mijn lieve, lieve kleine schat

[Madelief1980]

Elize, ik lees net je verhaal, wat moeilijk om daar zo halsoverkop terecht te komen.... Die herinneringen komen dan keihard binnen! Goed dat je naar het ziekenhuis bent gegaan, fijn dat je er nu vanaf bent! je klinkt heel sterk! Sterkte meid!

x

[Klungeltje23]

Lieve elies...Ik heb met je te doen meid!Je verhaal brengt mij tranen in mijn ogen.Ik weet goed hoe je je gevoeld moet hebben, want weet ook nog goed hoe het voelde die avond van de geboorte van Giel*.
Het was toen ook verschrikkelijk druk op de verloskamers en overal hoorden we huilende baby's en familieleden die blij de nieuwe leventjes kwamen bekijken en kwamen feliciteren.
Ik mocht toen gelukkig laat op de avond nog naar huis, omdat ik aan heb gegeven het niet aan kon op die afdeling.
Maar het thuiskomen in de stilte vond ik eigenlijk net zo zwaar.
Ik hoop voor je dat alles nu achter de rug is en dat het een plaatjes krijgt...ik hoop ook dat je snel weer zwanger mag raken, ondanks dat je het even een beetje naast je neer wil leggen.Doe het rustig aan meid...Begrijp dat je je oude ik terug wilt vinden, maar dat zal ben ik bang niet helemaal meer lukken na alles wat er voorbij is gekomen...
Vind weer de persoon die je een fijn gevoel geeft...dan komt het zeker goed met je

[Elies26]

Lieve meiden.. Ik kan gewoon niet stoppen met huilen.. Heb het emotioneel zo vreselijk zwaar nu!! IK ben ook heel erg blij dat ik dat gevoel hier kwijt kan, bij jullie.. Voel me evn helemaal KLOTE !

[Elies26]

@Ikkemikketje: Weet je, je ka het die mensen op dat moment niet kwalijk nemen.. Maar je hebt er zelf wél heel erg veel verdriet van.. Het is allemaal zo dubbel! Persoonlijk vind ik dat ze een aparte afdeling met bijvoorbeeld 3 kamers zouden moeten hebben voor dit soort situaties! Voor ons is het niet leuk om blijde mensen te zien en voor de blijde mensen is het ook heel erg moeilijk om met ons verdriet om te gaan op dat moment.. Mijn familie heeft het ook heel erg zwaar gehad de dag dat jaxy geboren is. Hun zagen iedere keer baby;s voorbij komen en hoorde ze huilen.. Het voelt zo frustrerend en oneerlijk!

[Madelief1980]

Lieve meid, de leegte, het gemis, de pijn en verdriet komen dan weer extra hard binnen. Oh, die huilende babies in de nacht, zo herkenbaar. Wat Kim ook schrijft. De nacht van de bevalling lag gelukkig mijn man naast me, maar ik trok de geluiden van een pasgeboren baby heel erg slecht toen. Zeker als ik er aan denk dat jij daar alleen lag.... Ik verbaasde me er toen ook al over. Dit gebeurd gewoon op de afdeling..... Praktisch misschien, maar zo hard! Heb je wel wat aanspraak? Iemand die op je let en stil kan zijn als dat nodig is of een schouder biedt? Of is je man weer aan het werk?

x

[Elies26]

De nacht van de bevalling lagen we op een afdeling die verder leeg was, toen heb ik het zelf niet gehoord. Mijn vriend heeft toen ook naast me geslapen, gelukkig! Ik was helemaal leeg en op..

Nu mocht mijn vriend niet blijven, dat zijn de regels! Ze hebben wel geprobeerd mij zo ver mogelijk te leggen, maar het geluid hoor je toch.. Nu ik thuis ben heb ik genoeg aanspraak.. Mijn vriend werkt wel, maar is bijna alle avonden thuis.. Ook krijg ik veel aanloop van mijn familie.. Maar toch merk ik dat ik vaak het liefst alleen ben en de dingen van me af wil schrijven.. Dat voelt voor mij gewoon heel erg prettig! Niemand begrijpt wat ik voel en meemaak.. Ze bedoelen het goed, maar ze kúnnen het niet begrijpen..

Hoe hebben jullie dat toen gedaan? Het verwerken van zo'n groot verlies?

[Tam]

lieve elies

oh meid, wat heb je veel te verduren gehad zeg. Pfff. Niet normaal. Tja.....ik vraag me altijd af hoeveel een mens kan hebben, maar helaas is dat best veel. Maar waarom is het bij de een zoveel? Die waarom vraag stelde ik me in het begin heel vaak, maar ben er mee gestopt. Je krijgt toch geen antwoord.

Hoe ga je om met zo'n verlies? Dat is bij iedereen anders. Mijn meisje heeft nog 5 dagen geleefd en ik lag toen ook in een ziekenhuis waar je al die baby's hoorde. Oh, wat vond ik dat erg. Ik hoor soms nog de piepjes in mijn droom van de machine waar ze aan lag op de ic.
Ik ben toen gaan schrijven met lieve engeltjes. Dat is een mail-lijst met mensen die herkennen wat je voelt. Net als deze meiden hier. Een ander kan meelevend zijn, maar niemand.....niemand weet hoe het echt voelt. Niemand maar lotgenoten.

Toen ik na Britt* zwanger bleek kwamen we er na 8 wk achter dat het hartje gestopt was. Waarom? Zoveel ellende en dan dit weer? Daarna raakte ik weer zwanger en wederom ging het niet goed. Toen knapte er iets bij mij. Ik heb toen het zwanger willen worden even laten zakken. Ik wilde eerst alles wat verwerken. Tijd geven mezelf weer te kennen. Mijn leven weer wat op te bouwen. Het eerste jaar was voorbij en raakte we weer zwanger. Eerst de angst voor een mk, maar daarna kregen we een vlokkentest en dan de angst voor de ziekte (wij hadden 25% kans op een kindje dat niet levensvatbaar was).
Gelukkig was het goed nieuws ,maar net toen ik dacht dat we konde geneiten kregen ik bloedingen en zijn we met amblance en spoed naar het ziekenhuis gebracht waar britt* gestorven is ........ dezelfde gang. Oh wat was ik bang. Maar gelukkig bestaan wonderen, ze ligt nu in de box.

Het doet me wel eens pijn dat ik niet meer dezelfde ben. Verdriet heb ik elke dag. Maar ik heb gevochten voor geluk en gelukkig is me dat ook gegund.
Wie vecht kan verliezen, wie niet vecht heeft al verloren!

Ik kan je helaas niet helpen. ik zou het willen........ik zou willen dat niemand voelde wat ik voelde, maar helaas voelen jullie dat wel. Ik kan alleen zeggen dat de zon ooit weer gaat schijnen. Hoe dan ook. En dat je naast je verdriet weer gelukkig kan zijn. Alleen kan ik niet zeggen wanneer............sterkte meid!

[Tam]

hier;
vandaag voor het eerst gewerkt en nog een hele drukke week voor de boeg. Wat heb ik moeten huilen toen ikt huis kwam. |Ik miste haar zo. Voelde me een slechte moeder (dat is natuurlijk niet zo). En moe dat ik ben...........pfff. En dan waren de kinderen er nog niet eens!!!

Maar toen besefte ik me: myrthe mis ik maar een paar uur. Ik weet dat ze thuis is als ik thuis kom....britt* mis ik mijn hele leven. Dus dit kan ik ook!

meiden; reageer echt vlug meer, maar moet mijn rimte vinden. Denk wel veel aan jullie hoor. dikke knuffel

[Elies26]

Lieve Tam,

Jeetje meid wat hebben jullie ook veel ellende op jullie bordje gestort gekregen.. Het is voor mij een troost dat ook jullie het geluk nu hebben gevonden! Waar je zo hard voor gevochten hebt.. En vechten doen wij ook, iedere dag is een gevecht.. En soms lijkt er geen eind aan te komen en ben ik blij dat de dag weer voorbij is..

Soms stel ik ook de vraag waarom.. Ik weet dat ik er geen antwoord op krijg en toch stel ik hem! Ik hoop dat ik nu weer de rust terug kan vinden om nóg harder voor ons geluk te vechten alleen weet ik soms niet meer zo goed hoe ik dat moet doen! Ik schreef ook mee met lieve engeltjes, maar voel me er niet zo goed bij.. Dit voelt beter!

Ik ben gewoon zoekende wat het beste werkt voor mij, maar ik ben zo vreselijk moe.. Lichamelijk en geestelijk ben ik een beetje aan het eind van mijn latijn...

[devika]

Ooh Elies ik heb dat stukje gelezen op de site van Jaxy*. Ooh meid, de rillingen en tranen wisselen zich hier af.
Wat moet jij je toch ongelofelijk ellendig voelen. Heb zo met je te doen
En dat je ineens weer terug bent op die plek waar je je mooie meisje heb moeten afstaan….verschrikkelijk!
En al die andere kindjes horen huilen. Ik vind het overigens echt onacceptabel dat ze je juist ook in zo’n omgeving onderbrengen.
Waarom niet een kamer apart waar je heel ver bent van alle baby gehuil.
Ik weet nog dat ik in Amerika wel de keus kreeg. Ik zou eerst ook naar de normale kamer overgebracht worden op een afdeling waar pasgeborene waren.
Maar de zusters vonden het zielig voor mij en vroegen of ik een andere kamer wilde. Die kreeg ik ergens in een hoekje van het ziekenhuis. Op zich prima.
Vind het zo jammer dat jij die keuze niet had. Als je zo’n baby hoort huilen, dat gaat door merg en been.
Ik ben iig heel erg blij voor jullie dat de operatie goed is verlopen en dat je nu schoon van binnen bent.
Je wilt nog niet denken aan een nieuwe zwangerschap. Toch weet ik dat dit ook een momentopname gedachte is.
Op andere momenten zul je vast zo gauw mogelijk weer zwanger willen worden. Maar je heb gelijk, geef het allemaal even de tijd en ruimte.
Ik weet 100% zeker dat jullie heel gauw weer gezegend zullen zijn met een nieuwe zwangerschap en daarna een gezond lief kindje!
Ook voor jullie gaat op een dag de zon weer schijnen. Belooft!
Dikke knuffel!

[Madelief1980]

Goede morgen!

Elies, hoe is het vandaag? Goed om te lezen dat je vriend er wel veel is. En inderdaad, alleen zijn is ook heel fijn. Je vraagt hoe wij het verwerkt hebben. Tja, het duurde bij mij eerlijk gezegd wel heel lang. Ik ben op 23 september bevallen en ik heb geen idee hoe ik de eerste 6 weken door ben gekomen. Gelukkig werkt mijn man veel vanuit huis en die zorgde ervoor dat ik uit bed ging enzo. Daarna kregen we steeds slecht nieuws in het ziekenhuis en was ik dan weer een week of 2 helemaal van de kaart. Ik sloot mezelf op in mijn coconnetje. Ik heb nauwelijks mensen gezien, moest het echt alleen doen. Toen we hoorden dat de kansen dat we weer zwanger zouden worden nihil waren, hebben we een vakantie geboekt. Met de kerst. Ik wilde de kerstdagen en oud en nieuw niet hier meemaken. Het werd een reis naar Lapland. En de praktische voorbereidingen daarvan deden me heel goed. Ook ben ik vanaf 15 november weer deels aan het werk gegaan. Ook dat was erg fijn. Gewoon weer wat structuur. Ik moet wel zeggen dat ik tegen die tijd ook wat meer ging praten met anderen. Gewoon het verhaal steeds weer vertellen. Mensen hoefden eigenlijk niets terug te zeggen, ik wilde het gewoon graag vertellen. Verder heb ik wel hulp gehad van een psycholoog. Het was voor mij fijn om mijn verhaal tegen iemand aan te houden waar ik verder niets mee had. Toen op vakantie en dat was fijn. Voor het eerst konden mijn lief en ik weer genieten van dingen, samen heel hard lachen. De tranen rolden over mijn wangen als ik moest lachen ergens om. Gewoon omdat ik dan dubbel blij was, dat dat weer ging. Ik kreeg een beetje vertrouwen in weer gelukkig worden. En we verzamelden ook moed voor de geplande IUI pogingen die eind januari zouden starten. Ik voelde me erg goed toen we thuis kwamen en nog geen 10 dagen later had ik toen een positieve zwangerschapstest in handen. Daarna is het tot de 20 weken ongeveer voor mij alleen maar moeilijker geweest dan daarvoor, maar het lukte me wel om te werken en meer te doen. Het slapen ging nauwelijks. Omgaan met mijn angsten was het moeilijkste. We hadden ongelofelijk veel geluk gehad dat er weer een kindje mocht groeien, maar we hoorden toen ook wat de afwijkingen waren aan ons eerste kindje en wat de risico's waren bij deze zwangerschap. De onderzoeken waaruit moest blijken of ook in het DNA van mijn man en mij deze afwijkingen verpakt zaten, duurden lang. Dat was alles bepalend voor de kansen in deze zwangerschap. Zwanger zijn met het constante gevoel: mag dit kindje wel blijven? Of moeten we straks de zwangerschap afbreken? vond ik een hel. Ik lees dat ook weer bij Tam.... Gelukkig bleek bij ons toen dat er in ons DNA niets afwijkends gevonden was, dat was zo'n overwinning! Ook in deze tijd hielpen gesprekkken met de psych, maar ook zeker het hier schrijven mij heel erg. Na goede uitslagen ging ik er langzaam in geloven en ik voel me nu goed. Ik voel me sterker dan daarvoor, ben veel stelliger in wat ik wel en niet wil en weet waarvoor ik het doe. Ik zie waar ik wel en niet gelukkig van wordt. Uiteindelijk was voor mij het recept om het te verwerken (voor zover dat kan, want er zit echt nog wel een stukje en dat steekt bijna ieder dag even de kop op) een combi van structuur, in mijn cocon nadenken en praten. Ook de tijd helpt. Het heelt zeker niet alle wonden, maar ik merk dat het helpt. Ik hoop dat jij je eigen 'recept' vindt, want je schrijft dat je jezelf weer wilt zijn. En dat was voor mij ook een hele belangrijke. Toen ik voelde dat ik dat steeds meer werd, ging het in een stroomversnelling.

Je schrijft over de vraag waarom? Oh, die kwam hier ook zo vaak voorbij. Ik bleef 'm maar stellen. Waarom is mijn man praktisch onvruchtbaar, wordt je dan wel zwanger zonder dat je dat weet en gaat dat kindje dood? Aan een chromosoomafwijking die haar ook echt geen redelijk leven had gegeven? Maar er zijn geen antwoorden. Helaas niet....

Je schrijft over lieve engeltjes. dat was ook niet mijn plek. Maar goed, ik ken ook veel vrouwen die daar wel veel steun aan hadden. Zoek wat voor jou fijn voelt!

Lieve Tam, ik lees jouw verhaal weer... moet er weer van huilen....

x

[devika]

@ Madelief,
Ooh meid nog even en je mag bevallen! Waw! Weer een van ons die bijna zo ver is.
Wat is de tijd toch snel gegaan he! Oh ja ik moet nog een datum doorgeven he.
Mmhh… ik las een keer dat je zei dat je het gevoel had dat je in augustus zou bevallen. En dat je voor de 37 weken gaat. Toen schoot mij meteen 30 augustus binnen…
Mag ik 2 dagen doorgeven? Zo ja, dan 30-08 en 16-09.
Voor mij zijn dat beide hele speciale dagen. 16-09 kwam Kaylash thuis.
En je bent helemaal voorbereid op de bevalling lees ik. Kan me zooo goed voorstellen.
Ik kijk er ook echt naar uit. bang voor de pijn etc, heb ik niet. zelfs niet als het een keizersnee moet worden. Ik hou me altijd voor dat het alleen maar fysiek pijn is.
Erger dan de pijn die ik voelde bij het verlies van Kaylash kan het niet zijn.
Je bent een beetje uitgerekend in de periode dat Noach is geboren/overleden… dat lijkt me ook dubbel..
Vreugde en verdriet zo dicht langs mekaar…ik hoop echt dat je op de geboorte dag van Noach met haar broertje/zusje op schoot zit.
Gisteren ben je weer naar de gyno geweest lees ik. Mmhh, inleiden zou dus wel kunnen als je al enige ontsluiting zou hebben.
Het is dus voor nu afwachten hoe het allemaal verloopt he. Weet je, misschien moet je toch de natuur zijn ding laten doen…en dan komt het vanzelf wel goed!
En wat een schattige kamertje! Wat lief! En mooi ook zo de fotolijst met Noach in het midden.


@ Cyn,
Je bent naar de tandarts geweest! fijn meid dat je dat ook weer achter de rug heb!
En ik las dat je je vakantie heb geregeld. Nog 3 weken werken en dan verlof???? Waw!!!
Heerlijk meid! Ik heb mijnes ook een beetje gepland. Heb veel dagen die op moeten. Dus ben nu tot aan mijn zwangerschaps verlof elke maandag vrij!!
Heerlijk! begin september heb ik een gesprek. Dan gaan we officieel mijn zwangerschaps verlof regelen.
Haha ik lees over de 3-D echo. mevrouw had er geen zin in? tja, tis een meisje he! die geven niet zomaar alles prijs.
Daar moet je even moeite voor doen. Gisteren hadden jullie deel 2 van de 3-D echo toch. hoe is dat gegaan? Hoop dat jullie mooie foto’s hebben van jullie mooie meisje!
jij zit net als Madelief ook dicht tegen de geboorte dag van Wesley* aan als je moet bevallen he…
wat ik me afvroeg, je zei dat je niet over de tijd van vorige keer heen wilt. Betekend dit dat je weeenopwekkers krijg? Of een keizersnee?
Was benieuwd hoe jullie dat geregeld hebben.


@ Tam,
Myrthe is weer heerlijk gegroeid lees ik! Hoe is het nu met je nek?
En je bent gisteren weer aan het werk begonnen. Jakkes!
Kan me zo goed voorstellen dat je ervan moest huilen en dat je haar miste! Het liefs heb je haar 24 uur per dag om je heen he!
En je heb gelijk…je kunt tenmiste einde van je werkdag nog met Myrthe knuffelen. Dat is iig een troost als je het vergelijk met het gemis van Britt*


@ Maria,
Je heb het heerlijk druk met de kleine lees ik. Geeft niks hoor! Als je maar lekker meeleest en af en toe een fototje dan zijn we heel blij.
Bevalt het nog op het werk? heb je je ritme al gevonden?

@ Kersje,
Het geeft echt helemaal niks hoor als je weinig tijd heb voor de forum. Af en toe lezen een een fototje van onze lieve Tobias en we zijn weer helemaal blij!
Ooh ik lees dat Tobias alweer 1 maand is!!!! yeeehh gaat ook weer hard!
Geniet jij maar lekker thuis van je mooie gezinnetje. En lekker uitrusten he! we zijn iig heel blij dat het goed met jullie gaat en dat je zo geniet!

@ Laura,
He je bent terug van vakantie! Leuk gehad? vast wel he! ben benieuwd naar de verhalen. Is dit de 1e keer geweest dat jullie met de kleine op vakantie zijn geweest?

@ Kim,
Jouw vakantie is alweer voorbij lees ik. Gisteren weer aan het werk? balen he!
Ooh je bent met Dana naar de bios geweest. wat leuk! heerlijk zo’n mama en dochter moment!

@ Sabrina,
Hoe gaat het met je meid? je bent ook best stil hierzo.



Hier gaat het z’n gangetje. Gisteren lekker een vrije dag gehad met mijn man. Heerlijk lang uitslapen samen. En smiddag zijn we lekker gaan babyshoppen. Ooh wat was dat fijn, heerlijk met zo’n tweeen slenteren door alle babyzaken. Zucht….
We hadden al een maxicosistoeltje ( geleend van zijn zus) maar mijn man wilde toch een nieuwe hebben omdat deze niet past op de famlyfix base.
Nieuwe stoeltje gekocht en zwangerschapsondergoed voor mij en nog wat spullen voor de kleine. En we zijn nog even naar ons droombabykamer wezen kijken.
Die hadden wij vorig jaar af moeten zeggen maar ik wil em dit jaar weer zoooo graag hebben. Maar we gaan in september pas bestellen. Even de 30 weken echo afwachten.
Gisteren voelde ik de kleine heel de dag niet. sávonds heb ik me zo’n zorgen gemaakt. ik durfde niet naar het hartje te luisteren.
Was zo verschrikkelijk, ik dacht echt dat het weer mis was…durfde het ook niet tegen mijn man te zeggen.
Uiteindelijk in slaap gevallen en midden in de nacht wakker geworden door hevige geschop!!! Ooh dat was zoooooooooo fijn!! heb heel de avond liggen genieten van de kleine schopjes.
Wat een uniek mooi gevoel is dit toch! Dat doet even alle ellende en verdriet vergeten.
Gisteren kwam ook de kraamcoach langs om e.e.a. door te spreken. Was weer even moeilijk. Heb haar het hele verhaal van Kaylash verteld. Ik wilde niet huilen maar helaas kan je zoiets ook niet vertellen zonder de nodige tranen….
Vandaag precies over 2 weekjes is zijn geboorte dag…ppfff…ik schiet steeds weer vol als ik eraan denk…

[Kersje]

Lieve Elies,

Wat een ontzettend zwaar weekend heb je gehad! Wat verdrietig dat je daar zo hebt gelegen op die afdeling met al die geluiden en de eenzaamheid en de pijn die je voelt. Ja, ik herken die gevoelens ook. Hoe ik met het verdriet om ga/ben gegaan? Veel schrijven hier en in een boekje waarin ik brieven aan mijn dochter schrijf, praten met de lieve mensen om mij heen (ik hoop dat je gezegend bent met lieve vrienden en familie), mijn lief vast houden, weer gaan werken (afleiding) en toch ook praten met een psych. En het verstrijken van de tijd heeft mij ook geholpen, hoewel sommige herinneringen zo helder blijven dat het wel gisteren leek. Sommige dagen gaat het goed, sommige dagen overheerst het verdriet, maar gaandeweg kwam er bij mij steeds meer ruimte voor het licht. En mijzelf weer zijn? Ik ben nu een andere versie van mijzelf. Meestal sterker, som angstiger. Maar ik weet wel heel goed wat belangrijk en waardevol is in het leven Maar zoveel liever had ik dat op een mildere wijze geleerd, natuurlijk.

