Ervaringen geplande keizersnede

16-07-2014 12:57

Hoi Dames,

Ik ben Beebje 2. Wij zijn ruim 34 weken zwanger van ons tweede mannetje.
Tijdens deze zwangerschap kreeg ik de keuze: proberen natuurlijk te bevallen of een geplande keizersnede. We hebben gekozen voor de geplande keizersnede. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van andere dames die dit gehad hebben.
- Hoe voelde je je de dagen ervoor?
- Hoe ging de opname en de operatie?
- Hoe verliep je herstel?

Hieronder nog mijn bevallingsverhaal van de eerste en de reden waarom ik nu dus voor gepland gekozen heb:
Ik was 40 + 2 zwanger (24 oktober 2011). Mijn man was werken en ik lag op bed tv te kijken. Ik voelde me wat vreemd. Heb er ook geen andere woorden voor. Dacht nog, even zeiltje recht trekken misschien breken mijn vliezen wel. Zo gezegd, zo gedaan. Vijf minuten later voelde ik iets lopen tussen mijn benen. Klein beetje maar. Huh? heb ik nu geplast? Dus ik sta op uit bed en letterlijk: flats. Niagara watervallen waren er niets bij haha. Dus ik mijn man gebeld.
Eenmaal thuis samen helemaal zenuwachtig. Elke keer als ik daardoor moest lachen kwam er weer vruchtwater uit. Heel stom en grappig tegelijk. Verloskundige zou de volgende ochtend komen om te kijken (was 23:00). Op 25 oktober kreeg ik rond 02:00 lichte weeÃ«n. Geprobeerd te slapen maar door de spanning lukte dit niet. Om 10:00 kwam de vk. Amper 1cm ontsluiting. Ze zou een paar uur later weer komen. Mijn weeÃ«n werden wel wat sterker en kwamen vaker maar zette niet echt door. Verloskundige is een paar keer geweest maar ik kwam niet verder dan 3cm. WeeÃ«n werden wel wat heftiger dus onder de douche gezeten. Uiteindelijk moest ik om 23:00 naar het ziekenhuis i.v.m. 24 uur gebroken vliezen. Daar aangekomen kreeg ik een pethidine prik om beter te kunnen slapen (deed werkelijks niets, dus nacht 2 zonder slaap diende zich aan). 26 oktober 08:00. Ik kreeg weeenopwekkers. Nou die deden wel wat. Ik kreeg erg stevige weeÃ«n die regelmatig kwamen en heel vervelend waren. Rond 12:00 kreeg ik het moeilijk met de pijn. De (klote) verpleegkundige zei: nou je wil toch niet nu al een ruggenprik? (waardoor ik dacht: ow dat is dus nog niet gebruikelijk, nou dan nog maar even doorzetten). Rond 14:00 kwam de arts naar me toe. De band om mijn buik die het hartje van de baby moest meten werkte niet meer goed genoeg zo. Ze moesten een electrode op het hoofdje van ons zoontje aanbrengen (terwijl hij dus nog in mijn buik zat). Heb het uitgegild!!! Aan beiden kanten stond een coassistente om me te kalmeren. Mijn man was net even naar buiten... zal je altijd zien. Heb nog nooit zo'n pijn gehad. Kon het niet wegzuchten. Voelde me machteloos en heb heel hard gehuild. Het lukte ook niet in 1x dus duurde best even. Daarna meteen om een ruggenprik gevraagd. Ik was gesloopt. De hele dag werd tegen mij gezegd: nee je gaat het zelf kunnen. Komt goed hoor!!! Om 19:00 komt de gyn binnen met een paar andere dames. Ik werd van alles afgekoppeld. Ondertussen kwam de mededeling: ik had al uren goede weeÃ«n maar kwam niet verder dan 5cm ontsluiting. Ik zou dit nooit zelf gaan kunnen. Het werd, na ruim 40!! uur weeÃ«n, een keizersnede. Onderweg naar de OK heb ik alleen maar gehuid. Ik was al dagen bezig, had al die pijn gehad, was doodmoe en nu opeens werd het toch een keizersnede. Om 20:50 was hij er. Onze mannetje.

Ik heb het er erg moeilijk mee gehad en zat bijna tegen een depressie aan. Ik vond het moeilijk dat als ik een Afrikaanse vrouw geweest was, wij beiden overleden zouden zijn omdat ik het niet zelf kon. Ik ben een vrouw en behoor een kind te kunnen baren maar dat kon ik dus niet. Doordat ik al zo moe was duurde het herstel van de keizersnede ook lang. Ons mannetje huilde ook nog eens 24/7 (bleek koemelkallergie) en ik kreeg een borstontsteking door de borstvoeding. Hoge koorts en weer naar het ziekenhuis. Al met al zat ik de eerste week op een ware donderwolk en zeker niet op een roze wolk. Gelukkig ging ik me na de 1e week beter voelen. Kreeg ons ventje andere voeding en hielp mijn antibiotica. Na een week ging ik me weer een beetje mens voelen en begon het genieten eindelijk.

We hebben heel bewust voor een 2e gekozen dus durfde het nog een keer aan. De kans is alleen heel klein dat mijn lichaam nu wel tot 10cm ontsluiting komt. Ook willen ze liever geen weeenopwekkers geven i.v.m het litteken van de vorige keizersnede (kans op scheuren), en mogen ze geen vacuÃ¼mpomp of verlostang gebruiken omdat ik ernstige bekkeninstabiliteit heb. Al met al is de kans zo'n 10% dat ik het zelf zal kunnen en 90% dat het alsnog een keizersnede zou worden.
Vandaar nu gekozen voor geplande keizersnede zodat ik niet weer zo'n helse bevalling heb. Ook ga ik geen borstvoeding meer geven. Zie dit echt niet meer zitten.

