Help! Iedereen zwanger, behalve ik? Hoe blijf je positief?

[dani]

Hallo Ladies, Wij zijn nu een jaar bezig en helaas nog geen geluk. Volgende maand wordt er een laparoscopie gedaan om te kijken of ik verklevingen heb in de eileiders/eierstokken. Dit weekend wéér van 2 vriendinnen te horen gekregen dat ze zwanger zijn. Ik heb heel enthousiast gereageerd en gun het ze ook echt wel, maar toen ik thuis kwam heb ik toch ff flink moeten huilen. Ik wil gewoon ook zo graag... Tot een maand terug ging het eigenlijk best goed met me, maar de laatste tijd lijkt het wel of ik aan niets anders kan denken dan aan onze kinderwens. Iemand nog tips om te blijven relativeren, positief te blijven en vooral blij te zijn met alle mooie dingen in het leven? (zoals het zonnetje vandaag!) Wil ook niet de hele tijd lopen sippen....
Liefs,
Dani

[Littledreamer1983]

Hey Dani,

ik denk dat iedereen daar weleens last van heeft meis. Het is ook net of iedereen zwanger is. Had dat een paar weken geleden ook in een weekend, er waren er wel 4 die vertelde dat ze zwanger waren!!! Wel hartstikke leuk voor ze natuurlijk, maar das ff een momentje dat je ff slikt. Maar dat is het he. Je mag natuurlijk ff huilen en jezelf best wel ff zielig vinden, maar dan moet je jezelf weer ff een schop onder je kont geven. Wat mij persoonlijk heel goed helpt is humor! :-D Bekijk de dingen op een humoristische belachelijke manier. Dat maakt alles net wat lichter.
Bv laatst had ik een rare verspreking, was zo moe en was in gesprek met mijn moeder. I.p.v. dat ik zei: "Niet om mezelf veren in de kont te steken." Zei ik: "Niet om mezelf een vinger in de kont te steken!" :-S :-D Nou werkelijk mag blij zijn dat ik het tegen mijn moeder zei, maar heb er wel ontzettend hard om gelachen en hoe gek dat het ook klinkt, het lucht zo heerlijk op.
En natuurlijk praat he van je af, dat helpt ook. Gooi het in een vertrouwd groepje die je begrijpt.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt meis ;-)
Knuf

[dani]

Lachen helpt inderdaad, maar soms lukt dat niet altijd... Wil mijn vriendinnen er ook niet altijd mee lastig vallen en mijn man heeft ook minder behoefte erover te praten als ik. Vandaar het zwangerschapsforum... Dank je voor je reactie!

[Littledreamer1983]

Dat bedoelde ik ook. Meiden op het zwangerschapsforum begrijpen je. Ze zitten in hetzelfde schuitje als jij en ik. Je leeft met elkaar mee. Ik hoop dat het je hetzelfde brengt als dat het mij brengt.

[Babii]

Positief blijven doe je door te visualiseren dat jullie kindje er komt! Ik ben al bijna 3 jaar bezig, waarvan 2 jaar in de medische molen.... Maar het visualiseren, de hoop e.d. helpt enorm! En je vooral direct herpakken, zodra je merkt dat je er even doorheen zit!

[just me]

meid ik begrijp je gevoel zeker. Ik denk dat iedereen die al een poosje bezig is dit weleens heeft gehad. Ik tenminste wel. Ik had op een gegeven moment allemaal zwangere collega's, schoonzusjes en vriendinnen. Werd daar heel jaloers en verdrietig van en dat vond ik zo erg! Zo ben ik eigenlijk helemaal niet! Ik probeer me te richten op alle mooie en leuke dingen in mijn leven. Helaas lukt dit de ene maand beter dan de andere maand. Ik krijg/kreeg vaak te horen dat ik het moest loslaten en er niet zoveel mee bezig moet zijn. Helaas heb ik het knopje waarmee ik het uit kan schakelen nog niet gevonden... Een emo bui laat ik altijd lekker toe want na een emo bui voel ik me weer stukken sterker en geeft me weer nieuwe moed. Verder kan ik er goed over praten met mijn man en beste vriendinnetje. Ook het forum is erg fijn om je hart te kunnen luchten. Meid probeer dus te genieten van alle mooie dingen om je heen en af en toe huilen is helemaal niet erg of raar. Het hoort er allemaal bij!