Lieve meid, ik wou dat dit je allemaal bespaard was gebleven (net als alle meiden hier). Jij zult ook jouw weg vinden, met vallen en opstaan. En wij zullen je hier steunen waar we kunnen.

Dikke knuffel,
Kersje

[Madelief1980]

@ Devika, je data staan genoteerd! Ben zo benieuwd wie het goed heeft! Ja, het schiet hier al op, maar het kan me niet snel genoeg gaan nu! Wat je schrijft over pijn, zo herkenbaar! Het is maar fysieke pijn. Als je optelt wat we allemaal hebben doorstaan aan pijn in de afgelopen tijd moet het een peulenschil zijn. Daarnaast is de beloning enorm (hopenlijk gaat alles goed)

Je vrije dag met je man klinkt fijn! Lekker aan het shoppen geweest dus. Oh, en die spanning van dat je de kleine niet voelde gisteren.... Oh, wat erg en wat heerlijk dat je dan wakker geschopt wordt! En de dag van de geboorte van Kaylash komt steeds dichterbij. Moeilijk hoor, het gevoel dat er gewoon al weer een jaar voorbij is, vind ik ook gek. Heb je dat ook?

x

[Tam]

lieve dame;s.....als ik weer jullie verhalen lees dan is het zo herkenbaar. Rouwen doet ieder op een eigen manier ,maar de basis blijft het zelfde. Tijd is een grote factor, maar je moet door het verdriet heen. ALs je dat niet doet dan komt het later zoveel harder terug denk ik. Praten helpt idd veel en het liefst met mensen die je begrijpen min of meer (er zijn maar weinig mensen die willen praten), praten met een onpartijdig iemand (de psych heeft ons ook goed geholpen), van je af schrijven (ik schreef gedichten, schrijf op haar site, teken), ook het hele zw en bevallingsverhaal heb ik op papier staan (ook voor myrthe later).

Maar het verdriet blijft.....maar het is nu wel leefbaar. Soms steekt het op en is het net zo heftig als voorheen .... en soms kan ik zelfs een paar dagen zonder tranen. Maar zoals kersje zei: ik ben mezelf niet meer.........maar een andere versie. Het stukje hieronder zegt het zo goed: heb ik van iemand gekregen toen. De andere meiden kennen het wel en jij misschien ook wel.

Ik zou willen, dat Britt niet gestorven was.
Ik zou willen, dat ik Britt terug had.

Ik zou willen, dat je niet zo bang zou zijn om haar naam uit te spreken

Britt leefde en was belangrijk voor me.
Het is belangrijk voor me om te horen dat Britt voor jou ook belangrijk was.

Als ik huil of emotioneel word als je over haar spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij me hebt pijn gedaan.
De dood van Britt is de oorzaak van mijn tranen.Jij hebt over haar gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!

Ik zou willen dat je Britt niet opnieuw laat sterven, door haar foto's uit je huis te verwijderen.

Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn,dus zou ik willen dat je me niet uit de weg gaat, ik heb je nu meer dan ooit nodig.

Ik heb best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met jou is.
Maar ik wil ook graag dat jij weet hoe het met mij is.
Het zou kunnen dat ik bedroefd ben en misschien ga huilen, maar ik zou willen, dat je me over Britt laat praten.
Het is elke dag mijn favoriete onderwerp.

Ik weet dat je veel aan me denkt, ik weet dat de dood van Britt je verdriet doet.
Ik zou willen dat je me die dingen laat weten, door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan.

Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet na 6 maanden of een jaar over is.
Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor me, maar ik zouwillen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet nooit over zal gaan.
Ik zal verdriet hebben over de dood van Britt tot de dag dat ik zelf zal sterven.

Ik werk erg hard om te herstellen,
maar ik zou willen dat je begrijpt dat ik nooit helemaal zal herstellen.
Ik zal Britt altijd missen en ik zal altijd rouwen om haar,
want mijn Britt is dood.

Ik zou willen dat je niet van me verwacht 'er niet aan te denken' of om gelukkig te zijn'.
Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.

Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen,dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn.
Ik moet door het verdriet heen.

Ik zou willen dat je begrijpt dat mijn leven overhoop gehaald is.Ik weet dat het vervelend voor je is om bij me te zijn als ik me beroerd voel.
Wees alsjeblieft geduldig met me, net zoals ik geduld heb met jou.

Als ik zeg 'het gaat goed', dan zou ik willen dat je begrijpt, dat ik me niet goed voel en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven.

Ik zou willen dat je weet, dat alle reacties van verdriet die ik heb, erg normaal zijn.
Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet,je kunt het allemaal verwachten.
Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben, of prikkelbaar en humeurig.

Advies om 'van dag tot dag' te leven is een uitstekend advies.
Alleen op het ogenblik is een dag me zelfs te veel.
Ik zou willen dat je kon begrijpen, dat het al heel wat is, als ik 'van uur tot uur' probeer te leven.

Vergeef het me als ik onbeleefd ben, het is absoluut niet mijn bedoeling.
Soms wordt alles me te veel en moet ik even alleen zijn.
Als ik wegloop zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden,zodat ik even alleen kan zijn.

Ik zou willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert.
Toen Britt stierf, stierf een groot deel van mij met haar.
Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen Britt stierf,en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden.

Ik zou heel graag willen dat je me zou kunnen begrijpen.
Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn.

Maar ik hoop dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen.

[Tam]

devika, wat klinkt het heerlijk dat shoppen...........ik proef het geluk uit je woorden. Dat verdien je zo. Geniet ervan!

[Elies26]

@Devika: Ik heb ook nog gevraagd of ze geen andere kamer hadden, maar helaas dat was niet het geval. Ik heb wel aangegeven dat ik het heel erg moeilijk vond om steeds de gang door te moeten lopen en die pasgeboren baby’s te zien en horen. Ze begrepen het allemaal, maar konden verder ook niets voor me betekenen. En op dit moment wil ik inderdaad nog niet denken aan een nieuwe zwangerschap. Ik wil eerst dit (voor zover dat gaat) een plekje geven en mezelf weer terugvinden. Als ik weer een beetje mijn oude ik heb gevonden gaan we weer over de toekomst nadenken! Ik zie dat het bijna een jaar geleden is dat jullie Kaylash* hebben mogen ontmoeten en tegelijk afstaan. Hoe gaat het met je?

@Madelief: Vandaag gaat het nog niet zo goed. Het is net of de ziekenhuisopname de beerput met verdriet heeft opengetrokken. Ik ben veel aan het huilen en voel me gewoonweg ellendig. Gelukkig heb ik veel steun aan mijn moeder, zusje en vriend. Maar uiteindelijk zal ik het toch alleen moeten doen. Ook ik merk dat ik graag nog even in mijn coconnetje zit. Samen met de gedachte aan Jaxy en het fotoboek op tafel. Ik heb ook een afspeellijst met mooie muziek gemaakt op youtube en die speel ik regelmatig af. Met mijn werk heb ik goed en veel contact, ik ben er nu alleen nog niet klaar voor om weer te gaan werken. Dan is het allemaal zo definitief, dán gaat het leven echt weer verder. Nu ben ik nog graag thuis en hou ik mijn dochter heel dichtbij me.
Wat hebben jullie toch ook veel onzekerheid meegemaakt zeg! Maar ook jullie hebben je weg erin gevonden. Ik ben ervan overtuigd dat ons dat ook gaat lukken, alleen heeft het tijd nodig. En die waarom-vraag zal voorlopig nog wel door mijn hoofd blijven spoken. Waarom was ons meisje niet gewoon gezond? Waarom hebben ze dat stuk placenta niet gezien? Waarom krijgen wij deze bak ellende over ons heen gestort? Meestal ben ik verdrietig, maar soms ben ik ook gewoon heel erg boos. Boos op alles en iedereen, boos op de hele wereld! Maar ook dat zijn momentopnames. Voor ons zullen er vast weer mooie tijden komen! Hoe is het na de 20 weken gegaan bij jullie? Konden jullie na die echo wel gaan genieten of blijft er altijd een stukje onzekerheid?

@Kersje: Ik heb héél veel lieve familie en vrienden en ook mijn vriend steunt me op zijn eigen manier. Hij vind het heel erg moeilijk om mij zo verdrietig te zien en weet dan niet zo goed wat hij moet doen. Het enige wat ik van hem vraag (en dat doet hij ook) is mij vastpakken en zeggen dat hij van me houd. Dat doet me al zo goed! Ook gaan we waarschijnlijk met de uitgerekende datum een weekje samen op vakantie. Dat is namelijk 1 dag voor mijn verjaardag en die ga ik sowieso niet vieren. Geen zin in! Ik denk ook dat ik nooit meer de echte oude Elize zal vinden. Er is een stukje van mij gestorven dat niet meer terug zal komen. Maar ik weet zeker dat ik hier sterker van zal worden. Al zal het nog een hoop tijd kosten. Hoe gaat het met jullie Tobias?

[Madelief1980]

Elize, kruip inderdaad maar weg af en toe in die cocon. Met fijne muziek en het fotoboek van Jaxy dichtbij je. Je schrijft dat je je heel ellendig voelt, er is iets omhoog gekomen door het ziekenhuis verhaal van afgelopen weekend. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is echt goed dat dat gebeurt. Een dooddoener, want je wilt het liever niet, maar je moet er echt doorheen. Goed dat je wel contact hebt met je werk en ga inderdaad pas werken als je er aan toe bent. Klopt, voor mij voelde het ook zo, dat als je weer gaat werken, dat het dan echt echt echt weer gaat beginnen. Je vraagt hoe het na de 20 weken gaat, of de onzekerheid altijd blijft. Ja, helaas wel. Ik heb vertrouwen in de toekomst, in dit ukkie in mijn buik. Maar ik ben wel veel onzekerder. Je weet dat het van de ene op de andere dag gedaan kan zijn met het geluk. En dat maakt je onzeker. Maar het is te handelen. Overigens is dit stukje onzekerheid er bij mij niet alleen rondom de zwangerschap. Ik ben me na alles ontzettend bewust van het fragiele van geluk. Het geluk dat we gezond zijn, dat mijn man en ik samen zijn, dat mijn ouders, broer en zussen gezond zijn en leven. Ik merk dat ik me veel meer bewust ben van het feit dat het in een vingerknip anders kan zijn.... Dat maakt ook wel dat ik nog meer geniet op veel momenten. Maar je bent ook behoedzamer.

Ik lees dat jullie waarschijnlijk rond de uitgerekende datum samen op vakantie gaan. Heel goed idee! Zeker ook als je verjaardag daar ook in zit. Samen weg zijn is echt heel fijn, zeker rond dit soort beladen dagen. Wanneer is die datum?

x Madelief

[cyn87]

Kersje,
Wat goed om te lezen dat je zo kan genieten van je gezinnetje.
Is kersjesman alweer volop aan het werk?
Krijg je zelf een beetje hulp van vrienden of familie? Lijkt me toch druk die eerste weken.

Tam,
Hoe was je eerste werkdag? Is het tegen gevallen?
Oh je had het nogal zwaar zie ik.. logisch!
Oh meid, wat krijg ik weer traanogen als ik je stukje zo lees..

Kim,
jou vakantie is ook weer voorbij zie ik.
Met een mooie afsluiter.. de smurfen! Haha

Madelief,
Wat fijn dat je weer een vertrouwd gezicht hebt gezien.
En jullie uk lag er goed bij! Gelukkig.
Oeh! 35 weken… trek je het nog een beetje?


Devika,
Vorig jaar ging het mis bij 38,5 week zwangerschap.
Ik heb vanaf het begin aangegeven dat ik daar deze zwangerschap niet overheen wil.
We hebben het er nog niet uitgebreid over gehad hoor.
Mijn gyn heeft gezegd dat het er aan ligt hoe het loopt.
Of de groei en het gewicht goed lopen. En hoe ik me dan voel.
als ik vol stress en spanning zit is het namelijk ook niet goed.
Als ik over de 30 weken ben dan ga ik er eens voor zitten. En eens vragen wat de mogelijkheden zijn.

Meid, wat heerlijk om te lezen dat je samen met je man bent gaan shoppen.
Echt een geniet momentje!
Oh nog 2 weken… en dan is de geboortedag van jullie mannetje.. moeilijk!

[cyn87]

Elize,
Ik heb je verhaal gelezen..
Je had zo’n leuk weekend voor de boeg en dan veranderd alles zo snel! Verdorie.
Maar gelukkig is het stuk placenta nu weg. En kan je weer tot jezelf komen.
Erg slordig trouwens van die placenta, alsof je al niet genoeg hebt doorstaan.
Oh meid wat een rotnacht moet dat zijn geweest met huilende baby’s die je alsmaar hoort.
Je zou toch zeggen dat ze daar wel even wat beter over na mogen denken.
Hoe voel je je nu?
Wat heb je het mooi beschreven.. jullie krijgen in de toekomst een mooi en gezond kindje.
Dat weet ik zeker.
Je klinkt zo sterk!

Gelukkig is je man ’s avonds lekker thuis en heb je overdag genoeg aanspraak van familie.
Het is zoals je zelf als zegt, zo lief bedoeld, maar soms heb je er ook helemaal geen zin in!
Hoe ik het verlies kan verwerken? Ik weet het niet meer.
Ik heb hier heel wat middagen alleen thuis gezeten, alleen maar huilen.
Ik wilde niemand zien of spreken. Hoe ik die dagen door ben gekomen..?
Ik weet het niet. Ik werd geleefd.
Het enige waar ik aan dacht was Wesley. Ik wilde mijn mannetje terug!
Een week na de geboorte zijn wij samen 9 dagen op vakantie naar curacao geweest.
Even weg van thuis en even samen…
Toen we thuis kwamen is mijn vriend weer snel gaan werken. Hij wilde afleiding en kon zich goed op het werk storten.
Ik had gewoon zwangerschapsverlof en zat dus thuis.
Ik heb foto’s gekeken.. elke dag. Ik heb brieven aan hem geschreven en hield af en toe een dagboekje bij over hoe ik me voelde. Ik ging ook elke dag naar het grafje toe, en kon mezelf wel voor m’n kop slaan als ik en dag niet was geweest.
Er heeft een advertentie in de krant gestaan van wesley. Daarop heeft iemand gereageerd en ik kreeg een kaartje van dat meisje. Zij woonde niet ver van ons vandaan en hadden hetzelfde in juni dat jaar meegemaakt.
Ik ben met haar gaan mailen en kwam zo achter dingen die ik zoveel herkende.
Zij wist precies te beschrijven wat ik op dat moment ook voelde!
Daarna ben ik opzoek gegaan en kwam ik hier terecht. Iedereen hier wist wat ik voelde..
Ze wisten wat ik mee maakte en ze wisten wat mij nog te wachten stond. Ik heb hier heel veel steun van gehad.
Mensen vragen wel eens of ik professionele hulp heb gehad..
Nee, want ik heb hier een clubje gevonden met fantastische meiden die mij door de tijd heen sleepte. En nog doen! ik praat liever met iemand die weet wat er in mij omgaat.
Zelfs met mijn beste vriendin praat ik niet veel over mijn gevoel.. ze weet toch niet wat het is om dit mee te maken.
De vraag waarom, die stel ik nog elke dag! Alles was zo goed, elke controle…
En ineens was het over. Waarom overkomt ons dit?
Helaas zullen we geen antwoord krijgen op die vraag.
Zoals ik nu naar mezelf kijk, wordt ik nooit meer de oude..
Ik doe me vaak vrolijker voor dan dat ik ben.. er is een stukje van mezelf weg.
Ik geniet niet meer volop van de dingen om mij heen.. het enige waar ik van kan genieten is wat er op dit moment gebeurd..
Ik heb een geweldige vriend.. waar ik veel van hou en er zit wonder boven wonder weer een klein kindje in mijn buik.. waar ik nu elke dag van probeer te genieten.
Er komen vaak reacties van, je ziet er goed uit.. dan denk ik, je moest eens weten!!

Meid, ik hoop dat je deze dagen een beetje door weet te komen.
Ieder heeft zijn/ haar eigen manier van verwerken en ik hoop dat jij ook je eigen manier zult vinden. Geef je gevoel aan, bij de mensen om je heen.
Het is soms lullig als je iemand weg moet sturen omdat je alleen wilt zijn.
\maar weet wel dat die mensen van je houden en jou keuzes accepteren.

[cyn87]

zit alweer een uur achter de pc.
haha, even een stukje lezen en reageren.

nou, gisteren hebben we deel 2 van de pretecho gehad.
mevrouw heeft er echt geen zin in! ze ligt in stuit met haar handen en voeten voor het gezicht.
we hebben geen enkel mooi beeld gehad in 3d.
we hebben 2 foto's van vorige week waar we wel wat kunnen zien.. maar meer werd ons niet gegund.
het is nu maar een verassing tot het einde.

ik ga snel even wat eten.. want heb honger!

dames, tot snel! x

[Tam]

lieve cyn, haha.........kletskous! Ik krijg een warm gevoel als ik het stukje lees over de band die we hier hebben en je hebt helemaal gelijk. Wat kan internet toch een mooi iets zijn als het voor het goede gebruikt wordt. En ja..........mensen zeggen idd dat je er goed uit ziet of ze vragen hoe het gaat. Maar willen ze echt wel antwoord? ik denk het niet...........ik denk dat ze willen horen dat het goed gaat of dat het gewoon gaat......maar ze willen liever niet horen hoe het echt gaat.

En die kleine treezebees van jullie haha. ook ik had geen enkele mooie 3d foto van onze meid. De echo-maakster werd er gek van. ZE heeft alles geprobeerd. maar meid.......nu maak ik honderden foto's. De een nog mooier dan de ander. Dus ze wacht gewoon tot je haar in levende lijve ziet en laat haar mama dan heeeeeel veel foto's maken. TEminste, als ze er zin in heeft want ze heeft net als die van mij een eigen willetje: prachtig toch.

hier; net weer jip en janneke voorgelezen. En dan zit ze me aan te kijken met grote ogen. Ogen vol slaap en nu ligt ze weer heerlijk te dutten. Oh, wat kan ik genieten van die momenten. Net wat je zegt cyn; genieten van het hier en nu!

[Elies26]

@Madelief: Ik zou 25 oktober uitgerekend zijn en merk dat ik daar heel erg naartoe leef. Iedere week heb ik het 1 dag het moeilijkst, de dag dat ik een week verder zwanger zou zijn. Dat is op dinsdag.. Vandaag had ik 30 weker zwanger geweest en dat is nu niet meer zo. Dan leg ik mijn handen op mijn buik en het voelt zo leeg terwijl het vol leven had moeten zijn! Dat soort momenten zijn zwaar, maar wat jij al zegt. Je moet het voelen en erdoorheen, hoe zwaar dat ook is. En dat coconnetje zal voorlopig nog wel even blijven, het voelt zo lekker veilig!
Ik geloof best wel dat jij nog onzeker bent, maar wat fijn dat het wel te handelen is! Je schrijft ook dat je meer kan genieten van bepaalde dingen, dat ervaar ik nu ook. Met mijn neefje en nichtje bijvoorbeeld. Ik geniet nu nóg meer van ze dan ik al deed! Terwijl veel mensen denken dat ik nu moeite heb met kinderen. Dat is juist niet zo, tenzij het vreemde kinderen zijn dan weer wel. Maar de kids van mijn zusje en vriendinnen geven mij juist steun en kracht, gek he!

