ICSI-twijfels

[mevrouw bril]

Vanwege slechte zaadkwaliteit komen mijn man en ik in aanmerking voor ICSI. Ik twijfel heel erg over deze behandeloptie. Daarom heb ik inmiddels veel op internet gezocht en het valt mij op dat vrijwel iedereen heel erg blij is om met ICSI te mogen beginnen. Terwijl ik juist erg graag zou willen weten wat overwegingen vna mensen zijn geweest om voor ICSI te kiezen.
Zonder ook maar iemand voor het hoofd te willen stoten of te veroordelen om haar keuzes vraag ik me af of mensen die voor ICSI hebben gekozen ook goed en weloverwogen een besluit hebben genomen. Of is je keuze tot stand gekomen omdat ICSI op dat moment de grootste kans op een zwangerschap zou leveren?

Ik twijfel verschrikkelijk of ik wel ICSI wil en nijg nu naar nee. Ik vind het heel erg eng om voor ICSI te kiezen, vanwege alle (onbekende) risico's die er ook aan kleven.
Mijn bezwaren zijn:
- er is geen enkele vorm van natuurlijke selectie meer over. Een laborant kiest ei- en zaadcellen uit.
- door de techniek wordt meer van de zaadcel in de eicel gebracht dan wanneer de zaadcel op natuurlijke wijze de eicel zou binnen dringen.
- tegelijk met de spermacel komt er een kleine hoeveelheid laboratoriumvloeistof in de eicel.
- de eicel wordt op een veel grovere manier beschadigt dan wanneer de spermacel zonder naald naar binnen zou dringen.
- van alle bovenstaande bezwaren is niet bekend of deze op lange termijn schadelijke gevolgen kunnen hebben voor het kind.
- ICSI kinderen hebben 1,5% meer afwijkingen dan 'normaal' verwekte kinderen, waarvan men niet weet of dit door de ICSI techniek ontstaat.
- de kans dat een zoontje de verminderde vruchtbaarheid erft van mijn man is erg groot. Onze eigen verminderde vruchtbaarheid heeft ons al heel veel verdriet bezorgd en dit wil ik mijn eventueel eigen kind niet aandoen.
- de kans op trombose door overstimulatie zijn groot omdat ik al eens trombose heb gehad op jonge leeftijd. Stimulatie zou in mijn geval dus heel laag moeten zijn om overstimulatie te voorkomen (met als gevolg dus waarschijnlijk weinig eicel-opbrengst). Het ICSI protocol in mijn ziekenhuis is het lange protocol (IVF is kort protocol) en juist dit lange protocol geeft meer kans op overstimulatie.

Kortom:
Ik wil erg graag zwanger worden en daarvoor lijkt ICSI de 'gemakkelijkste' weg met de grootste kans op een zwangerschap. Toch durf ik nu niet voor ICSI te kiezen.
Wie heeft er in het bij de keuze voor ICSI ook zo vreselijk getwijfeld en waarom heb je juist wel of juist niet voor ICSI gekozen?
Ik hoop dat jullie overwegingen mij kunnen helpen een goede beslissing te maken.



Even in het kort onze geschiedenis:
Na een bijna een jaar proberen zijn we in maart naar de huisarts gestapt. Inmiddels zijn we in een academisch ziekenhuis beland, omdat de spermakwaliteit van mijn man niet goed is (met mij lijkt alles goed te zijn). Motiliteit klasse A 6%, Klasse B 12% en de rest bijna allemaal klasse D. Bovendien is de concentratie ook nog eens laag, zodat we uitkomen rond een miljoen spermacellen.
Eénmaal hebben we een betere uitslag gehad met ruim 3 miljoen spermacellen, maar dezelfde (slechte) beweeglijkheid. Door deze betere uitslag hadden we gehoopt op IUI en eventueel IVF uit te komen, maar we zijn geïndiceerd voor ICSI.
De arts wilde ons al direct op de ICSI-wachtlijst zetten, maar daar ben ik nog lang niet aan toe. We gaan nu dus eerst IUI proberen. Ik hoop echt vurig dat ik daarmee zwanger wordt.

[la bella]

goeiemorgen mevrouw bril (mag ik wel tutoyeren?) ;-)

ik heb je bericht gisteren al gelezen maar toen was het te laat terug te schrijven
vantevoren moet ik je zeggen dat ik geen ervaring heb met icsi
ik kan alleen maar antwoorden vanuit mezelf natuurlijk, wellicht dat je er toch iets aan hebt?

ten 1e zou ik deze vraag ook posten bij behandelingen zoals iui/ivf topic
daar zitten vrouwen die begonnen/gestopt zijn of net als jij vragen hebben over het hoe en wat
ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is zo'n besluit te nemen, en wat goed dat je hier hulp zoekt trouwens!!
zelf zijn wij in ronde 19 beland, nog zonder toeters en bellen maar ook met vragen en onzekerheden
ook ik heb op internet zitten speuren naar hoe dik een baarmoederslijmvlies moest zijn, en hoelang de draden waren die je kon trekken van cervixslijm en wat het eigenlijk was..
toch werd ik er altijd een beetje triest van en ik ben ermee gestopt
op internet spreek je geen experts, en lees je vaak algemeenheden of juist uitzonderingen op de regel (ik chargeer even)
mijn ervaring is; ga de expert, praat met de gyn en de artsen, en natuurlijk met je partner
maar natuurlijk is het forum een fijne plaats om mensen ook te vragen mee te denken!!!

in je hele lijstje met vragen klinkt veel weerstand tegen het feit dat jullie de mallemolen ingaan
en dat kan ik me heel goed voorstellen
het liefste willen we natuurlijk via de natuurlijke weg in verwachting raken
en naar wat ik begrepen heb ligt iui ook veel dichter bij die natuurlijke weg..
maar heb je al geaccepteerd dat je de mm ingaat?
je klinkt verdrietig, klopt dat?
ik ben zelf soms boos op mijn lichaam, het laat me in de steek en voldoet niet aan mijn verwachtingen!!

ik lees ook dat je moeite hebt met de techniek en dat kan ik me voorstellen
toch worden er heel veel kinderen op deze manier geboren
en of er blijvende schade is van een vloeistof of naald?
mijn vriend is geboren met zo'n zuignap weet je wel?
is ook best wel iets voor te zeggen om dat niet te doen
hij heeft de 1e dagen met een punthoofd geleefd, lijkt me niet prettig voor die kleine hersentjes ;-)
tuurlijk dat is iets anders, maar ik wil je een soort vergelijking laten zien

ik hoop mevrouw bril dat er veel mensen gaan reageren op je vraag en dat je een goed besluit gaat nemen
wij hebben elkaar beloofd ver te gaan voor een kindje, maar die grens kan verschuiven
er zijn dames die naar een ander land afreizen voor een inseminatie, dat zou ik ons niet zien doen bijvoorbeeld...

liefs la bella

[Emmie31]

Hoi mevrouw Bril,
Het lijkt alsof ik (bijna) mijn eigen verhaal lees, zeg... Ppfff... Zo'n indicatie ICSI komt echt rauw op je dak. Ik heb ook nog absoluut geen idee of ik achter de behandeling kan staan om o.a. de redenen die je noemt. Het feit dat de kans op een miskraam hoger is dan bij een zwangerschap die ontstaat op de "normale" manier vind ik ook heel verontrustend.

Ik heb ook een beetje het gevoel alsof ik de enige ben die er moeite mee heeft om voor de behandeling te kiezen. Overal zie en hoor je enkel verhalen van mensen die er al mee bezig zijn of het al achter de rug hebben.

Het slechte nieuws is nog behoorlijk vers en je bent nog bezig bent met het verwerken hiervan. Zoals La Belle hieronder zegt, zal je het voldrongen feit van de de mm ook moeten kunnen accepteren, voor je verder kunt. Zelf ben ik volgens mij ook nog niet zo ver dat ik dit al kan. De kracht om aan zo'n onzekere en heftige behandeling te kunnen beginnen ontbreekt nu nog. En daarnaast zijn er dus de genoemde twijfels.

Op dit moment weet ik het gewoon echt niet. Ik twijfel ook of ik het wel aan kan met al die hormonen. Er is voor mij maar een reden waarom ik voor ICSI zou kunnen kiezen; het vormt de enige kans op een kind van de man waar ik van houd. Ik kan veel redenen verzinnen om er niet aan te beginnen, maar ik wil heel graag samen met hem een kind. Maar niet ten koste van alles. Het zal echt ongelooflijk moeilijk worden om hierin de juiste beslissing te nemen, maar tot nu toe staan we gelukkig op een lijn en houden we alle opties voorlopig open. Dat geeft wel wat rust. Het lijkt me vreselijk als de een straks dit wil en de ander dat.

De kans dat we zelfs voor ICSI niet in aanmerking kunnen komen, bestaat bij ons trouwens ook nog. Mijn vriend heeft tot zover bekend geen zaadcellen. Nadat er tese (onderzoek van weefsel van de testikel) heeft plaatsgevonden, weten wij pas zeker of ICSI uberhaupt nog een optie is. De kans dat er toch zaadcellen in de testikel aanwezig zijn is ongeveer 50%. (Wat voor mij ook nog meespeelt in de afweging is dat de cellen in de testikel meestal nog niet volgroeid zijn. Ik vraag me af of dat geen kwaad kan)

Ook al moeten we nog op duidelijkheid wachten, het ICSI-dilemma speelt telkens door mijn hoofd... Als de zaadcellen worden aangetroffen, zullen ze meteen ingevroren worden en kan ik met het programma gaan beginnen. Tegen de tijd dat we aan de beurt zijn hoop ik dat we de knoop kunnen doorhakken en zo niet dan moeten we een en ander gaan uitstellen tot we het wel zeker weten.

Ik heb zelf trouwens ook last van schuldgevoelens t.o.v. mijn vriend als ik zou besluiten niet achter de ICSI-behandeling te staan. Dan ontneem ik hem de enige kans op een (biologisch) kind. Hoe is dat bij jou?

Veel sterkte gewenst en ik hoop dat het samen met je man lukt tot een goede beslissing te komen.

[mevrouw bril]

Net terug thuis na een hele drukke dag, zie ik twee reacties op mijn vraag. Ik wil jullie alvast heel erg bedanken voor de waardevolle reacties. Ik reageer nog inhoudelijk, maar dat lukt me pas morgen. Om een goed antwoord te formuleren, daar moet ik echt even voor gaan zitten en over tien minuten staat hier bezoek (met een peuter en een zwangere buik ) voor de deur. Dus dat lukt me nu even niet. Sorry, maar tot snel.

[mevrouw bril]

Allebei bedankt voor jullie reacties! Ik ben er echt heel blij mee!

goeiemorgen mevrouw bril (mag ik wel tutoyeren?) ;-)
mijn ervaring is; ga de expert, praat met de gyn en de artsen, en natuurlijk met je partner
maar natuurlijk is het forum een fijne plaats om mensen ook te vragen mee te denken!!!

(Natuurlijk mag u mij tutoyeren ;-) )

Tja en dat is het nu juist. Toen wij de arts zeiden niet direct op de ICSI wachtlijst te willen omdat we er over na wilden denken of dit wel was wat wij wilden, keek ze ons erg gek aan. Hierdoor kreeg ik het gevoel, precies zoals Emmie31 schrijft, de enige te zijn die moeite met de behandeling heeft. Ik heb dus het idee juist bij die experts niet gehoord en niet serieus genomen te worden.

in je hele lijstje met vragen klinkt veel weerstand tegen het feit dat jullie de mallemolen ingaan en dat kan ik me heel goed voorstellen

Die weerstand klopt gedeeltelijk. Ik heb het er heel moeilijk mee dat ICSI de enige optie is die ons geboden wordt. En dan met name door de in mijn eerste post genoemde bezwaren tegen de techniek. Het is niet het feit dat we naar het ziekenhuis moeten, want daar zitten we nu alweer maanden. Ik ben juist erg blij dat er zo veel mogelijk is, maar tegelijkertijd vraag ik me af of ik wel van al die mogelijkheden gebruik wil maken, vanwege alle onduidelijke (mogelijke gevolgen). Het feit dat ergens een 'oplossing' voor bestaat, betekend in mijn ogen niet dat je die oplossing dus ook maar klakkeloos moet accepteren.

Hoi mevrouw Bril,
Het lijkt alsof ik (bijna) mijn eigen verhaal lees, zeg... Ppfff... Zo'n indicatie ICSI komt echt rauw op je dak. Ik heb ook nog absoluut geen idee of ik achter de behandeling kan staan om o.a. de redenen die je noemt. […]
Ik heb ook een beetje het gevoel alsof ik de enige ben die er moeite mee heeft om voor de behandeling te kiezen. Overal zie en hoor je enkel verhalen van mensen die er al mee bezig zijn of het al achter de rug hebben.

Ik ben blij om te horen dat je jezelf herkent in mijn verhaal, want dat betekent voor mij ook dat er meer mensen zijn die zulke sterke twijfels hebben als ik. Dat steunt mij enorm.

Over de zwaarte van de behandeling is inderdaad precies zoals ik erover denk. Het is niet niks zo'n hele behandeling. Al die hormonen sowieso, en met mijn trombose verleden daar nog bij, geven die nog een extra risico op complicaties.
Bovendien heb ik nog hoop dat het op de natuurlijk (of iets minder natuurlijke IUI) manier gebeurd. Bij jou ligt dat weer anders. Jou situatie is wat dat betreft nog veel vervelender dan de onze. Wij hebben al zoveel tranen moeten laten om sperma-uitslagen van rond de half miljoen. Hoe moet dat voor jullie zijn geweest? Ik denk dat ik het me een klein beetje kan voorstellen. Wij vonden onze uitslag al zo vreselijk, alsof de grond onder je voeten weg zakt, je hele toekomstbeeld weggeslagen wordt. Voor jullie moet dit nog tientallen malen erger zijn geweest, en waarschijnlijk ook nog steeds zijn. Je twijfels over het gebruik van niet volgroeide zaadcellen kan ik me ook heel goed voorstellen. Ik zou ook niet weten of ik voor het gebruik van deze cellen zou willen kiezen. Gelukkig sta ik/wij niet ook nog voor deze keuze, omdat ICSI gelukkig niet de enige manier om zwanger te worden van een kind van ons beide, in theorie en met heel veel geluk, zou het ook zo moeten lukken. Die wetenschap, dat het ook zonder al die zware behandelingen zou moeten kunnen, houd mij denk ik ook heel erg tegen.

De enige reden dat ik nu voor ICSI zou kiezen is omdat dit voor ons nu de meest kansvolle manier is om snel zwanger te worden. Maar dat vind ik absoluut geen goede grond voor zo'n belangrijke beslissing. Stel dat later blijkt dat er (gezondheids-)gevolgen aan de ICSI-techniek zitten die nu in de categorie 'we weten niet wat de gevolgen van deze handeling zijn' valt. Dan zou ik nooit, maar dan ook nooit aan mijn kind kunnen verantwoorden dat ik deze keuze nu gemaakt heb. Dit is voor mij ook de basis van de beslissing die ik ga nemen; kan ik waar ik nu voor kies, dat ondanks de gevolgen die het eventueel heeft, dit later aan mijn kind verantwoorden? Zo nee, dan kies ik niet voor ICSI.

Ik heb zelf trouwens ook last van schuldgevoelens t.o.v. mijn vriend als ik zou besluiten niet achter de ICSI-behandeling te staan. Dan ontneem ik hem de enige kans op een (biologisch) kind. Hoe is dat bij jou?

Ik heb niet heel erg last van schuldgevoelens, soms wel, maar vaker andersom; Ik ben vooral boos dat ik een ontzettend zware behandeling zou moeten ondergaan, terwijl zijn zaad niet goed is. We hebben het daar een paar weken geleden over gehad, en ik heb toen gezegd dat ik op dat moment (het zou dus kunnen veranderen) 100 maal liever voor donorzaad zou willen kiezen, dan voor ICSI. Daar is mijn man het niet mee eens (een ontzettend goede vriend van ons heeft zich als donor aangeboden). Ik kan het me wel voorstellen dat hij er zo overdenkt, maar ik vind mijn bezwaren op het moment belangrijker, maar dat komt denk ik door mijn boosheid. Ik hoop dat we er beiden anders en genuanceerder over gaan denken in de loop der tijd. Hoe is dat bij jullie? Staan jullie open voor het gebruik van donorzaad? Of hebben jullie het daar nog nooit over gehad?

Ik wens jou en je vriend ook heel veel sterkte en wijsheid bij deze ontzettend moeilijke en ingrijpende beslissingen. Ik hoop weer van je te horen.

[Emmie31]

Hmmm, ik probeer ook te reageren met citaten, maar dan krijg ik de hele lap tekst... Digitale whizz-kid dat ik ben... ;-) Ik doe het even met vetgedrukte teksten...

Ik ben blij om te lezen dat je je gesteund voelt door mijn reactie. Zelf was ik ook ontzettend blij om te lezen dat IK niet de enige ben die twijfelt over deze zeer ingrijpende behandeling met alle mogelijke gevolgen van dien. Volgens mij zijn de jongste ICSI-kinderen pas een jaar of 8, dus van de gevolgen op latere leeftijd is nog niets bekend.

Bovendien heb ik nog hoop dat het op de natuurlijk (of iets minder natuurlijke IUI) manier gebeurd. Als wij een kans zouden hebben dat IUI zou werken, zou ik dat persoonlijk zeker willen. (mijn gevoel zei voor de uitslag al dat er iets niet helemaal lekker zat, en ik hoopte op een oplossing via IUI) Ik begrijp dat jullie arts behoorlijke twijfels heeft of dit bij jullie kans van slagen heeft...? Anders stellen ze geen ICSI voor, lijkt me. Zijn ze wel bereid om mee te werken aan IUI?

Gelukkig sta ik/wij niet ook nog voor deze keuze, omdat ICSI gelukkig niet de enige manier om zwanger te worden van een kind van ons beide, in theorie en met heel veel geluk, zou het ook zo moeten lukken. Die wetenschap, dat het ook zonder al die zware behandelingen zou moeten kunnen, houd mij denk ik ook heel erg tegen.
Ja, dat kan ik me helemaal voorstellen. Al die keuzes maken is zo enorm lastig. Je kan b.v. ook nog kiezen het nog een bepaalde tijd zelf te willen proberen of via IUI. Pas als het echt niet lukt, zou je dan de beslissing over het ingrijpende ICSI of een donor te hoeven maken. Ik hoop echt heel erg voor je dat je de keus niet HOEFT te maken.

Hoe moet dat voor jullie zijn geweest? Ik denk dat ik het me een klein beetje kan voorstellen. Wij vonden onze uitslag al zo vreselijk, alsof de grond onder je voeten weg zakt, je hele toekomstbeeld weggeslagen wordt. Inderdaad, zo was het precies... Een tijdje was mijn enige zorg waar ik toch al mijn kleren moest laten als straks de babykamer ingericht moest gaan worden... Dat lijkt inmiddels al weer lang geleden.

Wat ook niet meehielp was dat ik aan het werk was toen ik werd gebeld met de uitslag. Op het werk was het ook meteen bekend, hierdoor. Ik was wel blij dat ik het in ieder geval mijn vriend persoonlijk kon gaan vertellen, al was het de allerergste boodschap die ik ooit aan hem heb moeten overbrengen. Het is gewoon heel moeilijk te bevatten dat er helemaal NIKS is. Dat maakt het wel moeilijker om het te laten doordringen, denk ik. Ergens denk je toch "dat kan toch niet?" Voor de rest is hij nl. helemaal gezond, van binnen en van buiten.

