15-03-2010 00:29
Nou om maar met de deur in huis te vallen;
Vanaf mijn 13e schreeuw ik dat ik moeder wil worden.
Voorlopig duurt dat nog even.
Na een mislukte relatie besloot ik, heel bewust, om in mijn eentje moeder te willen worden.
(ja, haha, met donor dus)
Na 4 jaar proberen, eisprongen missen, geen geschikte kandidaat en nog meer van dat soort dingen.
Kortom, het is er niet van gekomen.
En toen was ie er ineens, de liefde van mijn leven.
Hij wilde geen kinderen en ik wilde niet trouwen.
2 dagen later zei ik ja, en hij ook. (als belofte, niet in daad, dat kwam later)
2,5 jaar later om precies te zijn.
Op een mooie zomerdag zijn we getrouwd.
In de tussentijd wel spannende maanden meegemaakt, waarbij mijn hoofd op hol sloeg van elke dag overtijd.
Je kent het wel,....
Maar nu,.....
Ik ben al een paar maanden niet meer met eisprongen bezig.
Eerlijk gezegd had ik me er een beetje bij neergelegd dat er voor ons iets anders in de kaarten zouden staan.
Krijg ik van de week op de 23e dag mijn menstruatie.
Ik heb een hele regelmatige cyclus van 25 dagen, dus dit viel op.
Noteer netjes 22 dagen in mijn boekje.
En toen was het in een halve dag klaar.
En ineens schiet er door mijn hoofd; innesteling!
Ik tellen, hoe zat het ok alweer.
Ben er 4 jaar lang elke dag mee bezig geweest maar het was nu wel weer weggezakt,...
Ondertussen zit ik nu op dag 26 en ga ik morgen testen.
Elke keer naar de wc is spannend, probeer er niet aan te denken.
En betrap me steeds op het indeuken van mijn borsten,.. zijn ze al gevoelig?
Nou,... op een gegeven moment wel! hahaha
Morgen ga ik een testje doen.
Ik had ze nog liggen van heeeeeel lang geleden.
Moet maar eens kijken of ze niet over datum zijn.
Kan dat trouwens?
Maar goed, ik heb me hier aangemeld omdat het altijd fijn is om dit soort spanningen
van me af te schrijven bij mensen die er ook mee bezig zijn.
Ik wens iedereen alvast veel geluk en vruchtbare dagen.
Groeten,
Buster
Vanaf mijn 13e schreeuw ik dat ik moeder wil worden.
Voorlopig duurt dat nog even.
Na een mislukte relatie besloot ik, heel bewust, om in mijn eentje moeder te willen worden.
(ja, haha, met donor dus)
Na 4 jaar proberen, eisprongen missen, geen geschikte kandidaat en nog meer van dat soort dingen.
Kortom, het is er niet van gekomen.
En toen was ie er ineens, de liefde van mijn leven.
Hij wilde geen kinderen en ik wilde niet trouwen.
2 dagen later zei ik ja, en hij ook. (als belofte, niet in daad, dat kwam later)
2,5 jaar later om precies te zijn.
Op een mooie zomerdag zijn we getrouwd.
In de tussentijd wel spannende maanden meegemaakt, waarbij mijn hoofd op hol sloeg van elke dag overtijd.
Je kent het wel,....
Maar nu,.....
Ik ben al een paar maanden niet meer met eisprongen bezig.
Eerlijk gezegd had ik me er een beetje bij neergelegd dat er voor ons iets anders in de kaarten zouden staan.
Krijg ik van de week op de 23e dag mijn menstruatie.
Ik heb een hele regelmatige cyclus van 25 dagen, dus dit viel op.
Noteer netjes 22 dagen in mijn boekje.
En toen was het in een halve dag klaar.
En ineens schiet er door mijn hoofd; innesteling!
Ik tellen, hoe zat het ok alweer.
Ben er 4 jaar lang elke dag mee bezig geweest maar het was nu wel weer weggezakt,...
Ondertussen zit ik nu op dag 26 en ga ik morgen testen.
Elke keer naar de wc is spannend, probeer er niet aan te denken.
En betrap me steeds op het indeuken van mijn borsten,.. zijn ze al gevoelig?
Nou,... op een gegeven moment wel! hahaha
Morgen ga ik een testje doen.
Ik had ze nog liggen van heeeeeel lang geleden.
Moet maar eens kijken of ze niet over datum zijn.
Kan dat trouwens?
Maar goed, ik heb me hier aangemeld omdat het altijd fijn is om dit soort spanningen
van me af te schrijven bij mensen die er ook mee bezig zijn.
Ik wens iedereen alvast veel geluk en vruchtbare dagen.
Groeten,
Buster