mijn lieve, lieve kleine schat

[Kersje]

Wauw, Myka!!! Gefeliciteerd met de geboorte van jullie meisje! Wat een heerlijk nieuws.
Jullie geduld is uiteindelijk gelukkig beloond met een lief klein hummeltje in je armen. Ik vond het zo naar voor je dat het zo lang duurde voor je weer zwanger was...Maar nu is het feest! Knuffel haar maar veel en geef haar de moederliefde die al zo lang in je zat. Grote kleine broer zal trots zijn!

[Kersje]

Mij van harte gefeliciteerd! Een spannende periode is aangebroken!
Ik leefde toen ik weer zwanger was ook van echo naar echo. Verder kijken durfde ik niet. 'Stapje voor stapje komen we er', heb ik vaak gedacht. En dat was ook zo. Bij onze eerste was het ook de placenta die niet goed functioneerde, waardoor het mis ging. Ook wij hadden een verhoogde kans op herhaling en ik heb bij beide volgende zwangerschappen bloedverdunners gebruikt. Het resultaat: twee prachtige kindjes! Dus meid, stapje voor stapje! Ik duim dat het dit keer goed mag gaan!

[Kersje]

Lieve Noortje, wat moet het zwaar zijn als je kindje het zo moeilijk heeft. Wat fijn dat het nu zoveel beter gaat! Wat een sterk ventje! En wat een lieve mama en grote zus en broer* heeft hij! En vast ook een heel lieve papa, maar die "ken" ik niet, haha.

[Mij23]

Lieve meiden bedankt voor jullie berichtjes! Doet me goed om te lezen dat het bij jullie een volgende zwangerschap met bloedverdunners wel goed gegaan is. Dat geeft me hoop!

Noortje wat heftig dat jullie zo een zorgenkindje hebben. We hebben het in de zwangerschap van ons mannetje ook voor ogen gehad, een zorgenkindje en hadden er 100% voor willen gaan. Maar we beseften wel heel goed hoeveel invloed dat op je leven heeft. Het staat nog meer in teken van zorgen hé!! Werk je er naast nog of volledig thuis voor de zorg?

Myka, nogmaals gefeliciteerd met jullie prachtige meisje!

[noortje]

Myka, gefeliciteerd met jullie dochter. Eindelijk, na zo lang wachten!

Mij, ik werk momenteel niet, gelukkig kan dit nog even zo.. Mijn gyn zei steeds dat je na een groeivertraagd kind weliswaar kans hebt op herhaling, maar als dat gebeurt is het vaak later in de zwangerschap met betere kansen dus voor het kind. Onze jongste had ook een groeivertraging, maar dit begon pas bij 24 weken terwijl de 1e al kort na de 20 weken slecht ging groeien.

[-sunshine-]

Myka, wat een prachtig nieuws dat jullie dochter is geboren. Geniet van haar en van elkaar!

Noortje, wat ben je een krachtige vrouw, zo mooi om te lezen hoe je in jullie mannetje gelooft. Jullie heeben ervoor gekozen hem niet te laten gaan en omringen hem met liefde, tot nu toe last hij zien dat hij pit heeft, ik duim dat dat doorzet en dat hij alsnog uitgroeit tot een gezonde kerel.

Hier gaat het super, we zijn gezegend met een heel tevreden meisje en ze groeit als kool. Ik kn het soms nog steeds niet bevatten dat we nu dit wondertje in onze armen mogen houden.

[shadylady313]

Myka hoe bijzonder trouwens!!! Luca* en de kleine zus allebei op de 13e van de maand geboren! Speciaal zeg.

Sunshine gelukkig gaat alles goed met de kleine meid. Geniet maar dubbel en dwars van dit wonder! Ze groeien zo hard!!

[shadylady313]

Hoe gaat het hier meiden?
Hier gaat alles lekker. De kindjes groeien als kool en ontwikkelen als een malle.. Het gaat ook gewoon allemaal veel te snel...
Verder hebben we van de week met elkaar gesproken en ik heb toch mijn diep weg gestopte wens voor Nog een kindje naar boven gehaald en we hebben het erover dat als Jari op de basisschool zit we misschien toch nog voor een kleintje willen gaan. Maar dat zien we dan over 3 jaar wel weer. Alhoewel...Als hij ruim 3 is zou ik natuurlijk mijn spiraal eruit kunnen laten halen en rustig aan gaan proberen. ..Het is wel heel bizar want ik denk er nu weer heel erg veel aan. Voorheen ook hoor maar michel was zo resoluut in het niet meer willen...En van de week heb ik daar niet zoveel meer van gemerkt. Beide willen hrt voor nu niet. Maar wie weet over een kleine 3 jaar dus...

[devika]

Hallo lieve meiden!
Ik ben hier zo lang niet meer geweest. Foei!
Ik zal proberen vanaf mijn laatste post te reageren. Er is zoveel gebeurd zie ik!

@ sunshine, hoe is het met je mooie kleine meid? Genieten jullie lekker van haar. Vast wel he!

