mijn lieve, lieve kleine schat

[maria11]

ah nee Tam! oh nee, wat verschrikkelijk!!!!
bah, ben er helemaal verdrietig van , weet niet wat ik moet zeggen.
bah! wat oneerlijk!!! wat zal je geschrokken zijn! dat is toch echt niet iets wat je denkt te horen op zo'n dag.
Ik vind het echt heel erg voor je. .

liefs en knuffel voor jou en je man

[Jazzz]

Lieve dames,

Wat een mooi gebaar, dat armbandje met een vlinder dat je van je ouders hebt gehad, Kersje. Zelf zit ik aan iets blijvends over mijn zoontje te denken dat ik ook elke dag bij mij kan dragen.

Heel verdrietig over het niet zwanger zijn ben ik niet, want ik denk voor mezelf dat als het mij gegund is ik het wel zal worden. Alles op zijn tijd. Ik ben wel een beetje teleursgesteld, maar ja nu dan maar op naar de volgende ronde, he.

Voor de zekerheid heb ik gisteren een test gedaan en die was negatief, Maria. Morgen ga ik naar de dokter voor mijn misselijk- en duizeligheid. Deze week is een echt zware week voor mij, omdat ik uitgerekend zou zijn, ja. Gisteravond was ik emotioneel en dat ben ik nu nog. Ik heb mijn man gevraagd als wij deze vrijdag een bloemetje gaan zetten bij zijn grafje...

Mijn gunst Tam, wat een verschrikkelijk nieuws!!! Ik heb nu echt even tranen in mijn ogen hiervan. Ik kan het niet geloven!!!! Ik wens je heel veel sterkte toe lieve meid en hoop echt dat je kracht krijgt om dit te verwerken. Ik leef met je mee. Veel liefs en een dikke knuffel en sterkte voor jou en je man.

[Kersje]

Lieve Tam,

Ik vind het echt heel erg! Had zo graag gewild dat het goed was...Wat een verdriet, weer! Ik kan het niet bevatten. Ik wens jou en je man heel veel sterkte. Ik wou dat ik iets voor je kon doen, maar ik weet niet wat...

Liefs en een knuffel,
Kersje

[Kersje]

Lieve meiden,

Hoe gaat het met jullie?

Tam,
Ik geloof dat we allemaal nogal ontdaan zijn. Hoe is het nu met je? (heb je een pb-tje gestuurd)

Jasmien,
Ik vind het heel fijn om het armbandje te dragen. Ik kan het je echt aanraden! Net of ik mijn kleintje een beetje bij me heb...
Hoe is het verder? Ben je nog bij de huisarts geweest? Ongi al verdwenen? Hopelijk is het deze ronde raak!

Maria,
Hoe gaat het nu met je? Ben je nog steeds wat van slag of voel je je weer wat beter? Wat fijn dat het je helpt om een grote pan soep te maken! Goed idee om je even op zoiets te concentreren! Volgens mij kan jij heel goed koken, trouwens...
Ik herken wat je zegt over je gevoelens weg stoppen, zodat je kunt functioneren. Maar zo'n dag als moederdag legt de pijnpunten wel open, he? Die gevoelens moeten er misschien toch uit? Wanneer is jou nod, trouwens? Nog enig idee of het raak zou kunnen zijn?

Met mij gaat het wel goed. Ik ben inmiddels weer thuis na een paar daagjes vertroeteld te zijn door mijn ouders. Ik denk veel na over of ik wel of niet zwanger zal zijn. Sinds twee dagen denk ik stiekem van wel. Ik heb een heel vol gevoel in mijn buik en dat had ik toen ik de eerste keer zwanger was ook voor mijn nod, weet ik nog...Dus ik hoop dat het zo is. Maar mijn nod is pas op de 18e. En ik ben eigenlijk pas van plan om de dag daarna te testen, als ik dan nog niet ongesteld ben geworden...Want het kan natuurlijk best zijn dat mijn lichaam mij (of ik mijn lichaam) voor de gek zit te houden. :o

Liefs,
Kersje

[maria11]

hey lieve dames,

Kersje, wat spannend dat je weer dezelfde symptomen hebt als vorige keer, nog een klein weekje wachten! Goed voornemen om de dag na je nod te testen want inderdaad, je lichaam kan rare trucjes met je uithalen.

Tam, hoe gaat het? heb je al een beslissing genomen over een curretage of natuurlijk beloop? lijken me hele moeilijke keuzes om te maken. Hoe voel je je nu?

Jasmien, hoe was het bij de huisarts? iets meer te weten gekomen? Ik hoop dat je in ieder geval niet zo misselijk meer bent. Misschien zijn het ook wel spanningen, dit is een moeilijke week voor je. Ongesteld worden is ook zo confronterend, vind je niet? ik ben het gisteren geworden en merk dan dat ik, (ook al wist ik dat ik niet echt zwanger kon zijn) toch verdrietig word als het eenmaal doorbreekt. Ik had namelijk helemaal niet ongesteld moeten zijn, het is echt zo'n realiteitsbesef zo'n moment, zo confronterend. En ja, wanneer jouw tijd er is dan gebeurt het, het is goed zo. Ik voel precies hetzelfde, maar besef ook dat dat het verdriet op dat moment niet minder maakt.
Heel veel sterkte morgen, ik denk aan jou, je man en jullie lieve zoontje.

Hier zoals jullie al gelezen hebben dus gisteren ongesteld geworden, ik was even van slag ervan maar het gaat weer. Ik heb er wel last van hock: ik heb de halve nacht wakker gelegen van de krampen, echt niet normaal. Het is een stuk pijnlijker dan voor de bevalling, hebben jullie dat ook?
Verder gaat het goed hier, ben weer gekalmeerd van moederdag, en ga samen met mijn vriend vandaag verder klussen in ons huis. We hadden toen ik zwanger was namelijk een verbouwing in gang gezet om een mooie slaapkamer voor ons kindje te creeren en daar gaan we nu weer mee verder. Vorige week hebben timmerlieden hier de boel verbouwd, wij gaan het vervolgens afwerken.
Ben er inmiddels wel over uit dat ik graag weer zwanger wil worden, ik kan het niet uit mijn hoofd zetten. De wil is groter dan de angst. Ik ga ervan uit dat het toch niet heel snel zal gaan gebeuren, vorige keer duurde het ook een half jaar. En ik heb altijd jullie nog als de angst mij te veel wordt dan gooi ik het wel op tafel.....jullie weten als geen ander hoe het is.

veel liefs en knuffel voor jullie allemaal,
Maria

[shadylady313]

Maria,

ik vind het heel goed van je dat je nu voor jezelf besloten heb er opnieuw voor te willen gaan. ik ken dat gevoel, dat de wil groter is dan de angst!! en dat is goed!!!! je moet er ook vanuit gaan dat wat je nu eenmaal is overkomen, je niet nog een keer zal overkomen. ik denk elke keer bij mezelf, oke, ik zat toen bij die 1%, nu zit ik gewoon bij de 99%. hoe lullig het ook klinkt, ik denk dan ook, laat nu maar een ander bij die 1% zitten... al gun ik het niemand om zijn kindje te moeten verliezen maar je moet jezelf op de been zien te houden en soms dus door middel van dit soort gedachten. en inderdaad, het forum is ook een goed middel om dingen lekker van je af te kunnen schrijven en wat begrip voor je gevoel te kunnen krijgen. deze meiden weten precies waar je het over heb, terwijl sommigen in je omgeving het allerbeste met je voor hebben maar je gewoon niet volledig kunnen begrijpen. dat kan ook niet als je zelf niet zoiets meegemaakt heb.

ik ga echt duimen voor je! ook herken ik het verhaal over de babykamer. wij waren daar uiteraard ook volop mee bezig. 2 dagen na mijn bevalling zou er behangen gaan worden. dit hebben we toen uiteraard niet meteen gedaan maar 2 maanden later toch wel. mijn mannetje wilde toen ook graag al de vloerbedekking erin doen maar dat wilde ikzelf dan weer niet. dit om te voorkomen dat we de meubeltjes ook al neer zouden gaan zetten. dat wilde mijn mannetje dan namelijk ook meteen maar ik weer niet. vond dat leuker om te bewaren voor als ik opnieuw zwanger zou zijn. en daarom hebben we dat een paa maandjes geleden lekker gedaan. nu is het ook meer voor dit kindje en niet zozeer van de eerste als je snapt wat ik bedoel.

verder weet ik ff niet meer wat er gezegd is.... echt dement hoor!
hier gaat het allemaal nog zijn gangetje.

meiden, heel veel sterkte
ik denk heel veel aan jullie.

liefs laura

[Nootje38]

Hey lieve meiden.. als eerste tam onwijs veel sterkte.. en wat kan een mens verdragen he..
Ik lees wel is mee bij jullie.. Het is niet makkelijk meiden wat jullie is overkomen... Een droom die zo uit een spat.. een ding heeft het ten alle tijden bij jullie gemaakt.. altijd mama van een kindje uiteraad ook jullie mannekes.. Helaas hebben jullie kleintjes nooit groot mogen worden.. En ik weet heel goed wat jullie voelen.. dit is het ouder gevoel.. en dit ouder gevoel kan je niet uiten.. maar dat kunnen jullie wel meiden.. Ik heb zelf 2 kids 14 jaar en 8 jaar.. en helaas verleden jaar ook mama geworden van 2 engeltjes.. maar moeders ja ik zeg moeders want dat zijn jullie allemaal stuk voor stuk.. het is nu onze taak om deze kinderen voor te laten leven in ons leven.. en dat is om over ze te vertellen... je gevoel te uiten..
2 de weekend in december is er altijd een dag voor het overleden kind.. heb hier in december ook melding van gemaakt op dit forum zal zo even de link voor jullie hier neer zetten..
Maar dan zet iedereen die een kindje heeft verloren ook fam van een overleden kindje om 19 uur een kaarsje voor het raam zo dat de aarde 1 lichtbal vormt om ze de warmte uit te stralen naar onze kindjes
Ik weet dit al heel lang.. ga veel met mensen om met een overleden kindje...
Zo heb je ook een page in helemaal in teken voor overleden kindjes en daar maakt het niet uit hoe oud het kindje was of hoever je in de zwangerschap was... deze site heet
http://www.lieveengeltjes.nl
ga nu even de link pakken
Lieve mama,s en ook papa,s heel veel sterkte met alles.. ververken vind ik een gruw word dat doe je niet met een kindje of iemand die je dierbaar is in je leven... we proberen het een mooi plekje te geven in ons leven.
knufffff

[Nootje38]

de lijn na ons kindje komt uit ons hart.. en deze kinderen zullen wij nooit vergeten..
Uit het oog altijd in ons hart..
Ons moederlijn zullen ook deze kinderen never nooit verlaten.....
dit is de uitleg en beterverwoord.. knufff

viewtopic.php?f=10&t=4158

[Kersje]

Dag lieve dames,

Tam,
hoe gaat het met je?

Jasmien,
je schreef dat dit een emotionele week voor je is, omdat je nu eigenlijk uitgerekend was . Vandaag wilde je het grafje van je zoontje bezoeken, toch? Ik weet niet of je dit voor die tijd nog leest, maar wilde je sterkte wensen.
Hoe was het bij de huisarts?

Laura,
hoe gaat het met jou? Heb je alles al geregeld voor de kleine zich aan dient? Gaat nu wel hard he!

Maria,
Hoe verloopt de verbouwing? Wij hadden ook plannen om van onze zolderverdieping een echte slaap/studeer/muziek-kamer te maken. Dan zouden we van het studeerkamertje de babykamer maken (want die ligt pal naast onze slaapkamer). Die verbouwing gaan we ook doorzetten, volgende maand ofzo.
Wat vervelend dat je zo'n last had van je ongi :evil: . Het was bij mij niet pijnlijker dan voor de bevalling, had altijd al veel last van krampen . Wel meer bloedverlies gehad dan normaal.
Natuurlijk gaan wij je steunen als je weer zwanger bent! We slepen elkaar er door heen, toch? Hoe staat je vriend erin? Wil hij ook weer?

Nootje83,
dankje voor je reactie en je tips. Wat een mooi gebaar om allemaal tegelijkertijd een kaarsje aan te steken voor de kindjes! Heel bijzonder. Ga dat dit jaar zeker doen!
Heftig wat jij hebt mee gemaakt, meid! Twee kindjes verloren... Hoe gaat het nu met jou?

Met mij gaat het wel goed. Ik heb wel heel veel zwangerschapsverschijnselen (zelfs zoveel dat het mij erg zou verbazen als het niet raak is, maar goed, het lichaam blijft iets onvoorspelbaars!). Ik zal nog even geduld moeten hebben voordat we het zeker weten.

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

oh kersje ik ga zo voor je duimen dat het raak is!!!!
dat zou toch fantastisch nieuws wezen! bereid je wel voor op je eerste reactie als je een positieve test in handen krijgt... dit kan een beste klap wezen. ik had dat namelijk ook. bij mij heeft een een jaar geduurd voordat ik opnieuw zwanger was en ik stond helemaal te trillen en zowat te hyperventileren en ik barstte in tranen uit. echt niet normaal hoe erg. ik was natuurlijk super blij maar tegelijkertijd ook vreselijk bang. mijn eerste gedachte was dan ook: nee he, niet weer...

maar goed, ik hoop het echt voor je!

hier gaat het verder allemaal wel lekker. vannacht niet zo goed geslapen helaas. ook wel wat steken onderin mijn buik en schaambot gehad maar dat zal wel van het indalen zijn denk ik. vandaag wel ff een ik-ben-het-zwanger-zijn-zat-dag...
en dat terwijl je toch zou denken dat je het alleen maar geweldig zou vinden om zover zwanger te zijn na zo'n ervaring als wat wij en jullie hebben.
zo zie je maar dat je op een gegeven moment je ervaring een plekje kan geven en dus helemaal 'nieuw' in een volgende zwangerschap kan staan.

en idd, een heel mooi gebaar van al die kaarsjes aansteken voor de engeltjes!! ik wist dit niet. nou ben ik zelf niet echt iemand die dat dan ook zou gaan doen, ik denk alle dagen wel aan mijn engeltje en vind zoiets voor mezelf niet nodig maar kan goed begrijpen dat andere mensen dit wel een heel goed gevoel zal geven.

fijne dag vandaag meiden.
liefs laura

[Jazzz]

Dag lieve dames,

Vandaag is de dag dat ik uitgerekend zou zijn en deze week is een vrij zware week voor mij geweest. Vandaag ga ik bloemen leggen op het grafje van mijn zoontje wat een zeer emotioneel moment zal zijn. Ook heeft het verschrikkelijk nieuws van Tam mij echt geraakt.

Tam, hoe gaat het met je, lieverd? Ik denk constant aan je hoor en hoop dat God je de kracht geeft dit (zoveelste) verlies te verwerken.

Kersje, wat fijn dat je zoveel zwangerschapskwaaltjes hebt! Ik hoop zo voor je dat het raak is! Je gaat de 19e testen, he? In deze spanning lijkt het testmoment zo ver weg. Ik ben niet meer naar de huisarts geweest, omdat mijn klachten een beetje zijn afgenomen. Inmiddels is ook mijn ongi alweer achter de rug en ben ik weer aan de klus ;-)

Inderdaad is ongesteld worden confronterend, Maria! Ik kan nog steeds niet eraan wennen dat ik weer ongesteld word. Tegelijk besef ik wel dat het een teken is dat ik vruchtbaar ben en dat maakt het toch wel een beetje goed. Mijn ongi verschilt niet veel met die voor de bevalling. Ik heb nauwelijks klachten als ik het krijg. Ik heb wel ergens gelezen dat het kan verschillen met voor de bevalling maar het is wel lastig dat het pijnlijker is geworden. Lukt het met het afwerken van het huis? Met al die krampen kan dat echt lastig zijn.

Nootje, zwaar hoor om 2 kindertjes te verliezen en mooi om te zien hoe jij dit verwerkt hebt. Je bent een sterke vrouw. Bedankt voor de nuttige info die je hebt gegeven en voor je lieve woorden.

Laura, sterkte met je zwangerschap je bent nu in de laatste fase en dat zal wel een beetje moeizaam gaan he.

Ok, een fijn weekend voor jullie allemaal
Liefs,
Jasmien

[maria11]

Op deze speciale dag een gedichtje voor jou Jasmien:

The world may never notice
If a Snowdrop doesn't bloom,
Or even pause to wonder
If the petals fall too soon.
But every life that ever forms,
Or ever comes to be,
Touches the world in some small way
For all eternity.

The little one we long for
Was swiftly here and gone.
But the love that was then planted
Is a light that still shines on.
And though our arms are empty,
Our hearts know what to do.
Every beating of our hearts
Says that we do love you.

Ik heb vandaag veel aan je gedacht Jasmien, en ik huil vandaag met je mee.

liefs
Maria

[shadylady313]

lieve jazz,

ik voel me helemaal een beetje schuldig naar jou toe omdat ik in mijn vorige berichtje jullie allemaal een fijne dag wenste terwijl dit voor jou dus een hele zware en emotionele dag zou zijn. hoe heb je het ervaren dat je bij het grafje geweest ben?
ik vind trouwens de reacties van de meiden hier onderling erg mooi om te lezen. jullie leven zo ontzettend met elkaar mee!
heel bijzonder!

ik hoop dat je na vandaag een beetje kunt slapen. laat me weten hoe het met je gaat!
veel sterkte met alles.

liefs laura

[maria11]

goedemorgen lieve dames,

Hoe gaat het met jullie?

kersje, wat spannend dat je je zo zwanger voelt! ik wordt er zelf gewoon zenuwachtig van! :lol: je nod is de 18e toch?
NOG 3 DAGEN!!!! (of ga je eerder testen )
Ja en wat betreft de vraag of mijn vriend het ook weer wil, ja hij wil ook . It takes two to tango

Jasmien, hoe was het gisteren? ben je nog bij zijn grafje geweest? hoe voelde je je?

Tam, hoe gaat het?

Laura, heb je beter geslapen? ik kan mij voorstellen dat je last van je buik, rug, alles krijgt....je hebt ook waarschijnlijk een gigantische buik inmiddels. Nog eventjes! ik vroeg mij af, heb je eigenlijk al zwangerschapsverlof?

Nootje38, dank je wel voor je lieve woorden! erg lief van je.

Het klussen aan de bovenverdieping bij ons thuis hakt er wel in merk ik, het is conronterend. Als het af is binnenkort hebben we een heel mooi kamertje, een heel lief klein slaapkamertje waar geen kindje in ligt. Gisteren moest ik er opeens heel hard om huilen, ik vond het zo oneerlijk, daar had gewoon over een week of zes ons meisje moeten liggen. Ik merk dat ik erg naar de uitgerekende datum trek, ik ben er veel mee bezig in mijn hoofd. Ze veranderd in mijn hoofd dan van een primatuurtje (zoals ze eruit zag) naar een voldragen baby, het verdriet verandert van verdriet om het moment naar verdriet om wat had kunnen zijn (volgen jullie mij nog?). Maargoed, aan de andere kant is alles wel klaar als er een broertje of zusje voor haar komt ook wel een hele fijne gedachte!
We hebben ook afgesproken het iets vaker over het verdriet te hebben, ik merk dat we het er de laatste tijd helemaal niet meer over hebben, we gaan het uit de weg. Het stapelt zich bij mij van binnen op, ik droom erover, zowel overdag als 'snachts. Ik speel dan als een film die momenten af, elk woord wat gezegd is, hoe iemand keek, hoe ik mij voelde. Ik moet het er echt vaker over hebben merk ik, het moet eruit en een plek krijgen. Ik ben al een heel eind, maar ben er nog niet.

Soms ben ik bang dat jullie mij negatief vinden omdat ik het vaak over mijn verdriet heb, ik er te pessimistisch in sta ofzo. Iets in mij vind dat ik mij niet aan moet stellen en door moet gaan. Zal mijn opvoeding wel zijn, zo ben ik grootgebracht, niet huilen en opstaan.

Lieve dames hopelijk gaan jullie iets leuks doen vandaag of lekker ontspannen, geniet ervan!
liefs,
Maria

[maria11]

primatuurtje... , ik bedoel natuurlijk prematuurtje, ze zag er namelijk niet als een aapje uit....hihi

[Kersje]

Dag lieve meiden,

Hoe gaat het met jullie? Volgens mij maken we nu bijna allemaal een verwarrende en/of verdrietige tijd door...Ik vind het wel heel prettig dat we veel met elkaar kunnen delen. Ik heb veel aan jullie mee leven (als ik verdrietig ben én als ik hoopvol ben) en ik vind het ook heel fijn om jullie verhalen te lezen en met jullie mee te kunnen leven. Ik voel me dan veel minder alleen in deze rare tijd.

Tam,
hoe gaat het met je lieve meid? Sinds het bericht dat het niet goed zit hebben we niets meer gehoord. Ik kan me goed voorstellen dat het nu misschien te veel voor je is om te reageren op het forum. Als je er weer aan toe bent merken we het wel. Mocht je dit lezen, weet dan dat we aan je denken.

