Bevallingsverhalen

[joyceg]

Ik heb ook een pethidine spuit gekregen,maar dat was zodat ik me een beetje ontspannen. Was toen al bijna 2 dagen bezig en was gewoon kapot. De spuit vond ik wel fijn je voelde zeker nog wel pijn,maar het ergste randje was er af. Het enige wat ik minder vond was dat ik me super high voelde dat kan natuurlijk ook doordat ik al 2dagen ook alleen maar aan het overgeven was. Ik denk dat daardoor de spuit ook wat harder aan kwam. Ik zou zelf de volgende keer het ook eerst zo proberen en dan kan je er altijd nog voor kiezen om om wat te vragen als het echt niet gaat.

[cyn87]

bijzonder om die bevallingsverhalen te lezen.
hier mijn verhaal:

na het overlijden van ons eerste kindje, wilde wij heel graag dat de ons 2e kindje 'op tijd' gehaald zou worden.
Wesley* is overleden na een zwangerschap van 38,5 week. dus daar wilden wij zeker niet overheen.
op maandag 24 oktober zat ik op 2cm ontsluiting en kreeg ik te horen dat ons kindje op zaterdag 29 oktober gehaald zou worden.
vrijdag 28 oktober moest ik nog even langs de gynaecoloog omdat hij wilde zien of er al wat verandering was.
hij wilde zonodig een ballonnetje inbrengen om de baarmoederwand wat op te rekken.
maar daar aangekomen zat ik op 3 cm en was het niet nodig.
ik mocht naar huis en moest me zaterdag om 08.00 uur melden.
's avonds om 18.00 uur begonnen er lichte weeën. deze werden steeds heftiger, maar nog wel goed op te vangen.
's nachts ben ik laat naar bed gegaan en uiteindelijk wel in slaap gevallen.
toen ik de volgende ochtend wakker werd voelde ik niks meer.
om 08.00 uur hebben we ons gemeld in het ziekenhuis.
ik ben een uurtje aan de ctg gelegd, daarna hebben ze een electrode in het hoofdje aangebracht.
rond 09.30 uur zat ik op 4cm en zijn mijn vliezen gebroken. nu was het afwachten wat er zou gebeuren.
al snel voelde ik veel gerommel van binnen en de weeën begonnen.
omdat ik vorig jaar bij de geboorte van ons eerste kindje een ruggenprik heb gehad, wilde ik dit keer ook een ruggenprik.
toen ik op 6cm zat kwam de verloskundige en zei ons dat we snel moesten beslissen.
vorig jaar heeft de ruggenprik niet gewerkt, omdat de bevalling zo snel ging.
ik heb erg getwijfeld, maar wat nou als ik blijf steken op 8cm? dan is het te laat voor een ruggenprik.
ik zal vast niet zoveel geluk hebben als vorig jaar, zo'n snelle bevalling..

om 11.00 uur werd de ruggenprik gezet, en vanaf dat moment kreeg ik een weeën storm! damn...
waarom voelde ik nog alles?! ik wist niet meer in welke houding ik moest liggen en pufte met veel pijn en moeite die weeën weg.
voor ik het wist moest ik op mijn rug gaan liggen en mijn benen werden vastgepakt.
ik zat op volledige ontsluiting en moest meepersen.
na een half uur persen kwam eindelijk onze mooie dochter ter wereld.
net als vorig jaar heeft de ruggenprik niet gewerkt. maar ik mag niet klagen want het was wederom weer een snelle bevalling.

om 11.49 uur is onze dochter Joëlla geboren. 49 cm en 3026 gram.

ons meisje is geboren op 1 dag voor de geboortedag van haar broer*
zeer bijzonder...

[Ana]

Gefeliciteerd. Wat een bijzonder verhaal, bijzondere datum voor jullie en ook nog een bijzondere naam (voor mij )

[Bati]

Ik zag dit topic staan, dus ik dacht vertel mijn verhaal ook maar (volgens mij nog niet gedaan d8 ik :?):
Dinsdag 3 mei werd ons verteld dat de kleine een groei achterstand had van 5 weken. Dit was uiteraard niet goed, dus moest ik ingeleid worden.
Dit gebeurde op woensdag 4 mei. ’s Morgens om kwart over 7 moesten we ons melden in het ziekenhuis. Daar kreeg ik eerst een CTG. Daarna werd er vaginaal een balloncatheter ingebracht. Dit mislukte de 1ste keer. Toen wilde een andere dokter dit met de hand proberen, dit lukte ook niet. Bij de 3e poging (weer met de eendenbek) lukte dit wel. Deze catheter zou ervoor zorgen dat er ontsluiting zou komen van ongeveer 4 centimeter. Dus die dag wat menstruatiekrampen gehad, maar viel allemaal reuze mee. Die nacht natuurlijk super slecht geslapen en wat meer pijn gekregen.
De volgende dag (05/05) naar de wc gegaan en bij t drukken viel de balloncatheter uit zichzelf naar beneden. Dit was natuurlijk positief nieuws. De dokters hebben gekeken hoeveel ontsluiting ik had en ik bleek 3 cm ontsluiting te hebben. Dus braken ze de vliezen (09.00 uur) en kreeg ik om 10 uur weeenopwekkers toegediend. Hierbij moest ik wel voortdurend aan de ctg (erg vervelend!) en werd mn blaas geleegd via een catheter. Dus lopen voor mij was er niet veel bij. Ik kon alleen maar staan naast het bed, of in het bed liggen. De weeen vielen in t begin wel mee. Maar natuurlijk werd dit steeds erger, omdat de weeenopwekkers hoger werden gedoseerd. Helaas kreeg ik de weeen niet zo goed weggepuft als ik had gehoopt. En dat bleek ook aan mn onsluiting. Ik had 6 cm ontsluiting, maar t bleef 6 cm. En het hartje van de kleine konden de dokters ook niet goed meten. Omdat dit gebeurde kreeg de baby een elektrode op zn hoofdje die vaginaal werd ingebracht (12:45). Het vervelende hiervan was elke keer als ze dus de ontsluiting wilde bekijken moesten ze de elektrode weer eruit halen en weer terug erin. (natuurlijk allemaal via een soort eendenbek!) (En dit mislukte een keer met inbrengen). Omdat de weeen toch wel heftig werden kreeg ik pijnstilling toegediend via een infuus. Dit hielp totaal niet. Ik voelde nog altijd alles precies hetzelfde. En mijn toestand bleef ook hetzelfde. De toestand van de baby ging echter achteruit. Op het hoogtepunt van mijn weeen zakte de hartslag van de baby tot onder de 80 en dit baarde de dokters toch wel zorgen. Daarom wilden ze bij de kleine een klein krasje maken in het hoofdje en wat bloed afnemen, zodat ze konden kijken of het zuurstofgehalte etc. nog goed was. Dit lukte na een paar pogingen niet. De gynaecoloog werd erbij geroepen en hij zei dat de baarmoeder goed verweekt was en dat wel de ontsluiting nog hetzelfde was. Hij wilde het onderzoek met t krasje in het hoofdje niet doen. Hij vond ook dat het niet goed was voor de kleine en dat mijn toestand er ook niet beter op werd. Daarom besloten we om de ruggenprik te laten zetten (16:15). Dit was een geschenk uit de hemel! De kleine kreeg weer een elektrode geplaatst (16.30 uur) En mn blaas werd weer geleegd via een catheter. De ontsluiting ging vanaf toen rap. Rond 20:00 had ik 9 cm onsluiting. En rond 23.00 uur kon ik gaan persen. Om 23:25 is onze lieve, mooie dochter Demi geboren! Met een gewicht van 2990 gram en een lengte van 48 cm. De kleine moest echter wel nog in het ziekenhuis blijven ivm mijn hartmedicatie. Door deze medicatie kon het bloedsuikergehalte van de baby laag zijn, en dit wilde ze gedurende 48 uur monitoren. Maar gelukkig konden we zaterdag 7 mei eindelijk met zn drietjes naar huis!

[Rebecca]

bati das toch een prachtig gewicht? hoeveel weken was je? klinkt helemaal niet als 5 weken groeiachterstand... gelukkig alles nog natuurlijk gegaan en heb je geen ks nodig gehad!

[Iet]

17 okt moest ik me melden in t zkh voor een inleiding (41w 2dgn).
Ze zouden een ballonetje inbrengen waardoor de baarmoedermond zou verweken. Vond dit in t begin wel een heel vreemd gevoel, ze spuiten toch 30 cc in dat ballonetje.
Er gebeurde natuurlijk niets, dat ballonnetje zou er uit moeten vallen bij 3 cm ontsluiting, ze probeerden er af en toe ook wat aan te trekken.
Om 17 uur kon ik naar de afdeling, want ja dat kon nog goed tot de volgende dag duren, misschien wel langer zelfs. Kreeg trouwens geen gel omdat ik de vorige keer een keizersnede heb gehad.
Vroeg in de nacht kreeg ik toch wel wat last van lichte weeen, maar er zat er geen regelmaat ofzo in. Toen heb ik een spuitje pethidine gekregen zodat ik toch wat zou kunnen slapen, want de nacht ervoor had ik natuurlijk ook al niet zo goed geslapen ivm de zenuwen.
De volgende ochtend rond 7 uur kwamen ze weer een keer aan t ballonetje trekken en warempel t ging eruit. Toen rond 8 uur weer naar de verloskamers. Daar hebben ze rond half 10 mijn vliezen gebroken en rond half 11 kreeg ik weeenopwekkers. Rond half 12 had ik 4cm ontsluiting. De weeen kwamen om de minuut en had bijna geen tijd om op adem te komen want dan kwam de volgende alweer. Ik wilde pijnstilling, maar wilde geen ruggenprik, dus gevragen om een infuus met een pompje om dit zelf te bedienen, maar dat kreeg ik niet want dat deden ze alleen als ze zeker wisten dat de bevalling nog minder dan 4 uur zou duren en aangezien ik nog maar 4cm had ging dat nog wel even duren.
Toen toch maar besloten voor een ruggenprik, maar ik dacht als ik dit zo nog een paar uur vol moet houden dan lukt me dat niet.
Natuurlijk moesten we even wachtten totdat de anesthesist beschikbaar was, ondertussen werd ik klaar gemaakt om naar de ok te gaan. De verpleegkundige kwam nog even langs, toen had ik ondertussen ook bloedverlies. Zij gaat de vk halen en ondertussen krijg ik persdrang.
De weeenopwekkers heb ik maar 1 uur gehad en die hebben ze ook niet opgevoerd, daar hebben ze die stopgezet omdat t zo hard ging.
Voordat ik naar de ok ga wordt er nog gekeken naar de ontsluiting en blijk ik om 13 uur volledige ontsluiting te hebben. In t begin nog even de weeen weggepuffd en daarna mocht ik beginnen met langzaam meepersen en kreeg wel een knip en uiteindelijk is ze om 13.34 geboren, 2720 gram, 47 cm. Haar hartslag viel tijdens t persen wel steeds weg, dit heb ik zelf op dat moment niet meegekregen, ze had trouwens zo'n elektrode op haar hoofdje. Daarna wilde de placenta niet goed komen, maar net op t randje kwam deze dan toch nog.

Achteraf gezien vond ik t allemaal heel erg meevallen, die weeenstorm was niet prettig, maar als je ziet wat je er dan voor terugkrijgt! Ik was t iig zo weer vergeten.

[Bati]

@ Iet: gelukkig dat t toch nog snel is gegaan op t laatste! En zeker vergeet je t snel met een klein wondertje in je armen!
@ Rebecca: Uiteindelijk bleek dus dat ze niet te klein was. Ze dachten dat ze onder de 2500 gram zou wegen, maar dus niet. Ik ben bevallen met 39 wkn en 6 dgn. Ik hoop wel als we een tweede zouden willen en kunnen krijgen dat t gewoon natuurlijk kan gaan. Zonder inleiding. Maja, dat duurt nog wel ff!

[ster77]

Hoi

Ik schrijf sinds kort mee op het forum en wil jullie mijn eerste bevallingsverhaal graag vertellen omdat ik het als erg positief heb ervaren.
Ik was 39 weken en 2 dagen. De hele avond was de baby erg druk in m'n buik en ik ging dan ook pas om 12 uur naar bed. Om half 1 voelde ik een plopje en ik vroeg me af of ik uit bed moest springen of niet. Op dat moment kwam m'n vriend binnen en die zag me denken (springen of blijven liggen) en vroeg dus gelijk wat er was.
Ik moest plassen dus maar gegaan (slapen op zolder en de wc is bij de andere slaapkamers een verdieping lager), weer naar boven, maar na 5 min. weer naar beneden en zo ging het even door. Na 10 min. begon ik menstruatiekramp te krijgen en dat werd steeds erger. Oke het is toch echt al begonnen. We gingen timen en toen bleek dat ik om de 30 sec. een wee had die ongeveer tussen 1,5 en 3 minuten duurde. Ik werd nog boos en zei dat dit niet in de boekjes stond en dat er een opbouw zou zijn haha. Om kwart over 1 de verloskundige gebeld en die hoorde mij op de achtergrond wegpuffen en die vroeg ziekenhuis of eerst bij jullie langskomen. Ik riep gelijk ziekenhuis, want ik dacht als ik nu pas 2 cm. heb dan wil ik een ruggeprik, dat houdt ik niet vol. Om kwart over twee waren we in het ziekenhuis, de verloskundige om half drie. Kwart voor drie ging ze voelen (net twee uur later dus) en ik had al 7 cm. ontsluiting. laatste drie cm. onder de douche weggepufd en om tien voor half vier mocht ik meepersen en om 03.85 is onze zoon geboren met een gewicht van 3220 en 49 cm. lang.
Ik zag best tegen de bevalling op, maar het is me erg meegevallen. Ik ben inmiddels zwanger van de tweede en er staat een rode stip in mijn dossier dat als we bellen de verloskundige gelijk moet handelen. Ik houd er rekening mee dat het heel lang kan duren, maar ook dat de verloskundig niet op tijd kan zijn. Het ziekenhuis gaan we waarschijnlijk niet redden, wat we wel graag willen. We zullen het zien, in augustus is het zover ;-)

Groetjes Ster77

[Anna77]

Wow, Ster, dat klinkt inderdaad als een prima bevalling! Ik hoop het ook ooit nog zo te mogen doen (ik werd ingeleid, geen pretje). Een vriendin van mij had ongeveer hetzelfde verloop bij haar eerste kindje (iets langer nog: laat in de middag eerste krampen, 2 uur kindje geboren), bij de 2e was de vk net op tijd binnen om het kindje op te vangen... Niks geen ziekenhuis meer...
Veel plezier met je zwangerschap en ben benieuwd wat het wordt in augustus!

[leeuw]

Ster wat een verhaal. En ik maar denken dat ik met mijn 4 uur al snel was. Wel heel herkenbaar dat denken dat er een opbouw in de weeen zit. Ik had ook maar 30 sec pauze ofzo. Dus als ik even kon riep ik ook. Er zit helemaal geen 5 minuten pauze tussen. Voelde me echt bedrogen. Klopte niets van de theorie. Maar was er achteraf wel blij mee. Heb ook te horen gekregen als een evt volgende keer thuis de vliezen breken ik het ziekenhuis niet haal. Hoop dat ik dat nog eens mee mag maken.

[Evi1987]

Ik ben 26 oktober 2011 bevallen van onze zoon Eran maar er nu pas aan toe om alles te vertellen.

Op 24 oktober om 22:30 braken plots mijn vliezen... helemaal blij en opgewonden belde ik mijn man op het werk dat hij naar huis moest komen. Hier samen nog een paar uur van de zenuwen lopen geinen. Toen geprobeerd te slapen... dit lukte natuurlijk niet. Was veel te gespannen. Rond 03:30 begonnen de weeen. 25 Oktober 2011, de vk kwam langs. Ik had regelmatige weeen maar nog niet sterk genoeg dus geen ontsluiting. De hele dag kwam ze om de 3 uur maar mijn weeen bleven om de 5min komen zonder sterker te worden. Om 21:00 werd besloten dat ik overgedragen werd aan het ziekenhuis vanwege 24uur gebroken vliezen. Dit vond ik wel lastig. We wilden wel bevallen in het ziekenhuis maar nu werd alles overgedragen aan de gyn en zou de vk er dus niet bij aanwezig zijn.
Op de afdeling vroegen ze wat ik wilde: nog naar huis of een prik zodat ik kon slapen en daar blijven. Het laatste dus! Die prik hielp alleen niet en door de weeen kon ik niet slapen. Had dus al 2 dagen niet meer geslapen. De volgende ochtend kreeg ik weeenopwekkers. Die begonnen snel te werken/ Ik heb meerdere malen mijn bed onder gespuugd omdat de pijn ineens te veel werd. Ook deden ze om de 2 uur een inwendigonderzoek om me dan te vertellen dat ik 0.5cm opgeschoten was. Heel fijn. Na een aantal uur werkte de band op mijn buik die de weeen en de hartslag van de kleine registreerd niet meer goed. Ze moesten inwendig een electrone op onze zoon zijn hoofdje aanbrengen. Dit mislukte tot 3x toe. Ik heb het uitgegild van de pijn. Kon het niet meer wegzuchte. Werd gek. Dat inwendige onderzoek was echt hels. Hierna rond 16:00 eindelijk een ruggenprik gevraagd. Ik was gesloopt, uitgeput en vervelend van de pijn. De volgende inwendige onderzoeken voelde ik gelukkig niet meer. Bij elk onderzoek had ik maar 0,5 cm meer ontsluiting. Soms 1 cm. De moed zonk me in de schoenen. Toch zei elke zuster: nee, je red het wel! Je gaat het echt zelf doen komt wel goed. Om 21:00 kwam plots de gyn binnen met de mededeling: je hebt al 5uur goede, stevige weeen en na ruim 40uur weeen zit je nog maar op 5cm ontsluiting. Je krijgt een keizersnede. EN wel nu want er is nu plek. Terwijl hij het zei werd ik al van alle apparaten afgekoppeld en naar de OK gereden. Tijd om te schakelen was er niet. Ik heb alleen maar gehuild.
Na een paar minuten op de OK vertelde de gyn dat we een zoon hadden. Hij werd samen met mijn man meegenomen (zonder dat ik hem gezien had). En terwijl ik gehecht werd lag ik daar maar: is alles oke met hem? (ik hoorde hem eerst niet huilen). Niemand gaf antwoord. Pas na een minuut of 15 kreeg ik Eran heel even bij me. Toen waren hij en mijn man weer weg. Ik moest op de verkoever blijven (30min). Vervolgens werd ik naar de kamer gereden. Ondertussen nog een paar keer gespuugd omdat ik misselijk was van de verdoving.