De enige reden dat ik nu voor ICSI zou kiezen is omdat dit voor ons nu de meest kansvolle manier is om snel zwanger te worden. Maar dat vind ik absoluut geen goede grond voor zo'n belangrijke beslissing. Stel dat later blijkt dat er (gezondheids-)gevolgen aan de ICSI-techniek zitten die nu in de categorie 'we weten niet wat de gevolgen van deze handeling zijn' valt. Dan zou ik nooit, maar dan ook nooit aan mijn kind kunnen verantwoorden dat ik deze keuze nu gemaakt heb.
Ik denk er ook zo over... Al hangt het er ook vanaf hoe lang je al aan het proberen bent, vind ik. Als je na lange tijd het gevoel krijgt dat het de ENIGE kans is, is het weer een ander verhaal

We hebben het daar een paar weken geleden over gehad, en ik heb toen gezegd dat ik op dat moment (het zou dus kunnen veranderen) 100 maal liever voor donorzaad zou willen kiezen, dan voor ICSI. Hoe is dat bij jullie? Staan jullie open voor het gebruik van donorzaad? Of hebben jullie het daar nog nooit over gehad?
Hierover denk ik zelf ook na. Ik vind onze kansen er zo beroerd voorstaan. Die natuurlijke selectie die je helemaal weghaalt, en dan ook nog die jonge cellen die er misschien op het zicht wel redelijk uitzien... Een donor is de enige mogelijkheid om op een (zo goed als) natuurlijke manier een kind te kunnen krijgen. Ik heb hier een beter gevoel bij dan ICSI, als ik eerlijk ben... Al vind ik het nog steeds moeilijk om te accepteren dat mijn vriend dan niet de biologische vader kan zijn.
Hij ziet er, net zoals jouw man, helemaal niks in. Hij gelooft niet dat hij het kindje dan ooit kan zien als "van hem". Al zei hij later weer dat hij "alle opties open wil houden". Dat geeft mij weer een beetje rust, want als hij die deur definitief dicht zou gooien, zou ik niet weten wat ik met mezelf aan zou moeten. Dan sta ik ff niet meer voor mezelf in. Ik kan me, net als jij, zijn standpunt wel voorstellen, maar moet ik dan maar genoegen nemen met het feit dat we sowieso altijd met zijn tweeen blijven? Dacht het niet...

't Is wel echt heel erg mooi van jullie vriend dat hij zich heeft aangeboden, zeg! Dat is niet niks! Lijkt me voor hem (en wellicht voor zijn vrouw) ook niet makkelijk. Zelf hebben wij nog geen vrijwilliger ;-)
Oja, nog even een vraagje, wat wordt precies bedoeld met lang en kort protocol?

Hoop weer van je te horen! Ik ga maar een wijntje drinken in de kroeg nu, want ik hoef voorlopig toch nergens naar te kijken. (beetje flauwe humor trekt me d'r af en toe ook wel doorheen...)

Groetjes Emmie

[snippie]

Goede avond mevrouw bril ,

Ik heb je verhaal gelezen!
Ik heb ervaring met icsi !
Ik ben in middels zwanger doormiddel van onze twee de icsi poging !
Ben al ruim 31 weken!en zo ver ze kunnen zien krijgen wij een kern gezond zoontje!

De keuze om voor icsi tegaan was voor ons heel makkelijk!natuurlijk schrokken wij heel erg toen we het hoorde .maar dit was/is de enige manier om echt een kindje van ons zelf te krijgen !
Wij kunnen nooit zwanger raken op een andere manier !en anders werd het adoptie .
Dus daarom hebben wij niet getwijfeld over icsi en met het idee dat we alles geprobeerd hebben.

Wij hebben het korte protocol gevolgd!
Ik hoop dat mijn verhaal je geholpen heeft !

Voor meer vragen en er voor je!

Knuf

[snippie]

Oja wij stonden niet open voor donor zaad!
Dan dus adoptie en dan dus echt niks van ons allebei !
Dan iets van mij en een beetje van een andere man!
Maar dat is ieder voor zich!
En kijk bij sommige kan het niet anders.

Maar zolang icsi wel kan doen wij dat.

En oja er zijn heel gezonde kindjes van icsi hoor.als er echt heel veel risco aan zou zitten dan deden ze het niet zoveel.

Ik ben trouwens 25!
Was 24 toen we starte met icsi.

Knuf

[Eef82]

Ha mevrouw Bril,

Allereerst: wat een verschrikkelijk rot nieuws wat je zo even te horen krijgt hè?!
En ten tweede: ik begrijp je twijfels helemaal!

Het is niet aan mij om je tot iets te overtuigen, maar ik ga je toch even 'de andere kant van het verhaal' proberen te laten zien.

Wat de keuze tot zoiets zo lastig maakt, is het feit dat je het gevoel hebt dat het lot van jouw kind nu in jouw handen ligt. Hoewel je altijd (nou ja, meestal) bewust kiest voor een kind - met ook alle mogelijke afwijkingen van dien! - moet je nu voor je gevoel nóg bewuster kiezen. Maar zou je je minder rot voelen als je kind niet 100% gezond zou zijn, terwijl je wel op de natuurlijke manier zwanger zou zijn geworden? Zou je dan ook niet gaan afvragen of alles tijdens of voor je zwangerschap wel goed hebt gedaan en - bij extremere afwijkingen - of je er überhaupt wel goed aan hebt gedaan? Of denk je dat je er dan heel makkelijk over kunt denken, je niet rot of schuldig voelt en concludeert dat dit kind 'gewoon pech' heeft?

En in het vervolg hierop: elke zwangerschap brengt risico's met zich mee. De oudste ICSI-kinderen zijn nog niet zo heel oud; maar hoeveel mensen met een afwijking lopen er wel niet rond op de wereld? Die zijn allemaal uit een natuurlijke zwangerschap voortgekomen. Je weet gewoon nooit - en je zult gewoon nooit weten - wat de oorzaak is van een bepaalde afwijking. Het is makkelijk om het, als je via ICSI zwanger bent geworden, het af te schuiven op ICSI. En zeker de cynici onder ons. Bij elke technologische vooruitgang heb je voor- en tegenstanders en de tegenstanders zullen er altijd gretig van gebruik maken als er iets negatiefs te zeggen valt. Zeker als het een ethische kwestie is, want dat speelt meer in op het gevoel. En dat heb je bij alles, ook als het om een nieuwe behandelmethode voor een ziekte gaat.

Dan nog iets over de natuurlijke selectie. Ook op dit punt begrijp ik je twijfels.
Maar allereerst: het goeie zaad wordt eerst van het slechte zaad gescheiden, daarnaast kiest de laborant de op dat moment snelst en best uitziende zaadje. Het is overigens niet zo dat dit zaadje jouw eicel nooit heeft kunnen bevruchten omdat 'ie niet goed of sterk genoeg zou zijn, maar simpelweg omdat ze met te weinig zijn om al jouw barrières voor en in de baarmoeder te kunnen trotseren. Er worden al miljoenen zaadcellen gedood eer ze ook maar enigszins in de buurt komen van jouw eicel. Dus als er al geen miljoenen zaadcellen zijn...

Ten tweede ben ik van mening dat er wel degelijk een stukje natuurlijke selectie plaatsvindt. Ik wil je mijn situatie als voorbeeld geven.
- Bij de punctie hebben ze bij mij 20 rijpe eicellen weggehaald.
- De laborant heeft alle 20 eicellen kunnen bevruchten.
- Van deze 20 bevruchte eicellen zijn er 14 zich goed gaan delen; er zijn er dus 6 die op dat moment de 'natuurlijke selectie' niet hebben overleefd.
- Van deze 14 hebben ze de op dat moment best uitziende teruggeplaatst; hiervan ben ik niet zwanger geworden. Ook deze bleek dus niet sterk genoeg.
- Van de overige 13 hebben ze na enkele dagen slechts 2 embryo's goed genoeg bevonden om in te laten vriezen. Er zijn er dus wederom 11 die de 'natuurlijke selectie' in deze fase niet hebben overleefd. Vergelijk dit met (mini) miskramen na een natuurlijke zwangerschap!
- De 2 embryo's die ingevroren waren, hebben ze bij mij teruggeplaatst. In eerste instantie zijn ze beiden ingenesteld en zou ik dus een tweeling krijgen. Maar wederom bleek er eentje niet sterk genoeg, en deze is dan ook afgestorven / door het lichaam afgestoten.

Wat ik je hiermee wil laten zien, is dat er dus nog heel veel momenten zijn waarop de natuur zegt: jij redt het niet. Van de 20 (!) is er uiteindelijk maar 1 sterk genoeg gebleken. En deze heeft zelfs het invriezen overleefd, dus ik probeer er maar heel veel vertrouwen in te hebben dat dit een sterk kindje is!

Dan nog iets over de grote kans dat een jongetje de zaadafwijking van zijn vader erft; volgens mij is dit nog niet bewezen. De oudste ICSI-jongetjes zijn nog niet oud genoeg dat het ethisch verantwoord is om dit te mogen testen. Maar ik kan er natuurlijk ook niks over zeggen; ik weet niet hoe dit bij ons kind (ja, een jongetje!) zal zijn. En natuurlijk baart het ook mij zorgen; je wilt deze elende niet aan je kind meegeven. Tegelijkertijd is bij veel ICSI-ouders de gedachte; ook wij zijn ondanks deze afwijking zwanger geworden en tegen die tijd zijn de ontwikkelingen weer zoveel verder. Maar dat is de enige gedachte waarmee je jezelf kunt troosten.

Nogmaals, ik begrijp je twijfels helemaal! Je wilt je keuze niet laten baseren op het feit dat ICSI jullie de beste kansen biedt, met andere woorden het feit dat jullie heel graag een kindje willen. Maar laat niet iedereen z'n keuze om voor een kindje te gaan, slechts beïnvloeden door het feit dat ze graag een kindje willen? Ook al zijn ze zelf niet helemaal gezond, ook al weet je misschien helemaal niet of je drager bent van bepaalde afwijkingen en ook al brengt ELKE zwangerschap risico's met zich mee?

Je kunt je blind staren op cijfertjes, maar je moet ook een beetje vertrouwen hebben. Dat moet iedere (aanstaande) moeder. Zodra er daadwerkelijk een kindje in je buik groeit, maak je je giga veel zorgen. Ook de moeders die via de natuurlijke manier zwanger zijn geraakt. En ik wil ook zeker niet te hoog van de toren blazen, want ook ik weet nog niet hoe gezond ons kindje straks ter wereld komt, en hoe gezond het over 20 jaar zal zijn. Maar ik probeer er wel zo veel mogelijk vertrouwen in te hebben, zeker gelet op het stukje natuurlijke selectie die bij mij alsnog heeft plaatsgevonden.

Ik wens jullie heel veel sterkte toe met deze moeilijke tijd en met het wikken & wegen. Ik zou zeggen: neem de tijd en ga uiteindelijk op jullie gevoel af!

Liefs,
Eef

[snippie]

mooi gesproken Eefje!

en ook bij mij heeft er een soort natuurlijke selectie plaat gevonden.
van de 9 aan geprikte eicellen zijn er 7 bevrucht! 7zijn er goed gaan delen.
echter is er maar 1 goed bevonden om terug te laten plaatsen en de rest vielen er af en zijn dus niet sterk genoeg bevonden om in te vriezen.
daar heeft de natuur inprenciepe ook een handje aan mee geholpen.

En wat je net zegt je moet vertrouwen er in hebben dat je nu een gezond kindje in je draagd.als je dat niet doet word he horens dol lijkt mij.
Daarom zei ik ook voor nu is ons kindje gezond gebleken,maar inderdaad je weet niet hoe het na de geboorte is.maar dat weet je nooit en als je dat maar blijft afvragen zit je hele zwangerschap in ongezonde spanning.

en wat dat erfelijkheid betreft.Mijn man is onbegrepen sterk verminderd vruchtbaar.dus zouden nooit weten of het erfelijk is.en natuurlijk willen we niet dat onze zoon het zelfde moet mee maken als wij.maar dat wil je ook niet als je op een natuurlijke manier zwanger word met minder goed zaad.

succes meid met je beslissing en je moet er pas echt voor gaan als je er echt achter staat is ons altijd verteld.
en ik begrijp je twijfels ook wel hoor.

[Emmie31]

Snippie en Eef,

Als ik er over nadenk en het verhaal van Eef lees, kan ik niet anders dan jullie gelijk geven dat er toch wel sprake is van natuurlijke selectie bij ICSI. Voor mijn gevoel gebeurt dit alleen bij IVF nog een stuk beter, omdat daar niet door een laborant bepaald wordt welke zaadcel de eicel gaat bevruchten. De laborant kan alleen bepalen welke cel er "op het zicht" goed uitziet. Om deze reden had ik echt gehoopt dat wij nog voor IVF in aanmerking zouden komen, maar sinds dinsdag weten we dat dat sowieso niet kan.
Ik ben het wel met jullie eens dat de natuur alsnog bepaalt of het wel of niet "doorgaat". Ben verder erg blij om jullie succesverhalen met ICSI te lezen en wens jullie alle goeds.

Groeten Emmie

[mevrouw bril]

Wauw wat een boel reacties, ik reageer eerst op de eerst reactie van Emmie 31 en daarna in een volgende post op de rest.

Hmmm, ik probeer ook te reageren met citaten, maar dan krijg ik de hele lap tekst... Digitale whizz-kid dat ik ben... ;-)

Ik open altijd twee schermpen: één met de reacties en daar kopieer ik uit en één waarin in schrijf en daar plak ik dan telkens het stukje tekst in. Beetje omslachtig, maar werkt wel. Je kunt het citaat plakken tussen twee commando's:

dan het citaat [/QUOTE ] (als je dan de spaties eruit haalt staat er:
[QUOTE=Emmie31] dan het citaat

Goed, on-topic:

Ik begrijp dat jullie arts behoorlijke twijfels heeft of dit bij jullie kans van slagen heeft...? Anders stellen ze geen ICSI voor, lijkt me. Zijn ze wel bereid om mee te werken aan IUI?

In eerste instantie, door de eenmalige betere sperma-uitslag, leek de behandeling IUI te worden. Bij het laatste ziekenhuisbezoek hadden we ons er ook op ingesteld dit bericht te krijgen, dus ICSI viel zeer rauw op ons dak. De spermakwaliteit was weer slecht, ongeveer 750.000 cellen. Gemiddeld met de vorige keer komen we uit op 198.000 cellen, terwijl dit gemiddelde 2 miljoen moet zijn om voor IUI in aanmerking te komen. Net op het randje dus. Vandaar dat het ziekenhuis toch wel eerst IUI wil proberen. Ik ben alleen bang dat we gedurende IUI behandelingen erachter zullen komen dat de hoeveelheid goede cellen iedere keer te laag is en er dus toch alleen ICSI overblijft. Ik probeer er vertrouwen in te hebben, en "gelukkig" heb ik nog twee maanden om dat te kweken. De arts had gezegd dat er geen wachtlijst is voor IUI, maar die blijkt er wel degelijk te zijn. En is zelfs drie maanden! Daarvan is er nu eentje om.

Wat ook niet meehielp was dat ik aan het werk was toen ik werd gebeld met de uitslag. Op het werk was het ook meteen bekend, hierdoor. Ik was wel blij dat ik het in ieder geval mijn vriend persoonlijk kon gaan vertellen, al was het de allerergste boodschap die ik ooit aan hem heb moeten overbrengen. Het is gewoon heel moeilijk te bevatten dat er helemaal NIKS is. Dat maakt het wel moeilijker om het te laten doordringen, denk ik. Ergens denk je toch "dat kan toch niet?" Voor de rest is hij nl. helemaal gezond, van binnen en van buiten.

Gatver zeg, dit is een bericht wat je sowieso niet wil krijgen en inderdaad al helemaal niet op je werk. Gek dat ze hier een bel-afspraak voor hadden gemaakt. Onze huisarts wilde persé dat we langskwamen voor de uitslag, zodat we er over konden praten en ze eventueel gelijk een doorverwijzing kon maken. Ondanks het vervelende bericht dat we kregen, vond ik het toch een erg plezierig gesprek waar we voor ons gevoel echt weer een stap verder waren gekomen. (We liepen met verwijzingen, uitslagen en een boel informatie weer naar buiten, maar helaas ook met een hoop verdriet).

…Al hangt het er ook vanaf hoe lang je al aan het proberen bent, vind ik. Als je na lange tijd het gevoel krijgt dat het de ENIGE kans is, is het weer een ander verhaal.

Inderdaad dit is ook wat ik tegen mijn man zeg (en anderen waarmee ik het hier over heb); op dit moment kan ik niet kiezen voor een ICSI behandeling. Misschien verandert het, maar nu wil ik het niet.
En hetzelfde geldt wellicht voor jullie keuze om eventueel donor-zaad te gebruiken. Nu wil en kan je dat nog niet kiezen, maar wie weet hoe jullie er over een tijdje tegen aankijken.

Hij gelooft niet dat hij het kindje dan ooit kan zien als "van hem".

Ik kan me erg goed voorstellen dat een man dit denkt, maar toch denk ik dat een kindje vooral ook wordt wie het wordt, door de opvoeding die het van jullie beiden krijgt. Je vriend zal dus zeker wel een groot aandeel hebben in de vorming van jullie kind. Maar het lijkt mij ook, vooral voor de man, een enorme stap om hiervoor te kiezen.

't Is wel echt heel erg mooi van jullie vriend dat hij zich heeft aangeboden, zeg! Dat is niet niks! Lijkt me voor hem (en wellicht voor zijn vrouw) ook niet makkelijk. Zelf hebben wij nog geen vrijwilliger

Ik was ook helemaal verbaasd én geëmotioneerd toen ze dit aanboden. Ik zat met zijn vrouw (en twee geweldige kindertjes van een half en 2 jaar) in de auto toen we het hierover hadden. Het was maar goed dat we in de file stonden, want de tranen liepen over mijn wangen toen ze dit tegen me zei. Ze vertelde dat ze het vaak samen over ons vruchtbaarheidsprobleem hadden en dit eigenlijk heel logisch vonden, ook al zouden zeker niet voor zomaar ieder ander spermadonor willen zijn. Ik vind het echt heel bijzonder, want iets meer van jezelf kan je niet aan iemand geven. Het lijkt me op het moment wel heel gek om daar gebruik van te zullen maken. Dat kan ik me echt nog niet voorstellen.

Oja, nog even een vraagje, wat wordt precies bedoeld met lang en kort protocol?

In ons ziekenhuis gebruiken ze over het algemeen voor IVF het korte en voor ICSI het lange protocol. Bij het lange protocol gebruik je een ander schema voor het spuiten van hormonen en begin je ook met het slikken van de pil. Dit is puur omdat dan de datum van de punctie en dus het laboratoriumwerk bijna op de dag nauwkeurig is te voorspellen. En daar zit ook een probleempje; ik mag de pil niet slikken vanwege trombose gevaar. Weer iets wat me nu tegenhoud om nu ICSI te kiezen, omdat dit een extra gevaar is voor mijn gezondheid.
Gelukkig kijkt mijn man er ook zo tegenaan. Hij vindt het heel vervelend dat door zijn probleem ik allerlei mogelijke gezondheidsrisico's loop.

