mijn lieve, lieve kleine schat

[devika]

@ kim:
wat mooi dat je er voor je vriendin geweest ben toen je het zelf moeilijk had! geweldig!
ik geniet ook wel van mijn nichtje en neefje hoor. bij mijn nichtje had ik niet zoveel moeite,bij mijn neefje wel. die is 3 mnd. de dag dat wij terug kwamen uit amerika kwam mijn zusje langs met haar zoontje. ze twijfelde of ze hem mee moest nemen maar ik wilde perse dat ze hem meenam. voor mij is hij ook mijn kindje.
maar ooh wat was het moeilijk toen ik hem eenmaal vast had. mijn zusje was hem in mijn kamer aan het voeden en gaf later de baby aan mij. zelf ging ze de woonkamer in hem met mij alleen laten. ik heb hem vastgehouden en gehuild. ik durfde niet met hem de woonkamer in te lopen. de rest van de fam. zat daar namelijk. met een baby op mijn arm de kamer binnenlopen vond ik zo bizar...heb toen mijn zusje erbij gehaald en de baby aan haar gegeven. later die avond heb ik wel zonder te huilen met hem kunnen spelen en knuffelen. nu nog steeds.

@ tam:
ja ik ga wel met de feestdagen langs bij de fam. alleen shoppen voor kadotjes kan ik niet. die plezier heb ik niet. mijn broertje was laats ook jarig. ik ben langsgeweest, maar zonder kado.
was ook prima, hij vond het al fijn dat ik er was.

emoties is zoo iets raar he..ene moment kan ik de hele wereld aan, en een ander moment zit ik weer in een diep gat. pfff...
maar ik kom er wel. ik weet gelukkig van mezelf dat ik uiteindelijk wel heel sterk ben.

@ tam: heerlijk zo een paar dagen weg!lekker genieten met z'n tweeen. geweldig ff nergens aan denken en je lekker laten verwennen.
ohja wat maria dus zei over angelsound, lijk me idd iets voor jou! denk dat je daar heel gerust gesteld van wordt. mijn heeft het destijds heel goed gedaan.
ik heb een van de mediamarkt. kost 40, - maar die kun je vanaf 12 weken al gebruiken!

[Kersje]

Hey lieve meiden,

Even een kort ego-berichtje van mij: het is helaas weer niet raak, ben vandaag ongesteld geworden. Gisteren kwamen de voortekenen al en ik was er wel even kapot van (had het zo graag gewild). Vandaag kan ik weer relativeren en hoop maar dat het dan misschien de volgende ronde raak zal zijn. Ik heb besloten om ovulatietesten te gaan gebruiken om te kijken of we wel op het goede moment klussen (daar begin ik langzamerhand een beetje aan te twijfelen). Verder niet zoveel nieuws. Ik heb jullie berichtjes gelezen, maar het gaat me niet lukken om daar vandaag op te reageren, ik moet zo echt naar bed (morgen weer een drukke dag). Ik hoop dat jullie mij zullen vergeven dat ik wat minder aanwezig ben. Ook al schrijf ik niet iedere dag, jullie zijn wel in mijn gedachten. Hou je allemaal goed meiden!

Liefs voor jullie,
Kersje

[Tam]

Lieve Dames
Wat is er veel geschreven.
Maria: mijn zus heeft nog een angelsound liggen. Kan hem altijd van haar vragen, maar nu is dat toch nog te vroeg. Is misschien wel een idee met der tijd. Goed dat je nog je rust neemt en lezen is dan zeker een goede tijdverdrijving. Het is ook wel al mooi weer geweest de afgelopen dagen niet? Zaterdag gewoon lekker gedut in mijn schommelbank in de tuin en bijgekleurd stiekem haha. Nu is het weer wat normaler weer. Zie tegen de donkere dagen op. Zeker ook weer de feestdagen en straks met die kinderen op school sint gaan vieren enzo. Geen behoefte aan. Maar ja,,,dat zien we dan wel weer. Misschien mag het geluk nog bij me zijn en voel ik me dan ook wat positiever. Vrijdag een echo? Spannend. Zal vast weer een mooie zijn want die kleine van je is wel fotogeniek. Vind het moeilijk dat je nu steeds langer zwanger bent en nieuwe dingen gaan ervaren misschien die je met Olivia* niet hebt gehad?
Laura; ja, dat krijg je als je mama bent…….je hoofd is als een zeef, hihi. Geef niet hoor.Moeilijk weer na 7 mnd. Ik heb er ook lang uitgelegen, maar jij komt nu wel terug als mama van een bengeltje. Dat maakt het al veel positiever al zal je die kleine knul wel missen…suc6.
Devika: Gefeliciteerd met je ongi. Raar he! Ik vond dat ook zo vreemd toen. Weet nog goed na mijn meisje. Ik was bij de bevalling flink ingescheurd…….dagen lang bloed, buik vol straie. Maar toch was dit voor mij zichtbaar. Mijn meisje was er niet meer, maar zo kon je zien dat ik mama was. Die eerste ongi was dubbel , maar gaf ook weer hoop. En ja….hoop doet leven (daar is ie weer). Je gevoelens zijn als een rollercoster. Vergeet niet hoe heftig het allemaal is. Kan een ander niet bevatten merk ik steeds opnieuw weer. En sommige dingen kan ik als in een film afspelen in mijn hoofd. De goede maar zeker ook de verdrietige dingen. Denk dat dit een leven lang blijft. Heel blij ben ik met de 3 kleine filmpjes die ik heb van mijn meid toen ze nog “gezond” was. Op een er van huilt ze. Kijk het niet vaak, want dat gaat door merg en been, maar zo hoop ik later een brusje te kunnen laten zien dat dit zijn/haar grote zus is. Mijn dochter heet Britt*. Heb dat wel al eens eerder verteld, maar probeer dat hier op het forum niet zo te doen. Heb een mooie site van haar als je ooit eens een foto wil zien stuur je me maar een pb.
Jazz: wat fijn weer wat van je te horen! Maakt niet uit dat je het niet bij kan houden. Als we maar die 3 woordjes lezen: het gaat goed! Mijn “puisten” zijn nog niet weg…….alles jeukt, stomme mug-zilla, haha. Neem goed je rust meid. En we horen wel van je als je wat fitter bent. In ieder geval een goede reis terug gehad en veilig weer thuis.
Kersje; o wat is dat moeilijk he meid. Je hoopt zo elke keer. Maar je klinkt zo sterk en dat ben je ook. Ineens ga je het zijn op een moment dat je het zelf misschien niet verwacht. En dan goed. Dat is het belangrijkste. Neem je rust meid. Je hoort wel eens vaker dat ovu-testen helpen (heb er geen ervaring mee) omdat de ei toch iets vroeger of later is. Bij mij was ie deze keer ook een paar dagen vroeger terwijl ie anders redelijk stipt was. Het lichaam is een raar iets. Maar dat duimen houdt hier niet op…….heb echt een goed gevoel dat jij gaat volgen. Voel ik aan mijn pukkels en dat zijn er heel wat haha
Jee, heb er weer een heel verhaal van gemaakt duh. Heb ook slecht geslapen. Droomde dat ik een echo had met 10 wk, maar de kleine al ontzettend groot was en iedereen in paniek dat het niet klopte. Was zo bang….bleek later dat ze het apparaat verkeerd hadden ingesteld en er niks aan de hand was DUH! Straks mijn man wakker maken die vannacht weer gewerkt heeft en dan gaan we lekker naar de kust….beetje wandelen op het strand en lekker wat eten en vanavond de kapper. Fijn dagje dus. Moet af en toe kunnen zo tussen door.

[Tam]

sorry, hij plakte alles achter elkaar, was niet de bedoeling ,maar het is wel te lezen toch?

[devika]

@ kersje:

Lieve meid ik vind het zoo erg voor je dat het deze ronde weer niet gelukt is…
Ik kan me je teleurstelling goed voorstellen.
Het zou kunnen dat je op de “verkeerde” momenten klust.
Ik zal je wat vertellen, 1e x zwanger worden, heb ik ook eeuwig over gedaan.
Op interet las ik hoe ik mijn dagen moest bereken. Toch lukte et niet. Uiteindelijk zijn we voor een eisprong analyse gegaan in het ziekenhuis.
Na 17 dagen analyseren zei de arts dat het er niet in zit. Ik zou last hebben van pco(s). ik moest mijn ongi afwachten en dan terug komen.
Een paar dagen van te voren was ik begonnen met ovulatie testen van clearblue. Toevallig kado gekregen van mijn nichtje.
Nadat de arts mij bedankt had heb ik toch door getest. Op dag 21 was het raak! Had ik een positieve ovu test. Meteen geklust en ik was zwanger!

Voordat ik naar de arts ging heb ik ook andere dipstick testen gebruik. Vond die zoo onduidelijk. Dat streepjes gedoe is verwarrend.
Die van CB vond ik het beste. Bij negatief zie je O en bij positief zie je J.
Ze zijn duur, dat wel. en ander kan je de andere merk testen kopen. ik hoor veel goeie verhalen erover. Alleen bij mij werkte het niet echt.
Of ik teste op de verkeerde moment. Kan ook.

Ik hoop met heel mijn hart dat het deze keer raak zal zijn en dat je wat aan de testen heb. ik weet het zeker!

[devika]

@ laura en kersje,

ik heb me vandaag even verdiept in jullie ervaringen. jeetje meiden! mijn hart stond zowat stil als ik jullie eerste paar reactie's in deze topic lees.
wat een verdriet. heb er geen woorden voor. en ooh wat weet ik hoe het aanvoelt allemaal.
ik zag et allemaal weer gebeuren.
ik hoop niet dat jullie het al te erg vinden dat ik alles weer oprakel. kan me voorstellen dat jullie ook verder willen.
maar ik moest dit ff zeggen. jullie zijn hele streke meiden. laura je bent echt een voorbeeld voor mij!
en kersje, we gaan het deze ronde samen proberen oke!

[devika]

@ maria,
hoe is het nu met je meid? je bent de grens van 21 weken en 5 dagen al voorbij.
hoe voelt dat. ben je een beetje opgelucht. ik hoop het zoo! dat je nu vol energie van de resterende 9mnd kan genieten.
ooh meiden, ik gun het jullie allemaal zoo! echt waar!

[maria11]

Lief kersje, wat ontzettend balen dat je ongesteld bent geworden zeg ....bah!!!
Tuurlijk word je daar verdrietig van, het is ook zo'n domper. Stom gedoe!
Ovutesten is een goed idee! wie weet wordt er inderdaad niet "goed" geklust, je weet het maar nooit. Maar balen hoor, jij verdient een dikke plus, een vette tweede streep, het heeft lang genoeg geduurd verdorie. Dikke zoen en twee armen om je heen!

Devika, ik kan mij herinneren dat ik ook verdrietig werd toen mijn vriend de eerste keer na de geboorte voor zijn werk naar het buitenland moest...ik voelde mij ook alleen. En dat je nu veel met het "waarom" en "wat als" bezig bent is ook herkenbaar, ik denk dat ik dat nog steeds wel heb. Waarom niet in de eerste maanden een miskraam als het toch niet goed zat? mijn moeder antwoordde mij dat we gewoon een heel sterk kindje hadden, sterker dan de meeste kindjes, ze heeeft het gewoon heel lang vol gehouden, ze wilde niet weg. Ik vind dat een fijne gedachte.
Ik moest even slikken toen ik las wat je schreef over "heb ik Kaylash* wel genoeg aandacht gegeven?" , ik dacht deze week precies hetzelfde. Olivia had ook zo'n teer huidje, ik had haar ook in een lakentje vast, en besefte een paar dagen geleden dat ik haar billetjes niet gezien heb, ik heb haar niet omgedraaid, ik heb alleen maar de voorkant gezien...ik moest zo hard huilen toen ik dat besefte, net als jij. Achteraf gezien had ik dat wel gedaan, had ik "alleentijd" met haar opgeëist. Ik merkte namelijk dat toen mijn vriend soms even de kamer uitging om familie te halen oid en ik alleen met haar was , dat zijn de mooiste intiemste herinneringen aan haar, ik heb toen even met haar gepraat, dingen gezegd die ik niet durfde te zeggen met iemand erbij.
En ja, of je kindje pijn heeft gehad, wat een verdrietige gedachte.....ik denk het niet Devika. Hij is altijd bij zijn mama geweest, altijd bij jou, dat was goed. Alle onderzoeken die er tot nu toe op dat gebied zijn gedaan wijzen uit dat een foetus in dat termijn nog geen pijn voelt. Het hersencircuit dat pijnprikkels kan verwerken is pas na 26 weken zwangerschap compleet. Maar ik heb het mij ook afgevraagd, net als jij.
Achteraf gezien had ik een aantal dingen anders gedaan. maar dat is logisch...hoe kan je je in hemelsnaam voorbereiden op zoiets? hoe weet je wat goed is als zoiets je opeens overkomt? je krijgt geen bedenktijd, je handelt impulsief, op gevoel. En wat ik van je verhalen gelezen heb lieve Devika, heb je het heel goed en liefdevol gedaan en doorstaan, je bent een goede mama.
Ik denk dat deel van het verwerkingsproces is dat je alles weer herbeleeft, alles wat gezegd is, wat je gezien hebt, geroken, gedaan. En de "wat als" hoort daarbij denk ik.
Het is fijn te lezen dat je ook momenten van vertrouwen hebt, die houden je op de been.
Het is niet makkelijk voor je nu. Wanneer komt je man weer terug?
Wat betreft je vraag hoe ik mij voel (wat lief dat je daar nog aan denkt trouwens), het gaat best goed. Mijn buik is groter dan hij ooit is geweest, dat is raar en fijn, ik geniet er wel van. Ik ben nu gelukkig wat rustiger dan vorige week.

Tam, volgens mij hoorde Kim met de angelsound het hartje met 8 weken al! (toch Kim?), ik zou het gewoon doen, het is super! ik kan mij voorstellen dat de feestdagen anders zullen zijn, dat snap ik best. Aan de andere kant zijn die verhitte koppies omdat sinterklaas komt ook wel hilarisch om te zien vind je niet? :-D
En ja, het is raar dat dit kindje nu groter en zwaarder is dan Olivia. (ik schrijf zelf nooit een sterretje bij haar naam, ik hou er niet van...raar he?) Ik vind het niet direct een verdrietig gevoel, misschien komt dat nog. Ik geniet er erg van, ik heb er ook zo naar uit gekeken en grotere buik te mogen krijgen, het is bijzonder. Wel wordt steeds helderder dat Olivia altijd klein zal blijven, meer dan voorheen, soms wordt ik daar verdrietig van.
Die droom van jou trouwens! pffff hock: ik had de eerste maanden steeds van dat soort levendige dromen! echt zwaar vermoeiend soms. Gelukkig zijn het maar dromen!
Heerlijk dat jullie er een paar dagen tussen uit gaan trouwens, geniet ervan!!!

Laura, Jasmien en Kim, denk aan julllie!!!

Ik zit wederom nog steeds in mijn ochtendjas....ga mij maar even aankleden nu.

liefs!
Maria

[devika]

@ tam:
wat mooi dat je filmpjes heb van je meisje.dat zijn mooie dierbare herinneringen he.
ik stuur je zo een pbtje. ben heel benieuwd naar je mooie meisje.
kan me goed voorstellen dat je niet vaak naar het filmpje kijkt waar ze huilt.
ik zeg dit en krijg weer tranen.
van het ziekenhuis kreeg ik een dossier met alle medische uitleg over mijn bevalling.
bij de vraag of Kaylash geluid had gemaakt stond "weak cry".
elke keer als ik dat lees word ik daar zo verdrietig van. mijn kindje heeft gehuild maar dat heb ik niet mogen horen. is zooo verschrikkelijk he.
ik probeer me heel de tijd in te denken wanneer hij gehuild zou kunnen hebben.
hij werd nl meteen meegenomen om gereanimeerd te worden.
ik wou dat ik hem had horen huilen....
het doet pijn dat ik nooit zal weten hoe hij klinkt...

@ maria,
de avonden alleen zijn idd moeilijk. dan heb je geen afleiding en dan spookt alles weer door mijn hoofd. ppfff...nog 2 nachtjes dan is mijn man weer terug.
wat je moeder zegt is inderdaad heel mooi. dat je kindje sterker was dan andere kindjes en het daarom langer vol gehouden heeft. dat is echt een hele mooie gedachte!
ja de gedachte aan te weinig aandacht. jij herkent het dus ook. verschrikkelijk is dat! maar op dat moment dacht ik er echt niet aan. je wordt van het een op het ander moment in het diepe gegooid en red je daar maar uit..
een half uur nadat Kaylash was overleden werd hij even meegenomen. om gewogen en gemeten te worden. mijn man moest toen terug naar ons hotel om uit te chekken ed. toen was ik even helemaal alleen in de kamer.
nog nooit in mijn leven heb ik me zo alleen gevoeld. net of de kamer helemaal donker was en de zon nooit meer zou schijnen....afschuwelijk gewoon!

de gedachte dat de pijnprikkels bij pas 26 weken ontwikkelen geeft mij rust. dank je voor die info!

[Klungeltje23]

Lieve dames er is weer veel getypt.Ik ben verschrikkelijk moe, dus kom morgen snel reageren op jullie berichtjes.Ik wens jullie een heerlijke nachtrust toe.tot morgen

liefs Kim

[devika]

dames ik merk dat ik heel egoischtisch ben en veel over mezelf praat. maar ik moet dit echt kwijt. van me afschrijven, vooral hier, lucht echt op.
hier kan ik diepere gevoelens kwijt die niemand weet. simpelweg omdat je daar niet over durft te praten omdat anderen het toch niet begrijpen of zicht niet kunnen inleven...

hoe gaan of zijn jullie mannen hiermee omgegaan? houd het hun nog steeds bezig.

ik heb gemerk dat ik mijn man te weinig getroost heb. voor mij heeft hij zich heel groot gehouden. we hebben samen veel gehuild maar er waren in amerika ook genoeg momenten dat hij de dagelijkse dingen weer aankon.
maar de keren dat hij huilde vond ik verschikkelijk. net of ik hem dat heb aangedaan. ik weet dat het niet zo is, maar zo voelde het soms wel. het is mijn lichaam die ons in de steek heeft gelaten...

net na de geboorte van Kaylash, toen mijn man weg moest om uit te chekken in het hotel heeft hij 3 kwartier buiten moeten staan wachten op een taxi.
terwijl ik binnen lag te huilen met Kaylash in mijn armen. later heb ik aan mijn man gevraag wat hij die 3 kwartier buiten gedaan had. hij had op een bankje gezeten, onder een boom en gebeld met zijn zus.
het beeld van hem, daar zo alleen zittend op een bankje, en huilen...mijn hemel dat gaat echt door merg en been! vind he zoo verschikkelijk dat hij daar alleen was en niemand die hem kon troosten.....

toen Kaylash na 2 weken thuis kwam heeft mijn man niet gehuild. hij was eerder opgelucht dat hij er eindelijk was.
toen we hem gingen uitstrooien toen kwam alles in een keer bij hem los. samen hebben we flink gehuild. gelukkig hadden we familie mee die ons kon opvangen.
het uitstrooien moest ritueel gebeuren. in een stukje katoen met wat bloemen nog nog wat heilige ingredienten. in had het stukje katoen met Kaylash erin vast en mijn man een van folie gemaakte kommetje met een lichtje erin. wij moesten beide tot ons knieen de zee in lopen om Kaylash dan los te laten.
mijn man probeerde het lichtje aan te steken maar dat lukte niet dus liep hij terug naar de kant. stond ik daar met mijn Kaylash, het allerlaatste moment... ik hield hem in mijn hand en keek op en zag de grote wijde zee...het idee dat ik hierin mijn kleine jongentje moest loslaten...verschrikkelijk!!! mijn hemel! je weet dat dat het allerlaatste is wat je nog heb. toen mijn man terug het water in kwam hebben wij hem samen losgelaten...en hem nagekeken hoe hij de zee in ging met zijn lichtje achter hem aan...
terug aan de kant voelde het wel als een opluchting... de zon brak heel vel door en iedereen sprak ons moed in. dat hij terug komt...
mijn geloof kent ook de godin van de zee. tot haar moest ik bidden dat zij goed voor mij Kaylash zorgt. en dat zij mij op een dag mijn Kaylash terug geeft...
ik bid idd ook. ik hoop dat ik op een dag terug kan gaan naar dat plekje.
en dat ik dan aan de kant van de zee sta, met mijn Kaylash weer in mijn armen, maar dan levend...

