Wistje het diep van binnen dan het niet goed zat?

29-11-2007 04:30

Was erg benieuwd naar jullie reacties,

Bij mij was het eigelijk al meteen drama, liep te lang met een blaasonsteking (wat ik niet wist) Terwijl ik dus zwanger was.... Dus heb eigelijk alleen maar met buikpijnen gelopen.

Toen ik hoorde dat ik zwanger was, was ik natuurlijk ontzettend blij.... maar toch merkte ik aan me lichaam dat het niet goed zat.
Maar de onzekerrheid slaat om je oren, want hoe weet je hoe je moet voelen als je nooit eerder zwanger ben geweest. Mischien hoort het er allemaal bij.

Om niet een uitgebreid verhaal te schrijven komt het eigelijk hier op neer,
Ik wist diep van binnen dat het niet goed zat.

Herkent iemand dit?

29-11-2007 18:10

Hoi mivida

in juni ben ik voor het eerst zwanger geraakt en idd iets in mij zei me dat het niet goed zat, andere mensen verklaarde me voor gek en zeiden dat ik me daar niet druk om moest maken, maar ik heb dus idd naar 8,4 weken zwangerschap een miskraam gehad.
Nu ben ik weer opnieuw zwanger en ook al voelt het wel wat anders,durf ik niet te zeggen dat het wel goed zit, maar dit is meer uit zelfbescherming als je begrijpt wat ik bedoel......omdat ik er best heel erg veel verdriet van heb gehad!! en niet om jou of iemand anders bang te maken ofzo!!!! ik denk dat je gevoel wel genoeg zegt, go for it girl :lol: :wink:

29-11-2007 22:56

Hoi Star,

Bedankt voor je reactie, ik begrijp helemaal wat je bedoel!

Geniet van je zwangerschap meid!

30-11-2007 14:23

Hoi Mivida,
Je bent zeker niet de enigste met deze ervaring.
Ik heb in oktober na 11 weken een miskraam gehad. Met 8 weken kwam ik erachter via een echo dat het vruchtje zich niet ontwikkeld had in de beginfase. Heb uiteindelijk twee curettages gehad.
Ik heb vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was zitten zoeken op internet hoe een miskraam 'tot stand komt'. Ik wilde alles weten, voor als het niet goed zou gaan. Bizar dat het inderdaad fout was. Ik wist diep in mijn hart dat het niet goed was, omdat ik mijn lichaam ken, en ik voelde me niet echt zwanger. In eerste instantie denk je; wat fijn, heb nergens last van, voel me prima. Maar later bekruipt je het gevoel; BÃ©n ik wel Ã©cht zwanger???
Ik ga er maar vanuit dat mijn gevoel de volgende keer anders is, dan weet ik dat het goed zit.....
Volg dus in eerste instantie je hart! Test zijn leuk als ze positief zijn, maar voor mij begint een volgende zwangerschap als ik een hartje heb zien kloppen na een week of 9!
Succes met alles, en hou moed!

16-03-2008 19:45

ook ik was zwanger! na het eenmalig verliezen van bloed heb ik meteen de verloskundige gebeld en kon de volgende dag komen voor een echo... die avond zaten mijn vriend en ik te speculeren wat er aan de hand zou zijn en probeerde positief te blijven. ik bleef ook roepen dat het allemaal wel goed zat maar diep, diep van binnen wist ik het eigenlijk wel... de druk op mijn borsten was ineens weg gevallen en dat leek mij geen goed teken... ik realiseerde me het overigens achteraf vooral dat ik het voelde dat het mis was.... succes

22-04-2008 20:15

Ik herinner me de avond voor onze "pretecho". Even met 8 weken toch dat hartje zien of zelfs horen kloppen. "Ik kan niet wachten totdat ik ons kindje kan zien, ik heb zo'n zin in morgen", zei mijn vriend, waarop ik - en zo voelde ik me ook echt - schouderophalend zei: "Ik kan me pas op de rest verheugen als er morgen daadwerkelijk een hartje klopt."

Afnemende hormonen of te weinig groei in mijn baarmoeder kunnen er in mijn geval niets mee te maken hebben gehad. Het ging om een missed abortion, dus mijn lichaam punnikte er heftig op los en had alles aangelegd zoals het met 8 weken 2 dagen had moeten zijn. Alleen ons kindje...dat was al vroeg gestorven.

14-06-2008 13:27

Ook ik wist diep van binnen dat het allemaal anders voelde dan volgens mij hoorden, moeder instinck?!

Ik was in januari al niet meer ongesteld geworden, terwijl volgens de echo ons kindje pas in feburari 'gemaakt'is. dus er zat al een tijdsverschil in. Dus moest dus een paar keer terug komen voor een echo.. de eerste echo was ik 8 wweken en 5 dagen terwijl we dachten dat ik 12 weken was, ik had ook alle kwaaltjes van 12 weken, en een buik!

Twee dagen later toen ik de eerste echo had gehad, werdt ik wakker en toen zei ik, ik heb het gevoel dat ik mijn kindje ben kwijt geraakt, iedereen zij doe niet zo gek 2 dagen geleden heb je de echo gehad en het hartje zien kloppen, niks aan de hand. zelf de vk zei je hebt toch geen bloed verloren dus niks aan de hand.

Wij hebben een hondje en die dag heeft hij op mijn buik zitten drukken ik dacht nog doe eens normaal, gek best. Misschien rook hij wel dat het afgestoten was...??

Ik ging voor de 2de keer op controle bij de vk, er was geen hartje te horen ik zou 12 weken zwanger zijn, ik maakte me op de een of andere manier er niet echt druk om.. ik kreeg toen ook te horen dat ik een aprate bloedgroep heb.. ik was daar drukkere mee bezig!

15 mei kreeg ik dan de echo van 12 weken, en toen zag ik ons kindje en schreeuwde gelijk het is dood. die mevr ging terug rekene en de lengte van het kindje bekijken om te zeggen wanneer het dood was gegaan, en je gelooft neit wat ze zegt, 2 dagen na mijn eerste echo!!!!
Dus toen ik zei op een ochtend ik ben mijn kindje kwijt was het dus waar!!

