14-11-2010 00:04
Hallo Allemaal,
ik ben even bezig geweest om de juiste website te vinden waar ik mijn gevoelens kan uiten.
Mijn gevoel zegt mij dat ik hier moet zijn :-)
Wij hebben een zoontje van 3 jaar en 7 maanden, en 2 maanden na zijn geboorte zijn we weer begonnen met ''proberen'' zwanger te worden. Nu zijn we 3,5 jaar verder en ben ik nog steeds niet zwanger.
In het begin was ik er niet zo mee bezig, ik dacht het komt vast wel want het kan niet in 1 keer. We hebben er immers 7 maanden over gedaan bij de eerste zwangerschap.
Zelfs na 1 jaar dacht ik misschien is het de stress van de baby etc. Na 1,5 jaar ben ik bij de huisarts langs geweest om te vertellen dat we zwanger proberen te worden maar dat het niet lukt. Hij vertelde mij dat ik het gewoon rustig aan moest doen en er vooral niet te veel mee bezig moet zijn en dan zou het wel goed komen. Want dat mijn man en ik vruchtbaar zijn hebben we al bewezen....
Met een goed gevoel ging ik weg bij de huisarts, het gaf me weer hoop want mijn inziens klopte wat hij zei. Na 2 jaar geprobeerd te hebben ben ik weer bij hem langs geweest om een doorverwijzing te vragen naar de gynaecoloog want het voelde niet goed dat ik maar niet zwanger werd. Mijn huisarts vond dat niet nodig, en ik moest nog maar wachten. Ik ben in de daaropvolgende maanden meerdere keren langs geweest om toch die doorverwijzing te krijgen maar elke keer weer zonder verwijsbrief de deur uit gelopen...
Na de zoveelste poging bij hem ben ik naar een andere huisarts overgestapt ( zelfde woonplaats) Bij de nieuwe huisarts heb ik open en eerlijk verteld dat we al een tijd zwanger willen worden maar ook bij deze huisarts kreeg ik hetzelfde te horen. Wachten, wachten en wachten!! Ook hier kreeg ik maar geen verwijsbrief.
Ik heb toen op eigen houtje een aantal ziekenhuizen in de buurt gebeld om een afspraak te maken. Geen enkel ziekenhuis was bereid een afspraak te maken zónder die verwijsbrief... Om gek van te worden.
Ik heb mij er toen bij neergelegd en mijn man en ik hebben er niet meer over gepraat en zijn er ook niet echt meer mee bezig geweest behalve dan met geslachtsgemeenschap gingen ( en gaan) we er nog steeds voor en gebruikten geen anticonceptie uiteraard.
Afgelopen zomer ben ik ziek geworden en had ik enorme pijn in mijn onderbuik. Wij waren toen op vakantie in het buitenland. Ik ben daar dan ook naar een arts geweest die mij gelijk door heeft verwezen naar een gynaecoloog. Deze wist mij te vertellen dat mijn baarmoeder gekanteld is en dat mijn hormonen hun werk ook niet meer goed doen...
Eenmaal terug in NL ben ik naar mijn huisarts geweest en heb hem verteld van de bevindingen in het buitenland. Mijn huisarts is ontzettend boos geworden en zei dat ik buitenlandse artsen niet moest vertrouwen. Ik was boos en teleurgesteld ik heb tegen hem gezegd dat hij mij maar door moest verwijzen naar gyn. om ongelijk te bewijzen maar dit weigerde hij.. hij gaf mij alleen een verwijsbrief voor een algemene echo van mijn onderbuik in het ziekenhuis en dan ook niet eens bij de gyn.
Hij zei dat hij mij zou bellen als er iets aan de hand zou zijn.. hij heeft er nooit over gebeld ik heb besloten om zelf toch nog te informeren en ik kreeg de assistente aan de telefoon die mij wist te vertellen dat alles goed is...
Pfff... een heel verhaal maar ik moest het even kwijt.. lucht op..
Zijn er nog meer vrouwen die soortgelijk iets mee hebben gemaakt met opeens niet meer zwanger worden? Of ervaringen met huisartsen?
Zo ja, hoe hebben jullie dit aangepakt??
Wat moet ik doen??? Kan iemand mij helpen?
