Bevallingsverhalen

[SelOg]

Hallo,

Ik ben nu 27 weken zwanger van mijn eerste baby en begin langzamerhand wel nieuwsgierig te worden naar de bevalling. Ik vind het erg fijn om bevallingsverhalen te lezen. Zo weet ik wat me te wachten staat en kan ik me enigzins voorbereiden op de bevalling.
Ik ( en samen met mij tientallen andere zwangere vrouwen, denk ik) zou het dan ook erg leuk vinden als er dames zijn die hier hun bevallingsverhaal op zouden willen schrijven.

Alvast bedankt namens alle zwangere dames!

[Maj]

hoi hoi, ik ben eigenlijk ook wel benieuwd, heb al een aantal horrorverhalen gehoord, maar ook genoeg positieve verhalen..

[Snow]

Ik heb een best normale bevalling gehad.. dus hier komt het:

Ik kon al iets van 4 nachten niet slapen door onwijze buikpijn (achteraf waren dit galstenen, wist ik veel) en mocht naar het ZH om daar een nachtje te slapen. Ik kreeg een spuit in mijn been met wat slaapmiddel en maakte me op voor de nacht. Maar helaas.. ik sliep alsnog niet. De gynaecoloog stond verbaasd en vroeg of ik het nog vol hield. Mijn antwoord was; 'bijna niet' waarop ze vroeg of ik klaar was om te bevallen.
Ze heeft me toen gestript (met de vingers naar binnen en flink heen en weer gaan). Ik mocht daarna naar huis en moest 's avonds terugkomen. Ik kreeg toen gel bij mijn baarmoedermond en ze hoopten dat ze 1 van de komende dagen ( na vaker gel te hebben gedaan, want alles zat nog potdicht) een keer mijn vliezen konden breken.

Maarrr:

1 uur nadat ik de gel kreeg, begonnen de weeen. (misschien door de gel, misschie was het anders ook begnnen zeiden ze!)
Heel langzaam en niet pijnlijk. Meer een raar gevoel. [22:00 uur]
Ik ging lekker douchen en daarna naar bed.
Om 02:00 uur werd ik wakker en waren het meer krampen. Gynaecoloog kwam kijken; geen ontsluiting
Om 03:30 uur voelde ik nattigheid en werd ik wakker. Mijn vliezen zijn spontaan gebroken. 1 cm ontsluiting
Om 05:30 uur vond ik weeen minder leuk worden. Ik liep wat heen & weer en vroeg of ik in bad mocht.
Om 06:00 uur lag ik in bad.. 07:00 uur kwam mijn man (het ZH had hem gebeld) en mijn moeder, dat wilde ik graag.
om 08:00 uur ging ik uit bad, droogde ze me af en ging ik op een bed liggen in de verloskamer. 7 cm ontsluiting
Toen werden de weeen steeds heftiger. Ik was constant aan het puffen, maar bleef rustig en ik vond het goed te doen
Om 11:30 uur had ik bijna volledige onstluiting. nog 1 randje. Ik moest steeds op mijn zij liggen. 9 cm ontsluiting
Om 12:00 uur; 10 cm! beginnen met persen
Om 13:00 uur zat ik op de baarkruk, dit vond ik niet fijn, snel weer op bed
Om 13:40 uur werd de gyneaecoloog geroepen. zij pakte de vacuumpomp. ons meisje lag verkeerd om met haar hoofd (sterrenkijker)

Om 13:59 uur werd onze Femke ( 51 cm en 3780 gram) als sterrenkijker, met een oerkracht van mama en de vacuumpomp geboren.

wat een wonder.. - still in love -

in totaal (vanaf de vliezen die braken, want toen begon het echt werk) 10,5 uur. Heel mooi voor een 1ste bevalling.

[Snow]

Oh. vergeten:

ze is geboren met 39 weken en 5 dagen.

[Susanna]

Oké, hier nog een positief verhaal dan

Ik had vrijdag op zaterdag slechts geslapen, zaterdag de hele dag krampen in m'n buik, ik moest er wel steeds rustig voor gaan staan, maar deed verder niet superzeer of zo.

Zaterdagavond 10 uur zijn we gaan klokken, want ik vond die krampen maar raar. Bleken ze om de drie minuten te komen en zo'n 1,5 minuut te duren! Onze conclusie: aha, dat zijn dan weeën blijkbaar.
Verloskundige gebeld, die kwam kijken, ook omdat ik aangaf al steeds vocht te verliezen: 1cm ontsluiting en ze dacht dat het wel eens heel lang zou gaan duren.

Om 12 uur werden de krampen pas vervelender. Ik ben onder de douche gaan staan om ze op te vangen. Ik was zo moe dat ik uiteindelijk toch even op bed ging liggen. Na twee minuten voelde ik een plop, ik ben nog nooit zo snel m'n bed uitgesprongen , bleken m'n vliezen gebroken te zijn. Daarna weer lekker onder de douche.

Omdat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen zijn we met de vk naar het ziekenhuis gereden waar we 's ochtends om 5 uur aankwamen. Omdat de douche zo goed hielp had ze geregeld dat ik daar in bad mocht. Tot 8 uur heb ik weeën weg zitten puffen. Ik heb voor m'n gevoel de meeste weeën gemist, ik was zo moe dat ik steeds wegdommelde.

Toen kreeg ik persweeën en de vk stelde voor om in bad te bevallen als ik dat wilde. Ja, natuurlijk, leek mij wel gaaf. Flink uur persen later werd mijn dochter geboren (38 weken, 2 dagen), helemaal super. Ik ben nog nooit zo euforisch geweest!

Placenta liet op zich wachten, ik denk vooral omdat ik niet helemaal doorhad dat ik enorm mee moest persen teon de vk dat zei, ik dacht dat een klein beetje persen wel genoeg was. Niet dus. Gelukkig kreeg ik een halfuur later nog een kans en toen kwam hij er gelukkig wel uit. Daarom konden we om 12 uur 's middags al naar huis, terwijl mijn dochter om half 10 's ochtends was geboren.

Al met al dus nog geen halve dag bezig geweest (die voorweeën vond ik het tellen niet waard). Maar mijn tip is dus: ook al heb je je kindje, nog even meewerken voor die placenta Zou toch heel vervelend zijn als je dan alsnog naar de ok moet.

[Susanna]

Oh ja, en ik was heel blij met de persweeën, die waren een stuk beter te behappen dan de laatse gewone weeën.

Oh, en ik heb veel steun gehad aan mijn man, die kneep in mn schouders als ik een wee had, zodat ik me minder op die wee focuste en hij vertelde lange verhalen, zodat ik daar dan aan kon denken. Ik vond het heel fijn dat we dit echt samen konden doen. Maar er zijn vast ook vrouwen die juist niets van hun man moeten hebben op zo'n moment

[Jolanda10]

Leuk om te lezen!
En,.. zoals het bij jullie is gegaan.. daar wil ik ook wel voor tekenen.... kon dat maar he!!

[Nootje38]

Mijn bevallingen...

Van mijn oudste.. hij word 26-08-2010 alweer 15 jaar..
Mijn zoon kwam met 36 weken en 1 dag.. op 25 aug 1995 braken mijn vliezen..
Dan moet je na het ziekenhuis omdat je dan nog 37 weken ben.. wat wilde ik graag thuis bevallen.. maar ok helaas..
In het ziekenhuis aangekomen.. werd ik meteen op bed gelegt en mocht daar vervolgens ook niet meer af..
Ivm met het na buiten komen van de navelstreng (me zoon was nog niet voledig ingedaald)
Ze begonnen met een soort van gel maar tot vergeefs 3 keer geprobeerd..
Toen kreeg ik een infus.. en nou dat heb ik geweten.. de weeen kwamen al heel snel gezelschap houden..
tot tegen een uur of 23/24 toen mocht ik voor een rugeprik.. zoo dat was super kwam even helemaal tot rust.. heb toen nog 2 uur geslapen..
tot ik waker werd.. want ze spraken al om een kijzersnee te doen... gelukkig was dit niet nodig.. want ik had weeen die ik dus never niet tegen kon houden.. dit bleek dus persweeen te wezen.. en na een paar goeie persweeen is me zoon om 2.43 26-08-1995 geboren..
Mooi op gewicht 2695 en 47 cm lang.. mooi popeke was hij... totaal hebben we 11 dagen in het ziekenhuis gelegen..
10 dagen me zoon.. ik mocht nog niet na huis ivm met onstoken hechtingen.. moest ook 3 keer per dag op de po met biotex blauw..
(was toen onsteking remmend... de bevalling heeft totaal 28 uur geduurt

-----------------------------------

Mijn dochter is geboren op 23-12-2001
1 dag voor mijn uigerekende datum..
smorgens braken mijn vliezen.. die dag totaal niks aan de hand..
Tegen 17 uur kwam de verlos even buurten. ik zat toen met haar samen aan een bak koffie..
Oooh zegt ze dat duurt nog wel een tijdje meid met je.. ik zoo mmuuhh ok dan lol..
Ja je zit nog aan een bak koffie en als je op punt staat om te bevallen zit je niet aan de bak koffie..
ik ga je een tip geven.. ik hoor het haar nog zeggen.. neem ff lekker een douchje zo gezegt zo gedaan..
Nouu meid.. toen brak het los ofzo maar ik ben letterlijk op mijn knieen na me bed gekropen,,, en dan op bed geklomen en dat is niet makkelijk
als hij om hoog staat met klossen.. in tussen de verlos gebeld.. ze stapte 18.05 binnen de slaap kamer en zag het dus al..
je bent al zo ver??? ze trok haar handschoen aan.. ze zegt pers maar meis.. en daar vloog mijn dochter letterlijk het bed op..
Ook een mooi popeke van 2795 en 48 cm..

Dus mijn bevallingen duurde van me zoon dus ruim 28 uur is in het ziekenhuis in nijmegen geboren en mijn dochter duurde het een klein uurke en zij is thuis geboren...

Echt echt.. het gevoel wat je overkomen en heb het nu nog na zo veel jaar.. is niet uit te leggen meid.. zo mooi.. zo warm.. zo trots..
En echt het is niet altijd makkelijk hoor of rose geur en mannenschijn opvoeden...
en je zal nooit kinderen krijgen die exakt volgens het boekje lopen..
Maar het is onwijs mooi
en ben echt echt dank baar dat ik deze 2 boeven om me heen hebt.. en 2 in ons hart.. ik lees hier in het forum wel is hele andere verhalen..
waar ik het onwijs koud van krijg.. en zo het met deze meiden te doen heb...

knuff Nootje..

[Shiley]

hier mijn verhaal, wat minder rooskleurig als de meeste.