16-07-2014 13:48

Hey meissie,
Had nog nooit helemaal je bevallingsverhaal van de eerste gelezen, maar wat een vreselijke uren moeten dat zijn geweest! Arme jij! Ik begrijp heel goed dat je nu voor een geplande keizersnede gaat, groot gelijk hoor!
Zoals je weet, heb ik nog geen ervaring, maar wilde gewoon even komen zeggen dat ik heel erg hoop dat de tweede bevalling veel soepeler zou gaan en het herstel ook en dat je direct kunt genieten van de kleine!
Geen donderwolk, maar direct op je mooie blauwe wolkje! Heel veel succes en sterkte alvast en ik ben heel benieuwd naar je verhaal als het allemaal is gebeurd!
En ik hoop dat er nog wat anderen reageren met positieve ervaringen, zodat je gerust gesteld wordt!
Dikke knuffel

16-07-2014 14:27

Beebje2
Niet volledig maar toch grotendeels een gelijkaardig verhaal. Ook een keizersnede na zo'n 36 uur weeÃ«n. Savonds begonnen, snachts naar het ziekenhuis vertrokken, waren duidelijk weeÃ«n die sterker werden maar slechts 1 cm ontsluiting. Geen oog dicht gedaan en volgende dag kwamen ze op het schitterende idee mij naar huis te sturen met het idee, dan zet het ofwel echt door ofwel trekt het weg. Na een uur stond ik terug in het ziekenhuis, pijn was niet te verdragen. Had nog maar 2 cm ontsluiting toen. Om 18u savonds extra weeÃ«nopwekkers gekregen, met meteen een weeÃ«nstorm. Eerst een uur afgezien om dan epidurale te krijgen. Rond middernacht nog steeds maar 4 cm ontsluiting en de hartslag van ons kleintje ging achteruit. Ik begon aan een tweede slapeloze nacht en begon helemaal te bibberen van oververmoeidheid met risico op stuipen. Rond twee uur snachts beslist spoedkeizersnede te doen. Ik heb daar eigenlijk niks bewust van meegemaakt omdat ik zo verschrikkelijk moe was. Terug op de kamer tegen 4 uur sochtends en werd meteen onder druk gezet om borstvoeding te geven, lukte natuurlijk niet als je zo moe bent. Dus terug een slapeloze nacht en veel pijn van de keizersnede. Nadien genas het litteken niet meteen heel mooi en kon ik pas na 5 dagen uit bed.

Ik begrijp dus helemaal je keuze en laat niemand je vertellen dat natuurlijk bevallen/borstvoeding toch beter zou zijn!!! Op hoeveel weken zou je gaan bevallen? Veel succes alleszins!
Zou het vaker zo zijn als je bij de eerste geen spontane ontsluiting krijgt dat dat ook bij de tweede vaak zo is? Want dan kunnen ze idd niet veel doen, iets extra geven kan dan niet meer en dan wordt het sowieso terug keizersnede... Heb ik ook veel schrik voor.
Ik ben uitgerekend voor 20 augustus en weet nog niet goed wat te doen. Eind juli is er een scan om te zien hoe groot het hoofdje is van de kleine en of het door mijn eerder smalle bekken kan. Maar vrees dat dit niet volledig duidelijkheid zal brengen en weet dan niet wat te doen... Toch nog eens bespreken met de gynaecoloog...

16-07-2014 15:40

hoi Giwi,

Ow bah zeg. Jouw verhaal klinkt ook niet erg lekker. Toen ik opgenomen werd in het ziekenhuis ivm die 24 uur gebroken vliezen mocht ik 'gelukkig' kiezen of ik naar huis wilde, of wilde blijven. Ben toen maar gebleven. Het niet meekrijgen van de keizersnede en de problemen met borstvoeding had ik dus ook. Wat doen ze soms toch stom he in het ziekenhuis!!
Ik ben 24 augustus uitgerekend. Heb aankomende maandag een echo en gesprek met de gyn. Dan spreken we de datum voor de keizersnede af die tussen de 38 en 39 weken gedaan zal worden.
De gyn had mij de statistieken laten zien. Vrij veel vrouwen die een keizersnede kregen bij de eerste vanwege het niet vorderen van de ontsluiting hebben dit bij volgende kindjes weer ja.
Natuurlijk heb ik wel ook de pech dat ze geen vacuÃ¼mpomp e.d. kunnen gebruiken als laatste hulpmiddel vanwege mijn bekkenproblemen. Het is dus 100% zelf doen of een keizersnede... Ik werd ook een beetje bang van het volgende. De gyn zei dat als ik het natuurlijk probeer en ik wel voldoende ontsluiting zou krijgen MAAR de baby in mijn geboortekanaal klem komt te zitten, ik onder volledige narcose een spoedkeizersnede zou krijgen. In dat geval krijg ik er helemaal niets van mee.
Weet dat je zelf mag kiezen. Bij ons is het zo dat als je al eerder een keizersnede gehad hebt je zelf mag kiezen of je dat nu ook wilt of niet.

Vorige keer had ik ook de 'traditionele' keizersnede. Bedoel ik mee dat de baby niet eens boven de doek uitgehouden werd maar meteen met mijn man en de arts mee ging. Ik kreeg hem heel even in doeken bij me en toen ging hij met mijn man vast naar de afdeling. Ik kreeg hem daarna aangekleed bij me. Dus weinig meegekregen van de bevalling, hem nooit naakt gezien (ja na 2 dagen toen hij in bad mocht) en niet veel bij me gehad in het begin.
Nu krijg ik een zogenoemde Gentle Sectio. Op het moment dat hij geboren word mag het doek omlaag zodat we hem echt uit mijn buik geboren kunnen zien worden (de wond zie je niet want heb dan nog een dikke buik dus daar kijk ik tegenaan). Dan mag hij even naakt bij me liggen. Word hij snel gecontroleerd door de arts (in een ander kamertje) en daarna mag hij weer naakt bij me. Blijft dan ook bij mij tijdens het hechten etc en gaat dus tegelijk met mij naar de afdeling.

Ik merkte dat ik me onwijs zorgen maakte om de bevalling. Tien seconden na mijn positieve zwangerschapstest dacht ik al: ow hellep, ik moet weer gaan bevallen. Nu we de keuze gemaakt hebben voor gepland ben ik wel erg gerust gesteld. Ik weet nu zeker dat ik niet weer dagen bezig zal zijn, uitgeput ben, veel pijn heb gehad en dan alsnog misschien een keizersnede moet.