Liefs

[dani]

Jee, al bijna 3 jaar? Sorry dat ik dan nu al loop te miepen! Sterk van je! Ik visualiseer ook ons kindje, heerlijk om erover te fantaseren, maar als je dan weer ongesteld wordt is dat weer ff back to reality. :-( Ik zie dat je met IVF bezig bent? Hopelijk lukt het bij jullie nu dan ook snel! Mijn zus is 5 jaar geleden met IVF gestart en heeft inmiddels alweer 3 kindjes (waarvan 1 tweeling)! De gyn. heeft het met ons ook al over IVF gehad. Maar eerst nog even de laparoscopie afwachten...

[dani]

@just me: dat is precies wat ik bedoel. Ik voel me schuldig dat ik er soms jaloers op ben want ik gun het anderen ook echt! Dat knopje is precies waar ik naar op zoek ben! Ik probeer me te richten op leuke dingen, reisjes plannen en zo. Zodat ik weer iets heb om naar uit te kijken. :-) Die emo buien zijn inderdaad soms nodig, alleen hoop ik niet dat ik mijn mannetje hiermee afschrik. Ik ben van nature namelijk altijd wel vrolijk en opgewekt. Moed blijven houden, I know... Als ik zeker wist dat ik over een jaar zwanger zou zijn, dan kun je je daarop richten, maar ook dat weet je helaas niet... X

[Babii]

Als ik jou was zou ik eerst IUI doen . Want IVF is direct het eindstation .

Tsjah, IVF betekend niet dat het lukt en het garanties geeft. Er speelt zoveel meer mee, waaronder de delingen, baarmoederslijmvlies, zaadjes etc.

Bij mij is mijn baarmoederslijmvlies veel te dun, wat innesteling vrijwel onmogelijk maakt. Mijn lichaam reageert ook niet op de medicatie ervoor, maar het komt toch ooit wel .

Een menstruatie is nooit leuk, maar als je dan gaat menstrueren moet je jezelf direct herpakken en denken: ok, het is KUT, maar de volgende ronde wordt hem en dan denken aan jullie ukkie. En wat betreft de laparoscopie, neem er wel even 2 weken vrij voor, want ik heb 4 weken nagebloed van de laparoscopie (van onderen) en zeker een week een vette dikke buik gehad (alsof ik 5 mnd zwanger was) en de wonden deden zeer en stonken (oud bloed eromheen, dat je niet mag weghalen).

Het is dus niet zomaar een ingreep, ze hadden mijn eileiders ook getracht wakker te schudden haaha, erg charmant, maar dat voelde je echt!

Bij mij is trouwens het hele groepje waarmee ik startte op het forum Mama, op 2 meiden na! En sommige zijn al zwanger van de tweede e/o bevallen. Dus herken je gevoel wel, maar ik herpak mezelf altijd. Al voel ik altijd direct na een terugplaatsing of het goed zit of niet en ook na het klussen en de IUI's destijds. Dus het scheelde bij mij een enorme teleurstelling, aangezien ik goed voorbereid was.

[trust]

Hallo allemaal,

Zo ik zie dat ik me hier ook wel aan kan sluiten. Wij zijn inmiddels ook 15 maanden verder en rondom om mij zijn er momenteel 11 zwanger of staan op het punt te bevallen. Ik ben 2 weken geleden voor het eerst bij de gyn geweest ivm buik klachten. Dit was voor mij best heftig, ik was alleen gegaan want dacht dat het wel mee zou vallen. Maar de confrontatie met allemaal zwangere mensen, mensen met mooie echo`s was toch groot. Helemaal nadat ik onderzoeken heb gehad en een echo van een lege baarmoeder. Ik zit nu op een brief van de gyn te wachten voor een vervolg afspraak. Donderdag krijg ik de uitslag van alles wat op kweek gezet is. Vind het erg spannend en merk dat ik er nu ook meer last van begin te krijgen. Gister zat ik ook heerlijk in het zonnetje met een vriend te kletsen en toen kwamen er twee vrienden langs (die zwanger zijn) en dat was toch wel slikken. Vraag dan heel beleeft hoe het gaat en zet maar weer een lach op maar vanbinnen huil ik. Merk dat ik steeds meer moeite krijg om spontaan en enthousiast te reageren. Pffff zou ben weer even mijn verhaal kwijt.....

