Geplande keizersnede??

21-03-2014 16:16

Hoi dames,

Wij twijfelen heel erg of we voor een geplande keizersnede moeten gaan. Ik ben erg benieuwd of er meer meiden zijn die in een zelfde schuitje zitten of hier ervaring mee hebben.

Eerst even mijn situatie:
Ik ben Beebje2 en zoals mijn naam al zegt ben ik zwanger van ons 2e kindje. Mijn eerste bevalling was werkelijk hels.
Op maandag 24 oktober 2011 braken om 23:00 mijn vliezen. Rond 02:00 begonnen er langzaam weeÃ«n te komen. Die nacht hebben mijn man en ik beiden niet meer geslapen. We vonden het zo spannend allemaal. Rond 10:00 kwam de vk. Nog geen ontsluiting en alleen lichte onregelmatige weeÃ«n. Zo ging het de hele dag. De weeÃ«n werden wel wat sterker maar deden amper iets. Op dinsdag 25 oktober om 23:00 werd ik aan het ziekenhuis overgedragen i.v.m. langdurig gebroken vliezen. Ik had toen al 21 uur weeÃ«n (niet super pijnlijk maar ook niet leuk). Uiteraard werd er die avond niets meer gedaan in het ziekenhuis en kreeg ik een pethidine prik om te kunnen slapen. Deze deed niets... slapeloze nacht 2. Door de spanning en de weeÃ«n kon ik niet ontspannen en kreeg ik dus amper slaap. 26 oktober 2011, rond 07:00 kreeg ik d.m.v. gel weeÃ«nopwekkers. Om 14:00 had ik 2 cm ontsluiting, om 16:00 4 cm en om 17:00 4.5/5 cm. In de tussentijd werd ik langzaam gek. Ik had door de opwekkers zeer goede en pijnlijke weeen. Omdat een verpleegkundige een beetje vervelend tegen mij had gezegd: 'je wilt toch niet al een ruggenprik he?!', durfde ik amper een ruggenprik te vragen en heb ik heel veel pijn gehad. De inwendige onderzoeken waren hels. Heb nog nooit zo'n pijn gehad en wist niet waar ik het moest zoeken. Uiteindelijk rond 15:30 heb ik een ruggenprik gekregen. De hele dag zei iedereen tegen mij: je gaat het zelf doen, word gewoon een natuurlijke bevalling. Om 20:00 kwam de gyn in 1x binnen. Ik had al uren goede weeÃ«n maar mijn lijf zou nooit verder gaan komen dan 5cm ontsluiting. Het werd een kz. Ondertussen werd ik al afgekoppeld en naar de ok gereden. Ik kon alleen maar huilen. Ik had al ruim 40 uur weeen gehad, iedereen zei dat ik het zelf zou kunnen en ineens werd het een kz en werd ik er al heen gereden. Ik was doodop en kon het allemaal niet plaatsen. Alles ging opeens heel snel. Uiteindelijk is om 20:51 onze zoon E.ran geboren.
Na de bevalling ging ook de bv nog eens hels (ontstekingen en alles) en bleek onze zoon een koemelkallergie te hebben. Ik heb de eerste dagen echt op een donderwolk gezeten en zat tegen een depressie aan. Gelukkig voelde ik me na een week wat beter en kon ik gaan genieten.

Nu ben ik dus zwanger van de tweede. Helemaal fantastisch. Alleen dacht ik 2 sec na de positieve test: owww hellep, ik moet weer gaan bevallen. Omdat ik de vorige keer dus een kz heb gehad moet ik nu verplicht in het ziekenhuis bevallen. Daar hadden we vandaag een gesprek met de gyn over hoe we de bevalling deze keer kunnen doen.
Door mijn geschiedenis is er een relatief grote kans dat mijn lijf het deze keer ook niet gaat kunnen. Toch vind de gyn het fijn als we het vaginaal kunnen proberen. MAAR ik mag ook voor een geplande keizersnede kiezen.
Dit vind ik dus lastig. Enerzijds wil ik dolgraag natuurlijk bevallen. Het lijkt me EN heel bijzonder EN je hersteld veel sneller en beter.
Anderzijds, ik ben doodsbang dat het toch weer hetzelfde gaat. Mochten weer eerst mijn vliezen breken dan moet ik wel naar het ziekenhuis maar dan nog wachten ze 24 uur voor ik Ã¼berhaupt weeÃ«nopwekkers krijg. Wel mag ik al veel sneller een ruggenprik zodat ik tussendoor wat kan slapen.
Ook kan er GEEN gebruik gemaakt worden van een vacuÃ¼mpomp of verlostang omdat ik erge bekkeninstabiliteit heb en een beginnende hernia. Als ik het dus niet volledig zelf kan doen word het alsnog een kz.