@Cyn: Ja het is erg slordig van het ziekenhuis. Mijn moeder heeft ook een klachtenbrief geschreven, ik heb daar de kracht niet meer voor! Ook ik ervaar dat ik mezelf naar de buitenwereld (bepaalde vrienden en kennissen) vaak vrolijker voordoe dan dat ik werkelijk ben. Ik heb gewoon geen zin om continue hetzelfde verhaal te vertellen. Er waren pas feestweken hier in het dorp en iedereen (lief bedoeld) condoleerde me met het verlies van Jaxy*. Ik heb dan ook vaak gezegd;’ Je mag me ook feliciteren hoor, ik ben tenslotte wel moeder geworden van het mooiste meisje ooit’. En dan klappen ze dicht! Dat is misschien wel erg confronterend van mij, maar mensen vergeten dat ik wel moeder ben geworden. Mijn eigen ouders hebben me wel eerst gefeliciteerd en dat voelde zo goed. Ik ben namelijk heel erg trots op de titel mama, ook al is er geen Jaxy* meer die dat ooit zal gaan zeggen!
Wat toevallig van dat meisje, ik heb zelf ook zo’n kaartje gehad maar ik twijfel nog een beetje of ik haar een email zal sturen. Heb jij veel gehad aan haar verhalen en het contact met haar?
Ik vind de meeste steun toch bij jullie, omdat jullie precies weten wat ik voel. Daardoor kan ik hier ook álles schrijven wat er in me omgaat. Zonder dat er meteen een oordeel of opmerking terugkomt..

Ik heb trouwens een nummer gevonden op internet (misschien kennen jullie het al) het heet Mijn meisje van Simone Kleinsma.. Die kwam hard binnen vandaag! Het is echt een heel mooi nummer, jullie moeten het maar eens opzoeken als je daar behoefte aan hebt.

[Elies26]

Ik ga naar mijn bedje.. We hebben boodschappen gedaan voor het weekendje weg!! Ben nu dus wel erg moe

Slaap lekker allemaal en tot morgen!!! (K)

[cyn87]

elize,
je vraagt of ik veel steun heb gehad aan de verhalen van dat meisje.
eigenlijk wel, daar is het mee begonnen.
ik merkte dat ik wat meer open stond voor andere verhalen en wilde er alles van weten.
ik werd nieuwsgieriger naar verhalen van anderen. zodoende ben ik toen verder gaan zoeken.

het geeft toch ergens wel een fijn gevoel he, dat mensen je ook durven te feliciteren.
je bent tenslotte mama geworden!
ik vond het in het begin moeilijk en onwennig..
maar vooral mijn ouders hebben mij vaak genoeg gezegt dat wij nu papa en mama waren.
en dat is ook zo. een trotse papa en mama.
ookal is 30 oktober de moeilijkste dag van mijn leven... het is en blijft ook de mooiste dag van mijn leven.
het is de dag waarop ik een kindje op de wereld heb gezet en waar ik voor het eerst mijn kindje echt heb leren kennen.
kriebels krijg ik er weer van als ik er aan denk.

slaap lekker x

[Tam]

lieve elies

ook ik heb een kaartje gehad van een meisje dat haar eerste dochter verloren heeft. Ik heb goed contact met haar. Heb zelfs de kleertjes van haar dochter (ze heeft nog 2 gezonde kinderen gekregen) voor myrthe gehad. Ze was er precies op het juiste moment en heb heel veel steun aan haar gehad.

Toen vorig jaar bij ons een advertentie in de krant stond van iemand die haar kindje verloren had heb ik haar een kaartje gestuurd. Ik wilde iets terug doen aan een ander.........iemand helpen omdat ik zo geholpen ben. Met dat meisje heb ik veel contact. we bleken heel veel overeenkomsten te hebben.

Ik heb beide personen naast mailen ook ontmoet.....ze wonen wel in de buurt...........

ga slapen, truste

[cyn87]

dames,
ik ben bezig met het bestellen van de enveloppen voor het geboortekaartje.
als jullie een kaartje willen moet je even een pb-tje sturen met adres.

x

[shadylady313]

jeetje elies... wat een verhaal van het ziekenhuis... je zult je echt heel ellendig moeten voelen... ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen en ik snap dat je nu eerst een beetje tot jezelf wilt komen voordat je weer toe bent aan zwanger raken. het heeft bij ons na sonny* bijna een jaar geduurd en achteraf ben ik daar heel erg blij om. op het moment zelf vond ik het vreselijk dat het zo lang duurde maar ik heb wel alles een plekje kunnen geven.

verder zal ik nog een kort verslagje doen van onze vakantie.
we hebben voornamelijk veel gerelaxed. even een beetje zwemmen om vervolgens lekker op je bedje in het zonnetje op te drogen. semmy vond het ook heerlijk en de waterpokken droogden al snel in met het zonnetje op zijn blote lijfje. hij heeft zich kostelijk vermaakt daar.
het eten was heerlijk! 1.6 kilo aangekomen! lekker belangrijk!! we hebben genoten. we zijn ook een dagje naar een pretpark geweest. semmy lekker bij opa en oma achter gelaten. was echt een hele leuke dag! en verder hebben we twee keer gewinkeld en uiteraard is semmy tot in den treure verwend!! jeetje zeg! we hebben een heel stoer trainingspakje van adidas voor hem gekocht! stond hem ook echt super gaaf! en nike schoentjes en fila schoentjes! was daar ook echt stukken goedkoper dan hier!

gister heb ik mijn eerste werkdag gehad in de thuiszorg. ik trof het gelijk! ik werd maandag al gebeld dat van het adres van s middags de vrouw afgelopen weekend plots was overleden. dus meneer was wel gewoon thuis en de kinderen zouden ook aanwezig zijn om dingen te regelen enzo maar ze wilden evengoed een hulp krijgen. heb ik weer!! maar het is prima gegaan. de vrouw die ik s ochtends had die was erg moeilijk! die ging helemaal op een stoel naast der bed zitten terwijl ik hem aan het verschonen was om te kijken of het allemaal wel goed ging enzo. daar werd ik dus heel nerveus van! die was echt lastig! en daar moet ik vrijdagochtend ook weer heen... pfff! maar goed, ik heb het naar mijn zin gehad en over een paar weken mag ik voor vast twee ochtenden in de week bij mijn eigen oma aan het werk dus dat is wel helemaal super!

verder heb ik niet echt bijgelezen meiden dus ik haak vanaf hier gewoon weer in als jullie het niet erg vinden...

hoe gaat het met onze madelief? die is de volgende toch?
cyn, ik ga jou zo nog ff een pbtje sturen want ik wil uiteraard een kaartje krijgen van je!! wat een eigenwijsje heb jij toch in je buik zitten zeg! leuk hoor!! ben heel benieuwd!!

ik ga zo lekker mijn bedje opzoeken. slaap lekker meiden!!

[Madelief1980]

Yep, ben de volgende... Maar ben ziek! Bah! Gisteren was ik jarig. Gezellige dag gehad, maar ook gek. Vorig jaar 30 geworden, groot feest gevierd en verteld dat we een kindje verwachtten.... Wat een feest, het leven lachtte ons toe... Hoe anders nu. Werd 31 en heb er een jaar me heel veel tranen op zitten. Ben weer zwanger op mijn verjaardag en we kijken nog steeds uit naar de komst van een kindje....

Ik ga later nog reageren hoor, maar ik ga nu terug mijn bed in. Echt zo'n beroerde nacht gehad! Hoofdpijn, keelpijn, verkouden, grieperig....

x

[shadylady313]

Oh nog gefeliciteerd meis!! Maar wat vervelend dat je ziek bent!! En ja hoe anders kan je leven zijn na een jaar hè?! Heftig hoor!! Ik ben toen twee dagen voor mijn verjaardag bevallen! Die tijd zal ook nooit meer hetzelfde zijn... Maar gelukkig slijt het wel! Aankomende 12 september is het voor ons alweer drie jaar geleden... Hij zou alweer bijna drie geworden zijn... Jeetje...

[Kersje]

Hoi meiden,

Even snel (Tobias ligt op mijn schoot te slapen):
Laura, welkom thuis, klinkt als een fijne vakantie. En mooi dat het nieuwe werk je bevalt (ondanks die vrouw die je op de vingers zat te kijken).

Madelief, het schiet op bij je zeg, nog even en je hebt je kindje in je armen...o, wat heerlijk! En nog gefeliciteerd inderdaad!

Cyn, natuurlijk wil ik graag een kaartje, ik zal ff een pb sturen. Bij jou gaat het ook opschieten, zeg. En madame liet zich niet zien bij de pretecho...Tobias wilde ook liever een verrassing blijven (hij hield zijn voetje voor zijn gezichtje, haha)

Tam, je bent weer aan het werk gegaan, jeetje! Wat vliegt de tijd zeg.

Devika, hoe is het met jou? Nog even en je kunt je droombabykamer gaan bestellen!

Maria, met jou alles goed? Ook zo druk he?

Elies, hoe gaat het vandaag met je?

En Sabrina, hoe is het met jou?

Sorry dat ik zo kort van stof ben. Ik hoop dat ik niemand en niets belangrijks ben vergeten (doe het uit mijn hoofd).

Hier gaat het goed. Ik ben natuurlijk nog steeds heel druk met mijn lieve jochie. En moe, want ik ben nog niet helemaal hersteld. Maar ik doe het lekker rustig aan. Op sommige dagen komen Tobias en ik amper uit de slaapkamer (liggen we zo veel mogelijk te dutten, haha). Ik voel me steeds meer ontspannen, echt fijn. Ik zal proberen of ik binnenkort weer even een foto van mijn kleine knappe vent kan plaatsen.

Liefs,
Kersje

[Elies26]

@Shadylady: Ik begrijp best dat het op het moment zelf vreselijk is als het zwanger worden niet lukt, maar wel fijn dat je nu kan zeggen dat het misschien maar beter is geweest omdat je nu alles (voor zover dat kan) een plekje hebt kunnen geven!
Wat heeeerlijk dat jullie vakantie genieten was en ook fijn dat Semmy geen last heeft gehad van zijn waterpokken! Enne die kleintjes mogen best wel eens tot op het bot verwend worden toch! J

@Madelief: Nog gefeliciteerd meid! Maar wel balen dat je ziek bent, maar ik hoor het overal! Het heerst verschrikkelijk L Lekker je rust pakken en hopelijk knap je snel weer wat op!

@Kersje: Top dat het zo goed gaat met jou en je mannetje! En je hebt gelijk dat je soms je slaapkamer niet uitkomt haha, nu kan het nog dus lekker van genieten.

Hier gaat het niet zo goed, ik kan alleen maar huilen. Ik heb dan ook vanmiddag een afspraak bij de huisarts voor een doorverwijzing naar een psychiater. Ik kan dit gewoon niet alleen, hoe moeilijk ik het ook vind om hulp te vragen! Ik voel me zo vreselijk klein door het feit dat ik een hand moet uitsteken en toegeven dat ik het niet alleen aankan, maar ik wil ook niet vastlopen in de toekomst.

Ook heeft mijn moeder contact gehad met het ziekenhuis om een klacht te melden. Ik heb er namelijk zelf de kracht niet voor! Ze heeft een half uur aan de telefoon gezeten met een meneer over het hele gebeuren. Hij zei dat hij het fijn vond dat mijn moeder de moeite nam om dit te melden en hij gaat het bespreken met het medische team. Ook gaat hij dit persoonlijk met mijn gyn bepraten. Hij wil ook graag een telefonisch gesprek met mij, maar daar ben ik nog niet aan toe. Ik mag zelf aangeven wanneer ik dit zou willen, dus dat geeft wel een prettig gevoel. Ik hoop dat ik snel bij de psych terecht kan, want ik trek het niet meer zo goed allemaal!

Nou meides, ik ga er zo vantussen! Heb nog een druk schema vanmiddag en morgen ga ik een heeeeerlijk weekend weg.. Maandag ben ik weer terug, maar ik kom vanavond en morgenochtend nog even spieken hier!

Kus en liefs XXX

[shadylady313]

Oh lieve Elies... Waar je eerst zo sterk klonk klink je nu zo breekbaar... Wat heb ik met je te doen meissie!! Maar ik ben super trots op je dat je hulp vraagt!! Die mensen zijn er niet voor niets en ik hoop dat je snel terecht kan en er baat bij heb!! Ik hoop ook dat je lekker relaxed je weekendje in kan gaan maar het zal allemaal wel heel moeilijk worden voor je! Ik denk aan je lieverd!!

Kersje wat klinkt dat heerlijk dat jullie lekker veel dutten! Lekker doen hoor want als ze ouder worden kan dat niet meer!!

Tam wanneer ben jij weer begonnen met werken? En hoe is het je bevallen?

[cyn87]

madelief,
allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag!
is raar he, vorig jaar ook zwanger tijdens je verjaardag, hier precies hetzelfde.
vorig jaar, en dit jaar een zwangere verjaardag gehad. pff..

je bent ziek zie ik, getver, lekker in bedje liggen vandaag en hopen dat je een beetje kan slapen.
beterschap!

kersje,
drukke mama... wat heerlijk om te lezen dat je soms een dagje verblijft in de slaapkamer met jullie ventje.
zie dat al helemaal voor me!
geniet maar lekker van jullie heerlijke ventje.. foto's zijn altijd welkom hier!

elize,
wat knap van je dat je een afspraak hebt gemaakt!
als je daar behoefte aan hebt moet je het zeker doen meid! zoals laura al zei, die mensen zijn er niet voor niets.
ik hoop dat je komend weekend een beetje kan genieten.
hoe is het met je man? hoe gaat hij er mee om? kunnen jullie er goed samen over praten?
denk aan je.

x

[Madelief1980]

He meiden,

Ik voel me gelukkig weer ietsje beter. Nog niet helemaal beter maar ik heb in ieder geval een beetje kunnen slapen vannacht.

@ Elies, Je schrijft over de dinsdag... de dag dat je steeds een week verder zou zijn. Je hand op je buik, die nu zo ontzettend leeg is. Hartverscheurend om te lezen en voor jou nog veel erger om te voelen. Ik leefde ook heel erg naar de uitgerekende datum toe. Heel gek, dat blijf je doen. je blijft weken tellen en denken aan dingen als: nu zou ik met verlof gaan enz. Op mijn uiterekende datum werd mijn neefje geboren. Oh, wat vond/vind ik dat moeilijk. Ieder jaar op die dag is er een verjaardag. Zo oud had ons kindje moeten zijn. Ik denk ook dat die dag voor jou nooit meer hetzelfde wordt, dat lees ik tenminste van de meiden hier ook. Het is een datum die zo in je geheugen gegrift staat.

Wat ontzettend goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psych! Echt complimenten, want dat is inderdaad een hele stap. Te erkennen dat het niet lukt in je eentje en dat je hulp kunt gebruiken. Ik hoop dat je snel terecht kunt.

je bent nu een weekend weg. Ik hoop dat jullie samen wat rust vinden, toch ook van kleine dingetjes kunnen genieten. Het doet me weer denken aan weekenden weg die wij gepland hebben direct na de bevalling. het was fijn om er uit te zijn, echt samen te zijn. Veel te huilen, maar ook te lachen. Het deed ons heel goed en ik hoop dat dat voor jullie ook zo is!

@ Cyn, je schrijft zo mooi over 30 oktober. Ja, we zijn allemaal ook mama geworden op de dag dat ons kindje werd geboren. het in je handen houden van zo'n wondertje maakt dat je mama wordt. Maar ik heb daar toch ook vaak moeite mee. Nu ook nu de uitgerekende datum er aan komt bij ons, zeggen mensen: aanstaand papa en mama. Dat voelt heel raar. Ik zeg dan wel vaak: dat zijn we al. Maar mensen snappen dat echt niet. Soms houdt ik dan ook maar mijn mond.... En dat voelt ook weer vervelend. Net of ik ons meisje dan tekort doe. Hoe is dat bij jou? Ik stuur je straks even mijn adres, leuk om een kaartje te krijgen!

@ laura, thanks voor de felicitaties! En je vakantie klinkt heerlijk zeg, echt qualitytime met Semmy! En je eerste werkdag is dus ook goed gegaan. Wel lastig hoor, zo'n oude dame die op je vingers zit te kijken! leuk trouwens dat je bij je oma aan de slag kunt!

En voor jou de bevalling dus 2 dagen voor je verjaardag. nee, die dagen zullen nooit meer hetzelfde zijn. jee, al weer 3 jaar geleden. Hoe voelt het nu voor jou? Slijt het verdriet toch? Of voelt het nog als de dag van gisteren.

@ Kersje, leuk om van je te horen! Klinkt heerlijk, dat je soms de slaapkamer nauwelijks uit komt! Dat doe je goed. rust maar goed uit en geniet er maar lekker van.

Vandaag nog 30 dagen te gaan. Het gevoel dat het zo maar zou kunnen beginnen is al heel fijn! Ik ben zo nieuwsgierig, van mij mag het komen! Ik denk dat ik een vreugde dansje doe als de weeen beginnen! De kleine is nog steeds lekker druk en daar wordt ik erg blij van. Het is gezellig zo! Gisteren had mijn man een stukje in het boekje voor ons ukkie geschreven. Over hoe hij naar hem of haar uitkijkt en hoe we samen verlangen naar dat warme lijfje in onze armen. Ik kon niet meer stoppen met huilen. Ik wil het zo graag! Ik wil zo graag weten dat de bevalling goed is gegaan! Dat de zwangerschap erop zit en dat mijn lijf het ook tot een goed einde kan brengen! Bijna 36 weken.... Nog een maand....

x

[Kersje]

Goedemorgen lieve meiden!

Elies, ik hoop dat het weekendje weg je goed zal doen, meis. Het klinkt alsof het verdriet los komt. Goed van je dat je hulp inschakelt, hoor. Het heeft mij echt geholpen om alles op een rijtje te kunnen zetten. Het is ook allemaal zo ingrijpend. Geen groter verlies dan je kind te verliezen. Je bent volgens mij een sterke meid. Je verdriet in alle hevigheid voelen is ook sterk. En soms mag je juist je kwetsbare kant de ruimte geven, dat lijkt me alleen maar goed (alsof je daar een keuze in hebt, het komt zoals het komt, maar je begrijpt vast wat ik bedoel). Hopelijk helpt het om even samen met je lief erop uit te zijn.

Madelief, gelukkig voel je je al wat beter. Ik heb ook gehoord dat er veel mensen ziek zijn. Hopelijk blijft het ons gezinnetje bespaard (lijkt me zo zielig als Tobias nu al ziek zou worden). Je schrijft ‘nog een maand’, maar het zou ook sneller kunnen, hoor…Maar ook nog iets langer duren, he? O, wat is het spannend en wat heerlijk dat het bijna zover is! Het is zo geweldig en het is je zo gegund!

Ik zit op mijn bed (de keukentafel heb ik als schrijfplaats ingeruild, hihi) en Tobias ligt heerlijk naast me. Lekker samen op het grote bed. Uma was er net ook, maar die heb ik even weg gestuurd, want ze zat er een potje van te maken. Af en toe wordt ze een beetje wild en gaat dan overal op springen. Dit keer gooide ze mijn mobiel van het nachtkastje. Kleine wildebras! Ze zit dus even in de ‘doghouse’, haha. Maar niet lang, hoor. Ik kan nooit lang boos op haar blijven. Voordat Tobias geboren werd mocht ze bijna nooit op onze slaapkamer komen, maar omdat ik zoveel uurtjes hier door breng (en heb gebracht), begon ik haar toch wel erg te missen. Dus hebben we deze poezenregel maar wat versoepeld. En het is wel heel gezellig als ze zich genoeglijk op het voeteneind nestelt. Toen ik net thuis was uit het ziekenhuis kon ik niet bukken om haar te aaien. Daar begreep ze helemaal niets van. Op een gegeven moment kreeg ze door dat ik haar wel kon aaien als ze op haar achterpootjes ging staan en ging ze dat steeds vaker doen, zo lief. Jullie hadden ons gisteravond moeten zien, hihi. Tobias lag net in zijn wiegje een beetje te protesteren en Kerseman, Uma en ik er omheen! Zo grappig hoe we allemaal bezig zijn met ons kleine kereltje. Uma blijft ook heel nieuwsgierig. Ze zit vaak naar Tobias te kijken en aan hem te snuffelen (mag alleen als wij er bij zijn uiteraard, want het blijft toch een dier en je weet maar nooit).
Tobias heeft net heerlijk zijn buikje rond gedronken en ligt nu na te genieten met zijn speentje in de mond. Hopelijk blijven de krampjes weg, want dat is zo zielig…O, wat hou i toch ontzettend veel van hem, ik kan er zo van vol schieten…(sorry voor mijn sentimenteel gebrabbel dames, vast de hormonen ;-)).

Dag lieve meiden, ik moet er weer even een eind aan breien. Ik realiseer me trouwens dat ik Kim gisteren vergeten ben in mijn berichtje (ik had al zo’n vermoeden dat het niet helemaal compleet was). Sorry Kim, mijn geheugen is niet helemaal 100 % zal ik maar zeggen. Alles goed met jou en je lieve gezinnetje?

Ik denk aan jullie allemaal (echt waar, ook al werkt mijn brein niet altijd mee).