27 december (4 dagen na de uitgerekende datum) werd ik smorgen om half 7 wakker omdat ik (alweer) nodig naar de wc moest. was die nacht al 2x geweest. na het plassen weer terug mn bed in, ik lag nog maar net of ik moest eigenlijk alweer plassen (dacht ik), maar het gevoel zakte weer weg. kwam even later weer opzetten, en zakte weer weg. heb toen tot half 8 in bed gelegen met de gedachten, misschien is dit wel het begin. om half 8 mn bed maar uit gegaan want slapen kon ik niet meer, was er teveel mee bezig of dat dit het begin zou zijn. ontbijt klaargemaakt (ondertussen nogsteeds lichte weeën) en mn ontbijt opgegeten en gedronken en tegelijkertijd op t forum geweest. om half 10 waren ze al wat pittiger en zat ik niet meer online maar liep ik door de kamer heen met mn horloge en mn papiertje om alles op te schrijven. om 11 uur vond ik ze nog minder leuk en heb ik mn man wakker gemaakt (had ik laten slapen want die kon toch nog niets doen) hem gezegt dat het begonnen was en ik wilde douchen. die is dus nog nooit zo snel wakker geweest als toen! heeft me onder de douche geholpen en is wat gaan eten. douchen heb ik denk ik maar 15 min volgehouden want het werd steeds minder leuk. om half 12 heb ik hem gezegt de vk te bellen. had al vanaf half 10 regelmatige weeën die bijna allemaal een minuut (somige zelfs 1.5e minuut) aanhielden. vk was er om 12 uur. ze heeft de weeën ff aangekeken en gevoeld. 1 hele cm ontsluiting. pfff. ze zou om 2 uur terug komen. ik ben om 1 uur in bad gestapt in de hoop dat dit fijner was. nou ook niet echt dus. de weeën waren best pittig en pijnlijk en ik had maar 1 manier in bad om ze een beetje prettig op te vangen (gevolg, heel veel spierpijn in mn armen de dag erna)
om 2 uur kwam de vk en ze zag het positief in. ik had ongeveer elke minuut een wee van 1 minuut dus er zat weinig tijd meer tussen. ze ging voelen (mocht in bad blijven liggen) en constateerde 2 cm. pfff ik had het niet meer. ze gaf ook aan dat het met de weeën die ik had ook leek op 7 a 8 cm. ze besloot het ziekenhuis te bellen dat we eraan kwamen (wilde toch al in het ziekenhuis bevallen) zodat ik iets tegen de pijn kon krijgen want ik had een weeën storm en het schoot niet op. dit zou ik niet gaan volhouden. in het ziekenhuis aan de ctg gelegen. sommige weeën waren zo sterk dat het apparaat ze niet kon weergeven.
om half 4 weer gevoeld en ik had 3 cm ontsluiting. besloten om de vliezen te breken en me een prik in mn been te geven tegen de pijn (pethidine) nou dit werkt bij mij dus niet! er was ook een twijfel tussen die prik of een ruggenprik, maar ze wilde eerst die pethidine proberen. rond 5 uur kreeg ik persdrang maar zat nog maar op 8 cm dus mocht niet mee persen en moest ze wegpuffen. dat vond ik echt niet te doen! om 10 voor 6 mocht ik, ondanks dat er nog een klein randje zat, mee gaan persen. ook de persweeën kwamen in een weeënstorm. na 1 uur en 20 min. persen en een knip is onze zoon geboren om 19.11 uur. 2925 gram en 48 cm. wat een heerlijk moment als je hem op je buik krijgt. ik mocht hem zelf aanpakken zodra zijn schouders geboren waren. was zo'n mooi moment! alleen ging het met hem niet helemaal goed. hij kreunde ipv huilen. hij had het dankzij die weeënstorm tijdens de persweeën te zwaar gehad en had tussendoor dus te weinig tijd gehad om zich te herstellen. hij was zijn reserves aan het opgebruiken en moest nu dus echt bijkomen. hij had geen zuig behoefte en geen loop reflex. hij had het echt zwaar. ondertussen lag ik te wachten op de placenta. 2x een prik gehad hiervoor met medicatie om te zorgen dat deze los zou komen. maar dat gebeurde niet. met 3 man op mn buik staan duwen om mee te helpen, maar hij kwam nogsteeds niet. gyn gebeld, ik moest een infuus om dat medicijn via die manier contant toe te dienen en voor evt de narcose. de gyn kwam en heeft t nog kort geprobeerd maar ook hij merkte dat er geen beweging in zat dus werd er een ok voor me in orde gemaakt en ik werd om 21.00 uur naar de ok gebracht. daar is onder algehele narcose de placenta verwijderd en de wond gehecht. ik kwam weer bij net na half 10. toen ik boven kwam kreeg ik te horen dat de kinderarts bij onze zoon was geweest en bloed had afgenomen. dat was niet goed. er was iets te laag en hij zou dus eigenlijk naar de kinderafdeling moeten zodat ze hem in de gaten konden houden. maar toen de kinderarts dit tegen mn man wilde zeggen (ik lag toen op de ok en hij zat met onze zoon boven) zag ze dat onze zoon alerter was en hij had inmiddels wat gedronken (kunstvoeding via vingervoeden) nogmaals bloed geprikt en de waardes waren toen in ieder geval zo goed dat hij bij mij op de kamer mocht. toen ik weer boven was 22.00 uur) kon ik onze zoon eindelijk weer vasthouden, werd ik gewassen en konden we de familie bellen. die zijn diezelfde avond om 23.00 uur nog gekomen.
hij is op zondag avond geboren. ik mocht maandag ochtend weg maar levi niet dus zijn we beide gebleven tot dinsdag. om half 12 waren we lekker thuis!

[Maj]

Nu heb ik proberen te reageren maar hij komt niet in zicht...

@ mippie, wat een verhaal, maar ik zou heel even in willen steken op een detail. had jij van tevoren gekozen voor borstvoeding of flesvoeding? Ik vroeg me namelijk af toen ik las dat je zoontje kunstvoeding kreeg dmv fingerfeeding, welke keuze je gemaakt had en of dit zowieso gedaan zou worden?

[Shiley]

ik wilde borstvoeding gaan geven. heb ook toen ze me de kamer uit reden op weg naar de ok geroepen naar mn man dat ze hem, als hij honger zou krijgen GEEN flesje mochten geven maar het met vingervoeden moesten doen. dit hebben ze ook gedaan maar ik denk dat gelijk heel het topje van de pink in zijn mondje hebben gedaan en hij dus gelijk iets in zijn mondje voelde. met de borstvoeding was dit dus niet het geval. hij was de eerste nacht misselijk dus hebben ze hem niet eens aangelegd en de volgende ochtend was het 1 gevecht. hij werd helemaal kwaad en hard huilen omdat ze hem aan wilde leggen. dus zonder eten zn bed in en de kolf erbij. begonnen met kolven en wat ik had mocht ik hem, ook weer met vingervoeden, geven. steeds weer geprobeerd hem aan te leggen maar geen resultaat. dus ziekenhuis uit en kolf mee. thuis lukte het om hem links aan te leggen maar rechts niet dus recht kolven om te stimuleren en links voeden. maar kort daarna wilde meneer weer niet. echt afzetten met zn handjes. we moeten hem met zn 2e aanleggen omdat het alleen niet lukte en hij werd dan heel kwaad en veel huilen. ik kon dit niet volhouden en heb dus een keer s avonds geroepen dat mn zusje een bus voeding moest halen en de flesjes uit moest koken. hij heeft toen een speentje gekregen en later een flesje met flesvoeding. volgende dag nog tepelhoedjes geprobeerd en de kraamhulp het nog geprobeerd maar geen resultaat. en wat hij uit links dronk, daar groeide hij goed op. had heel veel voeding maar na 1.5 week heb ik besloten te stoppen. ik trok het niet. steeds dat gevecht met hem. hij kreeg flesjes en het ging perfect. had een lief en tevreden mannetje wat netjes op tijd kwam voor een flesje. hij heeft alle borstvoeding die ik had (400 ml in de vriezer + wat ik kolfde met afbouwen) gekregen en daarna helemaal op de fles overgestapt.

denk wel dat dit voor een stukje ook komt door het vingervoeden in het ziekenhuis. hij moet de pink zelf naar binnen zuigen lijkt mij en dan pas melk gaan geven. denk dat dit niet gebeurd is. ook hadden ze hem s nachts aan moeten leggen zodat hij zelf gestimuleerd zou worden om te drinken. en ik heb zijn eerste honger signalen gemist omdat ik op de ok lag. toen hij honger kreeg was ik er niet. denk dat dit alles er ook mee te maken heeft dat het niet gelukt is. ga bij een volgende pas na de bevalling kiezen wat ik ga doen. bort of fles. als het gewoon goed gaat wil ik zeker de borst nog een keer proberen. maar als het weer zo moet gaan, dan doe ik het denk ik niet. nu had ik ook de pech dat hij niet goed was want anders hadden ze hem aangelegd zodat hij kon stimuleren dat die placenta kwam. maar dat kon hij zelf toen nog niet hebben.

[Shiley]

ow sorry, ik denk dat ze dit idd dan standaard doen. het kindje heeft honger en de moeder is er niet. dus geven ze hem/ haar te eten. anders hadden ze wel op mij gewacht lijkt me. vind het wel jammer dat ik hem nog geen 5 min. op mijn buik heb gehad en toen namen ze hem al mee om na te kijken en extra zuurstof boven zijn gezichtje en hem de rust te geven om bij te komen. het was nodig want anders hadden ze het niet gedaan, maar vind het wel jammer.

[Monalisa]

ben blij dat dit topic er is, kan ik me alvast een beetje geestelijk gaan voorbereiden.

[ran83]

Vrijdag 13 november de hele dag door harde buiken gehad, maar verder niet teveel aandacht aan geschonken

Zaterdag 14 nov. weer die krampen maar nu vaker had het gevoel dat het niet lang meer zou duren en heb de hele kamer nog lopen boenen, ramen van binnen en buiten gedaan, box in elkaargezet (jaja nesteldrang hè) Rond 4 uur s'middags verloor ik ineens veel vocht ik schrok wat, maar niet teveel aandacht aan geschonken dacht zal wel door m'n drukte van die dag komen. Maar toen ik na een half uur nog eens vocht verloor belde ik de VK op. Die kwam en constanteerde dat het hoogstwaarschijnlijk vruchtwater was. Ze zou de volgende morgen nog even komen kijken.

S'avonds kreeg ik steeds vaker weeen en ben ze gaan bijhouden ze kwamen om het half uur. Rond half 1 ben ik naar bed gegaan om vervolgens om half 3 weer wakker te worden en weeen om het kwartier had. Ik ben naar beneden gegaan, want wou m'n mannetje ook niet wakker maken. De hele nacht heb ik bijgehouden wanneer ik de weeen had. De volgende morgen kwam de vk weer kijken en die vermelde me dat ik mocht er om 4 uur nog geen kindje zijn ik aan de gyn. werd overgedragen ivm de 24 uur verloren vruchtwater. Mijn eetlust was die dag ook weg en heb maar weinig gegeten. Rond half 4 kwamen de krampen ineens heel snel zo om de 3 a 4 minuten en ik had de vk alweer gebeld en die was gelukkig alweer onderweg. Ze ging kijken of ik ontstuiting had en gelukkig had ik al zo'n 4 cm ontsluiten. Ze belde het zh/gyn. op om te vragen of ik al mocht komen en dat mocht gelukkig. In het zh werd gekeken of inderdaad m'n vliezen gebroken waren, maar dit was niet zo dus werden ze doorgeprikt. Daarin was te zien dat amy in het vruchtwater had gepoept en zoiezo een nacht ter observatie zou moeten bijven. In het ziekenhuis werden de weeen weer minder en kwamen ze minder snel. Ik heb toen weeenopwekkers gekregen en heb toen ook zo'n pompje gekregen (als verdoving) De weeen kwamen nog niet echt snel en de ontsluiting schoot ook niet echt op. Dus de weeenopwekkers verhoogd en toen schoot het gelukkig wat op. Rond 1 uur (s'nachts) zat ik op 8 cm ontsluiting en moest op m'n zij gaan liggen. Nou dat waren volgens mij het langste halfuur van m'n leven en gelukkig mocht ik dus na een half uur weer op de rug en had ik volledige ontsluiting en mocht eindelijk persen. Dat ging eigenlijk super goed, ondanks dat ik behoorlijk moe was. Het werd al vrij snel duidelijk dat ik ingeknipt zou moeten worden en na nog geen half uur persen was onze dochter geboren.

Maar ik was op het moment dat ik amy in m'n armen had, even de hele bevalling alweer vergeten. Je kindje in je armen mogen houden, wat zolang in je heeft gezeten dat is zo'n geniet moment.

[Nootje38]

Mischien leuke tips.. ik was bij de geboorte van mijn oudste zoon.. dus in het ziekenhuis.. daar was een moeder die had toen ze een maand of 6/7 een paar keer per dag met een speelmobiel op haar buik die liet ze afspelen... en wat een herkenning was dat voor het kindje zeg.. als mam niet in de buurt was.. deed de verpleging het mobieltje laten spelen... hoe rustig het kindje werd.. was heel mooi om te zien...
.............
hoe je herken als je denk dat je vruchtwater verlies. door op je handpalm te blazen..
............
Ga je weg en je geeft flesvoeding.. om het warm te houden.. Zilverfolie der om heen doen....
............
krampen.. en niks helpt.. pak je een handoek.. maak je warm.. in de winter op de kachel.. in de zomer ffie,s paar seconde in de magnetron
willen het buikie der in.. bij mijn kids kwam vaak veel los dan.. boertjes.. windjes
---------
maar geloof me als je kindje is geboren.. is het begin echt wennen.. ingewikkeld.. soms moeilijk.. maar je zult zien..
het went zo onwijs snel.. net of het kindje al lang bij jullie is....

en dan leer je al snel je eigen tips en truks..