[maria11]

Lieve Devika,
Je hoeft je echt niet te verontschuldigen hoor, we begrijpen het allemaal heel goed in welk proces je zit en dat je veel van je af moet schrijven en zeggen, dus no worries.

Wat je omschrijft met je man is heel aangrijpend, ik herken je gevoel. Ik had ook het idee (en soms nog steeds) dat ik hem misschien te weinig gesteund heb in zijn verdriet. Ik vraag het hem wel eens, hij zegt dat hij niets te kort is gekomen....maar toch knaagt het soms aan mij. Vooral omdat hij niet huilt, er weinig over praat. Hij was net als jouw man erg verdrietig toen het net gebeurde, het brak mijn hart hem zo te zien huilen, ik vond het verschrikkelijk dat dit hem gebeurde. Ik kon het niet uitstaan dat hij zo'n verdriet had. Ik weet nog goed dat ergens in de eerste dagen na haar geboorte ik wezenloos en huilend op de bank zat, er zat een familielid naast mij om te troosten, mijn vriend was druk aan het koffie zetten voor iedereen die er was, hij haalde alles door elkaar, degene die thee wilde kreeg koffie en vice versa, hij was er helemaal niet bij. Hij ging daarna aan de eettafel zitten en toen zag ik zijn verdriet opeens, hij zag er zo moe en verdrietig uit, iedereen fixeerde op mij en hij zat daar maar, was alleen maar bezig met iedereen verzorgen, troosten, sterk blijven. Ik ben naar hem toe gelopen en heb hem geknuffeld en kusjes gegeven en ik merkte aan zijn reactie dat hij dat zo graag wilde, hij was zo enorm verdrietig, en ik was te blind in mijn eigen verdriet om dat eerder te zien. Mijn hart breekt nog als ik daaraan denk.
Ik had het gevoel dat we in de eerste weken van de rouw gelijk opliepen, we voelde en dachten hetzelfde. Daarna liep het proces anders, hij ging weer aan het werk, pakte zijn leven weer op en ik was nog niet in staat dat te doen. Daardoor heb ik hem soms niet begrepen, of nam ik het hem kwalijk dat hij wel soms vrolijk kon zijn, ik was daar nog lang niet aan toe. We hebben daar echt over moeten praten, daarna begrepen we elkaar weer beter en konden we elkaar beter troosten. Ik vond het soms moeilijk te laten merken dat ik verdrietig was...ik wilde hem niet belasten daarmee, of hij gaf aan er op dat moment niets mee te kunnen en dan werd ik weer boos en verdrietig. Het is niet altijd even makkelijk geweest in ieder geval.
Ik kan je verdriet voorstellen als je aan je man denkt die zo buiten alleen stond te wachten, heel verdrietig idee is dat inderdaad.
Het uitstrooien van de as van Kaylash* beschrijf je mooi, ik zie het helemaal voor me...heel verdrietig en heel mooi symbolisch. Daar laat je dan inderdaad het laatste tastbare wat je van hem hebt los, dat lijkt mij echt verschrikkelijk moeilijk. Het idee dat hij weer bij je terugkomt is troostend en fijn.
Even een vraag die mij te binnen schiet (vergeef mij als het een domme vraag is), hoe zit dat eigenlijk met het "terugkomen" van Kaylash* als je weer zwanger zou zijn, stel je bent hierna zwanger van een meisje, zit de ziel dan in dat meisje? of moet het echt weer een jongetje zijn? :?

nou meid, ik ga strijken voor manlief, dat zal hij fijn vinden (hij doet het altijd zelf namelijk)

tot later!
Mariax

[devika]

Maria!

Dank je wel dat ik mag klagen! Dat is zooooooooo nodig he! ik voel me soms echt een zeikerd!

Wat je beschrijft he, dat gevoel van je man. zooo herkenbaar! Dat je ineens het verdriet op zijn gezicht getekend zag staan!
Ik zie het gewoon voor me zoals je het beschrijf. Heel herkenbaar ook dat iedereen dan met jou bezig is en je man minder aandacht krijgt.
Ik ken dat ook, dan zat ik op de bank te huilen en iedereen om mij heen en mijn man ook koffie e.d zetten. En alles ging verkeerd.
Ik heb precies hetzelfde gehad.
Wat je zeg, het brak ook mijn hart hem zo verdrietig gezien. nooit geweten dat mijn man zo kon huilen. de keren dat ik mijn man in ons 7 jaar huwelijk heb zien huilen kan ik op mijn hand tellen. Maar dit, dit was verschrikkelijk. Ik wou dan dat ik hem kon beschermen. Dan voel je je echt machteloos dat je dat niet kan.
Ook heel herkenbaar dat het rouwen in het begin samen loopt en dat je op een gegeven moment het idee heb dat hij je “inhaalt”
Ik werd soms ook boos als ik zag hoe vroolijk hij dan ook kon zijn er weer genieten van sommige dingen.
Lekker eten bijvoorbeeld. Ik kreeg geen hap door mijn strot en hij zat lekker te genieten. Dan dacht ik ook van hoe kun je nu aan eten denken.
Raar zijn wij vrouwen he!
Maar hij snapte mij wel, gelukkig! In het ziekenhuis in amerika had de maatschappelijke werker hem ook op voorbereid.
Hij zei ook tegen hem, nu rouwen jullie samen, maar straks ben jij verder en zij blijft er nog in steken.
Mannen hebben nl een andere relatie met de baby dan vrouwen. Hij zei ook, zij heeft hem 5.5.maanden gedragen. Jij kende de baby nog niet echt.
Hou rekening met haar. dat heeft hij gelukkig onthouden. Hij weet dat ik er nog elke dag mee worstel.
Maar je moet die mannen altijd in de gaten blijven houden he. hard van buiten maar boterzacht van binnen!

Dat uitstrooien was uiteindelijk heel mooi. als ik eraan terug denk voelt het toch wel goed.
Haha, nee dat is geen rare vraag hoor. ik weet eingelijk ook niet precies hoe het zit.
In mijn cultuur geloven we in reincarnatie. Mensen zeggen ook tegen mij dat Kaylash terug komt. Het kan idd ook zijn als een meisje. het gaat om het zieltje, die zijn onzijdig.
Ik heb me er niet al te veel in verdiep. De gedachte dat hij terug kan komen, dat geeft mij troost. ( en ergens diep van binnen weet ik ook wel beter hoor)
Maar je heb soms iets nodig. dit is mijn ding. En ik blijf hopen en bidden tot God. Ik hoop namelijk dat hij terug komt als jongetje. Dan is het aannemelijker.
Maar met een dochter ben ik net zo blij hoor. Als mijn kindje maar gezond is. Dat is uiteindelijk het enige wat telt he!

[maria11]

Meiden, mijn heg staat in bloei, dat trekt heel veel vlinders aan!
Deze foto's heb ik eergisteren gemaakt, ik had de hele middag het gevoel dat al onze kindjes om mij heen fladderde...zo lief.

[Tam]

oh maria, wat bijzonder. Mooie foto's hoor. Krijg er een beetje een zomer-gevoel van. Ze maken me wat vrolijker en ik denk dat dit precies de reden was waarom deze vlindertjes daar waren. Lief!

Meiden, ik heb de verhalen gelezen en krijg een knoop in mijn buik. Wat is er veel herkenning. Soms lijkt het wel eens of niemand je begrijpt, maar jullie doen dat wel he! Een ander verdrietig zien doet zelf ook zoveel pijn. En het is ook moeilijk idd, want ieder gaat anders met zijn verdriet om. Verdriet maakt ook wel eens egoistisch......niet zo bedoeld, maar al het andere lijkt dan ineens niet belangrijk meer terwijl dat natuurlijk heus ook wel zo is.Als ik aan het afgelopen jaar denk dan was het echt een roller-coster van emoties. Naast de dood van ons meisje ook nog eens twee keer een sterretjes was soms alsof het nooit meer goed mag zijn. Nu ben ik daar nog wel eens bang voor. Maar zoals mijn man altijd zegt: het komt nooit meer goed, maar het komt beter...........En ik ben er van overtuigd dat wie het donker gekend heeft het licht veel meer waardeerd. Alleen heb je daar nog niks aan als het licht nog niet helemaal schijnt.......we moeten gewoon hoop blijven houden dat dit allemaal voor ons er wel aan komt.

Ga lekker op de bang liggen. Ben wat moe. Net lekker verse appelmoes gemaakt. De kwaaltjes gaan op en af. Nog een week tot de tweede echo. Ik denk dat je echt van echo naar echo leeft....zo voelt het wel wat.
dames, fijne avond nog, liefs mij

[Klungeltje23]

Nou ik ga eens proberen wat terug te lezen en te reageren>>>

Tam:Het eerste trimester is inderdaad voorbij..het is best een raar gevoel, ik ben blij maar tegelijkertijd zegt het zo weinig...dat begrijpt iedereen hier denk ik!!!Natuurlijk is de kans op een miskraam groter (in de meeste gevallen) dan dat er later iets mis gaat in een zwangerschap, maar na alles wat we hier mee hebben gemaakt weten houden we allemaal wel in ons achterhoofd dat er nergens een zekerheid is.
Hoe gaat het verder met jou?Want je bent nu ook alweer meer als 10 weken toch?Hoe laat heb jevolgende week vrijdag je echo?Laat je een leuke foto zien?Ik begrijp goed dat je blij bent als je iets anders merkt aan jezelf of als je misselijk bent.Ik wilde ook zo graag van alles voelen, want je blijft toch elke keer op zoek naar een teken om niet onzeker te zijn.Wat de dromen betreft...ik droom ook heel raar hoor, al moet ik zeggen dat er nu ook vaker leuke dromen tussen zitten dus ik heb hoop dat het beter word.

Laura:Gefeliciteerd nog met de promotie van je man...ik zag dat je toch na enige twijfel besloten hebt 2 dagen te blijven werken.Volg je gevoel meid..is het niks kan je altijd nog terug naar 1 dag!

Maria:Hoe gaat het nu?Voel je de kleine veel?Merk je aan jezelf dat je wat zekerder bent nu de duur van de zwangerschap verder is dan waar olivia gestopt is?Of maakt het alles alleen maar moeilijker?Ik ben ook heel blij met mijn angelsound...Ik voel het kindje nog niet, dus ik vind het ook heerlijk om de kleine te horen!Ik kan mijn broeken al een tijdje niet meer aan, dus ik shop regelmatig voor wat leuke nieuwe dingen voor moi.Verder begrijp ik wel wat je zegt dat je sneller geïrriteerd raakt nu en dat ik daar waarschijnlijk ook wel mee zit.Toch kan ik nu totaal niets van mijn schoonmoeder velen of van mijn schoonzusje.Mijn schoonmoeder heeft zelf ook genoeg fouten gemaakt en mijn schoonzusje denkt dat ze alles al weet over opvoeding, terwijl het in werkelijkheid niet altijd gaat zoals verwacht en niet alles werkt zoals in het boekje staat.Mijn schoonmoeder heeft vroeger zelfs abortus laten plegen na mijn man en mijn schoonbroertje, omdat ze (dat is haar reden) geen geld had voor een 3e kindje.Daarom kan ik zo weinig van die mensen velen.En ik zal er ook wel te veel mee bezig zijn, maar zulke mensen zouden beter op moeten(willen) letten.Ik kan ook niet snappen dat ze onze lieve Giel* zo snel vergeten zijn!Het was toch ook hun Kleinzoon en neefje???En dat ze verwachten dat wij hem zo snel vergeten.Er groeit een nieuwe wonder in mij, maar dat zegt niets over het missen van Giel*

Jazzoe het rustig aan meid...denk aan je zelf.Gaat het verder allemaal goed met je?Voel je al iets kriebelen aan de binnenkant?Welke datum staat gepland voor de 20 weken echo?

Kersje:Ik vind het echt heel erg dat je weel ongesteld bent geworden meid!Soms is het allemaal echt heel oneerlijk verdeeld.ben super trots op je dat je je zo groot houd.Ik heb trouwens ook ovulatietesten gebruikt en ze hebben mij ontzettend goed geholpen.Misschien kan het inderdaad helemaal geen kwaad als je het probeert.Wie weet vergroot je je kansen...

Devika:Als ik alles zo lees van je komt het allemaal weer terug.Die eerste menstruatie...dat was echt confronterend.Je bent blij, wanr je voelt je vrij en zuiver voor een nieuwe start, maar je bent oh zo kwaad en verdrietig want er had nog een kindje in je buik moeten zitten die over een aantal maanden in je armen had moeten liggen.Verschrikkelijk moment is dat.Wat de bevalling betreft...ook ik heb dingen vergeten te doen die ik achteraf graag gedaan had.Maar op zo'n moment ben je zo verdoofd door al het verdriet, dat je niet weet of je er goed aan doet.Pas als je weer een beetje bij zinnen komt, kom je erachter dat je sommige dingen anders had gedaan als je nog een kans zou krijgen.Ik hoop dat jij gelijk hebt in het terugkomen van de zieltjes.Ik droom regelmatig over een jongetje en dat dit jongetje op het einde mijn lieve kleine Giel* Blijkt te zijn.Helaas droom ik het niet al ik over een meisje droom!Zou dat iets betekenen dan?Heb ik net als Maria eigenlijk een vraag???Komt het zieltje altijd terug bij dezelfde mama?Kan het niet bij iemand anders terecht komen?Morgen is namelijk Onze lieve giel* 20 weken geboren en overleden.3 dagen later is mijn schoonzusje 20 weken zwanger!Het kan toch niet zo zijn dat zijn zieltje naar het kindje in haar buik is gegaan toch?Het idee alleen al maakt me verschikkelijk ongelukkig!!

Verder zit ik even voor 100% in de ziektewet.Ik moest vorige week naar de arboarts en die besloot dat ik maximaal 3 uur per dag mocht werken en dan fisiek lichamelijk minder zwaar werk moest gaan uitvoeren.Ik werk 4 uur per middag 4 dagen lang, waarvan 2 taken.1 van 1 uur en 1 van 3 uur.Die van 3 uur is het zwaarste werk.Dus toen besloot mijn bazin dat ik dat eerste uur moest laten vallen, omdat de 2e taak niet gesplitst kon worden en geen vervangend werk in het gebouw was voor mij.Waardoor ik v ervolgens dus niet minder zwaar werk stond te doen, maar 4 dagen het zwaarste werk in het gebouw stond te doen.Dus toen de chef van de ruimtes waar ik in werk daarachter kwam heeft hij ingegrepen en gebeld naar mijn bazin.Dinsdag werd het alweer terug gedraaid en hoefde ik maar 1 uur te weken, tot ik daar ook nog eens flauwviel in dat uur en diezelfde chef ervoor heeft gezorgt dat ik voorlopig helemaal niet meer mag werken.Nu zit ik dus thuis en krijg ik lekker de rust die ik nodig had.En dat merk ik goed.
Van het weekend heb ik weer veel feestjes...hopelijk houden mijn schoonmoeder en mijn schoonzusje zich een keer in, want zie er best tegenop.gelukkig heb ik nu wel mijn man achter me staan.Na een goed gesprek deze week heeft hij mij gezegt, dat wanneer hij gaat merken dat ze zo doorgaan met mij verdriet te doen terwijl ik dat niet verdient heb...hij hun eens duidelijk zal maken dat ze daarmee moeten stoppen, omdat ze blij moeten zijn deel uit te mogen maken van ons leven.Hij zegt tegen mij dat het feit dat zijn moeder en mijn schoonzusje denken alles te kunnen doen en zeggen omdat het zijn familie is, niets zegt en dat hij zal voor mij en ons gezin kiest!Ik laat dat nooit zover komen, want ik zou niet willen dat mijn eigen kinderen met mij zouden breken.Maar het doet me wel goed te weten dat ik op nummer 1 sta samen met Dana en dat dat hun ook duidelijk gemaakt word, mocht het zover moeten komen!!!

Nou ik heb weer genoeg gekletst.Misschien tot morgen en anders een heel fijn weekend voor jullie allemaal!

xxx

[Tam]

15 oktober is het Engeltjesdag. Op die dag om 7 uur 's avonds zullen ouders van engeltjes over de hele wereld een kaarsje laten branden voor hun overleden kindjes. Een klein symbolisch gebaar dat enorm veel troost kan geven.


Engeltjesdag is afkomstig van een Amerikaans initiatief: 'Pregnancy and Infantloss Remembrance Day'. Een dag die in het teken staat van het verlies van kinderen , verlies van zwangerschappen, doodgeboren kinderen, wiegendood, ziektes.........

"Als een kind zijn ouders verliest is hij een wees. Als men zijn echtgenoot verliest is men een weduwe of weduwnaar. Als een ouder zijn kind verliest zijn er geen woorden voor."

Ik brand elke dag kaarsen, maar morgen sta ik extra stil bij onze engeltjes.........bij alle engeltjes en hoop dat alle lichtjes in alle huizen ter wereld een beetje warmte en troost mogen brengen.
Tot morgen dames.......weltrusten

[devika]

@ maria,

Wat een mooie vlinders! Ik word er helemaal warm van! Wat een mooie gedachte ook dat dat onze kindjes zijn.
Echt heel lief!

@ tam:
Engeltjesdag! Wat een mooi idee! Ook daar word ik helemaal warm van.
Ik heb meteen een hyves berichtje van gemaakt en naar mijn vrienden verstuurd. Deze dat mag absoluut niet vergeten worden!
Prachtig gewoon. Ik zal zeker een kaarsje voor al onze lieve engeltjes branden!
Dit geeft zoo ontzettend veel troost he!

[devika]

@ Iedereen:
Tam, Wat zeg je dat mooi, wie het donker gekend heeft waardeert het licht veel meer.
Die zal ik onthouden. Prachtig gezegd. Hier heb ik echt veel aan!
Ik geloof namelijk dat voor ons allemaal op een dag de zon zal schijnen! Ja echt!
De tunnel is nog verschrikkelijk lang maar ik zie aan het einde toch een lichtpuntje. Die zal steeds groter worden naarmate we verder de tunnel uitgaan..
Dat beloof ik jullie allemaal!


Terwijl ik dit zo vrolijk en vol vertrouwen heb opgeschreven word ik gebeld door de kraamzorg!
Of ik mijn kraampakket ontvangen heb. Auw!!
Ik dacht dat mijn verloskundige dit al geregeld had. Niet dus. Vind ik wel slordig aangezien ik via hun bij dit kraambureau terecht ben gekomen.
Gisteren had ik ook zoiets, ik zat in de bus naar huis. Zat ik naast een jongen mevrouw.
Ik was continu aan het denken aan Kaylash en aan Amerika en hoe lang ik nu zwanger zou zijn hoe het zou voelen etc etc..
Een paar haltes later wil die mevrouw uitstappen. Ze staat op en pas dan zie ik dat ze zwanger is.
Verdorie, net of iemand je heel hard een klap in je gezicht geeft!
Ik moest echt even slikken.