[mevrouw bril]

Snippie en Eef82 heel erg bedankt voor jullie positieve verhalen, want die zijn uiteraard ook, of misschien juist, heel erg waardevol. Zoals ik in mijn openingspost ook al vroeg: ik ben op zoek naar overwegingen van mensen om wel of niet voor ICSI te kiezen. Dus jullie ervaringen, overwegingen en meningen zijn heel erg welkom.
Allereerst beide gefeliciteerd met jullie gezonde zwangerschap (alhoewel ik begreep in het buikentopic dat Snippie nog steeds heel erg misselijk is). Spannend hoor, allebei nog maar een paar weekjes!

De keuze om voor icsi tegaan was voor ons heel makkelijk! … Dus daarom hebben wij niet getwijfeld over icsi en met het idee dat we alles geprobeerd hebben.

Ik ben blij voor je dat voor jullie de keuze niet moeilijk is geweest. Ik wou dat ik zou kon denken, maar zo zit ik (helaas) niet in elkaar. Ik ben soms inderdaad ook wel bang dat ik uit eindelijk moet kiezen voor ICSI, zodat ik alles geprobeerd heb. Op het moment vind ik dat een vervelende basis om mijn beslissing te nemen. Hiermee wil ik echt niet zeggend dat ik jouw keuze niet goedkeur. In tegenstelling juist; ik vind het heel knap dat je bij zoiets onzekers als een zwangerschap ook nog de ICSI onzekerheden er bij accepteert!
In welk ziekenhuis was je dat je een kort protocol kreeg? Mag je ook via PM laten weten als je het niet op internet wil zetten.

Wat de keuze tot zoiets zo lastig maakt, is het feit dat je het gevoel hebt dat het lot van jouw kind nu in jouw handen ligt. Hoewel je altijd (nou ja, meestal) bewust kiest voor een kind - met ook alle mogelijke afwijkingen van dien! - moet je nu voor je gevoel nóg bewuster kiezen. Maar zou je je minder rot voelen als je kind niet 100% gezond zou zijn, terwijl je wel op de natuurlijke manier zwanger zou zijn geworden? Zou je dan ook niet gaan afvragen of alles tijdens of voor je zwangerschap wel goed hebt gedaan en - bij extremere afwijkingen - of je er überhaupt wel goed aan hebt gedaan? Of denk je dat je er dan heel makkelijk over kunt denken, je niet rot of schuldig voelt en concludeert dat dit kind 'gewoon pech' heeft?

Dit is inderdaad precies zoals het voelt, heel erg bewust kiezen met een grote verantwoordelijkheid. Als er nu iets mis blijkt te zijn wat niet is te herleiden naar iets, zal ik mijn hele leven af blijven vragen of dat door de ICSI gekomen is. Dat lijkt me echt vreselijk.
Helaas weet ik maar al te goed dat er iets mis kan gaan (ik heb een gehandicapte zus) en heb het hier met mijn man over gehad toen we net probeerden zwanger te worden. Ik heb toen gezegd dat als bij een echo ofzo blijkt dat er iets niet goed is met het kindje, dat ik het dan weg wil laten halen. Ik ga hier nu niet uitgebreid uitleggen waarom ik nu denk deze beslissing te nemen, want daarvoor heb ik dit topic niet geopend. Maar het is om aan te geven dat ik me daar zeer zeker wel van bewust ben.

De oudste ICSI-kinderen zijn nog niet zo heel oud; maar hoeveel mensen met een afwijking lopen er wel niet rond op de wereld? Die zijn allemaal uit een natuurlijke zwangerschap voortgekomen. Je weet gewoon nooit - en je zult gewoon nooit weten - wat de oorzaak is van een bepaalde afwijking. Het is makkelijk om het, als je via ICSI zwanger bent geworden, het af te schuiven op ICSI. En zeker de cynici onder ons. Bij elke technologische vooruitgang heb je voor- en tegenstanders en de tegenstanders zullen er altijd gretig van gebruik maken als er iets negatiefs te zeggen valt. Zeker als het een ethische kwestie is, want dat speelt meer in op het gevoel. En dat heb je bij alles, ook als het om een nieuwe behandelmethode voor een ziekte gaat.

Dat de oudste ICSI kinderen inderdaad nog maar 8 jaar zijn, maakt mijn keuze moeilijker. Bij IVF is gebleken dat er weinig tot geen extra complicaties zijn te verwachten op oudere leeftijd, maar voor ICSI moet dat nog maar blijken. En wat je noemt er zijn al zoveel mensen die iets mankeren, daarom vind ik het zo moeilijk om voor ICSI te kiezen. Ik kies dan namelijk welbewust voor mogelijke extra risico's op afwijkingen.

Dan nog iets over de natuurlijke selectie. Ook op dit punt begrijp ik je twijfels.

Dank je wel voor je openheid over jouw situatie. Je hebt gelijk dat de sterkste overblijft, maar er blijft in mijn achterhoofd een stemmetje roepen dat er wel heel veel medisch geweld op dit embryootje is losgelaten. Toch helpt je rijtje van selectiemomenten me wel om er iets anders (en denk ook positiever) naar te kijken.

Nogmaals, ik begrijp je twijfels helemaal! Je wilt je keuze niet laten baseren op het feit dat ICSI jullie de beste kansen biedt, met andere woorden het feit dat jullie heel graag een kindje willen. Maar laat niet iedereen z'n keuze om voor een kindje te gaan, slechts beïnvloeden door het feit dat ze graag een kindje willen?

Op dit punt ben ik het niet met je eens. En dat was ook wat ik in mijn openingspost schreef. Ik vind het een egoïstische keuze om mijn wens te laten prefereren boven de gezondheid van ons kind. Daarom zou ik, als ik (los van de keuze van mijn man) op dit moment een keuze zou moeten maken, ik kiezen voor donorzaad en niet voor ICSI.

Je kunt je blind staren op cijfertjes, maar je moet ook een beetje vertrouwen hebben. Dat moet iedere (aanstaande) moeder. Zodra er daadwerkelijk een kindje in je buik groeit, maak je je giga veel zorgen. Ook de moeders die via de natuurlijke manier zwanger zijn geraakt. En ik wil ook zeker niet te hoog van de toren blazen, want ook ik weet nog niet hoe gezond ons kindje straks ter wereld komt, en hoe gezond het over 20 jaar zal zijn. Maar ik probeer er wel zo veel mogelijk vertrouwen in te hebben, zeker gelet op het stukje natuurlijke selectie die bij mij alsnog heeft plaatsgevonden.

Ik wens jullie heel veel sterkte toe met deze moeilijke tijd en met het wikken & wegen. Ik zou zeggen: neem de tijd en ga uiteindelijk op jullie gevoel af!

En door dit stukje springen de tranen in mijn ogen. Ik vind echt dat je met je tekst over 'vertrouwen hebben' de kern van de zaak raakt. Als ik zover kom in mijn denkproces, dan is mijn keuze voor ICSI misschien helemaal niet meer zo moeilijk al die nu lijkt. En misschien vraag ik me dan zelfs af waarom ik er zo over getwijfeld heb. Heel erg bedankt dus voor je heel erg uitgebreidde, duidelijk, maar ook zeer waardevolle post.

Eef82: Ik heb nog wel een vraag aan je; uit je bericht op te maken heb je wel getwijfeld over ICSI (dat lees ik met name in jouw tweede alinea). Maar wat gaf jou de doorslag om toch voor ICSI te kiezen?

… en je moet er pas echt voor gaan als je er echt achter staat is ons altijd verteld.

Daar ben ik het voor de volle 100% met je mee eens. Helaas geeft onze arts ons niet die indruk.

Snippie en Eef82: allebei heel erg bedankt dat jullie je verhaal wilden delen en bedankt voor alle succeswensen. Als we een stap verder zetten in ons traject, laat ik dat zeker weten in dit topic.

[snippie]

mevrouw bril,

Ik wilde ook nog even duidelijk zeggen dat de keuze bij ons niet zo moeilijk was omdat er gewoon weg geen andere manier was/is voor ons om eigen vlees en bloed te krijgen.Daarbij was voor de laatste test ivf/ICSI en toen zijn we er automatisch van uit gegaan dat het wel ICSI zou worden dus hadden thuis al goed door gesproken dat we voor ICSI wilde gaan!Mijn mans zaad gaat op onverklaarbare reden heel snel achter uit,dus we hadden niet verwacht dat het beter zou worden.
Eerste indicatie was voldoende om zwanger te worden duurt alleen wat langer/
tweede indicatie was iui /ivf!maar ze vertrouwde het niet omdat het nu al in korte tijd heel slecht was geworden.maar we moesten nog maar niet aan ivf denken!
dus derde indicatie ivf/ICSI toen storte onze wereld in!
4de indicatie ICSI!niks anders was mogelijk!
Wij hebben dus ook nooit iui /ivf kunnen doen.Mijn man is heel erg boos geweest op het ziekenhuis!
Maar ze hebben ons daarna heel goed opgevangen! ook omdat ik nog zo jong was/ben!
Mijn ziekenhuis werkt samen met Medisch Centrum Kinderwens Te Leiderdorp!
Ze zijn daar erg begaan!
Ik hoefde niet aan de pil.
Ik hoefde alleen naar Leiderdorp voor de punctie en terugplaatsing de rest werd in me eigen ziekenhuis gedaan.

[Emmie31]

Ik open altijd twee schermpen: één met de reacties en daar kopieer ik uit en één waarin in schrijf en daar plak ik dan telkens het stukje tekst in

Gewoon zo knippen en plakken, dus? Is het zo simpel?? Ff proberen...

[Emmie31]

Ik open altijd twee schermpen: één met de reacties en daar kopieer ik uit en één waarin in schrijf en daar plak ik dan telkens het stukje tekst in

Gewoon zo knippen en plakken, dus? Is het zo simpel?? Ff proberen...

Is het nu misschien wel gelukt? Sorry voor de vervuiling van het topic... ;-)

[Emmie31]

De arts had gezegd dat er geen wachtlijst is voor IUI, maar die blijkt er wel degelijk te zijn. En is zelfs drie maanden! Daarvan is er nu eentje om.

Pffff... Ja, het geduld wordt weer aardig op de proef gesteld. Lastig is en blijft het. Mijn Amerikaanse vriendin verwoordde het mooi met "things worth having, are things worth waiting for". Daar probeer ik maar aan te denken, maar makkelijk is het niet... 't Lijkt niet al te lang te duren; drie maanden, maar ondertussen kruipt de tijd... Veel sterkte met wachten! Ik hoop heel erg voor jullie dat er genoeg zaadcellen zijn om met IUI een zwangerschap te bereiken.

Gelukkig dat jullie arts er wat beter mee om ging en jullie langs liet komen voor de uitslag. Wij haalden ons meteen allerlei dingen in ons hoofd die achteraf niet bleken te kloppen. (Dank u, internet) We vonden dat er zeer lange wachtlijsten zijn voor de mesa en tese-behandelingen, dus ik dacht dat ik misschien al wel in de overgang zou zijn, tegen de tijd dat we aan de beurt zouden zijn. Achteraf bleek het niet te kloppen en kun je (redelijk) snel geholpen worden.

Ik kan me erg goed voorstellen dat een man dit denkt, maar toch denk ik dat een kindje vooral ook wordt wie het wordt, door de opvoeding die het van jullie beiden krijgt. Je vriend zal dus zeker wel een groot aandeel hebben in de vorming van jullie kind.

Ik denk dit zeker ook. Ik probeer dit onderwerp voorlopig te laten rusten tot er meer duidelijk is. Mijn arme vriend wordt af en toe gek van mij en heeft tijd nodig om het slechte nieuws te verwerken, voor hij naar de opties kan gaan kijken en toe is aan beslissingen nemen...

Fijn om ook succesverhalen te lezen en overwegingen voor ICSI. Het blijft een interessant punt. Ik had over het stukje natuurlijke selectie nog een gesprek met mijn vriend. Hij vindt dat er bij ICSI geen sprake is van een natuurlijke selectie, maar een keuze die je de natuur laat maken.

Groetjes weer!! (en ff kijken of het nu gelukt is met knippen/plakken/citeren)

[mevrouw bril]

@ Snippie: dank je wel voor je extra uitleg. Ik hoop dat de zaadkwaliteit bij mijn man nu wel stabiel blijft. HEt lijkt me vreselijk om zoals jullie steeds 'verder af te glijden' naar zwaardere trajecten. Dat hebben wij gelukkig pas één keer gehad.

@Emmie31: Jeee, het quoten is gelukt. Makkelijk hè!

"things worth having, are things worth waiting for". Daar probeer ik maar aan te denken, maar makkelijk is het niet...

Dat is inderdaad een mooie, maar wat je zegt; niet makkelijk om het ook zo te blijven zien maand in, maand uit.

Het blijft een interessant punt. Ik had over het stukje natuurlijke selectie nog een gesprek met mijn vriend. Hij vindt dat er bij ICSI geen sprake is van een natuurlijke selectie, maar een keuze die je de natuur laat maken.

Ik denk eigenlijk dat ik het hier ook wel mee ens ben, want je dwingt een selectie af. Mmmm ingewikkeld. Was ik er net weer een klein beetje positiever over gaan denken, maar ik vind toch dat jouw vriend gelijk heeft. Misschien is het uiteindelijke resultaat niet anders, maar het voelt voor mij wel anders.

[Emmie31]

't Quoten is idd gelukt! Bedankt voor de uitleg. 't Is wel een tikkie omslachtig, maar ik weet gelukkig nu hoe ik het voor elkaar kan krijgen ;-)

Als ik alles zo teruglees, begin ik zo'n gevoel te krijgen dat je, als IUI geen oplossing mocht blijken, er tegen de tijd wel uit zult komen of je ICSI wilt gaan proberen. (ook al ben je er nu nog niet helemaal uit) Maar toch fijn hierover van gedachten te wisselen....

Zelf weet ik het nog niet 100%. Op dit moment neig ik wel meer naar ja. Net zoals bij Snippie zou het voor ons de enige mogelijkheid zijn. Gelukkig heb op zich ook nog wel ff tijd. Eerst de uitslag van het genetisch onderzoek eens afwachten en dan de tese nog... Gaat ook weer zeker 3 maanden overheen.

[Anne]

Hoi Meiden,

Wat een verhaal en lappen tekst ;-)
Heb even alles meegelezen en ben ook een stuk wijzer geworden.
Waarschijnlijk staat ICSI ook op onze agenda... :-(
In het begin dacht ik altijd dat ik dit nooit zou doen.. en ik vond het maar vreemd dat mensen hier voor zouden kiezen.....
Maar nu 2 jaar later en nog geen zwangerschap... bij mijn partner is geen zaad gevonden en nu gaan ze een TESE uitvoeren om te kijken of er zaad aangemaakt wordt.
Ik weet de nadelen van ICSI maar mijn partner wil absoluut geen donor zaad of adoptie dus als er zaadcellen gevonden worden spring ik een gat in de lucht>
Dat betekend dat ik toch mijn lange wens in vervulling kan laten gaan.. en als de enige weg hiervoor ICSI is dan neem ik dit met alle liefde!
Ik geloof ook wel in deze natuurlijke selectie... het is namelijk vaak nog onverklaarbaar dat cyro's niet goed ontdooien enzo..
Als ik niet voor ICSI ga dan zal ik nooit moeder worden en ik weet niet of ik met die gedachte kan leven..
Dit is voor mij zo'n grote wens dat alle nadelen van ICSI als sneeuw voor de zon verdwijnen...

Ik denk inderdaad dat mensen die geen andere keus hebben veel minder zullen twijfelen als mensen die een keus uit verschillende behandelingen hebben...

Heel veel succes!!

Liefs Anne

[Emmie31]

Hoi Anne,
Ik zit ook in jouw situatie, maar mijn vriend en ik twijfelen op dit moment heel erg of we wel willen worden doorverwezen voor TESE. Hij wil ook absoluut geen donor, dus voor mij is dit traject ook de enige kans om moeder te worden. Ik vind het heel, heel erg als het niet zou lukken om kinderen te krijgen, maar ik ben bang dat ik het mentaal niet meer ga trekken als het ICSI-verhaal zou mislukken, of erger nog, uiteindelijk in een miskraam zou eindigen.
Ik wil jouw hoop niet de grond inboren, maar wat mij tegenhoudt is dat je (na positieve TESE) met ICSI maar 15% kans hebt om zwanger te raken en daarbij een verhoogde kans op miskraam. Ik kan gewoon niet geloven dat er een kleine mogelijkheid is dat wij juist bij die gelukkige 15% zouden horen. Ik ben bang dat ik het allemaal alleen maar zwaarder voor mezelf ga maken als wij deze weg zouden gaan bewandelen... Misschien hoor ik over een tijdje niet meer op het Forum thuis, omdat ik het zwanger worden niet langer van toepassing is op de situatie.

Ik wens jouw heel veel sterkte en kracht toe en hoop heel erg dat jullie wel bij de kleine groep horen die uiteindelijk papa en mama horen.
Liefs Emmie

[Anne]

Hoi Emmie,
Vervelend dat je twijfeld over de TESE, maar mag ik vragen waar je die 15procent vandaan haald?
Je moet je niet blindstaren op cijfers.. deze verschillen per ziekenhuis heel erg..
Wij gaan naar het UZ in gent en daar is de kans op een zwangerschap 35 procent met ICSI, we gaan niet naar gent vanwege deze cijfers hoor! maar omdat zij hier gewoon al zo ver mee zijn en in nederland is het echt dramatisch gesteld.
Maar een normale zwangerschap is ook maar 35 procent elke maand he.. en de kans op miskraam is ook hoog, maar dit merken de meeste mensen niet...
Als je met ivf of ICSI bezig bent weet je al dat je zwanger bent bij week 3,5 en dat weet je bij een gewonen zwangerschap meestal niet..
Je bent er bewuster mee bezig en een miskraam zul je dus ook bewuster meemaken.. ik begrijp dat dit een moeilijke keuze is hoor!

Maar ik zie persoonlijk geen rede om mijn grote moederschap wens op zij te zetten voor de lagere kans op een zwangerschap met ICSI.. en een verhoogde miskraam gehalte.. en nog is dit niet onwijs hoog.. dus je moet je gevoel achter na en niet de cijfers.. begrijp me niet verkeerd!!! is positief bedoeld hoor! :-)
Maar zou TESE en ICSI in elk geval niet in nederland doen ( mijn mening) heb meerdere artsen gesproken die aangeven dat NL echt ver achterloopt door te wienig onderzoeken.. en subsidie..
Belgie heeft ICSI ontwikkeld en ontworpen dus die weten wat ze doen en met veel succes.. dus als je de gok wilt wagen.. adviseer ik je naar belgie te gaan ;-)

Als je bij CZ zit worden alle kosten bij UZ gent vergoed.

Liefs Annemarie

[Emmie31]

Hoi Annemarie,
De uroloog van ons ziekenhuis gaf aan dat ICSI na tese ongeveer 15% kans van slagen heeft. Moeten jullie in Gent lang wachten voor je aan de beurt bent, of heb je daar nog geen idee van? Weten jullie al lang dat er sprake is van azoospermie? Wij weten het nog niet zo lang en mijn gevoel zegt de ene keer dit en de andere keer weer dat.
Ik vind het heel erg lastig allemaal... Gevoelsmatig kan ik er niet zo goed bij dat er een gezonde baby geboren kan worden na gebruik van cellen die niet uitgerijpt zijn. Verstandelijk weet ik wel dat er, op het oog, gezonde kinderen worden geboren na tese... Ppff... We kunnen beter nog even nadenken...

Bedankt voor de tip i.i.g. Ik wist niet dat het zo dramatisch gesteld is in NL... Wij zouden worden voorverwezen naar Nijmegen, als wij hiervoor kiezen. Hoe hebben jullie het in Gent geregeld?