Jasmien,
hoe gaat het met je? Hoe ging het gisteren op de uitgerekende dag? Hoe voel je je nu? Ik hoop dat jij en je man elkaar goed hebben kunnen steunen, want het lijkt me ontzettend moeilijk. Onze uitgerekende dag is op 18 juli en ik kijk daar nu al een beetje tegen op

Maria,
wat een mooi gedicht, zeg. Wel weer huilen natuurlijk, toen ik het las, maar dat hoort er tegenwoordig wel vaker bij :? .Je schrijft dat je bang bent dat je te negatief bent op het forum. Nou, ik vind dat helemaal niet, hoor. Je verwoordt heel vaak juist heel mooi hoe je je voelt en het is zo herkenbaar! Het lijkt mij juist goed voor de verwerking om je te uiten en wij zullen de laatste wel zijn om je te veroordelen om je verdriet! Zo'n kamertje is ook heel confronterend. Je bent iets aan het bouwen wat eigenlijk voor je kindje bedoeld was, terwijl zij er nooit in zal komen te liggen. Heel moeilijk.
Ik herken wat je zegt over de twee soorten verdriet: het verdriet om het verlies van je kindje en ook het verlies van de toekomst met je kindje. Dan treur je om het verlies van wat had moeten zijn. Ik heb dat ook heel sterk. Ik vind het zelf heel zwaar om steeds te herbeleven wat er gebeurd is. Ik merk wel dat de pijn nu iets milder wordt als ik me een situatie herinner (bijv. het moment tijdens de echo dat gezegd werd dat het niet goed was) en daar ben ik blij om. Het is zo'n groot verdriet om te dragen.
Wat goed dat je vriend en jij hebben besloten om het verdriet naar elkaar uit te spreken. Dan weten jullie van elkaar wat er in je omgaat en dan kan je er veel beter voor elkaar zijn, denk ik. Bij ons is het zo dat ik mij soms echt verbaas over de gevoelens van mijn vriend. Hij lijkt het verdriet veel beter aan te kunnen dan ik, maar dan zegt hij opeens: "O, god. Laat het deze keer alsjeblieft goed gaan. Ik kan het niet nog een keer aan als het mis gaat!" En dan is hij even zo kwetsbaar, terwijl hij eigenlijk altijd heel sterk lijkt. Maar je gevoelens uitspreken en kwetsbaar durven zijn is ook sterk! En het is zo moeilijk om totaal geen invloed te hebben op het verloop van een zwangerschap (op de normale dingen na dan, zoals geen alchohol gebruiken enzo). Je gaat het risico op nog meer verdriet bewust aan...

Dit zo gezegd hebbende, blijkt wel uit mijn woorden dat we hier toch echt wel denken dat we zwanger zijn. Mijn vriend zei: "Laat die test maar zitten, hoor. Ik merk aan alles dat je zwanger bent" :lol: Maar natuurlijk is niets zeker tot we een streep zien, dus we gaan toch maar testen, haha. Mijn nod is de 18e, ik wilde pas testen op de 19e, maar mijn vriend is ongeduldig, dus we gaan toch testen op de 18e...
En ik heb het nu best wel moeilijk! Gisteren huilen omdat ik me schuldig voel naar onze dochter. Alsof ik haar nu al ingeruild heb, alsof een ander kindje haar plaatsje in gaat nemen...Ik weet dat het niet zo is, maar ik kan die gevoelens toch niet helemaal negeren Dan probeer ik maar tegen mezelf te zeggen dat de natuur zijn gang gaat en als we nu zwanger zijn, dan moet dat zo zijn. Ik weet het anders ook niet

Nou, het is weer een heel verhaal geworden. Ik ga me even douchen, want we moeten nog een cadeautje kopen voor ons nichtje. Zij wordt morgen alweer 8! Wat gaat de tijd toch snel. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat zij pas geboren in mijn armen lag...Weet je trouwens dat zij op dezelfde verloskundige afdeling is geboren als onze dochter? Wel in een andere kamer, maar vond het wel bijzonder. Toen zij geboren werd stonden mijn vriend en ik vol spanning op de gang te wachten. En het is zo'n heerlijk meid!

Laura,
om nog even positief af te sluiten: Wat heerlijk dat je de zwangerschap ook al een beetje zat kunt zijn, hihi. Ik hoop dat gevoel ook snel mee te mogen maken!

Liefs, ik denk aan jullie!
Kersje

[Nootje38]

Hey meiden, hier ben ik weer even.. hoe het nu met ons gaat is een heel verhaal.. ik moet zeggen dat ik de miskramen een heel mooi plaatsje hebt geven in ons leven.. gister avond heeft mijn manneke ter herinnering een mooie tattoo op mijn arm gezet.. hij zet zelf tattoo,s
Maar 2 februarie heeft hij een ernstiig ongeluk gehad. ik ben hier in de avond toen opgehaald door de politie.. ik moest van het erge uit gaan was de mededeling... hij heeft 3 dagen op de ic gelegen.. en behoorlijk slecht daarvan 2 dagen.. de 4 de dag ging het wat beter met hem.. en mogt na een andere afdeling toen 19 feb is hij na hier gekomen.. is nu rolstoel gebonden en kruk en heb een bed van de thuiszorg in huis staan.. 26 mei moet hij terug naar het zkh voor oa een hersenscan nu kan het zijn dat er botsplinters in zijn hersen zijn gekomen en waarscheinlijk dus een hersenoperatie gaat krijgen als dat kan natuurlijk das nog afwachten..
maar langzaam aan knapt hij op het herstel duurt ong een jaar..
we moeten het rustig aan doen.. maar de kinder wens is er zeker weten ik heb zelf 2 kids van nu 14 jaar en 8 jaar... helaas 2 in ons hart.. me vriend heeft zelf geen kinderen..
knuff

[Kersje]

Hoi meiden,

Hoe gaat het met jullie?

Nootje,
je hebt wel heel wat mee gemaakt in de afgelopen tijd, zeg! Komt het wel weer helemaal goed met je man? Wat zal je ontzettend geschrokken zijn!

Hier een beetje moeilijke momenten gehad vandaag. Op het feestje waren ook de neef van mijn vriend en zijn vriendin aanwezig. Zij zijn 15 weken in verwachting. Ik wist dit wel van te voren (werd er gelukkig niet mee verrast op het feestje :o ), maar dat neemt niet weg dat ik het toch wel confronterend vond om haar met zo'n mooi buikje te zien . Het verlies van mijn kindje en mijn buik voelde ik des te meer. En dan speelt ook nog mee dat er nu misschien wel een nieuw kindje in mijn buik begint te groeien. Ik voelde me heel erg verward. Ik wist het even niet meer. Met gevolg dat ik wat stilletjes was, maar ja. Ik denk niet dat iemand me dat kwalijk neemt :?
Mijn vriend en ik hebben er op de terugweg wel goed over kunnen praten. Hij vond het ook een moeilijke situatie.

Nou, ja, ik wilde het toch nog even delen, maar ga zo maar proberen wat te slapen (ik slaap al een paar dagen onrustig en ben best wel moe...)

Dag meiden, tot schrijfs,

Liefs,
Kersje

[maria11]

Lieve kersje,

Ik kan mij voorstellen dat het op het feestje verwarrend voor je was. Verdrietig en verwarrend. Wat kan dat je ineens dan raken he? Ik vind het herkenbaar. Zo’n trotse dame met een beginnend buikje, het is inderdaad heel confronterend. En dan nog de onzekerheid of je zwanger bent (hoewel je de indruk wekt dat je het wel zeker weet dat het raak is deze maand!) Het is ook best een moeilijk idee, zwanger zijn van een nieuw kindje terwijl het verdriet van je dochter nog zo vers is, zo rauw. Maar voel je maar niet schuldig kersje, je ruilt haar niet in. Geen ander kindje kan de plek innemen van je eerste dochter. Als je zwanger zou zijn dan betekent dat niet dat je al over het verdriet heen bent, je haar niet nog elke dag mist. Je gaat verder met je leven, probeert het weer en dat het gelukt is, is dan prachtig, een waar wonder. Maar dat maakt het verdriet niet minder, het gemis niet minder. Ik denk zelf dat een nieuwe zwangerschap je zelfs enorm op de feiten drukt, ik geloof dat dat nog best wel heftig kan zijn. Er zullen dan zo veel dingen zijn die je aan je vorige zwangerschap en je eerste kindje doen denken.
Ik vind het wel heel spannend dat je zwanger kan zijn kersje. Morgen testen he? Ohhhh spannend hock: …..ik wordt er gewoon zelf zenuwachtig van…hihi

liefs!
Maria

[Kersje]

Lieve Maria,

Wat lief dat je het ook zo spannend vindt, haha

Rare toestand, hoor. Aan de ene kant weet ik dat ik heel verdrietig zal zijn als ik toch ongesteld word en aan de andere kant ben ik zo bang voor het zwanger zijn... Het is allemaal een beetje teveel voor me, soms. Vanmorgen heb ik een lange douche genomen om te proberen een beetje te ontspannen, want ik kreeg last van hartkloppingen en trillende handjes . Dat kan toch de bedoeling niet zijn he? Nu ben ik mezelf met allerlei klusjes aan het bezig houden en hoop ik dat de tijd snel gaat...

Morgen weten we meer. Ik laat het hier natuurlijk weten!

Hoe gaat het met jullie verbouwing, trouwens (zie, weer een afleidingsmanoeuvre )?

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Even een snel en kort bericht hier om te duimen voor Kersje!

Ik duim zwaar voor je mee dat je zwanger mag zijn, meid! Succes!!!

Lieve meiden, ik reageer wat later op de rest van de berichten. Het is even druk op kantoor.

Liefs,
Jasmien

[Jazzz]

Hoi lieve dames,

Hoe was jullie weekend? Van mij toch wel goed hoor. Had dat niet zo verwacht nadat ik vrijdag mijn zoontje’s graf ben gaan bezoeken. Die vrijdag was voor mij een heel emotioneel moment toen ik met mijn man bloemen ging leggen bij zijn grafje. Het behoorde een vreugdevolle dag te zijn, het begin van een nieuw leven maar dat mocht helaas niet zo zijn. Het weekend viel meer mee dan ik had verwacht. Waarschijnlijk heb nog meer van het verdriet kunnen verwerken. Het kan ook zijn dat ik plotseling weer geconfronteerd zal worden met een vlaag van verdriet. Ik weet het even niet.

Maria, wat een mooi en toepasselijk gedicht van jou. Heel lief van je en het heeft mij goed gedaan dat je in gedachten met mij hebt meegeleefd.
Ik kan mij heel goed voorstellen hoe confronterend het werken aan het kamertje voor jou zal zijn. Het is echt om treurig van te worden. Ik heb hetzelfde gevoel als ik naar het bedje, de commode, het autostoeltje en kinderwagentje kijk. Dan denk ik bij mezelf daar behoorde nu mijn kleine in te zijn.....
In elk geval kan je je, als dat kamertje ready is, compleet focussen op een nieuwe zwangerschap en heb je dat ‘werk’ niet meer.
Heel goed, trouwens, dat jij en je vriend hebben afgesproken om het vaker over jullie verlies en verdriet te hebben. Je verwerkt het verdriet gezamenlijk veel beter en zo kan je ook weten hoe ver jullie beiden zijn met de verwerking en als jullie ready zijn voor o.a. de onzekerheid bij een nieuwe zwangerschap.
Verder vind ik je helemaal niet negatief maar juist heel open en eerlijk over je verdriet en dat bewonder ik enorm. Je weet gedachten zo goed te verwoorden!

Kersje, begrijpelijk dat je even het gevoel krijgt dat je je schuldig naar je dochter toe voelt, hoor. Ik ben wel blij dat je voor jezelf beseft dat het geen inruilen is dat je doet. In je hart zal je haar altijd al je liefde blijven geven en vergeten zal je haar nooit. Het is gewoon de natuur en je hebt veel moederliefde te geven dus heel normaal dat je voor een broertje of zusje voor je kleine gaat hoor meid!

Laura, je hoeft je totaal niet schuldig te voelen, omdat ik het helemaal niet erg vind hoor!! Hoe gaat het trouwens met jou? De meiden hier kunnen zich zo in elkaars situatie inleven en ik ben ervan overtuigd dat ze voelen wat wij allemaal voelen. Dat maakt hier schrijven zo leuk.

Nootje, onvoorstelbaar wat je allemaal hebt meegemaakt hoor!! Zwaar hoor! Ik hoop dat je de kracht krijgt deze periode te doorstaan en dat het weer helemaal goedkomt met je vriend. Sterkte, meid.

[Tam]

lieve meiden, heb niet veel puf om te bij te lezen, wilde alleen even laten weten dat ik duim voor kersje. Eerste keer weer dat ik op de pc kijk.
De pillen vielen me meer mee dan de curretage. Wel veel pijn gehad. Donderdag zien we of alles weg is en krijgen we chromosomenonderzoek.

Ik zit alleen met iets anders. Ben twee grote zakjes verloren ter grote van een ping-pong bal. Compleet gaaf. Heb het sterke vermoeden dat het een tweeling is. Eentje had ik al begraven.......toen ik schrok van een tweede en belde zeiden ze dat ik het maar moest invriezen en do meenemen (mijn gyn was paar dagen op vakantie). Wat was ik boos door de telefoon, maar we zien het do wel. Ik zit er wel mee. Je hoort het vaker dat ze het niet zien op de echo en hij zag wel ruis toen hij het zakje zag. Ik hoop maar zo dat dat andere kindje dan niet meer leefde. Dat zal toch wel niet? DAn hadden ze toch wat gehoord?

Ik word gek van leegte en verdriet........mis mijn meisje nu ook meer dan ooit. Het is zo moeilijk allemaal.

[Kersje]

Dag lieve dames,

Jasmien,
ik kan me voorstellen dat het erg emotioneel was afgelopen vrijdag. Goed dat je je verdriet niet uit de weg bent gegaan, meid. Misschien dat het weekend daarom mee viel, omdat je je verdriet de ruimte had gegeven? Daarbij vind ik het zelf vaak moeilijk in te schatten wanneer ik verdrietig zal zijn. Soms bereid ik me mentaal helemaal voor en dan valt het erg mee en soms overvalt het me dan toch. Verdriet komt bij mij bij vlagen en ik heb er zelf weinig over te zeggen...

Tam,
Jeetje meid, wat een vreselijke toestand! Heb je aankomende donderdag dan een afspraak bij je gyn? Ik hoop dat hij/zij je gerust kan stellen...Ik kan me indenken dat je de wanhoop nabij bent, meid. Hoe kom je de dagen door? Logisch dat je je kleintje mist.
Heel lief van je dat je voor me duimt, terwijl je het zelf zo moeilijk hebt.

Ik vind het van jullie allemaal heel lief dat jullie voor me duimen. Helaas geen goed nieuws...
Ik heb vanmorgen getest en was negatief... Ben nog niet ongesteld geworden, maar ik verwacht dat ik dat toch nog wel zal worden. Gistermiddag draaide mijn gevoel ook ineens 180 graden. Daarvoor gaf ik ons een grote kans, en gister dacht ik ineens dat het toch niet zo was. Ik begon erg te twijfelen. Ik was ook zo gespannen (echt niet gezond)! Ik denk dat het allemaal een beetje teveel en te vroeg voor me is. Ik kan de stress niet zo goed aan. Wat dat betreft is het beter om nog even niet zwanger te zijn en me nog even geen zorgen te maken. Hoewel ik ook wel weet dat ik dit nu eigenlijk tegen mezelf zeg uit zelfbescherming. :? Want eigenlijk wil ik natuurlijk gewoon graag dat het wel raak is. Maar ik voel me nu al veel rustiger dan gisteren en dat is in ieder geval goed. Wat komt dat komt. En als het nu niet raak is, dan is het nog niet onze tijd! Maar goed, ik blijf jullie natuurlijk op de hoogte houden, lieve meiden!

Liefs,
Kersje

[maria11]

hey kersje,

Ik wilde gisteren nog op je berichtje reageren maar er is gisteren een groot glas water over onze mac gegaan :o , echt k*t! dus nu even geen laptop thuis :x Gelukkig ben ik aan het "werk", en kan ik daar even een berichtje schrijven.
Wat jammer dat je niet positief hebt getest, ik heb zo veel aan je gedacht, het was het eerste waar ik aan dacht toen ik opstond. Ik herken zoooo dat gevoel van stress en het gespannen zijn, ik had dat vorige keer ook zo erg! dat deed mij dus besluiten dat ik er niet klaar voor was. Nu is de kinderwens groter dan mijn angst dus gaan we er weer voor maar ik begrijp zo goed dat je zo gespannen was, tot het ongezonde aan toe. Je lijf kan je zo in de maling nemen, ik dacht toen ook echt dat ik zwanger was, het kon niet missen en toch werd ik ongesteld, bah. En ja, niet zwanger zijn is inderdaad rustiger, ik heb mijzelf vorige maand voorgenomen er rustiger over te worden (even mijzelf streng toegesproken), niet van te voren te testen en mijn lichaam mij niet in de maling te laten nemen. En dat heeft geholpen, ik was afgelopen keer echt veel rustiger eronder.
Ik ben blij dat je nu in ieder geval rustiger bent eronder, je zal misschien ook wel verdrietig zijn dat je niet positief hebt getest. Nou wie weet, wat komt, komt inderdaad. Eerst maar even afwachten komende dagen.
Ik denk aan je!

Tam, wat een verhaal hock: , wat zal je geschrokken zijn. Was het niet misschien een grote bloedprop? maar aan de andere kant kan dat ook niet zo groot zijn als je nog zo vroeg in je zwangerschap zit denk ik :? , wat vervelend dat je moet wachten tot donderdag zeg...pfff. Ik denk wel dat als het een kindje was, ze de hartslag gezien/gehoord zouden hebben, ik vermoed dat het iets anders is.
En ja, ik begrijp zo dat je vooral nu je meisje heel erg mist. Ze had bij je moeten zijn.
Heel veel sterkte en liefs!


Jasmien, dank je wel voor je lieve woorden, ze doen mij goed ik vind het fijn van jou en kersje te horen dat jullie mijn verhalen niet als negatief ervaren. Ik maakte mij daar soms zorgen om, maar ik heb ze nu naast mij neergelegd. Het is fijn dat ik hier zo eerlijk kan zijn over wat ik voel en dat daar door jullie zo lief op gereageerd wordt. Ik ben echt heel blij met jullie.
Het is goed te horen dat je weekend mee viel, het verdriet niet de overhand had. Het gaat vaak in golfbewegingen (althans bij mij), het kan dagen goed gaan en dan opeens ben ik dagen lang weer zo emotioneel eronder. Ik ben in ieder geval blij dat je je nu wat beter voelt.

Lieve dames, take care!

knuffel
Maria

[Jazzz]

Lieve Tam, ik ben blij om weer wat van je te horen, meid. Pas donderdag heb je een chromosomen onderzoek. Wel lastig dat je zo lang moet wachten. Als het ander zakje van een ander kindje is, dan zou de gyn ook dat hartje zeker gehoord moeten hebben, denk ik. Je ondergaat nu een zeer zware tijd en ik leef helemaal met je mee...Sterkte hoor.

Kersje, je bent gespannen en dat zou ook kunnen maken dat een eventuele ongi nog uitblijft. Het kan natuurlijk ook zijn (hoop ik)dat je een klein beetje te vroeg hebt getest en dat het hcg hormoon nog niet door de test is opgemerkt. Misschien kan je over 2 dagen weer proberen. Heel begrijpelijk dat je zoveel stressed. Je wilt dat het graag raak is maar aan de andere kant pieker je over de onzekerheid waarmee je komt te zitten als je zwanger bent. Ik zit min of meer in hetzelfde schuitje en heb mezelf een beetje rustiger gekregen door te denken dat als mijn lichaam er echt ready voor is en ik blijf klussen, ik wel weer zwanger word. Helemaal rustig gaan wij, denk ik, pas zijn als wij al bevallen zijn van een gezond kindje. Sterkte en succes hoor meid, het komt zeker goed.

Maria, jij hebt gelijk over dat je rustiger wordt als je niet zwanger bent (blijkt te zijn). Net als jou en Kersje dacht ik de vorige maand ook wel dat ik zwanger kon zijn. Op de dag dat ik mijn ongi kreeg was ik zelfs verbaasd en ook teleuresteld maar daarna werd ik rustig. Ik denk dat het zo zal blijven tot mijn vermoedelijke nod aanbreekt.
Lastig van je laptop. Het kan wel weer hersteld worden, toch?

Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hoi lieve meiden,

Moet zo weg, maar wou jullie nog snel even laten weten dat ik ongesteld ben geworden. En ja, ik voel me nu weer helemaal rustig! Ik kan weer een beetje ontspannen...
Ik was wel even verdrietig, maar dat was snel weer over . Even rust, haha.

liefs,
Kersje

[Babs1]

Jeetje, kreeg bijna tranen in mijn ogen. Heel mooi geschreven. Wens jullie heel veel sterkte toe!

[maria11]

Lieve Babs, dank je wel voor berichtje, dat doet mij goed.

Lieve kersje hoe is het met je? ongesteld geworden lees ik, wat jammer Zal voor jou helemaal wel vreemd zijn gezien het feit dat het vorige keer in de eerste ronde raak was. Ik hoop dat je niet aan je lijf begint te twijfelen ofzo....het komt vast helemaal goed binnenkort. Wanneer lijf en geest er klaar voor zijn. Ik zat van de week ook te bedenken dat als ik opnieuw zwanger zou zijn, die 9 maanden ook waarschijnlijk als een eeuwigheid zullen voelen. 9 maanden is best lang! ik zie er best tegenop om bijna een jaar in onzekerheid te zitten, gespannen te zijn of alles wel in orde is met je kindje, of ze wel blijft leven, er niet mee stopt..
:? zit hier gewoon mij al druk te maken over iets wat er nog niet eens is...mijn hemel

Lieve Tam, hoe was het bij de gynaecoloog? ik hoop dat je wat meer duidelijkheid hebt gekregen...ik denk veel aan je. Ik hoop dat het ondanks alles toch goed met je gaat en je door lieve familieleden of vrienden getroost wordt in je verdriet.

Lieve Jasmien, hoe is het? jij gaat ook weer de klusperiode in geloof ik? mijn laptop is echt dood trouwens, hij doet niet meer. Ik ga vandaag een nieuwe macbook bestellen, echt fijn vooruitzicht

Ik ga weer de klusperiode in, heb er zin in. Ik vind ongesteld zijn sinds mijn zwangerschap confronterend, niet gewenst en gewoon ontzettend verschrikkelijk stom, ben blij dat het weer over is!
Ik werk nog halve dagen maar merk dat ik mij echt slecht kan concentreren en motiveren om wat te doen..ik ben nog echt mijzelf niet merk ik. Wat duurt dat lang! Soms wordt ik er moe van dat ik nog niet helemaal hersteld ben ervan, ik heb echt te weinig geduld met mijzelf. Er zijn dagen dat ik alleen binnenkom en mijn mail check, de belangrijkste berichten behandel en reply en dan ga ik weer naar huis. Puur omdat ik echt GEEN zin heb, geen motivatie om wat dan ook daar te doen. Ik ben blij dat ik zulke tolerante en lieve collega's heb. Ze laten mij geheel vrij in hoeveel ik doe, waar ik dat doe en op welke manier. Ik ben heel blij met ze.

fijne dag dames!

liefs Maria

[Kersje]

Hoi lieve meiden,
bedankt voor jullie lieve woorden!

