13-07-2011 10:15
Toen bij mij kanker werd geconstateerd viel mijn droom om moeder te worden in duigen. Dat ik misschien geen moeder meer zou worden vond ik nog erger dan de wetenschap dat ik kanker had. We waren al een jaar aan het proberen om zwanger te worden. Nu moest ik weer aan de pil en mijn dromen parkeren....
Maar nu... alweer een tijdje na de laatste chemokuren, komt daar weer voorzichtig die hoop om de hoek kijken: zal het dan toch nog lukken?
We zijn nu weer een half jaar zonder succes aan het proberen. Binnenkort willen we met de oncoloog en gynaecoloog bespreken hoe we er voor staan. Zooo spannend! En zo moeilijk dat er in mijn omgeving eigenlijk geen mensen zijn die weten hoe deze extra onzekerheid voelt. Bijvoorbeeld ook mijn lieve vriendinnen niet, die nooit zo ziek waren en nu natuurlijk zwanger worden. Is dat ooit voor mij weggelegd?
Hopelijk zijn er hier meiden die iets soortgelijks meegemaakt hebben en dat met mij willen delen. Ik ben benieuwd.
Maar nu... alweer een tijdje na de laatste chemokuren, komt daar weer voorzichtig die hoop om de hoek kijken: zal het dan toch nog lukken?
We zijn nu weer een half jaar zonder succes aan het proberen. Binnenkort willen we met de oncoloog en gynaecoloog bespreken hoe we er voor staan. Zooo spannend! En zo moeilijk dat er in mijn omgeving eigenlijk geen mensen zijn die weten hoe deze extra onzekerheid voelt. Bijvoorbeeld ook mijn lieve vriendinnen niet, die nooit zo ziek waren en nu natuurlijk zwanger worden. Is dat ooit voor mij weggelegd?
Hopelijk zijn er hier meiden die iets soortgelijks meegemaakt hebben en dat met mij willen delen. Ik ben benieuwd.