mijn lieve, lieve kleine schat

[maria11]

mijn allerliefste kleine schat, mijn lieve kind,

Ik heb je 21 weken en 5 dagen in mijn warme buik gedragen. De eerste dag dat ik erachter kwam zwanger van je te zijn heb ik zo gehuild van geluk, wat waren papa en ik blij. Elke dag fantaseerde ik over je komst, hoe je eruit zou zien, hoe lief je zou zijn.
De prachtige 20 weken echo, papa, ik en oma zagen je schoppen en springen in mijn buik, jij lieve kleine druktemaker. En de week erna was je stil, zo rustig. Zo rustig dat ik het er benauwd van kreeg. Afgelopen vrijdag voor de geruststelling toch maar even langs de verloskundige, naar je hartje luisteren. Geen harttonen.....oh mijn lieverd mijn hart stond ook stil. Naar het ziekenhuis, je was er niet meer....mijn lieve kleine drol, mijn kind, je lag stil. Papa en ik verscheurde.
Thuis hebben papa en ik weer samen met je gedoucht, lekker met de buiken tegen elkaar gestaan en geknuffeld, mijn buik voor de laatste keer ingesmeerd en met z'n drieen geslapen.
Zondagavond om zeven uur ben je geboren, mijn lieverd. Oh wat was je mooi, mooier dan ik mij ooit voor had kunnen stellen. De perfectie. Je prachtige handjes, je lieve lieve voetjes, je lieve gezichtje. Ik ruik je nog, je rook zo lekker, pappa ruikt je ook nog. Je hebt heerlijk bij mij en papa gelegen, ik heb met je gepraat, je geknuffeld. En toen moest ik je achterlaten, het spijt me zo kleine schat, het spijt me zo. Ik mis je nu zo, ik wil je zo graag weer in mijn armen voelen, ik wil je voelen, ruiken. Ik hou zo veel van je.
Morgen halen we je weer op, dan ga je naar de hemel, of ben je er al? morgen zijn we voor de laatste keer nog even met z'n drieen.
Ik zal het je morgen ook vertellen lieverd, hoeveel ik van je hou, hoe inmens veel papa en ik van je houden. Hoe welkom je was, je bent een liefdesbaby, de liefde die papa en ik voor elkaar voelen is zo groot.

Ik hou van je schat,
kus mama

[snippie]

Wow meid wat heftig!!!
woorden schieten me te kort.en geen woord is hier gepast voor.
het enigste wat ik kan zeggen is heel veel sterkte in deze moeilijk te tijd!!

KNUF

[Free]

Meis, wat heftig allemaal...

Heel veel sterkte in de komende tijd ook voor je mannetje!!

Liefs Mayella

[annemieke1980]

Jeetje, wat verdrietig, en wat een groot verlies, dat je van z'n groot geluk opeens zo intens verdrietig moet zijn, het moest niet mogen!!! Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd! Ik leef met jullie mee! Liefs Annemieke

[mulderije]

*stil*

Wat een intens verdriet moeten jullie voelen.... en wat oneerlijk is dit. Geen woorden voor

Voor jullie heel veel sterkte om dit een plekje te kunnen gaan geven en om te gaan met het ongelooflijke verdriet dat van jullie meester heeft gemaakt.

[Shiley]

ik was er stil van toen ik het las.
woorden schieten te kort
heel veel sterkte met dit verlies.
zo iets zou niet mogen gebeuren.

liefs, Mippie

[andreaaa]

Heel veel sterkt! *

[Nootje38]

Oh wat is dit erg zeg... lieverd heel veel sterkte samen met je manneke... om alles een mooi plekje te geven in jullie leven... uit het oog.. never uit jullie hart...

[Stephanie1985]

Wow... ik heb tranen in mijn ogen! Wat verschrikkelijk maar wat mooi geschreven! Heel veel sterkte!!!

[jannie]

Zoooo verdrietig, de tranen rollen over mijn wangen.
Wat naar, zeker als alles met de 20-wekenecho nog goed was. Dan denk je dat je de 'gevaarlijke' weken al voorbij bent.
Heel veel sterkte, neem de tijd voor jezelf en voor jullie samen!

Het forum 'zwanger-worden-na-miskraam' heeft mij echt geholpen, je bent daar altijd welkom!

[Vinny45]

Heel veel sterkte meid, ook voor je mannetje! Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.

Dikke knuffel Vinny

[jk1988]

heel veel sterkte...

wat verschrikkelijk verdrietig

[shadylady313]

ik weet hoe je je voelt...
ik ben bevallen na 24 weken en 6 dagen en mijn zoontje heeft toen nog een uurtje geleefd maar helaas heeft hij niet bij ons mogen zijn.

ik wil je heel veel sterkte toewensen met dit enorme verlies. het is niet makkelijk. maar ooit gaat de zon weer voor jullie schijnen. ik spreek uit ervaring. ik ben inmiddels weer zwanger. zit nu op 23 weken en 5 dagen. tis niet makkelijk, zeker in deze periode maar positief blijven helpt enorm.

nogmaals, heel veel sterkte en blijven praten!! dat helpt ook!

groetjes laura

[b0llie]

wat vreselijk dit
heeeeeel veel stertke toegewenst

[Lautje]

Tranen lopen over mijn wangen...wat verschrikkelijk!
Heeeeel veel sterkte!!!

[Tam]

Oh jee, wat verschrikkelijk. Weer een sterretje erbij. Je beschrijft het vol liefde. Ik wens jullie veel sterkte. Ik kan het verdriet helaas ook voelen. wij zijn 7 mnd geleden onze dochter na 5 dagen verloren na een zw van dik 38 wk en begin dit jaar een heel klein sterretje van 8 wk, maar ze zijn bij ons en zorgen ervoor dat we elke ochtend weer opstaan.

Nogmaals veel sterkte,
liefs

[shadylady313]

jeetje, jij dus ook al zoveel ellende meegemaakt...
ook jij heel veel sterkte.
waarom moet er toch zoveel mis gaan met die kleine onschuldige lieverdjes???

ik hoop voor jullie dat er snel een wondertje mag komen in goede gezondheid!!

succes
liefs laura

[Raatje2010]

Heel veel sterkte!

[miek4]

Wat een verschrikkelijk intens verdriet!! Heel veel sterkte gewenst voor jullie beiden!

[Bambi80]

ik moet hierom huilen zeg!!

[lisi]

wat een intens groot verdriet! ik wens jullie ongelooflijk veel sterkte toe in deze verschrikkelijke periode.

[maria11]

Lieve meiden,

Dank jullie wel voor de lieve woorden en reacties, ze helpen mij de dag door te komen.

liefs

[Sabien84]

Met kippevel op mijn armen, en tranen in mijn ogen lees ik dit. Dit zou nooit iemand mogen overkomen. Heel heel veel sterkte met dit grote verdriet te verwerken!

[leeuwinnetje]

meid, wat vreselijk met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal,
Heel veel sterkte...

[miek4]

Lieve meiden,

Dank jullie wel voor de lieve woorden en reacties, ze helpen mij de dag door te komen.

liefs

Die steun heb je zeker nodig!! Het zal veel tijd nodig hebben. Hoop dat jullie in de nabije toekomst, weer wat van de dingen om je heen kan gaan genieten... Sterkte!!

[cindy85]

Heel veel sterkte voor jou en je man!
Mijn moeder is twee jaar geleden ook bevallen na een zwangerschap van 20 weken. Het kindje (Jana) was kerngezond maar mijn moeder had blijkbaar een zwakke plek in haar vliezen waardoor haar water veel te vroeg brak. Ik heb toen ook de kans gekregen mijn lieve kleine zo perfecte zusje vlak na de geboorte nog even vast te houden, te knuffelen, een kusje te geven en vooral haar voor altijd in mijn herinnering te kunnen houden. Maandenlang ging ik met tranen in de ogen gaan slapen en was Jana ook het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd. Nog altijd rollen de tranen over mijn wangen als ik aan haar denk en zet ik ook af en toe een bloemetje of een mooi tekstje neer bij haar graf. Als ik me als oudere zus daar al zo immens intens ongelukkig en verdrietig bij voel, dan kan ik mij zelfs nog niet half voorstellen hoe dat voor mijn moeder en vader moet zijn geweest , net zoals bij jou nu.

Ik wens je echt vanuit de grond van mijn hart alle sterkte toe en ik hoop dat je ook de kans gekregen hebt, je lieve schat op een mooi plekje te begraven. Ik weet dat mijn ouders daar enorm veel steun aan gehad hebben en nog altijd hebben dat Jana'tje een apart plekje op het kerkhof en enkele woordjes van de priester gekregen heeft. Zo is Jana toch altijd nog een beetje aanwezig bij ons.

[Tinkerbell79]

Oh mijn god, wat vreselijk voor jullie! Zit hier gewoon te huilen...wat vreselijk verdrietig voor jullie. Ik wens jullie enorm, maar dan ook enorm veel sterkte!!!!

Liefs Tink

[lion]

ook ik zit je berichtje met tranen in mijn ogen te lezen. wat afschuwelijk meid en wat onverwachts.
ik wens jullie heeeeel veeeeeel sterkte toe met het verwerken van dit verlies! en veel kracht voor de toekomst!
dikke knuf lion.

[NoaM]

Pfff meid, hier zijn werkelijk gewoon geen woorden voor. Ik zit gewoon te janken achter de computer, en dat doe ik niet snel. Ik kan me gewoon geen voorstelling van maken hoe intens verdrietig ik zou zijn als mijn kleine er niet meer zou zijn (ik durf het gewoon niet eens uit te spreken).....

Ik hoop dat jullie door veel steun, dit verlies een plekje kunnen geven en durven te vertrouwen op een gezonde zwangerschap en kindje mocht je weer zwanger raken.

[Jootje82]

Tranen in mijn ogen.. Wat ontzettend mooi geschreven maar ontzettend verschrikkelijk om dit mee te moeten maken!! Geen woorden voor.. Kan jullie alleen maar heel veel sterkte en kracht wensen de komende tijd!! Dikke knuf..

[Bati]

wow wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte meid!!!!

[Kersje]

Maria, ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat. Je verhaal raakte me erg.
Ik ben zelf op 16-3 bevallen van een meisje na een zwangerschap van 22 weken. Ik heb zoveel gehuild. Het begint nu een beetje rustiger te worden. Ik huil minder, ben iets minder snel van slag. Maar mezelf ben ik nog lang niet. Hoe is dat voor jou? En hoe gaat het nu lichamelijk? Ik ben snel moe en heb nog last van buikpijn en vloeien, maar de bevalling is nog geen twee weken geleden geweest, dus dat is niet zo raar.

groetjes, Kersje

[maria11]

jeetje kersje, het spijt me zo van je kindje , wat verdrietig.
Met mij gaat het sinds deze week iets beter. De eerste weken heb ik behoorlijk verdoofd doogebracht...net als jij enorm veel gehuild (heb in mijn leven nog niet zo veel gehuild), ik voelde me zo leeg en verdrietig. Melkproductie kwam op gang, ik had erg last van stuwing, dat heeft wel 1,5 week geduurd.
Vorige week ben ik na aanhoudende buikpijn en bloedingen gecurreteerd, het bleek dat er nog een stuk placenta was blijven zitten. Sinds die curretage gaat het een stuk beter met mij, de bloedingen zijn verminderd en zijn nu bijna helemaal gestopt.
Ben net als jij nog steeds erg snel moe, dat duurt denk ik wel even. Ik kan pas vanaf deze week zeggen dat het beter gaat, ik heb soms weer zin om iets te doen, huil iets minder. Ik ben nog niet aan het werk.
Ik kreeg vorige week van de gynaecoloog de uitslag van het placentaonderzoek en mijn bloedonderzoek, samen met de obductie-uitslagen hopen we over een maand te horen wat er mis is gegaan.
Maar het blijft enigzins onrealistisch wat er gebeurt is.....dat dit drama ons overkomen is....heb jij dat ook?

groetjes

[Kersje]

Maria, ik ben blij dat je je iets beter begint te voelen.
Je leven staat helemaal op zijn kop na zo'n groot verlies! Ik vind het zo moeilijk om te aanvaarden dat het niet goed is gegaan en dat je niet weet waarom. Wij hebben op 16 april weer een afspraak in het ziekenhuis. Ik hoop dat we dan al iets over de obductie horen. Pas 6 weken na de bevalling kan er bij mij een bloedonderzoek worden gedaan om te kijken of er misschien een stollingsprobleem is. We hebben ook een onderzoek naar mogelijke infecties laten doen (waren er niet) en chromosomenonderzoek (geen afwijking gevonden). Nu wordt de obductie dus nog gedaan. Toch vind ik dit allemaal lastig, want ik heb van onze verloskundige gehoord dat er meestal niets gevonden wordt. Ik weet nu dus ook niet zo goed of ik nu moet wachten op de uitslagen (wat nog wel een maand of 3 zou kunnen duren) of dat we al eerder zullen proberen om weer zwanger te worden (die drang heb ik toch ook heel sterk). Eerst mijn lichaam nog maar wat meer rust gunnen en deze vragen op de 16e stellen in het ziekenhuis.
Gaan jullie wachten met proberen weer zwanger te worden of niet?
Ik vind dit het zwaarste wat ik ooit heb mee gemaakt. Een vriendin van me zei: "Je kindje is al je tranen waard." Dat vond ik heel mooi, want soms denk ik dat anderen mijn tranen wel moe moeten worden (ik word er zelf in ieder geval wel moe van). Ook jouw kindje is al je tranen waard, Maria. Hopelijk zal het geluk ons snel weer toe lachen!

Sterkte,
Kersje

[maria11]

Klopt, het aanvaarden dat het mis is gegaan heb ik ook zo'n moeite mee. Tegen mij werd ook gezegd dat ze waarschijnlijk de doodsoorzaak niet kunnen achterhalen. Ik heb vorige week gehoord dat er 'stress' in de placenta gevonden is, trombose in de kleine vaatjes. Na de obductie weten ze pas of dat ook de doodsoorzaak is geweest. Ik moet je bekennen dat ik ook wilde weten waarom het mis is gegaan, maar toen ik hoorde dat mijn placenta niet 100% in orde was ben ik daar een beetje op terug gekomen, ik vind het zo verschrikkelijk dat mijn lijf het af heeft laten weten. Een infectie is bij mij ook niet aangetroffen. Maar misschien loop ik op de zaken vooruit, eerst maar de obductieresultaten afwachten. Ik lees dat je de uitslag van het chromosonenonderzoek al binnen hebt, dat is echt snel...mij werd verteld dat dit maanden in beslag neemt.
Wat betreft het opnieuw zwanger worden, de drang is zo groot bij mij, we willen het zo graag. Ik denk dat ik zodra mijn cyclus weer normaal is en de bloedingen echt helemaal over dat ik niet wil wachten. Wij hebben 21 april een afspraak in het ZH, dan krijgen wij de uitslag van het chromosonenonderzoek en de obductie. Ik ga ervan uit dat ik voor die tijd niet zwanger ben dus daarna willen we het weer gaan proberen. I.v.m. met mijn leeftijd (34), wil ik ook niet lang wachten.