[devika]

@ kim,
Toch een beetje opgelucht dat de 1e trimester voorbij is? Ik hoop dat je toch wel gerust adem kunt halen.
Niet te veel focussen dat et mis kan gaan. Kijk maar om je heen, in de overgrote deel van de gevallen gaat het goed!
Maar kan me wel voorstellen dat je toch voorzichtig ben. ik zou et ook zijn de volgende keer.

En wat een muts is die schoonmoeder van je! Zelf “fouten” maken en dan commentaar hebben op andere!
Geen geld voor een 3e kind? Daar kan ik echt boos om worden als mensen zo denken. Ze hebben geen flauw benul van het mooie geschenk dat ze gekregen zouden kunnen hebben.
En die schoonzus van jou zal ook wel op haar bek gaan (sorry voor mijn taalgebruik) zodra ze eenmaal weet wat er bij komt kijken. Ik snap niet dat mensen soms echt denken dat een kind met gebruiksaanwijzing geboren wordt!
Ik vind het heel erg voor je dat je er verdrietig wordt van het feit dat je schoonfamilie jullie lieve Giel* lijkt te vergeten.
Maar weet je, zij weten niet wat ze missen. Jij wel. Ik denk dat Giel* het belangrijker vindt dat zijn papa en mama en lieve zusje van hem houden en hem koesteren.
Ik denk dat hij daar heel gelukkig van wordt. Als hij ziet hoe geliefd hij nog steeds is en altijd zal blijven!

Ja, die 1e menstruatie was idd heel confronterend. Bij het zien van bloed moet ik steeds denken aan de hotelkamer in Amerika. Daar begon het allemaal.
Alles komt terug ja…
Maar aan de andere kant geeft dat mij ook veel hoop. Ik weet dat mijn lichaam het weer doet. En de kans op een volgende zwangerschap is aanwezig.
Ja ik heb ook nog momenten dat ik denk, had ik dit maar gedaan of had ik dat maar gedaan… maar tis altijd achteraf he…
Wat mooi dat je over Giel* droomt! Ik vind dat zoooo bijzonder! Ik denk zeker dat deze droom iets betekend. Ik zou het verklaren als een teken dat hij gauw terug komt.
Ja zieltjes komen bij dezelfde ouders terug. Hij zal niet naar je schoonzusje gaan hoor.
Ik weet niet precies hoe ik het moet verklaren, maar hij kan niet naar je schoonzus gaan, want zo’n kindje is een combinatie van jou en je man.
Ik leg het heel raar uit ik weet het, ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Ik heb ook een keer gehoord dat kinderen hun ouders uitzoeken! Giel* zou dus terug willen naar diezelfde mama en papa en zusje die zooooveel van hem houden.
Niemand anders kan meer van hem houden dan jullie!

100% in de ziektewet! Nou meid ik zou zeggen geniet ervan. Rust lekker uit. Werk is maar werk hoor.
En wat lees ik nou ben je flauwgevallen op je werk! jeetje! Is maar goed dat ze je naar huis gestuurd hebben hoor. al dat zware werk moet je niet meer doen!
En wat ben ik blij om te horen dat je man achter je staat en je steun. Goed dat hij inziet wat een heks ( sorry again!) zijn moeder en schoonzus is en ook tegen ze optreedt!
Je boft echt met z’n man hoor! wees trots op hem! maar dan ben je natuurlijk al he! ^^

[devika]

mooi he!

[devika]

ik vond een site met deze mooie teksten

[devika]

[devika]

[devika]

[devika]

[devika]

[devika]

[devika]

[Kersje]

Lieve dames,

Wat kunnen jullie toch beeldend schrijven. Ik hou het niet droog vandaag.

Devika, je schrijft veel en je verdriet raakt me. Het komt ook zo dichtbij, omdat ik je verdriet ken. Heel goed dat het je helpt om het van je af te schrijven. Dat moet je ook vooral blijven doen. Wees niet bang dat je alles weer oprakelt, hoor. Lief dat je daar aan denkt. Mijn verdriet is altijd bij me, soms diep in mijn ziel, soms komt het met mijn tranen naar buiten, dat verschilt per dag (per uur ook). Soms kan ik nog steeds niet geloven dat ik mijn kindje verloren ben.
Het is confronterend dat je ongesteld bent, maar het is ook een nieuwe kans op een zwangerschap inderdaad. Alles doet het nog! Ik hoop dat het gauw raak mag zijn. Wachten duurt lang.
Wat je beschrijft over de dingen die je achteraf had willen doen, toen je kindje net geboren was, dat heb ik ook gehad (volgens mij wij allemaal). Ik heb me er zo goed mogelijk op voorbereid, wilde mijn kindje van alles mee geven en heb dat ook gedaan. Maar ik heb de dag voor de bevalling wel huilend in een winkel gelopen, op zoek naar een knuffeltje om mee te geven. Wat een drama, word er nog verdrietig van. En nog was het niet genoeg, want je kunt je niet op alles voorbereiden. Ik heb mijn meisje bijvoorbeeld geen kusje gegeven. Daar heb ik achteraf last van gehad. Ik had haar een kusje moeten geven. Op dat moment kwam ik daar niet op, ik was ook bang om haar huidje te beschadigen. Ik heb wel haar handje vast gehouden en haar tegen mijn borst gedrukt, gewiegd, aan haar geroken. Nu ik dit opschrijf word ik weer emotioneel van de herinnering. Het zal me altijd bij blijven.
Het verdriet van mannen en vrouwen loopt niet gelijk op. Wat goed dat de maatschappelijk werker dat gezegd heeft en dat je man dat heeft onthouden, dat scheelt al een hoop, denk ik. Bij mijn vriend en mij heeft het ook voor de nodige eenzame momenten gezorgd (toen we moeite hadden om elkaar aan te voelen en te troosten). Als je zelf heel verdrietig bent, heb je eigenlijk geen ruimte voor het verdriet van een ander, zeker niet als zijn verdriet je nóg verdrietiger maakt. Door veel te praten en te blijven zoeken naar elkaar en te vertellen wat we van elkaar nodig hebben en wat we kunnen geven, zijn wij weer naar elkaar toe gegroeid, hechter dan tevoren zelfs. Dat we hier samen uit zijn gekomen vervult mij met trots en liefde. Wij hebben samen een kindje gekregen en missen haar samen. En we hopen samen op nóg een kindje, dat bij ons mag blijven. We verheugen ons op een mooie toekomst.
Uit jouw woorden spreekt veel verdriet, maar ook veel kracht. Ik ben heel trots op je.

Maria, wat een mooie vlinders! En wat kan jij mooie foto’s maken, zeg. Lief van onze kindjes dat ze even bij je op bezoek kwamen. Ik had dat gevoel op Vlieland ook, toen de vlindertjes om me heen fladderden, terwijl ik langs de Waddenzee fietste. Onze lieve vlindertjes. Dank je voor je troostende woorden en je armen om me heen, dat had ik echt even nodig!
Wat je schrijft over de tijd die je alleen was met Olivia, dat je toen de meest intieme dingen tegen haar gezegd hebt, dat beeld ontroert me enorm. Er is niets intiemer dan een moeder die haar pasgeboren kindje bij zich heeft en die tegelijkertijd afscheid nemen moet. Wat je dan voelt is eigenlijk niet te beschrijven.
Ik ben blij dat je buik goed door groeit en dat je je wat rustiger voelt. Iedere dag is er weer een! Heb je nog een echo gehad?

Tam, je hebt filmpjes van je meisje, wat mooi en wat ontzettend moeilijk tegelijkertijd. Ik weet niet hoe je naar deze filmpjes zou kunnen kijken zonder dat je hart breekt. Het is een geschenk dat je filmpjes hebt, maar zo onverteerbaar dat ze er niet meer is. Ik hoop dat je later de filmpjes kunt laten zien aan je kinderen, zodat ze zullen weten wie hun zus is.
Ik heb vanavond een kaarsje gebrand voor onze engeltjes, bedankt voor het helpen herinneren.
Nog een week tot de volgende echo. Ik ga weer voor je duimen, meid. En heel veel plezier op de Veluwe!

Kim, je hoeft niet te werken, prima! Neem je rust, je werkt klinkt veel te zwaar. Ben je nog zo moe of gaat het al beter? Wat naar dat de familie van je man steeds zo gevoelloos reageert. Gelukkig staat hij 100% achter je. Succes (en hopelijk ook plezier) op de feestjes dit weekend! Doe rustig aan, meid.

Laura, hoe gaat het met jou, meid? Heb je je eerste werkdag al gehad (weet het even niet meer, sorry)?

Jasmien, fijn dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad. Ben je vaak moe? Hoe voel je je? Hoe ver ben je nu? Met Uma gaat het heel goed, lief dat je naar haar vraagt. Ze is mijn lieve schatje. Op het werk is het nog steeds druk (wordt steeds drukker), maar ik heb het naar mijn zin. Fijn dat jij even niet hoeft te werken, heel belangrijk. Rust lekker uit, lieve meid.

Meiden, ik ben nog steeds moe en dus lukt het me niet vaak genoeg om het forum bij te houden. Ik hoop dat dat binnenkort weer beter zal lukken. Ik ben al een paar dagen soms wat verdrietig. De feestdagen komen er over een paar maanden weer aan en die had ik mij zo anders voorgesteld. Dat vind ik moeilijk. Ook mis ik mijn meisje en vind ik het moeilijk dat ik nog niet zwanger ben. Ik hoop natuurlijk wel dat het toch gauw raak is, maar zal het leven zoals het loopt moeten aanvaarden. Dag lieve meiden, dank jullie voor jullie steun, daar heb ik veel aan. Ik waardeer het.

Liefs en knuffels,
Kersje

[Klungeltje23]

Tam:Nog 4 daagjes meid...ik hoop echt dat het een prachtige echo word voor je...
Waar ga je eigenlijk voor kiezen?Voor een vlokkentest of een vruchtwaterpunctie?Jij hebt geen keuze toch?één van de twee zal moeten of denk ik verkeerd?Wij hoeven gelukkig alleen een vruchtwaterpunctie als wonsdag bij de nekplooimeting de uitslag niet goed is.De combinatie nekplooimeting en uitgebreide 20 weken echo is voldoende om uit te sluiten of het kindje hetzelfde mankeert als onze Giel*al is het dan niet voor 100% zeker net als bij een vlokkentest of vruchtwaterpunctie.
Engeltjesdag viel op de dag dat onze Giel* 20 weken bij ons weg was.Ondanks dat het eigenlijk totaal niet leuk is dat we engeltjes moeten herdenken, was ik blij dat deze speciale dag viel op de dag dat ik het zoiezo al moeilijk had.Ik heb het erg moeilijk met die 20 weken.Of het nu 20 weken zwangerschap zijn, of iets anders wat met 20 weken te maken heeft.Mijn schoonzusje is morgen 20 weken en heeft dan ook de 20 weken echo en ook daar heb ik het moeilijk mee.Ik denk dan telkens terug aan de 20 weken echo van mijn lieve giel*.
Hoe voel je je verder?Heb je een beetje hoop voor deze zwangershap?

Kersje:Ik ben niet meer zo heel erg moe...Ik merk ook duidelijk verschil tussen moe en moe.De vermoeidheid die ik had bij Giel* was achteraf gewoon slopend.Van de 24 uur sliep ik er 16 en de 8 die ik dan niet sliep, was ik net een zombie zo moe dat ik dan nog was.Nu slaap ik wel wat vroeger als normaal, maar ben niet oververmoeid.Heel veel meer verschil tussen deze en die van Giel* merk ik bijna niet.Deze week kan ik me gelukkig lekker veel bezig houden met het volgend weekend.Na nu een aantal ongezellige en onprettige weekenden vol met feestjes aan de kant van de schoonfamilie te hebben gehad, staat er een fijn weekend aan mijn kant voor de boeg.Vrijdag vieren we mijn vader zijn verjaardag en zaterdag word de 2e verjaardag van mijn kleine , mooie, blonde meisje geviert.Ik kijk daar ontzettend naar uit.
Heb je al nagedacht welke ovulatietesten je gaat gebruiken?Heb je zelf een streven?Ik merkte dat ik mezelf een datum in mijn hoofd plakte, wanneer ik weer zwanger zou willen zijn.Natuurlijk heeft het er niets mee te maken of het dan wel of niet lukt, maar misschien dat het je positief laat zijn dat je dan nog tijd over hebt!Aan de andere kant kan er dan natuurlijk ook weer druk op komen te staan.Heb jij nog iets gedaan dit weekend en heb je nog leuke plannen voor het volgend weekend?

Maria:Hoe gaat het Meid?Alweer richting de 23 weken...Heb je nog last van harde buiken?Hoe gaat het met het kleine ventje? (gokje)Is ie lekker druk in de buik?Heb je al een naam?Heeft jouw man de kleine al kunnen voelen?Mijn schoonzusje en schoonbroertje zeggen dat ze met 19 weken de baby samen hebben kunnen voelen.Wij weten niet goed wat we ervan moeten geloven.Ze is namelijk buiten het feit dat het de eerste is ook niet de allerslankste.Bij Dana voelde mijn man haar pas rond de 24 weken en bij Giel*Met de 22 weken en toen voelde ik hem toch al zelf met de 14 weken.

Jazzz:hoe gaat het meid?heb he al wat gekocht voor de baby?Ik durf zelf nog niet zo goed.Ik denk dat ik er pas aan durf te geloven als we de 20 weken voorbij zijn.

Laura:Hoe gaat het met kleine semmy?En hoe beviel het op je werk?

Mis jullie...Liefs Kim

[Klungeltje23]

Devika:Hoe gaat het met jou meid?Je hebt een hoop mooie gedichten geplaatst.Waar haal je ze allemaal vandaan?
Of maak je ze zelf?

[Tam]

devika, bedankt voor de mooie teksten. Sommige kende ik al en andere niet. Ik heb een krijtbord op mijn wc en af en toe schreef ik er een andere tekst op. Sommige kunnen kracht geven ook. Maar nogmaals dank voor het delen. Hoe gaat het met je? Stomme vraag eigenlijk.........verwacht ook geen goed. Ik zei altijd maar: naar omstandigheden.

kersje;
vervelend dat je steeds moe bent. Soms kan het echt zijn van de afgelopen periode. je hebt ook heel wat meegemaakt en dan daarna een nieuwe baan. DAt is niet niks. Verder gaan kost energie. Verdriet kost energie. Meid, ik hoop echt dat het vlug raak voor je is. Ik weet nog goed dat ik net na haar dood en de mk het liefst de week erop weer zwanger wilde zijn bij wijze van spreke. Toen de arts toen duidelijk zei dat we niet mochten gaf dit toch enigzins rust. Klinkt raar misschien, maar het was ook wel fijn om er even niet mee bezig te zijn. En dan ineens raak.....kan zomaar ineens zijn als je het niet verwacht. Dus die positieve gedachte van je is goed.....maar kost wederom veel energie.

Kim; dat schiet ook weer al op bij je. Ik herken dat wel hoor met die getallen. Sommige getallen of aantal weken doen je aan je sterretje denken. WAt speciaal dat die engeltjesdag ook net dan een beetje Giel* zijn dag was. TRootstend gevoel dat die dag toch veel lichtjes branden voor oa hem. Stranks de verjaardag van je kleine meid. Moet ook wel eens dubbel zijn, maar daardoor geniet je er extra van denk ik. Bij ons gaat het om een vlokkentest. ALs woensdag de echo goed is (volgens mij had ik het verkeer gezegd) dan moeten we vrijdag naar dat andere ziekenhuis bellen voor een afspraak. Pfffffffff, zo spannend allemaal. Op zich heb ik er een goed gevoel over. Mijn buik groeit en heb ook wel "kwaaltjes", maar ze zijn in het niks te vergelijken met mijn meisje. Ik weet ook wel dat iedere zw anders is, maar toch....ze geven ook geen 100% garantie ,maar zou ze toch niet geloven dat als het zo was. Wel een dikke 99% dat ze het kunnen vinden dus meoten we daar maar van uitgaan. Het is toch een raar iets. Ze zeggen wel 25% kans dat het fout is. Maar als het een "fout"eitje was dan is de kans al 50% dat er een "fout" zaadcelletje bij zit. Is het een goed eitje geweest dan is de kans 0% dat het fout zit........snap je? Het is de combi van een eitje met het foutje en een zaadcel met het foutje. Afijn......het is een medisch verhaal maar voor ons helaas wel werkelijkheid. Maar ik vecht........en mijn engeltje en sterretjes daarboven vechten vast mee en dat ukkie in de buik is ook een vechter. De vraag is alleen of het een eerlijk gevecht is. Hoe gaat het nu met de band met je schoonzus? Is ze veel bezig met die 20wk echo. Moet voor haar ook extra spannend zijn met wat er met Giel* is gebeurd of ziet ze dat niet zo? Afijn, we weten helaas dat ze daar niet altijd al te tactisch mee is, haha.

Maria; hoe is het met het lezen? Toen ik met mijn dochter minder moest werken heb ik ontzettend veel gelezen. Is echt wel rustmoment. En met de kleine? Ik denk een meisje, maar weet je....dat maakt niet uit. ALs ze aan me zouden vragen: wil je een meisje of een jongen dan zeg ik: ik wil dat dit kindje langer leeft dan mij! En ik hoop dat ik nog heeeel lang leef. Zegt genoeg denk ik.

jazz, ook jij rustig aan nu. Kan je je wat bezighouden?

laura: hoe was het afgelopen vrijdag?

hier zo lekker op de bank. Nog een weekje en dan fijn vakantie. Zie ik naar uit. Woensdag natuurlijk heel spannend...donderdag de arbo.....en dan hopen dat we vrijdag mogen bellen voor een afspraak. Hopen jullie met me mee?
liefs Tam

[Klungeltje23]

ik duim zeker met je me tam..hoelaat moet je woensdag?
De band met mijn schoonzusje word helaas alleen maar slechter.Ik denk ook niet dat het nog goed gaat komen!Daar ben ik eigenlijk veel te kwaad voor...
Ik vind het een prachtige gezegde meid...en het is hartstikke waar, want elke ouder wil dat zijn of haar kind hem of haar overleefd...klasse hoor!!!:-D

[shadylady313]

hee lieverds,

ik kreeg geen melding meer dat er in dit forum wat geschreven was dus vandaar dat ik er nu pas weer ben... ik moest echt teveel weer teruglezen dus dat heb ik niet gedaan... sorry!!
vrijdag dus mijn eerste werkdag gehad en het viel me alles mee. al moet ik wel heel erg veel leren weer!! totaal nieuwe afdeling met totaal nieuwe mensen enzo... heel nieuw en ingewikkeld systeem dus ja, het is net of ik een compleet nieuwe baan heb! ondanks dat het me wel mee viel vrijdag zie ik nu toch ineens wel op tegen morgen merk ik. weet niet waarom. misschien omdat ik nu weet dat ik echt veel te leren heb enzo. en het leventje van fulltime mama beviel me zo goed!!! zou het liefst nog steeds gewoon stoppen met werken maar ja, het is gewoon net niet te doen en op deze manier kunnen we gewoon nog lekker luxe leven dus dat is ook wel wat waard denk ik dan!
semmy slaapt ineens weer wat meer tussen zijn flessen door dus ik pik zelf nu ook nog ff een half uurtje mee als semmy dat nog volhoudt... ben best wel moe, terwijl ik gister om elf uur al ging slapen en vanmorgen om acht uur pas weer wakker werd. nou ja, ik heb jullie berichtjes dus niet gelezen maar ik hoop dat het met jullie allemaal wel een beetje gaat...
tot snel meiden!!!

