mijn lieve, lieve kleine schat

[Kersje]

Oh, Maria,
Wat spannend van die zwangerschapstest! Ik heb expres vandaag getest omdat mijn bevalling 3,5 week geleden was en ik hoopte dat de test negatief zou zijn, zodat ik op mijn NOD zeker zou weten dat het om een nieuwe zwangerschap zou gaan (mocht ik dan positief testen ). Had jij dezelfde reden? Je kunt in ieder geval kijken of het streepje (hopelijk) volgende week duidelijker wordt! Wat apart ook dat je nu stuwing hebt! Ik vind het echt heel spannend...Ik hoop het echt voor je, zou zo leuk zijn als je weer zwanger bent (en ik ook natuurlijk, maar ik merk vandaag niet zoveel, behalve dan dat ik heel erg moe ben en af en toe lichte steekjes in de baarmoeder heb, maar dat kan natuurlijk ook nog door de afgelopen periode komen :? )

Ik weet niet of je dit nog leest voordat je naar je afspraak met de arbeidsdeskundige gaat, maar ik zou duidelijk aangeven hoe je je voelt. Als je daar emotioneel bij bent, is dat volgens mij helemaal niet raar. Dat geeft alleen maar aan hoe je je voelt. Heel veel succes meid, ik hoop dat de deskundige met je mee zal denken en je niet onder druk zet :!:

groetjes,
Kersje

[Jazzz]

Dag dames,

Heel erg wat jou is overkomen, Tam! Sterkte hoor en ik hoop dat het geluk heel snel weer aan je zijde mag zijn. Hoe gaat het nu met je?

Heel mooi en bijzonder dat je zoontje in de vliezen is geboren, Laura. En bij jou, je dochter, Maria.
Hoe voelt het aan om 29 weken zwanger te zijn, Laura. Nog 11 weken, spannend hoor. Het is echt een geruststelling dat de baby zelfs voor in de groei is, he.
Ik woon in Suriname en hier maken wij aanspraak op 6 weken zw.verlof voor en 6 weken na de bevalling. Van mijn huisarts mocht ik, als ik ervoor voelde, zelfs eerder gaan werken, aangezien ik geen complicaties had na de bevalling. Ik mocht ook langer thuis blijven als ik er nog niet aan toe was om te gaan werken.

In Suriname is met nonchalant met veel zaken, Kersje. Zo ook met de pijnbestrijdig heb ik gemerkt. Toen de weeen heftiger werden heb ik dat aangegeven. Ik had toen pas 1 cm ontsluiting. 2 uren later kon ik niet meer liggen en ben gaan lopen. Toen begonnen de persweeen. Heb dat toen aangegeven maar toch hebben zij mij een tijdje laten liggen. In de gang hoorde ik de verpleegster zeggen dat ik pas 1cm ontsluiting had. Pas toen ik naar ze schreeuwde dat ik zou persen zijn ze gerend en hebben ze gezien dat ik al een volledige ontsluiting had. Toen mocht ik wel persen.

Maria, hoe is het bij de arbeidsdeskundige gegaan. Hoop van harte dat het meeviel. Met mij gaat het goed. Ben net ongesteld geworden! Als dit voorbij is zal ik weer gaan proberen om zwanger te worden.

Ok, ladies Fijn weekend en tot hoors

[maria11]

nou ladies ben weer terug van de arbeidsdeskundige. Het gesprek begon niet echt lekker vond ik. Hij zei dingen als "je bent al te lang thuis" :? dat schiet bij mij dus echt in het verkeerde keelgat. Ik heb hem rustig maar duidelijk verteld dat je volgens mij geen gradatie of inschatting kan maken hoeveel tijd iemand kwijt is aan het verwerken van het overlijden van een kind, de bevalling en een curretage. Ik ben pas 28 maart gestopt met vloeien. Hij begon toen zijn woorden wat zorgvuldiger te kiezen, zei dat hij dat niet bedoelde, hij bedoelde dat elke dag die ik thuis zat en niet verder kwam er 1 te veel was. Tja.
Ik heb hem gezegd dat ik nu nog niet aan het werk ga. Ik moet mij voorbereiden op het het gaan werken, ik heb een publieke functie binnen het bedrijf, ik onderhandel, adviseer en praat de hele dag met mensen. Ik kan mij niet veroorloven als een dweil aan het werk te gaan. Hij begreep dat gelukkig. Ik heb gezegd dat ik over twee weken zachtjes aan weer ga werken een dagje, en dat voelt nu prima.

zucht , wat een energie heeft dit stomme gesprek mij gekost, ben doodmoe.

Jasmien, wat goed dat je ongesteld bent geworden, hierna kunnen jullie er echt weer voor gaan! en wat leuk te horen dat je in Suriname woont 8-). En wat je zegt inderdaad nonchalant dat ze niet nog even een keer gingen checken hoever de ontsluiting gevorderd was, vreemd hoor.

Kersje, ik weet echt niet meer wat ik van mijn lijf moet denken. Ik wilde ook weten of het hcg uit mijn lichaam was (maar daarentegen wilde ik ook weten of er al een positieve test te zien was omdat mijn borsten lekken en groot zijn), je begrijpt het, ik kan dus helemaal niets met die heeeeeeel licht positieve test....ik vermoed dat het gewoon nog hcg uit mijn zwangerschap is. En die borsten reageren wellicht gewoon wat extremer op hormoonwisselingen door de zwangerschap. We moeten afwachten.....en pffff wat duurt een week lang zeg, was bijna vergeten hoe dat voelde

[Kersje]

Hoi dames, hoe is het met iedereen? Lekker van het zonnetje aan het genieten zeker :!: Heel goed, ga zo door

Maria, wat vervelend dat je dan zo'n hork van een vent als arbeidsdeskundige treft. Kan je beter een vrouw hebben, denk ik, want die kunnen zich (misschien) iets beter inleven en zich realiseren dat het nogal een impact op je lijf en geest heeft als je kindje verliest! Goed dat je duidelijk je grens hebt aangegeven :!: Jammer dat zo'n gesprek dan zoveel energie kost, he? Hoe gaat het vandaag? Nog zwangerschapsgevoelens :lol:? Hier niet veel verandering (nog steeds moe en af en toe wat drukkend gevoel in de baarmoederstreek, maar kan nog steeds van alles wezen natuurlijk :roll: ). Ik kijk wel met meer belangstelling in de spiegel naar mijn borsten :? (daar zag ik het de vorige keer het eerst aan, al voor mijn NOD), maar ik geloof niet dat ik daar verandering in bespeuren kan. Nog een weekje wachten voor ons en dan krijgen we (hopelijk) meer duidelijkheid! Raar hoor, om weer bezig te zijn met zwanger worden, ipv met zwanger zijn en met voorbereidingen voor het kindje dat zou komen...

Jazzz, wat leuk dat je in Suriname woont. Heb je daar altijd gewoond of ook in Nederland? Het is hier nu heerlijk lenteweer! Fijn dat je ongesteld bent geworden (klinkt ook een beetje raar :oops: ), hopelijk volgende maand niet en dan 9 maanden niet

groetjes aan jullie!

Kersje

[maria11]

Hee kersje, hier gaat het goed, zit in inderdaad in het zonnetje op mijn terras, echt heerlijk! 8-)

Net als jij zit ik mijn borsten/tepels goed te bekijken in de spiegel, het is inderdaad het eerste waar je het aan ziet. Mijn borsten en tepels zijn groter maar dat had ik de eerste maanden na het stoppen met de pil ook voor mijn nod, dus kan ook niets zijn. Heb ook wat steekjes af en toe onderin mijn buik en ben zo emotioneel. Maar ook deze symptomen heb ik voor ik ongesteld word ookhock: wat moet je ermee he? :lol:
Het bezig zijn met zwanger worden doet mij wel erg denken aan het kindje dat wij verloren hebben, ik denk veel aan haar, ben er verdrietiger om merk ik, heb jij dat ook?

Ik ga morgen weer eens een test doen...ben zo bang dat ik mij helemaal blij zit te maken met een dode mus en dat er nog gewoon hcg in mijn lijf zit van mijn eerste zwangerschap :? maargoed, we'll see. Ga jij op je nod testen of eerder?

doeg!

[Jazzz]

Wat een onbegrip en gebrek aan inlevingsvermogen heeft die arbeidsdeskundige, Maria! Je hebt hem in elk geval op de juiste manier erop kunnen wijzen dat je nog niet aan werken toe bent. Net als jij, denk ik de laatste tijd constant aan mijn zoontje. Ik fantaseer dan hoe mijn buik eruit zou zien. Ik zou nu in de laatste fase van de zwangerschap zijn
Spannend hoor, morgen ga je weer een test doen. Hoe is het gegaan?

Kersje, jij wist (vermoede) al vroeg dat je zwanger was, no? Ik had al vroeg last van gespannen borsten. Pas toen mijn menstruatie uibleef ben ik een test gaan doen. Deze was positief. Twee weken later wees een echo uit dat ik al 6 weken zwanger was. Het is inderdaad raar maar ook spannend om weer bezig te zijn met zwanger worden,he.

Ik heb mijn hele leven in Suriname gewoond. Ben wel met vakantie in Nederland geweest en heb een Nederlandse partner. Ik was het niet ongesteld worden al ontwend :o maar toch ben ik blij dat het gisteren weer zover was, omdat ik daarna weer kan beginnen en hopelijk is het in 1 ronde al raak.

Ok, dames genieten jullie van het heerlijk weer en tot hoors.
Liefs

[Kersje]

He dames!
Gisteravond zijn mijn vriend en ik naar een etentje geweest bij vrienden thuis, samen met nog een paar andere vrienden en vriendinnen. We hadden allemaal een gerechtje mee genomen. Het was heel gezellig en voor het eerst dat ik niet steeds dacht: "Dit klopt niet, ik had hier met een zwangere buik moeten zitten!" Ik voelde me heel ontspannen. Het waren ook onze liefste vrienden en iedereen weet wat er gebeurd is en leeft erg met ons mee. Ik heb zelfs een wijntje gedronken :oops: Heb maar niet teveel gedronken, want wie weet ben ik toch zwanger... :roll: Ik droomde vannacht dat ik weer zwanger was. Het was een fijne droom.
Bij mijn vorige zwangerschap wist ik inderdaad voor mijn NOD al dat ik zwanger was, o.a. door de verandering in mijn borsten. Toen ik een paar dagen voor mijn NOD een glimps van mijn gezicht opving in een spiegel ging de gedachte door mij heen: "Ik ben zwanger!" En meteen daarna dacht ik: "Doe niet zo raar..." Vervolgens werd ik op mijn NOD niet ongesteld. De volgende ochtend heb ik getest en toen bleek ik inderdaad zwanger te zijn.
Ik wil nu weer pas op de dag na mijn NOD testen (als ik dan nog niet ongesteld zou zijn uiteraard ). Heb jij vanmorgen nog getest Maria???
Ik voel me, nu ik misschien weer zwanger zou kunnen zijn, soms ook verdrietig. In het begin miste ik ons kindje heel erg (die ontzettend confronterende lege buik he!). Op een rare manier lijk ik er nu iets meer aan gewend te raken . Kennelijk kun je aan de meest vreselijke dingen gewend raken hock: Ik doe aan de andere kant wel heel erg mijn best om vooral niet na te denken over hoe mijn kindje en mijn buik er nu uit zouden zien...Ik ben bang dat deze gevoelens nog wel een tijd bij ons zullen horen. En misschien gaat het wel nooit helemaal weg? Ik denk wel dat het zal helpen als we gezonde kindjes krijgen mogen! Daar gaan we voor he?

groetjes,
Kersje

[maria11]

kersje wat fijn dat je een leuke avond hebt gehad en je het een beetje naast je neer kon leggen, fijn te merken dat het beter gaat vind je niet? En wat je zegt, de scherpe randjes slijten eraf, dat merk ik ook.
Wel heb ik een terugslag, weet niet waarom, misschien ook inderdaad omdat ik zwanger zou kunnen zijn, ik moet steeds huilen. Ik heb vanmorgen getest en zie nu geen vage streep meer, heb ook geen stuwing meer. Wel pijn onderin mijn buik, maar dat zal wellicht de naderende menstruatie zijn. Ik liep net een rondje in de stad en het overviel mij echt, overal moeders met kinderwagens en draagzakken met kleine babies erin, en het enige dat ik kon denken was 'iedereen kan het', overal om mij heen moeders die een gezonde baby in hun wagen hebben liggen, 'zij kan het", 'zij kan het ook", 'iedereen kan het', behalve ik. Ik weet natuurlijk dat dat niet zo is maar zo voelde het wel op dat moment. De moeders die een kindje hebben verloren zie je niet, je ziet alleen waar het wel gelukt is. Ik heb gewoon pijn in mijn keel van de tranen wegslikken, ik vind het vandaag gewoon zo oneerlijk allemaal

[Kersje]

Lieve Maria,

Wat verdrietig dat je vandaag zo geconfronteerd wordt met alles. Natuurlijk is het onwijs moeilijk om al die vaders en moeders met hun kroost te zien (en laten we vooral al die zwangere buiken niet vergeten!!!). Het lijkt soms inderdaad of de hele wereld zich zomaar met het grootste gemak voort plant . Wij weten natuurlijk echt wel dat dit niet zo is, maar al die mensen met verdriet vallen zoveel minder op dan al die anderen he?
Het is soms ook zo moeilijk om erin te durven geloven dat het nog goed gaat komen. Je vertelt dat de streep er vandaag niet was, he? Dat is ook een naar gezicht toch? Ik kan me heel goed voorstellen dat je hoopte dat die streep van een paar dagen geleden van een nieuwe zwangerschap was. Maar, het kan allemaal nog steeds, meiske! Die buikpijn en je emotionele stemming kunnen inderdaad wijzen op een naderende ongi, maar net zo goed op een zwangerschap! Ik blijf hopen dat het raak is. Ik duim voor je! Jij kunt het ook!

Liefs,
Kersje

[maria11]

nu moet ik nog harder huilen kersje, je hebt gelijk, ik baal ook van die negatieve test en alle hormonen gieren alle kant op. De mensen met verdriet vallen inderdaad niet op, ik zat op de terugweg naar huis ook te bedenken dat als ze nou allemaal een speldje op hun jas hadden, zodat ze zichtbaar waren, zouden het er dan erg veel zijn? gebeurt het vaker dan wij ons realiseren?
Ben blij dat mijn vriend ook thuiskomt vanavond, ik mis hem behoorlijk. En ja, het kan nog, het is vrij normaal dat je een week voor nod niet positief test, ik duim ook voor jou....wie weet wat komende week brengt. Wat denk je er zelf van? voelt het hetzelfde als vorige keer?

dank je wel voor je lieve reactie trouwens, dat doet mij goed.

liefs,
Maria

[Jazzz]

Hoi allemaal,

Fijn dat je hebt genoten van dat etentje, Kersje. Ben blij dat je zo positief ingesteld bent en dat je anderen (mij inclusief) motiveert om positief te denken. Het zal heel veel helpen als wij gezonde kindjes krijgen, ja. Net als Maria zie ik vrij vaak ouders met hun babies en aanstaande moeders met grote buiken en dat denk ik ook voor dat moment dat zij het kunnen, behalve ik.
Maria, een nieuwe zwangerschap zal zeker lukken! Al is het niet in deze ronde. Er zijn vrouwen die, nadat het een keer is misgegaan tijdens de zwangerschap, bij een volgende zwangerschap een gezond kindje hebben gehad. Dus ik ben ervan overtuigd dat het ons zal lukken!!

Groetjes,
Jasmien

[Kersje]

Hoi hoi,
Ik heb vandaag de hele dag een boek gelezen, heerlijk!
Ik merk dat het goed met me gaat, maar ik merk ook dat ik wel snel van slag kan zijn als er iets vervelends gebeurt (iets kleins, zeg maar). Ik vind dat wel lastig, want het maakt dat ik me toch wel kwetsbaar voel. Ach ja, misschien wil ik soms wel te snel weer sterk in het leven staan. Weet je wat gek is? Soms kan ik me al haast niet meer voorstellen dat ik echt 5 maanden zwanger ben geweest en dat ons dochtertje in mijn buik zat! Dan is het net of dat niet echt gebeurd is...Ik vind dat heel raar
Maria, hoe is het vandaag met je? Wat een gedoe, he, die hormonen? En wat je zegt, een speldje op de jas zou wel handig zijn! Ik denk inderdaad dat het verdriet dat wij voelen vaker voor komt dan je denkt. Ik ken zelf al twee bevriende stellen die ongeveer hetzelfde hebben mee gemaakt! Als wij buiten rond lopen ziet ook niemand aan ons dat wij verdrietig zijn (tenzij we echt hard zouden lopen te huilen, maar meestal pinkte ik onopvallend een traan weg :roll: ). Fijn dat je vriend er weer is! Ik kan me eigenlijk niet meer precies herinneren hoe ik me bij mijn vorige zwangerschap voelde een week voor mijn NOD...Ik heb nog steeds wel een gespannen gevoel in mijn buik, maar dat kan ook door naderende ongi komen. Mijn borsten verklappen op dit moment in ieder geval nog niks. Ik weet wel dat ik snel boos kon worden (beetje opvliegerig) en ben nu af en toe ook wel wat kattig, maar ja, ook dat zegt natuurlijk niks! Ik zal af moeten wachten... :? En jij?
Jasmien en Maria, dank je voor jullie lieve berichtjes , dat beurt mij ook weer op!

groetjes,
Kersje

[Tam]

lieve meiden

Er zijn wel speldjes voor zoiets soortgelijks trouwens. Toen wij onze dochter vorig jaar verloren dacht ik echt bijna de enige op de wereld te zijn met zo'n verdriet. Iedereen om me heen kreeg toch allemaal gezonde kindjes. Helaas had ik het mis en heb ik veel contact met lotgenoten. Soms lijkt het idd net allemaal een droom, maar als ik dan de urn van mijn meisje zie staan weet ik dat het bittere realiteit is. Ik had in het begin heel erg veel moeite met andere zwangere en baby's. Nu nog wel hoor, maar het is wel veranderd. Ik denk vaak: o, nu was ze 8 mnd geweest.......wat had ze dan allemaal wel niet gekunnen? Veel mensen zijn erg lief (ook mensen die je negeren, de wereld is bitter hard), maar ik ben er wel achter gekomen dat ze het niet kunnen begrijpen als ze het niet meegemaakt hebben.

