22-01-2011 19:11
Ruthje, wat een waardevolle bijdrage weer!
Ik voel me eigenlijk ook wel zo, dat zijn probleem bij mij in de schoenen wordt geschoven. Als bij de tese iets gevonden zou worden, wordt het ICSI-traject ook in mijn schoenen geschoven en dat vind ik nogal wat. Dit terwijl ik hoogstwaarschijnlijk op de normale manier zwanger kan raken.
Van de ene kant denk ik "kom op, je moet er wat voor over hebben als je het graag wil". Aan de andere kant heb ik het gevoel dat de kans op succes bij ons zo klein is en dat het tevergeefse moeite zal zijn. Dat je uiteindelijk toch met lege handen staat. Het zou me erg helpen als mijn vriend na alle pijn en moeite (en als we uiteindelijk niet succesvol blijken) de deur niet op deze manier dicht zou gooien. Dan haal ik de kracht, denk ik, wel ergens vandaan om er aan te beginnen.
Zelf ben ik er nog niet achter of ik het hem de rest van mijn leven onder zijn neus zal wrijven en of ik het er bij elke ruzie bij zal halen. Misschien wel. Daarom is het ook goed dat we ff die time-out hebben, denk ik. Soms denk ik dat ik er wel redelijk mee kan leven als ik geen moeder zal worden, maar de volgende dag kan ik het echt een vreselijk idee vinden. Ik moet het gewoon helder zien te krijgen voor mezelf.
Wat je zegt klopt echt zooooo erg... Wij zijn niet degene met het probleem, maar wij worden wel gedwongen om een keus te maken en of we het kunnen accepteren of niet. Dat is weer mooi afgeschoven op de vrouw dan.. Tese is bespreekbaar en daar staat hij voor open, maar that's it. Misschien moeten we het anders maar gewoon gaan doen, dan weten we tenminste waar we staan.
Heeeeel veel succes met poging 3! Laten we er gewoon van uitgaan dat driemaal (meestal) scheepsrecht is!
Liefs Emmie
Ik voel me eigenlijk ook wel zo, dat zijn probleem bij mij in de schoenen wordt geschoven. Als bij de tese iets gevonden zou worden, wordt het ICSI-traject ook in mijn schoenen geschoven en dat vind ik nogal wat. Dit terwijl ik hoogstwaarschijnlijk op de normale manier zwanger kan raken.
Van de ene kant denk ik "kom op, je moet er wat voor over hebben als je het graag wil". Aan de andere kant heb ik het gevoel dat de kans op succes bij ons zo klein is en dat het tevergeefse moeite zal zijn. Dat je uiteindelijk toch met lege handen staat. Het zou me erg helpen als mijn vriend na alle pijn en moeite (en als we uiteindelijk niet succesvol blijken) de deur niet op deze manier dicht zou gooien. Dan haal ik de kracht, denk ik, wel ergens vandaan om er aan te beginnen.
Zelf ben ik er nog niet achter of ik het hem de rest van mijn leven onder zijn neus zal wrijven en of ik het er bij elke ruzie bij zal halen. Misschien wel. Daarom is het ook goed dat we ff die time-out hebben, denk ik. Soms denk ik dat ik er wel redelijk mee kan leven als ik geen moeder zal worden, maar de volgende dag kan ik het echt een vreselijk idee vinden. Ik moet het gewoon helder zien te krijgen voor mezelf.
Wat je zegt klopt echt zooooo erg... Wij zijn niet degene met het probleem, maar wij worden wel gedwongen om een keus te maken en of we het kunnen accepteren of niet. Dat is weer mooi afgeschoven op de vrouw dan.. Tese is bespreekbaar en daar staat hij voor open, maar that's it. Misschien moeten we het anders maar gewoon gaan doen, dan weten we tenminste waar we staan.
Heeeeel veel succes met poging 3! Laten we er gewoon van uitgaan dat driemaal (meestal) scheepsrecht is!
Liefs Emmie