doe je er aan?

Lieve Lunanoa,

heel erg bedankt voor je opbeurende woorden. Het doet me altijd goed om verhalen van anderen te lezen. Helemaal als het positieve verhalen zijn.
Wat fijn dat het bij de tweede zou veel beter ging en dat je echt kon genieten! Het dingen loslaten en makkelijker zijn herken ik erg. Dat heb ik nu al. Het is echt een proces geweest.
Was de keuze voor een tweede makkelijk gemaakt of heb je ook nog lang getwijfeld?
Wel leuk is dat mijn kindjes net zo veel in leeftijd gaan schelen als die van jou. Hoe ervaar jij dit leeftijdsverschil?

Bedankt voor de tip wat betreft de kraamzorg, ik zal het zeker doen. En ik blijf de eerste week opgenomen in het ziekenhuis zodat ze me in de gaten kunnen houden.

Ik hou jullie op de hoogte!

[Lunanoa]

Hier was de keuze vrij makkelijk eigenlijk. Ik heb altijd zoiets gehad van: Zo snel mogelijk die babyperiode uit. Klinkt erg he? Maar dat was gewoon mijn gedachte na de ervaring van de eerste :$
Nu nog is het niet helemaal "mijn leeftijd" hoor, maar ik vind het nu echt wel genieten en zo leuk.

Twee kindjes is NOG meer genieten dan 1. Het is drukker, je moet 2 kids in de ochtend "voeden", 2 omkleden etc. maar het is zoooooooo gezellig. Owen reageerde meteen super lief op Lara, ze zijn vanaf moment 1 gek op elkaar. Vanaf dag 5 lacht Lara al naar Owen. Als ik er aan denk smelt ik al. Het is zoooooooooo vertederend allemaal.
Ik had het nooit anders willen doen.
Enig nadeel is, dat Owen sinds Lara er is niet meer tussen de middag slaapt. Dus geen rustmoment meer voor mama hahahahaha. Ik vond het zo lekker altijd. Maargoed dat heeft niets te maken met 2 kids.
Eigenlijk alleen maar positief. Maar Lara is een droombaby die nooit huilt, ontspannen is, alles lust, altijd lacht. Dat scheelt een hele hoop. laatst had ze een sprong en huilde werkelijkwaar de hele dag. Dan word ik helemaal gek. Kan ik niet tegen, word ik weer die "boze gefrustreerde" moeder.

Het voelt goed zo. Ik voel me compleet. Na Owen bleef die onrust voor een tweede, nu ze er is, ben ik ZENNNNNNNNNNNN haha.

Ken nog een meid die haar eerste de eerste 3 maand VRESELIJK vond. Nu heerlijk genieten. Ik hoop dat het voor jou ook zo mag zijn
Fijn dat je de eerste week in het ziekenhuis blijft zeg! Lekker 24/7 zorg, alle hulp voor borstvoeding, evt. wat slaap; baby bij de verpleging als je dat wilt hahahahaa.
Scheelt wel veel. Owen is als prematuur geboren, eerste week heb ik dus gewoon lekker doorgeslapen hahaha. Maar gaf toen geen BV. Bij Lara wel.

Ben blij te lezen dat je het wat positiever inziet. Ik wenste zodra ik zwanger was de eerste 3 maand al voorbij, maar gelukkig was dat niet nodig. Eerste 5 weekjes wel even pittig. Maar kwam er ook bij dat mijn partner in die tijd zeer depressief was & ik alles alleen moest doen. Dat is wel even pittig.

Bati: Dat klinkt goed. Hopelijk weer zo snel. Dat is wat ik denk ik voor m'n geest haal idd.

[Bati]

@ Emi: hoe is t met jou en de zwangerschap? Zie dat jullie een meisje krijgen, leuk!!!!

[emi]

Hey Bati, leuk dat je dit topic weer even tot leven hebt geroepen. Hier gaat het goed. Ik geniet van de zwangerschap! heb me op alle mogelijke fronten voorbereid dit keer en zorg goed voor mezelf. Verder wel de gebruikelijke kwaaltjes. Het wordt zwaarder vanaf nu helemaal met nog een kleintje rondlopen. Maar we krijgen inderdaad een meisje erbij en hopen dat alles gezond is. Nog 12 weekjes. Hoe is het met jou? al weer in de tweede ronde zwanger zo te zien, van harte gefeliciteerd!!

[Bati]

@ Emi: het is ook zwaarder met een kleine erbij. Hier nog t geluk dat deem nog slaapt s middags dus af en toe rust s middags. Gelukkig dat je er wel meer van geniet!! Hier de tweede ronde al zwanger ja. Wel n totale andere zwangerschap tot nu toe dan hoe bij deem. Meer last van de kwaaltjes. Nu 12 wkn dus hopelijk word t minder. Geniet nog van je weekjes, voordat je t weet heb je de lieve kleine meid in je handen.

[Lunanoa]

Wauw Bati, gefelicteerd meid Wat super dat je zwanger bent

Emi goed te lezen dat je er goed op bent voorbereid

[Bati]

@ Luna: thnx voor de felicitatie!! Hoe gaat t met jouw kids? Wauw kleine meid word al bijna 1 jaar zie ik, wat gaat dat snel!! En zelf ook alles oke?

[Lunanoa]

Emi & Bati hoe gaat het met jullie?

Hier alles oke Bati. L.ara is inmiddels al ruim 1 jaar. Een heerlijk kind. Slimme meid & vlot met alles. Ook een dikke draak. Ze klimt overal op en doet alles wat niet mag duizendmaal hahahaha. Een echte rouwdouwer die het liefst de hele dag buiten in de drek speelt.


Goede 20w eken echo gehad? Weten jullie wat het is?

[Bati]

@ Luna: leuk dat t zo goed gaat met de kleine meid. Leuke verjaardag gehad? Gaat t ook goed tussen broer en zus? Hier 20 wkn echo al gehad, alles was goed. Kleine had wel een wat groter hoofd, maar dat heeft de kleine waarschijnlijk van de papa Ja we weten wat t word, wil je best een pbtje sturen?
@ Emi: hoe is t met jou? Bijna t einde in zicht zie ik. Echt rappie gegaan! Hoe voel je je? En zenuwen voor de bevalling of valt dat mee?

[Lunanoa]

We hebben het heel klein gevierd. Iedereen was op vakantie, wij beide fulltime werken. Dus ontbijt met het gezin met taart en kaarsjes hahaha. Ze krijgt het toch niet mee.

Ik ben stiekem wel heel erg nieuwsgierig ja hahahahaha. PB is altijd welkome hahaha.

Voel je je goed? Fijn dat alles goed is. Groot hoofd; veel hersenen? hhahahaha

[Bati]

@ Luna: is toch ook leuk, lekker al gezinnetje vieren. En hoe je al zegt, ze krijgt er nu toch niks van mee. Alles wel goed. Af en toe nog misselijk en harde buiken die ik bij D eigenlijk nooit heb gehad. Misschien dat je bij een tweede hier meer last van hebt? Ja denk t, veel hersenen. Toch ook dan van van de papa Zal je een pbtje sturen!

[Lunanoa]

hahahaha ja precies.

Bedankt voor je PB

Hier bij L. heeeeeeeeel ziek geweest. NOG erger als bij O & dat was al dramatisch. Bij O duurde het alleen 17 weken tot ik mega veel kotste & bij L was het met 11 weken al voorbij.
Ik denkd at elke zwangerschap anders is.

[ikke44]

Zow hier ook al een tijdje niet meer geweest zeg.

Emi, hoe gaat het met je? Schiet mooi op zeg, je mag al bijna gaan bevallen, ben erg benieuwd hoe het gaat.

Bati, Jij ook alweer 20 weken geweest, pff gaat echt hard. Ben eigenlijk wel heeeeel benieuwd wat jullie krijgen ;-) . Vervelend dat je nog wel eens misselijk bent en last hebt van harde buiken, rustig aan doen hoor meid. En hoe is het nou met die hematoom (dat was het toch?)?

En wat zie ik nu, Cindy alweer zwanger van de derde. Weet niet of je hier nog mee leest, maar anders nog van harte gefeliciteerd!!

