Ik mis mijn kleine uk

27-03-2010 02:02

Nu ik dit ga schrijven is het net half twee in de nacht. Nog niet zo lang geleden (op dinsdag 16 maart) ben ik rond deze tijd bevallen van een heel klein meisje, na een zwangerschap van 22 weken en 2 dagen. Het was heel stil, het was nacht. Ik heb samen met mijn vriend heel goed naar ons kindje gekeken. We waren helemaal in verwondering over haar kleine handjes en voetjes, haar lippen, haar kinnetje.
Ze was een paar dagen eerder overleden in mijn buik. Haar hartje was ermee gestopt. Ze was ook nog veel te klein. Ze had een ernstige groeiachterstand. Dit was bij de 20 weken echo duidelijk geworden. Wat was het een verschrikkelijk moment toen we de woorden hoorden: "Het is helaas helemaal niet goed met uw kindje." Onze wereld stortte in. Ik ben nog nooit zo verdrietig geweest als die dag en de weken die daarop volgden.
De bevalling zelf is ingeleid in het ziekenhuis. We zijn heel goed begeleid tijdens de onderzoeken en de bevalling. Toch zitten we nog vol vragen. Waarom is dit gebeurd? Kan dit nog een keer gebeuren? Op dit moment zijn ze nog bezig met onderzoeken om te proberen antwoorden te vinden op deze vragen. Ik heb zoveel gehuild. Ik mis het zwanger zijn, het grote geluksgevoel. Ons kindje in mijn buik. Ik mis haar. Ons dochtertje. Ik ben bevallen, maar heb geen kindje om voor te zorgen. Ik ben moeder geworden, maar ons kindje is dood. De hormonen gieren door mijn lijf. Ik voel me zo kwetsbaar en soms zo alleen.
Ik hoop dat het op een gegeven moment wat rustiger wordt en dat we de mogelijkheid zullen krijgen om nog een keer te proberen om zwanger te worden. Want ik zou zo graag een levend en gezond kindje in mijn armen houden! Ik weet dat het raar klinkt, zo kort na de bevalling. Ik voel me daar soms ook schuldig over. Ik weet eigenlijk ook niet zeker of ik het nog een keer durf. Zwanger zijn zal nooit meer hetzelfde zijn. We waren uitgerekend op 18 juli. Ik was al 5 maanden zwanger. In verwachting van ons eerste kindje. In verwachting van een droom, waar we afscheid van hebben moeten nemen.
Ik hoop op een betere toekomst.

Kersje

27-03-2010 07:35

met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal. ik voel de pijn en het verdriet zo uit je verhaal komen.
ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze verschrikkelijke periode.

27-03-2010 15:31

Dank je voor je reactie, Lisi.

Ik merk dat ik me vandaag wat beter voel. Het was denk ik goed voor me om mijn verhaal te delen. Ik twijfelde of ik dat op deze site zou doen, omdat ik niet wil dat andere vrouwen schrikken van mijn verhaal. Maar ook dit kan gebeuren. En ik heb genoten van mijn zwangerschap, dat had ik toch niet willen missen, ook al eindigde het zo verdrietig. Door over mijn ervaring te schrijven, wordt mijn dochter niet vergeten. En ik blijf hopen op een betere toekomst.

groetjes,
Kersje

27-03-2010 18:45

fijn dat jij je vandaag wat beter voelt. ik denk dat je vooral moet schrijven en praten over wat jullie is overkomen, en daar is dit forum toch ook voor :!: je moet je nu echt niet bezig houden met het feit dat andere vrouwen van jouw verhaal kunnen schrikken. dit gaat over jullie dochter die hier ook een plekje verdient.
kersje ik hoop voor jullie ook op een betere toekomst!!

27-03-2010 19:31

Oh, nee, wat zul jij een groot gemis voelen! Wordt er helemaal verdrietig van, op afstand, een fractie van het verdriet van jullie natuurlijk. Heel veel sterkte....

x Madelief

27-03-2010 23:58

Hallo Kersje,

Wat een verschrikkelijk verhaal, ik word er koud van...wat moedig dat je dit wilt delen!
Heb je je dochter ook een naam gegeven? Hoe heet ze?
Meid, ik wou dat ik wat voor je kon doen... Cry

Je bent meer dan welkom op dit forum, moedig dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken!

liefs

28-03-2010 00:16

Wat een vreselijk verdrietig verhaal, wat een enorm gemis.
Meid wat moet dit zwaar zijn voor jullie.
Heel veel sterkte..

28-03-2010 10:59

Dank je voor jullie reacties! Het doet me echt goed.

Onze dochter heet Puck Elisa. Ze heet Puck, omdat ik ik haar altijd ukkepuk noemde, als ik tegen haar zat te kletsen (en dat doe ik nog steeds). Wij vonden het een lieve naam voor een klein meisje dat nooit groot zal worden.

groetjes,
Kersje

28-03-2010 11:06

Lieve kersje en je man,
Ik kreeg kippevel van je verhaal! Wat verschrikkelijk om dit mee te moeten maken....
Ik wens jou en je man heel veel sterkte!