Je voelt het gewoon... het heeft een weekend geduurt en toen is ons kindje gebaart met weeÃ©n er uit gekomen, mijn lichaam hield het goed vast in de hoop dat het mijn kindje zou op nemen. Ik heb heel erg veel pijn gehad toen uit het er uit kwam... on beschrijvelijk,

Maar je voelt het hoor.. als het niet goed zit. en dit was mijn eerste zwangerschap
maar mijn lichaam had gelijk,.

23-06-2008 20:15

Ook hier erop terugkijkend wist ik het.

Tegen iedereen nog gezegd niet te hard juichen het is nog zo pril en er kan van alles gebeuren, nou er gebeurde van alles.

Er stond een afspraak bij de gyn. voor iets anders, en toen ik zwanger bleek te zijn gewoon de afspraak laten staan, ja kom op een kans om een blik te werpen op me wondertje wie zou dat overslaan. Daar een echo en ik bleek een halve week korter zwanger dan uitgerekend. Dat kan me eisprong gewoon iets later geweest. Na 2 weken een nieuwe echo ik vol goeie moed, want ik ging er vanuit dat ik het hartje kon zien kloppen nu. Wat bleek een halve week na de eerste echo was mijn wondertje ermee gestopt, toch het zekere voor het onzekere nemen en een week later toch weer terug voor een nieuwe echo en ondanks dat ik er eigenlijk al op ingesteld was, deed het toch giga veel pijn en soms nog. Een week later ben ik gecureteerd.

Erop terug kijkend ja ik heb het geweten, ik voelde me niet zwanger, had helemaal geen klachten, de pijn in me borsten was afgenomen tot bijna niets.

25-06-2008 04:57

Ik herken me helemaal in jullie verhalen.
Ik kan me nog herinneren dat ik tussen de middag even ging rusten op bed en dat mijn vriend even bij me kwam liggen en mij over mijn buik wilde strelen.
Ik drukte zijn hand weg en zei: Ik weet niet eens of er nog wel wat zit......
Hij zei inderdaad ook van: Doe niet zo gek, tuurlijk zit er wel wat.
Ik wilde gewoon niet dat hij mijn buik aanraakte, omdat ik diep van binnen gewoon WIST dat het niet goed zat. En een dag later verloor ik bloed. Na 7 weken heb ik dus een miskraam gehad.

17-07-2008 06:42

Hi,

Ik denk dat ze dat vrouwelijkeituitie noemen.........!!!
Ben zelf 3 weken terug geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en had ook vanaf het begin af aan een stemmetje in mijn hoofd zitten dat zei als het maar goed zit , want het voelt niet goed.
Bleek jammer genoeg ook zo te zijn..
Bij mijn 2 andere zwangerschappen heb ik dat inhet begin niet gehad , eerder later in zwangerschap of er wel alles op en aan zou zitten en is het kindje gezond..

Veel liefs,

M@rjon

29-07-2008 09:49

hallo allemaal

Ik heb een mk gehad met 8 weken en 5 dagen.
Ik had inds zaterdag avond al bruin afscheiding en dat had ik snachts nog en zondags ook toen wist ik dat het niet goed zat.
Toen heb ik het spoednr gebeld van de vk en die zei zolang het niet helder is en je geen buikpijn heb is er niks aan de hand.
De vlgende dag heb ik weer gebeld en toen kon ik sÃ¡vonds langskomen.
Toen bleek dat het al 2 en een halve week niet meer aan het groeien was en het hartje klopte niet goed veel te langzaam en afgelopen vrijdag had ik de mk.
Het is wel snel gegaan nou moet ik donderdag weer naar de vk en dan gaan ze kijken of me baarmoeder leeg is en schoon is.
en dan gaan we gewoon weer opnieuw proberen.

groetjes

29-07-2008 10:07

hoi ilonana,

Balen zeg , hopen dat je dit een plaatsje kan geven en dan inderdaad weer een nieuwe ronde , want je weet he , nieuwe ronde nieuwe kansen.
Heb je waarschijnlijk nu niet zoveel aan maar het si wel zo !!!

Liefs, M@rjon

29-07-2008 15:03

ja ik blijf dr ook bij dat je t zelf wel voelt.
ben zelf ook zwanger geweest. en kreeg de woensdag kramp ik na de huisarts.
die vertelde dat dit bandenpijn was.
ik dacht toen al nee meneer dat is dit niet.
ook was dit mijn eerste keer,ik had kramp echt vanaf me kruis wat door naar mijn kont schoot.(om t maar ff cru te zeggen)
en de zaterdags was t allemaal bloed met klonters.
mijn voor gevoel had me niet bedrogen. mijn borsten waren die dag daarvoor al niet zo gevoelig meer. en achteraf tel je alles bij mekaar op en leg je de link..

30-10-2008 19:19

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en was nieuwsgierig wat er over miskramen was geschreven aangezien ik 3 weken terug een miskraam heb gehad. Ik herken me echt heel erg in jullie verhalen. Eigenlijk was ik vanaf het allereerste begin niet zo uitzinnig als dat ik bij mijn zoontje wel was en durfde ik niet echt blij te zijn. Ik ging ook vanalles lezen over miskramen en bedacht me steeds waarom zou ik er geen krijgen eigenlijk. Beetje krom natuurlijk, maar achteraf wel een voorgevoel. Hopelijk is het nu snel raak. ik heb gelukkig wel een eisprong gehad dus nu is het afwachten Smile

30-10-2008 23:14

Hallo meiden,

Ook ik heb een miskraam gehad. 3 dagen terug, dacht de wereld zou vergaan zo ellendig voelde ik me dat mijn kindje dood is... ik heb hem/haar vastgehouden en de volgende dag hebben mijn vriend en ik hem/haar begraven op een mooi plekje in het bos (ik denk dat het een meisje was trouwens, maar dat is puur mijn gevoe)