En volg altijd jullie eigen gevoel...

[SelOg]

Wat leuk dat er al zoveel verhalen zijn geplaatst!!!

Jamilah, ik heb her en der wat opgevangen over jouw bevalling en kan me voorstellen dat je het niet wil plaatsen. Maar goed, er zijn goede en minder goede bevallingen en ik denk dat het goed is als een zwangere vrouw zich voorbereidt op allebei en zich niet alleen een supermakkelijke bevalling voorstelt.

[Bien84]

Nou, ik heb ook een positief verhaal.

Ik ben ingeleid met 38+1 i.v.m. te hoge bloeddruk en kans op zwangerschapsvergiftiging.
Maandag 10-08 had ik een afspraak voor controle. Elke keer vroegen ze hoe het ging en elke keer zei ik dat ik het niet meer trok. De reactie van de gyn was elke keer dat dat geen reden was om mij in te leiden. Eigen was gezegd dat ik met 37 weken ingeleid zou worden omdat mijn bloeddruk steeds hoger werd (op de top 170/110, terwijl het altijd 110/60 was). Die maandagochtend vroeg ik waar ze nou op aan het wachten waren. Mijn kindje was klaar om geboren te worden, mijn bloeddruk steeg en ik was helemaal uitgeput. Wilde ze wachten tot het echt verkeerd ging? Toen zijn ze in overleg gegaan en ik werd toch ingeleid. Het was een goed punt die ik aangegeven had. Ik was echt blij, moest ervan huilen, haha...
Om 13.00 werd de eerste tablet ingebracht. Het was nog potdicht. Meteen na die tablet kreeg ik krampjes, goed te doen, maar niet echt prettig. Ondertussen mijn man naar de mac gestuurd en die lekker buiten opgegeten. Lekker rondgehobbeld in de hoop het allemaal wat te helpen. Want als ik die avond nog geen 2 cm ontsluiting zou hebben, zou het morgen ook nog niet doorgaan. Moest ik zeg maar nog een dag in het ziekenhuis zijn om te laten weken.
Om 19.00 het 2e tabletje. Toen werden de krampjes iets minder grappig, maar ook nog prima te doen. Ik heb 's nachts gedoucht, rondje gelopen, nog gezellig gepraat met de man van een vrouw die ook aan het bevallen was maar niet opschoot. Toen ook nog lekker geslapen! Ik was supervrolijk en opgelucht: Ze kwam eindelijk!!
Om 06.00 kwam de gyn ff voelen: 2 cm ontsluiting! Joehoe! Vandaag ging het gebeuren! Mijn man gebeld om te zeggen dat hij moest komen.
Om 07.00 werd ik naar de verlosafdeling gebracht, infuus erin (in 1 keer!) en maar wachten wat er ging gebeuren. In eerste instantie gebeurde er niets. Dus de dosis wat opgehoogd. Toen voelde ik de weeen goed, toen wilde ze het nog gaan ophogen. Ik zei nog zo: wacht ff, want als ik reageer, reageer ik heftig! Maar goed, procedures: het moest...
Om 09.00 hebben ze de vliezen gebroken, dat was echt gek, haha... Zoineens een warme golf water tussen je benen. Vond het wel lekker gek genoeg!
Rond half 11 trok ik het niet meer. CTG bleef hoog staan! Kwam niet lager dan 60... Dikke weeenstorm! Ik schreeuwde tegen de verpleging dat de gyn moest komen kijken. Die kwam: 5 cm ontsluiting. De weeen deden in ieder geval goed hun werk! Maar de weeenstorm bleef. Ik riep om een ruggenprik! Maar had van te voren tegen mijn man gezegd dat ik dat echt niet wilde, wilde het het zelf doen. Dus hij nam het niet serieus. Kon hem wel wat doen, hahah... Maar achteraf blij dat hij het tegengehouden heeft
Tot half 12: mijn lichaam perste! Wat een ontzettend vreemd gevoel was dat. Mijn man riep dat ik niet mocht persen, want anders scheurde ik uit. Werd boos op me dat ik het toch deed. Maar ik kon er echt niets aan doen. Verpleging kwam, geloofde niet echt dat ik persweeen had, gyn erbij: voelde aan mijn buik en ging maar eens kijken. JA! 10 cm!! Woehooeee...
Ondertussen was het iets over 12 uur, verloskundige kwam, verpleegster erbij: ik mocht meepersen! Wat een ontzettende opluchting! De verpleegster hield een spiegel vast waardoor ik goed kon zien wat ik deed. De eerste keer perste ik verkeerd: toen zag ik dat dat dus niet de manier was. Telkens 2 stapjes vooruit en 1 terug. Ik heb geperst zonder perswee omdat ik haar met een schaar zag wapperen. Dat wilde ik echt niet! Dus dan maar doorzetten. Die pers was goed! Ze vloog er bijna uit! Haha... Ze is om 12.23 geboren.
Ik was ook vergeten dat de placenta moest komen, dus deed niets mee. Verloskundige zei dat ik wel ff mee moest persen, en toen kwam de placenta ook direct.
Toen ze op mijn buik lag, kreunde ze ook, huilen deed ze pas bij het aankleden een uur later. Wat een apart gevoel om die beentjes eruit te voelen komen. Net een paar worstjes, hahaha...
Die geur vergeet ik ook niet weer, zo bijzonder!

Nu is ze alweer bijna een jaar! Denk de laatste weken vaak terug aan vorig jaar. Wat voelde ik me beroerd zeg. De bevalling doe ik echt waar zó over, maar die laatste 4 weken waren echt superzwaar en ben daar vooral bang voor bij een evt volgende zwangerschap.

[Lunanoa]

De avond van hemelvaartsdag (donderdag) al flinke krampen. Natuurlijk was ik met mijn vriendinnen naar "Heechspanning" geweest & ik dacht dat ik het gewoon te wild had gedaan.
Vrijdag werd het eigenlijk alleen maar erger. 'S avonds met énorme pijn rondgehobbelt & gepuft. Vast harde buiken
Zaterdag hetzelfde verhaal. Mijn buik was flink gezakt dus ik dacht: Heb vast indalingsweeën gehad! Die nacht amper geslapen, de pijnen kwamen om de 7 minuten zo ongeveer, maar heel zo nu en dan kon ik een momentje slapen. Ik hield het stiekem niet echt meer uit met deze pijn & toen zondag-ochtend besloten dat ik om 9 uur zou bellen om even te horen bij de verloskundige.
Een uur later zouden we daar zijn, standaart onderzoek + even voor de zekerheid een inwendig onderzoek. Nou dat was maar goed ook.
Ik had al 3/4 cm ontsluiting WOW.
Die mededeling werd vervolgt met: Je gaat vandaag bevallen!
Dat kwam vrij hard aan. Ik was nog maar 34weken en 5 dagen dus we maakten ons natuurlijk zorgen om te kleine.
Veel tijd was daar niet voor want we moesten meteen door naar het ziekenhuis.
Voordat ik het wist lag ik aan allerlei scans & werden mijn vliezen gebroken. Zodat er een scannertje op het hoofdje van de kleine man kon worden aangebracht, dan kunnen ze de hartslag constant checken zonder zo'n irritante band om je buik.
De weeën kwamen heel snel, al heel regelmatig. Voor ik het wist zat ik op 5 cm & kwam wee naar wee.. Ik raakte wat in paniek van alle pijn & ik kon het niet meer goed wegpuffen.
Ik riep 1x: IK KAN NIET MEER & toen boden ze meteen een morfine pomp aan. Na een aantal keren misgeprikt te hebben was hij aangesloten.
Wat een verademing. HEERLIJK
Heb toen even lekker kunnen liggen en de weeën waren gemakkelijk weg te puffen als krampjes.
Voor we het wisten zat ik op 7/8 cm.
Heel snel daarna voelde ik enorme persdrang. Ik riep dat hij eruit kwam & dat ik echt moest gaan persen. Dat zou wel erg snel zijn volgens de verloskundige, maar na weer te voelen bleek dat ik al volledige ontsluiting had & mocht beginnen met persen!
Na zo'n halfuur tot 3 kwartier (denken we) kwam hij er bijna uit. Maar de persweeën kwamen constant op elkaar en er was geen tijd om te rusten of te ademen. De kleine kreeg het flink benauwd en zijn hartslag daalde ook flink. Omdat hij toch te vroeg was, moest hij meteen komen & werd er een flinke knip gezet.
Waar ik overigens niks van voelde & hárdstikke blij mee was want het enige wat ik wou, was ons baby!
En ja, na een bevalling van maar 4,5 uur was ons vent er!

Na een weekje mocht hij samen met mij mee naar huis! Inmiddels is hij alweer over de 8 weken & doet het supergoed!
Wat een práchtig moment

[Tara28]

Zal ook even mijn verhaal doen.......is positief hoor!