En je gunt het niemand dat ze het begrijpen.

[maria11]

Je hebt gelijk Tam, ik geloof dat de mensen die dit niet hebben meegemaakt ook niet echt weten wat je voelt. Ik merk wel dat het verschil maakt of iemand al een kindje heeft gekregen, die mensen reageren vaak net wat tactvoller en lijken het beter te begrijpen. Ik herken wat je zegt over het 'doorgroeien" van je kindje, jij hebt haar nog levend in je handen gehad, voor jou moet dat helemaal zo spelen... Ik ben nog de weken aan het tellen merk ik, (nu zou ik eigenlijk 28 weken zwanger moeten zijn). Ik vraag mij af wanneer dat stopt, en je het een week of maand vergeet...En die speldjes, ik denk dat ik weet waar je het over hebt, dat is dat speldje met een 'v'-vorm erin verwerkt, niet?

Kersje, wat lekker dat je hebt gelezen! ik heb ook op mijn terras lekker gelezen vanmiddag. Ik ben het boek 'Dieren eten' van Jonathan Safran Foer aan het lezen. Ken je het? pffff....ik heb maar vegetarisch gekookt vanavond :?
Hier gaat het goed, ben zaterdagavond zowaar met een vriendin naar het ballet gegaan, en ga morgen met mijn zus lunchen....je zou mij bijna normaal kunnen noemen .
Ik herken wat je zegt over het "gevoel" van zwanger zijn kwijt zijn, ik heb dat ook. En vind dat ook naar. Ik zit te denken dat hormonen een groot deel hiervan uitmaken? ik weet het niet. Ik heb soms dat ik mijn darmen voel, en dat is het net alsof ik het kindje voel schoppen, dan ben ik weer helemaal terug in het gevoel, maar dat is sporadisch, de laatste tijd kan ik mij het gevoel amper meer voorstellen. Ik denk dat we ons daar niet te naar over moeten voelen, het hoort er denk ik bij, het betekent niet dat we ze vergeten zijn, of ze niet heel erg missen, wensen dat ze bij ons waren.
Wat betreft de klachten deze week, ik heb alleen een beetje last van mijn boobs, en ben emotioneel en heb net als jij een kort lontje...tja... de gebruikelijke ongie/zwangerschapskwalen, dus niets over te zeggen tot zondag.

Ik ben soms bang dat als ik zwanger zou zijn, mensen om mij heen dit misschien 'snel' zouden vinden, dat ik mij er wel heel makkelijk ver heen zet...zoiets. Ik blijkbaar het kind zo snel wil en kan vervangen, ik er emotioneel toch niet 'klaar' voor kan zijn na afgelopen maand. Ik weet dat het allemaal niet zo werkt maar merk dat ik er wel mee bezig ben wat anderen er van zouden vinden, herkent iemand dat?

[Kersje]

Hoi Maria,

Nou moest ik net even een traantje weg slikken toen ik jouw stukje las:

"het betekent niet dat we ze vergeten zijn, of ze niet heel erg missen, wensen dat ze bij ons waren"

Ben vandaag af en toe wat emotioneel, merk ik.

Ik begrijp wat je zegt over bijna normaal lijken. We gaan langzaam aan weer dingen doen waardoor het leven weer door lijkt te gaan. Voelt wel vreemd. Soms wel prettig, soms heel onwerkelijk!
Ik dacht ook wel even dat mijn vrienden misschien wel zouden denken dat ik het niet zo moeilijk heb, dat ik gewoon weer door ga, omdat ik zaterdag heel ontspannen was... Gekke gedachten zijn dat eigenlijk :!: Het zijn maar zulke momentopnames, he? Heel herkenbaar, hoor!

Als ik meteen weer zwanger zou zijn, denk ik niet dat mensen denken dat ik er dan wel overheen ben...Zou dat bij jou wel zo zijn? Ik denk dat ze heel blij zouden zijn dat het weer raak is! En heel hard mee gaan hopen dat het dit keer goed gaat!

Ik ben ook nog de weken aan het tellen. Zal ik wel blijven doen, ook. Zou nu 26 weken en 1 dag zijn. Ik ben ook benieuwd wanneer ik me dat niet meer bijna iedere dag zal realiseren.

Ik ken dat boek niet, klinkt interessant! Ik heb de titel even opgeschreven. Ik eet niet zoveel vlees. :roll:

groetjes,

Kersje

[Tam]

@ Maria

Ik denk dat je dat toch altijd wel zal houden. Je denkt nu nog in weken,maar er komt ook een tijd dat de weken ook over gaan in de uitgerekende datum. Moeilijk lijkt me dat. Onze dochter is geboren met 38 wk en 2 dg. Ik weet nog goed dat ik met de uitgerekende dag zo'n helium ballon op heb gelaten en zo boos was.......ze had eigenlijk nog in me moeten zitten en nu was ze gewoon al gecremeerd.

JE moet niet naar de buitenwereld kijken. Wij waren vrij vlug daarna weer zwanger (spontaan moet ik zeggen). helaas is dat verkeerd gegaan, maar je gevoel een moeder te willen zijn van een bengeltje.......het mogen zorgen houdt niet op. Dat versterkt alleen maar.
Wij zijn nu weer erg pril zwanger en echt genieten durf ik nog niet. Niks vervangt mijn kindje........dat kan niet, maar mijn liefde is zo groot nog, zo veel .........dat mag niet ophouden zo.

Ik bedoel idd dat speldje met de v-vorm. Heb het zelf niet al heb ik wel eens het gevoel alsof het groot op mijn hoofd geschreven staat. Wel heb ik een tattoo van een ster met wat as erin verwerkt.

Het zal idd anders spelen omdat ik mijn meisje wel in mijn armen heb kunnen houden,maar hoe oud je kind ook is.......het is en blijft je kind........een deel van jezelf.

Veel sterkte allemaal

[maria11]

Tam, dat van die tattoo met as heb ik over gelezen, ik wist helemaal niet dat dat kon! ik vind het een mooi idee, dat je iets van je kindje nog in je lijf hebt. Ik herinner mij dat ik de dag na het constateren van haar overlijden haar gewoon in mijn buik wilde houden, dus niet bevallen. Ik wilde haar in mijn buik houden en absorberen , alles weer terug in mij, veilig.

Kersje, hoe is het met je? heb je al in de spiegel een "glimp" gezien?

hier gaat het goed, ben deze week net als vorige week een beetje emotioneler maar de zon maakt een hoop goed 8-) , ik zit de dagen af te tellen tot volgende week woensdag, de dag van de obductie-uislagen. (en ja, ook mijn naderende nod houdt mij ook flink bezig )

liefs!

[Kersje]

Hoi dames,

Hoe is het met jullie?
Met mij gaat het wel goed, gisteren lekker een dagje naar Amsterdam geweest met mijn vriend. In het zonnetje op een terrasje zitten, mensen kijken... 8-) Heerlijk!

Een stukje van je kindje in je lijf willen houden, dat klinkt mij ook heel bekend in de oren. Toen ik in het ziekenhuis hoorde dat ons kleintje was overleden in mijn buik en dus niet meer zou leven bij de geboorte (daar was anders nog een kleine kans op geweest) kwam de gedachte in mij op: haar hartje is in mij begonnen te kloppen en in mij gestopt. Op een bepaalde manier gaf me dat een heel vredig gevoel. Alsof ze daarom altijd bij mij zou blijven.

Maria, ik heb nog geen glimp opgevangen :? . Kan nog steeds alle kanten op (nou, ja, twee eigenlijk: ongesteld worden of niet :lol: . Op dit moment heb ik met beide opties eigenlijk wel rust! Als ik namelijk niet zwanger blijk te zijn, heeft mijn lijf (en hoofd :roll: ) nog even wat tijd om "bij te komen". Als ik wel zwanger ben zou ik dat heel mooi vinden, maar ook moeilijk (al die zorgen he ). En jij al enig idee?
Wat een spanning he, die uitslagen! Wij hebben morgenmiddag de eerste afspraak bij de gyn sinds de bevalling. Ik probeer er niet teveel aan te denken en het maar over me heen laten komen. Ik heb geen idee of er al een uitslag zal zijn van de obductie, want dan is het precies een maand geleden. Misschien nog wat te kort? Nou, ja, we merken het wel... :|

groetjes,

Kersje

[maria11]

Hee goedemorgen kersje

Het is inderdaad een heel mooi idee dat het hartje van je kindje in jou begint te kloppen en daar ook stopt, zo had ik het nog niet bekeken. Ik kwam de eerste dagen wel echt tot het besef dat er iemand in MIJ was doodgegaan, binnenin mij, dat is een raar idee.
Ik las later een titel van een boekje dat voor hulpverleners is geschreven, de titel was 'Ik zal je blijven dragen", dat vond ik zo mooi, zo voel ik het ook, Ik zal mijn kindje altijd blijven dragen.

Bij mij kan het ook nog beide kanten op, maar ik denk dat ik ongesteld ga worden, zo voelt het ten minste, en dat is inderdaad ook prima. Wat je zegt, beide opties hebben hun voor en nadelen op dit moment, ook voor mij. Ik word nu heen en weer geslingerd. De eerste weken na de geboorte wilde ik direct weer zwanger zijn, die drang was heel groot, nu is die veel minder. Ik wil het wel nog heel graag maar als het deze ronde niet raak is is het geen ramp. En jij hebt nog geen "glimp" opgevangen?, we zullen zien....zou het voor jou gevoelsmatig niet raar zijn als je het niet was? aangezien het bij jou in de 1e ronde raak was vorige keer?

Heel veel sterkte bij de gynaecoloog vanmiddag, ik hoop dat jullie meer duidelijkheid krijgen en de uitslagen van de obductie al binnen zijn. (fyi, wij kregen pas na 6 weken een afspraak omdat de obductie afspraken er dan pas zouden zijn)
Ik hoop dat het een goed gesprek wordt waar je wat aan hebt, succes!

liefs,
Maria

[Jazzz]

Dag dames,

Hoe gaat het met jullie?
Ben gisteren begonnen met proberen om zwanger te worden. Tegen de tijd dat ik kan testen zou ik uitgerekend zijn. Dat maakt mij naast verwachtingsvol ook wel verdrietig. Ik wil wel graag weer zwanger zijn maar ik mis op dit moment toch het zwanger zijn van mijn zoontje en het uitkijken naar de bevalling.

Tam, jij bent pas weer zwanger en ik kan helemaal begrijpen dat je nog niet echt durft te genieten. Eigenlijk is het 'overwinnen' van de 1e 3 maanden nog geen 'garantie' voor ons dat het de rest van de zwangerschap goed zal gaan, he.

Kersje, all the best bij de gyn vandaag. Hopelijk kan je wat meer duidelijkheid krijgen.

Oke, fijn weekend allemaal

[maria11]

Hee Jasmien,
Het is zo herkenbaar wat je zegt over wat het gevoel met je doet als je het weer gaat proberen. Ik merk dat ik sinds twee weken (sinds we het weer proberen) ook veel verdrietiger ben geworden over het geheel, mis mijn kindje ook zo erg. Mijn buik, en inderdaad het toewerken naar de bevalling.....de lente en zomer hadden zo anders moeten zijn.
Wat een bijzonder idee dat je rond de uitgerekende datum zwanger zou kunnen zijn. Zou het de pijn verzachten? het zou in ieder geval een prachtig iets zijn, en ik hoop het zo voor jullie!

ben net ongesteld geworden trouwens....ah ja....het voelt prima. (zei ik stoer )


liefs en fijn weekend allemaal,
Maria

[Kersje]

Hoi dames,

Maria, ik lees net dat je gisteren ongesteld bent geworden . Hoe voel je je nu? Word je er verdrietig van of voelt het als een schone lei (of voelt het heel anders :? )?
Ik heb zelf ook het gevoel dat ik ongesteld ga worden. Het voelt eigenlijk niet alsof ik zwanger ben :roll: . Het "rommelt" ook een beetje in mijn buik. Als ik mijn eigen berekening na mijn ei volg zou ik uiterlijk maandag ongi worden, maar omdat dit de eerste keer is na de zwangerschap weet ik niet of mijn lijf nog reageert zoals ik gewend ben...
Ik herken wat je zegt dat de "drang" om weer zwanger te zijn net na de bevalling ontzettend sterk aanwezig was en nu veel milder is geworden. Ik wil nog steeds graag weer zwanger zijn, hoor, maar ik merk dat ik me er iets rustiger onder voel. Ik hoop natuurlijk wel dat het niet ontzettend lang gaat duren. Omdat het de vorige keer in 1 keer raak was weet ik ook niet hoe het is om iedere maand in spanning te zitten.

Jasmien, ik kan me voorstellen dat je je ook verdrietig voelt en niet alleen verwachtingsvol. Het is ook zo dubbel he? Tegelijkertijd afscheid moeten nemen van je zwangerschap en je kindje en hopen op een nieuwe zwangerschap...Ik hoop ook voor je dat je snel zwanger zult zijn en dat dat de pijn van het verlies iets kan verzachten. We zullen nooit vergeten hoe blij we waren met onze zwangerschappen en hoe zeer we onze kindjes missen.

Maria, wat een mooie titel inderdaad ("ik zal je blijven dragen") :!: Het is een beetje gek, maar ik geef mezelf soms een kusje op mijn schouder en dan voelt het net of ik mijn kindje een kusje geef :lol:

Het gesprek bij de gyn gisteren is goed gegaan. Hij vertelde dat de placenta er goed uit zag (nou, ja, behalve dat hij veel te klein was). Geen spoor van infarcten of trombose. Ik hoef mijn bloed dan ook niet te laten onderzoeken op stollingsproblemen. Er zijn een paar kenmerken gezien bij ons kindje die zouden kunnen duiden op een syndroom (maar dat hoeft niet, want deze kenmerken komen bij veel mensen voor die verder gezond zijn). Dit wordt nog wel verder onderzocht. Wij krijgen nog een uitnodiging van de genetica om te bepalen of mijn vriend en ik een verhoogd risico hebben op kinderen met een afwijking. Als er in het dna van ons kindje een genetische afwijking wordt gevonden, kunnen ze in een vroeg stadium hierop testen in een volgende zwangerschap. Maar de kans dat er een afwijking wordt gevonden waarop ze kunnen testen is klein. Volgens de gyn kan hij bij een volgende zwangerschap in een eerder stadium dan de 20 weken echo al zien of er soortgelijke problemen spelen als bij ons eerste kindje (zoals te kleine placenta, hartafwijking, te weining vruchtwater). Dit zou hij al bij 12 weken kunnen zien (dat vind ik een hele opluchting!).Wanneer ik een positieve zwangerschapstest in handen heb, moet ik meteen bellen om een afspraak te maken om in week 6 of 7 van de zwangerschap de eerste echo te laten maken. We hoeven ook niet te wachten met weer zwanger worden. Zodra je een eisprong hebt gehad (volgens onze gyn) is je lichaam er weer aan toe. Hij zei ook nog dat er ook gynaecologen zijn die adviseren om eerst een half jaar te wachten, maar volgens hem is er geen bewijs dat dit beter zou zijn. Hij zei ook nog dat er een kansje is dat het weer mis zou gaan bij de volgende zwangerschap, maar dat de kans veel groter is dan het dan goed gaat. Daar hou ik me dus maar aan vast!
Nou, dat was een heel verhaal!

groetjes,
Kersje

[Tam]

@ kersje, dat is ondanks alles toch fijn nieuws. Bij ons zijn er maanden lang onderzoeken geweest naar de ziekte van onze dochter en ze hebben nu het "foutje" gevonden. Aangezien dit erg moeilijk is, want het kindje ziet er gewoon uit en ook na de bevalling is niks te merken zonder testen (stofwisselingsziekte), nu kunnen ze met een vlokkentest ook rond de 11 wk zien of het kindje de ziekte heeft en niet levensvatbaar is. Al hoop ik nooit de keuze te moeten maken, het is toch wel min of meer een geruststelling al geloof ik het pas denk ik mijn kindje geboren is, getest en gezond verklaard. Ik wens je al het beste toe.