Tijdens het begin van mijn zwangerschap was ik doodsbang voor een miskraam, echt doodsbang, sliep er zelfs slecht door leek het.. toen ik de echo kreeg met 7 weken en het hartje klopte, was ik zoooo blij, niet te beschrijven gewoon.. ik ben toen nog een week onzeker geweest, maar toen ineens was alle onzekerheid weg. Paar dagen later ging het mis blijkbaar was het hartje gestopt met kloppen een paar dagen na de echo...
Ik weet niet of ik diep van binnen wist dat het niet goed zat.. maar voor mijn gevoel wist ik het gewoon.. las van alles over miskramen en dacht dat het mij ook makkelijk zou kunnen overkomen, waarom niet tenslotte?.. terwijl die kans gewoon zo klein is, ben 19 mijn vriend 22.. dus geen verhoogde kansen o.i.d. Alles was ook TE perfect leek het. Ben zwanger geraakt terwijl we op vakantie waren, op de dag dat mijn vriend me ten huwelijk vroeg en tegelijk de dag dat we 1 jaar samen waren...6 september 2008.. het was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn misschien?

Ik weet dus niet of ik het wist diep van binnen, maar mijn gevoel tijdens de zwangerschap is wel negatief geweest,.

07-12-2008 21:15

Ook ik heb een miskraam gehad 2 dagen geleden. Ik had voor ik de echo kreeg al het gevoel
dat het niet goed zat. En met de echo werd het bevestigd. Mijn gevoel was dus toch goed.
En iedereen maar zeggen dat ik gek geworden was. Nou mooi niet dus.

08-12-2008 17:26

balou schreef:Ook ik heb een miskraam gehad 2 dagen geleden. Ik had voor ik de echo kreeg al het gevoel
dat het niet goed zat. En met de echo werd het bevestigd. Mijn gevoel was dus toch goed.
En iedereen maar zeggen dat ik gek geworden was. Nou mooi niet dus.

heey balou.

wat erg voor je dat je ook een miskraam hebt gekregen.
Hoever was je zwanger? Ik weet wat je mee en door maakt niet elke miskraam is het zelfde maar ik leef met jullie meee..

liefs mama1988

10-12-2008 13:35

mijn ervaring ermee was zodra ik begon te bloeden ik tegen mijn vriend zij dit is niet goed het gaat mis.terwijl de huisartensepost zei ja dit gebeurd ook als het niet mis is maar ik voelde dat het niet goed was.
van te voren voelde ik me prima
maar het rare is ik moest ineens overgeven(van te voren niet gedaan) en vanaf die tijd is het ook gestopt met leven.
misschien was dit wel het teken.

liefs

11-12-2008 09:18

@mama1988 Ik was 10 weken zwanger en het vruchtje is met 7,5 week gestopt met groeien. En maandag
ben ik gecuretteerd omdat er bloedstolsels achter waren gebleven in mijn baarmoeder.

Liefs linda

11-12-2008 13:11

balou schreef:@mama1988 Ik was 10 weken zwanger en het vruchtje is met 7,5 week gestopt met groeien. En maandag
ben ik gecuretteerd omdat er bloedstolsels achter waren gebleven in mijn baarmoeder.

Liefs linda

Wat erg, en je zult er ook altijd aan blijven denken tenmiste ik wel.. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijk tijden..

liefs mama1988

04-02-2009 13:22

Ik wist ook dat het niet goed zat...
Want ik was ook niet erg blij en had ook nog niks gekocht. Iedereen om me heen zei dat ik er van moest genieten maar ik kon het niet. Zei: eerst zien en dan geloven.
Toen ik 10 weken was, heb ik een echo gehad. Eerst uitwendig maar daar konden ze niks op zien. Daarna inwendig en toen was er alleen een lege vruchtzak te zien helaas...
Ik had nergens last van: geen bloeding niks, gewoon nog zwangerschap verschijnselen.
Dus ik had helaas gelijk.
Ik ben toen gecurretteerd 3 dagen er na dus vrij snel..

04-02-2009 13:50

Wij kwamen er met 12 weken achter bij de 1e echo dat het vruchtje bij 7 weken was gestopt met groeien.
Achteraf was het ook wel duidelijk want in de 7e week werd ik op een avond heel misselijk en had wat lichte krampen alsof je naar de wc moet, daarna ben ik 2 keer flauwgevallen en de rest van de nacht buikpijn!
De week ervoor had ik al zo'n apart gevoel....als mijn man zijn hand op mijn buik legde vond ik dat ook niet fijn.
Het voelde gewoon niet goed!
Ik had wel alle kwaaltjes maar mijn buik groeide niet terwijl dat bij de 1e al snel zichtbaar was en als ik lag zag en voelde ik ook een klein bolletje...nu dus niet.
Na die nacht buikpijn ben ik naar de HA geweest en die zei dat ik me nergens druk om moest maken en dat het waarschijnlijk mijn darmen waren....naar de VK vond hij ook niet nodig.
Ik kreeg ijzertabletten en moest wat rustig aan doen.
Achteraf was mijn gevoel toch goed.....
Ben 1 dag na de echo meteen gecurreteerd.
Ik had wel de keuze...of de volgende dag of de week erna.
Ook vrij snel dus maar de kans dat het spontaan kwam was heel erg klein.

09-04-2009 04:25

Gek hÃ© vrouwelijke intuitie. Wij gingen gisteren naar de gynocoloog voor de eerste echo. Mijn vriend riep vanaf het begin van de zwangerschap het zijn er twee!!!! Dus ik nog zo eerst maar de echo afwachten.

En dan krijg je de echo en denk je je kindje te kunnen zien..... het zijn er twee maar er is ook slecht nieuws ze leven niet meer. Ik was 9 weken en 2 dagen zwanger. Volgende week terug naar de gynocoloog om verder te kijken hoe en wat nu verder.