De bevalling is me alles meegevallen. Kort gezegd was het een snelle en makkelijke thuisbevalling.
Op vrijdag verloor ik nog meer van de slijmprop (was op dinsdag ook al wat verloren) en bleef ik ook vocht verliezen. Vk dus gebeld, want wist niet of het vruchtwater was. De vk ving een beetje ervan op met een microscoopglaasje, want ze wist het ook niet zeker. Uit het testje bleek dat het geen vruchtwater, maar hele waterige afscheiding. Iets wat erop duidde dat mijn lijf er mee bezig was, maar wat niks zij over hoe snel het zou komen. Vrijdagavond uit eten geweest met mijn ouders en toen had ik af en toe wat krampjes. 's Nachts zette er alleen niks door, Ik voelde niks meer en toen ik zaterdagochtend rond 9 uur opstond was er ook helemaal niks aan de hand. Aan het eind van de ochtend kwamen de krampjes weer terug, maar ik was volledig in de veronderstelling dat het voorwerk was en dat het nog wel een week kon duren. 's Middag om 3 uur zat ik nog in de tuin met een boek van de zon te genieten en had ik wel krampen, maar dacht ik nog steeds dat het voorwerk was. Ik timede de krampen en ze kwamen toen zo om de 4 tot 8 minuten, maar hielden maar 30 tot 40 seconden aan. Op de website van de vk stond dat je kon bellen als je een uur lang om de 3 tot 4 minunten weeen had die een minuut aanhielden. Daar kwam ik bij lange na niet aan en bovendien vond ik het allemaal niet zo heel pijnlijk. Als ik een kramp voelde, dan deed ik even mijn ogen dicht, gezicht in de zon, beetje op mn ademhaling letten, maar totaal niets wegpuffen ofzo en daarna las ik weer verder in mijn boek. Om 4 uur besloot ik onder de douche te gaan staan, want op de cursus was gezegd dat als het voorwerk was het door een hete douche af zou zakken en het echte werk juist door zou zetten. Nou, na zo'n 3 kwartier onder de hete douche met de straal op mijn onderrug (want voelde het daar vooral), kwamen ze om 2 minuten, maar hielden nog steeds maar 30 seconden aan en echt onder de indruk van de pijn was ik ook niet. Mijn man belde om 5 uur toch maar de vk en om half 6 kwam ze even kijken. Ze heeft mij toen een uur geobserveerd, we hebben gezellig gekletst, maar de krampen kwamen toen weer om de 6 tot 7 minuten en duurden nog steeds maar 30 seconden. Moest ze inmiddels wel een klein beetje wegzuchten, maar al met al was ik nog steeds niet onder de indruk. De vk zei dat het wel vaker voorkwam dat het afzakte door het observeren, ze dacht dat alles af kon gaan zakken, maar net zo goed door kon zetten. Als ik het ermee eens was, zou ze nog niet voelen hoever ik was, want dat kon weleens tegenvallen. Ik vond het allemaal prima, dus ze ging weer weg en beloofde om half 9 terug te bellen hoe het ging. Als we in de tussentijd haar eerder terug wilden hebben konden we gewoon bellen. Zodra ze weg was kwamen de krampen opeens sneller en moest ik echt gaan staan en voorover hangen over een stoel om ze op te vangen. Voor mij was het toen duidelijk dat ik toch wel echte weeen had. Heb tussen de weeen door nog gewoon wat gegeten, mijn man had even wat klaargemaakt en daarna gingen we een potje scrabble spelen ter afleiding. Ik moest alleen telkens over de bank hangen om een wee op te vangen en mijn man vroeg al of hij de vk moest bellen, maar ik vond dat ik het wel zou overleven tot half 9. Ik wilde geen teleurstelling van maar 1 of 2 cm ontsluiting, dus wachtte ik liever iets langer. Om kwart over 8 hebben we de scrabble maar opgeruimd, want ik kon niet goed meer meedoen met het spel. Moest te vaak een wee opvangen. Om half 9 belde de vk terug en mijn man zei toen dat ik het inmiddels niet leuk meer vond. Af en toe sprongen de tranen in mijn ogen, maar ondertussen kon ik er ook wel weer om lachen. Om kwart voor 9 was de vk weer terug en zag ze ook aan mij duidelijk dat het goed had doorgezet. In de tussentijd dat ze aangebeld had en naar boven was gelopen had ik al 3 weeen op moeten vangen. Nu ging ze wel voelen hoever ik was. Maar ja, dan moet je op je rug liggen en vond dat niet echt grappig, omdat de weeen vooral in mijn rug zaten. Voorover hangen en een holle rug maken was daarom het fijnst. Maar goed, ze ging dus voelen, ik verwachtte hooguit 3cm, maar tot mijn stomme verbazing waren het er al bijna 7! Ik besloot dat ik weer onder de douche wilde. Wat een verademing was dat zeg. De warme straal op mijn onderrug deed het zooooooo goed. Dat nam echt heel veel van de pijn weg en kan ik echt aanraden! Onder de douche namen de weeen flink toe. Na zo'n 3 kwartier kon ik ze bijna niet meer houden en kreeg ik persdrang. Ik ving er nog een paar op, want kon me niet voorstellen dat ik al bijna op 10 cm zat. Je hoort wel vaker over persdrang bij 8cm......Ergens tussen half 10 en kwart voor 10 de douche toch maar uitgezet, want had zoooooo het gevoel dat ik mee moest gaan drukken. Ik kon me nog wel zelf afdrogen en naar de slaapkamer lopen, tussendoor nog wat weeen opvangen al steunend op de wasmachine en terug op bed bleek dat er alleen nog maar een randje stond. Gewoon 3cm ontsluiting erbij in ongeveer 3 kwartier! Mijn vliezen waren nog niet gebroken, dus dat deed de vk. Wat een raar gevoel als er zoveel water uit je gutst zeg! Maar verder totaal niet pijnlijk hoor, dat kunstmatig breken van de vliezen. Ik moest nog 1 wee wegpuffen en toen mocht ik meepersen. Ze zeggen dat het een opluchting is als je mag persen. Voor de weeen wel, maar had meteen zoiets van Shit, dat brandt Had het idee dat ik mezelf van onder in tweeen scheurde als ik te hard mee zou drukken, maar de vk stelde me gerust dat dat echt niet gebeurde. Ik voelde echt het hoofdje meteen flink zakken bij elke keer meepersen. Op een gegeven moment had ik zoiets van dit kan ik niet en ik wil niet meer. Ik dacht echt van, dit houdt ik geen anderhalf uur vol, maar dat hoefde ook niet, want na 21 minuten persen werd ze om 22.13uur al geboren. Echt supersnel voor een eerste kind en het klopte dus wel dat ik haar meteen zo naar beneden voelde zakken tijdens het persen. Ik had dus niet dat tijdens het persen het hoofdje een stukje zakte, maar ook weer een stukje terugschiet naar binnen toe. O ja, heb trouwens op voorstel van de vk op handen en knieen geperst. Echt zoooo fijn dat ik niet op mijn rug hoefde te liggen en tijdens het persen nog steeds mijn rug hol kon maken. Mijn man zat de hele tijd bij mijn hoofd om me toe te spreken en me erop te wijzen op mijn ademhaling te letten. Jolijn kwam dus niet meteen op mijn buik, maar onder mijn buik. Ze was helemaal mooi en gaaf en begon meteen te huilen. Zodra ik omgedraaid was kwam ze wel meteen op mijn buik. Ze kreeg als apgarscore een 9 en een 10 en toen de vk de 'schade' bij mij van onderen ging bekijken, vreesde ik het ergste. Alles brandde en had het gevoel helemaal stuk te zijn daar. Het was dus weer een verrassing toen ze zei dat ik alleen een paar kleine scheurtjes had die vanzelf zouden genezen. Geen hechtingen dus Mijn man heeft de navelstreng doorgeknipt en de placenta kwam netjes na 20 minuten en was volledig in takt. De wee daarvoor deed ook totaal geen pijn. Al met al ging het dus allemaal heel erg snel, zeker voor een eerste kindje en alles is me heel erg meegevallen. 's Middags had ik echt nog niet vermoed, dat ze 's avonds al geboren zou worden. Ik zou die hele bevalling zo weer doen in ieder geval.

[Lunanoa]

Geweldig. Ik vond het ook zó meevallen! Doe het zo nog een paar keer
Het nare vond ik dat Owen na 10 minuutjes bij me weggehaald werd omdat hij in de couveuse moest. Toen ik gehecht was, mocht ik gelukkig wel naar 'm toe.

[Monalisa]

nou Tara, jouw verhaal hier komt een stuk heftiger op mij over dan het andere verhaal wat ik van je gelezen had .... ik ben echt benieuwd of ik dat soort dingen allemaal wel kan.............pffff wat een eng idee zeg.

[Lunanoa]

Of je wat soort dingen wel kan?

[Lunanoa]

hahahahaha misschien wel fijn voor de zwangeren

Ik weet nog wel heo druk ik me in het begin maakte om die bevalling :| Op het eind gelukkig niet meer. Het is mij hardstikke meegevallen.

Maar Jamilah, ik ken je verhaal & weet dus ook dat het anders kan...

[Tara28]

nou Tara, jouw verhaal hier komt een stuk heftiger op mij over dan het andere verhaal wat ik van je gelezen had .... ik ben echt benieuwd of ik dat soort dingen allemaal wel kan.............pffff wat een eng idee zeg.

O jee, is dat zo? Wat ik hier neergezet heb, is de uitgebreidere versie zeg maar. Ik het juni topic heb ik het destijds korter gehouden. Waarschijnlijk omdat ik toen nog geen 24 uur daarvoor bevallen was en ik snel moe werd van lang achter de computer zitten.
Als je goed naar de tijden kijkt, dan zie je dat ik het vanaf een uurtje of 8 niet leuk meer vond en ze was er al om 13 over 10...oftewel, ik heb maar 2 uur en een kwartier echt goed in de weeen gezeten voor mn gevoel (inclusief de persweeen) en dat is toch echt erg kort voor een eerste. Van het stuk wat daar 's middag's en eerder op de avond aan vooraf ging was ik nog niet zo heel erg onder de indruk. Had het veel heftiger verwacht. Daarbij komt dat ik de hele tijd wel goed met die weeen kon omgaan. Ze waren prima op te vangen. Op de een of andere manier wist ik automatisch wat ik moest doen. Alleen het persen viel me tegen. Dat brandde en dat had ik niet verwacht. Maar misschien kwam dat ook wel omdat dat laatste stuk ook best snel ging. Als ik dat van tevoren had geweten, had ik het vast minder erg gevonden, maar ja, voor hetzelfde geld lukt het laatste stukje niet ofzo....en ben je wel lang aan het persen, dus de tijd daarvoor is nooit in te schatten.

[SelOg]

Tara,

Op mij kwam jouw verhaal wel positief over. Ik had zelfs zoiets van: ik wil ook zo'n bevalling Hopelijk kan ik de 'krampjes' net zo goed opvangen als jij!

[Lunanoa]

Persen vond ik ook het minst prettige van allemaal! Omdat het bij mij pijn deed, perste ik niet hard genoeg :$ Was bang voor de pijn. Maar Owen moest eruit, dus een dikke vette knip, één pers & daar was Owen. Yeahoe

[Joya]

nou tara jouw verhaal komt op mij ook heel positief over.. ik teken voor zo'n bevalling..

@ikweetnietmeerwiehetzei dat van die laatste 4 weken kan ik momenteel heel goed begrijpen.. pff wat zijn die laatste weken zwaar zeg.. en helemaal met dit weer en jij bent ook in augustus bevallen dus ik neem aan dat je ook warm weer had..

[Joya]

.............
hoe je herken als je denk dat je vruchtwater verlies. door op je handpalm te blazen..

ja.. en dan?? wel handig hoor om tips te geven maar dan moeten we wel weten wat er dan gebeurd

[Shiley]

dan bel je de vk om dit door te geven. zij komt waarschijnlijk kijken of het vruchtwater is en of de kleur goed is. vanaf dan krijg je 24 uur om weeën te krijgen of om te bevallen. dat weet ik dan niet precies maar anders ga je na 24 uur naar het ziekenhuis ivm de kans op infectie.

[Lunanoa]

Als je op je handpalm blaast, verlies je meer vruchtwater Denk dat ze dat bedoelt.

[Bien84]

nou tara jouw verhaal komt op mij ook heel positief over.. ik teken voor zo'n bevalling..

@ikweetnietmeerwiehetzei dat van die laatste 4 weken kan ik momenteel heel goed begrijpen.. pff wat zijn die laatste weken zwaar zeg.. en helemaal met dit weer en jij bent ook in augustus bevallen dus ik neem aan dat je ook warm weer had..

Dat was ik
Ja vorig jaar was het ook zo warm. Bleh... Heb ook echt met jullie te doen nu. Weet precies hoe het voelt Alleen door die hoge bloeddruk (en medicijnen ertegen) mocht ik ook nog eens niets, haha... Dus ff afkoelen in het bos trok ik echt niet. Nou ik geloof dat het weer wat minder warm wordt, dus hopenlijk voor jullie aan het einde van die periode bevallen, want het was wel heel leuk dat Nyna lekker in haar luiertje in de wieg kon liggen. Kon haar helemaal zien Lekker buiten in de wipstoel! Wat dat betreft is de zomer ook wel echt heel leuk!

[Bien84]

nou Tara, jouw verhaal hier komt een stuk heftiger op mij over dan het andere verhaal wat ik van je gelezen had .... ik ben echt benieuwd of ik dat soort dingen allemaal wel kan.............pffff wat een eng idee zeg.

Je kunt het wel... Je komt ervoor te staan en je lichaam maakt een 1 of ander stofje aan als je je ontspant waardoor je meer aankan en 'minder pijn' voelt. Datzelfde stofje zorgt er ook voor dat je een heleboel van de bevalling vergeet. Dus ontspan, en concentreer je op het stofje aanmaken, haha...

[Lunanoa]

Je lichaam doet het "gewoon". Er zit een automatische machine in je die je door de bevalling heen helpt. We zijn er echt voor gemaakt

[Tara28]

Zo echt wel! Ben helemaal trots op mijn lijf haha.
Ontspannen zijn helpt zeker weten heel erg mee. Ik had nogal laat door dat ik toch echt aan het bevallen was. Ging lange tijd uit van 'dit is voorwerk', maar juist daarom was ik ook ontspannen. Was gewoon lekker aan het internetten of een boek in de tuin aan het lezen etc....

Gelukkig dat anderen mijn verhaal wel als positief ervaren, want ik vond het echt wel een hele makkelijke bevalling waar niet over te klagen valt. Had ook al een makkelijk zwangerschap. Zo kun je er bij wijze van spreken wel 10 krijgen haha (en o ja, Jolijn is tot nu toe ook niet echt een moeilijke baby)

[Lunanoa]

Wacht maar op die pubertijd hahahaha. Neehoor geintje.

Ook hier niet door gehad dat ik ging bevallen. Kreeg bij 3/4 cm te horen dat ik ging bevallen Zo moet je het hebben ( wel dagenlang pijn gehad hoor, maar dacht indalingsweeën of "voorwerk" omdat ik pas 34+5 weken was)

Ik heb trouwens onder de bevalling heeeeeeeeel veel gepoept & bij de laatste centimeters begon ik ook over te geven, ook heel veel gekotst tijdens het persen.. RAAAAAAR he

[Monalisa]

bedankt voor de reactie meiden! EN Tara ik zei dat gewoon omdat ik zo bang ben voor het onbekende en echt niet weet wat ik moet verwachten,dus schrok ik een beetje van jouw langere versie. ikzelf ga gewoonweg uit van de hel en horrorpijn, misschien dat het dan mee gaat vallen.
als ik eraan denk staat het huilen me al nader dan het lachen. Misschien niet verkeerd om het er een keer met de vk over te gaan hebben.,want volgens mij is zo'n heftige angst helemaal niet gezond....

