06-10-2010 12:29
Hallo Dames,
Hier mijn bevallingsverhaal!!!!
Zondag 12 sept, Ik had die nacht niet zo goed geslapen, was er een paar keer uitgeweest (met de kat nog een mega spin gevangen haha) maar niet echt het gevoel dat het die dag zal gaan beginnen. s'ochtens lekker uitgeslapen tot half 11. Ik werd wakker en moest na de wc (dacht ik), mijn bed was al een beetje nat, ik dacht dat ik een beetje in bed had geplast. Dus ik stond op om na de wc te gaan, en daar kwam een plens vruchtwater, dus ik ron geroepen dat ik dacht dat mijn vliezen waren gebroken, hij kwam kijken, nou duidelijk waren het mijn vliezen die gebroken waren. Het was helder.
11.00, Ik heb de verloskundige in het ziekenhuis gebeld (we moesten zowiezo in het ziekenhuis bevallen) Op dat moment voelde ik nog helemaal niks, alleen het vruchtwater wat eruit bleef stromen. Ik mocht me even rustig klaar maken en dan rustig aan naar het ziekenhuis komen voor een ctg, dus even rustig gedoucht, gegeten enz.
12.00, We gaan naar het ziekenhuis, ik voel nog steeds niks. Op het ctg was alles nog rustig, dus mochten we naar huis, en als ik weeen zal krijgen moest ik bellen en anders de volgende dag weer komen voor ctg.
17.00. De hele middag weer niks gevoelt, ja af en toe van die menstruatie achtige krampjes, die ik al weken had.
Om 17.00 voelde ik die krampjes toch vaker komen, maar niet echt pijnlijk, ik besloot om maar even wat eten te maken, voor het geval dat het s'avonds toch ging gebeuren, na het eten voelde ik de krampjes toch wel vaker komen, om de 4/5 min.
19.00 We hebben de vk weer gebeld en ik mocht weer komen voor een ctg, volgens de ctg waren de weeen nog niet krachtig genoeg, maar ik voelde ze toch best wel, ze wouden me weer naar huis sturen...maar dat wou ik niet, dus adviseerde ze me om even onder de douche te staan, daarna weer aan het ctg apparaat, ik voelde de weeen toch wel weer om de 5 min komen, maar volgens hun was het nog niet krachtig genoeg...ik werd ook niet goed begeleid door deze vk, ze hadden nog niet eens gekeken hoeveel cm ik had, en meepuffen nee hoor (ik was alles van yoga ineens vergeten) Ik had een beetje het idee dat ze mij een aanstelster vonden.
23.00. Wisseling van de dienst, een andere vk(eindelijk), ze deed meteen haar handschoenen aan en hup ik had al 3 cm ontsluiting, haar assistent kwam bij me zitten en hielp me met puffen.....ahh wat fijn, Ron ving het ook op en hielp me...wat een schat!!!!
03.00, De weeen werden heftiger, en ik had al 6 cm, en tijdens een wee 7 cm.
Om de weeen sneller te laten komen moest ik anders gaan liggen, eerts op mijn knieen en daarna op mijn linker zij.
04.30, ineens had ik al 8 cm, dat kwam door de andere houdingen, ik kreeg zelfs al persdrang, en afentoe mocht ik meepersen, maar dat was erg pijnlijk,
De drang werdt steeds meer, maar ik mocht nog niet persen, nu moest ik wachten op de volgende arts, die zal om 7 uur beginnen. Voor mijn idee was ik alang op die 10 cm, maar moest nog even volhouden tot de volgende vk kwam, ik verging van de pijn en vroeg of ik iets mocht, maar dat doen ze dan niet meer.
7.30. Eindelijk daar was de wisseling van de dienst, nu kreeg ik vk Joost (echt een top vk), hij ging kijken hoeveel cm, en ja hoor 10...Ik was zo blij, eindelijk kon het echt werk beginnen...ohh wat was dat heerlijk, ik kreeg weer praatjes, en voelde me zo goed, en vond die persweeen echt niet erg, heerlijk als ik weer mocht haha,
Het duurde wel even, we hebben vanalles geprobeerd, ff op de baarkrukt, toen kwam het hoofde naar beneden, en ik mocht zelf meekijken, wat mooi om te zien....het duurde wel erg lang en de vk besloot om te gaan knippen en een vacuum te gebruiken.
Ik ging weer liggen en er kwam weer een wee, nog een keer persen, maar ze kwam nog niet. de vacuum was niet meer nodig....dus ging de vk alles klaar leggen voor de knip...de volgende wee zal ik eerst de verdoving krijgen en daarna bij de volgende wee de knip.
Van de verdoving voelde ik helemaal niks en van de knip ook niet..... Daarna moest ik nog een 3 keer persen.
9.22,... Kwam eindelijk onze mooie dochter Luna ter wereld!!!!!
Het was een lange en afentoe pijnlijke bevalling, maar het was zeker de moeite waard!!!!!!