Gelukkig kan ik nog lang nadenken en hoef ik met 34 weken pas te zeggen wat ik wil. Momenteel heb ik geen idee. Ergens lijkt het me ook fijn om gewoon te weten: 'dan en dan om die tijd krijg je een kz'. Geen slapenloze nachten, geen stress, geen pijn. Gewoon het ziekenhuis inlopen en een uur later een kindje hebben.

Ik wil zo graag deze keer een positieve ervaring. De vorige keer was ik dus bijna depresief daarna en ik heb nu nog wel een zoontje van bijna 3 (tegen die tijd) rondlopen. Wil wel ook nog een beetje een leuke mama voor hem zijn.

21-03-2014 19:03

Heftig allemaal hoor! Ik denk dat het mss fijn is om het zelf te proberen, met een hele brief van pijn medicatie die je wilt met een honkbalknuppel naast je, voor het geval je weer niets krijgt Smile

Ze hebben in de aanbieding voor pijn, Pethidine, Ultiva en een ruggenprik.

Mocht je het niet meer zien zitten, omdat het helemaal niet gaat, dan vraag je om een ks. Evt ga je helemaal uit je stekker als het niet snel genoeg gaat. Suc6 gegarandeerd in mijn zkh Smile

Sterkte en suc6!

21-03-2014 19:04

Die knuppel is om mee te dreigen he, niet om jezelf buiten westen te slaan Smile

22-03-2014 20:55

Ik heb tot 2x toe een geplande keizersnede gehad. En het is mij ook met de 2e heel erg mee gevallen!

Dus als je vragen hebt op dat vlak ;-)

22-03-2014 21:14

Een kennis van mij heeft een hele zware eerste bevalling gehad. Voor ze opnieuw zwanger werd is ze eerst gaan informeren of ze kon bevallen middels een keizersnede. Als dit niet kon, dan was ze niet voor een tweede gegaan.

22-03-2014 21:32

Wat een helse bevalling en wat een moeilijke keuze nu!
Ik ben 4 weken geleden bevallen door een geplande keizersnee ivm een totaalruptuur met restklachten bij de eerste bevalling. De kans op herhaling was te groot naar mijn zin en toen ik dat eenmaal wist heb ik vrij snel de keuze gemaakt voor een keizersnee. Ik vond het gevoelsmatig een hele moeilijke beslissing. Rationeel kon ik de keuze heel goed beargumenteren en ik wist ook dat dit de meest verstandige beslissing was voor mij maar emotioneel voelde het niet zo omdat ik de bevalling zelf een hele mooie intense ervaring vond en ik wilde dat graag nog eens meemaken.
Terugkijkend ben ik heel blij met mijn keuze! Ik had een 'natuurlijke keizersnee' , en daar ook heel bewust voor gekozen omdat ik op deze manier de mooiste aspecten van een bevalling wel mee kon maken. Het was een prachtige ervaring om ons mannetje geboren te zien worden. De aanloop er naartoe was ook bijzonder, het is gek om precies te weten wanneer het gaat gebeuren, niet de spanning van wanneer gaat het beginnen en hoe gaat het verlopen maar een ander soort spanning. Het herstel is me alles meegevallen en ik was na twee nachtjes alweer thuis. De wond heeft een week pijn gedaan, met name bij veranderen van houding en bij hoesten, lachen en niezen ( dat raad ik echt af Wink

). En na een week kon ik al een half uur wandelen.
Ik weet natuurlijk niet hoe een gewone bevalling was gegaan maar dit is een hele mooie positieve ervaring voor me geworden die me net zo dierbaar is als de eerste bevalling.