Babs,
lief dat je een berichtje achter laat. Af en toe krijgen we hier steun door lieve berichtjes van dames die mee lezen en dat doet goed!

Tam,
hoe ging het bij de gyn, meid?

Jasmien,
we zitten inderdaad in het zelfde schuitje. We willen graag zwanger worden, maar dit zal pas gebeuren wanneer lichaam en geest er weer aan toe zijn. Door mijn nogal overspannen reactie, merkte ik dat ik er eigenlijk nog niet aan toe ben om weer zwanger te zijn. Ik ben te bang. Maar natuurlijk wil ik het wel heel graag, maar omdat ik nu ongi ben voel ik me zo lekker ontspannen (ja, ik weet het, ik had nooit van mijn leven verwacht dat ooit over ongi te zeggen hock: ). Ik kan me weer even opladen voor de volgende ronde. Ik ga mijn best doen om rustig te blijven dit keer. Hoop dat het lukt, hihi :lol: .

Maria,
wat fijn dat je zulke lieve collega's hebt! Ik kan me goed voorstellen dat je nog niet gemotiveerd bent, hoor. Maar wel handig dat je in ieder geval op je werk even op het forum kunt kijken ! Wanneer verwacht je je nieuwe macbook?
De klusperiode komt er weer aan, he? Ja, ongesteld zijn is confronterend, maar wel lekker rustig, hoor...Maar wanneer bij mij de klusperiode weer aan breekt ben ik wel weer toe aan wat spanning, waarschijnlijk . Maar nu even niet! Maar ik ga voor jou duimen natuurlijk en ook voor Jasmien!
Ja, de vorige keer was het in 1 keer raak, dus deze situatie heb ik nog niet eerder mee gemaakt. Even wennen, haha. Maar het zou te snel geweest zijn als het nu al raak was, denk ik. Het is voor mij beter om nog even bij te komen van alle stress van de afgelopen tijd, voordat ik weer in de stress raak van zwanger zijn. Mijn vriend is eigenlijk een beetje blij dat het nog niet raak was. Hij is bang dat het te zwaar voor me is nu (vooral lichamelijk). Maar goed, ik hoop dat het niet al te lang zal duren, want je hebt gelijk: 9 maanden zwanger zijn is best lang, en al helemaal in onze situatie!

He meiden,
Zullen we allemaal tegelijkertijd zwanger raken? Kunnen we elkaar helemaal gek maken! O, jeetje… :o Rest alleen nog de vraag waarom ik dacht dat het raak was…Volgens mij heb ik me dat toch echt niet verbeeld (samen met mijn vriend, haha)…mijn lichaam ging zich echt weer zwanger gedragen! Hoe zou dit komen? Omdat ik het zelf zo graag wilde of zal het toch een ‘normale’ lichamelijk reactie zijn na de eisprong zo kort na de zwangerschap? Ben benieuwd hoe dit de volgende keer zal gaan… :?

Liefs,
Kersje

[Babs1]

Mooi dat je hier in ieder geval je verhaal in kwijt kan. ff opluchten

Liefs Babs.

[Tam]

even kort, sorry dat ik niet de puf heb om te reageren op ieder. Het was niet goed. Er zat nog weefsel en dus zal ik morgen wederom een curretage moeten ondergaan wat ik hoopte te vermijden met die medicijnen. Ik zie er weer erg tegenop, het is weer al zo kort geleden. Heb wel besloten om voor plaatselijke verdoving tegaan ipv gehele omdat ik daar last van had. Hoop dat het meevalt.

liefs

[Kersje]

Lieve Tam,

Wat ontzettend naar dat je nu alsnog een curettage moet ondergaan! Kan me voorstellen dat je er erg tegenop ziet, meid. Ik wens je heel veel sterkte morgen. Hopelijk heb je minder last van de plaatselijke verdoving.

Je hoeft echt niet op onze verhalen te reageren, meid. Ik vind het al heel wat dat je laat weten hoe het ervoor staat. Ik denk aan je!

Liefs,
Kersje

[maria11]

Tam, ik hoop dat het goed is gegaan gisteren....ben erg benieuwd. Liefs!


jaaaah kersje!!! ik wil ook met jullie allemaal tegelijkertijd zwanger worden! dat lijkt mij echt fijn. Dat kan je alle ups and downs delen. Ik zat er vanmorgen aan te denken, hoe blij ik met jullie ben. Het is voor mij een enorme troost om hier te kunnen ventileren bij jullie.

Wat bertreft die zwangerschapsverschijnselen kersje, ik vind die persoonlijk zo op pre-menstruatieklachten lijken! ik vind het echt bizar te zien hoe ik er misselijk van kan zijn, mijn borsten een maat groter zijn, mijn tepels er anders uitzien, eigenlijk alles wat ik ook had toen ik zwanger was.

Ik kreeg vandaag mijn koesterdoos binnen, ik ben er nu mee bezig. Ik heb een huildag. Vanmorgen hoorde ik dat kenissen een mooie dochter hebben gekregen. Drie minuten later belt TNT aan om die doos af te leveren. De een krijgt een gezonde dochter, ik sta hier nu een doos in te pakken. Ik vind het heel emotioneel alles weer in mijn handen te hebben. De kaarten te lezen, de positieve zwangerschapstest, de foto's, echo's...de knuffeltjes, rompertjes.. ik mis haar gewoon zo nu. Ben wel heel blij met de doos, hij is erg mooi. Zitten allemaal mooie dingetjes in, hij straalt liefde uit.

oke, nu ga ik er weer even verder mee. tot later!

liefs Maria

[Tam]

Jullie zijn allemaal zo lief.........wens alleen het beste voor jullie.

Hier net de curretage achter de rug.....zonder verdoving.....zelfs geen plaatselijke. Ben dus best trots op mezelf.......mijn meisje* was bij me voor steun.....ik voelde het gewoon.

Nu weer terug bij af.........erger nog, want de littekens op mijn ziel worden steeds meer.

Het is nu genoeg geweest met de ellende! Ik wil ook geluk!

[maria11]

wauw Tam, ik ben ook trots op jou zo zonder verdoving dat ondergaan! stoere meid ben je ook.
En ja, als iemand recht op geluk heeft ben jij het. Ik ga NU een heel hoop geluk voor je bestellen, het is genoeg geweest! vanaf nu alleen maar geluk en voorspoed voor jou.
Rust goed uit. knuffel!

[Jazzz]

Dag lieve dames,

Gelukkig is het nu vrijdag,. Het is zo druk op kantoor dat ik geen tijd heb gehad om te reageren.

Maria, inderdaad is het deze week klusweek voor mij en misschien de volgende week, want ik weet niet precies wanneer mijn nod is. Ik denk tussen 4 en 6 juni. Jammer van je laptop maar wel leuk dat je weer een nieuwe kan bestellen. Is het er intussen al?
Het ongi worden is inderdaad confronterend, ja. Ik ben de laatste tijd best bang dat ik niet meer zwanger kan worden omdat er geen eisprong meer plaatsvindt. Ik zit mezelf een beetje gek te maken met deze gedachten.
Het is fijn dat je begripvolle collega’s hebt en dat je dus weg kan gaan als je geen zin / motivatie hebt om iets te doen. Je zit per slot van rekening nog steeds in het verwerkingsproces en nog niet geheel hersteld en het is begrijpelijk dat je er soms niet voor voelt om te gaan werken.

Toen ik de laatste keer (begin mei) ongi werd, voelde ik mij vreemd genoeg er ook ontspannen bij. Al was ik wel bezig geweest met klussen om zwanger te worden. Tot de helft van deze week voelde ik mij rustig, maar nu begin ik mij weer gek te maken met gedachten die ik boven al heb aangegeven. Echt lastig en vermoeiend hoor! Ik hoop wel dat het deze ronde wel raak is maar vind dat het mij nu teveel bezig houdt. Maar ik blijf hopen dat ik samen met jullie weer zwanger mag zijn..

Babs, bedank voor je berichtje. Heel lief van jou hoor! Het doet ons allemaal goed.

Tam, zo erg dat je weer gecurreteerd moest worden! Ik ben heel blij dat het meeviel. Ik hoop zo het beste voor je, dat je het geluk zal vinden... Sterkte meid!

Maria, ik sluit mij aan bij jou. Je hebt het erover hoe blij je met ons bent en hoe fijn het je lijkt dat wij allemaal samen zwanger zijn en wij onze ups en downs dan ook met elkaar kunnen delen. Het is inderdaad een emotioneel moment om alles wat betrekking tot je dochter heeft weer in handen te hebben. Het helpt ook niet dat kennissen van je pas een mooie dochter hebben gekregen. Waarom lijkt het krijgen van een gezond kind zo gemakkelijk te gaan bij anderen maar bij ons niet? Wel een mooi idee hoor, zo een koesterdoos.

[Kersje]

Dag lieve meiden!

Ik ben mezelf zo lekker druk aan het bezig houden, dat ik nu pas weer even rustig zit met de laptop op schoot! Maar ik heb zeker aan jullie gedacht, hoor, zo tussen de bedrijven door!

Tam,
wat stoer dat je de curettage zonder verdoving hebt ondergaan! Hoe kwam dat zo? Ik zou het volgens mij niet durven zonder verdoving (kan niet zo goed tegen pijn :roll: ). Mocht je hier zelf voor kiezen?
Je hebt helemaal gelijk, meid. Het is NU jouw beurt om gelukkig te zijn. Ik zit nu heel hard vanachter mijn schermpje een pakket geluk naar je toe te sturen!

Jasmien,
wat naar dat je je zorgen maakt over je eisprong. Ik herken dit ook bij mezelf. Ik was bang dat mijn eisprong niet op gang zou komen, maar dat is tot nu toe goed gegaan. Maar nu ben ik weer bang dat mijn eitjes niet goed zijn en dat ik daarom niet meer zwanger kan worden...zucht!
Als ik het me goed herinner is jouw cyclus best regelmatig en dat zou er op wijzen dat je wel een eisprong hebt. Als je een heel korte of een heel lange cyclus hebt is er, dacht ik, een kans dat je geen eisprong hebt. Heb je er anders wel eens aan gedacht om ovulatietesten te doen? Dan kan je in ieder geval zien of je eitje springt. Ik heb dit zelf nooit gedaan, maar ik weet dat veel meiden dit doen om de beste klustijd te kunnen bepalen. Ik hoop dat je tot je nod nog een beetje zult kunnen ontspannen (ik weet het, onmogelijke opgave hock: ) en dat het RAAK zal zijn! En dat we je dan allemaal snel zullen volgen!

Maria,
ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk hebt met de geboorte van de baby van jullie vrienden. Het confronteert je zo met je eigen gemis, he? En het contrast is zo groot: jij pakt een doos in met herinneringen en zij beginnen hun leven met elkaar. Wat kan het lot toch wreed zijn.
Hoe ver ben je al met de koesterdoos? Ja, het is een doos vol liefde! Ik ben zelf ook nog steeds heel blij met de mijne. Het is voor mij uiteindelijk niet alleen een doos geworden om dingen in op te ruimen, maar juist een tastbaar bewijs voor de liefde voor mijn kind. Door de doos is ze nog steeds zo dicht bij mij! Hij staat altijd in de woonkamer. Ik zie hem iedere dag en merk dat ik er niet (meer) verdrietig van word, maar dat het een glimlach op mijn lippen brengt. Op de deksel van de doos zit nu een mooie bewerkte afbeelding van de echo van ons kindje (twee handen die een hart omhoog houden, met daarin de echo). Ik ben er heel blij mee.

Met mij gaat het nu eigenlijk best goed. Ik ben nog steeds ontspannen en geniet weer even van de rustige periode van de maand…Even opladen voor straks? :o Ik hoop eigenlijk dat ik dit ontspannen gevoel vast kan houden, of in ieder geval een klein beetje ervan, want ik word echt niet gelukkig van al die stress! Ik ben druk met allerlei dingen, zoals tuinieren (ik heb een geveltuin, een balkon en een dakterras en het was nogal verwaarloosd de laatste tijd). Maar ik merk nu dat ik het heerlijk vind om bloemetjes te planten. Een heerlijke afleiding! En ik ben ook in ons huis aan het rommelen: iedere dag pak ik weer een andere kamer aan om op te ruimen en schoon te maken (dit was er ook een beetje bij in geschoten). Het geeft me een opgeruimd gevoel, haha. En ik heb een sollicitatiebrief geschreven en verstuurd, wat me ook een voldaan gevoel geeft, alsof ik het leven en de toekomst weer in de ogen kan kijken.

Lieve meiden, ik denk aan jullie!

Liefs,
Kersje

[maria11]

Hey Kersje, mijn koesterdoos is ook af, ik ben er heel erg blij mee. Ik heb de 12 weken echo op de voorkant staan, omdat ik die zo lief vond. Ik heb er mooie herinneringen in zitten. Hij staat bij ons ook in de huiskamer. En wat je zegt, het is voor mij ook geen doos om spulletjes in op te bergen, het is voor mij een uiting van liefde naar haar toe, alles wat mij herinnerde aan haar komst en alle blijheid die ermee gepaard ging straalt er van af. Wel fijn he, zo'n doos....ik ben er net als jij echt blij mee.
Ik heb sinds haar overlijden altijd een heel klein inimini vaasje met bloemetjes uit de tuin staan. Ik ga elke week op zoek naar de allermooiste en kleinste bloempjes die er groeien, sta soms een paar minuten voor een struik om zeker te weten dat ik de allermooiste heb geknipt en schik ze dan mooi in het vaasje. Als ik het vaasje weer bij haar echo neerzet dan spreek ik even met haar, dat is mijn moment om hardop te zeggen dat ik haar mis en aan haar denk. Het is een soort vast ritueel geworden, die ik fijn vind.
Wat goed dat je je nu lekker ontspannen voelt kersje! ik hoop ook dat je dit gevoel kan vasthouden. Je bent lekker bezig met van alles, opruimen, planten, zelfs een sollicitatiebrief!!! :o goed bezig!! ik kan mij zo voorstellen dat het je een voldaan gevoel geeft, het is echt het bewijs dat je vooruit gaat, het beter gaat. Ik ben trots op je! :mrgreen:


hey Jasmien, waarom denk je dat je geen eisprong meer hebt? voel je niets? en inderdaad wat kersje zegt, misschien kan je ovulatietesten gebruiken? (of hebben ze die niet daar? dan stuur ik ze wel naar je op :mrgreen: ) Het is vervelend dat die gedachten door je hoofd spoken....maar volgens mij heb je al bewezen dat je een eisprong hebt en dat je vruchtbaar bent! wij allemaal trouwens.....en dan zitten we ons allemaal toch nog druk te maken, misschien heb ik geen eisprong? misschien zijn mijn eitjes te oud? kunnen ze niet meer bevrucht worden daardoor....misschien was dat gewoon een "lucky" shot vorige keer?...puur geluk, en was dat de enige keer dat ik ooit zwanger kon worden? Ik denk dat we dit allemaal overboord moeten gooien. We gaan een andere mantra gebruiken!
We zijn allemaal vruchtbaar, en gaan binnenkort zwanger worden. Elke maand die we nog ongesteld zijn, is er eentje dichter bij de dag dat we een positieve test in handen hebben.

zo! :mrgreen:

Hier gaat het voor de rest prima, het natuurlijk prachtig weer hier. Gisteren hadden we een verjaardagfeestje van een vriendin in het vondelpark. We zijn nog druk aan het klussen (op beide fronten). Toch het fijnste deel van de maand vind ik
De laptop is echt kapot, heeft het niet meer gedaan, ook niet na een weekje opdrogen. Dus deze week wordt een nieuwe besteld, zal wel even duren voor die er is. Ik heb tot die tijd van mijn moeder een laptop geleend (ik heb absurde nurd-ouders, die hebben drie pc's per persoon).
Nu ga ik lekker de zaterdagkrant verder uitlezen op ons terras. Fijne dag dames!

[Tam]

@ kersje, heb er zelf in samenspraak met de gyn over gehad om het zonder te doen. Zodra ik pijn had moest ik het aangeven. Het was niet prettig, maar ik zeg altijd maar zo: het is maar lichamelijke pijn............minder dan mentale. Was vlug opgeknapt.......beetje gebloed en nu niks. We hebben besloten te wachten tot ons DNA-onderzoek klaar is van onze dochter. Zo kunnen we een eventuel zw ingaan met iets minder zorgen, misschien helpt dat.

@ maria: wat een mooi gezegde.........een om zeker in kleur te zetten. Ik heb ook een herinneringsdoos en een prachtige urn (al had ik het leiver niet gehad) waar ik ook altijd spulletjes bij zet.

Tja die angsten allemaal.......krijg je opmerkingen van: ja, maar je weet wel dat je vlug zwanger kunt worden. Ja, wat heb je daar aan als het steeds fout gaat? Grrrr, kan daar zo boos om worden. Verder durven veel mensen niks te zeggen.......lekker rustig.

Morgen weer even naar mijn werk. KLrijg het al benauwd als ik na moet denken over welke groep ik volgend jaar moet doen of welke dagen enzo. Kan echt maar dag tot dag bekijken. Heb het idee dat ze me waar wat beu zijn. Net of ik zelf om die ellende vraag. Het zal niet zo zijn, ze zijn lief, maar ik denk dan da tik alleen maar voor ellende zorg.

Net een wespennest uitgeschakeld. Een moeder met een kraamkamer. Moest het wel wegdoen. ZOu anders een grote bol worden en daar zit je niet op te wachten onder het prieel. MAar moest gewoon huilen toen ik het zag........ook een moeder met kindjes. Gekke vergelijking,maar vond het ineens zo erg. Stom he!

[Kersje]

Hoi lieve dames,

Hoe is het met iedereen vandaag?
Ik was vanmorgen een beetje verdrietig, maar duurde niet zo lang. Moest gewoon even huilen, omdat ik mijn meisje mis, tja. Maar na een goed gesprek met mijn vriend (en even een arm om me heen ), knapte ik weer wat op. Soms moet het er gewoon even uit, blijkbaar. Vanmiddag heb ik een fijne wandeling gemaakt (heerlijk wandelweer, zonnetje, niet te warm 8-) ).

Maria,
goed idee, jouw mantra! Die houden we erin!
Wat lief dat je trots op me bent, word er helemaal warm van. Het gaat ook allemaal best wel goed met me, ondanks dat ik soms verdrietig ben. Maar dat verdriet is natuurlijk ook heel normaal, eigenlijk. Ik ben mijn kindje kwijt en daar mag ik ook best verdrietig om zijn. Maar dat neemt niet weg dat het goed voelt om weer plannen te maken en bezig te zijn.
Wat lief dat je bloemetjes plukt voor je kindje en dat je dan tegen haar zegt dat je haar mist. Mooi ritueel. Ik merk dat ik steeds vaker in gedachten tegen mijn dochtertje praat. Ik voel haar heel dicht bij me (net na de bevalling voelde ze zo ver weg). Ik denk dat ze voor altijd bij me blijft.
Fijn dat je zo blij bent met de koesterdoos!
Handig dat je nurdouders hebt!
Veel klusplezier... :lol:

Tam,
Gelukkig knap je lichamelijk snel op. Ging het geestelijk maar zo snel, he?
Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat ze je lastig vinden op je werk. Heb je het gevoel dat ze het niet goed in kunnen schatten? Ik kan me voorstellen dat het je nu niet lukt om beslissingen te nemen.
Dus jullie hebben besloten om te wachten tot de uitslag van het dna-onderzoek. Hopelijk brengt jullie dat de rust die je nodig hebt! Al die stress is ook niet goed. Hebben ze gezegd hoe lang het ongeveer duurt?

Jasmien,
Hoe gaat het? Al uitgeklusd?

Laura,
Red je het nog met die dikke buik, hihi?

Liefs,
Kersje

[Tam]

@ kersje, elkaar eens goed knuffelen kan erg goed helpen. NAtuurlijk mis je haar. Manny people wonder what angels look like, we held one in our arms Wij hebben besloten lekker naar Italie te gaan in de vakantie. Even tijd ook voor elkaar, want door alles zou je dat soms vergeten.

De arts zei dat ze er druk mee bezig waren en hij had goede hoop (al hou ik mijn hart vast). Toen zei hij dat het tegen de vlokkentest of punctie zou zijn dus hooguit een week of 10. We zien wel. Vraag me ook af of het geen kwaad kan. Bevallen in aug. Miskraam in jan en nu in mei. Wat kan je lichaam aan? Wil geen extra risico nemen,maar wil ook vooruit. Proberen is weer hopen en hoop doet leven.
Al zal het nooit meer hetzelfde zijn.