Maar het mooie weer doet wel wonderen!!!

[ruthje]

Hoe blijf je positief?
Door ook je verdriet toe te laten. Je mag verdrietig zijn als je weer ongi word, je mag boos zijn.
Sta je jezelf dat toe zonder je schuldig te voelen dan voel je je daarna een stuk beter. Dan komt vanzelf ook weer de vechtlust terug, want je ei zit er weer aan te komen.
Elke mislukte poging is er één dichterbij de gelukte. Dat zeg ik steeds tegen mezelf.
Na bijna 4 jaar heb ik het ook onderhand echt wel gehad met al het zwanger nieuws...ik kan er moeilijk mee omgaan en heb dat ook tegen mn omgeving gezegt.
En jammer dat als ze mij het heugelijke nieuws vertellen dat ik dichtklap. maar naast de blijdschap van de zwangeren neem ik ook de ruimte voor mijn verdriet.
En daarna, trap ik mezelf in mn hol en probeer er weer wat van te maken.

Die gewenste baby die komt er wel! Het komt alleen niet zo snel als ik had gewild..

liefs

[trust]

Dat heb je mooi verwoord. Het is ook belangrijk om positief te blijven denken en dan voel je je ook sterker. Moet zeggen dat ik veel respect voor je heb, 4 jaar geduld hebben. Ik hoop dat het deze ronde voor jou ook raak is. Zie ook dat je nu in de spannende tijd zit. Zal voor je duimen. Ik geloof dat ik gister of vandaag mijn ei heb, want had gister een positieve ovulatietest. We zullen het zien. Bedankt voor je reactie.

[just me]

He meiden, nou vandaag had ik weer een prachtig voorbeeld hoor. Heb een collega die nu ruim 20 weken zwanger is. Klaagt constant over hoofdpijn... heeft (jawel schrik niet) 7 maanden moeten wachten dat ze ein-de-lijk zwanger was en als klap op de vuurpijl vraagt ze me: Zeg ik had van jou ook al wel verwacht dat je aan kids zo beginnen, vind jou wel een echte mama... GRRRRR... Dus net even bij malief mijn woede eruit gejankt en geschreeuwt en gevloekt. Lucht zo op! Dus nu weer helemaal weer nieuwe frisse moed gevonden. Ik ga er gewoon weer voor. Heb trouwens maar gewoon geantwoord dat je het niet zelf in de hand hebt en het komt zoals het komt. En dat met een big smile!

[dani]

@ just me: goed antwoord. Ken het gevoel. Zelfs mijn zus die zelf met IVF haar kindjes heeft gekregen klaagt soms hoe druk het is...
@ trust: denk dat we ongeveer gelijk liggen. Ik had zaterdag mijn ei (volgens de ovulatietest) dus volgende week weer spannend!
@Babii: ik weet eigenlijk weinig van iui. De gyn had het over IVF. Hm, afwachten dan maar wat het wordt. Neem aan dat zij daar het beste advies over kunnen geven. 2 weken voor de laparoscopie? Ik heb maar 2 dagen vrij genomen om beetje van de narcose te bekomen. Dat wordt nog wat dan. Maandverbandje meenemen naar ziekenhuis voor de zekerheid dus?
Thanks voor jullie allen dat jullie me het gevoel geven dat ik niet alleen sta en dat mijn gevoelens (verdriet, soms jaloezie, schuldgevoel, wanhoop en toch weer hoop) normaal zijn. XX

[Babii]

Een laparoscopie geeft je 3 snedes in je lichaam en een maandverbandje? Ik zou als ik jou was maar meerdere verbandjes meenemen . Je bent namelijk opnieuw ongesteld .

Normaliter behandeld een ziekenhuis je niet, alvorens er IUI heeft plaatsgevonden, mits het zaad van de partner zodanig slecht is, dat IUI niet meer mogelijk is.

Tsjah, je moet maar IVF willen! Met IUI heb je 20 tot 25% kans per cyclus, het zaad wordt hoger opgespoten en met IVF onderga je puncties, terugplaatsingen e.d. Je kan beter nog 4 tot 6 maal IUI doen, daar lukt het ook vaak mee, dan direct IVF. Want daarna ben je uitbehandeld en mag je niet meer op IUi terugvallen (nieuwe regels).