En inderdaad, mooi gezegd, 'je kindje is al je tranen waard', zo voel ik het ook. En net als jij denk ik wel eens dat mensen mij tranen ook moe kunnen worden maar ze zijn er. Het verdriet zit er en het moet eruit. Het is, net als jij zegt, het meest verschrikkelijke wat ik heb meegemaakt en ik zal nog lang blijven huilen denk ik, het is zo'n gemis. Mijn gynaecoloog adviseerde mij de vrienden en familie om mij heen te 'sturen' in mijn verdriet. Op een gegeven moment kan je er bijna niet meer over praten, je bent uitgepraat en alleen nog maar verdrietig. De mensen die van je houden weten dan niet of ze je met rust moeten laten of juist gewoon langs moeten komen. Je hebt dan de energie of zin niet ze te bellen maar hebt ze soms wel zo hard nodig..het was voor mij in ieder geval goed advies, vrienden en familie weten dat nu dat ik de telefoon niet vaak opneem en ik vraag ze niet te komen maar ze weten nu dat ik het wel heel fijn vind als ze voor de deur staan.

sterkte meid,
Maria

[Kersje]

Jeetje Maria,
Wat toevallig, ik ben ook 34 (word over paar maandjes al 35) en heb ook niet het gevoel heel veel tijd te hebben. Ik denk dat we de eerste menstruatie af zullen wachten en er dan weer voor gaan...Hoewel ik het ook een eng idee vind. Ik merk dat ik me nu heel rustig voel, omdat ik zeker weet dat ik nu niet zwanger ben (nog niet "geklust" na de bevalling). Ik zie ook wel op tegen het proberen zwanger te worden. Wat als het lukt? Hoeveel angst zal ik hebben? Maar goed, angst is een slechte raadgever. En als we niks doen komt er zeker geen gezond kind!
Als ik zo nieuwsgierig mag zijn: zijn jullie lang bezig geweest om zwanger te worden of was het snel raak?
Goed dat je aan hebt gegeven bij je familie en vrienden waar je behoefte aan hebt. De ene dag heb ik meer behoefte aan contact dan de andere. Soms laat ik de telefoon dus liggen inderdaad. Maar ik weet dat er veel lieve mensen zijn die ons steunen en dat is een fijn gevoel.

groetjes,
Kersje

[maria11]

wauw, hoe bizar, ik word over 3 maanden ook 35, we lopen gelijk op
Ik zie net als jij ook op tegen het weer zwanger worden, hoe graag ik het ook wil. De angst zal toch best wel gaan regeren. Maar ik ben ook al aan het fantaseren hoe het zal zijn om een positieve test in handen te hebben...ik wil dat gevoel weer. Zwanger zijn is zo fantastisch. (ook al was ik twee maanden echt verschrikkelijk misselijk). Ik heb inmiddels heel veel gelezen online en ik lees dat de tweede zwangerschappen na zoiets als wij meegemaakt hebben vrijwel altijd goed verlopen, dus daar hou ik maar even aan vast...(zei ik heel stoer...pfff).
Ik ga ervan uit dat jij bij een volgende zwangerschap door een gyn. wordt bijgestaan? Mijn gyn. vertelde mij dat er bij een volgende zwangerschap rekening wordt gehouden met wat je hebt meegemaakt. Je mag bijv. als je je kindje even niet meer voelt even langs komen voor een snelle echo of doptone. Je krijgt meer echo's, mag vaker naar het hartje luisteren etc. Gewoon extra controles die medisch gezien niet noodzakelijk maar voor jouw gemoedsrust erg belangrijk zijn. Ik ga ervan uit dat ik met die begeleiding en een beetje common sense mijzelf een beetje rustig kan houden, maar ik moet het allemaal nog maar zien.
Ik ben vorig jaar mei gestopt met de pil en heb 26 oktober positief getest, dus een maand of vijf later. En jij?

[Kersje]

Jee, we lopen wel heel gelijk op ja!
Ik heb het met de gyn eigenlijk nog niet gehad over extra controles, maar ik ga er wel vanuit dat dat dan zal gebeuren. Ik ga het bij de volgende afspraak vragen. Ik ben heel tevreden over de behandeling in het ziekenhuis en zou daar graag onder behandeling blijven, hoewel ik ook bij een heel fijne verloskundigenpraktijk zit. Ze hebben ook prima samen gewerkt, dus misschien dat dit in de toekomst ook zo kan blijven (hoop ik wel).
Ik was in 1 keer zwanger (was toen al wel een jaar gestopt met de pil om andere reden). Kon mijn geluk ook niet op, toen. Maar vind het nu dus wel eng om die stap weer te nemen. Straks is het weer snel raak en zit ik meteen weer in de stress, of erger nog, duurt het juist heel lang de volgende keer...Ach ja, het wordt afwachten. Moeilijk!
Ik vond zwanger zijn ook fantastisch. Ben trouwens ook 2 maanden heel misselijk geweest, haha. En heel moe! Ik ben dus best gespannen bij het idee om weer zwanger te (mogen) zijn, maar heb er aan de andere kant ook zo'n zin in! Ik hoop zo dat het de volgende keer voor ons allebei goed zal mogen gaan (en voor alle andere dames op dit forum ook natuurlijk!).

groetjes,
Kersje

[maria11]

ja, ik was ook heel blij met mijn verloskundigenpraktijk, een combinatie van gyn en verloskundigepraktijk in de toekomst trekt mij ook wel. Een verloskundigenpraktijk voelt gewoon iets huiselijker.
Wat bijzonder dat je in 1x zwanger was! Ik ben dus bang dat het misschien wel nog langer gaat duren bij mij dit keer...geen idee waar ik het op baseer...misschien het feit dat het bijna een half jaar duurde de eerste keer. Daarentegen zegt men dat je extra vruchtbaar bent na een bevalling, dus we hebben goede hoop!
Ik hoop ook zo dat we binnenkort weer zwanger mogen zijn, en dan met goede afloop....heb er ook zo'n zin in!!

maargoed, eerst maar even ontzwangeren en opknappen.

liefs,
Maria

[Kersje]

Dus we gaan goed opknappen en dan snel weer zwanger worden (hopelijk, natuurlijk, maar ga van het positieve uit...)! En dan moet het gewoon goed gaan, toch? Dat hoop ik echt voor ons allebei. Ik vind het heel bijzonder om iemand getroffen te hebben die (ongeveer) hetzelfde mee maakt. Het helpt mij echt om dit te delen met iemand die weet hoe het is! Als er iets is (of als er niets is maar je gewoon wat kwijt wilt) kan je mij altijd een berichtje sturen.

liefs,
Kersje

[maria11]

same here, vind het ook bijzonder hoe onze verhalen elkaar raken, en erg fijn iemand te spreken die iets soortgelijks heeft meegemaakt. We gaan inderdaad dit jaar gewoon ontzettend ons best doen om dit goed te verwerken, op te knappen en verschrikkelijk zwanger te worden we houden elkaar op de hoogte!

liefs,
Maria

[shadylady313]

lieve meiden,

ik wil jullie beiden nogmaals heel veel sterkte wensen hiermee. ik heb het zelf ook meegemaakt met 24 weken en 6 dagen, dus ik weet wat jullie voelen. inmiddels ben ik alweer 27 weken en 3 dagen zwanger van de tweede en tot nu toe gaat het gelukkig goed. dus wat jullie eerder al noemden dat het bij de tweede vaak wel goed gaat kan ik tot nu toe beamen. ik sta vanaf het begin onder behandeling van de gynaecoloog en krijg elke week een hormoon injectie toegediend. dit is omdat ze geen oorzaak konden vinden waarom het toen mis gegaan is dus willen ze het risico van een zwakke baarmoedermond proberen tegen te gaan. grote kans dus dat jullie dit ook krijgen. die hormoonbehandeling is ter versteviging van de baarmoedermond en weeenremmend. hiermee wil ik zeggen dat er ook voor jullie zeer waarschijnlijk mooiere tijden aan gaan komen. blijf hoop houden en geef eerst dit verlies een plekje. het is heel lastig en je zal het voor altijd bij je dragen, maar er komt een tijd dat je weer kunt lachen en genieten.
nogmaals sterkte en misschien kunnen we contact houden via deze topic. zou wel heel graag willen weten hoe het jullie verder zal vergaan. en misschien dat mijn verhaal jullie ook weer wat hoop kan geven. helemaal als zal blijken dat mijn zwangerschap dit keer volledig goed zal verlopen. ik moet zeggen dat ik het ook heel spannend vond om weer opnieuw zwanger te raken, je bent toch bang, maar ik ben heel blij dat we er wel weer voor gegaan zijn. al blijft het de hele periode eng en bij elk dingetje schiet je wel in de stress.

liefs laura

[maria11]

dank je wel Laura, wat fijn dat je ook reageert.
Het is zo fijn te horen dat je tweede zwangerschap goed verloopt. Ik kan mij zo voorstellen dat het afgelopen maand ook wel zwaar voor je geweest moet zijn, toen je in hetzelfde termijn als je vorige zwangerschap zat...de onzekerheid dat het misschien weer gebeurt. Bij elk dingetje wat je voelt denken.....het zal toch niet? voel ik het kindje nog? Maar als ik het zo lees sla je je er goed doorheen, deze maanden moeten echt heel spannend voor je zijn.

Ik vraag mij af of ik die hormooninjecties ga krijgen, bij mij was er sprake van intra-uteriene vruchtdood (baby sterft in baarmoeder), dus niet van een vroeggeboorte. Was dat bij jou ook? of kwam de geboorte te vroeg op gang? (als ik dat mag vragen).

Je zal inmiddels wel een flinke buik hebben , echt leuk.
En ja, laten we elkaar hier op de hoogte houden. Jouw verhaal geeft mij net als die van Kersje veel steun en vooral hoop dat het WEL goed kan gaan, en dat is echt fijn.

liefs
Maria

[shadylady313]

hoi maria (en kersje uiteraard ook)

dit zijn inderdaad spannende weken geweest. je heb je ups en downs. de ene keer voel je je zo goed en denk je, zie je wel, de vorige keer is 'gewoon maar een foutje' geweest en de andere keer denk je, tja de vorige keer voelde ik me ook zo goed en toen ging het ook van de ene op de andere dag mis... heel dubbel dus. en zeker omdat ze geen oorzaak weten is het heel moeilijk. daarom ben ik des te blijer dat ik die hormoonbehandeling krijg, tis toch een stukje geruststelling. en helemaal nu denk ik dat ik een zwakke baarmoedermond heb en dat die behandeling dus supergoed zijn werk doet.
bij mij ging het zo:

ik voelde me de hele zwangerschap echt supergoed. kon de hele wereld aan. ging maandag nog met een vriendin lekker naar de winkelstraat. toen kreeg ik pijn in mijn buik, ik dacht, ze loopt nogal snel dus als ik straks weer rustig kan zitten zal dat wel wegtrekken. en inderdaad, eenmaal thuis weinig last.
van maandag op dinsdag nacht begon ik toch wel erg last van mijn buik te krijgen. mijn man ging naar zijn werk en ik hoor mezelf nog zeggen: dit is niet goed hoor.. hij zegt, blijf dan vandaag lekker thuis en niet naar je werk gaan. ik zei, welnee, het zakt zo wel af. terwijl ik echt krom stond van de pijn in mijn buik..
ik toch mijn werk maar gebeld om te vragen (?!?!) of het goed was of ik een dagje thuis kon blijven. ja uiteraard kon dat.
als ik dan maar wel ff de verloskundige zou bellen. dus zodra dat kon ook meteen gedaan. die zegt, ga ff lekker douchen en kruip je bed in. dan zakt het wel af. en ja, het zakte af. totdat ik tegen etenstijd mijn bed uit kwam om toch wat eten klaar te maken. toen stond ik weer krom van de pijn in mijn buik, meteen weer de verloskundige gebeld en die was met een half uurtje bij ons. dus die ging toch voor de zekerheid maar even voelen en toen begon de ellende en onzekerheid. ik had al 3 cm onstluiting!! niet zo gek dus dat ik krom stond van de pijn..
meteen naar het ziekenhuis. daar opgenomen met de meededeling: je mag hopen dat je het einde van de week haalt want anders ben je hoe dan ook je kindje kwijt... en daar lig je dan, je maandagochtend nog kiplekker voelen, en dinsdagavond te horen krijgen dat je je kindje waarschijnlijk kwijt gaat raken. veel weeen gehad in het ziekenhuis. de volgende ochtend met spoed overgebracht naar het amc, weeenremmers. sloegen in eerste instantie niet aan, opeens sloegen ze wel aan. donderdags helemaal geen weeen gehad en van donderdag op vrijdagnacht sloeg het noodlot toe. om de 10 minuten weeen, om de 5 minuten, om de 3 minuten... en toen om kwart voor 7 vrijdagochtend ben ik van mijn zoontje Sonny bevallen. en om kwart voor 8 is hij overleden.. als ik zaterdag ochtend had gehaald hadden ze alles op alles gezet om hem op weg te helpen maar ik was een dag te vroeg. dat mogen ze namelijk pas bij 25 weken doen...
dit was 12 september 2008, 14 september was is jarig, en 16 september hebben we hem gecremeerd.
ze zouden onderzoek doen op de placenta, maar zoals jullie zelf weten komt daar vaak niets uit, bij ons was het zelfs zo dat ze de placenta kwijt zijn geraakt,dat kon er ook nog wel bij. dus geen oorzaak..
dus al met al, een trieste en heftige ervaring, maar dat kunnen jullie helaas beamen.
ik durfde het in het begin ook niet aan om opnieuw zwanger te raken terwijl ik het bij wijze van spreke vanaf dag 1 wel weer heel graag opnieuw wilde. nu ben ik blij dat ik de stap gezet heb! het ziet ernaar uit dat dit door middel van veel controles en de hormonen goed zal gaan. en sowieso heeft het kindje nu al veel meer kans op overleven dan dat mijn zoontje toen had. en het leuke van alles vind ik dat we weer een jongetje krijgen!
meiden, hou je rustig. geef zeker toe aan je verdriet en praat veel met je partner of familie of vrienden.dat helpt zeker. mij in ieder geval wel.
we houden contact.