Balen wel van mijn hoofdpijn. Mijn hormonen zijn wat in de war en mijn nek en rug zit helmaal vast. kijk rijkhalsend uit naar maandag......de osteopaat. Doet wonderen

[maria11]

Tam, dat van die wespennest kan ik mij zo voorstellen, er zijn in het dagelijks leven zoveel dingen die je gedachten weer naar je kindje brengen, of naar het moeder zijn, en dan is er de emotie...het overkomt mij nog steeds dagelijks. Ik begrijp dat je het op je werk soms moeilijk hebt, bang dat ze je gewoon "moeilijk" vinden, ik heb dat ook, bang dat ze genoeg hebben van het drama dat mij overkomen is, daar heb je die "zieligerd" weer...Ik wou soms dat het niet aan mij kleefte, maar het is gebeurt. En bij jou is er nog veel meer gebeurt. Je schrijft dat je lieve collega's hebt, dat is fijn. Ik ga ervan uit dat ze het beste met je voorhebben. Ik had na het hele gedoe een enorm faal gevoel. Alsof ik niets goed kon doen, als ik niet eens een gezond kind kan krijgen? allemaal gedachtes die uit proportie waren maar ze waren er wel, en soms zijn ze er nog steeds. Jij hebt je best gedaan Tam, meer dan je best, en wat je is overkomen ligt totaal buiten jouw macht. Ik denk niet dat je collega's je beu zijn, jij zorgt niet voor ellende....de ellende is je overkomen en dat is heel erg. Neem het inderdaad dag voor dag...het kom allemaal goed.

kersje, wat naar dat je verdrietig was vanmorgen , als ik dat lees wil ik je meteen troosten. Ik begrijp dat je haar erg mist, het feit dat het beter met je gaat betekent nog niet dat het verdriet minder is geworden. Ik denk dat we dat nog wel even houden, het is nog zo kort geleden voor ons.
Ik heb op de terugweg naar huis net in de auto ook gehuild. Een collega is net bevallen, en ik hoorde het nieuws terwijl ik in een bijeenkomst met nog 30 managers zat....iedereen keek meteen naar mij, zo van "oei, is dit niet erg voor jou om te horen?". Ik heb een smile opgezet en gezegd hoe blij ik was (was ik ook!) maar ik werd er stiekem ook zo verdrietig van.
Ik ben er nu erg mee bezig, jij ook? het feit dat ik over ruim een maand zou gaan bevallen...ik ben er vaak emotioneel over. Ik zit dan te dagdromen hoe groot mijn buik zou zijn, dat ik nu met verlof zou zijn....of ik met mijn dikke buik afgelopen weekend ook naar het Vondelpark zou zijn gegaan, dat soort dingen.
Maar fijn dat je zo'n lieve vriend hebt (want als ik het zo lees dan is hij hij erg lief voor je), en dat je lekker bent gaan wandelen nog. Heb je al een reactie op je sollicitatiebrief gehad?

Jasmien, je werkt te hard! waar zit je?

[Tam]

@ maria; die faalgevoelens herken ik heel goed. Met mijn zw moest ik minder gaan werken en vond dat zo erg. Voelde alsof ik ze in de steek liet en deed zoveel ik kon (ik werk in het onderwijs). Na mijn verlof kwam mijn mk en nu ben ik langzaam weer aan het werk, maar wel buiten de groep. Ik durfde niet te zeggen dat ik het deze week nog te vroeg vond na mijn curretage weer, omdat ik al vind dat ik zoveel mis.....het is erg dubbel allemaal. Het is niet dat ze niet lief zijn,maar het is ook vreemd te zien dat het leven gewoon doorgaat terwijl dat van jou stil staat. BEdankt voor je lieve woorden.

Wat moet dat moeilijk zijn geweest om te horen. Heb al meerdere gezonde baby's langs zien komen. Tussen de rouwkaarten toen lag een geboortekaartje weet ik nog...........vond het zo erg. Heb hem verscheurd toen, erg he :oops: Twee huizen verder en tegenover ons zijn ze over een paar weken uitgerekend. Kan er nu al buikpijn van krijgen. Het is wat je zegt: je gunt het ze wel maar..............
Het had zo mooi kunnen zijn numet je dikke buik. Het is ook nog zo kort gelee. ik mis mijn buik ook. Ik heb een prachtige foto van mijn man en mij hoogzwanger. Wat kijk ik gelukkig op die foto. ALs ik hem zie word ik verdrietig want besef dat ik me nooit meer zo onbekommerd gelukkig zal voelen, maar blij als ik me voorneem ooit weer zo op de foto te staan, maar dan van een gezond kindje.

Ik vind jullie super en gun jullie zo het beste...........we delen nu ons verdriet, hoop ooit onze vreugde

[shadylady313]

meiden,

uiteraard gaan jullie ook een hoop vreugde met elkaar beleven!!! neem mij als voorbeeld! ik zag een tweede zwangerschap ook met angst en beven tegemoet, en je zou me nu eigenlijk eens moeten zien... alweer bijna 36 weken! de kleine is ingedaald en ligt al helemaal vast in mijn bekken dus het gaat nu echt de goede kant op.

verder vind ik het erg verdrietig allemaal om jullie verhalen te lezen. de een weer een miskraam, de ander bezig met een koesterdoos... en ik weet zelf ook precies hoe het voelt om geboortes om je heen te zien. dat ik zwanger was van mijn eerste liep ik precies gelijk met mijn schoonzusje. ik was dus 12 september bevallen en zij 3 december... nou, dat was ook wel een heel zwaar moment hoor. en dan zegt mijn schoonmoeder nog doodleuk dat ze het heel normaal vind dat ik meteen naar het ziekenhuis kwam om de kleine te bewonderen!! terwijl mijn schoonzusje juist zei dat ze het heel goed zou snappen als ik dat nog ff niet aankon en ik moest doen wat voor mij op dat moment 'goed' voelde. ze zijn daar toen wel heel goed mee omgegaan hoor. ik was toen met de halve familie al in het ziekenhuis toen ze nog niet eens bevallen was, en toen de kleine er eenmaal was kwam mijn zwager naar buiten en die kwam als eerste mij halen. ik heb hem dus als eerste mogen bekijken en het was voor ons allemaal een heel emotioneel moment. hun hebben ons verlies natuurlijk ook van heel dichtbij meegemaakt.

ik zie gelukkig wel dat jullie veel steun aan elkaar hebben. ik wil er ook echt voor jullie zijn hoor maar mijn verdriet is een stuk minder vers dan dat van jullie plus dat er bij mij nu voornamelijk vreugde heerst... maar ik lees af en toe nog steeds mee met jullie hoor. ik wil jullie dan ook nogmaals heel veel sterkte wensen, en geloof me, het is logisch dat je nu alleen nog maar angst voelt en bang bent dat het nooit meer goed zal komen, ik heb dat ook zo ervaren, maar er komt een dag dat je al die angst even vergeet omdat je dan een nieuwe positieve test in handen heb. al is dat natuurlijk ook weer geen garantie zoals we allemaal weten en een van jullie helaas ook tweemaal heeft moeten ervaren. jullie zullen pas opgelucht adem halen als jullie je kindje gezond en wel in jullie armen hebben. ik wacht ook nog steeds op dat moment, maar voor mij is die bijna daar! tenminste, dat hopen we dan maar natuurlijk. het is toch altijd maar weer afwachten of alles goed zal blijven gaan tijdens en na de bevalling. vind het ook best wel eng hoor maar probeer er niet teveel over na te denken. het geluk zal toch wel een keer aan onze zijde zijn???

die koesterdozen vind ik trouwens wel iets heel moois moet ik zeggen. ik heb er nog nooit van gehoord. wij hebben een fotoalbum gemaakt via hema.nl en die is echt zo mooi geworden. ben daar ook echt ontzettend blij mee en trots op.

succes voor de meiden die in hun klusperiode zitten, en ik hou het forum in de gaten hoor. ben benieuwd wanneer er weer iets moois neergezet kan worden hier. en het zou idd heel erg leuk zijn als jullie gewoon allemaal tegelijk opnieuw zwanger zijn!! ik duim voor jullie en ik denk zeker aan jullie!

hou me op de hoogte, dat doe ik ook. vooralsnog lijkt de kleine nog lekker te zitten binnen dus die komt nog niet hoor. al had ikzelf gedacht dat hij er wel al zou zijn, aangezien mijn injectie vorige week al uitgewerkt was... maar zo zie je maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit! en jullie wonder komt ook zeker!!

veel liefs laura

[Kersje]

Hoi meiden

Laura,
jij bent mijn lichtend voorbeeld . We gaan jou allemaal achterna! Ik ben juist heel blij dat jij zo blij bent :lol: en dat jouw verdriet nu veel minder op de voorgrond staat. Ik vind het fijn om te lezen dat dat zo is en hoop dan ook dat wij dit allemaal mogen ervaren. Geniet van je zwangerschap en laat je zeker niet verdrietig maken door onze verhalen! Wij hebben veel steun aan elkaar en ik vind het heel fijn dat jij ons eraan helpt herinneren dat het allemaal nog goed af kan lopen.
Het moet wel heel moeilijk geweest zijn, dat je gelijk opliep met schoonzusje. Zo confronterend! Wel heel lief dat jij de eerste mocht zijn om de baby te verwelkomen. Ik vind het altijd heel knap als mensen weten hoe ze je kunnen helpen. Het valt allemaal niet mee. Zo’n opmerking van je schoonmoeder slaat dan juist weer helemaal de plank mis op zo’n moment. Degenen die zich kunnen inleven (en vooral dúrven inleven) zijn de mensen aan wie ik zelf het meeste heb. Maar ik begrijp wel dat niet iedereen dit kan.
Je hebt helemaal gelijk: het geluk moet nu aan jullie zijde zijn!!! En dat zal het ook zijn, dat moet gewoon. Die kleine zit nu nog even lekker bij mama in de buik zich voor te bereiden op het feest dat nog gaat komen, hihi.

Tam,
Wat vervelend dat je door schuldgevoel weer aan het werk bent gegaan, terwijl je er eigenlijk nog niet klaar voor was. Red je het wel? Geeft het ook afleiding of is het vooral wat je zei, dat jouw leven stil staat en de rest ‘gewoon’ door gaat…
Ik hoop dat ze gauw het dna-onderzoek zullen afronden en dat je dan bij je volgende zwangerschap in ieder geval bij de vlokkentest meer weet. En dan moet het gewoon goed gaan! Het is nu genoeg geweest. Jij zult weer zo mooi stralen op een foto met een prachtige zwangere buik. Je hebt het zo mooi opgeschreven, ik zag het helemaal voor me. We zullen met elkaar onze vreugde gaan delen! En tot die tijd slepen we elkaar er door heen.

Maria,
Ik herken wat je schrijft over dat wat er gebeurd is aan ons kleeft. Ik voel zelf ook dat het iets is dat voor altijd bij ons zal horen en wat de mensen in onze omgeving zich ook altijd zullen herinneren. Het is ook zo ingrijpend. En gek ook om van heel gelukkige mensen te veranderen in verdrietige mensen voor de omgeving…Dat klinkt nogal zwart-wit, maar zo voel ik het wel. Eerst waren we dat koppel dat alles mee leek te hebben en nu zijn we dat koppel dat hun kindje verloren is…Groot verschil! :| Maar het is nou eenmaal zo. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel heel fijn vind dat niemand in mijn toekomstige werk (als ik ergens wordt aangenomen natuurlijk) weet wat er gebeurd is. Zij zullen nog ‘blanco’naar mij kijken. Wat ook wel lastig kan zijn, natuurlijk, maar ik vind het wel een ‘vrij’ idee. Hoewel ik het wel lastig zal vinden om vragen te krijgen over of ik kinderen heb of zou willen, denk ik. Nou, ja, ik zie wel hoe het loopt. Ik wil het ook niet als een groot geheim bewaren (ik wil mijn dochter ook niet verloochenen).
Lief dat je me wilt troosten, Maria. Dat doe je ook met je woorden! Jij kunt heel goed troosten. Ik kan me voorstellen dat je moest huilen in de auto, na die vergadering. Wat een toestand ook, dat iedereen dan naar jou gaat kijken! Gelukkig hoefde je toen nog niet te huilen, maar kwam dat later, want dat zou wel heel naar zijn geweest…Dat soort dingen kun je nou net niet gebruiken! Konden we maar een soort onzichtbaar harnas aan doen, waardoor we niet zo onverwacht geraakt zouden worden…Dat blijf ik toch heel moeilijk vinden, die onverwachte confrontaties! Heel herkenbaar, trouwens, dat je tegelijkertijd blij kunt zijn voor iemand anders, maar ook verdrietig om je eigen verlies.
Ik ben er nu ook erg mee bezig, Maria. Ik zou over anderhalve maand ongeveer uitgerekend zijn en ben me er vaak van bewust dat ik nu met een dikke buik zou lopen. Vooral het zien van buiken die ongeveer zo groot zijn als de mijne zou zijn, vind ik moeilijk. Ik moet dan toch altijd even kijken en zuchten… Ze zijn zo prachtig die zwangere buikjes, maar ook zo onverteerbaar! Ik zie ook op tegen de uitgerekende datum. Ik wil die eigenlijk maar gewoon achter de rug hebben, geloof ik. Maar ik weet niet of dat echt gaat helpen, want dan komt weer de tijd dat ik de vorige keer een positieve test had, dan weer de feestdagen waarbij we niet meer met z’n tweetjes zouden zijn, maar met z’n drietjes, etc. Het gaat maar door. Maar goed, ik moet ook door in dit leven en er weer wat meer de lol van in gaan zien, want waar doen we het anders voor? Ik ga vanavond in ieder geval naar het theater, daar heb ik zin in!

Jasmien,
Heb je geen tijd om te buurten hier? Zeker druk met werk en stemmen enzo!

Dag lieve meiden!

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Hey lieve dames,

De afgelopen dagen was het erg druk op kantoor en moest ik overwerken en gisteren moest ik gaan stemmen. Mijn man was gister een beetje boos op mij, omdat ik al twee dagen na mijn broodje om 7.30u ’s morgens pas weer eet als ik thuis ben (na 17.00u).Vandaag is het gelukkig wat rustiger en kan ik bijlezen op het forum en reageren.

Maria, wat fijn dat jouw koesterdoos nu af is. Het is echt een doos vol liefde en met veel liefde gemaakt en leuk dat je de 12 weken echo op de voorkant hebt staan. Ook de bloemetjes die je steeds zet stralen liefde uit. Jij bent een fantastische moeder en zal echt geweldig zijn als je over niet al te lange tijd een gezond kindje in je armen kan houden.
Ik zat mij de afgelopen week echt gek te maken met gedachten als misschien krijg ik geen eisprong. Gelukkig is deze gedachte naar de achtergrond verdrongen. Volgens mij had ik dit idee omdat het bij mij eerste zwangerschap net als bij Kersje heel snel al raak was. Inderdaad denk ik dat de eerste keer een ‘lucky shot’ was, aangezien ik eigenlijk nog aan de pil was en ik deze een paar keer ben vergeten. Mooie statement over vruchtbaar zijn en zwanger worden heb je trouwens gemaakt.
Jammer van je laptop (hopelijk was het al een beetje oud, want dan is het leuk dat je een nieuwe gaat bestellen).
O jee, Maria ik kan mij voorstellen dat het nieuws van de bevalling van je collega jou heeft laten huilen. Natuurlijk gun je het haar, maar het is erg pijnlijk om het (notabene in bijzijn van zoveel mensen die ook nog naar jou keken bij het nieuws) aan te horen vanwege jouw situatie. Ik zou volgens mij maar een stijf lachje kunnen geven. Moeilijk en zwaar moment hoor! En dan houd je bevalling en alles eromheen (mooie zwangere buik) je ook nog bezig. Ik leef helemaal met je mee hoor meid!!

Kersje, jij bent aardig bezig geweest. Ik hoop dat je sollicitatiebrief zijn vruchten mag afwerpen. Gisteren was je even een beetje verdrietig om het verlies van jou meisje. Het verdriet komt ook bij mij met vlagen. Fijn dat je een lieve vriend hebt die je kan steunen. Hoe gaat het met hem en de verwerking van jullie verslies?
Ik heb de vorige week aardig wat geklust en hoop dat het raak zal zijn. Als het niet zo is zal ik wel teleurgesteld zijn maar in elk geval hebben mijn man en ik een leuke tijd gehad, hahaha.

Tam, ik blijf je bewonderen om je flinkheid om zonder verdoving de curretage te ondergaan. 10 weken wachten op de uitslag van het onderzoek is lang maar hopelijk dat de tijd een beetje snel gaat voor jou. In korte tijd bevallen en twee miskramen gehad is erg ingrijpend voor zowel lichaam als geest. Je lichaam moet zich echt herstellen, denk ik. Geestelijk herstellen is wel veel moeilijker maar hoop echt dat het – al is het langzaam – zeker zal lukken.
Dat je met je zwangerschap minder moest werken en jij dat erg vond en je waarschijnlijk ook schuldig voelde is ook mij overkomen. Ik weigerde mijn hoge bloeddruk als gevolg van de zwangerschap en mijn opgezette voeten, benen en handen als ziekte te zien. Misschien praat ik makkelijk, maar je moet je moet jezelf niet zo wegcijferen Tam. Uiteindelijk zijn zij er niet voor je wanneer het niet goed met je gaat! Waarom is het leven zo hard, vraag ik mij vaak af. In het bijzonder voor jou.
Laura, je bent al bijna in je 36e week en de kleine is al ingedaald! Zoooo leuk meid. Hoe voel je je? Over een maand is het zover. Echt spannend hoor.
Bedankt voor jou steun en medeleven, trouwens jij weet ook zelf hoe het is om een kindje te verliezen. Zoals Kersje dat zegt, ben je ons lichtend voorbeeld, je bent echt een houvast voor mij hoor. Ik ben blij dat je bij dit onderwerp schrijft. Het geeft ons een steuntje in de rug.

[Jazzz]

Jeetje, erg met mij hoor. Ik ben vergeten om goed af te sluiten.

Veeeel liefs en ik denk aan jullie........
Jasmien

[Kersje]

Hallo meiden!

Jasmien,
foei zeg! Je man heeft groot gelijk dat hij een beetje boos op je was! Wel goed voor jezelf zorgen, hoor. Mijn vriend is ook weleens boos op mij, als hij het idee heeft dat ik te weinig eet. Ik moet daar altijd een beetje om lachen, want ik heb genoeg vlees op de botjes . Ik ben gewoon niet zo'n grote eter. Maar Jasmien, misschien ben je wel zwanger en dan moet je natuurlijk wel op tijd eten, he
Ik begrijp dat je nu onzeker bent over je eisprong. Je hebt bij je zwangerschap eigenlijk helemaal niet geprobeerd om zwanger te raken (het was een mooie verrassing, haha) en nu je het wel bewust probeert, merk je dat het niet meteen raak is. Die onzekerheid heb ik ook! Lastig he, om nu af te moeten wachten of het wel of niet 'raak' is... Mijn vriend zei laatst dat het van hem helemaal niet snel raak hoeft te zijn, als het de volgende keer maar goed gaat is hij blij. Dat mag dus nog best even duren :? . Tuurlijk vind ik dat ook, maar ben ook ongeduldig, erg he... :roll:
Jij hebt het dus heel druk gehad, meid! Gaat het nu wat rustiger worden of blijft het nog een tijdje zo door gaan? Is het ook fijn om zo hard te werken (qua afleiding)?

Lief dat je vraagt hoe het met mijn vriend gaat. Over het algemeen gaat het goed met hem. Hij lijkt alles wat er gebeurd is ook sneller te verwerken dan ik. Toen we het nieuws net hadden gekregen dat de 20 weken echo niet goed was, heeft hij heel erg gehuild (toen we eenmaal thuis waren). Daarvoor en daarna heb ik hem nooit meer zien huilen. Hij houdt zich sterk en zorgt ervoor dat alles gebeurt wat moet gebeuren. Soms plaatst hij ineens een opmerking waardoor ik merk dat het verlies hem zeker nog bezig houdt ("ze was toch echt ons kindje, he"), maar het is bij hem minder op de voorgrond. Ik ben wel even bang geweest dat we uitelkaar zouden groeien, want ik leunde erg op hem en dat vond hij moeilijk. Maar inmiddels ben ik ook weer wat sterker en nu gaat het weer een stuk beter. Maar soms blijft het moeilijk, vind ik. Hoe gaat dat bij jullie?

Theater gisteren was erg leuk. Maar natuurlijk zat ik wel vlakbij een zwangere vrouw :? . Mooi buikje weer, hoor. En weer even zuchten natuurlijk! Ik was samen met mijn schoonzusje en met haar kan ik heel goed praten over alles wat er gebeurd is en hoe ik mij voel. Dat was dus wel fijn!

Nou, meiden, tot de volgende keer maar weer!

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

jazz,

ik kan me ergens wel voorstellen dat je mannetje een beetje boos op je was. je moet ook wel goed voor jezelf blijven zorgen natuurlijk!!
ik hoop voor je dat al het klussen van vorige week zijn vruchten af zal werpen. ik duim met je mee tegen de tijd dat je kan testen.
ik ben echt zo'n vergiet, ben nu alweer vergeten wat er verder geschreven is.
ik voel me nu echt zo beroerd. heb superslecht geslapen vannacht maar hoe moe ik ook ben, ik heb net mijn halve huishouden staan doen, zou dit de welbekende nesteldrang zijn???
ga nu denk nog ff lekker mijn oogjes dichtknijpen. ga vanavond nog naar een borstvoedingsvoorlichtingsavond (jeetje lang woord zeg) maar heb er niet zoveel zin in. ik heb mijn keuze voor flesvoeding namelijk toch al gemaakt maar ja, ik ga samen met mijn 18 weken zwangere vriendin heen dus dat is dan wel weer leuk. en zij wil heel graag borstvoeding gaan geven dus we steken er sowieso wel wat van op. en aangezien we allebei een vergiet zijn is het maar goed dat we samen gaan, wat de een dan vergeet moet de ander onthouden en andersom hahahaha!!

meiden, tot de volgende keer maar weer!

liefs laura

ps. het doet mij goed te horen dat jullie mij als voorbeeld kunnen zien. ik wil ook graag het voorbeeld voor meiden als jullie zijn. het geeft toch de moed en de hoop om er weer voor te durven gaan. helaas is niets zeker in het leven, maar voor een hoop mensen zijn er gelukkig altijd positieve tijden na ellende!

[shadylady313]

whaaa kersje, we zeggen allebei hetzelfde tegen jasmien!!!

