19-04-2013 14:59
Ik dacht laat ik eens mn eigen topic starten om mijn verhaal te doen en bij te houden voor diegene die willen weten hoe het gaat.
Zoals in mijn onderschrift staat hebben wij een lange en moeilijke weg af moeten leggen om zwanger te raken. Eindelijk is het gelukt!!! Na 3 pogingen om de eerstevpunctie door te laten gaan. Vandaag ben ik precies 4 weken zwanger.
Ik zal beginnen met mijn verhaal bij de punctie. Deze was op vrijdag 5 april, was best zenuwachtig en zou een soort van roesje krijgen waardoor ik er minder van mee zou krijgen. Helaas heb ik alles toch bewust meegemaakt en ook best wel pijn gehad.
Nadat ze klaar waren lag ik op een kamertje en daar kregen we te horen dat ze 11 eicellen hadden gevonden. WAUW! We waren best wel trots
De volgende dag zouden we gebeld worden over het aantal bevruchtingen en dit waren er 6!! Nog mooier nieuws. Zondags begon ik wat last te krijgen van mijn buik, deze was behoorlijk opgezet enhrb voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld. Deze gaven aan dat dit geen kwaad kon en dat met 11 eicellen de kans klein was dat er overstimulatie was. Ik zou toch de dag erna, op maandag 8 april weer komen voor de terugplaatsing.
De volgrnde dag was het zover!! We gingen ons prulleke ophalen :mrgreen: er werd ons verteld dat het een goede kwaliteit embryo was van 8 cellen en dat ze al 4 emmy's hadden ingevroren. Nóg mooier nieuws dan we al hadden gekregen aangezien ze maar bij 1 op de 5 stellen iets kunnen invriezen.
De dagen na de tp ging het eigenlijk steeds slechter en mn buik werd alsmaar dikker en pijnlijker tot het moment dat ik er kortademig van werd. Weer contact gehad met het ziekenhuis emoest langs komen voor bloedprikken en een echo, dit was donderdag de 11de. Met de echo bleek ik wat vocht achter mn baarmoeder te hebben en vergrote eierstokken (3-4x groter dan normaal) dit was het gevolg van de pregnyl, ik had nog geen overstimulatie! Pfew!
De volgende dag moest ik weer terug voor bloedprikken en echo, het vocht was al iets minder en mn bloed zag er ook al beter uit dus het ging de goede kant op. Voor de zekerheid moest ik maandag de 15de weer ff komen. Gelukkig voelde ik me toen al stúkken beter en hoefde niet weer te komen. Wel kreeg ik nog mee dat als ik zwanger zou zijn het weer kon verergeren.
Dinsdag de 16de kreeg ik weer meer last en mijn test was donkerder dan de dag ervoor. JAAAAAA het is weer gelukt, ik ben weer zwanger :mrgreen: :mrgreen:
Afgelopen woensdag ging ik weer voor een ochtend aan het werk sinds 2 weken, de pijn werd alsmaar erger en erger maar heb doorgezet tot ik vrij was. Wel tijdens mn werk het ziekenhuis weer gebeld en moest smiddags maar weer ff langs komen en bloed prikken. Aan de hand daarvan zou er gekeken worden of de arts
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis kon ik steeds moeilijker lopen van de pijn, bloedwaardes bleken ook te hoog en de arts wou me toch ff zien. Er werd een echo gemaakt en daaruit blee dat het vocht achter mijn baarmoeder flink was toegenomen en dat icm de pijn die ik had besloten ze me direct op te nemen..Poehhhh daar sta je dan in je eentje met de verwachting dat je gewoon weer naar huis gaa
Het ging in een vrij snel tempo dat ik op een kamer werd gelegd en een infuus met vocht en paracetamol kreeg. In de tussentijd mn vriend en wat mensen geïnformeerd van mijn opname die natuurlijk best wel ff schrokken. Mijn vriend helemaal ivm mijn BBZ in 2011.
De eerste nacht best beroerd geslapen door het infuus, het bed en de pijn...