Veel liefs,
Kersje

[Madelief1980]

Kersje, wat een heerlijk verhaal weer van jou! Uma hoort er echt helemaal bij zeg. Ik kan me er helemaal een beeld van vormen. En dat is geen sentimenteel gebrabbel, gewoon een hele blije moeder! Ik hoop dat ik over 1,5 maand ook dat soort berichten ga plaatsen, want het klinkt heel fijn. Geniet daar lekker van!

x

[shadylady313]

kersje, wat schrijf je toch weer heerlijk!! ik geniet echt elke keer van jouw berichten! die kleine uma is een dondersteen! het klinkt alsof het heel goed met jullie gaat! mooi zo!

madelief, ja het verdriet slijt! tenminste, bij mij wel! maar soms heb ik evengoed nog een down moment hoor. en dat overkomt je ook zo ineens. en daar geef ik ook gewoon nog steeds aan toe. dat werkt het beste. maar ik denk nog elke dag aan mijn kleine sonny*. echt serieus elke dag. en ik denk dat dat over 50 jaar nog steeds zo zal zijn. maar door semmy is het verdriet wel veel draaglijker geworden vind ik.

jeetje nog maar 30 dagen meissie. een vreugdedans als de weeen beginnen?? haha! ik zie je al gaan!! het wordt wel weer spannend hier op het forum hoor! erg leuk!!

[shadylady313]

kim, van harte gefeliciteerd trouwens!!!

[cyn87]

Madelief,
Heel herkenbaar wat je zegt hoor.
Mensen die jullie aanstaande papa en mama noemen.
Nee! Jullie zijn al papa en mama.
Soms verbeter ik mensen daarin, maar vaak denk ik ook, ach laat maar…
Dat voelt inderdaad vervelend. Alsof je ontkent dat je al een kindje hebt.. alsof je het daar liever niet over hebt… vind het moeilijk te omschrijven maar weet precies wat je er mee bedoeld.
Gelukkig voel je je wat beter. Jaja, nog een paar weken. Meid het schiet nu toch echt wel op.

Kersje,
Wat omschrijf je dat toch weer geweldig. Alsof ik het me zo voor me kan halen.
Fijn dat je zo kan genieten!
En die uma.. haha geweldig beestje lijkt me dat.

x

[Tam]

laura; wat klinkt je vakantie heerlijk en wat fijn dat Semmy geen last meer heeft gehad
van die waterpokken. En lekker eten; jammie jammie. Lees dat het werk je wel bevalt, maar
dat het er ook zeer aan ligt bij wie je zit denk ik. Hoe is het verder?
Je was toch niet zo lekker?

madelief; ook jij wat opgeknapt. Kost veel energie zo he die laaste weken. Ik vind het ook
zo spannend allemaal. Over een tijd ga je ook van die heerlijke dingen typen.
Tja, en dan jarig zijn en wederom zwanger. Ik had dat met kerst. Ik ben 3 kersten achter
elkaar zwanger geweest en pas nu deze kerst een kerst met kindje.

kersje; wat klinkt het toch heerlijk hoe je alles omschrijft. Lijkt weer al zo lang geleden
voor mij haha. Is Tobias een braaf ventje? Tja....en dat minder slapen is idd wel moeilijk.
Hoe gaat het eigenlijk met je wond? Hiero staat ie mooi,maar ik blijft het gevoel houden
dat mijn buik erboven wat verdoofd is . Volgens de gyn kan dat lang duren.

elies; hoe is het met je meid? Goed dat je achter prof. hulp gaat. Heb ik ook meer dan een
jaar gehad. Deed me goed.

cyn; hoe gaat het met jou? Precies 28 wk zie ik. Wat gaat de tijd snel? Al druk bezig met
kaartjes dus. Speciaal is dat he. Met een lach en een traan.

maria; hoe is het met jou? Druk met je werk? En de kleine? Wat doe jij eigenlijk met hapjes?
kim; nog niet klaar met feesten? haha

hiero; lekker weer dit weekend. Heerlijk hoor. Best pittige week gehad. Ik werk officieel
op ma en di. Maar ik heb ook uren staan voor deskundigheid. Nou moet ik zowiezo 8 woe-middagen
cursus ict doen, daarnaast heb ik ook nog vanalles: ouderavonden, info-avonden, besprekingen
kinderen, studiedagen. Het is niet normaal in mijn agenda. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen
om mijn kind meer te zien en dan krijg je dat allemaal! Ik ben er wat verdrietig van.
Ze zijn altijd gewend geweest dat Tam wel kwam. Zo hadden we gister vergadering waar ik bij
moest zijn...die liep uit en wilden ze dat ik die middag ook effe kwam. Nou, sorry. Ik had
geen oppas. Mijn man had al net geslapen om die ochtend op te passen.
Hun hebben allemaal al kinderen die het huis uit zijn of al op het middelbaar. (behalve 1, dat is
ook een vriendin)
Dat is toch helemaal anders? Ik heb in september naast mijn werk op ma en di al 2 woemiddagen staan
en een woensdag-avond.En als ik er wat van zeg dan kijken ze me maar raar aan. hun zijn allemaal
echte work-o-holics. Ik effe niet!
Hoop dat we er wat uitkomen, want zo zie ik het niet zitten.
sorry...............moest effen mijn frustie kwijt.

[shadylady313]

Tam dat is niet leuk!! Ze zullen denk ook nooit beseffen dat jij nu op en top mama bent en nu eindelijk wil genieten van je kleintje!! Hoop ook voor je dst jullie er een beetje uit kunnen komen want anders gaat het je alleen maar tegenstaan en das niet goed!!
Nee ik had gister alleen hoofdpijn en ben vroeg naar bed gegaan maar het gaat wel weer hoor. Vanmiddag op verjaardag bij een vriendin van me.
De een na de ander om me heen raakt zwanger en ik wil ook!!!!! Maar slik sowieso nog minstens twee maanden de pil om ff het lijf op orde te krijgen dus moet nog geduld hebben... En met een half jaar contract is het ook niet zo slim dacht ik... En met mijn opleiding ook ff niet... Maar sowieso vanaf januari willen we toch weer proberen hoor! Was het maar vast zover... Zucht...

[cyn87]

tam,
ja de kaartjes, inderdaad met een lach en een traan.
ik voel de kleine nu erg goed, ze is zo actief. dat haalt weer veel boven merk ik aan mezelf.
ik ben ergens ook bang dat als ze eenmaal veilig in onze armen ligt dat ik dan pas echt ga beseffen wat ik allemaal met wesley heb moeten missen.
als ik deze dame zo actief voel heb ik soms wel eens, als ze haar maar optijd halen.. hoe eerder hoe beter.
maarja, die frustraties zullen we maandag wel weer eens met de gyn bespreken.

wat vervelend dat je toch niet zo tevreden bent over hoe het gaat op t werk.
zeker als je altijd ja zegt, verwachten ze dat nu ook maar van je.
alsof ze heel de situatie en alles er omheen zijn vergeten.
sommige mensen gaan zo in het werk op dat je soms wel eens afvraagt of ze ook nog een prive leven hebben..
en ze verwachten vaak dat dat bij anderen ook zo gaat.
geef gewoon duidelijk aan wat je wil meid, en kies voor jezelf.
ik hoop dat je er toch uit kunt komen.

[noortje]

Vind het een beetje moeilijk hier te komen, maar voel me niet echt meer thuis op het iui topic. En jullie hebben helaas allemaal hetzelfde meegemaakt.
Ik ben met de 2e ICSI behandeling zwanger geraakt, zou 14 november uitgerekend zijn. Met 23 weken en 5 dagen voelde ik ons kindje opeens niet meer bewegen, de 2 dagen ervoor al een stuk minder. Was die week nog wel bij de verloskundige, maar alles leek in orde. Die dag is de verloskundige thuis geweest, hartje klopte goed, maar ik was erg ongerust. Dinsdag weer controle gehad, weer goed maar vanwege mijn ongerustheid toch woensdag naar zkh voor een echo. Daar bleek dat hij na de 20 weken echo nauwelijks gegroeid was. CTG was goed, navelstrengdoorbloeding ook. Ik moest meteen stoppen met werken en zoveel mogelijk liggen. De week erop nieuwe afspraak, die week was een hel, ik voelde hem nauwelijks bewegen en was zo bang. Toen het eindelijk woensdag was, kregen we te horen dat het hartje niet meer klopte, onze wereld stortte in. De maandag erna ben ik ingeleid en 's avonds bevallen van onze zoon Thomas, was toen precies 26 weken. We hebben hem gelukkig nog een paar dagen thuis gehad en een mooi afscheid gehad. Daarna weer met complicaties opgenomen en afgelopen dinsdag gecuretteerd. Nu weer thuis, met z'n tweeen...
Heb jullie verhalen een beetje gelezen, maar heb nog erg veel moeite om me op iets te concentreren.

[cyn87]

noortje,
weer een mama die een kindje moet missen.
gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje. pff, wat een verhaal.
weet dat je hier altijd welkom ben als je je verhaal kwijt wil, helaas weet iedereen hier wat je meemaakt.
is thomas jullie eerste kindje?
heel veel sterkte de komende tijd, denk aan je.

x

[Madelief1980]

He lieve meiden!

Ik schrijf morgen meer, maar nu: Lieve Noortje, we kennen elkaar al een tijdje. Ik ben blij met je geweest toen je zwanger bleek te zijn, toen alles goed ging, toen je 20 weken echo goed was, en ik heb stil met je mee gehuild toen het slechte nieuws kwam. Ik vind het verschrikkelijk dat we elkaar hier bij dit topic weer moeten treffen. Maar echt, ik hoop dat je hier ook de steun vindt die ik heb gehad en nog steeds heb. Het is fijn je in een gezelschap te begeven van meiden die aan een half woord genoeg hebben. Je verhaal bezorgt me weer kippenvel... En je schrijft dat je je nog moeilijk op iets kunt concentreren. Lees mee als je daar behoefte aan hebt, schrijf van je af als je daar behoefte aan hebt. Echt, al reageer je nergens op en schrijf je gewoon van je af, alles is goed. Dikke knuffel van mij....



Ben echt kapot, nauwelijks geslapen en toen bleek ik vandaag mijn babyshower te hebben! super leuk, maar ik ga nu echt slapen, kan niet meer! Buik is onrustig, ik denk gewoon van de vermoeidheid. Morgen meer!

x

[Tam]

lieve noortje, helaas welkom hier. Wat een verhaal ook weer, bah. Weer een prachtig engeltje teveel hierboven. Het had zo anders moeten zijn.
En natuurlijk zijn jullie trots op Thomas ............ jullie prachtige ventje. Mama zijn houdt niet op bij de dood, maar gaat verder in je hart.

maar daar mee moeten leven is een zwaar en moeilijk pad. Dat bewandelen wij allemaal met ups en downs, maar het verdriet blijft. Elke dag weer, je leert er alleen mee omgaan.
Sterkte meid.

[Madelief1980]

He meiden,

Na een nacht heerlijk slapen, ben ik weer een beetje de oude! Even lezen en reageren.

Cyn, ik lees dat jij dat dus helemaal herkent. Het voelt zo dubbel, eigenlijk kan je het bijna niet goed doen. Als je niet zegt dat je al mama bent, voel je je rot naar je kindje, als je het wel zegt, voel ik me toch ook altijd een beetje raar, want mensen hebben het echt net door...

Fijn dat julie kleine meid zo actief is. dat geeft bevestiging. Ik snap je gevoel overigens zo goed, dat je denkt: als ze haar maar op tijd halen! Ik heb dat soort gevoelens al. Dat ik denk: nu is het al sterk genoeg, nu leeft het nog, haal het er maar uit! En dan moet dat bij jou nog 100 keer meer zo voelen... Ik ben benieuwd wat de gyn zegt. het kan veel rust geven denk ik om er gewoon duidelijkheid over te hebben.

Tam, oh, meid, 3 kersten zwanger, 3 x kerst met hoop en nu de eerste kerst met een kindje in je armen.... Raar toch he. Wat zul jij dit jaar gelukkig zijn zeg! Ik hou normaal heel erg van kerst. Vorig jaar was ik zo verdrietig rond die dagen dat we op vakantie zijn gegaan en niets aan kerst hebben gedaan. Ik wilde het gewoon overslaan.... En dat is gelukt. In lapland. Waar we in die dagen ons nieuwe wonder hebben verwekt....

Maar wat moeilijk van je werk! Zijn al die extra dingen dan buiten je werktijd? Dat is lastig zeg, moeilijk te plannen ook, maar ook nog eens helemaal niet leuk. Je wilt zo veel mogelijk van je vrije tijd bij Myrthe zijn natuurlijk. En dat onbegrip... moeilijk hoor! Geef je grenzen goed aan hoor, want anders wordt je er zo ongelukkig van!

Laura, ik heb zitten slapen denk ik, maar heb echt gemist dat je weer aan de pil bent om alles wat op orde te krijgen. Tegenstrijdig gevoel waarschijnlijk! Maar je hebt ook gelijk, met een halfjaarcontract is het niet slim. Maar goed dat is rationeel, dat zegt niets over je gevoel! En we gaan hier zo weer een feestje vieren als jij zwanger bent!

Maria, meid, hoe is het met jou en de kleine? Je bent zo stil!

En Kim, hoe is het met jou? Heb je een leuke verjaardag gehad?

Elies, jij bent lekker een weekend weg. Ik hoop zo dat jullie samen toch wat genieten!

Sabrina, hoe is het me jou?

En Noortje, ik denk aan je. Wil je vertellen hoe het afscheid van Thomas is geweest? heb je veel foto's gemaakt?

Nou, gisteren dus totaal onverwacht mijn babyshower. Ik had het echt niet verwacht en dat maakte het extra leuk. gezellig met vriendinnen, zusje en schoonzusjes geluncht, gekletst en cadeautjes gekregen. Toch gek hoor, want nu wordt het zo echt! Vandaag 36 weken. Van mij mag het gebeuren! ik ga eigenlijk al iedere avond naar bed met het gevoel: zou het vannacht? Ik weet dat het beter nog een weekje kan blijven zitten, maar toch, ik wil het zo graag in mijn armen hebben!

Verder lekker aan het relaxen. Allerlei lekkere recepten opgezocht en we gaan zo boodschappen doen.

Fijne dag meiden!

x

[Madelief1980]

En nu vergeet ik Devika! Hoe is het met je?

x

[shadylady313]

ach lieve noortje... helaas welkom idd... wat verschrikkelijk dat ook jij door deze hel moet... ik had zo gehoopt dat ons clubje (ons fijne clubje) niet meer groter zou worden... maar je bent welkom.. wat ongelooflijk verdrietig!! wanneer is dit precies gebeurd en hoe voel je je nu? en idd, hoe is het afscheid geweest en hebben jullie veel foto's? das zo ontzettend fijn om te hebben!!

madelief, ja het is een heel tegenstrijdig gevoel want ik wil helemaal niet aan de pil... maar ik doe het zeker nog 2 maanden en dan zien we wel weer verder. eigenlijk vanaf januari zouden we weer gaan proberen maar dat duurt me veel te lang!! wil gewoon lekker een gezinnetje stichten! een groot gezin het liefst! lijkt me zo gezellig.
en heel schokkend nieuws, ik heb toch na veel overleggen met mijn mannetje besloten om voor nu niet door te gaan met de opleiding. ik weet wel dat ik er net pas mee begonnen ben maar ik wil toch niet eerder in de kraamzorg aan het werk dan dat de kids van de basisschool af zijn en dat zou dus met semmy pas over 11 jaar zijn maar met eventuele volgende kindjes duurt dat dus alleen maar langer. dus toen zei mijn mannetje dat hij het nu dan erg zonde van de tijd en het geld zou vinden en daar zit wat in natuurlijk. plus dat ik de thuiszorg nu ook gewoon erg leuk vind en ik natuurlijk bij mijn oma mag werken. dat vind ik helemaal te gek dus zolang ik contractverlenging krijg wil ik dat zeker doen. en als ze me ontslaan omdat ik zwanger zou zijn ofzo dan ga ik gewoon lekker fulltime mama zijn. zeker met meerdere kids vind ik dat wel leuk en er is nog altijd iets als peuterspeelzaal ipv kinderdagverblijf. ook stukken goedkoper! het wordt per 1 januari stukken duurder dus ik ben benieuwd of het nog wel zin heeft voor mij. maar dan zijn jullie iig ook op de hoogte. heb het gister tegen mijn vriendinnen verteld en moet het verder nog aan iedereen vertellen. ik vind het wel echt heel erg en heel jammer hoor maar misschien is het maar ff beter zo. ik weet ook nooit wat ik wil he?? pfff word soms gek van mezelf. semmy staat de hele tijd aan mijn kleren te trekken dus ga hem maar ff aandacht geven...

[Madelief1980]

Wow, Laura, wat een nieuws! Maar het klinkt logisch. Als je zeker weet dat je toch pas aan het werk wilt in de kraamzorg na de basisschooltijd, dan is het misschien beter tegen die tijd de opleiding te doen. Anders zakt alles ook zo weg. En het lijkt me lastig om jezelf te motiveren als je weet dat het toepassen van alles wat je leert nog zo lang moet wachten. Fijn dat je nu wel werk hebt waar je het zo naar je zin hebt. En persoonlijk vind ik er helemaal niets mis mee om een periode in je leven (mits het allemaal financieel lukt) alleen maar voor je kinderen te zorgen.

Hier echt een super beroerde nacht gehad. Heel veel krampen en harde buiken. Mijn darmen waren helemaal overstuur, dus daar kwam het waarschijnlijk van. Maar ik was om 4 uur nog wakker en om 6:15 weer wakker... Nu natuurlijk helemaal gesloopt. En ik begin eerlijk gezegd ook al echt ongeduldig te worden...

x

[Sabrina1984]

Hoi meiden, Ik ben schandalig lang niet geweest op het forum!!! Sorry hiervoor!!! Ik ben druk op dit moment met van alles, werk en bezigheden thuis, ik ben ook weer begonnen met paardrijden waardoor ik s'avonds vaak bij de paarden ben en niet achter mijn computer. Ik heb dus nog een hoop in te halen en bij te lezen hier. Morgen ben ik vrij dus ga ik jullie verhalen van de afgelopen weken teruglezen. Madelief is in elk geval nog niet bevallen, daar heb ik wel een aantal keren aan gedacht...
Op zich is het wel goed geweest voor me om even (onbewust) afstand te nemen. Ik merk dat de tijd hierdoor sneller gaat en ik niet de hele tijd maar denk aan opnieuw zwanger raken. Nog anderhalve maand volhouden! Tot snel meiden! Liefs Sabrina

[Sabrina1984]

O nee, ik lees van Noortje. Wat ontzettend verdrietig dat je hier bij ons aan kan sluiten meis! Dit verdient niemand en is zo oneerlijk dat weer iemand dit mee maakt. Eerst al een lange weg voor het zwanger worden en nu dit! Heel veel sterkte! Liefs Sabrina

[shadylady313]

madelief, ik kan me voorstellen dat je ongeduldig wordt!! had ik op een gegeven moment ook! maar nog ff volhouden meissie!! je heb al zo lang moeten wachten, die paar weekjes, of misschien zelfs nog maar paar daagjes kunnen er ook nog wel bij!

sabrina, ik snap heel goed, ondanks dat het onbewust geweest is, dat je het lekker vond om ff afstand te nemen. en idd nog anderhalve maand!! eigenlijk is dat ook zo om joh! en dan gaan jullie gewoon weer proberen zwanger te raken of moeten jullie daarbij medisch geholpen worden? sorry voor mijn vraag hoor, ik weet het ff niet meer precies... want als het gewoon op de natuurlijke weg zal zijn, beginnen we ongeveer gelijkertijd. dat zou wel leuk zijn. maar ik hoop voor jullie dat je snel zwanger mag raken. wij hebben semmy al dus jullie mogen eerst haha. werkte het maar zo he?

en ja, op zich klinkt het ook wel logisch om dit nu niet door te zetten met die opleiding maar ik had er zoveel zin in!! echt, ik was mega gemotiveerd. maar ja, ik ben nu iig aan het uitzoeken hoe ik alles op moet zeggen en welke kosten daar aan verbonden zitten. waarschijnlijk moet ik de eerste acht maanden gewoon betalen. pfff, daar gaan de centen... zo zonde!!