Al is het wel gek om straks 3 weken van te voren de exacte datum te weten dat hij geboren word. Om 's ochtends 'vrolijk' het ziekenhuis in te wandelen en een paar uur later een kind te hebben. Dat idee is wel nog even wennen.

Heb helaas wel ook negatieve reacties gehad op het feit dat ik geen borstvoeding ga geven. Gelukkig is mijn vk wel heel begripvol. Ik zie het gewoon niet zitten. Nu dus mooi meteen de fles erin. Ik probeer me er niets van aan te trekken maar is soms wel lastig.

16-07-2014 19:38

Hoi Beebje2,
Ik schrijf niet vaak iets op het forum maar wilde nu wel even reageren om je een hart onder de riem te steken!
Wat een bevalling heb je doorgemaakt zeg, vreselijk! Ik begrijp je keuze heel goed en hoop voor je op een hele mooie ervaring bij de geboorte van je tweede.

Ik heb bij de tweede ook een geplande keizersnee gehad in verband met het verloop van de eerste ( totaalruptuur met wat restverschijnselen).
Ik vond de beslissing heel moeilijk, bij mij lagen de percentages niet zo duidelijk als bij jou maar achteraf ben ik zo blij met mijn keuze.

Ik heb een gentle sectio gehad bij 39+2. (het wordt wel een heel verhaal vrees ik....)
Even je vragen langs lopen.
1. de dagen er voor, eigenlijk vanaf het moment dat we de datum wisten zo'n twee weken tevoren, waren best een beetje onwerkelijk. Het is een gek idee om te weten dat je kindje op die dag op die tijd geboren gaat worden. Het is een hele andere ervaring als wachten op weeÃ«n waarvan je niet weet wanneer ze gaan komen. Wij hadden er voor gekozen om de datum voor ons te houden, alleen onze ouders wisten het ivm de oppas op ons zoontje. Dat was lastig, je bent geneigd je te verspreken en mensen gaan vissen. Maar het heeft ook wel wat.
De dag voor de keizersnee moest ik al naar het ziekenhuis voor bloedafname en alvast opnamegesprek, daarna mochten we weer naar huis. Ons zoontje hebben we eind van de middag naar de oppas gebracht. Dat was een gek gevoel, hij wist niet dat zijn broertje geboren ging worden. Daarna hebben we de avond nog met zijn tweeÃ«n gehad, eigenlijk kun je je het dan nog steeds niet goed voorstellen. Ik heb avonds in bed heel bewust afscheid genomen van mijn buik en de bewegingen daar in. Ik vond het mooi dat je daar zo bij stil kon staan, dat gaat niet echt als je weeÃ«n krijgt, dat komt toch altijd onverwachts. Ik weet nog heel goed hoe ik me voelde die avond.
2. op de dag van de opname meldden we ons om half 8. Dan stap je dus ook in de auto in de wetenschap dat als je terugkomt je een baby mee hebt. Wederom onwerkelijk. In het ziekenhuis kreeg ik een bed en een operatieschort en kregen we te horen dat er een spoedkeizersnee tussendoor was gekomen en we wat langer moesten wachten. Het werd uiteindelijk een uurtje later als gepland maar de tijd ging heel snel. Ik voelde me prettig gespannen, keek erg naar de geboorte van mijn zoon uit maar vond het ook wel eng dat ik geopereerd ging worden en ik zag een beetje op tegen de ruggenprik maar heb dat maar weg gedrukt en me vooral gefocussed op het leuke, namelijk de ontmoeting met mijn zoontje. Er was een verpleegkundige die de hele tijd bij je blijft. Toen ik gehaald werd voor de verkoever was ik redelijk ontspannen, dat vroegen ze ook, of ik niet zenuwachtig was. Toen ik op de verkoever lag, daar kreeg ik een infuus geloof ik ik weet het niet goed meer eigenlijk, kwam het stel binnen met baby dat net de gentle had gehad. Ik kon alleen maar staren, over een half uur zitten wij ook zo dacht ik! Toen dus naar de OK, iedereen stelde zich voor en toen mocht ik gaan zitten voor de ruggeprik, dat was even spannend maar ze waren zo lief allemaal. Het was een beetje een eng gevoel, die tintelingen door mijn lichaam. Ik was bang dat ze zouden gaan snijden en ik nog gevoel zou hebben maar dat testten ze heel goed eerst en ze stelden me goed gerust. Toen de operatie begon kwam mijn vriend naast mn hoofd zitten, je hebt dan gewoon zo'n doek tussen je gezicht en je lichaam en je ziet dus niks. Toen ze bij mijn baarmoeder kwamen haalden ze het dichte doek weg en bleef er een ondoorzichtige over. Ze moesten heel hard drukken op mijn buik omdat hij nog best hoog zat, ze hebben dus met meerdere mensen geduwd en dat voel je wel even (geen pijn!), wees daar op voorbereid. En toen kwam zn koppie er uit, hij keek ons aan, en dan laten ze hem zelf uit je buik vandaan klimmen, zo mooi!! Hij begon te huilen toen zijn middenrif uit mijn buik vandaan was. Het was echt een prachtige ervaring. Toen hij er uit was hebben ze hem op mijn borst gelegd, tegen het doek aan zodat ik hem goed kon zien en door het doek heen aan kon raken. Ze lieten de navelstreng uitkloppen, dat duurde even en toen hebben ze die doorgeknipt. Toen ging hij mee met de kinderarts, vriend ook mee natuurlijk, die symbolisch nog een stukje navelstreng af mocht knippen. Na twee minuten denk ik kreeg ik hem weer terug, dat ging supersnel. Hij werd op mijn borst gelegd, huid op huid, onder een warmtedeken. Ik wilde borstvoeding geven en dat lukte toen ook meteen. De verpleegkundige helpt daarbij en zorgt dat je kindje goed bij je ligt en jullie lekker warm blijven. Ook dat was zo mooi, ik heb zo intens naar hem gekeken dat half uur dat operatie nog duurde, want ondertussen gaan ze je natuurlijk hechten, daar merk je dus niks van. Daarna weer naar de verkoever, met baby natuurlijk die toen even bij papa lag. En na 10 minuten mocht ik weer naar de afdeling.
3. Het herstel is mij alles meegevallen. Die middag wel even veel pijn gehad, na 24 uur mocht ik uit bed, ging mijn katheter er uit en mocht ik douchen, heerlijk! Ik kon meteen weer goed lopen en was redelijk mobiel. De wond deed wel pijn, maar daar heb je ervaring mee. Ik kreeg goede pijnstilling. En de ochtend daarna mocht ik al naar huis, dus vrijdagochtend keizersnee en zondagochtend 10 uur weer thuis. Het verdere herstel is ook snel en goed verlopen, ik heb de eerste week bewust heel veel in bed gelegen maar kon eigenlijk alweer alles. Na 2-3 weken deed de wond geen pijn meer bij hoesten/niezen/lachen en na 4 weken tilde ik mijn zoontje van bijna 3 ongemerkt weer op.