Dikke digi knuf
Kaka

28-03-2010 11:13

de tranen stromen over mijn wagen bij het lezen van je verhaal Cry

, wat ontzettend verdrietig voor jullie.
Ik herken wat je schrijft. Je bent bevallen, je bent moeder geworden, maar geen kindje om voor te zorgen..en dat terwijl alles in je lichaam schreeuwt om voor een kindje te mogen zorgen, het vasthouden, knuffelen, verzorgen. Mijn kinderwens was direct na de dood van onze dochter groter dan ooit. Ik herken ook wat je schrijft over je "schuldig" voelen daarover..maar ik denk dat het een hele natuurlijke reactie is. De zwangerschapshormonen gieren nog door je lijf, en ik merkte ook dat alle onzekerheden die ik had over het krijgen en opvoeden van een kind verdwenen waren.....door deze ervaring weet ik dat ik het kan, en voel ik mij zekerder dat ik alle strubbelingen die op mijn pad zouden komen aan kan. Een nieuwe zwangerschap heeft niets met de vorige zwangerschap te maken, kan het niet vervangen, niets kan de dood van je kindje vervangen..maar deze ervaring heeft mij wel laten voelen hoe het is een mama te zijn, de liefde voor je kind tot in je diepste vezels te voelen..en dat wil ik weer voelen, hoe verdrietig en gebroken ik ook ben. Zwanger zijn zal inderdaad nooit meer hetzelfde zijn, het onbezorgde is weg. Het feit dat dit mij zomaar kon gebeuren heeft iets in mij 'geknakt', ik vertrouw het leven iets minder.

Het is moeilijk. Je had nu eigenlijk met een prachtige buik moeten lopen, en dan de zomer in met nog een rondere buik...
Komend jaar was jouw agenda gevuld met dingen die allemaal in het teken stonden van de baby, die hele agenda moet gereset worden..dat is zo'n omslag.
Ik wens je heel veel sterkte en veel kracht toe, ook voor je man en ouders die opa en oma zouden worden.
En hoop dat je je elke dag iets beter gaat voelen en dat uiteindelijk jullie na een uitgedragen gezonde zwangerschap, een wolk van een baby in je armen mogen sluiten.

Als je er prive een keer over wilt praten, of gewoon je verdriet kwijt wilt, of iets wil vragen..of wat dan ook, kan je mij altijd een PB sturen.

liefs

28-03-2010 17:20

meid, wat vreselijk, heel veel sterkte

29-03-2010 08:37

Wat een mooie naam hebben jullie uitgekozen!
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit zware verlies.

liefs

10-04-2010 09:46

kersje, wat verschrikkelijk. Hoe gaat het nu met je? Het is idd goed om erover te schrijven en praten. Ze is en blijft jullie dochter voor de rest van je leven. Ik vind het ook wel eens moeilijk om er over te vertellen, wil andere niet bang maken, maar het feit is dat ze misschien zo des te meer wel beseffen wat een zege het is om een gezond kindje te mogen krijgen. ik kan dan ook zo boos worden als mensen zegen: ik NEEM een kind.

Onze dochter is met 38 wk en 2 dg geboren en er was niks aan de hand. Ze at slecht ,maar dat hebben meer pasgeboren baby's. Helemaal genietend van ons beginnende geluk en bij te komen van de bevalling ging het ineens slecht.....5 dagen later is ze in onze armen gestorven na een paar dagen strijden voor haar leven. Ze had een zeldzame stofwisselingsziekte bleek later. Niks aan haar te zien, zo perfect.......net als jullie meisje.
Het is moeilijk om door te gaan,maar vergeten doen we ze niet.

Ik zeg altijd, ze is niet weg, maar bij ons.........niet voor wie kijkt met zijn hart ipv met zijn ogen.

10-04-2010 13:27

Hoi Tam,

Dank je voor je mooie woorden. Inderdaad, onze kleintjes zullen altijd bij ons zijn, ze zijn een deel van ons.
Wat geweldig dat je weer zwanger bent! Het lijkt me wel heel moeilijk om af te moeten wachten of dit kindje gezond is of ook het gen van die stofwisselingsziekte draagt...Ik wil je heel veel sterkte wensen bij het wachten en hoop dat de uitkomst positief zal zijn en dat je dan genieten mag van je zwangerschap!

Liefs,
Kersje

19-04-2010 17:38

Lieve Kersje, Ik las net pas je verhaal, en ik kreeg het er helemaal koud van, wat erg voor jullie, wat een groot verdriet! Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies! Liefs Annemieke

19-04-2010 18:42

Dank je voor je reactie, Annemieke, ik waardeer het! Smile

Liefs,
Kersje