Groeten,
Am
ik ben even bezig geweest om de juiste website te vinden waar ik mijn gevoelens kan uiten.
Mijn gevoel zegt mij dat ik hier moet zijn :-)
Wij hebben een zoontje van 3 jaar en 7 maanden, en 2 maanden na zijn geboorte zijn we weer begonnen met ''proberen'' zwanger te worden. Nu zijn we 3,5 jaar verder en ben ik nog steeds niet zwanger.
In het begin was ik er niet zo mee bezig, ik dacht het komt vast wel want het kan niet in 1 keer. We hebben er immers 7 maanden over gedaan bij de eerste zwangerschap.
Zelfs na 1 jaar dacht ik misschien is het de stress van de baby etc. Na 1,5 jaar ben ik bij de huisarts langs geweest om te vertellen dat we zwanger proberen te worden maar dat het niet lukt. Hij vertelde mij dat ik het gewoon rustig aan moest doen en er vooral niet te veel mee bezig moet zijn en dan zou het wel goed komen. Want dat mijn man en ik vruchtbaar zijn hebben we al bewezen....
Met een goed gevoel ging ik weg bij de huisarts, het gaf me weer hoop want mijn inziens klopte wat hij zei. Na 2 jaar geprobeerd te hebben ben ik weer bij hem langs geweest om een doorverwijzing te vragen naar de gynaecoloog want het voelde niet goed dat ik maar niet zwanger werd. Mijn huisarts vond dat niet nodig, en ik moest nog maar wachten. Ik ben in de daaropvolgende maanden meerdere keren langs geweest om toch die doorverwijzing te krijgen maar elke keer weer zonder verwijsbrief de deur uit gelopen...
Na de zoveelste poging bij hem ben ik naar een andere huisarts overgestapt ( zelfde woonplaats) Bij de nieuwe huisarts heb ik open en eerlijk verteld dat we al een tijd zwanger willen worden maar ook bij deze huisarts kreeg ik hetzelfde te horen. Wachten, wachten en wachten!! Ook hier kreeg ik maar geen verwijsbrief.
Ik heb toen op eigen houtje een aantal ziekenhuizen in de buurt gebeld om een afspraak te maken. Geen enkel ziekenhuis was bereid een afspraak te maken zónder die verwijsbrief... Om gek van te worden.
Ik heb mij er toen bij neergelegd en mijn man en ik hebben er niet meer over gepraat en zijn er ook niet echt meer mee bezig geweest behalve dan met geslachtsgemeenschap gingen ( en gaan) we er nog steeds voor en gebruikten geen anticonceptie uiteraard.
Afgelopen zomer ben ik ziek geworden en had ik enorme pijn in mijn onderbuik. Wij waren toen op vakantie in het buitenland. Ik ben daar dan ook naar een arts geweest die mij gelijk door heeft verwezen naar een gynaecoloog. Deze wist mij te vertellen dat mijn baarmoeder gekanteld is en dat mijn hormonen hun werk ook niet meer goed doen...
Eenmaal terug in NL ben ik naar mijn huisarts geweest en heb hem verteld van de bevindingen in het buitenland. Mijn huisarts is ontzettend boos geworden en zei dat ik buitenlandse artsen niet moest vertrouwen. Ik was boos en teleurgesteld ik heb tegen hem gezegd dat hij mij maar door moest verwijzen naar gyn. om ongelijk te bewijzen maar dit weigerde hij.. hij gaf mij alleen een verwijsbrief voor een algemene echo van mijn onderbuik in het ziekenhuis en dan ook niet eens bij de gyn.
Hij zei dat hij mij zou bellen als er iets aan de hand zou zijn.. hij heeft er nooit over gebeld ik heb besloten om zelf toch nog te informeren en ik kreeg de assistente aan de telefoon die mij wist te vertellen dat alles goed is...
Pfff... een heel verhaal maar ik moest het even kwijt.. lucht op..
Zijn er nog meer vrouwen die soortgelijk iets mee hebben gemaakt met opeens niet meer zwanger worden? Of ervaringen met huisartsen?
Zo ja, hoe hebben jullie dit aangepakt??
Wat moet ik doen??? Kan iemand mij helpen?
Groeten,
Am