16-09-2010 21:17
Hoi allemaal. Ik ga er toch maar eens aan geloven, een forum..........
Mijn man en ik zijn nu 2 jaar bezig om papa en mama te worden. Het is moeilijk.... Ik heb PCOS. En heb vorig jaar september te horen gekregen dat ik eerst moest afvallen, anders kreeg ik geen Clomid. (ik woog 116 kilo.. :-?)
Ik ben toen 35 kilo afgevallen. (harlopen en minder eten) Toen was mn BMI weer gezond. toen kreeg ik in december 2009 mijn eerste Clomid. Het was gelijk raak! maar helaas na 2 weken en miskraam.
De volgende ronde was het weer raak!! Maar helaas na 6 weken zwangerschap kreeg ik een enorme bloeding. Dit gebeurde op de dag dat we onze eerste echo zouden krijgen om te zien of we het hartje zagen.... De gyn kon op de echo geen vruchtzakje zien. Ze dacht een miskraam.
Na een week mn HCG laten prikken, die was de week ervoor van 700 naar 400 gedaald, (tijdens die bloeding) vandaar dat ze aan een miskraam dachten. Maar de uitslag van die week later was ineens een gestegen HCG!
Wat bleek, ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap... zucht.... ik werd behandeld met een chemo-injectie (die doodt sneldelende cellen) want de vrucht was gezien het HCG gehalte erg klein dus ik hoefde waarschijnlijk niet geopereerd te worden.
Na een week weer HCG prikken om te kijken of de chemo aansloeg. Helaas er gebeurde niks. Op een nacht flinke buikpijn, en ineens weer veel bloedverlies, opgenomen in het ziekenhuis, Een bloeding was te zien in mn buikholte. Maar de gyn dacht nog steeds niet aan een gescheurde eileider. (ikzelf eigenlijk ook niet, de pijn was niet ondragelijk, wt je wel vaak hoort bij een gescheurde eileider.)
Dus een nachtje ter observatie gebleven. De gyn dacht dat de chemo zijn werk had gedaan ,en de zwangerschap uit mn eileider in mn buikholte had gedreven. Een week later weer HCG geprikt, en jahoor enorm gedaald! naar 76!!! Op die dag haalde ik ook mn rijbewijs, en werd mn man aangenomen voor een nieuwe baan. We konden ons geluk even niet meer op! Hoe dubbel het ook was..
Vanaf toen iedere week HCG geprikt, uitendelijk na 6 weken onder de 2!! Jiehooeeee, niet meer zwanger! (gek he, eerst wil je heel veel HCG, en dan ineens moet het weg!)
Toen hebben we drie maanden wachttijd gekregen omdat de chemo eerst weg uit mn lijf moest.
TOen afgelopen augustus weer aan de clomid begonnen. Helaas na vier dagen overtijd, en een vage positieve test, toch weer ongie geworden.
Nu september een hogere dosis gekregen (100 mg) omdat de eisprong dan iets sneller op gang komt. (normaal hing ik steeds rond de 21ste dag pas, en nu was het netjes op de 18e dag)
Morgen een echo om te zien of mn ei weg is. Afgelopen dinsdag op dag 16 van de cyclus had ik een ei van 19,7 mm!
Dus over twee weken testen....... Erg spannend weer, maar ja, stel dat ik positief test, is het nog niet opgelucht ademhalen, want dan begint de ellende misschien weer van voor af aan.... want zit het dan wel goed???
Naja, het is afwachten. Inmiddels op de wachtlijst gezet voor IUI. Zijn in november aan de beurt.
Dit was mn verhaal, ik weet eigenlijk niet of het de bedoeling is dat je een heel verhaal houd bij het voorstellen maar ja, ik was ineens erg druk aan het typen....
Ik zou het fijn vinden om met soortgelijke verhalen in aanraking te komen, om te ervaringen uit te wisselen...
Groetjes Joos.
Mijn man en ik zijn nu 2 jaar bezig om papa en mama te worden. Het is moeilijk.... Ik heb PCOS. En heb vorig jaar september te horen gekregen dat ik eerst moest afvallen, anders kreeg ik geen Clomid. (ik woog 116 kilo.. :-?)
Ik ben toen 35 kilo afgevallen. (harlopen en minder eten) Toen was mn BMI weer gezond. toen kreeg ik in december 2009 mijn eerste Clomid. Het was gelijk raak! maar helaas na 2 weken en miskraam.
De volgende ronde was het weer raak!! Maar helaas na 6 weken zwangerschap kreeg ik een enorme bloeding. Dit gebeurde op de dag dat we onze eerste echo zouden krijgen om te zien of we het hartje zagen.... De gyn kon op de echo geen vruchtzakje zien. Ze dacht een miskraam.
Na een week mn HCG laten prikken, die was de week ervoor van 700 naar 400 gedaald, (tijdens die bloeding) vandaar dat ze aan een miskraam dachten. Maar de uitslag van die week later was ineens een gestegen HCG!
Wat bleek, ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap... zucht.... ik werd behandeld met een chemo-injectie (die doodt sneldelende cellen) want de vrucht was gezien het HCG gehalte erg klein dus ik hoefde waarschijnlijk niet geopereerd te worden.
Na een week weer HCG prikken om te kijken of de chemo aansloeg. Helaas er gebeurde niks. Op een nacht flinke buikpijn, en ineens weer veel bloedverlies, opgenomen in het ziekenhuis, Een bloeding was te zien in mn buikholte. Maar de gyn dacht nog steeds niet aan een gescheurde eileider. (ikzelf eigenlijk ook niet, de pijn was niet ondragelijk, wt je wel vaak hoort bij een gescheurde eileider.)
Dus een nachtje ter observatie gebleven. De gyn dacht dat de chemo zijn werk had gedaan ,en de zwangerschap uit mn eileider in mn buikholte had gedreven. Een week later weer HCG geprikt, en jahoor enorm gedaald! naar 76!!! Op die dag haalde ik ook mn rijbewijs, en werd mn man aangenomen voor een nieuwe baan. We konden ons geluk even niet meer op! Hoe dubbel het ook was..
Vanaf toen iedere week HCG geprikt, uitendelijk na 6 weken onder de 2!! Jiehooeeee, niet meer zwanger! (gek he, eerst wil je heel veel HCG, en dan ineens moet het weg!)
Toen hebben we drie maanden wachttijd gekregen omdat de chemo eerst weg uit mn lijf moest.
TOen afgelopen augustus weer aan de clomid begonnen. Helaas na vier dagen overtijd, en een vage positieve test, toch weer ongie geworden.
Nu september een hogere dosis gekregen (100 mg) omdat de eisprong dan iets sneller op gang komt. (normaal hing ik steeds rond de 21ste dag pas, en nu was het netjes op de 18e dag)
Morgen een echo om te zien of mn ei weg is. Afgelopen dinsdag op dag 16 van de cyclus had ik een ei van 19,7 mm!
Dus over twee weken testen....... Erg spannend weer, maar ja, stel dat ik positief test, is het nog niet opgelucht ademhalen, want dan begint de ellende misschien weer van voor af aan.... want zit het dan wel goed???
Naja, het is afwachten. Inmiddels op de wachtlijst gezet voor IUI. Zijn in november aan de beurt.
Dit was mn verhaal, ik weet eigenlijk niet of het de bedoeling is dat je een heel verhaal houd bij het voorstellen maar ja, ik was ineens erg druk aan het typen....
Ik zou het fijn vinden om met soortgelijke verhalen in aanraking te komen, om te ervaringen uit te wisselen...
Groetjes Joos.