Het is een heel verhaal geworden, ik weet niet of je er iets aan hebt. Je moet voor jezelf de afweging maken. Heel veel succes met je keuze en ik hoop dat je straks kunt zeggen dat het helemaal gelopen is zoals je het wilde!!

24-03-2014 12:52

hoi beebje2,
wat een verhaal zeg jou eerste bevalling. Als ik dat zo lees denk ik huppa keizersnede plannen :-)
Ik ben zelf in januari 2013 bevallen. Alles verliep voorspoedig maar na bijna 2 uur persen was onze kleine man er nog niet. Nadat de gyn erbij was gekomen bleek meneer met zijn voorhoofd naar voren te liggen (ze dachten alleen sterrekijker) en ben ik direct klaar gemaakt voor een keizersnede. Uiteindelijk allemaal snel gegaan en ook goed. Ik ben er wel dagen kapot van geweest doordat ik de hele bevalling door heb gemaakt en daar vreselijke spierpijn van had. Daarnaast ook last van de keizersnede natuurlijk.
Als ik zie hoe vriendinnen herstellen na een geplande keizersnede dan ben ik best jaloers. Dat is toch veel sneller dan wat ik had.

Ik heb voor mezelf besloten dat ik deze ervaring in ieder geval niet meer mee wilt maken. En mochten we ooit voor een 2e gaan de kans erg groot is dat ik een keizersnede in laat plannen. Geen pijnlijke weeÃ«n en geen stress of beeb wel goed ligt. Maar aan de andere kant snap ik je twijfel ook wel want soms denk ik toch stiekem tja een natuurlijke bevalling is veel mooier en herstel je (over het algemeen) nog veel sneller.... gelukkig hoef ik er voorlopig niet over te beslissen maar je twijfel snap ik nu al heel goed.

24-03-2014 15:01

Bedankt voor jullie reacties!!

Vooral die van de knuppel hihi. Ik heb besloten de komende maanden goed te gaan kijken hoe ik me erbij voel. Als ik me zo'n zorgen blijf maken en het me stress blijft geven kies ik voor een kz. Al die drukte in mijn hoofd is ook niet goed voor de baby.
Merk dat een kz toch nu me voorkeur heeft. Geen uren pijn, geen dagen bezig, gewoon vooraf kunnen slapen. Al met al lijkt me dat nu fijner. Merk dat heel veel mensen in mijn omgeving ook aangeven dat zij ook een kz zouden kiezen in mijn geval.

09-04-2014 05:16

Hoi beeb2,

Moeilijke beslissing maar doe wat je hart je ingeeft. Bij ons was de eerste bevalling ook niet prettig met uiteindelijk een spoedkeizersnede. Wil het de tweede keer ook maar de gyn weigerde dit. Je kan het gewoon zelf gaf hij aan. Dit leverde
Wat spanning op want had er geen vertrouwen in. Op den duur me toch maar overgegeven, met 37,5 ben ik binnen 3,5 uur vaginaal bevallen. Wel met vacuÃ¼m. Wat was ik trots op mijzelf. Herstel ging vele malen sneller en heb deze keer genoten ban de kraamweek.

Succes met het maken van je beslissing

09-04-2014 21:22

M'n bevalling was erg hels, lang verhaal, maar komt erop neer dat ik achteraf driemaal ben geopereerd en zelfs een tijdelijk colostoma heb gehad die ook weer opgeheven moest worden. Dit allen door een totaalruptuurl kapotte kringspier waardoor ik fecaal incotintnent was, en te smalle bekkenbodem,.

Ik mah nu nooit meer vaginaal bevallen, dd kans op blijvende incontinentie en een stoma is zeer groot. Ik moet dus ook een grplande keizersnede, alleen toen de ruggenprik bij m'n dochter werd gezet is deze driemaal verkeerd gezet. Ik ben dus erg bang voor pijn en ook voor het bewust meemaken van de keizersnede.

Hier dus geen keuze helaas.