29-08-2006 13:30
Na meer dan een jaar proberen ben ik door mijn huisarts doorgestuurd naar het ziekenhuis. Onderzoeken gehad en testen gedaan maar er was geen aanwijzbare reden te vinden (toch wel een opluchting)
Daarna hebben we een afspraak gemaakt voor een intake gesprek voor IUI.
De dag dat we op gesprek zouden gaan was ik al een paar dagen overtijd. Dus heb ik voor de zekerheid een test gedaan, met de gedachte erachter het zal toch wel niet zo zijn, maar wel even zeker weten dat het ook zo is.
En wat bleek ja hoor ZWANGER, mijn geluk kon niet op.
Wij naar het ziekenhuis, toch maar want die afspraak stond er toch en gezegd dat we dachten de ´hulp´ van het ziekenhuis niet meer nodig te hebben.
Toen kwam de eerste domper: want zegt die vrouw van dat intake gesprek je moet er niet zo zeker van zijn hoor want zo´n test uit de drogist zegt niet altijd iets.
Mijn mond viel open, zit je daar hartstikke blij te wezen want het eindelijk gelukt, wordt daar zoiets tegen je gezegd. En vooral nog door iemand die je eigenlijk verder zou gaan helpen.
Dus hebben we om een bloedtest gevraagd.
Uitslag: zwanger
Yes wij weer helemaal blij. Wordt de mededeling gedaan, ja maar je moet er niet te zeker van zijn dat het allemaal goed gaat, want je HCG waardes zijn erg laag. DOMPER
Een paar dagen later weer een bloedtest.
Uitslag: HCG waardes zijn goed doorgestegen.
Nu durfden we eigenlijk niet meer zo blij te zijn.
Mijn vriend was daarbij nog sceptischer dan ik.
Maar we mochten met 7 weken langskomen voor een echo.
Ik voelde me met de dag meer zwanger, mij borsten deden zeer (kon niet eens meer rennen) en de ochtenmisselijkheid kwam ook al om de hoek kijken.
De dag van de echo waren we super gespannen, maar dat bleek in eerste instantie alles goed te zijn. De Gyn moest alleen even overleggen, daar kreeg ik het al van....
Toen ze terug kwam, wilde mijn ´eigen´ gyn ook even kijken en vroeg toen hoe ver ik dacht te zijn. Wat bleek ze konden nog niet voldoende zien, dus moest ik na een week weer terug komen.
Al met al had ik met 7wk zwangerschap al 4 echo´s gehad.
Twee dagen later heb ik op mijn werk een miskraam gehad.
Ik voelde het meteen, zere borsten verdwenen als sneeuw voor de zon en instinctief ben ik naar de toilet gegaan.
Ja hoor, allemaal bloed. De verloskamers gebeld en ik mocht gelijk komen.
Daar bleek wat ik al vermoede, een miskraam.
Ik ben daar ontzettend goed opgevangen en heb na controles gehad.
De eerste paar weken hoefde ik niets te weten van een volgende zwangerschap, maar na 8wk begon het wel weer te jeuken.
Tot overmaat van ramp (voor mij en mijn vriend) was zijn zus ook zwanger. 3wk eerder uitgerekend dan ik zou zijn geweest.
Nu begint het allemaal wel weer lang te duren (het is nu 4mnd geleden dat ik de miskraam gehad heb), terwijl ik weet dat het best wel weer lang kan duren voordat ik weer zwanger ben.
Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe lang duurde het voordat je weer zwanger was na een miskraam?
Groetjes Joyce
Daarna hebben we een afspraak gemaakt voor een intake gesprek voor IUI.
De dag dat we op gesprek zouden gaan was ik al een paar dagen overtijd. Dus heb ik voor de zekerheid een test gedaan, met de gedachte erachter het zal toch wel niet zo zijn, maar wel even zeker weten dat het ook zo is.
En wat bleek ja hoor ZWANGER, mijn geluk kon niet op.
Wij naar het ziekenhuis, toch maar want die afspraak stond er toch en gezegd dat we dachten de ´hulp´ van het ziekenhuis niet meer nodig te hebben.
Toen kwam de eerste domper: want zegt die vrouw van dat intake gesprek je moet er niet zo zeker van zijn hoor want zo´n test uit de drogist zegt niet altijd iets.
Mijn mond viel open, zit je daar hartstikke blij te wezen want het eindelijk gelukt, wordt daar zoiets tegen je gezegd. En vooral nog door iemand die je eigenlijk verder zou gaan helpen.
Dus hebben we om een bloedtest gevraagd.
Uitslag: zwanger
Yes wij weer helemaal blij. Wordt de mededeling gedaan, ja maar je moet er niet te zeker van zijn dat het allemaal goed gaat, want je HCG waardes zijn erg laag. DOMPER
Een paar dagen later weer een bloedtest.
Uitslag: HCG waardes zijn goed doorgestegen.
Nu durfden we eigenlijk niet meer zo blij te zijn.
Mijn vriend was daarbij nog sceptischer dan ik.
Maar we mochten met 7 weken langskomen voor een echo.
Ik voelde me met de dag meer zwanger, mij borsten deden zeer (kon niet eens meer rennen) en de ochtenmisselijkheid kwam ook al om de hoek kijken.
De dag van de echo waren we super gespannen, maar dat bleek in eerste instantie alles goed te zijn. De Gyn moest alleen even overleggen, daar kreeg ik het al van....
Toen ze terug kwam, wilde mijn ´eigen´ gyn ook even kijken en vroeg toen hoe ver ik dacht te zijn. Wat bleek ze konden nog niet voldoende zien, dus moest ik na een week weer terug komen.
Al met al had ik met 7wk zwangerschap al 4 echo´s gehad.
Twee dagen later heb ik op mijn werk een miskraam gehad.
Ik voelde het meteen, zere borsten verdwenen als sneeuw voor de zon en instinctief ben ik naar de toilet gegaan.
Ja hoor, allemaal bloed. De verloskamers gebeld en ik mocht gelijk komen.
Daar bleek wat ik al vermoede, een miskraam.
Ik ben daar ontzettend goed opgevangen en heb na controles gehad.
De eerste paar weken hoefde ik niets te weten van een volgende zwangerschap, maar na 8wk begon het wel weer te jeuken.
Tot overmaat van ramp (voor mij en mijn vriend) was zijn zus ook zwanger. 3wk eerder uitgerekend dan ik zou zijn geweest.
Nu begint het allemaal wel weer lang te duren (het is nu 4mnd geleden dat ik de miskraam gehad heb), terwijl ik weet dat het best wel weer lang kan duren voordat ik weer zwanger ben.
Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe lang duurde het voordat je weer zwanger was na een miskraam?
Groetjes Joyce
.
en wordt onderworpen aan vernederende vragen en onderzoek.
Ja, raar he? Ik moet ook zeggen dat Mar haar overpeinzingen mij ook bezig houden. Hoe kan het dat je na "de beslissing" vrij vlot zwanger raakt en dat het na een miskraam ineens heel lang duurt?! :?: Daar zouden de dames/heren wetenschappers is onderzoek naar moeten doen.