Nu even helemaal niks. Gelukkig wordt het sperma steeds beter van manlief dus denk voorlopig maar zelf aan de slag.
Wil de komende tijd even niet denken aan ziekenhuizen hormonen of andere dingen. Straks heerlijk genieten van de feestdagen en lekker vroeg naar bed
Manlief zou zo nog een 6e poging willen betalen en doen. Maar dat trek ik echt niet. Ga geen duizenden euro's betalen als er geen zekerheid is dat het lukt. Manlief wilt misschien anders ook donorzaad doen, maar dat wil ik echt niet. Wil graag een kind van hem, sorry als ik hier mensen met kwets door dit te zeggen.
We moeten zien wat ons de toekomst gaat brengen.
Mwah kwetsen niet maar onze opties worden ook erg klein dus wij denken wel over donor zaad na.. Wij hebben helaas ook nog eens de pech dat we een slecht DNA onderzoek hadden (bij m'n vriend) ,dus de kans dat het wel van ons samen word is heel heel klein. PGD kunnen we niet bekostigen, bijna 10.000 euro.. en we hebben al 2 icsi's betaald.
Pittig dus
Fantastisch Flipje!
Ik heb eigenlijk niets te zoeken in dit topic maar heb de afgelopen dagen meegelezen. Muisje, wat een naar nieuws en toch blijf je sterk en open op het forum. Alleen maar respect voor jou!
Flipje ik hoop zooo dat dit streepje een dikke vette streep wordt en dat het geluk nu eindelijk aangebroken is!
Veel te lang niet meer hier geweest �� maar ik lees goed nieuws bij een paar meiden! Gefeliciteerd Semmie en Flipje! Superspannense tijd gaan jullie weer tegemoet
Lieve Muisje.... geen woorden.... mijn hart huilt voor jullie en wat ben jij positief ingesteld! Ik heb diep respect voor jullie en jullie liefde voor elkaar en hoe jullie hierin staan! Hele dikke knuffel meis ik hoop dat het jullie ooit nog eens gegund word nu dat je vriend zijn zaad zo aan het herstellen is
Tess hoe is et bij jullie? Hoe was de kwaliteit van jullie cryo? Ook jullie gun ik et zo enorm!!! Ook respect voor jullie hoe jullie hierin staan en ermee om gaan ��
Wij hebben 9 dagen terug eindelijk na 4 maanden wachten na de punctie een tp gehad! Weet niet of ik et hier verteld had maar had 2 juni een pynctie van 22 follikels... 19 waren er bevrucht en konden ook alle 19 ingevroren worden �� my god wat een score... ik schrok ervan!! Bij et invriezen zijn ze 2 letterlijk kwijt geraakt dus uiteindelijk 17 ingevroren... helaas weer ohss dus geen verse tp gehad. Nu eindelijk weer na 4 maanden wachten en weer een afgebroken poging omdat er niets gebeurde, een tp gehad...
De kwaliteit was matig omdat bij et ontdooien de cryo 6 cellig was en de volgende ochtend nog steeds 6 cellig was. Uiteindelijk bij de tp bleek dat de cryo toch verder gedeeld was en minimaal 9 cellen had...
Vandaag 12 dpo en de test is donkerder dan gisteren ��
Muisje en tessa, ik hoop echt met heel mijn hard dat het voor jullie uiteindelijk ook goed zal komen. Zo'n lange en dappere strijd als jullie geleverd hebben, dat mag niet zonder beloning blijven. Echt 200% respect voor jullie, sterke meiden.
*knuffel*
Ja dat is echt bizar veel!! Ik prijs mezelf dan ook echt enorm gelukkig daarmee en hopelijk heb ik ook nooit meer een punctie nodig!
Had ook echt niet verwacht dat van de 22 follikels er zoveel bevruchtingen zouden ontstaan... had gehoopt op een stuk of 10 en dan stuk of 6 cryo's maar dit hadden we echt nooit verwacht. Zelfs de laborante deed er wat lacherig over omdat dit echt heel goed was.
Daarbij is bij mij dan toch echt wel de vraag naar boven gekomen hoe het dan toch kan dat het op de natuurlijke manier niet lukt aangezien het aan de bevruchting en kwaliteit niet ligt maar dat is een vraag die waarschijnlijk nooit beantwoord zal/kan worden
En lief muisje wat ontzettend balen zeg! Echt oneerlijk! Dikke knuffel!
Ik ga door naar iui 2. Heb behoorlijk last van de bijwerkingen en afgelopen 2 weken voor de gek gehouden door mijn lijf maar helaas pindakaas.... Nu koppijn en een klote humeur omdat de ongi niet doorbreekt door de utro die nu een dag stop is.
#bleh!enschoptzichzelfffonderdekont
Ik was eens komen piepen naar jullie verhalen hier, en heb heel veel respect, ik praat al een tijdje mee hier op het forum, vooral in het Topic 2016. Ik ben sins 2013 ontpilt, manlief heeft nadien een kleine ingreep laten doen en zijn nu dus 15 maanden verder, met nog steeds lege handen, het heeft zelfs nog nooit mogen zijn. De buitenwereld weet niets dat wij bezig zijn voor een baby, maar binnen 10 dagen beginnen wij ook met onze eerste gesprekken bij de fertiliteits arts, wil op zich nog niet veel zeggen, maar het is voor ons wel een eerst stap en ik hoop dat ze ons toch kunnen helpen.
Hier wel op het werk gemeld toen. Geen leuke reactie gehad daar uiteindelijk weggegaan.
