10-09-2010 21:02
@Sophie, wat een nare ervaring heb je gehad zeg! Pfff....Hoe is het nu met Sem? Moeten jullie nog veel naar het zh? Kan me voorstellen dat je nú pas met verwerken kunt beginnen....Ik moet zeggen dat ondanks dat ik een heel heftige bevalling heb gehad ik al vrij snel dacht dat ik het een plekje had gegeven.....Niets bleek minder waar! Het heeft echt máánden geduurd voordat ik een beetje mezelf weer was en kon gaan nadenken over de impact die alles op me gehad heeft. Er komt ook zóveel op je af.....Ik vond het b.v. vreselijk om weer aan het werk te gaan (veel te snel naar mijn idee) en ben zowiezo het eerste half jaar héél bezorgd geweest, was in mijn hoofd geen plaats voor andere dingen, alleen mijn zoon was belangrijk. Heel overweldigend. Ik kreeg mijn zoon na een half uurtje ofzo bij me gelegd, toen is ie meegenomen en na weer een half uur of uurtje mocht ik m weer bij me hebben en later proberen aan te leggen. Maar als ik dan het verhaal van een goede vriendin hoor....om half twaalf snachts braken haar vliezen en 5 uur later heeft ze haar kindje bij zich (zelf aan de oksels "eruit" mogen trekken! ) Dan ben ik wel jaloers hoor!
Ik weet niet of je borstvoeding hebt gegeven? Of dat mogelijk was? Denk zelf namelijk dat dat ook wel goed is voor het hechtingsproces. Bij mij was het zelfs vaak zó erg dat ik m amper uit handen wilde geven.....Das dan weer het andere uiterste ;-) Maar ja, dat liever als een andere kennis die na 1.5 week na de geboorte alweer op een feestje stond en de baby aan haar zus toevertrouwde....
Wat betreft de kz zelf, mijn man vond het ook heavy om te zien hoor! En ik had bij de yoga geleerd dat wanneer een baby op de natuurlijke weg geboren wordt dat er dan "onvoorwaardelijke liefde" vrij komt (klinkt een beetje zweverig maar goed). Als je dan ineens een (spoed) kz moet ondergaan....tja hoe zit het dan met die liefde?? Ik vond het heel erg dat ik mn zoon niet direct bij me mocht hebben en ik eerst zijn huilen hoorde voor ik m na 10 min voor het eerst zag....Van de andere kant, het is nu eenmaal zo....het zal een plekje moeten krijgen maar makkelijk is het zeker niet!
Ik weet niet of je borstvoeding hebt gegeven? Of dat mogelijk was? Denk zelf namelijk dat dat ook wel goed is voor het hechtingsproces. Bij mij was het zelfs vaak zó erg dat ik m amper uit handen wilde geven.....Das dan weer het andere uiterste ;-) Maar ja, dat liever als een andere kennis die na 1.5 week na de geboorte alweer op een feestje stond en de baby aan haar zus toevertrouwde....
Wat betreft de kz zelf, mijn man vond het ook heavy om te zien hoor! En ik had bij de yoga geleerd dat wanneer een baby op de natuurlijke weg geboren wordt dat er dan "onvoorwaardelijke liefde" vrij komt (klinkt een beetje zweverig maar goed). Als je dan ineens een (spoed) kz moet ondergaan....tja hoe zit het dan met die liefde?? Ik vond het heel erg dat ik mn zoon niet direct bij me mocht hebben en ik eerst zijn huilen hoorde voor ik m na 10 min voor het eerst zag....Van de andere kant, het is nu eenmaal zo....het zal een plekje moeten krijgen maar makkelijk is het zeker niet!
. nog geen half uur later hebben ze mijn catheter er uit gehaald en was ik verplicht om te gaan lopen en plassen op de wc ow wat deed dat zeer kon wel huilen van de pijn uit eindelijk de eerst keer onder douche moeten plassen met hulp van verpleging wat voel je je hulpeloos maar binnen 48 uur was ik weer op de been en heb ik mijn meisje zelf gewassen verschoond en gevoed ik ben op dinsdag 17.17 uur bevallen en vrijdag 10.00 was ik weer thuis . aleeen maaar achteraf is dit allemaal te veel geweest de keizersnede is nu weer open gesneden want heb een abces aan de binnenkant zitten en loop i kweer met mijn buik open en moet ik elke dag met een slangetje in mijn buik worden gespoelt met een spuit met water door mijn moeder of man . nu moet ik bijna om de dag naar het ziekenhuis voor mijn wond en dat is allemaal heel erg heftig en pijnlijk
. Nooit eerder opgemerkt, waarschijnlijk lag ze de hele tijd al zo. Ik woon in amerika, hier doen ze geen stuitbevallingen, dus werd het een spoedkeizersnede. 10:14 is onze prachtige meid Lara geboren :-D.
, ik was erg fit, ik had het idee dat ik het best had gekund. Maar aan de andere kant kan dat ook goed fout zijn gegaan, dus wellicht was dit ook wel het beste. Ik hoop dat ik de volgende keer een gewone bevalling kan doen, er is iig geen reden waarom dat niet zou kunnen. 
hock: ik was toen precies 38 weken.
. We hebben dinsdag een deel van de verjaardag gevierd en zondag het grotere feest. maar dinsdag was ook al druk, pffff. maar ze is goed verwend geworden....heel leuk, hahahha!
We willen ook liever niet te veel leeftijdsverschil tussen de kids..