Extreem moe tijdens de zwangerschap

15-04-2013 08:17

Hallo dames!

Ik zou graag willen weten of er meer meiden zijn die last hebben van extreme moeheid tijdens de zwangerschap?

Mijn verhaal in ( t kort):
Ik ben nu 4,5 maand zwanger en vanaf dag 1 dood en doodmoe.
Thuis heb ik al n hummel van 15 maanden rond scharrelen, dat maakt het nog extra zwaar.
Mijn eerste zwangerschap is goed verlopen, op mijn bekkenintabiliteit na. Ik voelde me verder prima!
Maar nu....ik wist al voordat ik getest had dat ik zwanger was (wist ik bij mijn laatste twee zwangerschappen ook, ik ben nu al voor de 5e x zwanger maar helaas al 4 sterretjes aan de hemel staan, dus ik wist wel hoe een zwangerschap voelde) maar het voelde vanaf dag 1 al anders, zo moe was ik...
Ik heb in totaal op al die maanden misschien 4 a 5 dagen gehad dat ik me niet zo extreem moe voelde maar de rest...praat me er niet over!

Ik schaam me er dan ook voor dat ik al heel vaak gewenst heb dat het september was en de baby er was....maar ik heb exht totaal
Nog niet kunnen genieten van deze zwangerschap.
Ik voel me dan ook zo moedeloos en weet soms
Niet meer hoe ik t nog allemaal moet redden. Heb af en toe op de bank of in bed liggen janken dat ik t gewoon allemaal niet meer wist...

Zijn er meiden met soortgelijke ervaringen?!

Op het moment zit ik ziek thuis (buikgriep, bekkenklachten, mentaal kon ik t even niet meer) maar ik hoop wel snel wat op te knappen want van al dat thuis zitten word ik alleen maar nog duffer.

Benieuwd naar jullie reacties/verhalen....

15-04-2013 08:56

Jaaaaaa je had gewoon niet zo snel zwanger moeten worden :p

Nee hoor sunny das n heel flauw grapje!!!!!
Heb je niet n tekort van iets... Ijzer ofzo...

Vraag ff aan de dok of je niet n energie preperaat mag.. Verder veel pitamientjes.. En goed uitrusten!!!!geef je dr maar gewoon aan over baby maken is hard werk! En nu die griep er nog bij... Als die weg is voel je je vast ietsje beter!

Knuffels!!!

15-04-2013 09:15

Sunshine wat ontzettend rot voor je meid!!

Ik heb me enorm moe gevoeld.... Deed niks anders dan werken (trok ik mezelf doorheen) en slapen... Heel ongezellig voor mijn partner en mensen om me heen. Boodschappen, koken poetsen zat er niet in.
Na 16 wkn word t beter en ja gelukkig wel Smile

ben heel blij!
Ik dacht sjee als ik dit 9 mnd moet volhouden...
Een vriendin van mij is 2 zwangerschappen lang moe en misselijk geweest niet te doen.... Vreselijk zwaar!
Wat een pech maar het kan...
Ik hoop dat t bij jou nog weg trekt of idd iets van ijzer tekort of zo is.... Sterkte meid! Hopelijk krijg je snel weer meer energie!

15-04-2013 12:23

Zoooooooooo rot voor je, en zoooooooooo herkenbaar! Hier nog eentje van wie zwanger zijn door de extreme moeheid absoluut geen hobby is. Bij de was het vanaf het begin tot aan de laatste 2 weken, toen had ik meer energie maar kon ik door de buik niet meer op of om. ;-) Ik kon helemaal niks, maakte hele lange nachten, ging na het ontbijt meteen weer naar bed, even wakker om te lunchen en hup daar ging ik weer. :-( Verschrikkelijk. Werken ben ik rond de 20 weken, geloof ik, mee gestopt.

2e zwangerschap hetzelfde verhaal. Alleen toen natuurlijk ook een peuterpuber rondlopen. Moet zeggen dat misschien door het feit dat ik wel mÃ³Ã©st, het ook beter ging dan bij de 1e, maar leuk was het absoluut niet.

Moet trouwens zeggen dat ik door de griep die nu heerst ook weken soortgelijke klachten heb gehad, dus hopelijk knap je straks weer op en zie je het weer iets meer zitten!