Onze ouders en schoonouders zijn die avond nog heel even geweest. Ik was geestelijk en fysiek totaal een wrak. Slapen zat er ook niet echt in met een kleintje dat om de 3 uur voeding moet. Slaap je eindelijk komt er wel weer een zuster binnen voor een meting hier, pilletje daar. Grrrr. Na 3 dagen mochten we eindelijk naar huis. Onze eerste weken waren nog hels. Eran huilde 24 uur per dag en was ontroostbaar, ik kreeg een borstontsteking en had een paar dagen ruim 40graden koorts, kraamtranen en een enorme buikwond van de ks dus veel pijn.

Na een week kwamen erachter dat Eran een koemelkallergie had. Hij krijgt nu speciale voeding en is een hele lieve, vrolijke en tevreden baby. Hij slaapt al vanaf een week of 6 door 's nachts. Ik ben helemaal opgeknapt en werk weer gewoon. Hij is het meest waardevolle in ons leven. Het is zo'n lekker en fijn manneke.

Voorlopig willen we nog niet aan een 2e denken... ik wil graag straks een brusje voor hem maar het idee die 3dagen durende bevalling nog eens te moeten doen? nee laat maar even

[ATTACH=CONFIG]9723[/ATTACH][ATTACH=CONFIG]9724[/ATTACH]
(1e foto was hij 4 dagen oud, 2e foto is van gisteren)

[Ana]

Wat een prachtig mannetje, maar wat een enorm moeilijke bevalling zeg. Ik kan me goed voorstellen dat het nog steeds zeer doet...

[adniL]

Pfff wat een verhaal!

Fijn dat ze zo met je omgaan in het ziekenhuis. Hopelijk volgende bevalling (mocht die er ooit komen) dat die een stuk beter gaat!
fijn dat je in ieder geval zo'n mooi ventje eraan over heb gehouden en toch heb kunnen herstellen

[Lunanoa]

Evi: Wat een ontzettend heftig verhaal zeg!

Bij mij hebben de inwendige onderzoeken en de electrode op Owens hoofd aanbrengen nooit pijn gedaan. Lijkt me echt kut En zooooooooolang heftige weeén. Holyfuck.

Kan me voorstellen dat je nog even niet aan bevallen moet denken meid. Geniet eerst maar van je mooie knul!

[ster77]

@Anna77 en leeuw; het was idd. een prima bevalling en ik zou het zo weer doen als ik mocht kiezen. dit keer wordt het een meisje dus wie weet gooit ze wel roet in het eten haha.
@evi; wat een verhaal meid, voor een eventuele volgende hoop ik dat je mijn verhaal krijgt. Fijn dat nu wel alles zo goed gaat!

[Evi1987]

Bedankt voor alle lieve reacties. Nu is alles goed hoor, wat wil je met zo'n knappe baby

[JoLi]

Pff Evi, wat een verhaal zeg!! Ik wens je bij een eventueel volgend kindje net zo'n bevalling toe als mijn tweede bevalling!
Heb 'm nog ff gekopieerd van m'n pc, dus als ik aan 't eind zeg dat ik geen last meer heb van m'n hechtingen is dat niet omdat dochterlief al een jaar oud is, maar omdat ik dat verhaal net na haar geboorte geschreven heb

07.45 uur: We melden ons op de verloskamers. Er komt een verpleegkundige naar ons toe die verteld dat we een plekje hebben op de Zwangerenafdeling; dus worden we naar een andere afdeling gebracht.

08.30 uur: Een verpleegkundige van de Zwangerenafdeling komt een intakegesprek doen en verteld ons dat ik tabletten ga krijgen om de ontsluiting op te wekken (Primen). Wanneer ik vertel dat ik vorige week al 3 cm ontsluiting heb en de afspraak was dat ik vandaag meteen ‘doorgeleid’ zou worden, kijkt ze ons verbaasd aan; van die afspraak is bij haar niets bekend, dus ‘dat zal wel niet’. Ik vraag om een gynaecoloog om mijn ontsluiting te laten controleren.

10.00 uur: Eindelijk is daar een gynaecoloog, met een co-assistent. De Co mag eerst even voelen, autsj, die moet nog veel leren. Daarna de gyn, en ja hoor, 4 cm ontsluiting. Geen tabletten nodig dus, er kan doorgeleid worden!
Helaas blijken de verloskamers vol te liggen en moet ik wachten tot er één vrij is.

10.50 uur: Ik kan eindelijk naar de verloskamer! Om 11.00 uur komt de dienstdoende verloskundige mijn vliezen breken en een elektrode op het hoofdje van de kleine plaatsen. Ook krijg ik nog een elektrode ingebracht om de sterkte van de weeën te controleren, zodat ik niet constant CTG banden om mijn buik hoef.
Er wordt een infuus geprikt om weeenopwekkers te geven.
De verloskundige geeft aan dat ik niet gek hoef te kijken als ik om 13.00 uur nog steeds 4 cm heb, omdat een ingeleide bevalling vaak even moet opstarten. We spreken af dat ze om 15.00 uur even komt kijken.
Om 11.10 uur is alles klaar en kan het beginnen… het infuus staat op de laagste stand (0,3) en ik heb wat harde buiken die wat pijnlijker zijn dan normaal. Ik lees nog lekker even een krantje, maar dat wordt na 10 minuten toch wel erg oncomfortabel. Ineens komen de weeën die weggepuft moeten worden. Het infuus wordt een standje hoger gezet (0,6).

12.00 uur: De weeën zijn nu echt enorm heftig, ik krijg ze bijna niet weggepuft en tussendoor zit er geen rustpauze tussen. De verloskundige komt toch even kijken en besluit dat het infuus terug moet naar 0,3, omdat mijn lichaam behalve gesimuleerde weeën ook ineens krachtige weeën van zichzelf aanmaakt en dat is teveel van het goede.
Meteen wordt de ontsluiting gecontroleerd: 5 cm. Omdat ze tijdens een wee toucheert kan ze er meteen 6 cm van maken.

12.15 uur: Ik ben ineens enorm misselijk. Gauw een bakje laten halen en ja hoor, flink overgeven (is niet prettig tijdens de weeën). Meteen daarna begin ik al lichte persdrang te krijgen… dat kan toch nu nog niet?

12.50 uur: Ik houd het echt niet meer, heb echt persdrang. Ik moet van de verloskundige zuchten om de weeën weg te krijgen, en ze roept de verloskundige. Die komt meteen; 9 cm ontsluiting!

13.00 uur: Ik mag heel zachtjes meepersen als het écht niet meer lukt om de wee weg te zuchten. Ondertussen wordt alles snel klaargemaakt voor het persen.

13.10 uur: Eindelijk mag ik meepersen. Ik lig op mijn linkerzij en de verloskundige vraagt of ik zo wil blijven liggen; prima, vind het een lekkere houding en de kleine heeft het goed naar de zin.
Om 13.15 uur is het hoofdje bijna geboren maar schiet net weer terug… Om 13.16 uur kan de verloskundige het hoofdje pakken en dan blijkt de kleine meid met haar schouders vast te zitten. Jammer, nu scheur ik toch een stukje uit, anders was ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Om 13.17 uur is ze er!!!! Ze is prachtig en laat meteen goed van zich horen.

Kinderarts onderzoekt haar meteen en de apgarscores zijn prima. Na het onderzoek mag ik haar nog 5 minuutjes vasthouden en daarna gaat ze naar de IC voor controle.

Al met al een bevalling die super heftig was en waarvan ik regelmatig dacht; als er een raam open kon sprong ik er bij deze meteen uit
Maar.. wel in 2 uurtjes ‘gepiept’. Van 11.10 uur – 13.10 uur ontsluitingsweeen en daarna 7 minuten geperst..

Jammer genoeg kwamen er daarna nog wel hectische uurtjes achteraan, door de mega snelle bevalling trok mijn baarmoeder niet samen. Hierdoor verloor ik in 5 minuten tijd 700 ml bloed, gutste zo van het bed af. Meteen zwaar infuus gekregen en na een uur begon de baarmoeder eindelijk samen te trekken. Hoefde net op het randje niet naar de OK.
Ben tijdens het bloedverlies op de verloskamer door 2 verloskundigen inwendig gecontroleerd of het de baarmoederwand was die zo bloedde, vond het geen pretje. Hoorde dat dat normaal gesproken ook een klusje voor de OK was, onder narcose… vandaar dat ik ze wel kon slaan, haha.

Heb verder 3 hechtingen inwendig en 2 uitwendig, en volgens mij 1 zigzag in de oude knip van J. z’n geboorte, daar zat een schaafwond en ze vond hem de vorige keer niet netjes gehecht…
Nergens last meer van gehad, hechtingen voel ik niet en van het bloedverlies ook totaal geen last!

[Anna77]

Evi, dat kan toch alleen maar beter gaan de volgende keer? Dat was wel een hele heftige bevalling zeg!
Dan is die van JoLi inderdaad een stuk 'fijner'.
Gek he, ik kan me nog herinneren dat ik tijdens de bevalling zei: DIT NOOIT MEER! Maar dat ben ik allang vergeten...

Ana, Joela krijgt er een broertje bij zie ik, leuk! Gaat het goed met de tweede zwangerschap?
En Ster, een meisje, leuk!

[Ana]

Joli, wat een snelle bevalling ook. Jammer van die bloeding achteraf. Waarom moest je kindje eigenlijk naar de IC?

Grappig, voordat Joela werd geboren had ik echt in mijn hoofd dat bevallingen vooral LANG duurden. maar je hoort echt zo vaak dat het maar een paar uurtjes is en zelfs met het eerste kindje.
Anna, ja leuk he! Het gaat tot nu toe allemaal erg goed, beter dan vorige keer!

[Lunanoa]

Joli: Lekker die communicatie in het ziekenhuis he?

Leuk je verhaal weer eens te lezen. Inmiddels je meisje alweer een jaar geweest haha

[JoLi]

Die communicatie in het ziekenhuis is echt drama. Kom je daar om te bevallen, zeggen ze dat het nog wel 3 dagen kan duren. Haha, dacht het niet, begin van die middag lag ik lekker met de kleine meid in m'n armen

Ana, ze moest naar de IC omdat ze tijdens de zwangerschap een vaag plekje ontdekten in haar buik, wat er niet thuis hoorde. Dus ter controle moest ze op de IC, allerelei onderzoeken, zelfs het woord tumor was gevallen. Echt heel eng, 't idee dat je kindje iets heeft waarvan niemand weet wat het is. Na 2 dagen mocht ze mee naar huis omdat het niet levensbedreigend ofzo was. Achteraf blijkt dat het een bloeding van de bijnier is geweest tijdens de zwangerschap, en ondertussen is het al helemaal verdwenen

[butterfly1984]

Goedemiddag,

Ik ben nu 9 maanden de trotste moeder van Jenne... Mijn bevalling was ook geen succes te noemen. Ik zal mijn verhaal eens doen.

Het begon woensdag bij de verloskundige... Ik was daar voor controle en werd getoucheerd... Natuurlijk vol spanning naar huis.. en idd kreeg last van ongesteldheid krampen... dat hield de hele dag zoon beetje vol en toen viel het s'avonds weg en heb ik nog waar uurtjes geslapen.. de volgende dag werd ik wakker en ging ik naar de wc toen verloor ik volgens mij een deel van de slijmprop. De hele dag door had ik krampen.. die wel pijnlijk waren.. maar die wel dragelijk waren... s'avonds om 12 uur verloskundige geweest ik had nog steeds 1 cm ontsluiting die ik die woensdag ook al had.. de verloskundige gaf aan dat mijn weeen ook nog niet sterk genoeg waren om voor ontsluitig te zorgen... ik voelde ze alleen onderin mijn buik maar moest het in de hele buik voelen... ik moest maar een douche nemen en kijken of de bevalling door ging zetten... toen ik uit de douche kwam... kwamen er in eens hele hevtige weeen ik voelde ze gewoon steeds hoger in mijn buik kruipen... Ik kon de weeen alleen onder de douche goed opvangen... mijn man kon weinig voor mij betekenen omdat hij zijn hand in het gips had... Hij is zelfs nog in slaap gevallen waar ik heel boos over was en waardoor ik ook in paniek raakte.. toen heb ik besloten ik ga naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling... (wou eigenlijk thuis bevallen) Om 6 uur was de verloskundige er ik had nog maar 3 cm ontsluiting... in het ziekenhuis werden direct mijn vliezen gebroken.. waar ik wat angstig voor was omdat ik gehoord had dat de weeen dan nog sterker zouden worden... toen moest ik eerst nog aan de ctg scan voor dat ik iets van verdoving zou mogen... dat zou een half uurtje gaan duren maar er was nog geen vk beschikbaar die daarbij zou kunnen helpen... dat duurde al een hele tijd en vervolgens zat ik wel 2 uur aan de ctg scan.. toen kreeg ik eindelijk een prikje voor een roesje... dat was echt fijn tussen de weeen door kon ik wat bij slapen... of in ieder geval ik was van de planeet haha... na 2 uur was dit prikje uitgewerkt maar was ik nog niet veel opgeschoten... volgens mij had ik toen 6 cm.. dus ik kreeg weeen opwekkers dus weer paniek.. wel weeen opwekkers maar de verdoving was uitgewerkt...ook ik had een draadje tussen mijn benen op het hoofd van jenne voor zijn hartslag... jenne deed het niet zo goed dus hebben ze een krasje op zijn hoofd gemaakt om wat bloed af te nemen voor zuurstof.. dat was goed volgens hun maar mijn gevoel zegt dat ze toen al wel zoiets hadden van dat het niet helemaal goed was... Vervolgens viel ook in eens zijn hartslag weg.. hun bleven allemaal heel rustig ik niet.. bleek de electrode (na 5 min kwamen ze daar pas achter) van zijn hoofd af te zijn gegaan.. Uiteindelijk wou ik toch een ruggenprik... ook dat kon niet meteen er was geen annasiest of hoe noem je zo iemand beschikbaar.. uiteindelijk toch naar de ok voor de prik... maar tijdens het plaatsten kreeg ik in eens persweeen (was tegen 1 uur) dus de ruggenprik wel gezet maar niks gebruikt... ze hadden mijn man al gezegd nu gaat het niet lang meer duren ze heeft persweeen. maar waar ik toen achter kwam was dat Jenne gedraaid lag hij was een sterrenkijker en keek dus met zijn hoofd omhoog.. vandaar ook dat de ontsluiting zo langszaam op gang kwam... ik had toen 8 cm.. kreeg toen nog een klein prikje voor een roesje voor de laatste cm.. maar dat duurde en duurde maar.. om 4 uur had ik 9 cm en mocht ik proberen te gaan meepersen de gynacoloog zou dan proberen die laatste cm weg te drukken met haar vinger... maar ze had al gauw door dat dat niet ging werken... ook al zou ik gaan persen dan zou het nog minstens 3 uur duren voordat Jenne geboren zou worden omdat hij er verkeerd voorlag en dan moet hij dus een rare draai maken in het geboortekanaal... om 10 voor 5 werd mij mede gedeeld dat het een keizersnee zou worden.. om 17:18 uur is jenne geboren... was dus ook in eens flinke spoed... Ik heb jenne vluchtig mogen bekijken en toen namen ze hem mee.. ik heb vervolgens 2 uur op de verkoeverkamer gelegen! omdat er niemand was die mij op kon halen... na 2 uur kon ik eindelijk mijn kleine mannetje bekijken... die overigens erg ziek was van al het gebeuren.. hij heeft ook nog tot woensdag in het ziekenhuis gelegen... gelukkig was hij wel helemaal gezond..