Groetjes Emmie

[Anne]

Hoi Emmie,
Wij hoorde een dag voor onze vakantie naar amerika dat er geen zaadcellen waren gevonden.... dit was 26 aug. dus wij weten het ook nog niet zo lang.
Na de vakantie eind sept. hebben we een second opinion gehad bij een uroloog. en hij gaf aan dat er ook niks gevonden was.
Echter is het bloed wel goed en de buitenkant voelt goed en ziet er goed uit... daarom ga hij aan dat de kans groot is dat er een blokkade is.
Als er namelijk iets mis is bij de aanmaak van sperma dan zou er een afwijking in het bloed zijn of zouden de testikels wat klein zijn. dit is niet het geval en daarom gaf hij 50 % bij ons aan.
Echter in gent hebben ze aangegeven ( door de telefoon) dat er dan een kans van 90% is dat ze wat vinden via TESE. dus die cijfers verschillen allemaal zoveel.
Ik heb Gent gebeld en een intake aangevraagd voor informatie over TESE en ICSI. er staat een afspraak op 6 januari.. dus 2 maanden wachttijd.
Tijdens deze intake wordt alles uitgelegd en horen we nogmaals de voor en nadelen. dan zou een tese 3 maanden later plaatst kunnen vinden.

Er is nog niet veel bekend of het nou zo nadelig is dat de zaadcellen ongerijpt zijn... aangezien ze er gewoon hetzelfde uitzien..
Wellicht worden ze tijdens hun "reis" door de zaadleider sterker gemaakt zodat ze de trip naar de baarmoeder overleven.. maar dit hebben ze in dit geval niet nodig..
Er bestaan veel theorien over tese... dus je moet echt je gevoel volgen of er veel over praten met urologen of beter gezegd een androloog.. dit is iemand die meer van vruichtbaarheid van de man afweet en hij kan je misschien beter vertellen of er een rijpingsproces is aan het eind.

Is bij jou partner al wel het bloed onderzocht? en een uitwendig onderzoek? dan kun je namelijk een betere inschatting maken over de kansen.
Als je veel twijfels zou ik in elk geval wel een intake aanvragen. deze wordt in de meeste gevallen vergoed door je zorgverzekering. ( in buitenland verschilt dit, gent werkt met CZ)

Liefs Anne

[Anne]

Sorry, ik lees nu pas in je handtekening dat het bij jullie wel bij de productie zit! nu begrijp ik ook die 15%! sorry!

Dan zou je inderdaad een probleem kunnen hebben met het rijpen.. vraag dit gewoon echt even na om je gevoel duidelijker te krijgen!

Liefs Anne

[Emmie31]

Hoi Anne,
Excuses zijn absoluut niet nodig, hoor... Ik ben al lang blij dat jij wat meer weet en dat ook met mij wilt delen. (ik zat ook te slapen toen ik vroeg wanneer jullie aan de beurt zijn, want dat staat ook in jouw handtekening ;-))

Ik vraag me wel af waarom ze bij jouw vriend niet denken aan Mesa of Pese als ze denken dat er ergens een blokkade zit? Dan zouden er nl. wel goede (uitgerijpte) cellen in de bijbal horen te zitten. Dat is een wat minder heftige ingreep en die kan gewoon bij het plaatstelijke ziekenhuis uitgevoerd worden.
Bij mijn vriend is, behalve zijn FSH, ook alles normaal. Hij heeft lichamelijk en bloedonderzoek gehad. Ik zal het nog eens met hem over Gent hebben van de week, want zo'n intake kun je natuurlijk altijd doen... En je wordt er allicht weer wijzer van.
Wij hebben 17 nov weer een afspraak met de fertiliteitsarts. Ik zal haar ook nog eens aan de tand voelen en hopelijk kunnen we dan de knoop een keer doorhakken. Je hebt idd gelijk dat er veel gepraat en uitgezocht moet worden voor je je beeld helder hebt.
Fijn om te lezen dat ze jullie zo'n goede kansen toedichten in Gent! De wachttijd valt relatief ook nog wel mee, toch? (al lijkt alllles lang nu)

Liefs Emmie

[Anne]

Hoi Emmie,
Ja ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weer waarom mesa of pese niet worden gedaan ...
Ik zal het vragen als we in Gent zijn... erg goeie opmerking! dankje! ik ging er eigenlijk vanuit dat tese dan de enige oplossing is.....
Ik ga het gelijk opschrijven in mijn " wat ga ik tijdens het intakegesprek allemaal vragen" boekje! haha.

Succes 17 november! en schrijf je vragen op! dat helpt onwijs haha.

Liefs Anne

[Emmie31]

Hey Anne,
Fijn dat je d'r iets aan hebt! Als wij zelf de keuze zouden hebben voor zaad uit de bijbal of testikel, zouden wij zeker voor die eerste gaan. Daar hoopten we ook op voordat we de uitslag kregen van het bloedonderzoek. 't Zou voor ons de keus om voor ICSI te gaan makkelijker hebben gemaakt. Ik denk dat er een betere kans is dat er goede embryo's ontstaan met die cellen. Maar misschien klopt het ook wat jij zegt, dat ze alleen dat laatste stukkie nodig hebben om goed te kunnen zwemmen... Ik zat nog te denken dat ze misschien bij jullie om de een of andere reden denken dat er een blokkade is tussen testikel en bijbal? Dat zou misschien ook nog kunnen. Ik hoop dat je er meer duidelijkheid over kunt krijgen.

Ik heb trouwens de verzekeringsvoorwaarden 2011 nog ff gecheckt, omdat ik hoorde dat er nog maar 1 poging vergoed zou worden... (schrok me rot) Gelukkig bleek het niet zo te zijn.
Ik ga zeker mijn vragen opschrijven,ja! De laatste keer bij de uroloog had ik dat ook gedaan... Je wordt iedere keer zo overdonderd door wat ze nu weer te vertellen hebben, dat je hoofd helemaal leeg raakt. (al denk ik dat we nu alles wel gehoord hebben)

Echt heftig dat jullie de uitslag kregen net voor je op vakantie ging, zeg... En naar Amerika nog wel.. Dat zal wel een hele aparte vakantie zijn geworden. Je wereld stort toch ff helemaal in op zo'n moment.

Liefs Emmie

[Anne]

Hoi Emmie.
Ja die storte zeker even in.. we dachten echt te gaan voor het inplannen van IUI zodat we de natuur een klein handje konden helpen.. Maar helaas werdt het anders.. maar wat een klap krijg je dan zeg.. pff was erg heftig.. ergens wel goed dat het voor de vakantie was.. want we hadden 4 weken de tijd om het samen te verwerken.. dus dat was wel lekker. en gelukkig hebben we ook erg goed kunnen genieten.. en nog steeds, want mijn vriend heeft me in de vakantie bij de grand canyon ten huwelijk gevraagd! dus dat was wel heel erg mooi! en natuurlijk heb ik Ja gezegd! wat er ook gebeurd, we komen er samen wel uit! dus ben nu lekker druk met huwelijk voorbereiden en dat geeft wel erg veel voldoening en afleding..

Goed dat je hebt gezien dat ze wel gewoon 3 keer vergoeden.. en dan geldt een punctie ook voor een poging he.. dus als ze bij een punctie 3 eitjes weghalen en deze ook alle 3 bevrucht worden dan heb je dus feitlijk 3 pogingen in de eerste poging.. daar moet je goed op letten.. maar goed.. hopen dat het niet nodig is.
waar is het wachten bij jullie nu op eigenlijk? tot jullie besloten hebben en een intake plannen? of wacht je nog op een uitslag.. nee toch?

Liefs Anne

[Emmie31]

Hey Anne,

Wat leuk! Gefeliciteerd! Fijn dat de vakantie op deze manier ook een hele fijne lading heeft gekregen. Gaan jullie trouwen voordat jullie aan het traject beginnen?

Wij hebben nog een soort van laatste gesprek. Een soort evaluatie, denk ik. Alle kaarten liggen nu op tafel, dus ik denk niet dat we er nog veel wijzer van worden. Het was gewoon de bedoeling dat we, nadat we klaar waren bij de uroloog, nog een keer bij de fertiliteitsarts op gesprek zouden komen. Dat gesprek is over anderhalve week. Wellicht maken we dan ook meteen een afspraak met de maatschappelijk werker van het ziekenhuis die gespecialiseerd is in deze problematiek, want helaas zijn wij het niet zo met elkaar eens als jullie.
Ik zou namelijk eventueel wel voor een donor willen gaan en mijn vriend ziet dat absoluut niet zitten. 't Lijkt me gewoon zo ontzettend moeilijk als het traject zou mislukken en we blijven daarna toch met lege handen achter. Daarom wil ik de optie van een donor wel open houden. Hij snapt mijn motivatie waarom ik dit wel wil en ik snap die van hem waarom hij het niet wil, maar ik weet nu niet of ik er vrede mee kan krijgen. Dat is ook een reden waarom ik twijfel aan het traject; Gaan we straks hemel en aarde bewegen om een kindje van onszelf te krijgen, dan lukt het misschien niet (na een hoop ellende) en als klap op de voorpijl gooit hij de deur daarna in mijn gezicht dicht. (zo voelt het)
Ik denk dat als het zo mocht lopen, ik het psychisch niet ga trekken...

Voor het geval dat we gaan beginnen (we wachten sowieso nog voordat alles op een rijtje staat) heb ik alvast het formulier opgevraagd om de vergoeding mee aan te vragen. Ik hoorde dat we dan bij de intake in Belgie een begroting moeten vragen van alle kosten en die moeten indienen. Dan duurt het ongeveer 6 weken voor je de goedkeuring (of niet) ontvangt. Jullie traject vindt, neem ik aan, helemaal in Belgie plaats? Dus ook de ICSI en alles wat daarom heen hangt?

Liefs Emmie

[Anne]

Hoi Emmie,
Nou wat dat betreft zitten we wel in het zelfde schuitje hoor! mijn vriend ziet donor ook niet zitten... maar hij geeft erbij aan dat hij het NU niet ziet zitten en nidet weet of dit ooit zal veranderen.. ik wil het er verder niet met hem over hebben, want ik trek dat ook niet en het maakt me bang..
ik wil heel graag moeder worden in mijn leven en als hij degene is die dit tegenhoud omdat hij geen donor wil dan zou ik daar echt heel veel moeite mee hebben! maar geen idee wat ik er mee moet eerlijk gezegd.. dus ik wil er niet aan denken nog en stap vol goede moed het traject in , in de hoop dat geen donor nodig is :-)

Liefs Anne

[Jet]

Dag Emmie & Anne,

Al surfend op het net kwam ik jullie discussie tegen. Heel erg herkenbaar (helaas). Bij mijn vriend is deze zomer ook azoospermie geconstateerd. Grote schok natuurlijk, dit verwacht je niet.
Inmiddels heeft hij de nodige onderzoeken gehad bij de uroloog. Behalve een verhoogde fsh waarde zijn er geen afwijkingen gevonden. Wij zijn doorverwezen naar Gent. Daar zijn we afgelopen september geweest en inmiddels staan we op de wachtlijst voor tese in januari 2011. Allemaal erg spannend dus. Hoewel we hopen dat er zaadcellen worden gevonden hebben we wel al besloten voor KID te gaan als er niets wordt gevonden.

Het wachten is enerzijds slopend, anderzijds geeft het ook wel de tijd om beslissingen te nemen waar je tot een paar maande geleden nooit aan gedacht zou hebben dat je die zou moeten maken.

Liefs,

Jet

[Emmie31]

Hoi Jet,
Welkom bij de azoospermie-werkgroep ;-)!
't Lijkt soms of je de enige in het land bent die hiermee geconfronteerd wordt (als je om je heen kijkt stikt het van de baby's), maar toch blijkt op dit forum dat we niet de enigen zijn. Ik las van de week een artikel over het Y-chromosoom en schijnbaar is al bij 7% van alle mannen het chromosoom niet meer je-van-het en zijn er daardoor storingen in de zaadaanmaak.
Je mag tegelijkertijd met Anne naar Gent in januari, lees ik. Ik hoop dat er goede cellen gevonden worden.

Anne, ik hoop echt van harte dat het idd niet nodig zal zijn dat jullie er over die donor uit hoeven komen. Ik denk dat jullie goede kansen maken vanwege het niet-verhoogde FSH. En hou me op de hoogte als je wilt over de mogelijkheden van Pesa oid. Ben heel benieuwd.
Jet, hoe hoog was het FSH van jouw vriend, als ik vragen mag...?

Ben echt razend benieuwd naar jullie ervaringen straks in Gent... 17 november hebben wij eerst nog een momentje van bezinning bij onze fertiliteitsarts...

Groetjes en welterusten! Emmie

[snippie]

Lieve meiden !ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen in deze zware tijd!

Ik zelf ben 6november bevallen van ons icsi wonder!
En hij is kern gezond!
Wij waren wel erg te vreden over de icsi die we in Nederland hebben laten uit voeren!(ben zwanger geraakt door tweede icsi poging) .ik zeg dit om jullie ook een beetje meer hoop te geven dat er ook succes verhalen zijn!

Knuf

[Jet]

Hoi Emmie en Anne,

Als ik van jullie handtekening mag uitgaan dan gaan we ongeveer gelijk op. Deze zomer was de zomer van de uitslagen en verwerking. Fsh van mijn partner is 16. Te hoog volgens de ned gyn. In gent waren ze heel duidelijk, kleine kans dat er iets wordt gevonden en dan nog het lastige traject van icsi. Maar we gaan er voor! Wij staan al wel ingeschreven in Arnhem, Amsterdam en Gent voor KID omdat de ervaring leert dat wachttijden lang zijn. Emmie ik raad je echt aan om een afspraak in Gent te maken. Eer dat je er terecht kan ben je zeker twee maanden verder. Als je er toch op terug komt kan je altijd afbellen.

Wat is de fsh van jouw partner?

Spannend de 17e. Veel succes.

Liefs,

Jet

[Emmie31]

Snippie, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! Fijn om idd goed ICSI-nieuws te horen.

Jet, dat is wel slim, dat jullie al ingeschreven staan voor KID. Die wachtlijsten zijn denk ik wel zeker meer dan een jaar, toch? Hier zijn we, wat KID betreft, nog niet zo ver (en misschien wel helemaal nooit, maar dat zal de tijd moeten leren) Ik ben blij dat het bij Anne en jou wat soepeler loopt in de besluitvorming :-)
We zijn in ieder geval wel gebeld door de maatschappelijk werker van het ziekenhuis om een afspraak te maken dus dat loopt gelukkig ook. Het FSH van mijn partner is 21, dus nog een stukje hoger dan dat van jouw vriend. Ik kan niet anders dan concluderen dat de kansen er voor ons nog wat slechter voor staan, maar van de andere kant, wie weet spelen er nog meer factoren mee waar we op dit moment geen weet van hebben.

Klopt idd wat je zegt, we kunnen de afspraak altijd nog af bellen. Ik hoop dat we na de 17e en mogelijk na het gesprek met de maatschappelijk werker knopen kunnen door gaan hakken. Ik denk er al heeeeel veel over na en we blijven een beetje in hetzelfde cirkeltje hangen... Ik zal blij zijn als we dat straks kunnen doorbreken.

Fijn weekend allemaal!

Liefs Emmie

[ruthje]

Meiden, ook van hier veel sterkte toegwenst!
Ik weet helaas wat voor rollercoaster het is waar jullie nu in zitten.
hier net gestart met KID, in rijnstate arnhem. Deze heeft de kortste wachtlijsten op het moment!

Sterkte allemaal, het is niet niks!

liefs

[Anne]

Hey Jet,
welkom hier! en bedankt voor je brichtje!
Toevallig dat je ook in gent zit.. hoe ging het intake gesprek? wij hebben 6 januari pas intake gesprek dus tese nog niet..
ben benieuwd hoe je de intake hebt ervaren.

Snippie, van harte gefeliciteerd! bedankt voor je berichtje! fijn dat het voor jullie goed heeft uitgepakt!

Ruthje, bedankt voor je lieve berichtje hier...zie dat jij door bent naar de volgende ronde.. jammer... het zag er zo goed uit voor je!
Lijkt me zo frustrerend dat het nog niet lukt met donor zaad... is natuurlijk minder kans omdat het via iui is.. maar toch.. ben je eindelijk aan de beurt.. laat een zwangerschap nog op zich wachten... kus voor jou meid!

Emmie, ik zou inderdaad ook gewoon een afspraak maken bij gent.. je kunt inderdaad altijd nog afzeggen! ik belde naar gent toe en ze vroegen alleen mijn naam, geboortedatum en hup.. ik had een afspraak..
heb een vragenlijst via de post gekregen en deze moet ik invullen... gewoon algemene vragen..
ben erg benieuwd naar januari.. maar het duurt nog zo lang.. pfff geduld geduld geduld.. dat hebben we al dik 2 jaar!!! :-)

Liefs Anne

[Katy]

Dag mevrouw Bril,
jullie situatie is zo herkenbaar! Ook wij hebben zoveel twijfels over ICSI dat we er zelfs aan denken om direct tot adoptie over te gaan, ook een leuke optie natuurlijk. Ook wij hebben het gevoel dat wij de enigen zijn die twijfels hebben over deze toch nog niet zo vaak gebruikte techniek. Ik ben dus zeer blij om ook eens 'andere' reacties te lezen. Mensen proberen vaak de juiste dingen te zeggen, maar toch voel ik me vaak niet begrepen. Maar hier wel, mercietjes dus.
En ook dank u aan Eef: je reactie ligt hier uitgeprint op mijn bureau, je bekijkt het zo nuchter maar ook zo hoopvol. Ik ga jouw verhaal proberen in mijn achterhoofd te houden als we echt onze beslissing moeten gaan nemen.
Veel groetjes en succes nog.

[Katy]

Dag allemaal trouwens,
had niet door dat er ondertussen nog meer reacties waren dan enkel p. 1. Ik ben blij wat lotgenootjes te hebben gevonden. Groetjes en tot gauw.

[Emmie31]

Hallo allemaal,
Ik ben wederom erg niet-blij teruggekomen van het ziekenhuis. Heb het idee dat onze arts telkens niet weet wie we zijn, ze is in de computer aan het zoeken naar de testuitslagen (dus gaat onvoorbereid het gesprek in, enz) Uiteindelijk hebben we haar maar uit de ellende geholpen en zelf onze resultaten van de uroloog verteld.
Zij bleef een beetje bezig over Nijmegen, omdat het ziekenhuis daar afspraken mee heeft. Volgens haar was het niet waar dat ze met TESE in het buitenland verder zijn. Maar ik hecht niet echt al te veel waarde aan wat zij zegt. Ze heeft er al een paar keer naast gezeten, dusss... Zij spiegelt ons steeds voor dat we er nog "best goed" voorstaan. Daar heb ik echt helemaal niks aan...

Verder adviseerde zij ook sowieso de intake te gaan doen(net als jullie) en daarna kijken of we afspraak voor de daadwerkelijke tese maken... Wat ons op dit moment niet echt duidelijk is, is of ze het zaad gaan invriezen na de tese of dat ze liever proberen een hormonencyclus tegelijk te laten lopen... Weet iemand van jullie dit?

Ruthje, leuk van je te horen en heel veel sterkte en succes met je 2e poging!

Katie, ik denk dat ik op dit moment nog zo'n een beetje de enige ben met ICSI-twijfels... Vandaar dat we ook een afspraak hebben gemaakt bij maatschappelijk werk. De andere meiden hebben (gelukkig) de knoop doorgehakt en gaan er voor.