[susieq12]

Je kan het heus hoor! Je moet vertrouwen hebben in je oerkracht!!! En idd je vergeet snel hoor, het gevoel is daarna niet meer op te roepen al WEET je wel dat het zeer heeft gedaan! Laat het maar gewoon gebeuren en bespreek het zeker maar vertrouw op je kracht!

btw: ik liep ook helemaal leeg! Van onder en van boven!! en ook ik riep; een brusje koopt papa maar op de markt! Maar ik kan me nu wel indenken het hele proces weer aan te gaan!

[Tara28]

Niet te bang zijn Monalisa. Je weet van tevoren toch niet hoe het gaat lopen en hoe je het ervaart. Het heeft dus geen zin om je van tevoren op te gaan zitten vreten van angst. Bespreek het inderdaad met je vk. Ik had zelf de hele zwangerschap zo'n houding van 'ik zie het allemaal wel als het zover is' en zag er gelukkig niet tegenop. En nu achteraf gezien was dat gelukkig ook helemaal niet nodig. Dat het pijn doet staat wel vast, maar ik vond het wel een pijn waar goed mee om te gaan was. Daarnaast kan ik je de hete douche echt ontzettend aanbevelen. Dat werkte voor mij goed verdovend, die hete straal op mn onderrug.

[Tara28]

Ow enne, ik heb niet overgegeven tijdens de bevalling, ook niet geplast, er kwam alleen een klein drolletje, meer niet. Overigens ben ik de dag ervoor wel 3x naar de wc geweest om te poepen. Dat was achteraf wel een teken....

[Natascha1982]

Interressant al jullie verhalen. Ze zijn zo verschillend soms. Ik weet niet echt wat me te wachten staat, maar als ik dit zo allemaal lees....

[susieq12]

wat dan??? De meeste bevallingen gaan gewoon hartstikke goed, pijn doet het bij iedereen, maar daar deal je gewoon mee, ik dacht toen het begonnen was; heb ik dit echt gewild?? En daarna jep dit heb je gewild en toen liet ik het gewoon gebeuren. Misschien helpt dit; ik weet nog dat het pijn deed maar het gevoel daarbij is weg.... En daarna heb je je wonder in je armen en leef je in een roesje! (en op adrenaline haha)

Tja die markt, de zusjes liggen in ieder geval naast de bananen volgens manlief hahaha

[Bien84]

Hahaha... Op de markt!:mrgreen:

Ik had inderdaad ook de hele zwangerschap het idee dat ik toch niet wist waar ik me druk om moest maken, en toen besloten om het dan dus ook maar niet te doen. Maar ik snap het wel als je je druk maakt. Slim om met je vk erover te gaan praten! Volg je ook zo'n pufcursus? Heeft bij mij ook wel geholpen.

Ik had 1 mini drolletje... Kwam met het hoofdje mee. Ik was heel even in paniek, toen zei de vk dat dat heeeeel normaal is en pakte het heel discreet weg. Was de schaamte ook direct weg! Haha...

[Monalisa]

pufcursus ga ik niet doen maar ik weet wel ongeveer het ritme. Ik ga mn best doen over iets meer dan 17 weken

[Lunanoa]

Je Vk of GYN kan je hárdstikke goed helpen met puffen!
Ik heb een cursus gevolgd & het lukte mij niet tijdens de bevalling, totdat de VK me ging helpen & meepuffen. Toen lukte het me weer.

ow en voor de bangerikken: Er bestaat zoiets als pijnbestrijding! Dat is echt hemel op aarde. Ik heb een morfinepomp gehad & dat was echt zooooooooo fijn. Anders had ik het ook niet gered met mijn hevige weeën & weeënstorm.

Helaas mag het niet aan bij het persen hahaha. Die pers-weeënstorm moest ik dus wel zelf oplossen. Gelukkig kwamen ze na 36 minuten met een schaar & toen was Owen er in één pers.

[Joya]

@luna dat bedoelde ik idd het is wel handig om neer te zetten dat je op je handpalm moet blazen maar het is nog handiger om erbij te zetten wat er dan gebeurd haha.. tnx
@bien84 de zomer is zeker een leuke periode!! het is wel even afzien met die hitte maar ik weet wel waar ik het voor doe.. zei gister nog tegen mijn vriend het is heerlijk dat de verjaardagen lekker buiten gevierd kunnen worden.. hij heeft dat ook.. is half september jarig.. ik ben zelf eind oktober jarig dus kan het wel goed vergelijken zo.. ik hou me dus maar lekker vast aan volgend jaar
@monalisa misschien naïef van mij maar ik ga juist niet uit van horrorverhalen e.d. ik weet wel heel goed dat dat ook kan gebeuren maar ik vertrouw op mijn lichaam.. ik denk eerlijk gezegd dat ik daardoor ook wat relaxter eronder ben en helemaal niet opzie tegen de bevalling.. en ik hoop dat ik daardoor wat meer ontspannen kan blijven tijdens de bevalling.. ik denk idd dat het goed is als je dit even met je vk bespreekt.. zij kan je misschien helpen om wat minder angstig te worden.. en bedenk goed: er is nog nooit een baby blijven zitten!!

ik hoor het zo vaak.. vrouwen die tijdens en vlak na de bevalling roepen dit nooit meer en vervolgens binnen een jaar zwanger zijn van de 2e.. en dan dus bewust zo zie je maar hoe een vrouw gemaakt is voor een bevalling.. wij zijn wel degelijk het sterke geslacht hahaha..

@susie had je dat niet ff eerder kunnen vertellen van die markt

[Monalisa]

ja dat het eruit moet begrijp ik maar als je slechts 14 uur op een eel mensenleven pijn aan het lijden bent lijken die 14 uur wel 2 weken. je wilt gewoon zo snel mogelijk geen pijn meer.
en ja ik ga het gewoon eerst proberen en zo niet dan spuiten ze me maar lek hoor. heb ook geen zin om te gillen of te janken en moet geen trauma worden.

[Lunanoa]

Valt hardstikke mee meid

[Maj]

@ Monalisa,nu ben ik geen ervaringsdeskundige,m aar zeker als je je zo zorgen maakt over de bevalling, is dan een cursus echt niets voor je? Ze zijn er in allerlei soorten en maten, waardoor je in ieder geval weet hoe je met een aantal zaken om kan gaan...

[Lunanoa]

Ik vond de cursus een heel fijn idee, dat gaf miij rust! Ik wist wat het inhield & kon ALLE vragen stellen die ik wou..

[Tara28]

Heb ook zo'n cursus gedaan. Was erg leuk en zeker fijn dat ik daardoor wist wat me te wachten stond en hoe ik ermee om moest gaan. Het heeft mij zeker geholpen!

[Monalisa]

misschien,....ik heb gewoon een ziekelijke angst voor het onbekende . dit heb ik met alles wat ik tot nu heb meegemaakt/ doorgemaakt al gehad, piercing, tattoo, hechten..........alles was meegevallen en had ik me erger voorgesteld. misschien bevallen ook dan?

[Maj]

wie weet, ik vind het onbekende ook altijd wel erg spannend, dat heb ik juist proberen te ondervangen door een cursus te doen, dan weet ik al iets meer over het grote onbekende..

[Lunanoa]

Precies. Ik had het idee dat ik door mijn kennis beter wist hoe het zou gaan.
Hier ook enorme angsten. Ik jankte normaal al bij een prikje. SERIEUS. Ik overdrijf niet....
Ik durf ook geen beugel omdat ik dan kiezen moet trekken. Mhoehaha

Maar bevallen: GEEN PROBLEEM!

[Monalisa]

haha dan ben ik best een bikkel...ik laat mn gaatjes boren en vullen bij de tandarts zonder verdoving omdat ik geen naald in mn tandvlees durf. en prikken met een naald in mn lijf , mah dat maakt me niks uit, al vind ik bloedprikken wel eng.tatoeeren vond ik ook eng en heb mezelf heel hard bewerkt met een naald om een idee van de pijn te krijgen. die naald deed zeerder dan de tattoo haha daar heb ik geen reet van gevoeld, het voelde als tekenen met een scherp potlood, vond ik.daarom ben ik altijd erger van alles uitgegaan. ik stel me weeen dan ook voor alsof er een miljoen messen in je buik heen en weer gehaald worden en dat persen net zoiets is als een drol uitpoepen die de grootte heeft van een kaars,en dat dat vanbinnen net zo voelt alsof je in tweeen wordt gesneden met een bot mes.
nu ben ik aan het overdrijven zeker
n

[Lunanoa]

Whahahahahahahaha ja
Die weeën kun je gewoon aan & wanneer dat niet lukt bestaat er morfine, ik kreeg wee nar wee naar weeeeeeeee niet te houden.

En ben vanonderen verdoofd vanwege de knip, dus heb ook nooit pijn gehad in mijn doos tijdens de bevalling hahahahaha.

Alleen na de bevalling héél erg last van mijn anus, alsof ik Owen had uitgescheten.. hahahahaha

[Monalisa]

wordt er toch flink druk gezet op je anus dan.....oei

[Lunanoa]

Ja dat kopje moet zegmaar door je doos, maar drukt dan dus je hele darm plat & er gebeurd dus ook wat met je anus, wat er gebeurd geen idee. Maar het doet pijn na de tijd hahaha.

Heb er ook aambeien aan overgehouden :|

[snippie]

hihi heerlijk!!!

[snippie]

nee even zonder dollen.
ik zie niet tegen de bevalling op.
je krijgt er zo veel moois voor terug!

[Lunanoa]

Ik vond het ook zoooooooooooo'n mooie belevenis die bevalling. Zo wonderbaarlijk waar je lichaam toe in staat is!
Ik voel me echt SUPERWOMAN sinds die bevalling!

En die aambeien zijn heel erg klote, doen zéér! Ben je klaar met bevallen e.d. Krijg je dat & mag je gezellig zetpillen in je reet drukken.

[Nootje38]

En elk jaar als je kleine jarig is.. komen de dagen terug vanuit de tijd, dat alles begon.. komende maand word mijn manneke 15.. en de gedachtes komen langzaam aan terug.. zo ook van me dochter die word in dec 9.. bevallingen..kraamtijd.. is een hele mooie herinnering.. en dat komt jaar na jaar terug..

[susieq12]

ja je wordt zeker superwoman hoor! Ik kreeg een half jaar later een acute blinde darm ontsteking en ik bikkel die ik ben heb daar gewoon jesper mee verzorgd totdat ik niet meer op mijn benen kon staan van de pijn en toen ben ik gewoon op bed gaan liggen.... om pas aan het eind van de dag eens naar de huisartsenpost te gaan... en dan tussen die twee? Toch maar de bevalling dan, dat is na een paar uur voorbij, je hebt iets prachtigs op je buik liggen, je bent zooooo verliefd! En zooooo trots op jezelf want dat heb je toch maar mooi ff gedaan!

Mama heb je de babykraam niet gezien dan op de markt?? Moet je eens op de markt in mijn stadje komen hahaha :-D:mrgreen:

[Tara28]

Van druk op mn anus heb ik eigenlijk geen last gehad hoor. Had achteraf wel wat last van mn stuitje, maar dat was het dan ook wel...

[Joya]

Mama heb je de babykraam niet gezien dan op de markt?? Moet je eens op de markt in mijn stadje komen hahaha :-D:mrgreen:

whaha ja is goed :mrgreen: wanneer is dat

[Joya]

ik stel me weeen dan ook voor alsof er een miljoen messen in je buik heen en weer gehaald worden en dat persen net zoiets is als een drol uitpoepen die de grootte heeft van een kaars,en dat dat vanbinnen net zo voelt alsof je in tweeen wordt gesneden met een bot mes.
nu ben ik aan het overdrijven zeker
n

whahah sorry maar wat een heeeeerlijke beschrijving :mrgreen:
je maakt een stofje aan tijdens de bevalling waardoor je het niet zo ervaart

[Monalisa]

wat dat aangaat zie ik er nu misschien minder tegenop haha. ik liep elke maand krom tijdens menstruatiedagen, en soms zelfs met krampen wegpuffen op de bank en in bed, met duizelingen en misselijkheidsaanvallen en al erbij, en NOG blijven lachen!
misschien ben ik maar blij met die ervaring, dan weet ik in ieder geval dat ik al HEEL wat pijn aankan!