[Kersje]

Hoi Tam,

Hoe gaat het nou met jou? Hoeveel weken moet je nog wachten tot je in week 11 zit? Het lijkt me heel moeilijk om de tijd door te komen! En inderdaad, pas als je een gezond kind in je armen houdt zul je het echt geloven!
Dat zal bij ons ook zo zijn, denk ik. Mijn vriend zei dat gisteren ook tegen me. Hij zei dat hij een slag om de arm houdt tot na de geboorte van een volgend kindje. Je durft je eigenlijk niet eerder te hechten he? Maar dat voorkom je denk ik toch niet helemaal...
Tam, ik hoop echt voor jullie dat je een gezond kindje draagt!

groetjes,
Kersje

[Tam]

@ kersje, dat duurt nog wel even. Ben nu 5 wk en 1 dag nog maar. Ik moet di verder met het DNA onderzoek. Ik wist van te voren dat het moeilijk kon zijn, maar het is echt nog moeilijker. Ik voel me zo onzeker. Denk eerst aan een mk en als het dat dan niet is dan komt er vast iets slechts uit die test. Aan de andere kant probeer ik mezelf heel goed duidelijk te maken dat de kans groter is dat het goed komt. Maar ja......de ziekte van mijn meisje kwam maar enkele tientallen op de wereld voor , hoe groot was die kans o,oooo2% ofzo.
Toch blijf ik hoop houden, ik ben echt heel sterk geworden door dit alles moet ik zeggen, ik vecht echt letterlijk voor het geluk. En ik weet dat ik niet alleen ben, want mijn meisje is bij me hoor, ze is niet weg voor wie kijkt met zijn hart ipv met zijn ogen.

Ik hoop voor ieder hier op goed nieuws, want het is allemaal al erg genoeg.

[Kersje]

Tam,
Wat ontzettend moeilijk en wat gaat de tijd dan langzaam!
Ik heb mijn nod bijna en merk dat ik gespannen word van het idee om weer zwanger te zijn en de zorgen die ik dan zal hebben. Dubbel gevoel, want ik zou ook graag weer zwanger zijn...
Ik hoop dat de tijd snel voorbij gaat voor jullie en dat de uitslag goed zal zijn. Blijf vechten voor jullie geluk! Ik denk aan je.
groetjes,
Kersje

[maria11]

Lieve Tam, ik kan mij zo voorstellen dat je je onzeker voelt, die eerste maanden gaan ook zo langzaam voorbij! maar blijf goede hoop houden! de kans dat er niets aan de hand is en jullie over een kleine 8 maanden een gezond kind op de wereld zetten is vele malen groter dan de kans dat het niet lukt....hou dat maar voor ogen. Ik hoop dat je heel snel goed nieuws krijgt en dan echt van je zwangerschap kan gaan genieten, dat verdien je zo.

Kersje, ik voel me kl*te eigenlijk, de menstruatie is erg zwaar en veel :? , de gyn. had al verteld dat het de eerste keer wat zwaarder kon zijn, maar dit lijkt wel of ik net bevallen ben hock: . Ik slaap slecht, weet niet wat ik ervan moet vinden eigenlijk. Ik weet gewoon niet zo wat ik heb de laatste week, voel me zo verdrietig, het zullen de hormonen wel zijn. Ik weet niet of ik verdrietig of opgelucht moet zijn, of beide.
Hey, fijn dat je gesprek bij de gynaecoloog goed verliep. Hebben ze een reden gegeven dat de placenta te klein was? Fijn ook dat er geen bloedstollingsproblemen zijn gevonden. En jullie krijgen nog een genetisch onderzoek, en het is prettig te weten dat eventuele afwijkingen in een volgende zwangerschap al in een vroeg stadium kunnen worden vastgesteld, kan mij voorstellen dat je dat als een opluchting ervaart. Begrijp ik het goed dat de genen van jullie kindje nog onderzocht moeten worden?

en dat van dat kusje op de schouder vind ik erg lief , helemaal niet raar hoor.....ik knuffel met de as van ons kindje en zoen met de 12-wekenecho, net zo raar

liefs,
Maria

[Kersje]

Maria,
Wat naar dat je je zo rot voelt . Misschien een combinatie van hormonen (ongesteld zijn is nooit leuk ) en de verwerking van alles dat gebeurd is? Het valt gewoon allemaal niet mee!

Ik ben vandaag ook ongesteld geworden. Voel me aan de ene kant opgelucht (lichaam "doet" het nog gewoon) en aan de andere kant ook wel jammer, want was natuurlijk ook graag zwanger geweest. Het geeft me ook even "vrij" van zwanger zijn. Kan gewoon een drankje doen de komende week of 2 en kan eten waar ik zin in heb. Maar vooral even geen zorgen of de zwangerschap wel goed gaat... Rust dus. En dat is fijn. Maar natuurlijk hoor ik ook een vervelend stemmetje in mijn achterhoofd: "Misschien was het de vorige keer wel een toevalstreffer en lukt het nu niet meer om zwanger te worden..." Nare gedachte, die ik thuis ook niet goed uit kan spreken, want mijn vriend kan er niet tegen als ik dat soort dingen zeg. Hij wil alles liever positief bekijken. :?
Ik voel me lichamelijk nu niet zo geweldig. Ben erg moe, duizelig en buikpijn. Tja, ongesteld he... Dus het zou nu erger kunnen zijn dan normaal? Kan ik me inderdaad wel wat bij voorstellen.

Ja, het gesprek met de gynaecoloog was prettig. Het is niet duidelijk waarom de placenta zo klein is. Het is iets wat bij bepaalde syndromen zou kunnen passen, maar het kan ook een oorzaak hebben die ze niet kunnen achterhalen.
Als ik het goed heb begrepen (soms vind ik het allemaal best ingewikkeld), zijn ze in de obductie nog aan het kijken naar afwijkingen/bijzonderheden. Mijn vriend en ik zullen nog worden uitgenodigd voor een gesprek met de genetica. Ik weet eigenlijk niet precies hoe het nou werkt met dat genetisch onderzoek :oops: Als ik het goed heb begrepen is dat ook een beetje zoeken naar een speld in een hooiberg en moeten we daar niet teveel van verwachten :? Voor mijn gevoel blijft het een kwestie van nog een keer proberen en dan hopen op een goede afloop... Hoe anders voelt dat dan een half jaar geleden... Wat was ik toen nog heerlijk onbezord en ontwetend :roll: Konden we ons zo nog maar voelen :!:

Maria, ik hoop dat je je wat beter gaat voelen. Het heeft zijn tijd nodig. In ieder geval wens ik je een fijne zondag!
En nu zijn we samen de volgende ronde in (nu we nog een beetje gelijk lopen). Vind ik wel fijn!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Ik zocht net naar de tampons (de eerste na een half jaar) en werd er een beetje verdrietig van. En toen dacht ik:

NEE WE ZIJN NIET TERUG BIJ AF, DIT IS EEN NIEUW BEGIN

En dat ga ik net zo vaak herhalen tot ik het echt geloof!

groetjes,
Kersje

[Jazzz]

Hoi allemaal,

Het is hier (Suriname) al zeker 2 dagen erg warm. Onprettig warm. Hoe is het bij jullie?

Het rond de uitgerekende datum zwanger kunnen zijn zal mij ergens wel een troostend gevoel geven, denk ik Maria. Dan heb ik iets nieuws om naar uit te kijken.
Je bent inmiddels ongesteld. Aan de ene kant is het goed, want dan heb je meer tijd om het verlies van je kindje te verwerken zonder dat je je bezighoudt met alle gevoelens die een nieuwe zwangerschap met zich meebrengt. En wie weet wat de volgende ronde met zich meebrengt.

Kersje, wel fijn dat het gesprek bij de gyn goed is geweest en dat bij een volgende zwangerschap al in een vroeg stadium al kan worden gezien als er problemen zijn is een hele geruststelling. Het is ook prettig dat je al vroeg in een volgende zwangerschap de eerste echo kan laten maken en dat je niet hoeft te wachten om weer zwanger te worden. Je weet dus dat je lichaam een zwangerschap nu al weer aankan.
Kersje, heel mooi verwoord hoor en vooral helemaal waar: wij zijn niet terug bij af, dit is het begin.

Tam, ook fijn dat er nu een oorzaak is gevonden na lang onderzoeken. Het is toch wel een geruststelling dat er nu gericht kan worden gezocht als deze ziekte er is of niet. Het is begrijpelijk, ja, dat je je pas nadat je je kindje gezond en wel in handen hebt helemaal gerust zal voelen. Vooral na wat je hebt meegemaakt. Ik wens je heel veel sterkte toe met deze zwangerschap, Tam.


Groetjes

[Kersje]

Hoi dames,

Jazzz, hier is het eigenlijk nog steeds heel fijn lenteweer. Ik zit vaak op mijn balkonnetje in het zonnetje te lezen. Ik hou niet zo van heel warm weer... hock:
De uitgerekende datum komt al dichtbij he? Wat is het toch een raar gevoel, dat het leven dat we ons voorstelden zo anders loopt nu! Ik vond het mooie van in verwachting zijn het dromen over de tijd dat het kindje geboren zou worden. Ik was op 18 juli uitgerekend. Ik zag mezelf al zitten met ons kleintje (weer op dat balkon). Lekker wandelen met de kinderwagen. Tja, we moeten nieuwe dromen maken...

Ik heb vandaag een mindere dag. Ik denk dat het mede door het ongesteld zijn komt. Ben gewoon wat verdrietig en angstig voor de toekomst. Ik heb nu even "rust" van het zwanger zijn, maar ik ben ook bang dat een nieuwe zwangerschap weer mis zal gaan. Ik weet niet hoe ik die onzekere periode door moet gaan komen. Ik loop natuurlijk op de zaken vooruit (eerst maar weer zwanger worden), maar toch voel ik die angst al. Ik heb dus angst voor angst...Dat schiet lekker op, haha! :o :lol:

Hoe gaat het verder met jullie?

groetjes, Kersje

[maria11]

Inderdaad heerlijk lenteweer hier jasmien, ik heb weer lekker gelezen op mijn terras .

De uitgerekende datum komt inderdaad steeds dichterbij, het is een raar, leeg en verdrietig gevoel. Ik had mij ook zo verheugd op de geboorte, het leek mij zoiets moois. Het idee dat ik minstens een jaar verder ben voor zoiets weer werkelijkheid kan worden wordt ik verdrietig van.

Wat rot dat je een beetje verdrietig bent vandaag kersje , ik begrijp je angst voor een nieuwe zwangerschap en de onzekerheid of het wel lukt volgende keer. Ik herken wat je schreef over dat het vorige keer misschien een "toevalstreffer" is geweest, en dat het straks misschien niet lukt of het heel erg lang duurt voor je zwanger bent, ik heb precies hetzelfde gedacht :? . Rationeel gezien weet ik dat het waarschijnlijk allemaal wel mee gaat vallen, we waren allebei vrij snel zwanger (jij wel heeeeeel snel ) en er is geen reden om te denken dat het nu niet meer zou lukken. We moeten denk ik die horrorverhalen die zeggen dat verhoogde onvruchtbaarheid toeslaat na het 35e levensjaar maar even overboord gooien. We gaan binnenkort gewoon zwanger worden, en zullen dan ook onzeker zijn, blij en onzeker. De kans dat het weer mis gaat is klein, gelukkig hebben we veel specialisten om ons heen die ons dan goed gaan begeleiden en hopelijk een stuk onzekerheid weg kunnen nemen.
Het positieve van deze hele afgelopen maand(en) is voor mij geweest dat ik vanaf de dood van ons kindje de onzekerheid kwijt ben die ik daarvoor wel soms had, de onzekerheid of het allemaal wel een goed idee was, of we dit wel zouden kunnen, of het een verstandige keuze was, de vraag of we samen met het slaap/tijdgebrek e.d. nog wel zo'n bevredigend leven samen zouden hebben. Allemaal onbenullige dingen die geen grote vormen aannamen maar wel door mijn hoofd spookte, die zijn nu weg. Ik voel mij na dit alles zo zeker in wat ik wil en heb zo de overtuiging dat we het kunnen, en goed kunnen. En jij kan dit gewoon ook, de kans dat het mis gaat is zo klein. Jij kan en gaat een gezond kindje op de wereld zetten, misschien met veel onzekerheid in de eerste maanden maar daarna ga je vast heerlijk genieten van de drukte in je buik

Ik zit zelf te overwegen een paar rondes te wachten met zwanger te worden, ik merk dat ik nog te veel van slag ben en mijn partner ook. Ik wil dat we allebei heel erg verschrikkelijk blij met een positieve test zijn, en zoals ik het nu voel komen er te veel andere gevoelens bij kijken. Maar aan de andere kant vind ik iedere maand dat ik niet zwanger ben er ook eentje te veel....aaargh wat te doen? :?


En inderdaad kersje, herhalen tot we het geloven:
WE ZIJN NIET TERUG BIJ AF, DIT IS EEN NIEUW BEGIN

[Tam]

Ik vind dat zo'n mooie zin: we zijn niet terug bij af, dit is een nieuw begin

Na de dood van onze dochter waren wij vrij vlug weer zwanger ( 3 mnd) ik was daar heel erg blij mee,maar ik merkte ook dat ik er niet echt van kon genieten omdat ik nog zo met haar bezig was. Helaas is het mis gegaan en die klap was toen ook wel extra hard. Ik zeg niet dat je wel of niet moet wachten........wij waren er niet heel erg mee bezig, maar ik had idd ook wel een klein beetje dat elke maand weer verder een maand verder van mijn droom zou zijn.

Nu zijn we weer pril zwanger en ik merk dat ik nu wel sterker in mijn schoenen sta, maar ben ook zo ontzettend onzeker dat het moeilijk is om er van te genieten en dan voel ik me weer schuldig naar dit kleintje toe. Wat nou als ik weer een miskraam krijg? Wat nou als uit de vlokkentest komt dat het kindje ook die ziekte heeft en niet levensvatbaar is?
Gepieker, gepieker, maar probeer het wat van me af te zetten. Het zullen hele moeilijke maanden worden (hoop ik als me dat gegeven is), maar niemand kan de toekomst voorspellen.

Heb helaas geen wijze woorden zoals die eerste zin hier. Ik weet alleen dat ik vecht voor mijn geluk, maar wat kan een mens aan voordat ie de hoop helemaal verliest?
Sterkte meiden...........het is en blijft moeilijk

[Kersje]

Lieve meiden,

Als ik jullie berichten lees, kan ik jullie onmacht voelen. Maar er spreekt ook veel kracht en mededogen uit jullie woorden. De dingen die wij hebben mee gemaakt zijn zo heftig dat de grond onder je voeten weg is. Beetje bij beetje krabbelen we overeind. We houden ons vast aan hoop. We leven tussen hoop en vrees. Om door te gaan hebben we onze kracht nodig. Het moment waarop we door kunnen hangt af van onze moed, van het lot en van iets wat niet te stuiten is: het verlangen naar een kind. Nu al hebben we alles over voor het bestaan van die kleintjes. Wat een kracht en moed spreekt daar uit! Als we er weer aan toe zijn gaan we door en aanvaarden de angst en onzekerheid die dit met zich mee brengt. Tam zit nu in die kwetsbare positie. Jasmien heeft die stap net genomen. Maria luister naar haar hart. Ik ben moed aan het verzamelen om het diepe weer in te springen.
Ik bewonder jullie allemaal! Prachtige, sterke vrouwen. Mooie moeders. Ik denk aan jullie.

liefs,
Kersje

[Kersje]

Maria, ik weet niet of je dit nog leest, maar ik meen dat je morgen een afspraak hebt bij de gyn, toch? En dat je dan nog foto's krijgt? Succes!
Hoe gaat het met je? Ik kan me goed voorstellen dat je erover denkt om even rust te nemen van het zwanger worden. Ik heb nu ook even rust (tot m'n ei zeg maar ) en dat doet me goed. Mijn cyclus duurt gemiddeld 32 dagen, dus mijn ei komt pas rond dag 18 en mezelf kennende wil ik het dan wel echt weer proberen!
Wat je zei over dat we ons niet op moeten laten jagen omdat we bijna bij die magische grens van 35 zijn, daar heb je helemaal gelijk in. Ik denk gewoon: dat weten mijn eitjes toch niet?dat ik straks jarig ben, bedoel ik :? Dank je voor je bemoedigende woorden!

Tam, hoe is het met jou? en Jasmien?

Ik voelde me vandaag weer (alweer ) niet super, weer wat traantjes gelaten. Het luchtte ook wel een beetje op om even de tranen te laten lopen en ze niet weg te slikken. Ik ben de laatste tijd een beetje op de vlucht voor mijn gevoelens, merk ik. Als ik maar niet over het verleden na denk (hoe blij en gelukkig we waren) of de toekomst (hoe heerlijk ons leven zou zijn), dan ben ik ook niet zo verdrietig... Wat ook waar is, maar het maakt het leven ook nogal vlak...en het is meer kop in het zand dan leven. Ach, het zal wel bij mijn manier van overleven horen. Ik wil ook niet gek worden van verdriet, he? Ik heb vanmiddag aan de koesterdoos van onze dochter gewerkt (waar ik alle aandenkens in bewaar) en hij is nu bijna af. Ik heb alle kaarten die we gekregen hebben erin gelegd (eerst nog een keer gelezen en toen ging de kraantraan echt los :oops: ). En ik heb (eindelijk, want beetje voor me uit geschoven ) bedankkaartjes geschreven en verstuurd naar onze familie en vrienden (om ze te bedanken voor hun steun). Dat geeft wel een goed gevoel!

groetjes,
Kersje

[Tam]

@ kersje, traantjes zijn logisch hoor, laat ze maar gaan. Heb ze vandaag ook laten stromen. we hebben dna-onderzoek gedaan. Ons was gezegd dat ze met een vlokkentest konden zien of de kleine ook die ziekte had van onze dochter. BLijken ze niet alles gevonden te hebben en het ene ziekenhuis wil niet verder zoeken vanwege de kosten. Het ziekenhuis hier wil dat wel en de kans is groot dat ze het ook wel vinden (ben ik ze dankbaar voor), maar vanwege onze zwangerschap nu is het maar de vraag of ze het op tijd kunnen vinden. Die kans was niet zo groot. Dan zou het met een puctie zijn maar dan ben je toch ook al een 10 weken verder (rond de 20 wk uitslag) en dan wordt de keuze toch wel nog moeilijker als het fout blijkt te zijn.
Was er erg emotioneel om.
Maar probeer moed te houden. De kans is 75% dat het allemaal goed is..............daar hou ik me aan vast. Aan iets anders durf ik eigenlijk niet eens te denken. Die angst is te groot.

