11-04-2010 13:47
Ik heb nog steeds weinig energie en twijfel of ik morgen weer zal gaan werken, is het normaal om na een curretage weer snel aan het werk te gaan of zijn er ook meiden die lang thuis gebleven zijn?
Ik weet ook dat ik op mijn werk afleiding heb en de tijd snel gaat, maar daarna moet ik ook nog thuis kunnen komen en thuis niet uitgeteld op de bank liggen.
Hier mijn verhaal,
don 11 maart 1e echo (had ik 10 weken moeten zijn) leeg vruchtzakje
vrij 12 maart gewoon gaan werken, het was allemaal nog zo onwaar en ik had afleiding
ma 15 maart bezoek ziekenhuis gekozen om niet te wachten maar voor medicijnen te gaan
din en woe ochtend medicijnen ingebracht en tot zondag gevloeid.
Ik zou vrijdag 19 maart weer gaan werken, maar donderdag in overleg met mijn leidinggevende afgesproken maandag pas weer te komen.
Vrijdags kreeg ik het emotioneel ook zwaar en ben ik bij de ha geweest die heeft me door verwezen naar de maatschappelijkwerk
Maandags ben ik gaan werken dit ging goed wel moe en ik heb tot de andere week woensdag gewerkt, nog een keer een paar dagen last van na vloeien gehad.
donderdag 1 april controle ziekenhuis helaas de pillen hebben niet gewerkt. moet alsnog curretage ondergaan. Tevens te horen gekregen dat ik op de wachtlijst sta voor maatschappelijkwerk, gelukkig konden ze in het ziekenhuis dat ook aanbieden en daar kon ik wel snel terecht.
Vrijdag 2 april curretage, de curretage bleek voor de arts lastiger dan normaal en ik was veel bloed verloren. het hele paasweekend heb ik met pijnstillers doorgebracht en weinig gedaan.
din 6 april ben ik gewoon naar mijn werk gegaan (had een aantal verplichtingen die ik moeilijk kon afzeggen) begin van de middag trok ik het niet en ben naar huis gegaan. Ik heb onderweg 2 keer de auto langs de kant van de weggezet omdat ik met niet zo goed voelde. Normaal ben ik in ruim 1 uur thuis, nu had ik er bijna 2 uur overgedaan.
woe 7 april had ik me voor de ochtend en avond afgemeld en ben ik alleen in de middag naar de cursus gegaan, met het ov.
don en vrij heb ik me ziekgemeld.
Vrijdag ben ik ook naar de maatschappelijkwerkster gegaan, dat heeft met goed gedaan, ik ben nu bezig om een symbolische afscheid te verzinnen of afscheid van de droom, van iets wat er niet was te kunnen nemen.
Het weekend heb ik tussen door rust kunnen nemen en het gaat iedere dag ook wel een stukje beter, ik merk alleen dat ik erg snel geirriteerd raak en snel moe. Ik twijfel of ik morgen weer zal gaan werken, als ik ga dan ga ik ook gewoon beginnen met een halve dag. Maar eigenlijk zou ik liever thuis blijven. Aan de andere kant geeft het me wel weer afleiding enzo.
Wie heeft er ervaring met wel of niet werken en lang thuis blijven om te herstellen. En vooral hoe vonden ze het op je werk (baas/collega's/arbo????)
Liefs L.
Ik weet ook dat ik op mijn werk afleiding heb en de tijd snel gaat, maar daarna moet ik ook nog thuis kunnen komen en thuis niet uitgeteld op de bank liggen.
Hier mijn verhaal,
don 11 maart 1e echo (had ik 10 weken moeten zijn) leeg vruchtzakje
vrij 12 maart gewoon gaan werken, het was allemaal nog zo onwaar en ik had afleiding
ma 15 maart bezoek ziekenhuis gekozen om niet te wachten maar voor medicijnen te gaan
din en woe ochtend medicijnen ingebracht en tot zondag gevloeid.
Ik zou vrijdag 19 maart weer gaan werken, maar donderdag in overleg met mijn leidinggevende afgesproken maandag pas weer te komen.
Vrijdags kreeg ik het emotioneel ook zwaar en ben ik bij de ha geweest die heeft me door verwezen naar de maatschappelijkwerk
Maandags ben ik gaan werken dit ging goed wel moe en ik heb tot de andere week woensdag gewerkt, nog een keer een paar dagen last van na vloeien gehad.
donderdag 1 april controle ziekenhuis helaas de pillen hebben niet gewerkt. moet alsnog curretage ondergaan. Tevens te horen gekregen dat ik op de wachtlijst sta voor maatschappelijkwerk, gelukkig konden ze in het ziekenhuis dat ook aanbieden en daar kon ik wel snel terecht.
Vrijdag 2 april curretage, de curretage bleek voor de arts lastiger dan normaal en ik was veel bloed verloren. het hele paasweekend heb ik met pijnstillers doorgebracht en weinig gedaan.
din 6 april ben ik gewoon naar mijn werk gegaan (had een aantal verplichtingen die ik moeilijk kon afzeggen) begin van de middag trok ik het niet en ben naar huis gegaan. Ik heb onderweg 2 keer de auto langs de kant van de weggezet omdat ik met niet zo goed voelde. Normaal ben ik in ruim 1 uur thuis, nu had ik er bijna 2 uur overgedaan.
woe 7 april had ik me voor de ochtend en avond afgemeld en ben ik alleen in de middag naar de cursus gegaan, met het ov.
don en vrij heb ik me ziekgemeld.
Vrijdag ben ik ook naar de maatschappelijkwerkster gegaan, dat heeft met goed gedaan, ik ben nu bezig om een symbolische afscheid te verzinnen of afscheid van de droom, van iets wat er niet was te kunnen nemen.
Het weekend heb ik tussen door rust kunnen nemen en het gaat iedere dag ook wel een stukje beter, ik merk alleen dat ik erg snel geirriteerd raak en snel moe. Ik twijfel of ik morgen weer zal gaan werken, als ik ga dan ga ik ook gewoon beginnen met een halve dag. Maar eigenlijk zou ik liever thuis blijven. Aan de andere kant geeft het me wel weer afleiding enzo.
Wie heeft er ervaring met wel of niet werken en lang thuis blijven om te herstellen. En vooral hoe vonden ze het op je werk (baas/collega's/arbo????)
Liefs L.