[Lunanoa]

Jamilah: Die druk op mijn anus had ik al 3 dagen voor mijn bevalling. Owen heeft dagenlang heel lang in het geboortekanaal gelegen & daardoor mijn anus vernaggelt hahahahahaha

[Lunanoa]

Ik vond het persen het zwaarst. Dus wieweet deed ik het wel verkeerd hahahaha.

[Lunanoa]

Ja inderdaad. Heb ook wel het idee dat ik het goed heb gedaan hoor. :p Zit te ouwehoeren.
Verloskundige zei ook niks verkeerds dus ging vast goed. Die anuspijn is toch echt van Owen die dagenlang in het geboortekanaal heeft gelegen & mijn darm & anus fijn heeft gedrukt met zijn koppie.

Toen ik voor extra controle kwam constateerde ze dus 3/4 cm ontsluiting & ze voelde het hoofdje al :p

[EsRe]

Selog; wat een leuk topic heb je aangemaakt! Ik hoop dat er nog meer dames zijn die hier hun verhaal kwijt willen. Ik zit normaal bij alle uitgerekende maanden alle verhalen te lezen, maar dit is veel handiger. Ik hoop dat er nog meer dames zijn die hun verhaal hier willen delen...

[MissMini]

Zal ook ff m'n verhaal plaatsen, is wel een lang verhaal haha dus lees maar als je zin hebt :p

[MissMini]

Ik word op 17 februari 2010 ingeleid ivm beginnende zwangerschapsvergiftiging.. Ik krijg vaginale tabletten om de ontsluiting op te wekken: Primen. Om 17.00uur krijg ik de eerste tablet.
18 februari om 22.00uur heb ik eindelijk 3cm ontsluiting en mag ik naar de verloskamers!
(ons zoontje heeft ASD type 1 (gaatje in zijn hart) waardoor ik zoiezo al in het ziekenhuis moest bevallen)

(dit stuk is ff geknipt en geplakt, heb op de Hyves waar we met de meiden (die in Maart 2010 uitgerekend waren) kletsen het verhaal ook al staan namelijk)
Ik lig al vanaf 22.30 uur op de verloskamer, maar omdat het zo druk is op de verloskamers komt er pas om 0.30 uur een gynaecoloog. Ze breekt kunstmatig mijn vliezen met een soort haak (heel raar gevoel!) en er komt meteen een enorme plons vruchtwater uit. Er wordt een elektrode op het hoofdje van Ukkie gezet en ik krijg een infuus voor de weeenopwekkers.
Meteen na het breken van mijn vliezen beland ik in een enorme weeënstorm, heb geen tijd om tussen de weeën door op adem te komen. Op de monitor zijn de weeën goed te volgen en na 2 uur wordt om 2.30 uur besloten dat ik een ruggenprik moet krijgen. Ik wilde dit absoluut niet, wilde graag zonder pijnstilling bevallen, maar ik had niets te zeggen; ik zou dit nooit vol kunnen houden tot het eind van mijn bevalling zonder pijnstilling. Dus zonder pardon werd er om 3.00 uur op de verloskamer een ruggenprik gezet.
Na 20 minuten is de pijn volledig weg, maar na een half uur ook weer terug aan één kant. De anesthesist wordt er weer bijgeroepen en die rommelt wat aan de naald, trekt hem een centimeter terug maar ik blijf zoveel pijn houden dat ik de weeën echt weg moet puffen. Erg teleurstellend als ze je vertellen dat je eigenlijk helemaal geen pijn meer hoort te hebben met een ruggenprik!
Ik krijg tot 2 keer toe extra pijnstilling door de ruggenprik toegediend, echter zonder resultaat. De scherpste pijn van de weeen is weg, ik kan tussen de weeen door een beetje op adem komen.
Om 5.00 uur word ik gecontroleerd op ontsluiting, 6 cm. Jammer, we hadden verwacht dat door de enorme hoeveelheid weeen de ontsluiting ook snel zou vorderen. Nu was ik in 3,5 uur van de 3 naar de 6 gegaan, dus ongeveer 1 cm per uur.
Om 5.40 uur zeg ik dat ik persdrang voel, maar volgens de verpleegkundige kan dat niet omdat ik nog lang niet genoeg ontsluiting heb. Na lang aandringen komt de gynaecoloog toch kijken en constateert 9 cm! In 40 minuten van de 6 naar de 9 cm ontsluiting, ineens zet het door!
Doordat er zoveel bevallingen gaande zijn word ik niet meer gecontroleerd maar word mij verteld dat ik de persweeen maar moet wegpuffen. Wat doen die krengen pijn! Eindelijk, om 8.00 (!!) uur komen ze terug en zeggen ze dat ik met de volgende wee mee mag persen. Volgende wee? Prompt blijft die wee weg, komt pas na 6 minuten weer. Wat duurt dat lang als je ligt te wachten!
Om 8.06 uur mag ik de eerste keer meepersen en om 8.12 is daar, na 3 persweeen, eindelijk onze zoon!! Helaas ben ik wel ingeknipt omdat ze hem met de kiwivacuum gehaald hebben. Ik kon niet op mijn zij gaan liggen tijdens de persweeen en omdat ik op mijn rug lag, had Joas tijdens iedere wee een hartslagdaling. Vandaar dat ze de vacuum gebruikt hebben. Wat een gevoel gaat er door je heen als je je kindje op je buik krijgt. Niet te beschrijven!
Ik mag hem ongeveer 5 minuten vasthouden en er worden wat foto’s gemaakt door de verpleegkundige. Daarna moet hij naar de kinderarts voor controle, en manlief gaat mee. Ik word ondertussen gehecht, er is een flinke bloedpartij ontstaan omdat ze bij het inknippen een ader doorgeknipt hebben. Overal lag bloed en iedereen zat eronder, schoenen, kleding… het leek wel een slachthuis. Voelde me zelf overigens heel goed, door de adrenaline.
Het hechten duurde ongeveer een half uur, waarna mijn man ook weer terug was en we een broodmaaltijd en natuurlijk beschuit met muizen kregen. Na het eten ging manlief weer weg want ons ventje ging voor een echo van zijn hartje. Ik werd gewassen en daarna naar de IC gebracht, waar de kleine ondertussen ook gearriveerd was.
Zijn apgarscore was 9, 10 en 10. Prima dus! Ook de echo wees niets ernstigs uit, althans, natuurlijk heeft hij een in de volksmond genoemd ‘gaatje in zijn hart’, maar hij lijkt er geen klachten van te hebben.
Om 14.00 uur mag hij dan ook eindelijk naar de afdeling waar ik lig, heerlijk genieten!

Ben uiteindelijk met 37 weken en 5 dagen bevallen. Ons ventje weegt 3355 gram en is ongeveer 52 centimeter.
Kreeg te horen dat hij geboren is terwijl hij de navelstreng vasthield met 2 handjes, ze zagen het net op tijd! Als ze hem meteen op mijn buik gelegd hadden, had hij mijn placenta meegetrokken en had ik dus met spoed naar de OK gekund ivm een baarmoederbloeding!!

Al met al vond ik de bevalling best meevallen… Zou het zo weer doen (en dat is maar goed ook want nummer 2 is onderweg, hahaha).

[Lunanoa]

Mooi verhaal missmini!
Prachtig moment he.

[Tara28]

Wat een verhaal missmini! Wel belachelijk dat ze je zooooo ontzettend lang met persweeen hebben laten liggen hoor.
En gewoon nu alweer zwanger! Gefeliciteerd!

[Monalisa]

JA VAN HARTE gefeliciteerd!!!!!!!

[Lunanoa]

Ja ik kon echt geen persweeën wegpuffen. Dat lukte me niet, ik MOEST persen, hoe uitgeput ik ook was..

[Susanna]

Lunanoa, wat een flinktert trouwens, 50 gram zwaarder en 1 cm langer dan mijn dochter met 38 weken en 2 dagen!

[Lunanoa]

Ja appart he! Ik denk ook gewoon dat het zijn tijd is geweest, was niet goed geweest als ik tot de 40 weken door moest :p

Kan zo verschillen, de grootte van een kindje!

Ik dacht dat het aan mij lag, omdat ik zo veel (vr)at aan het einde van de zwangerschap. Maar ze zeggen dat dat er niks mee te maken heeft.
Ben zelf maar 1.58 dus dacht echt kleine kindjes te krijgen.. NIET DUS :p

[Lunanoa]

Ik vond die 2950 gram al zwaar genoeg hahahahahaha. Maar ze zeggen dat ook dat niks uit maakt.... Al geloof ik dat niet helemaal...

[Tara28]

Bij mij klopte het aardig wat de vk schatte....Met 40 weken dacht de ene vk dat ze rond de 3100/3200 gram zou zijn en de controle daarna had ik een andere vk en die hield het op 3000/3050 gram....Uiteindelijk is ze geboren met 39,2 en woog ze 3120gram Klopte dus best aardig....

[Joya]

ik hoor het wel vaak dat die schattingen niet kloppen.. bij mij hebben ze er nog niks over gezegd.. alleen de gyn heeft ukje een maand geleden opgemeten en ukje is wel wat aan de kleine kant.. maar zit nog binnen het gemiddelde dus dat maakt niet uit verder.. ben wel erg benieuwd dus van mij mag ukje nu wel komen :mrgreen:

[Lunanoa]

Oeii, licht, dan toch een meisje? hihiihihiih

[Joya]

wie weet.. of een klein jongetje haha.. nog even en dan weten we het..

[Monalisa]

spannend hoor!Kan jij ook bijna je verhaal gaan doen! Ben je al nerveus? Of juist helemaal niet?

[Gerjanne1981]

Hoi allemaal! Ik lees nu pas dit onderwerp, ben niet meer zo actief op het forum want alle tijd gaat naar mijn zoontje! Ik heb een positief bevallingsverhaal, dat wil ik ook wel even delen.

Donderdag 11 februari 2010 was ik uitgerekend. Tot zover niks aan de hand. Vrijdag 12 februari was het zoontje van mijn broertje jarig, die werd 3 jaar. Mijn hele zwangerschap ben ik bang geweest dat ik op de 12e zou bevallen, dat zou ik niet zo leuk vinden voor de kleintjes met het vieren van verjaardagen enzo, altijd zo'n gedoe.

Afijn, ik had al een week of twee voorweeën, soms heel heftig, maar het zette niet door. Vrijdagochtend kreeg ik weer wat krampjes, maar ik dacht: zal wel weer niks zijn. Vanaf half 1 was ik op mijn neefje's verjaardag, de hele middag hielden de krampjes aan maar ik vond ze totaal niet pijnlijk ofzo. Tussen 19u en 20u werden de krampen ineens heviger en ben ik naar huis gegaan. Hieronder een tijdslijn...

20.00u:
Ik ben thuis, en de weeën barsten los. Als mijn lichaam aanvoelt dat ik 'veilig' thuis ben... Laat maar komen! Een uur lang komen ze om de 3 minuten, ze houden 1,5 minuut aan. Ik lig op de bank onder een warme fleecedeken, en een kersenpitkussen tegen mijn buik en rug voor de pijn.

21.00u:
Ik bel de vk, zij is echter met een andere bevalling bezig. Ze vindt me nog aardig rustig klinken en adviseert me een warme douche te nemen. Heb ik geen zin in, ik blijf op de bank liggen. Ik bel mijn vriend dat het is begonnen en dat hij niet te lang na moet blijven op zijn werk. (hij heeft een eigen telecomwinkel, vlakbij ons huis)

21.30u:
Mijn vriend komt thuis van zijn werk en ziet mij krom van de pijn over de eettafel hangen. We gaan naar boven. We maken het bed op voor de bevalling, met kraammatrassen enzo. Om de 2 minuten moet ik pauze houden want ik verga van de pijn. Ik zeg tegen mijn vriend dat hij maar tv moet gaan kijken ofzo, ik blijf boven en hij kan toch verder niks doen. Maar hij blijft in de buurt, hij brengt me hete kersenpitkussens en masseert mijn rug. Heerlijk.