Wat ik ook merk nu, zoontje is bijna 5 maanden, dat er door deze ervaringen dingen van de geboorte en kraamtijd van de eerste 'geheeld' zijn. Ik voelde me heel raar na de bevalling van de eerste, kon daardoor ook die eerste momenten niet echt van hem genieten. Ik vond de kraamperiode erg zwaar, was emotioneel/hormonaal behoorlijk van slag. Dat had ik nu helemaal niet, ook omdat je al een ervaren moeder bent. Ik heb dat steeds toch wel erg jammer gevonden, dat het helemaal niet was geweest zoals ik had verwacht. Nu heb ik wel een hele mooie ervaring.

Nou dat was een verhaal he! Maar het was zo'n prachtige ervaring om je kindje zo bewust geboren te zien worden. Niet eerst die uitputtingsslag en al die pijn. Maar er nuchter en heel bewust naar toe leven. Ik vond het echt prachtig en heb ook zo bewust van hem kunnen genieten die eerste momenten! We hebben ook alles gefilmd trouwens, dat kan omdat je dus eigenlijk niet zoveel viezigheid of enge dingen ziet, wel wat bloed natuurlijk maar ja.

Ik hoop voor je dat jij straks ook op deze manier terug kunt kijken! Nogmaals sorry voor het lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt en je je hierdoor misschien wat beter kunt voorbereiden.
Als je nog vragen hebt stel ze gerust en heel veel succes (en plezier!) met de keizersnee straks!

16-07-2014 19:39

ehhh ondoorzichtige moet doorzichtige doek zijn natuurlijk

17-07-2014 09:03

Hoihoi,

Hier een mama die al 2x een geplande ks heeft gehad. Beide dames lagen in stuit. Waar overigens geen reden voor was. Geen afwijkende baarmoeder oid. Gewoon puur toeval dat me dit tot 2x toe is overkomen.

De dagen voor de ks voelde ik me heel rustig. Er waren bij allebei geen tekenen dat er eerder wat zou gebeuren. Heb gewoon alles afgerond en ben er rustig in gegaan. Al vond ik het bij de eerste veel spannender.
Oppas voor de oudste was ook al mooi optijd geregeld. Mn moeder wist precies wat we van haar verwachten Wink

En ook Y wist waar ze aan toe was. De baby zou komen. En we hebben haar ook echt verteld wat er daarna ging gebeuren. Papa zou haar ophalen zodat ze als 1 van de eerste haar broertje/ zusje zou zien.

Ik ben zelf erg bang voor naalden en prikken. Mijn man is dan ook bij de ruggeprik geweest. Op speciaal verzoek.. Bij allebei overigens. Ik vond dit eigenlijk het meest spannende. Zouden ze niet al beginnen voor hij er was. Maar is helemaal goed gekomen Wink

De ks zelf is me reuze meegevallen. Wist wat ik kon verwachten en ook hierin was ik wel rustiger. Mn man heeft zelf gezegd dat we een meisje erbij hadden gekregen. Bij de eerste deed dit de gyn. Hij heeft ze allebei ook geboren zien worden. Ik had bij allebei een klassieke ks.. Helaas.. Had graag een gentle sectio willen meemaken. Maar wie weet..

De tijd erna is me super mee gevallen. Vond het met de 2e wel iets lastiger/ zwaarder. Y was nog net geen 2 en vroeg nog veel aandacht ook met optillen enz.. En in haar ledikant enz.
Heb wel ervaren dat je echt de 10 na wel nodig was om goed hersteld te zijn. Had voor die tijd nog wel eens een terug val. Extreem moe enz. Maar na die tijd ging het toch vrij snel beter!

Ik kijk er bij allebei heel positief op terug!!

Liefs Free

17-07-2014 10:24

tjee wat een heftig verhaal zeg! snap dat je voor de keizersnede kiest!
Ik heb begin vorig jaar een keizersnede gehad van onze tweeling omdat ze beide in stuit lagen helaas was de natuurlijke keizersnede in ons ziekenhuis nog niet toegepast... In eerste instantie vond de gyn dat ik best natuurlijk kon bevallen ik was al eerder bevallen en het waren geen grote kindjes maar een afspraak later had hij mijn eerste bevallingsverhaal wel gelezen en kwam hij tot de conclusie dat de keizersnede de veiligste keuze was (mijn eerste bevalling werd met 37+5 ingeleid en eindigde de volgende dag om 23 uur met de vacuumpomp het was best kritiek ik had 42gr koorts en het operatie jasje al aan maar gelukkig lukte de vacuumpomp na 2 pogingen wel)

maar goed nu even de antwoorden op je vragen:
1. Op maandag hadden we een afspraak staan bij de gyn dit ging mede over de datum voor de keizersnede en na de echo besloot de gyn dat het die week nog moest gebeuren omdat kindje a achterbleef op groei . Hij wilde een dag later al maar `gelukkig` was die dag geen plaats dus konden we zelf een datum kiezen en konden we even aan het idee wennen... ik had als enige wens niet de vrijdag omdat mijn broer dan jarig was dus na een belletje met de planning werd het de donderdag (31-1-13 uiteindelijk ook de mooiste datum van die week Wink