Ik moet wel zeggen dat een heftige gebeurtenis is geweest de bevalling.. maar ik zou zeker over doen voor een 2de.. Je vergeet de pijn al wel snel...

[loesje80]

Jeetje Butterfly, wat een enorm heftig verhaal zeg... Durf bijna mijn (2de) bevallingsverhaal niet neer te zetten :oops:
Maar misschien wordt dit wel jouw 2de bevalling te zijnertijd...
Op zaterdag 7 april (ik was toen 40+3) waren vriendlief en ik een dvdtje aan het kijken toen ik rond half 9 iets van kramp voelde, helemaal onderin mijn buik . Dus ik dacht eigenlijk dat dit iets van indalingsweeën ofzo zouden zijn. Ik heb het maar zo gelaten en lekker met vriendlief de dvd afgekeken en daarna naar bed. De krampen werden wel wat heftiger, maar tja, geen idee of dit voorwerk zou zijn, of echt (want een echte wee herken je, behalve ik blijkbaar hock:) en om vriendlief niet voor niks ongerust te maken maar gewoon gaan slapen. Hij iig. Om 10 over 10 hem toch maar wakker gemaakt dat ik toch wel dacht dat het begonnen was. Nou, meneer behoorlijk zenuwachtig, hihihi. Om half 11 de vk gebeld en de buurvrouw of de babyfoon hun kant op kon komen. Om 11 uur had ik al bijna 5 cm ontsluiting. De weeën waren best heftig en er zat geen ritme in, soms 3 flinke achter elkaar, soms 5 minuten niks... Rond 12 uur dacht ik al iets van persdrang te hebben, maar volgens de vk was mijn buik daar nog veel te rustig voor... Om kwart over 12 heeft de vk, toen bleek dat ik al bijna 10 cm ontsluiting had, de vliezen te breken. Wat een golf, hihihi. En tja, toen kwamen de persweeën ook meteen en om 00.25 is onze kleine meid geboren, Floor, ons eigen paasmEIsje. Ze was 3290 gram en 51 cm.
Om half 3 lag iedereen (weer) netjes, schoon in bed en ondanks een wakkere kleine man van 4 tot 5, heerlijk geslapen tot half 8.

[selly1985]

jeetje butter; heftig verhaal, ben ik toch blij dat naïma ondanks dat ook zij een sterrekijkertje was gewoon geboren is (met vacuum)ook hier duurde het lang, na 12 uur weeen nog 0 cm ontsluiting :S
ik hoop dat het deze keer wat sneller gaat

[Eliza82]

Zal even mijn verhaal met jullie delen:

Maandagmiddag 14 mei (ik was toen 41;2wkn) is de verloskundige nog even langs geweest om te strippen en had ik al 3 cm ontsluiting. Ze vermoedde dus dat de bevalling nog wel eens spontaan zou kunnen gaan beginnen, maar de verloskundige die zondag was komen strippen had dat ook al gezegd en toen was er niks gebeurd dus ook nu twijfelde ik of dat zou gebeuren...Maandagavond zijn we vroeg naar bed gegaan omdat ik me op dinsdagochtend 15 mei om 6 uur moest melden op de verloskamers in het ziekenhuis om ingeleid te gaan worden. Rond 21:30 uur lagen we dus op bed. Om 23:10uur werd ik wakker van iets waarvan ik vermoedde dat het wel eens een wee zou kunnen zijn, na 10 minuten kwam er weer een en hoopte ik dat de bevalling inderdaad zou gaan beginnen. Tot 12 uur bleven de weeën zo iedere 10 minuten komen. Tussen 12 en 1 kwamen de weeën rond de 6-7 minuten en tegen 2 uur kwamen ze al om de 2-3 minuten waardoor we rond 2:15uur besloten de verloskundige maar eens te bellen. Die was er rond half 3 en toen had ik 5 cm. Dat viel me eigenlijk een beetje tegen, maar volgens haar was het heel goed. We hebben toen besproken of we al naar het ziekenhuis zouden gaan of nog thuis bleven. Ik wilde graag thuis blijven, dus dat gedaan. Om 5 uur was ze weer terug bij ons en dacht ze even dat ik al volledige ontsluiting had, maar dat bleek toch nog net niet zo te zijn. Dit was wel reden om nu wel meteen naar het ziekenhuis te gaan. Rond 5:20uur waren we in het ziekenhuis, me geïnstalleerd in het bevalcentrum en de laatste heftige cm weggepuft. Tegen 6:30uur waren mijn vliezen nog steeds niet gebroken, dus heeft zij die gebroken. Helaas bleek D.ycke in het vruchtwater gepoept te hebben dus werd ik met spoed overgedragen van het bevalcentrum naar de verloskamer en de gyn. daar meteen aan de ctg gelegd en D.ycke kreeg een hartslagregistratie op haar koppie geplakt. Ik zat ondertussen al volop in de persweeën, maar ze lag nog niet goed genoeg ingedaald en was nog aan het woelen met haar hoofdje, op zoek naar de goede uitgangspositie. Daarom moest ik op mijn zij gaan liggen terwijl liggen echt het laatste was wat ik wilde en de weeën wegzuchten. Dit was echt hels. Het deed onwijs pijn en hielp voor mijn gevoel helemaal niet. De weeën waren te heftig. Uiteindelijk was de arts het met me eens en mocht ik op mijn rug gaan liggen en voorzichtig mee gaan persen. Dit werd gelukkig al snel echt persen rond 7 uur. Helaas bleef D.ycke het maar lastig vinden om positie te kiezen waardoor haar hoofdje steeds terugschoot na het persen. Rond 8 uur begon ze met haar hartslag te dippen en kreeg ik steeds meer krampen in mijn heupen van het optrekken van mijn benen en het persen. De verloskundige besloot op haar billen te gaan duwen tijdens en na het persen zodat ze hopelijk wel zou blijven staan. Dit gebeurde maar ze wilde er nog steeds niet uit. Mijn huid stond op springen, maar scheurde niet en omdat er inmiddels toch wel haast was besloot de arts een knip te zetten, 1 of 2 weeën later was ze dan eindelijk geboren. Het was nog even spannend toen haar hoofdje eruit kwam omdat de navelstreng strak om haar nekje zat, maar het lukte de arts toch om de navelstreng er vanaf te krijgen waardoor papa de kans kreeg om de navelstreng door te knippen.
5 minuten na de geboorte was de placenta er ook uit en de hele bevalling was dus om 8:23 uur volbracht mile:
Het zetten van de knip heb ik helaas wel gevoeld en het zetten van de hechtingen vond ik ook echt heel pijnlijk.
Binnen een uur had D.ycke ook aan de borst gelegen en binnen 3 uur na de bevalling waren we weer lekker thuis.

[adniL]

Voor en na de helse piek toch een mooie bevalling!
hopelijk genezen de hechtingen ook een beetje snel en heb je daar weinig last van?

[Ana]

Mooi verhaal, Eliza, moeilijk en spannend tijdens het persen, maar gelukkig allemaal goed gekomen. Geniet maar van je meisje.

[Eliza82]

Adnil, ja al met al was het een prima bevalling hoor als we die helse minuten ff wegdenken haha. De hechtingen waren erg strak geplaatst dus heb daar de eerste dagen wel echt veel last van gehad. Ze is op dinsdag geboren en de zondag daarna zijn de uitwendige hechtingen verwijderd en dat gaf al een heel stuk verlichting al heb ik zeker nog een week daarna wel af en toe last gehad van de knip als ik liep of te snel opstond ofzo. Nu na 3 weken heb ik er al een paar dagen echt geen last meer van, al voel ik wel dat er nog hechtingen inwendig zitten en is het litteken natuurlijk nog niet helemaal genezen.

Ana, klopt helemaal. Genieten doen we absoluut. Over het algemeen is ze erg rustig en lief :-)

[adniL]

Ach dat gaat ook wel weer over.. voor je het weet is je kleine meisje alweer "groot" en denk je aan een 2e
maar eerst van dit kleine grote geluk genieten

[Eliza82]

haha, ja dat zal best!! :-D

[Anna77]

Eliza, wat is het toch een wonder, zo'n bevalling en zo'n nieuw leven! Mooi om te lezen en fijn dat jullie zo aan het genieten zijn.

Ana, jij schiet ook al op, hoe is het met je en met (al niet meer zo) kleine Joela?

adniL, ik voel de kriebels voor de 2e helemaal hier!! Ik ga ze doorstralen Hihihi

[Ana]

Anna het gaat erg goed hier, deze zwangerschap gaat alles gewoon goed, veel minder zwaar dan de eerste keer. En Joela is een heerlijke dreumes, kan heerlijk spelen en doen, verzint van alles, meestal vrolijk, totdat ze haar zin niet krijgt....
En jouw meisje?

[cindy85]

He ik was dit topic al helemaal vergeten. Leuk te zien dat die nog steeds min of meer actief is.

@ butterfly: jeetje meid wat een heftige bevalling zeg. Ik vind dat je je toch heel sterk gehouden hebt hoor!

@ eliza: klinkt wel als een prima bevalling bij jou, als je het piekmoment dan wegdenkt ten minste haha

@ loesje: hihi leuk he zo'n tweede supersnelle bevalling. Ging bij mij al net zo vlot

Hier dus eens mijn verhaal.
Ik zat al sinds 23w3d thuis met weeënremmers tot 34w, toen ben ik nog 5 weken gaan werken tot ik dus 39w was. Laatste weken waren wel erg spannend want ik kreeg steeds meer serieuze voorweeën die soms zo erg waren dat ik af en toe getwijfeld heb om 's morgens naar mijn werk te vertrekken omdat ik dacht dat het begonnen was. Maar bleef telkens maar bij voorweeën die gelukkig wel al voor 2.5cm ontsluiting gezorgd hadden. Op 7mrt nog even gaan uiteten geweest met hubbie 's middags omdat ik echt even het huis uit moest, was inmiddels al 41w1d zwanger. 's avonds nog eens manlief verleid in de hoop dat dat het laatste zetje zou zijn. 's nachts effectief wel geleidelijk aan weer wat weeën gehad tot 5u 's morgens. 8mrt om 10u dan opgestaan maar echt zo kotsmisselijk en pijn in mijn rug dat ik huilend op de bank zat dat ik het niet meer trok zo lang overtijd gaan. Dan begonnen weeën opnieuw om de 10', en bleef de hele dag door maar niet erg pijnlijk. Vriendin nog op bezoek gekomen 's namiddags want ik dacht dat het wel weer niets zou zijn. 's avonds nog gewoon eten gemaakt maar kreeg zelf geen hap meer binnen, weeën werden nu ca. 20u wel iets pijnlijker maar nog steeds 10min ertussen. Om 21u30 werden ze dan wel duidelijk pijnlijker maar nog steeds om de 10min. Dan om 23u maar eens in bad gegaan om te zien of dat wat deed. En toen kwamen ze ineens om de 7min en wel echt duidelijke weeën nu, geen twijfel. Na een uurtje weer uit bad, getext naar een forumvriendinnetje dat ik dacht dat het nu echt wel begonnen was. Hubbie gezegd dat hij beter ook nog wat slaap kon pakken want dat het wel voor vannacht zou zijn en zelf ook om 00u30 op bed gaan liggen om nog een paar uurtjes te rusten - of dat dacht ik ten minste. Om 1u kwam manlief naast me liggen, ongewassen en ongeschoren want hij geloofde niet dat het nu wél echt was. Door zijn gesnurk kon ik me helemaal niet ontspannen dus weer naar beneden gegaan en wat tegen mezelf op het forum beginnen kletsen en wat 'bubbleshooter' gespeeld op pc want weeën waren intussen weer maar om de 8 à 10min dus qua tijd nog geen vordering dus dacht dat ik wel nog een eind te gaan had. Om 2u50 was ik het beu en besloot wat te gaan opruimen en vaatwas leeg te halen en bij te vullen. Van zodra ik begon rond te lopen kwamen de weeën ineens heel fel om de 5min. dus jeeej . Maar omdat de weeën zelf zo sterk waren na 20min maar beslist manlief uit bed te halen zodat hij lucas naar de buren kon brengen en we meteen konden vertrekken. Om 3u50 vertrokken naar het zh, waren boven in de kraamafdeling rond 4u30. Moest even aan de monitor om de weeën te bekijken...en natuurlijk weer maar om de 8 à 10min meer van zodra ik lag grrr, dus kreeg te horen dat waarschijnlijk wel nog een tijdje zou duren maar ze zou al even de ontsluiting checken: 6cm al . Dus mijn gevoel dat het ondanks de tijd tussen de weeën toch echt wel al opschoot, was helemaal juist. Mocht helaas wel niet meer van de monitor af omdat harttonen van lisa te strak waren en ze die in het oog wou houden terwijl ze regelmatig even aan mn buik schudde om lisa wakker te krijgen. Dat lukte niet echt dus regelmatig tijdens weeën eens vanbinnen aan haar hoofdje zitten voelen/duwen (weet ik veel wat ze daar deed). Intussen ook gyn opgebeld dat hij moest komen om vliezen te breken want ze dacht dat lisa in het vruchtwater gepoept had. Rond 5u15 nog eens ontsluiting gevoeld: 8cm al! Intussen waren harttonen al 40min erg strak dat vroedvrouw besloot vliezen zelf te breken. Dus zo gebeurd, en intussen al 9cm ontsluiting terwijl mn weeën nog steeds maar om de 8 min kwamen, zalig tijd om lekker relax te recupereren dus telkens!! Na het breken van de vliezen heb ik toen zo'n 3-tal weeën gehad waar 'maar' 3 à 4min tussen zat en toen kreeg ik persweeën. Eerste perswee moest ik nog heel even wegzuchten terwijl ze laatste randje wegmasseerde (dat was wel een bijzonder pijnlijk moment maar 1 hels moment gedurende een hele bevalling, daar gaan we niet over zeuren haha). En met de volgende perswee mocht ik meepersen, terwijl de gyn er nog steeds niet was. Na de eerste keer persen stond het hoofdje al! Volgende keer persen was lisa's hoofdje er al uit. En haha enkel haar hoofdje zat er nog maar uit maar ze begon al meteen geluidjes te produceren terwijl de rest van haar lijfje nog binnen zat. Echt gek om mee te maken hoor haha. Dan nog een keer lichtjes meeduwen en ze was er helemaal uit - 5u50 op 9mrt (41w3d)! Kreeg haar meteen op mij en natuurlijk op slag verliefd weer! 10min later kwam gyn eindelijk aan en kon nog net de nageboorte meemaken haha.

Wat een verschil met die eerste (ingeleide bevalling): daar toen weeënstorm gehad, lucas geboren met vacuümpomp en duwen op de buik, ingeknipt én gehecht zonder verdoving.
En nu lekker relax om de 8 à 10min eens een wee opvangen en zo aan de 10cm komen, 2x persen en eruit en dat zonder knip of scheur. Ofte: hoe bevallen ook leuk kan zijn

[Anna77]

Cindy wat een mooie bevalling! Zo wil ik ook nog wel een keertje (1e keer ook ingeleid).

Ana, fijn dat je zwangerschap zo lekker loopt. Ik ben nog bezig om manlief te overtuigen dat een tweede leuk is! Heerlijk he, die kindjes, ik word zo blij van het mama zijn!

[Eliza82]

Wel een lange aanloop, maar al met al volgens mij idd een prima bevalling! Zeker in vergelijking met de 1e x!
Onze dochter begon ook al te huilen toen alleen haar hoofdje geboren was. Inderdaad bijzonder om mee te maken! :-)

Anna, succes met overtuigen! :-D

[Rebecca]

Wow om de 8 a 10 minuten! nog nooit gehoord! hier was het 2 weeen per minuut en maar paar sec pauze, pfff... en nu jij het zo zegt, hechten zonder verdoving, dat heb ik ook gehad! dat was echt heel naar! maar de knip werd wel verdoofd, dus dacht ze zeker dat het nog verdoofd was of zo?

[selly1985]

@cindy: mooie bevalling idd.
@rebecca: nog gefeliciteerd met sven! volgens mij is naïma zwaarder dan sven...en zij is volgens het gemiddelde lijntje... gaat het wel goed!? of zijn jullie ook tenger gebouwd?!

[Rebecca]

He Selly! Sven is inderdaad niet zo groot, maar ontwikkelt zich verder prima. Hij heeft de bouw van zijn vader, lang en dun, ik ben zelf normaal postuur denk ik. Het is ook niet echt een eter, zou er nooit om vragen oid. Hoe is het met jouw meisje? en tjee alweer 20 weken zwanger, heb je de 20 weken echo al gehad? en weet je wat het wordt? spannend!!

[selly1985]

als alles maar goed gaat rebecca!
ja we hebben net afgelopen week de 20 weken echo gehad. we weten wat we krijgen en alles is goed! verder gaat het hier ook super. naïma is herstellende van de waterpokken, daar heeft/had ze flink last van, maar vandaag was ze weer haar eigen vrolijke ikke

[Rebecca]

Oh wat fijn zeg! en jullie houden het voor jullie zelf begrijp ik hier succes de komende 20 weken, komt vast goed!