[cyn87]

wow laura, wat een beslissing.
maar wel erg te begrijpen. zolang je het naar je zin hebt in de thuiszorg gewoon lekker blijven doen.
ik heb wel gehoord dat kraamzorg moeilijk te combineren is met (jonge) kinderen.
wie weet over een aantal jaar kan je altijd nog overwegen om die stap te nemen,
je bent nooit te oud om te leren toch..

sabrina,
dat geeft niks hoor, dat je even niet bent geweest.
misschien zoals je zelf schrijft ook wel even goed, er even niet aan denken en de tijd vliegt om.
misschien ook wel moeilijk nu hier ook veel meiden weer zwanger zijn.. of niet?
kan je je toch een beetje focussen op je werk enzo? en je man?
en je gaat weer paardrijden zie ik. altijd al gedaan?
zo te zien probeer je weer een beetje te genieten. goed zo!

madelief,
ik zie dat je weer een vreselijke nacht achter de rug hebt.
bah, dan voel je je de rest van de dag ook zo brak...
hopelijk heb je niet te veel in de planning voor vandaag, dan kan je een beetje rustig aan doen.

hier een drukke dame vanbinnen die naar mijn idee energie voor 10 heeft.
vanacht erg slecht geslapen, ik kwam maar niet in slaap.
en als ik eenmaal goed lag dan werd er hier binnen een wakker...
heb het 5 uur zien worden, maarja, er stond weer een afspraak gepland bij de gyn, dus dat zal de reden zijn.
alles zag er goed uit, kindje is opgemeten en de gyn is tevreden.
ze ligt in stuit maar dat kan nog alle kanten op.
heb wel gevraagd of ik eerder terug mag komen, 4 weken duurt me te lang.
mag nu over 2,5 week terug.
alles komt zo dichtbij.. het wordt zo echt.
kraampakket is vorige week binnen gebracht en over een maandje is het al weer oktober.
ik zie er steeds meer tegenop.

vandaag zijn de scholen hier weer begonnen en ik moet weer volledig aan het werk.
ik heb nog genoeg vakantie uren dus heb veel uren laten vervangen.
vanmiddag werk ik voor het eerst na een jaar weer volledig. vind het zo'n gek idee.
ik heb geen terugval meer op collega's. ik kan nu niet zomaar zeggen dat ik even op kantoor wat administratie bij ga werken.
vind het toch wel eng.
ook omdat ik de kinderen 6 weken niet heb gezien, hoe gaan ze reageren op mijn buik?
zullen ze dat ook terughalen op de vorige zwangerschap.
pff.. kan me daar toch best druk over maken.

maarja, meiden ik ga me even voorbereiden, moet over een uurtje al weer weg.
tot snel!

x

[shadylady313]

cyn heel veel succes!! ik zal aan je denken. en ja grote kans dat ze over de zwangerschap gaan beginnen. dat zal voor jou nog wel ff lastig worden denk ik... laat je ons weten hoe het gegaan is? en ik begrijp heel goed dat je eerder terug wilt naar de gyn. doe je goed hoor meis

[noortje]

Bedankt voor jullie welkom. Het kost me alleen nog erg veel moeite om jullie verhalen een beetje te lezen, ben nog erg moe van alles, ook van al het bloedverlies, bijna 1,5 liter in 2 weken. Gelukkig gaat het niet achteruit, anders moest ik nog een bloedtransfusie krijgen.
We hebben gelukkig veel foto's van Thomas gemaakt, vooral de foto's van de 1e avond zijn me erg dierbaar, want daar zag hij er nog het mooiste uit, de volgende dag is hij weggeweest voor obductie en daarna is hij een stuk slechter teruggekomen. Hij had wel een hele stoere muts daar gekregen, het mutsje dat wij voor hem gekocht hadden was erg vuil geworden.
De dagen voor de bevalling hebben we de uitvaart geregeld en gelukkig kon het precies zo gaan als wij dat graag wilden. We
hadden een mooi mandje voor hem, net een bedje en hele kleine kleertjes. Hij is op maandagavond geboren, dinsdagmiddag moest hij voor obductie weg en toen hij weer terug kwam, einde van de middag mocht ik ook naar huis, was steeds flauwgevallen dus mocht niet eerder weg, zo konden we met z'n drieen naar huis. Hij heeft nog een paar dagen in zijn eigen kamertje gelegen, dat was al helemaal af... De naaste familie is nog naar hem komen kijken. Vrijdag was de begrafenis, hij heeft een mooi plekje bij andere kleine kindjes. We hebben hem zelf gebracht, zelf het mandje laten zakken. De begrafenisonderneemster heeft nog een hele mooie toespraak gehouden. Alleen de naaste familie was erbij, er waren kleine bloemstukjes en knuffeltjes. Mijn man heeft ook nog een gedichtje voorgelezen.
Nu is het alweer 2 weken geleden dat hij is geboren, het ging zo snel, het lijkt allemaal zo onwerkelijk. Ik weet niet goed hoe ik de dagen door moet komen. Donderdag weer een afspraak bij de gyn, maar wrs heeft ze nog geen uitslagen.
Voel me beetje schuldig dat ik zo graag weer snel zwanger wil worden. Er zijn nog 2 cryo's.

[shadylady313]

lieve noortje, dat je zo snel weer zwanger wil worden hoort er allemaal bij. die wens hadden/hebben wij hier ook allemaal! en bij de meesten van ons is dit ook gelukt!
maar ik kan me goed voorstellen dat je het nog erg moeilijk heb. het is ook nog zo kort geleden dat je jullie mooie kleine thomas weg heb moeten brengen! jeetje meissie, het is zo oneerlijk allemaal. je zult je nog wel een tijdje heel slecht voelen en wat ik ook tegen alle andere meiden gezegd heb: geef toe aan je tranen en verdriet. dat is allemaal nodig om het uiteindelijk een plekje te kunnen geven. maar daar ben jij nog lang niet! bij mij heeft het vele huilen erg geholpen moet ik zeggen.
mag je van je werk nog een tijdje thuis blijven? zo ja, lekker doen hoor. dan kan je weer een klein beetje tot jezelf komen... het is echt niet makkelijk...
als je foto's met ons wilt delen mag dat altijd. maar we begrijpen het ook als je dit voor jezelf wilt houden.
en als je opnieuw zwanger wilt raken, dan zou ik er zeker voor gaan, als jullie er zelf weer aan toe zijn. thomas zullen jullie nooit vergeten en een ander kindje zal ook nooit zijn plaats in kunnen nemen. thomas zou alleen maar grote broer worden en over een broertje of zusje kunnen waken. en dat zou hij met liefde doen, dat weet ik zeker!!
schrijf zeker met ons mee als je wilt en wij hier weten precies wat je doormaakt. heel erg veel sterkte! ook voor je mannetje. hoe is die er onder?

[Madelief1980]

He meiden,

@ Sabrina, ik ben eigenlijk wel blij je bericht zo te lezen. Dat je door alle afleiding even wat afstand hebt gehad is heel positief denk ik. En inderdaad, de tijd gaat dan sneller!

@ laura, wat ik nog zat de denken, als je toch moet betalen voor een deel van de studie, misschien vindt je het dan wel leuk om dat nog te doen? Als je er zo veel zin in had, is dat misschien nog leuk.

@ Cyn, jij ook al slecht geslapen. Fijn dat de kleine meid zo druk is! Maar af en toe moet ze haar mama even laten slapen hoor! En inderdaad, het komt allemaal voor jou ook weer dichterbij. Nog even en je bent over de 30 weken heen. Gaat snel zeg! Ook confronterend waarschijnlijk. Fijn dat je wel vaker naar de gyn kunt! En je werk, ik ben benieuwd hoe het beviel vandaag en hoe de kinderen reageerden.

@ Noortje, je lichamelijke herstel is super belangrijk. Want zolang je je nog zwak voelt, is het ook heel lastig je geestelijk soms ietsje beter te voelen. Dus zorg goed voor jezelf! Fijn dat jullie van de eerste uren met Thomas zo veel foto's hebben kunnen maken. Die zullen je voor altijd zo dierbaar zijn! En het afscheid... Hartverscheurend, maar ook heel mooi. En je opmerking over dat je zo graag snel weer zwanger wilt worden. Je zult van alle meiden hier horen dat iedereen dat had. Mensen om je heen zullen soms wat anders zeggen, maar die lege buik is zo confronterend. En dan wordt er geroepen: het is geen vervanging. Nee, dat weet jij ook wel, Thomas komt er niet mee terug. Maar het geeft ook weer positiviteit en een blik naar de toekomst. Hoewel het ook heel moeilijk is om weer zwanger te zijn. Als ik jou was zou ik het gewoon aan de gyn vragen hoe en wat. Het kan al veel rust geven te weten hoe het plan is. Dan heb je in ieder geval iets om naar uit te kijken. Ik vond het al heel fijn in november te weten dat toen eind januari de eerste IUI zou zijn. Tuurlijk is het dan nog wachten, maar je leeft ergens naar toe. En je schuldgevoel.... Ook herkenbaar. Maar Thomas heeft een plaats in jullie leven, voor altijd. Die plek wordt niet opgegeven of ondergesneeuwd door een ander kindje...

Hier echt zo slap als een vaatdoek! Weet niet hoe ik mijn ene been voor de andere moet zetten. Ik probeer te blijven eten, maar veel trek heb ik niet. En drinken, eigenlijk nog belangrijker. Maar mijn darmen doen het echt nog niet, dus al het vocht komt er via de verkeerde weg uit... Ik hoop dat dit snel over is!

x

[shadylady313]

oh madelief, beterschap voor jou!! zal er toch een naderende bevalling zijn??? daar kan je soms ook zo beroerd van worden he? nou, ik denk ook aan jou hoor!! doe maar goed rustig aan!

[cyn87]

Noortje,
Wat klinkt dat als een mooi afscheid.
Wat fijn dat jullie thomas mee naar huis hebben genomen en dat hij in zijn eigen kamertje heeft gelegen.
Je hebt veel foto’s gemaakt, oh die zijn zo dierbaar.
Ons kindje is bij 38,5 week zwangerschap overleden in mijn buik. 2 dagen later ben ik bevallen. Die foto’s van die dag daar zijn wij ook erg blij mee daar was hij op z’n mooist. Vooral omdat wij hem hebben zien veranderen die nacht.
En de uitvaart was precies zoals jullie dat wilde. Het klinkt zo mooi hoe jullie hem zelf naar zijn laatste rustplaatsje hebben gebracht.
Het is erg herkenbaar dat je niet weet hoe je de dagen door moet komen.
Je wordt eigenlijk geleefd..
Heb je veel steun aan je man en familie en vrienden? Kun je er goed over praten of heb je er juist geen behoefte aan?
Meid, je voelt je schuldig omdat je graag weer zwanger wil worden.
Dat hoeft echt niet, dat is echt niet raar. Wij hadden dat ook.
Een paar weken na het verlies hadden wij het alweer over een nieuwe zwangerschap.
Ergens voelde dat zo fout! Maar dat gevoel was zo groot.
En nee, het is geen vervanging van.. maar al die tijd kijk je zo uit naar dat moment dat je een kindje in je armen kan houden van jullie samen. En ineens valt die droom in duigen.
We hebben er even van geproefd hoe het is om papa en mama te zijn.. en nu willen we meer.



Madelief,
Dat klinkt niet best meid. Wel goed blijven eten en drinken.
Anders misschien morgen toch even een bezoekje aan de huisarts of niet?


Hier,
Een meevaller, er vielen nogal wat kids af dus het was een rustig dagje.
En ik kon nog een half uur eerder naar huis ook.
Ik werkte met een collega die zelf ook zwanger is. (4 weken eerder dan ik)
Dus de ogen waren gericht op haar buik. Dat vind ik niet zo erg.
Morgen vallen er helaas ook kids af, dus me collega hoeft niet te komen.
Ik sta dan alleen op 10 kids. Dat zal wel even anders zijn dan vandaag.
Maarja, dat zien we dan wel. En gaat het niet dan is er een reden voor een gesprekje met mijn leidinggevende.

[Tam]

heb mijn werkdagen dus niet veel tijd om te reageren:

laura; da's een beslissing....maar een begrijpelijke. En beter nu dan later. Ik vind het
soms ook zo moeilijk, maar de toekomst onthult zichzelf meid.

madelief; spannend! spannend! spannend!

sabrina; ja....afleiding doet de tijd idd snel gaan meid en voor je het weet is het later!

noortje; voel je niet schuldig. Ik wilde ook snel weer zwanger worden. Dat geluk hadden we,
maar helaas 2 x mk daarna. Krijg kippenvel van het afscheid. Zo puur. Mooi en verdrietig
tegelijk........wat is het leven toch oneerlijk.

cyn; pittig zo werken als je wat verder bent. Rust goed uit meid.

hiero; de eerste echte werkdag met de kids ,vermoeiend. Myrthe was braag bij mijn moeder
en daarna bij mijn man. O wat kletst ze de oren van je hoofd af....lachen.
De kinderen vroegen waarom ik de baby niet bij had. Die kon toch in de poppenhoek? haha
Morgen weer een dag en dan nog woe-middag.

[Tam]

madelief; lees nu pas hoe beroerd dat je je voelt. Bah. Hoop dat het vlug over is. Herken dat wel van mijn eerste zw. Ze zeggen wel eens dat je lichaam zich aan het klaar maken is en aan het cleanen heb ik wel eens gelezen. beterschap

[noortje]

Het is fijn hier, die herkenning, zit met tranen in m'n ogen jullie reacties te lezen. Het vooruitzicht om misschien weer zwanger te worden is eigenlijk het enige om naar uit te kijken, om voor door te gaan. Van de vorige icsi behandeling, waarvan ik dus zwanger werd van Thomas, zijn nog 2 cryo's over. Toen ik nog zwanger was, voelde dat al naar, dat er 2 kindjes in de vriezer lagen. Toen wilde ik ze ook zeker een kans geven, als Thomas geboren zou zijn. We hadden wel al besloten niet opnieuw het hele traject in te gaan, want dan heb je ook al een klein kindje waar je rekening mee moet houden, maar de cryo's wilde ik niet zomaar opgeven. Voor mijn gevoel was het toch een soort van drieling, de andere 2 zijn tegelijk met Thomas ontstaan en ze zijn heel dicht bij elkaar geweest, dat maakt het ook zo speciaal. En geen enkel kind kan Thomas vervangen, maar die lege buik is zo confronterend. Ik zie ook heel erg op tegen november, dat er dan geen baby komt, en met kerst... Vorig jaar hadden we al geen leuke kerst, toen was net de 1e icsi mislukt, maar dat is niks vergeleken hiermee. Ik hoop maar dat er geen redenen zijn of komen om het niet weer snel opnieuw te proberen. Dat er geen uitslagen komen waaruit blijkt dat de herhaling groot zal zijn.

Cyn, jee wat erg is dat dat je al zo ver was. Weet je waarom het mis is gegaan toen? Fijn dat je weer zwanger bent, ik zie dat je nu 2 dagen verder bent als dat ik zou zijn geweest. Ik heb op zich genoeg steun van man en familie, maar kan er moeilijk over praten. Hij is weer aan het werk en heeft daar toch weer veel afleiding door. Ik merk wel dat ik gewoon nog veel behoefte heb om aan hem te denken en aan alles wat er is gebeurd. Er is gewoon nog geen plek voor afleiding. Af en toe loop ik even naar buiten naar de dieren, maar dat is op dit moment alles.

Madelief, hoe gaat het nu? Het komt al zo dichtbij nu. Trouwens, nog bedankt voor je pb toen het net gebeurd was, dat heeft toen toch steun gegeven.

[cyn87]

noortje,
het idee dat de andere 2 cryo's tegelijk zijn ontstaan met jullie Thomas maakt het inderdaad een soort van drieling.
dat zal een volgende zwangerschap denk ik ook wel extra bijzonder maken.
je ziet erg op tegen de maand november en de kerst. dat is te begrijpen.
dat had ik vorig jaar ook, ik zag de kerst al helemaal voor me met z'n 3en. helaas is dat er nooit van gekomen.
ergens ben ik nu nog steeds bang dat we deze kerst niet kunnen vieren zoals we het willen.
eerst een gezond kindje in november, dan kijken we pas verder vooruit.
wanneer zou je de uitslag ongeveer krijgen?

De reden waarom het is misgegaan bij ons is niet bekend.
Ik heb in de 25e week een trombosebeen gehad (eigelijk een bloedprop bij mijn lies/bekken)
ik denk zelf dat dat de oorzaak is geweest. de artsen zeiden dat er niks uit de onderzoeken is gekomen.
ook hebben wij toestemming gegeven voor obductie, maar daar is ook niks uitgekomen.
oh je was eigenlijk 2 dagen na mij uitgerekend.. toch een moeilijk vooruitzicht.
ik kwam erachter dat een oude schoolvriendin ook tegelijk met mij zwanger was. ze was iets verder dan mij.
vervolgens is ons kindje overleden op 28 oktober, en haar kindje is toen geboren. zo bizar allemaal.

ik zie dat je man weer is gaan werken. mijn vriend is ook snel terug gaan werken, voor hem werkte die afleiding juist goed.
als ik zo je stukje lees, zie ik mezelf weer zitten.
midden in de nacht, foto's kijken, liedjes luisteren en heel veel huilen.
als je geen behoefte heb om te praten hoeft het niet, zolang je je gevoelens maar niet weg stopt.
geef er aan toe.
Ik vond het zelf ook vaak moeilijk om met mensen te praten die niet wisten wat ik meemaakte.
zij kennen het gevoel niet, hoe kunnen zij mij dan helpen? het is natuurlijk lief bedoeld.
Ik heb zelf veel steun gehad aan dit forum. en nog steeds.
deze meiden weten wat ik voel en meemaak, en ze wisten wat mij nog te wachten stond.
Ik hoop dat je de dagen een beetje door weet te komen.
en als je je ei kwijt wilt, mag dat altijd! sterkte!

x
is de begraafplaats dichtbij? kom je daar vaak?
Wesley is ook begraven, hier dichtbij. ik had in het begin heel vaak de behoefte om naar zijn grafje te gaan.
ik denk dat ik de eerste weken bijna elke dag even langs ging.

[cyn87]

oei, daar ging iets verkeerd..
maar het laatste stukje hoort eigenlijk ergens tussen de rest van het verhaal.
maargoed, dat begrijp je vast wel.

[Tam]

lieve noortje, wat is het allemaal herkenbaar meid. Ik had ook erg veel moeite met de buitenwereld. Ik durfde wel buiten te komen, maar het liefst ver weg waar ze me niet kende. Maar daar werd je ook zo geconfronteerd met baby;s. Eigenlijk overal wel: op tv, buren die kinderen krijgen etc.
Je kan helaas net weglopen van het verdriet en de weg er doorheen is ook zo zwaar. Als je er ooit al komt, maar het wordt wel leefbaarder. Mijn man zegt altijd: het komt nooit meer goed, maar het komt wel beter.

Bijzonder dat er nog 2 cryo's zijn die zo nauw verbonden zijn met jullie Thomas*. Ik hoop ook dat je wens mag uitkomen en je vlug weer zwanger mag worden van een gezond brusje. Al neemt dat het verdriet niet weg, daar ben ik met myrthe zeker wel achter gekomen.

Onze dochter is na een gewone zw met 38 wk geboren. Alles leek goed te gaan totdat een dag na haar geboorte het snel ging. Om een lang verhaal kort te maken. 5 dagen na haar geboorte is ze in mijn armen gestorven aan een stofwisselingsziekte. (als je het verhaal wil lezen...heb een site). Ze hebben toen ook levend weefsel afgenomen en vond dat ook zo raar. mijn meisje was dood maar ergens was een deel van haar levend, heel vreemd.

Na haar dood hebben we helaas 2x een miskraam gekregen, maar daarna lachte het geluk ons toe. Na een spannende zw kregen we met 15 wk te horen via de vlokkentest dat dit kindje de ziekte niet had (hadden 25%kans). Als je dan denkt dat je alles gehad hebt verlies je met 29 wk bijna je kindje aan bloedingen. Met sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Daar 10 dagen gelegen en daarna rust. 3 mei is onze dochter myrthe geboren en gelukkig gezond en wel.

Maar de dood van Britt* heeft mij veranderd. Soms ten goede, soms niet. Er is een deel van me meegstorven, maar gelukkig heb ik door te vechten en wat geluk weer wel een lichtpuntje in mijn leven. En dat is het vechten waard!

[Tam]

pfff, ben er effe stil van. De pastor die myrthe gedoopt heeft onlangs is overleden. Lag al een tijd in coma na een hersenbloeding. Man was 44. Heel lief, heb zo fijn met hem kunnen praten over Britt* ......... heb zijn mails ook nog liggen waarin ik hem bedankte voor de mooie dienst (een hippe man, geen saaie).

Heb er effe geen woorden voor. BAH!

[cyn87]

tam,
wat vervelend om te horen dat die pastor is overleden.
zeker als die man toch dichtbij jullie staat en eigelijk veel van jullie weet.
snap dat je daar even niet lekker van bent.
doe rustig aan he.

[noortje]

Tam, dat klopt wel wat jij zegt over de buitenwereld, naar buiten gaan is niet erg, maar ik ontloop ook liever iedereen. Maar nu is de buitenwereld nog erg klein, ben nog veel te moe na al dat bloedverlies. Kom eigenlijk alleen nog op de begraafplaats en af en toe gaan we even een rondje rijden, maar verder is alles me nog teveel. Jouw verhaal is ook heftig zeg, dat moet ook een grote schok zijn, als alles goed lijkt en het dan helemaal fout gaat. Ik wil jouw verhaal wel lezen. Wel fijn dat je nu een gezond kindje hebt mogen krijgen, maar het lijkt me erg confronterend. En wat naar van die pastor die overleden is.

Cyn, het is inderdaad moeilijk om met mensen te praten die dit niet hebben meegemaakt. Sommige denken het te kunnen begrijpen, maar dit is alleen te begrijpen als je het hebt meegemaakt. Toen ik op het andere topic het verhaal van Madelief had gehoord, kon ik ook niet echt begrijpen waar zij doorheen ging, helaas nu wel. Thomas is gelukkig heel dichtbij begraven. Ik woon in een heel klein dorpje, hier is wel een begraafplaats, maar die is heel oud en heel somber dus dat wilden we niet. Hij is wel in de gemeente waar ons dorp bijhoort begraven, dat is niet ver, het zou zelfs aan te lopen zijn. We gaan er eigenlijk elke dag heen, behalve vorige week een paar keer niet toen ik in het ziekenhuis lag. We hebben er maandagavond nog een klein lantaarntje neergezet, zodat we 's avonds een kaarsje kunnen branden. Bij het meisje wat naast hem ligt, brandt ook steeds 's avonds een kaarsje, dat heeft wel wat. Ga je nu nog vaak naar het grafje van Wesley, of wordt dat minder? Het lijkt me best moeilijk, als er niks uit de onderzoeken komt, als je niet weet waarom het is misgegaan.