Groetjes Emmie

[ruthje]

Emmie,
In nijmegen vriezen ze het zaad wat bij een evt tese gevonden word in volgens mij. Want toen mijn lief de tese had hebben ze het verder nergens over gehad qua hormooncyclus etc.
Misschein als ze weten dat er zaad zit dat ze je dan gelijk in de cyclus volgen en dan opnieuw een tese doen...dat weet ik niet.

Gewoon vragen bij de intake. Wij zijn in Nijmegen heel goed opgevangen, ze hebben alles heel goed en duidelijk uitgelegd en we hadden een hele fijne uroloog en gyneacoloog. In nijmegen doen ze dit ook al vanaf 2003, dus ze weten ook wel waar ze mee bezig zijn.

sterkte!

liefs

[Jet]

Ha meiden,

Emmie: hoe was het vandaag? Spannend altijd, weer nieuwe info en een hoop te bespreken. Laat je niet ontmoedigen door een fsh van 21. Ik heb verhalen gelezen waarvan het fsh hoger was en er toch zaad is gevonden en lager waar er geen zaad is gevonden. Het is, denk ik, ben geen arts, niet meer dan een teken dat er een probleem is met de zaadaanmaak. Of er echt wat zit, weet je pas na de tese ingreep. Wat Anne zegt is trouwens waar, het is erg makkelijk om te bellen naar het UZ Gent en een afspraak te maken. Dat is zo gebeurd, alleen het duurt wel een tijdje voor dat je aan de beurt bent. Gewoon doen. In de tussentijd ga je het een en ander verwerken.

Anne: wij hadden een intake eind september. De artsen en verpleegkundigen zijn erg vriendelijk en nemen de tijd voor je, we hebben daar zeker twee uur gezeten. Ze zijn heel eerlijk en hebben ons ieder geval aangegeven dat ze vaker moeten teleurstellen (er wordt niets gevonden) dan dat ze wel bruikbare cellen vinden. Het is echter ene kans die je niet wil laten liggen. Zorg wel dat je op tijd bent want je moet eerst naar de zogenaamde onthaalkassa alwaar je je moet laten registreren en een bedrag van € 100,-- moet betalen. Deze krijg je later terug van de ziektekostenverzekering. Je hebt voldoende tijd om je vragen te stellen. Er wordt ook meteen een afspraak gemaakt voor de tese (er vanuit gaande dat je voor de ingreep kiest) en bloed afgenomen bij beide. jij wordt al voor icsi ingepland, hoewel het dus niet zeker is of er wat wordt gevonden, maar dit voorkomt wederom lang wachten. Wachten duurt lang, ik weet er alles van. Maar je bent niet de enige.

Veel liefs,

Jet

[Jet]

Emmie, het spijt mij. Ik lees nu dat je verslag hebt gedaan van vandaag. Vreemde mededeling van je arts. In België doen ze al een tese voor langere tijd, ze zijn dus deskundig. Als de tese slaagt dan kan er met vers sperma icsi worden toegepast. In Gent doen ze dit niet omdat dit te belastend is voor de vrouw en het invriezen geen kwaliteitsverlies met zich mee zal brengen, althans dit is ons gezegd.

Het doet mij goed contact te hebben met jullie.

Jet.

[Emmie31]

Ruthje en Jet, bedankt voor jullie berichten. Fijn om te lezen dat ook de tese in Nijmegen positief is ervaren.
Het zou goed zijn om idd zeker te weten dat er geen kwaliteitsverlies is na het invriezen. Ik heb ergens (ik weet bij god niet meer waar, ik VERSLOND boeken en sites) gelezen dat niet elk zaad het invriezen en ontdooien even goed doorstaat. Maar dat is waarschijnlijk een vraag voor bij de intake. Als ik jouw bericht lees, Jet, dan geven ze aan dat er geen sprake van is van kwaliteitsverlies.
Het ziet er nu naar uit dat we de adviezen inderdaad gaan opvolgen en een afspraak voor een intake gaan maken. Mocht er uiteindelijk zaad gevonden worden, ben ik nog steeds doodsbang voor de rest van het traject. Het klinkt misschien vreemd, maar omdat ik zo bang ben, zou het me bijna een opluchting geven als er niks te vinden is. En tegelijkertijd heel veel verdriet, omdat het dan definitief duidelijk is dat wij nooit samen een kindje zullen krijgen. (ik hoop dat ik met deze opmerking niemand voor het hoofd stoot, want ik weet dat iedereen juist WEL hoopt op een positieve uitslag)

Liefs Emmie

[Jet]

Hoi,

Emmie, ik begrijp heel goed wat je bedoelt, hoor. Als er zaadcellen worden gevonden, betekent dit nog een lang & zwaar icsi traject. De arts vertelde ons dat ie niet altijd weet wat hij patiënten nu moet toewensen. Het onzekere traject van icsi of de uitslag die zekerheid biedt dat er geen zaadcellen zijn en er andere keuzes gemaakt moeten worden.
Geeft niets dat je je twijfels opschrijft, kan me er alles bij voorstellen.

Liefs,

Jet

[Emmie31]

Hoi Jet,
Ben blij dat je het begrijpt. Die arts van jullie slaat wat mij betreft echt de spijker op zijn kop. Gaat het wachten jullie nog een beetje goed af? Ik hoop dat je genoeg afleiding hebt, maar waarschijnlijk zal dat wel lukken in de drukke decembermaand straks. Ik vind het trouwens echt heel dapper en getuigen van veel kracht dat jullie ervoor gaan.

Liefs Emmie

[ruthje]

Emmie,

Ik voelde het destijds bij de TESE net zoals jij...
Ik was ook doodsbang voor wat er misschien komen zou...kon me niet voorbereiden op hetgeen misschien zou gebeuren...en alle andere nare uitslagen waren ook nog niet verwerkt.
Mijn hoofd liep over, en daardoor krijg je die gedachtes en gevoelens. Veel sterkte!!

liefs

[Anne]

Hey meiden,
Hier ben ik weer even...
Emmie, wat een rare arts zeg.. het geeft je geen lekker gevoel als een arts zich totaal niet voorbreid op het gesprek...
Ook vreemd dat ze aangeeft dat ze in het buitenland niet verder zijn... in nijmegen zijn ze inderdaad vanaf 2003 al bezig, dus ze weten heus wel wat ze doen..
De belangrijkste verschillen zijn, dan gent bijvoorbeeld, al sinds 1996 wordt hier TESE uitgevoerd en ze zijn al 2 stappen doorgegroeid in hun techniek. omdat het lange tijd in nederland "verboden" was zijn ze er in 2003 mee begonnen in onderzoeksvorm. je moet je geboren kind namelijk elk jaar terug laten komen voor een medische check en onderzoek.. dit tot zijn 18e levensjaar.
Ook maken ze in nederland 1 punctie bij een tese terwijl ze er in duitsland en gent 3 maken.. volgens hun cijfers vergroot dit de kans tot het vinden van cellen. er zijn zelfs mensen geweest in duistland waarbij cellen zijn gevonden terwijl ze in nederland niet zijn gevonden..
Dit is voor ons een reden om niet in nederland te gaan.. MAAR er zijn genoeg verhalen dat het in nijmegen wel goed is en wel gelukt is hoor! als je tijfeld kun je ook gewoon in nl gaan en mochten ze niks vinden bij de tese kun je een 2e opinion doen in duitsland of belgie..
Maar goed dat jullie besloten hebben voor de tese te gaan! ik begijp je gevoelens erg goed... maar de hoop dat ze iets gaan vinden moet je niet verliezen hoor!! het klopt.. het traject van ICSI zal zwaar zijn.. maar zou het niet geweldig zijn als he na dit traject beloond wordt met een zwangerschap? die wens is voor mij zo sterk dat ik voor mezelf denk... Als het zaad gevonden wordt..... KOM MAAR OP MET DIE ICSI! :-)

Jet, bedankt voor je uitleg over de intake in gent! 100 euro afgeven wist ik niet! zal zorgen dat ik het mee heb! thanx! fijn dat ze zo de tijd voor je nemen... en klinkt heftig dat ze gelijk de icsi ook plannen! op zich erg goed natuurlijk! maar dan wordt het allemaal wel heel erg "echt" he...
Zie dat jullie 2011 de tese hebben.. wanneer als ik vragen mag? of weet je dit nog niet.. en hoelang erna heb je de icsi? of is dat meestal gelijk de maand erna..
Fijn om te horen dat er geen kwaliteitsverlies is bij het invriezen van zaad! dit wist ik ook niet.. weet wel dat je kon kiezen tussen directe tese (dus tese terwijl het eitje al ligt te wachten om ingespoten te worden, of inderdaad via invries... denk dat het bij ons gewoon invries wordt.. stel je ondergaat de hormonen behandeling van icsi en dan wordt er geen zaad gevonden.. en 2 keer een tese zie ik mijn vriend echt niet doen! ach 1 ding tegelijk en eerst maar de intake afwachten en hopen dat de tese niet lang erna is!

We gaan echt alle drie gelijk op he.. erg toevallig en fijn!

Liefs Anne

[Emmie31]

Hallo allemaal!
Ruthje, fijn om te horen (nouja, fijn.. Je snapt 'm wel, denk ik) dat ik niet de enige ben die het zo ervaart. Bedankt voor je sterkte-wensen! Ondanks alles gaat het best goed hierzo. Wanneer mag jij voor de 2e keer? Of ben je al geweest inmiddels?

Als ik heel eerlijk ben denk ik de laatste tijd vaker "als het zo moet, dan misschien maar beter niet". Het neemt niet weg dat ik het natuurlijk heel erg vind allemaal... Vriend en ik zijn er allemaal nogal moe van. We hadden het maken en dan hopelijk krijgen van een kind ons ZOOO anders voorgesteld. Ik probeer voorzichtig al wat aan het idee te wennen dat het waarschijnlijk niet voor ons weggelegd is. (en dan komen ze op straat opeens uit ALLE hoeken en gaten, die vrouwen met kinderwagens :-()
Volgens mij kan niemand nog een touw aan mij vastknopen (ik zelf soms ook niet ;-)), want als laatste zei ik dat we waarschijnlijk toch de afspraak voor de intake zouden gaan maken. Op dit moment beperk ik me nog steeds tot de gesprekken met de maatschappelijk werker van het ziekenhuis, waar ik een erg goed gevoel bij had. Verstandelijk vind ik dat iedereen gelijk heeft die zegt "je kan toch gewoon zo'n afspraak maken en je goed laten informeren?" Dat vind ik zelf ook, maar waarom schuif ik het maken van die afspraak dan maar zo voor me uit??? Ik ben meestal best wel van "meteen aktie ondernemen", maar nu laat ik het toch behoorlijk afweten. Misschien dat ik er toch niet helemaal achter sta, of er nu niet klaar voor ben?

Misschien is mijn wens dan ook niet zo erg sterk als die van Anne, vraag ik mezelf af. Vriend wil de tese wel doen als ik het wil. Als ik het niet wil, heeft hij er ook vrede mee... Makkelijk zijn ze toch, he, die mannen? ;-) Anne, Jet en Ruthje, ik vind het echt heel fijn dat jullie met mij delen wat jullie allemaal weten en ervaren. Dat helpt me echt! Ik hoop zooo erg dat alle bloed, zweet en tranen beloond zal worden met een hele mooie baby voor jullie alledrie.
Een heel fijn weekend!
Liefs Emmie

[Emmie31]

Oja, kregen jullie ook een mail of je mee wilt doen aan een enquete "waar zwangere vrouwen behoefte aan hebben"? En een paar dagen geleden ook al voor een aanbieder van goedkope zwangerschaps- en ovulatietesten.. Dan wordt 't er weer ff ingewreven, he...? -X-

[Anne]

Hey,
Ja die mail kreeg ik ook! Van dit forum.. Misschien kunnen ze niet filteren ofzo. Maar wordt er wel even ingewreven zo ja!
Je ziet zoiezo overal waar je kijkt nu kinderwagens... Wordt er soms echt gek van!
Vervelend dat je die twijfel steeds hebt emmie! Wat als je nu met je mannetje goed gaat praten over donorzaad? Misschien staan jullie daar toch
Onbewust veel meer voor open. Dan heb je deze "ronslomp" ook niet....
Liefs Anne

[Emmie31]

Hey Anne!
Wie weet dat hij er in de toekomst positiever tegenover gaat staan. Maar nu moet hij er niet aan denken en wil hij er niks van weten. Over een tijdje zal ik het weer eens aansnijden. Ik probeer ook veel met andere dingen bezig te zijn de laatste tijd. Weet niet zo goed of het soms een vlucht is of gewoon op een "gezonde" manier zoeken naar afleiding.

Voor jullie begint de intake zo langzamerhand trouwens wel dichterbij te komen, nu. Nog maar een maandje wachten. (al voelt het waarschijnlijk nog als een HELE maand ;-)) Is je vriend erg zenuwachtig?
Groetjessss

[Anne]

Hey, ja voor ons komt tie eraan. Ja we zijn wel een beetje zenuwachtig en benieuwd wat ons te wachten staat. Ik hoop dat ze het positief inzien
En ons wat hoop op slagen kunnen geven. Dan weet ik toch meer waar we het voor doen. Hij ziet wel erg op tegen de tese..
Omdat het natuurlijk wel een erg gevoelige plek is.... Maargoed.. We laten het over ons heen komen.. Tis vast in goede handen ;-)
X

[ruthje]

TESE vond mijn lief ontzettend meevallen, half uur na de ingreep zat ie alweer boterhammen te eten.
2 uren na de ingreep mochten we naar huis, en het voelde net alsof hij een trap in zijn ballen had gehad.
Wondje is heel klein en heelde erg snel. Trok af en toe wat met bepaalde bewegingen maar na 2 dagen deed lief alweer alles.
Uiteindelijk viel het enorm mee, en het liteken is nagenoeg onzichtbaar.

Sterkte met de TESE en alle spanningen die erbij komen kijken.

liefs

[Emmie31]

Ruthje, wat een fijn berichtje weer! En ik maar denken aan zo'n groot litteken op de bal van die (toch al) arme jongen... 2 dagen om te herstellen valt reuze mee.
Sterkte met het wachten tot de 15e! 't Zou het beste sinterklaascadeau ever zijn...

Anne, jij en vriend ook een beetje gerustgesteld? Hij is idd vast in goede handen; eerst in het ziekenhuis en daarna natuurlijk bij jou. Kun je mooi extra lief voor hem zijn. Als hij er nu al erg tegenop ziet, valt het misschien allicht mee.

[ruthje]

Emmie, het wondje was 1.5 cm en nu het een liteken is is het nog maar 0.5 cm en bijna onzichtbaar.

liefs

[meissie84]

hallo meiden.. wij wachten ook op tese @ nijmegen.. manlief heb azoospermie reden hoge FSH & kleine testikels ik hoorde ook dat t allemaal wel meevalt.. maargoed als we er een baby mee krijgen is t allemaal wel waard toch

liefs

[meissie84]

emmie ik herken mijn vriend een beetje in de jouwe

toen na een jaar proberen t bij ons niet lukte..
zei mn vriend.. je moet niet denken dat ik me laat onderzoeken hoor
uiteindelijk wel gedaan
t bleek aan hem te liggen en tese zou onze enige hoop zijn
hij wou het echt niet.. voelde zich vreselijk en toch wilde die ervoor gaan

liefs

[Anne]

Hey emmie,
Ja dankzij ruthje wel weer gerustgesteld haha. Thanx! Ach het is het enige dat hij hoeft te doorstaan. Zal hem nog eens opnoemen wat wij allemaal moeten doorstaan via icsi,hormonen,zwangerschap en bevalling haha hij moet niet zeuren ;-)

Hoi Meissie84 welkom hier! Vervelend dat jullie ook voor tese moeten.. Mijn vriend was ook zo dat hij geen onderzoeken enzo wilde. Dat ging hem allemaal te ver.. Toen het na een jaar niet lukte gaf hij aan dat hij pas over nog een jaar wilde onderzoeken. Uiteindelijk hebben we dit na anderhalf jaar gedaan en hoorde we ook dat het aan hem lag, azooospermie, echter zijn zijn testikels wel goed en hormonen ook.. Dus ze denken dat er een blokkade zit... Hoop het maar!
Wanneer moeten jullie voor tese? Intake @nijmegen al gehad?

Liefs Anne

[Anne]

Oo typte net een heel verhaal.. en kreeg error bij plaatsen… dan maar weer opnieuw.

Emmie, ja ben inderdaad weer een beetje gerustgesteld door Ruthje.. thanx Ruthje!

en *ach.. ik vind ook dat hij niet zo moet zeuren haha. zal hem nog eens aangeven wat wij vrouwen allemaal moeten doorstaan bij ICSI, hormonen, zwangerschap en bevalling.. dus dan valt een sneetje van 1,5 cm best wel mee.. haha.

Meissie84, welkom hier! vervelend dat jullie ook voor een tese moeten gaan.

En wat goed dat je vriend hier toch voor wil gaan.

Mijn vriend wilde ook echt geen onderzoeken e.d. doen hoor.

toen we een jaar gestopt waren zei hij ook, we wacthen nog wel een jaartje.. uiteindelijk na bijna 2 jaar toch de onderzoeken in gegaan.

Het ligt ook aan hem.. azooospermie.. alleen zijn bij hem de testikels en de hormonen wel goed.

Dus ze denken aan een blokkade. Hopelijk valt het dus mee…

Wanneer gaan jullie voor een tese? En heb je de intake @nijmegen al gehad?

Liefs Anne

[meissie84]

ja ik snap je heel goed hoor!!
ik herken mijn vriend ook in de jouwe

toen het niet lukte zei de mijne je moet niet denken dat ik na t ziekenhuis ga hoor
dan maar geen kinderen
toch verleg je je grenzen
toen ze vertelde dat het aan hem lag.. storte zijn wereld in
hij voelde zich alles behalve een man
en hij is nu zelf degene die zegt.. we krijgen een kindje dat is zeker
of via tese of via KID
ik heb van rutje ruim een jaar gelee ( toen wij beide nee tegen KID zeiden)
een zin geleerd, en nooit weer vergeten
'Een kind is het resultaat van zijn opvoeding'

wij hebben op 20 dec de intake/onderzoeken @ nijmegen
de daadwerkelijke tese zou dan rond apriljuni zijn
wij hebben ons vandaag ook weer door tip van rutje op de KID lijst gezet ivm de lange wachten mocht tese bij ons niet slagen

wat gaan jullie nou precies doen?

[Jet]

Hallo meiden,

Het is even geleden dat ik iets van mij het laten horen, maar door drukte is het er niet van gekomen. De weken gaan nu hard, gelukkig.

Anne: mijn partner heeft de tese op 6-01-2011 in Gent, dus wij zijn dezelfde dag in Belgie. Jij voor de intake en wij dus een stap verder. Bij onze intake in september is ook afgesproken dat als er zaadcellen worden gevonden het icsitraject in februari begint. Het wordt dus heel erg spannend allemaal. Volgende week gaan we ook naar Gent om bloed te laten prikken.

Emmie: hoe gaat het nu met je? Nog steeds aan het nadenken? Ik begrijp het allemaal heel goed wat je doormaakt. Heel veel sterkte. Zet je gedachten maar hier neer, je vindt hier zoals je ziet de nodige lotgenoten. Je staat er niet alleen voor.