[selly1985]

yep, jullie zullen moeten wachten tot eind oktober

[anna]

Heb tijdens mijn zwangerschap hier veel gelezen en wil graag ook mijn verhaal met jullie delen!
Op zaterdagmiddag heeft de vk geprobeerd om mij te strippen (ik was toen 40w6dagen).
Helaas bleek ik nog maar 1,5 cm ontsluiting te hebben, dus dat was onvoldoende.
Toch begonnen de (voor)weeen aan het begin van die avond. Ze waren niet scherp
en heel goed te doen, maar wel regelmatig. Ik heb nog rustig eten gekookt en
opgegeten en daarna uitgebreidt gedouched! Vanaf half 9 zijn we gaan timen en ze
kwamen toch met een flinke regelmaat (om de 3 en zelfs 2 minuten), dus na ruim
een uur de vk gebeld. Die was er om 10 uur, maar helaas nog steeds 1,5 cm. Ik
was volgens haar ook nog veel te gezellig. Ze zou om 1 uur terug komen. Daarna
nog eens onder de douche gestaan, maar ik kon me niet echt ontspannen. De weeen
werden iets sterker, maar waren echt nog goed te doen. De regelmaat zat er ook
nog goed in. Nog op bed gelegen, maar daar kon ik de 'weetjes' niet goed
opvangen. Om 1 uur was de vk terug, maar echt schot zat er niet in: 2 cm. Ze
maakte zich wat zorgen over het ontspannen tussendoor en stelde voor om naar het
ziekenhuis te gaan, daar wilde ik echter niets van weten en wilde het nog ff
thuis proberen. Nou dat heb ik geweten! Nadat de vk weg was zijn we op bed gaan
liggen en om half 2 braken m'n vliezen. Was heel gek, is voelde het echt
knakken! Nou toen was het hek van de dam! Ik kwam in een weeenstorm terecht
waarbij ik niets anders kon doen dan de weeen opvangen en dan het liefste door
te duwen en te trekken. Om half 3 heeft manlief de vk gebeld, omdat hij het toch
wel erg heftig vond worden. Die was er om 3 uur en de ontsluiting was maar iets
opgeschoten: 4 cm. Dat was een tegenvaller en omdat het zo snel en heftig er aan
toe ging zijn we toch maar naar het ziekenhuis vertrokken: ik zou pijnstilling
krijgen. In het ziekenhuis aangekomen, moest er eerst een ctg gemaakt worden
anders zou ik geen pijnstilling krijgen. Of ik stil op m'n rug wilde gaan
liggen... Ja, dat gaat heerlijk tijdens een weeenstorm met rugween, niet dus.
Het duurde alles bij elkaar een minuut of 40 voordat ze een goed filmpje hadden.
Inmiddels begon ik aan het eind van mijn weeen wat persdrang te krijgen en ja,
hoor, 7 cm! Dat ging ineens snel! Geen pijnstilling meer mogelijk, nou ja,
jammer dan! Het was toen half 5 en om half 6 had ik volledige ontsluiting. Na
een half uurtje persen en een knip omdat ik uit dreigde
te scheuren tot aan m'n anus was ze daar! 3170 gram en 52 cm en wat lijkt ze op
papa...

Ondanks de weeenstorm, de knip en het feit dat we toch naar
het ziekenhuis zijn gegaan (ik wilde thuis bevallen) kijk ik toch terug op een
goede bevalling. Daarnaast was/is mijn herstel ook zeer voorspoedig! Ik heb
vanaf de eerste avond gewoon beneden gegeten en vanaf dag 4 was ik gereed
(gedouched, aangekleed en gegeten) voordat de kraamzorg kwam! Aan het einde van
de kraamweek zijn we lekker gaan wandelen en dat hebben we vanaf toen zo
ongeveer iedere dag gedaan.

[Anna77]

Super anna, wat een mooie bevalling. Ik wilde ook graag thuis bevallen, maar heb geen 'spijt' van mijn ziekenhuisbevalling. Geniet van jullie mooie meisje!

[adniL]

klinkt als een positief verhaal anna! en nu lekker aan het genieten van jullie lieve meisje

[Ikke 24]

Ik zal ook mijn verhaal hier nog even neerzetten.
L.ana is geboren bij 39w en 6 dagen.
Om 03.45 werd ik wakker van een soort buikpijn. Weer in slaap gevallen en na tien minuten weer wakker. Weer in slaap gedommeld en na een tijdje weer wakker. Rond zes uur de vk gebeld om te zeggen dat het waarschijnlijk begonnen was. Ze vertelde dat ze rond een uur of 9 ff langs zou komen.

Ze was er om 9 uur en ik had toen 2 cm. Ze zou rond drie uur weer terug komen. Om 14.00 uur stond ze weer voor de deur en had ik 3-4 cm. Ze vertelde dat ik nu naar het ziekenhuis mocht maar ook nog thuis mocht blijven. Ik dacht eerst ik blijf lekker thuis lekker in mijn eigen omgeving. Mijn vriend spoorde me aan toch naar het ziekenhuis te gaan, aangezien ik ook nog 5 trappen naar benenden zou moeten lopen en als de weeën nog erger zouden worden het alleen maar lastiger werd. Ik had onwijs last van beenweeen en de vk vertelde dat ze in het ziekenhuis een bad hadden en daar de beenweeen goed mee waren op te vangen. Oke toch besloten om dan maar naar het ziekenhuis te gaan. Zou ik niet gaan dan zou ze rond 17 uur terug komen om te kijken hoe ver ik was.

Om 15 uur in het ziekenhuis aangekomen en ben toen een uurtje in bad gaan zitten. De beenweeen waren toen echt minder in bad. Als ik een wee kreeg brak het zweet me echt uit. Normaal zweet ik nooit, maar er stond telkens een hele plas op mijn hoofd. Op een gegeven moment zei ik tegen me vriend ik moet nu kotsen. Vriendlief had net optijd een bakje. Na een uur in bad te hebben gezeten wilde ik eruit. Terug in de kamer keek ze meteen hoe ver ik was. 7 cm( en dat al na een uur, nooit verwacht). Ik kreeg weer last van me benen, maar deze keer wel minder. Me buik voelde heftiger.

Om 16.15 wilde ze mijn vliezen gaan breken. Ze waren alleen niet te vinden. Dus al gebroken, waarschijnlijk in bad en heb er niks van gemerkt. Ik kreeg al wat druk gevoel. Om 16.50 kreeg ik echt onwijze druk gevoel dat ik af en toe echt niet meer kon tegen houden. Dat heb ik ook een aantal keer geroepen. Toen ging het vrouwtje van het ziekenhuis de vk even bellen. Ze was even bij iemand anders die in het ziekenhuis lag. De vk kwam binnen en zei meteen dat ik wat mocht toegeven aan de drang. Jemig wat is dat een opluchting zeg!!!. Ze keek hoe ver ik was en was al 10 cm(Wow das weer na een uur dacht ik).

Om 17.15 mocht ik beginnen met persen. Al snel waren de haartjes al te zien. Vriendlief was echt een enorme schat. Na iedere wee zorgde hij voor wat verkoeling van mijn gezicht. Echt geweldig zo een natte washand! Vriendlief had de taak me te helpen mijn kin op mijn borst te duwen tijden het persen. Ook dat deed hij super. Hij ging er zo in mee dat hij telkens zijn adem in hield en bijna mee perste. Echt super lief!

Om 17.36 op 9 juli is Onze dochter L.ana geboren.
De vk vertelde me dat het echt super snel was gegaan aangezien er over het algemeen een uur over wordt gedaan bij een eerste kindje en de ontsluiting een cm per uur vordert.
Na 12 min kwam mijn placenta er in 1 zucht uit.
Wow wat voelde ik me fantastische met mijn meissie! Volgens mijn vriend was het eerste wat ik zei: o mijn meissie, o mijn meisie!!!


Ik was wat uitgescheurd en er werd een gynaecoloog bijgehaald omdat er beoordeeld moest worden of ik een subtotaal reptuur had. Als dat zo was zou ik naar de OK moeten. Ik zei nog dat ik hoopte van niet, omdat ik niet van ziekenhuizen hou. Haha lekker he! Heb er net een kind uitgegooit en maak me al weer druk over opperaties en dingen. Gelukkig was het goed en kon er gewoon op de verloskamer gehecht worden.

Ukje woog 2725 gram dus dachten ze dat ze misschien suiker had omdat ze te licht was. Grrrrr het is toch altijd wat. Eerst wordt er gezegd dat ik het heb en dat bleek loosalarm te zijn en nu wordt het over mijn meissie gezegd. Maar goed beter extra controle dan dat het mis gaat. We moesten dus 24 uur blijven omdat haar suikers geprikt moesten worden. De waardes waren steeds oke, dus mocht ik op 10 juli om 17.30 naar huis. (Ukje lag snachts lekker te slapen en huilde niet, maar slapen kon ik niet in het ziekenhuis).

[adniL]

Klint.gied ikke! en nu al 7 weken lekker.geniteten

[Natas]

leuk topic.
hier mijn bevallingsverhaal

Om half 8 was ik bij de babyshower van mn vriendin. Niets aan de hand. Rond half 9 voelde ik een krampje die wel even aanhield. Leek alsof ik ongi moest worden. Ach, voorwerk dacht ik. Tot aan half 10 een paar keer zo’n krampje gehad en ze hielden wel even aan maar goed te doen. Toch maar eens gaan plassen en kwam daar veel slijm tegen en beetje licht roze. Toen ging er een klein lampje branden, slijmprop en vals alarm…. Of begin bevalling?
Kwart voor 10 stond er 1 van de meiden op om naar huis te gaan, mooi… ga ik mee! 10 uur reed ik weg en had ik weer een kramp. Ze waren al sterker dan die van half 9. Om 6 over 10 weer 1 en om 9 over 10 weer 1. Ook werden ze pijnlijker. Dus kreeg het gevoel dat het echt serieus was begonnen.
Thuis naar de wc en daar weer veel slijm en meer roze. Mn man kwam thuis en hem ingelicht dat ik dacht dat het wel eens een lange nacht met weinig slaap kon worden. Van half 11 tot kwart voor 11 heb ik zeker 4 a 5 weeën gehad waarbij ik toch al wel wat mee moest puffen. Toen tot 10 over 11 viel het wel mee en was het op zich goed te doen. Daarna werden ze heftiger en moest mn man bij mn onderrug mee gaan duwen omdat de weeën richting mn rug gingen, dat deed pijn!
Kwart voor 12 gezegd dat hij de vk maar gewoon moest bellen. T was nog geen uur elke 5 minuten een wee, maar ze deden goed zeer, duurde rond de minuut en soms bijna 1 minuut en 20 seconden dus ik wilde dat hij zou bellen. Heb toen zelf t bad vol laten lopen. Moest nog plassen en op de wc 2 flinke weeën gehad die behoorlijk pijnlijk waren en ook richting mn rug trokken waardoor ik mn man geroepen heb om te helpen. Toen in een heerlijk warm bad en dat gaf echt verlichting. Mn rug kreeg rust van de weeën en ze waren goed op te vangen. 10 voor half 1 stapte de vk binnen. Ze vond dat het erg snel ging en wilde zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, gezien mn verleden en t infuus dat er echt in moest! Mn man mn schoonouders gebeld zodat er iemand bij mn zoontje zou komen slapen en de tassen in de auto gezet. De vk heeft toen getoucheerd en kwam op 3 a 4 cm, maar…. T was zo dun dat ze er met haar vingers zo meer van kon maken. Ze kreeg haast. Snel t bad uit en naar de auto (heeft in totaal denk ik 10 a 15 min geduurd en heb zeker 8 van die gemene weeën gehad die allemaal weer richting mn rug gingen) buiten kreeg mn man de instructie dat we vol gas gingen want als de vliezen zouden breken, dan konden we weleens te laat zijn en ze wilde geen risico nemen ivm de placenta die de vorige keer niet wilde komen en de fluxus die daarbij kwam. Dus met 120 over een weg waar je 80 mag en met 160 over de snelweg waar je 120 en 100 mag. Aangekomen in t ziekenhuis om een bakje gevraagd want moest spugen (bakje ook tot bijna de rand gevuld, dus was echt nodig!) toen snel naar de afdeling. Was daar om 01.00 uur. Tijd voor intake hadden we niet want er moest direct een infuus geprikt worden. Was ook niet prettig want de weeën volgden elkaar snel op dus het moest echt even snel tussendoor. De weeën kwamen toen zo’n beetje om de 1 a 2 minuten en waren echt pittig. Weer gevoeld hoever ik was. 6 cm, en de vliezen werden doorgeprikt. Nieuw matje eronder zodat ik droog lag en de weeën die gingen maar door. Heb wat keren gezegd dat ik niet meer wilde en t niet meer kon. Mn rug heb ik bij elke wee echt gevoeld. Had echt rugweeën. Nog op mn zij liggen geprobeerd, nou…. Toen was mn rug helemaal niet meer vol te houden dus terug op mn rug. Heb toen van de kraamhulp in het ziekenhuis een warme kruik in mn onderrug gehad. Wat een verademing!! Die was echt heel erg lekker. Rond kwart voor 2 wist ik me echt geen houding meer te geven en kwam ik tijdens een wee gewoon omhoog tot half zitstand en mn lichaam begon daardoor zelf al wat mee te persen. Kort daarna kreeg ik ook persweeën en mocht ik mee gaan persen. Heb in totaal 16 minuten geperst. Hoofdje stond al vrij snel maar kwam maar slecht verder. Ik had inwendig een ‘randje’ en daar kwam ze niet echt lekker aan voorbij. Koste mij veel kracht en t scheelde steeds maar een millimeter ofzo. Toen heeft ze besloten om een kleine knip te zetten. Daarna nog 3x geperst op 1 wee en toen was het hoofdje geboren en mocht ik haar zelf aanpakken. Ze huilde gelijk en heb haar heerlijk een poos op mn buik gehad. Gelijk medicatie via infuus gekregen om de placenta eruit te krijgen, maar die was dat nog niet van plan. Na 15 min weer medicijnen gekregen via infuus maar ook die hebben niet geholpen. Heb nog meegeperst en hun geduwd en gemasseerd maar t lukte niet. Dus helaas weer richting de ok. Hele aardige gyn had ik en ook een erg gezellige anesthesist. Echt een grappen maker (en dat terwijl je uit je bed gebeld bent s nachts om te komen)
Ik ging om 3.05 de ok in en om 3.40 was ik weer wakker en mocht ik gelijk naar boven.
Daar 1 persoonskamertje gekregen en de familie gebeld en gewassen.
Nog even heerlijk samen van onze kleine meid genoten en toen 2 trotse opa’s en 2 trotse oma’s aan het bed. (ja ja… mn vader kwam toch kijken!! Ben ik echt ZO blij mee!! En t is helemaal goed gegaan, hebben elkaar gefeliciteerd en alles. Was op dat moment echt de gelukkigste persoon op aarde!)
Ze zijn half uur geweest denk ik en toen is er voor mn man een bed in de kamer gereden en konden we beide nog even liggen. Om 7 uur kwam de kraamverzorgende de controle’s doen en half 8 kwam het ontbijt. De gyn kwam rond 9 uur en melde dat wanneer mn bloeduitslagen goed waren ik lekker naar huis mocht (als L.ize ook mee mocht van de kinderarts) om 10 uur was de kinderarts er en die had geen op of aanmerkingen. Ze deed het super. Ze was ingeschakeld omdat er blijkbaar was aangevinkt dat er sprake was van prematuur gebroken vliezen. Maar dat was niet zo want die zijn kort voor de geboorte doorgeprikt.
Om 12 uur waren we heerlijk weer thuis.

[Ana]

Ow wat leuk het was zo lang geleden dat er hier bevallingsverhalen werden neergezet!! Ik lees ze altijd graag, elk verhaal weer anders, soms moeilijk maar altijd zo mooi om een kleintje te krijgen!

Nog gefeliciteerd Anna, Ikke en Natas, mooie bevallingen hoor

Anna wel heftig een weeenstorm en dat het dan nog niet zo opschoot eerst. Maar fijn dat je zo snel weer op de been was hoor.

Ikke, wat snel gedaan zeg, netjes met maar een scheurtje en geeneens een knip. Fijn dat ze een bad hadden in het ziekenhuis en dat dat je zo hielp.

Natas, ik voel de haast en stress helemaal mee als ik je verhaal lees haha, als we maar op tijd daar zijn dat had ik ook deze keer, maar ja ik woon heel dicht bij het ziekenhuis. Wat jammer van de placenta joh, dat is elke keer weer spannend zo na de bevalling, als dat maar goed gaat - bij jou dus twee keer niet, balen joh.

geniet maar van jullie ukkies!

[Natas]

Ana, ja haast had de vk echt haha. Wij moeten op normaal tempo zo'n 20 à 25 minuten rijden om in t ziekenhuis te komen. Nu stonden we met 15 minuten op de verloskamer! Echt hard gereden.
Die placenta is idd altijd afwachten. Had t zo graag eens meegemaakt hoe het is als die wel zelf komt. En m dan zien, niet an de verloskamer af voordat alles klaar is en niet bij man en kind weg hoeven. Maar helaas.