Ik zou eens googlen onder IUI en IVF!

Succes meis.

[dani]

Hai Babii. Ik heb me inderdaad nog helemaal niet ingelezen. Heb pas net te horen gekregen dat ik een laparoscopie krijg. Zou eigenlijk HSG krijgen, maar die wordt nu overgeslagen. Mij hebben ze verteld 2 sneetjes, 1 bij de navel en 1 in de schaamstreek. Mij is niets verteld over opnieuw ongesteld. Heb volgende week afspraak met de anesthesist. Hoop dat die mij ook wat meer info geeft over wat ik kan verwachten, want de gyn zei dat ik me niet te druk moest maken en dat het op een gasbuik na niet veel nare bijwerkingen oplevert.
Zal volgende keer bij de gyn zeker naar iui vragen. Klinkt inderdaad beter dan ivf! En met zaad van mijn man is niets mis. Dank je wel!

[ruthje]

Mijn gyn vertelde me dat je met IUI maar 10% kans hebt per cyclus? Hoe kom jij bij die 25% babii, is dat nav nieuwe onderzoeksresultaten waar mijn gyn niet van op de hoogte was?

liefs

[dani]

en hoeveel % bij ivf?

[ruthje]

30 tot 35 %...máár IUI word onbeperkt vergoed door de ziektekostenverzekeraar en ivf maar 3 pogingen

liefs

[la bella]

La Bella breekt ff in; ik mag na de 6 keer Ines IVF in eigen cyclus wel terugvallen op IUI...
Voorwaarde om mee te doen aan de INES studie is 2 jaar bezig zijn zonder aanwijsbare reden voor het uitblijven van de zwangerschap.
Google maar eens of vraag aan je gyn! X

En La Bella breekt weer uit ;-)

[dani]

is voor iui ook een wachtlijst? hoe werkt dat precies? Mijn zus heeft ivf gedaan dus daar weet ik inmiddels het nodige van (vd procedure zelf) maar iui geen idee. Omdat de gyn ivf zei heb ik me helemaal niet in iui verdiept ook.

[dani]

uiteraard hoop ik de komende 8 maanden zelf zwanger te worden, maar als dat uitblijft én er komt niets uit de laparoscopie dan zou dat inderdaad nog een optie zijn. Leerzaam forum dit! Thanks la bella voor het inbreken, haha! :-)

[ruthje]

IUI is de minst belastende behandeling, dat kan als het zaad goed is en je hebt een duidelijke cyclus zonder hormonen.
Soms word er wel gekozen voor lichte stimulatie met hormonen omdat de eisprong dan goed te plannen is.
Het zaad word als het ware in de baarmoeder gespoten...zo hoeft het minder ver te zwemmen en niet langs de slijmprop.
IVF is met hormonen, een punctie en dan eventueel een terugplaatsing van een embryo.

Volgens mij is er voor IUI geen wachtlijst...maar dat zal per ziekenhuis verschillen.

liefs

[dani]

zoals het er nu naar uit ziet klinkt iui als een goede optie! Maar ik moet niet op de zaken vooruit lopen! Mijn probleem: wil alles plannen en dat kan nu eenmaal niet met kindjes maken/krijgen. Controle loslaten is the story of my life, vandaar dat ik het nu na slechts 1 jaar al zo moeilijk vind. :-( Jij succes!!! Zal voor je duimen!

[ruthje]

Het is ook retemoeilijk hoor! toen wij zelf nog aan het proberen waren werd ik na een maand of 9 al ongedudlig en onrustig. Héél begrijpelijk!
Het is ook niet leuk als iedereen zwanger word en jij niet, dat doet pijn! Of je nu een jaar bezig bent of 2 dat maakt niet uit de pijn is hetzelfde.
Dus voel je daar niet lullig over, je mag er verdriet om hebben. Als je de hoop maar iet verliest.

liefs

[dani]

thanks! Heb net nog maar weer eens een kaartje gestuurd naar een zwangere vriendin... Je moet je er toch overheen zetten! Nog een kleine 2 weekjes en dan weten we weer meer.... ondanks de geplande laparoscopie blijf ik hopen dat het deze week gewoon toch lukt!