Wij hebben morgenmiddag een afspraak bij de gyn, voornamelijk om even na te praten en te kijken hoe het gaat, of we hulp nodig hebben. Waarschijnlijk zijn er nog geen uitslagen. De vruchtwaterpunctie duurt wat langer omdat er bloed bij zat. Maar misschien is er al iets bekend. Vorige week toen ik opgenomen was, is ze nog even langs geweest, maar toen waren er nog geen uitslagen.

[Madelief1980]

He meiden!

Ben al even niet geweest zie ik. Gisteren controle gehad bij de gyn. Alles gaat goed, dus dat was weer fijn. Ik vind het heel fijn nu iedere week te gaan. Aftellen zeg. Ik voel me gelukkig ietsje beter, maar de nachten gaan slecht! Ben veel wakker zeg. En mijn darmen zijn ook nog steeds wat van slag. Ik blijf goed drinken, dus dat is het belangrijkste.

Cyn, fijn dat je eerste dag mee viel doordat er wat afvielen. Hoe was het gisteren? Druk hoor, met 10 kids!

Noortje, je schrijft over de cryo's. Dat is eigenlijk zo mooi... Ik hoop zo dat jullie snel verder kunnen in het traject. En over de uitslagen. Je hoopt dat er niets uit komt. Het is soms ook erg dubbel, want het is ook fijn een reden te hebben voor het verlies van Thomas. Maar je wilt dat niets een nieuwe zwangerschap in de weg staat. Ik hoop vooral dat de onderzoeken snel gaan. Dat jullie snel weten waar je aan toe bent. Bij ons duurde het lang. Tot ver in deze zwangerschap zaten we in onzekerheid. En dat is naar. Daarom hoop ik dat jullie snel duidelijkheid hebben.

En graag gedaan van die pb. ben blij te horen dat je er iets aan had. Ik twijfelde om 'm te sturen, maar ik herinnerde me dat ik blij was toen Maria mij zo'n bericht stuurde.

En je stuk over: er is nog geen ruimte voor afleiding. Zo herkenbaar! Neem echt de tijd voor jezelf en je verdriet. Die behoefte aan andere dingen komt vanzelf weer. Is het goed geregeld met je werk?

Over de buitenwereld. Soms begrijpen mensen dat niet, maar wij hebben echt lang nauwelijks mensen gezien. Alleen mensen die heeeeel dichtbij stonden. Sommige vrienden snapten dat niet. Maar er was gewoonweg geen ruimte voor. En net of je gezellig bent. Daarnaast wordt je er soms moe van steeds je verhaal te vertellen. Terwijl je het ook niet niet wilt doen. Daarom ontliep ik het ook heel veel. nam mijn telefoon weinig op. Doe echt wat goed voor jezelf voelt he! dat is nu het enige wat telt. En buitenstaanders die het proberen te begrijpen.... Tja, dat gaat inderdaad gewoon niet. Daar kunnen mensen niets aan doen, want hoe graag ze ook begrip op willen brengen, je weet niet hoe het voelt. Helaas moeten nog te veel vrouwen dit meemaken. Ik ben iedere keer weer helemaal ondersteboven als iemand zich hier aanmeld. Ik was ook zo uit het veld geslagen door jouw verhaal. Ik kom ook niet meer op het IUI groepje. Enerzijds doordat ik het niet meer bij kon houden, maar ook omdat ik na jouw verhaal weer dacht: het is allemaal zo klein vergeleken wat Noortje meemaakt.... En dat is natuurlijk op het grote geheel wel zo, maar de problemen, spanningen en gedachten van die meiden zijn er ook en zijn ook belangrijk. Maar hier schrijven voelt toch nog altijd het fijnst.... De herkenning is zo fijn!

Wat mooi zeg, het kaarsje op de begraafplaats. Fijn dat het dichtbij is! Dan kun je toch veel langsgaan. Ons meisje hoefde niet op een begraafplaats omdat ze voor de 24 weken geboren is. daarom ligt ze heel mooi in de tuin van mijn ouders. Ik kom er dus vaak langs, maar het voelt vooral heerlijk dat mijn ouders daar altijd in de buurt zijn.

En morgen de afspraak. Spannend hoor! Toch gek zeker om steeds terug te zijn in het ziekenhuis. heb je trouwens hulp in de vorm van een psych of maatschappelijk werker? Kunnen ze je dat bieden vanuit het ziekenhuis? Ik heb daar veel aan gehad, maar dat is voor iedereen persoonlijk. Het voelt soms goed je verhaal uit te storten bij iemand met wie je niks te maken hebt.

Tam, wat een heerlijke reactie van die kids op school toch! Dat Myrthe wel in de poppenhoek kon... Haha, zo lief! Ja, het zal wel even wennen zijn! maar fijn dat Myrthe zo goed wordt opgevangen! Oh, ik hoop zo dat je gelijk hebt, dat mijn lijf aan het cleanen is voor de bevalling! Ik kan niet wachten!

Oh, nee, het bericht over het overlijden van de pastoor. 44! Oh, wat is het leven toch hard.... Zulke lieve mensen die zo veel te vroeg afscheid moeten nemen....

Ik ga nu lekker naar de schoonheidsspecialiste. Even me time. Vannacht weer erg beroerd geslapen, veel gedroomd en enorme krampen. Of het nou mijn baarmoeder was of mijn darmen, weet het niet, maar het hield me wel wakker. Toen maar enveloppen geschreven... Nuttig dat nachtbraken!

x

[shadylady313]

jeetje madelief wat komt het dichtbij nu!!!! spannend hoor!! en ja, als je dan toch wakker bent in de nacht dan kan je het net zo goed nuttig besteden!!

tam wat naar om te horen van die pastor... en zo jong ook nog!! gatverdamme... laat het maar even bezinken. het is weer niet niks.

noortje, ik ben blij dat je je hier wel op je plekje voelt. helaas uiteraard want eigenlijk had dit topic niet mogen bestaan... hadden al onze engeltjes gewoon bij ons geweest... maar wat de andere meiden hier ook al zeggen, doe wat voor jou goed voelt hoor. en mensen die daar geen begrip voor hebben, die moet je dan maar ff links laten liggen. die zijn dan schijnbaar veel te veel met zichzelf bezig. het enige gevaar wat hier aan vast zit is dat er ook mensen zijn die gewoon niet weten wat ze met jouw situatie aan moeten... daar moet je wel een beetje voor waken hoor. en wat mooi om een lantaarntje bij thomas neer te zetten... wij hebben onze sonny gewoon in een mooi klein urntje bij ons op de slaapkamer staan met wat vlinder waxinelichtes er bij. heel erg mooi en zo hoef ik niet de deur uit om bij hem te zijn. ik weet niet of je ons verhaal ook heb terug gelezen maar in het kort komt het hier op neer: ik kreeg met 24 weken en 3 dagen heel erg pijn in mijn buik, ben opgenomen in het ziekenhuis en bleek dus al 3 cm ontsluiting te hebben. uiteindelijk met 24 weken en 6 dagen bevallen van onze sonny en hij heeft nog een uurtje geleefd, toen is hij in mijn armen overleden. ze zeiden dat als ik de 25 weken zou halen dat ze alles op alles zouden zetten om hem te redden, helaas zaten we hier nog 18 uurtjes voor... we weten geen oorzaak waarom in ineens weeen kreeg en wij hebben ook geen obductie laten doen. ik wilde niet dat ze in mijn prachtige mannetje gingen snijden. dan maar geen oorzaak. dit is aankomende 12 september alweer drie jaar geleden en inmiddels hebben we een prachtige zoon van 14 maanden. 14 maanden alweer!! jeetje! en bij ons neemt dat een heleboel verdriet weg maar zoals ik eerder al gezegd heb, ik denk nog steeds elke dag aan mijn sonny!
maar dit was het in het kort.
ik duim voor jullie dat jullie snel weer zwanger mogen raken en dat dan wel alles goed gaat. thomas heeft voor altijd een plekje in jullie hart! nu nog eentje in jullie armen!

[noortje]

Tam, ik heb jouw verhaal gelezen en ik heb de foto's gezien, wat een mooi meisje zeg. Maar het eerste waar ik aan dacht is wat is ze groot, Thomas was maar 30cm en woog 560 gram en dat was eigenlijk al heel snel heel normaal. Maar pas als je dan een andere baby ziet besef je hoe klein hij eigenlijk was.

Shadylady, wat is dat hard zeg, dat sonny net niet aan de 25 weken zat en dat ze dan niks doen. Je zou denken, wat maken die 18 uur uit... Toen ik merkte dat het met ons kindje niet goed ging, was ik nog net geen 24 weken. Met de echo die gemaakt werd toen ze de groeiachterstand zagen, was ik 24 weken en 2 dagen, dus deden ze nog niet meer dan afwachten. Bij de volgende controle was ik wel al 25 weken, maar toen was hij al dood. Die obductie had ik het ook wel moeilijk mee, maar ik wil zo graag weten wat er met hem is gebeurd. Wij hebben geen toestemming gegeven voor schedelobductie, dat ging ons te ver. Maar de kans is groot dat er niks uit zal komen. Wel mooi dat jullie Sonny zo dichtbij hebben.

Madelief, we hebben nog geen hulp van een psych oid, onze gyn had het vorige week in het ziekenhuis nog wel aangeboden, maar op dat moment voelde ik me te beroerd en kon het me allemaal niet meer schelen. Morgen gaan we het daar wel weer over hebben, waarschijnlijk heb ik het toch wel nodig. Ik weet niet of ik er zelf uitkom zo, maar dat zien we dan morgen wel weer. Het is idd raar om weer in het ziekenhuis terug te komen, zeker vorige week toen ik weer opgenomen werd. Toen lukte het infuus prikken niet, dus werd ik naar de vercouver kamer gebracht en daar was Thomas een week eerder geboren. Had het van te voren niet echt beseft, maar toen ik daar binnengereden werd, moest ik opeens heel erg huilen, en die verpleegkundigen wisten toen niet dat hij daar geboren was, dus die schrokken een beetje van mijn reactie. En na de curretage stond mijn bed precies tegenover het plekje waar ik bevallen was, dus dat was meteen weer huilen zodra ik bij kwam. Gelukkig maar dat ik morgen niet richting de ok hoef. Gelukkig hebben we een hele aardige gyn, daar komen we alweer meer dan 2 jaar bij en ze is echt heel meelevend, dat scheelt heel veel. Tijdens die 2 keer dat ik opgenomen was, kwam ze ook af en toe even langs om te kijken hoe het ging. Zij had ook de 20 weken echo gedaan en van haar hadden we ook het slechte nieuws te horen gekregen, dus dat blijft raar.

[devika]

Lieve Noortje,

Ik vind het zo verschrikkelijk om je hier te moeten verwelkomen. Ik wou echt dat je niet bij ons clubje hoorde
Weer iemand die haar kindje kwijt is…gecondoleerd met dit verschrikkelijk groot verlies. Ja, wij hier weten als geen ander wat er door je heen gaat en hoe je je voelt.
Oh mijn hemel, wat zul jij je ellendig voelen he… ik hoop dat je hier je verhaal kwijt kan. Deze topic heeft mij en de andere meiden hier heel goed gedaan. Veel praten, veel huilen en samen slaan we er ons doorheen.
Ik heb nog niet heel je verhaal gelezen. Dat ga ik zo doen. Ik wilde je even ontzettend veel sterkte wensen de komende tijd.

Heel veel liefs,
Devika

[devika]

Hallo lieve meiden,

Ik moet nog zoveel lezen en beantwoorden. Maar ik denk aan jullie hoor!
Ik zit een beetje in een rare week…. “de week” en ik weet me er soms even geen raad mee…
En het zusje van een vriendin is ook bijna uitgeteld. Ik hoop zo dat ze niet volgende week dinsdag bevalt…ik zou dat niet aankunnen…


@ Madelief,
Ooh meid! je mag bijna gaan bevallen! Vind dit zooo spannend! Je bent er natuurlijk helemaal klaar voor he! ^^

[shadylady313]

jeetje devika, voor jou dus ook alweer bijna een jaar geleden... ik weet nog wel dat je je helaas ook bij ons aansloot... veel sterkte voor deze dagen... hebben jullie nog plannen om er op een speciale manier bij stil te gaan staan? sterkte meissie..

ik heb vandaag officieel de studie opgezegd... wel echt heel erg gek hoor! maar ja, het is goed zo...

[Kersje]

Lieve Noortje, helaas welkom hier. Met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen, wat ontzettend verdrietig dat je je lieve jongetje moet missen. Voel je niet schuldig dat je graag snel weer zwanger wilt zijn. Dat gevoel kennen we hier heel goed. Het is geen vervanging van Thomas, maar een nog grotere wens om een gezond kindje te mogen ontvangen waar je je moedergevoelens aan kwijt kunt. Die gevoelens zijn aangewakkerd door jullie lieve Thomas, maar hij is niet fysiek bij je om je liefde aan te kunnen geven. En dat is zo zwaar. Je bent moeder, maar hebt je kindje niet in je armen. En die lege buik is zo confronterend!
Bij mij heeft het 8 maanden geduurd voor ik weer zwanger mocht zijn. Ik vond het toen een eeuwigheid, maar inmiddels heb ik onze prachtige zoon Tobias in mijn armen en lijkt de tijd omgevlogen. Maar dat is achteraf gesproken. Tobias wordt morgen 6 weken. Zijn lieve grote zus Puck is vorig jaar met 22 weken geboren. Bij ons werd bij de 20 weken echo een grote groeiachterstand ontdekt en is ons kindje 2 weken later in mijn buik overleden. Het was de verdretigste tijd van mij leven, maar nu lacht het geluk ons weer toe.
Het sijt me zo dat je dit mee moet maken. Zoals mijn lieve forumvriendinnen al zeiden, doe je verhaal, we steunen je waar we kunnen.
Knuffel van Kersje

[Kersje]

Sorry voor de spelfoutjes, ik typ met één hand en links ook nog.

[shadylady313]

haha kersje, je heb tobias zeker lekker bij je op schoot? lekker van genieten hoor! en jeetje 6 weken alweer!! wat gaat de tijd toch snel!! semmy is alweer 14 maanden!! pfff, waar blijft de tijd...

[Tam]

laura, idd best effe gek denk ik maar als je achter de beslissing staat is het altijd de juiste toch? Je gevoel volgen.......

devika, de dagen voor een jaardag zijn altijd zenuwslopend. Gek eigenlijk ,want elke dag voel je het gemis. Maar toch is het zo. Net als laura vroeg ik me ook af of en wat je ging doen.

hiero; lekker vrij vandaag. Hoe heerlijk voelt dat. Dus effe flink aan de kuis en was. Gisteren gaan babyzwemmen met myrthe voor het eerst. Mijn man wilde dit ook zo graat met britt*. Was wel een bijzonder moment. Heerlijk dat ze het vond. Het is een badje zonder chloor, maar ik vond het wel iets te druk. morgen gaan we weer en dan gaan we kijken welke dag het makkelijkst is. Denk toch op vrijdag 1x in de week gewoon.
Ga verder poetsen.

[shadylady313]

tam ik had idd de foto van het zwemmen op je hyves gezien. heel fijn dat jullie die dingen nu met myrthe wel mogen doen he?!
en ja ik sta echt wel achter mijn keuze en ik merk ook dat er een flinke last van me af is sinds ik dit besloten heb maar toch blijft het jammer. maar goed, het is nu wel lekker rustig zo. ik heb net ff wat strijkwerk weggewerkt en semmy ligt nog lekker te slapen. het eten staat al klaar om opgezet te worden dus ik ben weer goed bezig geweest. nu weer ff lekker forum tijd en me time! heb ik ook vaak zat hoor! vanavond weer lekker in bad als semmy op bed ligt. hoe luxe! mijn mannetje zijn training begint vanavond weer dus het rijk alleen!

[shadylady313]

check mijn nieuwe banner!!! joehoe!!

[Kersje]

Hoi lieve meiden, hier ben ik weer even snel met 1 hand (Tobias op schoot inderdaad).
Maar nu met rechts, gaat hoop ik beter!

Devika, moeilijk dat het nu bijna een jaar geleden is, meid. Ik ben ook benieuwd wat jullie gaan doen. Naar de zee? Ik denk aan je hoor. De aanloop naar deze dag is moeilijk. Soms moeilijker dan de dag zelf. Hoe gaat het verder met jou en je lieve kindje-in-de-buik?

Tam, wat verdrietig van de pastor! Ik kan me voorstellen dat je dan flink van slag bent. Wat is het leven toch kwetsbaar he? Je vroeg naar de keizersnee-wond. Bij mij ziet de snee zelf er prima uit, valt me echt mee. Het is net een streep gemaakt met een stift. Ik heb ook een gevoelloze plek iets hoger. En soms nog wel last binnenin de buik, maar ook hoger dan de snee. Heb jij nog pijn? Ik ben nog wel snel moe.
En het werk vraagt veel van je. Goed op jezelf passen he?

Laura, wat een leuke banner! Dat wordt weer spannend! Ik heb zelf nu soms alweer zin om zwanger te zijn. Buiten dat het erg spannend was, genoot ik er ook van. Maar wij zullen in ieder geval nog een klein jaar moeten wachten, zodat mijn lichaam weer goed hersteld is en een zwangerschap aan kan (en laten we de geest ook niet vergeten, het is emotioneel ook zwaar). Moeilijk besluit om toch niet met die opleiding te beginnen. Maar wel begrijpelijk inderdaad.

Madelief, wat vervelend dat je zo slecht slaapt! Nog een paar weekjes, meid en dan ga je nog slechter slapen, hihi. Ga je borstvoeding geven? Want dan raad ik je aan om ook te kolven, zodat je man ook een nachtvoeding kan geven. Dat scheelt bij mij enorm! Ik zal echt blij zijn als Tobias de nachten door gaat slapen.

Cyn, jij hebt het nu druk op je werk zeg! Is het eigenlijk niet al bijna tijd om wat af te gaan bouwen ipv meer hooi op je vork? Het is al zwaar zat, lijkt me zo! Zorg goed voor jezelf he?

Andere meiden, hoe gaat het met jullie?

Hier alles goed. Tobias had net een supervolle poepluier, maar de luier heeft alles netjes opgevangen, goed werk! (dat is dus niet altijd zo…
Ik werd vanmorgen door Tobias op iets anders getrakteerd: een stralende lach (zijn tweede, maar er zat alweer wat tijd tussen). Ik was natuurlijk meteen weer helemaal tot over mijn oren, dat begrijpen jullie…

Liefs,
Kersje

[devika]

Hoi lieve meiden,

Wij gaan volgende week dinsdag idd met z’n tweeën naar het strand waar we het as van Kaylash hebben uitgestrooid.
Ik wil 2 witte rozen meenemen. Verder weet ik het nog niet. moet echt huilen als ik eraan denk..
Vandaag, vorig jaar gingen we intens gelukkig met z’n tweeën en Kaylash in mijn buik op vakantie…
Nu een jaar later zit er ineens een heel ander kindje in mijn buik. Maar ooh wat maakt dit kleine ukje toch zoveel goed!
Als ik hem/haar niet had zou ik nu volgens mij echt instorten van verdriet….

Vandaag weer een echo gehad. Gaat gelukkig goed met ons kleintje.
Over 2 weken krijg ik een uitgebreide echo. de 30 weken echo. vind dat zo spannend. Dan wordt er weer gekeken naar de dingen van vorige keer ivm de navelstreng.
Vind het echt eng hoor. Hoop zo dat alles goed is en ons kindje geen achterstand oid heeft.

[devika]

@ Laura,
Ooh je bent nu definitief gestopt met de studie! Meid ik vind het zooo stoer van je! Maar wat een goede redenen heb je, daar heb ik alleen respect voor.
Te gekke banner! Als ik en Cyn zijn bevallen mag jij weer aan het klussen!!!! Yeeeaah! Ja, balletje moet blijven rollen he! hihihi.
En je wilt een groot gezin lees ik. Ja heerlijk he! ik zou et liefs ook huismoeder willen zijn van 5 kids! Lijkt me geweldig!

@ kersje,
Met 1 hand typen, haha. Lief hoor zo met Tobias op schoot! Ik zie het voor me, en het ziet er echt prachtig uit!
En ooh waw een stralende lach!!! Onbetaalbaar is dat he! ik schiet echt vol bij dat beeld!

@ Tam,
Ooh wat verdrietig van de pastoor! Jeetje, zo jong 44… zo zie je maar weer hoe onberekend het leven soms kan zijn he…


@ Sabrina,
Hoe is het met je? Ik lees dat je nog anderhalve maand moet wachten tot je weer zwanger mag worden. Wat een mooi vooruitzicht!
Intussen veel oefenen en je ovulatie in de gaten houden. Dan weet je straks ongeveer wanneer je beste dagen zijn. En ik duim en hoop heeeel hard voor je dat het in de 1e ronde raak zal zijn!