[anna]

Bedankt!
Tja, die placenta had bij mij geen haast. Was ook nog een verhaal apart, haha.
Had inmiddels al een spuit in m'n been gehad, maar er kwam nog niets. Ik denk dat we een half uur verder waren ofzo en ik merkte dat het op moest gaan schieten aan de vk. Kreeg nog een spuit en een katheter, ondanks dat ik vertelde dat mijn blaas leeg was (was ook echt zo), zodat dat gedaan was als ik naar de ok zou moeten. Vk vertelde dat als ik een kramp kreeg, ik mee moest persen. Nou die kramp kwam en ik dacht: ik ga niet naar de ok! Dus gaf ff extra kracht en heb toen de placenta gelanceerd! Haha, kwam bij m'n enkels terecht!

[adniL]

Hahaha goed bezig anna!!

(khad even de link weer op het buikentopic gepost dan krijgt deze altijd weer ff een opleving hopelijk blijft hij nu wat meer in leven want iedere bevalling is en blijft bijzonder)

[Natas]

Ana, die spuit heb ik de eerste x 2x gehad. Dit x ging die medicatie via infuus. Beide keren gekatheteriseerd. Helaas beide keren geen kramp/ wee meer gehad na de geboorte.

Jij hebt m toen dus echt gelanceerd dus, haha

[Angel21]

komt die van mij ook nog!

Maandagnacht werd ik wakker met krampen die behoorlijk regelmatig leken te komen, paracetamol genomen en weer gaan slapen. Dinsdag 10 juli de hele dag gerommel, menstruatiekrampen etc.. ik was er van overtuigd dat mn darmen zo pijn deden en dat een bevalling nog wel op zich kon laten wachten.
Savonds rond half 8 begonnen de krampen ineens duidelijk om de 5min te komen, maar ze waren erg goed te doen. M. vond het toch wel erg spannend worden en had misschien toch wel het idee dat het zou kunnen gaan gebeuren.
De hele nacht wakker gelegen met om de 5min. kramp. De vk gebeld om half 1 snachts en die zei dat ze langer aan moesten houden en heftiger moesten zijn. Na dit telefoontje nog even plassen en ja hoor duidelijk de slijmprop met bloed erdoor. Toch maar weer in bed gaan liggen en de hele nacht niet kunnen slapen door de krampen. om half 6 M. al wakker gemaakt of hij mee wou uit bed omdat ik onder de douche wou, ik had namelijk de weeen vanuit mn rug. S'ochtends om 8 uur werd ik gebeld door de vk hoe de nacht was gegaan, verteld de hele nacht om de 5min weeen te hebben en mn slijmprop aan het verloren ben met wat bloed erbij. Ze zou er tegen half 9 zijn om even te checken. Hier aangekomen bleek ik 2cm ontsluiting te hebben, Jee het begin was er!! ze zou tegen 12 uur weer komen. Helaas om 12 uur nog maar 3cm, terwijl de weeen wat heftiger werden. M. besloot vast naar huis te komen vanuit zijn werk en om 2 uur zou de andere vk langs komen. Ik ondertussen in bad en de weeen werden heviger en ik dacht als die niets doen weet ik het ook niet meer!! Om 2 uur, helaas nog steeds 3cm... besloten naar het ziekenhuis te gaan samen met de vk om de vliezen te breken. om kwart voor 4 mochten we daar zijn ivm drukte.
Om 16.05 hebben ze mijn vliezen gebroken en het kwam er met golven uit, ik bleek erg veel vruchtwater te hebben. ineens kwamen de weeen heftiger dan ooit en ze kwamen steeds sneller, M. mij ontzettend goed helpen met het wegpuffen maar ik had het idee het niet meer aan te kunnen, op de bel gedrukt en gevraagd om pijnstillers... Vk ging voelen, ooh je hebt al 8cm!! om half 6 zei ik dat ik het gevoel had alsof ze er aan kwam.. En ja hoor ik mocht mee gaan persen, Ik heb geperst alsof me leven er van af hing, m. heeft me ontzettend goed gesteund en heeft me super begeleidt bij het puffen en persen (wat heb ik toch een super vent) het persen was heftig en pijnlijk maar wel ontzettend bijzonder! 29 min. was onze meid er al en mocht ik haar zelf aanpakken en op mijn buik leggen, waaaauw wat een geweldig gevoel!!! In nog geen 2 uur dus van 3cm naar ons meisje!M. heeft de navelstreng doorgeknipt.De placenta kwam er ook al na 8 min vanzelf uit en het laatste stukje moest ik heel zachtjes mee drukken.
Ze heeft anderhalf uur bij me mogen liggen terwijl ze mij aan het hechten waren, er moest een assistent bij komen en ook een gynaecoloog omdat ze dachten aan totaal ruptuur en dus naar de ok en roesje.. Gelukkig bleek dit van niet en mocht de vk mij gewoon hechten! Ik heb nu wel ontzettend last van mn onderkant vooral na het lopen. Maar goed, het moet ook eerst genezen. We mochten om half 9 alweer naar huis!, ons meisje werd helemaal nagekeken en is helemaal goed gekeurd.
De eerste dagen heeft ons meisje gigantische hoofdpijn gehad door de snelle bevalling en heeft nog een vochtbult op haar hoofd, deze trekt vanzelf weg. Daardoor wou ze niet goed drinken en had totaal geen kracht ervoor. ze was afgelopen van 3480 naar 3220gram. We moesten dus eerst 10min borstvoeding geven, daarna 30cc flesvoeding en daarna nog kolven.. Veel tijd ging erin zitten maar het was het waard.. want ze drinkt nu sinds 3 dagen volledig uit de borst en de borstvoeding loopt echt geweldig!! Het is een ontzettend rustig meisje(behalve als ze honger heeft) en meld zich netjes om de 2/3 uur overdag en snachts om de 3/4 uur, dus we kunnen heerlijk slapen snachts met maar 1 keer een voeding! Al met al viel het me achteraf erg mee, en kan ik volop genieten van haar, en geloof me.. ben de pijn al vergeten!
Oh en ik kan zelf weer normaal eten, misselijkheid en alles is weg!!

[Natascha1982]

Ik ben niet meer zo actief op het forum, maar aangezien mijn eerste bevallingsverhaal hier staat, hierbij ook mijn 2e.

Woensdag 31 oktober:
17.05: Een krampje
17.15 Nog een krampje
17.30 Weer een krampje, M. achter de tv met Bumba en ik begonnen met koken. Onder het koken nog een paar krampjes om de 7 min, werden wat heftiger, maar nog niet serieus.
17.45 Manlief komt thuis, tafel dekken en eten maar.
18.00 Lekker met zijn 3en eten, maar het lijkt wel of ik een wee heb, ehh nee zal wel niet….
18.15 Tafel afruimen, vaatwasser inruimen, troep opruimen…….. heb ik nu weeeen??? Ze doen wel wat zeerder dan harde buiken, moet ze licht wegpuffen.
18.30 Zal toch de verloskundige eens bellen, want ze komen om de 3 min en moet ze bijna gaan wegpuffen. En het is nu nog een fatsoenlijk tijdstip. Hmm nog niet gegeten, mag ik nog eten vraagt ze? Ja hor, doe maar rustig aan!! Mama even bellen. Mag M. bij jouw slapen, mijn buik is wat onrustig, en heb er geen fijn gevoel bij dat M. thuis slaapt, hij is nu nog wakker, dus hoeft nu nog niet wakker gemaakt te worden als het echt zo blijkt te zijn.
18.45 Mijn moeder is er. Koffie??? Ja hor, effe koffie drinken…….
19.00 Weeeen worden wel serieus, mijn moeder en M. gaan en ik wandel een beetje rond, niet te veel aan denken, je maakt jezelf gek…..
19.15: Verloskundige komt. Gelijk naar boven even voelen. Ja hor 6 cm. Joehoe!! Het gaat beginnen. Weer aangekleed. Bel jij de kraamzorg, dan gaan wij (manlief en vk) en ik wat spullen klaar zetten. Dus ik de kraamzorg gebeld, heel leuk gesprek, zegt ze je klinkt niet alsof je aan het bevallen bent. Ik zeg: Ik moet van de verloskundige zeggen dat er snel iemand moet komen. Mijn moeder nog even gebeld, ja hor het begint, heb al 6 cm en de verloskundige zegt voor 10 uur ben je mama.
19.35 Ik word misselijk en moet poepen, dus roep naar boven, mag ik nog naar de wc, ik moet poepen. NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE. Ik ben nog niet klaar. Ophouden, benen bij elkaar en naar boven komen. Verloskundige rent naar buiten en pakt alle spullen uit de auto. En daar komt de kraamzorg ( degene die de telefoon had aangenomen. Ze zei ik kom zelf even kijken, want ik vertrouw het niet, als de verloskundige zegt snel, moet het snel zijn…) Gauw alle spullen klaargezet.
19.45 Controle, ja hor 10 cm!! De vliezen zijn nog in tact dus die gaan gebroken worden. Shit, gepoept in het vruchtwater. Geen tijd meer voor een ambulance hartje vertraagd, hoofdje is al zichtbaar. Persen!! Heb geen wee, persen!!!!! Oke!! Na 3 x persen zonder persweeën is onze zoon D.i.c.o. om 19.56 uur geboren. Achteraf hoorde we dat bij de laatste perswee ze het hartje kwijt was, dus vandaar dat het allemaal zo snel moest. Ik heb hier echt helemaal niets van mee gekregen, niet van het vruchtwater en niet van de hartslag. Ik heb gewoon gedaan wat ze me zei, ook al klopte het voor me gevoel nog niet. Doordat het zo snel moest is hij als superman geboren met zijn arm naast zijn hoofdje en heb ik er helaas 1 hechting aan over gehouden.
Hij doet het vanaf seconde 1 super goed! Hij is 50 cm en weegt 2680 gram.
Al met al een vreemde ervaring, welke veel te snel ging. Het ene moment sta je te koken en het volgende moment ben je mama.
En tijdens de laatste perswee ging de bel. Die niemand hoorde, maar de kraamzorg die buiten de deur stond, hoorde zijn eerste huiltje en was dus te laat voor de geboorte. Gelukkig dat de telefoniste de opmerking van de vk begreep.

[adniL]

mooir vethalen weer dame's. mijne volgt hopelijk juni 2013

[Liminous]

Ook al zo´n snelle bevalling Natascha! Wel fijn dat je zoontje het meteen goed deed

Ik zal mijn verhaal binnenkort ook eens neerzetten.

[Liminous]

Ik had al een paar weken last van flinke voorweeen, maar nog niets serieus. De boel was hierdoor al wel verstreken en het had me 1 cm ontsluiting opgeleverd.

Vrijdag 14 September

’s Nachts wakker geworden vanwege kramp. Zou het misschien gaan beginnen? Even naar de wc en dan maar weer op bed. Helaas, een paar uur later werd ik weer wakker en was er niets meer aan de hand.
Het slechte slapen van de laatste weken begon nu wel op te breken. Ik was deze ochtend ook heel chagrijnig en de muren kwamen op me af.

Ik belde m’n beste vriendin om te vragen of ze thuis was voor een bakkie. Uiteindelijk ben ik daar naar toe gewandeld en rond half 10 was ik er (woont hier nog geen 10 minuten lopend vandaan). Gezellig dagje gehad daar en ook nog even op haar 1,5 jaar oude dochtertje gepast zodat zij gauw wat boodschappen kon doen. Rond een uur of 3 was ik het zat en wilde ik gewoon ff lekker liggen. Ik ben weer naar huis gelopen, gauw even op het forum en toen lekker languit op de bank.

Ik lag net een minuut of 10, toen om 15:40 m’n schoonzus langskwam. M’n man had nachtdienst gehad, dus die was op dat moment ook gewoon thuis. We zaten met z’n 3en op de bank een beetje te kletsen. Ze vroeg hoe ik me voelde en of het nog een beetje vol te houden was. Op dat moment (15:45) voelde ik een soort ‘’plopje’’ en werd het opeens warm tussen m’n benen. Ik stond op en liep gauw naar de gang waar we plavuizen hebben liggen (tapijt in de woonkamer, tsja, ’t is maar net waar je op dat moment over na denkt).

Ik vertelde dat m’n vliezen waren gebroken, maar het leek bij m’n man en schoonzus nog niet helemaal door te dringen. In de gang gauw mn natte broek uit gedaan. Er viel wat vruchtwater op de grond en het leek wat verkleurd te zijn. M’n beste vriendin opgebeld, want zij en m’n schoonzus zouden bij de bevalling aanwezig zijn. Gezegd dat ze nog niet hoefde te komen omdat het nog wel even kon duren. Gauw naar boven naar de badkamer, ondergoed uit en met een glas onder mn doos gestaan om wat vruchtwater op te vangen. Na enige tijd zo gestaan te hebben kwam er opeens een hele vloedgolf aan vruchtwater uit. Helaas, niet helder maar donkerbruin. Shit, daar ging m’n zo gewenste thuisbevalling.

Toch wel lichtelijk in paniek heb ik mijn man de verloskundige en m’n vriendin laten bellen en ben ik onder de douche gegaan. Voor ik het wist stond m’n vriendin in de badkamer en kwam de verloskundige ook al binnen. Zoals we al wisten: Inderdaad in het vruchtwater gepoept, dus zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Gauw onder de douche vandaan en me aankleden. Ik had net schone kleren aan toen er weer een enorme golf vruchtwater kwam. Gauw weer ff opfrissen en weer schone kleding aan. M’n schoonzus en vriendin waren ondertussen bezig om alles in de auto te zetten zodat ik me daar niet meer druk over hoefde te maken.

Onderweg naar het ziekenhuis had ik een wat zeurderig gevoel in mijn rug. Dit werd steeds vaker en heftiger. We waren nog niet eens in het ziekenhuis, toen de weeën al om de 3 minuten kwamen en ook ruim een minuut aanhielden.
Eenmaal in het ziekenhuis (rond 17:30) leken ze me niet helemaal te geloven. Uiteindelijk hebben ze me om 18:00 aan de CTG gelegd en daar waren toch al wel flinke weeën op te zien. De verloskundigen zaten in een overleg, dus vertelden dat ze later wel weer kwamen kijken hoe het ging. Gelukkig was mijn eigen verloskundige ook meegereden naar het ziekenhuis, dus ik was niet alleen.
Rond 18:45 had ik heel erg het gevoel dat ik moest poepen. Ik zei dit tegen de verloskundige, maar zij zei dat ze er nu nog niets bij voor kon stellen. Ik bleef volhouden en toen werd bij haar wel duidelijk dat het serieus was. Ze mocht zelf niets doen omdat ik overgedragen was aan het ziekenhuis, maar ze drukte op het alarm zodat er toch iemand zou komen om te controleren. Op d’r dooie gemak kwam er uiteindelijk een verloskundige aan (19:00). Toch maar even toucheren, maar ik moest er nog niet teveel van verwachten. 6 cm ontsluiting, maar op dat moment kreeg ik weer een wee, en schoot de ontsluiting ineens door naar 8 cm. Toen was er toch wel een soort van chaos want ze hadden nog helemaal niets klaarstaan. Alarm weer ingedrukt zodat iedereen zou komen die zou helpen bij de bevalling.
Om 19:45 mocht ik eindelijk meepersen. Wat een heerlijk gevoel zeg! Eindelijk kon ik wat doen tegen die ongelofelijke pijnlijke rug weeën.

Het ging op zich vrij goed, maar meneer paste niet door de uitgang. Na eerst een hele tijd geprobeerd te hebben om m’n vel over z’n hoofdje te krijgen, hebben ze uiteindelijk een knip gezet. Om 20:26 was hij er dan eindelijk. Onze zoon A.yden, 3350 gram en 50 cm.

Binnen 10 minuten kwam ook de placenta en konden ze gaan beginnen met hechten. Hier zijn ze nog wel een hele tijd mee bezig geweest. Ondertussen lekker beschuit met muisjes gegeten en toen ze klaar waren met hechten mocht ik lekker douchen. Na middernacht waren we al weer thuis.

Al met al heeft het ongeveer 4,5 uur geduurd en kijk ik er met een goed gevoel op terug. Totaal geen pijnbestrijding gehad. Ondanks de pijn, hoop ik het echt nog een keer mee te mogen maken!