liefs laura

[Kersje]

Laura, ik heb net je verhaal gelezen! Wat fijn dat je weer zwanger bent en dat je voorbij die 24ste week bent.
Wat moet het een spannende tijd voor jullie zijn!
In mijn geval groeide ons kindje niet goed en is het niet duidelijk wat de oorzaak is. Ik heb een echo gehad bij 14,5 week en toen leek alles goed. Bij 19,5 week was het duidelijk dat er toch iets heel erg mis was. Ze was maar een heel klein beetje gegroeid. Ze had de omvang van een kindje van ongeveer 16 weken. Een ernstige groeiachterstand werd dat genoemd. De orgaantjes waren ook niet goed ontwikkeld. Ze konden bij de uitgebreide echo in het ziekenhuis ook zien dat het hartje vergroot was, omdat het heel hard moest werken. Een klein sporthartje, zeg maar. Ze konden ook zien dat er een ader te weinig was aangelegd van de placenta naar ons kindje toe en dat de bloedtoevoer van mij naar de placenta toe ook niet goed was. Ze kreeg dus echt veel te weinig om goed te kunnen groeien. Er was ook veel te weinig vruchtwater.
Op dat moment hebben ze een vruchtwaterpunctie gedaan (en er was al zo weinig vruchtwater!) om te kijken of er een afwijking aan de chromosomen zou zijn en er is bij mij bloed afgenomen om te kijken of ik een infectie had door gemaakt. (Beide uitslagen zijn inmiddels teruggekomen: ze hebben geen afwijkingen gevonden). Daarna gingen we weer naar huis. Na twee weken hebben we een vervolgecho gehad om te kijken of ons meisje nog gegroeid was. Wij wisten ondertussen wel dat er geen hoop meer was dat ze het zou redden, daar waren de afwijkingen te groot voor. Bij de vervolgecho werd duidelijk dat onze kleine amper was gegroeid (alleen haar hoofdje en haar hartje waren gegroeid). Er zat veel vocht om het hartje heen. De arts was heel duidelijk: ze zou ieder moment kunnen overlijden, maar het kon ook nog een paar weken duren. We konden kiezen of we de bevalling voor of na haar dood wilden laten plaats vinden. Als we het aan de natuur over zouden laten kon ik een aantal weken met een dood kindje in mijn buik rond lopen, voordat de bevalling uit zichzelf zou beginnen. Dit wilden wij allemaal niet. We hebben toen een afspraak gemaakt om drie dagen later de bevalling in te laten leiden. Ik heb het nu nogal zwart - wit opgeschreven. De begeleiding vanuit het ziekenhuis hebben we als heel prettig ervaren. Er werd ons niets opgedrongen, we mochten zelf bepalen wat we wilden.
Toen we drie dagen later in het ziekenhuis kwamen wilden we weten of ons dochtertje nog leefde, want ik vond het zo stil in mijn buik. Het bleek toen dat ze al overleden was. Op een gekke manier gaf mij dit veel rust. Mijn kleintje zou de bevalling niet meer mee maken en ze zou het nooit koud hebben, zei ik tegen mijzelf.
Aan de bevalling zelf heb ik een goede herinnering over gehouden. Het was een magisch moment toen ze er eenmaal was. Het was heel stil (midden in de nacht) en mijn vriend en ik waren ook heel rustig, in verwondering over dit kleine mensje. Het leek net of ze ons gedag zwaaide met haar handje. Het was bijzonder om ons kindje even te kunnen zien en bij ons te hebben. Ik had haar graag geknuffeld en kusjes gegegeven, maar dat kon niet goed, omdat haar huidje heel kwetsbaar was. We konden wel heel voorzichtig haar handje vast houden. Ik heb haar gewiegd toen ze in het mandje lag. We hebben dierbare spulletjes om haar heen gelegd.
We hebben haar in het ziekenhuis achter moeten laten voor de obductie (wat een klinische term he). Maar ik verwacht niet dat hier veel uit zal komen. Maar je weet maar nooit, natuurlijk. Er volgt nog een bloedonderzoek over een maand ofzo, om te kijken of er een stollingsprobleem is met mijn bloed. Verwacht ik ook niet eigenlijk.

Ik voel me nog wel vaak leeg en alleen. Ik mis mijn kindje in mijn buik. Maar dat gevoel kennen jullie natuurlijk maar al te goed!
Laura en Maria, ik ben blij dat ik jullie op dit forum ontmoet heb. Ik hou graag contact met jullie.

Liefs, Kersje

[shadylady313]

jeetje kersje, wat een triest verhaal...
zo zie je maar, niets in het leven is zeker hoor.
ik kan me zo kwaad maken om mensen die een zwangerschap en alles eromheen maar als vanzelfsprekend zien! maar dat gevoel zullen jullie waarschijnlijk wel herkennen. ik vind het ook fijn dat ik jullie leer kennen zo. je heb toch het gevoel dat je niet de enige ben. al zijn alledrie onze verhalen weer heel verschillend.
ik snap dat lege en eenzame gevoel heel goed. ik weet nog goed dat ik net bevallen was en thuis aankwam, geen kindje in mijn buik maar ook geen kindje mee in de maxi cosi. vreselijk vond ik dat toen. en bij mij kwam de borstvoeding ook nog eens op gang, weet niet of jullie dat ook gehad hebben maar dat vond ik ook best wel moeilijk. want ja, wat moet je ermee...
ik ga echt voor jullie beide duimen dat er snel weer iets moois op jullie pad mag komen en uiteraard gaan we ervan uit dat het dan gewoon goed gaat!
hier heb ik vandaag wel positief nieuws gehoord. ik schijn dus i.p.v. 27 weken en 4 dagen al 28 weken en 4 dagen te zijn!
weer een weekje extra te pakken dus.
verder voel ik me ook erg goed moet ik zeggen. al vraag ik me af of jullie op zulk nieuws zitten te wachten. kan me voorstellen dat jullie dat erg moeilijk zullen vinden. dan moeten jullie het gewoon aangeven hoor.
ik weet precies wat jullie zullen voelen op sommige momenten.

meiden, ik denk aan jullie.

liefs laura

[maria11]

Jeetje Kersje, moet wel een beetje huilen van je verhaal. Je was er dus al een tijdje bezig met het feit dat jullie kindje niet in orde was....al die weken in de onzekerheid lijkt mij heel moeilijk. Ik kan mij voorstellen dat je toch nog een hoop had dat het kindje misschien toch gegroeid zou zijn, het tegen beter weten in toch allemaal wel mee zou vallen. Wat zwaar. Hoe je de bevalling omschrijft en de uren erna herken ik zo. Vrienden in mijn omgeving dachten dat het bevallen van een dood kindje het ergste was dat je kon overkomen maar ik vind het zelf nog het mooiste dat afgelopen maand is gebeurt. Er daalt inderdaad zo'n rust over je neer, we waren zo verwonderd, en zo trots op ons meisje, we waren zo blij haar vast te kunnen houden en te zien. Het feit dat haar hartje niet meer klopte deed er bijna niet meer toe op dat moment, ik was zo blij dat ze bij ons was. En ook wij zijn net als jullie zo goed opgevangen in het ZH, echt hele goede en vooral liefdevolle begeleiding gehad.

Net als bij jou Laura kwam mijn borstvoeding ook op gang, ik heb anderhalf week stuwing gehad. In het begin schrok ik daar wel van maar ergens dacht ik ook bij mijzelf, mijn lichaam doet het nog, het werkt nog zoals het moet werken. En juist omdat ik het vertrouwen in mijn lichaam enigzins kwijt ben vond ik het op een gekke manier toch wel fijn.
Jouw verhaal Laura is ook erg aangrijpend, het raakt mij echt. Zo beland je inderdaad van een enigzins zorgeloze zwangerschap van de ene in de andere dag in een hel. Die week in het ZH moet ook echt zwaar zijn geweest voor je. Hopend dat het kindje blijft zitten, de bevalling niet op gang komt..en dan toch nog op vrijdag. Je schrijft dat ze pas met 25 weken alles op alles zetten om het kindje te redden, betekent dat dat ze dus 1 dag van te voren niets doen? is het zo'n harde grens die ze trekken? Dat lijkt mij zo onverteerbaar als moeder....En wat slordig dat ze de placenta zijn verloren, echt waanzin.
Ik lees soms dat vrouwen die eerder een vroeggeboorte hebben gehad een cervicale cerclage krijgen, was dat bij jou ook een optie?
En wat goed dat je een weekje verder bent dan gedacht! en wat bijzonder dat het weer een jongetje wordt, ik kan mij dat zo voorstellen.
En ja, vertel vooral hoe goed je je voelt nu, ik hoor het graag in ieder geval. Ik vind het echt fijn te horen dat een volgende zwangerschap goed verloopt en dat je je goed en gelukkig kan voelen....dus zeg het vooral!

Ik ben gisteren naar de kapper gegaan, en heb snotterend op de stoel gezeten....ik dacht dat ik wel klaar was voor een simpele publieke onderneming zoals je haar laten knippen, maar ik ben nog een blok hormoon en emotie merk ik .....ach ja.

liefs,
Maria

[shadylady313]

ja maar het is ook pas een maand geleden voor je, dus ik begrijp heel goed dat het nog ff te emotioneel geweest is. ik ben zelf meteen de dag na de bevalling bewust de drukke winkelstraat opgegaan om eventuele confrontaties aan te gaan. ik was bang dat als ik lang zou wachten ik niet meer zou durven. was wel heel zwaar moet ik zeggen hoor. en ik was ook heel snel uitgeput. gek he, na een week totaal je bed niet uitgeweest te zijn, zelfs niet om te plassen..
zo'n cerclage is inderdaad ter sprake geweest maar wilde ze pas gaan doen op het moment dat het dreigde nodig te zijn. het brengt ook weer infectiegevaar met zich mee en nu door die injecties elke week is het blijkbaar niet nodig geweest. nu doen ze sowieso niets meer. als het komt dan komt het. maar de overlevingskansen zijn wel al veel hoger nu natuurlijk.
en ja, zo hard moeten ze wel zijn dat een dagje eerder niets uitmaakt. ik ben daar ook nooit boos over geworden. het zijn de regels en het heeft gewoon zo moeten zijn. klinkt heel nuchter natuurlijk, maar zo is het gewoon. tuurlijk denk je op het moment zelf wel, van kom op zeg, je kan toch wel wat proberen?? maar we wisten het van tevoren, dat als we zaterdag niet zouden halen, dat de kansen maar 12 procent zouden zijn. en dan moesten we ook nog maar afwachten of hij er niets aan over zou houden. ik ben wel zo realistisch dat ik ook liever geen gehandicapt kindje zou willen hebben, al had ik er op het moment zelf zeker voor getekend want dan wil je niets liever dat ie bij je blijft. hij hapte ook elke keer naar adem en dan dacht je bij jezelf, zet dan gewoon door ukkie, je kan het wel. maar er ging steeds meer tijd tussen zitten dat hij dat deed en je wist gewoon dat het niet goed af ging lopen en later zette ik mijn gedachtes ook zelfs om in, ga maar lieverd, dat is beter voor je. als ik daar ook aan terug denk krijg ik er nog steeds waterige ogen van. en het is inmiddels anderhalf jaar geleden maar ik denk nog elke dag aan hem. we hebben ook heel veel foto's en mijn man heeft daar ook een heel mooi boek van gemaakt. hebben jullie ook wel foto's van je kindje? dat is zo fijn om te hebben. het is het enige wat je heb natuurlijk.
maar jullie verhalen grijpen mij ook erg aan moet ik zeggen. vind het echt triest dat er zulke dingen moeten gebeuren met die kleine onschuldige wezentjes. onze lieve kleine schatjes! maar ooit, als we er zelf niet meer zullen zijn, weet ik zeker dat we onze ukkies weer tegen zullen komen. en soms heb ik ook wel het gevoel dat hij bij me is hoor. klinkt heel gek, maar soms voelt dat gewoon zo. vorig jaar met moederdag heb ik van mijn ouders ook een hangertje gekregen met zijn foto'tje erin dus ik draag hem ook altijd bij me. zowel in mijn hart als om mijn nek.

tot snel meiden, geloof me, ik check regelmatig of er weer een stukje bij geschreven staat hier. ik heb zelf niemand in mijn omgeving die hetzelfde meegemaakt heeft dus vind het wel prettig dat we er hier over kunnen praten.
krijgen jullie soms ook van die rare reacties van mensen? misschien nog niet maar grote kans dat er mensen zullen zijn die hele vreemde dingen tegen je kunnen zeggen. ik was zelf dan 23 dat ik beviel en 24 dat ik weer een beetje op mijn werk kwam en dan waren er gewoon mensen die zeiden: ach, je bent nog jong!! dan dacht ik, what the fuck, dat maakt mijn verdriet niet minder hoor!! je kan je heel erg boos maken als mensen zeggen: jij heb toch een miskraam gehad? NEE, het was GEEN miskraam! ik ben gewoon bevallen en al. maar die mensen die zoiets zeggen snappen werkelijk waar niet waar ze het over hebben, ga je er ook niet te druk om maken, want jij loopt er mee en hun gaan vrolijk verder hoor.
ik heb dat ook moeten leren om het los te laten. maar het is wel keihard als zelfs je eigen schoonmoeder nu uitspraken doet dat je denkt, waar haal je het vandaan.
er is bij ons op de dansschool een meisje, die is ook zwanger. 2 weken korter dan ik maar die schijnt al een veel grotere buik te hebben. nou ja, dat kan. maakt mij verder ook niet uit.
dus ik vertel dat aan mijn schoonmoeder, zegt ze, maar is dat haar eerste of is ze al eerder zwanger geweest? dus ik zeg, nee dat is haar eerste. wat denk je wat mijn eigen schoonmoeder toen zei: oh, OOK haar eerste??? wat nou ook? ben je vergeten dat we je eigen kleinzoon hebben gecremeerd ofzo? dat zijn wel keiharde dingen.
maar ja, genoeg geklaagd. tis weer een hele lap tekst geworden.

liefs laura

[Kersje]

Laura, ik ben het helemaal met Maria eens: vertel vooral hoe goed het nu gaat! Ik kan je eerlijk zeggen dat het me helemaaaaal geen rot gevoel geeft, ik word daar zelfs heel blij van! En nog een week verder ook, wat goed!
Ik vind het wel heel hard dat ze bij de geboorte van Sonny niets hebben gedaan omdat je nog net geen 25 weken was. Hoe kan dat nou? Hoe ga je daarmee om als ouders?