[Kersje]

O, Tam, wat een naar nieuws! Dan zit je nog langer in spanning! Ik hoop zo voor je dat het goed zit met je kindje, dat moet gewoon :!:
Weten veel mensen in je omgeving dat je weer zwanger bent en wat er allemaal speelt? Ik bedoel eigenlijk, heb je genoeg steun vanuit je omgeving?

Veel sterkte!
Kersje

[Tam]

Kersje, we wilden het even voor onszelf houden tot de eerste echo. Er is zoveel gebeurd in de fam. Eerst de dood van onze meid, toen mijn miskraam, mijn zus haar miskraam en in de naaste omgeving twee mensen overleden. Ik wil ze dus niet extra lang lastig vallen met die onzekerheid. MAar toen we het nieuws gisteren hoorde wilde ik gelijk naar mijn moeder toe en hebben we alles verteld. Ze is erg blij en hoopt met ons mee. Ooit moet de ellende toch ophouden? Probeer dit ook echt te geloven, maar moeilijk. De rest weet ik nog niet wanneer ik het vertel. eerst dit weer even verwerken.

Het is maar eens te meer duidelijk wat ik al wist: ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

[Janneke]

Jeetje meiden, respect voor jullie hoor! en goed dat jullie het er met elkaar over kunnen hebben...gedeelde smart...

Kersje, wat heb je mooi geschreven!

[maria11]

Lieve meiden, daar ben ik weer.

Tam, wat een rotnieuws, wat ontzettend oneerlijk dat ze vanwege de kosten niet verder wilde onderzoeken, en dat het andere zh wat dit wel wil doen maar dan ben je al zo'n tijd verder.....wat oneerlijk allemaal voor je . Ik begrijp dat je het van het beste wil uitgaan, en niet eens aan het andere scenario kunt denken....75% kans is goed, het komt vast allemaal goed...laten we daar inderdaad maar van uitgaan. Als het anders blijkt te zijn, komt dat dan. Eerst maar even komende maanden doorkomen. Heel veel liefs voor jou! ik denk aan je.

Kersje, hoe voel je je?
dat vluchten in "het gaat goed' en "ik denk er niet aan dan is het er niet" herken ik. Ik denk dat het een prima strategie is om enigzins goed te kunnen functioneren. Ik doe het zelf ook. Ik zie het niet als struisvogelgedrag maar meer als een tool zodat ik dingen kan ondernemen en doen. Als ik elke keer zou toegeven aan het verdriet dan zou ik een stuk minder ondernemen en doen. Het is wel raar, ik heb dagen dat ik mij zo slecht voel, zo verdrietig, en dan vragen mensen hoe het gaat en ik antwoord "goed". Ik zeg 'goed" omdat ik niet "slecht" kan antwoorden. Als ik echt zou vertellen hoe het op dat moment zou gaan zou ik voor mijn gevoel instorten, en daar heb ik geen zin in. Nadeel is wel dat als ik er eenmaal aan toegeef, ik niet meer kan stoppen. Gisterenavond onder de douche had ik dat bijvoorbeeld, ik viel bijna flauw van het huilen. Ook niet echt normaal. Ik moet misschien toch iets meer balans vinden in het uiten van verdriet :?

Gisteren in het zh geweest inderdaad. Ik kreeg de foto's te zien die ze gemaakt hadden, tranen .
Er zijn geen afwijkingen bij het kindje gevonden, alle organen in orde. Chromosomen in orde. Geen infecties, zowel bij haar als bij mij niet. De trombose die in mijn placenta is gevonden heeft niets met de doodsoorzaak te maken gehad. Ons kindje was goed gegroeid voor ze stierf, als er problemen waren met de bloedtoevoer had dit bij het kindje te zien moeten zijn. Eindconclusie is "stomme" pech.
Het gevoel is dubbel. Blij dat er geen structurele problemen bij haar of bij mij zijn gevonden die een volgende zwangerschap in de weg kunnen staan, en aan de andere kant het gevoel dat je dit je dus blijkbaar zomaar kan gebeuren. Ik denk dat ik daar gisterenavond ook zo overstuur over was....het is allemaal zo zinloos geweest, een zinloze dood. Geen aanleiding, geen oorzaak....geen reden, ze ging gewoon dood.

Ik moet het nog even verwerken, weet nog niet wat ik ervan moet vinden allemaal.


liefs,
Maria

[Tam]

Lieve Maria, eigenlijk is de dood van zo'n kleintje zowiezo zinloos, wat de oorzaak ook is, maar ik begrijp wat je bedoeld. Aan de ene kant wil je niet dat er iets ergs aan de hand is want stel dat het erfelijk is ofzo,maar aan de andere kant is dit ook zo ontastbaar. Hoe dan ook, helaas veranderd het niks aan wat er gebeurd is. Het zal allemaal wel heel heftig en emotioneel zijn. Sterkte daarmee. Maar wat de oorzaak ook is, weet dat het leven van dit kindje hoe dan ook niet zinloos is geweest.

[Jazzz]

Lieve en vooral sterke dames,

Ik had een paar dagen druk op kantoor en met een training die ik volg waarbij ik veel huiswerk moet maken, maar hier ben ik weer. De laatste dagen merk ik dat ik elke ochtend over mijn buik streel en denk: arme baby zo erg dat je het niet hebt overleefd en dat je hebt moeten lijden. De pijn van het verlies is nu veel minder, maar ik word wel altijd even somber als ik hieraan denk. Ik ben nu wel weer aan het proberen om zwanger te worden en dat geeft mij weer hoop. En zoals Kersje zegt.....wij moeten nieuwe dromen maken.

Kersje, zo erg dat je een mindere dag had mede door je ongesteldheid. De angst voor het misgaan is heel begrijpelijk. Maar gelukkig zal bij een volgende zwangerschap al vroeg gemonitoord worden hoe het gaat met de baby en zal je onder constante controle staan bij de gyn. Dat is wel een geruststelling, he. Hopelijk neemt dit de angst een beetje weg, verdwijnen zal het niet. Niet tot een succesvolle bevalling. Heel goed idee van je om een koesterdoos te maken. Mooi hoor!

Maria, heel herkenbaar vind ik het gevoel van aan de ene kant een paar rondes willen wachten en aan de andere kant nog niet zwanger zijn. Ook ik zat hiermee. Op een gegeven moment dacht ik. DOE! Doe het gewoon en kijk wat komt. Misschien lukt het in deze ronde misschien niet. Als het lukt zal ik heel blij zijn en hopen op het beste en onder constante controle van de gyn staan en als het niet is gelukt dan is er zeker een andere keer. Ik lees dat je naar de gyn bent geweest. Zo wreed dat jou kindje goed gegroeid was en dat er geen oorzaak voor haar dood is gevonden. Het is moeilijk, omdat je bij een volgende zwangerschap niet kan weten waar je allemaal naar kan laten kijken. Sterkte met het verwerken hiervan hoor. Het is zoooo onbegrijpelijk! Een geruststelling kan misschien zijn dat je constant onder controle zal staan om zodoende de kans op herhaling te vermijden. Nogmaals sterkte!

Tam, heel vervelend dat je pas zoveel later weet als het fout zit! Gelukkig is er meer kans dat het goed zit en dat je je hieraan vasthoudt. Het zal zeker goedkomen. Ik duim voor je! Sterkte hoor!!

[liefde]

Ik krijg tranen in mijn ogen van je verhaal.
Je beschrijft het heel warm, liefdevol.
Ik wens je/jullie heel veel sterkte toe.

Liefs

[maria11]

@liefde, dank je wel, dat is fijn te horen.

liefs

[Kersje]

Hoi,

En weer is het een stralende dag...de zon blijft in ieder geval zijn best doen!

Jasmien, mooi hoe je je onzekerheid beschrijft en op een gegeven moment tegen jezelf zegt: DOE! Ik hoop dat je snel zwanger mag zijn
Herkenbaar dat je over je buik streelt en aan je kindje denkt. Ik kijk nu heel anders naar mijn buik dan voor de zwangerschap. Met veel meer aandacht en altijd met een gedachte (over het kind dat was of het kind dat zal zijn). Nooit gedachteloos.

Maria, wat een verdriet, alles was goed en toch is ze er niet meer...Onbegrijpelijk inderdaad. Ik kan me voorstellen dat je daar heel verdrietig van bent.
Ik vind het vaak moeilijk om mijn verdriet te uiten. Ik ben eigenlijk vrij gesloten en vind het lastig dat iedereen steeds vraagt hoe het nu gaat (hoewel het ook raar voelt als ze het niet vragen :? ). Soms komt het er bij mij ook flink uit...Ik heb het gevoel dat mijn emmer helemaal vol zit. Ik functioneer (min of meer), maar er moet niets gebeuren (geen druppel erbij, anders loopt de emmer over).

Gisteren baalde ik van mijn lijf. Ik vond mezelf een vrouw van niks, ik kan niets eens een gezond kind in me laten groeien. Iedere "gek" kan het en ik niet! Onzin, ik weet het. hock:
Vanavond gaat mijn vriend optreden met zijn band, voor het eerst sinds de zwangerschap. Ik vind het lastig, want ik had me voorgesteld om daar met een trotse zwangere buik bij te zijn...Maar ik heb er ook wel zin in om hem te zien op het podium. Ik hoop dat ik er toch van kan genieten.

Tam, hoe gaat het? Ik denk aan je.

Liefs,
Kersje

[Tam]

jazz; ja, die buik is nu heel wat anders ineens. Ik weet wel dat ik heel trots ben op de staie die erop staat. Iedere andere vrouw moppert daarop, maar voor mij is het het tastbare bewijs dat mijn dochter daar in gezeten heeft en veilig was. In ons geval was het zo dat het kindje echt letterlijk veilig was in mijn buik, want ze kreeg voeding van mij. Daarom was er de eerste dag ook nog niks aan de hand met haar omdat ze op reserves van mij leefde. sterkte

kersje; dat mooie weer doet veel goed vind ik wel. Aan de andere kant is het moeilijk om ze hier door te straat te zien lopen met de kinderwagen terwijl ik daar anders ook trots liep.
JE moet jezelf niks kwalijk nemen. Ik herken dat wel hoor....het jezelf de schuld geven....denken dat je het niet kan,maar daar schiet je niks mee op. Je kan het wel........die tijd komt nog.

Hier gisteren naar de ha omdat ik steeds hoofdpijn heb en draaierig. Bij de eerste had ik een verhoogde bloeddruk dus voor de zekerheid,maar deze was goed. Komt waarschijnlijk allemaal door de spanning. Moet echt mijn best gaan doen die naar beneden te krijgen.
Soms moet je het lot gewoon accepteren en genieten van het moment. Ik probeer positief te blijven.......maar makkelijk is het niet. Ben steeds bang als ik geen klachten heb en als ik er wel heb zoals bij de eerste dan vraag ik me af of dit betekend dat dit kindje ook ziek is, hmmm.

Afijn, wie het verhaal een keer wil lezen van mijn meisje mag me een pb sturen ..... heb een mooie site voor haar, maar is ook confronterend dus.....kan me voorstellen dat je daar niet op zit te wachten.

Fijne dag nog en probeer van het weer te genieten.

[Kersje]

Lieve Tam,

Ik heb je net een pb gestuurd.
Wat naar dat je je niet lekker voelt en dat je zo in onzekerheid zit. Konden we maar even in een glazen bol de toekomst zien, he? Ik blijf hopen dat het allemaal goed zit! Hopelijk lukt het je om de spanning wat te verminderen. Wat helpt jou? Leuke dingen doen? Wandelen? Naar de film? Warme douche? Ademhalingsoefeningen? Ik noem natuurlijk allemaal dingen op die je zelf al lang bedacht hebt... :oops: Ik kan niets anders doen dan met je mee leven. Ik hoop dat de tijd snel verstrijkt.

Liefs,
Kersje

[maria11]

hey meiden,

Lieve Tam, ik heb je net een pb gestuurd. Hoe is het met de hoofdpijn? Ik begrijp dat het niet makkelijk voor je is altijd positief te blijven...je bent misschien ook veel alerter op alles dat je voelt, niet voelt...anders voelt. Ik begrijp dat je daardoor ook regelmatig aan je eerste zwangerschap moet denken. Het is goed dat je positief probeert te blijven, te genieten van het moment.
Ook mooi hoe je de straie beschrijft, ik kan mij zo voorstellen dat je daar trots op bent. Het enige wat ik aan mij buik heb overgehouden zijn ee paar extra kilo's :? , en ik ben niet heel hard bezig ze kwijt te raken, ik denk ook omdat ze mij nog herinneren aan de kindje dat ik zo graag wilde.

Hee Kersje, hoe was het optreden? inderdaad nu zonder mooie grote buik. Ik heb dat ook, al van te voren bedacht hoe ver ik zou zijn bij een bepaald evenement, hoe groot mijn buik zou zijn.. Ik had voor mijn verjaardag in juni al een hele mooie witte zomerjurk gekocht...hoogzwanger en jarig in een mooie jurk, ik zag het al helemaal voor me. Ik hoop dat je toch een heerlijke avond hebt gehad, was het leuk?
En wat je zegt over "vrouw van niks" en "iedere gek kan het", heel herkenbaar. Tuurlijk weten we dat het allemaal onzin is maar ik begrijp het, ik heb het gevoel soms ook. Ik merk dat ik momenteel ook helemaal niet trots of blij met mijn lijf ben, en heb mijzelf voorgenomen daar vanaf volgende week hard aan te werken, misschien is dat ook een idee voor jou? Ik wil mij weer mooi en sterk voelen, dus ga weer regelmatig sporten. Misschien wordt dat gevoel dan minder.

Lieve Jasmien, ik begrijp dat je soms somber wordt als je aan je kindje denkt, het is ook niet niks wat er gebeurt is.
Fijn te horen dat je de 'hoop' weer voelt, de hoop dat je weer zwanger gaat worden, dit keer van een kindje dat gezond en wel ter wereld komt... het is ook zo'n spannend proces, dat proberen zwanger te worden. Ben je er elke dag erg mee bezig in je hoofd? tel je de dagen af tot je nod? (ik ben wel zo'n type namelijk )

Ik ga nu lekker relaxen op de bank. Heb net een feestje afgezegd (manlief is wel gegaan), ik heb mijn dag niet, ik huil af en aan de hele dag al. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar negatief loop te spuien hier, zou het liefst tegen jullie zeggen dat ik een heerlijke dag heb gehad en dat het goed gaat maar het gaat helemaal niet, voel me zo rot. Ik baal zo van mijzelf. Ik ben een optimist van aard, kan normaal gesproken goed relativeren, waarom kan ik het u al dagen niet? Ik vermoed dat de uitslag van afgelopen donderdag en het feit dat ik maandag weer aan het werk moet hieraan ten grondslag liggen, waarschijnlijk gaat het na het weekend al beter.

zo...tot zover het relaas van een roodogige snotterende puistenkop (ja, ik zit onder door de ongiehormonen!)

fijne avond!
Maria

[Nadine]

@maria
Lijkt me idd erg dubbel, de uitslag van zo'n onderzoek.
Aan de ene kant is de kans dat het bij een nieuwe zwangerschap weer zou gebeuren erg klein.
Aan de andere kant kunnen ze ook niets doen om herhaling te voorkomen :roll:
Dat zo'n uitslag zoveel impact kan hebben, hè?

Een gevoel van gemis zul je altijd houden, maar ook dat relativeren komt wel weer. Als je daar klaar voor bent..

Nogmaals veel sterkte!

[maria11]

dank je wel Nadine, wat een impact inderdaad. Ik heb in mijn hoofd van te voren alle scenario's de revue laten passeren maar het uiteindelijk 'oordeel' hakt er inderdaad gewoon in.

Ik zie dat jij in de laatste weken zit, wat spannend zeg! alle sterkte voor jou, en dat alles maar heel goed mag gaan!

[Kersje]

Hoi dames,

Ik heb even een paar dagen de pc niet aan gedaan, dus ook niet gelezen of gereageerd (logisch, haha :roll: ).

Het optreden afgelopen vrijdagavond was goed en leuk. Ook moeilijk af en toe, maar op de een of andere manier kon ik me soms even verdrietig voelen, maar overheerste dit gevoel niet... Kun je tegelijkertijd blij en verdrietig zijn? :? Het leek er wel op...
Wat trouwens wel heel vervelend was: dat er een pakketje voor ons bij de buren afgeleverd was en die ging ik nog even ophalen. Bleek het zo'n "blije" zwangerschapsdoos te zijn, die ik ooit heb aangevraagd en al lang weer vergeten was...Vraagt de buurman: "En is het echt zo?" Want het staat dus met koeieletters op zo'n doos he?!? Ik moest even slikken en zei": "Nee, bedankt voor het pakketje" en ben snel weg gegaan. Had echt geen zin om het uit te leggen! Onze buren weten het niet (op 1 stel na), want er wordt hier veel gekletst en daar heb ik geen behoefte aan! Huilen daarna natuurlijk . Ik vind het moeilijk om "onvoorbereid" geconfronteerd te worden. Helaas is dit meestal juist hoe het gaat, he?
Maar verder heb ik eigenlijk een heel fijn weekend gehad. Gezellige bezoekjes en lekker terrasje pakken op het strand enzo. En ik heb daar natuurlijk ook veel baby's en zwangere buiken gezien, maar ik merkte dat ik niet verdrietig was en niet jaloers. Maar ik voelde wel dat ik zelf ook weer zwanger wil zijn binnenkort. "Nou", zegt mijn vriend, "dan gaan we er toch gewoon weer voor?" Vond ik lief dat hij dat zei, want hij ziet ook tegen de onzekerheid op...