). Ik vond het fijn te weten waar we aan toe waren en we rustig oppas konden regelen voor de oudste en de hond de datum hielden we voor onszelf alleen onze schoonouders wisten het omdat die op onze zoon pasten en vrienden omdat die onze hond uit zouden laten... de dag na de afspraak bij de ging hadden we een afspraak bij het pre-operatief spreekuur hier kijken ze naar je gezondheid, medicijngebruik en krijg je informatie over de operatie (hoe het in zijn werk gaat en wat je mag eten)
2. Op donderdag moesten we ons ik meen rond half 8 melden we werden naar de verloskamers gebracht waar ik werd voorbereid op de operatie. Ik kreeg alvast een katheter in en werd van onder geschoren, ook kreeg ik een drankje tegen maagzuur. Daarna begon het wachten en gek genoeg was ik in tegenstelling tot die morgen thuis heel rustig, maar vond het wel lang duren uiteindelijk mochten we pas om kwart over 11 richting de ok... Daar kreeg ik eerst nog in de ruimte voor de ok een infuus en kon mijn man zich omkleden toen ik lag te wachten kwam de couveuse al langsrijden toen begon het te kriebelen en besefte ik pas dat ze er binnen hele korte tijd zouden zijn! toen kwam het lastigste gedeelte ik moest vanuit mijn eigen bed overschuiven naar het operatiebed (noem het liever plank Wink

) dat was wel een komische gewaarwording ik voelde me echt een aangestrande walvis en kreeg het zelf niet voor elkaar Smile

maar goed toen op naar de ok.. ik werd weer omhoog getakeld voor de ruggenprik ik vond het heel spannend en doodeng maar het viel me mee (bij mijn zoon een ruggenprik gehad tijdens volle weeÃ«n dat was echt veel pijnlijker) toen begon de operatie en ook de misselijkheid gelukkig kreeg ik daar snel wat voor en trok het weg en binnen 10 minuten werd de eerste baby omhooggehouden ik weet nog dat we elkaar aankeken van huh nu al? en binnen 1 minuut was daar ook baby 2! we waren even in shock want we wisten de geslachten niet maar waren ervan overtuigd dat het 2 jongens zouden zijn of heel misschien de combi jongen/meisje maar het bleken echt 2 meisjes! dat zorgde ook wel voor hilariteit op de ok omdat mijn man 2x enthousiast riep een jongen! maar goed gelijk werden ze onderzocht en kreeg ik ze even bij mijn hoofd maar helaas begon de misselijkheid weer en al snel lag ik te kokhalzen en moesten de meisjes weg (om eerlijk te zijn had ik er ook niet de behoefte aan) de rest van de operatie heb ik half mee gekregen ik voelde me zo beroerd en kon niet stoppen met kokhalzen (achteraf hoorde ik dat ze me toen een klein roesje hebben gegeven) op de uitslaapkamer had ik gelijk heel veel pijn en heb ik nog een extra shot van het 1 of ander gehad (ik gok morfine) er kwamen zusters langs om me te feliciteren maar ik was zo moe en voelde me zo stoned dat ik contant weg viel en alleen maar dacht laat me slapen het interesseerd me niet... na anderhalf uur mocht ik weer naar de afdeling en heb ik de meisjes op mijn borst gekregen ik weet nog half hoe het voelde en gelukkig heb ik de foto`s nog (waar ik wel echt enorm stoned op kijk) maar de rest van de dag is als een waas aan me voorbij gegaan...
3. De volgende dag mocht ik uit bed wat viel dat tegen! ik hoorde veel dat een keizersnede zo meeviel en dacht iedere keer zo makkelijk is het echt niet wat valt dit tegen! op zondag mocht ik naar huis en heb ik nog een week voornamelijk op bed gelegen de eerste week viel me ontzettend tegen en ik weet nog dat ik dacht hoe moet ik het alleen doen als de kraamzorg weg is? maar eigenlijk knapte ik toen ineens heel hard op en 2 dagen later toen de kraamhulp wegging (ik kreeg veel extra uren ivm tweeling, keizersnede en nog een kind onder de 2) kon ik het eigenlijk wel weer zelf en heeft mijn schoonmoeder de rest van die week nog even tussen de middag geholpen omdat ik dan en grote broer naar bed moest doen en de meiden een fles moesten... maar die week erna deed ik alles weer zelf, alleen stofzuigen en de grote boodschappen heeft mijn man braaf de 6 volle weken gedaan...

achteraf viel de pijn me dus gigantisch tegen maar ik hoor nu om mij heen dat dat heel erg verschilt per persoon... zo is in diezelfde week een kennis bevallen met de keizersnede en die heeft eigenlijk geen extreme pijn gehad en zat dezelfde dag zelfs al rechtop in bed...
ik had thuis geen ziekenhuis bed en daar heb ik wel spijt van. Ik lag `s nachts boven in mijn eigen bed en kon mezelf de eerste week amper omhoog krijgen dan was het toch prettiger geweest als ik beneden had gelegen op een elektrisch verstelbaar bed met papegaai... nu stond er beneden wel een oud ziekenhuis bed maar die was alleen met de hand verstelbaar dus die stond altijd omhoog...

nou succes met de laatste loodjes en ben heel benieuwd hoe je de keizersnede gaat ervaren! ik vond het trouwens wel lekker dat er zo een ontspannen sfeer hing op de ok omdat er verder ook niet echt spoed was...

17-07-2014 10:28

ow ja mijn man had in de achterwand van het ledikantje van onze zoon (ze verschillen 20mnd) een deurtje gemaakt en we hadden hem al vroeg geleerd hoe hij zelf de trap op en af moest zodat ik hem niet naar boven hoefde te tillen voor zijn middagdutje en `s morgens als hij wakker werd... dit had hij een paar weken voor de keizersnede gedaan zodat ik er ook de laatste weken van de zwangerschap plezier van had Wink

het was overigens wel een oud ledikantje omdat zijn zusje in het goede ledikant moest...

