17-02-2008 20:36
Hallo allemaal,
Na veel wikken en wegen heb ik besloten toch een bericht te plaatsen op zwngerworden.nu. Ik ben al sinds 28 december "lid" en heb veel gelezen hier op de site.
Mijn naam is Monique en ben 30 jaar oud. Ik ben de troste mama van Jordi, 14 maanden en 9 dagen oud! Ik ben getrouwd met Gerard, de vader van Jordi.
Jordi is met 36 weken met spoed via een keizersnede geboren. Van 1 week voor tot 1 week na de bavalling kan ik me niets herinneren. Ik had het AFLP-syndroom, acute fatty liver pregnancy. Mijn lever vervette letterlijk door de zwangerschap, een soort HELLP, maar dan nog iets verder. Omdat ik niet op tijd aan de bel trok deden ook mijn nieren het niet meer. Heel raar om te zeggen, maar gelukkig had ik ook bekkeninstabiliteit en moest daarvoor op controle naar het ziekenhuis, hier zou worden besloten of ik nog wel thuis mocht bevallen, wat ik zooooo graag wilde. In het ziekenhuis zagen de artsen blijkbaar meteen dat het niet goed met me ging. Ik bleek ook al 4 cm ontsluiting te hebben en om de drie minuten weeen. Hierdoor ging bij de artsen een belletje rinkelen, ik heb een hoge pijngrens en voelde dus niets. Op mijn bloeduitslagen zagen ze hoe ernstig de situatie was en werd er besloten tot een keizersnede. Normaal zou je met deze ernsige situatie naar een Academisch ziekenhuis moeten gaan, maar daar was geen tijd voor bleek na overleg met artsen daar. Bleek ook nog dat mijn bloed niet meer wilde stollen, heb Oneg, dus lekker drama in een klein ziekenhuis. Ik werd wakker op IC waar ik 5 dagen heb gelegen. Jordi lag op de kinderafdeling met een sonde voor zijn voeding en een infuus voor van alles. Hij woog al wel bijna 3 kilo met 36 weken en was 49 cm lang! Nu is hij dus 14 maanden, weegt ruim 13 kilo en is 85 cm lang, altijd al een beer van een mannetje geweest dus!!!!! Mijn lichaam herstelde zich wonderbaarlijk snel en na 6 maanden kregen we groen licht om weer zwanger te worden. Ik kan het niet uit leggen, maar ik wil gewoon heel graag die eetkamertafel vol!!!! Een kinderwens is iets persoonlijks vind ik en al zou ik weer zo'n drama zwangerschap/bevalling hebben, het geluk wat ik nu heb, ik zou het zo weer doen! Helaas bleek ik met 8 weken een EUG te hebben. Weer die hoge pijngrens die mij bijna fataal werd. Mijn eileider was al gescheurd en mijn hele buikholte zat vol met bloed. Baby weg, eileider weg en 4 littekens rijker! Na 3 maanden voelde ik me goed hersteld en besloten we weer te gaan proberen. Al na een maand was ik overtijd en deden we een test, heel vaag roze! Joepie?!? Helaas werd ik de volgende dag ongesteld, dus of ik nu een falende test had of dat ik zwanger was dat zullen we nooit weten. Met de kerst dachten weer dat ik zwanger was, nog geen test gedaan, maar het voelde goed! Helaas kreeg ik veel krampen en bloedverlies op 2e kerstdag, dus dachten we dat het weer mis ging. De dag erna was het bleodverlies enzo weg, dus hebben we toch een test gedaan, positief!!! De volgende dag heb ik de gyn gebeld en we konden meteen komen. En ja hoor ik was zwanger, wel pas 5 weken, maar toch! Op 31 december moesten we weer komen. Helaas was er nu niets te zien, het hgc hormoon was ook gedaald in mijn bloed, dus een miskraam zat eraan te komen. Gelukkig nieuwjaar was er voor ons niet bij, wij zaten te wachten op wat er komen moest. Ik ben de volgende dag gewoon gaan werken voor de afleiding en dit deed me goed. Op donderdag kreeg ik echte krampen en alles kwam eruit, op mijn werk! Niet echt handig, maar achteraf was ik wel blij dat ik niet alleen thuis zat.
Enfin, het is nu 6 weken geleden en we willen weer heeeeeeel graag zwanger worden. Een broertje of zusje voor Jordi. Met een dikke buik over het dorp lopen en mijn kraamtijd bewust meemaken. Ik lees jullie berichtjes graag, omdat ik zo weet dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Daarnaast was ik nu bijna uitgerekend van mijn EUG en ligt mijn beste vriendin bijna te bevallen. Heel dubbel. Heb gister een babyshower voor haar georganisserd, al was het haar 20 kindje, ze verdiend het, maar heel stiekem ben ik wel een beetje jaloers. Mijn schoonzusje is in dezelfde maand (augustus) uitgerekend als ik had moeten zijn. De wereld draait door als die van jou lijkt stil te staan.
Sorry voor dit veel te lange berichtje, maar het was heerlijk om eens alles van me af te schrijven!