@laura, drukke mama. Waw! Ik lees dat jullie voor toch misschien stiekem voor een 5[SUP]e[/SUP] kindje willen gaan. Wat zou dat geweldig zijn!
Het is iig mooi om die droom te hebben. Wie weet komt ie uit! Heerlijke gedachte om mee te spelen!


@ Quinn,
Hoe is het met jou? Aaaaahhh ik lees dat je zwanger bent!!! Jeeeeh!!!
Van harte gefeliciteerd! Ik wens je een gezonde zwangerschap toe en een mooi gezond lief kindje aan het einde van de 9maanden rit!

@ kersje: hoe is het met je mannetjes?
Waw Tobias gaat ook al naar de basis school! Waar blijft de tijd he…zucht…
Wat vertel je heerlijk over je mannetjes! En ik lees dat er definitief geen nummer 4 komt bij jullie.
Soms is het goed zo he. Je bent gezegend met 2 mooie jongens. En jullie meisje in je hart.
Dat verlief zijn op je kindjes, zo herkenbaar…dat wens je toch iedereen toe!


@ mij ik lees ook fantastisch nieuws bij jou! Geweldig meid! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ook voor jou wens ik een gezonde zwangerschap en een mooi maar vooral gezond kindje na 9 maanden!
Wat een heerlijk nieuws allemaal!
Hoe ver ben je nu?

@ noortje: hoe is het met jou?
En met jullie mannetje? Ik hoop zo dat het goed met hem gaat en dat jullie lekker van elkaar kunnen genieten! Het is je zo gegund!
En wat ben je toch dapper! Zo geweldig dat jullie bewust voor hem hebben gekozen! Daar word je zeker voor beloond!


@ Myka,
Jaaaa!! Jullie meisje is geboren! Wat geweldig! Van harte gefeliciteerd! Wat een heerlijk nieuws!
Wat hebben jullie lang op haar moeten

Hoe is het met de rest van de meiden?
Hier gaat het goed. Sinds deze week gaat Shivani fulltime naar de basis school! Waar is de tijd gebleven?
mijn ooit zo prematuur/dysmatuur geboren kindje gaat nu naar de basisschool!
Ze was zo ontzettend kwetsbaar klein dat ik niet wou dat iemand haar optilde behalve mijn man en ik.
Nu is ze langer als haar leeftijdsgenootjes! Uitgegroeid tot een mooie lange slanke vrolijke kleutertje.
Ik ben zo trots op haar! Elk moment met haar is een cadeautje!

[shadylady313]

Wauw devika wat praat jij toch altijd vol liefde over je kleine meisje! Die nu dus helemaal niet zo klein meer is!! Jemig ook zij dus al fulltime op de basis school...niet normaal hoe snel dat gegaan is zeg!
Hoe denken jullie inmiddels over een broertje of zusje?

Ja hier idd de wens uitgesproken en het lijkt er echt op dat wij er nog eentje bij hopen te krijgen in de toekomst. Maar het is ergens ook een gek idee hoor om dan weer helemaal opnieuw te beginnen. Maar we zien wel hoe we er tegen die tijd in staan. Voor nu ben ik heel relaxed maar dst komt misschien ook omdat ik weet dst het nu toch nog niet van toepassing is. Ik weet het niet. We zien het tegen die tijd wel.

Hoe gaat het met alle andere meiden en kindjes?

[devika]

He laura, aaah wat een lieve opmerking hihi
Ja ik ben ook echt helemaal verliefd op mn meisje hoor. maar er zijn ook dagen dat ik haar echt achter het behang kan plakken!
Dat gaat ze ook overal tegenin! Ach ja, welke kleuter niet?
Een broertje of een zusje? Nee, ik denk het niet. De wens is er bij mij stiekem nog wel. Bij mijn man zo goed als niet.
Ik kan zijn angst maar niet wegkrijgen. En daar heb ik me nu na 4 jaar bij neergelegd. Een kindje krijgen doe je toch samen. En anders niet.
Maar goed, je weet maar nooit. Misschien gaat Shivani ooit zeuren en krijgt ze haar papa toch zover haha. En ik ben niet zo heel erg oud, dus je weet maar nooit.
En anders ben ik ontzettend dankbaar dat we in ieder geval haar hebben ^^
Ik hoop wel voor jullie dat die wens in vervulling gaat! Fijn dat je man er ook zo achter staat!
Je lijkt me ook wel het type moeder met veel kindjes! Heerlijk hoor! ik komt ook uit een nest van 5!
En dat was altijd zooo fijn thuis!

[-sunshine-]

Hey meiden, ik was weer eens een keertje op het forum aan het kijken, heb er niet zo veel tijd meer voor nu ;-). Het gaat super lekker hier, ons meisje is alweer 2 maanden oud, de tijd vliegt voorbij en het is echt een genot om haar bij ons te hebben. Ze groeit goed en is een vrolijke baby. Ze slaapt al sinds haar vijfde week door de nacht dus we hebben echt mazzel.