15-04-2013 12:24

2e regel moet zijn: Bij de 1e was het vanaf etc

15-04-2013 20:24

@sunshine wat vervelend dat je steeds zo moe bent. En dat je daarom niet kunt genieten. schaam je er niet voor want als je je steeds tot voelt is hey logisch dat je niet echt kunt genieten. tenslotte kun je ook je ding niet doen zoals je graag zou willen. hopelijk voel je je nadat je opgeknapt bent iets beter. misschien is idd je ijzer te laag ofzo misschien even laten controleren. Misschien weet de vk of huisarts ook nog iets wat je kan helpen.

ik weet helaas hoe het is om niet te genieten van je zwangerschap. helaas is het me bij de vorige zwangerschap niet gegunt doordat ik alleen maar misselijk was. En daardoor op een gegeven moment doodop was omdat ik elke nacht wakker was omdat ik tig keer moest spugen. ik had zo gehoopt dat het deze keer anders zou zijn. maar helaas. De misselijkheid valt dit keer mee. Maar verder voel ik me ook hondsberoerd. Tot week 19 echt flinke bloedingen gehad met extreem veel buikpijn. heel vaak duizelig. krijg nauwelijks wat gedaan. bloedingen zijn gelukkig gestopt maar nog steeds extreem veel buikpijn en nog steeds vaak duizelig. ik ben heel erg dankbaar dat we een tweede kindje krijgen en dat ons dat gegund is. maar ik ben echt aan het aftellen dat het augustus is en ons mannetje in mijn armen ligt.

in iedergeval veel sterkte

liefs linda

17-04-2013 14:57

Dames, bedankt voor jullie reacties!
Mijn ijzer ed zijn geprikt en was allemaal goed. Maar vk zei ook: hoort erbij en veel meer dan toegeven kun je niet.

Nou, sinds mijn buikgriep van afgelopen weekend een beetje weg getrokken is en ik m'n snot zoveel mogelijk weggestroomd heb Wink

voel ik me vandaag voor t eerst in Maaaaaaanden weer een beetje mens! Geweldig!
Nu maar hopen dat dat niet 1 dag is! Wel duidelijke afspraken gemaakt met werk dat als t niet lukt dan lukt t gewoon niet, klaar! Dat geeft me ook wel wat rust.

Wel fijn on te horen dat ik niet de enigste ben! Niet dat ik jullie dat gun hoor! Absoluut niet! Als t aan mij lag was iedereen 9 maanden lang stralend zwanger! Wink

19-04-2013 15:21

Bij mij was het ook geen ijzer. Heb bij de 1e nog vieze zeewierpillen oid geslikt die zouden moeten helpen, maar niets van gemerkt. Fijn dat het weer ietsje beter gaat en dat ze op t werk zo begripvol zijn!

20-04-2013 09:46

Mdtje: bah, dat klinkt niet lekker, zeewierpillen... de gedachte alleen al...blergh! De afgelopen dagen gaat t met mijn moeheid redelijk. Alleen met mijn bekken gaat het heel slecht.... jaja...zwanger zijn ie niet altijd een pretje....maar ach, we weten wel waar we het voor doen he?! Smile

23-04-2013 09:26

Heb je al eens therapie gehad voor je bekken? Ik bij de eerste wel, en dat heeft toen goed geholpen. Als ik tijdens de 2e zwangerschap last kreeg, wist ik weer wat ik moest doen en waar ik op moest letten en ging het beter. Heb het nu zelfs nog af en toe, als ik te veel heb getild of trapgelopen (of tillend de trap op gelopen ;-) ).

Fijn dat het qua moeheid redelijk gaat. Ga maar niet zitten wachten tot het overgaat, maar accepteer dat het er is en probeer er af en toe aan toe te geven.

23-04-2013 19:51

Mdtje: ja ik ben bij bekkenfysio. Vorige keer ook al. Deze keer is wel heftiger. Therapeute denkt dat ik niet lang meer zal werken, off waarschijnlijk vanaf nu al niet meer (zit weer thuis sinds vandaag Sad

)
Morgen moet ik naar de vk, ben benieuwd wat die zegt...

25-04-2013 10:46

Wat zou je er zelf van vinden, om nu al te stoppen met werken?