Ze vonden het maar onzin om de uren vrij te maken als ik naar het ziekenhuis moest. En moest het in mn eigen tijd doen.
En voor een baby was het al gelemaal belachelijk. Dus aan jou de keus natuurlijk maar misschien handig om eerst te kijken of je in kan schatten of ze het zullen begrijpen.
In mn omgeving had ik niks gezegd aangezien ik niet elke keer wilde zeggen dat de poging weer was mislukt etc.
Ze bedoelen het allemaal goed natuurlijk maar soms zit je er niet op te wachten.
Hey mus, wat super vervelend dat het nog niet gelukt is.
Bij ons weet de familie het wel. En ben daar onwijs blij mee omdat het voor ons een grote steun is. Je kan je verhaal kwijt en ze kunnen meedenken.
Ook op het werk is het bekend. Bij m'n baas en m'n naaste collega's. Ik werk 40 uur op een school en kon niet zomaar telkens een smoes gebruiken. Ook daar mee ervaren dat het een grote steun is als je het even moeilijk hebt.
De keus ligt natuurlijk bij jezelf. Doe waar jij je goed bij voelt.
Lieve Mus, wat vervelend dat jullie nog met lege handen staan...
Toen bij ons na een jaar proberen bleek dat wij een traject in moesten hebben we het in ieder geval onze ouders verteld en later ook goede vrienden.
Zij zijn zooooooo hard nodig. Stonden ze na een mislukte terugplaatsing op de stoep met een bosje bloemen etc.
Je kunt zelf aangeven hoeveel je wilt vertellen. Bijvoorbeeld alleen dat de wens er is, maar dat jullie het ziekenhuis nodig hebben, maar verder niet teveel in details willen treden. Geef aan dat jullie met info komen, maar bijvoorbeeld geen vragen gesteld willen krijgen.
Wij waren wel open en vertelden hoe de dingen gingen. Dat had als nadeel dat toen het gelukt was iedereen het ook snel wist.
Nu hebben we het niemand verteld en konden we onze ouders verrassen, en gaan we vanavond een belrondje doen naar vrienden.
Qua werk: ik werkte net bij een bedrijf toen we hoorden dat we de molen in gingen. Ik heb het mijn leidinggevende verteld en kreeg de ruimte om naar behandelingen toe te gaan.
Dit kostte me wel eigen verlofuren.
In een later stadium werd me wel gevraagd om het mn collega's te vertellen, daar kwam nagenoeg geen enkele reactie op.
Mijn contract werd niet verlengd, geen idee of het daarmee te maken had, maar dat boeide me ook niet, want 2 dagen nadat ik wist dat ik er weg moest, bleek onze tweede ICSI behandeling geslaagd...
Het is zoals Muisje al zegt aan jullie. Als jullie het (nog) niet willen delen, dan ook gewoon lekker niet doen.
Idd kim, dat is ook waar ik bang voor heb. In de omgeving probeer , ik ben nu al teleurgetsel telkens het niets is, laat staan bij de behandelingen, gaat het nog erger zijn vrees ik. Ik ga het toch zo lang mogelijk proberen teverzwijgen, maar we zijn natuurlijk nog niet zo ver.. dus nu weet ik nog niet wat het met ons gaat doen natuurlijk.
Bedankt dames voor de tips en ervaringen, we gaan het idd wat moeten aanvoelen, dit is nog maar een eerste gesprek, we weten zelfs nog niet met zekerheid of ze ons wel toelaten voor de mmm, we zien het wel, bedankt!
Bij ons weten onze directe familie, directe collega's en goede vrienden het. En gelukkig maar! We krijgen veel steun en begrip. Geen enkele negatieve reactie gehad, wel heel veel lieve reacties.
In Nederland is het met werk tegenwoordig goed geregeld in de wet Wazo: voor vruchtbaarheidsbehandelingen heb je recht op kortdurend verlof. Dus af en toe een ochtend of middag weg voor echo's moet je gewoon krijgen, en dat zou je dan dus ook geen vrije dag kosten.
Hier ook iedereen verteld. Ik ben nogal een open boek en kan niet goed mooi weer spelen terwijl dat niet zo is. Heb daardoor ook veel steun gekregen. Daardoor werden pijnlijke vragen als waar blijven de kinderen niet gesteld en konden mensen het begrijpen als mijn man geen bier drinken. Hoefden we ook niet steeds smoezen te bedenken. Ook op het werk wisten ze het. Werd erg goed op gereageerd. En ik krijg alle vrijheid met de afspraken. Ook al komen die vaak roostertechnisch vreselijk uit.
Dat we nu voor een tweede bezig zijn weet alleen m'n werk en 2 vrienden dit keer geen zin om de hele wereld in te lichten
Om jullie even op de hoogte te houden. Voor ons nog geen mmm. Er is ontdekt dat ik hyperthyreoïdie (te snel werkende schildklier) heb. Dit moet eerst opgelost worden voor we verder kunnen zegt de gynaecoloog.
Volgende maand heb ik pas een afspraak en gaan we zien welke behandeling ik zal krijgen. Het gaat minstens 1 jaar duren of langer voor dit in orde komt, dus tot dan moet ik me nog geen zorgen maken of ik het wel of niet aan mijn werkgever zal vertellen..jammer. Toch bedankt allemaal voor jullie tips en ervaring!
sterkte!
![[Afbeelding: 20v1ca1.jpg]](http://i68.tinypic.com/20v1ca1.jpg)
![[Afbeelding: k20qj5.jpg]](http://i64.tinypic.com/k20qj5.jpg)