01-08-2010 09:54
Hoi allemaal,
Er waren al zoveel topics over het moederschap maar eigenlijk geen eentje over "Moeder zijn zonder je moeder".
Daarom heb ik deze gemaakt, voor meiden die erover willen kletsen met anderen of even hun verhaal kwijt willen, om te vertellen hoe ze het ervaren het moederschap zonder die belangrijke persoon in je leven.
Zal me even voorstellen, ik ben Margje en woon samen met vriendlief en de trotse mama van dochtertje Fenna.
Vorig jaar 29 september is mijn dochtertje geboren. Mijn moeder was toen al een beetje aan het kwakkelen met een griepje. Tot ze trombose kreeg in haar been, verdere onderzoeken volgden omdat ze ook dachten aan een longembolie. En die longembolie had ze, maar ze vonden ook kanker. In haar longen, al uitgezaaid naar haar botten.
Fenna was toen 2 weken oud toen we dit te horen kregen.
Vanaf dat moment was het weg met onze roze wolk en werden het dagen en weken van onzekerheden, angst en boosheid. Het ene moment ben je aan het genieten van je pasgeboren dochter en het volgende moment blijkt je moeder ongeneeslijk ziek te zijn. Want dat het ongeneeslijk was bleek uit verdere onderzoeken, 2 chemokuren later die niet aansloegen was mijn moeder uitbehandeld. Ze was toen 7 weken ziek.
Vanaf dat moment ging het ook erg snel, ze ging met de week achteruit en soms met de dag. Ik heb dingen gezien van mijn moeder die je als kind niet hoort te zien. Beetje bij beetje moest ze steeds meer inleveren.
Samen met ons heeft ze haar crematie geregeld, kaarten uitgezocht, muziek en zelfs haar eigen kist. Samen met mij heeft ze haar kleding uitgezocht. Zij had de regie in handen, wist precies wat er komen ging.
Tot ze niet meer kon, toen het leven voor haar niet meer draaglijk was en het lijden werd heeft ze besloten dat het genoeg was. Ze wilde afscheid nemen van de mensen die haar dierbaar waren. Die avond werd er gestart met palliatieve sedatie. De volgende morgen is ze in het bijzijn van ons allemaal overleden.
Nu nog is het soms niet te bevatten, en als Fenna weer iets nieuws heeft geleerd heb ik de telefoon al in mijn handen om haar te bellen..
Ik had zo graag gewild dat ze Fenna had zien opgroeien, dat ze had kunnen zien hoe ik het zou doen als moeder. Dat ik met vragen bij haar had kunnen komen....
Er waren al zoveel topics over het moederschap maar eigenlijk geen eentje over "Moeder zijn zonder je moeder".
Daarom heb ik deze gemaakt, voor meiden die erover willen kletsen met anderen of even hun verhaal kwijt willen, om te vertellen hoe ze het ervaren het moederschap zonder die belangrijke persoon in je leven.
Zal me even voorstellen, ik ben Margje en woon samen met vriendlief en de trotse mama van dochtertje Fenna.
Vorig jaar 29 september is mijn dochtertje geboren. Mijn moeder was toen al een beetje aan het kwakkelen met een griepje. Tot ze trombose kreeg in haar been, verdere onderzoeken volgden omdat ze ook dachten aan een longembolie. En die longembolie had ze, maar ze vonden ook kanker. In haar longen, al uitgezaaid naar haar botten.
Fenna was toen 2 weken oud toen we dit te horen kregen.
Vanaf dat moment was het weg met onze roze wolk en werden het dagen en weken van onzekerheden, angst en boosheid. Het ene moment ben je aan het genieten van je pasgeboren dochter en het volgende moment blijkt je moeder ongeneeslijk ziek te zijn. Want dat het ongeneeslijk was bleek uit verdere onderzoeken, 2 chemokuren later die niet aansloegen was mijn moeder uitbehandeld. Ze was toen 7 weken ziek.
Vanaf dat moment ging het ook erg snel, ze ging met de week achteruit en soms met de dag. Ik heb dingen gezien van mijn moeder die je als kind niet hoort te zien. Beetje bij beetje moest ze steeds meer inleveren.
Samen met ons heeft ze haar crematie geregeld, kaarten uitgezocht, muziek en zelfs haar eigen kist. Samen met mij heeft ze haar kleding uitgezocht. Zij had de regie in handen, wist precies wat er komen ging.
Tot ze niet meer kon, toen het leven voor haar niet meer draaglijk was en het lijden werd heeft ze besloten dat het genoeg was. Ze wilde afscheid nemen van de mensen die haar dierbaar waren. Die avond werd er gestart met palliatieve sedatie. De volgende morgen is ze in het bijzijn van ons allemaal overleden.
Nu nog is het soms niet te bevatten, en als Fenna weer iets nieuws heeft geleerd heb ik de telefoon al in mijn handen om haar te bellen..
Ik had zo graag gewild dat ze Fenna had zien opgroeien, dat ze had kunnen zien hoe ik het zou doen als moeder. Dat ik met vragen bij haar had kunnen komen....
