17-03-2010 11:36
Hallo allemaal,
Graag zou ik mijn verhaal met jullie willen delen over onze beslissing zwanger te worden.
Ik ben 24 en mijn vriend is 27 jaar.
Ik ben al een enige tijd aangemeld op het forum maar kom niet veel meer online.
Toch wilde ik hier mijn verhaal met jullie delen hopend dat sommige vrouwen hier moed uit kunnen halen, en inzien dat ze vooral niet moeten opgeven.
In oktober 2008 hebben mijn vriend en ik besloten aan onze kinderwens te werken.
Ik stopte met de pil en we gingen ervoor. Ik had al het één en ander gelezen over wanneer je een eisprong hebt en het beste kan knuffelen.
We waren dus helemaal voorbereid, en hoopten dat onze droom snel werkelijk zou worden.
Maar niets was minder waar. Iedere ronde hadden we hoop en iedere keer was het weer een teleurstelling.
Na een jaar lang proberen was het nog niet raak.
Omdat ik last had van contactbloedingen werd ik door mijn huisart doorverwezen naar het ziekenhuis.
Hier werd aan mij gevraagd hoelang ik al bezig was met zwanger worden en ik antwoorde een jaar.
De gyneacoloog in het ziekenhuis was hier niet helemaal gerust op, en verwijs mij door naar de afdeling fertiliteit.
Ik maakte een afspraak voor mij en mijn partner en dit was het begin van ons traject.
Bij de eerste afspraak werden al onze medische gegevens verzameld.
De afspraken erna werd er naar mijn eitje gekeken, en mijn vriend moest zaad inleveren.
daarna werd er een afspraak gemaakt voor het bespreken van eventueel mogelijke behandeling.
Ik kreeg te horen dat het zaak van mijn vriend niet helemaal in orde was. hij had last van sperma antistoffen.
Hierdoor bleven de zaadcellen aan elkaar kleven waardoor ze weinig kracht hadden om naar mijn baarmoeder te zwemmen.
Bij mij was alles picobello in orde
De gyneacoloog stelde voor dit te bahendelen met IUI.
Hierbij werd het zaad van mijn partner bewerkt en werd daarbij mij in de baarmoeder gespoten.
We leven inmiddels in maart 2010, bijna een anderhalf jaar verder sinds onze beslissing te werken aan onze kinderwens.
Maar nu na het lange wachten, en ÃÃN IUI behandeling verder. Kan ik eidelij zeggen WIJ ZIJN ZWANGER.
het lange wachten is beloond en wij voelen ons gekroond.
Wat ik hiermee wil zeggen dames geef de moed niet op en IUI werkt daar ben ik van overtuigd.
Graag zou ik mijn verhaal met jullie willen delen over onze beslissing zwanger te worden.
Ik ben 24 en mijn vriend is 27 jaar.
Ik ben al een enige tijd aangemeld op het forum maar kom niet veel meer online.
Toch wilde ik hier mijn verhaal met jullie delen hopend dat sommige vrouwen hier moed uit kunnen halen, en inzien dat ze vooral niet moeten opgeven.
In oktober 2008 hebben mijn vriend en ik besloten aan onze kinderwens te werken.
Ik stopte met de pil en we gingen ervoor. Ik had al het één en ander gelezen over wanneer je een eisprong hebt en het beste kan knuffelen.
We waren dus helemaal voorbereid, en hoopten dat onze droom snel werkelijk zou worden.
Maar niets was minder waar. Iedere ronde hadden we hoop en iedere keer was het weer een teleurstelling.
Na een jaar lang proberen was het nog niet raak.
Omdat ik last had van contactbloedingen werd ik door mijn huisart doorverwezen naar het ziekenhuis.
Hier werd aan mij gevraagd hoelang ik al bezig was met zwanger worden en ik antwoorde een jaar.
De gyneacoloog in het ziekenhuis was hier niet helemaal gerust op, en verwijs mij door naar de afdeling fertiliteit.
Ik maakte een afspraak voor mij en mijn partner en dit was het begin van ons traject.
Bij de eerste afspraak werden al onze medische gegevens verzameld.
De afspraken erna werd er naar mijn eitje gekeken, en mijn vriend moest zaad inleveren.
daarna werd er een afspraak gemaakt voor het bespreken van eventueel mogelijke behandeling.
Ik kreeg te horen dat het zaak van mijn vriend niet helemaal in orde was. hij had last van sperma antistoffen.
Hierdoor bleven de zaadcellen aan elkaar kleven waardoor ze weinig kracht hadden om naar mijn baarmoeder te zwemmen.
Bij mij was alles picobello in orde
De gyneacoloog stelde voor dit te bahendelen met IUI.
Hierbij werd het zaad van mijn partner bewerkt en werd daarbij mij in de baarmoeder gespoten.
We leven inmiddels in maart 2010, bijna een anderhalf jaar verder sinds onze beslissing te werken aan onze kinderwens.
Maar nu na het lange wachten, en ÃÃN IUI behandeling verder. Kan ik eidelij zeggen WIJ ZIJN ZWANGER.
het lange wachten is beloond en wij voelen ons gekroond.
Wat ik hiermee wil zeggen dames geef de moed niet op en IUI werkt daar ben ik van overtuigd.