[maria11]

hey meiden!

Laura, lijkt mij best wel zwaar voor je weer aan het werk te zijn! helemaal als je allerlei nieuwe dingen mot leren, kost een hoop energie he? wel een uitdaging....maar ik kan mij voorstellen dat je ook heel graag bij Semmy wilt zijn, helemaal als je er zo'n tijd tussen uit bent geweest en z'n heerlijk kereltje thuis hebt om voor te zorgen. Succes morgen!

Tam, woensdag de echo, spannend! hock: hoe zit het precies eigenlijk? begrijp ik het nou goed dat ze woensdag eerst aan de hand van de echo bepalen of het kindje goed groeit etc.? en als dat goed is dat je dan vrijdag een afspraak kan maken voor de vruchtwaterpuntie? nou al met al een spannende week, ook bij de arbo donderdag, wat verwacht je van dat gesprek eigenlijk? Ik heb een goed gevoel over deze week Tam, woensdag wordt een goede echo denk ik. Jij denkt dat ik zwanger ben van een meisje? hihi....volgens mij zegt iedereen dat hier...alleen Kim dacht een jongen.....we zullen zien! :mrgreen: Ik denk dat jij een jongetje krijgt, een klein lief kereltje. En inderdaad, het geslacht doet er inderdaad helemaal niet toe. Moet wel zeggen dat ik het een leuke bijkomstigheid vind te weten wat het wordt.....alsof mijn dagdromen over dit kindje dan reëler worden, echter. Ik lees nu erg veel, heb weer genoeg rust in mijn kont om boeken te lezen ipv alleen magazines en kranten. Ik ben nu het eerste deel van Harry Potter aan het lezen, mijn schoonzus had deze opgestuurd, zij heeft het tijdens de zwangerschap van haar derde gelezen en vond het een heerlijk boek om alle zorgen te vergeten. Ik moet bekennen dat het inderdaad een heel leuk boek is. Ik was ooit aan de Nederlandse vertaling begonnen maar dat pakte mij niet. Nu lees ik de originele Engelse versie en die komt echt binnen. Ben jij nu met een boek bezig?

Kim, lees ik het nou oed dat jij woensdag ook voor een echo moet? de 12 weken echo? Ik zie aan je banner dat alweer bijna 13 weken zwanger bent, wat vliegt de tijd zeg! ik hoop dat het woensdag er allemaal mooi uit ziet, ik denk het wel. Jullie doen ook een nekplooimeting lees ik. Altijd een spannend moment he? heb je al bloed laten prikken? dan krijg je woensdag meteen de uitslag...Ik begrijp dat de komende 20weken echo jou ook nu al wat stress iolevert, dat begrijp ik heel goed....je zal ook veel aan Giel denken he? aan de tijd dat je zwanger was van hem...inderdaad confronterend dat je schooonzusje vandaag 20 weken is en vandaag ook de echo heeft. Ik baal dat je je rot voelt daarover, ik wou dat ik dat weg kon nemen. Het zou zo troostend zijn geweest als de band met je schoonzusje beter was geweest, vooral nu, en na alles wat gebeurt is met je afgelopen jaar. Echt vervelend. Ben je zenuwachtig voor de nekplooimeting? ik was dat stiekem best een beetje.. Wat je zegt over de baby voelen, ik voelde Olivia met 19 weken heel goed aan de buitenkant schoppen, mijn vriend was steeds net te laat dus heeft haar nooit kunnen voelen schoppen , maar het kan dus wel... Nu met de placenta aan de voorkant heeft vriendlief de kleine begin deze week voor het eerst voelen schoppen, zo leuk!! :-D hij was helemaal blij. Ik heb af en toe nog een harde buik, de ene dag meer dan de andere. En ja namen, we bedenken er af en toe eentje, we zijn er nog niet over uit in ieder geval....willen jullie eigenlijk weten wat het wordt? en zijn jullie al met namen bezig?

Kersje, hoe gaat het met je nu? de komende feestdagen zijn inderdaad om verdrietig van te worden. Wat hadden we dat ons anders voorgesteld he? rond de kerstboom met een lekker mollige baby op je schoot. Ik heb op de terugreis vanuit Australië oktober vorig jaar in Hongkong een kerstbal gekocht herinner ik mij nu, een hele lieve kinderkerstbal. In de hoop dat ik snel zwanger zou zijn en dan zou die kerstbal voor ons kindje in de boom komen te hangen. Ik bleek inderdaad zwanger toen ik terugkwam, ik heb de kerstbal bewaard voor het jaar erop, ik wilde hem in de boom hangen als ze erbij zou zijn. Elk jaar een foto van haar en de kerstbal . Ik wordt er een beetje verdrietig van merk ik (en de keine schopt nu zachtjes in mijn buik). Soms lijkt de kleine op mijn verdriet te reageren lijkt wel. Maargoed, de feestdagen, ik kan mij voorstellen dat het voor jou met lege armen en lege buik ontzettend moeilijk moet zijn, ik ga ervan uit dat voor de kerst er een heel lief klein kerstballetje in jouw buik aan het groeien is.
Wat je schreef over afscheid nemen van je kindje, inderdaad een heel intiem proces. Mijn hart loopt over van warmte als ik aan haar denk, haar voor me zie hoe ze in mijn armen lag. Ben jij allen met je dochter geweest? Ik heb net als jij huilend in de Hema rondgelopen op zoek naar een lief knuffeltje. We hebben ze wel gevonden, we vonden een heel lief onschuldig konijntje en een lief klein hondje. Maar ik herken je gevoel wel, je wil het allermooiste en liefste voor je kind, niets is goed genoeg, en je bent zo verdrietig en energieloos, wat een drama die dag. Ook ik zocht een lakentje, dekentje, maar ik was op een gegeven moment te overstuur, we moesten naar huis. Gelukkig zijn er vrijwilligers die voor het ziekenhuis kleine quilts maken waar je je baby in kan leggen. Ik kon een prachtige uitzoeken in het ziekenhuis, zo ontzettend mooi en lief gemaakt, prachtig. Wat was ik daar blij mee.
Wat een tijd he? ik merk dat ik mij weer een hoop dingen herinner nu Devika er zo middenin zit. Er is zo veel gebeurt.

Devika, hoe is het nu met je? mooie uitspraken heb je verzameld en met ons gedeeld, er zitten hele mooie bij. Wat een tranen om onze kindjes he? soms denk ik dat ik nooit uitgehuild raak. Nog steeds kan ik muziek die mij echt aan het hart gaat niet luisteren zonder te huilen om mijn kleine kind. Slaap je goed eigenlijk?

Jasmien, how are you?

Ik zelf was dit weekend even weg, naar Brabant met vriendlief. Ik ben nog niet aan het werk, misschien volgende week een paar uurtjes. we zien wel. Kersje, ik had inderdaad een echo vorige week vrijdag. Alles zag er goed uit, kindje ligt op schema, vruchtwater goed. Ik kon vandaag bellen voor urineonderzoek (blaasontsteking) en gelukkig was dat ook allemaal in orde. (soms doet mijn buik voor, tijdens en na plassen een beetje zeer...strange :?) Ik voel het kindje goed, het kan soms echt een druktemaker zijn, maar andere dagen ligt het echt de hele dag te snurken. Als het druk is dan praat ik met het kindje, tik zachtjes op mijn buik, het lijkt soms wel te reageren op mijn stem en ritmes. Ik moet met 24 weken weer naar het ziekenhuis, dat is volgende week.
Slapen is nog steeds een probleem, dat gaat gewoon niet goed. Mijn buik begint ook een beetje in de weg te liggen, ik kan niet meer zo lekker op mijn zij liggen merk ik. Op mijn rug gaat ook niet echt meer lekker...ach ja. Luxeproblemen, ik weet het.

Ik ga kip in de oven doen, lekker gegrilde kip voor bij de zuurkoolstampot...jammie.
Fijne avond meiden, ik denk veel aan jullie.

Maria xxx

[Tam]

kim ,moet woensdag om 14.00. thanks voor het duimen
maria, gaaf dat je vriend de kleine nu kan voelen. Lief dat je zo positief bent voor me, doet me goed. Ik heb ook sterk het gevoel van een jongetje. Stap voor stap.
Ik ben meer een mooi-weer lezer haha. Op het moment heb ik effe niks leuks, ga weer effe op zoek. Heb laatst: de jongen met de gestreepte pyama gelezen. Heftig, zielig, maar zo mooi geschreven. Harry potter heb ik ooit wel gelezen in het nederlands. Mijn broer leest altijd alles in het engels......zo ook hp, dat komt toch over zoals het moet zijn zegt ie dan. Het ene moment wil ik een thriller.....het andere een roman, maar niet te zietsappig. Waargebeurd ook wel, maar dat is minder na haar dood. Er is al ellende genoeg.

Vanochtend echt een but morgen. slecht slapen.......kon er niet uit, voelde me niet lekker. Buikpijn steeds: kan moeilijk naar de wc. Eindelijk na lange tijd op de wc wat opgelucht (sorry zal geen details geven) dus was al wat laat. Kom ik buiten moet ik het ijs van de ruiten afhalen. Mopper mopper. Start ik de auto en is marco borsato het liedje dochters aan het zingen. Kon ik er net niet bij hebben. Heb een pot lopen janken in de auto niet normaal.......zal ook wel allemaal de spanning zijn. Afijn, effe weer tot mezelf komen en op naar een dag werk. De hele morgen wat mopperig naar de kinderen (ah, het is zonde) want die waren natuurlijk ook net super druk.....zal je net zien.
Nu net lekker in bad geweest met een scheut relaxing olie en het gaat weer wat. STaks lekker op de bang een spannende aflevering van greys anatomy kijken.
Ach..................er zijn zo van die dagen!

[shadylady313]

tam, die dagen kennen we allemaal... straks maar vroeg je mandje in en lekker slapen. morgen weer met frisse moed een nieuwe dag beginnen!

meiden, ik heb een sollicitatie lopen voor kamermeisje hahhhahaah!!! hotelkamers schoonmaken. is weer eens wat anders dan een kantoor baan. zal mij benieuwen. kheb net pas mijn brief verzonden via de mail hoor dus ze lezen hem sowieso morgen pas. maar ik hou jullie op de hoogte. was gewoon eens benieuwd. ik heb ook nog nooit echt officieel ergens gesolliciteerd dus we will see!

[Klungeltje23]

Maria:Ik ben inderdaad flink zenuwachtig voor woensdag.Ze testen dan op het syndroom van down en dat is trisomie 21.Die vrouw heeft ook uitgelegd dat per januari aanstaande ze ook naar trisomie 13 en 18 gaan testen(18 had onze lieve giel*).Ze zegt dat als de meting goed verloopt de kans op trisomie 18 ook met vele procenten daalt, dus ik hoop echt dat ik woensdag een goede uitslag krijg...dan is er al weer een klein beetje angst en stress bij me weggenomen(al is het maar een klein beetje meer rust).Ze hebben mijn bloed al geprikt, omdat ze mij niet langer in spanning willen houden en krijg meteen de uitslag.Ik heb er inderdaad allemaal veel moeite mee.Het lijkt soms wel dat hoe verder ik kom hoe moeilijker het word en hoe meer ik bezig ben met Giel*.Het doet me gewoon echt veel verdriet ons kereltje verloren te hebben.Soms lijkt het wel of ik het nu pas echt begin te beseffen, nu er weer een nieuw leven in mijn buik groeit!
Geweldig dat je Bij ons in Brabant bent geweest.Waar ben je geweest ergens?Harry potter is één van mijn favorieten!!!!Zowel de boeken als de films.De laatste jaren...zeker toen alles een andere wending kreeg dan dat ik mijn toekomst gepland had...lees en kijk ik graag fantasy, fiction achtige speelfilms, omdat het je allemaal van de werkelijkheid weghaalt en even laat vergeten hoe Kl*TE het leven soms is.

Tam:Vind je het niet erg zo laat op de dag?Ik moet om 16.15 uur...ik vind het verschrikkelijk zo lang wachten.Ik kom liever mijn bed uit, wassen aankleden eten en dan erheen zodat ik me weinig zorgen kan maken.Onze 20 weken echo staat op 16.30 uur gepland :| Ik weet nu al dat ik de hele naar de wc loop door de stress.Ik denk dat er veel jongetjes worden geboren volgend jaar uit dit topic. Ik heb zelf sterk het vermoeden dat ik weer een jongetje draag en heb het nog vrij weinig niet goed gehad en zeker niet bij mezelf.Al moet ik zeggen dat ik een meid ook helemaal top zou vinden!Soms ben ik zelfs weleens bang dat het een jongen word...bang dat ik daardoor teveel terugkom in het verleden.Maar goed je weet het allemaal niet hé!(Soms Twijfel ik nu weleens, maar denk dat dat veel te maken heeft tussen gevoel en verstand)Het maakt me allemaal niet uit.Ik wil gewoon 15 december horen dat mijn kindje GEZOND is.
Verschrikkelijk is dat hé als je er van die rot dagen tussen hebt zitten dat alles tegenzit.Lekker brullen meid, want dat lucht even op.En wij hier maken ons toch al zo druk in de nieuwe zwangerschappen, dat we echt wel gewoon moeten huilen als dat nodig is!

Shadylady:Soms moet je gewoon even een andere wending maken en dat is dan lekker verfrissend.Als je er zin in hebt...Gewoon doen!!!!

Ik heb me goed gehouden vanavond bij Mijn schoonbroertje en schoonzusje.Ik heb zelfs beloofd dat als het een meisje word ze onze paarse spulletjes mogen hebben, omdat ze paars willen gebruiken bij een meisje.Het was soms best even slikken, maar ik heb niets laten merken.Hopelijk lukt het me nu vaker!!!

[devika]

voor jullie allemaal lieve dames!

I thought of you and closed my eyes,
And prayed to God today.
I asked what makes a Mother,
And I know I heard him say:
A mother has a baby,
This we know is true.
But, God, can you be a mother,
When your baby's not with you?
Yes, you can he replied,
With confidence in his voice.
I give many women babies,
When they leave is not thier choice.
Some I send for a lifetime,
And others for a day.
And some I send to feel your womb,
But theres no need to stay.
I just don't understand this God,
I want my baby here.
He took a breath and cleared his throat,
And then I saw a tear.
I wish that I could show you,
What your child is doing today,
If you could see your child smile,
With other children who say:
We go to earth and learn our lessons,
Of love and life and fear.
My mommy loved me oh so much,
I got to come straight here.
I feel so lucky to have a mom,
Who had so much love for me.
I learned my lessons very quickly,
My mommy set me free.
I miss my mommy oh so much,
But I visit her each day.
When she goes to sleep,
On her pillow's where I lay.
I stroke her hair and kiss her cheek,
And whisper in her ear.
"Mommy don't be sad today, I'm your baby and I'm here."
So you see my dear sweet one,
Your children are Ok.
Your babies are here in My home,
They'll be at heavens gate for you.
So now you see what makes a mother.
It's the feeling in your heart.
It's the love you had so much of,
Right from the very start.
Though some on earth may not realize you are a mother,
until their time is done.
They'll be up here with Me one day,
And you'll know that you're the best one!

[Klungeltje23]

Oef dat was even heftig Devika ;(

[devika]

opeens zijn gedichten zoo mooi...
sorry dames, ik heb even geen moed om op alle berichten te reageren.
vandaag is weer zo'n dag... ppff..
ik kwam op een site hele mooie gedichten tegen. die wil ik graag met jullie delen.

[devika]

"Daddy please don't look so sad, momma please don't cry.
Cause I'm in the arms of Jesus, and he sings me lullabies.
Please try not to question God, don't think he is unkind.
Don't think he sent me to you and then changed his mind.
You see I'm a special child, I am needed up above.
I'm the special gift you gave Him, a product of your love.
I'll always be there with you, so watch the sky at night.
Look for the brightest star and know that's my halo's brilliant light.
You'll see me in the morning frost that mists your window pane.
That's me in the summer showers, I'll be dancing in the rain.
When you feel a gentle breeze from a gentle wind that blows.
Know that it's me planting a kiss upon your nose.
When you see a child playing and your heart feels a tug,
Don't be sad mommy, that's just me giving your heart a hug.
So daddy don't looks so sad and momma please don't cry.
I'm in the arms of Jesus and he sings me lullabies!

[devika]

Oef dat was even heftig Devika ;(

he lieverd, het was niet mijn bedoeling jullie te laten huilen.
ik vond deze gedichten zoo mooi. het raakte mijn hart.
en ik weet dat niemand dan jullie dit zouden begrijpen...

[devika]

We go through life so often
Not stopping to enjoy the day,
And we take each one for granted
As we travel on our way.

We never stop to measure
Anything we just might miss,
But if the wind should blow by softly
You'll feel an angel's kiss.

A kiss that is sent from Heaven
A kiss from up above,
A kiss that is very special
From someone that you love.

For in your pain and sorrow
An angel's kiss will help you through,
This kiss is very private
For it is meant for only you.

So when your hearts are heavy
And filled with tears and pain,
And no one can console you
Remember once again.....

About the ones you grieve for
Because you sadly miss
And the gentle breeze you took for granted
Was just......... "an angel's kiss."

[devika]

You never said you're leaving
You never said goodbye
You were gone before I knew it,
And only God knew why.
A million times I needed you,
A million times I cried.
If love alone could have saved you,
You never would have died.
In life I loved you dearly
In death I love you still
In my heart you hold a place,
That nobody could ever fill.
It broke my heart to lose you,
But you didn't go alone
For part of me went with you,
The day God took you home.

[devika]

Don't let them say, I wasn't born
That something stopped my heart
I felt each tender squeeze you gave
I've loved you from the start.

Although my body you can't hold,
It doesn't mean I'm gone.
This world was worthy, not, of me
God chose that I move on.

I know the pain that drowns your soul,
What you are forced to face.
You have my word, I'll fill your arms
Someday we will embrace.

You'll hear that it was "meant to be,
God doesn't make mistakes"
But that won't soften your worst blow..
Or make your heart not ache.

I'm watching over all you do,
another child you'll bear.
Believe me when I say to you,
That I am always there.

There will come a time, I promise you
When you will hold my hand,
Stroke my face and kiss my lips
And then you'll understand.

Although, I've never breathed your air,
Or gazed into your eyes..
That doesn't mean I never "was"
An Angel Never Dies........

[Kersje]

Lieve Tam en Kim,

Ik hoop dat jullie morgen allebei een prachtige echo krijgen! Veel sterkte bij de zenuwen en dat de dag maar snel mag gaan. Ik duim voor jullie.

Liefs,
Kersje

[maria11]

veel succes zo meteen meiden! zet em op!!!

[Tam]

whahahaha, maria. Lachen dat plaatje. Je tovert een glimlach op mijn gezicht en dat kan ik gebruiken. Lieve kersje jij ook.........wat zijn jullie toch schatten. Jullie allemaal!
Wil Kim ook veel suc6 wensen; heb er een goed gevoel over Kim.

Hier wel al heel zenuwachtig en we zijn er nog lang niet, maar ik ben klaar om de volgende stap te zetten. Ik laat zeker vandaag nog wat weten: en ik hoop goed nieuws!
liefs

[Klungeltje23]

Lieve meiden bedankt voor de lieve berichtjes...ik hoop echt op goed nieuws straks...
Lieve Tam:We laten ons niet kisten hé!grrrrrrrrr hahah succes voor zo!
Ik ben ook al flink zenuwachtig hoor...elke keer wil je toch weer goed nieuws, want het is weer een stapje verder!