[emi]

lunanoa leuk dat je dit topic weer tevoorschijn hebt gehaald. En fijn dat alles goed gaat. wat vliegt de tijd he..

bati ik ben ook wel benieuwd naar het geslacht dus als je nog een pb-tje kwijt wil hou ik me aanbevolen.
Wat vervelend dat je zo misselijk bent en nu al harde buiken.. Ik ervaar deze zwangerschap wel veel zwaarder als de eerste, meer kwaaltjes en je kan niet meer doen en laten wat je wil. Gelukkig slaapt T smiddags nog wel!
Verder zie ik niet echt op tegen de bevalling: gezonde spanning. Maar des te meer tegen de kraamtijd. Wat als het weer zo grandioos mis gaat?
Ik heb alle voorbereidingen getroffen die ik kon en kan nu alleen nog maar de laatste weekjes 'uitzitten' en alles over me heen laten komen.
Ik heb er wel vertrouwen in!

ikke44 wat leuk dat je hier ook weer komt spieken. En de kleine man al weer 2 maanden dat gaat echt rappie rappie. Hoe is het met 3 kids? Ben je nu klaar ;-)?

[emi]

PS wij krijgen een meisje, een echt koningsgezin dus, wat een rijkdom :oops:

[Lunanoa]

Wat gaaf Emi! Net als hier hahahaha. Echt heel leuk. Een jongen is supergaaf maar een dochter ook wel erg bijzonder hoor hihi. Zo anders.

Komt vast goed met jullie 2e. Ik ervaar het iig veeeeeeeeeeel beter. Nog steeds. Ook wel weer blij dat ze een jaar is. Het is schattig zo'n baby, lekker knuffelen etc. maar heb toch meer met iets oudere kids.

Spannend hier hoor Baby's on the way.

[ikke44]

Lunanoa, Haha grappig, ik vind juist het hele baby-baby zo ontzettend leuk :-) . Al moet ik zeggen dat je er ook wel in mee groeit hoor, ach elke leeftijd heeft zijn charme wel. En het eerste jaar kan ook behoorlijk pittig zijn, wordt vaak wel makkelijker na het eerste jaar he.

Emi, Ik had het al gelezen ja, maar echt super leuk straks een jongen en een meid :-) . Wel herkenbaar dat het zwaarder is hoor. Fijn dat je niet echt tegen de bevalling op ziet, en hopelijk komt er na ook helemaal goed, je bent in elk geval goed voorbereid, goed dat je er vertrouwen in hebt!
Ja alweer 2 maanden, gaat inderdaad echt super snel. Het gaat super met 3 kids, de jongste is een heerlijk tevreden mannetje wat al sinds half augustus doorslaapt (daarvoor ook al regelmatig een nacht trouwens). Is echt alleen maar genieten, hij vermaakt zich gelukkig ook goed alleen in de box, zodat ik ook nog wat tijd voor de meiden heb. Die zijn allebei wel wat aan het peuter/kleuter puberen maar goed, gaat hopelijk vanzelf weer over ;-) . Het is wel druk hoor, dat wel, want de oudste gaat inmiddels naar school en dat is best een geregel met nog 2 kids meer, verder gaat de middelste nog 2x per week naar het kdv, dat is dan wel weer lekker, even de handen iets meer vrij ;-) . Maarja dat is natuurlijk niet meer als ik straks weer ga werken, hoef 1 november pas weer aan de bak dus dat scheelt wel, nog eventjes lekker.
En of ik klaar ben? Ik denk het wel ;-) . Haha, ik was tot 3 weken na de bevalling er van overtuigd dat het klaar was nu, maar begin toch te twijfelen, zo stom, maar vind het zo super leuk zo'n lief schattig baby'tje haha, D word dan toch al wel weer groot hoor, het hele kleine is er zo af :-( . Maarja anderzijds, we hebben 3 gezonde kinderen waar we erg blij mee zijn, dat is ook niet altijd vanzelfsprekend, en een kind kost ook geld, helemaal als ze later ook nog willen studeren bijvoorbeeld. En ook niet onbelangrijk: mijn man wil absoluut geen vierde. Kortom, hoogstwaarschijnlijk blijft het inderdaad hierbij haha.

[Lunanoa]

Klinkt heerlijk Ikke! Genietze van je gezin!

[Bati]

@ Ikke: de hematoom is gelukkig al een tijdje weg.Kan me voorstellen dat t soms druk is. Vind t wel grappig om te lezen dat er een kleine aarzeling dan bij jou is voor een 4de. Vind dat eigenlijk ook best knap. Soms ben ik al benieuwd hoe ik t hier zou gaan doen met 2 kids, laat staan 3 of 4!
@ Emi: gelukkig dat je niet tegen de bevalling opziet! Het is nu echt aftellen bij je. Zal je zo ff een pbtje sturen!

[cindy85]

hey meiden, ik lees hier inderdaad nog wel mee hoor

@ Ikke: allereerst bedankt voor de felicitaties! We gingen er eigenlijk in augustus pas voor gaan maar de passie op reis in juli laaide even op na een avondje uit met zn tweetjes en dit is het resultaat haha. Je mannetje ook alweer 2.5mnd intussen, wat gaat het snel weer! Fijn dat hij nu al doorslaapt en zo'n tevreden mannetje is! Oh haha je laatste stukje, precies of ik hoor mezelf bijna spreken. Hier ook nog vaak discussies over wel of niet een 4de terwijl de 3e er nog niet eens is haha. Ik heb altijd 4 kindjes gewild, hebben ook voldoende slaapkamer-ruimte ervoor, alleen woonkamer vind ik zelf wat te klein (lange woonkamer maar smal waardoor het allemaal vlug dicht op elkaar staat en ik heb ruimte nodig). Maar ik ben do zo iemand die daar niet te veel bij stil staat en dan gewoon denkt, nou ja als het een probleem is dan verkopen we toch en kopen we iets anders. Manlief wil daar zelfs niet eens aan denken haha. Maar goed, eerst maar eens deze zwangerschap tot een goed einde brengen want als ik nu opnieuw zo vroeg thuis zit met weeën (23w bij Lisa) dan houdt het wel op bij de 3e denk ik en hoeven we een 4e niet meer te bespreken.

@ Lun:whahaha dus groot hoofd, grote hersenen - klein hoofd, kleine hersenen??? Mijn kindjes hebben allebei kleine hoofdjes dus pas op met wat je zegt hahaha

@ Bati: pff vervelend dat je nog steeds misselijk bent soms. Ik flink misselijk geweest tot een goeie 10 weken en dan was het opeens van de ene dag op de andere gedaan. En maar goed ook want toch 4kg afgevallen op die korte tijd.

@ Emi: waw zeg jij bent ook alweer bijna uitgerekend! Fijn dat je zo positief tgo de bevalling staat. En wat erna komt, tuurlijk maak je je daar zorgen om gezien de vorige keer, maar je weet het nu toch nog niet en je hebt zoals je zegt alle voorbereidingen getroffen dus proberen niet al te veel aan te denken!
Oh en een meisje dus, wat lief! Hier ook eerst jongen en dan meisje, allebei wel sterke karaktertjes dus vliegen elkaar om de 2min nogal hardhandig aan (Lisa nog het meest), maar de zeldzame keren waarop ze wel lief zijn voor elkaar is het echt een grote broer die voor zijn kleine zusje zorgt en haar helpt en dan smelt je hart zo dat je meteen klaar bent voor de volgende ruzies haha.
Hier trouwens 2e ook veel beter dan 1e hoor qua ervaring. Niet dat ik zelf na de 1e ergens last van had maar relatie met mn man heeft er toen toch serieus onder geleden, met de 2e waren we toch iets meer 1 team en vonden we ondanks dubbele drukte die routine daardoor wel beter en was alles veel relaxter. Maar Lisa was ook (behalve gezondheid dan!) een veel makkelijker kind dus dat scheelt ook al veel.