Maria, ik heb niet echt hoop gehad. Ik wist op het moment dat de echoscopiste zei dat het niet goed was, wat er zou gebeuren. Ik wist het gewoon. En zo is het ook echt gegaan. Ergens in mijn brein zat een heel klein stukje dat hoop koesterde, maar dat was tegen beter weten in. Het proces van afscheid nemen was toen al begonnen. Ik zal nooit vergeten hoe verdrietig mijn vriend en ik waren toen we naar huis fietsten, net na die beruchte echo. Een kwartiertje daarvoor waren we nog zo blij hand in hand naar de echopraktijk toe gefietst, helemaal nieuwsgierig naar ons kindje. Natuurlijk wist ik wel dat de 20 weken echo geen pretecho is, maar ik had toch niet echt rekening gehouden met het slechte nieuws. Zo goed als we konden hebben we ons in de weken die volgden voorbereid op het afscheid. Toch ben je nooit echt voorbereid op hoe verslagen en verdrietig je je voelt. Ik herken wat je zegt over de bevalling, Maria, het was voor mij ook het mooiste moment van de afgelopen tijd. Het grote verdriet begon voor mij de dag erna, toen we naar huis gingen zonder ons kindje.

Laura, voor jou moet dat heel anders zijn, omdat jouw kindje natuurlijk zo lang mogelijk moest blijven zitten om nog een kans te kunnen maken! Dan lijkt het me juist heel traumatisch als de bevalling door zet. Zie je nu op tegen de bevalling die nog gaat komen (pas over een week of 12 is de bedoeling!)?

Ik heb geen last gehad van stuwing. De pilletjes hebben bij mij goed geholpen (die hebben jullie neem ik aan ook gehad?) en ik heb me strikt aan het advies gehouden om niet te heet te douchen, een stevige bh te dragen en borsten niet te stimuleren. Maar dat zullen jullie ook gedaan hebben. Misschien heb ik gewoon geluk gehad. Hoewel ik jouw gedachtengang ook mooi vindt, Maria, dat je lijf het goed doet. En dat verhaal van snotteren bij de kapper kan ik me zo goed voor stellen! Ik moet eigenlijk ook, maar durf nog niet. Bij de kapper gaan ze altijd babbelen en dat kan ik nog niet! Met vrienden en familie kan ik meestal goed praten, hoewel ik niet altijd van te voren in kan schatten wat mijn emoties gaat triggeren. Dus komt er soms toch een traan, maar ja, dat hoort er echt bij! Over triggeren gesproken: het lijkt wel of alle programma's op tv over baby's gaan en over zwangere vrouwen! Vind ik toch moeilijk om te zien nu. Maar dat de zwangerschap van Laura zo goed gaat, maakt me alleen maar blij! Gek hoe dat werkt. Waarschijnlijk omdat ik er zoveel hoop uit put.

Geniet lekker van je zwangerschap, Laura! En deel het met ons!
Hopen dat wij over niet al te lange tijd ook met goed nieuws mogen komen, Maria!

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Laura,
Zag dat ik jouw laatste berichtje net gemist had (was ik net bezig met mijn eigen lap tekst :lol: )
Mensen kunnen inderdaad precies de verkeerde dingen zeggen, soms. Maar wel naar dat je schoonmoeder dat zei... Is ze een beetje verstrooid of is ze nooit zo tactvol?

Toen we net de echo hadden gehad waarbij we het slechte nieuws gehoord hadden zegt m'n buurvrouw: Goh, wat heb jij een kleine buik voor 20 weken! Ik kon het haar niet kwalijk nemen, hoor, ze wist het nog niet. En het was waar ook. Maar komt toch even naar binnen, zeg maar.

Moeilijk om je tegen zulke dingen te wapenen he? Zal inderdaad nog wel vaker vervelende opmerkingen te horen krijgen.

Liefs,
Kersje

[maria11]

ja inderdaad, moet zeggen dat iedereen om mij heen erg tactvol is. Het schiet bij mij soms wel in het verkeerde keelgat omdat ik er nu ook zo gevoelig voor ben. Iemand zei ook in de eerste dagen tegen mij 'alles gebeurt met een reden'....dat is iets waar ik toen echt niets mee kon. Geef mij die reden maar, dat moet dan wel een verdomd goeie zijn.. maar aan de andere kant weet ik dat het allemaal uit een goed hart komt, het is onwetendheid.
Maar Laura, het lijkt mij echt vervelend als ze op basis van je leeftijd de boel gaan relativeren voor je...een kindje verliezen en het daarbij horende verdriet is niet leeftijdsgebonden, je zou denken dat iedereen dat toch wel moet weten.

Ik heb die pilletjes tegen de stuwing trouwens niet gehad omdat ze dachten dat het niet op gang zou komen...raar eigenlijk achteraf gezien.

Wij hebben ook mooie foto's van ons kindje kunnen maken, ik put er ook veel troost uit, bekijk ze vaak. En wat een ontzettend lief gebaar Laura, dat je ouders je een medaillon hebben gegeven, echt super lief. Ik zat ook over zoiets na te denken, lijkt mij fijn iets bij je te kunnen dragen. Ik wil uiteindelijk ook een fotoboek gaan maken, maar nu nog niet, is nog te vroeg.

En wel fijn dat die cerclage preventief niet nodig was, ik wist niet dat zo'n ding infectiegevaar kon opleveren.

En wat je zegt over al die babies en zwangeren op tv kersje, ja! ik heb dat ook! misschien letten we er meer op? dat kan ook. Je wordt gewoon doodgegooid met Clearblue digital reclames, echt stom Hoe gaat het trouwens lichamelijk? worden de bloedingen al wat minder?

Ik ben net een week begonnen met ovulatietesten, kijken of er al iets van een cyclus te bekennen is.....tot nu toe nog niets.

doeg!
Maria

[Kersje]

In mijn omgeving zijn een paar mensen die mij vertellen bij wie de zwangerschap (of de bevalling) nog meer allemaal zijn mis gegaan (de zus van de collega van die en die...). Het is bedoeld om mij te troosten (denk ik), dat we niet de enigen zijn, maar ik wil het liever niet horen. Maar de meeste mensen zijn heel tactvol, hoor. Het is ook moeilijk om iets te zeggen.

En nee, Laura, leeftijd heeft niets met je verdriet te maken. Lief van je ouders om je dat medaillon te geven. Wij hebben ook foto's, maar ik heb ze niet aan anderen laten zien. Ik kijk er zelf wel af en toe naar. Omdat de huid van ons meisje nog niet "af" was en omdat ze een of twee dagen in mijn buik heeft gezeten toen ze al overleden was, zag ze er vreemd uit. Ik vond (en vind) haar prachtig, hoor! Maar ik wil niet dat anderen daar anders over denken! Dus laat ik die foto's niet zien. Ik heb wel een heel mooi foto'tje van de laatste echo, waar je haar eigenwijze kinderhoofdje goed op kan zien. Die laat ik dus wel zien. En we hebben een prachtige foto van haar kleine handje in mijn hand. Die hebben we iedereen laten zien. Want ik ben gewoon een trotse moeder.
Ik heb een koesterdoos besteld, waar ik alle foto's en gedichtjes en briefjes in ga doen. Alles wat ik wil bewaren van ons meisje. Ik schrijf brieven naar mijn dochter. Daar ben ik mee begonnen na de 20weken echo. Dat lucht mij erg op. Zo blijft ze toch nog bij mij.

Maria, ik vloei vooral 's nachts of als ik een wandelingetje heb gemaakt. Het wisselt sterk per dag. Vandaag maar heel weinig, maar kan morgen weer anders zijn (hoop eigenlijk dat het nu minder blijft worden!). Had gisteren het gevoel dat mijn eitje aan het rijpen is (ik voel dat altijd heel goed), maar weet het niet zeker. Gaan er deze maand toch nog niets mee doen. Is het vloeien bij jou al gestopt Maria?Hoe voel je je verder? Ik ben nog wel snel moe. Heb in het begin te weinig rust genomen, dus kreeg veel last van buikpijn en vermoeidheid. Ben toen streng toe gesproken door de verloskundige :oops: . Ik doe het nu al een dag of 4 heel rustig aan (letterlijk met een dekentje op de bank en de laptop op schoot ) .
Laura, weet jij nog hoe snel jouw cyclus weer op gang kwam?

Ik ga dit bericht maar even plaatsen, voordat het weer een heel lang verhaal wordt!

groetjes,
Kersje

[maria11]

ja die verhalen heb ik ook allemaal gehoord, ik denk dat het bij een hoop mensen "oud zeer' naar boven brengt, ze denken dan terug aan een miskraam die ze zelf hebben gehad of iemand in hun omgeving. Net als jij hoef ik die verhalen nu ook niet te horen, heb er geen behoefte aan, maar net als je zegt, het is ook moeilijk om er iets van te zeggen, met name omdat ze het allemaal goed bedoelen.

Ja, de eerste weken was het vloeien bij mij ook heel wisselend. En net als jij was ik erg moe, dat begint nu echt wel beter te worden. Ik heb de eerste week ook te veel gedaan, je moet echt goed uitrusten kersje, zo'n bevalling is niet niks. Goed van de verloskundige dat ze streng is geweest! Sinds een week probeer ik elke dag minstens een uur te wandelen, mijn conditie weer op peil te brengen. Ik had net als jij buikpijn en krampjes in mijn buik, die zijn nu zo goed als weg, da's fijn. Dus al met al voel mij lichamelijk bijna weer de oude. Alleen mijn energielevel is nog niet op peil en ik verlies nog wat 'oud' bloed.

Hoe voel jij trouwens dat je eitje aan het rijpen is? cool....ik wil dat ook!
Ik heb mijn eitjes op de dag dat ik gecurreteerd werd 2 weken terug wel gezien (da's ook wel cool, toch?), de gyn. liet mij mijn eierstokken zien, vond het echt mooi om een keer te zien.

liefs,
Maria

[shadylady313]

bij mij kwam mijn cyclus volgens mij na een week of zes weer op gang maar het heeft nog een jaar geduurd voordat ik weer zwanger raakte. ik dacht eerst dat er bij de bevalling misschien iets mis gegaan was waardoor het niet meer mogelijk was om ooit nog zwanger te raken. na 10 maanden vond ik het dan ook tijd om me te laten onderzoeken en wat bleek, mijn eisprong is elke keer een week later dan dat wij dachten!! haha. en sinds we dat weten was het bij de 2e maand alweer raak. ik vind het erg lief om te horen dat jullie zo over mijn huidige zwangerschap denken. lijkt me toch even goed moeilijk voor jullie maar ik weet zeker dat er voor jullie ook nog wel weer een wondertje mag komen hoor. en je moet er sowieso denk ik vanuit gaan dat je deze keer 'domme pech' gehad heb en dat het nu gewoon goed gaat komen. dat heb ik mezelf in ieder geval wel al die tijd voorgehouden.
ik adviseer jullie wel om eerst goed de tijd te nemen om dit te verwerken voordat je probeert aan een volgende te denken. tis ook nog eens zo als je binnen een half jaar opnieuw zwanger zou raken, je een verhoogd risico op een vroeggeboorte heb. nou heb ik gewoon 2 menstruaties afgewacht voordat we er opnieuw aan begonnen. ik heb heel naief gedacht, ach, verhoogd risico zijn we toch al omdat we een eerdere vroeggeboorte gehad hebben. achteraf ben ik dus wel blij dat ik niet binnen een half jaar opnieuw zwanger geraakt ben.
ik kreeg trouwens ook geen pilletjes tegen de stuwing hoor... maar ik werd in het ziekenhuis er wel al op voorbereid dat het waarschijnlijk op gang zou komen. en inderdaad, ik herken ook het gevoel dat je blij ben dat je lijf het gewoon doet. maar toch vond ik het ook heel vervelend omdat ik er niets mee kon.
jullie krijgen zeker niet je zwangerschapsverlof? die kreeg ik namelijk wel. heb dus 4 maanden thuis gezeten om het allemaal te kunnen verwerken en dat heeft mij ontzettend goed gedaan. maar pas weer dingen gaan doen als je er zelf aan toe ben hoor. je moet echt aan jezelf denken. hoe gaan jullie mannen/vrienden ermee om eigenlijk?
onze relatie is er alleen maar sterker door geworden maar het kan je ook heel erg uit elkaar drijven..
ik vind het wel erg moedig van jullie dat jullie er zo kort nadat het gebeurd is al zo open over praten. zeker met mensen die je eigenlijk helemaal niet kent. ik heb er van het begin af aan heel erg veel met familie en vrienden over gepraat en ben er heel open over geweest. ik zei ook altijd tegen iedereen, je mag alles aan me vragen hoor. kreeg ook de vraag of mijn kindje doorzichtig was.. daar kon ik me dus niets bij voorstellen maar vond het wel gedurfd dat ze het gewoon vragen. maar ze weten van mij dat ik sowieso overal heel open in ben. en echt, praten helpt enorm maar de foto's ook! goed dat jullie die ook hebben.

rustig aan he meiden? en we mailen!
veel liefs laura

[Kersje]

:twisted: :twisted: :twisted: Wilde net mijn berichtje plaatsen, is alles weg!
Ik ga maar even een paar kortere berichtjes plaatsen, want dit is een beetje frustrerend...

groetjes, Kersje

[Kersje]

Maria, fijn dat je je meer de oude voelt! En goed dat je iedere dag wandelt om je conditie weer wat op te bouwen!

Ik voel mijn eitje rijpen doordat ik steekjes voel links of rechts ergens naast de baarmoeder. Wisselt per maand, maar gaat niet netjes om en om hock: Dit duurt dan een paar dagen en is soms best pijnlijk, andere maanden meer zeurend.

Wacht jij nog met proberen zwanger te worden of zijn jullie al bezig :oops: Ben erg nieuwsgierig, he...

Ik wil eigenlijk een cyclus afwachten, maar merk dat ik dat wel heel moeilijk vind, zeker nu ik mijn ei denk te voelen (is natuurlijk wel een half jaar geleden dat dit maandelijks gebeurde en er is nogal wat gebeurd in mijn "buikregio", dus ik weet het niet 100 % zeker).
Het liefst zou ik er meteen weer voor gaan, maar dat is natuurlijk niet zo verstandig...Moeilijk om tegen die gevoelens in te gaan! Weet ook niet of ik dat vol hou... :o
Inderdaad cool dat je je eitjes hebt gezien!