@ Cyn,
Jou vakantie is voorbij lees ik. En jouw kleine meid is lekker druk! Wat een heerlijk gevoel he! ik voel de kleine nu ook veel vaker. Zoo’n mooi gevoel!
Dit ken ik echt niet van de vorige keer en is dus helemaal nieuw voor mij. Fijn dat je over 2.5 wkn terug mag ipv 4.
4 is te lang idd! ik vraag ook altijd of ik eerder mag komen ipv de standaard 3 weken. Ja, wij hebben toch wat extra bevestiging nodig he.
Mijn kraampakket is ook binnen! ook weer een stap dichterbij.
En straks is het oktober…voor jou een hele moeilijke maand…meid..allemaal moeten we eraan geloven he..
Jij madelief en ik zijn vorig jaar achter mekaar bevallen… en dit jaar gaan we dat ook weer doen…samen met de rest van de meiden komen we wel door die moeilijke dagen heen!
Weet je al wat je wilt gaan doen die dag?

@ madelief,
Ook voor jouw komt de geboorte/overlijdensdag van Noach dichterbij he… hoe ben je eronder?
Weet je al wat je wilt gaan doen die dag? Wat ben ik blij dat je die dag haar brusje op schoot zal hebben!

@ Maria,
Hoe is het? En de kleine Matilda?
Die wordt ook al een hele mevrouw he!
Bevalt het werk nog steeds? Al een beetje gewent?

@ Noortje,
Ik lees over de mooie foto’s van Thomas. Onbetaalbaar zijn die he..
Wat mooi dat jullie mooie foto’s van hem hebben gemaakt. en wat mooi dat hij nog een paar dagen in zijn eigen kamer thuis heeft mogen liggen.
Ik krijg echt tranen in mijn ogen als ik lees over zijn mooie begrafenis…
En meid, voel je niet schuldig dat je meteen weer zwanger wil worden! Dat is iets wat wij hier allemaal hadden! Ja echt!
Ik lees dat jullie nog 2 cryo’s over hebben. wel een hele mooie gedachte dat die zijn ontstaan samen met Thomas.
Ik hoop zo voor jullie dat je straks van beide cryo’s zwanger mag worden!
Ik zie dat je ook uitgerekend was in november. Vind je het moeilijk dat cyn en ik ongeveer zo lang zwanger zijn als jij had moeten zijn?
Ik weet dat ik dat destijds heel confronterend vond bij andere meiden. Maar niet bij de meiden hier, want dat was weer anders. Zij hebben ook hetzelfde meegemaakt als ik..
Ik lees dat je veel steun krijgt van je naaste. Ja, dat is belangrijk. bij mij heeft heel veel huilen, echt elke dag huilen en veel over praten geholpen.
Maar vooral deze zwangerschap heeft mij heel goed gedaan. Ik hoop zo dat jij ook heel gauw weer zwanger mag worden!

[Madelief1980]

He meiden!

@ Noortje, ik ben erg benieuwd hoe de afspraak vandaag was. Je schrijft over de momenten waarop je vorige week terug was op de plekken die je zo veel verdriet deden. Zo herkenbaar. Langzaam werd dat minder, maar ik moest nog zo vaak slikken als ik het ziekenhuis in liep. Je schrijft dat je niet naar de OK hoeft vandaag. Heb je het niet bij de poli dan? En fijn dat jullie al zo lang contact hebben met de gyn. Die kent je dan wel, kent je verhaal, dat helpt vaak wel.

@ Devika, oh, meid, al bijna een jaar geleden nu... Je bent vast veel bezig met wat je nu precies een jaar geleden deed. Gelukkig en onwetend wat je binnen een paar dagen zou overkomen....

je vraagt naar de dag. Ja, alles komt dichterbij. 20 september hoorden we slecht nieuws, 23 september de bevalling. Het is gek. Ik ben er vrij rustig onder. Het is vooral dat ik steeds moet denken aan hoe onbezorgd het vorig jaar was. Feestjes, verjaardagen, vakantie, heerlijk was het allemaal met die kleine in mijn buik. Nu weer, nu zit er weer een kleine in mijn buik. En dat is waar ik vooral mee bezig ben, dat ik weer een kostbare lading in mijn buik heb... Dan overvalt me vooral angst. Angst dat die mooie lading er die dagen nog in zit en dat het dan weer mis gaat. Ik hoop echt dat wij ons ukkie de 20e al in onze armen kunnen houden. Dat het desnoods maar gewoon gehaald wordt. Ik ben bang dat ik anders behoorlijk in de stress ga schieten. En de 23e, dan hoop ik lekker samen met mijn mannetje en ons kindje thuis te zijn.....

Hoe was jouw afspraak bij de gyn? je moest toch vandaag?

@ laura, nu dus officieel geen studie meer. Goed dat je het hebt geregeld, ook al voelt het gek! Jij ook al zo goed aan het huishouden geweest! na al het gepoets van afgelopen weken lijkt de nesteldrang hier helemaal weg! Het is echt helemaal niet netjes in huis. Dit weekend moeten we echt wat doen. Dan gaat ook het bed op klossen, verschoon ik het gelijk en gaat de wieg al naar onze slaapkamer. Dan gaan we ook maar weer poetsen. En je banner, fijn! Weer echt wat om naar uit te kijken he!

@ Tam, lekker zo een vrije dag voor jou! Na 2 dagen werken geniet je vast nog extra van die kleine dame! klinkt fijn hoor, het zwemmen. Ja, het confronteerd dan ook, jullie hadden dit ook zo graag met Britt gedaan... Is je huis lekker schoon?

@ Kersje, inderdaad nog een paar weken, dan wordt het pas echt druk 's nachts! Ja, ik wil heel graag bv geven. Ik ken de tip. In eerste instantie wil ik het echt zelf doen. Ook omdat mijn man het zo razend druk heeft en zijn gezondheid niet altijd goed is. Voor hem is de slaap ook zo belangrijk. Maar als ik er doorheen zit, dan zal hij zeker over kunnen nemen van me. Wat heerlijk toch, dat lachende ventje in je armen! Genieten!

@ Maria, meid ik mis je hier! Is alles goed?

@ Elies, hoe was jullie weekend? Hoe voel je je?

@ Kim, mis jou ook! Druk zeker met die 2 mooie kindjes van je!

@ Sabrina, ik hoop dat je veel afleiding hebt!


Hier alles goed. Het komt nu echt dichtbij! Dit weekend gaat het bed op klossen en de wieg naar onze slaapkamer. Er moet alleen eigenlijk echt nog even goed gepoetst worden in huis. De nesteldrang is denk ik weer even een paar deuren op geschoven. Verder niets bijzonders. Ja, alleen dat ik iedere avond naar bed ga in de hoop dat het die nacht zal gaan beginnen....

x

[cyn87]

Noortje,
Een fijn gevoel he, dat Thomas* toch dichtbij is.
Ik vind dat toch wel, als ik even langs Wesley* wil dan ben ik er zo.
Ik ging in het begin elke dag langs zijn grafje, al was het maar voor 5 minuten.
Ik voelde me schuldig als ik niet ging. Later wisselde ik het af met mijn vriend.
Als hij een dag was geweest, dan ging ik de volgende dag.
Nu moet ik zeggen dat dat minder wordt. In het begin moest ik er niet aan denken om een dag door te komen zonder dat ik langs me ventje was geweest.
Nu ga ik zeker 1x per week. Even een kaarsje branden, plantje brengen en even vertellen dat ik nog steeds elke minuut van de dag aan hem denk.

Ik zie je stukje staan over de obductie, precies zoals wij het wilde.
Wij hebben ook toestemming gegeven omdat wij wilde weten waarom wesley zomaar was overleden. Maar ze mochten niet aan zijn hoofdje komen. Dat vonden wij ook te ver gaan.
Ook werd er bij ons als gezegd dat er grote kans was dat er niks gevonden zou worden,.
En dat was ook zo. Ergens was ik opgelucht, hij had geen afwijkingen en er zou geen extra risico zijn voor een volgende zwangerschap.
Maar aan de andere kant wil je juist wel dat ze wat vinden. Dan kan je het een naam geven.
Een dubbel gevoel. Maar we hebben ons er bij neer moeten leggen.

Je had vandaag een afspraak bij de gynaecoloog toch?
Is het een fijn persoon om mee te praten? Neemt hij/zij genoeg de tijd voor jullie?
En is er al iets binnen?

Madelief,
Je gaat richting 37 weken! Spannend joh.
Wel vervelend dat je slechte nachten hebt.
Een beetje genoten bij de schoonheidsspecialiste?

Devika,
Wat een week.. hopen dat het snel voorbij is, en dat je weer een beetje vooruit kan kijken.
Wat mooi dat jullie samen naar ’t strand gaan volgende week.
Misschien is het wat om zijn naam in het zand te schrijven (wat tam al zei)
Met de 2 rozen ernaast, en dan een mooie foto te maken die je laat afdrukken.
Jullie kleine doet het goed zie ik. Mooi zo!
En meid, dit kindje is gezond daaar gaan we gewoon van uit. Dit zal ons toch geen 2x overkomen.

Je zei dat jij madelief en ik vorig jaar achter elkaar onze kindjes zijn verloren.
en gek genoeg zijn we dit jaar weer achter elkaar aan de beurt.. wel bizar toch..
het wordt nu zo echt he.. vind je niet?
Kraampakket is binnen, en ik werd vandaag gebeld door de kraamzorg voor een gesprek.
Ja, de maand oktober. Bah!
Ik weet dat ik hoe dan ook die dagen op de begraafplaats zit.
Maar ik zit er een beetje mee dat dit kleintje in mijn buik er dan ook nog zit.
Het liefste wil ik bevallen zijn voor die rotdagen, maar als het niet anders kan dan zou ik er toch aan moeten geloven.
Eerlijk gezegd heb ik er nog niet veel over nagedacht.



Tam,
Hoe was het babyzwemmen? Heeft t dametje een beetje genoten haha

Laura,
Yes, een nieuwe banner.
Ik hoop dat dit een beetje werkt, en dat jullie over 3 maandjes snel een positieve test krijgen.

[cyn87]

Kersje,
Haha, een hele klus met Tobias en een laptop op schoot..
6 weekjes alweer.. gaat snel he.
Ik ben deze week weer volledig uit de ziektewet.
Voor 2,5 week want daarna heb ik vakantie. Zal wel weer een financiële reden zijn natuurlijk.
Maar ik heb veel uur op te maken voor het eind van het jaar, dus ik heb tussendoor wat diensten laten vervallen. Vanaf 12 september heb ik 3 weken vakantie en dan begint mijn verlof… pff… het komt zo dichtbij ineens.

Hoe is het met kim en Maria?
Drukke mama’s!



Hier een drukke week gehad.
Maar ik heb wel lekker mijn eigen ding kunnen doen. heerlijk.
Mijn vriend gaat weer studeren en wilde langs een aantal winkels voor een mini laptop.
Uiteindelijk zijn we in de meubelzaak beland. Hihi
Een prachtige bank gezien, maar het budget was iets te veel van het goede. Jammer.
En zolang het niet hoog nodig is, stellen we het nog een paar maandjes uit.
Vandaag werd ik na mijn werk opgehaald door mijn vriend, en die had het toch in zijn hoofd gehaald om weer terug te rijden en toch zijn minilaptop te halen… mannen….
Daarna samen wat gegeten, en nu is ’t mannetje weer aan het werk.
Morgen ben ik vrij, heerlijk lang weekend.

Het komt allemaal zo dichtbij.. de kraamzorg belde ook al vanmorgen.
Ze komen 21 sept. Langs. Ik ben benieuwd.
Ook heb ik vandaag de enveloppen besteld voor de geboortekaartjes.
Met een beetje geluk zijn ze morgen al binnen.
Heb er gewoon zin in om ze te kunnen schrijven.

Nou, ik heb weer alles bijgelezen hoor.
Nu ga ik lekker slapen.
Tot snel! x

[Madelief1980]

He meiden,

Cyn, dat gaat bij jou ook snel zeg! Dus vanaf 12 september ben je vrij en dan direct daaraan je verlof? Dat is echt nog maar een paar weken! En oktober komt dan ook zo snel dichterbij! Fijn dat je wel een fijne week hebt. En het is wat he, die mannen: boys with toys. Mijn mannetje wil heel graag een Ipad... En ik op zich ook wel, maar vind het toch nog wel heel duur. Maar het zou zo fijn zijn om straks de foto's van de kleine makkelijk bij ons te hebben. Daar zou ik 'm eigenlijk wel voor willen. Ik ga er hard over na denken of we daar die 500e voor over hebben.

Ja, schoonheidsspecialiste was heerlijk! Inderdaad, bijna 37 weken. Ik ga zo kratten halen om dit weekend het bed omhoog te zetten. En ik zal ook maar eens zo'n vervelend plastic zeiltje op mijn matras leggen....

Verder hier eindelijk weer een nachtje heerlijk geslapen. Fijn! Het helpt toch om pas echt naar bed te gaan als ik heel moe ben. Dan te lezen tot mijn ogen dichtvallen. Ik heb wel steeds meer ongi achtige krampen.Nog weinig serieus pijnlijk ofzo, maar wel heel vervelend. Ik hoop dat het goed voorwerk doet!

Meiden, fijne dag, ik ga aan de studie!

xxx

[Tam]

madelief; jee....het wordt spannender en spannender. Myrthe is met 37 wk en 2 dg geboren.
Britt* trouwens met 38 wk 2 dg....dus mijn dames komen graag iets eerder.
En lekker naar de schoonheidssp. Ik ben bijna jarig en zou ook wel weer een bon willen...is
een jaar gelden dus wel nodig haha. Ik snap dat je niet zou willen dat het rond
de dagen zijn van jullie kleine meisie. Bij mijn eerste mk was ik uitgerekend op de dag na britt*
en vond dat toen al best moeilijk.

cyn; snap heel goed dat je zin hebt om te gaan schrijven. Kan maar gebeurd zijn niet?
En niet meer zo lang werken en nu een lang weekend. Geniet ervan...al werkt het weer
niet mee.

kersje; wat heerlijk he die lachjes en er komen er nog veel meer. Myrthe lacht bijna de
hele dag door nu. Prachtig! Wat leren ze toch snel he, verbazingwekkend.

devika; wat klinkt het mooi wat je wil doen met zijn dagen. Die dag gaat er zeker een
extra kaarsje aan hier hoor.

hiero; wat heerlijk dat ik even niet moet werken. Geniet er extra van. Het zwemmen woe
met papa was super en we zijn nu net weer terug. Nu was het mijn beurt hihi.
Daarna een week niet en vanaf dan elke vrijdag. Oh, wat vindt ze het heerlijk.
Zelfs met haar hoofd onder water is ok. De leidster zei ook: zij vindt alles wel goed geloof ik.
Het is wel erg druk moet ik zeggen.....maar nu waren er ook nog 2 mannen bij en dat is voor mijn
man wel extra fijn moet ik zeggen.
Later vandaag nog effe (indoor) winkelen naar st nicklaas. Gisteren een dag gepoetst, en nu
lekker effe niks....jahoe!

[noortje]

Gisteren zijn we bij de gyn geweest. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er al uitslagen waren en al helemaal niet dat daar wat uit zou komen. We stonden aan het eind van haar spreekuur zodat ze meer tijd voor ons had. Het liep erg uit, maar tussendoor kwam ze opeens zeggen dat we eerst bloed moesten prikken. Er waren in mijn bloed antistoffen gevonden. Ik ben resus neg, mijn man hoogstwaarschijnlijk positief. Maar ze staan voor een raadsel hoe het komt dat ik antistoffen had. Dit schijnt heel zeldzaam te zijn, normaal gesproken zou het problemen op kunnen leveren voor een 2e kindje. In april waren er geen antistoffen gevonden en nu dus wel, terwijl er niks is gebeurd in de tussenliggende periode waardoor er bloedvermenging kon zijn. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik een keer boodschappen deed en toen botste er iemand tegen me aan en kreeg ik de punt van het mandje in m'n buik, maar ik was toen meer geschrokken dan dat het pijn deed. En redenen dat er bloedvermenging kan zijn, is bijvoorbeeld vallen, autoongeluk oid. Niemand snapt dit. Het bloed van gisteren wordt weer opgestuurd naar Amsterdam en wordt daar helemaal uitgeplozen, gaat ongeveer 2 weken duren. Ze gaan proberen de bloedgroep van Thomas te achterhalen uit het materiaal dat ze hebben. Als hij mijn bloedgroep had, is het weer een ander verhaal, maar dat kan bijna niet. Toen we weer bij de gyn waren, zei ze dat we waarschijnlijk wel te weten komen wat er is gebeurd met ons kindje.
Er was al een verslag over de placenta, daar was ook iets afwijkends gevonden. Dit moet ook nog verder onderzocht worden zodat het verhaal compleet wordt, maar er was wel te zien dat hij het toch benauwd heeft gehad. De placenta was wel groot genoeg, dus ook geen oorzaak voor de groeiachterstand. Die achterstand moet ook weer een reden hebben, heeft weer niks te maken met die antistoffen. Maar alles bij elkaar zal hem wel teveel zijn geworden. Ze had nog even gebeld met het Erasmus of ze al wat wisten van het vruchtwater, maar dat werd nog gekweekt en komt misschien volgende week een uitslag van. Iedere chromosoom gaan ze bekijken. De uitslag van de obductie is ook nog niet bekend. Ze zit overal bovenop en alles wordt door de beste specialisten bekeken, dat is wel weer een goed gevoel.
Het verhaal mbt de antistoffen kan wel gevolgen hebben voor een volgende zwangerschap. Deze problemen zijn niet te voorkomen, maar wel te behandelen. Als het lukt nog een keer zwanger te worden, kom ik gelijk onder strenge controle bij de gyn. Als een volgend kindje ook problemen krijgt, kunnen ze in Leiden een bloedtransfusie doen via de navelstreng. Er gaan dan ook heel regelmatig groeiecho's gedaan worden. Maar er is wel een kans dat dit nog een keer gebeurd, alleen nu weten ze wel waar er op gelet moet worden, dus kunnen ze hopelijk op tijd iets doen.
Over 4 weken hebben we weer een afspraak, als er eerder uitslagen binnenkomen waar echt iets uitkomt belt ze ons. Ze heeft nog even een echo gemaakt omdat ik weer wat meer aan het vloeien was na de curretage, maar dat was helemaal schoon gelukkig. Wat er tijdens de curretage weggehaald was, is nog onderzocht en was toch nog een groot stukje van de placenta. Verder gaat ze voor mij een afspraak maken bij een verpleegkundige van de afdeling verloskunde, zij heeft er psychologie bij gedaan en gaat mensen begeleiden die zoiets meegemaakt hebben. Zij weet hoe het is want als verpleegkundige begeleidt ze ook deze bevallingen. Ze is nu nog op vakantie, 15 september gaat ze hiermee beginnen en dan zorgt de gyn dat ik gelijk op haar spreekuur kom. De gyn denkt dat ik hier het meeste aan kan hebben.
Het blijft alleen wel een rotgevoel dat ik antistoffen aangemaakt heb tegen mijn eigen kind. Dit is niet de oorzaak van zijn dood maar heeft er wel mee te maken. Heb alweer 2 nachten weinig geslapen, alles maalt weer door mijn hoofd. Het blijft allemaal zo moeilijk te bevatten. En ik mis hem gewoon zo erg.

[Tam]

lieve noortje

wat heftig meid, en nog een boel onderzoeken te gaan. Maar het klinkt ook wel alsof ze weten waar te zoeken. Pff, wat moet er veel door je hoofd gaan. Laat het allemaal gewoon over je heen komen. Meer kan je niet doen..........

Ik herken dit helaas maar al te goed. Ook met britt* allerlei onderzoeken. Het idee dat ze niet kon leven buiten mijn buik zonder navelstreng, maar wel via mij vond ik ook erg moeilijk te behappen.
Naast het verdriet van je kind krijg je die hele medische mallemolen. Je wordt geleefd! Het voelt als verdoofd!
Ik hoop dat jullie vlug meer duidelijkheid hebben al heb je er Thomas * niet mee terug en dit is en blijft zo oneerlijk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
sterkte!

[devika]

Ooh Noortje, ik heb je post echt in een adem gelezen. Jeetje wat hebben jullie veel op je bord liggen!
Ppfff..anti stoffen tegen je eigen kind. Ik kan me zo goed voorstellen dat je daar van in de war bent.
Heb is ook zoveel complexe info in een keer he. Ik hoop zo van harte dat dit alles geen gevolgen heeft voor een volgende zwangerschap.
Wel heel goed om te horen dat de beste specialisten zich hiermee bezig houden en dat je bij een volgende zwangerschap onder strenge controle komt te staan.
Dat is wel een geruststelling. Maar pfff, het is zoveel info en gedoe in een keer he. En dat in deze periode dat je nog midden in het verdriet zit.
Je mist je kleintje heel erg zeg je…dat gevoel zal altijd blijven…
En je krijg straks psygologische hulp. Daar ben ik heel blij om! Er over praten zal je zeker goed doen.
Dikke knuffel van mij.