Ik vind ook het hele kleine baby erg leuk! Zo leuk dat ik 's nachts in het begin ook met plezier wel opsta want is dan zo'n knuffelmomentje haha. En dan rond 15mnd vind ik het ook weer zo ontzettend leuk. Ertussenin natuurlijk ook wel omdat ze dan zulke grote stappen maken (zitten, kruipen, lopen) maar dat hele schattige mini is eraf en je kunt er ook nog niet echt heel veel mee doen

oh Lisa weent (ze is wat ziekjes) dus ik ga laptop dicht doen en haar maar bij mij in bed nemen en lekker knuffelen

[ikke44]

Bati, Oh wat fijn dat ie weg is! En kan me voorstellend dat je je dat wel eens afvraagt, dat heb ik ook wel gehad hoor, ook bij de tweede wel, zo van hoe zal I op haar broertje of zusje reageren en hoe zal dat allemaal gaan, hoe doe ik het met voeden en als I dan aandacht vraagt... Nouja is allemaal goed gekomen en viel reuze mee, dus komt bij jou ook vast goed ;-) .

Cindy, Leuk dat je reageert! En wat lekker vlot zo zeg, wel grappig, bij ons was de derde ook gelijk raak ;-) . Haha grappig zeg. Alleen ik heb altijd 'maar' een wens voor 2 of 3 kinderen gehad, toen ik zwanger van de tweede was had ik het al wel over een derde haha, toen zei mijn man van dat zien we wel, als alles goed gaat wil ik dat wel, nou de tweede ging niet zo geweldig eerst door de kma en alles er om heen, maar op een gegeven moment was het toch goed en gingen we voor een derde, maar nu houdt mijn man echt voet bij stuk dat er geen vierde komt, en hem kennende komt die er dan ook echt niet :-( . Achja, ik heb 3 gezonde kinderen, dit is soms al best druk, we mogen blij zijn dat ze het zo goed doen, dat is natuurlijk ook niet vanzelfsprekend, dus ik probeer me er maar bij neer te leggen dat dit echt mijn laatste kleine baby'tje zal zijn... (en ben zoooooo gek op baby'tjes ;-) ).
Oei 23 weken al weeën is inderdaad wel erg vroeg, misschien heb je het al wel eens verteld maar moest je toen dan ook echt bedrust houden of dat niet? Omdat ze toch uiteindelijk pas met 41 weken geboren is?
Beterschap met je meisje!

[cindy85]

hele strikte bedrust had ik niet neen. M.a.w. ik mocht thuis wel beperkt wat op het gemakje rondlopen of al zittend wat strijk doen enzo, maar was niet de bedoeling dat ik om boodschappen ging of bij vrienden/familie langsging e.d.. 's morgens moest ik zelf wel op pad om Lucas naar het kdv te brengen want kdv uren komen niet overeen met mijn man zijn uren, dus daarvoor moest ik wel even het huis uit. Weeën waren dan ook nog maar beginnende weeën, nog niet echt sterk, was meer omdat er gigantische druk stond op mijn baarmoedermond en op de vliezen waardoor die door krampen of verdere weeën wel meteen konden breken, vandaar de weeënremmers. Bleek gelukkig dat ik wel hele sterke vliezen had, want die hebben ze op 41w3d nog gebroken toen ik al 8 of 9cm ontsluiting had, dus 10min voor ze geboren is hahaha. Hou je toch gewoon niet voor mogelijk na al dat gestress. Maar dat was dus wel een verschil met de eerste zwangerschap, daarbij begon het op 31w maar waren het wel duidelijke weeën, die toch heel wat moeilijker te stoppen waren met de weeënremmers, dus daar had ik wel hele strikte bedrust. Dus weet zo nog niet met welk van de 2 gevallen ik het slechts af was

Ik heb me trouwens ineens zitten bedenken dat ik bij het komende zwangerschapsverlof helemaal niet zal kunnen uitslapen!! Lucas was een hel 's nachts maar omdat hij de eerste was kon ik 7mnd lang 's morgens wel zo lang blijven liggen als ik wou samen met hem tot ik weer aan het werk moest. Bij de 2de was dat wel minder omdat Lucas vroeg wakker was, maar de ochtenden dat hij wel langer sliep kon ik ook gewoon blijven liggen met Lisa want hoe laat hij op het kdv toekwam maakte helemaal niets uit dus er was geen haast. Maar nu hij naar school gaat, is het ineens tot me doorgedrongen dat ik dus wel iedere morgen de wekker moet zeggen omdat hij op tijd in school moet zijn. Blegh!

Hahah ik heb dat nu trouwens ook al opnieuw, dat ik al zo benieuwd ben naar hoe hij/zij eruit zal zien en op welke van de twee kindjes hij/zij het meest zal lijken

[karen]

PS wij krijgen een meisje, een echt koningsgezin dus, wat een rijkdom :oops:

Breek even in ;-)
Wat lees ik nu emi zwanger van een tweede wat leuk gefeliciteerd!
Bij onze eerste kindje kletste we op dit forum.
:-)

[Chris1984]

Ik meld me hier ook even.
Onze zoon is alweer ruim 2 en ik krijg regelmatig de vraag, wanneer nummer 2 komt.
Nu vond ik zwanger zijn heeeeeerlijk! Maar ook zwaar (8 weken lang hele dagen overgeven, vanaf 17weken zware bekkeninstabiliteit en veel harde buiken).
Bevallen vond ik niet echt een pretje, maar ja, wie wel (met 40+3 begonnen, geholpen met wee-opwekkers en 28uur later spoedkeizersnede waarbij ik onder narcose ben gegaan en kindlief pas 1.5uur later zag).
Kraamtijd, tja.. eerste 5 dagen lagen we beide in het ziekenhuis aan de antibiotica. Zoonlief op de couveuse afdeling en ik op de kraamafdeling. Eenmaal thuis begon het huilen huilen huilen. Zo'n 18uur per dag, 6 weken aan een stuk.
Tot we op de KMA voeding begonnen, toen ineens een tevreden kindje.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het eerste jaar heftig vond. Zwaar en heftig. Ik was doorlopend doodmoe. Die ellendige sprongen ook. Natuurlijk wel enorm van hem genoten ook, maar voor mijn gevoel ook véél zware weken gehad met slaap perikelen
en een kind wat last had van tandjes en en en..

Maar ik kan me niet voorstellen dat die ene keer ook meteen mijn laatste keer zwanger zijn was. Hoe zwaar mijn zwangerschap ook was, ik vond het zó heerlijk! Heb er zó van genoten!
En ik zou ook zo graag een normale kraamtijd willen. Minder onzeker, minder perfectionistisch en hópelijk geen huilbaby.

Tegelijk ben ik er bang voor. Bang dat ik weer zo'n BI krijg dat ik niks meer kan, heb dan wel een peuter thuis rondlopen die ik niet de aandacht kan geven die hij verdiend.
Bang om weer zo'n bevalling te krijgen, dan ben ik 5 dagen weg van mijn oudste, vreselijk lijkt me dat.
Bang om weer een huilbaby te hebben. Dan heeft de oudste helemaal niks meer aan ons, als wij er als gestresste zombies bijlopen, laat staan of hij nog wel kan slapen door al dat gehuil..
Bang om de oudste tekort te doen, als de baby slaapt of gevoed moet worden kan ik niet even mee naar de speeltuin of spelletjes spelen buiten of of.. Ga ik hem daar geen tekort mee doen?

Bewondering heb ik voor mensen die zo zeker weten dat ze een tweede kind willen en die niet over 1001 dingen twijfelen of nadenken.
Wat is nu wijsheid? De wens is er zo sterk, maar de twijfel ook. Zijn we zo niet compleet? Wel makkelijk, 1 kind. Zowel financieel als praktisch. Maar alleen is ook maar zo alleen. Nooit iemand om
mee te delen wat een stomme papa en mama hij heeft, nooit iemand om verrassingen mee voor te bereiden of het zelfde gevoel te hebben mochten mijn man en/of mij iets overkomen. Dat wil ik
eigenlijk ook niet.

Maar net zoveel van een tweede houden als van hem? Dat kan toch niet? Is toch onmogelijk?
pppffff..