Wanneer ga/moet jij weer aan het werk? Ik heb nu geen baan (waren nog niet zo lang terug van een wereldreis en moeten allebei nog werk zoeken). Ik heb geen haast, wil eerst helemaal opknappen 8-)

Liefs,
Kersje

[Kersje]

Maria en Laura,

Toch apart dat jullie niks tegen de stuwing hebben gekregen! Het is zo simpel en werkt zo goed...Ik kreeg een uurtje na de bevalling twee kleine pilletjes en dat was het En het advies om een goede bh te dragen (alleen overdag) en om niet te heet te douchen en de borsten verder niet te masseren enzo. Het heeft prima gewerkt.
Je zou toch denken dat ze dit in alle ziekenhuizen zo regelen?

groetjes, Kersje

[Kersje]

Laura,
Heftig dat je 10 maanden hebt gedacht dat je niet meer zwanger kon worden! Gelukkig bleek dat helemaal niet waar te zijn
Is het een algemeen advies om de eerste 6 maanden na een bevalling niet weer zwanger te worden ivm verhoogd risico op vroeggeboorte? Daar is mij (nog) niets over gezegd. Of was dat omdat je een vroeggeboorte hebt gehad? Bij mij was het geen vroeggeboorte, maar heeft een andere oorzaak (die we waarschijnlijk nooit zullen achterhalen, maar goed :| )

Mijn vriend en ik gaan heel anders met ons verdriet om. Hij is veel nuchterder dan ik. Hij heeft ook geen last van alle hormonen die er bij komen kijken (nou, ja, indirect wel natuurlijk, :o )Maar hij is mijn grote liefde en ik merk dat ik hem erg nodig heb in deze verdrietige periode. We kunnen er samen over praten, maar soms botst het ook wel. We hebben voor de zekerheid een afspraak gemaakt met een psycholoog om alles op een rijtje te zetten. Ik vind dat zelf wel fijn, dat we er met iemand over kunnen praten die hierin gespecialiseerd is. Ik heb er zeker vertrouwen in dat we niet uit elkaar groeien. We houden veel van elkaar.

Ik vind het juist heel prettig om met "onbekenden" te praten over wat er gebeurd is en wat er in mij om gaat. Niemand weet beter dan jullie hoe het is om zoiets mee te maken! Daarbij vind ik het soms ook moeilijk om te gaan met het verdriet van mijn dierbaren. Het komt nu nog te dichtbij. Maar ze zijn erg lief en betrokken, dus we hebben absoluut geboft met zulke lieve familie en vrienden .
Liefs, Kersje

[shadylady313]

binnen 6 maanden na een bevalling zwanger raken is volgens mij een algemeen advies...
maar daar kun je veel op internet over vinden ook hoor. en anders zou ik het gewoon navragen bij de nacontrole. die krijg je toch ook wel 6 weken na je bevalling?
alle vragen die je heb zou ik ff opschrijven als ik jou was.
ik ken dat gevoel wel hoor dat je het liefst meteen weer zwanger wil raken. en misschien is het ook gewoon beter om daarin je eigen gevoel te volgen.
goed van je dat jullie een afspraak met een psycholoog hebben. ik heb het zelf niet gedaan, ik vond het niet nodig en achteraf heb ik daar ook geen spijt van maar ik vind het wel goed dat jullie het doen. ieder doet het uiteindelijk ook op zijn eigen manier. komen jullie de dagen een beetje door meiden?

liefs laura

[Lunanoa]

Wat een verdriet. Ik lees je verhaal met tranen in mijn ogen.
Je hebt het prachtig geschreven.

Ongelofelijk veel sterkte met dit grote verlies!

Liefs

[maria11]

Lunanoa, dank je wel..


Kersje, in principe wil ik niet wachten met opnieuw zwanger worden. Ik wacht alleen tot ik lichamelijk opgeknapt ben en het geestelijk ook aan kan. Nou dat lichamelijke is er bijna, ik wacht nu op mijn menstruatie/ei, en wat het geestelijke betreft, ik voel mijzelf een stuk beter dan twee weken terug, het gaat elke dag beter, ik denk dat een nieuwe zwangerschap het verder verwerken van het verdriet niet in de weg hoeft te staan. Ik denk dat het mij juist kan helpen (maar misschien is dat wishfull thinking omdat ik het gewoon zo graag wil). Ik ben ervan overtuigd dat ik niet zwanger word als ik er geestelijk of lichamelijk niet klaar voor ben, dus proberen kan altijd en daar begin ik ook zsm weer mee. Maar nu wordt er in ieder geval nog niet 'geklust', even uitrusten nog.

Maar als jij niet wil wachten tot je volgende menstruatie (wat ik echt helemaal begrijp) dan begin je toch gewoon? wat houd je nu tegen als ik vragen mag? Ik heb namelijk wel groen licht van mijn gyn., ik hoefde niet eerst rustperiode te nemen. Hij heeft niets gezegd over een verhoogde kans op vroeggeboorte o.i.d.

Ik weet nog niet wanneer ik aan het werk ga. Wil mij eerst 100% voelen, en dat voel ik mij nog niet...ik ben nu vanaf 29/03 thuis...voel mij soms ook een beetje schuldig dat ik nog thuis zit..ik weet het allemaal gewoon niet zo.

Laura, het heeft nog wel even geduurd na je eerste geboorte! kan mij voorstellen dat de moed je een beetje in de schoenen zakt als je dan al bijna een jaar verder bent. Je schrijft dat je eisprong een week later plaatsvond dan je dacht, je gebruikte dan geen ovulatietesten, of wel?

Mijn vriend en ik kunnen elkaar erg goed steunen. Hij is na twee weken weer aan het werk gegaan en dat was wel even wennen. De eerste week na de geboorte zaten we in dezelfde rouwmodus, hetzelfde tempo. Ik merkte dat na die eerste week ik het anders ging verwerken dan hij...hij wilde ook weer 'afleiding' in het werk, ik totaal niet. Ik moest daar wel even doorheen, even het besef dat je het allebei op een andere manier en ander tempo verwerkt. Maar hij is zo enorm lief voor mij geweest, troost en knuffelt mij, spreekt het gemis wat ik voel ook uit, zegt elke dag hoeveel hij van mij houdt. Als hij ziet dat ik verdrietig ben maar de tranen wegslik en niet probeer te huilen dan ziet hij dat en troost mij. Ik heb echt de liefste man die ik mijzelf kan wensen

Zo, ik ben net terug van 3 uur in de duinen wandelen, ik heb heel veel hertjes gezien!
Ik ga zo even koken...

[Kersje]

He Laura,

Ik kom de dag wel door, ben alleen iets te veel aan het internetten, vind ik zelf...Voor je het weet zit je al weer uren met die laptop op schoot :oops:
Ik heb even op internet gekeken wat er geadviseerd wordt over weer zwanger worden na een bevalling en kom inderdaad 6 maanden tegen, tenzij je 35 of ouder bent, dan niet wachten ivm je leeftijd. Ik word binnenkort 35 en heb inderdaad niet het gevoel nog alle tijd van de wereld te hebben, maar wil ook niet de kans op een vroeggeboorte verhogen, natuurlijk!
Vraag het ook wel even aan de gyn (die zal het wel weten )

groetjes,
Kersje

[maria11]

Ik heb dat van die 6 maanden ook gelezen op het internet, maar geen van die artikelen onderbouwen waarom die 6 maanden aangehouden worden. Ik kan geen wetenschappelijk onderbouwd artikel vinden waarin een goede motivatie staat waarom het belangrijk is die 6 maanden rust te houden...jij wel?
hmm...Ik ga het ook aan de gyn. vragen

[Kersje]

He Maria,

Wat goed dat je lekker bent gaan wandelen (en dat met dit weer hock: )! En wat leuk dat je hertjes hebt gezien! Ik zit weer onder mijn dekentje, maar merk wel dat het iedere dag weer beter gaat

Jij bent nog even aan het uitrusten, schrijf je, en dan wil je er ook weer voor gaan he? Spannend, hoor! Het is natuurlijk maar afwachten wanneer het weer "raak" mag zijn. Best mogelijk dat dat pas is als we er weer aan toe zijn. Wat dat betreft is er eigenlijk geen reden om te wachten, nee. Ik ben zelf alleen wat onzeker of ik wel gezonde kinderen kan krijgen, omdat ons kindje niet goed kon groeien en de placenta niet genoeg voeding kon geven. Ik ben dus eigenlijk bang voor herhaling. Maar aan de andere kant kan het best nog een tijdje duren voor ik weer zwanger ben en wat mijn leeftijd betreft is het verstandig om niet te lang te wachten. En achter de oorzaak komen we waarschijnlijk niet, dus dan is het toch een kwestie van nog een keer proberen en hopen op een goede afloop :!: Lastig ook met internet, he, staat zoveel op, maar wanneer is het nou eigenlijk goed onderbouwd? Wat dat betreft probeer ik niet teveel te surfen op het net...
PFFFFF, misschien moet ik er niet al te veel over na (proberen) te denken en maar gewoon kijken wat er gebeurt...Ga ik proberen :?

Ga pas weer aan het werk als je je sterk genoeg voelt! Dat mag best, is zelfs heel belangrijk. Doe ik ook!

Wat fijn dat je vriend je zo goed steunt. Inderdaad moeilijk om te merken dat je het niet in hetzelfde ritme verwerkt, maar het klinkt of jullie het samen heel goed redden.

Groetjes en eet smakelijk straks (ik denk dat ik ook ga koken vandaag hock: ),

Kersje

[Janneke]

Jeetje, de tranen sprongen me in de ogen en ik werd week in mkijn buik...wat leef ik met je mee..
Erg mooi geschreven, en zo vanuit je hart..

sterkte meis!

[karin26]

Lieve meiden,

Wat een verhalen zeg. Ik heb met tranen in mijn ogen zitten lezen. Ik ben na de bevalling mijn dochter bijna verloren. En dat was al vreselijk. Maar ze is er nog en gezond, dus mag niet klagen. Maar ik begrijp jullie gevoel heel goed.

Er blijven mensen die altijd het beter weten etc. Mijn oude buurvrouw haar kindje is ook doodgeboren. En ook wij waren mensen die dus een verkeerde opmerking plaatsten.
Wij zagen dat er een hoop mensen bij hun waren en toen haar vader buiten liep. Riep mijn vader over de schutting: Zeg buurman, is er iets geboren???
Waarop de buurman zei: Ach meneer het is zoooo erg. Tsja en toen wisten wij genoeg.
Ik zal daarom ook nooit meer wat vragen e.d. daarover. Ik wacht tegenwoordig keurig dat er een bord in de tuin staat.

Ik wil jullie alledrie hierbij veel sterkte en kracht toewensen.

[shadylady313]

het heeft denk bij ons ook zo lang geduurd omdat ik er in eerste instantie mentaal gewoon nog niet klaar voor was hoor. tis toch een hele ervaring wat je voor altijd met je meedraagt.
en weet je, ik heb die 6 maanden ook niet in acht genomen hoor, ondanks dat ik wist wat de gevolgen konden zijn. als je lijf er klaar voor is dan komt het gewoon goed. daar ga ik vanuit. en ook bij ons was het een kwestie van gewoon weer opnieuw proberen en hopen op een goede afloop, want ook bij ons konden ze niks garanderen. sowieso heb je geen garanties in het leven natuurlijk. dus ik zou zeggen, ga er voor en blijf positief. op het moment dat je daar aan toe ben dan natuurlijk. ik ben toen 12 september bevallen en het liefst was ik 13 september alweer opnieuw zwanger hoor.
wat heerlijk dat je lekker naar buiten gaat! doe je goed. daar knapt een mens ook van op hoor.
en inderdaad, al dat gesurf op internet is ook niet goed. al zijn wij mekaar op deze manier ook tegen gekomen natuurlijk dus dat is weer het positieve!
jullie moeten we wel echt op de hoogte gaan houden hoor.
het zullen dan niet meer van die grote lappen tekst worden denk maar ik wil zo graag weten hoe jullie je voelen, ermee omgaan maar vooral wanneer het zonnetje voor jullie weer gaat schijnen!
ik ga nu ff lekker naar mijn mammie, ff koffie drinken bij der. en vandaag kunnen we de box ophalen en dan hebben we toch echt alles in huis. leuk!!

tot snel lieve meiden.
groetjes laura

[Kersje]

Karin, dank je voor je berichtje!
Toen de buurvrouw die opmerking maakte van mijn kleine buik heb ik haar dat niet kwalijk genomen. En ik neem aan dat de buurman het jouw vader ook niet kwalijk nam. Het komt niet uit een slecht hart, ze wisten het gewoon nog niet. En dat realiseer ik mij heel goed, ook al is het moeilijk om te horen.
Wat erg dat je dochtertje bijna is overleden! Wat was er aan de hand als ik vragen mag? En ze is nu helemaal gezond?

Laura,
Tuurlijk hou ik je op de hoogte! Veel plezier bij je moeder en met het ophalen van de box! Ik vond het ook zo heerlijk om al die babydingen te regelen. We waren nog niet zo ver met de babykamer (gelukkig achteraf) en hadden nog niet zoveel gekocht (maar ik wist wel precies hoe ik het hebben wilde ). Ik laat het je weten wanneer ik weer plannen kan gaan maken, haha!

Maria,
Heb je nog lekker gekookt? Hier een niet-zo-culinair-maar-best-lekker-stampotje gemaakt :?

groetjes,
Kersje

[maria11]

pffff gisterenavond van half acht tot vijf uur vanmorgen in het ziekenhuis gezeten hock: Mijn vader (woont alleen) belde mij dat hij zich echt niet goed voelde en naar de eerste hulp wilde, of ik hem wilde brengen. Daar aangekomen en heel veel tests en twee uur later komen ze erachter dat hij een aneurysma aan zijn aorta heeft. Na een spoedCT-scan kwamen ze erachter dat het aneurysma gescheurd was :o
Met spoed overgebracht naar een ander ziekenhuis waar hij direct geopereerd kon worden. Ik ben daar de hele nacht met mijn zus geweest. Hij is er goed doorheen gekomen, door het oog van de naald zei de chirurg. Hij ligt nu op de IC, ga er zo weer heen. Mij hemel! wat een nacht bah...