[Sabrina1984]

Lieve Noortje,
Wat heftig zeg! Maar nu weten jullie dus wat er is gebeurt. Dat er kans is op herhaling is wel echt slikken zeg! Maar gelukkig weet je nu ook dat het te behandelen is eventueel een volgende keer. Wist je al eerder dat je Rhesus-negatief bent? Ik heb even gegoogled wat het precies inhoudt want dat wist ik niet. Je hoort weleens over Rhesus kindjes, maar ik wist eigenlijk niet wat het precies inhield. Dit wisten jullie van tevoren dus helemaal niet dat hier een kans op was? Wat ontzettend fijn dat er goede specialisten zijn in het ziekenhuis waar jullie komen en dat ze overal zo goed achter aan gaan! Dat geeft wel een prettig gevoel lijkt me! Ik begrijp heel goed dat het nog steeds erg moeilijk te bevatten is meis, en ook het gemis ken ik maar al te goed. Heb je lieve mensen om je heen die je begrijpen en steunen (ouders/familie/vrienden)? Ik wens je heel veel sterkte en liefs! Sabrina

Andere meiden, ik kom later nog op jullie reageren hoor! XX

[devika]

@ madelief,

Ja ik heb echt momenten dat ik midden in vorig jaar deze tijd zit. Gisteren vroeg een kennis aan mijn man en mij hoe het nu met ons is deze periode.
Ja, moeilijk zijn mijn man. Hij heeft af en toe flashbacks…
Hij praat weinig over Kaylash maar als hij dat doet hoor ik gewoon de pijn in zijn stem. Dat gaat echt dwars door mijn ziel…
Ergens wil ik dat deze periode gauw voorbij gaat…maar aan de andere kant zou ik de tijd nu ook willen bevriezen…heel raar….
Maar tegelijkertijd lachen we ook samen en zijn we zo gelukkig met deze ukje en maken we plannen voor zijn/haar komst.
Echt heel gek hoe een mens kan lachen en huilen tegelijk..

Ja voor jullie komt het ook dichterbij…20 sep. Hoorde je het slechte nieuws. Die dag was ik voor het eerst naar het werk gegaan en jankend doorgebracht.
Ja wat verteld, dat je soms overvallen wordt door angst. Heb ik ook. Als ik dit kindje soms te lang niet voel bewegen ga ik twijfelen. Ik durf dan ook niet de angelsound te pakken.
Ga dan toch steeds afwachten tot er wat gebeurd. Maar daarna voel ik dan weer wel beweging. De gyno vertelde gisteren ook dat ik daar niet aan moet twijfelen. Kindje is nog klein en slaapt heel veel waardoor je niet heel de dag de bewegingen kan voelen.

He, ik hoop ook zo voor je dat jullie kleine geboren wordt voor de 20ste! En dat jullie de 23ste lekker thuis zijn met een brusje op schoot.

Ja mijn afspraak bij de gyno ging goed. hartje klopte gelukkig mooi en bloeddruk was ook goed. ik moet de 12e september 2x naar het ziekenhuis. 1x de grote groei echo en 1x de bespreking daarvan en nog een keer bloedprikken e.d. vind dat zo spannend. Ik hoop zo dat alles dan nog steeds goed is.


@ Cyn,
Ja dat vind ik idd ook mooi wat tam zei, zijn naam in het zand schrijven. Dat wil ik doen ja, en daar een foto van maken!
Nee, dit overkomt ons geen 2e keer! Dat denk ik ook! Dat mag niet nog een keer gebeuren, bij niemand!
Ja, vorig jaar zijn we achter elkaar ons kindje kwijt geraakt, nu krijgen we achter elkaar weer een kindje! Ik vind dat idd heel bijzonder!
Ja het wordt nu bijna echt. Toch kan ik het soms maar moeilijk geloven hoor. Een echt kindje! Een kindje dat leeft, en reageert en ademd en die blijft! Voor altijd!
Ooh dat wil ik zooo graag geloven!
Ik lees dat jij ook liever voor de geboorte/sterfdag van Wesley bevallen wilt zijn. heb je dat besproken met de gyn?
Weet je dat wilde ik eerst ook( voordat ik zwanger werd van deze). Maar goed, dit kindje is nu nog veels te klein dus mag die lekker blijven zitten.
Ik denk dat we die dag blij moeten zijn dat we iig een kindje in ons buik hebben die straks echt gezond en wel geboren gaat worden!

En je bent volop bezig met de geboortekaarten! Wat heerlijk! ik ben nu ook het kijken. Heb vandaag een proef besteld!
En heb een mooie gedichtje gevonden voor op het kaartje, namens Kaylash voor zijn brusje…zo ontroerend mooi…

@ Tam,
Dank je wel voor het extra kaarsje die dag!
Wat klinkt dat heerlijk babyzwemmen! Wat een geniet momenten! En je bent vandaag lekker vrij! Heerlijk!
En een kleine meid die de hele dag door lacht! Ooh wat wil je als moeder nog meer he!

[shadylady313]

jeetje noortje, dat klinkt wel heftig, antistoffen tegen je eigen kindje... maar zoals ik het hoor zijn we wel op het juiste pad met onderzoeken en dat lijkt me wel heel fijn. voor zover dat fijn kan zijn uiteraard. meissie, het wordt jullie niet makkelijk gemaakt he? maar ik zeg je heel eerlijk, niks weten is ook niet alles hoor... wij moesten maar gewoon zwanger raken om te zien of het een tweede keer mis zou gaan... daar kwam het op neer iig... is ook zo ongeveer gezegd op die manier dus dat is ook wel ff slikken..maar gelukkig had ik de positieve instelling te pakken en durfde ik het wel weer aan. al was dat wel met angst en beven!

ik weet niet meer wie het zei maar wij hebben een ipad en ik zou er geen 500 euro aan uitgeven!! wij hebben hem gratis dus vandaar maar ik vind het dat geld niet waard! maar je moet het zelf weten uiteraard...

[Madelief1980]

He lieve meiden!

@ Tam, meestal trakteer ik me niet zo vaak op de schoonheidsspecialiste. Maar nu had ik via www.vakantieveilingen.nl een schoonheidsbon gekocht. Uiteindelijk was mijn bod van 16 euro het hoogst. En daar kreeg ik dus een gezichtsbehandeling en epileren en wenkbrauwen en wimpers epileren gratis voor. En dan bij een derde behandeling (als ik die nog wil) korting. Maar dat is nog een bedrag wat goed te doen is! Misschien iets voor jou?

Zo, die dames van jou zijn lekker op tijd ja! Oh, wat zou ik dat graag willen! Devika heeft gegokt op 30-8, dat is inderdaad 37w2d.... Zou heel fijn zijn!

Klinkt heerlijk het zwemmen met Myrthe! Nu dus iedere week! Geniet maar lekker hoor, van de dagen dat je niet werkt! Dat waardeer je nu nog meer waarschijnlijk!

@ Noortje, meid, wat ontzettend heftig! Je had nog niet echt uitslagen verwacht en dan gelijk al zo veel info.... Antistoffen dus in ieder geval.... Wat verschrikkelijk naar! Want zeker nu het een raadsel is hoe dit is gekomen, had dit niet te voorkomen geweest. Nietsvermoedend heeft jou lijf gedaan wat het dacht dat het moest doen: afweer maken tegen iets onbekends... Ik kan me voorstellen dat je het hier heel moeilijk mee hebt. Maar ik hoop dat je je niet schuldig gaat voelen, want dit ligt niet in jouw macht... Verder is het inderdaad goed te behandelen en hoeft het voor een volgende zwangerschap geen probleem te zijn. Ik ben heel benieuwd wat er verder uit gaat komen. Die chromosoomonderzoeken bij het erasmus kunnen lang duren.... Uiteindelijk hoorden wij pas in januari de definitieve uitslagen, dus bijna 4 maanden na de bevalling. Heel fijn dat je een afspraak hebt met die verpleegkundige. Goed dat zij ook op verloskunde zit. Het is toch heel specifiek verdriet, het verlies van je kindje en dan is het fijn als er iemand ervaring mee heeft. Sterkte meid...het is allemaal zo ontzettend veel, vaak te veel waarschijnlijk.....

@ Devika, ik lees over je pijn als je ziet dat je man pijn heeft van het verdriet. Zo herkenbaar. Soms had ik het gevoel dat ik het liefst al het verdriet van hem over wilde nemen. De persoon die ik het allerliefst heb in het leven pijn zien hebben, is verschrikkelijk! Raar he, dat je toch ook gelukkig kunt zijn en lachen, terwijl er ook zo veel verdriet nog is. Heel dubbel vind ik dat. Zeker in deze tijd ben ik meer onzeker en verdrietig. Maar ik ben ook hoopvol en vol verlangen naar ons kleintje. Het leeft naast elkaar. Soms is dat zo vermoeiend...

Voor jou was 20 september dus ook een heel moeilijke dag. Ik ban het soms een beetje uit mijn gedachten, maar als ik er heel even aan denk overvalt me weer zo veel verdriet! Ik dacht: laat mij maar gaan, met dit kindje. Ik wil niet meer... Zo enorm veel pijn. En als ik aan die dag ga denken, voel ik dat vaak weer. En dat maakt me bang. Ik wil dat gevoel niet hebben met dit kindje in mijn buik. Ik wil die dag al bevallen zijn...

Voor jou 12 september weer een spannende dag. Het blijft denk ik tot het einde. Dat steeds dit soort cruciale momenten angst oproepen. Je hebt dan toch een gevoel: het is erop of eronder. Ik hoop zo dat het weer allemaal goed is die dag! En heel fijn dat nu in ieder geval alles helemaal goed was met de kleine!

@ laura, ik was dat van de Ipad! Goed dat je het zegt, waarom zou je er geen 500e aan uitgeven? Ben je niet tevreden?

Hier beetje frustrerende dag. Ik moet hard leren, maar ik neem echt niks op! Nog 2 weken tot mijn tentamen. Ik wil het gewoon allemaal in mijn koppie hebben. Maar op de een of andere manier ben ik een zeef.... Echt irritant. En dan ook al de hele dag onwijs harde buiken en ongi-krampen. Soms best pijnlijk, niet extreem ofzo, maar wel irritant. Zelfs een uurtje liggen deed niets. het bleef in bed ook maar rommelen. Morgen moet ik de hele dag naar school. Daar zie ik best tegenop! Van 10 tot 17 uur luisteren.... Ik ben bang dat ik het niet helemaal meer trek. Maar ik moet mijn aanwezigheidsplicht halen in de komende maanden en dan ben ik liever straks een keer een dag bij ons ukkie en zet ik me er nu maar toe....

Ga even een bakkie thee maken!

x

[shadylady313]

madelief, het is een leuk speeltje hoor begrijp me niet verkeerd, maar ik vind 500 euro gewoon heel erg veel geld en voor zo'n bedrag zou ik eerder een laptop ofzo kopen. iets waar je meer mogelijkheden mee heb snap je? komt ook bij dat ik zelf al een iphone heb dus ik kijk er sowieso niet naar om hoor. mijn mannetje vindt het wel een leuk ding maar vindt het ook geen 500 euro waard. hij zegt zelfs dat je beter een samsung galaxy tab kan kopen. die zijn goedkoper en schijnen veel meer mogelijkheden te hebben. ik weet het fijne er ook niet van hoor maar zoals ik hem bezig zie met de ipad is het het geld echt niet waard. ik hoop dat je er wat aan heb.
en jeetje meis, bijna tentamens! straks beginnen de weeen terwijl je een tentamen aan het maken bent! haha!! maar ik hoop voor je dat dit niet zo zal zijn en je gewoon je tentamen kan maken. is dit dan voorlopig de laatste?

[Klungeltje23]

Even alles terug gelezen…Ga even goed mijn best doen!!
Elies: Ik lees dat je een terugslag hebt en dat je daarover met iemand wil gaan praten..Doe wat je goed lijkt meid, want anders blijf je erin hangen. Ik heb persoonlijk snel na het verlies van Giel* de kans niet gekregen om het te verwerken. Mede door mensen om mij heen en toen de nieuwe zwangerschap van onze Ties zich aankondigde heb ik mij onbewust er volledig van afgesloten. Met het gevolg dat er bij mij afgelopen vakantie een ommekeer is geweest en ik nu pas echt bezig ben met alles wat er gebeurt is. Dit alles is echt een verschrikkelijk gevoel, wanneer je juist volledig wil genieten van het geluk dat je in je handen hebt. Ga fijn met iemand praten, misschien dat het helpt. Zit er zelf ook aan te denken dit ook snel te gaan doen, want sommige dingen kan je helaas niet alleen.
Cyn: Net als madelief denk ik er ook zo over dat we meerdere kindjes hebben en ook mama zijn van de wondertjes die we niet vast mogen houden. De laatste tijd zeg ik niet veel meer als mensen de opmerking maken…”Oh een jongen en een meisje, dan heb je alles wat je maar wensen kan”. Eerst zei ik ook altijd “dat had ik al” Maar de laatste tijd lijkt het wel of ik geen fut meer heb om ertegenin te gaan. De gezichten die mensen dat kunnen trekken!! De uitleg die ze dan van je verwachten!! Alsof je kan zien wat ze eigenlijk denken!!En eerst vond ik net als madelief dat ik niet wilde dat hij vergeten werd en ik hem daardoor er toch bij betrok, maar het heeft eigenlijk geen zin want je merkt dat die mensen het toch niet begrijpen. Voor mij heeft hij wel bestaan en is hij nog steeds bij mij en dat is voor mij voortaan voldoende. De mensen om mij heen die zijn naam wel uitspreken alsof hij er gewoon bij hoort, daar heb ik nu voldoende aan. Ik begrijp je ongerustheid. Voor jou is het echt pas rust wanneer jullie kleintje veilig en gezond in jullie armen ligt. Laat de tijd maar snel voorbij gaan, Maar geniet wel van de dingen die gebeuren in je buik anders heb je straks misschien spijt.
Kersje: Wat heerlijk om jouw verhalen te lezen over kleine Tobias en Uma. Zo heerlijk dat je zo geniet en je kan het helemaal uit je verhaal voelen. Neem elk momentje op meid, want het gaat verrekte snel allemaal.
Tam: Ik heb dat laatst met mijn verjaardag ook gehad! Vorig Jaar met mijn verjaardag, zat ik nog helemaal met het verschrikkelijk gevoel van het verlies. Niet wetend dat ik toen weer opnieuw zwanger was en dit jaar mijn 2e zoontje vast mocht houden OP mijn verjaardag. Er gebeurt veel in een jaar. Toch merkte ik wel dat ik die dag extra veel aan Giel* gedacht heb, omdat ie er niet bij was. Zelfs met de leuke dagen blijft het moeilijk ondanks het geluk. Maar denk dan wel altijd meteen weer: “Onze Ties was er anders nooit geweest” en het klinkt heel hard, maar zou hem toch echt niet willen ruilen. Je hebt groot gelijk wat je werk betreft meid…Misschien dat het voor ons ook nog ff een beetje extra gevoelig is dat we gewoon alle tijd aan de kindjes willen besteden die we hebben. Het is toch al druk genoeg met alle verplichtingen en het huishouden erbij, dan is het werk even niet meer belangrijk. Ik werk ook gewoon datgene wat we nodig hebben en zodra ik daar de deur uitloop vergeet ik alles tot ik er weer naartoe ga. Hoe gaat het met Myrthe? Lekker hé dat zwemmen met die kleintjes…Wij willen binnenkort ook lekker met die twee bengeltjes gaan zwemmen..Heb al een zwembroekie voor hem gekocht haha.
Shadylady: Je zit een beetje te dubben zie ik tussen wat goed is en wat je voelt. Moeilijk is dat meid! Als je iets heel graag wil en er staan dan een hoop dingen in de weg dan is dat echt frustrerend. Ik hoop voor je dat het snel januari is of dat je sneller duidelijkheid hebt over alles. Knap van je beslissing over je opleiding, maar als je gevoel daar fijner bij is dan is het nooit fout. Je hart volgen is altijd goed. Het heeft mij ook weleens problemen opgeleverd, maar meestal kwam dat ook weer goed.

[Klungeltje23]

Noortje: Ik lees nu helaas dus pas dat er weer een mama bij is gekomen met een engeltje. Lieve meid, wat ben je door een hel gegaan. We kunnen je helaas niet helpen met het verwerken en het een plekje te geven, maar weet dat je hier wel altijd terecht kunt en we je misschien kunnen helpen om het proces door te komen. Heel veel sterkte meid! Helaas weten we hoe je je voelt en wat je meemaakt…had ook liever je naam niet zien verschijnen en dat ik niet omdat je niet welkom bent. Begrijp je schuldgevoel over het snel opnieuw zwanger worden. Ik heb dat ook gehad en de rest van de dames hier hetzelfde, maar toch zijn we er allemaal weer snel voor gegaan. Ik denk dat het schuldgevoel er altijd is..of je nu snel zwanger wil worden of een jaar wacht. Het is geen vervanging meid en zeg eerlijk…wat heeft het wachten voor zin? Voor sommige is het zelfs nog zwaarder om lang te wachten of te moeten wachten, want je word constant geconfronteerd met alles om je heen. Natuurlijk zitten er ook wel nadelen aan, maar dat is ook als je wacht. Ik was 7 weken na Giel* weer zwanger en dat heeft mij geluk gebracht, want anders was ik er aan onderdoor gegaan. Maar daarentegen was het ook niet makkelijk in de zwangerschap van Ties. Zoals ik ook tegen shadylady heb gezegd: “Volg je hart”! Het is fijn dat je een plekje hebt om naar terug te gaan. Een plekje waar je kindje nog is en waar je je gevoel bij kwijt kan. Wij hebben dat niet.. Giel* is met 23 weken geboren en dan hoef je je kindje niet perse te begraven of te cremeren. Hij is toen naar de wetenschap gegaan. Onze Giel* had Trisomie 18 een chromosoomafwijking waarmee ze niet buiten de buik kunnen leven. Wij kozen er toen voor om hem naar de wetenschap te doen in de hoop dat ze iets kunnen vinden ( net zoals foliumzuur voor open ruggetjes), zodat ons dochtertje die we toen al hadden…niet hetzelfde mee hoeft te maken. Dan is zijn dood misschien toch nog ergens goed voor geweest naar mijn gevoel. Toch doet het me soms pijn dat ik niet even ergens heen kan om mijn verdriet kwijt te kunnen. Met een hummeltje van 3 laat je niet snel je tranen en je verdriet los en ga je maar door. Ik ben zelf een rhesus-kindje!! Toendertijd waren ze nog niet zover als nu, dus wisten ze dat niet eerder dan bij de geboorte. Ik heb toen inderdaad via mijn navel het bloed van mijn vader gekregen. Ik ben de eerste 3 jaar veel ziek geweest, maar dat is meer omdat ze er pas later achterkwamen dat ik rhesus had. Kunnen ze dat voortaan via de buik? Of doen ze dat dan wanneer de kleine geboren wordt? Het werkt niet echt mee aan de verwerking zo hé meid? Alsof het allemaal al niet moeilijk genoeg is! En dat wachten op die resultaten!! Pff weet dat ook nog heel goed..Wij moesten toen 3 weken wachten op de uitslagen van het vruchtwateronderzoek. Zenuwslopende weken die je in een roes beleefd.
Madeliefje:Geweldig hé zo’n babyshower. Mijn moeder en mijn vriendin hebben bij Ties ook zo’n geweldige avond georganiseerd. Het hielp mij ontzettend voor het kunnen genieten van een nieuw leven. Voor mijn gevoel was het ook echt dat Ties daardoor heeeeeel belangrijk was. Dat deed me ontzettend goed. Wat hebben ze allemaal gedaan die dag? Heb je ook een buikschildering gekregen? Het wachten duurt nu lang hé? Die laatste weken..Die laatste loodjes.. die zijn echt verschrikkelijk hahah. Maar goed!!Voor de kleine is het wel beter…Hoe voel je je nu? Heb je al voortekenen?
Sabrina: Fijn om weer wat van je te lezen. Het lijkt (wat ik lees) dat het best goed met je gaat. Je bent lekker je tijd aan het vullen, tot de tijd dat je weer verder mag met de toekomst. Hadden jullie nou wel of niet onderzoeken laten doen naar toevallige redenen? En als dat zo is…heb je al bericht gehad? Soms moet je inderdaad even afstand nemen om verder te komen..Ik zal voor je duimen dat het snel allemaal goed mag gaan.
Devika: Heftige week deze week…Ik weet nog hoe ik die week zat. Een wolk van een baby in mijn handen, maar de stress over heel het gebeuren en die verschrikkelijke datum gierde ook door mijn lijf. Laat het allemaal rustig op je afkomen meid, er is helaas geen ontkomen aan!! Binnenkort heb je weer een controle echo. Zal wel weer fijn zijn te weten of alles goed is. En laat die laatste 2 en halve maand dan maar snel voorbij gaan voor je..Je hebt het al zwaar genoeg gehad, het word tijd om te genieten.
Maria: Hoe gaat ie verder met jou en matilda?