[cindy85]

@ Cruesli: meid van een tweede hou je minstens net zo veel als van je eeste hoor!! Ik hield het ook niet voor mogelijk, maar mijn god wat heb ik met mijn dochter zo'n lief knuffelkontje in huis, kan haar geen dag missen. (heb haar ook echt nog maar 1x een nachtje bij mijn ouders laten logeren haha). Manlief zegt soms dat het lijkt alsof ik haar liever zie, wat zker niet het geval is, liefde is net zo groot voor beide, alleen botsen onze karakters minder erg als die van mijn zoon en mij waardoor het allemaal net iets makkelijker loopt en niet alles in rebellie ontaardt Plus ze is ook zo'n lief superknuffelding dat we vaak gewoon op de bank liggen te knuffelen terwijl Lucas steeds in beweging moet zijn en het eerder actievere spelletjes worden met hem ipv lief knuffelen.

je andere onzekerheiden:

- bekkeninstabiliteit: hoeft echt niet per se bij de 2e. Ik had het bij de 1e ook, begon op 16w en met 20w liep ik met een bekkengordel omdat ik geen stap meer kon verzetten anders, ook enorme rugpijn (ben ik uiteindelijk voor ingeleid). Bij de 2e begon het op 8 weken dus was even een echte slag, maar is eigenlijk nooit erg geworden en na een paar weekjes gewoon helemaal voorbij gegaan. Rugpijn bij de 2e ook absoluut geen last van gehad.

- opnieuw een slapeloze huilbaby: mijn 1e was dan geen huilbaby, maar was zo verschrikkelijk hongerig dat ik dag en nacht niets anders deed dan continue voeden (16u per dag!). Duurde meer dan een jaar voor hij het minimum van 6u doorslapen eindelijk had, daarvoor nog 2 a 3 x per nacht eruit. En dan is de 2e daar, heeft ze slechts 1 (eerste 3 weken 2) voeding per nacht nodig die amper een kwartiertje duurt en slaapt ze aan 3mnd gewoon de volle 10u aan een stuk door. Overdag had ik ook netjes 3u tussen voedingen die ook maar 15min duurden (behalve 's avonds clusteren). Dus een wereld van verschil!

- je 1e tekort doen. Tja, daar was ik eigenlijk vrij gerust in tot de 2e er effectief was. Ik voelde me ook echt soms geen goede moeder voor hem, ook omdat hij gewoon wist wanneer hij ondeugend kon zijn (als ik lisa voedde, als ik haar moest verzorgen en troosten want ze was vaak ziek, etc) dus dan schiet je wel eens extra uit je sloffen tegen je mannetje waar je anders wellicht wel kalmer zou reageren en heb je achteraf spijt van je reactie. UIteindelijk is het echt gewoon wat zoeken, en zorgen dat je die momentjes met hem alleen kunt hebben. Kunnen soms kleine dingen zijn, zo ging ik tot voor kort haast alleen met Lucas gaan winkelen, Lisa bleef dan bij papa en winkelen of naar de bakker gaan was dan 'ons ding' van Lucas en mij. En dan kon Lucas de rest van de dag aan iedereen die het horen wou vertellen dat hij en mama weg geweest waren en Lisa niet. Apetrots was hij dan! In het begin toen ik weer aan het werk was, nam ik ook vaak een vrije dag, stuurde ik dan soms enkel Lucas naar het kdv en had ik een dagje met Lisa alleen en soms stuurde ik enkel Lisa naar het kdv en ging ik bvb met Lucas een dagje zwemmen enzo. Had hij zo'n deugd van, was ik duidelijk weer even zijn held dan! Is iets wat in begin soms moeilijk is maar je vindt er je eigen weg in. Je zoontje zal ook al iets ouder zijn als de 2e er is dus hem kun je al wat makkelijker tot 'grote stoere broer' maken die wellicht blij zal zijn te kunnen helpen met mama?

Nu ik zwanger ben van de derde vraag ik me ook soms af hoe ik dat ga doen. Vertrouw er wel wat op dat Lucas een enorm lieve grote broer zal zijn wat hij bij Lisa nooit geweest is (te klein en te jaloers). LIsa weet ik echt niet wat te verwachten. Ze is ook zo heel erg lief, maar ze is zo verschrikkelijk bezitterig, reactie op de baby kan beide kanten op met haar Maar net zoals vorige keer valt ook dit heus wel op zijn plooi dus ik denk er vooralsnog gewoon niet te veel aan...

[ikke44]

Cruesli, Ook ik begin even met het evenveel houden van. Het is nu misschien nog niet voor te stellen, maar je zult echt evenveel van een tweede als van je eerste kindje houden, dat gaat echt helemaal vanzelf.
Bekkeninstabiliteit, is de kans natuurlijk wel aanwezig dat je dat weer krijgt. Wat kan helpen is dat je gelijk na een positieve test al uit voorzorg naar een fysio gaat, om te proberen te voorkomen dat je er te veel last van krijgt.
Er zullen heus wel dagen zijn dat je zoontje wat minder aandacht krijgt, maar mijn ervaring is dat dat ook wel goed komt. Daar zul je dan toch zelf een beetje een weg in moeten zoeken. Ook hier was/is het vaak tijdens het voeden raak, dan gaan ze ondeugende dingen uitproberen, want ze hebben super snel in de gaten dat mama dan even druk is, soms wel vervelend, maar dat doen kinderen. Gaat wel steeds beter hoor ;-) .
Ik weet van je rotbevalling, ik heb zelf een soortgelijke bevalling meegemaakt met mijn eerste wat ook eindigde in een spoedkeizersnede. Ook de tweede en derde zijn bij mij met een keizersnede gekomen, en daarom moest ik 3 dagen in het ziekenhuis blijven, niet fijn natuurlijk, helemaal omdat je al een kind rond hebt lopen, maar ik dacht zelf wat zijn nou die 3 dagen op een heel leven (bedoel dat niet vervelend hoor, maar probeerde het voor mezelf te relativeren op die manier), mijn man had die dagen vrij dus de meiden waren in goede handen (hoewel mijn oudste er dit keer toch wel moeite mee had dat ik niet mee naar huis mocht).
Het ene kindje is het andere niet, natuurlijk kan het zijn dat een tweede kindje ook veel huilt of kma heeft of wat dan ook, maar het hoeft niet. Mijn eerste was erg makkelijk, niks mee te doen en sliep snel door dus kwamen ook goed aan onze rust toe (scheelt een hoop, want dan kun je ook meer hebben). De tweede hebben we van alles mee gehad, voornamelijk door de kma waar we pas met een maand of 5 achter kwamen, plus dat ik zelf niet lekker ging met galblaas problemen etc., dat eerste jaar vond ik ook zeer pittig. Nu de derde is haast nog makkelijker dan de eerste (wist niet dat dat kon ;-) ), haast altijd vrolijk, groeit goed en sliep ook snel door, de eerste weken had hij wel wat last van krampjes, maar denk dat (bijna) alle baby's daar wel last van hebben in het begin. En ja de eerste jaren schijnen tropen jaren te zijn, dus het zal vast niet altijd zo rooskleurig zijn, maar ook dat gaat voorbij.

Weet je, ik snap je twijfels eigenlijk best goed, hoewel ik over een tweede nooit getwijfeld heb, maar bij de derde wel. Ik wist eigenlijk al tijden zeker dat ik graag 3 kinderen wou als het kon, maar na al het gedoe bij de tweede ben ik daarover heel erg gaan twijfelen, uiteindelijk toen het met anderhalf jaar allemaal een stuk beter ging won de wens het toch, maar denk wel dat het scheelde dat onze eerste erg makkelijk was, want ik heb eigenlijk altijd gedacht dat een derde niet weer net zoals de tweede hoefde te zijn, het kon ook zoals de eerste, dat weet je van te voren niet, maar goed, de tweede is ook wel goedgekomen dus we zien wel...

Hoe kijkt je man eigenlijk tegen een tweede aan?
Trouwens mijn dochters vinden ons zoontje echt he-le-maal geweldig, die kletsen er veel tegen en hij werpt dan veel glimlachjes terug, zo schattig om te zien, ze willen graag helpen, luiers pakken of een flesje geven als ik gekolfd heb, ik probeer ze dan ook zoveel mogelijk er bij te betrekken zodat ze niet jaloers worden.