Zelf heb ik vanaf het begin gevoeld dat ik deze zwangerschap niet zou voldragen, maar toch wil je het zo graag.

Mijn vriend zegt het is 2x2 dus wij hopen nu dat de volgende zwangerschap wel goed gaat en wie weet krijgt hij gelijk en mogen deze sterrenkindjes verder leven in onze nieuwe tweeling????? De tijd zal het moeten leren.

Nu ondanks dat ik het wist, dit verlies proberen te verwerken. Want het doet toch kei veel pijn, je draagt nu twee dode vruchtjes bij je een raar gevoel maar ergens ook een gevoel van ze zijn er nog terwijl je weet dat je ze kwijt bent.

Een verdrietige mama to be Jacqueline

04-07-2009 18:14

Hier ook een MK...en ja ergens wist ik denk wel dat het niet goed was..had ook niet dat blije gevoel..helemaal niets..
Vandaag misgegaan bij 5,5, week..
x

05-07-2009 13:34

Hoi dames,

Ik ben net begonnen en las dit allemaal.
Meiden wat naar en wat een ellende.
Zoiets gun je niemand.
Sterkte voor jullie allemaal en heel veel geluk ************ toegewenst.

Liefs MG

06-07-2009 09:44

dames,

zelf heb ik het ook gevoelt bij mijn eerste zwangerschap, heb ik denk ik wel op pagina 1 of 2 beschreven.
nu opnieuw zwanger van een tweeling, met week 22 werd er tts geconstateerd (een kindje had meer vruchtwater dan de andere) als we niets zouden doen zou ik beide kindjes verliezen, dus heb ik een ingreep gehad. met de kans dat het als nog mis zou gaan of met eentje of beide gewoon goed zou gaan.. zelfs toen zei mijn gedachten dit gaat goed. Ik ben geen moment bang geweest. Na de ingreep voelde ik de rechteruk alweer schoppen en tot nu toe (elke week die ik zwanger ben ik mee genomen volgens de artsen) ben ik geen moment bang geweest. Moedergevoelens of hoe noem je dat?!

Ik bedoel je lichaam vertelt je ook wanneer het wel goed gaat, vanaf begin van deze zwangerschap voelde het al heel anders dan mijn vorige 2 zwangerschappen waar het mis is gegaan.

Succes dames!

05-11-2009 13:44

Gisteren mochten we naar de vk voor een 2e echo, leuk dachten we!!! Echter kon de vk geen hartje meer zien kloppen, we zijn vandaag naar het ziekenhuis geweest voor een inwendige echo en wat de vk dacht werd bevestigd. We zijn nu 10 weken en 2 dagen zwanger, maar ons kindje leeft niet meer. Ik heb geen slecht voorgevoel gehad, geen krampen, geen bloedverlies en heb nog steeds alle zwangerschapskwalen, zo moeilijk te geloven dat het echt zo is. Morgen gaan we proberen een miskraam op te wekken met pillen en maandag morgen we terug naar het ziekenhuis om te kijken of het gelukt is en alles schoon is, zoniet hebben we voor dinsdag een afspraak staan voor curretage, wat is de wereld soms oneerlijk!!!

07-11-2009 09:37

Natascha1982 schreef:Gisteren mochten we naar de vk voor een 2e echo, leuk dachten we!!! Echter kon de vk geen hartje meer zien kloppen, we zijn vandaag naar het ziekenhuis geweest voor een inwendige echo en wat de vk dacht werd bevestigd. We zijn nu 10 weken en 2 dagen zwanger, maar ons kindje leeft niet meer. Ik heb geen slecht voorgevoel gehad, geen krampen, geen bloedverlies en heb nog steeds alle zwangerschapskwalen, zo moeilijk te geloven dat het echt zo is. Morgen gaan we proberen een miskraam op te wekken met pillen en maandag morgen we terug naar het ziekenhuis om te kijken of het gelukt is en alles schoon is, zoniet hebben we voor dinsdag een afspraak staan voor curretage, wat is de wereld soms oneerlijk!!!

Heel veel sterkte!! ik weet helaas maar al te goed wat jullie meemaken...

10-11-2009 23:04

Heel veel sterkte Natascha.

Ik had de eerste keer ook niet het idee dat ik zwanger was had een week na mijn eisprong
pijnlijke borsten en op het moment dat ik ging testen had ik dat al niet meer. Toen wist ik
eigenlijk al genoeg alleen ik wou er niet aan geloven. Ik heb ook maar een paar dagen bloed
verlies gehad dat was toen over dus ik dacht dat mijn lichaam zijn werk had gedaan maar
zoals de meeste van jullie weten bleven mijn hormonen maar stijgen en bleek dat ik 3 weken
later toch gecurreteerd moest worden.

Mijn moeder had trouwens een stuk gevonden op internet over moeders en dochters die
rond dezelfde tijd zwanger worden en uitgerekend zijn en de tijdens de eerste zwangerschap
een mk kregen. Voor mijn moeder en mij ging het verhaal op want zij was de eerste keer eind
februari uitgerekend en ik was de eerste keer begin maart uitgerekend en het was voor ons
beide de eerste zwangerschap vond het wel bijzonder toen ze dat vertelde.

11-11-2009 16:49

Dank je wel allemaal. Maandag zijn we naar het ziekenhuis geweest en nog niet alles is uit mijn lichaam. Volgende week moeten we terug voor controle en als dan blijkt dat het nog niet goed is, moet ik alsnog gecurreteerd worden. We gaan van het beste uit en hopen op een goede uitslag.

11-11-2009 18:58

Natascha1982 schreef:Dank je wel allemaal. Maandag zijn we naar het ziekenhuis geweest en nog niet alles is uit mijn lichaam. Volgende week moeten we terug voor controle en als dan blijkt dat het nog niet goed is, moet ik alsnog gecurreteerd worden. We gaan van het beste uit en hopen op een goede uitslag.

Hoop het ook voor je!! hoe voel je je verder? Kan je 't allemaal emotioneel een beetje aan??

