21-06-2010 14:36
Hoi Meiden,
De meesten hoor je over schoonmoeders, nou, je zal maar zo'n schoonvader hebben als ik..
Hier komt het verhaal, helaas is het waargebeurd..
Eerst een karakterschets van m'n schoonvader. Onvoorspelbaar is het eerste woord dat in me opkomt. Hij heeft soms hele goede dagen, dan is het een blije, aardige man.
Maar hij kan zich nogal opwinden om de kleinste dingen. Dan verkondigd hij luid schreeuwend zijn mening, over wat hij vind, en hoe hij het zou hebben gedaan. Iedereen kent die buien, die heeft hij altijd al gehad en iedereen wacht ze af. Maar niemand gaat er tegen in, omdat het toch niet helpt. Maar wat ik al snel door had, zijn mening is de juiste en waarschijnlijk denkt hij, hoe harder ik schreeuw, hoe eerder ze mijn mening overnemen..
Gisteren met vaderdag gingen we 's middags naar mijn schoonouders, we konden 's avonds niet omdat mijn vriend ergens heen moest voor een verjaardag.
Ik had de hele dag al last van hoofdpijn, zeg maar gerust lichte migraine en had alleen nog maar op bed gelegen.
Maar toch, vond het wel netjes om even bij ze langs te gaan en we waren aan de late kant, een uurtje zou ik wel redden.
Toen we daar waren was het eerst heel gezellig. Totdat ik mijn schoonmoeder vertelde hoe het bij de verloskundige was geweest en dat we binnenkort moeten bellen voor een afspraak bij een centrum voor de 20 weken echo. Heb uitgelegd waarvoor de echo was, wat ze kunnen zien en dat het niet bij de verloskundige of in het ziekenhuis gebeurt.
En toen zei ik dat we dan erachter kunnen komen wat het word. En op dat moment was het weer zo ver. M'n schoonvader ontplofte. Hij begon te schreeuwen dat ik niet wijs was, dat ik dat wilde weten, dat het net is alof je een kind uit de muur trekt. Op dat moment ropt mijn vriend dat hij het ook wil weten. En ik dacht alleen, het is weer zo ver. Heb hem maar even laten uitrazen en dacht het wel te kunnen lijmen.
Dus ik noem hem bij zijn voornaam en zeg:'Dus jij wil het niet weten?' 'Nee, schreeuwt hij, ik wil het niet weten' Dus ik zeg 'Prima, dan weten we dat en vertellen we het niet' En wat doet mijn schoonvader..
Hij zet een kinderachtig stemmetje op en zegt me na......
*Zijn jullie net zo verbluft als ik?*
Dus ik ben opgstaan, en heb gezegd dat ik hier geen zin in had. Mijn vriend was ondertussen opgesprongen en was ook aan het schreeuwen en schopte tegen tafel. Heb tegen hem gezegd, kom liefje we gaan wel.
En toen zijn we weg gegaan. In de auto moest ik natuurlijk even huilen. Maar ben blij dat ik het op kon houden tot in de auto.
Het is toch niet te geloven, dat ik als meid van 23, me volwassener weet tegdragen dan een man van net 60?!?!
Mijn moeder zei dat hij me zo na deed, omdat hij niks meer had, hij had gezegd wat hij wilde zeggen en door mijn volwassen reactie, had hij niks meer.
Ik vind het vooral zielig voor mijn vriend. Het is ons eerste kindje en dan doet zijn vader zo. Hij maakt deze mooie ervaring smerig. Bah.. Wat een rotvent!!
We hebben het even helemaal gehad met die man en we willen excusus. Niet dat hij dat woord kent, dus ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren..
En hoe durft hij een meid die net 15 en een halve week zwanger is, zo overstuur te maken?!?!
Bedankt voor het lezen, heerlijk dat ik hier mijn verhaal kwijt kan!
De meesten hoor je over schoonmoeders, nou, je zal maar zo'n schoonvader hebben als ik..
Hier komt het verhaal, helaas is het waargebeurd..