[Kersje]

Ha Laura (ook wel Vergietje genoemd, hihi) ,

Slaap lekker! Pak alle rust die je kan he?
Veel plezier vanavond met je vriendin (Mede-vergietje). Hopelijk onthouden jullie allebei iets!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Ja, Laura,
Streng zijn wij, he! :!:
x Kersje

[Tam]

TJa, dat vergiet-verhaal ken ik. Had dat ook erg in mijn zwangerschap Laura, vooral op het laatst, maar moet zeggen dat het er niet beter op geworden is. Kan mijn gedachten gewoon moeilijker opzij zetten ofzo en af en toe gewoon ergens anders zijn zodat ik niks vergeet. Spannend hoor Laura, 36 weken.........mijn meisje kwam op 38 weken. 2760 gram en 47,5 cm. Niet verkeer dus. Je geeft ons idd hoop en dat is iets wat ieder van ons goed kan gebruiken.

KErsje, ik merk dat mannen er toch anders mee omgaan. Nu is mijn man wel een goede prater en laat zijn emoties (liefst niet openbaar) ook wel zien, maar probeerd ook sterk te zijn voor mij. Zegt dan: nu moet je eerst aan jou denken terwijl ik natuurlijk ook gewoon aan hem denk. Ik merk dat we wel sterker zijn geworden samen. We hebben zoveel gedeeld. Ik weet dat ik op hem kan bouwen in goede en slechte tijden. Alleen nooit verwacht dat die slechte tijden er zo vlug aan zouden komen.

Vandaag lang met mijn ma gepraat. Ze heeft het er ook zo moeilijk mee. Het doet me pijn om dat verdriet bij andere te zien. Ze vertelde dat ze zo trots op me was. DAt ik zo sterk was. ALs ze dit vroeger gedacht had dan zou ze nooit verwacht hebben dat ik zo sterk was (ik was altijd nogal faal-angstig). Fijn te horen, maar of ik me zo voel? Tja, soms maar soms ook niet. Heb er een gedichtje over gemaakt.

Ben ik sterk als ik elke avond huil in bed?
Ben ik sterk als ik het wel zonder mijn meisje red?
Ben ik sterk als ik leef van de hoop?
Ben ik sterk als ik soms nog spulletjes voor je koop?
Ben ik sterk als ik me omring met zoveel engeltjes?
Ben ik sterk als ik droom van een hoop bengeltjes?
Ben ik sterk als ik een masker opzet en mensen niet zien hoe ik me voel?
Ben ik sterk als ik niet altijd zeg wat ik bedoel?

Ik voel me niet sterk, ik voel me zwak en falen tegelijk
maar ik ben sterk genoeg als ik maar een klein beetje op mijn meisje lijk!

liefs Tam

[Tam]

pff, moet het effe kwijt. Mijn moeder belde net. Mijn zusje heeft een vroege miskraam gehad. Vorige week toen ik net een curretage kreeg. Ik heb lang gedroomd dat we samen zwanger waren en dat waren we dus ook. Ze had alle symtomen en dacht dat ze zw was maar een dag of twee later werd ze gewoon ongesteld. Vandaag moest ze naar de huisarts voor iets en die voelde en keek en het bleek zo te zijn, maar dan heel vroeg. Anders had ze het nooit geweten. Wij hebben in jan een miskraam gehad................hun in feb met 6 weken en nu dus ook de tweede keer.

Wat is er mis met ons? Een gezonde fam. Een grote fam waarin nooit iets mis was op dit gebied en nu deze ellende allemaal na elkaar. ben er heel erg van geschrokken. Heel erg!!!!

[maria11]

Jeetje Tam, wat naar zeg! hock: ik kan mij voorstellen dat je geschrokken bent, wat bizar zeg! dat is nieuws waar je nou niet op zit te wachten nu, en inderdaad, wat gaat er mis? als we het wetenschappelijk gaan benaderen dan ligt de verklaring er wel een beetje, ongeveer 20% van de zwangerschappen eindigt in een miskraam. En dan hebben we het alleen over de vrouwen die zich gerealiseerd hebben dat ze zwanger zijn. Ze vermoeden dat dat het werkelijke miskraam-percentage zich dichter bij 40 of 50 procent bevindt. Het gebeurt gewoon helaas erg veel.
Wat naar zeg, het lijkt mij voor je zus ook zo gek om zoiets te horen...wat moet je ermee? ik kan mij voorstellen dat je gedachtes en emoties alle kanten op gaan. En ik kan mij jouw reactie ook heel goed voorstellen, "wat is er mis met ons?", ik heb dat ook zo vaak gedacht (maar dan alleen op mijzelf betrekking hebbend), Tam, ik denk dat er niets mis is met jullie. Dit is gewoon verdrietige pech hebben. De soms wrede natuur. Ik zat gisteren een natuurdocumentaire over vogels te kijken en zag hoe er gepaard werd en ze zonder problemen jongen leken te krijgen....maar je ziet niet alles. Ze laten niet de vogeltjes zien die vruchteloos op een ei zitten te broeden (want die zijn er wel), je ziet waar het wel gelukt is en er mooie kuikens tevoorschijn komen.....maargoed....Ik bedenk net dat je waarschijnlijk helemaal niet zit te wachten op duffe metaforen :?

Tam, ik begrijp dat je van slag bent van het nieuws. Ik denk dat er werkelijk niets mis is met jouw en je zus. Jullie gaan nog mooie gezonde kinderen krijgen. Misschien dat we over een tijd de boodschap van deze ellende kunnen lezen en begrijpen. Nu groeit het boven je pet, dat snap ik.

Heel veel liefs, ook voor je zus.
Maria

[maria11]

oh en Tam, ik vond je gedicht erg mooi en herkenbaar

[shadylady313]

jeetje tam,

het zit op het moment in jullie familie niet mee he??? wat een ellende! je zou toch denken dat het een keertje op moet houden en dat er alleen nog maar mooie dingen op jullie pad mogen komen! soms is het leven zo oneerlijk... heel veel sterkte in ieder geval met alles. en ook voor je familie!

wat het vergiet zijn betreft, ik weet dat ik na mijn eerste bevalling ook nog heel lang heel vergeetachtig geweest ben. sowieso schijnt dat de eerste maanden na de bevalling ook nog wel aan te houden, plus dat wij er ook nog eens een hoop bij kregen om te verwerken. dat maakt het herstel er ook niet makkelijker op natuurlijk. maar ik weet dat het heel normaal is. ze zeggen niet voor niks, 9 maanden op. 9 maanden af... tis ook echt zo!

gister de borstvoedingscursus was wel interessant. ik wist op voorhand ook wel dat ik toch weer lichte twijfel zou gaan krijgen en ja hoor, ben nu weer heel erg aan het peinzen. wat wil ik, waarom wil ik het en wat ga ik uiteindelijk nou toch beslissen?? ik weet het echt niet!!

tam, jouw kleintje woog iets van 2700 en nog wat? die van ons zat vorige week dinsdag (35w5d) al op 2724 gram ongeveer... en jij was al 38 weken toch? wat kan er dan toch een verschil in zitten he?

liefs laura

[maria11]

Lieve kersje,
Je hebt gelijk dat de uitgerekende datum echt een "ding" aan het worden is waar je veel mee bezig bent, en ik deel je gevoel dat het waarschijnlijk na die datum vervangen wordt door iets anders. Ik denk dat ik het verdriet om haar projecteer op die ene datum....je begrijpt wel wat ik bedoel. In principe mis ik haar elke dag maar ik sta mijzelf toe op bepaalde dagen zoals moederdag, de uitgerekende datum, haar sterfdag, er meer bij stil te staan, mijn verdriet prominent aanwezig te laten zijn en te laten lopen. Uiteindelijk heeft het allemaal zijn eigen tijd nodig om te helen. Ik zie het als een wond...het is geen open wond meer, het heeft zich gesloten maar van binnen is het weefsel nog niet geheeld, het is nog beurs en pijnlijk.
Zwanger zijn vond ik ook zo gezellig, je bent niet alleen, je bent altijd samen. Gisteren miste ik dat opeens zo erg. Ik heb het gevoel dat ik de rest van mijn leven wel zwanger zou willen zijn, dat is ook niet echt reeel he? :? Waarschijnlijk voelde ik mij gewoon alleen, dat heb ik soms, soms voel ik mij zo alleen in mijn verdriet. Ik kan er goed over praten met mijn vriend en hij is erg lief voor me maar ondanks dat alles voel ik mij er soms heel erg alleen onder. Is het een eenzaam proces.

Lieve Tam, wat goed dat iedereen hier zo streng voor je is! want inderdaad, je moet goed voor jezelf zorgen hoor! wanneer heb jij je nod? want we gaan weer aftellen!!!! ik heb mijn nod op 7 juni.

Lief vergietje, ik vind het zo spannend dat je bijna gaat bevallen!!!
Wat zijn voor jou de afwegingen voor het wel of niet starten met bv voor jou (als ik mag vragen)? ben er wel benieuwd naar..
En wat naar dat je zo slecht slaapt, ze zeggen dat dat komt omdat je lichaam zich voorbereidt op de komst van je kindje, je zo al in het ritme zit van de borstvoedingen...hmmm :?

dag dames, ik ga weer klussen (ECHT klussen, met een hamer en boor enzo ) fijne dag!
liefs Maria

[Tam]

@ maria, dank je wel voor je lieve woorden. Vind het eigenlijk wel grappig dat verhaal. Zat een tijd terug nog te kijken naar eendjes en zei nog tegen mijn zus: was het maar zo makkelijk.....hup lente.....nestje bouwen en er dan een hoop tegelijk. Maar je hebt gelijk. Je ziet niet wat er mis gaat. Net zoals mensen die het van ons niet weten ook niet kunnen zien dat ik al moeder ben.

@ Laura, dat scheelt idd wel. Ik ben bevallen met 38 wk en 2 dg om precies te zijn. Had altijd al het gevoel dat ze eerder kwam.......ook al is dat bij een eerste vaak niet. Ze was een echt poppetje, maar niet te klein. Ik ben zelf best fors en dacht vond het raar dat ik dan zo'n poppetje kreeg (weet dat dit niks zegt,maar toch....). En een grote bos met zwarte haartjes had ze.......prachtig gewoon. Net zoals jouw kindje ook prachtig zal zijn.........ben benieuwd hoor, probeer nog wat te genieten van de laatste loodjes al weet ik maar al te goed dan de nieuwsgierigheid en het ongeduld dan toch om de hoek komt, hihi

[Kersje]

Goedemorgen lieverds!

Eindelijk schijnt het zonnetje weer op mijn balkonnetje. Ik ga straks lekker even met mijn boek buiten zitten en wat van die stralen vangen!

Tam,
wat verdrietig dat je zus ook (weer!) een miskraam heeft gehad. Ik kan me voorstellen dat jullie er allemaal van ondersteboven zijn. Hoe gaat het nu met je zus? En met jou? Hopelijk is het jullie gegund om toch tegelijkertijd zwanger te mogen zijn (van gezonde kindjes).
En wat je zegt over dat het zwaar is om het verdriet van je moeder te voelen, dat herken ik enorm. Ik merk dat ik sinds we onze kleine zijn verloren meer afstand tot mijn moeder bewaar (erg, ik weet het). Ik kan niet goed omgaan met haar verdriet. Het contact wordt langzamerhand wel weer wat beter en het zal vast wel weer ‘normaal’ worden, maar het heeft zijn tijd nodig.
Mooi gedicht, Tam. Ik begrijp heel goed dat je je vaak helemaal niet sterk voelt, maar ik ben het met je moeder eens, dat er naast al jouw wanhoop en verdriet ook ruimte is voor hoop op een betere toekomst. Misschien is dat ook wel je houvast (zoals je zegt, dat je ‘leeft op hoop’). Waar zou je het anders allemaal nog voor doen zonder hoop? Je gaat door en daar spreekt hoop uit. En je put kracht uit je lieve meisje. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat je je niet altijd krachtig zult voelen. Dat kan ook niet. Maar het zit wel in jou. In ons allemaal denk ik. We gaan allemaal door. Vaak zijn we verdrietig, voelen we ons alleen, begrijpen we niet waarom het leven zo loopt. Maar we gaan door. Met vallen en opstaan, he? Misschien hebben we allemaal wel een soort belofte gemaakt aan onze kindjes: ‘maak je geen zorgen, mama gaat je heel erg missen, maar ze gaat het redden, voor jou’. Dat denk ik ten minste.

Maria,
Die metafoor van de wrede natuur klopt wat mij betreft, hoor. Het is eigenlijk ook zo’n wonder als alles goed gaat bij een zwangerschap (de celdeling, de innesteling etc.). Het is maar goed dat wij vrouwen vaak niet eens weten dat we zwanger waren als het heel vroeg op een miskraam uit loopt. Dat verdriet is gewoon zo groot, zeker voor ons, die al een kindje(s) verloren zijn. Ik probeer niet al te veel stil te staan bij alles wat mis kan gaan, maar je begrijpt dat dat vaak onbegonnen werk is…Ik durf eigenlijk niet eens meer echt te hopen op een gezond kind, merk ik. Ik doe net of dat nooit gaat gebeuren en hoop verrast te worden door het tegendeel (ben ik nou gek???) hock: . Ik ben mijn leven aan het herinrichten met de gedachte dat het ook leuk moet zijn als ik nooit zelf een gezond kind op de wereld zou zetten. Er zijn trouwens nog altijd pleeggezinnen nodig, denk ik dan…Zal wel zelfbescherming zijn.
Ik zag op je banner dat het vandaag precies 3 maanden geleden is dat je bent bevallen. Zo kort en ook zo lang geleden…Ik herken wat je zegt over het alleen voelen. Het is inderdaad een eenzaam proces, wat van dag tot dag verschilt en waar je toch grotendeels alleen je weg in moet vinden, hoe lief je lief en alle anderen ook zijn. Het is inderdaad een wond, die je niet ziet, maar die nog niet geheeld is (en misschien altijd wel een zwakke plek zal blijven, maar dat geeft niet, ik draag het met trots). En JAAAA, zo heerlijk was het om zwanger te zijn (altijd met z’n tweetjes). Ik zou ook wel altijd zwanger willen zijn, haha!

Laura,
Dus eigenlijk heeft die voorlichtingsavond je in verwarring gebracht? Lastig! Ik ben net als Maria benieuwd waar je over twijfelt. Misschien kunnen wij een klein beetje met je mee denken? Geen zorgen, ik ben niet van de borstvoedingsmaffia , maar wil zelf wel graag proberen om borstvoeding te geven, mocht het ooit zover komen. Ik heb een heel gezond neefje en een heel gezond nichtje, die beiden met de fles zijn groot gebracht…

Jasmien,
We zijn toch niet te streng voor je geweest, he? :roll: :lol:

Liefs voor jullie allemaal!
Kersje

[shadylady313]

lieve meisjes,

ik heb altijd gezegd: ik ga geen borstvoeding geven!! en waarom?? tja, wist ik het zelf maar. zag het altijd een beetje als gekloot aan mijn lijf, wil niet bestempeld worden als preuts als ik niet in het openbaar wil gaan zitten voeden, vind het fijn als manlief ook wat flesjes kan geven, kolven lijkt me vreselijk... dat is wat er op dit moment door me heen gaat.
maar aan de andere kant weet ik dat het de beste start is voor je kindje, het is de natuur, het is altijd op temperatuur en aanwezig, je bouwt een heel hechte band op met je kindje (al ben ik van mening dat dat niet alleen daar mee te maken heeft maar ook gewoon hoe je zelf met je kindje omgaat) en het is gratis.

dus ja, ik vind het een lastige keuze... op het uitgerekend in mei forum lees ik dan ook weer net ff teveel verhalen over dat de borstvoeding zoveel tijd en energie kost, dat ze zich af en toe net een koe voelen die alleen maar bezig is met melk voeden of kolven... tuurlijk zijn er ook positieve verhalen te lezen maar van de 10 zijn er zeker 6 of 7 die het ff niet meer zien zitten omdat het geven van borstvoeding zo tegenvalt. maar ik ben ook weer iemand die altijd zegt: als je het niet probeert dan weet je het niet (zo ook trouwens met de keuze opnieuw zwanger te willen raken) als je dat niet probeert weet je ook niet of het dit keer wel goed zal gaan. dit advies geldt dus ook voor jullie lieve meiden. maar dat hoef ik jullie niet te vertellen. maar goed, terugkomend op mijn slogan. als ik dat aan zou houden zou het dus betekenen dat ik het gewoon moet proberen. anders doe ik dat met andere dingen in het leven wel, en zou ik deze eventuele beste start voor mijn kindje geen kans geven??? vind het zooooo lastig!!!

dus dat is een beetje wat er door mij heen gaat. misschien hebben jullie nog bepaalde visies die ik nog niet eerder gehoord heb, dus hopelijk kunnen jullie me een beetje helpen... ergens denk ik ook bij mezelf, ik kan altijd nog overstappen op flesvoeding, andersom kan alleen niet. maar als ik er niet 100% achter sta is de kans ook zeer groot dat het toch niet zal slagen. dat werd gister ook nog maar weer vaak genoeg benadrukt...

sorry dat ik verder niet op jullie berichtjes inhaak, weet echt nu al niet meer wat er stond... heb alleen onthouden dat jullie benieuwd waren naar mijn beweegredenen...

liefs laura

[Jazzz]

Hey lieve dames,

Het is weekend, wat ben ik blij. Ik heb bijna een heel drukke week achter de rug. Steeds als ik denk dat het rustig wordt, blijft het druk. Dus ik weet even niet als het rustiger gaat worden op kantoor... Gisteren heb ik een 7 weken durende training afgerond en heb ik het nu een klein beetje rustiger. Na al jullie reacties zal ik wel erop letten dat ik op tijd eet hoor, .

Kersje, dat van het ongeduldig zijn om zwanger te worden begrijp ik helemaal! Ik ben zelf erg ongeduldig en vind dat een ronde lang duurt. Maar ja, gelukkig dat het zo druk is aan het werk dat ik niet veel tijd heb om erover na te denken. Als ik eenmaal thuis ben, ben ik bekaf en val ik meteen in slaap.
Mannen tonen hun gevoelens (vooral pijn en verdriet) volgens mij niet zo als wij vrouwen, dus dat jouw vriend bij het horen van het slechte nieuws zo emotioneel was wilt wel veel zeggen. Gelukkig dat het nu beter met jullie gaat. Mijn man was bij het horen van het nieuws erg van slag. Thuis heeft hij ook een paar tranen gelaten en heel veel keren diep gezucht. Gelukkig hebben wij elkaar goed door deze periode heen kunnen slepen door veel te praten in het begin. Nu hebben wij het er veel minder over, maar soms komt de woede in mijn man naar boven. Hij vindt namelijk dat de artsen laks zijn geweest. Ik kan hem niet helemaal ongelijk geven daarin. Ik hou hem er dan wel steeds voor ogen dat het waarschijnlijk toch zou zijn misgegaan. Als ze de groei en de hoeveelheid vruchtwater beter in de gaten hadden gehouden zou het zijn opgevallen dat het niet goed ging. Maar toch zouden ze hier niet veel kunnen doen, omdat mijn zoontje nog niet levensvatbaar was.
Het lijkt alsof de zwangere buiken ons achtervolgen, he Kersje. Het is echt confronterend! Fijn dat je van het theater hebt genoten en dat je zo goed kan praten met je schoonzusje. Ik kan ook heel goed met mijn schoonzus praten en ze heeft mij echt ook door de moeilijke periode heen geholpen.

Laura, heel begrijpelijk dat je zo vergeetachtig bent hoor! It comes with the pregnancy. Maak je niet al te druk erover. Je schreef dat je je beroerd voelde omdat je niet goed had geslapen. Gaat het nu wat beter? Je zit in tweestrijd over het geven van borst- of flesvoeding. Het is heel moeilijk, want natuurlijk wil je het beste voor je kindje. Misschien kan je voor een middenweg kiezen. Na de geboorte kan je misschien 6 weken (of is dat al lang ) borstvoeding geven en daarna flesvoeding. Naar mijn mening is het geven van borstvoeding vooral in de eerste weken essentieel. Er zijn wel gevallen van kindjes die nooit borstvoeding hebben gehad en toch gezond zijn, maar deze kans zou ik het liefst niet nemen. Ik hoop dat ik je een beetje eruit heb kunnen helpen.

Tam, wat een mooi maar droevig gedicht. Weer een tegenslag, het nieuws van je zusje. Het gevoel van falen zal nu groter zijn dan ooit, he. Sterkte hoor. Ik hoop echt dat de zon heel gauw weer voor jullie zal schijnen. Nogmaals sterkte voor jullie.

Maria, ik verwacht mijn nod op 4, 5 of 6 juni. Als ik op 6 juni nog niet ongi ben, zal ik op 7 juni een test doen. Jouw nod is net als de mijne niet ver meer, he. Het wordt wel weer spannend. Fijn dat je met mij wilt aftellen. Mag ik dat ook bij jou doen

Oke lieve dames, een fijn weekend
Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hoi dames!