Donderdagochtend werd er bloed geprikt op vanalles en ook mijn hcg aangezien ze vermoedde dat ik zwanger ben. Ik was natuurlijk erg benieuwd naar de uitslag hiervan en de verpleegster wist me te vertellen dat dit 19 was...
hock: dit had ik niet verwacht zo laag!! Ik hoopte dat ze het verkeerd had en een paar uur later kwam ze gedag zeggen omdat ze vrij was en maakte ze der excuses omdat ze zich vergist had. Het was namelijk 91 en niet 19... Pfffff wat een opluchting!!
Niet veel later kwam mn eigen gyn en die kwam vertellen dat hij idd denkt dat het een prille zw.schap is en dat daardoor mijn klachten zo verergert zijn. Ik vroeg hem wanneer hij dacht dat ik naar huis kon en kreeg te horen dat ik hier waarschijnlijk nog wel een week lig *slik*.
Vanmorgen is er wederom bloed geprikt en werd er gevraagd hoe ik me voel. Nou ja om herl eerlijk te zijn eerder slechter dan beter... Mijn bloed bevestigde dit ook. Ik heb gisteren 5 liter vocht binnen gekregen maar heb maar 1,5 liter uitgeplast.
De eiwitten in mijn bloed zijn te laag waardoor het vocht uit mijn bloed trekt en mijn bloed dus dikker word, dit kan zeer gevaarlijk zijn.
Vanmiddag is mn gyn weer ff geweest en mn hcg was weer verhoogd dus idd wel zwanger!! Whiehoew extra bevestiging!
Ik krijg nu eerst extra eiwitten via infuus toegedient in de hoop dat dit werkt.
Werkt niet niet zoals ze hopen krijg ik een drain die het vocht uit mn buik afdrijft.
In het alleruiterste geval als dit alles niet werkt dan word de zwangerschap afgebroken. Zelf denk ik niet dat het zover komt en de gyn verwacht dit zelf ook eigenlijk niet.
Als de zwangerschap goed blijft gaan is de kans zeer groot dat ik nog wel wat langer hier moet vertoefen...
Ik zal proberen elke dag wat te schrijven hoe het gaat
Zoals in mijn onderschrift staat hebben wij een lange en moeilijke weg af moeten leggen om zwanger te raken. Eindelijk is het gelukt!!! Na 3 pogingen om de eerstevpunctie door te laten gaan. Vandaag ben ik precies 4 weken zwanger.
Ik zal beginnen met mijn verhaal bij de punctie. Deze was op vrijdag 5 april, was best zenuwachtig en zou een soort van roesje krijgen waardoor ik er minder van mee zou krijgen. Helaas heb ik alles toch bewust meegemaakt en ook best wel pijn gehad.
Nadat ze klaar waren lag ik op een kamertje en daar kregen we te horen dat ze 11 eicellen hadden gevonden. WAUW! We waren best wel trots
De volgende dag zouden we gebeld worden over het aantal bevruchtingen en dit waren er 6!! Nog mooier nieuws. Zondags begon ik wat last te krijgen van mijn buik, deze was behoorlijk opgezet enhrb voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld. Deze gaven aan dat dit geen kwaad kon en dat met 11 eicellen de kans klein was dat er overstimulatie was. Ik zou toch de dag erna, op maandag 8 april weer komen voor de terugplaatsing.
De volgrnde dag was het zover!! We gingen ons prulleke ophalen :mrgreen: er werd ons verteld dat het een goede kwaliteit embryo was van 8 cellen en dat ze al 4 emmy's hadden ingevroren. Nóg mooier nieuws dan we al hadden gekregen aangezien ze maar bij 1 op de 5 stellen iets kunnen invriezen.
De dagen na de tp ging het eigenlijk steeds slechter en mn buik werd alsmaar dikker en pijnlijker tot het moment dat ik er kortademig van werd. Weer contact gehad met het ziekenhuis emoest langs komen voor bloedprikken en een echo, dit was donderdag de 11de. Met de echo bleek ik wat vocht achter mn baarmoeder te hebben en vergrote eierstokken (3-4x groter dan normaal) dit was het gevolg van de pregnyl, ik had nog geen overstimulatie! Pfew!