22.00u:
Ik moet naar de wc en moet heel veel poepen, voor mij een teken dat de baby eraan komt, want dan maakt je lichaam zich helemaal leeg heb ik ergens gelezen. De weeën zijn behoorlijk pijnlijk en ik vraag mijn vriend, terwijl ik nog op de wc zit, om de vk weer te bellen.

22.15u:
Mijn vriend belt de vk, zij is echter nog steeds bezig met de andere bevalling en vraagt: 'Wat wil je dat ik doe?' Ik roep dat ze iemand moet sturen!

22.30u:
De andere vk arriveert. Ik lig op mijn knieën op bed, mijn armen languit voor me uit gestrekt en mijn gezicht in de dekens. Voor mij de beste manier om de weeën op te vangen. De vk gaat me onderzoeken. 'Zul je zien, heb ik nog maar 1 of 2 cm...' puf ik. Maar tadaaa.... Ik heb al 9 cm ontsluiting! hock: Er breekt even paniek uit, mijn vriend belt snel mijn moeder want die mag bij de bevalling zijn. Ook wordt de kraamverzorgster voor de bevalling gebeld. Alle spullen worden klaargezet maar het gaat volledig langs me heen: ik krijg persweeën, en ik puf ze uit alle macht weg.

22.40u:
De vk breekt mijn vliezen. De weeën worden nog heviger, de laatste cm is gelijk weg.

23.15u:
Ik mag beginnen met persen. De eerste persweeën gaan vrij goed, als ik zo doorga beval ik voor middernacht, zegt de vk! Er flitst direct door me heen dat ik dat niet wil, want mijn neefje is nog jarig... (jaja waar je allemaal niet aan denkt op zo'n moment...)

00.00u:
Het persen stagneert, het schiet niet veel meer op. Ik heb amper kracht om te persen, ik kan geen eens een diepe teug lucht nemen, zo vermoeid ben ik. De vk luistert naar het hartje, en op een gegeven moment hoor ik het hartje super langzaam kloppen. Er gaan allemaal alarmbellen bij me rinkelen, en ik denk: de baby moet eruit!!! (achteraf blijkt dat het heel normaal is dat de hartslag van de baby omlaag gaat als het diep in het geboortekanaal zit) De vk houdt me een spiegel voor om te laten zien dat er al haartjes zichtbaar zijn (ze hoop tdat ik daarvoor beter ga persen), maar ik wil niet kijken omdat ik bang ben dat ik in paniek raak. Ik geloof het zo ook wel dat 'ie eraan komt... :wink:

00.20u:
De kraamverzorgster duwt hard mee op mijn buik tijdens het persen. Als het hoofdje staat voel ik een branderige pijn, maar het kan niet lang meer duren. Ik pers de longen uit mijn lijf (ogen open houden tijdens het persen trouwens!!! anders krijg je gesprongen adres!) en ik hoor van alle kanten dat de baby eraan komt met de volgende perswee!

00.24u:
Onze kleine smurf wordt geboren!!! Ik tril van de adrenaline, moet huilen en mijn vriend en ik kijken vol verwondering naar het kleine mensje op mijn buik. Dat overigens de longetjes uit het lijfje schreeuwt, hij doet het dus! Ik hoor pas 3 minuten later wat het geslacht is, want daar heb ik me nog helemaal niet druk over gemaakt. Het is een jongetje! Onze Vince (Vince Ryan) is er!

Vince krijgt Apgar scores 9-10-10, dus helemaal toppie. De borstvoeding komt op gang, heerlijk om zo'n ventje te zien drinken. Alleen wat pijnlijk nog. Mijn vader en schoonouders zijn gearriveerd, maar ik wil ze nog niet op de slaapkamer hebben. Eerst even genieten. Zo wil ik nog wel een paar bevallingen!

De nasleep was een stuk minder, maar de details zal ik jullie besparen. In het kort: 1,5 uur na de bevalling verloor ik onwijs veel bloed (1,5 liter), ben ik buiten westen geraakt en met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, maar om 12.00u die ochtend mochten we al weer naar huis. Maar dat stuk van de bevalling was ik al vrij snel weer vergeten en ik ben er aardig laconiek over.

Mijn moeder heeft foto's gemaakt van de bevalling, ook van de uitdrijving, en dat vond ik zó bijzonder om terug te zien! Mijn vriend heeft ook alles uitgebreid bekeken tijdens de bevalling, hij vond het enorm interessant.

Ik kijk er heel goed op terug, heb een super zwangerschap en super bevalling van 4,5 uur gehad, dus ik mag absoluut niet klagen. Helaas moet ik de volgende keer verplicht in het zkh bevallen vanwege het bloedverlies, maar ja het is niet anders. Ik vond het heel intiem om thuis te bevallen, ik had het idee dat ik in mijn eigen omgeving veel meer op mijn gemak was en alles veel beter kon verdragen.

Vince is inmiddels 5,5 maand en doet het vanaf het begin super goed. Huilt weinig, is altijd vrolijk. De eerste 6 weken kwam hij maar 1x per nacht. Ik ben na 6 weken gaan afbouwen met de bv, vanaf 7 weken kreeg Vince volledig fv. Sindsdien slaapt hij door, minstens 10 uur per nacht. Heerlijk dus!

Maar het gaat zooooo snel allemaal, ik wou soms dat hij nog zo'n klein baby'tje was, zo schattig.... (ik denk stiekem al weer over een tweede trouwens, misschien volgend jaar weer stoppen met de pil)

Dames die nog moeten bevallen: zet 'm op, heel veel succes en lekker genieten van jullie kleintjes straks he!

Liefs!

[Monalisa]

mooi verhaal Gerjanne, wel heavy om te lezen.Gelukkig heb je het positief ervaren. Mooie naam trouwens....

[SelOg]

Gerjanne, superkorte bevalling en mooi beschreven!!!

[meissie24]

Super om de bavallings verhalen te lezen. Ik hoop dat er snel nog meer mensen hun verhalen zullen plaatsen...

[Bien84]

Haha, maar wat dan wél weer leuk is: Ben Aïssa is op dezelfde verloskamer ter wereld gekomen als Nyna :mrgreen:
Maar wat een bevalling zeg... Heb toen wel een beetje meegelezen op het meiforum, maar dat het z;o heftig was, had ik niet door!

[Bien84]

Haha... Ik ben donderdag juist weer in Zwolle... Mijn moeder ligt in het ziekenhuis, dus ff bij haar hangen dan. Maar misschien kunnen we toch wel nog een bakkie doen dan, ik ga er niet de hele dag zijn namelijk!

[Lunanoa]

Pfoeh, heftig Jamilah!

[cindy85]

djeezes Jamilah, zo heftig, brrr krijg er kippenvel van

[lovesivo]

Op Maandag 10 mei 2010 had ik veel harde buiken.
Ik heb overdag het laatste strijkgoed weggewerkt (hydrofielluiers)
Vlak daarna begonnen de steken! Tja, ik was er dan ook klaar voor na t strijken haha!
S avonds kwamen de dart-mannen en ik kon merken dat ik niet goed tegen de frituurlucht kon, en daar had ik nog noooooit last van gehad haha
Ik heb me groter voorgedaan dan ik me voelde.
Na een aantal krampen in bed, ben ik maar beneden gebleven…hele nachten ,zo kon Ivo in ieder geval wel slapen.
Op Dinsdagochtend 11 Mei moest ik naar Buik&Co.
Aangegeven dat ik dacht al weeén te hebben, maar hier werd niks mee gedaan…
Daarna even bij toekomstig Oma op de koffie, ondertussen weeén opvangend.
S avonds nog even visite gehad.
Op Woensdag 12 Mei begonnen hier de Keidagen(kermis), we hadden afgesproken er nog even overheen te lopen als ik me goed voelde.
Maar ik heb nu al 3 dagen en 2 nachten niet geslapen (ja af en toe 10minuutjes tussendoor) en veel steken in mijn onderbuik. Moet steeds even stilstaan of zitten.
Ook zou ik nog op de koffie gaan op het werk, maar dat heb ik ook niet gedaan…
Thuis rustig verder klungelen ,daar voelde ik me nog t beste bij.
Papa ging met de hond trainen in Zutphen, mooi dichtbij, als het door zou zetten dan zou ik wel bellen en kon hij binnen 15min thuis zijn toch?
Heb gedoucht,huilend,afscheid nemen van mn buik,bij mezelf 2cm ontsluiting ontdekt!
Gebeld naar de vk ,en vermeld dat ik ontsluiting heb. (ze deden of ik gek was, maar ik ken mijn eigen lijf toch!)
Vroeg in de nacht nog even (een voor mijn) flink blokje om gelopen, en ondertussen af en toe om Ivo’s nek hangen of stilstaan om de weeén op te vangen.
Op Donderdag 13 Mei weer gedoucht, lekker relaxt op een klapstoeltje gezeten, en ondertussen had ik al veel meer ontsluiting!
Ik kon zeker 6 cm ontsluiting hebben en de baby’s hoofd al voelen!
Ik heb die 2 keren mezelf “gestript” geloof ik…
De pijnlijke steken werden erger,er was qua tijd/regelmaat geen touw aan vast te knopen!
En ze deden ook niet super veel pijn, maar omdat je niet weet “of dit het nou is” was het voor mij wel pijnlijk, ik had geen controle over de situatie...
De langste tijd ertussen in de afgelopen dagen was 18 minuten en de snelst op elkaar volgende wee was na 2 minuten al. Slapen kon gewoon niet!
Ik heb de verloskundige gebeld, maar moest gewoon afwachten en ontspannen (hoe dan?)
Op Vrijdag 14 Mei ben ik het s avonds helemaal zat!
Onder de douche blijkt het aantal centimeters ontsluiting hetzelfde te zijn als gister…6cm.
Ik probeer een aantal weeén staand tegen de bar op te vangen, maar dat werkt niet…ik wiebel heen en weer om mijn heupen een beetje losjes te houden want ik verkramp.
Ivo belt de verloskundige, word niet opgenomen en hij wil het noodnummer bellen.
Ik huil, ik ben kapot, moe, trek het niet meer, en omdat ik mezelf verlies en niet meer sterk genoeg ben voelt de pijn ook erger.
Ik kan het niet meer opvangen/tegenhouden en bij elke wee krimp ik in elkaar.
Ivo belt toch de noodlijn om 19.30 en om 20.00 was Sabien er.
Ze praatte met me, zag dat ik er helemaal doorheen zat, en deed uitwendig en inwendig onderzoek. Inderdaad “al”6 cm ontsluiting!!! Sorry hoor, maar dat zeg ik nu al 2 dagen!?!
Sabien zegt dat ze dan nu actie gaan ondernemen, want anders zou ik straks te uitgeput zijn voor de bevalling…Om 20.30u worden mijn vliezen doorgeprikt. Wat een opluchting!
Net of alle spanning eraf is, en die van mijn lijf erbij…:-D
Nog geen paar minuten later komt de eerste wee, en eindelijk kan ik hem weg puffen.
Eindelijk ben ik serieus genomen,blijkt dat ik me niet heb aangesteld de afgelopen dagen.
De knop gaat om, elke 2 minuten een wee, makkie, puf, zucht, super! CONTROLE!
De laatste centimers hoeven dus niet de pijnlijkste te zijn...
Sabien zou niet meer komen omdat dr dienst over is, maar Marianne komt om 22.30u even kijken hoe het ervoor staat, en is er geen verandering dan zouden we naar het ziekenhuis moeten voor weeén opwekkers e.d.
De tijd vloog voorbij, Ivo ging nog even gauw de hond uitlaten, en hield de tijden voor mij in de gaten en gaf een seintje als de volgende wee zou komen.
Heel prettig om zo de weeén op te kunnen vangen!
Eindelijk kon ik ze aan zien/voelen/horen komen (klok,lijf,partner)
Toen de vk om 22.30 kwam, vond ze dat ik er rustig bij zat&goed aan het wegzuchten was.
Maar ik raakte afgeleid door het geklets, en de weeén gingen weer wat meer pijn doen.
Ik moest naar boven lopen, verloor onderweg vruchtwater haha en moest op bed kruipen.
Ik ben best preuts, maar dan moet je wel voor je baby en onderga je het gewoon...
Ik bleek rustig ,met al 10 cm ontsluiting, de weeén nog aan het weg puffen te zijn geweest op de bank!!! Ik had allang mogen beginnen haha
Ze had respect voor me, en gaf toe naar me te hebben moeten luisteren afgelopen dagen…
Ondertussen zette ze alles klaar voor de bevalling en belde de kraamzorg alvast.
Na 3 kwartier wachten was ik het helemaal zat en begon druk te zetten.
Nog meer drukken,net op die laatste seconde in dat persen voelde ik dat er wat gebeurde.
Ik was ontzettend bang dat ik zou poepen tijdens de bevalling, maar dat is niet gebeurd…
De persweeén bleven uit, maar deed het op eigen kracht en hield mn knieén daarbij vast.
De vk Marianne hield een natte warme kraamverband tegen de plek tussen vagina en kontgat, zodat ik niet uit zou scheuren, en dat heeft gewerkt!!! (TIP)
Marianne stimuleerde mij perfect, maar het enige waar ik aandacht voor had waren die laatste paar seconden in het persen waarbij ik de baby naar voren voelde komen.
Persen tot je niet meer kan, en dan toch nog ff dat zetje meegeven!
Ondertussen was de kraamzorg gearriveerd, een jong blondje, bah haha:-D
Toen het hoofdje eruitkwam, raakte ik in paniek van de brandende pijn!
Ik hoorde in de verte Marianne iets zeggen over een knip en verdoving tegen de kraamhulp en besloot als een gek te persen. Geen geknip in mij!
1 x hard persen verder en daar was ons mooie mannetje, relaxt op mijn buik door het muziekbeertje wat ik gauw heb aangezet. (deed ik al elke avond in de zwangerschap)
In totaal 46 minuten aan het persen geweest, zonder persweeën, terwijl ik eigenlijk al aan het einde van mijn Latijn was… Hij is geboren om 00.31u, dus is het 15 mei 2010 geworden.
De Placenta was mooi, maar klein en helemaal op.
Het was dus echt de hoogste tijd dat de kleine man geboren zou worden.
Al met al is het me reuze meegevallen hoor. Alleen het hoofdje dat eruit moet deed brandend zeer. Het persen is fijn, omdat je eindelijk “aan de slag” mag.
Wel was ik heeeeel boos op al die schijnheilige al moeders, die je niet vertellen hoe het gaat/hoe het voelt.
Ben daar een week lang écht boos om geweest, maar heb aan de andere kant mijn moeder verteld hoeveel respect ik voor haar heb omdat zij er al 4 gebaard heeft...Daarom is dit forum best goed!
Je kan je op alle mogelijk scenario’s voorbereiden, en dat is denk ik niet verkeerd.
Belangrijkste (had ik toen graag geweten)
Zodra het hoofdje staat, voel je een brandende pijn!
Jullie kunnen het ook! :-D