Laura,
volgens mij is het in mijn eigen omgeving een beetje 50/50, bij wie borstvoeding geeft en wie niet. Maar de meeste meiden hebben wel eerst geprobeerd om borstvoeding te geven, waarbij het dus bij de helft ongeveer niet lukte. Dat had trouwens volgens mij niet te maken met niet willen, maar dat ze teveel verschillende adviezen kregen van verschillende kraamverzorgsters/verplegend personeel. Tegenstrijdige info, zeg maar! Ik denk zelf dat je de beste kans van slagen hebt als je thuis bevalt en dan thuis een kraamhulp hebt. Dit is echt mijn persoonlijke ervaring/mening, hoor, ik heb geen idee van de statistieken (als die al worden bijgehouden).
Waar ga je bevallen? Ik zou nu absoluut in het ziekenhuis willen bevallen en denk dat ik die indicatie ook wel zou krijgen (wij allemaal denk ik op dit topic). Dat maakt voor mij de kans op borstvoeding geven (dat dat lukt tenminste) wel wat kleiner, maar ik wil daar toch voor proberen te gaan (hopelijk, ooit :? ). Bij mij is het namelijk precies andersom als bij jou, haha, heb altijd geweten dat ik borstvoeding wilde geven. Waar heb ik die joekels anders voor??? Ja, leuk om naar te kijken... Maar ik zou zeker van te voren heel uitgebreide info willen over het hoe en wat, want ik ben bang dat het anders mis loopt.
Dit allemaal gezegd hebbende, vind ik dat er niets mis is met flesvoeding. Alle kindjes in mijn omgeving die dit hebben gekregen, hebben het hier heel goed op gedaan. En het is natuurlijk wel heel fijn dat jij als moeder dan niet de enige bent die je kindje kan voeden... Het geeft de vader bijvoorbeeld ook de kans om te voeden en dat schept toch echt een bijzondere band. Ik heb mijn neefje ook regelmatig verzorgd en de fles gegeven toen hij nog heel klein was, omdat mijn schoonzusje met complicaties in het ziekenhuis lag en mijn broer bij haar was. Ik voel nu nog steeds een speciale band met hem. Ik ga zelf dus zeker wel voor borstvoeding (omdat mijn gevoel dat zegt), maar als dat niet lukken zou, vind ik dat geen ramp. Nou, Laura, geen idee of je hier wat aan hebt, of dat het je alleen maar meer verwarring bezorgd...Succes met je beslissing, meid.

Jasmien,
Drukke dame! Gelukkig lekker weekend, kun je even bijkomen.
Wat fijn dat je zo goed naar ons luistert en op tijd gaat eten..
Wel heel handig dat je weinig tijd hebt om te stressen over wel of niet zwanger deze ronde. Jij hebt geloof ik niet een heel lange cyclus toch (kan wel ellenlang voelen natuurlijk, hihi)? Die van mij is gemiddeld 32 dagen en dat vind ik best lang, hoewel ik weet dat ik nog geluk heb, want er zijn zat vrouwen die een heel lange cyclus hebben.
Ik kan me voorstellen dat je man soms boos is om hoe het gelopen is. Het verandert niets aan de uitkomst, misschien, maar je bent zo machteloos he? Je moet maar aanvaarden wat er gebeurd is en hopen dat het de volgende keer wel goed gaat. Onze gyn zegt dat ze bij onze eerdere echo’s ook hadden kunnen zien dat het niet helemaal goed ging, maar dan had een zeer geoefend oog hiernaar moeten kijken. En wij hebben onze echo’s voor een deel in het buitenland laten maken (Costa Rica en Peru), maar ook bij de echo van 14 weken in Nederland is het niet opgemerkt. hock: Als het er op het eerste gezicht goed uit ziet, kijken ze eigenlijk niet verder (of beter). Bi j een volgende zwangerschap gaan ze dat natuurlijk wel doen en daar hou ik me maar aan vast. Bij jou zal dat toch ook zo zijn, denk ik, dat ze dan extra goed gaan kijken.
Jasmien, wij boffen met onze schoonzusjes!

Tam,
Hoe gaat het meid?

Maria,
Jouw nod komt er denk ik ook weer aan volgende week (net als Jasmien bedoel ik, de mijne nog lang niet, moet eerst nog gaan klussen :roll: )? Mogen we meetellen of doe je het liever alleen? :lol:

Liefs,
Kersje

[Tam]

@ Laura,
Ik mocht bij onze dochter geen borstvoeding geven ivm met medicatie. En dat was in haar geval maar goed ook, want nu konden ze beter zien wat ze binnen kreeg (of eigenlijk niet) ivm met haar ziekte. Ik denk zelf dat flesvoeding tegenwoordig zzeker niet slecht is. Onze gyn was er ook zeker over te spreken en in het ziekenhuis ook (al moeten ze wel borst promoten zeiden ze). Je moet kijken naar welk persoon je zelf bent en je je prettig bij voelt.

Spannend de nod bij sommige. Ik heb geen flauw idee van waneer ik nu moet gaan rekenen en of hij weer wel vlug regelmatig is. Vorige keer had ik het geluk van wel. Heb altijd normaal 28. We zullen maar zien. BLoeden hier nog niet gestopt dus....
Lekker wat in de tuin bezig geweest...maaien, planten etc. DAt is echt wel ontspanning. Heb een redelijke dag vandaag. Waar we onze sterretjes begraven hebben zijn nu hortensias gepland in de kleuren blauw en roze (niet wetende wat de geslachten waren) en ze beginnen al flink in knop te gaan. Geeft wel een mooi gevoel.
Nu de konijntjes gaan doen.........een mens blijft bezig. Fijne dag nog verder

liefs Tam

[Jazzz]

Hey Kersje,

Mijn cyclus varieert van 27 t/m 32 dagen. Als ik van het gemiddelde uitga moet ik op 4 juni mijn nod hebben. Bij een volgende zwangerschap gaan ze bij mij ook extra goed kijken hoe het staat met de groei en de hoeveelheid vruchtwater en de placenta dus ben ik wel een beetje gerustgesteld op dat vlak.

Tam, wat fijn dat je zo bezig bent geweest met de tuin en dat de hortensia’s nu al in de knop gaan. Leuk dat je ze geplant hebt waar je sterretjes begraven zijn. Dan heb je altijd een plekje om naar toe te gaan.

Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hé Jasmien,

Ook nog even op het forum zie ik !
O, dus jouw cyclus varieert tussen 27 en 32 dagen. Voel je je eisprong ook (weet niet meer of je dat al eens verteld had, sorry :oops: )? Ik vind het altijd zo wonderbaarlijk dat ik dan (tot nu toe dan, je weet maar nooit hoe het loopt :? ) 14 dagen later ongesteld word! Waarom is dat nou precies 14 dagen?
Het zou wel eens kunnen dat ik deze maand een iets kortere cyclus ga krijgen, want ik begin mijn ei al een beetje te voelen en meestal springt ie dan een paar dagen later. Dus ik moet ook weer flink aan de klus, hihi.
En dan wordt het weer spannend...Ik hoop zo dat ik deze maand wat rustiger kan blijven, want die stress vond ik echt niet leuk! Ik werd gewoon helemaal rustig toen ik ongesteld werd... :? Vond het eigenlijk stiekem best prettig, die rust hock: . Ik was er duidelijk nog niet klaar voor om weer zwanger te zijn, denk ik. Ach, we zien wel hoe het nu weer gaat. Heeft ook geen zin om me daar nu weer druk om te maken, niet waar?
Maar hoe is het nu met je? Alweer een beetje bijgekomen van alle drukte? En goed gegeten?

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Hoi Kersje,
Vanochtend moest ik overwerken, omdat wij een deadline op kantoor hebben. Gelukkig was ik na 3 uurtjes klaar met werken en als compensatie voor deze uurtjes ben ik op maandag zo goed als vrij! Ik moet van tijd tot tijd alleen bellen om te vragen naar de status van het project waarmee ik bezig ben, maar dat kan telefonisch. Ben zo blij!

Helaas kan ik mijn ei niet voelen. Ik heb deze maand wel geprobeerd erop te letten en ik dacht dat ik enkele seintjes heb opgevangen maar als ik naar mijn cyclus kijk kon ik toen mijn ei niet krijgen, dus weet ik het niet
Maar ja, ik heb in elk geval toch nog aardig kunnen klussen, dus wacht ik nu mijn nod af

Ik hoop echt dat je deze maand rustiger kan blijven, Kersje. Die stress kan een slechte invloed op je cyclus hebben. Die rust toen ik ongi was vond ik trouwens stiekem ook prettig. Vreemd he, dat zou ik echt niet van mezelf hebben verwacht.
Vanaf maandag wordt het rustiger op kantoor en heb tot gister slecht gegeten. Vandaag heb ik wel goed gegeten, :lol:

Succes en geniet van het klussen, meid.

Tot gauw,

Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Jasmien,

meid, wat heb jij het dan ontzettend druk gehad met werk en klussen...
Goed gedaan, hoor
Ja, ik had zelf ook nooit gedacht me ontspannen te voelen na ongesteld worden...Zo zie je maar!

Geniet nu dan even van je rust, meid, je hebt het verdiend.

Liefs,
Kersje

[NoaM]

lieve meisjes,

ik heb altijd gezegd: ik ga geen borstvoeding geven!! en waarom?? tja, wist ik het zelf maar. zag het altijd een beetje als gekloot aan mijn lijf, wil niet bestempeld worden als preuts als ik niet in het openbaar wil gaan zitten voeden, vind het fijn als manlief ook wat flesjes kan geven, kolven lijkt me vreselijk... dat is wat er op dit moment door me heen gaat.
maar aan de andere kant weet ik dat het de beste start is voor je kindje, het is de natuur, het is altijd op temperatuur en aanwezig, je bouwt een heel hechte band op met je kindje (al ben ik van mening dat dat niet alleen daar mee te maken heeft maar ook gewoon hoe je zelf met je kindje omgaat) en het is gratis.

dus ja, ik vind het een lastige keuze... op het uitgerekend in mei forum lees ik dan ook weer net ff teveel verhalen over dat de borstvoeding zoveel tijd en energie kost, dat ze zich af en toe net een koe voelen die alleen maar bezig is met melk voeden of kolven... tuurlijk zijn er ook positieve verhalen te lezen maar van de 10 zijn er zeker 6 of 7 die het ff niet meer zien zitten omdat het geven van borstvoeding zo tegenvalt. maar ik ben ook weer iemand die altijd zegt: als je het niet probeert dan weet je het niet (zo ook trouwens met de keuze opnieuw zwanger te willen raken) als je dat niet probeert weet je ook niet of het dit keer wel goed zal gaan. dit advies geldt dus ook voor jullie lieve meiden. maar dat hoef ik jullie niet te vertellen. maar goed, terugkomend op mijn slogan. als ik dat aan zou houden zou het dus betekenen dat ik het gewoon moet proberen. anders doe ik dat met andere dingen in het leven wel, en zou ik deze eventuele beste start voor mijn kindje geen kans geven??? vind het zooooo lastig!!!

dus dat is een beetje wat er door mij heen gaat. misschien hebben jullie nog bepaalde visies die ik nog niet eerder gehoord heb, dus hopelijk kunnen jullie me een beetje helpen... ergens denk ik ook bij mezelf, ik kan altijd nog overstappen op flesvoeding, andersom kan alleen niet. maar als ik er niet 100% achter sta is de kans ook zeer groot dat het toch niet zal slagen. dat werd gister ook nog maar weer vaak genoeg benadrukt...

sorry dat ik verder niet op jullie berichtjes inhaak, weet echt nu al niet meer wat er stond... heb alleen onthouden dat jullie benieuwd waren naar mijn beweegredenen...

liefs laura

Hai meid,

spannend hoor die laatste loodjes.
Ik lees zo af en toe met jullie mee en heb wel eens wat geplaatst maar nu lees ik je berichtje over je twijfels met de voeding. Ik heb ook constant geroepen ik ga bv proberen maar ik maak er GEEN heisa van! Ik heb het geprobeerd en het lukt e absoluut niet zoals ik het wilde. Aanleggen was een ramp, hij hapte en dronk twee slokken en liet weer los, met als gevolg: pijnlijke tepels, onzeker, kraamtranen, een kind dat niet aankwam enz.... Ik ben toen om en om gaan kolven (wilde ik ook nooit) en zag wat hij binnenkreeg. De kraamtijd vond ik bv echt een ramp! Maar toen het eenmaal liep had ik de grootste moeite om er (werkredenen) mee te stoppen, het doet wat psychisch met je. Fv is tegenwoordig super, maar ik wilde gewoon dat hij MIJN voeding kreeg, hij groeide gewoon op wat hij van mij kreeg, ik wist wat ik at en was er zo trots op dat hij daarop kon groeien, ik heb daarom ook écht vaak in dubio gezeten maar moest echt stoppen. Nu ga ik zeker weten voor een evt volgende weer bv geven, het is een gevoel wat je van tevoren nooit kan voelen, maar het is gewoon super en de natuur! Ik wil je niet overhalen om ook bv te gaan geven, maar wat ik je wil mee geven is dat het zeker het proberen waard is en zoals je zelf al zegt: je kan altijd stoppen, en andersom kan niet... Ook al krijgt je kleine alleen maar de eerste week of twee bv binnen, daar zitten al zoveeeeel afweerstoffen in wat het nodig heeft!

enne... stuwing krijg je toch wel

Succes met de laatste loodjes en je keuze wbt voeding!

Liefs

[Kersje]

Hoi meiden,

Fijn weekend gehad?
Hier verjaardag van vriendlief gisteren gevierd. Hij is vandaag jarig, maar gisteren dus al met de familie gevierd. Met de vrienden gaan we het ook nog vieren met een stapavondje over kleine 2 weken. Bedenk me nu ik dit opschrijf dat dat wel onhandig is, vlak voor mijn nod :o :o .
Mijn ei heeft het heel erg druk en ik verwachtte hem/haar eigenlijk pas rond donderdag? Ik denk dat ie vandaag al een sprongetje gaat wagen... Ach, het eitje hoeft zich niet eenzaam te voelen, voor gezelschap is gezorgd . En weet je wat zo heerlijk is? Ik ben nog steeds ontspannen! Geen slapeloze nachten (zoals de vorige keer rond mijn ei) en niet constant denken "wat als". Ik hoop het zo te houden tot aan mijn nod!
Hoe staat het met Jasmien en Maria? Veel bezig met naderende nod of valt het mee? :?
Tam, hoe is het met jou?
Laura, al wat wijzer over wel/geen borstvoeding of alleen nog maar meer in de war door onze adviezen .

Liefs,
Kersje

[maria11]

hey lieve meiden,

Er is er 1 jarige hoera! hoera! dat kun je wel zien dat is vriendlief!
gefeliciteerd kersje! en wat betreft dat stappen, weet je wat ik doe? als ze mij vragen wat ik wil drinken bestel ik een wijntje, als men dat gezien heeft letten ze er verder niet meer op. ik neem dan 1 klein slokje en ga dan over op sap ofzo. Maar ik moet je bekennen, wij hadden afgelopen zaterdag een feest en ik heb gewoon gedronken hoor. Als ik weet of denk dat ik zwanger ben is het wat anders, dan drink ik echt niet.
Fijn dat je er rustiger onder bent, nou volhouden he! ik had de week van ei ook nergens last van, bij mij begint het juist in de laatste week voor nod. Ik hoop dat je het zo kan houden!
Ikzelf maak me ook niet echt druk, ik voelde mijn borsten gisteren weer dus ga weer ongie worden denk ik.

Jasmien, als het goed is heb je vandaag een rustigere dag gehad?
heb je wel eens ovulatietesten gebruikt? ik vond ze erg handig. Je herkent de signalen van je eigen ovulatie dan beter. Maar zo te horen heb je wel geklust, het is afwachten! Hoe voel je je?

Tam, hoe is het met de bloedingen, wordt het al minder? ik hoop dat het wat beter met je gaat.

Laura, ik kan mij voorstellen dat je nu twijfelt over wat je nu moet doen met de bv. Ik sluit mij bij Noam aan, als je het probeert kan je altijd nog stoppen! andersom kan inderdaad niet (volgens mij is dat jouw uitspraak trouwens ) Ikzelf zou heel graag borstvoeding willen geven. Ik had mij ook voorgenomen iemand langs te laten komen als het niet zou lukken of als het pijn zou doen. Het hoort geen zeer te doen, en deskundigen kunnen je daarbij thuis helpen als je wilt. Het lijkt mij gewoon zo'n intiem proces, mijn vriendinnen beschrijven het ook zo naar mij toe, ze voelen zich helemaal geen melkkoe ofzo , ze vonden het juist een heerlijk moment van de dag, even rustig met je kindje, heel close. Het gaf ze juist rust en ontspanning zo'n moment.

Ik ga weer verder, fijne dag meiden!
liefs Maria

[Tam]

@ kersje, gefeliciteerd nog met manlief. Fijn dat je nog lekker ontspannen kunt zijn. En het is zeker niet verkeerd visite te laten wachten tot het eitje zijn jump maakt , het komt zoals het komt.

@ maria, de bloedingen hier gestopt sinds gister. Fijn. Verder gaat het op en af met me. Het is ook niet niks. AL mijn energie gaat naar het opstarten van mijn werk op dit moment en de huishoudzaakjes. Ben veel moe en hoofdpijn, maar kom net terug van de osteopaat die me goed gekraakt heeft. Zat allemaal behoorlijk vast (hoe zou dat nou komen, ahum) en is weer wat los. Helpt altijd goed.
En idd, een glaasje is af en toe wel lekker. Ik kan me de tijd niet herinneren bijna. Denk dat ik zo op mijn kop sta, hihi.

Verder niet veel bijzonders hier. De dagen gaan open en dicht.

liefs TAM

[Jazzz]

Hoi lieve dames,

Hiep hiep hoera voor jouw lieve vriend, Kersje! En jij ook gefeliciteerd :!: En leuk dat je zijn verjaardag over ongeveer 2 weken met vrienden gaat vieren. Maria’s manier van ‘drinken’ is ook mijn manier. Afgelopen vrijdag was technische oplevering van een project en toen kreeg iedereen een glaasje om te proosten. Ik heb toen meegedaan door maar 1 mini slokje te nemen. Wel fijn dat je je ei kan voelen, Kersje! Dan kan jij mooi daarop inspelen. Nu ik het rustig heb op kantoor hou ik mij toch wat meer bezig met mijn naderende nod, maar niet zoveel als bij de eerste ronde. Het lijkt wel erop dat ik ongi ga worden, ik heb echt dat ongi gevoel in mijn buik.

Maria, ik heb over het gebruik van ovulatietesten gedacht maar wacht nog even met het kopen daarvan, omdat er hier merkloze testen worden verkocht voor de prijs van clearbleu testen bij jullie! Echt absurd! :o Ik kijk nog even bij andere apotheken. Als ze ook daar die merkloze testen verkopen zal ik zeker geen testen kopen maar er zonder blijven proberen. Vorige week had ik eventjes last van steken en een beetje misselijkheid maar dat was ook alles. Nu heb ik het gespannen gevoel dat ik altijd krijg als ik ongi word.
Hoe voel jij je? Je hebt ook het gevoel dat je ongi gaat doorbreken, no?

Tam, wat fijn dat je bloeding is gestopt. Het is wel niet zo leuk dat je nu alweer zo druk bezig bent met het werk en het huishouden. Ik hoop dat je jezelf een beetje de kans geeft het rustiger aan te doen hoor

[maria11]

Tam, fijn dat de bloedingen gestopt zijn , fijn! dan kan je tenminste weer "verder", ik vond de bloedingen namelijk persoonlijk erg vervelend worden, was zo blij toen dat stopte. Ik kan mij voorstellen dat het weer gaan werken je erg veel energie kost, je bent er waarschijnlijk met je hoofd soms ook niet bij...je hebt veel te verwerken nu. Hoe is het met je zusje?

hey Jasmien, wat stom dat die testen zo duur zijn daar! je kan ze ook online kopen, dat is stukken goedkoper. Net als jij heb ik ook ongieklachten, mijn buik doet een beetje pijn. Voel me niet zwanger. Ben jij er een beetje rustig eronder? ik wel in ieder geval.

Kersje, klusserdeklus? en? ben je nog zennnnn? :lol:

Hier gaat het wel goed. Ik ben wel emotioneel deze week maar dat zal door mijn naderende ongie komen denk ik. Huil bijna elke dag wel eventjes, stiekem meestal. Ik heb er zo genoeg van verdrietig te worden, ben er zo klaar mee. Maar kan het niet onderdrukken. Wil ook vriendlief er niet constant mee vermoeien. Hij zegt dat ik gewoon moet huilen, hij troost mij altijd en zegt lieve dingetjes tegen me, het is echt een schat. Ik wil niet zo'n jankerd zijn :roll: , achja, het is ook niet anders, het moet allemaal nog helen, verwerkt worden.

nou dames, er staat vlees in de oven, pompoen/aardappelpuree gemaakt en er staat een courgette/bleekselderijroomsoepje te pruttelen, ik heb de was gedaan en mijn kledingkast opgeruimd, ik ben goed bezig man :mrgreen:

liefs!
Maria

[Jazzz]

Hoi lieve Maria,
Sinds onze bevalling is het krijgen van een ongie echt confronterend, he? Het is goed dat je je verdriet niet onderdrukt, anders deal je er niet mee. Het proces van verwerken is nog steeds niet voltooid, dus het is helemaal niet vreemd dat je nog emotioneel bent. Gelukkig heb je een lieve vriend die aan je zegt dat je gewoon moet huilen. Ik begrijp je best dat je hem niet constant wilt vermoeien, dat heb ik zelf ook. In zo een geval geef ik na mijn emotionele vlaag later wel aan mijn man aan dat ik weer even down was. Het helingsproces zal nog veel tijd nodig hebben, Maria en hoe vaker je erover praat (ook met je vriend, want hij heeft ook zijn dochter verloren) hoe beter het voor je is. Sterkte meid! Ik denk aan je.

Tav mijn naderende ongie ben ik wel rustig, maar ik voel mij wel een beetje teleurgesteld, omdat ik mezelf niet kan dwingen om zwanger te worden Maar ja, ik geef de hoop niet op en zal natuurlijk blijven proberen.

Maria, jij hebt heerlijke gerechten gemaakt! Het water loopt mij bijna uit de mond :lol: . Ik heb nu trek en zal maar beginnen aan mijn broodje chocopasta
Smakelijk eten! Je bent trouwens flink aan het werk geweest hoor!