Verder gaat het hier niet super lekker.Gister intake gehad bij de fysio...was niet goed!!
Blijk last te hebben van instabiliteit! :| fuck zeg dat was wel even schrikken, dus heb nu elke middag 2 uur verplichte bedrust gekregen en mag niet heel veel meer doen.Wat ik dan toch wil doen, moet ik in speciale houdingen doen.Ook Dana zal nu meer zelf moeten doen en ze werd al zo groot.
Toch ga ik er wel heel goed op letten, want ik ben nog niet zo heel ver hé dus kan niks riskeren anders ben ik straks verder van huis.
Maar ik heb het er allemaal voor over...dubbel ern dwars, dus laat dat goed nieuws maar komen

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

[Klungeltje23]

ow en ik vergeet het te zeggen...
Ik ben pas 13 weken zwanger, maar ik heb het kindje gevoeld!!!
Heel lichtjes hele kleine tikjes en helemaal onderin mijn buik.
Hopelijk een goed teken!!!

[devika]

@ Tam en Kim: ik denk aan jullie! en IK WIL! dat jullie terug komen met mooi nieuws over de echo's!
Ik duim en hoop heel hard voor jullie!
dikke knuffel!

[devika]

@ kersje:
Hoe is het met je meid. Is je ongi al voorbij? Heb je ovulatie testen gekocht?
Ik ben sinds afgelopen maandag begonnen met ovulatie testen. Tis nog wel wat vroeg maar ik dacht ik begin meteen zodra mijn ongi klaar is.
Ik wil geen kans missen. Ik probeer steeds aan te denken: nieuwe ronde nieuwe kansen…
Afgelopen dagen heb ik het wel steeds moeilijk gehad. Ik kon ook niet meer schrijven.
Ooh wat je verteld over de dag voor de bevalling, dat je huilend in een winkel liep… dat heeft me echt geraakt! Ik voel je paniek en je verdriet! Ik zie het gewoon voor me..
Ik kan me heel goed voorstellen dat je er verdrietig van wordt dat je je meisje geen kusje heb kunnen geven. Ja, je wou voorzichtig zijn… ik ken dat..je bent dan zooo zuinig op je kind….
Maar je heb haar gewiegd, tegen je aangehouden….je heb haar alle liefde kunnen geven die je in je had! Je kindje heeft dat gevoeld en meegekregen…
Hou daaraan vast. En aan alle andere mooie dingen die je wel heb kunnen doen en zeggen.
Ik merk ook dat ik heel verdrietig word van de dingen die ik niet heb kunnen doen. maar op dat moment komt het niet in je op…verdorie!
Bij mij gaat het nog verder..ik had de dagen erna, toen bij mij de melk en stuwing op gang kwam veel verdriet en last van een soort schuldgevoel.
Toen dacht ik, waarom heb ik niet 1 druppel in zijn mondje gedaan. voor mijn gevoel had mijn kind dan toch gevoed. Mijn moedermelk was voor hem bestemd en hij heeft het niet gehad. Ik liep steeds met het idee rond van wat als hij honger kreeg of had. Heel raar idee, ik weet het maar op zulke momenten kan je niet helder denken.
Ik weet dat ik de eerst paar dagen ook niet kon eten zonder te huilen. dan dacht ik steeds hoe kan ik nu eten terwijl hij niks gehad heeft.
Een dag na de bevalling, zaten we in de auto op weg naar de volgende stad ( 5 uur in de auto!!). we stopten ergens in een dorpje om te gaan eten.
Als ik daar nu aan denk he…dat voelt zo verdrietig en eenzaam… wij met z’n 2en ergens in een ver land in een of ander klein dorp in een wegrestaurantje ergens aan de route 66…

Het is ook heel herkenbaar wat je zegt, dat je relatie er veel hechter van wordt. dit is zo iets heftigs wat je samen mee maakt.
Mijn man vertelde mij dat hij heel bang was dat onze huwelijk eronder zou lijden. Dat hij bang was dat ik depressief zou worden, ruzie zou maken omdat hij er niks van begreep en dat we uit elkaar zouden gaan.
Gelukkig is dat niet gebeurd. Integendeel, we zijn ook hechter dan ooit tevoren.
Ook wij zien en verheugen ons op een mooi toekomst.

@ tam:
Ik heb die dag ook een kaarsje gebrand, en heb aan jullie allemaal gedacht. Ik hoop dat jullie er die dag ook een goed gevoel aan over hebben gehouden.
Prachtig zo’n initiatief, engeltjes dag!
Ja die teksten vond ik zooo mooi en toepasselijk. Ze geven echt een gevoel weer. Mijn gevoel. En die wilde ik met jullie delen.
Wat mooi dat jij ze ook opschrijft! Dat geeft idd veel kracht. Ik wil binnenkort een schrapboek maken met mooie gedichten en teksten.
Maar ik wil zoveel merk ik nu..ppfff.. weet alleen niet waar te beginnen. Ik zie et wel. mooie herinneringen zijn ook dierbaar…
Misschien hou ik et uiteindelijk wel daarbij.
Ik duim heel hard voor je dat je straks opgelucht van de echo terug komt! Het komt helemaal goed meiden.
Wij hebben allemaal onze portie verdriet gehad. Nu is de tijd voor geluk aangebroken! Yess! Mark my words!


@ kim:
Hoe is het nu met jou meid?
Je meisje wordt straks 2 he! wat leuk, dat zijn hele mooie vooruitzichten! Weet je al hoe jullie het gaan vieren?
Ooh ja nee de gedichten heb ik niet zelf geschreven hoor, ben niet zo’n schrijver. Lezen vind ik weer wel mooi.
Vooral nu!
Vooral in het engels. Wat jij heb met “20 weken” dat je emotioneel wordt met alles wat met 20 te maken heeft, dat heb ik met alles wat mooi in het engels is.
Omdat wij in amerika zaten toen het gebeurde, en Kaylash is een Amerikaantje. Ergens ben ik daar wel trots op. mijn kleine Amerikaantje…
Als ik lieve Amerikaanse mensen op tv zie word ik emotioneel. Dan denk ik terug aan de goeie zorg in het Zh.
Alles wat maar met Amerika te maken heeft eingelijk. En al helemaal met arizona. Daar zaten we dus..
Anyway, die teksten komen van www.mysunwilshine.com. Vond ik heel mooi. de gedichten komen van grievingparents.com
Oh ja ik duim heeeel hard voor je vandaag! En let maar op 15 december krijg je positief nieuws te horen!



@ Maria,
Hoe is et met je meisje! goed weekeind gehad in brabant zo te horen. Mooi zo.!
Ben je weer lekker opgeladen?
Jammer dat je zo slecht slaapt. Wat dacht je van zo’n zwangerschapskussen ( heet dat zo?) dat schijnt te helpen om een betere slaaphouding aan te nemen.

@ shadylady
En heb je die baan??? Ik hoop et voor je! Soms moet je idd iets anders verfrissend doen!

[devika]

Ff ego doen:

Met mij gaat het nog steeds up en down..
Afgelopen dagen heel verdrietig geweest. Vorig week was mijn man een paar dagen weg, dat was echt ff doorbijten.
Gaat nu wat beter, vandaag barst ik juist van de positieve energie!
Maandag begonnen met ovulatie testen. te vroeg eigenlijk maar ik dacht ik wil geen enkele kans missen.
Volgende week ergens verwacht ik mijn ei. Hoop dat et in het weekeind is want volgende week is manlief ook weer 2 dagen weg
Gisteren heb ik een banner geplaatst…maar ik merk dat ik daar heel verdrietig van word..
Tis steeds weer confronterend…het wordt met de dag meer en meer dat hij bij mij vandaan wegdrijft..zo voelt et..
Zal ik et weghalen? Ik weet het eigenlijk niet…

[Tam]

lieve meiden, even een ego-bericht. Sorry, later typ ik meer. Ben net terug van de echo: JAHOOOOOOOOOOOE!
We moesten om 13.45, maar toen we aankwamen zei de assistent dat hij weggeroepen was voor een operatie en het nog wel lang kon duren. Ze wist het niet. Balen joh, ben je al zo zenuwachtig! De ruimte werd steeds voller en naast ons zo'n klein ukkie die aan het huilen was (moest steeds aan mijn meisje denken). Na lang....lang.....lang wachten eindelijk aan de beurt. We hebben een goede gyn. We hebben al veel gedeeld samen,maar tactisch is hij niet echt altijd. ALs je dan zegt dat je zenuwen hebt krijg je een antwoord als: tja dat wisten we van te voren, grrrrr. Afijn, ik kan wel wat hebben bij hem. Toen keek hij. Ik ben niet meteen blij altijd. Eerst inzoomen en goed kijken. En ja hoor, prima hartslag. Zag er allemaal keurig uit. Heel even bewoog ie. Hij houdt de datum tussen de orgine in en de tweede dus dat komt nu op 9 wk en 3 dg vandaag.
Daarna een brief opmaken voor Gent waar we vrijdag naar moeten bellen dus ook weer heen en weer lopen naar assistent.......later weer terug voor handtekening en naar boven voor bloed te trekken. Amai........een lange middag dus! Maar wel een stap verder. Ben weer opgelucht (voor even).
Over 3 wk mag ik terug naar de gyn, maar daarvoor zal ik mijn afspraak hebben staan in Gent. 75% kans.........daar hou ik me aan vast. Ik wil dit kindje niet afstaan. Dit is al mijn 4e zwangerschap. Ik wil mama kunnen zijn!
liefs

[devika]

hee tam! wat een goed nieuws! ben zoooo blij voor je dat alles er goed uitzag!
en van het positieve uitgaan he! 75% is veel!
en ja, niet alle artsen zijn even tactisch. maar goed, soms moet je er heeeel veeel voor over hebben. en dat heb je.
kan me voorstellen dat je aan je meisje dacht toen je zo'n ukkie zag. dat doet zeer..ik weet het.
maar huilen mag he! wij wel! gewoon doen als het nodig is. maar vergeet niet ook te genieten van dit mooie moment en wat er nog moet komen!
ik hoop voor jullie dat jullie gauw een afspraak in gent krijgen. ik blijf voor je duimen meid!

vandaag deel ik positieve energie uit! voor jullie allemaal dames! er staan mooie dingen te gebeuren, geniet ervan!
ik ga nu lekker ergens wat eten met mijn mannetje.
fijne avond!

hele dikke knuffel voor jullie allemaal!
xxxx-devika

[Klungeltje23]

Tam:Super nieuws meid echt helemaal goed, nu afwachten Komt goed!!!

Hier ook even zo'n ego berichtje meiden
Onze nekplooimeting was uitmuntend goed. De nekplooi van onze frummel zat op 1.9, dus was echt super goed.De echoscopiste zei ook dat het er echt heel goed uit zag en dat ze verwacht dat er geen problemen zullen zijn bij de 20 weken echo.We hebben de uitslag gekregen en die luid...kans 1 op 13.000.
Ik ben zo opgelucht en ik voel me zo heerlijk warm en gelukkig van binnen.Natuurlijk is daar ook weer even het verdriet om onze lieve giel*, maar ik durf me nu ook over te gaan geven op nieuw geluk, trots en hoop!Ik was ook helemaal verliefd toen onze frummel ook nog eens heerlijk ging liggen duimen.
Laat jullie snel foto's zien..eerst even de grootouders geruststellen!

Heel veel liefs en xxx vanuit hier!!!

[Tam]

lieve Kim, wat een fijn nieuws. Kan me helemaal voorstellen hoe je je moet voelen. Ik hoop dat ik over een paar weken me ook zo mag voelen. En nee, Giel* vergeet je niet. DAt kan ook niet met zo'n lief ventje. Geniet ervan meid. Het is je gegund.

Devika, wat een gedichten meid. Fijn dat je daar steun uit kan halen. ik heb in het begin ook een boekje bijgehouden waarin ik tekende......teksten zette, gedichten enzo. Ik wilde gewoon bezig zijn met mijn meisje op een of andere manier. Wat fijn dat je je weer even beter voelde vandaag. Rouwen is echt als in een rollercoster. Ik kon van het ene op het andere moment omslaan van stemming. Soms voel je je oer-sterk en andere momenten lijkt niks nooit meer goed te komen. Je bent een sterkte vrouw devika, wij allemaal vind ik. Misschien zijn wij daarom wel "uitgekozen" om mama te zijn van een engeltje, want eigenlijk is dat heel bijzonder. Tja, liever was ik nu mama van een bengeltje.......en nu gewoon zorgenloos zwanger van een boertje of zusje voor haar. Had ik al een groot gezinnetje gehad. Dank je wel voor je positieve energie.

maria; toen ik vandaag zo lang moest wachten bij het ziekenhuis en effe dacht da tik gek werd moest ik denken aan je plaatje van succes en moest gewoon glimlachen.........dank je wel ervoor nogmaals.

kersje; je bent een schat dat je zo aan ons denkt. Ik heb echt een goed gevoel dat het bij jou ook niet lang gaat duren. belangrijk is dat we weer leren leven met het leven zoals het nu is: pfff, en dat is moeilijk. Vandaag op het nieuws ook steeds over zwangerschapsverlof en al die blabla van nieuwe ouders over wennen. Wat voor tijd zit er aan wennen dat je kind dood is? Staan daar ook weken voor? Ik weet zeker dat het moeilijker is te wennen aan een kindje dat er niet meer is dan een kindje dat er ineens wel is, maar ja............wij weten beter en hun gelukkig niet.

Toch wel weer effe happy voor vandaag. Morgen is weer voor de zorgen and today i let the happines stay.
Ga lekker filmpje kijken: sex in the city 2, hahaha. Daar moet je niet bij nadenken. Morgen de arbo.Ben benieuwd. Voor de vakantie leek het hem slimmer om effe niet zwanger te worden en me te concetreren op mijn werk, ahum........weet dus niet goed hoe hij reageren zal.
fijne avond nog, liefs

[Tam]

oh, ik heb ook zo'n mooie balk gemaakt bij lilipie, maar sukkel als ik ben weet ik niet hoe ik hem erop moet zetten. Lukt steeds niet. iemand een tip voor deze computer-vreemde?

[Klungeltje23]

Tam:Niets te maken met die arbo-arts...niemand maakt uit wat jij doet hé!!!Alleen de gyn mag advies geven.Laat het ze maar lekker uitzoeken, is hun probleem.Ik moet mijn balk ook even veranderen...ik ben 2 dagen minder zwanger.Klopt verder wel hoor, maar ze hadden vorige x maar 1 meting gedaan.Nu was de meting precies zoals ze toen geschat hadden dus zet ik hem 2 dagen terug.Maar ach wat zijn 2 dagen...het kindje moet gezond zijn en das het belangrijkste.Als ik weer weet hoe ik het ook alweer gedaan heb, kom ik het je vertellen!!!

[maria11]

meiden wat een heerlijk nieuws! :-D ik zit al de hele middag te checken of er een berichtje van jullie was. Ik ben zo blij dat alles er goed uit ziet! hebben jullie echofoto's meegekregen? wil jullie kleine droppies wel even zien natuurlijk! :mrgreen:

Ik moest vanmiddag naar de tandarts, ben flink mishandeld...jakkes. Ik lig dus even voor pampus vanavond. Ik reageer morgen even op de rest.

Tam, eindelijk een babybanner! :mrgreen: je krijgt hem erop door:

- de banner te maken
- vervolgens zoek je bij "Ticker code snippets" naar "Forum Signatures" en kies je "PseudoHTML, UBBCode and BB Code"
- dan verschijnt er daaronder een code snippet, die code begint met: [url=http...etcetera
- selecteer en kopieer deze url-code
- plak deze in jouw profiel (via my settings, wijzig handtekening)
klaar!

liefs,
Mariax

[Klungeltje23]

Inderdaad wat maria zegt.. en je kunt ook de image url gebruiken!!!Succes

[Tam]

yes yes, ik koos steeds de verkeerde. Nu staat ie er. Is het nog echter. Thanks maria! Je bent een waar computer-wonder whahaha.
Slaap ze
liefs

[Kersje]

Hey lieverds!

Wat een goed nieuws Kim en Tam, word er helemaal blij van! En om dat plaatje van dat kindje met die snor heb ik ook moeten lachen, Maria!
Devika, fijn dat je een goede dag hebt vandaag. Die heb je soms ook echt even nodig he? En je bent al begonnen met de ovutesten, ik ga morgen beginnen. Spannend toch weer.
Laura, al wat gehoord op je sollicitatie??? Jasmien, hoe gaat het met jou?

Met mij gaat het redelijk. Ben nog steeds moe (ik val in herhaling geloof ik), maar ik begrijp wel waar het vandaan komt: heb me steeds over van alles heen moeten zetten (van mezelf) en dat breekt me nu een beetje op. Maar komt wel weer goed. Ik doe het gewoon een beetje rustig aan. Ons nichtje komt vrijdag logeren, daar heb ik zin in!

Dag lieverds, dikke kus en slaap lekker,
Kersje

[devika]

Ooh Kim wat een heerlijk nieuws! Ook ik word helemaal warm en gelukkig bij het lezen van je berichtje. Wat een geruststelling!
Geniet ervan meid!

[devika]

@ kersje,
Ja ik ben sinds maandag begonnen met ovulatie testen.
Is te vroeg, dat wel, maar ik dacht je weet maar nooit.
Ik verwacht volgende week mijn eitje. Maar mijn man is ook een paar dagen van huis.
Ik ga dus nergens meer van uit. Ik heb me erbij neergelegd dat het eventueel deze maand niet zou kunnen.
Tenzij het in het weekeind is. Of tenzij het later komt.
Ik ben al heel blij dat mijn cyclus op gang is gekomen. En de vorige keer was het na gebruik van ovulatietesten in 1x raak.
Ik weet dus dat het kan. Dat stelt me gerust.

Hoe is het met jou? je begint dus vandaag met testen. welke gebruik je?
Ik raad je die van clear blue aan. Echt, die is zo duidelijk, kan niet missen!
Ze zijn prijzig dat wel. Maar dan heb je wel de juiste dag te pakken.
Op www.gezondaanhuis.nl zijn ze te koop voor 26, - per 7 stuks ( ipv 32, - in de winkel)

De rest van de meiden zijn gelukkig al zwanger. Nu jij en ik nog! Ik denk dat wij samen gaan lopen.
Vind dat wel een fijn idee. Iemand die precies in de zelfde fase als ik zit. Ook al had ik liever dat je met de andere meiden meeliep.
( dus dat je al heel lang zwanger zou zijn)
Maar het komt wel. Ons geduld wordt beloond!

[Klungeltje23]

Iemand wilde hier foto's zien...nou hier is onze frummel



Hoe gaat het verder met jullie hier?

[Tam]

lieve kersje, ik denk dat je wel eens goed gelijk kunt hebben met die vermoeidheid. Het is ook niet niks allemaal......en vlug daarop een nieuwe baan. Hoe leuk hij ook mag zijn dit kost ook energie. En verdriet nog eens veel en veel meer. Pas goed op jezelf meid, neem je rust en laat je af en toe maar eens goed verwennen door dat ventje thuis van je haha. Suc6 met de ovu-testen. Deze keer was mijn ei ook vroeger dus misschien kunnen ze zo meer zekerheid brengen. Toch ook weer spannend idd, maar wel zorgen dat je dan goed uitgerust bent voor het klussen he, hihhi.

vanmiddag arbo, hij was erg blij voor ons. Het is best een goede vent hoor. Recht voor zijn raap, maar dat mag ik wel. Het leek hem niet slim nu uit te breiden met mijn uren. Gewoon zo houden en over 4 weken weer bij hem, want hij wilde me wel goed in de gaten houden omdat het een heftige periode zal zijn. Hij is trots op me zei hij en dat doet me goed. Op mijn werk mag ik nog niks zeggen. de directie is met deze dingen niet altijd zo netjes zullen we maar zeggen dus effe voor me houden raade hij aan.
Morgen belt mijn man naar de verantwoordelijke van de prenatale diagnostiek (blabla, wat een woorden allemaal) voor onze afspraak. Helaas moet ik werken, maar heb al een lijstje met vragen voor hem gemaakt haha. Spannend wel weer als die datum vast staat. Stap voor stap.