Cindy, komt vast goed meid, misschien kijkt Lisa wel af van Lucas ;-) . Maar inderdaad, ik merk ook dat nu I ouder is is ze een veel lievere grote zus voor de kleine, ze maakt dit natuurlijk ook veel bewuster mee (wel weer nadeel, krijg allerlei vragen van haar over het ontstaan van baby's etc. ;-) ). L kan soms nog wel wat jaloers reageren, maar ook zij wil erg graag helpen met alles en is toch ook echt wel een super trotse grote zus. Onze kleine man mag ook niet huilen van L, dan komt ze gelijk bij me 'mama D huilt!'. En dat zinnetje herhaalt ze net zo lang totdat ik er naar toe ga haha.

[allies-1]

Hallo meiden

Ik zou ook graag mee willen kletsen op dit forum als jullie dat goed vinden.

In mei 2012 ben ik trotse moeder geworden van een zoon alleen bleek de roze wolk niet zo roze te zijn. Ik heb een verschrikkelijke bevalling gehad en achteraf gezien is het in de laatste 5 weken van de zwangerschap al mis gegaan met mij. De hele zwangerschap had ik nergens last van ik merkte niet eens dat ik zwanger was, deed alles had een drukke baan en alles ging zoals ik het me had voorgesteld. Vandaag het moment dat ik verlof kreeg ging het mis. Ik hield ineens vocht vast. Kreeg carpaal tunnel syndroom en kon me nog maar amper normaal bewegen. Na een bevalling van 42 uur dacht ik maar 1 ding. ... haal hem weg. Zelfs terwijl ik dit typ kan ik wel weer janken want dat gevoel wil ik nooit meer krijgen. Ik heb een heel traject moeten volgen en durfde na een half jaar therapie voorzichtig te zeggen dat ik blij ben met mijn zoon. Inmiddels is hij 17 maanden en ben ik er voor 90% die overige tien uit zich in frustratie als hij huilt of pijn heeft ik weet het dan gewoon even niet meer. Ben er ook achter dat gelukkig elke moeder deze frustratie wel eens heeft dus ik denk dat ik er wel weer ben. Nu mijn man al een tijdje praat over een tweede begint bij
Angst zweet alweer uit te breken Ik zou dus echt niet weten of ik wel geschikt ben om een gezin met twee kinderen te kunnen runnen. Nou dit was echt in het kort mijn verhaal.

[ikke44]

Allies, Pff heftig zeg, als ik dit zo lees dan heb je denk ik een postnatale depressie gehad of niet? Hoe sta je zelf tegenover een tweede dan? Ik kan me voorstellen dat je misschien bang bent voor een herhaling van de eerste, maar zou je nog wel een tweede willen eventueel of zie je het sowieso niet zitten?
Misschien heb je het al wel gedaan maar anders zou ik het eens goed met je man er over hebben hoe jij er tegen aan kijkt.
Ik kan je verder niet echt advies hierin geven, er zijn hier wel moeders die een soort gelijk iets meegemaakt hebben, misschien dat zij je een beetje kunnen helpen.
Wat betreft die frustratie trouwens, die heb ik inderdaad ook regelmatig wel eens hoor ;-)

[banaan]

Hallo meiden

Ik zou ook graag mee willen kletsen op dit forum als jullie dat goed vinden.

In mei 2012 ben ik trotse moeder geworden van een zoon alleen bleek de roze wolk niet zo roze te zijn. Ik heb een verschrikkelijke bevalling gehad en achteraf gezien is het in de laatste 5 weken van de zwangerschap al mis gegaan met mij. De hele zwangerschap had ik nergens last van ik merkte niet eens dat ik zwanger was, deed alles had een drukke baan en alles ging zoals ik het me had voorgesteld. Vandaag het moment dat ik verlof kreeg ging het mis. Ik hield ineens vocht vast. Kreeg carpaal tunnel syndroom en kon me nog maar amper normaal bewegen. Na een bevalling van 42 uur dacht ik maar 1 ding. ... haal hem weg. Zelfs terwijl ik dit typ kan ik wel weer janken want dat gevoel wil ik nooit meer krijgen. Ik heb een heel traject moeten volgen en durfde na een half jaar therapie voorzichtig te zeggen dat ik blij ben met mijn zoon. Inmiddels is hij 17 maanden en ben ik er voor 90% die overige tien uit zich in frustratie als hij huilt of pijn heeft ik weet het dan gewoon even niet meer. Ben er ook achter dat gelukkig elke moeder deze frustratie wel eens heeft dus ik denk dat ik er wel weer ben. Nu mijn man al een tijdje praat over een tweede begint bij
Angst zweet alweer uit te breken Ik zou dus echt niet weten of ik wel geschikt ben om een gezin met twee kinderen te kunnen runnen. Nou dit was echt in het kort mijn verhaal.

Hallo, allies-1: ik heb je verhaal gelezen en wou toch even reageren. Ik heb 2 kindjes waarvan ik bij de 2e een postnatale depressie heb gehad. Bij de eerste was ik ook erg bang en onzeker. Vond de verandering erg heftig maar kon wel op momenten genieten. Bij men 2e ging het helemaal fout, zware zwangerschap gehad enz.. toen ik moest bevallen kreeg ik een erg beklemmend gevoel. Het gevoel van een grote vergissing te begaan. Toen men 2e geboren werd had ik niks gevoel, kon wel huilen! Ik dacht steeds wat heb ik nu gedaan. Ik heb maanden gehuild, deed alles op automatische piloot naar men kindje toe omdat het word verwacht van de omgeving. Ik voelde me leeg... ik ben hulp gaan zoeken en beetje bij beetje is het beter gegaan. nu is men kindje 11 maand en ik geniet volop. heeft wel 6 maand geduurd voor ik de gelukkige gevoelens kreeg. Ik krijg de tranen in men ogen als ik naar die tijd terug denk. Dat gevoel wil ik nooit meer ervaren maar als ik het nu bekijk, hoe ik men dochter bezig zie met spelen dan kan ik zeggen. Ik ben blij dat ik het overwonnen heb en dat het gevecht tegen postnatale depressie de moeite is geweest want ik zou men dochter nooit meer kunnen missen. Hoe jou gevoel is nu is zo bekent en denk goed na wat je wilt. Een tweede is zwaar maar de liefde die je krijgt van je kindjes is dubbel zo hard. ook al gaat het eens een dag tegen. Wat hier ook wel eens gebeurd, er komen steeds nieuwe dagen. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Het is moeilijk om zoiets te verwoorden.

[Bati]

@ Cruesli: ik kan je angst wel begrijpen. Ik ben nu dan wel zwanger van een tweede, maar nog onzeker natuurlijk hoe alles gaat. Hoe reageert D dadelijk ook de baby? Word ze jaloers of is ze super blij? Of negeert ze de kleine volkomen? Hoe ga ik zelf ermee om. Gaat alles vanzelf of moet ik me meer aanpassen in m'n dagelijks leven die ik nu heb? Hopelijk word t geen huilbaby, hopelijk eet en slaapt de baby goed. Hopelijk komt onze relatie niet onder druk te staan hoe bij D. Heeft toch wel wat littekens zeg maar achter gelaten. Maar dit zijn allemaal vragen, die zal je toch nooit weten als je t nooit doet. Misschien gaat alles wel super, maar misschien ook niet. Ik weet dat we met zn 2je sowieso zijn, dus dan niet alles op mij terecht komt (behalve overdag dan) en als ik t echt niet meer zou trekken zou ik eventueel altijd hulp of advies kunnen vragen aan familie. Maar om Demi "alleen" te laten, dan kon ik gewoon niet. Ook maakt dit een gezin "meer compleet" vind ik. En tja de bevalling. Ik moet zeggen, denk er liever niet aan. Heb ook geen leuke bevalling gehad (denk niemand) en wil ook heel graag niet meer ingeleid worden maar gewoon "normaal" bevallen, maar als t goed is, is t nog 1x. En ik moet zeggen ben de bevalling van D ook wel vergeten. Had er in t begin ook wel moeite mee. Ook dat mn buik opeens weg was, de emotie van tijdens de bevalling, hoe rommelig en pijnlijk t allemaal ging. En ik vond t ook wel lastig om dit een plaatsje toen te geven. Maar dat heeft meestal tijd nodig.
@ Allies & banaan: lijkt me erg wat jullie hebben meegemaakt. Kan zelf geen advies hierover geven, weet wel dat die frustratie bekend voorkomt.