Liefs,
Jazzz

[maria11]

broodje chocoladepasta? :? Ik hoop dat je in een andere tijdzone zit en dit je lunch is anders gaan we weer streng worden Jasmien! :lol:

Wat je zegt over het uitspreken van het feit dat je even "down" was is een goed idee, ik probeer dat ook elke keer te doen, hij vind dat ook prettig merk ik. En ja, het verdriet moet eruit, het is logisch dat ik nog niet geheeld ben maar ik heb zo weinig geduld met mijzelf hock:
Ja, en ook ik ben best teleurgesteld in mijn ongieklachten, ik wil net als jij (en kersje, Tam en alle andere meiden) ook zo graag weer zwanger zijn...het is soms zo vervelend dat je het inderdaad niet in de hand hebt, je kan alleen maar hopen en je best doen. Ik ben na alle gebeurtenissen het vertrouwen in mijn lijf ook een beetje kwijt, alsof het er nooit meer van gaat komen.


liefs maria

[Kersje]

Lieve meiden,

Dank jullie wel voor de lieve felicitaties i.v.m. vriendlief

Tam,
Fijn dat het bloeden gestopt is. Vervelend die hoofdpijn en vermoeidheid, meid. Gelukkig dat de osteopaat je helpt! Het lijkt me zelf een beetje eng, dat gekraak…
Tam, wat zeg je dat mooi: “de dagen gaan open en dicht”. Is dat een bestaande uitdrukking of is ie van je zelf? Prachtig gezegd!
Lukt het nog met je werk of is het je eigenlijk teveel?

Maria,
Goede tip over het alcohol drinken! Ga ik ook op die manier doen, hihi.
Jammer dat je denkt dat je ongi gaat worden. Wel fijn dat je er rustig onder bent. Ik ben ook nog steeds lekker zennnnn en hoop dat vast te houden. Het gaat nu al beter dan de vorige ronde, dus ik hoop dat het me lukt. Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat het nooit meer gaat lukken om zwanger te worden (hebben we allemaal wel, denk ik). Maar jij gaat echt wel weer zwanger worden, hoor. IK WEET HET ZEKER!
Volgens mij heb je weer heerlijk gegeten, zeg. Keukenprinses. En was- en opruimprinses (go girl)!
Ik herken wat je zegt, dat je geen jankerd wilt zijn. Ik zeg het niet altijd tegen mijn vriend als ik verdrietig ben geweest. Gisterochtend, bijvoorbeeld, was ik stiekem ballonnen aan het opblazen en toen moest ik ook ineens huilen. Vond ik het zo stom om feest te vieren zonder mijn kindje in mijn buik… Maar dat zeg ik dan niet, want ik wil hem niet verdrietig maken op zijn verjaardag en het gevoel bleef ook niet zo lang. Maar vaak zeg ik het wel, hoor. Omdat ik het fijn vind als hij weet wat er in me omgaat.

Jasmien,
Jij hanteert dus ook met succes de 1-slokje-voor-de-show-truc!
Jammer dat jij ook denkt ongi te worden…Ik hoop dat jij en Maria dit uit zelfbescherming denken en dat het toch raak is! Het lijkt me zo leuk als het bij een van ons lukt…Maar goed, als het de tijd nog niet is, dan moet het gewoon nog niet zo zijn. ONZE TIJD KOMT ECHT NOG WEL!
Ik ben trouwens dol op chocopasta, hoor…en hagelslag vind ik ook jammie.

Hier is het klussen weer klaar (‘klaar is Kees’). Ik moet eerlijk zeggen, dat we het heel gezellig gehad hebben. Ik vind het ook zo lief hoe mijn vriend mee denkt. Dan wil hij weten of het ‘tijd’ is en gaat er dan helemaal voor :oops: . We hebben veel lol tijdens het klusproject, haha! Ik merk dat ik mezelf bescherm door niet teveel na te denken over wel of niet raak en al helemaal nog niet verder durf te denken aan wat dan…Ik ga dat proberen vast te houden, want dat scheelt me een hoop gepieker en gestress.

Dag lieve meiden!

Kersje

[shadylady313]

Jazz,

ovulatietesten zijn een stuk goedkoper op matcare.nl of testjezelf.nu!!! heb ik ook gedaan en vind het een echte aanrader! toen ik daarmee aan de slag ging was ik met twee maanden zwanger namelijk!

verder heb ik uiteraard weer eens niet onthouden wat er allemaal stond.
een van jullie die zoveel last van hoofdpijn heeft en veel moe is door het werk en het huishouden... denk aan jezelf he meis, jezelf voorbij gaan heb je helemaal niets aan!!

een van jullie mannetjes die van de week jarig was, bij deze nog gefeliciteerd! was het een leuk feestje?
ikzelf heb trouwens gewoon gedronken en gerookt totdat ik mijn positieve test in handen had hoor. ze zeggen dat het daarvoor ook nog geen kwaad kan.

een van jullie die last had van bloedingen, die zijn nu gestopt of minder toch? gelukkig maar!!

hier nog geen baby in aantocht hoor. gisteren was ik drie jaar getrouwd en heb continu gedacht dat onze kleine jongen op die dag zou komen, nou mooi niet hoor! hij zit nog veel te goed in mijn buik. maar ik moet natuurlijk ook nog 3 weekjes! whaaa drie weekjes nog maar! mijn leven straks weer helemaal op zijn kop, maar dan van geluk!
ik denk dat ik toch voor flesvoeding ga. zie het op de een of andere manier totaal niet zitten dat borstvoeding. plus dat ik gewoon heel erg veel negatieve verhalen erover hoor. meer dan positieve... nou moet ik me daar natuurlijk niet door laten beinvloeden want het kan bij mij best vlekkeloos verlopen maar ik sta er gewoon niet achter en dan werkt het toch niet...
heb de kraamzorg ook al op de hoogte gebracht van mijn keuze.
had ik jullie wel al verteld dat ik al kinderopvang heb?? ze zeiden in eerste instantie dat het een jaar zou duren voordat er plek was en dat ik zo'n drie maanden zelf zou moeten overbruggen, nu heb ik per 1 september al plek en ga 12 oktober pas aan het werk!! haaha wat een 'luxe probleem'... maar ben echt zo blij dat het gewoon al geregeld is!
en ik heb het al een half maandje weten te verschuiven, dus ga per 16 september betalen maar vanaf 1 oktober de wendagen in laten gaan en dan loopt het mooi over als ik de 12e weer begin.

verder wens ik jullie een fijne dag toe. hier is het hartstikke mooi weer. maar ik lig zoals gebruikelijk nog steeds met het laptoppie in mijn bed.
ik wou ff snel wat schrijven maar dat is ook weer meer geworden.. hihi.

liefs laura

[Jazzz]

Maria, ik zit inderdaad in een andere tijdzone en dat broodje chocopasta was inderdaad mijn lunch.
Het lastige aan het ongie worden is de duur van een cyclus. Het duurt zo lang voor je weer tegen je nod aanzit en kan testen. Ik heb nog steeds het ongie-gevoel. Aan de ene kant hoop ik natuurlijk dat het niet komt maar aan de andere kant wil ik juist wel dat (als ik niet zwanger ben) het komt zodat ik dat achter de rug heb :| Als ik het wel word zal ik (ik hoop voor het moment) ook het vertrouwen in mijn lijf een beetje kwijt zijn. Hoe is het bij jou?

Kersje, ik hoop echt dat Maria en ik uit zelfbescherming zo denken en dat het geen ongie-klachten zijn. Maar ik twijfel echt enorm. Klussen omdat het nodig is om zwanger te worden en het ook nog heel gezellig vinden is helemaal geweldig, aangezien je dan niet het gevoel hebt dat het een verplichting is. Heel leuk dat je hebt genoten en dat je hieraan vasthoudt!

Laura, je bent al helemaal klaar voor je kleine, he. Ik vond het echt leuk om jouw bericht te lezen. Je hebt nog 3 weekjes te gaan! Dat is al heel snel! Echt geweldig dat je al kinderopvang hebt. Wat ik heb gehoord is dat het inderdaad meestal een jaar duurt. Je kan dan relaxter de bevalling tegemoetzien.

Liefs,
Jasmien

[maria11]

Ik vind soms de balans tussen klussen en vrijen moeilijk te vinden...manlief houdt er tot op zekere hoogte rekening mee maar vrijt niet echt om te "klussen". Het gebeurt dus ook dat er vruchtbare dagen voor bij gaan zonder geklus. Ik vind dat soms echt heel moeilijk. Ik begrijp hem wel maar ik vind het zo moeilijk, ik wil gewoon zo snel mogelijk zwanger worden. Elke maand is er eentje te veel. Ik weet dat dat uitgangspunt niet echt gezond is, maar het is mijn gevoel, ik kan het niet uitzetten. Maar begrijp hem ook zo goed, soms is hij gewoon te moe, heeft hij geen zin. Afgelopen keer ook niet op de dag van mijn eisprong geklust. Ik heb gezegd dat het geen probleem was en heb stiekem op de wc heel hard gehuild. ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Hij wil alleen vrijen als hij zin heeft, als wij beide er zin in hebben.
Kersje, ik ben blij dat jij en vriendlief op 1 lijn zitten hiermee, dat maakt het wel handiger en in ieder geval productiever
Hier verder lichte ongieklachten, heb geen zwangerschapsklachten...stom gedoe stom lijf.

Laura, time flies! nog drie weken hock:
Fijn dat opvang geregeld is, dat is weer een zorg minder. Slaap je inmiddels wat beter? je hebt namelijk al je energie nodig zometeen , echt spannend....hij komt bijna!

[Tam]

@ kersje, de dagen gaan open en dicht is iets wat in mijn famaliekringen toch vaak gezegd wordt. Zou niet weten verder ook, maar het lijkt me wel.

@ Laura, spannend he. Ik ben twee weken te vroeg bevallen dus het zou zo maar kunnen ineens. Moet zeggen dat ik wel al slijmprop verloren was dus had wel al een idee dat ze er aan kwam, al zegt dat ook niet altijd alles. Lekker genieten hoor! Ik heb maar 1 dag gehad met mijn meisie toen alles goed leek en dat is mijn meest waardevolle momenten. Ik ga er mijn uiterste best voor doen dat met een brusje ook te hebben, maar dan een leven lang!

@ maria, met mijn zusje gaat het wel. Heb ze nog niet zo heel veel gesproken. Ze heeft drukke weekenden gehad en lol maken is een goed medicijn zei ze tegen me.

Hier wel gekraakt,maar nog steeds veel last van hoofdpijn. Vandaag weer naar de arbo geweest en ook plannen gemaakt voor volgend schooljaar. Hij was heel trots op me, dat was wel fijn. Maar moest er voor zorgen dat ik mezelf niet voorbij schiet, want dan zijn we verder van huis.

Als we op vakantie zijn in ITalie is mijn dochter haar eerste jaardag. Zijn dus met zijn tweetjes daar en ben me aan het suf piekeren hoe ik daar invulling aan ga geven. Heb in ieder geval al zo'n kaarsje op batterij gekocht voor bij haar foto in het hotel, want vuur lijkt me niet verstandig, hihi. Vandaag verder mijn winst van het winkelen aan het wassen en strijken geweest. Je ziet er goed uit: zeggen sommige dan. Hmmm, een beetje kleur, een fel t-shirt en het lijkt alsof ik de wereld weer aankan. MAar dat is maar uiterlijke schijn.

Ik merk wel iets van rust nu we beslist hebben even te wachten met er weer voor te gaan. Het is erg dubbel. Ik wil het wel, maar weet dat het niet verstandig is. Wat zou het mooi zijn als we straks allemaal zwanger zijn van een gezond kindje en hier lekker kunnen kletsen over de kwaaltjes en genotjes ......... en dan Laura die ons allemaal tips geeft Laten we daar maar op hopen. Zag een mooie tekst staan gisteren van Winnie de Pooh.........wou hem effe delen:

If ever there is tomorrow when were not together.. there is something you must always remember. You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. But the most important thing is, even if were apart.. Ill always be with you.

liefs Tam

[Jazzz]

Lieve Maria,
Zo erg dat je nu in deze situatie zit. Het zal misschien zakelijk klinken, maar kan je geen uitleg aan je vriend geven dat het belangrijk is dat je bijvoorbeeld in de week van de eisprong om de twee dagen klust om zodoende de kans op een zwangerschap te vergroten? Al stel je voor om dit voor een maandje te proberen en als het niet lukt op deze manier, dan vrijen jullie zodra jullie beiden zin hebben en dan hopen dat het raak is. Ik hoop dat jullie een middenweg kunnen vinden, want je vriend wilt toch ook graag een kind? De volgende ronde zullen mijn man en ik vrijen wanneer wij in de mood zijn en als het dan uitmondt in een zwangerschap is het mooi meegenomen. Deze ronde was het echt klussen om zwanger te worden.

Tam, jij gaat naar Italie met je man en neemt een kaarsje mee om bij de foto van je dochter te zetten. Dat is een heel warm en leuk idee. Goed dat je nu rust hebt hoe jullie besloten hebben om even te wachten met zwanger worden. Dan kan ook je lichaam helemaal tot rust komen.
Mooie tekst van Winnie de Pooh trouwens. Het raakt mij echt.

Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Dag lieve meiden,

Laura,
het gaat nu echt opschieten, he! O, wat spannend. hock: Wat zal je benieuwd zijn naar je ventje! Fijn dat alles met de kinderopvang geregeld is, dan hoef je daar niet meer aan te denken. En goed dat je een beslissing hebt genomen over het voeden. Je doet wat bij je past en dat is belangrijk. En wat heerlijk om in bed te liggen met je laptop, haha!

Tam,
Dan zal het wel een bestaande uitdrukking zijn! Ik vind hem mooi.
Fijn dat de arbo het belangrijk vindt dat je niet te hard van stapel loopt, Tam. Rustig aan, anders is het niet gezond. Je lijf en geest heeft al zoveel te verduren gehad.
Wanneer gaan jullie naar Italie? Ik kan me voorstellen dat je nadenkt over hoe je invulling wilt geven aan die dag, meis. Jouw inmiddels een klein beetje ‘kennende’ ga je iets moois bedenken.
Nieuwe kleren kunnen je inderdaad een frisse uitstraling geven. Misschien voel je je niet zo goed en dan kan het wel helpen om er toch goed uit te zien. Mij wel, tenminste.
Vervelend dat je nog steeds hoofdpijn hebt. Hopelijk gaat dat snel over!

Jasmien,
Jammer dat je je ongi lijkt te gaan krijgen, meid. Kan me voorstellen dat je dan het vertrouwen in je lijf een beetje kwijt raakt, omdat je het de eerste keer niet eens geprobeerd had en toen lukte het ook. En nu doe je zo je best en dan gaat het niet meteen. Konden we maar in de toekomst kijken en zien wanneer het raak zal zijn en ons dan daar op richten (volgens mij heeft Maria vorige maand ook zoiets gezegd :o ). Maar voor nu blijf ik nog even hopen dat het toch raak is voor jou, oke?

Maria,
Ik heb mazzel met mijn vriend inderdaad. Hij heeft bijna altijd wel zin… :oops: Ik kan me best voorstellen dat jouw vriend niet altijd zin heeft en juist wanneer je vruchtbaar bent lijkt me dat heel frustrerend voor jou! Ik heb ook niet altijd zin, hoor, en de andere kant van de medaille is dan ook dat vriendlief dat ook niet altijd begrijpt! Maar hij doet zijn best, haha. In de vruchtbare periode heb ik eigenlijk wel meer zin dan de rest van de maand, maar volgens mij is dat ook hormonaal bepaald of zo. Hoe dan ook, over het klussen heb ik niets te klagen, want het voelt niet als een klus, maar is gewoon fijn.
Denk je dan dat je deze ronde minder kans maakt? Jij hebt ook het idee dat de ongi gaat komen, he? Ik ga gewoon door met hopen tot je zegt dat je ongesteld bent, hoor! Het lijkt me echt zo gaaf als het raak is bij een van ons (ja, ik val in herhaling). Het lijkt me nog gaver als het op een gegeven moment (binnen niet al te lange tijd, hopelijk) voor ons allemaal raak is! Daar ga ik echt op hopen!

Hier is alles rustig. Ik voel me nog steeds ontspannen (de gekte is nog niet terug, hihi :roll: ). Vriend en ik hebben er nog een-voor-de-zekerheid-en-het-is-zo-fijn-klusje tegenaan gegooid, haha. Hij zei ook dat hij hoopt dat het dit keer raak is. Vorige ronde vond hij nog wat te vroeg (was bang dat het lichamelijk te zwaar zou zijn voor me). Ik zei dat ik denk dat ik het lichamelijk waarschijnlijk best aan gekund had, maar geestelijk nog niet. Deze maand voelt het (vooralsnog) anders. Ik voel me sterk genoeg om de onzekerheid aan te durven. Het is toch weer een sprong in het diepe als het raak is. Maar we hebben tegen elkaar gezegd dat het ook oke is als het nog niet raak is. We gaan niet meer stressen! Zennn

Liefs,
Kersje

[Kersje]

O,ja, vergat ik nog te zeggen:

Tam, prachtige tekst van Winnie!
Heel mooi.

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Dag lieve dames,

Fijn dat je je ontspannen voelt, Kersje! Ik hoop dat je dit gevoel blijft behouden. Wij hopen met jou en je vriend mee dat het deze keer wel raak zal zijn. Jij staat nu steviger in je schoenen tav een nieuwe zwangerschap en dat maakt jou ook rustig, denk ik. Heel goed dat jullie hebben afgesproken dat het oke is als je nog niet zwanger bent. Ik heb hetzelfde aan mijn man gezegd. Wij zullen het elke maand rustig proberen tot het lukt en wij zullen niet speciaal letten op mijn mogelijke vruchtbare periode. Mijn ongi is nog niet doorgebroken en die ongie-klachten komen en gaan. Als ik op zaterdag nog niet ongi ben, zal ik zondag een test doen.

Tam en Maria, hoe gaat het met jullie?

Laura alles goed met jou en de kleine?

Groetjes,
Jasmien

[maria11]

hey meiden,

jasmien, ik heb wat jij zegt al met hem besproken, het ligt ook meer bij mij. We hebben dan een dag of twee dagen voor de eisprong nog geklust maar als ik dan merk dat ik ovuleer wil ik die dag ook hij zegt dan (terrecht) dat we het gisteren toch nog gedaan hebben, dat dat ook goed is om zwanger te worden, en daar hij heeft hij op zich gelijk in maar ik wil op zo'n moment geen kans meer laten liggen om zwanger te raken. Dus theoretisch gezien zou ik zwanger van kunnen worden van onze kluspogingen maar we vrijen soms niet op de dag van de eisprong of op de dagen dat IK denk dat ik het vruchtbaarst ben. En wat jij zegt kersje, Ik heb in die dagen ook gewoon veel meer zin. Ik moet mij er denk ik maar gewoon bij neerleggen....ik kan hem moeilijk dwingen (hoewel? ), en doe wat jij doet jasmien, gewoon vrijen omdat het leuk en lekker is, en kijken of het ons iets moois brengt..

Ik heb trouwens ontzettende stuwing in mijn borsten, komt ook vocht uit :? , een bevestiging dat ik toch echt ongie ga worden volgende week. Ze doen echt zeer.

Nou Jasmien ik hoop dat je ongie uitblijft! en je zondag kan testen. En kersje wanneer is jouw nod? geniet je van het mooie weer met een boek op je balkon? 8-)

Laura, hoe is het met jou en je lentebaby?

Tam, haar eerste jaardag, je wil toch wel iets bijzonders doen op zo'n dag inderdaad, een kaarsje meenemen is een goed idee. Misschien kan je een ritueel verzinnen, iets wat je elk jaar kan doen op die dag. Bijvoorbeeld een brief aan haar schrijven, en met een helium ballon op een bepaald tijdstip de lucht in laten gaan...of in zee.

De laatste weken als ik verdrietig ben om ons meisje dan stel ik mij haar voor dat ze groot is, bijna volwassen, ik weet zeker dat ze lief zou zijn, en mij zou omarmen en zeggen dat ik verdriet mag hebben en dat ze het begrijpt, maar dat ik niet verdrietig hoef te zijn, dat het goed is. Op een of andere rare manier troost die gedachte mij, het idee dat ze als volwassenen dit heel erg zou vinden voor ons en dat ze meeleeft.
Oke, nu ik dit opschrijf klink het echt bizar besef ik :? ik hoop dat jullie mij geen freak vinden :lol:

liefs,
Maria

We gaan dit weekend met familie een weekendje weg, heb ik zin in....het blijft heel mooi weer

[Jazzz]

Hoi Maria, jij denkt echt dat je ongie gaat worden volgende week, no? Ik hoop dat je mij niet kwalijk neemt dat ik toch nog anders voor je hoop
Ik vind de voorstelling die je hebt van jouw dochter (dat ze bijna volwassen is) zo mooi! Het straalt zoveel liefde uit. Ik ben heel blij dat deze gedachte je troost geeft. Het klinkt helemaal niet bizar en nog minder vind ik jou een freak, Maria :!:

Leuk hoor dat je in dit mooi weer lekker een weekendje weggaat met je familie. Geniet er volop van en kom heerlijk ontspannen terug.

Liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hoi lieve meiden :!:

Heerlijk weertje he? 8-) Ik heb niet op het balkon gezeten, Maria, wel even de bloemetjes water gegeven natuurlijk :mrgreen: . Ik heb nog net geen groene vingers... Maar wel een fijne wandeling gemaakt in het zonnetje. Ik was bezig met vacatures zoeken vandaag. Met de laptop op schoot en dat moest wel binnen, want door het felle licht buiten kan ik het scherm niet goed zien :? . Ik heb nog steeds geen reactie op mijn eerste sollicitatiebrief (behalve dan dat ze hem ontvangen hebben) en ik dacht, laat ik maar verder kijken en niet op 1 paard wedden. Heb nog 2 vacatures gevonden, dus ga morgen maar weer wat brieven opsturen. :|

Ik kan me wel een beetje voorstellen hoe dat gaat met klussen rond de eisprong. Jij dringt niet aan, want je wilt geen extra druk op je vriend leggen, maar daardoor baal je zelf wel dat je niet op 'het moment' hebt geklust... Als of er een kans aan je voorbij is gegaan. Lastig, meis. Ik zou eigenlijk niet zo goed weten hoe je dat op kunt lossen. Was dat tijdens je vruchtbare dagen ook zo toen jullie voor het eerst zwanger wilden worden?
Eerlijk gezegd ben ik een beetje in de war over wanneer 'het moment' is deze ronde. Ik dacht dat ik mijn eisprong al gehad had, maar vandaag voelde het weer zo??? Hoe kan dat nou? Voor de zekerheid hebben we er nog maar een klusje aan gewaagd, haha. Nou weet ik dus alleen niet wanneer mijn nod is. Ik hou maar over 14 dagen aan. Dat zou op de 17e zijn. Wat doet dat lijf toch raar :o . Het is me heel erg voor het lapje aan het houden :x

Maria, ik vind jou helemaal geen freak! Juist mooi dat de gedachte aan je dochter als volwassen vrouw jouw helpt. Ik zag het helemaal voor me.