Liefs Wendy
Hier mijn bevallingsverhaal!!!!
Zondag 12 sept, Ik had die nacht niet zo goed geslapen, was er een paar keer uitgeweest (met de kat nog een mega spin gevangen haha) maar niet echt het gevoel dat het die dag zal gaan beginnen. s'ochtens lekker uitgeslapen tot half 11. Ik werd wakker en moest na de wc (dacht ik), mijn bed was al een beetje nat, ik dacht dat ik een beetje in bed had geplast. Dus ik stond op om na de wc te gaan, en daar kwam een plens vruchtwater, dus ik ron geroepen dat ik dacht dat mijn vliezen waren gebroken, hij kwam kijken, nou duidelijk waren het mijn vliezen die gebroken waren. Het was helder.
11.00, Ik heb de verloskundige in het ziekenhuis gebeld (we moesten zowiezo in het ziekenhuis bevallen) Op dat moment voelde ik nog helemaal niks, alleen het vruchtwater wat eruit bleef stromen. Ik mocht me even rustig klaar maken en dan rustig aan naar het ziekenhuis komen voor een ctg, dus even rustig gedoucht, gegeten enz.
12.00, We gaan naar het ziekenhuis, ik voel nog steeds niks. Op het ctg was alles nog rustig, dus mochten we naar huis, en als ik weeen zal krijgen moest ik bellen en anders de volgende dag weer komen voor ctg.
17.00. De hele middag weer niks gevoelt, ja af en toe van die menstruatie achtige krampjes, die ik al weken had.
Om 17.00 voelde ik die krampjes toch vaker komen, maar niet echt pijnlijk, ik besloot om maar even wat eten te maken, voor het geval dat het s'avonds toch ging gebeuren, na het eten voelde ik de krampjes toch wel vaker komen, om de 4/5 min.
19.00 We hebben de vk weer gebeld en ik mocht weer komen voor een ctg, volgens de ctg waren de weeen nog niet krachtig genoeg, maar ik voelde ze toch best wel, ze wouden me weer naar huis sturen...maar dat wou ik niet, dus adviseerde ze me om even onder de douche te staan, daarna weer aan het ctg apparaat, ik voelde de weeen toch wel weer om de 5 min komen, maar volgens hun was het nog niet krachtig genoeg...ik werd ook niet goed begeleid door deze vk, ze hadden nog niet eens gekeken hoeveel cm ik had, en meepuffen nee hoor (ik was alles van yoga ineens vergeten) Ik had een beetje het idee dat ze mij een aanstelster vonden.
23.00. Wisseling van de dienst, een andere vk(eindelijk), ze deed meteen haar handschoenen aan en hup ik had al 3 cm ontsluiting, haar assistent kwam bij me zitten en hielp me met puffen.....ahh wat fijn, Ron ving het ook op en hielp me...wat een schat!!!!
03.00, De weeen werden heftiger, en ik had al 6 cm, en tijdens een wee 7 cm.
Om de weeen sneller te laten komen moest ik anders gaan liggen, eerts op mijn knieen en daarna op mijn linker zij.
04.30, ineens had ik al 8 cm, dat kwam door de andere houdingen, ik kreeg zelfs al persdrang, en afentoe mocht ik meepersen, maar dat was erg pijnlijk,
De drang werdt steeds meer, maar ik mocht nog niet persen, nu moest ik wachten op de volgende arts, die zal om 7 uur beginnen. Voor mijn idee was ik alang op die 10 cm, maar moest nog even volhouden tot de volgende vk kwam, ik verging van de pijn en vroeg of ik iets mocht, maar dat doen ze dan niet meer.
7.30. Eindelijk daar was de wisseling van de dienst, nu kreeg ik vk Joost (echt een top vk), hij ging kijken hoeveel cm, en ja hoor 10...Ik was zo blij, eindelijk kon het echt werk beginnen...ohh wat was dat heerlijk, ik kreeg weer praatjes, en voelde me zo goed, en vond die persweeen echt niet erg, heerlijk als ik weer mocht haha,
Het duurde wel even, we hebben vanalles geprobeerd, ff op de baarkrukt, toen kwam het hoofde naar beneden, en ik mocht zelf meekijken, wat mooi om te zien....het duurde wel erg lang en de vk besloot om te gaan knippen en een vacuum te gebruiken.
Ik ging weer liggen en er kwam weer een wee, nog een keer persen, maar ze kwam nog niet. de vacuum was niet meer nodig....dus ging de vk alles klaar leggen voor de knip...de volgende wee zal ik eerst de verdoving krijgen en daarna bij de volgende wee de knip.
Van de verdoving voelde ik helemaal niks en van de knip ook niet..... Daarna moest ik nog een 3 keer persen.
9.22,... Kwam eindelijk onze mooie dochter Luna ter wereld!!!!!
Het was een lange en afentoe pijnlijke bevalling, maar het was zeker de moeite waard!!!!!!
Liefs Wendy