Andere meiden, een fijne avond gewenst......kruip maar lekker onder de dekens ,want het is weer flink koud vind ik.

[maria11]

hey lieve meiden,

Tam, dat klinkt als een goed gesprek met de arboarts, fijn zeg. Ik kan mij voorstellen dat het wel wat rust geeft dat je je uren niet hoeft uit te breiden. Fijn zo'n goede echo he? dat geeft ook een hoop rust. Nu proberen dat gevoel vast te houden, het zullen best moeilijke weken voor jullie worden komende tijd....heel spannend in ieder geval. Zorg dat je goed voor jezelf blijft zorgen, vooral nu, op tijd naar bed, veel groenten eten :geek:. Je gaat je vast goed door volgende maand heen slaan, ik heb er nog steeds een goed gevoel over, dit kindje gaat er komen, gezond en al. Ben je misselijk eigenlijk? ik ben totaal niet misselijk geweest dit keer, wel sinds een paar weken erg last van mijn maag (vooral 'savonds), misschien omdat de maag iets meer in de verdrukking komt. Hey, heb je nog een echofoto?
Wat ik mij ook afvroeg laatst, ik weet dat jullie kleine meisje is gedoopt in het zh, heb jij steun gehad aan je geloof? Ik zat mij laatst voor te stellen dat het troostend kan werken. Ik vond het opeens jammer dat ik een atheist was.

Kim, wat een lieve frummel hebben julie! :-D zie ik het nou goed dat je zijn/haar handje ziet op de eerste foto? heerlijk om te zien hoor. Ik lees dat het kindje prima is gegroeid, goedzo! twee daagjes teruggezet, had ik ook bij de tweede meting (en ergens vond ik dat stom....erg he? hahaha) En de uitslag van die nekplooimeting is erg goed zeg! wauw. Heerlijk voor jullie. Voel je je voor de rest goed? ik ben trouwens erg trots op je dat je je paarse spulletjes aan je schoonzusje beloofd hebt, go girl! je doet het heel goed.

Devika, wat goed dat je met ovutesten begonnen bent, die van cb zijn inderdaad erg goed, die met die smiley's zijn dat, toch? Ik hoop dat de timing volgende week goed is en je man ook thuis is op het moment suprême. Hoe voel je je vandaag? wat kunnen de emoties op en neer gaan he? de ene dag gaat het best goed en de andere dag huil je weer veel, is het verdriet opeens weer zo dichtbij...ik heb dat ook nog steeds, en mijn zwangerschap lijkt het allemaal nog te versterken. Zorg goed voor jezelf, knap goed op meid.

Kersje, vervelend dat je je zo moe en lusteloos voelt. Wel goed te horen dat je weet waar het vandaan komt, dan kan je er tenminste wat mee (makkelijk gezegd, vaak is dat helemaal niet zo makkelijk eigenlijk). Soms is het moeilijk zo'n cyclus te doorbreken he? Hoe gaat het met jouw "genietfactor" eigenlijk? ik merk dat ik nog steeds niet de oude ben, soms frustreert mij dat enorm. Ik kan het dan niet uitstaan dat ik niet erg vrolijk ben, zo weinig onderneem om het leuker te maken. Ik heb dan gewoon de energie er niet voor, maar dan blijft het wel zo'n vicieuze cirkel. Ondertussen kost het mijn vriend heel veel energie om mij op te peppen en gaande te houden, daar voel ik mij dan weer rot over.
Ahhja....ik kan mij ook voorstellen dat het heel moeilijk voor je moet zijn als je geduld zo op de proef wordt gesteld, ik had echt het gevoel dat ik een beetje "stil stond" toen ik nog niet zwanger was. Ik wilde het gewoon zo graag, de rest was bijzaak. Ik vond het heel moeilijk. Dikke knuffel voor jou meid, ik denk aan je.
Ben je begonnen met ovutesten eigenlijk? hoe gaat dat?

Laura, hoe is het nu?

Jasmien, je bent nu niet aan het werk geloof ik....hoe gaat het?

Hier gaat het best goed. Vanmiddag weer naar het zh voor de psych. Ik heb er niet echt zin in, maar weet dat het wel zinvol is. Ik was van plan volgende week weer te beginnen met een paar uurtjes werken maar nu weet ik het even niet meer. Het idee alleen al om te gaan werken benauwd mij zo enorm, ik wordt er letterlijk ziek van, harde buiken en slechte ademhaling, ik weet niet zo goed waarom. Misschien omdat ik nog zo slecht slaap, ik kan die onzekerheid zo moeilijk van mij af schudden. Ik ben elke dag, elk uur, altijd bezig met feit of ik de kleine nog voel, of hij/zij er niet opeens mee gestopt is. Dat is uitputtend. Misschien dat werken juist de afleding geeft die ik nodig heb, ik weet het gewoon niet. Ik ga het vanmiddag maar even overleggen met de arts.
Wel fijn is dat de kleine veel beweegt, de ene dag meer dan de andere, maar ik merk dat ie elke week steeds sterker wordt, dat is fijn.
Ik heb via mp echt zulke leuke vintage kleertjes gekocht, van die hele ouderwetse badstof rompertjes, helemaal leuk! :-D en uit de jaren '50 hele schattige pakjes met mutsjes, het wordt echt een retrobaby :mrgreen:

Zo, en nu even stofzuigen enzo....liefs voor jullie!
Mariax

[maria11]

hmmpf...ik kom net uit het zh, ik had niet vandaag een afspraak maar maandag :?.
Ik zal het maar op zwangerschapsdementie gooien......zucht.

[Tam]

lieve maria (en andere lady's natuurlijk). Tja, we zullen het maar op zw-dementie houden ahum. Nu al de kleine de schuld geven haha. Soms kan werk ook wel afleiding geven. Dat is in mijn geval nu wel heel erg, maar ieder geval is anders en als je er lichamelijk ook last van heb. Hoop dat je er met iemand over kan praten. Ik heb wel echo=foto's, maar daar staat alles op qua naam enzo........als iemand wil kan ik hem wel pb sturen.
Bij ons meisje ben ik ontzettend misselijk geweest, tot het bevallen toe. (weeeen en spugen is geen goede combi), maar nu eigenlijk niet. Naast de stress en wat kleine dingen voel ik me eigenlijk lichamelijk goed. Maakte me daar veel zorgen over eerst, maar denk gewoon dat ik "geluk" heb. Iedere zw is anders toch?
Mijn geloof is op en af gegaan moet ik zeggen na haar dood. Ben best heel erg boos geweest mag je weten. Toch wilde ik dit graag en heb geen spijt. Ik denk ook wel dat er iets meer is.......wat dan ook. Het feit dat ik weet dat ze er nog is......dat geeft wel enigzins troost. DAt ons afscheid enkel tijdelijk is. Het geloof in mijn meisje........dat geloof is ontzettend sterk.
Krijg hier mijn broeken niet meer dicht. Wilde eigenlijk wachten tot na de testen en dat we meer weten, maar dat ga ik niet redden denk ik. Vandaag al met mijn rits open gewerkt haha (wel lang t-shirt erover). Het is dat ik stevig van mezelf ben dat het niet opvalt. Heb nog wel broeken liggen van toen, maar vind die stap ook wel groot.
De afspraak van de test staat vast: ma 8 nov (de datum dat mijn zw van mijn dochter begon te tellen: toeval?). Gelijk kriebels nu ik het weet. Het is al om 9.00 dus dat is wel fijn.Ze kunnen niet zeggen of het via de buik of vagina is, dat zien ze ter plekke. Het kan zelfs zijn dat ik een week later terug moet twijfelen ze over de grootte. (hoop het niet). Ik moet daarna 2 dagen rust houden en niet werken. Heb dus een boel dingen moet afzeggen niet precies kunnen zeggende waarom, best moeilijk. Ze zeggen dan ook hoe lang we moeten wachten op een antwoord en hoe ze ons verwittigen.
De volgende stap komt dichterbij.......ik wil dit kindje echt niet kwijt. Daar moet ik niet aan denken, maar ik ga uit van je goede gevoel maria. Je kan je toch niet wapenen tegen slecht nieuws.
Kreeg wel net mailtje van het hoofd van de genetica.......zo'n groot ziekenhuis maar hij laat effe weten dat hij voor ons duimt. lief toch? Of is dat omdat ik koeken beloofd heb aan het lab als het goed was, haha?

Afijn, lekker op de bank. Drukke dag. De kids waren hyper voor de vakantie, pffff. Kom je thuis hebben de konijnen gevochten (foei). Mijn man aan het werk, dus de tv voor mezelf! Oh nee..........ben niet meer alleen. Heb een kindje in de buik en een in mijn hart!
fijn weekend dames
liefs

[maria11]

Leuke banner trouwens Tam! :-D

[Madelief1980]

Lieve Maria,

Dank je wel voor je berichtje. Ik heb net je openingsbericht gelezen en heel hard moeten huilen. Het is zo hard, dit leed is bijna niet door te komen. Ik herken de pijn die je beschrijft in je mail. Ik vind het fijn om hier wel mee te schrijven, omdat jullie de gevoelens kennen. Ik vind het ook nog heel erg moeilijk om op dit forum te komen door alle vrolijke momenten die ik hier ook mee heb geschreven. Ik weet dus nog niet hoe trouw ik ben met schrijven.

Voor alle anderen een korte intro. Na een tijd wachten op een zwangerschap en onderzoeken waaruit bleek dat het zaad van mijn man matig van kwaliteit was, ben ik in juni toch zwanger geraakt! Wat een feest, wat waren we blij. Op alle echo's die we zagen, zagen we een vrolijk springende vrolijke baby. Helaas zegt dat dus zo weinig, weten we nu. Op 20 september bleek bij een routinecontrole dat ons kindje niet meer leefde na 16 weken zwangerschap. Twee dagen ervoor had ik 'm voelen bewegen! De wereld strotte in, ik kon niets meer.... 3 dagen later is de bevalling in geleid en is onze prachtige zoon Noach geboren. Wat een mooi mannetje en wat was ik in 1 klap moeder. Wat wilde ik voor hem zorgen, hem knuffelen en mee naar huis nemen. Maar dat ging niet.

Inmiddels is dit alles een maand geleden en leven we in een soort vacuum. De uitslagen van een deel van de onderzoeken zijn er al, een deel ook niet. Op 3 november hebben we weer een afspraak. Op het ene moment gaat het best aardig, het volgende stort ik helemaal in. Gisteren was het precies een maand geleden dat Noach is geboren, vandaag had ik een beetje bloedverlies van mijn eerste ongesteldheid. Wat is dit verschrikkelijk. Dat wilde ik helemaal niet! Ik wilde maanden niet ongesteld zijn! En ik hoopte ook stiekem dat ik toch al weer zwanger zou kunnen zijn omdat ik mijn eisprong had gevoeld. Nee dus.... Ik zie op tegen de komende maanden, tegen de uitslagen, tegen het wachten, de spanning, de hoop en de vrees.

Onze kinderwens is alleen maar gegroeid en dat is heel erg pijnlijk. Wat het allemaal nog moeilijker maakt is dat mijn zusje ook zwanger is en 1 week eerder dan ik uitgerekend is.

Ik zal straks proberen wat terug te lezen zodat ik jullie verhalen wat beter ken.

Liefs,

Madelief

[Kersje]

Lieve meiden,

Daar ben ik weer even! Ons nichtje heeft bij ons gelogeerd, maar ze is nu weer naar huis. Leuk, druk en gezellig was het. Heerlijk om een kind in huis te hebben en samen leuke dingen te doen!:-D Straks gaan we oppassen op ons neefje, dus het is een echt kinderweekend. Maar eerst even bijkletsen op het forum natuurlijk.

Devika, dank je voor de ovutesten-tip! Ik had al testen van Matcare besteld (met van die streepjes). Misschien bestel ik die van Clearblue er wel bij! Wel duur inderdaad, maar het is voor een goed doel, hè? Mijn vriend vindt het allemaal prima, die vraagt iedere dag of ik nou al getest heb en of het al zover is (hij kan niet wachten, haha). Ik ben al begonnen met testen, maar verwacht mijn ei op zijn vroegst woensdag (ben benieuwd of het klopt). Hoe is het verder met jou, meid? Je verwacht je ei in de loop van deze week? Zou leuk zijn als we tegelijkertijd zwanger worden, hè? Wie weet, het zou best kunnen, toch?

Tam, wat fijn dat de Arbo-man zo goed reageerde! En uitbreiden met je uren is nu inderdaad niet handig. 8 november wordt een heel spannende dag! Ik ga heel hard voor je duimen. Fijn dat het al om 9.00u is. En dan wachten op de uitslag… Ik hoop echt voor jullie dat de uitslag niet lang op zich zal laten wachten en dat jullie vervolgens een gat in de lucht mogen springen (dan ga ik dat ook doen, wij allemaal hier, denk ik zo)!!! Ik zou het zo geweldig vinden! Ik blijf gewoon duimen en positief denken. Het zal goed komen. En wat ontzettend leuk dat je zo’n lieve mail hebt gekregen van het hoofd van de genetica. Die koeken krijgen een goede bestemming!:mrgreen:
Je voelt je verder goed, dat is mooi. Toen ik je berichtje las over het geloof dat je hebt in je dochter en dat je niet meer alleen bent, met een kindje in je buik en in je hart, raakte dat me. Het is waar, wat je zegt. Je bent niet alleen. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik dat ook zo voelde (toen ik zwanger was). De ochtend nadat ik wist dat ik zwanger was, liep ik over het strand in Californie en voelde me zo vol geluk en liefde voor het ukkie in mijn buik. Ik zal dat gevoel nooit vergeten. Ik was niet meer alleen. Ik weet dat mijn kindje nooit helemaal weg zal zijn (ze zit in mijn hart), maar op sommige dagen kan ik niet goed bij dat gevoel. Dan voel ik me leeg. En iedere dag verder weg van toen ze in mijn buik zat, raak ik haar meer kwijt. Dan wil ik de wereld stop zetten, want ik wil dat ze bij me blijft. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Op andere dagen kan ik haar aanwezigheid wel voelen en ben ik rustiger. Maar soms ben ik gewoon boos. Boos. Boos. Ik wil mezelf niet zielig vinden, maar dat doe ik dan stiekem toch. Liever ben ik positief en hoopvol, dat zijn de betere dagen. Mijn vriend is erg lief voor me. Hij verwent me een beetje en dat helpt als ik moe en verdrietig ben (of boos). Ik bewonder zijn geduld. Ik hoop dat we over een tijdje samen weer blij mogen zijn met een kindje op komst.

Maria, je hebt last van zw-dementie, och arm! hock:Morgen dus weer naar het zh?
Volgens mij heb je onwijs leuke kleertjes gekocht, dat wordt een hippe baby zeg!
Je schrijft dat je eigenlijk constant bezig bent met je kindje. Wat een onzekerheid dag in dag uit. Ik kan me voorstellen dat je afleiding zou willen zoeken in je werk. Aan de andere kant reageer je lichamelijk op het idee te gaan werken en dat gevoel wil je natuurlijk ook niet negeren. Ga je het morgen bespreken in het zh? Ik wou dat ik de spanning en onzekerheid bij je weg kon nemen, maar dat gaat helaas niet! Wel heel fijn dat je voelt dat je kleintje iedere week sterker wordt! You go baby!
Om eerlijk te zijn staat mijn wereld op bepaalde vlakken stil. Ik wil geen nieuwe kleding kopen (want ik wil zwangerschapskleding kopen). Ik wil niet naar de Ikea, dan moet ik eerst weer zwanger zijn (want de vorige keer dat ik daar was, was ik zo gelukkig en had ik zo’n mooi buikje en heb ik een paar spulletjes gekregen van mijn moeder voor de babykamer). Ik wil niet naar de groenteman (eerst weer zwanger zijn, dus ik koop nu mijn fruit in de AH), ik wil niet naar de bakker (eerst weer zwanger zijn, want de bakkersvrouw is in verwachting en dat vind ik moeilijk, dus ik ga naar een andere bakker). Ik wil niet afvallen of aankomen (mijn lijf mag niet veranderen, ik weet niet precies wat ik daarmee wil???). Ik wil geen andere bodylotion kopen, want ik was zo trots als ik mijn zwangere lijf insmeerde. Dit zijn allemaal ontboezemingen waar ik me eigenlijk voor schaam. Sluit mij maar op, of zo. :-o
Genieten lukt me wel, vooral van kleine dingen (de mooie volle maan, een gebakken eitje van mijn vriend, een knuffel van Uma). Dat gaat dus wel goed.
Maar omdat ik zo bezig ben met zwanger willen worden en het zo lastig vind dat ik het nog niet ben en niet weet wanneer dan wel, hebben mijn vriend en ik een leuk doel uitgekozen om ons op te verheugen: volgend jaar gaan we een maand naar Amerika (want we waren daar zoooooo gelukkig). TENZIJ ik zwanger ben (dat hopen we eigenlijk), maar anders gaan we dat dus doen en daar verheug ik me op.
Dank je voor je knuffel, Maria, jij krijgt er ook een van mij!:-D

Kim, gefeliciteerd met Dana!!! Ik hoop dat jullie een heel leuke dag hebben! En wat een mooie echo van jullie frummel! En wat knap hoe je op je schoonzusje hebt gereageerd, je bent super! En je hebt je kleintje al gevoeld…wauw! Allemaal uitroeptekens vandaag voor jou!!!!!!!! :-D:mrgreen::-D
Lukt het je om je rust te nemen iedere dag ivm met de bekkeninstabiliteit?

Jasmien en Laura, hoe gaat het met jullie?

Dag lieve meiden, ik heb weer genoeg getikt. Ik denk aan jullie, hoor!

Liefs,
Kersje

Ps. Ik denk dat: Maria een meisje krijgt en Tam, Kim en Jasmien allemaal een jongen.:geek:

[Kersje]

Madelief,

Ik lees net je berichtje. Wat ontzettend verdrietig wat er gebeurd is. Wat zul je je lieve Noach missen. Als je het fijn vindt, schrijf dan met ons mee, zo vaak of weinig als je wilt. Ik leef met je mee, ik weet (zoals wij allen hier op dit topic) hoe verschrikkelijk het is om je kindje te moeten missen.
Heel veel sterkte.

Liefs,
Kersje

[devika]

Oohh madelief toch! Nee hee niet nog een.
Ik heb echt vurig gehoopt dat ik de allerlaatste hier zou zijn die zoiets heeft meegemaakt.
Ik vind het zo verschrikkelijk voor je dat ook jij zoiets heb moeten meemaken.
Wij hier weten als geen andere waar je nu doorheen moet.
ik kreeg echt koude rillingen en tranen toen ik jou berichtje las.
Ik wens je heel erg veel sterkte met dit grote verlies.
Ik hoop dat je heel veel steun krijg van je omgeving.
En schrijf hier maar alles wat je kwijt wil.
Ik heb gemerkt dat het enigszins helpt om er veel over te praten.
Ik kan me goed voorstellen dat je de zwangerschap van je zus nu soms als moeilijk ervaart.
Ik was ook samen zwanger met mijn 2 zusjes. Hun kindjes zijn geboren, die van mij zou een kerstkindje worden….

Heel veel sterkte meid. Ik denk aan je!

Liefs,
Devika

[devika]

@ de rest van de dames,
Ik probeer vanavond ff op jullie berichtjes te reageren.
Nu gaat et ff niet zo lekker. Ben weer eens een beetje verdrietig.
Ik denk dat ik vandaag ovuleer. Gister was de test nog negatief maar vanochtend had ik een beetje slijmverlies, wat dus duid op een naderende eisprong.
Ik denk dus dat ik vanavond of morgen avond positief zal testen.
En juist vandaag is manlief voor een paar dagen weg. Die is donderdag pas terug. En hoewel ik daar al van te voren rekening mee had gehouden baal ik toch ontzettend..
Stiekem had ik toch gehoopt dat mijn cyclus weer zo lang was als de vorige keer. Maar dat is dus niet meer zo. hij is weer “hersteld” naar “normaal” ( 28-30 dgn)
Tis ook nooit goed he… zucht…

[Kersje]

O, Devika, wat vervelend dat je man donderdag pas terug is, terwijl je je eitje verwacht...Ik hoop voor je dat je eitje nog eventjes wacht! Tuurlijk baal je toch, ook al had je het van te voren bedacht. Veel liefs voor jou!

Kersje

[Klungeltje23]

Lieve Devika:misschien een hele brutale vraag, maar heb je gisteravond nog geklust???
Als dat zo is hoeft het nog niet te betekenen dat het deze maand niet gaat lukken.
xxx

[devika]

Lieve Devika:misschien een hele brutale vraag, maar heb je gisteravond nog geklust???
Als dat zo is hoeft het nog niet te betekenen dat het deze maand niet gaat lukken.
xxx

dat is geen brutale vraag hoor. en nee..ik heb gister niet geklust...
dat klussen zelf heb ik niet zoveel zin in, vandaar dat ik wachte op een positieve ovulatietest...

nu moet ik wel ff lachen, ik zit me heel de ochtend op werk te bedenken, mijn man is nu nog op werk, hier 10 min lopen vandaan..whahaha..

[Madelief1980]

He Meiden,

Thanks, het is fijn dat jullie begrijpen hoe ik me voel.

Devika, voor jou is het dus ook nog helemaal niet lang geleden. En toen je op reis was.... Wat verschrikkelijk. Ik ga zo proberen je verhaal terug te zoeken. Er zijn hier zo veel pagina's...

Het bizarre vind ik ook steeds dat ik toen ik zwanger wilde worden alleen in spanning zat of het ging lukken. Toen de 12 weken voorbij waren waren we blij. Nu was alles goed. De kans dat het dan mis gaat is zo klein. Nu merk ik dat er veel meer vrouwen deze afschuwelijke pijn door moeten. En dat het dus echt regelmatig gebeurd. Het maakt je zo veel angstiger voor de toekomst.

Ik moet zeggen dat ik er ook alles aan wil doen zsm weer zwanger te worden. Omdat het voor ons best lang had geduurd, ben ik bang dat dat nu weer zo is. Gelukkig heeft de gyneacoloog het wel serieus genomen en nogmaals het sperma van mijn man laten controleren. Daar krijgen we ook 3 november de uitslag van. Dan weten we wat voor kansen we nu hebben en of ze ons eventueel gaan helpen.

Hoe snel na jullie verlies waren jullie weer zwanger? Hoe waren die maanden? Kon je het van je af zetten?

x Madelief

Gisteren was echt

[devika]

O, Devika, wat vervelend dat je man donderdag pas terug is, terwijl je je eitje verwacht...Ik hoop voor je dat je eitje nog eventjes wacht! Tuurlijk baal je toch, ook al had je het van te voren bedacht. Veel liefs voor jou!

Kersje

ja joh..dan ben ik een keer op tijd is het ook niet goed...
ik hoop idd ook dat de test vandaag en morgen toch nog negatief is..
jeetje zeg wat een rare gedachte is dat ook weer he... like i said, tis nooit goed.

Hoe is het met jou dan? heb jij je eitje al gevonden? ik hoooooopp het voor je!
volgens mij waren wij samen ongi. als je ook een "nromale" cyclus heb zou je ook een deze dagen positief moeten testen he!
ik hoop het voor je!

[Klungeltje23]

nou devika...doe je best zou ik zeggen hahaha:oops:
Wedden dat je man mee werkt!!!

[devika]

@ madelief,

Meid, ik hoor mezelf praten! Echt waar!
Wat je zegt, de spanning voor het zwanger worden, dat je na 12 weken weer kunt ademhalen en dat het toch mis gaat..
En dat je meteen weer zwanger wilt zijn. Allemaal herkenbaar!
Ja, ik was idd op vakantie. Het lijkt net de dag van gisteren dat alles gebeurde…

Ik hoop voor jullie dat je 3 nov. Een mooie uitslag krijgt. ik ben 6 weken na mijn bevalling weer ongesteld geworden.
In de tussentijd had ik ook een eisprong maar daar heb ik niks mee gedaan.
Nu zit ik weer in mijn vruchtbare week, maar mijn man is helaas een paar dagen weg. L
Volgende maand opnieuw proberen dus…
In principe zou je het dus meteen kunnen proberen bij de volgende eisprong. Ik zou dat zeker doen als ik jou was.
Ik weet hoe je je voelt. Dat het verlangen naar een volgende zwangerschap heel groot is.
Volg je gevoel hierin. Er zullen ook veel mensen zijn die zeggen dat je het allemaal rustig aan moet doen.
Niet naar luisteren! Alleen jij en je man weten wat goed voor jullie is.
Niemand anders, echt niemand anders kan je verdriet en gemist delen.
Ik weet dat maar al te goed. Wij hebben ontzettend veel steun gehad van onze omgeving.
Maar eindstand moeten wij dit verlies wel zelf dragen…..

[devika]

nou devika...doe je best zou ik zeggen hahaha:oops:
Wedden dat je man mee werkt!!!

hahaha! et idee alleen al!
whaha, nee ik ben echt niet zo'n held....
al hoewel, tis voor een goed doel..mmmhh..

[maria11]

Lieve meiden,

Devika, ik kan mij voorstellen dat je baalt....ik zou dat ook hebben. Wel goed nieuws dat je je goede cyclus weer terug hebt, dat is ook echt wat waard. Maar ik begrijp je gevoel heel goed hoor, elke maand is er eentje te veel. Balen hoor...nou misschien duurt het nog iets langer voor je eitje daadwerkelijk springt, en is donderdag klussen nog op tijd?
Ga anders vandaag nog even snel met je man "lunchen"!!! :-D

Lieve Kersje, dat klinkt als een druk en bedrijvig weekend, leuk hoor! je neefje is toch een jaar of twee (of drie?). En wat een heerlijk en vooral leuk plan om volgend jaar naar Amerika te gaan! wauw! :-D weten jullie al waarheen? Ik ben zelf in New York geweest en een keer naar Arizona, dat laatste vond ik echt heel erg mooi, indrukwekkend.
Je gevoel rondom het stilstaan raakt mij wel, ik begrijp het heel goed. Ik had zo'n beetje hetzelfde. Het rare is dat als je weer zwanger bent je waarschijnlijk niets meer hetzelfde wilt doen omdat het vorige keer zo mis ging (althans, dat is mijn ervaring). Ik ben nu heel krampachtig alles vooral "anders" aan het doen. Bang dat anders hetzelfde lot weer staat te wachten. Ik begrijp je boosheid heel goed, het is denk ik ook een logische reactie op alles wat er gebeurt is, ik vind dat je best wel een beetje boos mag zijn op wat je overkomen is en het feit dat het nog niet gelukt is weer zwanger te worden. Het is ook oneerlijk. En ondertussen is de zwangerschap van Puck* en haar geboorte steeds verder weg, ik ben ook soms bang dat het steeds verder wegdrijft, dat ik het mij op een dag misschien niet meer goed voor de geest kan halen. Hoewel ik nu nog elke seconde herinner, alles nog...en verstandelijk denk ik dat we dit over 20 jaar nog herinneren, maar er zijn inderdaad dagen zoals je zegt dat je niet goed bij dat gevoel kan, en dat maakt mij ook verdrietig, net als jij.
Ik ben benieuwd naar je ovutesten. Jij voelt je eisprong altijd heel goed, ik ben zo benieuwd of dat ook echt overeenkomt met de daadwerkelijke ovulatie volgens de strips! (en door blijven testen tot hij weer negatief is he? dan weet je zeker wanneer hij gesprongen is :geek Aan de ene kant hoop ik dat jij het helemaal mis had elke keer en dat je nu door op de goede dag te kussen in 1x zwanger bent :mrgreen:..hihi Zet em op kersje!!!!

Lieve Madelief, wat fijn dat je ons gevonden hebt hier en dat je geschreven hebt. Ik lees dat je ongesteld bent geworden.....jakkes. Ik kan mij de eerste paar keren na de geboorte nog zo goed herinneren, wat was ik verdrietig en boos dat er bloed uit kwam! het was zo confronterend, het deed mij terugdenken aan de geboorte, er had helemaal niets uit mogen komen, nog maanden lang niet! Het is nog maar kort geleden dat je bevallen bent, dat je mama bent geworden. Er is 1 persoon geweest die na de dood van onze dochter mij naast een condoleance ook feliciteerde met de geboorte van ons kind, ik vond dat zo fijn te horen! dus voor jou ook, veel te laat, ik weet het maar wel vanuit het hart: gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Noach. Een heel klein, mooi en lief jongetje wat je mama heeft gemaakt. Want op het moment dat je je kleintje in je armen krijgt dan weet je het, dan voel je het, je bent mama, dit is je kindje, je lieve kleine kind.
Net als bij mij is jouw kindje er ineens mee gestopt lees ik, het hartje is gestopt met kloppen, ik vind het bijzonder dat we allebei hetzelfde hebben meegemaakt. Jij wacht nu op de utislagen he? Zijn dat de uitslagen van de obductie, chromosonenonderzoek en placenta? Bij mij is er niets uitgekomen, ze hebben nooit kunnen achterhalen waarom ze er nou mee gestopt is. Ik kan mij voorstellen dat het hele gebeuren nog als een film in je hoofd zit en zich steeds afspeelt..het moment waarop die doptone of echo op de buik ging en geconstateerd werd dat het kindje niet meer leefde, je partner, de weg naar huis daarna....bah wat een verdriet meid . Ik kan mij voorstellen dat je opziet tegen komende tijd, dat wachten, de vrees dat ze misschien iets vinden, of juist niets vinden. Bij mij was de kinderwens na haar overlijden ook groter dan ooit, ik herken dat echt. Maar doe het rustig aan meid, goed herstellen. Ik was vrij snel weer zwanger (een maand of drie na haar geboorte) en hoe blij ik ook ben, het valt mij heel zwaar, zwaarder dan ik gedacht had, dus mijn advies is, neem de tijd om te rouwen, dit een plek te geven. Het is niet niks allemaal. Heb je vanuit het ziekenhuis of ander kanaal hulp gekregen bij de verwerking hiervan eigenlijk? en hoe gaat het met je partner? lukt het een beetje om het er samen over te hebben? samen te verwerken?

Tam, wat je zegt inderdaad, elke zwangerschap is anders, ik was bij haar ook zo ziek! en nu vrijwel niets. Het zegt niets inderdaad. Ik kan mij voorstellen dat je gloof op en neer is gegaan, het lijkt mij moeilijk vertrouwen en grloof te kunnen houden als je zoiets overkomt. Het lijkt mij inderdaad mooi om dat voor je dochter te hebben kunne doen, het moet toch een bepaalde rust hebben gegeven denk ik.
Wat goed dat je broeken niet meer dicht gaan!:mrgreen: ik liep ook weken lang te trutten met elastiekjes door de rits e.d., dus ik zeg: gewoon die zwangerschapskleding van stal halen!!!
Het is nog even wachten tot 8 november, maar goed dat die datum nu vast staat he? spannend zeg....bibber. Hoe langt duurt het gemiddeld voor je de uitslag van een vruchtwaterpunctie krijgt eigenlijk? ik hoop niet weken... Fijn dat het ziekenhuis zo meeleeft en zo persoonlijk betrokken is bij jullie, dat moet goed voelen!

Lieve Kim, hoe is het nu?

Jasmien, gaat het wel goed met je? we hebben al zo'n tijd niets van je gehoord...veel liefs voor jou!

Laura, hoe staat het met de nieuwe baan, zijn er ontwikkelingen?

Nou hier heb ik een rotdag. De kleine beweegt amper al dagen en dan zit ik mij weer van alles in mijn hoofd te halen. Ik heb met de angelsound gehoord dat het hartje nog klopt maar waarom beweegt het kind dan zo weinig? waarom voel ik niets? aaaargh. Ik ben gewoon zo onzeker....man man.

Liefs,
Maria xxx

[Madelief1980]

Devika, nu lijkt het of ik mezelf hoor praten in jouw mail! Over die mensen die zeggen dat we rustig aan moeten doen en de tijd moeten nemen. Het maakt me zo kwaad! Hoe kunnen ze dat zeggen? Hoe weten ze dat? Voelen zij wat wij voelen? Ik probeer het maar van me af te laten glijden en te zeggen: we doen wat voor ons goed voelt.

Overigens is onze omgeving geweldig. Heel veel kaarten en er zijn in de eerste 2 weken 12 (!!) bossen bloemen bezorgd + hele postpakketen. Overal vandaan. Ik werk internationaal en kreeg zo veel lieve berichten van al mijn klanten uit het buitenland. Ook met hele lieve kaarten bijvoorbeeld van een vrouw die ik goed ken die schreef dat ze hetzelfde had mee gemaakt en met me mee huilde. Dat deed zo goed. Daarnaast is onze fam en vriendengroep erg lief. Ze geven ons alle ruimte dus dat is heel fijn. En mijn man is geweldig. Ben zo blij dat ik bij hem ben. We zijn pas 2 jaar samen en nu bijna 1 jaar getrouwd. We wisten het heel zeker en nu helemaal. We kunnen alles samen aan.

Balen zeg, dat je man weg is. Voelt raar als je een kans hebt en die niet kunt benutten! Ik ga het zeker deze ronde proberen. Maar 1,5 week geleden had ik een eisprong. Voelde het duidelijk aankomen door slijmverlies en weet het zeker door temperaturen. Toen zijn we er gelijk voor gegaan, maar ik wordt nu wel ongesteld. Dus helaas, niet gelukt. Maakt me bang, want hiervoor hebben we het bijna 9 maanden altijd op het juiste moment gedaan en duurde het dus ook lang.

Maar ja, nu eerst de uitslagen en dan weer een kans. Overigens waren de bloeduitslagen goed en ook met de placenta was niets mis. Nu nog de uitslagen van de obductie en het genetische onderzoek. Dat is toch wel spannend.

Ik probeer mijn tijd een beetje in te vullen met plannen maken voor onze reis over 2 maanden. We hebben besloten weg te gaan met kerst en Oud en Nieuw. We zien zo op tegen die tijd en willen liever samen zijn. We gaan nu naar Lapland en dat is denk ik erg bijzonder. Goed ook om zo samen weg te zijn en daar ook onze trouwdag te vieren. Zal ook moeilijk zijn, maar het lucht mij ontzettend op.

x

[eefie1985]

Jeetje! zeg heb er geen woorden voor heel veel sterkte voor jullie alllebei in deze moeilijke tijd!!!

[Madelief1980]

Lieve Maria,

Zie nu dat jij nog een bericht hebt geplaatst. Allereerst, wat moet het zwaar voor je zijn dat je nu zo weinig bevestiging van je kindje krijgt. Fijn dat je met de angelsound kunt luisteren, maar ik kan me voorstellen dat allerlei gevoelens terug komen en door je hoofd spoken. Sterkte daarmee.

Dank voor je felicitaties. Nee, niemand heeft me gefeliciteerd. Maar ik kreeg wel heel veel berichtjes en kaartjes met daarop dat ik moeder was geworden en mijn man vader en dat dat nooit vergeten mag worden. Dat deed me goed. Ik voelde me ook moeder. Toen we Noach op mochten halen van de obductie en ik hem terug kreeg in een doosje wilde ik het hele doosje alleen maar kussen en knuffelen. Wat een enorme liefde was er boven gekomen bij de bevalling en ik was zo blij dat ik mijn mannetje weer bij me had. Het begraven was heel zwaar. Mijn man en ik hebben dat samen gedaan. Maar het voelde ook heel fijn. Dat we zo voor hem hebben kunnen zorgen en hem een mooie plek konden geven.

Bij jou kwam er dus niets uit de uitslagen. Voelt dat dubbel? Het lijkt me wel. Aan de ene kant ben je op zoek naar een reden, aan de andere kant is het beter dat er niets uit komt, want dan heeft het ook geen gevolgen. Ja, ik wacht dus nog op chromosomen en obductie....

Ja, we hebben hulp gekregen. We zijn 1 keer bij de maatschappelijk werkster geweest in het ziekenhuis en goed over het hele medische gebeuren gepraat. Ook gaan we iedere week naar de psycholoog van de Fiom. Dat is erg fijn moet ik zeggen. Ik merk ook dat ik steeds langere momenten heb waarin ik me rustig voel. Niet blij, niet gelukkig, maar ook niet wanhopig verdrietig. Dat geeft wel dat ik me iets beter voel. En met mijn partner gaat het dus heel goed, zo samen. Hij werkt vanuit huis en ik werk nog niet. Hij is bijna altijd bij me in de buurt.

Hoe lang duurde het overigens bij jullie voor je weer aan het werk ging?

x

[maria11]

Madelief, zo te horen heb je goede steun van de familie en vrienden om je heen, wat fijn te horen, dat is erg belangrijk. Ik heb net als jij zoveel bossen bloemen thuis bezorgd gekregen, en elke dag maandenlang kaartjes, ze deden ons zo goed.
Ik kan mij voorstellen dat de begrafenis erg zwaar was. Wij hebben het ook met z'n tweetjes gedaan, het voelde zo afschuwelijk mijn kindje voor het laatst af te moeten geven, wat voelde ik een verdriet. Het was zo definitief. Fijn te horen dat je er een goed gevoel over hebt, blij dat je dat nog voor je kindje hebt kunnen doen, een mooie plek hebt kunnen geven. Ga er regelmatig heen?
Er zaten bij mij drie dagen tussen de bevalling en de crematie, en vanaf de bevalling was ik alleen maar aan het toewerken naar het moment dat ik haar weer in mijn armen zou hebben, het idee haar weer bij mij te hebben vulde mij met rust, het maakte niet eens meer uit dat ze niet leefde, ik wilde mijn kind gewoon weer vasthouden. We kregen in het uitvaartcentrum een kwartiertje om afscheid te nemen, veel te kort (vind ik achteraf), maar je doet maar wat er gezegd wordt, wat goed lijkt op het moment. Waren jullie alleen of was er ook nog familie bij?

En ja, de uitslag van alle onderzoeken voelde (en voelen) dubbel. Je bent inderdaad blij dat er geen grote problemen zijn gevonden die van invloed kunnen zijn op een volgende zwangerschap maar anderzijds is het onverteerbaar dat ze "zomaar" is doodgegaan. Ik heb echt moeten wennen aan het idee dat zoiets zomaar kan gebeuren. Ik merk aan mijn gedrag nu dat ik het nog niet volledig heb geaccepteerd. Ik merk dat ik in deze zwangerschap probeer met man en macht de controle te houden, ik ben heel allert op het feit of ik het kindje nog wel voel of niet, zodat ik eventueel snel ik kan grijpen als het kindje om wat voor reden dan ook ziek wordt en minder beweegt. Alsof ik het kan voorkomen....maar als er maar een halve procent kans is dat ik het kan voorkomen dan zal ik die grijpen. Ik had het daar ook met mijn psych over vanmiddag, ik moet echt leren te accepteren dat ik er geen controle over heb, maar ik vind dat nu nog erg moeilijk.

Ook goed te horen dat de wekelijkse gesprekken van het Fiom je goed doen en dat je een partner hebt die je goed steunt (en jij hem). Het moet ook wel prettig voor jou zijn dat hij vanuit huis werkt, een veilig gevoel. Mijn vriend ging na twee weken weer aan het werk en ik had het daar de eerste dagen best wel moeilijk mee moet ik bekennen. Ik heb weinig laten merken maar voelde me echt een beetje ontheemd en alleen. Ik heb een maand of drie niet gewerkt. Ik moet zeggen dat ik daarna niet meer met hart en ziek gewerkt heb....ik was er met mijn hoofd wel bij, maar met mijn hart niet. Het deed me allemaal weinig.
Momenteel ben ik ivm complicaties in deze zwangerschap weer thuis, ik weet nog niet wanneer ik aan de slag ga, ik moet mij eerst helemaal weer goed voelen.

liefs,
Maria x

[maria11]

Nou meiden,

Ik ben voor ik naar de psych moest naar de afdeling verloskunde gegaan. Ik had aangegeven dat ik het kindje bijna niet voelde afgelopen dagen. Er heeft meteen een gyn. naar gekeken, zo lief.
De kleine frummel lag gewoon te spartelen. Het kindje lag niet meer in een stuitligging maar met de benen omhoog en daardoor en in verband met mijn voorliggende placenta heb ik het gewoon niet gevoeld. aaaargh! hock:
Gelukkig waren ze heel lief daar, ze vertelde mij dat ze begrepen dat ik mij ongerust maakte en dat ik elke dag mag komen als ik ongerust ben, dat ze het begrijpen.

Ik had meteen daarna een afspraak bij de psych. Ik heb daar een potje lopen janken (doe ik al de hele dag trouwens). Ik zit echt weer in de angstmodus, gelukkig een goed gesprek gehad en een paar tools om die angst niet zo te laten regeren. Voel me gelukkig weer een paar kilo lichter. Maar aaaargh, ik wordt een beetje moe van mijzelf en hoe ik mij voel. Wat een achtbaan.
Laat ik met wat leuks afsluiten, vriendlief en ik hebben zaterdag een ledikantje gekocht, we hebben het zondag in elkaar gezet. Zo lief. (een hele simpele hoor). Ik heb het bedje opgemaakt, moest er van huilen, zo onwerkelijk dat onze kleine smurf daar in komt te liggen.


liefs en fijne avond meiden,
Mariax

[Kersje]

Hey lieve meiden,

Maria, wat een spanning allemaal! Lief dat ze in het ziekenhuis zeiden dat je iedere dag zou mogen komen. Gelukkig weet je nu waarom je de kleine minder goed gevoeld hebt en is er niets aan de hand. Meid, ik hoop dat de tijd snel mag gaan voor je, want de spanning is zo groot. Iedere dag is weer een dag en voor je het weet ligt je kindje gezond en wel in je armen.
Het ledikantje staat al klaar!
Het was inderdaad een druk weekend, maar ik heb er zeker van genoten. Ons neefje is twee en hij was zoooooooo lief gisteren! Hij kan inmiddels oom en tante zeggen en dat ontroert me.
We willen eerst naar New York gaan (al voor de zoveelste keer, maar daar zijn we allebei gek op) en daarna een weekje naar familie en vrienden (geen échte familie, maar mijn gastouders – toen ik 17 was heb ik een jaar bij een gastgezin in Amerika gewoond en Highschool gedaan. Maar ja, wat is het eigenlijk echte familie? Voor mij zijn ze gewoon familie.:?) En daarna de parken in het Oosten bezoeken (we hebben al een groot deel van het Westen gezien en zijn daar helemaal verliefd op geworden, maar we ontdekken graag nog een nieuw deel van het land). Het liefst hoop ik trouwens dat we volgend jaar niet gaan, omdat ik hartstikke zwanger ben en gaan we over een tijdje met ons drietjes.:-D
Ik hoop trouwens ook dat ik mijn eisprong steeds verkeerd heb gevoeld, haha! Ik ben aan het testen en nog steeds negatief (ik had ook niet echt verwacht dat mijn ei eerder zou zijn dan ik zelf denk). Ik hoop dat het eigenlijk gewoon later is dan ik steeds denk, dat zou verklaren waarom het nog niet raak is. Ach, ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!:mrgreen:

Devika, ik heb mijn eitje nog niet ontdekt, nee. Maar dat zou ook wel vroeg zijn, hoor. Ik heb een regelmatige cyclus, dus een dezer dagen verwacht ik hem zeker. En mijn vriend is gelukkig niet weg, dus die staat te trappelen om er werk van te maken, hihi. Zeg maar tegen jouw eitje dat hij/zij nog eventjes geduld moet hebben tot je man er weer is! Even streng toespreken misschien? Of heb je nog “gelunchd” met je man???:-D

Madelief, ik ben 3,5 maand na de bevalling gaan werken. Ik had geen baan meer (mijn vriend en ik hadden ons werk opgezegd en zijn op reis geweest). Ik ben dus gaan solliciteren en heb leuk werk gevonden. Niemand op mijn werk weet wat ik heb mee gemaakt en dat is wel eens lastig, omdat niemand rekening met mij kan houden (soms ben ik wat van slag). Aan de andere kant vind ik het juist prettig dat ze het niet weten.
Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat het weer lang gaat duren voor je zwanger bent. Gelukkig wordt je angst serieus genomen door de gynaecoloog. Ik was in de eerste ronde zwanger van mijn dochtertje. Helaas mocht het maar 22 weken duren. Nu duurt het lang, ik zit alweer in ronde 8 sinds de bevalling. Ik hoop dat het binnenkort raak is, het wachten duurt lang. Ik hoop voor je dat jij dit keer niet zo lang zult hoeven wachten, meid.
Wat fijn dat je zo goed wordt opgevangen!

Kim, hoe was de verjaardag van Dana?
Tam, hoe gaat het met jou?
Laura, hoe is je sollicitatie afgelopen?
Jasmien, hoe gaat het met je? Ik mis je hier!

Ik heb vandaag lekker geklust in en om het huis (en dan bedoel ik echt klussen, dames:mrgreen:!). Ik ben heel blij met het resultaat (voortuintje opgeknapt-eigenlijk is het meer een veredelde plantenbak, maar goed- nieuwe kapstok en de berging opgeruimd). Ik voel mezelf ook weer opgeruimd, haha.

Dag lieve meiden, ik krijg weer een drukke week, dus ik hoop dat het me lukt om ook wat berichtjes te plaatsen. Ik lees in ieder geval zeker mee!

Liefs voor jullie,

Kersje

[Madelief1980]

He lieve meiden,

Pffff.... wat een emotionele achtbaan is het toch. Het gaat hier zo van positieve momenten soms keihard naar de negatieve. Gister avond een fijne avond gehad. Mijn man en ik gaan een nieuw huis bouwen. We hebben een stuk grond gekocht en daar ontwerpt mijn man zelf ons huis op. (hij is architect) Dat alles loopt al een tijd, maar net voordat ons zoontje overleed werd het allemaal concreet en startte het hele ontwerpproces. We bouwen namelijk met een groep mensen in een straat die ook allemaal hun eigen huis bouwen. Gister avond hadden we een bijeenkomst waarbij we allemaal onze plannen lieten zien. Heel leuk om te zien welke huizen er naast dat van ons gaan komen. Het is ook een fijne groep mensen, zeker onze buren. Ze weten wat er allemaal is gebeurd en ze leven ontzettend met ons mee. Het is voor mij fijn om met dit deel van onze toekomst bezig te zijn. Het wordt een mooi familie huis wat ook gericht is op een niet te hoge hypotheek. Uiteindelijk wil ik namelijk niet meer voor een baas werken, maar voor mezelf en voor onze kindjes zorgen. Dat gevoel is nog veel sterker geworden. Niemand verwacht dat, omdat ik in de afgelopen jaren nogal carriere gericht ben geweest. Maar het voelt zo goed. En daarom was het gister heel fijn.

Vandaag gaat ook wel OK. Ik voel mijn ongestelheid aankomen. Dat is confronterend, maar ik laat het steeds meer over me heen komen.

Maria, wat een spanning zeg! En wat is die kleine ondeugend dat ie de andere kant op ligt te trappelen! Fijn dat je zo vaak kunt komen als je wilt. Fijn dat het bedje klaar staat. Daar komt jullie kleintje in te liggen....

Bij jou dus nooit een oorzaak gevonden. Heel dubbel inderdaad. En je kunt er inderdaad niets aan doen, je kunt het niet beinvloeden of controleren. Loslaten is het enige wat je kunt, maar ik denk dat ik er ook heel veel moeite mee ga hebben. Ben vaak nogal een controlfreak.

Ik ben nog maar 1 keertje bij de plek geweest waar Noach begraven ligt. Dat voelt ook goed, want ik heb het gevoel dat hij bij ons is. Alsof er constant iemand met me mee loopt. Heel vreemd. Daarnaast brand ik de hele dag kaarsjes bij een steentje met zijn naam. En mijn trouwring ligt bij de juwelier om er een diamantje in te zetten. Dat is het sterretje wat altijd stralen zal en bij me zal zijn. Voor mij symboliseert dat ons mooie zoontje.

Wat moeilijk, wat je omschrijft met werk. Dat je er met je hoofd wel was, maar niet met je hart. Moeilijk om je er dan toe te zetten. Nu dus ook thuis. Goed hoor, want jij en je kindje gaan voor. Hoe gaan ze er op je werk mee om? Krijg je wel begrip?

Kersje, spannend die zoektocht naar je eisprong! Ik kan me voorstellen dat het wachten lang voor je duurt. Dat vond ik voor mijn zwangerschap al heel erg de laatste maanden. Nu is het alleen nog maar meer. Ik hoop ook voor je dat het snel raak is bij jullie. En wat een mooie reis hebben jullie in de planning. Ben je dus van plan die volgend jaar te gaan maken? Klinkt inderdaad dubbel, dat ze op je werk van niets weten. Heb je nooit de behoefte het aan iemand te vertellen? Of wil je dat niet omdat ze dan ook weten dat je zwanger wilt worden?

Ik ga maar eens proberen een boek te lezen. Dat heb ik de laatste weken nog niet gedaan, gewoon geen puf voor. Misschien is het wel fijn.

Fijne dag en liefs aan jullie allemaal!

Madelief

[devika]

hallo dames,

ff een ego berichtje van mij.

ik zou gister nog ff reageren op jullie berichtjes. is er niet meer van gekomen.
ik had even geen energie meer en echt een #$%$%! avond.

de ovulatietest was negatief. ik was zoooooo opgelucht. omdat mijn man er natuurlijk niet is. ik dacht oke, nog tot donderdag volhouden eitje.
maar toen ging et weer mis. heb uren op de grond in de badkamer zitten huilen.
ik hoorde weer ons nr van onze zwangerschap. de mooie momenten. toen was ik weer ff terug bij af..
ik merk ook dat ik soms zin heb om heel hard te huilen, maar heb er geen energie voor. net of je helemaal uitgeput bent..geluid komt er na een minuut niet meer uit...alleen maar tranen...
ik merk ook dat ik hier vooral last van heb als mijn man er dus niet is. in de avond uren voornamelijk. met hem erbij kan ik heel de wereld aan. maar in je eentje is toch best zielig.
zucht..

[Madelief1980]

Devika, ik stuur je een knuffel! Wat moeilijk zeg, dat je een paar dagen alleen bent..... Herken het gevoel dat het soms lijkt of het huilen op is.... Sterkte.

x Madelief

[Nootje38]

**Breek even in**

Het duurt nog even tot december maar wil hier even aandacht voor... voor onze ukkie,s die niet om ons heen mogen zijn

ter nagedachtenis van alle overleden kindjes.

Op 12 december is het weer World Wide Candle Lighting,
oftewel, kaarsen branden wereldwijd.
Ieder jaar word er op de hele wereld op dezelfde dag kaarsen gebrand voor onze overleden kinderen.
Omdat we in verschillende tijdzones leven is het idee dat er de hele dag ergens op de wereld een kaars brand
voor een overleden kind.
Een mooi initiatief waar iedere ouder van een overleden kind aan mee kan doen,
door simpelweg een kaars te branden voor je raam.
Ook mensen die mensen kennen met een overleden kindje steken vaak een kaarsje voor hun overleden kindje aan
om zo hun medeleven te tonen en er tevens voor te zorgen dat het in de gehele wereld
op 12 december nooit donker zal zijn
Een heel mooi moment.. die ik al jaren ken.. door dat ik veel in me kennisen kring ouders zijn met of een overleden kind.. of kinderen die veel te vroeg zijn gegaan in de zwangerschap

Wil dit heel graag met jullie wilt delen

Xxx noot mams van 2 bengels en 2 **
en tante van een engeltje van 22 weken zwangerschap
http://www.compassionatefriends.org/news...hting.aspx

[Nootje38]

tijd van de THE WORLDWIDE CANDLE LIGHTING is om 19.00 in de avond

[Tam]

Hoi dames , Ik is terug van weggeweest. Veel geschreven hier dus was wel effe bezig met bij lezen. Zal het zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Madelief: helaas welkom hier. Mama van een prachtige zoon die helaas ook niet hier mocht blijven,maar voor altijd in je hart zit. Verschrikkelijk om weer zo’n droevig verhaal te lezen. Een goede echo zegt helaas niks weten wij allemaal. Het is allemaal ook nog zo vers voor je. Hoop dat je wat steun om je heen hebt en hier bij deze meiden kan je ook steun halen ,want ze zijn stuk voor stuk kanjers. Ik zal me even kort voorstellen. Mijn dochter is geboren na dik 38 wk zwangerschap en alles leek in orde, tot een dag later ze wat kwaaltjes kreeg. Lang verhaal kort……..5 dagen later stierf ze in mijn armen. Garantie is er dus helaas nooit en dat maakt het voor ons allen hier niet makkelijk. Na haar heb ik 2 maal een missed abortion gehad met ong 8 wk. Nu zijn we weer zwanger, maar de angst is groot. Over 2 weken hebben we een vlokkentest en hopen dan te weten te komen of dit kindje ook de ziekte heeft van mijn dochter. Deze bleek namelijk erfelijk….een kans van 1 op 4. We blijven hopen.
Kersje; je hebt het maar druk met de neefjes/nichtjes. Je bent vast een fantastische tante, mama in ieder geval wel. Ik merk ook bij mijn nichtje hoe heerlijk het is. Dat maakt het soms ook moeilijke he! Lief dat je zo mee-duimt en ja….zal zeker een gat in de lucht springen. Je hoort me vast gillen dan tot bij jou haha. Tja, boos ben ik ook nog vaak. Emoties wisselen zich af. Heb ze wel beter onder controle dat maanden terug, maar toch………niet gek na alles wat we meegemaakt hebben. Ik herken ook zo je verhalen tegen Maria over dat je bepaalde dingen pas wilt na dat je zwanger bent. Ik had dat ook erg. Dit is na een tijd wel weggegaan, maar met bepaalde dingen heb ik het nog……….maar nu pas als ik weet dat het kindje geen ziekte heeft……….en dan pas als ik het kindje heb……het blijft gewoon moeilijk. Ik hoop met je mee dat hij deze week springt en als dat zo is dan denk ik dat die vent van je niet kan wachten hihi (foei tam). En die reis, klinkt gaaf. Je hebt al veel gezien daaro aan de andere kant van de plas. Gaaf hoor. Maar eh…………mag ik ook hopen dat je niet kan gaan om de reden die je zegt?
Devika; tja, die cyclus ook altijd……..maar het komt zoals het komt en wie weet! Kan die man van je nog effe rusten. Ook voor jou duim ik mee. Moeilijk als hij er niet is, je mist dan een arm om je heen. Probeer er virtueel een aan je te geven, maar dat is een schrale troost.
Maria, ik ben ook druk bezig met me vooral niet bezig te houden met dingen wel of niet anders doen, snap je? Proberen om mee daar niet door te laten leven, maar dat is moeilijk. Heb gister twee zw-broeken gekocht. Dat was erg moeilijk en emotioneel moet ik zeggen. Bij mijn meisje had ik echt vooral zomerkleding en mijn broeken waren versleten……echt opgedragen. Steeds twijfelen. Zal ik het wel al doen? Is dat niet de goden verzoeken? Maar ik red het anders niet. Over 2 weken pas de test en als ik het goed heb duurt het dan nog 2 weken voor de uitslag (met dna is dat zo heb ik gelezen, maar ze zou ons dan meer vertellen dus weet het niet zeker). Dan lukt het niet meer met de stiekjes. Nu draag ik vooral nog wat rokken met rek, haha. En dan in de winkels stiekum met een schuin oog kijken naar de baby-kleding. Vooral de jongens kleding (mijn voorgevoel) , boven hangt een kast vol meidenspullen. Pfff, het is moeilijk zo. Dat herken jij ook maar al te goed. Wat fijn trouwens dat je je kleine frummel gezien hebt. Bij mijn meisje lag de placenta ook vanvoren en de gyn waarschuwde vaak dat je dan echt stukken minder voelt. Iets wat we in onze situaties niet kunnen gebruiken.
Hier moe, maar fijne dagen gehad hoor. Het hotel was super mooi, maar de kamers hadden ze nog niet vernieuwd en dat was dus een wereld van verschil. Lekker gegeten, leuke uitjes gedaan en heel veel geshopt. Helemaal blij met nieuwe schoenen, haha. Typische vrouw! Wel weer moeilijke momenten gehad. Met een enquete meegedaan. Heeft u thuiswonende kinderen? Effe nadenken en stil. Nee………………liegen deed ik niet. Ik heb kinderen ja, maar niet thuiswonend. Ze wonen in mijn hart en een in mijn buik, waar ik hoop dat ie nog tot mei mag blijven om daarna wel in ons huis te mogen wonen. En dan……………nou dan is geen enkele winkel meer veilig voor me whaha. Fijn wel om weer thuis te zijn. Als eerste naar mijn meisje haar urn. Mama en papa zijn weer thuis!

[Madelief1980]

Tam, thanks voor je welkom. Wat verschrikkelijk.... Dat je je dochter zelfs na een voldragen zwangerschap los moest laten.... En daarna dus nog 2 keer zo'n hard abrupt einde... Wat een spanning voor jou zeg, zeker nu richting de vlokkentest. Sterkte.

Vandaag heb ik via internet kaartjes gemaakt om naar mensen te sturen die met ons meeleven. Een heel mooi stukje van een foto van Noach. En een mooie tekst. Ik wil zo graag aan iedereen laten zien hoe mooi ons mannetje al was. Dan is er ook iets tastbaar voor de anderen. Maar ik vind het heel spannend. Ze komen als het goed is overmorgen binnen. Ik hoop zo dat het mooi is geworden....

Verder vandaag geen zak gedaan. Met mijn coach gesproken (die ik al sinds mijn 15e af en toe spreek en waarbij het vaak gaat over richting in je leven, keuzes en werk) en haar raad gevraagd om advies. Afgesproken dat ik me nu alleen maar richt op uitrusten en dat beslissingen over werk nog te vroeg zijn. Nu dus gewoon rusten. Slapen, lezen, eten, wandelen, lekker bakkie doen met mijn lief, kaarsje aansteken..... Ik doe mijn best...

x Madelief