17-07-2014 14:44

@Sandra: wat lief van je meisie. Ik hoop dat deze bevalling een fijnere ervaring word ja... zodra ik me na de operatie goed genoeg voel en weer thuis ben zal ik het verhaal bij 'bevallingsverhalen' plaatsen. Hoe voel jij je? Gaat alles goed?

@Noa: wat een fijn en mooi verhaal!! Deed me echt goed. Ik hoop heel erg dat ik op deze bevalling prettig terug kijk en niet in de stress schiet zoals ik nu doe bij mijn eerste bevalling.
Wij vertellen de datum ook alleen aan ouders en zussen. Vooral i.v.m. oppas voor ons zoontje. De rest hoeft het niet te weten omdat ik geen zin heb in allemaal appjes en smsjes over hoe ik me voel, of hij al geboren is etc. Ik wil lekker nog even rust met mijn gezinnetje.
Ook goed dat je eerst nog een opnamegesprek krijgt. Denk dat ik maandag wel hoor hoe hier het protocol is en of ik dus ook een dag eerder nog moet langskomen. De ruggenprik heb ik bij E.ran tussen mijn weeen doorgehad. Heb het zetten toen amper gevoeld. Vind dat soort dingen nu wel spannender omdat ik er 'ontspannen' inga. Maar zal wel goedkomen.
Ik was trouwens ook heel bang dat ik het nog zou voelen. Deed geen pijn nee. Maar vond ook die druk en dat getrek aan je lijf heeeeeeeeel vreemd. Beetje eng zelfs haha.
Het klinkt zo mooi hoe hij geboren werd... dat hij begon te huilen en jullie alles zo goed zagen. Daar hoop ik ook op. Kreeg en krijg er tranen van in mijn ogen.
Ben trouwens super verbaasd dat je dag erna al naar huis mocht?! Ik ben om iets voor 21:00 bevallen, de ochtend erna wilde ze de katheter eruit halen maar had nog zoveel pijn dat die nog een extra dag is blijven zitten. De dag erna ben ik voor het eerst gaan douchen, lopen etc. en de 4e dag mocht ik naar huis. Maar goed ik had dus nog heel veel pijn en kon nog heel weinig. Klinkt jouw herstel beter hihi Tongue

. Ik hoop deze keer ook sneller te herstellen omdat ik nu niet volledig uitgeput aan de operatie begin. Dus mijn lijf zou het beter moeten aankunnen. Ons andere mannetje is ruim 2,5 dus wil ook graag voor hem snel herstellen. Ik kan hem nu ook al vaak niet tillen ivm mijn bekken maar dat is zo sneu voor hem eigenlijk.

@Mama2be: ook jij bedankt voor je ervaring! Wat een 'pech' dan eigenlijk, 2x stuit zonder reden. Leuk en fijn dat je zelf de datum mocht kiezen. Een dag later was wel al heel snel en abrupt geweest denk ik.
Dat spugen, daar ben ik wel bang voor. Ik heb de 1e keer ook heeeel veel gespuugd en kon hem het 1e uur niet eens bij me hebben. Door zijn warmte werd ik steeds weer misselijk. Paar maanden later is mijn blindedarm eruit gehaald en ook toen weer spugen. Wil dit dus maandag al kenbaar maken. of daar niet iets goeds tegen is. Dat was namelijk echt heel vervelend.
Goed dat ze je een roesje gegeven hebben maar eigenlijk heel jammer dat je daardoor zo padje af was. Nu is het nog niet zo'n goede ervaring geworden als het had kunnen zijn denk ik.
Ik had bij de eerste ook nog ontzettende pijn en ben dus pas op dag 4 naar huis gegaan. Toen hielp de kraamhulp lief maar in de nachten deed ik het vaak alleen omdat mijn man nachtdiensten draait. Echt niet lollig. Deed zo'n zeer en heb lang pijnmedicatie geslikt. Vind dat nu ook wel spannend omdat we dus een zoontje van ruim 2.5 hebben. Die heeft sinds 2 maanden een nieuwe kamer en groot bed, kan zelf de trap op etc dus is op zich redelijk zelfstandig maar als hij overstuur is en getild wil worden kan ik dat dus echt niet. Hoop maar dat het meevalt allemaal.

@Free: jammer dat je geen natuurlijke keizersnede kreeg. Is ook iets van de laatste tijd geloof ik en word nog in lang niet alle ziekenhuizen gedaan. Ik heb er 'geluk' mee denk ik. Wel heel goed dat je gevraagd hebt of je man bij de ruggenprik kon zijn. Dat wil ik ook liever. Dat die mijn hand kan vasthouden. Weer iets om te vragen!

Lieve meiden, alvast heel erg bedankt voor de reacties. Ik begon al zenuwachtig te worden omdat het eind nu in zicht komt. Het is dan heel fijn om zulke uitgebreide reacties te lezen!

17-07-2014 15:04

ik moet over 2 weken onder het mes voor het verwijderen van een neuspoliep ik heb ook aangegeven dat ik zo misselijk was bij de keizersnede en bang ben dat ik dat nu weer word ik krijg nu dus van te voren al iets tegen de misselijkheid!

17-07-2014 19:37

Beebje, fijn dat verhaal van Noa, hoop dat het bij jou ook zo mag gaan! Hier gaat het goed. Sinds een paar dagen is de misselijkheid en vermoeidheid dragelijk en niet de hele dag door. Afgelopen maandag wel een auto ongeluk gehad en in de sloot beland. Kreeg daarom vandaag een extra echo ter controle, maar alles was gelukkig goed. Heb er niets aan over gehouden. Morgen 10 weken. Smile

Succes met de laatste loodjes!