14-11-2009 10:06

Verder gaat het nu eigenlijk redelijk. Mijn lichaam wil nog niet echt. Emotioneel gaat heel goed, we hebben we veel over gepraat en ook een plekje kunnen geven. Vergeten doen we het nooit, maar we kunnen gelukkig wel voorruit kijken. Als het lichaam nu ook wil, dan kunnen we echt verder.

14-11-2009 12:10

Natascha1982 schreef:Verder gaat het nu eigenlijk redelijk. Mijn lichaam wil nog niet echt. Emotioneel gaat heel goed, we hebben we veel over gepraat en ook een plekje kunnen geven. Vergeten doen we het nooit, maar we kunnen gelukkig wel voorruit kijken. Als het lichaam nu ook wil, dan kunnen we echt verder.

Fijn dat jullie er goed over kunnen praten. Dat is zo belangrijk, dat besef je pas als je een tijdje verder bent...
Hoop dat je lichaam ook snel zal herstellen!

15-11-2009 20:00

Hey Natascha,

Heel veel sterkte en hopelijk doet je lichaam hetzelf. En vooral blijven praten
dat is echt heel belangrijk. Dikke knuffel!

10-02-2010 19:18

ik heb vandaag een miskraam gehad,bah
vorige week vrijdag verloor ik voor het eerst zwart bruin bloed,en voor mij gevoel was het mis,ieder vond mij een zwartkijker,maar ik voelde het gewoon,dat dit kindje nooit in mijn armen zou liggen...

10-02-2010 19:37

Toen ik zwanger was van onze dochter was ik wel ongerust, bang dat er iets niet goed zat, maar had nooit kunnen bedenken dat de werkelijkheid veel erger was dan mijn vermoedens. MEt 38 wk onze dochter geboren en alles goed, een dag later met spoed na het ziekenhuis en 5 dagen later in onze armen gestorven. ik heb zo ontzettend veel echo's gehad maar ze konden niet zien dat onze dochter leed aan een stofwisselingsziekte.

3 mnd later weer zwanger. Wat een geluk en wat een angst, maar mijn gevoel zei dat dit goed zou komen. Dat het ons niet nog een keer zoveel pijn zouden doen. Met een echo bij 8 wk bleek het hartje niet meer te kloppen.

Ik vertrouw mijn gevoel niet meer, maar ik vertrouw ook de doktoren niet meer.........ik vertrouw alleen in een toekomst met ooit een bengeltje en dat doet mij elke ochtend uit mijn bed komen, want voor de rest hoeft het niet meer.

10-02-2010 20:23

Tam: jeetje meid kippenvel van je verhaal. Van je dochterje.
Wat moet dat een gemis zijn ik hoop voor je dat de toekomst nog iets moois komt brengen .

liefs

11-02-2010 11:20

Hallo iedereen,

ook ik herken deze gevoelens. Ik teste positief op 28 december, de verjaardag van men man. We voelde ons super! Een mooier geschenk kon ik hem niet geven! Euforie die niet te beschrijven was. Ik vertelde het aan de hele familie.
Toen iedereen het wist, sloeg alles om. Ik was enorm bezig met een miskraam. Voelde me onzeker omdat geen echte lasten had van het zwanger zijn buiten pijnlijke borsten, maar dat noem ik geen last.
Ik zei ook vaak, rustig aan, we zien wel. Tegen mijn schoonmoeder heb ik een week voor de echo zelfs gezegd: " als het hartje niet klopt hoef ik de echo niet mee naar huis te hebben". De avond voor de echo heb ik ook tegen men moeder erover bezig geweest. Iedereen verklaarde me gek en zei me dat ik geen negatieve gedachten mocht hebben.
Maar op 20 januari gaan we vol spanning voor de echo en daar werd men vermoeden bevestigd. Geen hartfunctie! De mk is opgewekt met pillen en is vrij snel gegaan. Moet nu nog wachten op men eerste regels en dan moet ik weer op controle. Hoop dat het licht dan terug op groen gaat staan.
Vind het echt verschrikkelijk. Keek er zo naar uit! Hoe moet het nu verder? Ga ik nog kinderen hebben? 1000 vragen schieten door men hoofd!
Ik hoop dat ik het snel een plaatsje ga kunnen geven

11-02-2010 12:01

Vavique: Sterkte meid met het verlies van jullie kindje.

Ik snap best dat je met zoveel vragen zit, en hopelijk ben je snel weer zwanger.
Het is niet gezegt als je een maal een miskraam hebt gehad dat je er nog eentje krijgt
of dat je er helemaal geen kindjes kunt krijgen.

Ik heb 2 mks gehad en toen werd het erna een tweeling!

sterkte

11-02-2010 12:06

Bedankt.

Vraag me alleen maar af of het normaal is dat ik met die vragen zit? Ben ik niet te freaky????

Maak me echt zorgen. wil zo graag kinderen!

11-02-2010 12:13

vavique schreef:Bedankt.

Vraag me alleen maar af of het normaal is dat ik met die vragen zit? Ben ik niet te freaky????

Maak me echt zorgen. wil zo graag kinderen!

Dat is normaal hoor, na mijn eerst miskraam had ik dat ook ik vertrouwde geen verloskundige meer niks niet alleen mijn gevoel ( mijn eerste kindje had ik gedroomt dat hij/zij was overleden toen ik dat zeker wist geloofde niemand mij ook de vk niet, omdat ik 2 dagen daarvoor een echo had met een kindje en een klopend hartje. 3 weken later ging ik voor de 12 weken echo en ja mijn gevoel was goed, ons kindje was al 3 weken dood, 3 weken lang liep ik met een dood kindje in mijn buik) ik had ook zo iets van dit is toch niet goed voor je lichaam dadelijk kan ik ook niet meer zwanger worden omdat het afgestoten had moeten worden,

Toen ik 3 dgn na de 2de echo het eruit kwam had ik zo iets wil verlopig niet zwanger worden vond het eng dat was in mei 09 in nov 09 was ik weer zwanger maar ging het mis. in dec 09 was ik weer zwanger dit keer ging het goed (ook al heb ik heel wat mee gemaakt mijn meiden hebben het tts syndroom gehad) en nu een half jr later ben ik weer zwanger.

dus het kan wel, op internet staat ook heel veel mensen krijgen een mk en dan gezonde kids, of tussen de oudste en de jongste een mk. Maar ik snap hoe je moet voelen.