De volgende dag moest ik weer terug voor bloedprikken en echo, het vocht was al iets minder en mn bloed zag er ook al beter uit dus het ging de goede kant op. Voor de zekerheid moest ik maandag de 15de weer ff komen. Gelukkig voelde ik me toen al stúkken beter en hoefde niet weer te komen. Wel kreeg ik nog mee dat als ik zwanger zou zijn het weer kon verergeren.
Dinsdag de 16de kreeg ik weer meer last en mijn test was donkerder dan de dag ervoor. JAAAAAA het is weer gelukt, ik ben weer zwanger :mrgreen: :mrgreen:
Afgelopen woensdag ging ik weer voor een ochtend aan het werk sinds 2 weken, de pijn werd alsmaar erger en erger maar heb doorgezet tot ik vrij was. Wel tijdens mn werk het ziekenhuis weer gebeld en moest smiddags maar weer ff langs komen en bloed prikken. Aan de hand daarvan zou er gekeken worden of de arts
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis kon ik steeds moeilijker lopen van de pijn, bloedwaardes bleken ook te hoog en de arts wou me toch ff zien. Er werd een echo gemaakt en daaruit blee dat het vocht achter mijn baarmoeder flink was toegenomen en dat icm de pijn die ik had besloten ze me direct op te nemen..Poehhhh daar sta je dan in je eentje met de verwachting dat je gewoon weer naar huis gaa
Het ging in een vrij snel tempo dat ik op een kamer werd gelegd en een infuus met vocht en paracetamol kreeg. In de tussentijd mn vriend en wat mensen geïnformeerd van mijn opname die natuurlijk best wel ff schrokken. Mijn vriend helemaal ivm mijn BBZ in 2011.
De eerste nacht best beroerd geslapen door het infuus, het bed en de pijn...
Donderdagochtend werd er bloed geprikt op vanalles en ook mijn hcg aangezien ze vermoedde dat ik zwanger ben. Ik was natuurlijk erg benieuwd naar de uitslag hiervan en de verpleegster wist me te vertellen dat dit 19 was...
hock: dit had ik niet verwacht zo laag!! Ik hoopte dat ze het verkeerd had en een paar uur later kwam ze gedag zeggen omdat ze vrij was en maakte ze der excuses omdat ze zich vergist had. Het was namelijk 91 en niet 19... Pfffff wat een opluchting!!Niet veel later kwam mn eigen gyn en die kwam vertellen dat hij idd denkt dat het een prille zw.schap is en dat daardoor mijn klachten zo verergert zijn. Ik vroeg hem wanneer hij dacht dat ik naar huis kon en kreeg te horen dat ik hier waarschijnlijk nog wel een week lig *slik*.
Vanmorgen is er wederom bloed geprikt en werd er gevraagd hoe ik me voel. Nou ja om herl eerlijk te zijn eerder slechter dan beter... Mijn bloed bevestigde dit ook. Ik heb gisteren 5 liter vocht binnen gekregen maar heb maar 1,5 liter uitgeplast.
De eiwitten in mijn bloed zijn te laag waardoor het vocht uit mijn bloed trekt en mijn bloed dus dikker word, dit kan zeer gevaarlijk zijn.
Vanmiddag is mn gyn weer ff geweest en mn hcg was weer verhoogd dus idd wel zwanger!! Whiehoew extra bevestiging!
Ik krijg nu eerst extra eiwitten via infuus toegedient in de hoop dat dit werkt.
Werkt niet niet zoals ze hopen krijg ik een drain die het vocht uit mn buik afdrijft.
In het alleruiterste geval als dit alles niet werkt dan word de zwangerschap afgebroken. Zelf denk ik niet dat het zover komt en de gyn verwacht dit zelf ook eigenlijk niet.
Als de zwangerschap goed blijft gaan is de kans zeer groot dat ik nog wel wat langer hier moet vertoefen...
Ik zal proberen elke dag wat te schrijven hoe het gaat
die gedachte maakte dat ik me nóg slevhter voelde want dit is toch wat ik wou?!
