Niet aan denken. Makkelijker gezegd dan gedaan

[Sapphire]

Ik ben een beetje een obsessief persoon, met eigenlijk alles in mijn leven.
Ik hou me strak aan regels en overtreed deze niet.

Toen we besloten om zwanger te worden ging de deksel van het potje waar het persoontje in had gezeten die stond te stuiteren om eindelijk moeder te worden.

Dus aangezien ik nog geen kinderen heb en alleen maar van dit moment gedroomd heb, heb ik meteen al het fijne opgezocht op interneet over zwanger worden, ovulatie, testen, temperaturen bijhouden etc...

Ze zeggen, en met 'ze' bedoel ik ongeveer IEDEREEN in mijn sociale omgeving, dat als je je er te druk mee bezig houd dat dat averechts werkt, maar ik bedoel hoe kan je niet enthousiast zijn over het feit dat je voor een kindje gaat proberen.

De eerste keer dat het niet was gelukt was ik verslagen. Ik heb me een goede week down gevoeld. Ik was stil en emotioneel, nog meer dan ik normaal gesproken ben aangezien ik Hoog Sensitief ben.

Ik probeer het wat losser te laten, maar iedere maand weer wacht ik of tot de tijd dat mijn periode begint.

Nu dus mijn probleem. 1 oktober ben ik gestopt met de pil. Ik heb toen mijn pil ongesteldheid gehad. Daarna +28 dagen netjes ongesteld geworden vanzelf en zelfs mijn ovulatie was precies 10 dagen na mijn periode.
Ik had eigenlijk 30 December ongesteld moeten worden, maar tot op hede nog steeds niet.

Ik had een gevoelige test 2 dagen voor mijn NOD gedaan en die was Negatief. Ik heb vanochtend weer een test gedaan en ook die was Negatief.

Ik weet dat mijn periode ook gewoon laat kan zijn, ik weet dat, omdat ik er zo mee bezig ben, ik het zelf uit kan stellen.

Waarom weet ik niet maar ik vertrouw mijn lichaam meer dan een test en ondanks dat ze beide negatief waren denk of hoop ik eigenlijk meer dat het toch raak is.

Mijn ongesteldheid blijft uit. Ik heb maar extreem licht buik krampen wat ik normaal gesproken wel in grotere mate heb als ik ongesteld moet worden. Ik ben moe, duizelig en misselijk, maar niet overgeven.

Ik heb er een hekel aan om the girl who cried wolf te zijn dus ik wil hiervoor nog niet naar de dokter. Of reageer ik nu heel voorbarig??
Ik ben misschien wel nog banger dat mijn hersenen mijn lichaam voor de gek hou.

Waarschijnlijk omdat mijn oudere zus al meer als 2 jaar probeert zwanger te worden en al een operatie heeft moeten ondergaan, daarna hormoon behandelingen en nu begonnen is met inseminatie. Ik zie de kwelling die ze doorstaat met dit proces en wil dit zelf niet meemaken.

Zo dat is wel even genoeg tekst en uitleg voor nu denk ik
Ik moest dit even kwijt aan mensen die hier buiten staan, maar me wel snappen

bedankt

[Semmie]

Hoi,

Ik snap maar al te goed dat je met "niet aan denken" helemaal niets opschiet. Het is een fase waar je in zit en het beinvloedt je leven nu eenmaal.
Het is moeilijk om er niet mee bezig te zijn, zeker als je rond je NOD zit.

Helaas kwam voor mn man en mij in juni het verlossende woord dat wij dus enkel via fertiliteitsbehandelingen een kans op een zwangerschap hebben. Dat was voor ons het moment om te besluiten dat we zelf ook invloed hebben op de mate waarop dit proces ons leven beinvloedt.
We plannen leuke dingen gewoon in (ook vakanties) en zien wel hoe het loopt als we zwanger raken... nou ja.. dan ben ik maar zwanger tijdens mn vakantie...
Concerten: zelfde verhaal: we zien wel hoe we het doen als blijkt dat ik tegen die tijd misschien te zwanger ben.
We hebben teveel dingen niet gedaan met het oog op een eventuele zwangerschap.

Ik ben een enorme controlfreak: dus zodra wij "begonnen" had ik al een app, een excelbestand waarin ik alles bijhield, ovulatietesten en kon ik als een kind gaan stampvoeten als mn man op de betreffende dagen te druk was met werk of hobbies.
wij zijn ook onzettend ongeduldig, dus als we besluiten iets te willen, dan het liefst gisteren...

Voor nu zou ik zeggen: wacht het nog even af, misschien komt het allemaal alsnog op gang of test je over een paar dagen alsnog positief.

Succes!

[Beebje2]

Hoi,

Misschien een goed voorbeeld: mijn allerliefste vriendinnetje en haar vriend hebben 4!!! jaar geprobeerd zwanger te worden. Zij is ook hoog sensitief en inderdaad ook een obsessief persoon. In het ziekenhuis bleek er geen enkele reden te zijn waarom ze niet zwanger konden worden. Uiteindelijk heeft ze alles uit kunnen schakelen en haar gedachten kunnen zetten op: het komt wel als het komt, we zien het wel. En opeens was ze zwanger.
Zij zelf (en ik ook) geloven heeeeeel sterk dat ze het al die tijd onbewust heeft tegen gehouden door er heel obsessief mee bezig te zijn. Toen ze in haar hoofd rust gevonden had, had haar lijf dit ook en was ze er opeens klaar voor.

Ik snap wel dat je bang bent om niet zwanger te kunnen worden. Mijn hele familie heeft zowat hormonen moeten slikken en mijn ouders hebben 7 jaar over mijn zus en toen nog 3 jaar over mij gedaan. Ik was daarom doodsbang niet makkelijk zwanger te worden. Bij ons 1e kindje was ik al in de 3e maand zwanger!!! Nu heeft het wel bijna een jaar gekost maar ook nu ben ik zwanger.
Je bent pas echt net gestopt met de pil. Ik snap ontzettend goed dat je zwanger wilt worden en daar druk mee bezig hebt, hadden/hebben we allemaal denk ik. Maar probeer het een beetje los te laten. Je lichaam kan echt nog wel van slag zijn. Zo was mijn cyclus nu na de pil: 128-68-48-42-42(zwanger). Dus zoals je ziet had mijn lijf, ook na de ontpilronde, er ook nog wat moeite mee.

Naar de ha gaan heeft echt geen zin. Dat is niet om je te ontmoedigen maar die zegt echt dat je nog moet afwachten. Ik mocht na 120 dagen geen ongi eindelijk langs komen en dat ging al met moeite. Ze zullen echt zeggen: de wens geeft stress, wacht maar even af. En de test betekent ben ik bang toch echt dat het nog niet raak is.

Veel succes met alles!

[Sapphire]

Dank jullie wel beide voor het reageren! Ik weet dat ik echt niet zwanger ben, 3 testen negatief is best definitief :p

@Semmi ik had inderdaad ook meteen een app en testen en owee als hij niet wilde.

Ik probeer het wel wat losser te laten, maar het moment dat ik mag testen blijf ik toch echt goed bijhouden want vanaf het moment dat ik voel dat ik ovuleer begint het wachten pas echt!

Bedankt voor het lezen. Het is fijn te weten dat ik niet gek ben :p