17-07-2014 19:58

Het was ook echt heel mooi het moment van zijn geboorte, ik denk er nog heel vaak aan en krijg er elke keer weer tranen van in mijn ogen! Die gentle sectio is iets prachtigs, dat ze daar nou toch niet veel eerder al mee begonnen zijn he.
Vervelend als je zo misselijk wordt zeg, dat lijkt me heel naar. Want je bent toch best hulpeloos zo helemaal verdoofd en onder het mes. Dat heb ik gelukkig niet gehad, sterker nog, ik voelde toen ze net begonnen waren opeens een hand op mijn schouder en de vraag van de anesthesist of ik soms misselijk werd, en op dat moment voelde ik me inderdaad misselijk worden, ik keek hem echt heel verbaasd aan. Hij had mijn bloeddruk zien dalen en vandaar de vraag. Hij gaf me meteen iets in het infuus en het zakte gelijk weer weg. Later gebeurde dat nog een keer precies zo. Geef het duidelijk aan van te voren dat je die ervaring eerder hebt gehad, dan kunnen ze er op inspelen.
En ik denk dat het geen probleem is als je wilt dat je vriend bij de ruggeprik is hoor. Mijn vriend was ook al in de OK maar stond ergens in een hoek om niet op mijn rug te kijken, ik had zelf niet zoveel behoefte aan een hand vast houden, trek me altijd een beetje terug in mezelf als het spannend wordt.
En ik vond het erg meevallen hoor die hele ruggeprik, pijn deed het zeker niet. Ik vond het alleen een beetje een eng idee.

Oh en mijn oudste zoontje heeft me echt in positieve zin verbaasd, ik had allerlei noodscenarios bedacht maar hij was zo lief, heeft heel goed meegewerkt met verschonen en liep opeens steeds netjes mee terwijl het eerder nog wel vaak tillen was. Alsof hij het ook wel snapte. Ik had wel van te voren uitgelegd dat mama een tijdje niet zoveel zou kunnen, dat ik in bed zou liggen en dat ik hem niet kon tillen. En we zijn voor de operatie al begonnen met hem verschonen op de grond ipv de commode.

Ik denk dat ik ook wel geluk heb gehad met mijn snelle herstel maar ik ben zeker niet de enige. En ik heb over de gentle sectio zelf alleen nog maar prachtige verhalen gehoord. Dus dat wordt vast ook voor jullie genieten!!

19-07-2014 12:35

@Sandra: bah bah, dat is even schrikken! Gelukkig is alles goed met jou en de beeb. Was toch even spannend denk ik? Fijn dat je je ook wat beter gaat voelen. Is ook niet grappig anders!

@Noa: wat schrijf je toch super lieve dingen. Ik hou jullie op de hoogte! Maandag horen we DE datum. Spannend Big Grin

Verder ga ik dood... Wink

. Wat een hitte. 35 weken zwanger en 35 graden buiten. Ideaal ahum. Ik kan echt niemand aanraden om in de zomer hoogzwanger te zijn.

25-08-2014 14:16

Lieve dames, bedankt voor het meeleven.
Vorige week maandag is onze zoon I.var geboren!!! Hieronder mijn ervaring van deze keer:

Maandag 18 augustus 2014 om 05:30 de wekker gezet... dan douchen, mezelf scheren (ja dat moest) en project: hoe maak ik mezelf nog zo mooi mogelijk zonder make-up (nee dat mocht ik niet op). Vervolgens zeer gespannen richting het ziekenhuis. Daar zit je dan samen. Met een lege maxi-cosi op de achterbank. Geen weeÃ«n, geen gebroken vliezen... een dag zoals alle andere dagen in de afgelopen 9 maanden. Alleen weten we nu dat we straks toch al een kindje hebben.
Het ziekenhuis is nog half donker en we moeten via de nachtingang naar binnen. De enige mensen die je ziet zijn is het personeel. Blijkbaar is het erg duidelijk wat we komen doen want van verschillende mensen krijg ik 'succes' wensen.
Op de afdeling blijk ik de enige met een geplande keizersnede. Ik mag naar kamer 16. Moet mijn operatiejasje aan, krijg een ctg voor de kleine en er word een en ander uitgelegd. Langzaam worden mijn zenuwen erger. Er word een infuus gezet... oeps, vergeten dat ik beter niet opzij kan kijken. Naast het infuus ligt een plasje bloed dat eruit gekomen was. Ik word duizelig. Even is het me allemaal teveel. Alle emoties van de bevalling van E.ran (onze 1e zoon) komen terug. Ik vind het spannend, eng en ben emotioneel. Op dat moment werd natuurlijk ook precies de katheter geplaatst. OkÃ©, geen fijn gevoel. Mijn lieve man wil me troosten en weet het voor elkaar te krijgen om op de urine slang van mijn katheter te gaan zitten. AUW! Daar komen de waterlanders. Even weet ik geen raad met mezelf. Om 09:00 komt daar het verlossende woord: we mogen naar de OK. Mijn man weet me iets op te vrolijken door gek te doen terwijl hij zijn (belachelijk uitziende) operatiekleding aantrekt.
Op de OK begin ik enorm te trillen en te klappertanden. Koud? ja enorm! Maar ook ontzettend gespannen. Terwijl ze de ruggenprik zetten zing ik in mijn hoofd het alfabet ter afleiding. Al snel worden mijn benen en billen warm en krijg ik een dof gevoel. Ze gaan beginnen.
Terwijl ik afgeleid word door iedereen hoor ik opeens: hij is er bijna, zullen we het doek omlaag doen?
Hoewel ik eerst bang was dat ik de open wond zou zien en er bang van zou worden zag ik maar 1 ding: onze I.var!!! Een mannetje met super veel haar (zijn broer was kaal bij de geboorte) die het flink op een brullen zette. Ik kon niets anders dan huilen en zielsgelukkig zijn. Alle zenuwen dit ik had waren opeens als sneeuw voor de zon verdwenen.
I.var gaat met papa mee en word even gecontroleerd. Nog geen paar minuten later word dat lekkere blote lijfje op mijn lichaam gelegd. Lekker knuffelen.
De gynaecoloog zegt dat je aan mijn baarmoeder amper kon zien dat ik al eerder een keizersnede gehad had en dat er minimaal littekenweefsel was. We mochten een 3e kindje als we wilden?! Uhm, prima... leuk. Maar ik lig letterlijk nog op de operatietafel voor mijn 2e bevalling. Even hierbij laten denk ik
We gaan al snel naar de uitslaapkamer. Vele 'oude' dames liggen bij te komen van hun operatie. Ik krijg veel lieve blikken naar ons geworpen. Wat heerlijk.
Ivar krijgt zijn eerste flesje en word gewogen waar ik bij ben. Dit heb ik de vorige keer allemaal moeten missen. We zouden eigenlijk 1,5 a 2 uur hier moeten blijven maar omdat we het zo goed doen mogen we al na een half uur terug op de kamer. Wat heerlijk!

