20-10-2018 17:54
Hallo iedereen,
Ik ben nieuw hier en kom naar dit forum omdat ik wat onzeker ben.
Sinds twee jaar proberen mijn vriend en ik om zwanger te worden, maar het is ons nog steeds niet gelukt.
Ik heb drie jaar in een hel van een werksituatie gezeten, ben daarna geopereerd en daarna nog eens geopereerd na een val van mijn paard. Daarna heb ik 5 maanden thuis gezeten om te revalideren en sinds 17/9 ben ik terug aan het werk, op een nieuwe job waar alles voor mij gemakkelijker verloopt.
Ik ben ook in therapie moeten gaan omdat ik mij verschrikkelijk voelde na die drie jaar hel en er was met mij niet veel meer aan te vangen. Ik was voor het minste boos, liep supergestresst rond en ik vond mijn leven niks meer waard.
Ondertussen zijn die gevoelens weg en loop ik rond met een 'we zien wel'-attitude.
Uiteraard zijn we in augustus toch eens gaan aankloppen bij een fertiliteitsdokter. Alles is in orde: mijn anatomie en zijn 'zwemmertjes'. Het is dus niet helemaal duidelijk waar het aan ligt.
Afgelopen donderdag zijn we op gesprek geweest om de volgende stappen te bespreken. Die dag was mijn 30ste dag na mijn laatste menstruatie. Niks abnormaal, want ik schommel tussen 28-30dagen. Ondertussen zijn we weer twee dagen verder en heb ik nog steeds geen buikpijn, noch menstruatielast.
Ik twijfel om morgen te testen, want wie weet is het wel zo ver. Ik heb continu een soort van steekjes in mijn onderbuik, ben ook wat misselijk (maar dat kan ook van progesteronaanmaak komen als je ongesteld moet worden), mijn borsten lijken wat groter, ik heb barstende hoofdpijn...
Ik begin te bedenken dat ik het mij allemaal verbeeld en dus eigenlijk dit alleen maar té hard wilt.
Ik ben echt over tijd, niks van menstruatiekrampen (terwijl die normaal een week op voorhand komen) en mijn fertiliteitsdokter had gezegd te testen op zondag. Ik durf niet.
Wat is jullie mening? Wat zouden jullie doen? Iemand al in zo'n situatie gezeten?
Ik ben echt even heel onzeker...
Ik ben nieuw hier en kom naar dit forum omdat ik wat onzeker ben.
Sinds twee jaar proberen mijn vriend en ik om zwanger te worden, maar het is ons nog steeds niet gelukt.
Ik heb drie jaar in een hel van een werksituatie gezeten, ben daarna geopereerd en daarna nog eens geopereerd na een val van mijn paard. Daarna heb ik 5 maanden thuis gezeten om te revalideren en sinds 17/9 ben ik terug aan het werk, op een nieuwe job waar alles voor mij gemakkelijker verloopt.
Ik ben ook in therapie moeten gaan omdat ik mij verschrikkelijk voelde na die drie jaar hel en er was met mij niet veel meer aan te vangen. Ik was voor het minste boos, liep supergestresst rond en ik vond mijn leven niks meer waard.
Ondertussen zijn die gevoelens weg en loop ik rond met een 'we zien wel'-attitude.
Uiteraard zijn we in augustus toch eens gaan aankloppen bij een fertiliteitsdokter. Alles is in orde: mijn anatomie en zijn 'zwemmertjes'. Het is dus niet helemaal duidelijk waar het aan ligt.
Afgelopen donderdag zijn we op gesprek geweest om de volgende stappen te bespreken. Die dag was mijn 30ste dag na mijn laatste menstruatie. Niks abnormaal, want ik schommel tussen 28-30dagen. Ondertussen zijn we weer twee dagen verder en heb ik nog steeds geen buikpijn, noch menstruatielast.
Ik twijfel om morgen te testen, want wie weet is het wel zo ver. Ik heb continu een soort van steekjes in mijn onderbuik, ben ook wat misselijk (maar dat kan ook van progesteronaanmaak komen als je ongesteld moet worden), mijn borsten lijken wat groter, ik heb barstende hoofdpijn...
Ik begin te bedenken dat ik het mij allemaal verbeeld en dus eigenlijk dit alleen maar té hard wilt.
Ik ben echt over tijd, niks van menstruatiekrampen (terwijl die normaal een week op voorhand komen) en mijn fertiliteitsdokter had gezegd te testen op zondag. Ik durf niet.
Wat is jullie mening? Wat zouden jullie doen? Iemand al in zo'n situatie gezeten?
Ik ben echt even heel onzeker...