Veel liefs Monique
Na veel wikken en wegen heb ik besloten toch een bericht te plaatsen op zwngerworden.nu. Ik ben al sinds 28 december "lid" en heb veel gelezen hier op de site.
Mijn naam is Monique en ben 30 jaar oud. Ik ben de troste mama van Jordi, 14 maanden en 9 dagen oud! Ik ben getrouwd met Gerard, de vader van Jordi.
Jordi is met 36 weken met spoed via een keizersnede geboren. Van 1 week voor tot 1 week na de bavalling kan ik me niets herinneren. Ik had het AFLP-syndroom, acute fatty liver pregnancy. Mijn lever vervette letterlijk door de zwangerschap, een soort HELLP, maar dan nog iets verder. Omdat ik niet op tijd aan de bel trok deden ook mijn nieren het niet meer. Heel raar om te zeggen, maar gelukkig had ik ook bekkeninstabiliteit en moest daarvoor op controle naar het ziekenhuis, hier zou worden besloten of ik nog wel thuis mocht bevallen, wat ik zooooo graag wilde. In het ziekenhuis zagen de artsen blijkbaar meteen dat het niet goed met me ging. Ik bleek ook al 4 cm ontsluiting te hebben en om de drie minuten weeen. Hierdoor ging bij de artsen een belletje rinkelen, ik heb een hoge pijngrens en voelde dus niets. Op mijn bloeduitslagen zagen ze hoe ernstig de situatie was en werd er besloten tot een keizersnede. Normaal zou je met deze ernsige situatie naar een Academisch ziekenhuis moeten gaan, maar daar was geen tijd voor bleek na overleg met artsen daar. Bleek ook nog dat mijn bloed niet meer wilde stollen, heb Oneg, dus lekker drama in een klein ziekenhuis. Ik werd wakker op IC waar ik 5 dagen heb gelegen. Jordi lag op de kinderafdeling met een sonde voor zijn voeding en een infuus voor van alles. Hij woog al wel bijna 3 kilo met 36 weken en was 49 cm lang! Nu is hij dus 14 maanden, weegt ruim 13 kilo en is 85 cm lang, altijd al een beer van een mannetje geweest dus!!!!! Mijn lichaam herstelde zich wonderbaarlijk snel en na 6 maanden kregen we groen licht om weer zwanger te worden. Ik kan het niet uit leggen, maar ik wil gewoon heel graag die eetkamertafel vol!!!! Een kinderwens is iets persoonlijks vind ik en al zou ik weer zo'n drama zwangerschap/bevalling hebben, het geluk wat ik nu heb, ik zou het zo weer doen! Helaas bleek ik met 8 weken een EUG te hebben. Weer die hoge pijngrens die mij bijna fataal werd. Mijn eileider was al gescheurd en mijn hele buikholte zat vol met bloed. Baby weg, eileider weg en 4 littekens rijker! Na 3 maanden voelde ik me goed hersteld en besloten we weer te gaan proberen. Al na een maand was ik overtijd en deden we een test, heel vaag roze! Joepie?!? Helaas werd ik de volgende dag ongesteld, dus of ik nu een falende test had of dat ik zwanger was dat zullen we nooit weten. Met de kerst dachten weer dat ik zwanger was, nog geen test gedaan, maar het voelde goed! Helaas kreeg ik veel krampen en bloedverlies op 2e kerstdag, dus dachten we dat het weer mis ging. De dag erna was het bleodverlies enzo weg, dus hebben we toch een test gedaan, positief!!! De volgende dag heb ik de gyn gebeld en we konden meteen komen. En ja hoor ik was zwanger, wel pas 5 weken, maar toch! Op 31 december moesten we weer komen. Helaas was er nu niets te zien, het hgc hormoon was ook gedaald in mijn bloed, dus een miskraam zat eraan te komen. Gelukkig nieuwjaar was er voor ons niet bij, wij zaten te wachten op wat er komen moest. Ik ben de volgende dag gewoon gaan werken voor de afleiding en dit deed me goed. Op donderdag kreeg ik echte krampen en alles kwam eruit, op mijn werk! Niet echt handig, maar achteraf was ik wel blij dat ik niet alleen thuis zat.
Enfin, het is nu 6 weken geleden en we willen weer heeeeeeel graag zwanger worden. Een broertje of zusje voor Jordi. Met een dikke buik over het dorp lopen en mijn kraamtijd bewust meemaken. Ik lees jullie berichtjes graag, omdat ik zo weet dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Daarnaast was ik nu bijna uitgerekend van mijn EUG en ligt mijn beste vriendin bijna te bevallen. Heel dubbel. Heb gister een babyshower voor haar georganisserd, al was het haar 20 kindje, ze verdiend het, maar heel stiekem ben ik wel een beetje jaloers. Mijn schoonzusje is in dezelfde maand (augustus) uitgerekend als ik had moeten zijn. De wereld draait door als die van jou lijkt stil te staan.
Sorry voor dit veel te lange berichtje, maar het was heerlijk om eens alles van me af te schrijven!
Veel liefs Monique