Bij de bevalling van E.ran heb ik 44 uur weeÃ«n gehad en werd het een spoedkeizersnede. Bijna 3 jaar heb ik met nare herinneringen aan deze bevalling gelopen. Nu was de operatie gepland. Hoewel ik het doodeng vond de uren voor de operatie was dit de enige juiste optie. Ik kijk met een goed gevoel terug op de bevalling. Ik heb ons mannetje geboren kunnen zien worden en hij heeft uren naakt op mijn lijf gelegen. Al mijn vervelende gevoelens van E.ran zijn in 1x veel minder. Dit is hoe het had moeten zijn, hoe het dus kan zijn.
Nu genieten!

[Afbeelding: vdprvk.jpg]

26-08-2014 10:18

Waaauw!!! Lieve lieve Beebje!!! Wat fijn om je verhaal te lezen! Wat een spanning en zenuwen en emoties, maar wat een mooi verhaal!
Ik ben heel blij dat je het deze keer zo fijn hebt ervaren en het allerbelangrijkste: Wat een PRACHTIGE zoon! Van harte gefeliciteerd!!!
Het outfitje op de tweede foto vind ik trouwens SUPER schattig! *smelt*
Geniet er van meis!

26-08-2014 13:34

@Sandra: dank je! Het is ook echt onwijs genieten. Twee van die lekkere ventjes Big Grin

. En tot nu toe is I.var echt een hele makkelijke en rustige baby. Ideaal haha. Ben zelf ook erg blij dat deze ervaring beter was. Vorige keer ook geen hele leuke kraamhulp en kraamtijd gehad. Nu een super leuke! Leuke kraamhulp en heb zelfs geen kraamtranendag gehad. Alleen maar positiviteit deze keer! Hoe is het met jou?

26-08-2014 18:20

Hoi Beebje, oh wat een prachtig verhaal! Ik ben zo blij voor je dat je nu ook zo'n mooie ervaring hebt. Ik heb de afgelopen weken regelmatig even aan je gedacht en nu ik dit lees krijg ik bijna tranen in mijn ogen. Super fijn voor je!
Gefeliciteerd met je prachtige mannetje! Geniet lekker van je kraamtijd maar het geluk spat van het scherm als ik je berichtjes lees dus ik denk dat dat wel lukt!

27-08-2014 13:51

Gefeliciteerd!! wat een mooi manneke en echt super fijn dat het allemaal zo goed is gegaan! geniet van je gezinnetje en laat je nog maar even goed verzorgen!

07-09-2014 15:14

@Mamma2be: gefeliciteerd met de meiden!!! 1 jaar alweer. Gaat snel Big Grin

08-09-2014 07:59

haha dankje Beebje maar de ticker heb ik nog steeds niet aangepast de meiden zijn inmiddels alweer 19mnd en grote broer ruim 3 Wink

maar dat het snel gaat is zeker een feit Wink

04-10-2014 17:43

Oohh wat een mooi verhaal beebje2..

Ik hoop t ook op die manier mee te mogen over ongeveer 3 weekjes!!

Mag ik vragen waar dat mutsje vandaan komt, die blauw/wit met sterren??

13-10-2014 11:42

Hoi hoi!

Mag je zeker vragen. Een vriendin van me maakt ze. Ze heeft een webwinkel: http://www.mutsenbende.nl kijk daar maar. Staat dit mutsje ook tussen.
Ik hoop dat jij ook een fijne en mooie ervaring krijgt. Komt vast goed!

Onze uk is alweer 8 weken. Pfff gaat snel.

02-11-2014 09:34

Wat een super fijn topic om te lezen voor een onzekere tante als ik die dit ook gaat meemaken op heel korte termijn..

Ons kindje ligt in stuit en draaien is helaas niet gelukt.
Dinsdag horen we van de gynaecoloog hoe en wat en dus de datum van de keizersnede.

Zoals ik al zei ben ik nogal onzeker en dit topic geeft me zeker een fijn gevoel met er naar toe leven en voorbereiden op wat er komen gaat.
Tnx voor al die mooie verhalen over hoe het ook kan zijn!

03-11-2014 14:49

Melissa, het was de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Na mijn helse bevalling van de eerste was deze dus geweldig. Ik kijk er fijn op terug en zou het zo weer doen als we nog een 3e kindje willen. Ja ik vond het spannend maar het was echt prettig. EN mijn nare ervaring van de eerste bevalling beleef ik nu heel anders. Mijn paniek gevoelens zijn weg. Ik weet nu hoe het ook kan.
HEEEEL veel succes en alles komt goed. Knuff

03-11-2014 20:04

Beebje2 schreef:Melissa, het was de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Na mijn helse bevalling van de eerste was deze dus geweldig. Ik kijk er fijn op terug en zou het zo weer doen als we nog een 3e kindje willen. Ja ik vond het spannend maar het was echt prettig. EN mijn nare ervaring van de eerste bevalling beleef ik nu heel anders. Mijn paniek gevoelens zijn weg. Ik weet nu hoe het ook kan.
HEEEEL veel succes en alles komt goed. Knuff

En hier kan ik me volledig bij aansluiten! Veel succes en heel veel geluk met jullie kindje!!