[allies-1]

@ikke bedankt voor je reactie. Ik heb geen postnatale depressie gehad maar zat er tegenaan. Ik kon alleen genieten als ik niet alleen was en als hij niet huilde. Vrij lastig dus met een baby die zich alleen op die manier kan uiten. Ik heb het er al vaak over gehad met mijn man en hij stelt mijn gezondheid voorop een tweede kind het is fijn dat hij mij steunt maar ik weet dat het hem pijn zal doen als er geen tweede zal komen. Ik ben nu al zo blij dat ik kan genieten van mijn zoontje maar heb nog steeds wel eens het gevoel dat het me aanvliegt. Ik hoor vaak dat een tweede makkelijker is en dat die gewoon mee gaat in het ritme.

@banaan jij ook bedankt voor je reactie. Bij jou is het dus ook niet makkelijk geweest. Ik snap wat je bedoeld dat je dat de liefde die je krijgt van een kind zoveel waard is maar is een tweede dan echt een verrijking of willen we steeds meer? Maar misschien is mijn mening hierover al niet meer objectief omdat ik zo'n start heb gehad. Gelukkig hoef ik nu nog niet te beslissen of ik wel of niet wil.

Ik ga binnenkort even terug lezen zodat ik hier op de hoogte ben wat er bij jullie allemaal speelt. Fijne avond!

[banaan]

allies-1: een tweede is zeker een verrijking maar persoonlijk ook zo een geregel. Je heb je handen wel vol. Door dit mee te maken weet ik heel zeker dat ik geen derde wil. Maar dat is voor iedereen anders, je moet je gevoel daarin volgen.

bati: Dat is ook heel erg. Iets dat ik nooit meer wil ervaren. Zo raar dat je eerst enorm uitkijkt naar je kindje en dan ineens is dat gevoel er dat zo sterk alles overheerst dat je het gevoel hebt dat je wereld instort. Het is niet te onderschatten. Er word zo weinig over gepraat maar je zou ervan verschieten hoeveel vrouwen dit krijgen.

[allies-1]

Hoi meiden

Ben ik weer even, heb het meeste terug gelezen, hoop verschillende verhalen maar we staan er allemaal niet alleen voor gelukkig. Hier is "de tweede" weer ter sprake gekomen... Mijn man zou het erg leuk vinden en als het ons gegund is om volgend jaar november/december "de tweede" in zijn armen te hebben... Dat betekend dus dat ik begin 2014 al zwanger zou zijn :o zelf denk ik er wel een beetje anders over en daar hebben we het over gehad. Zelf denk ik dat het beter is als ons zoontje echt richting de 3a 4 jaar zit dan heb ik weer wat meer tijd en ruimte en denk ik dat ik er veel meer geduld voor kam opbrengen. Hoe vonden jullie het zwanger zijn eigenlijk ? Ik vond het vanaf 30 weken echt vreselijk. Ik werd zo ontzettend dik ik leek wel een kamerolifant. Hoe gaan jullie om met vragen van mensen? "Wanneer komt de volgende" ik vind dat zo ontzettend brutaal dat ik zelfs al eens iemand geantwoord heb met " als ze in de aanbieding zijn" en dat gezeur de hele tijd dat het zo leuk zou zijn als er een tweede komt. Of ze bekijken me aandachtig of ik misschien al zwanger ben.... Ik word er soms gewoon ongemakkelijk van en het gevoel dat ik me soms moet verdedigen als ik zeg dat ik er voorlopig nog niet aan denken wil. Heel verontwaardigd kijken ze me dan aan en geven dan als antwoord "ja dat is ook je eigen keuze" pfff wat denken die mensen wel niet!

[Druifje]

Ik kom denk hier toch ook eventjes mee kletsen. Al heb ik jullie verhalen nog niet echt gelezen sorry!!

Me zoontje is bijna 1 jaar. We hebben een aardig pittig jaartje met hem achter de rug. Me zwangerschap is vanaf week 22 onrustig verlopen. Ik kreeg last van me heupen/bekken, veel fysio. Ook begon ik me zoontje minder te voelen, dus moest aardig vaak naar het ziekenhuis. Rond week 30 kreeg ik al aardige indaling weeën en die deden behoorlijk pijn en hij zat ook snel goed ingedaald. Daardoor kreeg ik nog meer last van me bekken. Bij week 36 kreeg ik een ligging/groei echo bij de vk en in het ziekenhuis al check. Hij was te klein, maar was niet erg. Me bevalling is dus echt niet gegaan zoals het zou moeten. Thuis begonnen, veel buik en rug weeën die zich constant afwisselde, ik ging bloed spugen en de ontsluiting bleef hangen op 5 cm. Hup naar het ziekenhuis, daar kregen we met hulp van medicijnen op 8 cm. Alleen me zoontje werd ook in de gaten gehouden en daar ging het mis mee, hij kwam in grote nood. Hup spoedkeizersnede, 5 minuten langer gewacht en hij was of zwaar gehandicapt geweest of er gewoon niet meer geweest. Hij heeft de laatste weken van de zwangerschap nauwelijks tot geen eten meer gekregen. Ze waren ook benieuwd hoe hij zich gaan ontwikkelen, maar dat ziet er nu gewoon positief uit net zoals elk ander kind.
Ook ik kreeg medicijnen waar ik dus niet tegen kon en zakte weg. Me zoontje heb ik daardoor uren later pas gezien.
Helaas begon hij thuis vrij snel te huilen, begon rond etenstijd de normale onrustige uurtjes, maar breidde zich uit, dat hij huilde van s 'morgens vroeg tot in de avond, niets hielp. Zo ging het eens 2 weken goed en we vervielen weer in het oude patroon. Rond 8 maanden is de rust hier pas in huis terug gekomen. Ik heb me maandenlang schuldig gevoeld, gaf mezelf de schuld voor de start en het huilen. Bij andere ging het toch wel goed. Dit forum hielp er ook niet echt bij, omdat het bij de andere mama's het juist zo goed ging en als ik vertelde dat ik een baal moment had, vertelde de andere juist meer hoe geweldig/goed het bij hun ging. Oh wat stak me dat.
Terwijl ik wist dat de vk en het ziekenhuis hadden gezegd, dat hun eerder hadden moeten reageren op mijn klachten, ze me eerder thuis hadden moeten zetten, ik waarschijnlijk opgenomen had moeten worden in het ziekenhuis.
Ik wil heel graag een 2e, maar ik twijfel nog vaak. Wat als het bij de 2e ook zo gaat. ik was de 1e maanden echt niet mezelf, door schuldgevoel sloot ik me op en kon ik niets hebben. Wat als ik het dan niet aan kan. ik wil me zoontje dat niet aandoen en het 2e kindje natuurlijk ook niet.
Ook zijn we op zoek naar een huis, aangezien we in een flat wonen, wat een 2e wel beetje tegenhoud. De ruimte is er opzich wel, maar is minimaal.

Naja heel verhaal, waar ook niet echt op gereageerd kan worden, maar toch wel even fijn om een gedeelte ervan weer op papier te zetten, want het is eigenlijk maar klein gedeelte van alles.

[Lunanoa]

Druifje wat een heftige bevalling zeg!
Hier ook van die dramatische zwangerschappen met vroegtijdige weeën, weeënremmers, bedrust, pijn, overmatig overgeven etc. etc.
Ik zie dat het je inmiddels niet heeft weerhouden Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik heb een tweede veel makkelijker ervaren. Ook met huilen etc.

