12-04-2008 19:40
Hallo Allemaal!
Ik ben net nieuw op het forum, om steun te vinden en te geven aan anderen die met hetzelfde "probleem" als mij zitten...
ik ben al bijna 2 jaar getrouwt en ik heb nooit de pil of iets dergelijks gebruikt... Ik wilde eigenlijk al meteen kinderen :oops: maar mijn man wou liever nog even wachten, we gebruikten geen voorbehoedsmiddelen (:$ voor het zingen de kerk uit gaan werkt dus wel heel goed... rara)
Nou uiteindelijk hebben we dus samen bewust de keuze gemaakt om er toch voor te gaan en ja we hebben er dus aan "gewerkt" maar helaas....we zijn inmiddels 5 maanden verder.... Ik begin mezelf langzamerhand gek te maken omdat ik er zo ontzettend mee bezig bent! Soms geloof ik er zelf in dat ik zwanger bent.. dan merk ik (of maak ik mezelf wijs) dat ik alle kenmerken hebt etc... En ja hoor.. dan krijg ik mijn menstruatie weer.. dan kan ik wel huilen!!! Ik had nooit verwacht dat het zo erg kon zijn!!
Ook komt er soms een vreselijke woede in mij naar boven omdat (bijna) iedereen om me heen zwanger is... terwijl de meeste onder hen het nog niet eens wilden!! Ja dan zeg ik eerlijk.. dan krijg ik zo een jaloers gevoel... Ik wil ook die moederliefde vol overgave kunnen geven...
Gek word ik er dus van.... en ja elke maand wordt ik steeds verdrietiger, ook begint de gedacht van onvruchtbaarheid steeds vaker in mijn hoofd te spelen, maar wanneer dat in me opkomt.. wis ik het snel weer weg! want daar wil ik echt niet aan denken.... iemand nog tips, hoe daar mee om te gaan?! en er niet zoveel mee bezig te zijn?!
Veel liefs Angela
Ik ben net nieuw op het forum, om steun te vinden en te geven aan anderen die met hetzelfde "probleem" als mij zitten...
ik ben al bijna 2 jaar getrouwt en ik heb nooit de pil of iets dergelijks gebruikt... Ik wilde eigenlijk al meteen kinderen :oops: maar mijn man wou liever nog even wachten, we gebruikten geen voorbehoedsmiddelen (:$ voor het zingen de kerk uit gaan werkt dus wel heel goed... rara)
Nou uiteindelijk hebben we dus samen bewust de keuze gemaakt om er toch voor te gaan en ja we hebben er dus aan "gewerkt" maar helaas....we zijn inmiddels 5 maanden verder.... Ik begin mezelf langzamerhand gek te maken omdat ik er zo ontzettend mee bezig bent! Soms geloof ik er zelf in dat ik zwanger bent.. dan merk ik (of maak ik mezelf wijs) dat ik alle kenmerken hebt etc... En ja hoor.. dan krijg ik mijn menstruatie weer.. dan kan ik wel huilen!!! Ik had nooit verwacht dat het zo erg kon zijn!!
Ook komt er soms een vreselijke woede in mij naar boven omdat (bijna) iedereen om me heen zwanger is... terwijl de meeste onder hen het nog niet eens wilden!! Ja dan zeg ik eerlijk.. dan krijg ik zo een jaloers gevoel... Ik wil ook die moederliefde vol overgave kunnen geven...
Gek word ik er dus van.... en ja elke maand wordt ik steeds verdrietiger, ook begint de gedacht van onvruchtbaarheid steeds vaker in mijn hoofd te spelen, maar wanneer dat in me opkomt.. wis ik het snel weer weg! want daar wil ik echt niet aan denken.... iemand nog tips, hoe daar mee om te gaan?! en er niet zoveel mee bezig te zijn?!
Veel liefs Angela