25-04-2013 14:57

Gisteren dus bij vk geweest. Conclusie: moet oer direct stoppen met werken....dus nu zit ok in totaal 8 maanden thuis...poeh, dat is wel lang! Maar goed. Merk wel al verschil de laatste dagen dat ik niet gewerkt heb gaat t stukken beter! Nu maar hopen dat dat zo blijft!

26-04-2013 10:29

Dat is dan duidelijk. Fijn dat het zo wel beter gaat. Hopelijk krijg je hierdoor wel de kans om er wat meer van te genieten.

04-05-2013 10:43

Daar ben ik weer....en eigenlijk een beetje terug bij af...ben weer ontzettend moe. elke dag knallende koppijn....zit er gewoon helemaal doorheen...ik KAN niet meer...ik weet niet hoe ik ooit NOG 20 weken door moet komen als ik me zo blijf voelen.
En dan voel ik me weer schuldig over het feit dat ik me zo voel....grrr....ik geloof echt dat die hormonen van mij 100x zo erg zijn dan bij mijn eerste zwangerschap! Word er helemaal koekoek van!
Gelukkig hebben we woensdag een hele mooie 20 weken echo gehad en was alles goed, voor zover ze dat kunnen zien.
1 Dag was ik even blij....wat zeg ik...nog niet eens, want ik had nog amper een uurtje van het goede nieuws kunnen genieten en er begon iemand bij mij te klagen over god weet wat voor gedoe, waar ik even niet over in details treed en ik zoiets had van: mens, laat me nu eens even met rust! Ik heb ook eens een mooi momentje en dat werd ineens 'overspoeld' met al die negatieve en irritante berichtjes waar ik totaal geen boodschap aan had en ik ook echt even geen behoefte aan had om het geklaag van de persoon in kwestie aan te horen. Normaal ben ik echt niet zo, ik luister altijd naar anderen, maar ik had het echt even gehad! Kon me ook echt niet druk maken over alles wat er gezegd werd. Maar vond het niet zo leuk van die persoon om mij daar net op die dag mee te gaan lastig vallen, want zo erg was dat allemaal niet wat ze te melden hadden...maar goed..

Vandaag heb ik ook weer een slechte dag (tot nu toe dan) Ik voel me lichamelijk niet lekker, heb ook nog een verkoudheid erbij gekregen, ben moe, zit niet lekker in m'n vel en jank om het minste of geringste...kan er niet eens tegen als de oudste even aan het jengelen is en mn vriend hem dan net iets te lang door laat gaan....dan knap ik gewoon.... Ben ook een beetje bang dat ik dadelijk depressief word (zei de vk ook al) maar dat wil ik dus echt proberen te voorkomen!
Ik houd me dan ook vast aan de gedachten dat ik nu over de helft ben en het wel weer goed komt, maar ik zeg jullie, ik heb het zwaar, heel zwaar!
Mijn bekkeninstabiliteit is er alleen nog maar erger van geworden en de fysio heeft me dag ook wel gezegd dat de klachten behoorlijk ernstig waren. Het gaat over na de bevalling (was idd bij de eerste ook zo) maar die bevalling lijkt voor mij nog jaaaaaaaren van mij verwijderd. Sad

Ik kan dan ook gewoon veel dingen niet meer, maar sommige dingen moeten want die kleine hier heeft ook aandacht en verzorging nodig...

Ik weet ook niet of er een touw aan mijn verhaal vast te knopen is op het moment, maar ik moet het gewoon even van me af schrijven.
Ik heb wel via de vk (die raadde me dat aan om een eventuele depressie te voorkomen) een afspraak gemaakt bij een psychologe waar ze veel mee samen werken. Daar moet ik over 2 weken heen. Hopelijk kan zij me op mentaal vlak een beetje er boven op helpen.

Zo, sorry voor mijn geklaag, maar ik MOEST het even kwijt...ik word ook een beetje gek van al dat thuis zitten hier en mensen die het goed bedoelen door te zeggen: nu probeer toch maar te genieten de tijd, het is zo bijzonder, het duurt nog maar even. Ik WEET het!! Maar zo VOEL ik het dus niet op het moment!
Er zijn zeker momentjes waarop ik de kleine voel schoppen en ik er echt even van geniet, maar ongeveer 95% van de tijd is gewoon zwaar!
En nu stop ik met mijn geklaag....ben er ook klaar mee met dat klagen, maar het helpt wel even om het van me af te schrijven.