Dit berichtje wordt alweer te lang (de tekst begint weer te verspringen). Ik plaats dit berichtje even en ga dan weer door met mijn verhaal...

[Kersje]

Zo, daar ben ik weer :lol:

Maar ik vind het nog steeds heel ontspannen om nu even niet zwanger te zijn! Even geen zorgen, lekker een drankje en gerookte zalm en rood vlees eten enzo... Als het goed is (en mijn cyclus doet wat ie moet doen) komt mijn ei over ruim een week en dan zullen we er toch wel voor gaan, hoor. Daar heb ik ook zin in! :oops: En daarna begint de onzekerheid dan weer he...Dat zien we dan wel weer. hock:
Vrijdag eerst nog Koninginnedag vieren (mijn vriend heeft dan weer een optreden met zijn band). Kan ik ook een biertje drinken en dan daarna gaan de alcohol en lekkere hapjes weer achter slot en grendel (voor 2 weken of voor 9 maanden-hopelijk dat laatste )

Maria, hoe gaat het nu? Vervelend dat je verdrietig was/bent. Maar heel begrijpelijk! En als je moet snotteren kun je dat juist hier kwijt! Lekker snotteren tot je je weer beter voelt. En dan zijn we blij met/voor je. En als je dan weer moet snotteren (want die ups en downs wisselen elkaar toch steeds af :? ) dan snotteren we weer met je mee, hoor!

Hoe was het om vandaag weer aan het werk te gaan? hock:
Hoe denk je nu over weer zwanger worden? Gaan jullie even rust nemen of toch proberen? Moeilijk he!

Ik herken wat je zei over die paar kilo's erbij... Ik ben weer begonnen met iedere dag een wandeling te maken. Misschien ga ik binnenkort ook weer sporten (ben wel lid van een sportschool, maar nooit fanatiek :roll: ). Ik merk wel aan de spiegel en mijn kleding dat mijn lijf weer meer "de oude" wordt. Taille weer terug en borsten weer zoals ik ze ken. Ik begin dat nu ook weer meer te waarderen (eerst vond ik dat ook veel te confronterend allemaal :o ).

Jasmien, hoe is het met jou? En Tam, hoe gaat het?

Liefs,
Kersje

[Tam]

haha, kersje dat ken ik wel om dan ook gelijk te willen genieten van de dingen die je juist niet mag als je zwanger bent. Toen ik zwanger was dacht ik dat het eerste wat ik zou doen een broodje martino eten zijn en een lekker rose-biertje. Helaas door alle verdriet heb ik hier gewoon lang geen behoefte aan gehad......kon mij het schelen. Later kwam dat wel weer terug. Lust het beide graag, hihi. Geniet er maar lekker van en ik hoop echt dat je er daarna 9 mnd niet aan mag zitten.

Hier wel onzeker. Niet echt elke dag klachten en me veel zorgen maken. Probeer echt dingen te doen om het wat van me af te zetten. Gisteren lekker naar het strand ,zaterdag met vrienden lekker eten en volgende week een weekje op vakantie. Dan 11 mei de eerste echo en daar ben ik erg bang voor en dan te weten dat dit absoluut nog niks zegt. Maar mijn meisje mis ik zo ontzettend veel. Dat gemis gaat nooit en nooit over, maar ooit komt het geluk ook voor ons meiden, daar ben ik van overtuigd en ik hoop voor ieder snel......zo over 9 mnd en bij mezelf over 8, haha

[Jazzz]

Hoi allemaal,

Hoe was jullie weeken? Hier heeft het alleen maar geregend. Dus voor mij was het heerlijk slaapweer.

Tam, hoe gaat het nu met je? Ik heb je een pb gestuurd. Zelf had ik ook last van een hoge bloeddruk tijdens mijn zwangerschap. Spanning hebben is na wat je is overkomen heel begrijpelijk en moeilijk te vermijden,he. Ik ben er zelf ook bang voor nu ik weer aan het proberen ben om zwanger te worden. Het zal wel helpen als je zoveel mogelijk afleiding zoekt/hebt. Succes en sterkte hoor.

Hey Maria, ik ben de laatste tijd inderdaad constant bezig met het uitrekenen van allerlei data zoal, ovulatie, vruchtbare periode, periode van innesteling, nod, wanneer ik al mag testen. Het is echt om gek van te worden. Op deze manier lijkt het alsof de tijd niet snel gaat. Hoe was je eerste werkdag? Ik vond het supereng om weer naar kantoor te gaan en alle mensen weer onder ogen te komen. Nog steeds krijg ik vragen als: heb je je baby al en wat heb je gehad. Wel hard om aan te horen, maar ik begin er al aan gewend te raken.

Kersje leuk hoor dat je over het algemeen hebt kunnen genieten vrijdagavond. Wel heel lastig dat je plots werd geconfronteerd met de blije doos die bij je buurman was afgeleverd. Het beste is om zo kort als mogelijk te blijven. Zo weet de andere partij dat niet doorgevraagd hoeft te worden. Ik ben blij dat je het binnenkort weer wilt proberen en dat je vriend er ook positief tegenover staat. De onzekerheid zal nooit (helemaal) verdwijnen. Onbezorgd zwanger zijn bestaat voor ons niet meer, he.
Geniet van je hapjes en alcoholische drankjes hoor, want daarna ga je –misschien voor langere tijd- moeten missen, hahaha.

Liefs,

[Kersje]

Hoi dames,

Hoe gaat het met jullie?
Maria, ben je weer aan het werk gegaan? Ik moet nu echt een baan gaan zoeken, want ons geld is bijna op...Maar zie hier best wel tegenop, hoewel ik me wel steeds wat sterker begin te voelen. Solliciteren is nooit leuk, natuurlijk (vind ik dan )

Jasmien, jij bent flink aan het rekenen? Mag ik zo nieuwsgierig zijn om te vragen wanneer je nod is? Dan kan ik zenuwachtig zijn voor jou, haha

Tam, fijn dat het je lukt om leuke dingen te doen. En heerlijk even op vakantie! Geniet er -zoveel mogelijk- van.
Ik kan me voorstellen dat je op ziet tegen de eerste echo. Je schrijft dat je je meisje mist...
Ik vind je onderschrift heel mooi.

Ik denk aan jullie!
Liefs,
Kersje

[maria11]

Hey dames,

Ja ik ben inderdaad weer aan het werk gegaan deze week. Ik zag er echt zoooo tegenop, niet normaal. Net als jij Jasmien vond ik het supereng, maar het is me echt heel erg meegevallen. Ik werk nu eerst halve dagen, en dat is goed zo. Ik merk dat ik nog erg moe ben, mijn energielevel is nog niet op peil merk ik. Het is fijn weer sommige collega's te zien, ze zijn erg lief voor me geweest. Soms is het ook wel moeilijk, sommige collega's weten niet hoe ze ermee om moeten gaan, dan kwam ik de eerste dag binnen en kijken ze alleen maar even van hun monitor op en zeggen "hey! je bent er weer" en gaan weer verder werken (en kijken alleen), ze durven niets te zeggen, er niet over te beginnen. Ik vind dat gedrag soms moeilijk, ik ben anders, stap even naar iemand toe en vraag hoe het gaat of ze misschien thee willen oid. maargoed. Geeft niet.
Kersje, ik kan mij voorstellen dat je er tegenop ziet te gaan solliciteren. Het is nu echt iets wat boven je hoofd hangt natuurlijk...het begin is altijd moeilijk, de eerste brief, gesprek. Daarna wordt het allemaal makkelijker maar eraan beginnen is echt geen pretje, ik voel met je mee. Is je cv al helemaal bijgewerkt?

Jasmien, ik sluit me bij kersje aan, mogen we aftellen tot je nod? met z'n drieeen tellen is veeeeeel gezelliger
De dagen gaan inderdaad tergend langzaam als je er zo mee bezig bent, niet normaal. We zullen je proberen af te leiden en er doorheen te lozen!

Hey tam, hoe is het met jullie?

Hier gaat het een stuk beter dan vorige week, minder verdrietig. We zijn niet bezig zijn met zwanger worden, maar ook niet bezig met niet zwanger worden (volg je het nog? :? ) Wat gebeurt, gebeurt....we zien wel.

zo, en nu ga ik een kopje thee zetten.

tot later!
Maria

[Tam]

hoi dames

Hier nog effe een berichtje. Morgen gaan we voor een weekje op vakantie. Heb er wel zin in, maar het is ook raar. Vorig jaar gingen we ook (lekker met de dikke buik) en toen dachten we echt dat het de laatste vakantie met zijn twee zou zijn. Tja, het leven is niet voorspelbaar. Deze week gaan ook mijn ouders, broer, zussen en aanhang mee enzo. Mijn moeder heb ik wel al verteld dat we zwanger zijn, maar de rest nog niet. Ik wou het voor ons houden tot de eerste echo. Ze hebben al zoveel meegemaakt....de dood van onze dochter, ik een miskraam en daarna mijn zus een miskraam, de broer van mijn pa gestorven. Wil ze gewoon geen valste hoop geven....en eindelijk eens met goed nieuws gelijk aan komen, snap je?

Alleen ben ik de afgelopen twee dagen steeds ontzettend misselijk...niet normaal. Dat had ik bij mijn dochter ook en bij het mk niet dus heb hoop dat het goed zit, maar denk niet dat ik het zo kan verzwijgen. We zien wel. Het komt zoals het komt.

Ik snap jullie verhalen wel van werk. Ik zou na mijn verlof beginnen, maar dat lukte me toen nog niet (werk met kleine kinderen), toen zou ik beginnen in het nieuwe jaar, maar die begon ik al met een curretage die er flink ingehakt heeft. Nu ben ik 3x in de week een paar uur aan het werk, maar nog niet voor de klas. Het kost ontzettend veel energie, maar geeft me aan de andere kant wel weer een gevoel van voortuitgang. Het is allemaal niet makkelijk he meiden. En dan idd het gedrag van andere, niet altijd verkeerd bedoeld, maar soms wel kwetsend en we zijn al kwetsbaar door alles.

Ik wil jullie fijne dagen wensen en kom zeker kletsen als ik terug ben. Hoop dat ik zo mijn gedachten wat kan verzetten van de eerste echo 11 mei. Een roze wolk bestaat niet meer en soms ben ik wel eens jaloers op meiden bij wie alles nog zo nieuw is....zo prachtig allemaal. Dat zit er niet in, maar aan de andere kant............wie het donker gekend heeft waardeerd het licht des te meer (uitspraak van de psych, haha. Maar hij heeft wel gelijk).

[Kersje]

Hoi

Tam, veel plezier op vakantie! Ik kan me voorstellen dat je graag met goed nieuws wilt komen bij je familie. Maar inderdaad wordt dat misschien lastig als je zo misselijk bent :? . Maar wat je zegt: Het komt zoals het komt! En die uitspraak van je psych is ook mooi.

Maria, gelukkig viel het weer aan het werk gaan mee! Ik kan me voorstellen dat het lastig is dat sommige mensen niet weten hoe ze contact met je moeten maken. Fijn dat veel collega's lief voor je waren. Ik ben blij dat je je wat beter voelt!
Jullie zijn niet bezig met zwanger worden, maar ook niet met niet zwanger worden... Ik denk dat ik snap wat je bedoelt! Ik vind dat wel heel knap, want ik voel wanneer mijn eisprong is en zou daar dan toch wat mee willen doen :oops: Mijn vriend vroeg of ik alweer vruchtbaar was . Ik heb gezegd dat hij over een week ongeveer paraat moet staan, haha.

Het blijkt wel uit mijn woorden: wij denken er klaar voor te zijn om de sprong in het diepe weer te maken (wat is het water in de zwangerschapspoel toch onbestendig. we oefenen nu nog even droog... :lol: ). Ik vind het nog steeds eng, hoor. Maar ik heb zo'n zin om weer zwanger te zijn. Zelfs die misselijkheid klinkt nu aanlokkelijk, haha. Ik hoop zo dat het lukt binnen niet al te lange tijd...Zou wel prachtig zijn als we allemaal straks weer zwanger zijn en dat we dan allemaal gezonde, lieve kindjes krijgen! Ik hoop het zo...

Liefs,

Kersje

[maria11]

Tam, ik hoop dat je dit nog leest voor je op vakantie gaat, heel veel plezier! ik hoop dat de misselijkheid niet te veel doorzet. En het is wat je zegt 'wat komt, komt'. Ik begrijp dat je eerst de echo e.d. af wilt wachten voor je het verteld en aan de andere kant, ik denk dat ze wel heel erg blij zijn als ze het eenmaal horen!
Je moeder weet het al lees ik, hoe reageerde ze? moet toch best een emotioneel moment voor beide zijn geweest.
Nou, geniet van je weekje weg en de tijd tot 11 mei zal nu je weg gaat vast veel sneller voorbij gaan!

hey Kersje, ik heb dat ook hoor. Ik weet ook ongeveer wel wanneer ik ovuleer en heb dan ook veel meer zin :oops: , het is niet iets dat ik aan en uit kan zetten. Ik probeer er niet mee bezig te zijn, maar stiekem spookt er wel van alles door je hoofd..het is zo verdomd moeilijk om daarmee te stoppen. En ja, ook ik wil net als jij zoooo graag weer zwanger zijn. Ik wil zwanger zijn maar dan zonder de zorgen, maar dat is een illusie.
Wat lief dat je vriend vroeg wanneer je weer vruchtbaar was , hij is er echt mee bezig!

Jasmien, wanneer is je nohhhood??? :lol: we willen aftellen! (nee geintje, als je het niet wilt vertellen begrijp ik dat best hoor)

fijne dag nog dames, ik heb oranjetompoucen gekocht om vanavond koninginnedag in te luiden. Ga morgen met 3 vriendinnen en aanhang heeeel vroeg de binnenstad in. De grachten zijn 'smorgens vroeg zo leuk, fijne sfeer. De dag moet dan nog beginnen en iedereen is dan excited en blij, geen toeristen nog, alleen locals....en hopelijk een lekker voorjaarszonnetje! Wat ga jij doen kersje?

[Kersje]

Hoi dames,

Tam is lekker op vakantie 8-)
Jasmien is vast druk druk druk (of vindt Maria en mij te nieuwsgierig...we willen zo graag "helpen" tellen :lol. Als je het niet wilt verklappen begrijp ik dat ook, hoor.

Maria, jouw koninginnedag klinkt leuk! Mijn vriend is nu de stad in met een paar vrienden en vriendinnen om Koninginnenach te vieren (in Den Haag). Ik ben daar zelf niet zo dol op (teveel mensen, te weinig w.c.'s :? , soms negatieve sfeer op straat). Maar goed, dat is mijn bescheiden mening. Velen zullen het juist heel gezellig vinden! Morgen overdag gaan we even hier in ons buurtje kijken wat de kinderen verkopen en 's avonds treed mijn vriend met zijn band op in Leiden (ik ga als echte fan natuurlijk mee ).
Hmmmm, heerlijk, tompoucen! Hier net een stroopwafel met warme chocolademelk genomen, ook lekker...
Heel veel plezier in de stad (als je dit voor die tijd nog leest)!

Liefs,
Kersje

[Jazzz]

Dag lieve dames,

Hahahaha Kersje en Maria,
Natuurlijk mogen jullie weten wat mijn nod is!! Fijn hoor. Het is de laatste tijd zo druk op kantoor dat ik geen tijd krijg om bij te komen. Een groot project loopt ten einde, maar gaat met veel drukte gepaard. Mijn nod is 10 mei.
Maria, dat gedrag van collega’s die er niet mee weten om te gaan is herkenbaar. Ondanks dat ik nu alweer 6 weken aan het werk zit, merk ik van tijd tot tijd dit gedrag bij collega’s op andere afdelingen.

Kersje en Maria, ik hoop echt dat wij Tam dit jaar nog kunnen joinen. Heel lief van je vriend, Kersje dat hij je heeft gevraagd als je weer vruchtbaar bent. Hij is al ready!

Tam, jouw verhaal heeft mij enorm aangegrepen. Je bent echt een sterke en flinke vrouw! Ik hoop dat je een hele leuke vakantie hebt en dat je misselijkheid zal afnemen en je je zwangerschap nog voor je kan houden. Het is nog zo pril allemaal, he en ook de situatie van de miskramen en het overlijden van je oom. Als ik zwanger mocht zijn zal ik het het liefst ook nog voor mezelf willen houden, maar denk niet dat het zal lukken op kantoor. Ik zal constant weg moeten voor controle en ook nog ziekteverlof krijgen in de periode van aanleg van de placenta. Mijn chef zal het sowieso moeten weten.

Lieve dames, ik wens jullie een hele fijne Koninginnedag toe.