Veel liefs,

Jet

[lief klein meisje]

hoi meiden

wij hebben vrijdag te horen gekregen dat er weer geen zaad is gevonden bij mijn vriend. bij mij is er geconstateerd dat ik pcos (geen eisprong) heb. de fertiliteitsarts zei dat ze ons een nieuw zaadonderzoek wil besparen en ons doorverwijzen naar radbout te nijmegen voor tese / icsi behandeling. zijn er mensen die er wel goede ervaringen hebben met dit ziekenhuis? of moeten we erover nadenken om meteen naar belgie te gaan. morgen krijgen we de uitslag van mijn vriend zijn bloed waaraan ze kunnen zien of het in de aanmaak of aan een blokkade ligt.

hopelijk hoor ik snel van jullie

liefs

[Emmie31]

Hey meiden!
Daar ben ik ook weer ff! Jet, wat fijn dat het nu allemaal zo snel gebeuren gaat.. Eindelijk. Eerst bloed prikken en dan is het alweer tijd voor jullie tese! En de ICSI is ook rap daarna gepland, zeg... Goed dat je het ff druk hebt, dan vliegt alles helemaal zo voorbij. Straks de kerstdrukte weer, oud en nieuw en dan is het al zover.

Meissie, jij bent ook al best snel aan de beurt in Nijmegen, lees ik. Heel veel succes alvast. Ben benieuwd of je daar nog nieuwe dingen gaat horen.

Lief klein meisje, ik hoop echt voor jou dat het een blokkade is, sterkte morgen.

Hier gaat alles goed, heb veel afleiding in de vorm van verhuizing binnenkort, dus ik ben d'r ff wat minder mee bezig allemaal. Volgende week mogen wij weer langskomen in het ziekenhuis voor een gesprek. We hebben een opdracht meegekregen. We moeten nl. gaan bedenken hoe ons leven eruit zal zien zonder kinderen en wat voor kansen en mogelijkheden er dan zijn. Ik heb nog niet echt veel bedacht, je bent toch een tijd bezig geweest je voor te stellen hoe het zou zijn om kinderen te krijgen en al de andere dingen zijn dan minder belangrijk en interessant.
Financiele onafhankelijkheid is in ieder geval wel iets wat ik dan helemaal houdt, want (veel) minder werken zie ik dan niet snel gebeuren. Het grote gat waar ik inviel na het slechte nieuws begint gelukkig wel wat minder diep te worden en ik begin er langzaam uit te klauteren. Ik zie de tese + ICSI nog steeds niet zitten op dit moment.
-X-

[meissie84]

hee lief klein meisje

wat heftig joh dat er problemen bij jullie beide zijn
vind het al frustrerend dat t bij mn man is

wij hebben in ons eigen ziekenhuis wel eerst laten onderzoeken waarom mijn man
geen zaadjes heeft
bij de uroloog kwam het eruit Fsh 36.8 en kleine testikels

dus bij ons was alleen 'tese' mogelijk

maar ik geloof dat als het een blokade is dat pesa ook mogelijk is toch?
want dan zul je naar meer ziekenhuizen kunnen dan alleen nijmegen
waar wellicht minder lange wachtijd is?

ik heb me in aug laten inschrijven in nijmegen en we hebben intake/onderzoeken op 20 dec
de daadwerkelijke tese zal rond april/mei zijn

dus weet niet of je man eerder in je eigen ziekenhuis terecht kan? iig voor waarom is er geen zaad?

groetjes

[lief klein meisje]

vandaag de uitslag gekregen van mijn bloed (slik nu tyrax omdat er een hormoon in mijn schildklier iets te hoog was). dit was nu goed en moet door blijven gaan met die tabletten.
ook de uitslag van mijn vriend te horen gekregen. zijn testosteronwaarde was wat verhoogd en ze denken dat het misschien toch aan de aanmaak ligt. dus dan wordt het tese. mijn vriend heeft tien hij klein was een liesbreuk gehad en waarschijnlijk ligt het hier ook aan. uitgelegd dat we besloten hebben gelijk naar gent te gaan ipv nijmegen. dit vond ze goed. de verwijzing krijgen we met de post thuisgestuurd.
ook maar gelijk naar de cz geweest en uit weest te vragen hoe het gaat met de vergoedingen. het 1e consult kan zoiezo en als we daar zijn moet de arts een formulier voor aanvraag tekenen voor goedkeuring.
er komt ontzettend veel op ons af had niet gedacht dat het zo slopend zou zijn voor ons pff.

liefs

[ruthje]

radbout te nijmegen voor tese / icsi behandeling. zijn er mensen die er wel goede ervaringen hebben met dit ziekenhuis?

Mijn man en ik hebben in Nijmegen het TESE/ICSI traject doorgemaakt. Ik ben zeer goed te spreken over dit ziekenhuis, heel persoonlijk, eerlijke informatie, weten wat ze doen, goede uitleg en uiteindelijk kwam er bij ons niks uit de TESE..lief onvruchtbaar, dus geen ICSI.
Goed opgevangen in het radbout, en doorgestuurd naar het zh met toendertijd de kortste wachtlijsten voor KID, mét brief van de gyn in radbout met alle gegevens.

liefs

[meissie84]

liefklein meisje

wat heftig!!
wij hadden eerder ook besloten om t niet in NL te doen
maar dan voor dusseldorf

persoonlijk vond ik t daar allemaal raar gaan
ik kreeg van mn ziekenfonds ook idd de goedkeuring
maar let wel op dat je alles op de nederlandse kosten vergoed krijgt
en tis in t buitenland duurder dan in NL
en wij moesten alles voorschieten

in NL zie je niks van kosten omdat t ziekenhuis de rekening na je ziekenfonds stuurd
dit was voor ons toch redenen om voor NL te gaan

en op t goeie advies van rut hebben ook wij voor nijmegen gekozen!!

wij hebben 20 dec intake voor de tese

ik weet wat je doormaakt.. tis slopend..

in ieder geval sterkte en s6!!

[lief klein meisje]

hello dames

vandaag naar gent gebeld voor 1e consult. ze zijn daar zo lief en en aardig daar kunnen ze hier veel van leren!!
1e afspraak staat gepland op 24 januari en dan krijgen we een gesprek met de professor en bloedonderzoek. we krijgen alle info nog thuisgestuurd over de afspraak en het onderzoek.

liefs

[Jet]

Hallo ladies,

Lief klein meisje: Ik herken zo goed wat je zegt, ik vond ook de ontvangst erg hartelijk en vriendelijk. Wel zijn ze goudeerlijk en wordt er niet om de hete brij heen gedraaid. Fijn dat je al snel terecht kan. Mocht je nog vragen hebben dan laat je het maar hier weten.

Ruthje: wat een spannende dagen, ik hoop zo dat jij dit forum met goed nieuws mag verblijden!!

Anne: hoe gaat het met je? Ook de dagen aan het aftellen?

Emmie: wat schrijf je ontzettend lief en prettig. Je kan je gedachten volgens mij goed op een rijtje zetten. Een verhuizing is zeker een afleiding, en het maakt dat je niet de hele tijd met dit ' gedoe' bezig bent. Heel dapper om te zien (lezen) welke keuze jij voor nu maakt en hoe je daar mee omgaat.

Liefs,

Jet

[Emmie31]

Ha die Jet,
Bedankt voor je compliment! Ondanks dat wij zelf nu niet voor de TESE gaan vind ik het heel fijn om hier van gedachten te wisselen. Ik ben echt zo benieuwd hoe het allemaal zal gaan verlopen en of er successtories gaan volgen. Ik hoop het echt.. Wie weet krijg ik daar ook nog een positieve boost en misschien trekt het ons over een tijdje over de streep. (ik denk in onze situatie, naast het feit dat ik enorm opzie tegen alles, ook dat het waarschijnlijk toch niet lukt. Ik hoop dat mijn gebrek aan vertrouwen in het slagen van TESE + ICSI door jullie keihard onderuit gehaald wordt)

Ik was met mijn vriend (IT-er) trouwens aan het geinen dat de arts die tese doet eigenlijk een soort hacker is. Vriend is zo extreem goed beveiligd tegen kopieeren dat er een hacker aan te pas moet komen... Dan moet hij toch wel een heel speciaal exemplaar zijn, niet??

Fijn om te lezen dat er weer meer goede ervaringen zijn opgedaan in Gent, trouwens.

Hebben jullie trouwens ook dat jullie een beetje apart tegen je eisprong zijn aan gaan kijken? Zo van... "leuk, dat je d'r weer bent deze maand, maar ik heb er geen zak aan". Al die jaren van onnodige eisprongen... Ook al ligt het niet aan mijzelf dat het niet lukt, was ik toch wel teleurgesteld in mijn lichaam, omdat het niet kan doen wat "normaal" wel mogelijk is. Beetje vreemd dat ik het dan op mezelf betrek, maar dat is wel zo.

Liefs Emmie

[Eef82]

Ha meiden,

Aan het begin van deze topic heb ik even meegeschreven over de twijfels bij ICSI.
Het is en blijft een lastige keuze. Het is mooi dat de techniek zich steeds verder ontwikkelt, zodat er meer mogelijkheden zijn om zwanger te raken. Tegelijkertijd is het 'eng' om voor de techniek te kiezen wanneer iets normaliter zo een puur natuurlijk proces is. Wij hebben er eigenlijk een beetje blind voor gekozen, maar toch wil ik jullie graag een foto laten zien van 'het resultaat', nu 7 weken oud. Wat een wonder, zeker als je bedenkt dat hij als embryo in de vriezer gelegen heeft! Het is bizar, maar hij eet, poept, plast, huilt, lacht, niest, hoest, slaapt en gaapt. Alles wat een mens doet dus.

Ik wens jullie heel veel succes met jullie keuzes en (al dan niet) met de behandelingen!! Ik hoop dat jullie allemaal op een dag zo'n mooi wondertje in jullie handen mogen krijgen!

[lief klein meisje]

hoi meiden

ik las net dat als je in gent behandeld word je alles eerst voor moet schieten.
klopt dit of kan je aks je een europees pasje hebt van cz zo doorgeven dat je zelf geen rekening ziet??
cz heeft een contract net gent dus was me dit even af aan het vragen hihi

liefs

[Emmie31]

Eef, wat een prachtig kind! Van harte gefeliciteerd! Ik kan me nog herinneren dat je meeschreef idd. Wat fijn zeg dat het allemaal goed gegaan is! Is jouw zoon ook geboren na tese?
Geniet ervan in ieder geval!


Lief klein meisje, volgens mij hoef je niks voor te schieten behalve die 100 Euro aan het begin. Je moet volgens mij een begroting vragen en die goed laten keuren. (i.i.g. tot zover had ik het uitgezocht)
Succes!

[ruthje]

kopie van kopie van kopie,

Haai dames,

Mijn pc was gecrashed, heb nu net een andere! Meteen online dus om te vertellen dat de 2de ronde ook is mislukt...
Jammer de bammer, nu wachten tot februari aangezien mijn ei ergens begin januari valt en de afdeling dan dicht is...
Dat word dus kerstborrelen en nieuwjaarsborrelen :mrgreen:

liefs

[Jet]

Ruthje: wat spijtig voor jullie. Toch weer een klap. Maar je gaat voor ronde 2 lees ik, mooi, groot gelijk! Hele fijne dagen.
Lief klein meisje: het klopt dat je in eerste instantie moet voorschieten tenzij je een zogenaamd E112 formulier van je verzekeraar krijgt, dit is een soort machtiging dan hoef je ter plaatste niet voor te schieten. Heb je dit formulier dan moet je je er wel op voorbereiden om voor te schieten.

Eef, wat een mooi kind! Goed om een mogelijk resultaat te zien. Dnak je wel voor het medeleven.

Aan alle meiden, fijne dagen en ik hoop nog veel van jullie te lezen de komende weken, kan de steun goed gebruiken.

Liefs, J.

[Emmie31]

Ruthje, wat jammer zeg! Goed dat je lekker gaat borrelen nu het nog kan ;-)
Ik kan er ook wat van tegenwoordig, haha..
Ik wil iedereen hele fijne dagen wensen. De witte kerst is ons i.i.g. wel gegund!
Jet, hou je taai! Heel veel succes met de laatste weken!

[Anne]

Hey Meiden,
al weer even geleden, maar heb gelukkig veel afleiding door drukte! ;-)
Het komt steeds dichterbij.. alleen heb ik 2 weken geleden een brief gehad dat de intake een week wordt verschoven! dus niet de 6e maar de 13e.. pff kan er ook nog wel bij haha. wacht al zo lang..... dus nog 3 weekjes... ben erg benieuwd..
Ik ben het helemaal met degene eens die gent hebben gebeld.. ze zijn zooo vriendelijk.. ik belde.. kreeg een vraag of 3 denk ik.. en hup.. afspraak gepland.. moet je in nederland eens proberen.. dan krijg je een waslijst met vragen waarom je een afspraak enzo wilt.. ik vind gent dus ook super fijn!
Toen ik belde of het echt niet eerder dan die 13e kon, deed ze erg haar best om te kijken of er nog een gaatje was.. maar helaas.. uit haar zelf zei ze dat ze me op een lijst zet voor het geval er iemand afbeld..

Ik heb van CZ begrepen dat je alleen die 100 euro voor moet schieten. en dat het 1e consult zoeizo direct vergoed word. en die 100 euro krijg je later terug.
Dan vult de arts een begrotingsformulier in en stuurt deze voor akkoord naar CZ.. deze wordt dan in 99 % van de gevallen goed gekeurd en dan hoef je niets meer voor te schieten.. zou een beetje duur worden dan.. aangezien de behandleing rond de 2000 euro per keer is ;-)

Ruthje, wat balen van je 2e kid ronde zeg!! hopen op 3keer scheepsrecht :-) hoeveel rondes krijg je eigenlijk vergoed? is dat hetzelfde als bij iui een stuk of 6?

eef, jij geeft ons weer hoop!! ik wil ook!!! :-) viel de ICSI bij jou tegen? ik geef de hele tijd bij de arts aan dat ik daar echt niet bang voor ben en een gat in de lucht spring als er zaad gevonden word.. en kom maar op met die ICSI! :-) maar vaak zeggen ze dan dat het zwaar is en ik me er niet in moet vergissen enz enz.. ja zal ook wel zwaar zijn, maar mijn wil voor een kleintje is denk ik veel groter.. hoe heb jij dit ervaren?

Nou meiden! heeeeeeeeele fijne feestdagen! geniet er van! lekker borrelen en eten! haha.

Liefs Anne

[ruthje]

Hoi Anne,
Wij doen 6x IUI-D in eigen cyclus zonder hormonen. Is het dan niet gelukt krijg ik een hsg en dan mag ik nog 6x IUI-D met hormonen doen.
Is het dan nog niet gelukt dan word er een gesprek gepland en zijn er 2 opties. Of stoppen met alle behandelingen, of IVF-D/ICSI-D.

We wachten wel af wat er gebeurt..ik sla deze cyclus over omdat mijn ei hoogstwaarschijnlijk valt als de afdeling dicht is. En dan wil ik al dat geklooi met testen etc niet als de kans erg groot is dat mijn ei op de verkeerde dag komt.
Geeft me enorm veel rust. Ik dacht...joh, KID dat doen we wel ff...maar het doet me toch meer dan ik voorheen had ingeschat.

liefs

[Eef82]

Anne, tja, wat is 'zwaar'... Het hele proces van mislukte pogingen, het misschien niet kunnen krijgen van kinderen, de onderzoeken en spanningen etc. is zwaar! Voor ons was het gewoon vanzelfsprekend dat we het zouden proberen via alle opties die ons geboden zouden worden. De behandeling op zichzelf (het spuiten, de echo's, de punctie, de tp's e.d.) vond ik niet zwaar ofzo. Wel zwaar is het wachten en natuurlijk de teleurstelling als het niet gelukt is. En de klap dat het niet gelukt was, was groot ja. Met name omdat je nu écht een kans had, en het dus niet is gelukt. Waar eerst hoop was, zijn er dan weer twijfels: gaat het ooit wél lukken? Of is er, behalve bij mijn man, bij mij toch ook nog iets mis??

Maar ik moet zeggen: sinds ik zwanger was en nu helemaal, ben ik het verdriet, de pijn, de onzekerheid e.d. zo goed als "vergeten". Het is allemaal zooooo de moeite waard geweest! Ik ben overigens zwanger geraakt van een cryo die over was van de eerste behandeling.

Meiden, vorig jaar met kerst - vlak daarvoor was onze eerste poging mislukt - zijn wij voor de "gezelligheid" weggevlucht naar een vakantiehuisje en hebben daar ons verdriet verwerkt. En zie ons; dit jaar vieren we kerst met ons wondertje in onze handen!

Houd hoop; ik duim voor jullie allemaal dat jullie volgend jaar kerst zwanger zijn of een kindje in handen hebben!!

[lief klein meisje]

hoi ladies

vande week bericht gekregen dat de afspraak doorgaat de 24e januari. wat een groot ziekenhuis is dat zeg pff zal wel een gezoek worden maar komt goed. van de cz de aanvraagformulieren binnen gekregen om in te laten vullen.
verder iedereen een hele fijne kerstdagen en vooral een goei 2011 en hopen dat onze dromen uitkomen

liefs

[Emmie31]

Hallo allemaal,
Ik wil jullie een hele fijne avond wensen morgen. Geniet van de champagne of andere lekkere drankjes nu het nog kan en dat alle wensen uit mogen komen in 2011!

Hier is op zich weinig nieuws. We hebben afgesproken alles voorlopig te laten rusten tot mei. Ff een half jaartje time-out. In mei hebben we een gesprek gepland staan en hopelijk hebben we de zaken dan helder. We willen voor nu gewoon ff rust. Niet nog meer mogelijk slecht nieuws, we hebben onze portie wel ff gehad.
Ik ga me voorlopig richten op zaken die ik wel in de hand heb en ik hoop er binnen dat half jaar achter te zijn of we achter de behandelingen kunnen staan en het kunnen opbrengen er voor te gaan of niet. Nu kan ik dat gewoon sowieso niet. Ik zie er veel te erg tegenop.

Jet, mocht ik je van te voren niet meer spreken hier, heeeeeel veel succes de 6e!!
Anne, jammer dat het is uitgesteld. Gelukkig is het te overzien.

Liefs Emmie

[Jet]

Dag meiden!

Uiteraard allemaal een fijne jaarwisseling. Even de zorgen op zij zetten en vanaf morgen weer met goede moed verder gaan!

Emmie: noem het maar weinig nieuws...het is een besluit en een dapper besluit. Hoe je het verwoord komt op mij heel helder over. Je doet er goed aan om naar je gevoel te luisteren en even alles te laten
bezinken. Het zijn heftige maanden geweest en de behoefte om tijd te nemen is erg herkenbaar. Ik hoop dat je nog wel actief blijft op deze site, je bijdrage is erg plezierig. Maar als je dat niet blijft, is dat begrijpelijk. Je schrijft dat je in mei een gesprek hebt. Mag ik vragen met wie. In ieder geval wens ik je alle sterkte toe voor het regelen van je zaken. Is de verhuizing trouwens naar wens verlopen?

Anne: ook wij zijn gebeld met de vraag of het een week verschoven kon worden. Wij zijn blijkbaar bij dezelfde arts onder behandeling. Ik heb aangegeven dat een week later praktisch gezien niet uitkwam. Dus we zijn volgende week aan de beurt en moeten dan een paar dagen later terug komen voor de uitslag. Het is dus in tweeën geknipt. Houd er rekening mee dat parkeren niet makkelijk is en dat je daar meestal enige tijd aan kwijt bent. Succes de 13e!