[JoLi]

Leuk om weer bevallingsverhalen te lezen!! Hier nog een paar weken en dan zal ik m'n 3e bevallingsverhaal plaatsen... ben zo benieuwd hoe het zal gaan! Ben van de 2e in krap 2 uurtjes bevallen en de verloskundige wil toch wel heel graag dat ik bel meteen zodra ik weeen heb... wat zal het tegenvallen als het ineens 8 uur gaat duren :mrgreen:

[JoLi]

'k Zie dat er 60 pagina's zijn in dit topic, maar kom maar niet in de laatste 4 bladzijdes.. Forum blijft hangen op pag. 56. Nu weet ik niet of ik m'n 3e bevallingsverhaal al geplaatst heb

[adniL]

Ik kom ook niet verder dan blz 56 :-S gewoon nog een X posten :-D

[JoLi]

Speciaal voor Adnil, die gek is op bevallingsverhalen :

30 januari 2013, precies 40 weken zwanger. Ik heb al vier weken constant voorweeen en ‘valse starts’. Komt vaak voor bij een derde zwangerschap, heel irritant. Meerdere keren de verloskundige aan de lijn gehad omdat ik al een uur of 3 weeën had om de 3 minuten, maar niet doorzetten…

’s Middags om 15.00 uur heb ik een afspraak bij de verloskundige. ’t Is helaas degene waar ik het minst mee heb, een die net is afgestudeerd en alles echt netjes volgens het boekje doe. Bloeddruk is weer behoorlijk aan de hoge kant (ben er al mee in het ziekenhuis geweest op verdenking zwangerschapsvergiftiging, was met 38 weken, maar alles blijkt toch goed te zijn). Is nu 140/95 (komt vast door die verloskundige ) De verloskundige die ik op de afspraak daarvoor had, heeft gezegd mijn vliezen wel te willen breken met 40 weken. Als ik dat zeg tegen degene die ik vandaag heb, kijkt ze me wantrouwend aan, haha. Na aandringen van mij belt ze toch haar collega op en inderdaad, ze heeft dienst en wil, uiteraard na toestemming van de gynaecoloog, thuis m’n vliezen breken.
Eigenlijk mag dit niet, omdat dat officieel inleiden is.. en dat mag uiteraard niet thuis. Maar omdat ik zó graag eindelijk een keer thuis wil bevallen (vorige 2 bevallingen op medische indicatie in het Sophia Kinderziekenhuis vanwege 2x een ‘slechte’ 20weken echo) en mijn bloeddruk steeds erg schommelt (en na een 2[SUP]e[/SUP] meting nu netjes genoeg is om toch thuis te mogen bevallen) geeft de gynaecoloog toestemming. Yes, ik mag thuis bevallen!

Eenmaal in de auto naar huis belt de dienstdoende verloskundige al of ik thuis ben, dan komt ze er meteen aan. Ze heeft er zin in volgens mij
Om 15.25 uur breekt ze m’n vliezen, en dan is het wachten, wachten en nog eens wachten. Heb krap 3 cm bij het breken van de vliezen, heeft al het voorwerk toch nog iets gedaan. Ik heb wel lichte menstruatiepijn, maar absoluut geen weeën.
De verloskundige durft niet naar huis te gaan, omdat mijn laatste bevalling in 2 uurtjes gepiept was. Om 17.15 uur zegt ze dat ik even onder de douche moet, omdat het soms net het laatste zetje kan zijn om de weeën door te laten zetten.

Na 10 minuten onder de douche word ik ineens misselijk, duizelig en val ik bijna flauw. Snel op bed en bloeddruk meten: 100/50! Hij is ineens wel heel erg gezakt (laatste meting bij de verloskundige, 2 uur daarvoor, was 140/89). Even heeft de verloskundige het vermoeden dat de placenta loslaat, maar alles lijkt toch goed te gaan.
Om 17.30 uur stript ze me flink (au!) en daarna komen de weeën toch op gang. Ieder uur controle en wat een teleurstelling: netjes volgens het boekje ‘maar’ 1 cm per uur! De verloskundige vind ook dat ik veel te rustig ben om goede weeën te hebben, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens Ik ben inderdaad uiterlijk heel rustig, maar ga ondertussen kapot van de pijn. Gelukkig heb ik een topvent die echt alles doet om het zo makkelijk mogelijk te maken voor me.

Om 21.30 uur toucheert de verloskundige weer en zegt dat ik 7 cm heb. Meteen maakt ze de opmerking er achteraan dat om 22.00 uur haar dienst afgelopen is… en juist, daarna neemt de andere verloskundige het over, júíst degene waar ik echt absoluut niets mee heb. Ik baal er van, nog minimaal 3 uur te gaan dus voor volledige ontsluiting..
5 minuten later voel ik ineens lichte persdrang… dus ik denk, ik ga over op persen, maakt me niet uit dat ik pas op 7 cm zit, ik wil bevallen voor 22 uur
De verloskundige ziet in dat het toch wel serieus is en dat de weeën toch wel krachtig genoeg zijn om mee te bevallen. Ze zet snel de spullen klaar en om 21.40 uur mag ik mee persen... 5 minuten later is daar onze kleine meid!! 3470 gram, 49 cm, precies nog op de uitgerekende datum geboren.
Ze heeft wel wat opstartproblemen, waarschijnlijk doordat ze vruchtwater binnen heeft gekregen. De verloskundige geeft haar even wat ademondersteuning, maar al snel geeft de kleine meid een golf vruchtwater over en laat daarna horen dat haar longen het prima doen

Om 23.00 uur lig ik gewassen in een schoon bed met manlief en de kleine meid lekker naast me. Mijn ouders komen uiteraard nog even kijken en nemen meteen de 2 andere kleintjes mee, wat een rijkdom!!

De bevalling is me wel tegengevallen qua pijn, had het me misschien iets te rooskleurig voorgesteld haha, en dat na 2 eerdere bevallingen… maar achteraf mag ik niet zeuren, mijn gewenste thuisbevalling én in 4 uurtjes, menigeen zou er voor tekenen denk ik!

[adniL]

Op blz 57... Toch raar!

Maar ik lees zeker graag de bevallingen die hier langskomen em dan ook vooral de emoties en gevoelens en gedachtes die tijdens het "proces" voorbij komen. En de verschillen natuurlijk zowel van de bevalling als het "resultaat" als de werkwijze van vk. Zo maakt de vk hier de bevalling af. (voor zover het binnen proporties blijft natuurlijk) en wisselen ze niet halverwege omdat de dienst erop zit.

Maargoed ik vond het wel weer mooi verhaal om te lezen joli! En nu op naar nr 4? Eerst maar genieten van dit wonder? Alweer bijna 4 maanden oud. Gaat echt veel te snel he! :-)

[JoLi]

Ik vind het ook altijd mooi om te lezen hoor Adnil. Bijzonder eigenlijk dat iedere bevallen zó anders is, en dat wij vrouwen het 'gewoon' maar kunnen! Mogen we best trots op zijn, zo'n prestatie!

Neee voorlopig geen nummer 4 hier hoor Ik wil graag nog 1 of 2 kindjes er bij, maar dan ergens in de toekomst. Ik ben ten eerste nog jong, kan over 10 jaar nog aan een 'tweede leg' beginnen haha. Maar vooral omdat je na 3 kindjes in 3 jaar tijd best merkt dat je lichaam het ff zat is. Ik werd iedere zwangerschap beroerder (die eerste weken.. pff, kan ik die de volgende keer overslaan?!) en aan het eind van de zwangerschap is het écht zwaar met 2 peuters in huis. Maar 't is het allemaal waard. We hebben een geweldig meisje, ze slaapt al sinds 2 weken de nacht door (op borstvoeding!) en je hoort haar nooit. Broer en zus zijn helemaal trots... en mama dus ook

Jij gaat alweer opschieten he, 35 weken!! Zie je tegen de bevalling op of ben je er wel weer klaar voor?? Is je eerste bevalling een beetje goed verlopen?

[adniL]

Mijn verhaal staat hier ook ergens tussen ;-)
Was super bevalling! Doe nog maar zo 1 hahaha..

Ik zeg hier ook weleens voor de gein dat we over 10 jaar voor de 2e leg gaan hahaha. Maar vind 2 wel het meest praktische en financieel haalbaar.
En de 2e zwangerschap met puberende peuter is zeker heftiger.


Las dat ze telkens ín slaap valt. A deed dat soms en dan hielp het om dr vaker van kant te wisselen. Of koud washandje tegen dr wang. Succes!

[JoLi]

'k Ga eens zoeken naar je verhaal binnenkort 't Zijn aardig wat pagina's, haha.

2 is inderdaad financieel nog goed te doen. Merk ook dat een derde al best duur is, al is het het tweede meisje en hebben we dus nog veel van zuslief én ik geef borstvoeding, dus dat scheelt ook al. Maar ze worden ook groter he... En ik ben thuismama, dus wij doen alles op één salaris. We komen goed rond gelukkig, hebben het niet breed maar ach, je hoeft ook niet rijk te zijn om persé gelukkig te zijn toch

Thanx voor de tips, zal eens kijken of het werkt! Inderdaad wordt ze wakker als ik haar van de borst haal, dus dan moet vaker van kant wisselen inderdaad een goede optie zijn!

[adniL]

Ergens tussen 30-40 geloof ik. Ben 15-02-2011 bevallen dus zal net die datum zijn

En ik ga straks 24 uur werken. Dus hoop dat het financieel dan haalbaar is. Verdienen niet slecht maar zitten vast aan eigenlijk net te hoge hypotheek. En er loopt nog lening van een verkeerde beslissing ín het verleden. Maar die is over 6 jaar gelukkig. Helemaal weg. En tot die tijd zullen we wel zien.
Vorige keer heb ik ook 7 maand bv gegeven. Nu weer kijken hoelang het vol te houden is.

[adniL]

Ik heb echt goed geheugen blz 34 :-D

[JoLi]

't Is ook duur allemaal he! Wij hebben ook een behoorlijke hypotheek, maar manlief werkt nog extra bij de vrijwillige brandweer en haalt daar ook best een behoorlijk bedrag op iedere maand. Dus dat scheelt enorm. En hij verdient niet slecht bij z'n fulltime baan!
BV geven scheelt n ieder geval een hoop.. Bij de oudste gaf ik geen bv en gaf ik Nutrilon Hypoallergeen, toch snel zo'n € 16 per week.. Niet normaal eigenlijk! Tweede ook flesvoeding gegeven, maar toen Friso volgens mij. Is toch al de helft goedkoper. En nu ga ik helemaal geen flesvoeding geven, haha!

Zelf nog niet echt op zoek naar iets, maar als ik iets leuks tegenkom ga ik misschien wel weer eens werken. Liever pas als de kleintjes op school zitten, dus zolang het financieel haalbaar is vind ik het prima zo!

[Anna77]

Mooi JoLi, dat je toch nog een keertje thuis bent bevallen! Geniet van je gezin, mooi te lezen dat ze het zo goed doet je kleine meisje

Ik vind t ook altijd heel bijzonder te lezen die verhalen. Ook inderdaad met name de gevoelens en alles er omheen, hoe elke vrouw het toch maar doet, heel bijzonder. Heel bijzonder ook om straks voor een tweede keer mee te mogen maken (en dan schrijf ik me in voor de 'adniL'-bevalling! )

[Ana]

Mooie bevalling Joli! Ik moest er wel om lachen dat je zo vlak voor de wisseling van de dienst toch nog vaart ging maken, wat zitten we toch apart in elkaar he

[adniL]

Daar komt weer een lang verhaal over een korte bevalling ;-)

bevalling:

al vanaf woensdag 19-06 werd ik iedere nacht wakker van flinke menstruatie krampen. tussen 0300-0500 dus iedere keer wakker en draaien en net als ik dacht ik ga er zo uit dan viel ik toch ín slaap.
Zaterdag 22-06 echt een shitdag. schoonmoeder kwam onverwacht langs en daar had ik dus echt geen zin ín. het weer was bagger en ik had dus last van mn buik. mijn schoonvader kwam daarna lekker met Chinees en na het eten begon het toch nog meer te rommelen. helaas stopte alle activiteiten weer toen hij naar huis ging. zondag, ik was moe, beperkt, en klaar met al dat voorwerk. vriend even laten voelen of hij kon voelen of er ín ieder geval al wat gebeurd was. nou de binnenkant voelde al als natte spons en hij dacht ook al kleine opening te kunnen voelen. ín de nacht natuurlijk weer hoop krampen (ook door voelen natuurlijk) en begon ik wat bloederige slijm te verliezen. maandag was ik op, weer slecht geslapen, A vervelend natuurlijk en ik voelde me zo beperkt. vk gebeld of het inderdaad slijmprop kon zijn en zo klonk het gelukkig ook. dus met mn schoonvader afgesproken dat hij A zou komen halen. dan kon ik of echt uitrusten of bevallen. na het eten gingen hun gezellig richting huis en om 2030 had ik een wee! ze stelde niks voor en er was er ieder half uur 1 ofzo dus ik denk daar gaan we weer dat word niks. om 2300 gedouched en naar bed. dan maar slapen. rond 00:30 wakker en wat meer activiteiten. maar naar beneden proberen te ontspannen maar dat lukte niet zo goed. dan nog maar een keer onder de douche. daar werden de weeën wat actiever. maar ze gingen echt van de hak op de tak. ik had wel het gevoel dat ik moest gaan bellen want het kon zomaar ineens doorzetten voor mn gevoel en had echt geen zin om ín mn eentje onder de douche te bevallen hahaha. dus vriend wakker gemaakt van de weeën zijn raar maar je moet wel bellen. als ik op bed ging zitten of liggen dan waren ze weg. zodra ik ging staan of lopen schoot heel rug ín de kramp! rugweeën zijn echt hel! dus toch maar blijven staan/lopen en hopen dat de vk er snel is. om 0130 gebeld en 0200 was de vk er! maar nogsteeds als ik ging liggen waren ze weg, en staan is vol ín de kramp. eerst controle zat al op 3/4 cm! maar weer onder de douche. want dat voelde wel goed. krukje ín de douche en proberen te ontspannen. vk en vl alles klaargezet ondertussen. toen de vk kwam zeggen dat ze naar beneden ging maar ik wilde toch dat ze even controleerde. dus weer op bed en net op 4. (toen was het 3 uur ongeveer) maar met dit verschil dat ze tijdens de controle de wee ineens zo krachtig werd dat ze maar blijft. na 3 van die krachtige weeën braken bij de 4e krachtige wee mn vliezen (vl was net boven bij de wasmachine die stond op uitgestelde start) dit was om 0320. meteen daarna mocht ik mee persen maar ik deed maar even rustig aan om even het allemaal te bevatten dat het zo snel gaat. om 0336 toch gestart met persen. 0343 werd het hoofdje geboren maar de navelstreng zat er strak omheen, dus inhouden! vk navelstreng knippen. en bij de volgende wee werd ze vanzelf geboren om 0344. om 0351 kwam de placenta (ook spuit gehad) en om 0400 belde de kraamhulp aan :-) dus van 4cm naar een dochter ín 45 min :-S de weeën deden echt onwijs zeer, alleen maar ín mijn rug. het voelde als een kramp die begon ín mn stuitje en zo omhoog tot mn schouders. en puffen heeft dus totaal geen zin bij rug weeën. ik heb nu ook meer last van mn stuitje dan de rest. de voorkant is gelukkig helemaal schade vrij uit de strijd gekomen dus daar helemaal geen last van. en natuurlijk trotse moeder van de 2 mooiste meisjes van de wereld :-D

[Liminous]

Heerlijk om te lezen Adnil!

Ik heb alleeeeeen maar rug weeen gehad dus begrijp wat je bedoeld.. Zou niet eens weten hoe een ''normale'' wee voelt haha..

Nu lekker genieten van je gezinnetje!

[adniL]

Ik heb dus alleen tussen 21-00 -00;00 4 "normale" niet veel zeggende weeën gehad maar verder inderdaad ook alleen rug pff maargoed het was de laatste keer :-)

[Anna77]

Wow adniL, mooi om te lezen! Inderdaad heftig maar snel. Jemig, binnen 45 minuten van 3 cm naar bevallen! Ik ga hopen dat ik geen rugweeen krijg.
En jij lekker genieten nu!

[mdtje]

adnil: fijn dat het zo snel is gegaan, was al het voorgerommel toch niet voor niks!

Hier was het bij de 2e helemaal zo gepiept. Van tevoren niks gevoeld, om 00:30uur werd ik wakker en op de wc leegden mijn darmen zich helemaal (toen had ik al zo'n voorgevoel...) Bed weer in en om 00:45uur een heel duidelijke 1e wee. Om 1uur voor de zekerheid meteen schoonmoeder gebeld, zodat ze in de buurt was voor de oudste mocht het echt doorzetten en we naar het zkh zouden gaan. Toen zij er was, begon het aardig heftig te worden, bijna geen adempauze meer en om 2:00uur de vk gebeld. Die hoorde dat het menens was, is hierheen komen scheuren en toen ze er was en had gekeken, kreeg ik de keuze: op de bank blijven of verkassen naar het bed. Zkh konden we vergeten. Dus maar naar het bed, daar aangekomen mocht ik meteen persen. Na een paar persweeën een knip omdat de kleine het niet zo lekker meer had en om 02:35u is hij geboren. Dus binnen 2 uur!
Het gekke is dat ik bij de oudste enorm overdonderd was toen hij na 6,5uur weeën en 1,5uur persen toch in mijn beleving nog vrij plotseling (het hoofdje was er daarvoor al, maar ik had gelezen dat het dan nog best een tijd kon duren voordat de baby er helemaal uit was) op mijn buik werd gelegd. Bij de jongste was ik alleen maar dolblij dat de vk er zo snel was, want hij wilde er gewoon uit. En onverwachts lekker thuis. Leek me altijd al het fijnst, maar voor de zekerheid hadden we voor het zkh gekozen. Nou, vk zei al dat we daar bij een eventuele 3e helemaal niet aan hoeven te denken. ;-)
Zo wil ik er nog wel 10! :-)

[Liminous]

Ohhh mdtje, daar teken ik ook voor! Alhoewel ik ook niet mag klagen..