16-02-2010 18:56

Afgelopen zondag heb ook ik een miskraam gehad.
Ik 'wist' echter bij het zien van de positieve test al dat het uit zou lopen op een miskraam.
Ik voelde het gewoon. Heb dit ook meteen uitgesproken naar mijn man, die niet zo goed wist wat hij ermee moest...
Maar we hebben ons door deze 'buffer' ook mentaal beschermd tegen het verdriet.
Daarom kunnen we er nu waarschijnlijk zo goed mee om gaan.

17-02-2010 12:36

Sabbie schreef:Afgelopen zondag heb ook ik een miskraam gehad.
Ik 'wist' echter bij het zien van de positieve test al dat het uit zou lopen op een miskraam.
Ik voelde het gewoon. Heb dit ook meteen uitgesproken naar mijn man, die niet zo goed wist wat hij ermee moest...
Maar we hebben ons door deze 'buffer' ook mentaal beschermd tegen het verdriet.
Daarom kunnen we er nu waarschijnlijk zo goed mee om gaan.

toch wil ik je sterkte wensen het is niet niks..

17-02-2010 12:47

Dank je. Ik wil het ook helemaal niet bagatelliseren hoor.
Maar ik geloof wel dat mijn lichaam me op deze manier (voor een deel) heeft beschermd tegen het verdriet.
Natuurlijk heb ik zitten janken als een kind, maar weet het wel een plekje te geven.
Ik hoop dat dat voor alle andere meiden ook zo gaat of zal gaan.

20-02-2010 20:33

Bij de eerste zwangerschap had ik het idee dat het niet goed was .
Maar tot op donderdag had ik het idee dat het goed zat. Maar toen ik de echo zag, kreeg ik een klap in mijn gezicht want ik had het niet verwacht. Had geen buikpijn en was ook niet aan het vloeien en dat was de vorige keer wel.
Maar ja het is niet voor niks dat het niet goed is, liever op 8 weken dan als je al op de helft zit bijv.

groetjes

21-02-2010 13:49

Ik had, tot tegenstelling van veel anderen, alle vertrouwen in een goede zwangerschap.
Het was voor mij dan ook een klap toen ze zeiden: tjah, t hartje is zwak, 60% kans op een miskraam.
ik bleef hoop houden, maar die week erop was het toch overleden.

Dus mijn intuÃ¯tie liet mij in de steek? Ik dacht echt: de gyn heeft het niet goed gezien.... maar misschien dacht ik dat wel, omdat ik het zo graag wilde.

alhoewel... ik weet nog wel dat ik , toen ik bij de 1e echo het zkh inliep, zei tegen mijn vriend: ik wil het hartje zien, dan ben ik pas 100% gerust. Toch had ik er ook alle vertrouwen in ?! beetje dubbel dus

05-04-2010 13:38

Ik wist direct dat het niet goed zat, maar ik heb positief getest na 3 weken bloeden.
Dus dan weet je al wel dat het niet loopt 'zoals het hoort'.

Toen ik de test zag zei ik gelijk: o, wat jammer, dan is het dus een miskraam.
Dat gevoel heb ik de hele tijd gehouden.

Er was zeker hoop en na de eerste echo [geen hartje] toen de vk zei dat het best nog goed zou kunnen komen is de hoop even sterker geweest dan mijn gevoel. En daarop volgde teleurstelling, maar ook gelijk een gevoel van: dit wÃst ik eigenlijk wel.

05-04-2010 16:49

vind moeilij te zeggen..allereerst wat vreselijk zeg dat jullie dit moeten mee maken Sad

Ik was tijdens de zwangerschap steeds bezig met....mocht het misgaan...i kwam er pas achter dat kindje overleden was bij de 12 weken echo...en kon mezelf niet behersen wat leuks te kopen dag ervoor...en zei steeds tegen iedereen....nou ik koop het en als het niet goed gaat bewaar ik voor volgende zwangerschap...dat zei ik bij alles..en vulde mijn dagboek ook in met potlood om die reden....mischien dus ook geweten.....

05-04-2010 20:05

Ik wist echt niet dat het niet goed zat, bleek pas tijdens de termijnecho - en toen was het kindje al zo'n anderhalve week daarvoor overleden. Ik had zelfs gedroomd dat ik zwanger was van een tweeling, maar het bleek dus het omgekeerde te zijn. Sad

Natuurlijk vond ik het wel heel spannend en was ik zenuwachtig voor de echo, maar dat vond ik tijdens mijn eerste zwangerschap ook.
Wel maakte ik me ongerust, omdat ik deze zwangerschap niks aan mijn borsten merkte: ze veranderden niet en werden niet groter. De vk zei dat dit kwam doordat ik kort daarvoor nog bv gaf (tot half september, begin december testte ik positief). Dat leek te kloppen, want daarna leefde het kindje nog even verder, maar dus niet zo lang..

Sterkte allemaal! Ik wist dat het verdrietig was, maar niet dat het zo verdrietig was!

