21-01-2011 15:47
Even ter info:
Het alleen en lang (10 min is al lang voor zo'n uk) laten huilen kan hele negatieve gevolgen hebben voor je kindje!
1) Het kan een stille huiler worden; dwz dat het kindje op een gegeven moment helemaal stopt met huilen, dus ook als er wél iets aan de hand is. Met alle mogelijke gevolgen van dien...
2) Tijdens het huilen (in z'n eentje!) loopt het stresslevel steeds verder op. Stress is voor een volwassene al niet gezond, laat staan voor een baby!! (zie mijn link een stukje terug) En als het kindje dan uiteindelijk van uitputting in slaap valt blijft die stress! Stress verdwijnt alleen door lichaamscontact met mama (of papa). Als ik zelf gestresst ben merk ik dat ik slechter/onrustiger slaap, dan vermoed ik dat dat dus bij zo'n ukje ook het geval is. Dat kan nooit goed zijn, naar mijn mening!
Behalve de 2 bovengenoemde redenen (die bewezen zijn) heeft een kindje niet voor niets het vermogen tot huilen meegekregen. Dat doet hij/zij omdat er iets is! Dat je niet altijd kan zien wat er is, wil niet zeggen dat er dan dus niks aan de hand is! Een kind kan pijn hebben zonder dat je er zelf erg in hebt bijv. Of ze voelen zich onveilig of eenzaam en hebben behoefte aan steun. Ik geloof écht niet dat een baby kan manipuleren, want dat is wat ik hier in de reacties lees. Om te manipuleren moet je oorzaak-gevolg kennen en dat krijgen kindjes pas als ze 3 a 4 jaar zijn (weet ik vanuit mijn studie)
De reden dat een kindje stil word als hij je hoort/ziet is dat hij weet dat hij gehoord word. Papa/mama komt hem helpen met z'n probleem. Het is een vertrouwensband die je op die manier opbouwt met je kind. Je kindje leert dat hij altijd een beroep op papa en mama mag doen, dat hij dus altijd serieus genomen word. Door je kindje te laten huilen (langdurig) leert hij niet dat hij moet slapen, zover kan een baby nog helemaal niet denken nl. Het enige wat hij ervan leert is dat om hulp vragen niet werkt. Met dus het risico op een stille huiler!
Ik liet mijn dochter in het begin ook huilen. Waarom? Omdat dat het advies van het cb was!! Tot ik dus ontdekte dat huilen schadelijk is voor je kind, toen ben ik er accuut mee gestopt! En om jullie gerust te stellen, mijn dochter valt inmiddels al vaak zonder onze hulp (bv) in slaap. Ook de andere moeders die ik ken en het op deze manier aanpakken hebben kids die zelf gaan slapen. Het gaat echt over, het is (zoals nog vele anderen ;-)) gewoon een fase! Bij de één duurt het wat langer, bij de ander wat korter, maar uiteindelijk leren alle kindjes zelf in slaap te vallen! Het naar bed gaan kan zelfs een negatieve associatie krijgen bij je kind, als je hem vaak en lang laat huilen. Met als gevolg dat het slapen een nog groter drama word.
Ik laat mijn dochter nu ook wel eens huilen als ze niet wil slapen, maar dan max 1 a 2 minuutjes per keer. Huilt ze dan nog dan ga ik haar troosten en probeer het weer opnieuw. Erbij blijven is ook een optie, maar dat werkt dus niet bij mijn dochter, dan wil ze alleen maar spelen. Dat huilen-troosten-huilen-troosten ritueel werkt de ene keer snel en de andere keer ben ik een uur bezig (dat laatste vooral tijdens de sprongetjes) En heb ik het gevoel dat het niet gaat lukken, dan check ik alles opnieuw: honger, dorst, luier, etc. Is dat ook niet het probleem, dan gaat ze weer even mee terug naar beneden, even tot rust komen en ontspannen, om het daarna weer opnieuw te proberen. Vaak lukt het dan wel.
Inmiddels is dat al heel lang geleden dat ik dat heb toegepast, want nu valt ze eigenlijk altijd óf aan de borst in slaap óf ze gaat wakker haar bed in, brabbelt of jengelt nog wat en slaapt binnen 5 minuten.
O ja, slapen is iets wat je niet af kan dwingen, ik hoor in mijn omgeving vaak 'hij/zij moet maar gaan slapen' Dat klinkt leuk, maar zo werkt het niet! Ik kan ook niet op commando in slaap vallen, dus een kind kan dat ook niet!