Vanaf het breken van mn vliezen (had nog geen weeen of enig idee dat de bevalling ging beginnen) tot aan de geboorte was 4,5 uur.. Heb een uur of 2 weeen gehad en nog wat persweeen, maar die vond ik heerlijk

[anna]

@adniL van harte gefeliciteerd met je dochter!
Ik had ook alleen rugweeen en herken die pijn wel. Ik geloof dat ik tijdens het persen heb geroepen dat m'n rug zou breken, haha
Geniet van je meisjes!

[jersey]

Lekker mdtje zo' bevalling. Hier hetzelfde verhaal, maar dan anderhalf uur langer. Fijn dat je er zo positief op terug kijkt.

[samantha1987]

Hallo dames, ik vind het fijn om jullie bevallingsverhalen te horen... Maar zie ineens dat ik die van mij helemaal niet geplaatst heb... Was zeker te druk ofzo hahahaha maar als jullie m nog willen horen dan doe ik het straks even op de pc want zit nu op me telefoon ..... Het is wel al bijna een half jaar geleden dat ik bevallen ben van kindje nummer 1 ...

[adniL]

Samantha plaatsen dat verhaal! :-)

Mdtje ging lekker snel ook dan. En ik vond thuis bevallen heerlijk! Kan me niet voorstellen halverwege nog ín de auto te moeten zitten.,

[mutsiemuts]

md`tje ik ben jaloers dat je bevalling zo onverwachts snel en thuis was, hier kan ik een thuisbevalling vergeten na de ks bij c maar ik hoop stiekum dat het ook zo vlot gaat bij de 2e dat ik het zh ook niet meer kan halen en onverwachts thuis mag bevallen (denk dat wanneer ik pat om de tuin kan leiden het hier ook op aan ga laten komen hehe)

[samantha1987]

nou hier komt iej dan...

ik had al 3 weken (vanaf week 37) last van jeuk en uitslag!echt heel erg het werd ook 's nachts wakker ervan en krabte mezelf helemaal open... dus ik op de controle gezegd bij de vk..ze raadde me aan om mentholpoeder te gaan gebruiken...nou dat werkte maar even...week later ben ik naar de ha gegaan en die had me een zalfje meegegeven (soort hormoonzalf mocht er niet te veel van gebruiken maarja als heel je benen,billen en buik onder zitten.....dan gebruik je nogal wat dus daar ben ik mee gestopt durfde het gewoon niet zoveel te gebruiken. dus weer aan de mentholpoeder! in de week van oud en nieuw (39 weken) hield ik het niet meer 2 januari gelijk naar de vk gebeld en een uur later had ik een afspraak bij de gyn.

bij de gyn aangekomen moest ik me verhaal doen... en heb ik een inwendig onderzoek gehad(wat erg pijnlijk was) ik had een minimale opening....conclusie hij zou me gaan inleiden...wat was ik blij zeg...vrijdag 4 januari 2013 zou het dan zo ver zijn...totdat me water brak donderdag 3 januari op vrijdag 4 januari om 1.50 dus ik het ziekenhuis gebeld wat te doen..afwachten en probeer nog maar wat te slapen (yeah right) en gewoon om 08.00 melden in het zkh.


vrijdag:zo gezegd stonden we om 08.00 in het ziekenhuis...naar de verloskamer...en toen aan de ctg en rond half 9 kwam de vk langs om te zeggen dat ze eigenlijk wilde dat me lichaam het zelf moest doen...dus het werd een opname...me lichaam deed zelf helemaal niks..en ik verloor nogsteeds vruchtwater..


zaterdag:om 08.15 was ik weer gedouched en opgefrist op weg naar de verloskamer. Ze zouden pillen inbrengen en kijken wat dat zou doen dus om 09.00 de eerste pil erin..om 13.00 de tweede pil erin en elke x weer aan de ctg..16.30 derde pil erin...en toen voelde ik wel een beetje meer pijn..en werd terug gestuurd naar me kamer..om 22.00 zou ze weer komen kijken hoe het met me ging. om 19.30 had ik elke 5a6 min een wee..toen heb ik een slaappilletje gehad en heb ik wel 1 uur kunnen slapen...ik viel elke x wel in slaap maar werd dus elke 5a6 min wakker en toen had ik rond 03.00 weer een hele plens vruchtwater verloren en ik vertrouwde het niet dus ik op het belletje gedrukt. er zat een hele bobbel op me buik...en daar zat de baby en de andere helft was gewoon duidelijk platter..dus hup weer aan het ctg.....en daar zag je ook duidelijk weeenactiviteit...eindelijk was het 08.00 en wat duurt een nacht dan toch lang....


zondag:08.30 was ik weer op de verloskamer..en wat bleek ik had al 4a5cm ontsluiting..jeeej dacht ik nog...gaat het vandaag dan EINDELIJK gebeuren...dus hup infuus erin om 08.45 en om 09.15 gestart met weeenopwekkers.. elk half uur werd het opgehoogt. En rond 11.00 heb ik een prik gehad in me been om ook nog een beetje rust te pakken..en dat was wel lekker want ik heb tussen de weeen door nog even geslapen elke x. om 14.35 had ik 8a9 cm ontsluiting en mocht zachtjes meepersen, en om 16.15 had ik persweeen, en om 17.26 is onze mooie dochter Tess geboren. ze was alleen geen 6.5 pond (wat ze geschat hadden) maar 8 pond..dus dat is wel een verschilletje.

dus al met al 64 uur gebroken vruchtwater gehad...en tess op de kinderafdeling omdat je koorts had en ik ook. Tess aan de antibiotica en ze mocht pas 8 januari naar mijn kamer en 9 januari mochten we naar huis eindelijk!! (voelde me niet echt moeder toen hoor vond het verschrikkelijk dat ze niet bij me lag)


dit is onze kleine (grootte) meid nu

[mdtje]

liminous: heerlijk he, als je dan mag persen?!

adnil: nee, lijkt mij ook niks om halverwege nog de auto in te gaan. schijnt dat het dan wel vaak afzakt. Bij de 1e had ik ze iets van 1,5uur met nog tussenpozen en toen moesten we van de vk naar het zkh omdat hij in t vruchtwater had gepoept. Onderweg in de auto nog wel een paar gehad, geloof ik.

mutsiemuts: ja, ik was thuis niet van plan maar toen we geen keus hadden, was het ook meteen goed. Kon ook echt niet anders meer. Weeën waren superheftig geweest en zat hem al zo ongeveer binnen te houden toen de vk kwam. Ontzettend fijn om niet in t zkh te hoeven liggen, al vond ik het bij de 1e daar ook wel prima. (ik had nl geen flauw benul wat ik met een baby aanmoest ;-) )

samantha: tjee, wat een gedoe. Zwaar hoor, zo lang ermee bezig zijn. Je zal wel uitgeput zijn geweest. En heerlijk, dat verkeerd inschatten van het gewicht, volgens mij gebeurt dat echt om de haverklap. Mooi meiske!

[mutsiemuts]

ja sam jouw bevalling pff........... niet echt eentje die de boeken in kan, maar moet je eens zien wat voor moppie je nu hebt!!!

[adniL]

Mutsie dan heb je wel een dik boek ;-)
Wat een schatje zo ín dat stoeltje eb wat een bevalling pfff. Knap hoor dat je j het zolang heb volgehouden!

[mutsiemuts]

oh ja ik moest met persweeen de auto in naar zh (wel eens waar zwak maar lekker is anders) ik had thuis al 10 cm en een half uurtje persen achter de rug toen de weeen afnamen en ik voor mezelf en voor de kleine `ff` aan het infuus moest.......nou ik kan je vertellen om half 11 waren we in zh en om half 2!!! is c pas middels ks geboren

[samantha1987]

Ik ben blij dat ik niet met persweeen in de auto heb gezeten zeg.... Maar wat worden ze snel groot he....

Adnil gefeliciteerd met je dochter! Lekker genieten

Muts jou verhaal weet ik ook nog goed.. En wij maar wachten en wachten

[samantha1987]

Mdtje ik was zeker moe vandaar dat nadat ik die prik gehad had in me been/bil was ik helemaal van de kaart en kon ik dus ff slapen werd dus echt alleen wakker tijdens een wee (op het laatst) en met de persweeen werd ik alleen wakker toen die op zijn sterkst was...en heb echt geen kick gegeven zei me vriend dusja....goed spul die prik

[mutsiemuts]

whahaha das dan een geluk bij een ongeluk sam maar ook ik kan me ngo goed voor de geest halen dat het bij jou allemaal wel erg lang op zich liet wachten en hihi tante bepje jullie maar op de hoogte brengen tijdens mijn bevalling hehe, jullie allemaal zwanger en super meelevend, dat was echt tof om terug te lezen

[Joya]

Ik zit hier eens te lezen en zie dat ik mijn bevallingsverhaal van de tweede helemaal niet geplaatst heb..
Ik ben toen een tijdje niet actief geweest op het forum en aangezien ik nu toch niet veel te doen heb op dit moment vind ik het wel leuk om het, ondanks dat het alweer ruim anderhalf jaar geleden is, even te typen..

Komt ie!!

Op 27 december 2011 was ik uitgerekend. Aangezien ik bij de eerste 15 dagen te laat bevallen ben wilde ik niet langer dan 41 weken lopen. De vk had al aan het begin van de zwangerschap aangegeven dan inderdaad eerder in te grijpen. Op 27 december had ik controle bij de vk en die heeft toen meteen een afspraak in het zkh gemaakt voor een intakegesprek met de gyn. 28 december mochten we komen. Die gyn (een vervanger van de gyn die ik de vorige zwangerschap had) begon een heel drama verhaal over dat je bij inleiding meer kans op ks hebt en dat je lang op weinig ontsluiting kan blijven hangen en dat de grootte van je kindje eeeeecht niet uitmaakt met hoe snel/langzaam en hoe moeilijk/makkelijk je bevalling gaat.. Heel bullshit verhaal dus waar ik niet op zat te wachten. Na lang gezeur mocht ik dan toch op dinsdag 3 januari (41 weken) komen om ingeleid te worden.
Op 3 januari gingen wij dus met maxicosi en alles naar het zkh met het idee thuis te komen met ons tweede kindje.. Eenmaal in het zkh werd ik aan de ctg gelegd. Er kwam een vk van het zkh en die toucheerde. 1 cm ontsluiting had ik maar er was een probleem. Onze dame lag los! De vk (eigen vk) had verteld dat ze ingedaald was (was ze ook) en vast lag (dat dus niet) maar zodra ze tegen haar hoofdje kwamen schoot ze omhoog. Gyn erbij (een man met veul te grote handen haha) en hij zei ook dat hij niks durfde te doen. Zijn conclusie: "als we jouw vliezen gaan breken, lig je in no time op de ok. De navelstreng zal dan waarschijnlijk eerst komen en dat is gevaarlijk voor je kindje". Dus we werden weer naar huis gestuurd met de mededeling dat ik mijn eigen vk kon bellen om te strippen de volgende dag (vk in het zkh had gestript) en dat we dan donderdag terug konden komen. Zo gezegd, zo gedaan. Vk heeft op woensdag 4 januari nog gestript maar dat heeft weinig gedaan. Op donderdag 5 januari moesten we ons om 8 uur in het zkh melden. Weer naar dezelfde verloskamer en behalve een cm meer hetzelfde verhaal. Maar de gyn zei vervolgens "we gaan geen ballon plaatsen (dat was eerst het plan) omdat ze daar alleen maar hoger door komt te liggen, we gaan het op de oude manier doen. We plaatsen een veter en dan is het afwachten. Dit doen we 2 keer en dan een dag rust en dan weer verder maar hopelijk is dat allemaal niet nodig". Veter geplaatst en ik naar de kraamafdeling gebracht. Eenmaal daar was het afwachten. Julian kwam nog met mijn schoonouders langs maar die moest weinig van mij hebben (tsja mama in zo'n groot bed is eng natuurlijk). Eenmaal 's avonds rond een uur of 8 wat krampen. Niet heel regelmatig en ze hielden ook maar maximaal 30 seconden aan helaas. Dus gaan slapen. Ik sliep net toen rond 12 uur een verpleegster mijn kamer op kwam. Ze maakte me wakker en vroeg me of ik soms een slaappil wilde.. Uhm wat denk je zelf? Je maakt me zojuist wakker! De volgende ochtend mijn wekker gezet zodat ik nog even kon douchen en me op tijd (7 uur was ons de vorige avond verteld) kon melden bij de verloskamers. Ik drukte op de bel om te vragen of ik een ontbijtje kon krijgen en een kopje koffie en die hork van een verpleegster deed toch raar! Heel gezeik en uiteindelijk zei ze dat ik pas om 8 uur daar hoefde te zijn dus vriendjelief maar gebeld dat hij later kon komen en zelfs over een broodje en koffie deed ze moeilijk.. ("wat voor broodje wil je?" "doe maar bruin met kaas" "ik heb geen bruine broodjes, wel bruine boterhammen" pfffff "ja prima" "en wil je thee?" "nee koffie graag" "koffie????" "uhm ja graag, met suiker" "met suiker????" "ja!" grrr, waarna ze binnen kwam met brood en een kop thee zonder suiker! grrrrr!) Tegen kwart voor 8 werd ik opgehaald om naar de verloskamers te gaan. Vriendjelief kwam er net aangelopen en gelukkig was er inmiddels een andere verpleegkundige. Ze zag dat me iets dwarszat, ging net zolang door met praten tot ik ging huilen, zei vervolgens: "zo, dat is eruit, nu ga ik koffie voor je halen" en ik kreeg eindelijk mijn kopje koffie!! Later zei ze nog dat ze bij onze kleine meid zou komen kijken als ze naar huis ging om 4 uur (omdat ik zo bang was weer niet ingeleid te kunnen worden of dat ik weer zo lang zou doen over de bevalling (de eerste duurde ruim 21 uur). Die belofte heeft ze overigens ook waar gemaakt.
Ik werd aan de ctg gelegd en er werd weer gekeken hoe onze kleine meid erbij lag. Ze lag nog steeds wat los maar de veter had wel iets gedaan. Ik had 3 cm! Door de vk op mijn buik te laten duwen en de gyn mijn vliezen te laten breken kon ik dus eindelijk echt ingeleid gaan worden! De vliezen lieten zich niet zo makkelijk breken maar toen dat eenmaal gebeurd was (rond 9.15/9.30) bleef het vruchtwater stromen en stromen. Ik had erg veel vruchtwater. Ik werd naar een andere verloskamer gereden (die waar ik lag had geen douche en toilet) en eenmaal daar moest ik even blijven liggen. Ik moest poepen (ja echt poepen) maar mocht dus niet opstaan en dat was wel vervelend. Rond 11 uur kwam de vk weer en ik had nog steeds maar 3 cm. Ik mocht staan en lopen en kon dus naar de wc waar bleek dat ik inderdaad moest poepen maar da's niet fijn als je weeën hebt. Ik wist niet hoe snel ik weer moest gaan liggen en toen begon de paniek toch wel toe te slaan. Ik werd zo bang voor weer zo'n lange bevalling dat ik een paniekaanval kreeg. Ik heb om pijnstilling gevraagd. Remifentanil zou het worden. Het duurde even voordat dat klaargemaakt werd en voordat ik er klaar voor was en dat was erg vervelend. Om 12 uur kreeg ik het infuusje en toen had ik 4 cm. De vk zei dat ze het idee had dat ik nog maximaal zo'n 4 tot 5 uur bezig zou zijn. Dat vond ik natuurlijk heel fijn om te horen! Toen ik de pijnstilling eenmaal had werd ik relaxed en ging er veel van praten. Ik heb nog ff met vriendinnen geappt en mijn moeder gesmst hoe het ging en de verpleegster zei "leg je telefoon maar weg, je hebt je energie nog hard nodig zo!" Om half 2 had ik ineens persdrang. Ik zei het tegen mijn vriend die heel relaxed reageerde en zei "ach welnee, dat kan nog helemaal niet". Ik werd boos en zei dat hij op die knop moest drukken en dat ik het anders zelf zou doen en wilde opstaan. Hij zag dat het serieus was en drukte toch maar. Ondertussen kreeg ik de volgende perswee en schreeuwde dat hij iemand moest halen. Hij zei dat ze zo wel zouden komen. Vervolgens ging de deur open en toen ging het allemaal heel snel. Ik bleek zo goed als 10 cm te hebben. Mocht zachtjes meepersen terwijl mijn blaas leeg gemaakt werd en ineens moest ik stoppen met persen. Haar hoofdje was al geboren maar ze zat (net als Julian) vast! Er werd een noodnummer gedraaid en meteen vloog de deur open en kwamen er allemaal artsen naar binnen rennen! Er werd van alles geprobeerd, mijn benen werden omhoog gegooid en weer naar beneden en uiteindelijk kon de vk of de gyn haar draaien waardoor ze geboren werd! Dat heeft bij elkaar 3 minuten geduurd! Ik had maar 2 persweeën nodig en als ze niet vastgezeten had dan was ze er binnen een halve minuut geweest. Toen ze eenmaal geboren was, was ze blauw en huilde niet. De navelstreng werd doorgeknipt en ze werd meteen meegenomen. Vriendjelief mocht mee maar niemand vertelde mij iets. Dat waren de engste minuten uit mijn leven, wat was ik bang. Ik heb echt geroepen of iemand me alsjeblieft kon vertellen hoe het met mijn dochter ging en eindelijk (leek wel uren te duren) zei iemand dat het goed ging. Niet veel later hoorde ik haar huilen. Ze moesten haar helpen op gang te komen door wat zuurstof te geven en nog een aantal dingen te doen. Eindelijk werd ze bij me gelegd! Ik werd ondertussen gehecht, 3 binnen en 3 buiten dus dat viel erg mee! Ze ging weer wat blauw zien en werd weer meegenomen maar het bleek gelukkig allemaal mee te vallen. Omdat ik wat verhoging had moest ik eigenlijk een nachtje blijven. Dat wilde ik niet dus ik werd naar de kraamafdeling gebracht waar ik even wat kon eten en "afkoelen" en dan zouden ze later nog een keer mijn temperatuur meten. Met de oor thermometer die gebruikt werd had ik nog steeds verhoging maar later werd er nog via mijn achterkantje gemeten en toen was mijn temperatuur gelukkig iets lager en mochten we naar huis.
Dat was mijn bevallingsverhaal! Inmiddels is ze bijna 19 maanden en een echte meid! Een klein bijdehandje is ze

[Lunanoa]

Heftig allemaal zeg.