09-04-2010 09:29

Bij de eerste heb ik vrij snel te horen gekregen dat het niet goed was, toen weer wel want het bleek jonger dan gedacht en dus was er niks mis.
Daarna bij het eerste drupje roze wist ik dat het over was - ookal hoop je natuurlijk van niet. Ik denk zelf achteraf dat het veel te langzaam is gegroeid. Bij 11 weken geen kloppend hartje meer en hij was zo'n 8 weken groot. Nu bij de 2e dacht ik dat het goed zat. Gelijk positief getest , maar bij de eerste steken een slecht gevoel wat klopte. Dus al in week 6 een miskraam en dat voelt wel een stuk "makkelijker" . Ook staat er een operatie gepland voor het verwijderen van een grote myoom bÃ³ven de baarmoeder. Zangerschap was geen probleem volgens de gyn, maar we hadden het er natuurlijk niet om gedaan hoor! Bleek gewoon hÃ©Ã©l vruchtbaar te zijn :lol:
De positieve test voelde dus ook dubbel, want je maakt je wel een beetje zorgen.

Wel kreeg ik bij de eerste echt het gevoel dat het een jongen was en bij de 2e dat het een meisje was Smile

Ik heb Ã©cht geen voorkeur, maar voelde het zonder dat ik er bij stil had gestaan. Ben erg benieuwd of het klopte Cry

10-04-2010 17:49

Ook ik had het gevoel dat het niet goed zat. In het begin wel, toen voelde ik me nog goed. Maar het gevoel ebte na 7 weken weg en werd minder. Uiteindelijk kwamen we in de 10e week erachter dat het inderdaad maar 7 weken oud is geworden. Dat terwijl we in de 7e week nog wel een kloppend hartje hadden gezien. Wel zeiden ze toen dat ik nog maar in de 5e week zou zitten (2 weken teruggezet). DAn moet je eigenlijk al gaan nadenken. Bij mij zette het de alarmbellen (terecht) aan het rinkelen. Het is nu bijna een maand na de miskraam en de curettage, maar kan nog steeds geen zwangere vrouw zien...

19-05-2010 09:53

ik wist het ook... en mijn man ook... terwijl bij 8w3d goede echo, alles perfect, kindje ook zo groot als hij hoorde te zijn, maar sinds een paar dagen na die echo, het leek of ik het contact kwijt was, insmeren van mijn buik, ik dacht: waar doe ik het nog voor. wilde per se een doppler, om te kijken of het hartje nog klopte (is nog niet bezorgd), mijn man droomde dat ik een miskraam had, terwijl ik geen bloedverlies of krampen heb gehad, tot nu aan toe niet. Afgelopen maandag bij de VK, ze kon geen hartje horen, ze zei dat dat normaal was bij 11 weken, maar ik wist genoeg... echo geregeld bij een 'pretecho bureau' voor die zelfde middag... en inderdaad... er was niets meer over van ons kindje, de vorm was weg, het hartje was weg en hij was van 1,74 cm bij 8w3d gekrompen naar 1 cm bij 11w1d...

maar ik bleef wel hoop houden, toch: misschien denk ik het alleen maar, misschien is het wel gewoon goed, ben ik gewoon onzeker...maar nee... het was echt zo... Sad

het doet ongelooflijk veel pijn...

19-05-2010 11:09

sterkte

19-05-2010 15:44

dankjewel

19-05-2010 17:46

Ik had eigenlijk een beetje het tegenovergestelde. Ik was, dacht ik, gewoon ongesteld geworden. Tijdens mijn ongesteldheid heb ik een paar keer gedacht: het lijkt wel alsof ik toch zwanger ben. Die gedachte meteen van me afgezet, want tja, ik was gewoon ongesteld geworden. Toen na een week het vloeien nog niet was gestopt en ik behoorlijke pijn kreeg, dacht ik: het lijkt wel alsof ik een miskraam heb. Toch maar een test doen: en ja hoor, positief. Wel heel dubbel. Een positieve zwangerschapstest vast houden, terwijl je voelt dat het niet goed gaat.

De dag daarna ben ik naar de verloskundige gegaan. Die zei ook dat het waarschijnlijk een miskraam was. Ik moest nog twee weken wachten. In de dagen erna dacht ik steeds, nee, ik heb nog geen miskraam gehad. Het kindje zit er gewoon nog. Maar een goed gevoel had ik er nog niet bij. Zeker gezien het vloeien bleef. Een week na de verloskundige, kreeg ik weer wat zurende buikpijn. Ik op het internet weer kijken en toen las ik iets over buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Ik werd in eens heel bang. Ik zei tegen mijn vriend en mijn moeder: ik moet nu een echo hebben, want ik wil zeker weten dat ik geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb.

Helaas werd mijn angst in het ziekenhuis bevestigd, mijn baarmoeder was leeg, er was iets vaags in de eileider te vinden en mijn hormonen waren hoog genoeg voor 6 weken. Zouden mijn hormonen de dag erna niet gedaald zijn, dan zou ik moeten worden geopereerd. Halverwege de dag, in het ziekenhuis, voelde ik dat mijn borsten minder pijn deden, ik voelde me op de een of andere reden minder zwanger. Maar ja, dan denk je wel bij jezelf: dit zal wel wishfull thinking zijn. Maar inderdaad, de dag erop waren mijn hormonen bijna gehalveerd.
Dus als iemand er in geloofd dat je het als vrouw goed kan aanvoelen, soms zelfs beter dan de doktoren, dan ben ik het wel.

28-06-2010 11:04

Ja en nee.
Ik voelde me niet echt zwanger en had ook niet dat blijde gevoel.
En had helemaal geen kwalen.
Bleek achteraf dus toch dat het niet goed zat.
Heb vandaag de 1e echo gehad en het vruchtzakje was leeg.
Nu moet ik wachten tot mijn lichaam het afstoot.
Ook al hou je er rekening mee het komt hard aan.
Mocht het te lang duren krijg ik een curitatie.

28-06-2010 20:48

Hallo dames!

Even voor alle duidelijkheid, ik heb zaterdag een echo gehad met een kloppend hartje.
Maar mijn gevoel geeft zo erg aan dat het niet goed zit??!!

