15-03-2012 20:04
Eliza: omdat ik er niet op voorbereid was heb ik die momenten inderdaad als raar ervaren.
Toen Thijs eindelijk geboren was kon iedereen zien dat hij een jongen was, behalve ik!
Ook moest ik van een afstandje toekijken dat hij werd schoongemaakt en werd ingepakt voordat hij bij mij mocht liggen.
Ook is de navelstreng natuurlijk al doorgeknipt en kan je man/vriend dit niet meer doen. Mijn mocht nog wel een stuk afknippen hoor (voor het gevoel en de foto zeg maar), ze hadden wel een lang stuk laten zitten. Mijn man kon toen wel bij hem staan en ik kon alleen maar toekijken. Nadat hij heel even bij me had gelegen hij is samen met mijn man en kinderarts naar de kinderafdeling gebracht voor alle controles. Ik werd ondertussen dichtgehecht en daarna lag ik nog een poosje op de uitslaapkamer omdat de ruggenprik uit moest werken.
Toen de ruggenprik zijn werking begon te verliezen mochten mijn man en Thijs bij mij komen. Toen mocht Thijs ook meteen bij mij drinken en zijn we even later samen naar de afdeling gebracht. Die 3 dagen in het zkh waren natuurlijk geen gezellige bende, maar wel nodig! Ik kon eerst echt niks! Vond het ook doodeng en mocht pas 2 dg na de bevalling onder de douche!
Maar... je voelt je per dag beter en durf je meer te doen. De eerste keer dat ik het bed uit moest naar het toilet dacht ik dat ik dat nooit ging halen. Maar je merkt echt per dag dat je meer kunt. Maar wat was ik blij dat ik na 3 dagen naar huis mocht! Thijs is al die tijd gelukkig wel bij me geweest, maar het vervelendste was dat ik Thijs niet zelf uit zijn weigje kon halen ivm de wond. Elke keer als hij huilde of ik hem bij me wilde hebben moest ik een zuster laten komen. Zij doen dat natuurlijk met liefde, maar heb me soms wel bezwaard gevoeld... vooral midden in de nacht ;-)
Flower: hopelijk heeft je meisje wat aan de nieuwe medicatie!!
Toen Thijs eindelijk geboren was kon iedereen zien dat hij een jongen was, behalve ik!
Ook moest ik van een afstandje toekijken dat hij werd schoongemaakt en werd ingepakt voordat hij bij mij mocht liggen.
Ook is de navelstreng natuurlijk al doorgeknipt en kan je man/vriend dit niet meer doen. Mijn mocht nog wel een stuk afknippen hoor (voor het gevoel en de foto zeg maar), ze hadden wel een lang stuk laten zitten. Mijn man kon toen wel bij hem staan en ik kon alleen maar toekijken. Nadat hij heel even bij me had gelegen hij is samen met mijn man en kinderarts naar de kinderafdeling gebracht voor alle controles. Ik werd ondertussen dichtgehecht en daarna lag ik nog een poosje op de uitslaapkamer omdat de ruggenprik uit moest werken.
Toen de ruggenprik zijn werking begon te verliezen mochten mijn man en Thijs bij mij komen. Toen mocht Thijs ook meteen bij mij drinken en zijn we even later samen naar de afdeling gebracht. Die 3 dagen in het zkh waren natuurlijk geen gezellige bende, maar wel nodig! Ik kon eerst echt niks! Vond het ook doodeng en mocht pas 2 dg na de bevalling onder de douche!
Maar... je voelt je per dag beter en durf je meer te doen. De eerste keer dat ik het bed uit moest naar het toilet dacht ik dat ik dat nooit ging halen. Maar je merkt echt per dag dat je meer kunt. Maar wat was ik blij dat ik na 3 dagen naar huis mocht! Thijs is al die tijd gelukkig wel bij me geweest, maar het vervelendste was dat ik Thijs niet zelf uit zijn weigje kon halen ivm de wond. Elke keer als hij huilde of ik hem bij me wilde hebben moest ik een zuster laten komen. Zij doen dat natuurlijk met liefde, maar heb me soms wel bezwaard gevoeld... vooral midden in de nacht ;-)
Flower: hopelijk heeft je meisje wat aan de nieuwe medicatie!!