Ik weet al die dingen niet echt meer.

Bij Owen met 34+5 spontane lichte weeën. OP een zondag, extra controle 4cm. Naar het ziekenhuis ( ik was super bang & huilen ivm te vroeg ) Vliezen gebroken. Ik hield het echt niet met de rugweeeen dus een morfine pompje. Binnen 3,5 uur was Owen er. Wel 3 kwartier geperst & een flinke knip ( waar ik nog heel lang last van heb gehad ) omdat zijn hartje daalde & hij het erg moeilijk had. Vanwege het prematuur zijn is dat sneller gevaarlijk. Maar ik was superblij want kreeg hem er ecdht niet op eigen kracht uit.
5 minuten bij me gelegen & daarna een week op de couveuse afdeling. Niet echt rooskleurig. IK voelde me geen moeder ( zoals hier al eerder stond bij een mama ) Heb heel lang moeten wennen aan "mama zijn" & noemde hem ook heel lang "de baby".
Nouja het viel uiteindelijk mee. Hij was 2950 gram, 2 daagjes couveuse. Nog heel lang lichttherapie gehad vanwege de geelheid. Een moeilijke start thuis ivm zwakte waardoor de voeding niet goed ging.

Maaaaaarrrrr hij heeft er niets aan over gehouden. Buiten dat hij nog altijd een dramatische eter is.


Bij Lara had ik bij 20 weken al veel harde buiken wat ik niet vertrouwde. Extra controle & mn baarmoederhals was al aan het verstrijken. Ik had ook nog eens een verkorte baarmoederhals & moest meteen stoppen met werken.
Vond ik neit erg, zou geen contract verlenging krijgen ivm reorganisatie dus nog weinig zin in mn werk.
Natuurlijk wel eng. Er werd heel hard verteld als ze geboren wordt, overleeft ze het niet.
Dussss rust. & dat hielp. Veel controles liet ik me toucheren. Te bang dat ze zou komen.
Een paar keer op extra controle. Met 31 weken was het raak; WeeËn. Midden in de nacht naar het ziekenhuis & ja hoor 2cm & weeën. Weeënremmers gehad & longrijpers. De remmers sloegen aan. Brrrrr wat een rare medicatie. Voelde me zo naar van de longrijpers. Mn hele armen branden na toen ik het infuus had.

Tussendoor nog een paar keer met weeën naar het ziekenhuis geweest, maar het zette gelukkig niet door.
Uiteindelijk met 37+2 op controle. Huilend. Ik kon niet meer. Elke nacht had ik weeën waarna het weer wegzakte. Ik sliep al weken niet meer en was kapot.
Even toucheren en 4 cm.
Even bellen met de gyneacoloog ( had controle bij VK in z'huis )
Vliezen werden meteen gebroken en in 3,5 uur was Lara er. Wederom een morfine pomp ivm de rugweeën. Ik hield het niet.
Heel snel op 10 cm. 15 geperst. Ik vond het vreselijk. AAAAAAAAAUW. Bij Owen had ik verdoving & een knip. Dus nooit het hoofd voelen "staan".
Wat heb ik lopen schreeuwen en vloeken hahahahahaha.
Maar wat was ik gelukkig toen ze er was. Eindelijk die rose wolk. Gejankt van blijdschap. Wat prachtig kan het zijn je kindje op je borst te krijgen!!!!
Om 12:30 op controle en 's avonds 19;00 uur waren we thuis met ons lieve Lara.

Helaas moesten we de 5e dag naar het ziekenhius. Ook Lara zag geel. Een te hoge bilirubine waarde, net als haar broer. 2 dagen in het ziekenhuis gebleven ent oen lekker weer naar huis.
Heb er wel van gebaald maar agh, we mogen niet klagen. Het was best wel een rooskleurige bevalling.

[Lunanoa]

En ja, morgen is het alweer een jaar geleden!

[adniL]

Alvast gefeliciteerd!
En owen woog net zo zwaar als E met de geboorte haha en die was op 40 wkn :-)
Vooral fijn dat je kleintjes er niks aan hebben overgehouden!

[samantha1987]

yoja dus jou 2e kindje is ook op 6 januari geboren? jij ook al zo'n 'lekkere bevalling'!

lunanoa ik was dat die dat schreef over het 'niet mama'voelen... echt een k*t gevoel he bah, maar het is er nu wel extra sterk!

maar gelukkig zijn wij vrouwen toch wel heel sterk he hahaha

[Joya]

@samantha1987 ja jouw meisje ook zie ik! Leuk! Fijn dat dat gevoel nu wel heel sterk is!

[Rebecca]

Hi meiden! Hier mijn bevallingsverhaal!

BUB bij 38+4, 7/8/13 L.ars, 3210 gram, 51 cm.

Ik moest voor een reguliere controle op 6/8 naar de verloskundige en het eerste wat ze vroeg was hoe het met de jeuk ging. Ik zei dat ik nog steeds veel jeuk had. Voor de zekerheid wilde ze dat ik naar de gynaecoloog ging voor controle. Ik heb het bij mijn eerst zoontje ook gehad, maar toen was er niets aan de hand dus ik was nu ook een beetje sceptisch zo van, moet dat nou echt?! Ze wilde het toch echt voor de zekerheid... waarschijnlijk is het niets maar je weet het maar nooit... Die dag kon ik gelukkig meteen bij de gyn terecht. Eerst bloedprikken, dan CTG en dan voor de uitslagen naar de arts. Daar bleek dat mijn galzouten veel te hoog waren en dat duidt dan op zwangerschapscholestase. Dus je gal kan niet weg. De oorzaak is onbekend maar waarschijnlijk genetisch hormonaal defect... nou lekker dan Omdat er een verhoogde kans is op een doodgeboren kindje doordat de galzouten die niet weg kunnen dan via de placenta bij de baby komen en toxisch zijn voor de baby wilden ze me direct de dag erna inleiden... daar schrok ik wel een beetje van. Tuurlijk zat de buik me in de weg en was die jeuk enorm irritant, echt klaar om te bevallen was ik niet.. zat immers nog een aantal dagen op de camping (tot 39 weken) en sliep nog in mn tent... na het weekend zou voor mij prima geweest zijn, maar goed... moest me er nu maar op instellen dat ik de dag erna een kindje ging krijgen. Wat een raar idee zeg... Van te voren had de verloskundige nog even inwendig onderzoek gedaan om te kijken hoe rijp de baarmoeder was, want dat maakt uit voor de manier van inleiden. Ik had al twee cm dus konden ze mn vliezen breken en hoefde ik geen balloncatheter of pillen oid en konden ze meteen met een infuus beginnen met weeenopwekkers. Ik had wel na dat onderzoek menstruatiekrampen en de ochtend van inleiden verloor ik mijn slijmprop. De verloskundige zei achteraf dat ze dat expres een beetje gedaan had (strippen dus) zodat ik misschien wel eigen weeen zou krijgen omdat ze wist hoe erg ik opzag tegen inleiden... Die ochtend 7/8 dus om 7 uur melden in het ziekenhuis, vliezen breken, elektrode op hoofdje van de baby en een infuus. 7.45 ging de oxytocine in het infuus. Eerst uur was goed te doen, om 9 uur ging de pomp omhoog en om 10 uur zou ze inwendig onderzoek komen doen. Tot 10 uur werden de weeen wel heftiger en kon ik niet echt een fijne houding vinden om ze op te vangen. Dat vond ik wel erg tegenvallen in tegenstelling tot bij mijn eerste bevalling waarbij ik lekker in bad lag en ze wel goed kon opvangen, maar goed dat mocht nu dus niet met al die slangetjes in mijn lijf… om 10 uur kon de vk niet komen want ze was ergens anders een bevalling aan het doen, dus moest even wachten, maar om 10.30 kreeg ik enorme persdrang en riep ik dat hij ging komen. Mijn vriend snel op de bel drukken en nog net op tijd was de vk er, want met 3 persweeen was hij geboren. Nog wel moeten zuchten vanwege een schoudertje wat even niet lekker zat en 1x omstrengeling maar daarna was het zomaar opeens alweer gebeurd… pfff wat een natuurgeweld! Ik heb echt even bij moeten komen om te bevatten wat er nou allemaal gebeurd was… placenta kwam gelukkig snel. Helaas wel forse naweeen en nu nog steeds enorm vanwege de snelle bevalling. Al met al kijk ik er niet slecht op terug, maar was het toch echt een stuk minder fijn dan mijn eerste (natuurlijke) bevalling. Inleiden geeft toch soort van stress of zo, en je kan je een stuk minder goed ontspannen omdat er steeds mensen in en uit komen en je geen eigen weeën hebt maar van die kunstmatige…
L.ars doet het heel goed. Is ’s avonds wel wat uurtjes onrustig, maar verder mogen we niet klagen. Drinkt super uit de borst, stuwing is al goed aanwezig. Nauwelijks afgevallen (of dat komt nog).

[Ana]

Gefelciteerd Rebecca!!! Onwijs snel zeg, kan me voorstellen dat je dan achteraf nog met naweeen en pijn zit. Hopelijk knap je snel op. Fijn dat de bv zo goed gaat!! Geniet van je mannetjes.

[Anna77]

Gefeliciteerd Rebecca! Heftig maar mooie bevalling, hoop wel dat de naweeen snel over zijn!

Ana, jouw tweede kindje alweer 1 jaar! Wow wat gaat t hard, nog gefeliciteerd!

[butterfly1984]

Gefeliciteerd Rebecca dat is een snelle bevalling geweest!!

Zijn er nog meer mensen met bevallingsverhalen haha.. vind het zo leuk omdat te lezen..

[Liminous]

Heb m hier al eens neergezet, maar hier nog een keer mijn verhaal van een turbo bevalling:

Ik had al een paar weken last van flinke voorweeen, maar nog niets serieus. De boel was hierdoor al wel verstreken en het had me 1 cm ontsluiting opgeleverd.

Vrijdag 14 September

’s Nachts wakker geworden vanwege kramp. Zou het misschien gaan beginnen? Even naar de wc en dan maar weer op bed. Helaas, een paar uur later werd ik weer wakker en was er niets meer aan de hand.
Het slechte slapen van de laatste weken begon nu wel op te breken. Ik was deze ochtend ook heel chagrijnig en de muren kwamen op me af.

Ik belde m’n beste vriendin om te vragen of ze thuis was voor een bakkie. Uiteindelijk ben ik daar naar toe gewandeld en rond half 10 was ik er (woont hier nog geen 10 minuten lopend vandaan). Gezellig dagje gehad daar en ook nog even op haar 1,5 jaar oude dochtertje gepast zodat zij gauw wat boodschappen kon doen. Rond een uur of 3 was ik het zat en wilde ik gewoon ff lekker liggen. Ik ben weer naar huis gelopen, gauw even op het forum en toen lekker languit op de bank.

Ik lag net een minuut of 10, toen om 15:40 m’n schoonzus langskwam. M’n man had nachtdienst gehad, dus die was op dat moment ook gewoon thuis. We zaten met z’n 3en op de bank een beetje te kletsen. Ze vroeg hoe ik me voelde en of het nog een beetje vol te houden was. Op dat moment (15:45) voelde ik een soort ‘’plopje’’ en werd het opeens warm tussen m’n benen. Ik stond op en liep gauw naar de gang waar we plavuizen hebben liggen (tapijt in de woonkamer, tsja, ’t is maar net waar je op dat moment over na denkt).

Ik vertelde dat m’n vliezen waren gebroken, maar het leek bij m’n man en schoonzus nog niet helemaal door te dringen. In de gang gauw mn natte broek uit gedaan. Er viel wat vruchtwater op de grond en het leek wat verkleurd te zijn. M’n beste vriendin opgebeld, want zij en m’n schoonzus zouden bij de bevalling aanwezig zijn. Gezegd dat ze nog niet hoefde te komen omdat het nog wel even kon duren. Gauw naar boven naar de badkamer, ondergoed uit en met een glas onder mn doos gestaan om wat vruchtwater op te vangen. Na enige tijd zo gestaan te hebben kwam er opeens een hele vloedgolf aan vruchtwater uit. Helaas, niet helder maar donkerbruin. Shit, daar ging m’n zo gewenste thuisbevalling.

Toch wel lichtelijk in paniek heb ik mijn man de verloskundige en m’n vriendin laten bellen en ben ik onder de douche gegaan. Voor ik het wist stond m’n vriendin in de badkamer en kwam de verloskundige ook al binnen. Zoals we al wisten: Inderdaad in het vruchtwater gepoept, dus zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Gauw onder de douche vandaan en me aankleden. Ik had net schone kleren aan toen er weer een enorme golf vruchtwater kwam. Gauw weer ff opfrissen en weer schone kleding aan. M’n schoonzus en vriendin waren ondertussen bezig om alles in de auto te zetten zodat ik me daar niet meer druk over hoefde te maken.

Onderweg naar het ziekenhuis had ik een wat zeurderig gevoel in mijn rug. Dit werd steeds vaker en heftiger. We waren nog niet eens in het ziekenhuis, toen de weeën al om de 3 minuten kwamen en ook ruim een minuut aanhielden.
Eenmaal in het ziekenhuis (rond 17:30) leken ze me niet helemaal te geloven. Uiteindelijk hebben ze me om 18:00 aan de CTG gelegd en daar waren toch al wel flinke weeën op te zien. De verloskundigen zaten in een overleg, dus vertelden dat ze later wel weer kwamen kijken hoe het ging. Gelukkig was mijn eigen verloskundige ook meegereden naar het ziekenhuis, dus ik was niet alleen.
Rond 18:45 had ik heel erg het gevoel dat ik moest poepen. Ik zei dit tegen de verloskundige, maar zij zei dat ze er nu nog niets bij voor kon stellen. Ik bleef volhouden en toen werd bij haar wel duidelijk dat het serieus was. Ze mocht zelf niets doen omdat ik overgedragen was aan het ziekenhuis, maar ze drukte op het alarm zodat er toch iemand zou komen om te controleren. Op d’r dooie gemak kwam er uiteindelijk een verloskundige aan (19:00). Toch maar even toucheren, maar ik moest er nog niet teveel van verwachten. 6 cm ontsluiting, maar op dat moment kreeg ik weer een wee, en schoot de ontsluiting ineens door naar 8 cm. Toen was er toch wel een soort van chaos want ze hadden nog helemaal niets klaarstaan. Alarm weer ingedrukt zodat iedereen zou komen die zou helpen bij de bevalling.
Om 19:45 mocht ik eindelijk meepersen. Wat een heerlijk gevoel zeg! Eindelijk kon ik wat doen tegen die ongelofelijke pijnlijke rug weeën.

Het ging op zich vrij goed, maar meneer paste niet door de uitgang. Na eerst een hele tijd geprobeerd te hebben om m’n vel over z’n hoofdje te krijgen, hebben ze uiteindelijk een knip gezet. Om 20:26 was hij er dan eindelijk. Onze zoon A.yden, 3350 gram en 50 cm.

Binnen 10 minuten kwam ook de placenta en konden ze gaan beginnen met hechten. Hier zijn ze nog wel een hele tijd mee bezig geweest. Ondertussen lekker beschuit met muisjes gegeten en toen ze klaar waren met hechten mocht ik lekker douchen. Na middernacht waren we al weer thuis.

Al met al heeft het ongeveer 4,5 uur geduurd en kijk ik er met een goed gevoel op terug. Totaal geen pijnbestrijding gehad. Ondanks de pijn, hoop ik het echt nog een keer mee te mogen maken!