3 weken geleden een eerste echo gehad ivm buikpijn. Hier bleek ik nog niet eens 4 weken zwanger te zijn terwijl ik naar mijn idee 5 weken moest zijn, maargoed. De week erna terug en een vruchtzakje zichtbaar. Mijn hcg was heel snel gestegen dus op zich ook positief....
Na de 2e echo 3x heftige krampen gehad! Vrijdag op zaterdagnacht een grote golf helderrood bloed en gisteren de hele dag rood/bruin bij afvegen!

Tja...... ik weet het ook niet!!!

29-06-2010 11:33

Hoi meiden,

Hier gaat het redelijk goed.
Voel me niet meer zwanger maar weet dat het nog in mijn lichaam zit en dat is het ergste.
Weten dat het er vandaag of morgen of over een week uitkomt.
Ik had liever gehad dat ik krampen kreeg en het dan gelijk wist maar dit niet.
Weten dat je moet wachten op je miskraam.
Niemand gun ik dat niemand.
Want dat is het ergste wat je kunt meemaken.
Nu snap ik hoe vrouwen zich voelen als ze weten dat het leven wat in hun zit er niet meer is.
Ik heb heel veel steun van vrienden en op het werk hebben ze er begrip voor.
Maar toch je moet het hoe dan ook alleen doen.
Hier hoe het die dag ging:

Mijn man en ik wachten elkaar op voor het ziekenhuis om de 1e echo te krijgen.
Na even te hebben gewacht waren we aan de beurt.
Eenmaal binnen zei de fertiliteit arts : zo wat hoor ik is het toch eindelijk gelukt?
Wij jah heel onverwacht had het niet verwacht dat het zo snel raak zou zijn.
Nou zei ze op naar de kamer voor een inwendige echo en we zullen kijken.
Nou eenmaal op de stoel ging ze kijken.
Na wat gezocht te hebben vond ze de vruchtzak.
Maar na 10 minuten en heel wat gepor in mijn lichaam (wat op een moment best zeer deed) Sad

Wist ik eigenlijk genoeg. Cry

Ze konden geen vrucht vinden.
En het vruchzakje was te klein voor 7 weken.
Dus ik ging me aankleden komt mijn man naar me toe, jah toen stortte ik in. Cry

Overstuur gingen we terug naar de gesprekskamer.
Toen zei ze:
Het is heel jammer maar er zit echt niks in en ik ben bang dat je een miskraam zult krijgen.
Het is waarschijnlijk in week 5 mis gegaan.
Ik zei al tegen haar kan het daardoor komen dat ik me niet echt zwanger voelde?
Jah zij ze dat kan.
Ze zei dat ik nu moest afwachten wanneer mijn lichaam het zou afstoten en als het te lang duurde ik kon kiezen voor curettage.
Maar dat ze liever hebben dat de natuur zijn gang gaat.
(op het bureau lag gewoon mijn echo met niks erop dan een leeg vruchtzakje)
Dus dat was het ik moet volgende week terug komen voor controle kijken hoe mijn lichaam het doet.
En dan zien we wel.
Maar ben bang heel bang voor wat komen gaat.
Dat het er niet meer is heb ik me bij neer gelegd maar wat er nog komen gaat lijkt voor mij de hardste klap.
Ik wou graag mijn ervaring over hoe dit ging met jullie delen en het lucht op er over te schrijven.
Zijn er meer dames die dit hebben mee gemaakt zo jah mail me dan ik zou het fijn vinden lotgenoten te hebben.

Voor de dames die zwanger zijn heel veel succes en mogen het heerlijk gezond zijn geniet ervan echt geniet ervan!!

29-06-2010 22:06

MG, wat verdrietig! Cry

Je bent op zoek naar anderen die weten hoe je je voelt: ik praat zelf nog steeds mee op het forum 'zwanger worden na miskraam'; daar heb ik heel veel aan gehad na m'n mk. Het gaat niet per se over weer zwanger worden, en ik weet zeker dat je je er begrepen voelt!

wonderwereld, sterkte! Ik hoop hard voor je dat het toch allemaal nog in orde is. Je kunt niet anders dan afwachten, dat is zo moeilijk!

30-06-2010 09:47

@ wonderwereld
ik hoop zo dat je gevoel fout zit! sterkte!

@ MG
wat verdrietig Sad

ik schrijf ook op 'zwanger worden na miskraam', ik heb op 21 mei een curettage gehad. bij 8w3d goede echo gehad, maar daarna kreeg ik een slecht gevoel op 11w1d heb ik zelf nog een echo geregeld (geen bloed gehad en geen krampen) en idd, het kindje was overleden, heb toen op 11w5d een curettage gehad omdat het kindje al een tijdje dood was en ik niks verloren had Sad

sterkte de komende tijd! ik hoop dat je lichaam het nog zelf eruit kan krijgen Sad

05-07-2010 17:27

Bij mij is vanmorgen geconstateerd dat ik gewoon nog zwanger ben, heb het vruchtje gezien met kloppend hartje.
Zo onwerkelijk!!

Kan er nog steeds niet over uit.

05-07-2010 18:19

@MG1981: De wonderen zijn de wereld nog niet uit!!! Geniet ervan en van harte gefeliciteerd!!

06-07-2010 12:05

gefeliciteerd, wat goed zeg!
Wsl "gewoon" minder lang zwanger dan gedacht of niet?

06-07-2010 12:45

chocola schreef:gefeliciteerd, wat goed zeg!
Wsl "gewoon" minder lang zwanger dan gedacht of niet?

Yep, een week minder.

10-07-2010 21:48

MG1981 schreef:Yep, een week minder.

Was bij mij ook al het geval geweest.
(helaas toch een MK geworden, maar niet om je bang te maken hoor! )

16-07-2010 10:36

hallo meiden, vorige week donderdag heb ik een vmk gekregen met 5 weken zwangerschap, een paar dagen voor men mk had ik een slecht voorgevoel en iets in me zei dat ik met 5 weken een miskraam zal krijgen echt creepy want dat was ook gebeurt, het bloeden is ondertussen weer achter de rug en we hebben ons positief opgesteld en we gaan door naar een nieuwe ronde

voor iedereen veel sterkte en veel succes