Eef: dank je wel voor dat mooie bericht, dat geeft ons weer moed.

Oké, meiden, een fijne avond en de beste wensen voor het komende jaar!

Jet.

[Anne]

Emmie,
inderdaad goed nieuws.. je hebt min of meer een beslissing genomen.... om even de tijd te nemen voor jezelf.... het is goed om af en toe een stap terug te doen.. het geeft je de moed om er straks 2 vooruit te doen... heel veel succes de komende tijd en richt je lekker op andere leuke dingen waar je grip op hebt..
Ik hoop je in mei terug te zien!
en hopelijk lees je dan goede ervaringen van mij en Eef, zodat wij je kunnen helpen..

Eef, ja ik denk dat we dan bij dezelfde zitten..Ik zit bij Prof. Dr Gerris. vervelend dat je 2 keer moet dan! woon je in de buurt van Gent? voor mij is het echt 3,5 uur rijden ofzo dus niet praktisch om 2 keer te gaan.. maarja moet er maar aan wennen want tijdens een traject zal ik er toch veel heen moeten denk ik..
wanneer heb je nu de afspraak deze week? en gaan ze dan al de TESE echt doen? ik dacht dat je daar altijd direct de uitslag van kreeg aangezien ze gelijk iets vinden ja of nee toch? of heb ik het verkeerd?

Nou fijne dag nog meiden.. ik heb griep dus duik mijn mandje weer even in.. volgende week is het zo ver en is mijn intake.. spannend.. pffff.

liefs Anne

[Anne]

Hoi Anne,
Wij doen 6x IUI-D in eigen cyclus zonder hormonen. Is het dan niet gelukt krijg ik een hsg en dan mag ik nog 6x IUI-D met hormonen doen.
Is het dan nog niet gelukt dan word er een gesprek gepland en zijn er 2 opties. Of stoppen met alle behandelingen, of IVF-D/ICSI-D.

We wachten wel af wat er gebeurt..ik sla deze cyclus over omdat mijn ei hoogstwaarschijnlijk valt als de afdeling dicht is. En dan wil ik al dat geklooi met testen etc niet als de kans erg groot is dat mijn ei op de verkeerde dag komt.
Geeft me enorm veel rust. Ik dacht...joh, KID dat doen we wel ff...maar het doet me toch meer dan ik voorheen had ingeschat.

liefs

Volgens mij heb ik hier helemaal niet op gereageerd...
Goed dat je even rust neemt.. tis ook allemaal wel wat!
Ik denk dat ik het ook verkeerd ga inschatten aangezien ik nu totaal geen moeite met ICSI zou hebben aangezien het de enige kans is.. als KID daarna de oplossing is zou ik dat ook zou doen.. dus ik denk dat ik net als jij mezelf hierin ga vergissen en zeker nog wel ga tegen komen...
goed dat je dus even rust neemt anders zit je de hele maand te hopen dat je ei niet op die dag komt.. pffff.
Volgende week weer beginnen dus..
Zin in?! of zie je er nog tegen op.

Liefs Anne

[Emmie31]

Jet!! Hoe is het gegaan!!???!!!! Ik hoop dat het goed met jou en je vriend gaat, omdat ik nog geen berichtje van je zie...
No worries, ik blijf hier zekerrr nog aktief! Er zijn maar weinig mensen die weten hoe het voelt om in deze situatie beland te zijn. Ik vind het fijn om met mensen te praten die hetzelfde meemaken op dit gebied.
Om je vraag terug te beantwoorden, we hebben dan weer een gesprek staan met het maatschappelijk werk van het ziekenhuis.

Anne, wie weet wie weet zijn we over een half jaartje supergemotiveerd om er voor te gaan. Maar mogelijk komt er ook iets van een acceptatie van de situatie. Ik heb echt geen idee. Ik wil jou en je vriend alvast heel erg veel succes wensen!

Groetjes Emmie

[Anne]

Jet,
Had er even overheen gelezen, maar je hebt vorige week al je afspraak gehad toch??? was het je TESE? en krijg je de uitslag donderdag?
Of is het allemaal opgeschoven??
Hoop dat het positief is!!

Emmie,
Vind het zo knap van je dat je er zo rustig onder bent.. ik moet echt niet denken aan het woord acceptatie.. ik ben bang dat ik het nooit zou kunnen accepteren namelijk.. echt petje af en respect voor je!

Liefs Anne

[Jet]

Ha meiden,

Helaas heeft de Tese niets opgeleverd. Vreselijk bericht natuurlijk en de eerste dag erna waren niet leuk. Anderzijds zijn wij blij dat we nu wel weten waar we aan toe zijn. Zoals ik al eerder schreef gaan wij verder met KID. Ik hoop dat het voor jou anders uitpakt, Anne. Jullie maken een goede kans omdat het fsh normaal is. In ieder geval is begeleiding in UZ Gent goed. Heel veel succes met alles. Overigens viel de ingreep erg mee, het ergste is misschien wel het wachten totdat hij klaar is.

Emmie; Jij pakt het echt anders aan, maar ook dat is erg begrijpelijk. Zo lang jullie er samen achter staan is het goed. Ik moet zeggen dat het mij en mijn vriend wel dichter bij elkaar heeft gebracht. Je moet opeens over hele wezenlijke dingen praten en dan mag je maar hopen dat je het zelfde denkt en verwacht van elkaar. Ik kan oprecht zeggen dat dat bij ons het geval is.

Jet.

[Emmie31]

Lieve Jet, wat onzettend klote voor jullie zeg. Echt heel erg jammer. Pfff... Dat zal echt een flinke schok zijn geweest. Ik wil jou en je vriend heel veel sterkte toewensen met het verwerken van dit nieuws.
Fijn om te lezen dat jullie in deze tijd dichter bij elkaar zijn gekomen, steun aan elkaar hebben en daarnaast hetzelfde over the next step denken. Anders was het nog vervelender voor jullie geweest.

Misschien ben je er nog niet zo mee bezig op dit moment, maar heb je al een idee hoe lang het duurt tot je aan de beurt bent voor KID?

Mijn vriend en ik staan er sowieso allebei achter om tot mei of juni een time-out te nemen. Tot zover gaat ie goed, maar wij zijn het helaas niet helemaal met elkaar eens, want ik sta (eventueel) wel open voor KID en hij niet. Ik probeer daar nog niet te veel aan te denken, want de eerste stap is de beslissing nemen om wel of niet voor de tese te gaan. Mocht het toch zover komen dan hoop ik echt zo erg dat een van ons tweeen van mening is veranderd.

Anne, oprecht bedankt voor je compliment en heel veel succes alvast!
Het voelt helaas niet echt dapper. Ik vind Jet en jou op mijn beurt een stuk meer ballen hebben, want jullie gaan er gewoon voor! Ik voel mezelf echt een twijfelaar. Iemand die (op dit gebied) geen knopen door kan hakken en daarom een time-out neemt. Ik moet wel zeggen dat ik ook lang (ongeveer 7 jaar) getwijfeld heb ik of kinderen wilde. Ik zag op tegen de verantwoordelijkheid en ik vroeg me ook af of ik iemand er wel een plezier mee zou doen om hem of haar op de wereld te zetten.
Dus op dit gebied ben ik altijd al een twijfelaar geweest. Ik kan me voorstellen dat je als je al van jongs af aan zeker weet dat je ze heel graag wilt dat de keuze makkelijker gemaakt is.
Het is wel een beetje zuur dat ik zo lang heb getwijfeld... E I N D E L I J K weet je het! De relatie gaat de laatste jaren hartstikke goed en het is, zonder twijfel, gewoon een supergoed idee om met je vriend voor een kindje te gaan. En dan kan het mogelijk niet eens!!! Ik voel me echt zwaar voor de gek gehouden door het leven.

Hopelijk zijn de andere zaken in het leven ons beter gegund!

Liefs en Jet, nogmaals, heel veel sterkte in deze ***-tijd

[ruthje]

Hoi dames,

Jet...wat klote!! Bah, dat is geen leuk nieuws...maar zoals je schrijft, het weten waar je aan toe bent kan wel rust scheppen. Nu verder met KID. Door de wachtlijsten nog tijd genoeg de klap te verwerken, en dan hopelijk snel een mooie baby met kid. Sterkte!!

Emmie, ik heb respect voor de manier waarop jij ermee omgaat. Kan me ook indenken dat het voor jou niet makkelijk is als je lief niet open staat voor kid. Toch kan de tijd ervoor zorgen dat hij daar anders over gaat denken...en dan zouden jullie alsnog voor kid kunnen gaan. Wat je schrijft over voor de gek gehouden worden door het leven, zo heb ik dat ook gevoeld. 17 jaar de pil slikken om een zwangerschap te voorkomen en dan ben je eraan toe en dan kan het niet....pfff was heftig om dat zo te voelen.

Anne, jij vroeg of ik opzag tegen mijn volgende kid poging. Nee, ik zie er niet tegenop. Na deze ronde rust heb ik mezelf weer terug gevonden en ben beter voorbereid en meer ontspannen.
Het komt wel goed!

liefs

[Emmie31]

Hey Ruthje!
Ik hoop het echt dat hij er nog anders over gaat denken. Als ik zou weten dat mijn vriend er voor open zou staan, zou het me ook makkelijker vallen om de tese/icsi te overwegen. Ik heb zoiets van "we gaan er echt helemaal voor, of niet". Voor mij voelt het alsof we er maar half voor gaan als de KID sowieso uitgesloten wordt door mijn vriend. Ik vind de kans te groot dat het tese/ICSI-verhaal niet positief afloopt en dan is dat weer veel extra verdriet als je weet dat je dan het eindstation al hebt bereikt. Ik denk dat ik mezelf dat liever wil besparen.
We hebben het al een keer eerder over zijn opvatting gehad, maar hij denkt er, nu een paar maanden later, nog steeds hetzelfde over en blijft volhouden dat dat zeker niet zal veranderen. Hij staat er gewoon echt niet achter. Helaas voor mij.

Ik dacht al dat dat verhaal van "voor de gek gehouden worden" wel herkenbaar zou zijn! Ik heb twee zeer pijnlijke spiraalplaatsingen achter de rug, maar dat had allemaal niet gehoeven... Wel fijn dat ik toen van de ongesteldheidskwaaltjes af was, trouwens. Het is en blijft een vreemd gevoel om na zoveel jaren om te moeten schakelen, nadat je al sinds tiener gedrild bent om het maar vooral veilig te doen.

Ben verder blij om te lezen dat je de rust hebt gevonden en meer ontspannen bent. Je schreef eerder dat het toch allemaal een stuk zwaarder was dan je verwachtte. Eind januari mag je weer, denk ik?

Liefs Emmie

[Anne]

Hey Meiden,

Jet wat ontzettend K voor je!!! pff lees het met een brok in mijn keel.... wat lijkt het me verschrikkelijk dat te horen!
Wel " goed" nieuws dat jullie besloten hebben om door te gaan met KID.. ik hoop dat dit een hoop narigheid voor je gaat oplossen.....

Emmie,
Ik begrijp je twijfels... het is ook niet zomaar een onderwerp.. bij ons duurde het 2 jaar voor we besloten voor kinderen te gaan.. eindelijk weet je het! eindelijk ga je ervoor.. en dan lukt het niet... de vraag waarom ik komt dan ook vaak voorbij....
Ook begrijp ik nu echt de reden waarom je twijfeld over tese..... als je tese doet en dit loopt niet goed af is het voor jullie zo definitief... aangezien je lief niet met KID wil.... je bent bang dat je aan het einde komt en geen kant meer op kunt.. nu loopt het nog en is het nog niet definitief...
Ik snap dat je vriend niet aan de kID wil... mijn vriend wil dit ook niet. (hopelijk liever niet)
Wat ik me wel afvraag.... luisterd je vriend wel goed naar jou waarom JIJ het wel wilt? het gaat nu namelijk niet alleen om hem he....
JIJ leeft ook maar 1 keer in deze wereld..... Als de tese niet goed uitpakt.. en jullie einde is bereikt zul je dus NOOIT moeder worden in het leven terwijl je zelf wel vruchtbaar bent.
Nu is dit geen verwijt.. ( niet helemaal athans) maar het is wel iets waar hij zich ook bewust van moet zijn.... zodat het antwoord niet elke keer hard NEE is maar hij er wel echt van bewust is wat de consequentie is als hij geen kind wil die genetisch niet van hem is...
Wat als je in een vorige relatie een kind had gehad?, had hij daar nu niet van gehouden omdat het niet zijn bloed heeft?
Wellicht heb ik het verkeerd en hebben jullie het er wel goed over gehad hoor! dus vat het niet te persoonlijk op! bedoel het goed! :-)
Ik vind dat je het super doet in elk geval!

Ik ben gisteren ook naar gent geweest voor een intake..
De eerste indruk was niet zo, omdat ik een slechte ervaring had gelezen over mijn arts, en het ziekenhuis is echt super ouderwets.. het ziet er echt niet uit!
Dus ik had wel even het gevoel... mmmmm is dit wel een goed idee?
Maar ze zijn gelukkig aan het verbouwen en de andere afdelingen zien er zuper goed uit! dus dat "oordeel" was alweer snel weg.
Maar toen kwamen we binnen bij de arts en begon hij gelijk met het verhaal dat als het een obstructie is, er een infectie moet zijn geweest, of een castratie, of ontbrekende zaadleiders. ( dit was alle 3 niet het geval volgens de arts in NL)
Waarop hij zei dat het vaker voorkomt dat er gewoon geen zaad is.. en dit niet te verklaren is... en dat meer dan 50 procent dan gewoon niet vruchtbaar is en met deze boodschap naar huis moet...
Nou Nou nou nou de moed zakte echt in onze schoenen... pfff
Maar de arts heeft bij mijn partner nog even goed gevoeld en na een tijdje zei dat hij de zaadleiders niet voelde.... hij nog een keer voelen.. nee hoor.. ze zaten er echt niet...
Terwijl onze NL uroloog aangaf dat ze er wel zaten!
Toen bekeek hij alle uitslagen van de onderzoeken die we mee hadden en zag dat het volume van het sperma ook laag was.. dit was voor hem een bevestiging dat
De zaadleiders zouden ontbreken, danwel niet zouden aansluiten op de bijbal...
Dit betekend dat het hoogstwaarschijnlijk obstructief is en de aanmaak er dus wel degelijk is!
We stonden te klapperen met onze oren....
Ik vroeg wat de kans dan was.. hij gaf aan.. pin me er niet op vast maar ik weet echt bijna zeker dat er geen zaadleiders zijn.. de enige manier om hier achter te komen is de buik openmaken en zoeken, maar het is dan makkelijker gewoon een tese uit te voeren omdat je het dan ook weet.
Als ik gelijk heb en er zijn inderdaad geen zaadleiders, dan acht ik de kans 99 Procent dat er zaadcellen gevonden gaan worden!!!
Nou ik sprong echt een gat in de lucht..
Het is dus nog niet echt zeker maar hij was er zo van overtuigd.. als je iets niet voelt dan voel je het niet... en hij weet echt wel waar hij moet voelen aangezien hij beter gespecialiseerd is als een uroloog.
Wel moeten we nu een DNA onderzoek gaan doen omdat als hij geen zaadleiders heeft er een mutatie in zijn genen zit. als dit zo is ( wat de kans van afwezigheid nog meer vergroot) dan moeten we kijken of ik dit gen ook heb. deze kans is 1 op 25.. als dit zo is, dan is de kans groot dat je een kind zal krijgen met een longziekte.. en dat gun je een kind natuurlijk niet.. dus dat is nog even spannend.. Dit weten we over 8 weken.

De TESE is 25 maart en als hier wat gevonden wordt.. ( ik HOOOOOOP het zoooo) dan beginnen we april met mijn ICSI en zal de eerste ronde in Mei zijn.... echt super snel al!!
Dus ik ben zo super opgelucht....!!
maargoed.. het is nog niet zeker dat de zaadleiders ontbreken, dus we mogen nog niet juichen.. maar aangezien deze kans groot is, juich ik toch een beetje van binnen..... :-)
*zou het dan toch ook voor ons weggelegd zijn?*

Liefs Anne

[ruthje]

Oh Anne, wat een geweldig nieuws! Ik hoop dat de arts het goed heeft en de zaadleiders ontbreken!!
Wauw wat zou dat een prachtige kans zijn!!

liefs

[Emmie31]

Hey Anne, dat zou echt supernieuws zijn, zeg!! Ik reageer ff op een aantal dingen die je hebt geschreven:

Maar de arts heeft bij mijn partner nog even goed gevoeld en na een tijdje zei dat hij de zaadleiders niet voelde.... hij nog een keer voelen.. nee hoor.. ze zaten er echt niet...
Heeft de Nederlandse arts bij jouw vriend geen echo gemaakt? Dit is bij mijn vriend nl. wel gedaan, vandaar dat hij zeker wist te vertellen dat de zaadleiders wel aanwezig zijn. En is er nu in Belgie wel een echo gemaakt? Ik vind het een beetje vreemd dat ze aangeven dat de buik opengemaakt zou moeten worden om dit met zekerheid te zeggen.

maar het is dan makkelijker gewoon een tese uit te voeren omdat je het dan ook weet. Komen jullie dan niet in aanmerking voor een punctie vanuit de bijbal? Die zaadcellen zijn "af" en zijn daar aan het uitrijpen. Misschien denken jullie en jullie arts er anders over, maar het lijkt me dat als je de keus hebt, je eerder voor die cellen zou gaan?

deze kans is 1 op 25.. als dit zo is, dan is de kans groot dat je een kind zal krijgen met een longziekte.. en dat gun je een kind natuurlijk niet.. Heb je het over taaislijmziekte, toevallig? Ik hoop dat jij in ieder geval geen drager bent, dan, want dat is echt een rotziekte. Duurt het nog even voordat je de uitslag hiervan krijgt?

De TESE is 25 maart en als hier wat gevonden wordt.. ( ik HOOOOOOP het zoooo) dan beginnen we april met mijn ICSI en zal de eerste ronde in Mei zijn.... echt super snel al!! Wat fijn dat jullie zo snel kunnen gaan beginnen!


Ook begrijp ik nu echt de reden waarom je twijfeld over tese..... als je tese doet en dit loopt niet goed af is het voor jullie zo definitief... aangezien je lief niet met KID wil.... je bent bang dat je aan het einde komt en geen kant meer op kunt.. nu loopt het nog en is het nog niet definitief... Ik denk dat je hier de spijker wel grotendeels op zijn kop slaat, al heb ik ook nog steeds wat twijfels over de manier waarop "het" dan gaat gebeuren, mocht er wel iets gevonden worden. Ik zie dat hele hormonengedoe nog steeds niet zitten. Ik kan me er nog niet overheen zetten. Mijn vriend ziet het allemaal maar somber in, helemaal toen ik hem vertelde dat er bij de vriend van Jet helaas niets is gevonden. Helaas veranderde jouw goede nieuws er niet zo veel aan, omdat het bij jouw vriend al bekend was dat zijn FSH niet verhoogd was, zoals bij hem.