[AM2012]

Allies-1:
Ik las je verhaal, kom even mee gekletsen
ik kan jou verhaal wel onderbouwen.. ik vind dat je goed naar je gevoel moet luisteren.
Jij moet het kindje dragen 9 maanden lang, en de grootste zorg komt toch op jou neer.
als jij denkt dat je er nu nog niet klaar voor bent zou ik nog lekker even wachten en genieten van de kleine die je nu hebt.

Hier hebben we het ook wel over een 2e "gehad"maar no way dat dat nu al gebeurd.
Mijn dochtertje is nu ruim een jaar(17-08-2012) maar echt nog geen tweede.
ik wil alle tijd voor haar hebben en aangezien ik een goeie depressie te pakken had na de bevalling kan ik het zowieso nog niet.
ALs M. straks een jaar of 3/4 jaar is vind ik het wel prima.

Ieder zn eigen mening natuurlijk.

[Lunanoa]

EMi: Ik ben zoooooooo benioeuwd naar je verhaal. De baby inmiddels 1 maand oud. Hoe gaat het? Ben erg nieuwsgierig!

Cruesli: Dat houden van; bij mij duizendmaal sterker. Ik had het eerst helemaal niet bij de eerste. Niks geen roze wolk. Prematuur, week couveuse, thuis slecht, afvallen, veel huilen. WAT een kuttijd.
En dan bij L... Wat een fijne tijd. Meteen een baby op mn borst, die mocht blijven! Nergens van uitgaand tranen met tuiten van blijdschap. Tuurlijk de eerste weken pittig met voedingen etc. maar dat is logisch. Wij krijgen een makkelijke blije baby. Daar waar Owen ( nog altijd ) een moeilijk kind is ( ik denk vaak aan hoogsensitiviteit ) is Lara een makje. Wel een pittig karakter die juist nu na het jaar de boel op stelten zet, maar buiten de sprongen om, ervaar ik het als makkelijk.
Het is zo'n verrijking.. De liefde tussen die 2 kids doen mn hart nog meer smelten dan één kind al deed.


Anderzijds kan ik de wens voor 1 kind ook begrijpen. Fijn, intiem, alle tijd, financiën etc. etc. Daarom houden wij het bij 2. Ik voel me compleet! Bij Owen bleef het borrelen en borrelen... Nou ben ik geen piekeraar...
Wij begonnen aan kinderen toen ik nog geen eens werk had met mn 18 jaar ( ja ontzettend zorgeloos ) Owen was er met 20 jaar & hop 2 jaar en 3 mnd later was Lara er.
Eens wil je die tweede toch... Waarom wachten?
Al moet ik wel toegeven dat het makkelijker is als er langer tussen zit. Het is wel fijn wat zelfstandigheid.

[Lunanoa]

Stel T. is 3 jaar, dan heb je al zooooooo'n zelfstandig kind wat ontzettend veel mee krijgt Cruesli !

AM wat leuk jou hier te zien. Alles goed?

[AM2012]

Lunanoa!.. Leuk om jou hier ook te zien Gezellig!
Ja alles goed, met jullie ook?
Mooi hoe je het verhaalt verteld over de wens voor L.
Ik kan je gevoel wel snappen want ik zou ook graag wel een 2e willen maar nu nog niet.
Vooral straks als ze samen kunnen spelen etc. die liefde die jij ook benoemd!
Snap ik heel goed..
O. is precies net M.
Hopelijk komt er bij ons dan ook een makkelijke 2e hahaha

[Druifje]

@Lunanoa, fijn om te horen dat bij jou nummer 2 als makkelijker werd gezien. Ik hoop dat ik het ook zo mag ervaren.

[Lunanoa]

Vast en zeker. Ik heb de eerste echt zo zwaar ervaren, dat terwijl ik piepjong ben. Je wordt zo uit je egoïstische leventje gezogen en moet voor dat huilende wezentje gaan zorgen waar je niks van snapt.
Bij de tweede heb je die ervaring al. Je zit al in het leven als moeder en bent VEEL relaxter waardoor je kind relaxter is.

Zeker niet aan beginnen als het niet voelt alsof je er klaar voor bent. Komt vanzelf. Als het goed is, tijd zat toch ?

O. is nog altijd erg gevoelig. Voelt mensen haarfijn aan & als papa/mama niet lekker in hun vel zitten zien we dat in hem terug. Sommige kids hebben dat heel sterk... Lees maar eens over hoogsensitieve kinderen. Heel interessant.

[AM2012]

Ga ik zeker lezen! Dank je

[allies-1]

@am2012 leuk dat je mee kletst. Ik kom hier niet vaak dus lees nu pas jou reactie. Jij hebt dus ook een depressie gehad? Met wat voor manieren ben je er weer uit gekomen? Ik denk net zo over de tweede, als die al zou komen. Ik zou het nu ook nog niet aankunnen denk ik. N is ook een hele drukke jongen. Erg gezellig hoor maar vreet enorm veel energie ook in combi met een full time baan is het behoorlijk aanpoten. Ik klaag niet maar een zal toch de rust die ik nu heb gevonden weer in de war brengen! Hoe lang heeft de depressie bij jou geduurd?

[AM2012]

allies-1: ik kom ook op dit topic niet zo heel vaak.
Toevallig dat ik nu even keek via de pc, is makkelijker dan via de telefoon.
Ja ik had vrijwel direct na de bevalling een raar gevoel.. Het is heel raar om dat mee te maken.
Zal het in grote lijnen beschrijven, weliswaar weer Lunanoa waar ik het over heb, aangezien zij alles van mij
meegemaakt heeft, waar ik heel blij mee was(stukje steun) We hadden destijds een app met alle aug. mama's
Komt ie:

Ze werd op mijn borst gelegd, na de bevalling(die overigens niet zo lekker liep)
ik was dolgelukig, want ze was er, EINDELIJK! na die rot zwangerschap.
Ik mocht de volgende dag naar huis.
alles ging prima,maar ik was een dweil, 1.2 liter bloed verloren en een mega knip gehad.
Ik kon haar zelf niet verzorgen, was zelf volledig afhankelijk van anderen. Ik kon 2 stappen zetten en dan hield het gewoon op.
2 dagen langer kraamhulp gehad ivm mijn gezondheid.
Tijdens die tijd merkte ik dat ik niet mezelf was.
Ik was down, veel verdrietig(meer dan normale kraamtranen), en het ergste: M. deed mij niks.
Ze huilde vreselijk veel.. gemeten: 7 uren per dag.. NON STOP
ik wilde haar niet meer, ik wilde mijn eigen leven terug, zonder haar!
Waar was ik in godsnaam aan begonnen? Waar is die roze wolk?
Na mate ze ouder werd werdt mijn depressie ergens, en hoe meer zij huilde, hoe bozer ik werd.
Ik kreeg haar niet meer stil. Op het punt gestaan om "gekke"dingen te doen heeft mijn familie ingegrepen.
Hulp gehad via de huisarts en psych.
Als ik terug kijk op die tijd voel ik mij enorm schuldig.
Waar was ik nou? De moeder van mijn kind? Ik was er niet, wat voor moeder ben je dan?
Ook nu, nu zij 15 maanden oud is voelt het nog zwaar. Ik kan haar gehuil niet te lang horen, mijn haren gaan letterlijk overeind staan.
Veel geduld heb ik niet maar toch gaaat het langzaaam stukken beter.
Ik begin mezelf weer terug te vinden, waar ik lang naar op zoek ben geweest.
En M? M is een heerlijk meiske,absouluut niet makkelijk, staat zelfs op CB in de pc dat ze een zeeeer pittige dame is welke stevig aangepakt moet worden... hmm zegt wel genoeg

Dus nee, voorlopig echt geen 2e. als die er oooit komt
Want het trauma zit er en dat slijt zelden.

En jij??

[Lunanoa]

Wat mooi dat je het zo open op schrijft AM, dat vergt een hoop moed.
Dat gevoel van het huilen is zo herkenbaar. Ik had geen depressie maar was ook niet altijd even blij. Als er hier gehuild wordt krijg ik een soort kortsluiting in m'n hoofd. Heel apart. Wat je zegt, ik word ZO boos vanbinnen dan.
Als het 's nachts is krijg ik een soort adrenaline rush door me heen & word ik er soms misselijk van. Appart he?
Mijn moeder heeft bij alle 3 kids een postnetale depressie gehad & heeft de reactie op huilen nog steeds.