Ik ga dochterlief uit bed halen, anders heb ik vanavond een slaapdrama hier ;-)
Liefs Nana
Het alleen en lang (10 min is al lang voor zo'n uk) laten huilen kan hele negatieve gevolgen hebben voor je kindje!
1) Het kan een stille huiler worden; dwz dat het kindje op een gegeven moment helemaal stopt met huilen, dus ook als er wél iets aan de hand is. Met alle mogelijke gevolgen van dien...
2) Tijdens het huilen (in z'n eentje!) loopt het stresslevel steeds verder op. Stress is voor een volwassene al niet gezond, laat staan voor een baby!! (zie mijn link een stukje terug) En als het kindje dan uiteindelijk van uitputting in slaap valt blijft die stress! Stress verdwijnt alleen door lichaamscontact met mama (of papa). Als ik zelf gestresst ben merk ik dat ik slechter/onrustiger slaap, dan vermoed ik dat dat dus bij zo'n ukje ook het geval is. Dat kan nooit goed zijn, naar mijn mening!
Behalve de 2 bovengenoemde redenen (die bewezen zijn) heeft een kindje niet voor niets het vermogen tot huilen meegekregen. Dat doet hij/zij omdat er iets is! Dat je niet altijd kan zien wat er is, wil niet zeggen dat er dan dus niks aan de hand is! Een kind kan pijn hebben zonder dat je er zelf erg in hebt bijv. Of ze voelen zich onveilig of eenzaam en hebben behoefte aan steun. Ik geloof écht niet dat een baby kan manipuleren, want dat is wat ik hier in de reacties lees. Om te manipuleren moet je oorzaak-gevolg kennen en dat krijgen kindjes pas als ze 3 a 4 jaar zijn (weet ik vanuit mijn studie)
De reden dat een kindje stil word als hij je hoort/ziet is dat hij weet dat hij gehoord word. Papa/mama komt hem helpen met z'n probleem. Het is een vertrouwensband die je op die manier opbouwt met je kind. Je kindje leert dat hij altijd een beroep op papa en mama mag doen, dat hij dus altijd serieus genomen word. Door je kindje te laten huilen (langdurig) leert hij niet dat hij moet slapen, zover kan een baby nog helemaal niet denken nl. Het enige wat hij ervan leert is dat om hulp vragen niet werkt. Met dus het risico op een stille huiler!
Ik liet mijn dochter in het begin ook huilen. Waarom? Omdat dat het advies van het cb was!! Tot ik dus ontdekte dat huilen schadelijk is voor je kind, toen ben ik er accuut mee gestopt! En om jullie gerust te stellen, mijn dochter valt inmiddels al vaak zonder onze hulp (bv) in slaap. Ook de andere moeders die ik ken en het op deze manier aanpakken hebben kids die zelf gaan slapen. Het gaat echt over, het is (zoals nog vele anderen ;-)) gewoon een fase! Bij de één duurt het wat langer, bij de ander wat korter, maar uiteindelijk leren alle kindjes zelf in slaap te vallen! Het naar bed gaan kan zelfs een negatieve associatie krijgen bij je kind, als je hem vaak en lang laat huilen. Met als gevolg dat het slapen een nog groter drama word.
Ik laat mijn dochter nu ook wel eens huilen als ze niet wil slapen, maar dan max 1 a 2 minuutjes per keer. Huilt ze dan nog dan ga ik haar troosten en probeer het weer opnieuw. Erbij blijven is ook een optie, maar dat werkt dus niet bij mijn dochter, dan wil ze alleen maar spelen. Dat huilen-troosten-huilen-troosten ritueel werkt de ene keer snel en de andere keer ben ik een uur bezig (dat laatste vooral tijdens de sprongetjes) En heb ik het gevoel dat het niet gaat lukken, dan check ik alles opnieuw: honger, dorst, luier, etc. Is dat ook niet het probleem, dan gaat ze weer even mee terug naar beneden, even tot rust komen en ontspannen, om het daarna weer opnieuw te proberen. Vaak lukt het dan wel.
Inmiddels is dat al heel lang geleden dat ik dat heb toegepast, want nu valt ze eigenlijk altijd óf aan de borst in slaap óf ze gaat wakker haar bed in, brabbelt of jengelt nog wat en slaapt binnen 5 minuten.
O ja, slapen is iets wat je niet af kan dwingen, ik hoor in mijn omgeving vaak 'hij/zij moet maar gaan slapen' Dat klinkt leuk, maar zo werkt het niet! Ik kan ook niet op commando in slaap vallen, dus een kind kan dat ook niet!
Ik ga dochterlief uit bed halen, anders heb ik vanavond een slaapdrama hier ;-)
Liefs Nana
!