JIJ leeft ook maar 1 keer in deze wereld..... Als de tese niet goed uitpakt.. en jullie einde is bereikt zul je dus NOOIT moeder worden in het leven terwijl je zelf wel vruchtbaar bent. Dat klopt als een bus, maar ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat ik met iemand anders samen een kind zou willen. Zonder hem wil ik het niet.
Wat als je in een vorige relatie een kind had gehad?, had hij daar nu niet van gehouden omdat het niet zijn bloed heeft? Hij heeft toevallig wel eens gezegd dat dat heel anders zou zijn en dat hij dan waarschijnlijk wel heel gek op het kindje was geweest. Maar dat was dan MIJN keus geweest, zo zegt hij. Het is niet ZIJN keus om op deze manier zwanger te gaan worden, hij denkt dat hij het niet trekt en zich nooit echt vader zal voelen. Hij kan ook niet begrijpen dat ik het serieus overweeg om van "zomaar iemand" zwanger te raken. Zo lang hij er niet achter staat, is het natuurlijk geen goed idee. Ik zou het een kind niet aan willen doen en bovendien zouden ze er op het ziekenhuis ook wel een stokje voor steken als ze een keer een goed gesprek met hem gevoerd hebben.
Ik weet helemaal dat je het goed bedoelt! Fijn dat je zo meeleeft met ons!

Veel liefs en hopelijk horen we snel meer goed nieuws van je!

[Anne]

Hey Anne, dat zou echt supernieuws zijn, zeg!! Ik reageer ff op een aantal dingen die je hebt geschreven:

Maar de arts heeft bij mijn partner nog even goed gevoeld en na een tijdje zei dat hij de zaadleiders niet voelde.... hij nog een keer voelen.. nee hoor.. ze zaten er echt niet...
Heeft de Nederlandse arts bij jouw vriend geen echo gemaakt? Dit is bij mijn vriend nl. wel gedaan, vandaar dat hij zeker wist te vertellen dat de zaadleiders wel aanwezig zijn. En is er nu in Belgie wel een echo gemaakt? Ik vind het een beetje vreemd dat ze aangeven dat de buik opengemaakt zou moeten worden om dit met zekerheid te zeggen.
Nee ze hebben geen echo gemaakt, het was overduidelijk voor hem.....

maar het is dan makkelijker gewoon een tese uit te voeren omdat je het dan ook weet. Komen jullie dan niet in aanmerking voor een punctie vanuit de bijbal? Die zaadcellen zijn "af" en zijn daar aan het uitrijpen. Misschien denken jullie en jullie arts er anders over, maar het lijkt me dat als je de keus hebt, je eerder voor die cellen zou gaan?

Ik heb inderdaad aangegeven waarom dan geen mesa ( uit de bijbal) hij gaf aan dat als je geen zaadleiders hebt, de zaadcellen zich dan ophopen in de bijbal.. de cellen die hier zitten kunnen daardoor wel jaren oud zijn.. ook zijn er cellen bij die daardoor kapot zijn gegaan. hiervan zitten er meer als normale gerijpte.. Dit is anders als het er wel uit komt.. want dan hoopt het niet op.. Ze gebruiken bij de afwezigheid van zaadleiders dus altijd jonge nieuwe cellen.

deze kans is 1 op 25.. als dit zo is, dan is de kans groot dat je een kind zal krijgen met een longziekte.. en dat gun je een kind natuurlijk niet.. Heb je het over taaislijmziekte, toevallig? Ik hoop dat jij in ieder geval geen drager bent, dan, want dat is echt een rotziekte. Duurt het nog even voordat je de uitslag hiervan krijgt?
Ja klopt.. inderdaad taaislijmziekte... we worden deze week gebeld voor een prikafspraak en dan moeten we 7 a 8 weken wachten geloof ik..

De TESE is 25 maart en als hier wat gevonden wordt.. ( ik HOOOOOOP het zoooo) dan beginnen we april met mijn ICSI en zal de eerste ronde in Mei zijn.... echt super snel al!! Wat fijn dat jullie zo snel kunnen gaan beginnen! ja fijn he!!!


Ook begrijp ik nu echt de reden waarom je twijfeld over tese..... als je tese doet en dit loopt niet goed af is het voor jullie zo definitief... aangezien je lief niet met KID wil.... je bent bang dat je aan het einde komt en geen kant meer op kunt.. nu loopt het nog en is het nog niet definitief... Ik denk dat je hier de spijker wel grotendeels op zijn kop slaat, al heb ik ook nog steeds wat twijfels over de manier waarop "het" dan gaat gebeuren, mocht er wel iets gevonden worden. Ik zie dat hele hormonengedoe nog steeds niet zitten. Ik kan me er nog niet overheen zetten. Mijn vriend ziet het allemaal maar somber in, helemaal toen ik hem vertelde dat er bij de vriend van Jet helaas niets is gevonden. Helaas veranderde jouw goede nieuws er niet zo veel aan, omdat het bij jouw vriend al bekend was dat zijn FSH niet verhoogd was, zoals bij hem.

JIJ leeft ook maar 1 keer in deze wereld..... Als de tese niet goed uitpakt.. en jullie einde is bereikt zul je dus NOOIT moeder worden in het leven terwijl je zelf wel vruchtbaar bent. Dat klopt als een bus, maar ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat ik met iemand anders samen een kind zou willen. Zonder hem wil ik het niet.
Wat als je in een vorige relatie een kind had gehad?, had hij daar nu niet van gehouden omdat het niet zijn bloed heeft? Hij heeft toevallig wel eens gezegd dat dat heel anders zou zijn en dat hij dan waarschijnlijk wel heel gek op het kindje was geweest. Maar dat was dan MIJN keus geweest, zo zegt hij. Het is niet ZIJN keus om op deze manier zwanger te gaan worden, hij denkt dat hij het niet trekt en zich nooit echt vader zal voelen. Hij kan ook niet begrijpen dat ik het serieus overweeg om van "zomaar iemand" zwanger te raken. Zo lang hij er niet achter staat, is het natuurlijk geen goed idee. Ik zou het een kind niet aan willen doen en bovendien zouden ze er op het ziekenhuis ook wel een stokje voor steken als ze een keer een goed gesprek met hem gevoerd hebben.
Ik weet helemaal dat je het goed bedoelt! Fijn dat je zo meeleeft met ons!
Als ik dit stukje nogmaals doorlees zie en merk ik dat ik MIJN gevoel heb neergezet..
ik ben er gisteren achtergekomen dat mijn vriend er hetzelfde over denkt! ik dacht dat hij altijd twijfelde maar zijn nee is sterker aanwezig dan zijn ja..
Ik wil dolgraag een kind in mijn leven, maar wil deze met hem! de gedachte dat ik de kinderwens zou moeten opgeven vind ik erg moeilijk! maar de gedachte zonder hem verder te moeten vind ik nog moeilijker.. dit wil ik gewoon niet... dus vind het erg lastig en zal daar zeker hulp bij nodig hebben! Hier heb ik het dus echt invergist en kom meer in jou straatje uit..
Daardoor is de druk van de tese en icsi ook zo groot omdat het hierna echt over zou zijn....
Toch hoop ik gewoon dat we die pogingen de kans gaan krijgen en dat het gaat lukken.
Als het echt niet kan dan vind ik het een ander verhaal als niet willen kiezen voor een tese...
Maar ik begrijp het allebei, maar ik kan me er erg moeilijk bij neerleggen dat het voor ons klaar is als de icsi niet lukt.....


Veel liefs en hopelijk horen we snel meer goed nieuws van je!

Ik hoop ook echt op goed nieuws dan.. vind het niet meer leuk in elk geval.. het maakt je een heel ander mens!!

Liefs Anne

[Anne]

Even opnieuw aangezien het niet echt leesbaar was!!


Hey Anne, dat zou echt supernieuws zijn, zeg!! Ik reageer ff op een aantal dingen die je hebt geschreven:

Maar de arts heeft bij mijn partner nog even goed gevoeld en na een tijdje zei dat hij de zaadleiders niet voelde.... hij nog een keer voelen.. nee hoor.. ze zaten er echt niet...
Heeft de Nederlandse arts bij jouw vriend geen echo gemaakt? Dit is bij mijn vriend nl. wel gedaan, vandaar dat hij zeker wist te vertellen dat de zaadleiders wel aanwezig zijn. En is er nu in Belgie wel een echo gemaakt? Ik vind het een beetje vreemd dat ze aangeven dat de buik opengemaakt zou moeten worden om dit met zekerheid te zeggen.
Nee ze hebben geen echo gemaakt, het was overduidelijk voor hem.....

maar het is dan makkelijker gewoon een tese uit te voeren omdat je het dan ook weet. Komen jullie dan niet in aanmerking voor een punctie vanuit de bijbal? Die zaadcellen zijn "af" en zijn daar aan het uitrijpen. Misschien denken jullie en jullie arts er anders over, maar het lijkt me dat als je de keus hebt, je eerder voor die cellen zou gaan?

Ik heb inderdaad aangegeven waarom dan geen mesa ( uit de bijbal) hij gaf aan dat als je geen zaadleiders hebt, de zaadcellen zich dan ophopen in de bijbal.. de cellen die hier zitten kunnen daardoor wel jaren oud zijn.. ook zijn er cellen bij die daardoor kapot zijn gegaan. hiervan zitten er meer als normale gerijpte.. Dit is anders als het er wel uit komt.. want dan hoopt het niet op.. Ze gebruiken bij de afwezigheid van zaadleiders dus altijd jonge nieuwe cellen.

deze kans is 1 op 25.. als dit zo is, dan is de kans groot dat je een kind zal krijgen met een longziekte.. en dat gun je een kind natuurlijk niet.. Heb je het over taaislijmziekte, toevallig? Ik hoop dat jij in ieder geval geen drager bent, dan, want dat is echt een rotziekte. Duurt het nog even voordat je de uitslag hiervan krijgt?
Ja klopt.. inderdaad taaislijmziekte... we worden deze week gebeld voor een prikafspraak en dan moeten we 7 a 8 weken wachten geloof ik..

De TESE is 25 maart en als hier wat gevonden wordt.. ( ik HOOOOOOP het zoooo) dan beginnen we april met mijn ICSI en zal de eerste ronde in Mei zijn.... echt super snel al!! Wat fijn dat jullie zo snel kunnen gaan beginnen! ja fijn he!!!


Ook begrijp ik nu echt de reden waarom je twijfeld over tese..... als je tese doet en dit loopt niet goed af is het voor jullie zo definitief... aangezien je lief niet met KID wil.... je bent bang dat je aan het einde komt en geen kant meer op kunt.. nu loopt het nog en is het nog niet definitief... Ik denk dat je hier de spijker wel grotendeels op zijn kop slaat, al heb ik ook nog steeds wat twijfels over de manier waarop "het" dan gaat gebeuren, mocht er wel iets gevonden worden. Ik zie dat hele hormonengedoe nog steeds niet zitten. Ik kan me er nog niet overheen zetten. Mijn vriend ziet het allemaal maar somber in, helemaal toen ik hem vertelde dat er bij de vriend van Jet helaas niets is gevonden. Helaas veranderde jouw goede nieuws er niet zo veel aan, omdat het bij jouw vriend al bekend was dat zijn FSH niet verhoogd was, zoals bij hem.

JIJ leeft ook maar 1 keer in deze wereld..... Als de tese niet goed uitpakt.. en jullie einde is bereikt zul je dus NOOIT moeder worden in het leven terwijl je zelf wel vruchtbaar bent. Dat klopt als een bus, maar ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat ik met iemand anders samen een kind zou willen. Zonder hem wil ik het niet.
Wat als je in een vorige relatie een kind had gehad?, had hij daar nu niet van gehouden omdat het niet zijn bloed heeft? Hij heeft toevallig wel eens gezegd dat dat heel anders zou zijn en dat hij dan waarschijnlijk wel heel gek op het kindje was geweest. Maar dat was dan MIJN keus geweest, zo zegt hij. Het is niet ZIJN keus om op deze manier zwanger te gaan worden, hij denkt dat hij het niet trekt en zich nooit echt vader zal voelen. Hij kan ook niet begrijpen dat ik het serieus overweeg om van "zomaar iemand" zwanger te raken. Zo lang hij er niet achter staat, is het natuurlijk geen goed idee. Ik zou het een kind niet aan willen doen en bovendien zouden ze er op het ziekenhuis ook wel een stokje voor steken als ze een keer een goed gesprek met hem gevoerd hebben.
Ik weet helemaal dat je het goed bedoelt! Fijn dat je zo meeleeft met ons!
Als ik dit stukje nogmaals doorlees zie en merk ik dat ik MIJN gevoel heb neergezet..
ik ben er gisteren achtergekomen dat mijn vriend er hetzelfde over denkt! ik dacht dat hij altijd twijfelde maar zijn nee is sterker aanwezig dan zijn ja..
Ik wil dolgraag een kind in mijn leven, maar wil deze met hem! de gedachte dat ik de kinderwens zou moeten opgeven vind ik erg moeilijk! maar de gedachte zonder hem verder te moeten vind ik nog moeilijker.. dit wil ik gewoon niet... dus vind het erg lastig en zal daar zeker hulp bij nodig hebben! Hier heb ik het dus echt invergist en kom meer in jou straatje uit..
Daardoor is de druk van de tese en icsi ook zo groot omdat het hierna echt over zou zijn....
Toch hoop ik gewoon dat we die pogingen de kans gaan krijgen en dat het gaat lukken.
Als het echt niet kan dan vind ik het een ander verhaal als niet willen kiezen voor een tese...
Maar ik begrijp het allebei, maar ik kan me er erg moeilijk bij neerleggen dat het voor ons klaar is als de icsi niet lukt.....


Veel liefs en hopelijk horen we snel meer goed nieuws van je!
Ik hoop ook echt op goed nieuws dan.. vind het niet meer leuk in elk geval.. het maakt je een heel ander mens!!

Liefs Anne

[Emmie31]

Hoi Anne,
Heftig dat jouw vriend zich nu ook zo heeft uitgesproken. Dat zal inderdaad wel even slikken (understatement) zijn. Bij ons heeft het toen tot heftige discussies geleid en ik vond hem toen een mega-egoist die blijkbaar maar vond dat ik ook moest boeten voor hetgeen er helaas met hem aan de hand is. Nu denk ik er inmiddels iets genuanceerder over, al blijft het een moeilijk punt. Het is natuurlijk zoiets belangrijks, daar moet hij wel eerlijk over zijn. Hij mag ook niet doen alsof hij het ziet zitten als dat niet zo is. Dat zou zo'n verkeerde basis zijn... Ik zou het trouwens wel heel erg vreemd vinden om "van iemand anders" zwanger te zijn.

Ik hoop dat je de moed niet opgeeft en erop vertrouwt dat er goede cellen te vinden zijn. Jullie kans lijkt me behoorlijk groot. Er zijn geen aanwijzingen dat er productie-problemen zijn. Aan de andere kant is het natuurlijk niet onverstandig om je proberen voor te bereiden op een eventuele teleurstelling. Lastig is het om daar een goeie balans in te vinden. Sterkte daarmee!

Bedankt voor je uitleg over het waarom-niet van mesa. Klinkt op zich ook wel weer logisch, wat jullie dokter zegt.

Ik zie het op dit moment ook ff allemaal niet zo zitten. Ondanks de time-out en het plan om ff pas op de plaats te maken, kan ik gewoon niet om de wereld die baby heet heen!! Arggg... Overal blije baby's in reclames, zwangere collega's en beroemdheden in Show Nieuws e.d.
Om met de woorden van mijn vriend te spreken "ik dacht dat het leuk zou zijn om voor een baby te gaan" Nou, dat is het dus blijkbaar absoluut niet. Ik wou uit de grond van mijn hart dat ik deze wens nooit had gehad. (bedoel je zoiets met "een ander mens worden"?)

Liefs Emmie

PS Jet, hoe gaat het nu met jou?

[ruthje]

Emmie, Anne, ik vind het nogal wat wat jullie doormaken.
Mijn man wilde eerst ook niet...ik vond dat ook erg egoïstisch. En het ís ook egoïstisch...want alleen maar uitgaande van zijn eigen gevoel.
Wat er na die "keuze" van jullie lief komt is moeilijk. Ik had het gevoel alsof ik voor een keuze stond. óf bij hem blijven en weten dat er nooit een gezin zou komen. Weten dat ik later in het bejaardenhuis die enige eenzame dame zou zijn die nooit bezoek krijgt...(vrouwen leven nou eenmaal langer dan mannen) óf kiezen om bij hem weg te gaan.

Ik heb tegen mijn lief gezegt dat ik het gevoel had dat hij mij dwong tot een keuze die ik onmogelijk kon maken. Dat zijn probleem nu in mijn schoenen werd geschoven. Zo voelde dat toen ook echt. Ondanks dat ik heel veel van mijn lief hou, vind ik dat hij die keuze niet voor mij mag maken. Dat hij me niet mocht dwingen na te denken over wat ik nu moest doen...
Ik heb hem een egoïst genoemd, ik heb flink met mezelf in de knoop gezeten.
Voor mij werd snel duidelijk dat ik het hem de rest van zijn leven kwalijk zou nemen als hij mij dwong kinderloos te blijven. Zelf als ik bij hem zou blijven zou ik altijd die wrok koesteren, en ik wist van mezelf dat ik het bij elke grote ruzie onder zijn neus zou wrijven...het zou gebruiken in de strijd.
Ik wist dat ik er dus niet mee kon leven. Ik heb hem gezegt dat ik niet kinderloos wilde blijven. Dat ik hem niet kwijt wilde. Maar dat als hij zo'n keuze voor mij ging maken dat er niks anders overbleef.
Ik was ook echt vroeg of laat bij hem weg gegaan, dat weet ik zeker. Juist omdat ik het hem altijd kwalijk was blijven nemen. En niet dat ik zijn gedachtengang niet begreep...ik begreep heus wel wat ie bedoelde.
Maar de deur ook voor mij dichtgooien...nee dat accepteerde ik niet.

Daarna heeft het maanden gesudderd, toen we op de wachtlijst stonden voor de TESE. Ik heb er met geen woord meer ovcer gesproken. Uiteindelijk kwam hij bij me en had er eens goed over negedacht. Hij besefte ineens dat hij niet alleen stond, hij besefte ineens dat hij me kinderen kon geven. Misschien niet op de manier die hij had gewilde. Maar toch wel echt vanuit zijn hart.

Nu staan we nog dichter bij elkaar dan voorheen. Ik ben blij dat het hier heeft uitgepakt zoals het heeft uitgepakt. Want ik weet van mezelf dat ik weg was gegaan.
Mischien hard....maar het is niet anders. Uiteindelijk moet ik met mezelf leven, wetende dat ik een keus had gehad. Misschien had ik de verkeerde keus gemaakt...maar ik heb liever spijt van wat ik heb gedaan, dan dat ik spijt heb van wat ik had kunnen doen maar niet heb gedaan.

Zo dat wilde ik even delen, omdat ik me niet kan voorstellen dat jullie die innerlijke strijd niet voeren. Dan is herkenbaarheid misschien fijn. Om je minder schuldig te voelen over datgeen wat door je heen gaat.
Wie welke keuze maakt is niet belangrijk, maar je zo voelen zoals ik me heb gevoeld is echt niet vreemd.

liefs

[lief klein meisje]

hoi ladies

eventjes de rust genomen om alles te laten bezinken. ook hebben we een rottijd achter de rug. de opa van mijn vriend is pas geleden overleden wat heel veel impact op ons heeft gehad. maandag een spannende dag want dan gaan we naar gent voor een intake. heeft er iemand trouwens ervaring met dr gerris?? wordt weer een super spannende tijd, hopelijk brengt het wat goeds dit jaar. we hopen dat het een obstructie is ook omdat mijn vriend weleens aangeeft hele volle ballen te hebben wat pijnlijk is. dus hopen op een obstructie en niet in de aanmaak.

liefs