Veel liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hoi dames ,

Jasmien, wat lief dat je je nod verklapt! We zullen goed helpen tellen, hoor :lol: . Je hebt het dus heel druk op je werk. Heb je wel de energie gehad om het nodige kluswerk voor je eigen "project" te verrichten? :oops: Grappige uitdrukking vind ik dat: klussen. Ik zie het al helemaal voor me: al het gereedschap bij de hand en helmpjes op :? . En nu kan je alleen nog maar afwachten, he? Hopelijk is het gelukt!

Koninginnedag was gezellig. Het regende best wel lang, dus we zijn er hier in de buurt niet meer op uit gegaan, maar bij het optreden was het goed weer, gelukkig (was buiten). Lekker staan dansen met een oranje boa om :mrgreen: Was het in Amsterdam nog gezellig, Maria?

Ik heb er zelf weer helemaal zin in: de klusperiode gaat bijna weer aanbreken. Maar we zijn al goed aan het oefenen, hoor...Zou heel graag snel weer zwanger zijn! (Maar dat is geen nieuws, natuurlijk ).

liefs,
Kersje

[maria11]

hey meiden!

Jouw koninginnedag klonk goed kersje! wat leuk dat je vriend muziek maakt waar je op kan dansen
Bij ons was het ook gezellig, het was rustiger dan voorgaande jaren. We hebben vanaf half acht 'smorgens tot een uur of drie gelopen, toen kon ik niet meer . Het was meer een vreettour dit jaar, we hebben bij elke kraam, bakker en winkel zo'n beetje iets naar binnen gewerkt, portugese roompasteitjes, hartige taart, cheesecake, goulash en sauzijzenbroodjes :lol:

Jasmien, het afronden van een groot project kan ook inderdaad veel werk met zich meebrengen. Het valt mij altijd op dat je tijdens het afronden van een project erachter komt dat er nog zoveel afgerond dient te worden, geborgd moet worden etc. Ik hoop dat je het snel rustiger krijgt!
En wat betreft die collega's, toen ik zo mijn eerste werkweek zat te evalueren gisteren kwam ik erachter dat ik niet 1 keer mijn verhaal kon doen bij ze. Het hele gebeuren met mij doet ze denk ik terugdenken aan iets wat ze zelf hebben meegemaakt, of iemand uit hun omgeving....het maakt in ieder geval emoties los. Zodra ik er iets over probeer te vertellen hebben we het binnen 1 minuut over wat zij hebben meegemaakt. Over de dood van iemand, miskraam van een zuster, ernstige ziekte van een buurvrouw, ga maar door. Ik moest dan elke keer zeggen 'oh, wat erg voor ze", of ' oh, wat erg voor jou". Ter plekke werd ik er een beetje geirriteerd van maar als ik er nu rustig over nadenk besef ik dat het niets met desinteresse te maken heeft. De emoties die los kwamen bij het verlies van ons kindje deed ze denk ik zelf terugdenken aan een soortgelijke emotionele gebeurtenis in hun eigen leven.

Hey kersje, fijn dat de klusperiode er weer aan komt! , ik vind dat altijd de fijnste week van de maand. Ik voel me dan het best in ieder geval.

en Jasmien, je nod is tien mei dus nog ruim een week! spannend hoor.....en fijn dat wij mee mogen stressen tot die datum

fijne avond meiden!
liefs Maria

[Jazzz]

Hey Kersje en Maria,

Leuk dat jullie een fijne koninginnedag hebben gehad. Wat heb jij lekker gegeten, Maria!

Ik ben blij met jullie ondersteuning bij het tellen! Ben nu al zo een beetje aan het aftellen en ben aan de ene kant bang voor teleurstelling. Ik heb wel mijn best gedaan met klussen :oops: , ondanks de drukte op kantoor. Vrijdag 7 mei ben ik een half jaar getrouwd en heb ik verlof gevraagd op die dag en 10 mei .

Dat je een beetje geirriteerd werd van je collega's die bijna direkt over hun situatie begonnen te praten is begrijpelijk, Maria. Wat met jou is gebeurd is nog zo recent en ik neem aan dat de situatie waarmee je collega's te maken hadden niet zo vers is? Wel een beetje gek dat jij op een gegeven moment in een omgekeerde rol kwam van meelevende, he.

Ok, dames nog een prettig weekend en tot hoors!

[Syl]

Lieve maria, kersje en shadylady,

Ik heb alleen de eerste zeven blz van dit topic gelezen, genoeg om te lezen wat een vreselijk verdriet jullie overkomen is.
Zelf heb ik het nooit meegemaakt, wel van dichtbij zeg maar. Een kindje dat geboren was met 21 weken, zo mooi, zo perfect, zo lief, zo geweldig.
Wat mensen ook zeggen en vinden; het is jullie verdriet en het heeft zijn tijd nodig. Neem die tijd. Zolang als je nodig hebt, huil je tranen, ben boos, je hebt er recht op!
En wat mensen ook zeggen, jullie zullen altijd de moeder blijven van jullie eerste kindje.

ik vind het heel fijn om te lezen dat jullie elkaar hier gevonden hebben en zoveel steun hebben aan elkaar.
Verder wilde ik me ook niet mengen, wilde jullie alleen even een hart onder de riem steken. ( en ik hoop dat ik niets heb gezegd wat jullie kwetst)

Heel veel sterkte meiden! ik hoop dat voor jullie de zon snel weer gaat schijnen!


Liefs Syl

[Kersje]

Hoi Syl,

Dank je voor je berichtje! Ik ben heel blij dat ik met de andere dames van dit topic kan praten. Het helpt mij om verdriet te delen, maar ook om mij weer te richten op de toekomst (ook al komt daar natuurlijk ook angst bij kijken). Die zon, die doet heel erg zijn best om door de wolken heen te breken 8-) !

Je hebt niets kwetsends gezegd, juist lief dat je ons een hart onder de riem wilt steken .

groetjes,
Kersje

[Kersje]

Hoi dames,

Maria, jij hebt lekker gegeten op Koninginnedag, zeg! Ik krijg meteen trek in iets lekkers...Gelukkig niet veel te snoepen in huis, want die 2 kilo wil er maar niet af Niet dat ik daar erg mijn best voor doe, hoor. Ik ben gewoon lui, denk ik. En ik vind mijn iets dikkere buikje een fijne herinnering. Hij hoeft niet weg hock: Mag wel nog veel dikker worden met een kindje erin!

Mensen kunnen soms zo ongevoelig reageren. Ik vind het niet zo netjes dat je collega's hun eigen verhaal gingen doen, terwijl jij aan het vertellen was. Ik begrijp inderdaad wel wat jij zegt, dat het pijnlijke of emotionele herinneringen in hun eigen leven oproept, maar toch vind ik het niet zo netjes. Ik vind het wel heel goed van je dat je het kunt relativeren.

Ja, de klusperiode komt er weer aan (oke, ik geef het toe, we zijn gewoon al begonnen :oops: . Je moet er toch op tijd bij zijn niet waar?). Ik voel mij deze tijd van de maand ook vaak lekkerder in mijn vel. En heb gewoon meer zin? :?

Maria, jouw ei zal nu toch ook wel ongeveer komen? Je was er niet echt mee bezig, deze ronde, toch? Geen ovutesten gedaan dan? Of ben ik nu (weer eens) te nieuwsgierig... :roll:

Jasmien, op 10 mei je nod...oh wat spannend! En die vrije dagen heb je goed gepland, zeg. Hopelijk hebben jullie heel veel te vieren! Maar ik begrijp best dat je bang bent voor een teleurstelling. Hoe voel je je? Wist je bij je vorige zwangerschap voor je nod al dat je zwanger was of had je geen idee?

Ik ga mijn cv is even bijwerken...Echt zin in . Maar ja, wat moet, dat moet!

Liefs,
Kersje

[maria11]

nee geen ovutesten hier...heb wel mijn ei gehad deze week want ik had er een beetje last van, maar of ik er echt zwanger van geworden ben? denk het niet we hebben een dag of drie, vier voor mijn ei (weet ik nu) wat gerommeld, dus het zal wel niet.

hey kersje, heb je je cv bijgewerkt? het was er perfect weer voor in ieder geval.

en Jasmien, ga je je nod afwachten of test je voor die tijd? ik nam mijzelf altijd voor niet te testen van te voren maar deed het uiteindelijk elke keer wel


er staat bij mij nu een zelfgemaakte pizza in de oven te bubbelen.....we moeten het vreetweekend namelijk wel in stijl afsluiten
ik ga hem eruit halen!

doeg!

[maria11]

en syl, ik sluit mij bij kersje aan, ik vind het lief dat je ons een hart onder de riem wilt steken, het doet mij echt goed dat er meegeleefd wordt, dank daarvoor!

Het heeft inderdaad tijd nodig, er vallen nog steeds traantjes en dat zal voorlopig nog wel even blijven. Maar het gaat beter...het is inderdaad een enorme steun er met kersje, jasmien en tam over te kunnen praten. Het idee dat ze weten waar het over gaat, het tot in de kern begrijpen en voelen, soms heb je dat echt nodig.


liefs,
Maria

[Kersje]

Dag dames,

Hoe is het vandaag met jullie?
Met mij gaat het goed. Ik heb mijn cv bijgewerkt...o, wat vind ik dat een vervelend klusje, maar het is weer gebeurd! hock:

Maria, je hebt je ei gehad en wat "gerommeld"... een dag of 3 van te voren. Vind je dat oke of had je liever een grotere kans gehad? Wanneer is jouw nod? Hoe was de pizza??? Wij hadden gisteren nog een oranje-tompouce in de aanbieding gescored bij de Appie...jammie.

Jasmien, lukt het je om afleiding te vinden van het wachten op je nod? Of denk je er heel vaak aan...

Hier zijn we druk aan de klus (nou, ja, niet op dit moment, ben nu aan het typen )! Ik voelde mijn ei gister en vandaag ook. Zou kunnen dat ie vandaag springt, maar kan ook morgen ofzo zijn. Ik ben deze maand eigenlijk lang niet zo zenuwachtig als de vorige over het mogelijk zwanger worden (toen lag ik er echt wakker van :? ). Maar ben wel bezig met mijn ei en de "beste klustijd". Pffff, wat een gedoe, haha.

Dag meiden, tot schrijfs, liefs,
Kersje

[maria11]

hey kersje!

klusserdeklus bij jou! :lol: , ik hoop zo dat het raak is voor je! ik zou het zo leuk vinden als je zwanger werd, zo spannend en bijzonder allemaal.
Lekker die oranjetompoucen! jammmmie, ik krijg er honger van, ben iets minder aan het eten en heb net een workout gedaan en wil NU een moorkop :?

Ik voel mijn borsten sinds vandaag weer steken, beetje stuwing. Dat betekent dat de progesteron aan het dalen is, dat wordt dus geen +je voor mij deze maand! mijn nod is ongeveer 13 mei. Ik vind het prima zo, het komt goed. Merk wel dat ik enthousiaster word over zwanger worden, da's fijn (komt ook door jouw aanstekelijke verhalen kersje). Misschien dat we er volgende keer weer echt voor gaan, who knows.

pizza was heerlijk! vanavond zalm....ook fijn.

dag lieve dames!

oh en Jasmien, nog 7 dagen tot nod!!!

[shadylady313]

hee lieve meiden,

ik heb al een tijdje niet meegekeken op jullie topic... was even meer in die van mezelf bezig en voornamelijk in die van mei. daar beginnen de kindjes nu te komen. erg leuk om te lezen. en daarna zijn wij aan de beurt natuurlijk.
ook merkte ik aan mezelf dat ik steeds meer terug ging denken aan mijn zwangerschap en bevalling terwijl ik nu juist die laatste weekjes nog ff lekker wil genieten van deze zwangerschap! het is misschien een beetje egoistisch geweest maar hoop dat jullie dit snappen. hier gaat gelukkig alles nog goed. volgende week maandag krijg ik alweer mijn laatste injectie en die is rond 21 mei uitgewerkt dus vanaf dat moment wordt het heel erg spannend hier.
ik heb jullie berichten nu ook nog niet gelezen dus misschien is het makkelijker als ik gewoon zo ff vraag: hoe gaat het met jullie?
ik hoop dat jullie toch echt snel weer goed nieuws kunnen brengen, als je maar niet vergeet ook af en toe nog toe te geven aan je verdriet en je eenzaamheid! dit mag best namelijk! en het lucht ook ontzettend op.
misschien zeg ik nu wel overbodige dingen omdat ik niet weet wat er hier allemaal geschreven is in de tussentijd...

meiden, ik zal proberen wat vaker mee te lezen want nogmaals, ik ben heel benieuwd hoe het jullie vergaat!

heel veel liefs laura

[Kersje]

He Laura,

Leuk wat van je te horen ! Ik dacht nog aan je laatst. Ben blij dat alles nog steeds goed met je gaat. Ik kan heel goed begrijpen dat je je op je zwangerschap hebt geconcentreerd en dat je dan met de toekomst bezig bent (en dus niet steeds bij ons komt buurten ). Dat is helemaal niet egoistisch, goed juist! Maar lief dat je aan ons denkt, meid.

Met mij gaat het steeds beter. Ik ben wel heel verdrietig geweest, natuurlijk. En dat ben ik bij vlagen nog steeds, maar het is op dit moment niet alles overheersend. Ik ben veel bezig met de toekomst, eigenlijk. Ik hoop snel weer zwanger te zijn. Van de gynaecoloog hebben we groen licht gekregen, dus we gaan er weer voor. We zullen bij een volgende zwangerschap intensief begeleid gaan worden (veel echo's enzo) en de gyn denkt dat hij bij 12 weken zwangerschap kan zeggen of we dezelfde problemen hebben of dat de zwangerschap goed verloopt. En dat is beter dan bij 20 weken in ieder geval. Maar we proberen er positief naar te kijken. Eerst maar eens proberen weer zwanger te worden en dan zien we wel weer verder :? !

De laatste loodjes gaan voor jou beginnen, he? Spannend hoor! Geniet ervan en leuk als je af en toe even laat horen hoe het gaat.

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Hoi Jasmien en Maria, (en Tam op vakantie ),

Tam, hoop dat je het enorm naar je zin hebt (dit lees je natuurlijk niet, maar denk aan je dus schrijf het gewoon maar op)!

Jasmien, nog 7 dagen tot nod...voel je al iets wat op zwangerschap zou kunnen duiden?

Maria, wat eet jij toch lekker...en ook nog aan het sporten, wauw! Wat leuk dat ik je enthousiast maak met mijn verhaaltjes! Jij mij ook, hoor (ook op culinair vlak ).
Stuwing en steken in borsten door progesterondaling??? En dan weet je dat je niet zwanger bent, dus? Nooit geweten (leer ik ook nog wat ).

Het klussen gaat nog steeds goed (we hebben het erg naar ons zin :oops: ). Wie weet werpt het "zijn vruchten af"...

Liefs,
Kersje

[maria11]

hey Laura! ik vroeg mij al af hoe het met je ging!
En ja, het is ook echt de tijd om even goed aan jezelf te denken, dat begrijp ik helemaal. De laatste weken, wat spannend allemaal he? en helemaal spannend na 21 mei. Ik neem aan dat je in het ziekenhuis bevalt? ben je er al helemaal klaar voor? (in hoeverre je er klaar voor kan zijn). Ik snap zo goed dat je juist nu veel terug denkt aan je vorige zwangerschap en bevalling, het lijkt mij onmogelijk daar niet aan te denken. Je refereert een hoop wat je meemaakt aan een vorige ervaring dus ik snap dat je steeds aan de vorige keer denkt.

Hier gaat het beter, ik ben sinds een week weer aan het werk en dat doet mij goed merk ik. Ik ben net als kersje van tijd tot tijd nog heel verdrietig, dan overvalt het mij ineens en dan voel ik niets anders dan verdriet en gemis. Ik probeer iets meer geduld met mijzelf te hebben, het is nog maar zo kort geleden. Er zijn dagen dat ik het zo'n rotstreek vind, zo oneerlijk, ik mis haar dan zo....en op andere dagen kan ik het relativeren en heeft het al een plekje. Ik vraag me af in hoeverre je er ooit overheen komt, volgens mij blijft het altijd een gemis. Ik heb erg veel steun aan de meiden hier.

Nou meid, ik hoop dat je toch een beetje kan genieten, ondanks de onzekerheid eind deze maand als je de laatste injectie hebt gehad, en dat jullie maar zometeen een wolk van een baby in je handen mogen houden, gezond en wel.

Hou je taai en alle liefs voor jou!

liefs,
Maria

[maria11]

hey kersje, ouwe klussert

In de huiskamer bij ons staan nog een kleine 100 kaarten die we gekregen hebben na de dood van ons meisje. Ook staat er nog een krat vol met babycadeautjes die we voor die tijd van vrienden en familie gekregen hebben. Ik kan er nog niet goed aan alles op te ruimen, heb jij alles al opgeruimd?
Ik heb wel mijn positiekleding al opgeruimd, in een doos gestopt. Maar op een of andere manier heb ik er moeite mee alles uit het zicht te ontrekken. Alsof je dan dus ECHT verder moet, het achter je laat....terwijl ik het nog helemaal niet achter mij kan laten.

Jij schreef dat je een koesterdoos had gemaakt, heb je die van het internet besteld? Ik ben namelijk op zoek naar zoiets maar wat ik online gezien heb is te klein vind ik.....er kan zo weinig in. Aan de andere kant, zoveel ga ik er niet in stoppen ook :?