[shadylady313]

jeetje, krijg je dat ook nog ff lekker voor je kiezen... gelukkig is hij er nog zo doorheen gekomen. je moet er toch niet aan denken dat je ook je vader nog eens zou verliezen...
ik denk aan jullie allemaal!
sterkte ermee en hopelijk gaat hij snel van de ic af.
hou ons op de hoogte meis.

liefs laura

[maria11]

thanks Laura, hij is goed door de operatie heen gekomen, hij ligt komende dagen nog de IC. Het is best een heftig gezicht al die draden, beademing en infusen. maar hij zag er vandaag wel goed uit, nog niet goed aanspreekbaar maar zijn kleur was goed. Ik ben weer gerustgesteld, het is al zoooo veel beter dan gisteren. Vind het wel sneu voor hem, hij moest 6 maanden geleden ook al een open-hart operatie ondergaan. Hij lijkt het laatste jaar een beetje uit elkaar te vallen...maar leve de gezondheidszorg in Nederland! want hij wordt erg goed verzorgd, we hebben het toch maar goed hier.

Hoe is het met jou Laura? hoe is de box? heb je hem al in elkaar gezet?

en Kersje, hoe gaat het? Ik had net als jij ook nog niet de babykamer bij elkaar geshopt, maar wist ook wel precies hoe ik het wilde hebben. Spulletjes voor je kindje kopen en uitzoeken is inderdaad een heerlijke bezigheid. Weet je dat ik vorige week nog en bordje en kommetjes en bekertje voor ons kindje heb gekocht? Ik zag het staan en vond het zoooo lief, ik had het absoluut gekocht als ik nog zwanger was geweest. Ik werd er een beetje verdrietig van en heb het toen gepakt en afgerekend. Er komt gewoon ooit nog een kindje, ik ga er niet naar op zoek maar als ik iets leuks zie koop ik het gewoon, het geef mij nu een goed gevoel. Rare ben ik soms he?

en ja, wat betreft het koken....ik had een rode curry met rundvlees gemaakt....ben er wel 2 uur mee bezig geweest maar hij was heerlijk!


liefs!
Anita

[shadylady313]

hoi hoi,

wat fijn om te horen dat je vader er goed doorheen lijkt te komen. kan me voorstellen dat het wel een rotgezicht is. hij zal met de paasdagen ook wel in het ziekenhuis moeten blijven denk?

als jij er een goed gevoel bij heb om evengoed wat dingetjes aan te schaffen dan moet je dat natuurlijk gewoon lekker doen. ik kon het absoluut niet maar zo is iedereen weer anders. vind het knap dat je zo'n vertrouwen heb dat het de volgende keer gewoon goed gaat. bij mij heeft het wel ff geduurd voordat ik dat vertrouwen weer terug had.

en nee, ik wil de box over een week of zes pas in elkaar zetten, maar vind het wel lastig om zo lang nog te moeten wachten hoor. hij staat nu nog in de gang in de doos maar ben zo benieuwd hoe hij zal staan in de woonkamer. dan wordt het toch allemaal nog echter denk ik. nu zie je aan onze woonkamer nog totaal niet dat er een kleintje op komst is. maar dat wordt dan wel ff anders natuurlijk.

gaat het vandaag goed met jullie?
ik heb vannacht echt superslecht geslapen. ik werd ineens zo ontzettend misselijk... kon echt niet meer liggen. heb ook de hele nacht half rechtop gezeten en zo ben ik ook in slaap gevallen. om 5 uur werd ik wakker en hoopte dat het toen wel weg zou zijn maar helaas... elke keer bijna moeten spugen maar net niet. zo vervelend!
tis nu nog steeds niet helemaal weg maar gelukkig wel minder. net nog ff gauw wat boodschapjes voor het weekend in huis gehaald en ga zo denk nog maar ff slapen, want dat was een ramp vannacht...

liefs laura

[maria11]

Hee there,
bah wat naar dat je slecht geslapen hebt, en wat gek dat je zo misselijk was...weet je waar het vandaan komt? misschien veranderende hormonen? ik weet van de eerste maanden zwangerschap hoe vreselijk naar het is als je zo misselijk bent, maar net niet kan spugen....het blijft zo lang hangen, wat duurt een nacht dan lang he?

ja, en wat betreft het vertrouwen in een volgende zwangerschap. Ik probeer gewoon heel hard te roepen dat het goed gaat volgende keer, ik WIL gewoon dat het goed gaat....maar stiekem ben ik er best soms onzeker over hoor.Ik denk dat als ik een positieve test in handen heb ik misschien wel anders piep. Maar ik wil er positief in gaan...

hey, ik hoop dat je nog eventjes lekker kan slapen!

liefs,
Maria

[shadylady313]

hee,

ja ik heb wel ff lekker kunnen slapen maar merk dat het nog steeds niet echt afgezakt is.. misschien komt het toch doordat de kleine steeds minder ruimte gaat krijgen.. ik weet het ook niet. dit stadium van de zwangerschap is voor mij natuurlijk ook allemaal nieuw.
ik weet nog goed hoe ik reageerde dat ik mijn tweede positieve test in handen had. mijn eerste reactie was, nee he, niet weer he?? ik stond helemaal te trillen en begon onwijs te huilen. van geluk maar ook zeker van angst!
ik denk dat wij, en dan bedoel ik vrouwen die zo'n ervaring als wij of jullie hebben, voor altijd wel een bepaalde angst zullen houden wat dat betreft.

ik hoop dat jullie een beetje kunnen genieten van de paasdagen. hebben jullie nog bepaalde plannen?

liefs laura

[maria11]

Ja inderdaad, waarschijnlijk komt de misselijkheid doordat je baarmoeder meer tegen je maag aan gaat drukken nu het kindje groter wordt. Is het kindje erg bewegelijk? , zooo leuk die trapjes!

Wij hebben geen plannen met pasen (voor het eest dit jaar!), sterker nog, ik heb de familiebrunch afgezegd. We gaan morgen heerlijk in bed de krant lezen en verse broodjes eten (vaste zaterdagochtendbesteding) en zien wel wat het weekend brengt...misschien lekker wandelen? we hebben nog een verjaardag maandag, moet er even aan denken een cadeautje te halen morgen :?

en jij? ga jij nog eieren zoeken dit weekend?


liefs,
Maria

[Jazzz]

Hoi Maria en Kersje,

Na een zwangerschap van 26 weken ben ik op 5 februari 2010 bevallen van een zoontje. 2 weken daarvoor had ik nog een pretecho en leek alles goed al was de kleine erg rustig. Een week daarna op donderdag 28 feb, was ik voor controle bij de gyn (had last van opgezette benen en hoge bloeddruk waavoor ik pilletjes kreeg). Toen lag de baby ook rustig maar het hartje klopte goed. Een paar dagen later op zondag vond ik dat ik mijn kleine al een tijdje niet had gevoeld. Ik dacht dat het kwam omdat de baby groeide en er steeds minder plaats in mijn buik was. Op dinsdag 2 feb was ik zo ongerust dat ik naar de huisarts ging om te vragen als zij naar het hartje wilde luisteren omdat ik de baby niet voelde. Zij kon geen hartslag bespeuren en verwees mij voor een echo de volgende dag. Aangezien ik niet kon wachten besloot ik samen met mijn man om diezelfde dag een spoedecho te maken en daar bleek dat de kleine was overleden. Ik ben die dag opgenomen en moest tablettjes innemen om de weeen op te wekken. Op 5 feb werd mijn zoon geboren. Volmaakt was hij. Na onderzoek bleek dat mijn placenta te klein was en voor een derde deel niet functioneerde vanwege infarcten. Verder kon niets anders worden gevonden.

Nu ben ik bijna 2 maanden verder en kan haast niet wachten om weer zwanger te worden. Ik wacht mijn 2e periode (na de bevalling) af en zal daarna weer proberen om zwanger te worden. Aangezien ik bij de vorige keer snel zwanger ben geraakt hoop ik dat dat ook nu weer het geval zal zijn.

Het doet mij goed dat ik dit van mij kan afschrijven en mijn ervaring kan delen.

Groetjes,

[maria11]

jeetje jazzz, wat een verhaal Voor jou is het ook nog kort geleden zeg...wat ontzettend verdrietig voor jullie. Onze verhalen lijken best een beetje op elkaar. Ik herken wat je zegt over haast niet kunnen wachten weer zwanger te worden....ik heb dat ook heel sterk. Hoe gaat het nu met je, lichamelijk en geestelijk?

liefs,
Maria

[Nadine]

Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik jullie verhalen las.. mooi geschreven.
Sterkte met jullie verlies!

[Kersje]

Hallo Jazzz,

Wat triest! Hoe gaat het nu met je?
Bij mij was de placenta ook niet goed. Hebben ze nog onderzoek gedaan naar de reden van het niet goed functioneren van de placenta?
Ik kan me, net als Maria, heel goed voorstellen dat je graag weer zwanger wilt worden. Ik hoop voor je dat je wens snel in vervulling raakt! Tegen de tijd dat we alle drie weer in verwachting zijn (hopelijk snel ) , zullen we best heel onzeker zijn! Gelukkig hebben we een goed voorbeeld aan Laura.
Fijn dat je je verhaal hebt kunnen doen, hier. Als je het prettig vindt, kun je mee blijven schrijven, natuurlijk.

groetjes,
Kersje

[Kersje]

O, jee, ik krijg het gevoel dat ik helemaal achter begin te lopen qua reageren! Nooit geweten dat het zoveel tijd kost (nou, ja, :? ) om mee te schrijven op een forum, haha.

Laura,
Wij hebben iedere dag wel iets te doen nu (broer en schoonzus en o, zo lief neefje van 1,5 jaar, komen straks bij ons eten en daar moet ik nog wel even het een en ander voor doen en ik zit nog in mijn pyama hock: )
Morgen hebben we een borrel bij een vriendin (komen veel vrienden van ons ook). Lijkt me heel gezellig, maar vind het ook een beetje eng (kan ik al normaal doen op een borrel - niet dat ik ooit echt normaal ben geweest, natuurlijk :oops: )
Gisteravond hebben we bij vrienden gegeten en dat was zo 'normaal' , alsof er niets gebeurd was, dat voelde eigenlijk ook niet helemaal goed...
En maandag komen mijn ouders brunchen. En ik ben nu eigenlijk al een beetje moe :lol:
Wat zijn jouw plannen (of heb ik daar overheen gelezen hock: )?
Vervelend die misselijkheid. Had je daar in de eerste maanden van je zwangerschap ook last van? Ik wel en vond dat geen pretje (hoewel ik het nu graag binnenkort weer over zou doen, haha). Ik kan me ook voorstellen dat je angstig was toen je wist dat je weer zwanger was. Ik probeer alles wat nog gaat gebeuren (als het goed gaat dan) in stukjes te hakken: eerst maar weer zwanger worden, dan maar door de eerste drie maanden komen, dan de 20 weken echo maar overleven, dan de 25 weken maar halen, enz. Niet bepaald onbezord, dus...Maar vast heel herkenbaar!

Maria, jouw weekend klinkt eigenlijk veel relaxter dan het mijne! Heb je goed gedaan Is ook wel nodig na de stress rondom je vader! Wat zal je geschrokken zijn! Ben heel blij voor je dat het nu weer beter met hem gaat. En wat goed dat je dat bordje en zo gewoon hebt gekocht. Een mooi gebaar naar jezelf voor de toekomst. Helemaal niet raar, juist mooi. Curry, lekker hoor! Had mijn vriend helemaal heerlijk gevonden, die is daar gek op

Hier gaat het eigenlijk wel aardig. Gisteren nog even een flinke huilbui, toen ik ergens van schrok, helemaal buiten proportie, zeg maar...Maar voel me over het algemeen rustig en denk veel aan de toekomst (en gisteren geklust, dus :oops: ...was fijn).

Groetjes, dames,
Kersje

[maria11]

kersje, we hebben allebei voor het eerst geklust! bizarre toevalligheid
Ik had van de week ook zo'n huilbui. Ging ook nergens om maar ik raakte er zo overstuur van. Ik merk dan dat ik nog niet 100% in orde ben, het potje is vol zeg maar...er hoeft maar iets bij te komen en het loopt over.

Ik heb zelf nog geen "borrel" kunnen doen, ik zeg ze eigenlijk allemaal nog af. Kan er echt niet tegen om urenlang om over koetjes en kalfjes te praten. Ga soms wel even met een iemand koffie drinken ergens.
Ik vind het dus wel stoer dat je morgen naar de borrel gaat! veel plezier!

[Jazzz]

Hey dames,

Met mij gaat het stukken beter. Vooral omdat ik groen licht van de gyn heb gekregen om weer zwanger te worden
Een oorzaak van het niet goed zijn van de placenta is niet gevonden. Wel is er o.a. onderzocht als mijn lichaam afweerstoffen ertegen maakt, wat mijn cholestrol gehalte is en nog een aantal andere testen. De gyn heeft mij gezegd dat ik een afspraak met haar moet maken zodra ik een positieve test in handen heb. Dan zal ik aspirine (voor een betere doorbloeding naar mijn placenta) krijgen en in de periode dat de aanleg van de placenta plaatsvindt zal zij mij met ziekteverlof sturen. Bovendien zal de groei heel nauwkeurig worden bijgehouden. Ze zal een heel plan voor mij uitwerken, zodat de kans dat er iets misgaat minimaal is. Dat is een hele geruststelling voor mij en mijn partner.

Ik hou jullie in elk geval op de hoogte en ik volg Laura's berichten ook, omdat zij inderdaad een goed voorbeeld is van dat het na een doodgeboorte, bij een volgende zwangerschap ook goed kan gaan!

Ok, liefs en tot hoors
Jazzz

[Kersje]

Hoi Maria,
Ik vond die "klustoevalligheid" ook opmerkelijk, haha! Eerlijk gezegd heeft het klussen bij mij achteraf wel voor wat stress gezorgd, want ineens kreeg ik allemaal angstige gedachten over een eventuele volgende zwangerschap. Door te klussen, komt dat natuurlijk ook allemaal weer dichterbij. Niet klussen was rustiger! :?
Uiteraard kwamen die gedachten midden in de nacht (vannacht) en heb ik dus slecht geslapen. En ik was al moe, dus vandaag voel ik me niet top. We hebben de borrel dus toch maar afgezegd...Was een stoer idee om te gaan borrelen, maar dus toch nog maar ff niet.
Wat borrels betreft: ik heb nog steeds geen alcohol gedronken sinds ik niet meer zwanger ben. Ik heb nog geen zin in een borrel. Het eerdere niet-drinken-omdat-ik-zwanger-was, maakt dat ik het nu confronterend vind om te drinken. Dan wordt het wel-drinken-want-ben-toch-niet-zwanger en dat vind ik niet leuk :!: :roll: Kan je het nog volgen :?: hock:
Is er bij jou nou een kans om deze ronde nog zwanger te worden?