[lovesivo]

Jah, zo voelde het ook wel...
Maar aan de andere kant ben ik ook wel een type die het allemaal wel alleen wil doen.
Bij de nacontrole gaven ze toe veel van me geleerd te hebben, en nog nooit iemand te hebben gehad die zichzelf zo goed kent.
Een eventuele volgende zwangerschap mocht (huh mógen...) ik daar wel weer onder begeleiding en zouden ze beter naar mij luisteren haha:-D
Leuk dit topic!
Ben benieuwd naar andere verhalen...;-)

[Gerjanne1981]

Heej Jamilah, ik lees nu pas je verhaal. Wat heftig!!! Woon jij in Zwolle als ik de reacties zo begrijp? Ik woon namelijk in Wezep!

Lovesivo, jeej wat idioot dat ze je zo lang hebben laten aankloten! Maar wat heb jij je lichaam goed aangevoeld zeg!

[claudiagf]

Ok, hier dan weer een positief bevallingsverhaal (dat mag namelijk ook gezegd worden).
Ten eerste, ik heb (erop terugkijkend) een geweldige zwangerschap gehad. Probleemloos ook. Geen hoge(re) bloeddruk, alleen de eerste 16 weken een beetje misselijk, eerste weken moe maar daarna ging het prima. Verder echt totaal niks te klagen. Omdat ik het superdruk had op het werk en ik het allemaal niet meer kon rondbreien ben ik wel vanaf 22 weken ongeveer minder gaan werken. Was het beste wat ik kon doen.

Het begon toen ik 39w+3d was. Ik moest op controle naar de Vk en weer was alles perfect. De Vk zei nog dat het nog wel effe kon gaan duren omdat er totaal geen tekenen waren dat de bevalling eraan kwam. Wel gaf ik aan dat ik de kleine de laatste 3 dagen niet meer zo geregeld had gevoeld. Daar schrok de vk behoorlijk van. Ze wilde het zekere voor het onzekere nemen en me naar het ziekenhuis sturen ter controle. Meteen het ziekenhuis gebeld dat ik eraan kwam. Ik moest zelf naar het ziekenhuis rijden, ondertussen belde ik mijn man en daarna mijn moeder. Mijn man moest helaas werken maar mijn moeder zou ook naar het ziekenhuis komen zodat ik niet alleen was.
Daar aangekomen werd ik (mijn buik dan) voor een uur aangesloten op de monitor. Zo zouden ze de hartslag meten van de kleine om te kijken of er iets mis was. Na een kwartier kwam een vpk en zei dat het er allemaal goed uitzag. Gelukkig, want ik was me toch wel druk aan het maken, na de reactie van de vk. Na 3 kwartier kwam de vpk weer terug en zei letterlijk: 'binnen nu en een paar dagen ben jij bevallen'. Ik vroeg haar waarom en zei gaf aan dat er weeënactiviteit te zien was op de monitor. Ik was verbaasd, voelde nml niks. Mijn moeder en ik hebben er hartelijk om gelachen.
De dokter kwam na een uur en zei dat mijn bevalling nog wel een tijdje kon duren. "zie je wel" zeiden mijn ma en ik tegen elkaar.
De dag erna (vrijdag) moest ik weer aan de monitor, ter na controle. Ik vond het prima want wist nu toch dat het goed zat. Dat bleek ook nadat ik weer een uur aan de monitor had gehangen. Gerust gesteld ging ik het weekend in. Zonder verdere klachten.
Zie volgende bericht......

[claudiagf]

Die zondagmorgen erna werd ik wakker. Ik stond op en voelde iets "eruit" lopen. Niet veel. Een klein plasje. Ik vertelde het mijn man want ik dacht dat ik weer een "ongelukje" had gehad, ik had hier wel vaker last van gehad tijdens de zwangerschap doordat de kleine op mijn blaas speelde.
Nadat ik mezelf verschoond had (het was toen rond een uurtje of half 10 's morgens) plofte ik op de bank neer en weer voelde ik een plasje eruit komen. Huh!?!?!?
Ik vertelde mijn man dat ik weer moest verschonen. Ik had ondertussen wel al kraamverband om gedaan zodat ik niet steeds een schoon onderbroek hoefde te pakken. Ik zag in het verband dat het doorzichtig was en vroeg me af of een urine plasje dan ook zo uitzag. Nee dus. Begon voorzichtig mijn man te vertellen dat ik vermoedde dat het vruchtwater was. Rond 10 uur heb ik de vk gebeld en die is effe later gekomen. Ondertussen had ik al minimaal 5 kraamverbanden versleten omdat ik steeds plasjes bleef verliezen. Voelde een klein krampje, af en toe. Zoiets als een ongesteldheidskrampje.
De vk kwam en deed een vruchtwatertestje door een gebruikte kraamverband te pakken en er een bepaald spulletje op te smeren. Het werd meteen roze wat betekende dat het inderdaad vruchtwater was. Ze vertelde me dat het nog wel lang kon gaan duren omdat ik nog geen weeën had. Ik moest het maar over me heen laten komen, tijd bijhouden, douchen en als er maandagochtend niks was gebeurd naar het ziekenhuis. Want anders was er infectiegevaar. Wilde absoluut niet in het ziekenhuis bevallen dus hoopte echt dat het voor maandagmorgen geboren zou worden.
De vk is vertrokken en ik voelde helemaal niks. Ik heb nog op mijn gemak met een vriendin gebeld, mijn moeder gebeld en op dit forum gezeten.
Tot een uurtje of 12 's middags.
verder in volgend bericht...

[claudiagf]

Rond 12 uur 's middags kreeg ik krampen. Goeie krampen. Zo'n flinke krampen dat ik moest steunen tegen de kast om het op te vangen. Van het ene op het andere moment had ik dus weeën. Ik begon ze zelf bij te houden qua tijd. Maar er was geen touw aan vast te knopen. Dan weer om de 3 minuten, daarna om de 8 minuten, toen weer om de 5. Uiteindelijk ben ik ergens in de middag naar de slaapkamer gegaan, mijn man in de woonkamer achterlatend met de mededeling dat ie me met rust moest laten.
Zo kon ik het beste alles opvangen, in mijn eentje in mezelf gekeerd. Met de ademhalingsoefeningen die ik had geleerd.
Mijn man ondertussen zenuwachtig beneden, ik al puffend boven. Zitten was niks, liggen was niks. Ik kon alleen maar voorover gebogen staan. Mijn man kwam af en toe bij me kijken maar ik stuurde em weer weg. Ik kon amper praten.
Voor mijn gevoel ging de tijd heel langzaam. Maar tegen 18 uur ging de bel. Mijn man deed open en ik hoorde de vk. Ze had eerder op de dag gezegd dat ze in de avond zou langs komen. Maar had niet in de gaten dat het al zo laat was.
Ze kwam en toucheerde me. En ongelooflijk, het bleek dat ik al 7 cm had. Ze vond dat ik een bikkel was. Ze belde de kraamhulp en mijn man moest ook maar boven blijven. Ze maakte het bed klaar en ondertussen arriveerde de kraamhulp.
Rond 20 uur toucheerde ze weer en had ik 9 cm. Ik moest nog effe door blijven puffen van haar. Mocht nog niet persen. Ze stuurde me op een gegeven moment naar het toilet omdat zij meende dat ik moest plassen. Naar het toilet gestrompeld maar er kwam niks. Toen hebben ze me een catheter ingebracht en zo mijn blaas leeggemaakt.
Rond 21.30 uur mocht ik heel langzaam mee gaan duwen, had geen persweeën. Rond 21.45 uur mocht ik helemaal mee gaan persen en om 22 uur precies is onze zoon Milan geboren, 51 cm en 3680. Hij schreeuwde al voordat ie goed en wel uit was.
De placenta kwam erachteraan binnen 5 minuten. Was wel ingescheurd en had hechtingen nodig. Maar heb maar 300 cc bloed verloren.
Zijn score was de eerste keer een 10 en de tweede keer ook!
Ik werd gewassen en uiteindelijk is familie gekomen. Prachtig. Iedereen huilen.
Erop terugkijkend, tuurlijk is het pijnlijk. Daar hoef je je geen illusies over te maken. En de eerste 2 weken erna riep ik: "nooit meer!!" Maar dat gevoel is daarna weggeëbt. En nu zou ik dolgraag een tweede willen (helaas mijn man niet). De weeën waren erg heftig. Wat mij erg tegenviel was dat ik verwachte dat tussen de weeën in, je een moment had om bij te komen. Maar dat was dus niet zo. Tussen 2 weeën in heb je nog pijn. Alleen iets minder dan tijdens een wee.
De vk was ook tevreden en vond het zalig om weer eens een ouderwetse mooie thuisbevalling te hebben. En ook wij waren erg tevreden...

[claudiagf]

Sorry dat het zo lang geworden is...

[cindy85]

Mooie bevalling lijk je te hebben gehad Claudiagf! En inderdaad, over die pijn moet je geen illusies hebben, dat is gewoon hels op dat moment. Ik zei toen ook dat ik genoeg had met één kindje terwijl ik er altijd 4 wou. Intussen is onze zoon 6 dagen oud en ben al helemaal veranderd van gedacht, die pijn wil ik gerust nog wel eens enkele keren doorstaan voor zo'n prachtig nieuw leventje.

Ik zet hier straks ook eens mijn bevallingsverhaal op.