[shadylady313]

ah wat een lieve berichtjes van jullie!!!
ik denk evengoed ook veel aan jullie hoor!
en nogmaals, je verdriet moet je wel lekker laten gaan hoor. ik heb er in het begin ook heel erg veel aan toegegeven en dat heeft mij zo geholpen in mijn verwerkingsproces! en nee, je zult er nooit helemaal overheen zijn. het blijft voor altijd een deel van je leven en je blijft er continue mee geconfronteerd worden! zeker als je straks weer opnieuw zwanger bent.
je krijgt regelmatig de vraag of het je eerste zal zijn. en nee dat is het niet, maar je heb ook niet altijd zin om je verhaal te doen.. maar doen alsof hij of zij er nooit geweest is kan je ook niet over je hart verkrijgen... heel lastig allemaal.
maar ook dat went. toevallig afgelopen zondag had ik nog weer de vraag of het de eerste was. en dan leg ik in het kort ff uit wat er gebeurd is maar sluit het altijd af met iets positiefs. bijvoorbeeld door te zeggen dat we blij zijn dat het ons opnieuw gegund is. dit maakt het voor jezelf wat makkelijker maar ook zeker voor degene die de vraag gesteld heeft want reken maar dat die zich vervelender voelt dan jij zelf.
ik hoop dat jullie daar wat aan hebben in de toekomst. en iedereen doet het op zijn eigen manier natuurlijk.. ik zeg ook alleen maar wat mijn eigen ervaringen zijn en wat mij het beste doet.

weer aan het werk dus? ik vond dat in het begin heel erg moeilijk. maar het is ook wel weer afleiding en dat doet ook wel goed maar dat zal je inmiddels zelf ook wel zo ervaren.

ik ga zo maar mijn bed uit, ik weet het, het is schandalig maar ik had een redelijk slechte dag vandaag dus kon mezelf er nog niet toe zetten om eruit te gaan....

meiden, alvast eet smakelijk en een fijne avond gewenst. geniet maar weer volop van jullie mannetjes en hopelijk stromen daar prachtige kindjes uit voort hihi.

liefs laura

[Jazzz]

Dag lieverds,

Ik merk dat Kersje druk aan de klus is. Houden zo! Hopelijk werpt het in deze ronde al zijn vruchten af!!

Zelf ben ik ook ijverig aan het klussen geweest de afgelopen periode. Ik zit nu in een spannende periode...Ben ik of ben ik niet zwanger... Naast last van misselijkheid heb ik niets dat zou kunnen wijzen als het wel zo is. Gisteren vroeg mijn chef, met wie ik een goede band heb, mij toevallig als ik zover ben. Bij mijn vorige zwangerschap had hij nog voordat ik het zelf wist al gemerkt dat ik zwanger was, dus ik vraag mij nu af als het nu weer het geval is. Op vrijdag of zaterdag zal ik ‘alvast’ een paar testen halen. Ik zal proberen vol te houden tot de 11e om te testen. Gelukkig heb ik het door de week zo druk op kantoor dat ik weinig kans heb om te denken aan mijn naderende nod. ’s Avonds denk ik er al genoeg aan!

Maria, sporten en lekker eten...Goede combinatie! En dames, nog bedankt voor het meetellen. Vindt het leuk van jullie! Ik hoop dat ik dat ook bij jullie zal mogen doen.

Ok, tot gauw en liefs,
Jasmien

[Kersje]

Hoi dames,

Alles goed? Ik ben gesloopt (nee, niet van het klussen ). Ik heb de hele dag op mijn neefje gepast van 1,5. Zo'n lief kereltje, maar ben nu toch een beetje moe :? .

Mijn eitje is gisteren gesprongen, hoor. Nou maar hopen dat we eer van ons werk zullen hebben... :lol: We hebben in ieder geval erg ons best gedaan, haha. Mijn vriend zegt: "En? Ben je zwanger?" Ja, als ik dat nou al zou weten! Ik heb wel een drukkend gevoel in mijn buik (die had ik bij de eerste zwangerschap ook vrij snel na de eisprong), maar vorige maand had ik ook een gevoel dat daar een beetje op leek (en was toen echt niet zwanger he). Dus zolang er geen aanwijzingen bijkomen, blijft het afwachten. :roll:

Maria, ik heb via internet een koesterdoos besteld (op http://www.koesterdoos.nl). Het is inderdaad geen grote doos, maar ik ben er wel heel blij mee. Alle kaarten heb ik daar in gedaan (en kaartjes die nog binnen blijven druppelen stop ik daar steeds bij). Ook de andere kleine aandenkens bewaar ik daarin. Op de deksel heb ik een mooie afbeelding van de laatste echo in een hart (heeft mijn schoonmoeder gemaakt, zij is kunstenares). En dat vind ik echt prachtig. De doos staat in de woonkamer. Ik kijk er vaak even naar. Het dagboekje dat ik heb geschreven voor mijn dochter bewaar ik daar ook in en ook de gedichten die voor haar zijn geschreven. Het is een pakketje liefde.
Alle cadeautjes en spulletjes die ik al in huis had heb ik samen met mijn vriend opgeruimd. Het staat nog wel in het kamertje dat de babykamer zou worden, maar niet direct in het zicht. Mijn zwangerschapskleding ligt daar ook bij. Ik heb dit allemaal al voor de geboorte opgeruimd. Ik vond het zelf prettig om niet steeds met die spullen geconfronteerd te worden. Ik werd er verdrietig van. Maar ik kan het zo weer tevoorschijn toveren als ik weer zwanger ben en als ons kindje dan gezond blijkt te zijn. Ik herken wel wat je zegt over nog niet klaar zijn om het achter je te laten (wat zo zou lijken als je alles opruimt). Maar voor mij voelt het juist prettig. Omdat die doos belichaamt dat ik aan haar denk en haar bij me wil hebben. Die ruim ik dus ook niet op, die blijft lekker in de kamer staan :!:

Jasmien, nog 6 dagen en dan kun je testen !Hopelijk heeft je chef een voorspellende gave hock:

Laura, bedankt voor de tip over wat je kunt zeggen als mensen vragen of het de eerste is. Ik had daar nog niet bij stil gestaan, maar het is mij toen ik zwanger was inderdaad ook vaak gevraagd Hopelijk zijn we snel weer zwanger en kunnen we goed voorbereid antwoord geven als het weer gevraagd wordt

Liefs,
Kersje

[shadylady313]

oh spannend kersje! wie weet ben je wel opnieuw zwanger..
maar we gaan dus eerst jazz haar dagen aftellen tot de nod.
zo apart om daar nu over mee te schrijven terwijl ik zelf morgen 33 weken ben.. maar vind het wel heel spannend voor jullie.
het is ook zo herkenbaar!
hebben jullie vandaag eigenlijk nog wat gedaan?
ik heb het heerlijk rustig aan gedaan het eerste deel van de dag en daarna werd ik toch actief! heb mijn halve huishouden alweer klaar! mannetje was toch bezig met schilderen van het kozijn dus echt wat leuks doen zat er toch al niet in vandaag.

nou meiden, slaap lekker en tot snel maar weer.
dikke knuffel voor jullie allemaal van mij!
liefs laura

[Kersje]

Hoi meiden,

Laura,
ik ben naar de kinderboerderij geweest met mijn neefje...Niet echt 5 mei-viering dus, maar wel heel leuk! Hij is zo enthousiast (vooral de kippen en de poes zijn favoriet )!

Jasmien,
nog 5 dagen tot je nod... :roll: Hoe voel je je?

Maria,
ben je er al uit of je de baby/zwangerschapsspulletjes op wilt ruimen?

Met mij gaat het even wat minder (lichamelijk, niet geestelijk). Ik heb veel steken in mijn buik (baarmoederstreek). Ik denk dat het nog een gevoelige plek is door de zwangerschap/bevalling. Het is allemaal ook nog maar 7 weken geleden . Ik ga even rustig aan doen vandaag.

liefs,
Kersje

[maria11]

hey meiden,

kersje, wat vervelend dat je buik niet lekker voelt , doe inderdaad maar rustig aan. Wat zou die pijn kunnen zijn denk je? ik hoop een oprekkende baarmoeder :mrgreen:
Ben je al een beetje bijgekomen van je neefje? vermoeiend he kinderen hihi
Ik vind die koesterdoos een goed idee. Ik kijk elke dag tegen alles aan en soms vind ik het confronterend, zit ik er niet op te wachten. Zo'n doos is dan een beter idee, die zet je neer en bekijk je wanneer je wilt. Ik ga er denk ik eentje bestellen, dat is dan een mooi moment om alle zooi uit de huiskamer te halen.

Jasmien, nog 4,5 dag tot nod! je gaat vrijdag testjes halen, kan je je inhouden tijdens het weekend denk je? heb je naast misselijkheid (best wel serieuze klacht) nog andere vage klachtjes?

Larua, gefeliciteerd met je 33 weken! Je bent lekker actief geweest gisteren, dat lijkt mij niet altijd makkelijk met zo'n grote buik. Doe maar rustig aan hoor, laat je mannetje maar schoonmaken, dweilen, stofzuigen, de was doen en boodschappen halen.....kan jij lekker de plantjes water geven, en de post halen

hey Tam, ben al terug? heb je het leuk gehad? ik vroeg mij af of de misselijkheid er nog voor heeft gezorgd dat je familie nu op de hoogte is :o

Hier gaat het goed, ik voel mij beter sinds ik weer werk. Ik zit een week voor nod en kan niet ontkennen dat het toch door mijn hoofd spookt "mischien toch", ik heb totaal geen aanwijzingen (behalve het gegeven dat we geklust hebben) om dit te denken maar het gebeurt gewoon hock: . hmmpf, heb helemaal geen zin in die spanningen.....achja.

fijne dag dames! ik moet in overleg nu.
Maria

[NoaM]

hey kersje, ouwe klussert

In de huiskamer bij ons staan nog een kleine 100 kaarten die we gekregen hebben na de dood van ons meisje. Ook staat er nog een krat vol met babycadeautjes die we voor die tijd van vrienden en familie gekregen hebben. Ik kan er nog niet goed aan alles op te ruimen, heb jij alles al opgeruimd?
Ik heb wel mijn positiekleding al opgeruimd, in een doos gestopt. Maar op een of andere manier heb ik er moeite mee alles uit het zicht te ontrekken. Alsof je dan dus ECHT verder moet, het achter je laat....terwijl ik het nog helemaal niet achter mij kan laten.

Jij schreef dat je een koesterdoos had gemaakt, heb je die van het internet besteld? Ik ben namelijk op zoek naar zoiets maar wat ik online gezien heb is te klein vind ik.....er kan zo weinig in. Aan de andere kant, zoveel ga ik er niet in stoppen ook :?

Hai dames,

Ik lees zo nu en dan met jullie mee maar zou niet weten wat ik moet zeggen en ben daarom blij dat jullie steun aan elkaar hebben! Maar ik moet zeggen: petje af voor jullie hoe jullie omgaan met het verlies van jullie kindje! Het ís vreselijk oneerlijk en je staat machteloos en aan de zijlijn mee te kijken hoe het tussen je vingers door wegglipt, en het is de angst die iedere zwangere of moeder heeft: je kind verliezen! Ik ben er élke nacht nóg bang voor en sta dan ook elke nacht even op als ik wakker wordt om even bij hem te gaan kijken en ben dan zo blij dat hij daar tevreden in zijn bedje ligt te slapen! Ik kan dat en vind het daarom zoooo oneerlijk dat jullie dat niet kunnen.....

Daarom ben ik zo blij voor degene die alweer zwanger zijn! Super gefeliciteerd, en de andere meiden het komt allemaal vanzelf weer en jullie worden goed in de gaten gehouden, vertrouw daar op!

Nou lees ik dat je (maria) moeilijk afscheid kan nemen van de spulletjes voor jullie eerste kindje. De tijd om er afscheid van te nemen komt vanzelf! Daar kan ik dan wel weer over meepraten. Ga geen dingen gedwongen opruimen of dat je het gevoel hebt dat het moet want pas als jij er geestelijk klaar voor bent kan dat! Het hoort bij je verwerking, en je krijgt op een gegeven moment dat je denkt: Ok ik kan het loslaten en ruim wat op. Laat t komen zoals het is! Misschien gebeurd dat al snel misschien als je opnieuw zwanger wordt, maar het moment komt vanzelf!

Dames succes met het zwanger worden en geef jezelf de tijd voor de verwerking!

Heel veel liefs NoaM

[maria11]

NoaM, dank je wel voor je lieve berichtje, je medeleven doet mij goed.

Wat betreft de spulletjes opruimen, je hebt gelijk. Er komt vast een dag of middag dat het wel goed voelt iets op te ruimen. Nu heb ik dat gevoel nog niet, hou er nog aan vast en dat is inderdaad niet erg. Ik denk als ik eenmaal zoals kersje gericht een gedenkdoos/kist maak ik al die spullen ook beter los kan laten allemaal. Ik ga er toch maar een begin mee maken, kijken hoe het gaat, hoe het voelt.

Wat een lekker knulletje heb je trouwens je zal wel een trotse mama zijn :mrgreen:


liefs,
Maria

[Kersje]

Dag NoaM,

Dank je voor je lieve woorden! We hebben veel steun aan elkaar hier en ik vind het fijn om te horen dat er lieve dames zijn die soms mee lezen en ons willen steunen!
Zoals Maria al zei, wat een heerlijk jongetje heb je! Ik kan me goed voorstellen dat je 's nachts je bed uit gaat om even bij hem te kijken.

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Hoi dames,

Tam,
al terug van vakantie of ben je nog lekker aan het luieren? Hopelijk niet al te misselijk?

Jasmien,
wanneer ga je testen? Wacht je echt tot je nod of ga je eerder een gokje wagen...Hoe voel je je? Zou het kunnen dat je zwanger bent of heb je geen idee??? :roll:

Maria,
heb jij nog eventuele zwangerschapstekenen kunnen bespeuren? :?
Heb je nog een mooie doos kunnen vinden?

Met mij gaat het een stuk beter dan gisteren. Ik heb geen steken meer. Ik weet niet wat het was...ik denk dat mijn baarmoeder zich misschien klaar maakt voor een eventuele zwangerschap. Waar ik niet mee wil zeggen (nou wil ik wel, maar kan ik niet) dat het raak is. Er moet dan zoveel goed gaan qua celdeling en innesteling enzo...Het wordt afwachten! Nog 1,5 week en dan weten we het...wat gaat de tijd soms langzaam! Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar vind dat best lastig... :?

Liefs,
Kersje

[Tam]

Lieve meiden,

nou dat was een hoop bijlezen met alle maitljes en hier het forum. Lief te lezen dat jullie aan me gedacht hebben, hihi

Ik las iets over een koesterdoos. Ik heb ook een mooie herinneringsdoos gekregen voor alle spulletjes van onze meid. Dan heb ik het over kaartjes, haar papieren uit het ziekenhuis etc. Daarnaast is haar kamertje nog helemaal intact dus in feite is dat een grote herinneringsruimte waar ik hoop dat deze dit jaar nog mooie herinneringen bijkrijgt van een bengeltje.

De vakantie was druk. Heel veel gedaan en gezien. Geen rust gehad. Ik heb me wel heel erg veel zorgen gemaakt. Ik had een paar dagen lang helemaal geen symtomen meer. Niet meer misselijk....minder steken in de borsten enzo. Was zo bang. Maar gisteren en vandaag weer wel flink aanwezig. Heel raar allemaal. Heb het dus goed "geheim" kunnen houden. Mijn vader en moeder weten het wel en zeiden tegen ons: pak de kamer beneden maar (met eigen bandkamer en grenzende aan de keuken zodat ik ook s' nachts kon eten......erg lief).

Dinsdag de echo. Zullen spannende dagen blijven. Eigenlijk durf ik niet goed. Het is soms fijn te leven in de illusie (of is dat gek?). Ook na de echo zijn we er nog lang niet. Soms moeilijk om sterk te blijven, maar dan denk ik aan hoe sterk mijn meisje was en dan kan ik toch niks anders dan haar voorbeeld volgen.

Moet verder nog wat bijlezen van jullie. Hoop dat het wat gaat. Lees sterke verhalen en natuurlijk ook moeilijke dagen. Iemand had ook last van haar baarmoeder..........het is ook allemaal wat. Ze zeggen wel eens 9 maanden op en 9 maanden af. Morgen is het 9 mnd geleden dat mijn dochter stierf en nu weer al voor de tweede keer erna zwanger ...... ons lijf heeft heel wat te verduren, want ik ben er van overtuigd dat de geest hierin meespeelt.

Denk ook aan jullie. Als ik vanavond mijn kaarsjes aansteek steek ik ze aan ook voor jullie engeltjes ......

liefs

[Kersje]

He Tam,

Fijn dat je er weer bent!
Vervelend dat je je zo'n zorgen hebt gemaakt over de weg blijvende symptomen. Kan me voorstellen dat dat eng is. Ik kan me trouwens herinneren dat de misselijkheid bij mij ook varieerde, was niet iedere dag hetzelfde.
Lief dat je ouders jullie de kamer beneden hebben gegeven. Heb je nog wel een beetje kunnen genieten van de vakantie?

En nu op naar de echo...eng allemaal he. Het is inderdaad de eerste stap en natuurlijk is dat moeilijk! Ik hoop dat het dinsdag allemaal goed blijkt te zijn en dat je steeds een stapje dichter bij een gezond kindje komt! Ik begrijp best dat je liever in een illusie leeft. Je bent gewoon bang voor nog meer verdriet, heel logisch. Ik zal in ieder geval hard voor je duimen en aan je denken. Hoe laat is de echo?