Tam, hoe gaat het? Ik vond wat Maria zei heel mooi (over die brief aan een ballon of in zee).

Laura, lig je nog in bed met je laptop?

Jammer dat jullie allebei denken dat de ongi gaat komen, Maria en Jasmien. Ik ga gewoon door met hopen, hoor

Maria, veel plezier vast dit weekend (voor het geval ik je van te voren niet meer 'spreek', haha)

Liefs, Kersje

[Tam]

Lieve meiden, ik duim met jullie mee. Ik mis het zwanger kunnen/willen/mogen. Hier even stil en dat is moeilijk te verkroppen. We zullen zeker iets leuks bedenken voor ons meisje. Hou jullie wel op de hoogte.

Vandaag zou mijn meisje 10 maanden zijn, vandaag zou ik bijna 30 wk zijn, vandaag zou ik bijna 12 weken zijn..........vandaag ben ik alleen, vandaag ben ik verdrietig. Vandaag, morgen, overmorgen en alle andere dagen.

Voor wie hello goodbye kent. Het laatste deel (terug te zien bij uitzending gemist) en oude man in tranen. 33 jaar! geleden zijn dochter verloren. Ik herkende mezelf zo daarin.......en het was maar weer eens de harde werkelijkheid dat dit verdriet blijft de rest van je leven (dat wist ik wel). Sorry hoor meiden. Ik heb het erg moeilijk. Met tranen achter de laptop kijkend naar haar urn. Ik wou haar hier. Ik wil haar in bed stoppen. Ik wil haar mama horen zeggen. MAar de harde werkelijkheid is dat dit zo niet is en dat doet pijn.

Morgen weer een dag. Misschien dat weer tijd voor de sterke Tam.
Denk aan jullie.

[maria11]

Lieve Tam, ik heb die Hello goodbye ook gezien! ik werd emotioneel van die man. Inderdaad, 33 jaar na dato, en nog zo'n verdriet, en zo herkenbaar. Ik moest er echt een traantje om laten . Ik sprak een paar weken terug ook een collega van mij, zij vertelde mij dat ze 24 jaar geleden haar dochter tijdens de bevalling verloren is, ik zag aan haar hoe diep dat verdriet nog zit, zij werd ook emotioneel toen ze het verhaal aan mij vertelde. Zij is normaal gesproken een nuchter type, dat moment was ook zo'n "aha" moment voor mij, het besef dat die pijn nooit helemaal weg gaat.

Ik begrijp heel goed dat je verdrietig bent Tam, het is ook zo vreselijk dat je haar moet missen. Heel oneerlijk en verdrietig En ik vind je nog steeds sterk Tam, juist omdat je je verdriet laat zien. Je kan het niet blijven wegslikken, soms moet het eruit.

liefs en knuffel,
Maria

[shadylady313]

jeetje meiden, wat een ellende allemaal... zo zie je inderdaad dat het verdriet voor altijd blijft! ik zelf merk wel dat het op den duur minder wordt en zeker als er weer positieve en leuke dingen op je pad komen, maar ik blijf ook nog heel veel aan mijn mannetje denken hoor. tis alweer anderhalf jaar geleden... wat gaat het hard!

wat het opnieuw zwanger raken betreft, tegen mij hadden ze gezegd dat ik na de bevalling beter een half jaar kon wachten omdat ik een verhoogd risico op een tweede vroeggeboorte zou hebben binnen dat halve jaar. ik heb dit een beetje aan mijn laars gelapt en dacht bij mezelf, als het meant to be is dat ik wel eerder zwanger raak dan gebeurt het en anders heeft het ook wel zijn redenen waarom het langer zou duren. uiteindelijk heeft het een jaar geduurd, maar wat bleek, mijn cyclus was dus veranderd na de bevalling... daar kwam ik in augustus achter, toen met ovulatietesten begonnen en anderhalve maand later stond ik met mijn positieve test!! dus nogmaals, ik vind dit een echte aanrader.

voor degene die een mannetje thuis hebben die niet willen klussen alleen om het zwanger raken, misschien is het een idee als je niet verteld wanneer je op je vruchtbaarst bent... zo doen een hoop in mijn omgeving het ook. dan is het voor hun net of je gewoon zin heb, maar ondertussen weet je voor jezelf ook dat je dan in ieder geval je kans benut heb. geeft denk ook een hoop rust in je eigen hoofd!

hier gaat alles nog zijn gangetje hoor. heb vannacht weer megaslecht geslapen maar het lijkt nog steeds niet op een naderende bevalling. hihi. kan natuurlijk zo ineens omslaan.. heb de laatste dagen toch ineens ook weer wat last van steken onderin, terwijl die kleine al ingedaald is en vast ligt, dus denk dat ie stiekem toch nog een stukje verder aan het zakken is. af en toe loop ik ook met het gevoel alsof zijn koppie al tussen mijn benen hangt haha, maar dat schijnt ook een normaal gevoel te zijn in deze periode.
nou ja, we wachten het allemaal rustig af. zoals 1 van jullie al zei ben ik er helemaal klaar voor. vraag me alleen af of ik er lichamelijk wel al klaar voor ben. als ik dan weer zo'n beroerde nacht heb en me supermoe voel denk ik, alstjeblieft nog niet komen hoor, ben er niet sterk genoeg voor op dit moment! maar ja, die kleine bepaalt, en niet ik.

ik vond het berichtje zo zielig van... eh... ik weet het niet meer...
in ieder geval degene die gewoon de volledige zwangerschap gelopen heeft en daarna nog 2 keer een miskraam gehad heb.
hoe je dat zei: vandaag zou mijn dochter 10 maanden zijn enz... dat vond ik echt heel triest om te lezen! het zit ook gewoon echt niet mee! je zou denken dat er na zoveel ellende toch snel weer wat moois moet komen! ik vind van wel in ieder geval en gum het je ook van harte!! nou geld dat natuurlijk voor iedereen hier! maar jeetje wat een verdriet zeg!
heel veel sterkte meis.

ik ga nog ff proberen mijn oogjes dicht te doen. ben echt zoooo moe!!
en het is ook alweer best warm op mijn slaapkamer en mijn kat ligt ook heerlijk warm tegen mijn been aan...pfff maar vind het altijd zo zielig om der weg te duwen haha. ben nou eenmaal superdol op dat beestje en dat weet ze! de doerak.

fijne dag meiden voor zover dat mogelijk is.
geniet van het weer en denk bij jezelf dat er na regen altijd zonneschijn komt! hoe moeilijk die gedachte soms ook kan zijn.

liefs laura

[shadylady313]

oh en mijn andere kat denkt ineens ook, goh, laat ik lekker op de benen van mijn baasje gaan liggen... pffff warm!!!!!!!!!!!

[maria11]

Lieve meiden,

Kersje, goed van je dat je weer een paar sollicitaties hebt gedaan, heb je zin om te gaan werken? ik kan mij voorstellen dat het na zo'n tijd niets te hebben gedaan het best wel moeilijk kan zijn jezelf weer te motiveren. Maargoed, de brieven zijn stap 1. Heel goed van je!
Wat betreft de eerste keer dat we zwanger wilde worden en klussen was dit precies hetzelfde, en ik ben er ook zwanger mee geworden, dus ik moet niet zo zeuren denk ik :? . Ik ben zwanger geworden terwijl we in Australie waren, soms denk ik wel eens dat het feit dat het daar opeens lente was en het tijdsverschil/klimaatverschil er aan heeft bijgedragen dat ik toen zwanger werd. Je gaat van alles bedenken nu....allerlei doemscenario's waarom het niet zou gaan lukken. Ik heb mijzelf van vandaag voorgenomen dagelijks te herhalen voor mijzelf dat ik zwanger ga worden, dat ik dat kan, dat het komt. Ik moet die (onbewust) negatieve gedachten en onzekerheden uit mijn hoofd bannen.
Wat je zegt over weer je eierstok voelen, ik had dat ook deze ronde, ze rommelde inderdaad nog na...dan weet je helemaal niet meer hoe het zit inderdaad hock: .
Ben je er nog rustig onder kersje? of beginnen stresshormonen weer op te spelen? Ik hoop het eerste , het is ook zo moeilijk.....we willen zo graag!!

Jasmien, hoe voel je je meid? ik ben wel benieuwd! ik hoop zo dat je zondag positief test, hoe gaaf zou dat zijn! maargoed....eerst maar vandaag en morgen afwachten. Ga jij nog iets leuks doen dit weekend?

Laura, ik kan mij voorstellen dat als je moeizaam slaapt en moe bent je niet direct op een bevalling zit te wachten, daar wil je toch alle energie voor hebben inderdaad! hopelijk heb je net nog even lekker kunnen slapen. Ben je er helemaal klaar voor nu? staat de tas klaar? was gedaan, koelkast uitgemest, kraampakket in huis? :lol:

Tam, voel je je wat beter? hopelijk ga je ook dit weekend lekker van het zonnetje genieten.

Ik ga even verder hier, we gaan vanmiddag weg. Iedereen geniet van het mooie weekend, rust lekker uit en zorg goed voor jezelf.
Jasmien, ik ga zondag bij gebrek aan computer op mijn telefoon checken of je al getest hebt, ik kan dan niet reageren maar ben wel heeeeel benieuwd!

dag meiden!

liefs,
Maria

p.s. nieuwe mac komt volgende week! jeahhhhhhhh

[Jazzz]

Helaas heb ik gisteren mijn :evil: gehad, dames. Dus op naar de volgende ronde! Ik heb nu een excuus om mij bij een gym in te schrijven en zwaar te gaan trainen deze maand. Daar heb ik zin in! Verder overweeg ik om te werken met ovulatietesten. Het belangrijkste is nu wel dat ik mij niet meer ga focussen op het zwanger worden, maar op het trainen, want ik moet een aantal kilo's kwijtraken

Kersje, heel goed dat je meer sollicitatiebrieven stuurt want dan vergroot je de kans om iets te vinden. Succes ermee!

Tam, je weet je gevoelens zo mooi te verwoorden! Al mochten wij weer zwanger worden en een gezond kindje krijgen, toch zal het gemis van onze engeltjes altijd blijven bestaan, want ze zijn niet vervangbaar. Sterkte.

Laura, leuke update van je . Hoe is het nu met je. Heb je nog wat kunnen slapen? Je hebt het in elk geval lekker warm gehad met die katten van je :lol: Deze maand ben je uitgerekend, he. Heel spannend en echt een leuk vooruitzicht hoor!

Maria, heel sterk en positief van je dat je dagelijks zal herhalen voor jezelf dat je zwanger wordt! Het is belangrijk dat je zo positief als mogelijk bent en dat je probeert om de negatieve zaken te minimaliseren.
Gelukkig had ik een vrij rustige werkweek, want ik ben bezig te verhuizen en dat neemt toch aardig wat tijd en energie in beslag.
Je krijgt je mac volgende week al. Echt leuk hoor! Geniet van je weekend meid en kom volgeladen met positieve energie terug.

Liefs,
Jazzz

[Kersje]

Hoi meisies,

Tam, ik voel je verdriet en dat komt omdat je het zo beeldend kunt verwoorden. Ze zou 10 maanden zijn geworden, je zou 30 weken zwanger zijn, je zou…Het spijt me zo dat je dit grote verdriet moet dragen. En ja, je zult altijd verdrietig zijn om het gemis van je dochter. Dat denk ik ook. En de ene dag kan je het beter aan dan de andere. Hoe gaat het vandaag?

Ik heb die aflevering van ‘hello goodbye’ niet gezien, maar ik kan me er zeker wat bij voorstellen als ik het zo lees! Het gemis en het verdriet gaan nooit helemaal weg. Dat hoeft wat mij betreft ook niet, want het hoort nu ook bij mij. Het is ook een lijntje met mijn dochter. Sommige dingen maken mij ook verdrietig, maar ook blij, omdat ze me aan mijn kleintje herinneren. Het nachthemd dat ik droeg in het ziekenhuis bij de bevalling bijvoorbeeld, is mijn favoriet. Ik draag het graag en dan lijkt ze nog zo dichtbij…

Laura, ik ben blij dat jij na al jouw verdriet nu in de geweldige positie zit dat je hoogzwanger bent en dat je de toekomst met vertrouwen tegemoet durft te zien. Jij bent waar wij graag willen zijn, over een tijdje, als we er aan toe zijn. Je hebt een jaar moeten wachten en dat moet toen heel lang hebben geleken, maar nu lijkt dat misschien al weer zo ver weg, want het is toch gelukt en je gaat binnenkort al bevallen…Lief dat je met ons mee schrijft.
Als ik mag vragen, op wat voor manier was jouw cyclus veranderd? Was de tijd tussen de eisprong en je nod korter geworden?
Ik hoop dat het je lukt om voldoende rust te krijgen voordat je zoontje zich aan kondigt! Lekker rustig aan, meis. En laat je niet zo inpakken door je katten, joh, hup aan de kant, veel te warm :twisted: , haha. Nee, hoor, ik ben precies zo.

Maria, hoop dat je het naar je zin hebt!!!
Ik kan niet zeggen dat ik echt zin heb om weer te gaan werken, maar ja, het moet er toch een keer van komen! Het is nu al bijna een jaar geleden…Ik heb ook niet echt tegenzin, hoor. Wil wel weer wat nuttigs doen! Ik zie alleen op tegen de sollicitatiegesprekken en tegen het vroeg opstaan…En ik zal wel kapot zijn de eerste tijd, want ik ben het gewoon niet meer gewend natuurlijk. En ook nog best snel moe. Vaak doe ik nu ’s middags ook nog een dutje…Nou, ja, ik zie het wel. hock:
Ik herken wat je schrijft over het tijd-klimaatverschil in relatie tot zwanger worden! Ik heb ooit ergens eens gelezen dat de eisprong in de zomer op een ander moment van de dag plaats vindt dan in de winter. De ene keer ’s ochtends, de andere keer ’s avonds. Ik weet het niet meer precies, hoor. :roll: Ik dacht toen ook al, hoe gaat dan als ik op reis ben (verschillende tijdzones en klimaten)? En hoe weet mijn lichaam dat eigenlijk allemaal??? Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat het zozeer aan de tijd van de dag ligt wanneer je ei springt en wanneer je klust, maar heeft het met zoveel meer te maken. Ik denk dat de zwemmers de eitjes vaak vinden, maar dat er daarna nog een hoop ‘mis’ kan gaan in de tocht naar de baarmoeder, en dan de celdeling en de innesteling en zo…Ik weet het natuurlijk ook niet. In ieder geval goed dat je jezelf positief toespreekt. :lol: En misschien gaat het net zo als de vorige keer en is het in ronde 5 raak (of heb ik dat niet goed onthouden)! En jouw eierstokken bleven ook lang rammelen deze ronde? :?

Jasmien, jammer meid! Was je erg verdrietig? Inderdaad op naar de volgende ronde. Wat een fanatieke plannen, zeg! Heb jij ook last van de zwangerschapskilootjes? Ben je aan het verhuizen, joh? Altijd een hoop gedoe, inderdaad! Maar ook wel heel leuk (tenminste, als je om leuke redenen verhuisd natuurlijk ).

Lieve meiden, fijn weekend allemaal!

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

ehm... moet ik het goed zeggen hoor. ik had normaal gewoon een cyclus van 28 dagen en die versprong naar 35...
de tijd tussen eisprong en nod bleef gewoon zoals het moet, dat hoort geloof ik altijd 2 weken te zijn, maar de dagen nadat ik ongi geweest was tot mijn eisprong duurden langer volgens mij.. snap je het nog? daarom was het ook wel handig dat ik ovulatietesten ging gebruiken want toen zag ik ook inderdaad dat het bijna een week langer duurde voordat die een eisprong aangaf.

ga nu lekker slapen... pff, ben er net een paar uurtjes uit en lig er nu alweer in. nou ja, straks is het over met de rust dus ik neem het er nog maar ff lekker van.

succes trouwens met het solliciteren. zal niet makkelijk zijn als je al bijna een jaar niet meer werkt. waarom werkte je niet meer als ik vragen mag?

liefs laura

[Kersje]

He Laura,

Ben jij nog niet aan het slapen?

Ik snap hoe het zat met je cyclus. Die was langer geworden, dus je eisprong later. Wel handig om te weten dan he?

Ik heb bijna een jaar niet gewerkt omdat mijn vriend en ik een wereldreis hebben gemaakt! Was echt geweldig. En tijdens onze reis ben ik dus zwanger geworden (iets sneller dan gepland). En eenmaal terug in Nederland stortte de wereld in voor ons toen de 20 weken echo niet goed bleek te zijn...

Het is niet anders en we zullen het geluk weer vinden :!:

Liefs, slaap lekker,

Kersje

[Tam]

Lieve meiden

Hier al weer wat zonniger al merk ik dat de klap van de laatste mk nu eigenlijk komt. Misschien is het ook omdat ik meer aan het werk ben en zo met de toekomst op mijn werk. Daarnaast doet goed weer me aan mijn dochter denken. Ik had zulke gave zomerjurkjes. Ze is geboren op een prachtige warme zomerdag en ook mijn verlof was een en al warm weer. Afijn, we gaan maar weer eens vooruit. Lekker weer wat in de tuin werken...dat ontspant me altijd.

@ kersje; een wereldreis moet geweldig zijn, helaas zo slecht geeindigd. Ik hoop dat je vlug wat vind dat bij je past. Ik werk dus ook al lange tijd niet meer. Moest in juni stoppen en pas vanaf jan ben ik weer aan het opbouwen. Ook volgend schooljaar mag ik nog niet de volle vier dagen. Dat moe zijn heb ik ook steeds. Heb ook echt zulke nachtmerries dus mijn slaap wordt vaak onderbroken. Maar we komen er wel idd.

@ Laura, geniet maar lekker van je rust hoor. Het is ook best vermoeiend zo met een bolle buik. Ik had het geluk dat het bij mij nog wel meeviel. Ik viel nog niet om, haha.

@ Jazz, vervelend dat je tante Roos gekomen is (zo noemen ze dat hier, gekke uitdrukking he). Maar ik vind het knap dat je er zo tegenaan kijkt. Je hebt ook eigenlijk geen keus. Ondanks dat ik bij mijn zw niet veel ben aangekomen (7 kilo in totaal) mag er bij mij zeker wat af. Had genoeg reserves van hiervoor, maar de wil is niet altijd sterk genoeg, haha.

@ maria, hoop dat je lekker genoet van je mooie weekend. Ga er ook mijn best voor doen in ieder geval. Na het werken, poetsen en flairen lekker in de schommelbank in de tuin met een boekje erbij. Laat maar weten hoe het geweest is.

Ik heb hier een overbuurvrouw die deze maand uitgekrekend is en een buurvrouw volgende maand. Ik zie daar erg tegenop. Slecht he! Ik gun het ze hoor, maar vind het toch wel moeilijk te zien dat ze de zomer krijgen die ik vorig jaar gehad had moeten hebben. Ach, dat kunnen we ook wel weer aan hoor. Ik moet nu echt vooral zorgen dat er wat rust in mijn hoofd komt....er is teveel gebeurd. Ik merk dat ik erg onrustig ben van binnen....boos. Heb dat altijd wel goed onder controle gehad, maar komt nu meer. Zelfs in mijn dromen heb ik geen rust.......erg vermoeiend allemaal. Zal ook wel weer weg gaan hoor. Ga maar stoppen met zeuren hier, haha.

Fijne dag nog dames................liefs Tam

[Jazzz]

Dag lieve dames,
Ik baalde toch wel toen ik zag dat ik ongie was geworden, Kersje, maar ik vermoedde al dat het zou uitbreken, dus was de verrassing niet groot en was ik niet echt verdrietig. Ik vind het wel nog steeds jammer dat ik niet zwanger ben. Deze ronde ga ik het met ovulatietesten proberen omdat ik niet voel wanneer ik mijn ei krijg en dus zelfs twijfel als ik ovuleer. Ik ben tijdens mijn zwangerschap 4 kilo’s aangekomen en die moet ik nu kwijtraken.

Tam, je voelt de klap van je laatste mk nu vooral vanwege het weer. Zo vervelend voor je. Aan de andere kant is het goed dat je er nu bezig mee bent want dan kan je het verlies een beetje een plaatsje geven. Wel goed dat je toch positief kan / probeert te blijven. Ik krijg het al een beetje moeilijk hoe je schrijft dat je buurvrouwen binnenkort zijn uitgerekend. Het gevoel dat jij dan zal hebben zal zoveel keer sterker zijn. Het is niet dat je ze het niet gunt, integendeel. Wat het erg maakt is dat het zo ‘makkelijk’en vanzelfsprekend bij ze lijkt te gaan en bij jou (en bij de rest van ons) niet. Dat is erg pijnlijk, vind ik. Op mijn werk is een collega van een andere afdeling pas bevallen en wilt zich nu focussen op haar kind en minder in projecten op het werk. Ik heb een paar keer met haar gewerkt en toen er hierover gesproken werd tijdens een meeting kreeg ik een steek van verdriet omdat dit (bevallen van een gezond kind) mij niet gegund was.
Het is inderdaad vermoeiend dat je zelfs in je slaap geen rust hebt, Tam! En dat je boosheid in je hebt. Moeilijk hoor! Als je maar kon weten waarom het zo misgegaan is bij je zou dat al een hulp kunnen zijn, he. Sterkte hoor!

Maria….hoe is het….aan het genieten? Hoop van wel hoor meid!

Liefs,
Jasmien