[miesje_32]

Ik wilde toch even een kleine reactie geven.
Ik ben al een paar maanden geleden begonnen met clomid en pregnyl. Als ik in juni nog niet zwanger ben krijg ik een laparascopie en daarna iui. Dus wel IUI en met hormonen.

[Dianneke]

Dag allemaal,

Herkenbare verhalen hier. Wij zijn inmiddels 2 jaar bezig en ruim een jaar in de medische molen. Ons eerste jaar is "verspilde moeite" geweest doordat mijn schildklier ermee ophield. Nu ik daar medicijnen voor heb zou het spontaan moeten lukken, maar niets is minder waar. Ik heb recent een opleiding van 3 jaar afgerond, we begonnen met 7 vrouwen in de groep, eentje zonder partner. Inmiddels is iedereen of zwanger of bevallen (behalve degene zonder partner). Ik was de 2e die begon met proberen...
Ik heb de volgende strategieën ontwikkelt voor het omgaan met het verdriet:
- Geen afspraken met zwangere/net bevallen vriendinnen rond mijn verwachte menstruatie (dan ben ik extra makkelijk van mijn stuk).
- Altijd op kraamvisite op een moment dat er geen anderen ook op visite zijn (om al teveel gepraat over baby's te voorkomen).
- Eén huildag per cyclus. Die dag mag er onbeperkt gewanhoopt, gehuild, gebaald worden, dat lucht op.
- Op de huildag altijd verplicht intensief sporten, daar kan ik mijn boosheid in kwijt.
- Na de huildag altijd met nieuwe hoop op naar de volgende kans om zwanger te worden, die dan slechts nog 14 dagen op zich laat wachten.
- Droommomenten inlassen waarin mijn man en ik zonder te denken aan de problemen samen dagdromen over hoe het met kinderen zou zijn en wat we dan allemaal nog meer willen.
- Niet bij alles wat je plant al rekening houden met een eventuele zwangerschap, als die dan niet komt wordt je daar steeds aan herinnerd als je het resultaat van je beslissingen ziet.
- Elke keer dat je uitslaapt daarvan genieten en denken aan al die arme vriendinnen die dat de komende jaren nooit meer kunnen door kinderen.
- Uitjes en vakanties plannen die je niet zou kunnen doen als je kinderen had. Wij vliegen b.v. de oceanen over om dan rondreizen te maken, dat zouden we met kinderen niet kunnen.
- Ook op andere fronten jezelf succesvol laten zijn, ik had al 2 banen, maar heb er een 3e bij genomen, gewoon omdat ik het leuk vindt, werk nu meer dan fulltime en maak carriere. Ik zou het niet erg vinden dat voor een kind te moeten opgeven, maar geniet momenteel wel van het succes en wat ik allemaal bereikt heb. Als je geen leuk werk hebt, zou je dit ook met een hobby kunnen doen.
- Mensen uitleggen waarom je soms onaardig reageert als ze klagen over hoe zwaar zwanger zijn is of de bevalling of zorgen voor kinderen.
- Zeggen dat je helaas geen kinderen hebt als mensen je vragen of je daar niet eens aan zou moeten beginnen, zeldzaam dat er dan nog vragen worden gesteld!

[Dianneke]

Zijn er nog meer tips om positief te blijven?

Ik vraag me af of er hier ook meiden zijn die professionele hulp b.v. van maatschappelijk werk of een psycholoog hebben gezocht omdat ze het niet meer zagen zitten?

[ruthje]

Ik ben een poos naar een psycholoog geweest, en ik ga zodra er plaats is straks weer naar maatschappelijk werk.
Gewoon om even mijn hart te luchten, en handvaten te krijgen hoe om te gaan met zwanger nieuws in mijn omgeving.
Psycholoog heeft me erg goed geholpen bij het verwerken van het feit dat mijn man onvruchtbaar is, en het kiezen voor KID.
Nu straks lekker weer naar maatschappelijk werk, even luchten bij een vreemde kan heerlijk zijn.

liefs

[dani]