Wat lief dat je voor onze kleintjes ook een kaarsje hebt gebrand, vind dat heel ontroerend...
Jullie meisje heeft haar kracht natuurlijk van haar papa en mama gekregen. Samen zijn jullie sterk. En als je je even niet zo sterk voelt, dan zeg je het maar, wij leven met je mee!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Lieve meiden,

Morgen is het moederdag. Ik weet niet hoe jullie erin staan, ik vind het zelf lastig. Mijn vriend vroeg of ik het wilde vieren ("je bent toch moeder geworden," zei hij). Ik heb geantwoord van niet, ik voel me toch niet echt moeder. Ik denk dat het komt omdat er geen kindje is om voor te zorgen. Ik weet het niet precies. Misschien confronteert het me teveel met hoe het had "moeten" zijn. Hoe is dat voor jullie?
In ieder geval sterkte morgen. En hopelijk volgend jaar een vreugdevolle moederdag voor ons allen!

Liefs,
Kersje

[maria11]

welkom terug Tam
Net als kersje raakt het mij echt dat je voor onze lieve engeltjes een kaarsje brandt, erg lief.
Wat naar dat je geen symptomen had, wat raar he? kan mij zo voorstellen dat je je dan erg zorgen maakt, dat hoort toch niet ineens te stoppen, je haalt je dan van alles in je hoofd. Wat fijn dat ze bij thuiskomst weer terug waren, leve de misselijkheid! (dat ik dat nog ooit zou zeggen, hihi). Het is fijn dat je ouders zo goed rekening met je hielden. En dan dinsdag een spannende dag voor jullie, jeetje. En nee, het is niet gek om te leven in een bepaalde illusie, die illusie zorgt voor een bepaalde rust, alles is nog goed, er is nog niets aan de hand en dat gevoel is kostbaar, helemaal voor jou. Ik denk dat het heel normaal is dat je je soms niet zo sterk voelt, er staat ook zo veel op het spel, zo enorm veel. Vandaag 9 maanden geleden dat je meisje stierf...wat zal je haar nu missen, vooral in zo'n zware week als deze in de aanloop naar dinsdag. Ik hoop op een goede echo dinsdag, en ja zoals je zegt, dan ben je er nog niet maar dan heb je die in ieder geval in je zak.....eerst dinsdag maar. Heel veel sterkte en als je wilt spuien tot het dinsdag is, schrijf!...we horen alles graag.

Tammetje, nog 1,5 dag! heb je al stiekem getest? (neuhhh, ben niet nieuwsgierig, hoe kom je erbij :? )

Kersje alles nog goed met de buik? hoe voel je je?
Ja moederdag, ik word er een beetje verdrietig van moet ik bekennen, heb er moeite mee. Ik herken wat je zegt kersje.
De geboorte van mijn meisje heeft mij moeder gemaakt, zo voel ik het ook. Ik begrijp het nu, het tot in de diepst vezel van je lichaam de liefde voor je kind voelen, dat heeft mij moeder gemaakt, dat gevoel heeft mij moeder gemaakt. Ik heb eraan mogen ruiken, ze is nu weg. Als ik aan haar denk dan vult mijn hart zich met liefde, het stroomt soms over, ik wil het dan kwijt, wil haar aanraken, knuffelen en de liefde geven en dat gaat niet meer. Soms denk ik dat het feit dat ik die liefde niet meer kwijt kan mij geen moeder meer maakt maar ik ben 28 mei februari moeder geworden (en nu zit ik te huilen achter mijn laptop), ik ben moeder van een heel klein lief meisje. En jij lieve kersje, jij bent ook moeder geworden, jouw lieve kleine schat heeft jou moeder gemaakt, het feit dat ze er niet meer is doet daar niets aan af.
Ik hoop dat we morgen een mooie dag hebben, en ja, wellicht volgend jaar zijn we voor de 2e keer moeder....hoe mooi zou dat zijn.

Hier gaat het verder goed, heb ook een beetje zeurende onderbuik gehad vandaag, maar had ook een erg drukke dag. Alles voelt zo anders na een bevalling valt mij op. Heb geen zw.klachten, mijn boobs doen een beetje zeer dus ik word volg. week gewoon ongesteld denk ik.

Lieve dames, take care en fijne avond!
Liefs Maria

[Tam]

Lieve meiden, voor alle mama's die hun engeltje moeten missen vandaag op moederdag:

I thought of you and closed my eyes
And prayed to God today
I asked "What makes a mother?"
And I know I heard him say
A mother has a baby
This we know is true
But, God, can you be a mother
When your baby's not with you?

Yes, you can he replied
With confidence in his voice
I give many women babies
When they leave it is not their choice
Some I send for a lifetime
And others for the day
And some I send to feel your womb
But there's no need to stay.

I just don't understand this God
I want my baby here
He took a breath
and cleared his throat
And then I saw a tear
I wish I could show you
What your child is doing today
If you could see your child smile
With other children and say
"We go to earth to learn our lessons
of love and life and fear
My mommy loved me so much
I got to come straight here
I feel so lucky to have a mom who had so much love for me
I learned my lessons very quickly
My mommy set me free.

I miss my mommy oh so much
But I visit her each day
When she goes to sleep
On her pillows where I lay
I stroke her hair and kiss her cheek
And whisper in her ear
Mommy don't be sad today
I'm your baby and I am here"

So you see my dear sweet one
Your child is okay
Your baby is here in my home
And this is where she'll stay
She'll wait for you with me
Until your lessons are through
And on the day you come home
she'll be at the gates for you

So now you see
What makes a mother
It's the feeling in your heart
It's the love you had so much of
Right from the very start
Though some on earth
May not realize
Until their time is done
Remember all the love you have
And know that you are
A Special Mom

[maria11]

en nu huil ik.
dank je wel lieve Tam, dat was heel mooi.

[shadylady313]

wauw dat is een mooi gedicht!!
en meiden, ik weet precies hoe jullie jezelf nu voelen. ik had dat vorig jaar natuurlijk...
het is heel lastig maar het is o zo fijn als er mensen om je heen zijn die ook aan jou denken! ik kreeg vorig jaar met moederdag een hangertje met een foto'tje van mijn zoontje erin! vond dit heel bijzonder en draag deze dan uiteraard ook elke dag!
ik wil jullie voor vandaag heel erg veel sterkte wensen. jullie zijn toch mama! probeer dat ook te koesteren, hoe moeilijk het ook is.

in mijn geval is het vandaag een stuk beter. tuurlijk is het heel erg dubbel, mama van een engeltje maar ik heb inmiddels ook weer een bengeltje in mijn buik en dit kleintje maakt dan weer een heleboel goed moet ik zeggen. en een jaar is nog heel erg ver weg, jullie zijn volgend jaar ook, net als ik, mama van een engel en van een bengel!!! geloof mij. of in ieder geval zijn jullie gewoon opnieuw zwanger tegen die tijd.
voor nu hebben jullie daar helemaal niets aan, ik weet het. maar blijf positief! de zon gaat echt wel weer schijnen voor jullie. dat kan toch niet anders??!! en dan gaat alles gewoon goed. zo heb ik mezelf er ook doorheen gesleept destijds.

nogmaals, heel veel sterkte voor vandaag (en ook voor alle andere dagen die lastig zijn voor jullie) en ik denk echt aan jullie.

veel liefs laura

[Jazzz]

Hoi dames,
Helaas ben ik op 6 mei ongi geworden. Het heeft wel korter dan normaal geduurd. Blijkt dus dat ik nu een onregelmatige cyclus heb. Aan de ene kant ben ik een beetje opgelucht, omdat ik dan niet zwanger ben op de uitgerekende dag van mijn zoontje in de 2e week van mei. Aan de andere kant zou ik graag weer zwanger willen zijn. Ik zal de volgende ronde dus blijven proberen Verder heb ik nog wel last van misselijkheid en duizeligheid, dus ik denk dat ik de komende week even naar de ha langsga.

Kersje, jij hebt op je neefje gepast. Zo kan je alvast wennen en oefenen voor jezelf, he Alhoewel op je eigen kindje passen wel wat anders zal zijn. Je hebt pas je eitje gehad en nu is het wachten op de nod. Spannend hoor! Hoop van harte dat het raak zal zijn!! Wel vervelend dat je last van je buik had. Laten wij hopen dat je baarmoeder zich inderdaad klaarmaakt voor een nieuwe zwangerschap!! De tijd tot de nod gaat echt tergend langzaam. Ik ben het helemaal met je eens.

Laura nog ongeveer 7 weken te gaan! En hoe voel je je?
Maria, je zit in een spannende periode! Het is beter om je niet teveel bezig te houden met het wel of niet zwanger zijn. Wat komt komt maar het klussen moet er wel zijn, want anders komt er zeker niets ;-). Ik was de afgelopen week vrij veel bezig met het zwanger zijn of niet en dat mat echt veel af. Ik ben blij dat het nu beter gaat. Doordat je bezig bent (op kantoor) heb je minder tijd om na te denken / piekeren / hopen / verdrietig te zijn, enz.

Tam, welcome back!! Fijn om te horen dat je kwaaltjes terug zijn. Wat een onzekere periode moet je hebben gehad, notabene na alles wat je al hebt meegemaakt! Gelukkig heb je binnenkort (al is het niet snel genoeg) je echo. Het is overigens zeker fijn om soms te willen leven in de illusie, ja. Heel lief van je hoor om kaarsjes voor al onze engeltjes aan te steken. Het doet mij enorm goed. Bedankt!! Veel succes en alle kracht wens ik je toe naar je komende echo en de hele verdere zwangerschap. Mooi gedicht hoor Tam. Ontroerend. Ik kan het nog niet helemaal lezen, want ik krijg er tranen van.

Vandaag is het Moederdag en ik heb het wel een beetje moeilijk vandaag. Ik zou nu of hoogzwanger zijn of al bevallen zijn……….. Kersje, heel herkenbaar dat gevoel dat je hebt. Deze periode zou nu zo anders moeten zijn… Wel goed dat je positief blijft. Hopelijk is het voor ons volgend jaar echt anders tegen deze tijd en hebben wij allemaal een kindje om voor te zorgen. Sterkte hoor meid.

Veel liefs,
Jasmien

[NoaM]

Dank jullie meiden voor t compliment, het is zeker een lekker knulletje! En ja soms schaam ik me ook wel es als ik zeg dat ik elke nacht nog bij hem ga kijken... Als ik dan wakker wordt 's nachts kan ik gewoon niet slapen tot ik hem heb zien ademen zeg maar! Erg he...

Jammer Jazzz dat je ongi bent geworden, had stiekem wel voor je gehoopt dat je zwanger zou zijn.... . Op naar de volgende ronde!

Waaaaauw wat een mooi gedicht!!!! Ik had ook de tranen in mijn ogen staan, hoe het hier wordt verteld: echt super!

[Kersje]

Hoi lieve meiden,

Pfffff, even een beetje gehuild, toen ik de berichtjes aan het bijlezen was. Wat een mooie woorden van jullie allemaal. En dat gedicht, nou, toen gingen de sluizen helemaal los...prachtig.
Ja, het is waar, we zijn moeder geworden, ook al hebben we geen kindje om in onze armen te houden. Moeder word je als je hart zich vult met liefde voor je kind. En dat gaat nooit over, dus ben je ook niet ineens geen moeder meer als je kindje niet meer leeft.
Ik heb gisteren een heel mooi armbandje gekregen van mijn ouders, om onze kleine te gedenken. Zilver met een bedeltje van een vlinder eraan. Ik vind het zoooooo mooi! Ik ga het iedere dag dragen.

Jasmien, wat jammer dat je ongesteld bent geworden...ik hoopte echt dat je zwanger zou zijn. Ben je erg verdrietig? Je schrijft dat het ook wel een beetje een opluchting was, omdat je nu niet zwanger bent op de dag dat je uitgerekend was van je zoontje.
Wat vervelend dat je misselijk en duizelig bent, meid. Goed om even langs de huisarts te gaan!

Tam, ik ben nu even een paar dagen bij mijn ouders aan het logeren (wonen in Drenthe) en weet niet of ik nog kans heb om vanavond (ongestoord dan ) nog even op het forum te kijken, dus ik wil jou alvast heel veel sterkte wensen voor je echo morgen!

Maria, dank je voor je mooie woorden. Ja, we zijn allebei moeder geworden van hele kleine lieve meisjes. Moest ook een traantje laten toen ik jouw berichtje las.

Laura, lief dat je mee leeft. Heerlijk dat het allemaal goed gaat met jou en je kindje-in-de-buik! We gaan je allemaal nadoen, natuurlijk!

NoaM, helemaal niet raar dat je bij je kindje gaat kijken. Ik denk dat ik dat ook zou doen. Weet het wel zeker eigenlijk

Nou, ik ben toch blij dat moederdag weer achter de rug is...vond het toch best moeilijk. Of ik zwanger ben, weet ik niet. Soms denk ik van wel...maar ik weet niet echt waarom. Ik wil het waarschijnlijk gewoon zo graag, dat ik dat ga denken... :? Ach, en het volgende moment denk ik weer van niet, hoor. Geen touw aan vast te knopen :!: hock:

Liefs,
Kersje

[maria11]

volgens mij waren we allemaal een beetje verdrietig gisteren
Ik merk dat ik vandaag nog steeds een beetje van slag ben. Ik stop het gevoel en verdriet de laatste weken een beetje weg, zodat ik kan functioneren, kan werken zonder te huilen. Zo'n dag als gisteren legt alles weer open. Ben net vroeg naar huis gegaan en heb soep gemaakt en heb even gehuild, dat helpt.

Kersje wat een ontzettend lief gebaar van je ouders, wat lief van ze. Het lijkt mij heel fijn zoiets te krijgen, iets wat je kan dragen. Ik heb mijn vriend vorige week gevraagd iets voor mij uit te gaan zoeken om te dragen, ik heb ook echt behoefte aan iets wat ik elke dag wanneer ik wil even kan vastpakken. Wanneer is jouw nod trouwens kersje? dan kunnen we ook aftellen , zwangerschapsklachten en menstruatieklachten lijken best wel op elkaar de eerste weken (althans bij mij), tijd zal het leren kersje! twee weken duren lang dan he? hock:

Jasmien, wat jammer dat je :twisted: is gekomen....het zijn inderdaad dubbele gevoelens die erbij komen kijken, ik snap dat ook wel. Niet zwanger zijn is op dat moment ook een 'opluchting" omdat de stress die bij een eventuele zwangerschap komt kijken van je af is gevallen, en aan de andere kant ben je vast heel verdrietig dat het niet gelukt is, je wil toch graag weer zwanger zijn. Wel raar dat je ongie te vroeg is gekomen en zo kort duurde :? , toch wel raar. Aan de andere kant misschien ook wel niet zo raar, je lichaam is zich nog aan het herstellen natuurlijk. Maar je bent misselijk en duizelig? (heb je eigenlijk wel een zwangerschapstest gedaan?). Dit zal trouwens een verdrietige week voor je zijn, je was toch deze week uitgerekend? hoe voel je je eronder? kan mij voorstelen dat je je soms best verdrietig voelt. Ga je nog iets bijzonders doen op die dag?

Laura, dank je wel voor je lieve woorden, jij hebt ook al van die lieve ouders die je een hangertje gegeven hebben op moederdag, wat lief. Gaat het goed met jullie?

Tam, trek je het nog een beetje? heel veel sterkte morgen, ik ga vanavond voor jullie een kaarsje branden.

Ik ga weer even in mijn pan roeren
liefs en tot later!
Maria

[Tam]

Lieve meiden

Nou, moederdag zit er weer op. Laten we hopen dat we deze volgend jaar allemaal kunnen vieren met een bengeltje in onze armen en een engeltje in ons hart.

@ kersje; wat een mooi gebaar dat armbandje. Toen onze dochter overleed kreeg ik van mijn fam een ketting met een meisjes poppetje met een steen. Deze draag ik dag en nacht. Heb hem maar een keer uit gedaan (moest voor de curretage van haar sterre-brusje) en toen deed mijn man hem aan. Ik hoop dat deze armband je steun kan geven.

@ jazz, hoop dat je vlug duidelijkheid hebt waarom je je zo voelt, gewoon blijven proberen idd, nooit geschoten altijd mis

@ maria; logisch dat je van slag bent van zo'n dag. Ik had het er ook moeilijk mee moet ik zeggen. Zulke dagen zijn idd extra confronterend. Huilen helpt idd goed en soep maken ook (je wilt niet weten hoeveel soep ik gemaakt heb na haar dood, de vriezer puilde uit, haha)

Hier op van de zenuwen. Dank je voor alle lieve woorden en steun. Doet me goed. Gelukkig had ik een boel strijk na de vakantie dus heb me al goed bezig gehouden. Ik laat zeker wat weten en hopelijk goed nieuws. Daar gaan we van uit, maar de vorige echo en alle andere gesprekken met doktoren staan nog zo in mijn geheugen. Ik weet ook wel dat we er nog lang niet zijn als het goed is, zegt niks over de ziekte,maar het geeft hoop.................en hoop doet leven!

liefs

[Tam]

lieve meiden

Hier niet goed......leeg vruchtzakje ik ben er kapot van...........hoeveel kan een mens aan? Nu beslissen wat onze stappen verder zijn. Ik kan neit eens meer huilen bijna.........zoveel tranen al gelaten de afgelopen maanden.

liefs

[shadylady313]

ah dat meen je niet tam!!!!
wat een ongelooflijk kutnieuws!! idd, hoeveel kan een mens aan?!?! vind het echt verschrikkelijk voor je... weet even niet zo goed wat ik moet zeggen..
heel erg veel sterkte met dit nieuwe drama..

liefs laura