He, Jazzz,
Wat fijn dat jullie zo goed begeleid worden door de gyn! En groen licht gekregen, dan gaat het ook weer spannend voor jullie worden, he? Ik ben helemaal nieuwsgierig in welke periode de aanleg van de placenta dan is. Het is dan de bedoeling dat je niet gaat werken, begrijp ik? Voor extra rust of geen stress ofzo?

Hoop dat jullie fijne paasdagen hebben! (Laura ook natuurlijk) :lol:

Liefs,
Kersje

[maria11]

Ja kersje, bij mij ging er ook na het klussen alerlei dingen door mijn hoofd heen...niet zwanger zijn is inderdaad stressvrij..
Ik snap helemaal wat je zegt over alcohol drinken...Ik had er net als jij moeite mee. Ik heb het vorige week voor het eerst gedaan. Meer omdat ik mijzelf en anderen iets wilde bewijzen dan dat ik er echt trek in had...het voelt inderdaad zo tegennatuurlijk om te drinken nu. Na een half glaasje wijn heb ikhet laten staan, ik had er geen zin meer in.

Toeval wil dat ik dus gisteren een positieve ovutest had , ik was echt blij! mijn cyclus is er weer, ik heb nog niet gemenstrueerd. Maar in theorie kan ik wel zwanger worden deze ronde....echt een raar (eng maar geweldig) idee. En jij?

[Jazzz]

Hoi Kersje,
Hoe gaat het met je? Als ik het goed heb onthouden vindt de aanleg van de placenta in de 4e (tot de 20e week) plaats. Ik weet het niet zo zeker. De gyn gaf aan dat ik in deze periode moet rusten (geen zware arbeid, stress), vandaar het ziekteverlof. Van mezelf wil ik proberen om zo gezond als mogelijk te eten en vitamines te slikken. De komende week moet ik ongesteld worden en daarna zullen mijn man en ik flink aan de slag gaan

Ik hoop dat jullie fijne paasdagen hebben en tot gauw!

[Kersje]

Nog even gauw reageren (ouders komen straks)

Maria, wat spannend dat je deze ronde nog zwanger zou kunnen worden! Ik moet je eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ovutesten werken. Ik heb ze nooit gebruikt. Hoe werkt dat?
Ik heb gisteravond mijn eisprong gehad. Gisteren hebben we niet geklust, eergisteren wel...Dus het zou kunnen in theorie. Ik wilde zelf gisteren niet klussen. Ik voel me goed bij een kans(je) op een zwangerschap. Ik wilde nog niet heftig "ervoor gaan", zeg maar. Dat komt volgende maand wel. Mijn lijf moet ook de kans krijgen om te herstellen. Nou is er wel een kansje en dat vind ik prettig, maar het zou ook goed zijn om ongesteld te worden en nog even wat sterker te worden. Het lot beslist :?
Ik denk dat ik de alcohol nog even laat staan tot het weer goed voelt. :roll:
Hoe gaat het nu lichamelijk en emotioneel? Ik merk dat ik op beide vlakken steeds meer tot rust begin te komen.

Jazzz,
Spannend zeg, dat jullie er binnenkort weer voor gaan! Ja, lekker gezond leven en dan zwanger worden, goed plan
Met mij gaat het wel steeds beter. Af en toe wel wat angst voor de toekomst, maar ook goede hoop.

Liefs,
Kersje

[maria11]

kersje, dit wordt echt een beet je bizar hoor...niet alleen klussen maar ook ovuleren doen we dus ook simultaan hock: hahaha!
Ik gebruik ovutesten van sensitest (voorheen kv eigen merk), die gebruik je net als een zwangerschapstest met urine. Ik test dan vanaf dag tien van mijn cyclus tot mijn eisprong (dag 12). Ik ben ze voor mijn zwangerschap gaan gebruiken om te weten hoe mij cyclus eruit zag en wanneer ik ovuleerde. Na twee rondes kwam ik erachter dat ik een zeer regelmatige cyclus van 26 dagen had, en ovuleerde op dag 12 of 13, daarna heb ik ze niet meer gebruikt. Ik had ze nu weer in huis zodat ik na de geboorte en curretage kon kijken of ik weer ovuleerde en wanneer (aangezien ik het niet voel). Ik heb mijn 'oude' cyclus weer terug zag ik, mijn oude berekening klopt nog. Net als jij deze maand een klein kansje, voelt inderdaad niet te belastend, en wel fijn

Hier gaat het voor de rest wel ok, niet super. Ik merk dat dat gedoe met mijn vader er wel ingehakt heeft, het heeft mij een hoop energie gekost. Ik werd vannacht wakker, echt heel raar...was echt overstuur over mijn kindje. Het begon met een droom en ik werd wakker en besefte opeens dat het geen droom was, maar realiteit...ik moest zo huilen. Lichamelijk gaat het echt wel goed moet ik zeggen, heb nergens meer last van, hooguit weinig energie, ben wel snel moe. En jij?

[Kersje]

Nou, Maria, het moet inderdaad niet gekker worden met die toevalligheden :? We lijken wel nonnen in een klooster (die schijnen gelijk te lopen met menstruatiecyclus hock: )
Sterker nog, als we nou allebei toch zwanger raken deze ronde, dan zijn we ook op dezelfde dag uitgerekend, haha :lol:
Maar ik denk niet dat het deze ronde gaat gebeuren, hoor. Maar ik vind het stiekem zeker fijn dat het heel misschien toch zo is...Als we toch "gewoon" ongesteld worden, zullen we niet gelijk op blijven lopen, want mijn cyclus was gemiddeld 32 dagen. :roll:

Wat verdrietig dat je zo moest huilen om je kindje. Ik weet nog dat ik op de dag van de 20-weken echo (toen we het slechte nieuws kregen over ons kindje) niet durfde te gaan slapen. Ik was bang dat ik in mijn slaap zou vergeten wat er gebeurd was en dat ik het me de volgende ochtend weer zou herinneren en dat ik dan nog een keer die klap zou krijgen. Dus ik ben bijna de hele nacht wakker gebleven. De nacht daarna droomde ik over ons kindje. Ik zag hoe ze eruit gezien zou hebben als peutertje en werd blij wakker, want ik had haar gezien! De nachten die daarop volgden heb ik eigenlijk steeds heel lang en vast geslapen, zonder veel te dromen (of mij dit te herinneren). Maar sinds een dag of twee droom ik raar en slaap ik slecht. Eigenlijk sinds onze "kluspartijen". De onrust is terug. Maar we schijnen ook veel te verwerken in onze dromen, he? En bij jou kwam dat gedoe met je vader er ook nog bij natuurlijk. Meid, ik hoop dat je vanavond heerlijk slapen zult, met mooie dromen.
Ik ben ook nog steeds snel moe, maar gaat wel steeds ietsje beter. Ik moet alleen niet teveel dingen doen :!: Ik heb wel nog af en toe last van hoofdpijn. Dat is nog een overblijfseltje van de ruggeprik, begreep ik van de verloskundige. Het kan best lang duren voordat dit helemaal over is. Heb jij ook een ruggprik gehad?

groetjes,
Kersje

[shadylady313]

hoi lieve meiden,

ik zag dat er weer iemand zich bij ons heeft gevoegd... wat een triest verhaal ook weer. gaat het wel een beetje met je jazzy? (ik heb trouwens geen doodgeboorte gehad hoor, mijn zoontje heeft nog een uurtje geleefd..)
toch vind ik jullie alledrie wel al snel weer redelijk positief tegenover de toekomst staan. moet zeggen dat ik dat in mezelf ook herken hoor. ik ben altijd positief gebleven. denk ook dat dat het beste is wat je kunt doen. hier gaat het wat minder op het moment. de paasdagen hebben er flink ingehakt moet ik zeggen. vanaf nu ook maar weer flink rustig aan doen. morgen nog ff een hormooninjectie halen maar das dan ook de enige verplichting die ik heb. leuk om te horen dat jullie toch wel wat hoop uit mijn verhaal halen. en wat zou het toch fijn zijn voor jullie als het snel weer zo mag zijn. als het niet het geval is moet je maar bij jezelf denken dat alles een reden heeft. bij mij heeft het ook een jaar geduurd en ook dat zal wel ergens goed voor geweest zijn. maar ik ga echt voor jullie duimen.
ik kom trouwens wel erg veel aan nu ik bijna niets doe... ben de afgelopen week 1,8 kilo aangekomen. is toch niet normaal!!
maar ja, die paasdagen zijn ook wel vreetdagen bij ons hihi.
jazzy, jij heb dan zeker nu wel gewoon je zwangerschapsverlof? ik kreeg dat namelijk wel. en jij was nog weer een week verder dan ik.

meiden, veel sterkte wederom, ik denk echt aan jullie.
tot snel liefs laura

[maria11]

hey Laura, ben je erg moe van de paasdagen, iets te veel gedaan? rust maar goed uit! wij hadden geen zin in verplichtingen dit jaar maar ongemerkt hadden we toch opeens een diner en een verjaardag en loop je toch nog te rennen. En ja, dat van dat aankomen, het heeft mij ook zo verbaast, vanaf de 18e week vlogen bij mij ook de kilo's eraan..waar komt het vandaan he? :lol: ze zeggen dat die kilo's er daarna zo weer af zijn, met name door de borstvoeding. Wel een lekker idee dat je je buik niet in hoeft te houden, je kan hem gewoon ongegeneerd over je broek laten hangen Doe je iets aan sport of zwangerschapsbeweging?

Kersje, het zou wel heel bijzonder zijn als het voor ons beide deze ronde raak zou zijn, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, wie weet hock: , ik zou het in ieder geval geweldig vinden.
Wat dat dromen betreft, je slaat de spijker op z'n kop. Ik heb sinds we geklust hebben ook steeds nare dromen en ik slaap zo slecht! gisteren ook niet goed geslapen, voor ik ga slapen lig ik al een uur wakker omdat ik aan het fantaseren ben dat het toch misschien raak is deze ronde, en hoe voel ik mij dan als de test positief uitwijst? en hoe ga ik het mijn lief vertellen? dat ratelt maar door in mijn hoofd. Ook ben ik emotioneler, ik had de link naar de vrijpartij nog helemaal niet gelegd, maar nu valt het kwartje. Wat mooi die dromen na je 20-weken echo,...dat je haar als peutertje in je droom hebt gezien, ik moet er een beetje van huilen. Je hebt haar gezien!, ik besef opeens dat ik mijn kindje ook zo graag als lief peutertje had willen zien...in mijn hoofd en fantasie is ze nooit ouder geworden. Mooie droom hoor.

Ik heb zelf geen ruggenprik gehad. Ik wilde het allemaal voelen, misschien wilde ik iets anders voelen dan die emotionele pijn, was dat het. Ik heb ook geen andere pijnmedicatie gekregen. Het viel mij ook mee, ik kon mij uren op de weeen concentreren en hoefde even aan niets anders te denken. Tegen het einde aan waren de weeen wel onhoudbaar (de persweeen) maar toen was ik er ook al en werd ze binnen een paar minuten geboren. Maar dat jij nog steeds hoofdpijn hebt, het duurt dan wel erg lang voor die stoffen je lichaam uit zijn, is dat normaal? wel vervelend die hoofdpijn. Wanneer heb jij weer aan afspraak bij een gynaecoloog?

het jazzy, wat bijzonder dat je die 16 weken verlof krijgt als de placenta wordt aangemaakt, als ik het zo hoor krijg je goede begeleiding van je gyn., dat is erg fijn. En wat goed dat jullie nu groen licht hebben gekregen om er weer voor te gaan, echt fijn. Kan je weer vooruit kijken, plannen maken, fantaseren over zwanger zijn

nou lieve dames, ik ga weer eens richting zh mijn vader opzoeken. Hij begint al praatjes te krijgen dus dat gaat goed!

liefs en fijne dag,
Maria

[Kersje]

Goedemorgen dames,

Over aankomen gesproken (goed topic zo na de pasen :? ): ik was 3 kilo aangekomen in mijn zwangerschap en er is nu 1 kilo af, maar ik geloof dat die andere 2 geen zin hebben om te verdwijnen? Nou ben ik ook een beetje lui 8-) , al zeg ik het zelf. Ik hoop dus eigenlijk dat die kilo'tjes vanzelf weer verdwijnen, maar dat zal wel niet Mijn kleren zitten nu een beetje strak. De zwangerschapskleding draag ik niet meer hoor, want mijn buik is weg en ik word er verdrietig van. Mijn mode is de joggingbroek (binnenshuis) en de spijkerbroek met af en toe een knoopje stiekem open (buitenshuis). Heel trendy :roll:

Ja, Maria, dat fantaseren over zwanger zijn en dan dus niet kunnen slapen herken ik zeker :!: Ik val nu alleen in slaap als ik over andere dingen fantaseer (en ik ga lekker niet vertellen wat dat dan is, haha). Ik merk trouwens dat mijn buik wat gespannen voelt (strak, spierpijn gevoel)...Dat had ik tijdens het begin van de zwangerschap ook rond deze tijd...Kijk, zo maak ik mezelf nou gek hock: Want dit kan natuurlijk ook nog door het herstel na de bevalling komen of misschien zelfs van het klussen :oops: Ik word zenuwachtig bij het idee van weer zwanger zijn en net zo zenuwachtig bij het idee van niet zwanger zijn. Wanneer heb ik ook weer die afspraak bij de psycholoog? :lol:

Jeetje, Maria, bevallen zonder ruggeprik, wat stoer! Ik hield het op een gegeven moment niet meer. Die pilletjes die de bevalling op gang moesten helpen deden bij mij heel fanatiek hun werk: alles begon heftig te krampen (maag en darmen dus ook :o ). Ik had ook bijna geen rustmomenten om even op adem te komen. Ik vond de ruggeprik toen echt een verademing, kon even ontspannen. De hoofpijn schijnt te komen door het gaatje dat gemaakt is bij de prik. Het vlies schijnt er lang over te doen om te herstellen. Is normaal, geloof ik. Ik heb ook niet constant hoofpijn meer, hoor. Meer een een vervelend gevoel bij de slapen (naast mijn ogen dus).
Ik heb op 16 april een afspraak bij de gyn, en jij?
Hoe was het bij je vader, de praatjesmaker :lol:

Laura, doe het rustig aan, meid. Kan me voorstellen dat je moe bent na de paasdagen :!: En nu die paaseitjes even laten staan he, probeer ik ook

groetjes,

Kersje

[Jazzz]

Dag dames,

Laura, zo erg dat het wat minder gaat. Probeer het nu echt lekker rustig aan te doen hoor.. Hoe ver ben je nu?
Na mijn bevalling op 5 feb heb ik 6 weken zwangerschapsverlof gehad. Ben sinds 19 maart weer op kantoor. Het gaat steeds beter met mij. Gister zat ik wel even in een dipje maar gelukkig was dat snel weer voorbij.