Oh en even voor het goede gevoel van de depressieve mama's: Ondanks al die depressief is mijn moeder de allerliefste & is me nooit wat tekort gekomen ;-)

[AM2012]

Lunanoa, ik vind het heeeel fijn dat je dat laatste zegt... SLIK! tranen in mn ogen.
Ik hoop dat m. er weinig van gemertk heeft, en idd wat je zegt: een soort kortsluiting, ik ken het gevoel precies..
Het is zoo lastig want je wilt het niet.. maar het is denk ik een stukje verwerking wat nog moet komen, en misschien ook wel NIET.
Als mijn man thuis is, heb ik meer rust.... en slaap ik beter, het is puur angst!

[allies-1]

Na een zeer voorspoedige zwangerschap Tot 33 weken volgde de laatste loodjes, ik hield ontzettend veel vocht vast en dat ging gepaard met continu slapende handen. Ik kon er niet meer van slapen en raakte gefrustreerd door het feit dat ik mijn studie niet af kon maken omdat ik niet langer dan 2 minuten achter de laptop kon zitten. 3 dagen voor de uitgerekende datum braken mijn vliezen en 42 uur later ben ik via de natuurlijke weg bevallen van onze zoon. N lag op mijn buik en het enige wat ik nog weet is dat ik zei dat ik wilde douchen. Vanaf het allereerste moment wilde ik maar 1 ding en dat was mezelf terug krijgen en alles vergeten. De dagen daarop volgde in een roes maar zodra hij begon te huilen werd ik woest en paranoïde. Ik heb momenten gehad dat ik hem wat aan wilde doen maar gelukkig regeerde mijn verstand en niet mijn gevoel. Na 10 weken ben ik naar mijn werk gevlucht. Ik wilde gewoon weg en vluchtte voor thuis. Daarna ben ik hulp gaan zoeken via de ha en kreeg psychologische hulp. N is nu ruim anderhalf jaar en ik heb sinds een paar maanden het gevoel dat ik weer mezelf ben. Het gehuil gaat nog steeds door merg en been maar ik kan me beheersen en nog belangrijker. , ik kan hem troosten en liefde geven. Wat hou ik van dat mannetje en wat ben ik trots maar oh oh dat schuldgevoel ... pfff daar zal ik de rest van mijn leven mee moeten dealen en dat vind ik zwaar. Angst dat dit weer gebeurd bij een tweede is zo enorm. ..

[AM2012]

Zooo herkenbaar allies
Maar de angst idd voor de tweede neb ik ook wel maar ik denk dat je dan wel zekerder bent van je rol als moeder

[Lunanoa]

Dat zeker. Je kind herinnert zich er niets van. Kan ik uit ervaring vertellen ;-) En het is geen keuze. Het overkomt je.
Zorg voor de juiste begeleiding tijdens een tweede. Iemand die je in de gaten houdt of ga uit voorzorg voor gesprekken naar de psyg!

[Bati]

@ Cindy: las op een ander topic (waar ik niet mee schrijf)dat je bevallen bent! Gefeliciteerd met je meisje, geniet ervan!!

[cindy85]

bedankt Bati !!! hoe gaat het bij jou?

[Bati]

Hier alles wel goed. Kleine man heeft graag veel aandacht en dat is soms wel lastig met een kleine meid erbij en t huishouden (maar dat zal je zelf vast ook wel weten). Maar zodra hij weer begint te brabbelen en te lachen smelt ik. Hij is een echte charmeur, hij sjans graag. D gaat t nu ook weer beter mee. Die was een paar weken erg lastig, maar nu de laatste tijd draait ze weer bij. Hoe bevalt t jou nu met 3 kids? Ik vind t echt super knap hoor. Vind 2 kids al best pittig. En ik zag nog trouwens je buikfoto, wat was jij mooi zwanger zeg! Ook totaal geen enkel "tijgervel" te zien. Ligt je kleine meid nog altijd in t zh? Hopelijk is ze bij jullie thuis. En horen reageren de rest van de kids? Wat een vragen he

[cindy85]

fijn te horen dat het zo goed gaat bij jullie en dat je dochtertje er nu wat beter mee om gaat! Idd best pittig he in het begin, is echt even een routine zoeken.

Kan ik hier nu nog niet van meespreken voor 3 kids want wij zin nog in het ziekenhuis en alle aandacht en zorg gaat helemaal naar Lara. Heb de beide andere kids vanavond voor het eerst even heel kort gezien maar dat was het. Ze mogen ook niet bij Lara want enkel mama en papa mogen couveuse-afdeling binnen. Maar wel enthousiast even snel van achter glas mogen spieken. Lisa vindt het allemaal wel interessant maar snapt echt niet dat die baby straks mee naar huis gaat. Lucas snapt het wel en was met wijdopen mond aan het kijken naar haar hihi. Ik kan niet wachten tot hij haar mag vasthouden want kijkt het arme schaap al 9mnd naar uit en nu mag het gewoon niet. Beetje moeilijk te bevatten voor hem maar hij gaat er goed mee om gelukkig.

Wat betreft Lara: Ging tot nu toe helemaal niet goed want ze redt het niet zonder suikerinfuus, maar daarnet eerste voorzichtige hoopvol resultaat. Ik hoor over half uurtje of volgende test ook weer goed positief was. Indien ja, dan wordt infuusje iets lager gezet en is dit hopelijk het begin van snel afbouwen en snel bij mij op de kamer! Ze krijgt tot zondagavond om het alleen te kunnen en lukt het niet, dan volgen verdere onderzoeken (oa op diabetes)

[Bati]

Wat rot dat ze nog in het ziekenhuis moet blijven. Is er een oorzaak? Hopelijk hebben jullie over een half uur weer positief nieuws, zodat jullie de kleine dame snel mee naar huis mogen nemen.

[Lunanoa]

WAT EEN PRACHTIGE naam hahaha. Net als onze dochter

Wat heftig. Owen was prematuur dus weet hoe rot het is. Couveuse dus, is hier een reden voor? Hopelijk zijn jullie inmiddels thuis xxx

[cindy85]

ja geweldige naam he

eerste voorzichtige resultaat was voorbarig want heeft het nog flink moeilijk gehad om suiker onder contole te houden. Ipv infuus afbouwen hebben we eerst nog moeten verhogen. Zaterdag dan eindelijk voorzichtjes kunnen gaan afbouwen en zaterdagavond infuusje gesneuveld. Beetje zielig om dan nog een nieuw te steken dus hebben haar een kans gegeven het zelf te kunnen. Eerst ff een tegenvaller maar zich dan opeens helemaal herpakt en tegen zondagmiddag had ik haar eindelijk bij mij.
Hebben haar daarna ook nog 2x op rij getest voor gele huidskleur omdat ze uitslag eerste test niet helemaal geloofden dus dan nog maar eens maar ook daarvan was resultaat zoals het hoort te zijn. Begrepen ze nog steeds niet maar ik heb gewoon halve chineesjes haha. Lucas nog steeds wat gelige kleur maar zet hem 10min in de zon en wordt meteen bruin. Lisa intussen echte bleekscheet geworden, zie je niet staan voor een witte muur haha. Benieuwd hoe het bij Lara zal evolueren. Hoop voor haar snel bruinend velletje

In elk geval mochten we dan gisterenmiddag na bloedprikken voor suiker en voor gele kleur eindelijk naar huis na 6 dagen! Ben dan alleen met Lara mee Lucasje gaan verrassen in de opvang, supertrots was hij!! Beide kindjes voorlopig zo heel erg lief voor hun zusje, bevalt me tot nu toe beter dan vorige keer toen Lucas amper 18mnd was eigenlijk Ach zo lang het duurt, eens ze het wat meer gewoon zijn, worden ze wel opnieuw de draakjes die ze anders zijn haha dus even vlug van genieten nu het kan

[Bati]

Gelukkig dat de kleine meid nu thuis is. Nu kun je er eindelijk van genieten!