@ dianneke: zie nu pas je reacties. Dank je wel voor de tips! Vooral die verplichte huil en sportdag is een goede! Uitslapen vinden wij ook heerlijk en dat reizen zit ook wel goed! Australië, Maleisië, Thailand, Cuba, Zuid Afrika, Namibie, Botswana, Zambia, Marokko, Egypte, Dubai, Mexico, Venezuela, Colombia, bijna heel West Europa, Lapland, en nu naar de West Coast van the USA... dus we amuseren ons prima. Is ook vaak de reden waarom mensen denken dat we nog niet bezig zijn omdat we zo'n reizigers zijn én carrière mensen. Maar ik zou echt wel heel graag deze trip de laatste laten zijn van onze reizen als we daar een klein wondertje voor in de plaats kregen!!
Die stomme vragen van collega's over of het niet tijd wordt voor een kleine, en dat mijn klokje toch eens moet gaan tikken, want ik ben de 30 al gepasseerd... AAH! Hoe niet sensitief kun je zijn!!!! Heb nog nooit durven antwoorden dat we "helaas nog geen kinderen hebben" of "het is niet iedereen gegund" maar denk het wel vaak.
Nog geen professionele hulp voor mij, maar wij zijn dan ook "pas" een 15 rondes bezig... Kan me goed voorstellen dat ik daar op den duur behoefte aan zou krijgen. Ik wil mijn vrienden er niet teveel mee lastig vallen en al helemaal niet nu die allemaal zwanger worden... (sommige voor de 2e x)

Succes!!

[Dianneke]

Dani, die stomme vragen van collega's zijn echt om vreselijk boos van te worden, aan de andere kant kan ik vaak daarvan nog wel denken dat ze gewoon niet beter weten en dat het heel fijn voor ze is dat ze niet beter weten, want dan hebben ze niet te maken gehad met verminderde vruchtbaarheid. Ik heb het dus wel aan meerdere vriendinnen verteld dat het niet is dat we niet willen, maar dat het niet lukt. Het kan steun geven (van sommigen) maar de laatste tijd heb ik hierdoor ook veel verdriet. Een van mijn beste vriendinnen liet me links liggen omdat ze niet goed wist hoe ze met mij om moest gaan nu zij met een zwangere buik rondliep. Tsja ik kan niet zeggen dat ik geen moeite had met haar zwangere buik, dat wil ik ook best toegeven, maar ik heb nog meer verdriet dat ze weinig met me wilde praten dan om haar tóch te zien ondanks zwangere buik. Ik was er echt boos over, laat ze mij dan vragen of ik liever heb dat ze me uit de weggaat en niet voor mij denken, bah. Daarom nu besloten om sommige mensen ook maar te gaan vertellen dat ze me er niet altijd naar hoeven te vragen, dat als ik dat wil ik er zelf wel over begin, maar dat ze bovenal normaal tegen mij moeten doen en b.v. niet hun gesprek over kinderen moeten onderbreken omdat ik binnenkom of erbij kom zitten, dat is pas echt hard! En ik hoop altijd dat ze het met mij over hun kinderen willen hebben en vervolgens dan vragen hoe mijn vakantie was ofzo.
Zie dat je 18 april een laparoscopie krijgt, onder narcose via je buik of via je vagina onder lokale verdoving? Ik heb het laatste gehad, viel 100% mee. Succes in elk geval.

[dani]

onder narcose via buik, helaas.... Hoop zo dat er een kleine verkleving is die ze meteen kunnen verhelpen en dat t daarna gewoon meteen lukt!!!!!!!!! Nog 1 weekje en dan weten we meer....
Ik snap je frustratie maar ik weet ook dat mensen soms gewoon niet goed weten hoe te doen. Ik probeer het ze dus vooral niet te kwalijk te nemen. Is ook een beetje onze maatschappij: iedereen is toch erg op zichzelf gefocust....

[la bella]

la bella breekt even in;

ik heb samen met mn lief een lijst gemaakt van dingen die we nu nog konden/wilden doen
sushi eten, uitgaan tot diep in de nacht, naar NY, ballonvaart maken enz..
we gingen genieten van wat we wel konden
weet niet of het geholpen heeft, maar fijn was het wel ;-)

succes allemaal, ik weet hoe moeilijk het wachten is
laat alle emoties maar bestaan, leg jezelf geen restricties op daar heb je niks aan... xx