Maria, echt flink van je dat je de bevalling zonder ruggenprik heb willen meemaken. De dokter had mij gezegd dat ik, als de pijn ondraaglijk werd, medicatie zou krijgen maar toen het zover was deden de zusters alsof ze mij niet hoorden toen ik erom vroeg. Gelukkig dat ik snel daarna ben bevallen. Hoe gaat het nu met je vader?

Hey Kersje, wel lastig he dat je nog last hebt van de bijwerking van de ruggenprik. Heeft de bevalling lang geduurd? Op 16 april heb je een afspraak bij de gyn. Dan ga je meer horen over hun onderzoek, no? Een maand na mijn bevalling had ik ook een afspraak met de gyn. Zij heeft mij toen aangegeven wat de uitslag was van het placenta onderzoek. Verder moest ik enkele lab tests doen (6 weken na de bevalling) en daarna terug bij haar gaan voor de uitslag daarvan.

Okee dames dat was het voor nu.
Groetjes,
Jasmien

[maria11]

hee Jasmien, hoe bevalt het werken nu? ik kijk er wel tegenop moet ik bekennen..ik krijg binnenkort een gesprek met een arbeidsdeskundige, om samen een plan te maken wanneer en hoe weer aan het werk te gaan.

Kersje, pfff ik zit mij hier ook weer gek te maken, denk meteen dat elk afwijkend krampje gerelateerd is aan een mogelijke zwangerschap, borsten deden vanmorgen ook zeer :? , zit je meteen weer te denken. (en ja, heb de mogelijke geboortedatum ook al opgezocht, shit man....ik ben echt erg :lol: )
Ik moet de 21e weer naar de gyn. Krijg dan de uitslag (bibber) en ook de foto's die zij hebben gemaakt tijdens en na de geboorte, daar ben ik wel erg benieuwd naar. We hebben zelf echt mooie foto's gemaakt maar het idee dat er nog meer zijn vind ik wel erg fijn.

Mijn vader gaat steeds beter, dus ik ben blij. Nou nog zorgen dat hij stopt met roken. De open-hartoperatie van eind vorig jaar was niet genoeg reden om te stoppen :? , misschien dat dit het wel is? hmmm...ik heb er een hard hoofd in.

dag dames, ik ga pastasaus maken!
Maria

[Kersje]

Hoi hoi,

Heerlijk weertje, weer he? Het ruikt weer naar de zomer! Gisteren heb ik even op ons balkon in het zonnetje gezeten, kreeg het gewoon warm 8-)

Jasmien, hoe gaat het op je werk? Ben je meteen weer volle dagen gaan werken of langzaam aan begonnen? En heb je lieve collega's? Zag je ertegenop om weer te gaan werken?
Maria, kan me voorstellen dat je er tegenop ziet om om weer te beginnen. Ik moet op een gegeven moment ook weer een baan gaan zoeken hock: Maar dan moet ik me wel eerst weer sterk genoeg voelen (anders word ik toch niet aangenomen, lijkt me :roll: )

Jasmien en Maria, jullie zijn dus allebei zonder pijnstilling bevallen, goh, wat heftig! In het ziekenhuis waar ik bevallen ben hebben ze de pijnstilling zelf aangeboden. Ze gaven als reden dat je na een "normale" bevalling een gezond kind als beloning krijgt voor je harde werken en pijn, maar dat dat in dit geval natuurlijk niet zo is. Zij vinden pijn lijden dan onnodig. Ik was zelf ook bang dat ik heel erg tegen een eventuele volgende bevalling op zou gaan zien als ik veel pijn zou hebben. Uiteindelijk heb ik wel 2 uur flinke weeen gehad, omdat de ruggeprik op zich liet wachten (er waren nog 2 dames voor mij...), maar achteraf vind ik dit helemaal niet erg. Ik heb nu het idee dat ik echt bevallen ben en als ik die weeen niet zo intens had beleefd was het denk ik allemaal nog veel onwerkelijker geweest. Maar de opluchting was groot toen de verdoving ging werken Ik had het gevoel dat ik in een warm bad lag, zo ontspannen was ik :? Twee uur later was onze dochter geboren. Ongeveer twaalf uur na het inbrengen van de eerste pilletjes ben ik bevallen. Dat schijnt vrij snel te zijn, want het had ook een paar dagen kunnen duren, zeiden ze tegen mij. Hoe lang hebben jullie erover gedaan?
Ik vind de komende bezoekjes bij de gyn ivm de uitslagen best eng. Ik weet niet of ze op de 16e al wat weten, want dan is het nog maar 4 weken na de bevalling. Ik probeer overal maar weer het beste van te hopen en me niet al te druk te maken (dat probeer ik dus, zeg niet dat het altijd lukt... :oops: )

Maria, ik heb ook al naar "de uitgerekende datum" gekeken, erg he! Maar vandaag denk ik weer wat minder dat ik zwanger zou kunnen zijn dan de voorgaande dagen. Maar goed, dat zou ook wel heeeel snel zijn.
En jouw vader is verslaafd aan roken? Het zal je niet verbazen, maar de mijne ook. Ik denk dat niets hem van het roken af zou kunnen brengen. Hij is echt heel erg verslaafd. De jouwe ook, begrijp ik?

Groetjes, dames! Ben vandaag heel moe, maar hoef gelukkig niet veel te doen. Ik ga mijn balkonnetje straks weer even opzoeken 8-)

Kersje

[maria11]

ik heb ook net op mij terras gezeten, echt lekker!! 8-)

Kersje, we zouden dan net nog in 2010 zwanger zijn...oehhhh

Ik kreeg om 11 uur 'smorgens de pilletjes ingebracht, en ben 8 uur later om 19 uur 'savonds bevallen, ging erg snel ook bij mij.
Ik kreeg een uurtje na het inbrengen van de pillen al lichte weeen, die werden steeds zwaarder en zwaarder, tot het climax om 19 uur. Ze hebben mij van te voren ook een ruggenprik en morfine aangeboden, maar ik heb het allemaal afgeslagen. Ik wilde alles voelen, vond dat mij al zo veel was afgenomen...
Ons meisje is trouwens in de vliezen geboren, wat was dat een mooi gezicht. Een perfect mooi bal met een kindje in foetushouding erin, vredig, stil. Het is het mooiste dat ik ooit heb gezien .


en ja, mijn vader is echt heel erg verslaafd aan roken. Hij rookt shag als een schoorsteen, de een na de ander , echt vies.

[Jazzz]

Dag lieve dames,

Na mijn 6 weken ziekteverlof ben ik meteen weer volle dagen gaan werken. Gelukkig heb ik fijne collega's. Tijdens mijn afwezigheid zijn ze mij een paar keer (ook in het ziekenhuis) komen opzoeken. Ik zag er een heel klein beetje tegenop op mijn collega's op andere afdelingen weer te zien, omdat ik geen zin had in hun vragen. Gelukkig zijn er tot nu toe geen vragen gekomen. Volgens mij zien ze aan mij dat ik geen zin heb om met hun erover te praten :!:

Maria, het is echt fijn dat je foto's van jouw kindje hebt en dat er meer foto's bij de gyn zijn!

In het ziekenhuis hadden zij mij ook zelf aangegeven dat ik ook pijnstillers zou krijgen bij de bevalling, aangezien mijn kindje toch al overleden was en ik niet zou hoeven te lijden, maar die zusters wilden mij die niet geven. Ik kreeg woensdag in de middag weeenopwekkers en ben in de vroege ochtend van vrijdag (3 uur) bevallen. Kersje, jij bent inderdaad snel na het innemen van de tabletten bevallen. Bij mij werd de dosis ook nog verhoogd, omdat die weeen niet goed genoeg op gang kwamen. Ik kan mij voorstellen dat je het bezoek aan de gyn een beetje eng vindt! Je weet niet echt wat je kan verwachten, wat de uitslag zal zijn, vandaar. Heel goed dat je positief probeert te blijven.

Maria en Kersje ik wens jullie tot slot nog een fijne 'terras' tijd toe hoor.

[Tam]

Maria, wat erg, wat een pijn en verdriet. Onze dochter is vorig jaar geboren na 38 wk zw. De eerste dag was alles goed en toen ging het ineens hard. 5 dagen later is ze in mijn armen gestorven aan een stofwisselingsziekte. Je wereld stort in. Ik leef met je mee meid..........en hoop dat het geluk ooit aan onze zijde is. Sterkte.

[shadylady313]

weer zo'n sipmakend verhaal erbij... wat een ellende is er toch op de wereld! het is zo oneerlijk!!

ook ik ben zonder pijnbestrijding bevallen en mijn volgende bevalling wil ik ook graag zonder pijnbestrijding. ik vind het zo iets moois van de natuur! en natuurlijk doet het zeer, maar daar zijn wij toch tegen opgewassen? zo denk ik erover hoor.
ik laat me niet snel kennen. mijn kindje is ook in de vliezen geboren. vond het ook een heel mooi gezicht. maar ze werden wel meteen gebroken om te kijken of hij zelf ging ademen natuurlijk.

en ik heb gewoon mijn volledige 16 weken verlof gekregen. wat gek dat jij maar 6 weken gehad heb. of wilde je zelf niet de hele periode? ik ben blij dat ik ze wel gehad heb, daardoor heb ik alles goed een plekje kunnen geven.
ik dacht ook dat het normaal is hoor na de 25 weken dat je er dan recht op heb..

hier gaat het gelukkig allemaal wel redelijk. zit vandaag alweer op de 29 weken! en het kindje loopt bijna een week in groei voor dus dat is ook gunstig. ik kreeg deze week mijn injectie niet in mijn bil maar in mijn bovenbeen. die deed toch veel meer zeer dan in de bips dus volgende keer maar weer op de oude vertrouwde manier hihi. gek he?

ben blij te horen dat het een stukje beter gaat met je vader!

ik zet elke keer niet de namen boven de tekst voor wie het bedoeld is want ben bang dat ik alles door elkaar gooi. maar degene voor wiet het is snapt het gelukkig meteen. daar ben ik van overtuigd.

het is hier nu heerlijk weer en ben er dan ook even lekker op uit geweest. heb nog een broek en 2 shirtjes voor mezelf gekocht, ondanks dat ik nog maar 11 weekjes hoef.. vond dat ik het wel even verdiend had. haha.

gaat het een beetje met jullie allemaal?
veel liefs laura

[Kersje]

Hee dames,
Weer een zonnige terrasdag 8-)

Tam, wat ontzettend verdrietig! Ik zag in je onderschrift dat het nu een heel spannende tijd voor jou (en je partner natuurlijk) moet zijn! Wil je veel sterkte wensen. Wanneer wordt de vlokkentest gedaan?

Dus ik zit hier met een stel oervrouwen te schrijven (geen pijnbestrijding, bedoel ik )! Ik ben toch meer een watje, dat blijkt wel :? Maria, bij jou is de bevalling heel snel gegaan, zeg! Wat beschrijf je trouwens prachtig hoe je kind in de vliezen geboren werd...

Laura, nog maar 11 weken :!: Tuurlijk heb je nog even wat kleren gekocht, is toch fijn om er leuk uit te zien (en ook zo'n geweldig gezicht met een zwangere buik :!: ). Ja, volgende keer maar weer in je bil laten prikken! Moet je daar steeds voor naar het ziekenhuis?

Jazzz, gelukkig heb je fijne collega's en stellen mensen op je werk geen vervelende vragen aan je. Ik vind het heel raar dat je uiteindelijk niets tegen de pijn hebt gekregen. Heb je daar in het ziekenhuis nog over gesproken naderhand?

Hier gaat alles redelijk "zijn gangetje". Merk wel dat ik nog moe ben. Gisterochtend even een paar uurtjes op mijn neefje van anderhalf gepast (zo'n lief ondeugend ventje ) en daarna uren geslapen in mijn bedje, was helemaal op :? Heb gisteren niet eens de laptop opgestart, terwijl ik normaal iedere dag toch wel eventjes kijk en reageer op dit forum :!: Ik heb vanmorgen een zwangerschapstest gedaan (niet om te kijken of ik zwanger ben, want het zou nu nog veel te vroeg zijn om dat te kunnen testen, maar wilde weten of het HCG hormoon nog in mijn bloed zat). Test was negatief. Heb trouwens ook niet zoveel kwaaltjes die op een zwangerschap kunnen duiden, dus denk niet dat ik zwanger ben. Maar dat kan ik morgen weer anders voelen, hoor :oops: Maria, heb jij nog zwangere gevoelens? Zou toch mooi zijn, nog net in 2010...

Groetjes,
Kersje

[maria11]

Tam, ik las dat je weer zwanger bent, echt heel bijzonder...gefeliciteerd!
nog wachten op de vlokkentest voor je het echt van de daken kan schreeuwen, heel veel sterkte komende tijd!

Laura, wauw...29 weken alweer, geweldig! en ja, net als kersje zegt...tuurlijk moet je leuke kleren kopen! dat is toch prachtig met zo'n mooie buik.

Jasmien, hoe is het?

Kersje, ik had gisteren opeens stuwing en er kwam (en komt) een beetje melk uit mijn linkerborst! . Net als jij (begin er nu aan te wennen dat we alles samen doen...haha) heb ik vanmorgen vroeg een test gedaan. De kv test gaf een heeeeeel licht postief resultaat (what the hell?), ik heb vervolgens een sensitest zwangerschapstest gedaan en die was negatief. Ik weet nu niet of dit nog resterend hormoon is van mijn zwangerschap..begin mijzelf een beetje gek te maken nu :? Wie weet is de daling van progesteron (week voor nod) verantwoordelijk voor de stuwing, ik weet het niet.

Ik moet om 15 uur naar de arbeidsdeskundige, heb ik he-le-maal geen zin in. Heb geen zin het erover te hebben, ben al zo emotioneel....bah :x Weet ook niet zo goed wat ik van hem moet verwachten, ik heb het gevoel dat ik nog helemaal geen toezeggingen kan doen, voel mij daar rot over