Eerst een karakterschets van m'n schoonvader. Onvoorspelbaar is het eerste woord dat in me opkomt. Hij heeft soms hele goede dagen, dan is het een blije, aardige man.
Maar hij kan zich nogal opwinden om de kleinste dingen. Dan verkondigd hij luid schreeuwend zijn mening, over wat hij vind, en hoe hij het zou hebben gedaan. Iedereen kent die buien, die heeft hij altijd al gehad en iedereen wacht ze af. Maar niemand gaat er tegen in, omdat het toch niet helpt. Maar wat ik al snel door had, zijn mening is de juiste en waarschijnlijk denkt hij, hoe harder ik schreeuw, hoe eerder ze mijn mening overnemen..
Gisteren met vaderdag gingen we 's middags naar mijn schoonouders, we konden 's avonds niet omdat mijn vriend ergens heen moest voor een verjaardag.
Ik had de hele dag al last van hoofdpijn, zeg maar gerust lichte migraine en had alleen nog maar op bed gelegen.
Maar toch, vond het wel netjes om even bij ze langs te gaan en we waren aan de late kant, een uurtje zou ik wel redden.
Toen we daar waren was het eerst heel gezellig. Totdat ik mijn schoonmoeder vertelde hoe het bij de verloskundige was geweest en dat we binnenkort moeten bellen voor een afspraak bij een centrum voor de 20 weken echo. Heb uitgelegd waarvoor de echo was, wat ze kunnen zien en dat het niet bij de verloskundige of in het ziekenhuis gebeurt.
En toen zei ik dat we dan erachter kunnen komen wat het word. En op dat moment was het weer zo ver. M'n schoonvader ontplofte. Hij begon te schreeuwen dat ik niet wijs was, dat ik dat wilde weten, dat het net is alof je een kind uit de muur trekt. Op dat moment ropt mijn vriend dat hij het ook wil weten. En ik dacht alleen, het is weer zo ver. Heb hem maar even laten uitrazen en dacht het wel te kunnen lijmen.
Dus ik noem hem bij zijn voornaam en zeg:'Dus jij wil het niet weten?' 'Nee, schreeuwt hij, ik wil het niet weten' Dus ik zeg 'Prima, dan weten we dat en vertellen we het niet' En wat doet mijn schoonvader..
Hij zet een kinderachtig stemmetje op en zegt me na......
*Zijn jullie net zo verbluft als ik?*
Dus ik ben opgstaan, en heb gezegd dat ik hier geen zin in had. Mijn vriend was ondertussen opgesprongen en was ook aan het schreeuwen en schopte tegen tafel. Heb tegen hem gezegd, kom liefje we gaan wel.
En toen zijn we weg gegaan. In de auto moest ik natuurlijk even huilen. Maar ben blij dat ik het op kon houden tot in de auto.
Het is toch niet te geloven, dat ik als meid van 23, me volwassener weet tegdragen dan een man van net 60?!?!
Mijn moeder zei dat hij me zo na deed, omdat hij niks meer had, hij had gezegd wat hij wilde zeggen en door mijn volwassen reactie, had hij niks meer.
Ik vind het vooral zielig voor mijn vriend. Het is ons eerste kindje en dan doet zijn vader zo. Hij maakt deze mooie ervaring smerig. Bah.. Wat een rotvent!!
We hebben het even helemaal gehad met die man en we willen excusus. Niet dat hij dat woord kent, dus ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren..
En hoe durft hij een meid die net 15 en een halve week zwanger is, zo overstuur te maken?!?!
Bedankt voor het lezen, heerlijk dat ik hier mijn verhaal kwijt kan!
.
) en verder samen genieten van jullie prachtige wondertje. En wie weet een "mirena actie" uitvoeren de volgende keer? Je wilt toch ook niet dat opa zo gaat schreeuwen waar de kleine bij is. Dan gaat ie maar ergens in een hutje zitten in zijn eentje en lekker tegen zijn eigen spiegelbeeld schreeuwen :twisted: Ik word alweer boos :lol: