mijn lieve, lieve kleine schat

[Kersje]

Hoi lieve meiden,

Ik ga zo eten koken, maar nog eerst even een berichtje schrijven.

Maria, hoe was je weekendje weg? Hoop dat je het heel leuk hebt gehad! 8-) Wanneer verwacht je je nod?

Laura, nog last gehad van de warmte? :geek:

Jasmien, goed idee om ovutesten te gebruiken, dan weet je tenminste of en wanneer je eitje springt. En dan kan je er een leuke kluspartij tegenaan gooien, haha . Lastig, he, die extra kilootjes. Ik kan me er op de een of andere manier niet toe zetten om er veel aan te doen...ben het ook niet gewend, want normaal gesproken schommel ik nooit zo in gewicht, bleef meestal aardig constant. Maar gisteren merkte ik dat veel van mijn zomerjurkjes toch wat strak zitten (vooral bij de borsten en de heupen :oops: )en dat vond ik helemaal niet fijn! Werd er beetje verdrietig van ook. Ik zit nu ook even niet zo lekker in mijn vel, ben best humeurig, eigenlijk. Nou, ja, zal wel weer een fase zijn...
Meid, kan me voorstellen dat je het jammer vindt dat je niet zwanger bent. Hopelijk is het snel raak voor je!

Tam, lastig al die confrontaties (je buurvrouwen en het zomerweer). Heeft het werken in de tuin voor een beetje afleiding gezorgd? Ik hoop het. En wat naar dat je vaak nachtmerries hebt...Dan krijg je niet genoeg rust natuurlijk. En laten we niet vergeten dat je lijf ook 3 keer zwanger is geweest, kort op elkaar. En dan al die emoties waar je ook doodmoe van kan worden. Goed dat je in ieder geval de tijd krijgt op je werk om langzaam op te bouwen.

Hier niet helemaal lekker in mijn vel, zoals ik eerder al zei. Gisteren etentje gehad met de bandleden van mijn vriend en aanhang en dat is toch ook weer confronterend. Iedereen heeft kinderen, behalve wij. En dan zie je die kleintjes plezier hebben en zo heerlijk bij hun ouders komen knuffelen en dan heb ik het soms toch even moeilijk. Waarom wij nou nog niet? Maar ja, ik weet dat het volgend jaar weer helemaal anders kan zijn en dat wij dan ook een kleine kunnen hebben. Ik hoop het maar.

Liefs,
Kersje

[Tam]

effe kort hier. Balen van het weer vandaag moet ik zeggen. Hier veel regen gehad, maar gister was het wel heel erg toppie. Moet ik denken aan vorig jaar. BLoedhete zomer, hoogzwanger, zwembadje in de tuin en heerlijk niks doen. De goeie oude tijd.

@ jazz, balen van de ongi. Op naar de volgende ronde. Ik ken dat gevoel van teleurstelling. Je hoopt van alles te voelen totdat je ineens een kleur ziet die je niet wil zien en dan is die knoop in je maag er.....

@ kersje moeilijk he die confrontaties. Ik werk op school en vroeger waren de ouders allemaal ouder dan me, maar nu hebben ze meer en meer mijn leeftijd. ERg confronterend. Vandaag ook heerlijk genoten met mijn nichtje van anderhalf, maar als ik ze zie dan denk ik zo aan hoe ze zo lekker met mijn meisje had kunnen opgroeien. Kop op meid. Net zoals je zegt. Volgend jaar.............dan lezen we allemaal deze berichtjes terug en denken we aan hoe gelukkig we dan zijn: deal?

Andere meiden, hoop dat jullie een lekker weekend hebben gehad. Ik ga hier effe plat op de bank met een fimpje. Nog een spreuk als afsluiter:

an angel in the book of life
wrote down an infants birth
and mentiones as he closed the book
to beautiful for earth

[maria11]

hey meiden, daar ben ik weer 8-)

We hebben een heerlijk en gezellig weekend gehad, lekker gewandeld in de bossen en elke dag buiten kunnen eten. Kleine nichtje en neefjes waren mee, helemaal gezellig . Echt prachtig weer gehad, wat kan een weekend dan goed doen.
Ik ben zit nu achter mijn splinternieuwe mac te schrijven , ik ben als een kind zo blij met dat ding! kost naar verhouding veel te veel geld maar hij is zo mooi! :mrgreen: Ik zie het maar als een vervroegd verjaardagscadeautje aan mijzelf, ik heb hem dit jaar gewoon verdiend.

Jasmien, wat jammer dat je ongesteld bent geworden , je gaf daarvoor al aan dat je dacht dat je niet zwanger was maar toch hoop je tegen beter weten in dat het misschien toch raak is..toch elke keer weer een teleurstelling, je wilt ook zo graag zwanger zijn. Goed idee van je om lekker te gaan sporten! even je gedachten op een ander spoor brengen, je focus weerleggen. Heb je je al ingeschreven bij een gym inmiddels? of ben je al geweest? nog beter!

Kersje, soms is het zo confronterend he? ik heb dat ook. Overal om je heen zie je het geluk, en jij wil het ook zo graag. Ik kan daar soms ook zo verdrietig van worden. Hoe voel je je voor de rest? lukt het nog om de koelte te bewaren of voel je van alles in je lijf? De uitgerekende datum komt ook zo dichterbij.....dat maakt het geheel er ook niet makkelijker op. Ik ben veel meer bezig met "wat had kunnen zijn" de laatste tijd, alsof je het nu pas echt gaat beseffen allemaal.
Wat het werken betreft, ja dat vroege opstaan zal er wel inhakken, alsmede de energie die een beginnende baan van je vraagt. Je zal inderdaad wel heel moe zijn in het begin, maar het is ook wel goed denk ik...voor mij althans wel, ik heb sinds ik werk weer echt het gevoel dat ik "nuttig" bezig ben, en dan had ik na die ervaring wel even nodig.
Wat je trouwens omschrijft over dat nachthemd waar je in bevallen bent, ik heb precies hetzelfde! ik heb het t-shirt waar ik in bevallen ben (met een groot hart erop) nadien ook niet gewassen (was ook niet vies geworden). Hij ruikt nog naar die dag, mijn kindje wat ik vastgehouden heb.....ik ruik er soms aan, druk mijn gezicht erin gewoon om die dag weer even voor mij te halen. Ik vond de bevalling zo mooi en emotioneel, wat een ervaring.

Tam, dat gedichtje ken ik, dat gebruikt Lieve Engeltjes ook als "lijfspreuk". Ik heb het gebruikt als tekst op kaarten die ik de grootouders heb gegeven. Ik vond de gedachte heel troostend, too beautiful for earth. Als er dan een reden moet zijn, dan vind ik dit de mooiste. Hoe is het verder met je?

Laua, hoe is het met jullie? en de kattenvoetverwarmers?

Ik ga weer aan het werk, wat betreft mijn nod kersje, die is vandaag of morgen. Als ik woensdag nog niet ongie ben ga ik testen. Maar ik voel al van alles rommelen :? , denk dat ie eraan komt.

liefs en knuffel voor jullie allemaal,
Maria

[Kersje]

Dag dames,

Maria, wat fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad en wat hebben jullie geboft met het heerlijke weer!
En wat een fijn vervroegd verjaardagscadeau! Je hebt het inderdaad verdiend, meid. Lekker spelen met je nieuwe mac!
Wat toevallig dat jij dat ook hebt met het shirt wat je droeg bij de bevalling! Ik had mijn nachthemd op het moment-supreme niet aan (had toen zo'n ziekenhuisgeval aan met blote rug i.v.m. de ruggenprik), dus geen fijne luchtjes, helaas. Maar toch herinnert het me op een positieve manier aan die hele ervaring, hoe dichtbij ze even was... Ik draag vandaag het hemdje en shirtje wat ik de ochtend erna aan had toen we uit het ziekenhuis vertrokken. Ik heb haar in deze kleren nog aan mijn hart gedrukt bij het afscheid (ze lag toen al wel in haar mandje, met alle lieve spulletjes om haar heen). Ik heb haar gewoon met mandje en al tegen me aangedrukt en gewiegd. Ik moet toch weer even een traantje weg pinken nu ik dit in zit te typen, maar goed. Ach, lief kindje van me, zat je nog maar in mama's buik...
Ja, de uitgerekende datum komt steeds dichter bij. Ik zou nu 34 weken zwanger zijn geweest. Moeilijk. Maar daar weten julie alles van he lieve meiden?
Nou, Maria, jammer dat de ongi zich aan lijkt te gaan dienen... Ik hou toch de moed er nog even in en hoop op het tegendeel. Ik merk dat ik echt toe ben aan Goed Nieuws van een van ons. Maar ja, we zullen geduld moeten hebben tot het gebeurt.

Jasmien, al druk aan het sporten???

Laura, hou je het nog een beetje vol???

Tam, mooie tekst inderdaad. Ik ken hem ook, maar schoot toch even vol toen ik het las. Het is ook zo'n mooi idee. En we hebben een deal hoor! Volgend jaar lezen we allemaal deze berichtjes terug en zijn we zo gelukkig dat het toch nog helemaal goed is gekomen!

Verder gaat het wel weer een beetje beter met mijn humeur. Ik ben weer wat liever voor mijn omgeving :oops: . Ik had lichamelijk nergens last van, geen 'tekenen', tot gisteravond. Werd een beetje misselijk. En vandaag is het zware onderbuikgevoel weer begonnen. Maar vorige maand was dat ook zo, dus ik weet maar al te goed dat het nog alle kanten op kan. Ik zal het gewoon moeten aan kijken, net als iedereen Maar van stress is gelukkig nog steeds geen sprake!

Dag lieve meiden,
liefs,
Kersje

[Tam]

@ maria fijn dat je zo'n leuk weekend hebt gehad. Kan een mens idd goed doen. En nog mooi weer ook. Gaaf hoor een nieuwe mac. Wij hadden altijd een vaste pc en vorig jaar om me wat bezig te houden heb ik een laptop gekocht (pc was ook verouderd) zodat ik lekker buiten kon internetten en spelletjes spelen (was verslaafd aan de sims toen, haha). Een hele goede koop geweest. Geniet er dus maar lekker van. en gewoon niet aan de prijs denken helpt goed, haha

@ kersje; wat moeilijk he. Nu is het denken aan hoeveel weken zw je zou zijn en straks is het hoe oud. Dat blijft denk ik altijd wel. Ik ben ook altijd heel erg bezig met de 3e en de 8e van de maand. Morgen 10 mnd geleden weer al dat ze gestorven is en wat is er allemaal voor vervelends gebeurd. Hoopte toch echt wel een beetje gelukkiger te zijn, maar tijd heeft geen betekenis meer. Zoals het lied zegt: de tijd staat stil. de tijd die alle wonden heelt, ze loopt niet zonder jou
Ik heb ook zoveel herinneringen bij kleding. Het pakje dat ze aan had na haar geboorte had mijn schoonmoeder gewassen. Toen wist ik niet wat ik nu weet en ik baal daar zo van dat haar geur er niet meer aan zit. Verder heeft ze zonder kleren gelegen in de couveuse.
We zullen idd geduld moeten hebben, maar dat is niet makkelijk.

Ben benieuwd naar Laura, spannend allemaal

Ga bankhangen. Vandaag redelijk lang gewerkt. Valt toch tegen. MAar ik moet opbouwen, want na de zomer krijg ik weer gedeeltelijk een eigen klas (gr 1/2) en dat zal heel erg pittig worden. Stap voor stap! Gelukkig heb ik een super ventje die lekker boodschapjes heeft gedaan....gekookt en nu weer al in de tuin bezig is. Het is er een uit duizend!

liefs Tam

[Jazzz]

Dag lieve dames,
Ik zit jullie nu lekker ontspannen een berichtje te schrijven.

Kersje en Maria, helaas heb ik mij nog niet ingeschreven bij een gym. Ik was na het werk zo moe, ik had geen energie om weer de straat op te gaan en te gaan sporten.

Kersje, het is inderdaad steeds weer confronterend om te merken dat iedereen kinderen schijnt te hebben. Een vriendin van mij is zelfs 3 maanden na haar bevalling weer zwanger geraakt en is weer bevallen van een gezond kind. Het lijkt vaak echt dat het makkelijker gaat bij vele anderen. Natuurlijk gun ik het ze van harte, maar het doet aardig pijn dat het bij mij (ons) niet is gelukt. Zoals je zegt verlang ik ook naar goed nieuws van een van ons. Goed dat je even een afwachtende houding ten aanzien van die klachtjes aanneemt, want ons lichaam kan ons goed voor de gek houden, he. Maar ondertussen blijf ik wel zwaar duimen voor je hoor!!

Tam, Maria en Kersje ik vind het zo fijn dat wij elkaar hier hebben om te praten over wat ons bezig houdt en dat jullie moed aan ieder van ons inspreken. Het doet mij echt goed. Ik ben blij met jullie, al is het vanwege verdrietige omstandigheden dat ik jullie heb leren kennen. Zoals jullie al eerder hebben gezegd…Volgend jaar zullen wij allemaal deze berichtjes teruglezen en eraan denken hoe gelukkig wij dan zijn….

Tam, een hele mooie spreuk meid! Prachtig, ik word er even emotioneel van. Je bent trouwens een flinke meid hoor. Je spreekt jezelf moed in dat je moet opbouwen omdat je na de zomer weer gedeeltelijk een eigen klas zal krijgen. Het zal veel energie van je vergen! Fijn dat je een lief ventje hebt hoor!

Maria, zo leuk dat je hebt genoten van je weekend en dat je zo aan het genieten bent van je nieuwe mac. Je hebt het zeer zeker verdiend! Ik hoop dat het gerommel dat je voelt een zwangerschapsgerommel is, Maria! Ik duim ontzettend voor je dat je ongi uitblijft en je woensdag een positieve test in handen hebt!

Liefs,
Jasmien

[shadylady313]

hee meiden,

hier ff een ego berichtje van mij. ik ga later op de dag denk al jullie berichtjes nog lezen en proberen het te onthouden om er op te kunnen reageren maar ff een korte update van deze kant.

zaterdag avond had ik de kleine gewoon nog gevoeld maar vervolgens de hele zondag niet... toen van zondag op maandagnacht wel weer wat lichte beweging maar lang niet wat ik gewend was maar omdat ik toch maandag naar het ziekenhuis moest dacht ik, ach dat komt dan morgen wel..

toen ik dit gister meldde bij de arts werd hij zo boos op me! ik had zondag meteen moeten bellen of moeten komen toen het me op ging vallen dat ik hem al een tijd niet gevoeld had. ik werd aan de ctg gelegd en kreeg een extra echo om te kijken of alles nog wel goed was met de kleine man. gelukkig was dit wel het geval maar het verliep allemaal ineesn zo hectisch, dat maakte me best wel een beetje angstig..

op de ctg was ook al enige regelmaat in de harde buiken te zien. geen idee of dit ook wat betekent hoor maar het feit dat er regelmaat in zat is toch wel weer een kleine vooruitgang dacht ik zo. ik hoop echt dat het allemaal snel gaat gebeuren, ben er ondertussen wel een beetje klaar mee en ben gewoon zo benieuwd naar ons mannetje en ons nieuwe leventje.

nou, dit was het voor nu ff, ik weet totaal ff niet hoe het er bij jullie nu voorstaat maar zoals ik zei zal ik proberen straks alles ff te lezen en te reageren.

liefs laura

[Kersje]

Hoi lieve dames,

Tam, wat ontzettend jammer dat het pakje van je dochter is gewassen. Kan me voorstellen dat je daar enorm van baalt! En het klopt, dat tijd geen betekenis meer heeft. Maar toch zijn we er heel vaak mee bezig… Ik weet nog wel dat ik vlak na de bevalling zo verdrietig was, dat ik dacht, “laat de tijd alsjeblieft snel gaan, zodat deze pijn een herinnering wordt en ik het niet iedere seconde hoef te voelen”…Het verdriet komt bij mij met vlagen. En het verschilt ook per keer hoe heftig het is. Maar ik merk wel dat de pijn bij mij milder is geworden.
O, de Sims, dat heb ik een tijdje ook veel gespeeld! Leuk, hè, maar zo verslavend en dus tijdrovend.
Lieve man heb jij, Tam. Gelukkig maar! Kan me voorstellen dat het heel vermoeiend is om weer meer te werken. En na de vakantie weer een eigen groep! Wel een hele leuke (maar drukke) leeftijd, lijkt me.

Jasmien, kan me voorstellen dat je even de energie niet had om te gaan sporten, hoor. Ik doe het ook nog steeds niet…Ik probeer wel iedere dag een wandeling te maken, maar ook dat lukt niet altijd. :?
Lief dat je voor me duimt! Ik hoop dat het helpt.
Ik sluit me helemaal aan bij wat je zei, Jasmien, ik vind het ook een grote steun om met jou en de andere meiden onze ervaringen te delen. Ben heel blij met ons clubje! En ik zal zo blij zijn als we een voor een weer met goed nieuws mogen komen! Ik kijk daar echt naar uit.

Maria, hoe is het met jou? Ongi of niet??? Niet dat ik nieuwsgierig ben, hoor, meid. :roll:

Laura, wat laat je me schrikken! :o Gelukkig is alles nog goed met de kleine man. Voel je hem nu weer wat regelmatiger? En die arts heeft natuurlijk gelijk, meteen aan de bel trekken, hoor! Geen risico’s nemen. Kan me voorstellen dat je bang werd van de hectiek ineens. Gelukkig was er niets aan de hand, meid. Pffff. Hopelijk mag je snel je kleintje in je armen sluiten!

Hier niet veel te melden, eigenlijk. Mijn ‘klachtjes’ zijn weer verdwenen, dus…wat dat nu weer betekent? Ach, het mysterie van het vrouwenlichaam, hihi. :lol:

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Hoi dames,

Laura, dat was echt even schrikken hoor! Zo gauw je iets merkt moet je je arts contacten hoor. Heel begrijpelijk dat hij boos werd. Gelukkig dat het wel goed gaat met jouw kindje. Hoe gaat het nu met je?

Kersje, ons lichaam is inderdaad een raadsel. Na de eerste ronde heb ik dat ondervonden en ik weiger nu om een betekenis aan mijn 'klachtjes' te geven. Anders word ik er gek van

Maria.........wij zijn allemaal benieuwd! Heb je al (positief) nieuws voor ons

Liefs,
Jasmien

[Tam]

hoi meiden

@ laura, wow schrikken zeg. Gelukkig is alles goed. Nog eventjes meid en dan komt dat kleine ventje om nooit meer weg te gaan......daar gaan we gewoon vanuit.

tja, klachten. Soms voel je een boel of hoop je het te voelen, maar als het zover is komen we er vanzelf wel achter. Hier nog steeds bruinige afscheiding en krampjes. Het is op en af. Dan denk ik weer: ga toch effe bellen hoor morgen en dan is het weer wat minder etc etc. Heb wat gegoogled en het kan wel dus probeer er nog geen drama van te maken, maar het voelt gewoon helemaal anders dan de eerste keer.

Vandaag wat boodschappen gedaan en kwam de ene na de andere zwangere tegen. Er zijn van die dagen dat het net lijkt alsof ik ze aantrek. Moest ook effe bij de Hema zijn en zie dan weer zoveel mooie dingetjes. Loop er met een boog omheen,maar zie dan toch weer een leuk jurkje wat haar super zou hebben gestaan. Afijn, dat zal je altijd blijven hebben.
Heb het lezen weer wat opgepakt en dat is wel rustgevend. Morgen nog werken en dan heb ik daarna tot maandag vrij dus dat is wel lekker.

Weetje, boodschappen hier in de buurt durf ik niet echt te doen. Sinds haar dood voelt dat niet fijn. Mensen staren je aan, draaien zich om of maken dat ze vlug weg zijn. Het voelt gewoon benauwd. Ergens verder weg heb ik dat niet dus gaan we geregeld eens naar een stadje in de buurt. Dat krijg je natuurlijk als je in een ons kent ons omgeving woont. Ach, ze zijn het niet waard dat weet ik wel, maar mensen kunnen zo hard zijn. Herkennen jullie dat ook?
Tja, het hoort bij het leven: zei pas iemand tegen me. Ja, dat weet ik ook wel, maar dat zijn vaak wel de mensen die bijna nog niks hebben meegemaakt. Je leert zo wel je echte vrienden kennen hoor. Een waardevolle les (maar eentje die ik liever niet geleerd had).

Fijne avond nog.........groetjes mij

[maria11]

Lieverds,

Ik durf het bijna niet te zeggen, ik heb positief getest vanmiddag. Ik ben helemaal in de war, ontzettend blij en in de war
Ik had het helemaal niet verwacht, tot gisterennacht, ik heb heel slecht geslapen, en had een beetje buikpijn. Vanmorgen voelde ik het op een af andere manier. Ik heb het gevoel toch genegeerd omdat ik geen zin had in een negatieve test. Vanmorgen op mijn werk kon ik aan niets anders meer denken, ik heb het werk neergelegd, ik ben naar huis gegaan, heb een test gedaan en.......zwanger.
Ik moest huilen, ik kon het niet geloven, ik heb er meteen nog eentje gedaan, een digitale, en ja hoor....ook positief. Ik heb toen een douche genomen om even tot mijzelf te komen en te kalmeren.

Ik loop een beetje te zweven, kan het nog niet allemaal bevatten. Als alles goed gaat ben ik 14 februari 2011 (valentijnsdag!) uitgerekend. Hoe onwerkelijk allemaal.

Ik vind het best moeilijk dit nieuws hier neer te zetten, wetende hoe graag jullie ook zwanger willen zijn. Ik weet dat jullie blij voor mij zullen zijn, maar ik weet ook dat er naast blijdschap ook verdriet is omdat jullie dit ook zo graag willen en dit nieuws confronterend is. Oh meiden ik hoop zo dat jullie snel volgen, ik wil zo graag samen met jullie zwanger zijn.

Ik denk aan jullie.

liefs
Maria

[Kersje]

JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Super Maria!
Ik heb tranen in mijn ogen (omdat ik zo blij ben voor jou!!!)

Don't worry, wij gaan jou gauw volgen!
Echt geweldig!!!

Heel veel liefs,

Kersje

[maria11]

dank je wel kersje
laat dit jullie inderdaad hoop geven, jullie gaan volgen!

liefs

[Kersje]

Absoluut lieve meid!

Hoe is je vriend eronder?
Vertellen jullie het al aan iemand of houden jullie het voor je?

Wat een geweldig nieuws!
Ik zat al aan je te denken, omdat je nog niet op het forum was geweest, dus ik dacht laat ik nog eventjes kijken...En helemaal goed!

Kan me voorstellen dat je in de war bent en blij natuurlijk! Och ik moet het ook even laten bezinken, ben helemaal opgewonden

Knuffel voor jou en je ukkie,

Kersje

[Tam]

MAria, wat geweldig. Natuurlijk leven wij met je mee. Dubbele gevoelens zijn er altijd,maar het is anders vind ik persoonlijk met mensen die ook al zoiets ergs hebben meegemaakt. Geniet ervan.........laat het langzaam tot je doordringen, want het zal heftig zijn,maar heftig leuk. Ben blij voor je en wij volgen heus wel hoor.

Hier flinke pijnen. Zit op den duur te denken aan een eisprong. Had ik de vorige keer ook zoveel pijn van na mijn curretage. Zou vroeg zijn, maar weet ook niet wanneer ik moet aanhouden.....medicatie of curretage. Maar effe een pilletje nemen.

14 feb..........valentijn. de dag dat ik mijn man heb leren kennen..........een dag vol liefde. Een mooie dag voor een gezond kindje.

[maria11]

en mijn ukkie...en nou moet ik huilen om je berichtje , je bent zo lief!

Vriendlief is erg blij, rustig en ontzettend blij. We hebben net tompoucen met een vlaggetje op , het moest gevierd worden.
We gaan het familie en goede vrienden denk ik vrij snel vertellen. Ik zie geen reden het voor me te houden. Als het mis gaat in een zwangerschap heb je ze ook nodig. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap het pas met 12 weken verteld, dat vind ik nu echt te lang.
Op mijn werk hou ik het nog wel stil.

Ik kreeg vandaag zo'n babydumpfolder in de bus (die reclametroep kreeg ik maandelijks), voor het eerst dat ik er om moest glimlachen, het doorgelezen heb, zonder mij rot te voelen....zonder steken van pijn. zo bizar.

Ik kan er nog niet over uit....mijn hemel.

[Kersje]

Niet huilen lieve Maria! Lekker feest vieren (ja natuurlijk met een tompouce ).

Als ik met positief nieuws mag komen weet ik zeker dat jij dan ook heel blij voor mij zult zijn (ik zie alvast een polonaise voor me )!

Tuurlijk is je vriend blij (gekke vraag van mij)!
Ik brul net naar mijn vriend: "Maria uit Amsterdam is zwanger!!!"
Zegt ie heel rustig: "O, wat leuk. Nou jij nog, he?"
Heerlijk he, die nuchtere mannen...gotta love 'm

Dus jullie gaan het al wel vertellen! Al nagedacht hoe wat waar???
Ik hoor het nog wel! Je gaat natuurlijk nu geen uren rondhangen hier

Heerlijk nieuws, lieve Maria. You made my day Dubbel en dwars

O, en laat maar weer komen die folders, hihi. Gelukkig hebben jullie de verbouwing door gezet!

Liefs,
Kersje

[maria11]

hahaha! inderdaad te nuchter die mannen!!

wat betreft het vertellen, ik denk dat ik niet meer zo'n circus van maak als de vorige keer. Hoewel :? ik vraag mij af waarom ik er niet een feestje van zou maken. Ik moet er nog even over nadenken.....mijn eerste gevoel is om het ingetogen te doen.

Ja die verbouwing! ik zat daar vanmiddag ook opeens heel anders tegenaan te kijken. Het is nu trouwens helemaal af, het is zo mooi geworden . Nou hopen dat het ukkie blijft groeien, blijft zitten waar hij zit.

Dank je voor jullie enthousiasme kersje en Tam!, krijg het er helemaal warm van

Vriendlief en ik hebben nu een pak cake open getrokken, die zijn we nu aan het opeten, het heeft wat energie gekost vandaag

[Kersje]

Ja, ukkie moet lekker in mama's buik groot en gezond groeien en dan op of rond Valentijnsdag de wereld weer een beetje mooier maken!

Kan me indenken dat je twijfelt over wel of niet feestelijk, maar ik denk dat dit kindje wel een feestje verdient, zou ik zeggen! Maar je moet natuurlijk doen wat goed voelt, want ik begrijp best dat je niet wilt dat het lijkt of jullie eerste kindje vergeten is, want dat is natuurlijk absoluut niet zo. Maar ik denk dat iedereen die jullie goed kent, dit ook wel weet.

Succes met het verorberen van de cake en nog een heel fijne avond! En dat je ondanks de opwinding toch nog maar een beetje zult kunnen slapen vannacht En dat je het morgen niet 'verklapt' op je werk, doordat je zo zit te stralen

Dikke knuffel voor jullie,

Kersje

[maria11]

thanks kersje

We zien inderdaad wel hoe we het allemaal gaan doen. Net als jij zegt vind ik ook dat dit kindje dezelfde behandeling en feestelijkheid verdient als onze eerste lieve schat. We'll see, we doen wat goed voelt.

Ik hoop ook dat ik een beetje slaap vannacht kersje!, ik ga mijn best doen!
Jij ook lekkere avond nog, slaap goed voor straks. Ik ben blij dat ik je gesproken heb

liefs,
Maria

[Kersje]

Me too

Liefs,
Kersje

[Nootje38]

Jullie zijn geweldige moeders meiden.. ok al zijn de ukkie,s niet om jullie heen klasse..
de band is hier zo warm en zo vol hart... klasse..

en marja.. gefeliciteerd meid.. hoop op een mooie super zwangerschap en dat we in feb lezen dat je een mooi wereld wonderje op de wereld hebt gezet...

En voor de andere meiden.. toy toy.. wat jullie al schrijven jullie tijd komt..
Laura voor jou de laatste loodjes.. toy toy meis...
De moederlijn is bij het zien van de zwangerschaptest gelegt.. dat neemt niemand maar dan ook niemand ons weer af...
Knufff Nootje

[Klungeltje23]

Hoi Meiden,

Ik heb al een paar keer van mensen gehoord dat hier mensen zitten waar ik mee kan praten en die begrijpen wat ik nu doormaak, dus ga ik toch een poging wagen. Iets meer als een week geleden hebben wij ons zoontje af moeten geven na een zwangerschap van 23 weken. Ze zagen bij de 20 weken dat hij een afwijking had en na een hoop onderzoeken is daar de chromosoomafwijking trisomie 18 uitgekomen. Wij hebben toen moeten kiezen of we de zwangerschap uit zouden dragen of hem eerder geboren te laten worden. Ookal was er maar weinig keus, omdat hij niet met het leven verenigd zou kunnen worden. De bevalling is toen ingeleid en we hebben hem nog een paar uurtjes bij ons gehad, voordat we hem af moesten geven. Ik heb gelukkig een gezonde dochter, maar mijn leven staat ontzettend stil op dit moment en het genieten van de mooie dingen om me heen valt ontzettend zwaar. Ik moet er echt mijn best voor doen. Soms vraag ik me af of het nog wel ooit beter word en soms denk ik zelfs dat het met de dag slechter gaat. Ik hoop dat ik hier wat mee kan praten en er daardoor weer een beetje hoop uit trek.
Sommige ken ik hier al van een ander topic en ik weet dat die ook verschrikkelijke tijden hebben doorgemaakt en nog steeds doormaken. Misschien dat we elkaar verder kunnen helpen!

Liefs Kim

[shadylady313]

jeetje kim,

wat ontzettend triest om te moeten lezen... nog gecondoleerd met het verlies van je prachtige zoontje! en inderdaad, wij hebben hier allemaal soortgelijke dingen meegemaakt. al is ieder verhaal van ons toch weer anders, uiteindelijk draait het om het verliezen en moeten missen van je kleintje. dit is absoluut niet makkelijk en er staat je nog een heel moeilijk proces te wachten. heel erg veel sterkte ermee en hopelijk kan je hier je ei kwijt. wij hebben er allemaal baat bij moet ik zeggen. al is het voor mij nog weer ff anders op dit moment omdat ik inmiddels alweer bijna 38 weken zwanger ben. dit geeft toch wel een hoop vreugde en daardoor staat voor mij het verdriet meer op de achtergrond.

hoe dubbel ik het ook vind om het in 1 bericht te moeten zetten: maria, ontzettend gefeliciteerd!!! we gaan allemaal uiteraard voor je duimen dat het goed blijft gaan, al moeten we daar natuurlijk gewoon vanuit gaan. en ze zeggen, als er een schaap over de dam is, volgen er meer dus andere meiden, kom maar op!!! maar wat ben ik blij voor je zeg! ik kan me het gevoel zoooo voorstellen toen je met je test in handen stond! ik stond helemaal te shaken en was helemaal over mijn toeren. ga er meteen vanaf nu van genieten he? want het gaat gewoon goed, kan niet anders, maar de tijd gaat zo snel!!!

ik heb dus alleen de berichtjes gelezen van na jouw goede nieuws dus ben nog steeds niet helemaal op de hoogte van de rest maar ik hoop dat het jullie allemaal een beetje goed vergaat.
hier is de kleine trouwens weer lekker aanwezig hoor dus maak je geen zorgen! vind het wel heel lief dat jullie net als de arts reageren! doet me goed. vind het zo leuk om te zien dat jullie zo blij voor een ander kunnen zijn terwijl jullie zelf zo graag in mijn, of inmiddels in maria haar schoenen zouden staan!

ik kan op het moment niet slapen, heb zo'n last van maagzuur, echt niet leuk meer. kreeg eerder op de avond wat krampjes en dacht, ja hoor, de kleine gaat zich melden maar helaas... het was maar voor even en nu voel ik helemaal niets meer wat kan duiden op een naderende bevalling..

lieve meiden, slaap lekker voor nu en tot de volgende keer.

veel liefs laura

[shadylady313]

Kim,

aan jouw banners te zien heb jij ook al behoorlijk wat voor je kiezen gehad?...
wat is er allemaal gebeurd als ik vragen mag? snap het ook erg goed als je dat niet wil vertellen hoor maar ik schrik er een beetje van moet ik zeggen...
hoeveel kan een mens aan denk ik dan?!?!

[Jazzz]

WHOEHOEEEEEEEEE, HOERAAAAAAAAAA, GEWELDIG, PRACHTIG, SUPER nieuws Maria!!!!!

Ik ben zo blij voor je! Ben zelf emotioneel door het nieuws. Ik begrijp volkomen dat jij dat ook bent!

Genieten jij en je vriend van je zwangerschap hoor!

heel veel knuffels en liefs,
Jasmien

[Jazzz]

Hoi Meiden,

Ik heb al een paar keer van mensen gehoord dat hier mensen zitten waar ik mee kan praten en die begrijpen wat ik nu doormaak, dus ga ik toch een poging wagen. Iets meer als een week geleden hebben wij ons zoontje af moeten geven na een zwangerschap van 23 weken. Ze zagen bij de 20 weken dat hij een afwijking had en na een hoop onderzoeken is daar de chromosoomafwijking trisomie 18 uitgekomen. Wij hebben toen moeten kiezen of we de zwangerschap uit zouden dragen of hem eerder geboren te laten worden. Ookal was er maar weinig keus, omdat hij niet met het leven verenigd zou kunnen worden. De bevalling is toen ingeleid en we hebben hem nog een paar uurtjes bij ons gehad, voordat we hem af moesten geven. Ik heb gelukkig een gezonde dochter, maar mijn leven staat ontzettend stil op dit moment en het genieten van de mooie dingen om me heen valt ontzettend zwaar. Ik moet er echt mijn best voor doen. Soms vraag ik me af of het nog wel ooit beter word en soms denk ik zelfs dat het met de dag slechter gaat. Ik hoop dat ik hier wat mee kan praten en er daardoor weer een beetje hoop uit trek.
Sommige ken ik hier al van een ander topic en ik weet dat die ook verschrikkelijke tijden hebben doorgemaakt en nog steeds doormaken. Misschien dat we elkaar verder kunnen helpen!

Liefs Kim

Hey Kim,
Zo ontzettend zwaar wat je hebt meegemaakt! Vooral omdat je na de 3 maanden eigenlijk helemaal niet meer verwacht dat het mis kan gaan. Ondanks dat je weinig keus had heb je een heel moeilijke beslissing moeten nemen. Wel goed dat je afscheid hebt kunnen nemen van jouw zoontje, dat is goed voor de verwerking. Wij hebben en delen hier onze downs en ook onze ups (kijk maar naar het goede nieuws van Maria). Je bent hier dus op het juiste adres, al is het onder zulke droevige omstandigheden. Ik heb geloof erin dat de pijn met de tijd wat zal slijten. Verdwijnen zal het, denk ik nooit. Belangrijk is om erover te praten. Waarschijnlijk zal je nog enkele tests moeten doen, no? Hopelijk zal de arts je goede inlichtingen geven en ook laten onderzoeken als er kans op herhaling is. In elk geval heb je een gezond dochtertje, dus dat is ergens een opluchting dat er niets met jou mis is. Veel sterkte hoor met je verlies….

Liefs,
Jasmien

[Jazzz]

Hoi Meiden,

Ik heb al een paar keer van mensen gehoord dat hier mensen zitten waar ik mee kan praten en die begrijpen wat ik nu doormaak, dus ga ik toch een poging wagen. Iets meer als een week geleden hebben wij ons zoontje af moeten geven na een zwangerschap van 23 weken. Ze zagen bij de 20 weken dat hij een afwijking had en na een hoop onderzoeken is daar de chromosoomafwijking trisomie 18 uitgekomen. Wij hebben toen moeten kiezen of we de zwangerschap uit zouden dragen of hem eerder geboren te laten worden. Ookal was er maar weinig keus, omdat hij niet met het leven verenigd zou kunnen worden. De bevalling is toen ingeleid en we hebben hem nog een paar uurtjes bij ons gehad, voordat we hem af moesten geven. Ik heb gelukkig een gezonde dochter, maar mijn leven staat ontzettend stil op dit moment en het genieten van de mooie dingen om me heen valt ontzettend zwaar. Ik moet er echt mijn best voor doen. Soms vraag ik me af of het nog wel ooit beter word en soms denk ik zelfs dat het met de dag slechter gaat. Ik hoop dat ik hier wat mee kan praten en er daardoor weer een beetje hoop uit trek.
Sommige ken ik hier al van een ander topic en ik weet dat die ook verschrikkelijke tijden hebben doorgemaakt en nog steeds doormaken. Misschien dat we elkaar verder kunnen helpen!

Liefs Kim

Hey Kim,
Zo ontzettend zwaar wat je hebt meegemaakt! Vooral omdat je na de 3 maanden eigenlijk helemaal niet meer verwacht dat het mis kan gaan. Ondanks dat je weinig keus had heb je een heel moeilijke beslissing moeten nemen. Wel goed dat je afscheid hebt kunnen nemen van jouw zoontje, dat is goed voor de verwerking. Wij hebben en delen hier onze downs en ook onze ups (kijk maar naar het goede nieuws van Maria). Je bent hier dus op het juiste adres, al is het onder zulke droevige omstandigheden. Ik heb geloof erin dat de pijn met de tijd wat zal slijten. Verdwijnen zal het, denk ik nooit. Belangrijk is om erover te praten. Waarschijnlijk zal je nog enkele tests moeten doen, no? Hopelijk zal de arts je goede inlichtingen geven en ook laten onderzoeken als er kans op herhaling is. In elk geval heb je een gezond dochtertje, dus dat is ergens een opluchting dat er niets met jou mis is. Veel sterkte hoor met je verlies….

Liefs,
Jasmien

[Jazzz]

Laura, dat was echt even schrikken hoor maar ik ben zoooooo blij dat het goed gaat en dat je de kleine weer voelt.
Wel lastig dat je last van maagzuur hebt, maar dat hoort bij de zwangerschap, he Hopelijk heb je niet te veel en te lang last ervan.

Liefs,
Jasmien

[shadylady313]

pff nou ik ben uiteindelijk in slaap gevallen maar zoals je ziet ook alweer wakker... was al ff wakker maar probeer dan toch nog weer in slaap te komen maar dat lukt nu ff niet, dus ik dacht, ik ga er maar uit. ga straks nog wel heerlijk terug mijn bedje in hoor. vanmorgen kreeg ik ook ineens weer krampen, ik weer hopen, helaas!!! ik moest gewoon weer naar de wc. dat stomme lijf ook!! hihi.

nou, vast en zeker tot vanmiddag ofzo meiden.
liefs laura

[Tam]

hihih Laura, het is wat he de laatste loodjes. Ik weet nog dat ik een hekel begon te krijgen aan slapen, omdat het toch niet lukte. Maar aan de andere kant waren dat ook speciale momenten. Ik met mijn kleine terwijl de wereld sliep. Toen de bevalling begon was het midden in de nacht. Geen mens op de weg. Het was alleen ons drie......vond dat zo;n mooi moment. STraks komen we terug met vier, maar helaas...........

Nog steeds onder de indruk van het goede nieuws van Maria, dringt het al wat tot je door.

@ ikkemikke: pfff, het is allemaal wat he meid. Ook bij mij stond mijn wereld stil en ik moet eerlijk zeggen dat nu (10 mnd later) ik nog heel veel moeite heb met de dagelijkse dingen. Ik ben niet meer dezelfde. DAt kan ook niet. Ik las eerder dat je ook nog twee mk hebt gehad. Gelukkig heb je een gezonde dochter. DAt neemt het verdriet niet weg hoor, maar het is wel een wondertje. Een bengeltje om voor te mogen zorgen. Maar dat had je voor je andere kinderen ook gewild.

Ik heb ook net twee mk achter de rug. Een in jan en een in mei. In aug vorig jaar is onze dochter geboren na 38 wk en 2 dg. Ze leek helemaal gezond. Er was een dag lang niks aan de hand...alleen at ze slehct en had ze wat ondertemp. Toen ging het snel. Voor we het wisten lag ze in een ander ziekenhuis op de ic. Ze wisten niet wat er aan de hand was en of we hoop konden hebben ja of nee. MAar het ging zienderogen slechter. Een paar dagen later zeiden ze ons dat ze een zeldzame stofwisselingsziekte had. WE hebben haar nog gedoopt en precies 5 dagen na haar geboorte is ze in onze armen overleden.

Het heeft tijd nodig. Hier zijn hele lieve meiden die weten wat je meemaakt. Maar ondanks ons verdriet proberen we naar de toekomst te kijken. De een zit al verder in het verdriet dan de ander, de een heeft het geluk wel la mogen ervaren terwijl de ander er nog over droomt, maar een ding is zeker. Het is niet makkelijk. Je moet dan ook sterk in je schoenen staan om emt dit inmens verdriet om te gaan en dat kunnen wij allemaal......jij ook. tijd heeft het nodig, maar helaas..........tijd neemt niet de pijn weg. Dit is voor de rest van je leven, maar dat leven kan weer mooi zijn.
Daar hoop ik teminste op.

liefs TAM

[Klungeltje23]

Maria:Gefeliciteerd!Probeer er van te genieten!

Shadylady:Jij ook nog gefeliciteerd, zal wel een spannende tijd zijn voor jou nu of niet?
Wij hebben voor Dana inderdaad twee miskramen gehad en daar zat telkens een half jaar tussen voordat we weer zwanger waren, dus dat was echt een verschrikkelijke onzekere tijd.Wij hebben toen al chromosoomonderzoeken gehad, maar daar kwam niets uit dus het was pure pech. Toen Dana dus heerlijk vol en gezond ter wereld kwam, dachten wij dus ook echt van ja oké het is inderdaad pech geweest en er zit verder niets achter. Wij stapten dus met volle moed deze nieuwe zwangerschap in. Helaas toen die 20 weken echo kwam, is meteen alle angst terug gekomen. Maar nog steeds zijn er geen verklaringen en uit geen enkel onderzoek komt iets erfelijks uit tot nu toe. Dat is buiten het verdriet ook nog eens heel frusterend en het maakt me ook lichtelijk kwaad, want je denkt dat er een verband zou moeten zijn maar het tegendeel word elke keer beweert. En ik zeg constant dat ik dit nooit meer wil meemaken, maar door de resultaten blijf je wel hoop houden en komen de vragen wel weer opnieuw boven.

Jasmien:Ik hoop inderdaad dat het zal slijten, want wat ontzettend k*t is het nu.Vergeten wil ik hem nog niet eens zelfs al zou het kunnen, want het is gewoon mijn zoon!En dat zal altijd zo blijven.

[Kersje]

Dag Kim,

Welkom hier, meid. Goed dat je ons gevonden hebt! We zijn maar een klein clubje, maar we schrijven hier trouw. Het contact met de meiden hier, helpt mij enorm. Ik hoop dat we jou ook ditzelfde gevoel kunnen geven.
Verschrikkelijk wat er gebeurd is! Wat zal je je zoontje missen. Het verdriet is nog zo rauw, het is nog maar zo kort geleden. De eerste 2 weken na de bevalling vond ik zooooo zwaar. Al dat verdriet en die hormonen die door je lijf gieren. En ik miste mijn dochter zo erg dat het pijn deed. Ik heb heel veel gehuild in die periode. Ik voelde me zo alleen! Ik herken wat je zegt, dat je je af vraagt of het ooit nog beter wordt. Voor mij is het inmiddels iets meer dan 2,5 maand geleden dat onze dochter is geboren. Ik was toen 22 weken zwanger. Ze was overleden in mijn buik. Bij de 20 weken echo leefde ze nog. Er was een grote groeiachterstand gezien en nog een paar andere afwijkingen, o.a. aan de placenta. Ik had ook veel te weinig vruchtwater. We kwamen in een achtbaan aan emoties terecht met ziekenhuisbezoeken en onderzoeken. Wij hebben er ook voor ‘moeten’ kiezen om de bevalling in te laten leiden. Ik neem aan dat dit bij jullie ook zo ongeveer zo is gegaan? Heeft Giel nog even geleefd bij de geboorte of was hij overleden?
Ik vroeg mij net als jij af of het ooit nog beter zou worden. En ik kan gelukkig zeggen dat het inderdaad nu beter gaat. Maar het gaat langzaam en met pieken en dalen, meid. Het heel intense verdriet is nu wat naar de achtergrond gegaan (gelukkig, want het maakte me kapot) en heeft plaats gemaakt voor een ander soort verdriet, wat sluimerend aanwezig is en regelmatig de kop op steekt. Het wordt beter, maar met vallen en opstaan. Meid, als je wilt, doe dan hier je verhaal. We zullen je steunen. Wij weten maar al te goed welk verdriet je voelt.

Liefs,
Kersje

[Klungeltje23]

Dag Kim,

Welkom hier, meid. Goed dat je ons gevonden hebt! We zijn maar een klein clubje, maar we schrijven hier trouw. Het contact met de meiden hier, helpt mij enorm. Ik hoop dat we jou ook ditzelfde gevoel kunnen geven.
Verschrikkelijk wat er gebeurd is! Wat zal je je zoontje missen. Het verdriet is nog zo rauw, het is nog maar zo kort geleden. De eerste 2 weken na de bevalling vond ik zooooo zwaar. Al dat verdriet en die hormonen die door je lijf gieren. En ik miste mijn dochter zo erg dat het pijn deed. Ik heb heel veel gehuild in die periode. Ik voelde me zo alleen! Ik herken wat je zegt, dat je je af vraagt of het ooit nog beter wordt. Voor mij is het inmiddels iets meer dan 2,5 maand geleden dat onze dochter is geboren. Ik was toen 22 weken zwanger. Ze was overleden in mijn buik. Bij de 20 weken echo leefde ze nog. Er was een grote groeiachterstand gezien en nog een paar andere afwijkingen, o.a. aan de placenta. Ik had ook veel te weinig vruchtwater. We kwamen in een achtbaan aan emoties terecht met ziekenhuisbezoeken en onderzoeken. Wij hebben er ook voor ‘moeten’ kiezen om de bevalling in te laten leiden. Ik neem aan dat dit bij jullie ook zo ongeveer zo is gegaan? Heeft Giel nog even geleefd bij de geboorte of was hij overleden?
Ik vroeg mij net als jij af of het ooit nog beter zou worden. En ik kan gelukkig zeggen dat het inderdaad nu beter gaat. Maar het gaat langzaam en met pieken en dalen, meid. Het heel intense verdriet is nu wat naar de achtergrond gegaan (gelukkig, want het maakte me kapot) en heeft plaats gemaakt voor een ander soort verdriet, wat sluimerend aanwezig is en regelmatig de kop op steekt. Het wordt beter, maar met vallen en opstaan. Meid, als je wilt, doe dan hier je verhaal. We zullen je steunen. Wij weten maar al te goed welk verdriet je voelt.

Liefs,
Kersje

Bij ons ging het ook met vele onderzoeken en onzekerheid. Giel leefde nog toen we werden ingeleid, ik voelde hem nog tot een paar uurtjes voor de geboorte bewegen.Toen was het ineens stil in mijn buik en dus wist ik toen Giel geboren werd, op welk punt hij gestorven was.Vond jij jou meisje ook zo mooi?Ondanks dat je er kapot van van dat ze nooit groter mocht groeien?Ik vond onze Giel echt een prachtig ventje!Heb jij ook vanaf het moment dat je wist gedacht dat je nooit niet meer zwanger zou willen worden? Het is bij mij nog heel vers, maar sta er nu toch wel eens bij stil dat ik nog zoveel liefde over heb en natuurlijk kan ik het mijn dochter geven maar denk dat de hunkering naar nog een kindje zal blijven bestaan.Ben jij ondertussen alweer bezig voor nog een kindje?Durf je het wel weer aan?Hebben ze bij jou een reden gevonden, waarom jou meisje niet mocht blijven?Bij ons was het weer pure pech zeggen ze tot nu toe!Soms maakt me dat helemaal gek.

[Kersje]

Lieve Kim,

Was het een zware bevalling?
Ik vond de bevalling heel bijzonder. Ik wist al dat ons meisje niet meer leefde, maar was zo benieuwd naar haar en vond het toen zo mooi om even met ons drietjes te zijn. Voor mij was het een magisch moment toen ze er eenmaal was. Zo’n klein lief poppeke. Het was midden in de nacht en dat maakte ook dat het leek of de wereld even stil stond. Ik heb later een gedicht geschreven over dat moment:

Lief meisje,

Het was de stilste nacht in lange tijd
Het was donker, we hielden onze adem in
Daar was je opeens, onze armen gespreid
Het einde van een nieuw begin

Een meisje, ons meisje, kleine Puck
Je oogjes gesloten, je zwaaide
“Dag papa, dag mama, hier ben ik, jullie uk”
Je mama die zachtjes je handje aaide

Je papa zei nog: “Goede reis kleine
Wat fijn dat je eventjes bij ons bent
Dag meisje, voor altijd de mijne
We hadden je zo graag wat beter gekend”

We hadden je graag in onze armen gedragen
Antwoorden gegeven op al je vragen
Je in onze warme schoot willen leggen
Alle lieve woordjes van de wereld willen zeggen

Goede reis Puck
Dikke kus van je papa en mama

Om eerlijk te zijn, wilde ik meteen weer zwanger zijn…Niet om onze dochter te vervangen, maar ik kon dat gevoel van samen zijn niet los laten. Ik kon er niet aan wennen dat ik weer alleen was, dat mijn buik leeg was. Naarmate de tijd verstrijkt heb ik dat gevoel steeds minder. Ik wil nog steeds graag zwanger zijn, maar nu is mijn buik nog van haar…Gek hè? Ik ben er veel rustiger onder nu. Maar dat is eigenlijk pas sinds een paar weken, hoor. Daarvoor was ik best wel gestrest als ik ongesteld moest worden (omdat ik niet wist of ik zwanger zou zijn). Ik was gewoon ook heel bang voor de onzekerheid die dan ook daarbij hoort. Zou het wel goed gaan? Maar zekerheden zijn er niet in het leven, dat hebben we wel gemerkt!
Nu denk ik dat het pas raak is als ik de onzekerheid beter aan kan. Ik weet niet wanneer dat is.
Er is bij ons (nog) geen reden gevonden waarom het mis is gegaan. We krijgen nog een uitnodiging van de genetica, maar er is ons al gezegd, dat de kans heel klein is dat er een oorzaak wordt gevonden. We hebben groen licht gekregen van de gyn om weer zwanger te worden en zullen intensief begeleid worden, mocht het weer zo ver zijn. Ze gaan dan met echo’s de groei heel goed bijhouden en de gyn denkt bij 12 weken te kunnen zien of het goed is of niet (qua groei). Er is altijd een kleine kans dat het weer gebeurt, omdat ze niet weten waarom en omdat het al een keer gebeurd is bij ons. Eng, dus.
Meid, ik kan me je hunkering naar nog een kindje heel goed voorstellen. Wij willen ook heel graag een gezonde zwangerschap en een blozende baby! Ik hoop dat deze wens voor ons allemaal uit mag komen.

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Lieve Maria,

Je hebt het toch nog niet per ongeluk verklapt he, op je werk?
Hoe gaat het meid? Nog een beetje kunnen slapen?
Ik heb goed geslapen, maar het eerste wat ik dacht toen ik wakker werd: "Maria is zwanger!!!"
Niet dat ik er veel mee bezig ben, hoor :roll: HAHAHA (sluit mij maar op, hihi)
Hoe voel je je?

Liefs,
Kersje

[Klungeltje23]

Kersje:Ik heb echt een hele zware bevalling gehad, maar die pijn was meteen over toen ik Giel vast had. Ik vond het ook heerlijk om hem aan te raken...Om alles te bekijken aan hem en hem te kussen. Ook mijn man was heel blij dat hij Giel vast heeft kunnen houden. Het is altijd zo'n stoere vent, maar hij heeft veel gehuild toen Giel in zijn armen lag. Ik heb Giel ook gezegt dat ik ontzettend veel van hem hou en dat ik liever had gezien dat hij bij ons was gebleven. Dat we de beste ouders voor hem waren geweest en dat ik denk dat het een lekker ondeugend ventje was geworden net als zijn zusje. O god, nu brul ik weer! Ik heb nog moeite om mijn gevoelens op te schrijven, maar ik ben wel begonnen aan een heel mooi fotoboek van hem, met de foto'en echo's en alles wat we voor hem al hadden. Ik voel me fijn bij het idee dat er tenminste nog iets van hem bij ons is gebleven, dus wil zo een echt bestaan voor hem maken ookal is hij er niet meer! Hoe is jou man eronder? Kan hij het ook een plaatsje geven?

[maria11]

Lieve Kim,

Welkom bij ons, wat ontzettend verdrietig wat jullie overkomen is . Alles nog zo vers en rauw, wat zal je verdrietig zijn meid.
Net als kersje vond ik de eerste weken/maand echt heel zwaar, er gaat zo veel door je lijf, door je hoofd, je staat inderdaad nog bol van de hormonen, dat helpt ook niet. Ik ben ruim drie maanden geleden bevallen van onze dochter, zoals je misschien wel in het eerste verhaal hebt gelezen van dit topic. Ze zijn er nooit achter gekomen wat er is gebeurt, ze was goed gegroeid, een goede 20-weken echo gehad met een druk kind, en ruim een week daarna is het stil, is ze om onverklaarbare reden gestorven, en dan moet je bevallen. Bevallen terwijl je daar nog helemaal niet aan toe bent.

Ik herken dat je graag iets tastbaars wilt van je lieve kindje, een fotoboek, iets maken, herinneringen bundelen....gewoon iets! iets dat herinnert aan je kind, hij was er! hij heeft bestaan, hij was deel van ons gezin, en hij was zo geliefd.

Misschien als je tijd hebt kan je onze verhalen en reacties vanaf de eerste bladzijden van dit topic eens doorlezen. We zijn namelijk allemaal door het stadium geweest waar jij nu in zit, ik denk dat het misschien wel troostend kan zijn, er herkenbare verhalen/gedachten bij zitten. En schrijf hier gewoon alles van je af. We begrijpen je, we zijn er geweest, zitten er nog middenin en weten heel goed hoe jij je voelt.

Ik begrijp dat het niet weten waarom dit gebeurt is nog een grote rol bij jou speelt nu, dat begrijp ik ook heel goed. Dat was bij mij in de eerste maanden ook heel sterk. Toen na het definitieve obductierapport en chromosomenonderzoek er bij ons naar voren kwam dat ze er niet achter waren gekomen en het 'gewoon" domme pech was heb ik mij daar eerst een beetje tegen verzet, maar heb het al snel "geaccepteerd". Niet dat het mij geen verdriet doet, of boos maakt, maar er kwam een soort van berusting over dat stukje.
Het verdriet wordt minder, het wordt beter, althans bij mij. Het is nog elke dag aanwezig, sommige meer dan andere. Er zitten dagen bij dat ik nog heel veel huil. En dan gaan er dagen voorbij dat ik wel aan haar denk maar dat ik niet huil, met liefde aan haar terug kan denken zonder erg emotioneel te worden. Maar het gaat elke dag beter. Dus ja lieve Kim, het gaat echt beter worden, en tot die tijd schreeuw, huil, en schrijf je alles wat in je hoofd omgaat hier op. Wij zijn er voor je.

veel liefs en kracht,
Maria

[maria11]

kersje!
wat lief dat je daar zo aan dacht vanmorgen toen je wakker werd :lol: , ik ook! hihi
Ik heb niet echt goed geslapen, ik was zo onrustig! ik heb de vogeltjes horen fluiten toen de zon opkwam, steeds een beetje gedoezeld.
Het is een rare gewaarwording, vanmorgen op de fiets naar een locatie toe en ik voelde mijn buik krampen, dat had ik bij mijn eerste zwangerschap ook, toen schrok ik daar heel erg van, nu minder. Zodra ik hard ga lopen of fietsen dan protesteert mijn buik, vreemd.

Ik ben heel blij ik vind het heel spannend, en eng.
Ik merk ook dat het verdriet om ons meisje er nog net zo hard is, wordt niet meer of minder hierdoor. Weet ook niet waarom ik dacht dat dat anders zou zijn als je zwanger zou zijn. Misschien had ik dat gehoopt. Ik heb het blije nieuws haar gisteren toegefluisterd, ik heb het haar verteld .

Hoe is het met jou verder kersje? wanneer is jouw nod (of had je dat al gezegd?, en slaat de dementie bij mij nu al toe :lol: )


liefs,
Maria

[maria11]

Jasmien! dank je wel!!!!!!

hoe bizar he? had het zo niet verwacht deze ronde! zo zie je maar....denk ik mijn lichaam een beetje te kennen inmiddels, zit ik er helemaal naast!

Het is wel eng allemaal, maar vooral heel erg bijzonder. Ik smile al de hele dag van oor tot oor (en nee kersje, mijn collega's weten het nog niet! haha)

Jouw klusweek komt er ook weer aan he Jasmien? heb je de ovutesten al in huis?


liefs en knuffel,
Maria

[maria11]

Tam, dank je wel voor je felicitaties
Heb je nog last van je buik? misschien moet je er wat ovutesten tegenaan gooien. Ik heb dat nadat ik gestopt was met vloeien gelijk gedaan, vond dat fijn om te weten. Een soort van bevestiging dat je lijf nu even doet wat hij moet doen...het allemaal goed werkt.

Wat je omschrijft met boodschappen doen is echt vervelend, wat een vervelend gevoel moet dat zijn voor je. Ik heb het op mijn werk soms, ze letten allemaal wat meer op me, alles wordt geannalyseerd. Laat je niet gek maken meid, laat je niet leiden door hoe mensen over je denken, naar je kijken, jij bent veel meer dan wat er afgelopen tijd met je gebeurt is. (makkelijk gezegd, ik weet het)...

liefs,
Maria

[maria11]

hey Laura!

Maagzuur? ieuw! naar zeg hock:
Ik merk dat je er echt wel klaar voor bent (althans zo lijkt het), het lijkt mij spannend voor je nu, bij elke kramp in je buik denk je "Ja!" het gaat beginnen! ik vind het zelf al helemaal spannend, laat staan hoe het voor jou moet zijn!

hopelijk rust je overdag tussendoor wel lekker uit (krachten verzamelen voor het puffen!) heb je voor jezelf al bedacht of je pijnmedicatie wil tijdens de bevalling? (of vraag ik nu dingen die mij niets aan gaan? :? laat maar weten hoor!)

liefs,
Maria

[shadylady313]

hee lieve maria,

natuurlijk mag je dat soort dingen aan me vragen!! we zijn hier toch allemaal erg open? ik wil geen pijnbestrijding. ik ben van mening dat wij vrouwen ervoor gemaakt zijn en dit dus aan moeten kunnen, hoe zwaar het soms ook kan zijn. en buiten dat heb ik het natuurlijk al een keertje meegemaakt dus weet wel een beetje wat me te wachten staat. al is elke bevalling weer anders maar goed, ik laat het gewoon maar weer over me heen komen. ja ik ben er echt klaar mee en klaar voor! heb gelukkig nog flink wat bij kunnen slapen vandaag dus voel me nu weer een stukje beter.

oh ik ben zo blij voor je dat je weer zwanger bent!!!! en dat het nu je verdriet nog niet minder maakt, dat had ik ook, maar geloof me, zodra je nieuwe zwangerschap een beetje doorgedrongen is en je ook je echo enzo weer gehad heb, gaat je verdriet echt wel iets meer naar de achtergrond hoor. tenminste, zo heb ik het ervaren! wat ik je wel op je hart wil drukken is dat je er goed van moet gaan genieten!! maar dat zul je vast met me eens zijn.

en knap hoor, dat je je niet verspreekt ofzo tegen je collega's. ik heb het toen meteen de volgende dag gezegd. echt zo van, neem het me alstjeblieft niet kwalijk als ik er niet bij ben met mijn hoofd maar ik ben ZWANGER!!!! iedereen was toen echt heel erg blij voor me en snapte het ook volledig dat ik het gezegd had. maar dat moet iedereen voor zich weten natuurlijk. kijk, mijn collega's hebben het natuurlijk ook van heel dichtbij meegemaakt dat ik er zo ineens niet meer was en hoe het allemaal verder verlopen is. en ik werk er ook al 9 jaar dus ze kennen me door en door.

kim,

jeetje, ik ben er nog steeds een beetje van ondersteboven... eigenlijk wil ik helemaal niet dat het clubje hier groter wordt.. dit betekent alleen maar meer ellende maar je bent uiteraard van harte welkom hoor!!! vind het een hele vreemde zin om uit te spreken maar goed, ik hoop echt dat je baat heb bij ons clubje, wij in ieder geval wel. het zijn erg lieve meiden hier en ze leven ontzettend met elkaar mee. wat verschrikkelijk dat je eerst twee miskramen gehad heb, toen gelukkig wel een gezonde dochter en nu weer een zoontje achter moet laten! maar wat je zegt, het is en blijft wel je zoon!! en die zul je nooit meer vergeten! ik herken het ook wat je zegt, dat het een prachtventje was! ons zoontje is met 24 weken en 6 dagen geboren, zomaar vanuit het niets, en heeft nog een uurtje geleefd. het is het ergste maar ook het mooiste uurtje van mijn leven geweest! tot nu toe dan he? ik neem aan dat er straks veel mooiere momenten aan gaan breken. de bevalling zelf heb ik ook als heel bijzonder ervaren. ondanks dat ik van binnen wist dat het niet goed af zou lopen heb ik alles heel bewust meegemaakt en er ook echt van genoten. tuurlijk deed het zeer, zowel lichamelijk als mentaal maar oh wat ben ik trots op mijn kleine mannetje. en ook ik fantaseerde meteen hoe ondeugend hij zou zijn en hoe stoer hij rond zou lopen in zijn bodywarmertje met zijn stekels in zijn haar en dat soort dingen. zo herinner ik me hem ook gewoon. vind dat een fijne gedachte.

ook ik wist dat ik graag opnieuw zwanger wilde raken. hoe angstig ik dit ook vond, ze hadden bij ons immers ook geen oorzaak gevonden en die zullen we ook nooit weten. nu lijkt het er steeds meer op dat het een foutje van de natuur geweest is, aangezien ik alweer bijna op de 38 weken zit. maar ik ben zo blij dat ik de gok gewaagd heb. en zoals maria geloof ik al zei, niets is zeker in het leven en ik ben van mening, als je het niet probeert zul je het zeker nooit weten. dit klinkt heel nuchter maar zo simpel is het uiteraard niet. ik hoop echt voor je dat je alles een plekje kunt gaan geven. neem er vooral je tijd voor. en ik hoop ook dat je uiteindelijk een gezond broertje of zusje voor je dochter op de wereld mag gaan zetten. maar dit hele proces heeft gewoon verschrikkelijk veel tijd nodig. ik wil je dan ook nogmaals heel veel sterkte wensen, en zoals kersje zei, als je wil, doe hier je verhaal en laat ons je steunen waar jij dat nodig vindt...

veel liefs laura

[Klungeltje23]

Jullie zijn echt allemaal lief...Voel me hier ook ineens helemaal thuis.Alleen inderdaad wel erg dat je dat gevoel moet krijgen doordat we het allemaal ervaren en ervaren hebben.

Ik ben vandaag voor de verandering maar eens een keer weg geweest. We hebben nu al 4 weken alles laten liggen wat gebeuren moest, dus ik denk ik ga maar eens heel even iets doen. Ikke naar ikea, want daar moest ik nog wat halen voor de kast die Dana krijgt. We waren namelijk al bezig voor Dana haar nieuwe kamer spulletjes in te slaan en de grootste helft stond al klaar. Kom ik bij Ikea, hebben ze niet wat ik moet hebben. Het was op, dus moet ik binnenkort weer een half uur rijden om het te gaan halen. Ach ja het houd je wel lekker even bezig. Ik kwam er toen straks ook achter dat we weer moeten stemmen vandaag.Zijn jullie al geweest?Ik vind het moeilijk kiezen, we willen er wel op vooruitgaan toch? Ik stem vanavond wel samen met mijn man, das gezelliger samen!

Maria:Ik vind het ook echt knap van jullie en vind het echt heel erg fijn voor jou dat je weer in verwachting bent nu, al zal het voor jou misschien wel heel moeilijk zijn en misschien een dubbel gevoel geven. Ik denk dat wij in de toekomst toch steenvast doorzetten, want we zijn geen opgevers en ik denk maar zo Onze Giel had het ook gewoon echt niet leuk gevonden als we onze dromen laten varen omdat hem dit is overkomen en hij weet dat hij toch niet te vervangen is.

[Kersje]

Lieve Kim,

Ik ben blij dat je je al thuis begint te voelen bij ons !
Goed van je dat je al lekker even op pad bent geweest. Wel jammer dat ze niet hadden waar je voor kwam bij de IKEA, maar inderdaad, kun je lekker nog een keertje! Hoe gaat het verder lichamelijk met je? Vloei je nog veel? Heb je last van stuwing? Ik heb vlak na de bevalling eigenlijk teveel gedaan en kwam erachter dat ik toch echt wel even rust moest nemen. Het is toch heel vermoeiend allemaal. :?
Mijn vriend en ik hebben net gestemd, jawel! Vind ik toch altijd wel bijzonder, dat we het recht hebben in dit land om onze stem te laten horen! Daarom sla ik ook nooit over, eigenlijk.
Met mijn vriend gaat het goed. Hij heeft het vlak na de 20 weken echo moeilijk gehad, ook veel gehuild, maar daarna heeft hij zijn leven weer opgepakt. Dat is denk ik ook zijn manier van verwerken: doorgaan. Hij heeft het wel moeilijk gehad met mijn verdriet (hij is trouwens ook heel blij met het forum, omdat ik hier goed van me af kan praten, haha, zegt ie soms: "moet jij niet even op het forum kijken?" ) Af en toe maakt hij nog een opmerking waardoor ik weet dat hij er ook verdriet van heeft, maar meestal houdt hij zich sterk (voor mij, denk ik).
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt: jullie Giel zou niet willen dat je je dromen laat varen en hij weet dat hij niet te vervangen is. Wat mooi trouwens, wat je allemaal gezegd hebt tegen hem toen hij geboren was. Ik praat nu nog steeds veel tegen mijn meisje. Ik heb het gevoel dat ze altijd bij me blijft. Ik begrijp heel goed dat je iets tastbaars van Giel wilt bewaren. Ik heb zelf een heel mooie doos gekocht waar ik alle lieve aandenkens in bewaar. De doos staat in de woonkamer en dat troost mij.

En dat je af en toe moet brullen terwijl je iets zit in te tikken, dat blijft, hoor, bij mij tenminste wel. Of als een van de meiden iets heeft geschreven wat mij echt raakt...Dus lekker laten gaan, die tranen! Zoals mijn beste vriendin laatst zei:"Je kindje zijn al je tranen waard!"

Succes met stemmen vanavond!

Liefs,

Kersje

[Kersje]

Dat zei ze niet :oops: Moet zijn:

Je kindje is al je tranen waard...

Liefs,
Kersje

[Klungeltje23]

Kersje:Ik heb vooral veel last van mijn rug. Als het volgende week nog zo erg is ga ik even langs je HA om te kijken waar het vandaan komt.Ik heb namelijk tussen de weeén door een ruggeprik gehad, omdat de pijn niet te houden was.Hoop niet dat het daar iets mee te maken heeft, want dan duurt het herstel nog langer. Het vloeien gaat goed. Zo heel soms komt er weer een beetje en ik heb geen buikpijn. Ook een heel mooi idee zo'n gedenkbox, kan je zo af en toe toch nog even in terug kijken. Mijn manneke komt nu thuis van zijn werk..als Dana uit haar bedje is kunnen we even gaan stemmen!!!

[Kersje]

Kim,

Ik heb ook last gehad van mijn rug, maar dat was vooral een beurs gevoel op de plek waar de ruggeprik was gezet. Ik weet niet meer hoe lang dit duurde...Je kunt ook bellen naar afdeling verloskunde van het ziekenhuis waar je bevallen bent of even je verloskundigenpraktijk bellen om te vragen of het normaal is.
Fijn dat het vloeien goed gaat!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Hoi lieve dames,

Door de zwangerschap van Maria en de verwelkoming van Kim ben ik nog helemaal niet toegekomen aan de ‘normale’ reacties op jullie berichtjes, dus dat ga ik nu maar even doen! Ik zie jullie al denken: “Jeetje, zit Kersje nou de hele dag op het forum? Komt haar nod eraan ofzo??? :o ” Nou, nee, hoor, dat is pas volgende week. Maar ik zit de hele dag al met mijn laptop op schoot een sollicitatiebrief te schrijven (duurt best lang als je de hele tijd op het forum bezig bent ). Ik heb hem trouwens net verstuurd, we merken het wel weer.

Maria, hoi zwangere, nu al een beetje dementerend, arme meid, hihi. Ik heb mijn nod volgende week ergens tussen dinsdag en donderdag. Weet het niet precies, door het lange nagerommel van mijn eierstokjes (had jij ook deze ronde hè? Hmmm…). Mocht ik nog niet ongi zijn wil ik pas volgende week vrijdag testen (als ik het vol hou :roll: ).
En wat lief dat je het blije nieuws naar je dochtertje hebt gefluisterd. Ze is vast heel blij voor je, meis. Krijg er wel een brok van in mijn keel. Nee, je zwangerschap verandert niets aan je verdriet, ik begrijp het. Ik dacht eigenlijk hetzelfde, maar nu ik dit zo van je lees, vind ik het wel heel logisch dat dat niet verandert…
Met mij gaat het goed, hoor. Ik merk niets meer qua kwaaltjes, dus kan nog alle kanten op. Het duurt natuurlijk ook nog wel een week tot mijn nod. Ik vind dat de tijd snel lijkt te gaan! En wat ben jij eigenlijk geweldig snel zwanger, Maria! Er zit eigenlijk maar een maand of 2 tussen he? Want je bent nu dan al 4 weken! Ga je nog een banner nemen? En ga je je goede nieuws nog in Hieperdepiep zetten?

Laura, vervelend dat maagzuur! Gelukkig heb je toch nog een beetje bij kunnen slapen. Laat die kleine maar komen, hè? Gaan we voor jou eigenlijk een meldingsplicht invoeren??? Minstens 1 x per 24u ff laten weten hoe het ervoor staat??? En als we dan niks horen weten we hoe laat het is …of je hebt geen internetverbinding hock: …Nee, hoor, is een grapje :lol: .

Tam, ik ga nog steeds niet naar de groenteman en de bakker…Zijn heel lieve mensen, maar kan het nog niet aan. Daarbij is de bakkersvrouw ook zwanger. Vind ik moeilijk. Maar ik wil er binnenkort wel weer een keertje heen, hoor. Liefst eigenlijk als ik weer zwanger ben…maar, ja, wanneer dat is? Verder weet niemand in de buurt ervan (behalve 1 stel buren, maar die vertellen het niet door). Vind ik wel prima zo. Ik had nog niet zo’n dikke buik en met de winterjas aan viel het al helemaal niet op.
Hoe gaat het nu met je? Misschien toch een eisprong? Ik had mijn eisprong 2,5 week na de bevalling alweer. Ik weet niet of dat verschilt met een miskraam/curettage.
Moet je trouwens nog lang wachten op de uitslag van de onderzoeken? Lijkt me zo naar dat je nu niet verder kunt met proberen, hoewel het voor je lichaam misschien wel goed is om niet meteen weer zwanger te worden?

Jasmien, wat een opwinding he? Maria alweer zwanger :mrgreen: ! Ben je al wat bekomen van de schok (ik nog niet!)? Nou zijn wij denk ik aan de beurt …Heb je al ovutesten in huis? En al druk aan het sporten? Of nog steeds zo druk (niet te hard werken, he!)?

Nootje, dank je voor je lieve woorden.

Liefs,
Kersje

[Tam]

lieve kersje,

Ik kan me voorstellen dat je dat nog heel moeilijk vind en je moet dat ook alleen doen als je er weer tegen kan. Ik dacht ook vaak: als ik weer zwanger ben dan kan of durf ik het wel aan, dan is het verdriet misschien minder. Nou, ik ben twee keer zwanger geweest na haar ,maar helaas werkt het niet zo.
Bij mij was het natuurlijk wel duidelijk. Het moeilijkste vind ik nog de kinderen op school. Zo trots als ze waren dat hun juf zwanger was. Ze leefde heel erg mee. Knuffels aan de buik geven, namen verzinnen en steeds weer vragen of het nu een jongen of een meisje was. Mijn laatste dag heb ik ze beloofd dat zodra de school weer begon ik langs zou komen om de baby te laten zien. DAn zou ik ze gaan trakteren (iets waar ik een flink gejuig mee kreeg). Als ze langs mijn huis zouden rijden dan zouden ze aan de vlaggen wel zien wat het geworden was en wanneer.

Die vlaggen hebben er gehangen,maar niet lang. En ik liep met lege armen maanden later de drempel weer over op school.
Ik krijg nog tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Ze zijn in de vakantie op de hoogte gebracht middels een brief en bij de strart van het schooljaar is er een herdenkingsdienst geweest, maar ik kon het niet opbrengen daar bij te zijn.

De kinderen zijn blij me weer te zien. Ze weten verder niet van de twee mk af.
Weet nog goed dat ze bij de eerste echo zeiden dat het net een hamster was . O, wat had ik het graag anders gezien, maar wie hier niet?

Als ik uitga van de medicatie dan kan de eisprong zeker. Ik ben er eigenlijk wel heel zeker van. De onderzoeken? Tja, doktoren zijn net politici.....ze beloven van alles,maar garanderen niks. Bij mijn laatste zw dacht hij klaar te zijn voor de punctie......dat is nu nog een week of 6. Maar ik durf weinig te hopen. We hebben besloten eerst op vakantie te gaan in aug., de uitslag af te wachten en dan zien we wel.

Lukt het wat met solliciteren? Lijkt me moeilijk hoor. Je bent nog zo bezig met alles wat er gebeurd is. Ik ben met mijn gedachten helemaal niet op mijn werk,maar merk dat het wel afleiding geeft. Ik had trouwens na de bevalling ook vlug weer mijn nod. Eigenlijk had ik op mijn kraambed moeten liggen. Was flink uitgescheurd :oops: en moest rustig aan doen. Tja, denk je dat dit gaat als je dochter kilometers verder op de ic ligt? Ik ben toen echt boven mijn krachten gegaan......je mind kan rare dingen met je doen.

Wat zou het mooi zijn als we met zijn allen maanden later lekker keuvelen over baby dingetjes en binnenkort al over zwangerkwaaltjes. WAt zouden we genieten want een ding weet ik zeker wie het donker gekend heeft waardeerd het licht des te meer

[Klungeltje23]

Ik ben alle verhalen van iedereen even na gaan lezen en alles wat er daarna nog geschreven is om een beeld te krijgen van iedereen.
Maakt het voor mij ook makkelijker om te weten wat iemand heeft meegemaakt en tegen wie ik praat.

Maria: Ik heb net je verhaal gelezen helemaal op het begin. Wat heb je het mooi neergezet zeg! Het verdriet is echt te voelen en merk dat jij
Ook zo'n zelfde klotetijd bent doorgegaan.Wat jammer dat we die dingen voor heel ons leven meedragen!
Ook las ik dat je ook nog een hoop gestress hebt gehad rondom je vader. Is alles nu weer beter met hem?Ik las ook dat je moeite had met het gaan werken
Ik zie er ook zo tegenop dat ik binnenkort misschien al weer terug moet, al moet ik eerst nog bericht krijgen van de arbo en mijn
rug afwachten.Ook het ertegenop zien om alles van de zwangerschap weg te stoppen, valt mij zwaar.Maar toch heb ik met mijn moeder afgesproken alle
dingen bij haar neer te zetten, zodat ik er niet de hele tijd tegenaan kijk. Ik moet het ook wel weg zetten, want de babykamer is Dana haar oude
kamer en de nieuwe kamer is bijna af dus misschien wel niet zo verkeerd. Een nieuwe kamer voor Dana is ook weer een mooi hoogtepunt he!!
Ow alles wat ik lees bij jou, van je gevoel en verdriet raakt me echt.Ik herken mijzelf er ook zo in. Ik merk dat iedereen er ook zo lief op gereageerd heeft
en daarom ben ik nog blijer dat ik hier nu terecht kan.Hoe voel je je nu? zo met je zwangerschap? Denk je dat je het snel durft te vertellen?
Krijg je nu ook deze keer extra begeleiding? En moet jij nu onder controle bij het ziekenhuis?

Shadylady(oftewel Laura)Jou verhaal was ook verschrikkelijk.Was je niet kwaad over het feit dat ze hem met die ene dag verschil niet wilden helpen?
Of had je zelf het gevoel dat het toch niets uit had gemaakt? Dat het hoe dan ook toch niet goed was gegaan? Wat een Kl*te wet zeg...en ze kunnen zoveel voortaan!
Ik vind het echt fijn voor je dat ze je nu zo goed helpen met de medicijnen. Houden ze het kindje nu ook goed in de gaten? Ik vind het zo fijn om te lezen
dat jij na zo'n kl*te tijd, weer zwanger bent en dat alles goed verloopt. Ik denk dat jij Zowel voor mij als voor de rest van de mensen hier,
laat zien dat er na zoiets toch nog iets moois mag komen. Ik heb natuurlijk al een wonder rond lopen, maar het blijkt een wens die je houd/hebt en die je graag
uit ziet komen.Weet je trouwens al wat het gaat worden? Al is het allerbelangrijkste natuurlijk dat het een gezond kindje is, maar misschien wel leuk om te weten!
Ik lees ook bij de meeste terug dat ze stuwingen hebben gehad. Ik kreeg dit ook bij Giel en de melk spoot uit mijn borsten. Ik dacht ook meteen " Zit ik dan!"
"Voldoende voeding om te geven, maar geen kindje om het mee groot te brengen...Geen kindje om te voeden". Het is allemaal echt heel onmenselijk om mee te maken.
Wij hebben ook Foto's gemaakt van Giel.Ik kijk er dagelijks naar en word er gek genoeg echt rustig van. Ik ben gewoon heel blij dat ik hem heel even heb mogen zien
en zo een beetje het gevoel heb hem te hebben mogen leren kennen. Bij mijn twee miskramen heb ik geen beelden en ik merk dat ik het nu heel erg vind dat ik nooit
niet heb geweten wat het geslacht was en hoe ze eruit hebben gezien. Bij Giel heb ik nu een beeld als ik aan hem denk en hij was zo vreselijk mooi!
Ik weet ook wat je bedoelde toen je schreef dat mensen zo raar kunnen reageren, maar dat je wel een open boek bent dus dat ze dan ook sneller iets durven zeggen
en vragen. Ik heb dat zelf ook. Ik heb liever dat ze stomme dingen zeggen, omdat ze niet weten hoe het is dan dat ze met een boog om me heen lopen.
Volgens mij ben jij een heel lief mens!Ik vind iedereen hier echt heel lief echt waar, maar dat je telkens terug komt om iedereen een hart onder de riem te steken
Terwijl je nu weer zelf zoveel verder bent in je leven.

Tam:Ja jouw verhaal is echt onmenselijk. eerst je meisje af moeten geven en daarna nog 2 miskramen..echt verschrikkelijk. Ik heb natuurlijk mijn dochter en ik weet
dat als je na de 37 weken gaat bevallen dat je dan eigenlijk gewoon verwacht snel je kindje gezond en wel bij je te hebben. je weet in je achterhoofd, dat er in de
de zwangerschap altijd iets kan gebeuren(ookal ga je er dan al vanuit dat het goed zal gaan), maar richting de 40 weken ga je er toch eigenlijk wel vanuit dat je
je kindje mag houden. En niets is zeker dat blijkt wel weer, maar het is allemaal zo oneerlijk en zo onmenselijk.Gaat het wel een beetje met je? Ik heb voor dana met
die miskramen echt heel erg in de put gezeten en in een zwart gat geleefd, kan me voorstellen dat het bij jou nog een graadje erger is!!!Hebben ze al onderzoeken
bij je gedaan ondertussen?Hebben ze al een uitslag gegeven of wanneer ga je ze krijgen? Het lijkt me inderdaad heel moeilijk om in zo'n moeilijk tijd met zoveel
kindjes om je heen te werken.En natuurlijk zijn het allemaal lieve kindjes, maar het laat je nog meer nadenken misschien! Ik hoop voor jou echt dat er binnenkort
een klein wonder aan komt. Want ik denk dat we hier allemaal wel beseffen dat het echt wondertjes zijn, die je niet zomaar neemt want je moet er gewoon kei hard
voor vechten om je dromen waar te maken!

Lieve kersje:Jou verhaal lijkt enigzins veel op de mijne. Het moment waarop je te horen krijgt dat er iets niet goed is met je kindje voelde waarschijnlijk voor jou
hetzelfde als voor mij. Ik had het gevoel dat er een man met een hele grote hamer naast me stond en me finaal de grond in sloeg. En ik probeerde me wel wat hoop in
te praten, maar wist ook net als jij eigenlijk meteen vanaf dat moment dat dat het einde was en er geen hoop meer was voor onze kleine lieve Giel.
Te tijd die ertussen zit en de onderzoeken Zijn verschikkelijk onzeker en het put je uit.Dan moet je ook nog kiezen terwijl je eigenlijk geen keuze hebt en buiten
dat alles nog een hele bevalling doen.Allemaal voor niets. Dat gevoel wat jij beschrijft over dat je je zo leeg voelt naderhand, dat herken ik ook. Heel soms dan
spelen mijn darmen op en dan denk ik zelfs dat ik hem nog een keer voel schoppen, terwijl ik meteen weet dat hij er niet meer is.Ook ik vond het moment dat Giel
geboren werd een prachtig moment en gek genoeg voel je inderdaad pas het verdriet als alles verdwenen is.Echt verdwenen! Ik moet binnenkort met een maatschappelijk
werker gaan praten...Moeten...Ik wil het ook heel graag! Ik merk dat ik inderdaad net als jij(Dat las ik terug), Makkelijker met onbekenden kan praten. Bij de mensen
die ik ken kan ik wel mijn verhaal doen, maar lijkt het op automatische piloot te staan.Hebben ze bij jou nog iets gezegt over de placenta? Kan dat terugkomen bij
een volgende zwangerschap?Of was het ook allemaal pure pech? Wat de zwangerschapskleding betreft...Vanaf het moment dat ik mijn broek heb uitgedaan in het ziekenhuis
om daar te bevallen, heb ik geen zwangerschapskleren meer aangehad. Ik ben thuis gekomen en heb alles meteen in een krat gegooid. Dit kratje staat nog wel op de kamer,
maar wilde niets meer van dat in mijn kast hebben. Ik heb ook al weer wat testen in huis. Alleen nu ook inderdaad om net als jij negatief te testen.(voor de zekerheid)
Mochten we dan in een opwelling toch riskeren of proberen om er voor te gaan, dan weten we in elk geval of alles al uit mijn lichaam is.

Nu stop ik even met lezen en schrijven.Ik zit ondertussen al uren terug te lezen en heb er ook al een flink verhaal van gemaakt.Morgen ga ik verder lezen en zien jullie mij weer terug.

Ik heb trouwens vandaag een best redelijke goede dag.Morgen zal het wel weer misschien wat minder worden, aangezien we de laatste uitslagen binnen moeten krijgen uit nijmegen van de vruchtwaterpuncttie.

Sweet dreams allemaal

[Jazzz]

Dag lieve dames, hebben jullie naast Kersje allemaal ook gestemd?

Kim, heel lastig dat de onderzoeken geen verklaring hebben gegeven. Dit is dus de 3e keer dat het misgegaan is bij jou en daarvoor is geen reden gevonden. Echt frustrerend en onzeker zal dat je maken. Je hebt morgen de uitslag van de vruchtwaterpunctie. Een spannend en moeilijk moment, denk ik. Sterkte hoor. Ik hoop dat je enige duidelijkheid kan krijgen over wat er mis is gegaan.

Maria, jij gaat nu een mooie en spannende tijd tegemoet. De onzekerheid die je hebt opgelopen nadat het mis is gegaan zal misschien sterk zijn. Hopelijk zal het een geruststelling zijn dat jij en jouw kindje constant in de gaten zullen worden gehouden. Heel leuk en emotioneel hoor, dat jij je dochter het mooie nieuws hebt toegefluisterd…Hoe gaat het nu met je? Een beetje bijgekomen van de prettige verrassing?

Ik heb inmiddels een paar ovulatietesten in huis gehaald. Het lijkt mij wel vermoeiend om ze te gebruiken. Dan mag je zoveel uren van te voren het drinken beperken en mag je niet gaan plassen.

Hahaha Kersje, het schrijven van een sollicitatiebrief zal inderdaad lang duren als je de hele tijd op het forum zit, maar dat neemt niemand je kwalijk! Wel goed dat je hem uiteindelijk hebt kunnen versturen. Hoop dat je gauw uitgenodigd zal worden voor een gesprek.
De volgende week is jouw nod. Spannend hoor! Hoop zo dat jij volgt, Kersje! Helaas heb ik weer niet kunnen sporten. Het was ontzettend druk op kantoor en de hitte maakt dat ik mij na het werk nog meer geradbraakt voel. Volgens mij ben ik toe aan verlof of zo. Ik moet een tweedaagse training gaan volgen waar in ik totaal geen zin heb en het nut ervan (voor mij) niet inzie. Dacht eraan om ziek te melden (ik voel mij zo energieloos) maar ik bedenk mij net dat ik die training op een bepaald moment toch zal moeten volgen. Ik heb er echt totaal geen zin in!!!

Tam en Kersje, dat jullie nog steeds niet naar bepaalde plaatsen gaan kan ik heel goed begrijpen. Na mijn bevalling wilde ik een hele tijd ook niet naar een bepaalde winkel gaan, omdat ik wist dat de mevrouw in de winkel mij vragen zou stellen zoals : ben je al bevallen. Daar had ik geen zin in. Op een gegeven moment ben ik toch geweest en wat ik had gedacht is uitgekomen. Ze stelde mij vragen en ik heb toen wel aangegeven dat het misgegaan is. Toen was ik er ook vanaf. Ik heb wel nog steeds mensen waar ik nog niet naar toe ben geweest of met wie ik nog geen contact heb opgenomen. Misschien dat ik het over een poosje wel doe.

Tam, mooi dat je de vlaggetjes toch even hebt gehangen maar wel pijnlijk dat je geen kindje in je armen had hoor. Wel leuk dat ze een herdenkingsdienst hebben georganiseerd maar heel begrijpelijk dat je het niet kon opbrengen erbij te zijn. Ik zou het zelf ook niet kunnen.

Liefs,
Jasmien

[Klungeltje23]

Hoi Jazz,

Wij weten al uit de eerste uitslagen dat onze Giel trisomie 18 had, zonder die uitslagen mochten wij ook nog niet bevallen en had ik nu nog steeds met hem in mijn buik gelopen. Vanmiddag krijgen we de rest van de uitslagen. Ze verwachten niet dat er nog meer uit zal komen, maar blijft wel angstig vind ik.

[Tam]

reageer later want ik moet weg,maar wou effe tegen ikkemikketje zeggen suc6. Het is en blijft spannend. Ook al hebben ze bij ons goede hoop het tweede foutje te vinden (het eerste hebben ze al.....9 mnd over gedaan) ben ik wel eens bang dat het niet lukt ofzo. Of dat er iets anders uitkomt.........suc6 nogmaals

[maria11]

hey Jasmien, ja ik heb uiteraard ook gestemd, ik voel mij altijd een beetje trots als ik ga stemmen, alsof ik op dat soort momenten pas echt besef dat we in een democratie leven en onze stem ertoe doet, dat vind ik een fijn en dankbaar idee.
Verder maak ik mij nog niet te druk, ik ben denk ik rustiger dan de vorige zwangerschap, misschien ook omdat ik niet schrik van wat ik voel, iets zekerder ben. Ik denk dat de onzekerheid pas komt als ons kindje en mijn buik gaat groeien. Ik hoop dat ik dit rustige gevoel even vast kan houden. Ik heb mijzelf wel echt voorgenomen ervan te genieten, elke dag. Er kan van alles gebeuren, dat weet ik inmiddels, dan wil ik in ieder geval van de dagen die er wel waren genoten hebben.
Wat betreft die ovutesten, ik nam het niet te nauw met de drinkvoorschriften hoor, als je weinig drinkt is er niets aan de hand en kan je prima testen. Test wel op steeds gelijke tijden, zodat je goed kan vergelijken. En test als je positief getest heb de dag erna ook! soms duurt het namelijk twee dagen voor het eitje springt, heb je twee dagen een positieve test.


Kim, wat goed dat je alle verhalen gelezen hebt, met mijn vader gaat het echt stukken beter, hij is alweer aan het werk gegaan onlangs, dat is fijn.
Wat betreft aan het werk gaan, neem je tijd. Ik ben zelf twee maanden thuis geweest, de ander gaat met een paar weken weer aan de slag, het is persoonlijk, maar neem de tijd die je nodig hebt. Als het nmog niet goed voelt, wacht dan even. Je merkt vanzelf wanneer je er weer ruimte voor hebt.
En ja, al die spulletjes opbergen, ik had er ook zo'n moeite mee! ik heb het pas na drie maanden gedaan. Mijn zwangerschapskleding heb ik wel meteen gedaan, net als jij....raar is dat he? ik wilde het ook meteen uit mijn kast hebben. Maar alle kaartjes, knuffeltjes, kleding en speeltjes die we gehad hebben...ik heb ze onlangs pas opgeruimd. En ik heb net als kersje een prachtige koesterdoos gemaakt, deze staat bij ons in de huiskamer, ik kijk er af en toe in, stop er soms nog wat bij. Ik ben zo blij met deze doos. hij is niet heel groot maar alles wat mij echt aan het hart gaat zit erin. Mijn testjes, zwangerschapskaarten, echo's, kaarten, tekeningen, luierpakje, foto's, voetadrukjes. Een doos vol liefde.
Het raakt mij dat je jezelf zo herkent in onze verhalen, ik wordt er verdrietig van te beseffen in welke tijd jij nu zit....echt verdrietig . Ik heb inderdaad zo veel aan de meiden hier gehad, hoe lief mijn vriend en familie ook waren, ik had en heb het gevoel dat alleen een moeder die hetzelfde heeft meegemaakt echt weet hoe het voelt, hoe je je voelt soms. En ze hebben allemaal altijd met zoveel liefde en geduld overal op gereageerd, ze zitten in mijn hart nu, soms vind ik het jammer dat we niet in dezelfde straat wonen

hey kersje, ja raar dat gerommel van die eierstokken, ik had het voor het eerst deze laatste ronde...het bleef nog lang "nazeuren".....dus wie weet kersje, nog ongeveer een week tot nod...ik hoop het zo!
Het is inderdaad snel gegaan! ik ben 12/13 weken na de bevalling weer zwanger geworden. In de 3e ronde....wat een wonder. Ik ga denk ik als ik bij de gynaecoloog geweest ben een banner nemen. Bij de check-up controles van vorige keer vertelde hij mij dat als ik weer zwanger mocht worden, ik bij een week of zes weer even langs moest komen. Zou hij bedoelen een week of zes vanaf eisprong? of vanaf eerste dag menstruatie? :? ik denk het eerste...anders is er toch nog vrijwel niets te zien....toch? Ik heb niet zo de behoefte het in Hierperdepiep te zetten, misschien doe ik dat later...ik wil de kleine frummelhummel eerst gezien hebben.
Goed dat je weer gesolliciteerd hebt! ik ben wederom trots! :mrgreen: zit er banen bij waar je echt enthousiast van wordt?

Tam, ik kan ij voorstellen dat je de kinderen op school nog het moeilijkst vond, je zwangerschap was ook zo'n gedeelde gebeurtenis! jeetje dat moet echt moeilijk voor je geweest zijn toen. Fijn te horen dat ze zo blij zijn je weer te zien, kinderen zijn ook zo ontwapenend, ik heb van kinderen in mijn omgeving echt zulke lieve reacties gekregen. Ze waren zo vrij in alles, ik kan mij herinneren dat laatst een buurmeisje van mijn zus mij weer zag voor het eerst, ze rende op mij af en omklemde mijn buik en legde haar hoofd ertegen en zei "ik vind het zo zielig voor jouw baby". Zo ongeremd en eerlijk, moest er gewoon van huilen.
Ik hoop dat het gerommel laatst een eisprong was, begrijp ik nou goed dat jullie na de vakantie weer gaan bekijken of jullie weer "aan de klus" gaan? ik hoop het, en ik hoop zo voor goed nieuws van jouw kant.


Hey lieve Laura en beeb, wat dapper van je dat het zonder gaat proberen, ik kan mij wel vinden in wat je zegt, zo heb ik het de eerste keer ook gedaan en dat beviel (letterlijk en figuurlijk) prima! en ja, ben helemaal met je eens dat je vooral moet genieten van de zwangerschap, ik doe dat ook , ben zo trots en blij met mijn lijf nu, dat gevoel is een hele lange tijd weggeweest, het vetrouwen was zo geschaad. Ik ben in mijn hoofd nog wel sceptisch, hou er rekening mee dat het zo weer mis kan gaan, maar heb daar een soort van berusting in gevonden. Ik kan er toch niets aan doen, ik doe er alles aan om gezond te leven, gezond van geest en lijf, meer kan ik niet doen.
Fijn dat je wat slaap ingehaald hebt, hopelijk zit je verloskundige dichtbij, je moet er nu elke week heen denk ik? kan je nog fietsen? :lol:

Hier gaat het verder prima, ik heb het mijn vader gisteren verteld, hij was heel blij! zo leuk. En ik ga vanavond met drie goede vriendinnen naar het theater, ik ga het denk ik gewoon vertellen, het moet eruit....ik wil het van de daken schreeuwen!
Verder nog niet misselijk, daar geniet ik nu erg van, ik ben namelijk zo, zo misselijk geweest vanaf de 7e week...ik geniet nu van elke niet-misselijke dag. (kersje, volgens mij had jij dat ook he?)

Het is weer een heeeeeeel lang verhaal geworden meiden, dat was niet de bedoeling
hele fijn dag allemaal en veel liefs,
Maria

[Kersje]

Hey lieve meiden,

Wat zijn we lekker veel aan het schrijven!

Tam, hoe leuk moet het geweest zijn, dat de kinderen van jouw klas zo hebben mee geleefd tijdens je zwangerschap vorig jaar (een hamster??? :roll: ). En hoe moeilijk als het dan mis gaat! Heel fijn dat ze op je school een herdenkingsdienst hebben gehouden. Maar ik kan me goed voorstellen dat het voor jou te zwaar was om daarbij aanwezig te zijn, meid. Ik word ook verdrietig als ik mij zo voorstel hoe jij met lege armen weer over die drempel stapte…Zo anders dan je je had voorgesteld, zo anders dan het had moeten zijn. Je vertelt dat de kinderen blij zijn om je te zien. Hoe zit dat met de ouders? Durven zij op je af te stappen?
Doktoren zijn net als politici, haha. Heb je wel vertrouwen in jullie ziekenhuis? Klinkt in ieder geval goed dat jullie zelf besloten hebben om te wachten tot jullie terug zijn van vakantie. Dan houd je zelf de regie in handen en bepaal je zelf wanneer je er weer aan toe bent. En dan zullen ze de uitslagen inmiddels wel hebben (hopelijk).
Jij zult het lichamelijk heel zwaar te verduren hebben gehad na de bevalling. Eigenlijk had je rust nodig om te herstellen, maar je wilde natuurlijk bij je kind zijn. Als ik daar aan denk, lijkt me dat zo ontzettend moeilijk! Je bent net moeder geworden van een prachtig meisje en alles lijkt goed en vervolgens kom je in die nachtmerrie terecht…
Ik hou niet zo van solliciteren…vind het een beetje eng. hock: Maar ja, de rekeningen moeten betaald worden en ik wil eigenlijk ook graag een leuke baan hebben. Dus dan zal ik wel eerst moeten solliciteren, hè? Het lastige is dat ik wel meteen vol aan de bak zal moeten bij een nieuwe baan. Ze weten dan niet van mijn situatie af. Dus dat zal wel even door bijten worden, maar ja. Ach, ik zie het allemaal wel. Eerst maar eens uitgenodigd worden…En anders ga ik gewoon een paar dagen per week via een uitzendbureau aan de slag.
Het zal dan je eisprong geweest zijn, Tam. Goed dat je cyclus weer op gang komt.
Ik ben ervoor om over een tijdje met zijn allen over zwangerschapskwaaltjes en babydingetjes te keuvelen! En wat zullen we genieten!

Kim, fijn dat je gisteren een redelijke dag had, meid. Jeetje, wat zul je het druk gehad hebben met al onze verhalen lezen! :o Duizelt het je niet? Ik vind het wel heel knap als je ons nu al uit elkaar kunt houden! Je hebt gelijk dat onze verhalen op elkaar lijken, meid. Wat een vreselijk moment, hè, toen bij de 20-weken echo gezegd werd dat het niet goed was…Het kwam bij ons ook zo als een donderslag bij heldere hemel. Onze wereld stortte in 1 seconde in. Ik zal dat moment nooit vergeten…hoe wij eerst nog helemaal blij hand in hand naar de echopraktijk fietsten, nog grapjes maakten met de mensen van de praktijk en dan vervolgens het slechte nieuws. Ik heb de hand van mijn vriend vast gepakt en we konden helaas niet meer uit die verschrikkelijke nachtmerrie ontwaken…
Ik herken wat je zegt over je darmen, dat het heel even lijkt of je je kindje voelt… dat heb ik soms nog steeds, weet je dat?
Goed dat je met een maatschappelijk werker gaat praten, meid. Ik heb zelf ook met een maatschappelijk werker gesproken en ook nog een keer met een psycholoog en mij heeft dat zeker geholpen. Ik denk dat de steun op dit forum ook heel goed voor me is (geweest en nu nog).
Wat jij vertelt over je zwangerschapskleren, dat had ik ook. Heb ze uit mijn kast gehaald en niet meer aan gedaan. Ik paste niet meer zo goed in mijn ‘oude’ kleren, maar ik weigerde om de zwangerschapskleding nog te dragen. Dat kon ik niet meer, het deed teveel pijn. Heeft denk ik te maken gehad met de blijdschap en trots die ik voelde toen ik ze droeg…Ik keek toen vaak vol bewondering naar mijn buik in de spiegel.
De placenta was veel te klein, want de bloedvaten waren niet goed aangelegd. Ons kleintje kon dus niet goed groeien. Ze heeft het wel geprobeerd, het was echt een vechtertje. Het was al een wonder dat ze nog gegroeid was met zo’n kleine placenta. De reden weten ze niet. Het zou in theorie nog een keer kunnen gebeuren, maar de kans schijnt veel groter te zijn dat het de volgende keer wel goed gaat. Daar hou ik mij maar aan vast.
Heel veel succes vandaag bij het horen van de uitslag van de vruchtwaterpunctie! Ik was altijd de hele dag onrustig als ik een uitslag verwachtte. Hopelijk laten ze je niet te lang wachten. Bij ons belden ze meestal pas aan het einde van de werkdag, of zelfs een keer helemaal niet. Toen dachten ze dat ze ons de uitslag al hadden gegeven…was ie bij hun al een week bekend…
Laat je ons de uitslag weten, meis?

Jasmien, hoe is het lieve dame? Ja, klinkt wel als een gedoe, die ovulatietesten! Maar dan weet je tenminste wel of je een eisprong hebt.
Inderdaad was ik gisteren een beetje afgeleid door het forum (ik liet me gewoon afleiden natuurlijk ). Gelukkig ook nog de brief kunnen versturen, ja. Spannend!
Ik zou het onwijs gaaf vinden als ik positief zou testen, Jasmien. Maar ik durf nergens op te hopen. Ik heb geen klachtjes, gelukkig maar, anders zou ik mezelf nu waarschijnlijk weer gek zitten maken, hihi. Ik probeer heel nuchter te blijven en tot nu toe lukt dat heel aardig. Natuurlijk heeft het nieuws van Maria wel even mijn hoofd op hol gebracht, maar dat zal bij jou misschien ook zo zijn geweest. Maar ik ben best trots op mijzelf, ik ben NIET gestrest. En hoop dit ook niet te worden.
Pas je goed op jezelf, meid? Misschien is het wat te druk voor je nu. Kan je misschien die cursus niet toch op een ander moment volgen? Dan heb je even rust om weer wat bij te komen. Goed voor jezelf zorgen, hoor!
We zullen allemaal in onze eigen tijd die contacten nog wel leggen die we nu uit de weg gaan, denk ik. Het heeft zijn tijd even nodig. Doe rustig aan lieve Jasmien!

Maria, wat heerlijk dat je je zo rustig voelt. Kan me inderdaad wel voorstellen dat je de eerste echo af wilt wachten en Frummelhummel hebt gezien, hihi, voordat je het van de daken gaat schreeuwen bij Hieperdepiep en een banner neemt. En goed dat je van iedere dag wilt genieten, meid! Je weet niet wat het leven brengt, wat je zegt.
Wat lief dat je met ons in dezelfde straat wilt wonen! Konden we bij elkaar tompoucen komen eten, hihi. Zou niet zo goed zijn voor de lijn… :o
Uhmmmm, ik denk eigenlijk dat je gyn een week of 6 na laatste menstruatie bedoelde, want dat zei mijn gyn ook. Hij zei: zodra je een positieve test in handen hebt moet je bellen voor een afspraak twee of drie weken later (met 6 of 7 weken dus). Maar anders bel je toch even naar de gyn om te overleggen? Zou ik doen, hoor!
Ohhh, wat fijn dat je weer trots op me bent, haha. Er zijn twee banen die me leuk lijken: de leukste lijkt me opvoedingsondersteuning geven bij gezinnen thuis en daarna werken bij het AMK (advies en meldpunt kindermishandeling).
Wat reageerde het buurmeisje van je zus lief. Precies goed, hè? Kinderen hebben nog geen schroom, heerlijk en eerlijk. Kan me voorstellen dat het je ontroerde.
Fijn dat je nog niet misselijk bent. Wat een ramp was dat, hè? Maar voor het goede doel doe ik het nog een keer over, hoor!
Kan me voorstellen dat je vader heel blij is. En heel veel plezier vanavond in het theater en dan vooral met het vertellen, natuurlijk!

Laura, hoe is het, meis? Rommelt het al??? Nog een beetje kunnen slapen? Ik hoop het voor je!

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

kim,

inderdaad, respect voor jou dat je alles terug gelezen heb en ons nu al zo goed uit elkaar weet te houden.. ik ben jaloers want ik kan dat dus absoluut niet!!!

fietsen gaat echt voor geen meter meer. heb toevallig van het weekend een mamafiets gekocht, hij is echt zoooo mooi, ,maar ik kon er niet eens een proefritje op maken want mijn buik past er niet tussen!! is toch ook niet leuk?!?! het leverde uiteraard een hilarisch moment op, maar goed, volgens mijn mannetje fietst hij heerlijk...

gister ben ik weer in het amc beland.. ik voelde de baby weer helemaal niet en ik moest afgelopen maandag de arts natuurlijk beloven dat ik dan meteen zou komen. dus dat heb ik gedaan. het gekke van alles is dat ze op de ctg een heel actief kindje zien, maar dat ik er weinig van meekrijg. ze snappen er niks van en ik ook niet. maar blij dat alles gewoon gaat zoals het moet. in principe maandag pas weer terug komen, tenzij ik toch weer minder voel...

en meldplicht is goed hoor. heb ik op het forum van juni toch ook dus kleine moeite om me hier ook dagelijks ff te melden. maar niet meteen denken dat ik bevallen zou zijn als ik er een dagje niet ben hoor. lig soms de hele dag in mijn bed en dan ligt mijn laptop nog beneden... te lui om er uit te gaan hihi..

haha, ja in dezelfde straat wonen, dan zou wat zijn. wel gezellig natuurlijk maar volgens mij komen we dan nergens anders meer aan toe dan koffie leuten met elkaar... ik zie het al helemaal voor me!

maria, heel veel plezier in het theater en idd met het vertellen! wat zullen je vriendinnen blij voor je zijn zeg!!

kim, sterkte met het krijgen van de uitslagen... laat het ons weten he?
en fijn dat je je al zo thuis voelt.

verder ben ik het allemaal alweer kwijt... niks nieuws dus hier hihi...

fijne dag meiden. wij gaan vandaag onze 'nieuwe' auto ophalen!! ik heb het dus gered om niet te gaan bevallen voordat de andere auto in ons bezit is. joehoe!!!

liefs laura

[Klungeltje23]

Hallo allemaal,

De uitslagen zijn binnen en alles is goed verder. Het was een reguliere trisomie 18, dus er zitten geen extra risico´s aan voor een volgende zwangerschap. Het is niet erfelijk. Het is wel fijn om goede uitslagen te krijgen, maar het maakt me ook weer een beetje verdrietig en kwaad. Mijn kleine lieve manneke heeft gewoon ontzettend veel pech gehad dat hem dit heeft moeten overkomen. En natuurlijk doet het me goed dat ik er niets aan heb kunnen doen, maar ook dubbel dat er ook niets aan te doen was. Ik mis Giel vandaag weer ontzettend veel en heb ook weer veel gehuild vandaag. Maar dat zal ik wel blijven houden op dagen als vandaag, want zo´n uitslag blijft toch spannend!Daar kwam ook bij dat twee collegaatjes vandaag langs kwamen met een hele mooie grote vaas en een kaart van al mijn collega´s en dat hakte er ook weer even lekker in.

Hoe ik alles heb kunnen onthouden van jullie hahahah. Ik heb gewoon per persoon de berichtjes terug gekeken en hier op geantwoord in het kladblog. Daarna hier gekopieerd haha. Ook ik kan dat allemaal niet onthouden ,maar heb er wel mijn tructjes voor. Ik ga vandaag nog proberen om die van jazz te lezen(als ik er tijd voor krijg), want ik moet vanavond ook nog even naar de prenatal voor de lattenbodem van Dana op te halen. Ik wil zelf een bed maken en heb die daar zo'n 6 weken geleden besteld. Zal wel kl*te zijn om daar zonder mijn buik binnen te stappen.
Ook wil ik nog even een afspraak maken bij de tattooist om Dana op mijn voet te laten zetten en onze Giel op mijn heup! Ik heb al een tattoo voor mijn eerste miskramen erop laten zetten, dus deze horen er ook nog bij.


Ik hoop straks nog even verder te kletsen hier.

Liefs Kim

[Tam]

@ kim, fijn te horen dat het niet erfelijk is, want daar zitten wij helaas wel mee en dat maakt je toch nog angstiger.........domme pech of niet. Het veranderd niks aan het resultaat. Het is ook domme pech dat ik mijn man ontmoet en wij beide drager blijken te zijn van een ziekte zo zeldzaam dat er maar enkele tientallen op de hele wereld zijn.

Mooi idee van de tattoo. Ik heb een tattoo waarin haar as verwerkt zit en dat vind ik ook erg speciaal.
Ga nu eten, lees later nog wel eens bij om verder te reageren. Lekkere verse pizza met verse kruidjes van eigen kweek, jammie jammie. Begin nog groene vingers te krijgen ,hihi

[Klungeltje23]

Tam: Is er iets wat ze daaraan kunnen doen dan misschien?Iets met medicijnen of zo?

[Tam]

@ kim, nee. Als ons kindje die ziekte heeft dan is er niks wat ze kunnen doen. Er zijn nog geen medicijnen voor simpelweg omdat er geen geld voor is en het te zeldzaam is. Wat dat betreft was ze een hele happening in het ziekenhuis.....zoiets hadden ze nog nooit gezien.

Dit maakt de onderzoeken niet makkelijk. Er moet samengewerkt worden met vele verschillende ziekenhuizen. Er is 25% kans dat ons kindje deze ziekte heeft. Nu zijn ze bezig met onderzoeken waarbij ze met een vlokkentest kunnen zien of het kindje de ziekte heeft. Ze staan op het punt van een doorbraak,maar vertrouwen doe ik het niet.

Onze eerste zw na haar was spontaan en onverwacht maar gewenst. Wel heel bang, want ze hadden nog niks dus zou het 9 mnd spannend zijn. Toen dit mis ging wilde we dit niet bewust wagen. Toen belde ze dat ze de fouten hadden en waren we opgelucht. We waren heel vlug weer zwanger,maar nu zeiden ze ineens dat ze toch nog niet alles hadden. Wederom erg bang, maar ze zouden heel erg hun best doen om klaar te zijn voor een punctie dan (een vlokkenstest redde ze niet).
Wederom was het in mei mis. Nu heeft hij beloofd dat het echt niet land meer zou duren. We durven die "gok" niet aan en wachten nu tot we zekerheid hebben. Al die stress is niet goed voor een zwangerschap.
Afijn, het is niet makkelijk allemaal en soms ben ik zo bang voor de toekomst. MAar er is 75% kans op een gezond kindje en als ik rond de 12 wk de waarheid weet is het nog onmenselijk, maar toch anders.
Deze ziekte komt niet voor in de fam. Is bijne niet bekend in nederland. Echt gewoon domme pech zeggen ze dan. Want niks maar dan ook niks kunnen ze zien tijdens de echo. ALs je wil kan ik je een pb sturen met haar site?

@ LAura. de auto lekker op tijd.......heerlijk. Nu effe wennen aan het rijden nog.

@ kersje, de banen lijken me pittig maar wel een hele uitdaging. Hoop dat het wat wordt.
liefs TAm

[Kersje]

Kim, ben blij voor jullie dat de uitslag goed was! Kan me voorstellen dat je vandaag een moeilijke dag had. Lief dat je collega's langs kwamen met bloemen en een kaart. Het deed mij altijd wel goed, dat mensen lieten blijken mee te leven. Maar het is ook moeilijk en emotioneel. En mooi idee, die tattoos. Succes bij de Prenatal. Niet echt een winkel waar je nu voor je plezier heen gaat, nee.

Tam, lekker die pizza :!: En je begint groene vingers te krijgen??? Volgens mij heb je die al lang!

Laura, dank je voor het melden . Jeetje meid, wat een gedoe, alweer in het ziekenhuis geweest en gelukkig niks aan de hand! Ik denk dat die kleine er maar snel uit moet komen, want dan kan je gewoon in het wiegje kijken hoe het met hem gaat (hoef je niet steeds naar het ziekenhuis ). Fijn een nieuwe auto! Bevalt ie? En ach, dat fietsen komt snel genoeg :lol: .

Maria is het gezellig in het theater ??? Wat voor voorstelling? Muziek, dans, toneel, cabaret? Ben helemaal niet nieuwsgierig hoor (volgens mij roep ik dat wel vaker :roll: ).

Jasmien, hoe is ie meid? (had ik al gevraagd, maar wilde je natuurlijk niet overslaan, hihi)

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Hoi lieve dames,

Maria, bewonderenswaardig en goed hoor dat je nu rustiger voelt dan bij je vorige zwangerschap. Inderdaad ben je nu een beetje bekend met wat je allemaal kan voelen waardoor je niet meer schrikt. Je hebt een positieve instelling en je hebt gelijk dat je zoveel als mogelijk gaat genieten van deze zwangerschap. Ondanks dat je wel onzekere momenten zal hebben. Leuk hoe je vader heeft gereageerd op jouw nieuws. Hoe is het gegaan bij je drie goede vriendinnen? Heb je genoten van je theater?

Bedankt voor je advies met betrekking tot de ovulatietesten hoor. Best spannend om mijn eitje te lokaliseren.

Hey lieve Kersje, heel flink van je dat je jezelf niet gek zit te maken hoor! De laatste week voor je nod blijft een super spannende week. Zelf ging ik de laatste dag voor mijn nod constant naar het toilet om te kijken: zie ik al iets of niet. De hoop was er dus nog ondanks ik alle ongi klachtjes al had, hahaha. Ik hoop dat je tot je een positieve test in handen hebt de komende week, rustig kan blijven.
Op kantoor blijft het helaas vrij druk. Het lijkt wel alsof ik in een stroomversnelling terecht ben gekomen! Ik hoop dat het gauw wat rustiger wordt. De komende maan- en dinsdag zal ik wel naar de training moeten. Echt vervelend, maar een andere keus heb ik helaas niet.
Die banen waarnaar je solliciteert lijken mij echt geschikt voor jou. Het zijn banen met best wel grote verantwoordelijkheid. En daar ben jij een geschikt persoon voor. Ik hoop van harte dat je gauw aan de slag kan gaan!

Laura, een mamafiets waarin jij niet past, hahaha. Ik zie het al voor mij! Wel fijn dat jouw mannetje het voor je getest heeft.

Je maakt best wel moeilijke momenten mee. Je voelt je kindje niet. Heel goed hoor, dat je meteen aan de bel hebt getrokken. Dat moet je zeker steeds blijven doen. Gelukkig is alles goed met de kleine en beweegt die flink. Het lijkt inderdaad vreemd dat je daar zelf niets van voelt. Misschien komt dat door de ligging van de baby? Gefeliciteerd met je auto. Fijn dat je hem al voor je bevalling hebt. Nu ben je dus helemaal ready voor de kleine. Hopelijk kan je hem al heel gauw in je armen sluiten!!

Hey Kim, wat een opluchting dat alles verder goed is. Het is wel heel jammer dat jullie domme pech hebben gehad met Giel! Gelukkig dat het verder niet erfelijk is en dat de kans op herhaling klein is. Dit is wel een beetje geruststellend. Alleen zal dit het machteloos gevoel dat je heb door het verlies van Giel niet laten verdwijnen. Er was niets dat jij kon doen om zo een hulpeloze baby te redden…
Leuk dat je tattoos van al je kindjes wilt laten zetten. Echt speciaal. Hoe is het gegaan bij prenatal?

Liefs,
Jasmien

[Klungeltje23]

Tam:Stuur mij die site maar!Ik vind het wel goed om te lezen.

Het ging eigenlijk best goed gister bij prenatal. Er liepen natuurlijk vrouwen rond met een dikke buik, maar vond het best meevallen!Ik heb zelfs een setje gekocht voor mijn vriendin. Die is nu 37 weken, dus die kan elk moment bevallen en was al een beetje bezig voor een luiertaart dus dan kunnen die kleertjes erin. Ik heb gister ook nog een test gedaan en die was al negatief...best een dubbel gevoel. Nog dubbeler zelfs dat ik er een ovulatietest achteraan heb gegooid die ook al licht positief was. Natuurlijk wel een fijn idee dat alles goed zijn werk doet, maar dat gevoel dat alles weer vanaf voor af aan begint is toch wel erg misselijk. Ik zie ook best op tegen de geboorte van het zoontje van mijn vriendin. Dat zal verschrikkelijk moeilijk worden ben ik bang. Ook omdat het een ongeplande zwangerschap(tussen haakjes) is en de relatie van mijn vriendin daardoor bij elkaar gehouden word. Ben bang dat zij en het kindje straks alleen overblijven.

Ik moet er nu even vantussen, maar kom straks weer terug bij jullie?

[Kersje]

Hoi meiden,

Kim, gelukkig viel het mee in de Prenatal!
Kan me voorstellen dat de negatieve zwangerschapstest je een dubbel gevoel gaf. En een licht positieve ovulatietest ook. Je hebt gelijk dat het fijn is om te merken dat je lijf het allemaal 'nog' doet, maar het is ook zo moeilijk omdat je nog zwanger hoorde te zijn. Ik heb dat gevoel van weer helemaal overnieuw moeten beginnen ook gehad. Toen heb ik mezelf in de spiegel aangekeken en gezegd: We zijn niet terug bij af, het is een nieuw begin! En dit iedere dag herhaald, tot ik erin begon te geloven. Soms kon het me een beetje helpen.
Ik kan me voorstellen dat je op ziet tegen de geboorte van het zoontje van je vriendin. Lijkt me heel moeilijk. 'Gelukkig' heb ik nog geen pasgeborenen in mijn omgeving gehad sinds onze zwangerschap mis ging. Ik zou het nu nog steeds heel moeilijk vinden. Ik kreeg vandaag een geboortekaartje van een heel lieve oud-collega. Ik wist dat ze zwanger was, zij weet ook wat er gebeurd is en heeft daar toen heel lief op gereageerd. Ik heb haar gevraagd om het me te laten weten wanneer haar kindje geboren zou worden. Ze was bang dat dat wel heel confronterend zou zijn voor mij. Het viel mee, moet ik zeggen. Ik wist natuurlijk dat het geboortekaartje een keertje zou komen, dus wist het gelijk toen ik de envelop zag. Ik werd niet verdrietig, geen steek in mijn hart, maar ik kreeg het wel heel warm...het zweet brak me even uit??? Wonderlijk dat je lijf dan tóch reageert, ookal denk je dat je alles onder controle hebt! Ze heeft een zoontje gekregen, trouwens. Ik ga een mooie kaart voor haar kopen, maar ik heb besloten om niet op kraamvisite te gaan.
Wat jammer trouwens, dat de relatie van je vriendin niet goed gaat. Lijkt me wel heel zwaar om het allemaal alleen te moeten doen. Ik hoop dat er genoeg mensen zijn die haar kunnen steunen en helpen! hock:

Jasmien, bezig bijtje, hihi, wat jammer dat je niet even wat rustiger aan kunt doen. Nou, ja, hopelijk is de drukte snel voorbij, meid. En toch goed op jezelf blijven letten, hè! Je kunt je altijd even ziek melden als het nodig is, hoor. Als je overwerkt raakt ben je nog verder van huis.
Ben je al bezig met de ovutesten? Lijkt me inderdaad spannend voor je! Je hebt vast wel een eisprong, maar dan weet je in ieder geval wanneer en kun je daar gebruik van maken, hè?
Ik vind het ook heel spannend, deze week voor mijn nod. En al helemaal omdat ik niet precies weet wanneer hij is (kan tussen di, wo of do zijn). Ik zal over een paar dagen ook zeker iedere keer mijn wc-papiertje inspecteren, hoor. Heel erg, maar ik heb al bedacht om helemaal wit wc-papier te halen, want ik heb nu wit met een roze motiefje en dat lijkt nogal op beginnende ongi. Dan moet ik steeds zo goed kijken, snap je? Dat had ik vorige maand namelijk. Werd ik nog zenuwachtiger van… :roll: Maar ik ben nog redelijk rustig. Ik begin nu wel een beetje spierpijngevoel in mijn buik te krijgen, maar dat had ik vorige keer ook en toen werd ik gewoon ongi. Verder gebeurt er nog niks. Voor mijn eigen gemoedsrust ga ik er maar vanuit dat ik ongi ga worden.
O, dus jij denkt dat ik wel een grote verantwoordelijkheid aan kan??? Wat lief van je! Nou maar hopen dat de instellingen waar ik mijn brieven naar toe gestuurd hebben dat ook vinden. Zal ik jou opgeven als referentie, haha! :mrgreen:

Maria, hoe voel je je? Was het leuk gisteren? Hoe reageerden je vriendinnen??? Kan je nog een beetje slapen of lig je de halve nacht wakker? :lol:

Laura, meld je eens even, hihi! Lig je weer in bed en ligt je laptop beneden, soms? :?

Tam, hoe is het meis, was de pizza goed gelukt???
Ik hoop dat jullie niet meer zo lang hoeven te wachten op de uitslag van het ziekenhuis. En dat ze dan bij de vlokkentest bij een volgende zwangerschap zullen kunnen zien of het goed zit. Ook zenuwslopend natuurlijk, maar 12 weken is inderdaad anders dan 20 of voldragen…Wij zullen bij een volgende zwangerschap ook de eerste 12 weken in spanning zitten of het niet weer hetzelfde is. Het ziekenhuis heeft gezegd dat de kans hierop klein is, maar daar durf ik niet op te vertrouwen. Waarom zou het niet nog een keer gebeuren? Zeker omdat ze eigenlijk niet weten wat de oorzaak is…Maar goed, ik probeer hier niet te vaak aan te denken. Eerst maar weer zwanger proberen te worden en dan zien we wel weer verder. Stapje voor stapje. :|

Nou lieve meiden, hoop dat jullie vandaag allemaal een goede dag hebben!

Liefs en een knuffel,
Kersje

[Klungeltje23]

Kersje: Ik bedoelde eigenlijk dat ik bang ben voor hun relatie in de toekomst. Ze waren uit elkaar toen ze erachter kwam dat ze zwanger was. Nu woont ze ondertussen bij hem en hij is bezig met werk. Alleen drinkt hij te graag biertjes elke dag en ligt hele dagen op zijn bed, waardoor ze alles alleen moet doen. Als er iets te doen is aan de kant van mijn vriendin bv een verjaardag dan komt ze ook altijd alleen. Ik denk dus dat deze relatie uiteindelijk op de klippen zal gaan lopen en daar word dan dat kindje de dupe van. Hij heeft al een kind van 11 met zijn ex-vrouw en die ziet hij ook nooit. Hij zegt dat de moeder dat niet wil, maar mijn man zegt tegen mij altijd" als iemand mij mijn eigen kind zou weigeren, zou ik er alles aan doen om daar voor te vechten". Buiten dit heb ik er sterk het vermoeden van dat het alleen voor hem een ongelukje is geweest, maar gepland door mijn vriendin. Ik ben van mening dat een relatie dan al geen kans van slagen heeft, omdat je al nooit eerlijk bent tegenover elkaar.

[maria11]

hey lieve meiden,

kersje, ik moest wel lachen om je wc-papierverhaal :lol: , ik zie het zo voor me! ik heb altijd wit papier dus heb dat euvel nooit gehad. Wel spannend hoor, die laatste week voor nod, ongemerkt zit het toch de hele dag in je hoofd he? link je alles wat je voelt aan een mogelijke zwangerschap...ik ga voor je duimen meid.
Dat wat je verteld over post ontvangen en het warm krijgen, ik heb dat ook. Iets wat ik lees of zie, muziek die ik hoor, iets wat iemand mij verteld geeft mij soms ook zo'n heftige warmtereactie, zijn denk ik de emoties die los komen (en met 100 km p/u door je lijf beginnen te gieren).
Ben al de hele dag een beetje emotioneel, ik mis mijn dochter zo erg. De blijdschap heeft afgelopen dagen overheerst en nu is er weer ruimte voor het gewone leven, zonder haar, zonder onze lieve kleine meid. En nu ga ik weer huilen , het is allemaal zo dubbel vandaag. pffff....hoezo hormonaal?
Ik heb zoals je zei inderdaad de gynaecoloog gebeld, ze bedoelde inderdaad 6 weken na eerste dag laatste menstruatie. Ik heb een afspraak voor woensdag 23 juni, voor de eerste echo.
Wat leuk te horen dat je in de zorg en welzijn-branch een baan zoekt, daar zit ik ook in , ik vermoedde dat al, je bent zo lief en zorgzaam van aard. (althans online wel )

Jasmien, hoe gaat het met je? heb je je ei al kunnen lokaliseren? en door al het niet-drinken zo droog als een rozijntje :lol:
Wat een mooie naam hebben jullie voor jullie zoontje trouwens gekozen, Zain. Waar komt die naam vandaan?

Tam, het lijkt mij zo moeilijk voor je, niet alleen de zorg van "wanneer word ik zwanger?", maar daarnaast als je eenmaal zwanger bent "gaat het wel goed?" , daarna "is het kindje gezond?". Wat een stress allemaal...bah. Het is niet makkelijk voor je.
Ik ben trouwens jaloers op je pizza, ik heb daar NU trek in namelijk :lol: , verse pizza's zijn zo verukkelijk.

Laura, hihi, wat hilarisch dat je zo'n mooie nieuwe fiets hebt maar er nu niet op past :mrgreen: , ik zie het al helemaal voor me, proberen je buik tussen het stuur en het frame te persen :lol: Hoe gaat het met je? elke dag nog lekker buiten wandelen?
Wel schrikken van de week he? pfffff....meid, als die stress. Goed dat je meteen aan de bel hebt getrokken.

lieve Kim, die uitslagen zijn inderdaad "goed", de beste die je kan krijgen nu maar ik begrijp zo het dubbele gevoel, ik had dat ook. Waarom dit kindje dan zo veel pech moest hebben. Ik was de dagen voor de uitslagen en de dagen erna ook erg emotioneel, je hebt gewoon een hoop te verwerken. Soms was ik ook gewoon heel boos, hoe kon dat nou gebeuren? ik kon het niet begrijpen. Ik kan mij voorstellen dat je erg opziet tegen de bevalling van je vriendin, dat komt wel erg dichtbij he? en als dat kindje zoals jij omschrijft dan ook niet in een "warm" nest terecht komt maakt dat je extra verdrietig, dat snap ik wel. Wat bijzonder dat je al een licht positieve ovutest had! je lichaam gaat goed....ook een fijn maar dubbel idee. Net na de bevalling reageede alles ik op vrijwel alle gebeurtenissen heftiger, ik heb dat nog steeds een beetje. Ongesteld worden vond ik echt heel heftig, concluderen dat je ovuleert (en dus weer vruchtbaar bent) vond ik ook heftig....alsof overal een vergrootglas op stond. Nou, hou je taai meid, rust goed uit.

Theater was leuk, we waren naar een voorstelling van een vriend van ons, het duurde wel lang we hebben ruim 2 uur gezeten! mijn vriendinnetjes gingen helemaal uit hun dak, waren zo blij met het nieuws, de lieverds. We hebben er de hele avond om lopen glunderen. Zaterdagavond weer naar het toneel, dit keer een collega die speelt. Ik zit zelf ook in het amateurtoneel in Amsterdam, vandaar dat de interesse

Meisjes, ik ga nu de openingswedstrijd van het WK kijken leuk!

liefs,
Maria

[Tam]

Hoi meiden

Jullie worden al onderdeel van mijn dag, haha. Effe kijken wat de meiden gebabbeld hebben. Ik ga ook zo naar het wk kijken. Ben wel een voetballiefhebber zo met dit. Maar niet zoals de straat. Heel de straat hangt vol met oranje vlaggen. Hier hebben ze niet gevraagd, ik had toch nee gezegd. Niet om vervelend te doen, maar bij ons hebben 5 dagen de slingers opgehangen en het was zo confronterend toen die weg gingen.....heb een pact gesloten pas weer een slinger in huis te hangen als het roze of blauwe zijn voor een bengeltje en dan hang ik de hele straat vol!!!!!

@ maria, emoties zullen elkaar nog veel afwisselen meid. Je durft niet te genieten...zo herkende ik het. Het zal zo nog wel lange tijd blijven, maar je bent zwanger. Dat is stap 1..........en alles komt goed. Daar houden we ons aan vast.
De pizza was heerlijk. Straks maak ik tagliatelli met scampi's en verse rucula sla. Ik ben een beetje een groenten en kruidentuintje begonnen, haha. Vind het wel leuk eigenlijk. Het verzet de gedachten. Lekker om je geluk te delen he meid!

@ laura, van die fiets zal je veel plezier hebben. Ik heb toen ook een mama-fiets gekocht. Hij blijft gewoon staan, want ooit komt er een kleintje op hoor.

@ kersje, blijf voor je duimen hoor. Ik heb oranje wc -papier. Ook geen goed idee, haha. Stapje voor stapje. Ik snap dat je het heel graag wilt geloof me .... maar het komt zoals het komt.

Nou, ga stoppen ben lekker aan het multi-tasken.....voetbal kijken.....mailen.....de konijnen verschonen......eten maken en onderhandelen. We hebben nieuwe meubelen gekocht (mijn man wou een nieuwe start dus zeg geen nee, haha) en nu bezig met mijn bank te verkopen via het net. Heb er twee die tegen elkaar opbieden dus dat is mooi.
Ga mijn bank missen! maar het is tijd voor iets anders. Stap voor stap verder!

Nou lieve meiden............het ga jullie goed.

[Klungeltje23]

Jazz: Ik heb ondertussen jou verhaal gelezen...Tja, ook jij hebt echt een verschrikkelijke tijd gehad.Wat moet jou hart stil hebben gestaan op het moment dat je het te horen kreeg!Ook jij weet hoe dubbel het is als ze verder niets vinden uit onderzoeken, maar het is wel fijn dat ze je straks verder gaan helpen, vanaf het moment dat je weer zwanger mag zijn. Het zal niet alle angst van je af gaan nemen, maar het zal wel een prettig idee zijn dat ze d'r best doen voor je.Het is ook heel fijn dat ze je de rust gaan geven om de placenta optimaal de kans te geven om goed te groeien en ja of je dan minder gestressed zult zijn?Ik denk dat het zoiezo een spannende tijd zal worden.Ik herken jou verhaal over dat de medicatie niet aan wilde slaan. Het duurde bij mij ook lang voordat de
weeén kwamen, maar na de tweede keer kreeg ik een weeénstorm en dus heel snel een ruggeprik omdat ik nog steeds weinig ontsluiting had.Wat erg dat ze daar niet zo opletten met de pijnbestrijding en het zolang door hebben laten lopen.Ik denk inderdaad dat jullie zeker wel een gezond kindje krijgen. Ook ik heb al veel gehoord, dat het na zo'n zwangerschap wel goed zal gaan. Helaas zijn er ook uitzonderingen, maar vaak komt het wel goed. Ik heb zelf natuurlijk na twee miskramen en twee hele moeilijke, zware jaren toch ook een gezonde dochter gekregen. Eigenlijk mag ik hier niet eens klagen als ik er zo over nadenk! Ik denk ook vaak aan mijn lege buik...en vind het ook zo vreselijk jammer dat onze Giel er niet meer in zit...Zou zo weer even een paar weken terug gaan en even lekker over die dikke buik wrijven, zijn getrappel voelen en zeggen dat ik ontzettend veel van hem hou!Ik lees bij jullie allemaal terug hoe moeilijk jullie het hadden met moederdag. Dat lijkt me echt inderdaad een zware dag als je je klein hummeltje af hebt moeten geven. Ik zelf heb toen een heerlijke dag gehad en gestraald, helaas niet wetend dat ik 2 dagen naderhand te horen zou krijgen dat onze Giel die ziekte had!Als ik er nu aan denk, dan is dat gewoon kl*te! Ik las ook dat veel van jullie je schuldig voelde over het minder gaan werken. Ik heb dat bij mijn dochter wel gehad, omdat ik toen na een bloeding van de verloskundige mijn zware werk niet meer mocht doen. Bij Giel mocht ik met de 12 weken dit werk ook niet meer doen, omdat mijn rug blokkeerde. Maar ik voelde mij totaal niet schuldig tegenover mijn collega's aangezien een collegaatje van mij in haar zwangerschapook minder is gaan werken en zij gewoon(Achteraf gehoord) misbruik heeft gemaakt van de situatie. Als je werkelijk iets mankeert, gewoon lekker thuis blijven. ( tip voor de volgende keer hahaha) Ik merk dat jullie toch ook veel in gedachten zijn met het opnieuw
zwanger raken. Ik ben zelf ook bang dat ik dat straks weer ga krijgen. Voor Dana was ik ontzettend nezig met zwanger worden. Datumsberekenen, temperaturen, ovulatietesten en vele negatieve zwangerschapstesten. Toen we voor een tweede gingen dacht ik"We zien wel" en had daardoor gek genoeg meer zin in sex. Het was voor mij dus echt iets wat ik niet kende en geloofde toen we meteen zwanger waren.Ik kan niet uitleggen hoe fijn dat dat voelde na jarenlang eerst getobt te hebben. Nu ben ik weer bang dat als we het gaan proberen,ik weer zoveel rekening ga houden met alles en dat het me weer te lang zal gaan duren. Die sleur...pff word er nu al weer niet goed van.Mijn ei voel ik bijna elke maand wel doorkomen. De ene keer wat duidelijker als de andere keer. Ik voel ook precies of het links of rechts komt. Al weet ik niet of dat nu na deze bevalling ook nog zo zal zijn.


Hoe zat het eigenlijk bij iedereen met het bloedverlies na de bevalling? Ik ben nu 14 dagen verder en ik verlies soms nog een klein beetje!
Hoe denken jullie erover trouwens een soort Nod en zwanger lijstje te maken?Of krijg je dan weer dat je er teveel mee bezig gaat?

[Kersje]

O o, jeetje, :o

Bent net gebeld ... uitgenodigd voor sollicitatiegesprek woensdagochtend....Help ik ben helemaal zenuwachtig! Maar ben ook blij dat ze me in ieder geval uitgenodigd hebben :!: Het gaat om die vacature die me het allerleukst lijkt ook nog (gezinsondersteuning)... Ik hoop zo dat ze me aan zullen nemen!

Liefs,
Kersje

[Tam]

wow kersje, goed nieuws zeg.............hoop met je mee! Goede tijden breken aan voor je, ik voel het. MAg ook wel niet?

toi toi toi

[Klungeltje23]

Heej kersje: Goed nieuws...heerlijk.Ook ik zal voor je meeduimen dat je aangenomen word!Alweer een lichtpuntje in zicht

[maria11]

jeeeeeeejjjjj! kersje! cool zeg! nu ben ik weer zo trots op je! :mrgreen:
ja superspannend is het! wat moet je aan???? :o ik hoop zo dat ze aan zullen nemen!

[Kersje]

O, lieve meiden,

Dank voor jullie lieve reacties! Vind het heel spannend en inderdaad (Maria zei het geloof ik) WAT MOET IK AAN??? Ik vrees dat ik toch even moet gaan shoppen voor een passende outfit...(Ja, heel naar )

Knuffel,
Kersje

[Kersje]

Lieve Kim,

Hoe gaat het nu met je rug? Ik kan me nog herinneren dat ik echt opgelucht was toen de ruggenprik eenmaal ging werken...alles was namelijk aan het krampen (baarmoeder, maag, darmen) en ik hield het voor mijn gevoel niet meer. Ik had ook geen idee hoe ik de weeen op moest vangen trouwens, want ik had me daar nog helemaal niet mee bezig gehouden :roll: . Hoe lang heeft de bevalling al met al geduurd bij jou?
Ik kan me voorstellen dat je heel blij bent met je dochter, meid. Gelukkig heb je haar, maar dat neemt niet weg dat je veel hebt meegemaakt (en nog aan het mee maken bent, want je zit er eigenlijk nog middenin, natuurlijk). Moeilijk, die lege buik en het missen van Giel.
Ja, moederdag was zwaar. Maar hopelijk beleven we moederdag volgend jaar vol vreugde, met dikke buiken of gezonde kindjes. Ik vond het ook moeilijk om aan gelukkige zwangere momenten te denken, van toen we nog niet wisten hoe het zou gaan lopen. Stukje bij beetje wordt dat bij mij wel iets makkelijker. Gelukkig maar, want het zijn eigenlijk heel fijne herinneringen.
Wat voor werk doe jij dan?
Kim, ik ben nu vooral rond mijn ei en de week voor mijn nod veel bezig met zwanger worden. De rest van de cyclus was dit keer rustig. Ik hoop dat ook zo te houden, eigenlijk. Ik doe ook niet aan ovutesten of temperaturen of wat dan ook. Ik voel mijn eisprong en daar richt ik me dan op. Ik kan me voorstellen dat je bang bent om weer in dezelfde 'sleur' te vervallen. Ik hoop dat het je lukt om er ontspannen onder te blijven (is moeilijk, ik weet het)! Ik voel ook mijn ei links of rechts. Opvallend is dat ie sinds de bevalling nu iedere keer links komt! Mijn baarmoeder voelt sinds de zwangerschap en bevalling trouwens wel anders dan daarvoor. Heb er meer en langer last van (tijdens eisprong, voor mijn nod, tijdens ongi). Maar misschien verandert dat wel weer.

Na de bevalling is mij gezegd er rekening mee te houden dat het vloeien 2 tot 6 weken kan duren. Bij mij heeft het iets meer dan 2 weken geduurd. Lijkt me dus heel normaal dat je nog een beetje vloeit.
Ik vind een lijstje prima als iedereen dat leuk lijkt. Maar misschien ga je je er dan toch meer mee bezig houden dan je eigenlijk wilt? :?

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Hey lieve Maria ,

Zag je me al helemaal zitten op het toilet met mijn wc-papiertje en vergrootglas???
Lief dat je voor me duimt!
Ach, meis, kan me goed voorstellen dat je emotioneel bent, hoor! En dat je je lieve dochtertje mist. Er gebeurt ook eigenlijk zoveel in korte tijd, dat het bijna niet anders kan dan dat je soms even wat traantjes moet laten. En die zwangerschapshormonen staan er ook niet om bekend dat ze ons vrouwen stabieler maken, he??? Blijdschap en verdriet zullen hand in hand gaan deze zwangerschap. Nu heb je twee kindjes bij je: je lieve kleine meisje in je hart en haar lieve brusje in je buik.
Goed dat je de gyn nog even hebt gebeld en dat je de 23ste al je eerste echo krijgt, wauw!
Lieve Maria, ik moet eerlijk zeggen dat het mij ook niet geheel (geheel niet) verbaasd dat jij ook in zorg/welzijn werkt... :roll: Ik vind jou ook altijd heel lief en zorgzaam! En of ik offline ook zo ben, ja dat hopen we maar voor mijn omgeving he? Eigenlijk ben ik natuurlijk een heel harde botte tante!!! Nee, hoor, ik zou niet weten hoe. Of dat misschien wel, maar ik zou het niet willen!
Wat leuk dat je vriendinnen zo blij voor je zijn! En amateurtoneel??? Het zal je misschien niet eens verbazen, maar als ik in september nog niet zwanger ben, ben ik van plan om improvisatietoneel te gaan doen, haha! Toevallig, he (weer)!

Lieve meid, hoop dat je naast je verdriet ook nog heerlijk blij kunt zijn met je frummeltje!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Lieve Tam,

Ja, heel leuk het wk, maar ik kan me helemaal voorstellen dat je je aan je belofte houdt, dat de eerst volgende vlaggetjes die jij ophangt voor een heerlijk gezonde baby zal zijn! En dan zijn ze dus niet oranje!!! En dan de hele straat, ja :!:

Toen ik zwanger was lustte ik de eerste 3 maanden bijna niets, behalve dus bijv. pizza...en dan niet zomaar pizza, nee, vers klaar gemaakte pizza. We hadden in Cuzco (Peru) een heel klein restaurantje gevonden die heerlijke vers gemaakte pizza verkochten! Je begrijpt dat we daar zolang we in Cuzco waren iedere dag hebben gegeten! Daardoor kon ik nog een beetje op gewicht blijven, hihi. En scampi met rucola klinkt ook al zo heerlijk! Kan ik niet bij jou komen eten??? Maria heeft ook altijd van die lekkere gerechten!

Lief dat je voor me blijft duimen, Tam. Je probeert me volgens mij een beetje te behoeden voor te hoge verwachtingen en dat is lief van je. Maar je hebt gelijk, hoor, het komt zoals het komt. Zoiets valt niet af te dwingen door het heel graag te willen, he? Ik geloof dat ik deze maand wel beter voorbereid ben dan de vorige ronde. Toen was mijn lichaam echt een spelletje met me aan het spelen. hock: Nu (nog) niet. Heb alleen nog maar een beetje spierpijngevoel. We zien het allemaal wel weer.

Ben je al uitgemultitaskt? Lekker voetbal gekeken? Bankie al verkocht? Leuk hoor, nieuwe meubelen!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Laura,

je heb je nog niet gemeld...Waar ben je??? Hoe gaat het?

Liefs,
Kersje

[Klungeltje23]

Lieve kersje:Mijn rug is nog niets! Bij het mingst geringste wat ik doe, krijg ik er last van!
Onze HA is met congres dus die is er pas maandag weer!
Wat de weeén betreft..ik had bij Dana alles in mijn buik en bij Giel alles in de rug, dus wist
ook niet hoe ik ze op moest vangen.Was een heel raar gevoel!Ik ben om 10 uur ingeleid, maar de
pilletjes wilde hun werk niet doen en bij het tweede pilletje om half twaalf kreeg ik per direct
een weeénstorm.Onze lieve Giel was er om 17.51 uur, dus je kunt ongeveer zeggen zo'n 6 tot 8 uur!

Ik werk op een bejaardehuis!Ik doe daar maar simpel werk hoor, het eten opdienen en de afwaskeuken.
Ik werk 16 uurtjes,4 dagen van 12 tot 4.Ik werk hier ondertussen 12 jaar en voor Dana werkte ik
daar voor 40 uur, maar dat heb ik snel ingekort toen Dana geboren werd! Ik had graag over een jaar
of 2 terug naar school gegaan, (wat ik al veel te lang heb uitgesteld) maar nu valt alles weer
een beetje stil na deze gebeurtenis en moet ik maar eerst weer afwachten hoe het verder gaat!
Ik wil wel gaan proberen om ander werk te zoeken. Ik hang daar al te lang rond en bleef daar ook
eigenlijk maar hangen puur voor de zekerheid, door wijsheid. Maar ik heb goed met mijn man gepraat
en ga toch (ookal gaan we misschien weer proberen zwanger te worden) ander werk proberen te krijgen!
Ik werk daar nu al zo lang met tegenzin.Nou ja tegenzin ik heb fijne collega's en als ik er ben gaat
de tijd ook wel snel. Het is wel fijn dat je iedereen kent, maar denk dat dat ook een probleem gaat
worden na wat we mee hebben gemaakt met Giel. Omdat ik daar al zolang rondloop en ook met iedereen
wel op kan schieten(al zitten er een paar bij die ik wel Schieten kan haha), weet ook iedereen dat
ik weer zwanger was en ook iedereen wat er met Giel gebeurt is.En dat zijn in totaal zo'n 50 collega's
en 360 bejaarde mensen. Ik zie er ontzettend tegenop dus, want ik ga constant aangesproken worden.

Ik zou zo'n lijstje ook wel leuk vinden, maar de reden dat het je bezig kan houden was inderdaad ook
de reden waarom ik het eerst aan jullie vraag want dat is iedern voor zich natuurlijk. Het is natuurlijk
wel makkelijker als je niet precies weet wat je NOD is ( als je bezig bent met zwanger worden), want dan
kan het zijn dat je er pas later achterkomt en positief test! We kijken wel even of er nog meer interesse
hebben in zo'n lijstje dan kunnen we het altijd nog aanmaken en wie dan mee wil doen doet mee en wie niet
is ook goed dan toch!!!

Ik heb net de afspraak gemaakt voor mijn tattoo's. Donderdagavond worden ze gezet. Aan de ene kant ben ik
blij dat het gedaan word, aan de andere kant voelt het nu echt voor mij als weer een afscheid!Wat ben ik
toch ook een muts hé haha. Ow even nog iets trouwens! Ik weet niet of jullie geloven in die extra dingetjes
die je kunt doen om zwanger te worden? Zoals even blijven liggen?
Ik weet niet of jullie thuis een bad hebben? Nou ik vind het namelijk heerlijk om in bad te liggen, maar
toen ik zwanger wilde worden ging ik meestal na de sex..rond mijn ei..douchen in plaats van in bad.
Misschien gek hoor, maar ik dacht dan telkens anders spoelen de zaadjes weg haha! Ik weet ook niet waarom
ik het eigenlijk vertel, maar vind gewoon dat ik het ff moet doen! En hebben we weer iets om over te kletsen

[Klungeltje23]

Lieve Lieve Tam:Och meid ik heb op haar Site gekeken. De tranen rollen over mijn wangen en mijn hart breekt,
bij het lezen van haar verhaal. Lieve lieve Tam...je zegt tegen mij dat ik sterk ben, dan wil ik wel eens weten wat jij bent meisje want zoiets meemaken moet echt door je ziel snijden en je hart uit je lijf rukken. Verschrikkelijk...je hebt een moederhart, maar niet je meisje om het aan te geven. o God... dat kleine hummeltje...
Je hebt er niet veel aan dat ik dit zeg en je krijgt haar er helaas niet meer terug, maar ze is echt prachtig om te zien! Die zou echt vele jongensharten sneller hebben laten slaan!!!

[maria11]

Ook toneel? kersje we lijken wel klonen! ben je toevallig ook blond, blauwe ogen en lust je geen rauwe tomaten? hihi :lol: want dan moet ik echt even met mijn ouders gaan praten :? hmmm....en ik maar denken waarom ik niet op mijn vader lijk

Ik las net het voorstel voor nod en zwangerlijstje, ik moet je eerlijk bekennen Kim dat ik daar zelf geen behoefte aan heb. (het feit dat ik zwanger ben staat hier los van hoor). Het is meer dat we met een paar meiden hier praten, het is een heel intiem klein clubje, we weten elkaars nods, we praten (bijna) dagelijks dus zo'n lijstje is naar mijn idee overbodig.....maar het is ook net als jij zegt persoonlijk, misschien dat de andere dames zo'n lijst wel fijn vinden?

Ik ben net met manlief naar de film geweest, naar Life During Wartime van regisseur Todd Solondz, echt een aanrader!

Ik hou het verder even kort nu, ben moe....ga even lekker op de bank hangen en niksen.

fijne avond en liefs,
Maria

[Tam]

effe kort, krabbel later nog wel, maar ikkemikketje dank je wel. Ieder moeder vind zijn eigen kind mooi, maar iedereen zei het ook in het ziekenhuis. WAt een mooi meisje....een poppetje (weet niet van wie ze dat heeft, haha). Zo raar dat ze dan van binnen zo in de knoei zit........het is zoiets vreemds en onwaarschijnlijks een stofwisselingsziekte.

[maria11]

Laura heeft al twee dagen niets van zich laten horen......zou het begonnen zijn? :roll: Ik hoop het voor haar!

[Kersje]

Zat ik ook net te denken, Maria!

Hopelijk is het begonnen en gaat alles goed.

[Kersje]

Lieve meiden, hoe gaat het? Lekker weertje weer

Tam, zit je weer in je tuintje te spitten?

Maria, we kunnen opgelucht adem halen: we zijn geen klonen! :lol: Ik heb namelijk donkerblond haar en grijze ogen, dussss....
Fijn dat je naar een leuke film bent geweest!

Kim, wat vervelend van je rug. Niet te snel weer gaan werken, hoor. Jij hebt een zware baan!
Wat voor ander werk zou je willen doen en aan wat voor opleiding zat je te denken?
Haha, leuk onderwerp...ik blijf voor de zekerheid even liggen in de vruchtbare periode, ja. Geen idee of het helpt, maar baadt het niet dan schaadt het niet, toch? Ik denk niet dat in bad gaan of douchen uit maakt, maar je moet gewoon doen waar je je zelf het prettigst bij voelt! Ik denk dan: "als er zaadjes worden weggespoeld waren ze toch al verdwaald, hihi"

Jasmien, ben je aan het bijkomen van je drukke werkweek?

Ik ga vanavond met Kersjevriend en onze vrienden op stap (nog ter ere van zijn verjaardag). Ik heb besloten gewoon een drankje te nemen, hoor. Niet te veel natuurlijk. Waarschijnlijk word ik toch gewoon ongi. Heb vandaag ook een heerlijk broodje haring gegeten!

Liefs,
Kersje

[Tam]

@ kersje, smakelijk hoor die haring en vanaaf veel plezier gewenst. Drink er een op mij, haha. Na mijn meisje niet zo vaak meer gedronken.....merk na al die tijd dat ik er niet eens meer zo goed tegen kan. Vandaag lekker in mijn tuintje gewerkt idd. Gras gemaaid, onkruid gewied (onze buren hebben een tropisch oerwoud dus alles komt door de schutting) en onze bank verkocht. Over twee weken komt de nieuwe pas dus dat is effe behelpen. Mijn man wou graag nieuwe meubelen....hij zag dat symbolisch als een nieuwe start. Had er gewoon moeite mee hem weg te doen al is de nieuwe net zo fijn, maar er zitten gewoon veel herinneringen aan, gek he!
Toen de mensen binnen kwamen om hem te halen keken ze naar het wiegje en zeiden; mooi wiegje. Toen zagen ze wel dat er iets niet klopten en zwegen ze. Ik vond het zo moeilijk de wieg weg te doen waar ze nog in gelegen heeft na haar dood. Hij staat nog in de kamer met een mooie foto en spulletjes. Maar nu hebben we samen besloten hem weg te doen. De volgende stap. Dus als de nieuwe meubels komen gaat het wiegje ook naar zolder........naast de kinderwagen om hoop ik ooit niet te ver weg in de toekomst weer naar beneden te komen voor een bengeltje.

@ ikkemikke, let goed op je rug meid, je hebt er maar een

Ben ook benieuwd naar Laura....... i got a feeling hihi

@ maria, lekker genikst gister? En geen rauwe tomaten lusten? haha. Geinig detail. Wie weet je kleintje later ook niet.

Nou meiden, fijne avond nog. Het weer is eindelijk weer eens wat beter. Werd tijd.
liefs Tam

[Klungeltje23]

Tam:Wat heerlijk om in je tuintje bezig te zijn! Wij hebben niet zo'n hele grote plaats, dus heb alleen twee boompjes staan in bakken. Ik zou heel graag een klein moestuintje willen om lekker in te werken, maar helaas. Ik heb er aan zitten denken om hanging baskets op te hangen, waar ik wat tomaatjes, paprika en verse aardbeien voor mijn moppie in kan doen. Ik ben bezig met de schutting te mozaieken(tenimnste was) en als dat klaar is wil ik de baskets gaan hangen, al zal ik er dan pas volgend jaar plezier van hebben...maar goed dat maakt niet uit!

Kersje: Ik zou graag spw gaan leren en dan in een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf gaan werken. Ik heb nooit geweten wat ik eigenlijk graag wilde in mijn leven(buiten settelen en moeder worden), daardoor ben ik ook zo jong gaan werken. Ik wilde mijn ouders niet voor kosten op laten draaien voor iets wat ik waarschijnlijk toch niet ga gebruiken! Ik wilde graag iets met zang gaan doen, maar heb helaas heel lang astma gehad( die verdween spontaan na de bavalling van Dana) dus zingen is voor mij alleen een opzie voor plezier. Ik heb in de tijd dat ik werk wel een cursus visagie gehaald en een opleiding voor kapster. Allebei hele leuke dingen om te doen en mensen om mij heen hebben er ook baat bij, maar ook dit vond ik niet iets om de hele dag te gaan staan doen. Erg hé ahaha. Sinds Dana geboren is merk ik dat ik echt heel graag met kindjes zou willen werken. Ze een goede start wil geven om fijn naar school te kunnen en ze iets mee te geven voor heel hun leven. Helaas zal dit nu weer een tijdje moeten wachten.

Gisteravond heb ik veel gehuild om Giel...het leek wel of alles er van heel die weken uit is gekomen. Mijn man en ik hebben daardoor heel veel gepraat en hebben nu toch besloten om de natuur zijn gang te laten gaan en proberen nog een gezond kindje erbij te krijgen! Het klinkt heel dubbel en zo voelt het ook, maar helaas moeten wij verder met een leven zonder Giel hoe graag we hem ook hadden willen houden.

Vandaag heeft ons meisje mij ook lekker uit laten slapen(alsof ze wist dat ik het nodig had)en had hierdoor en door het uiten van mijn verdriet gister ineens heel veel energie over. Ik heb mijn moeder gebeld om mij te komen helpen met de kamer van Dana, aangezien ik nog met mijn rug zit.En nu ligt ze lekker te slapen in een mooi kamertje. Ik heb wat nieuwe dingen neergehangen 1 nieuwe kast staat er al. Dana vond het heel leuk.Mama happy

[maria11]

Lieve Kim,
Ja, ik begrijp dat je zo om Giel moest huilen , ach meid. Wat een dapper besluit van jullie, de natuur zijn gang te laten gaan. Ik snap dat het gevoel heel dubbel is, ik weet dat wij daar de eerste maanden ook erg mee worstelden. Alsof je afbreuk doet aan het bestaansrecht van je kindje.....het is zo'n raar gevoel. Maar het feit dat er ruimte is voor een ander kindje doet geen afbreuk aan hoeveel jullie van Giel houden, wenste dat hij nog veilig in je buik zat en goed groeide. Niets maakt dat meer goed, niemand kan hem vervangen. Ik vind het heel mooi en fijn te horen dat jullie ook weer verder kunnen kijken. En er zullen dagen bijzitten dat je het misschien niet meer weet, alles zo zwaar voelt en er veel verdriet is, het heeft nog zo veel tijd nodig allemaal. Fijn te horen dat jullie er samen zo goed over kunnen praten, het is een heel intiem proces he? Afgelopen maanden waren de zwaarste uit mijn leven, maar ook de intiemste. De liefde voor mijn vriend is groter dan ooit.
Fijn dat je goed geslapen hebt, ik hoop dat ze je vanmorgen ook lekker heeft laten uitslapen

Het Tam, ik snap wel dat je die bank moeilijk weg kon doen....je hebt er waarschijnlijk met je grote buik nog opgezeten, gelegen. Wat een goede stap om haar wiegje ook op te ruimen. Ik moet bekennen dat sinds ik in haar spullen goed heb ondergebracht, ik er wat rustiger onder ben. Ik heb in de huiskamer dingen staan die ik graag wil zien, haar echo, haar koesterdoos. Maar het is inderdaad zo'n moeilijk proces. En bij jouw helemaal, ze heeft nog in dat wiegje gelegen....ik kan mij zo voorstellen dat je dat nog om je heen wilde hebben, kunnen aanraken.
Lekker dat je in de tuin hebt kunnen werken, het was inderdaad erg mooi weer 8-)

Kersje, haring! jammmm....ik heb er ook al een paar op, ze zijn zo lekker
Ik hoop dat je een leuk avondje hebt gehad, en lekker een paar borreltjes hebt gedronken! dat doet mij denken aan deze afgelopen maand, ik heb dus twee keer gedronken terwijl ik (niet wetende) zwanger was. Ik had gewoon geen zin om aan geheelonthouding te doen terwijl ik toch elke keer ongesteld werd. Zal je net zien dat je dan zwanger bent . Spannend hoor, nog een paar dagen voor nod...

Jasmien meid, hoe is het met je?

en Laura....die is gewoon bevallen, kan niet anders!

Hier gaat het verder goed, gisteren eerst lekker gefietst met manlief naar Broek in Waterland, daar lekker een taartje gegeten en 'savonds naar het theater met een paar collega's, was leuk. Vanmiddag de verjaardag van mijn zwager, ik zit nu nog niet aangekleed op de bank met laptop en krant...lekker lui

liefs,
Maria

[Kersje]

Goedemorgen dames (o, nee, middag alweer)!

Pffff, beetje kort nachtje gehad, dus voel me een klein beetje wiebelig, maar ik heb geen kater, dat scheelt! Ik heb wel een paar drankjes genomen, maar niet zoveel. Ik voelde ook niet echt de behoefte om te ‘zuipen’. Vriendlief heeft zich totaal niet ingehouden, die heeft er nu wel een beetje last van, haha. Ik heb geen medelijden, hoor :roll: ! Het was een leuke avond/nacht. Ik werd nog wel heel even een beetje emotioneel, toen het gesprek op ‘is er leven na de dood’ kwam. Ik keek daar altijd heel zwart/wit naar. ‘Dood is dood’. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Ik vertelde, dat ik het gevoel heb dat ons meisje altijd bij me zal blijven en toen kwam er toch een traantje. Maar het was niet vervelend, hoor. Ik vertel er zo open mogelijk over en dat voelt goed. Ik wil me niet opsluiten met mijn gevoelens en ik wil over mijn kindje praten. Niet altijd en overal, maar zo met goede vrienden die oprecht geïnteresseerd zijn, voelt dat goed. Maar het zijn ook echt lieverds, hoor.

Maria, ik was even jouw tomaten-opmerking vergeten, haha! Ik lust wel rauwe tomaten! Jij bent ook de enige die ik ken die dit niet lust…Wat Tam zegt, misschien geef je dat wel door aan je frummeltje, haha!
Hoe voel je je meid? Al last van zwangerschapskwaaltjes of valt het nog mee? Volgens mij heb je een heerlijke dag gehad gisteren, als ik dat zo lees. Heel fijn! En met de laptop en de krant op de bank zitten, dat doe ik ook graag! Ik lees sinds kort de krant online. Ik begin eraan te wennen, maar ik vind een papieren krant eigenlijk prettiger… :?

Laura, lieverd, hoe gaat het met je? Ben je bevallen??????? :o

Tam, ik las je berichtje te laat, dus heb er niet een op je kunnen drinken…de volgende keer goed? Ik hoop stiekem wel dat dat nog een jaartje gaat duren, vind je dat erg? Dan ga ik op jullie allemaal en op onze kindjes proosten!
Lieve meid, wat goed dat jij en je man bezig zijn een nieuwe start te maken. Heel knap van jullie. Zo moeilijk om die dierbare spullen op te ruimen. De volgende keer dat jullie het wiegje weer tevoorschijn kunnen halen zal dit voor een gezond kindje zijn. Ik weet het zeker!

Kim, wat een wonder dat je geen astma meer hebt sinds de geboorte van Dana! Of komt dat wel vaker voor??? Heb je geen zin om weer te gaan zingen, dan? Heel goed dat je weet wat je wilt qua opleiding en werk. Als de tijd rijp is kan je daarmee aan de slag! Ik vind werken met kinderen ook heel leuk! Vroeger heb ik ook wel invalwerk gedaan op een medisch kinderdagverblijf, echt leuk! En als het lastig wordt om een baan te krijgen ben ik van plan om tijdelijk uitzendwerk te doen in de kinderopvang.
Wat vervelend dat je zo’n last hebt van je rug. Ga je morgen naar de huisarts dan? Of is hij nog niet terug van zijn congres? Goed dat je hulp hebt gekregen van je moeder bij het kamertje van Dana. Fijn dat ze geniet van haar mooie kamer!
Meis, ik kan me je verdriet om Giel zo voorstellen. Het is ook zo moeilijk. Maar wat heerlijk dat je er met je man zo goed over kan praten. Echt goed dat je je kunt uiten. Kan zo opluchten, hè? Ja, heel dubbel is het om door te gaan met zwanger worden. Ik vind dat ook nog steeds. Ik hoop natuurlijk dat ik snel zwanger ben, maar het lijkt me ook zo onwerkelijk…Nou, ja, de natuur gaat zijn gang en we zullen zien.

Lieve Jasmien, hoe gaat het meid? Ben je wat leuks aan het doen? Lekker weekend aan het vieren? Ik hoop het! En succes met de cursus (maandag en dinsdag toch?)! Hopelijk valt het mee…

O, het witte wc-papier is in huis…het feest kan beginnen!

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

meiden, sorry sorry sorry!!!!!

heb het erg druk gehad van het weekend en dus nog helemaal geen tijd gehad om mijn laptop ff aan te knallen!
helaas nog steeds met baby in mijn buik... ga zo al jullie berichten terug lezen en dan reageren.

liefs laura

[Kersje]

Haha, je had ons lekker aan het speculeren, meid!

[Tam]

Lieve meiden

Hier net de slaapbank van zolder gehaald, want twee weken op de grond nog zitten is niks en dan kan het lounche-setje lekker buiten blijven. De slaapbank zit eigenlijk veel lekkerder. Was wel weer effe moeilijk. Haar kamertje is nog intact ,maar op zolder staat ook de box die weer uit elkaar is gehaald, haar wippertje, de kinderwagen......alles nog gloedjenieuw. het is net wat maria zegt: ik heb nog lekker met mijn bolle buik in de bank gezeten. Ik weet nog goed die laatste nacht. Mijn vruchtwater was al gebroken, maar ik had nog geen weeeen dus werd weer naar huis gestuurd met de mededeling dat als het niet begon we morgen terug moesten. Ik naar huis en nog vlug alles klaar maken (ze was 2 wk te vroeg), wasje erin...etc. Daarna lekker op de bank met zak chips: ik neem het er nog effe van zei ik tegen mijn man, haha.
Die chips is er wel uitgekomen, want heb veel overgegeven met de bevalling, maar die avond vergeet ik nooit meer....de laatste dat nog veilig in me zat.

@ kersje; haha, s'avonds een vent s'morgens een vent zeggen ze wel eens dus geen melij met je mannetje. Fijn dat ze gesmaakt hebben en ik hoop idd dat het uitkomt dat je de volgende pas over een jaar mag drinken.
Voor mij is dood echt niet dood. Heb ik nooit gedacht, maar heb een bijzonder moment meegemaakt. Toen mijn meisje stierf lag ze in mijn armen. Haar hartje bleef kloppen en een paar keer luisterde ze. Toen kreeg ik het mooiste en warmste gevoel dat ik ooit een mijn leven gehad heb. Het was alsof er een warme gloed over me neerdaalde. Ik kan het gevoel zo weer oproepen. Toen zei ik: ze is heen. En dat was zo. Op de minuut af heeft ze 5 dagen geleefd........net of ze erop wachtte. Fijn dat je daar zo goed over kunt praten met je vrienden, ik merk dat ik dat wel eens mis. De meeste hebben het wel gehoord na een paar keer....terwijl het voor mij nog zo vers is.

@ maria; ik herken je gevoel. Bij mij zijn de laatste maanden ook de moeilijkste en ik ben er helaas nog lang niet, maar de liefde voor mijn man is zo sterk. Je hebt een band met elkaar die nooit meer verbroken kan worden en ook al gaan mannen er soms anders mee om, hij heeft hetzelfde meegemaakt. Geniet lekker van je luie dagje en gefeliciteerdmet je zwager.

@ ikkemikketje:
Wat klinkt dat mooi dat mozaiek; vind ik altijd gaaf en lekker vrolijk. Onze tuin is ook lang niet gedaan...eerst moest de rest van het huis. Ach, een mens is nooit klaar.
Ik heb hiervoor ook spw gedaan. vond dat een fijne opleiding en voor mij ben ik er achter gekomen toen dat ik toch voor het onderwijs wilde en ben toen verder gegaan.
Fijn dat je nog lekker happy kunt zijn. Een bengeltje neemt het vedriet niet weg, maar het geeft je wel een extra reden door te gaan en je kunt dan ook extra genieten van haar lijkt me.

Jasmien, lekker weekend aan het houden.
En laura.....lees net nog dat de beeb nog lekker in de buik zit, haha. Was ook weer al heel wat anders aan het denken :oops:

Fijne dag nog dames. Ik ga niet meer teveel doen, morgen is er weer een dag.
liefs Tam

[Jazzz]

Hey dames,
even een kort berichtje van mij. De reden waarom ik niets heb geplaatst de laatste dagen is omdat ik even computer moe ben. Ik zal vanaf morgen weer actief meedoen hoor!

Liefs, ik hoop dat het goed met jullie gaat.
Jasmien

[Kersje]

Dat kan ik me helemaal voorstellen, Jasmien! Heb je nu vierkante ogen???

[Tam]

Hoi, dames

Effe kort. Vandaag lang op mijn werk geweest dus bent moe. Moest toch effe lachen om de simpele gedachten van een kind. Komt er een jongen naar me toe en zegt: ik weet waar ik met met jou niet over mag hebben? Ik dus zeggen dat ik niet wist wat hij bedoelde. Over je kindje (blijkbaar is gezegd dat ze het daar niet met mij over mogen hebben). Ik zeg: oh. Ja, maar je moet je er toch maar over heen zetten hoor zei hij. Want vroeg of laat krijg je er toch eentje.

Tja, was het maar zo makkelijk.........was het leven maar zo makkelijk en kon je kijken door de ogen van een kind.

Klets later nog wel eens bij ,maar moest het toch effe delen.

liefs Tam

[maria11]

Tam, inderdaad (h)eerlijk ongecompliceerd :lol:, ik vind het altijd fijn als kinderen zo straight to the point en eerlijk zijn. Ze zien inderdaad geen beren op de weg, het leven is niet moeilijk.

Hey kersje, volgens mij heb jij ergens komende 24 tot 96 uur je nod? hoe gaat het met je? trek je het nog een beetje?


liefs,
Maria

[maria11]

ik zit hier namelijk te duimen voor je

[Kersje]

Ha Maria,

Dan mag je heeeeeeel hard door duimen, want ik denk dat mijn ongi eraan zit te komen...
Voel me namelijk niet zwanger en het rommelt in mijn buikie. :?

Nou, ja, we wachten het toch nog maar even af (niet dat ik wat anders kan natuurlijk ).

Liefs,
Kersje

[Klungeltje23]

Heb ik hier net toch een heel verhaal getypt heeft ie het niet opgeslagen.

[Kersje]

He meiden, hoe is het nu? Volgen jullie de wk nog een beetje?

Maria hoe voel je je? Heb je het nog meer mensen verteld? Kun je je mond nog houden op je werk? Zo fijn dat het bij jou raak is! Ik was echt toe aan goed nieuws en ik vind het nog steeds fijn als ik eraan denk dat er weer een kleintje aan het groeien is in jouw buik en dan stel ik mij voor hoe gelukkig jij zult zijn met je kindje. En wij worden dan forumtantes he?

Tam, ja kinderen zijn heel eerlijk. Maar hebben ze echt op school tegen de kinderen gezegd dat ze het met jou niet over je kindje mag hebben? En zo ja, wat vind jij daar dan van?
Wat beschrijf je het gevoel dat je kreeg toen je kindje in je armen stierf prachtig. Ik kreeg er kippenvel van. Meid als ik eraan denk wat jij hebt mee gemaakt en nog mee maakt dan moet ik heel diep zuchten. Ik hoop echt dat het tij NU keert en dat je volgend jaar je eigen gezonde lieve kleine bengeltje in je armen mag houden!
Ik heb inderdaad een paar heel lieve vrienden, die ook durven te praten over moeilijke dingen. Ik heb geboft. Wat jammer dat jij datzelfde gevoel niet hebt bij jouw vrienden. Bij ons kan je je hart luchten, zo vaak je wilt! En gelukkig is de band met je man heel sterk.

Kim, hoe gaat het vandaag met je? Dat heb ik ook wel eens! :evil: Meestal ben ik nu verstandig en typ ik eerst in Word, dan ben ik niets kwijt. Zo vervelend om je verhaal twee keer te doen, he?

Jasmien, trek je het allemaal nog een beetje of heb je de pc uit het raam gegooid? :o

Laura, hoe gaat het met de laatste loodjes?

Liefs,
Kersje