21-01-2011 15:17
Stoppen met de pil ... want je wilt een kindje. Uiteraard hoop je elke maand dat de menstruatie uitblijft. Maar dan toch keer op keer die teleurstelling ... en twijfel. Zou er wat mis zijn? Waarom lukt het niet?
Ben zelf in maart 2010 gestopt met de pil, maar werd na 4 a 5 enigzins regelmatige cycli (29 - 45 dagen) gewoon niet of nauwelijks meer ongesteld. En heb niet langer gewacht ...
Afgelopen woensdag heb ik een intake gehad bij de fertiliteitspoli. Op basis van mijn verhaal is aangenomen dat ik last heb van een verstoring van de hormoonbalans (PCOS) en ik daardoor niet of nauwelijks eisprongen heb. Mijn bloedonderzoek en een inwendige echo moeten daar over ruim een week meer uitsluitsel over geven. Heeft mijn gevoel me toch niet voor de gek gehouden ...
Er is meteen een behandelplan uitgestippeld. Ik zal mogen beginnen met een Clomid kuur om de boel te reguleren en te stimuleren. Afhankelijk van het zaadonderzoek zal er wellicht een vervolg met IUI volgen. De arts was zeer optimistisch ... en ik heb er weer helemaal opnieuw zin in.
Hoe staat het bij jullie? Al de stap naar de arts genomen of denk je er wellicht aan? Of misschien al veel verder in het traject? En hoe zijn de ervaringen? Zie jullie berichten graag tegemoet ...
Ben zelf in maart 2010 gestopt met de pil, maar werd na 4 a 5 enigzins regelmatige cycli (29 - 45 dagen) gewoon niet of nauwelijks meer ongesteld. En heb niet langer gewacht ...
Afgelopen woensdag heb ik een intake gehad bij de fertiliteitspoli. Op basis van mijn verhaal is aangenomen dat ik last heb van een verstoring van de hormoonbalans (PCOS) en ik daardoor niet of nauwelijks eisprongen heb. Mijn bloedonderzoek en een inwendige echo moeten daar over ruim een week meer uitsluitsel over geven. Heeft mijn gevoel me toch niet voor de gek gehouden ...
Er is meteen een behandelplan uitgestippeld. Ik zal mogen beginnen met een Clomid kuur om de boel te reguleren en te stimuleren. Afhankelijk van het zaadonderzoek zal er wellicht een vervolg met IUI volgen. De arts was zeer optimistisch ... en ik heb er weer helemaal opnieuw zin in.
Hoe staat het bij jullie? Al de stap naar de arts genomen of denk je er wellicht aan? Of misschien al veel verder in het traject? En hoe zijn de ervaringen? Zie jullie berichten graag tegemoet ...