Laura, eat leuk om te lezen dat jullie over een tijdje nog voor een vijfde kindje willen gaan! Wij houden het bij deze twee. Eentje in onze armen en eentje op een wolkje die waakt over zijn zusje. Ik ben al ruim 39 en voel me gezegend dit mooie meisje gezond op de wereld te hebben mogen zetten.

Hoe is het met de andere dames, kindjes en zwangerschappen?

[shadylady313]

Wat heerlijk dat ze al lekker Door slaapt meis! En verder gaat het dus ook goed met jullie. Top om te horen.
Als jullie het goed vinden zo is dst alleen maar mooi. Jullie meisje zal in ieder geval aandacht genoeg krijgen. Hihi

Meiden ik denk dst mijn spiraal er zeer binnenkort uit gaat. Niet met oog op zwanger raken, wel met oog op hele vervelende bijwerkingen die ik niet eerder gelinkt heb aan de mirena...

[cyn87]

hallo meiden,
Jeetje... dat is lang geleden! ik kan de tijd gewoon niet vinden om hier weer in te springen.
Zo af en toe lees ik een stukje.. maar tijd om te reageren heb ik bijna niet.
Nu moet ik echt.. want het is al veel te lang geleden

allereerst wil ik de zwangere dames van harte feliciteren! leven jullie van echo naar echo of kunnen jullie al een beetje genieten van het nieuwe wonder?
Sunshine.. wat gaat het snel! fijn dat jullie meisje het zo goed doet! jeetje.. alweer 2 maanden!

devika, Hoe vind Shivani het op school? en jij zelf natuurlijk

wow Laura, er staat nog een deur open bij jullie! wat super! lekker een groot gezin!!
hoop dat je niet te veel last krijgt na het verwijderen van je spiraaltje.

Kersje, hoe is het met je mannen? en uma

hier: de oktober maand is weer voorbij. Zoë is 1 jaar... Joëlla 4 jaar. en mag eindelijk naar de basisschool!
Ze voelt zichzelf zo groot!!en is zo trots. het is erg vermoeiend maar ze heeft het enorm naar haar zin.
Ik ben 3 weken vrij geweest. zo kon ik haar zelf brengen en halen. Maandag begint het werken weer...
ook is Wesley* zijn verjaardag geweest. hij zou 5 jaar zijn geworden... jeetje.. 5 jaar geleden alweer.
Ik denk nog vaak terug aan die periode, zeker nu.
een weekendje weg op die datum heeft wel goed gedaan.

[shadylady313]

Toch weer de twijfel of ik mijn spiraal er al op korte termijn uit laat halen. Hij bevalt me eigenlijk zo ontzettend goed en de klachten die ik heb kunnen ook te maken hebben met stress dus ik kijk het nog even aan.
Ja de deur staat zeker open maar het zijn echt plannen voor de toekomst. Wie weet wat er in de tussentijd nog verandert waardoor we het bij deze kindjes laten. Dat zou ook helemaal prima zijn natuurlijk want het is druk zat zo. We zien het wel. Het lijkt me gewoon okk heel bijzonder om alles nog 1 maal mee te mogen maken...Maar daar gaat een hele verbouwing mee gepaard dus ook met oog daarop moeten we maar kijken of we er dan nog voor gaan of niet.

Cyn wow je kleinste ook alweer 1 jaar. Wat gaat het toch snel hè? En wesley* zou alweer 5 jaar zijn...ongelooflijk. Wat fijn dat jullie een weekend weg geweest zijn tijdens zijn dag. Dat zal heel speciaal gevoeld hebben.

Hoe gaat het verder met alle andere meiden? Hier gaat alles wel lekker. Zitten midden in verbouwing 1, de openslaande deuren. Daarna verbouwing 2, een nieuwe keuken. En daarna dus alles weg sparen voor een tweede dakkapel voor het geval we over 2 jaar nog een kindje willen. Als we besluiten het hierbij te laten gaan we de gespaarde centen gebruiken voor een uitbouw aan de voorkant van ons huis. 1 meter extra pakken. Is toch altijd lekker.

[plusje]

Dag allemaal!

Ik lees steevast jullie verhalen via mijn gsm, maar antwoorden lukt meestal niet.

Mijn twee schatjes houden me goed bezig! Max is 2 en Stan is 7 maanden en ik ben de hele dag bezig met mijn zoontjes. Ze kunnen zo lief zijn, maar Max kan ook wel heel agressief zijn naar Stan toe. Ik kan ze echt niet alleen laten met hun tweetjes, want dan gebeuren er ongelukken. Maar we hebben een goede structuur en gaan bijna elke dag wandelen en maken leuke uitstapjes. Ik ben een gelukkige thuisblijfmama! De wens voor een vierde kindje is groot, maar mijn man ziet dat niet zitten en bij mij is het echt gevoelsmatig. Als ik de praktische zaken overweeg, besef ik dat we het beter zo kunnen houden en natuurlijk mag ik blij zijn dat ik twee gezonde kindjes heb rondlopen!!!

Ik wens alle zwangere dames een rustige zwangerschap toe en de andere mama's heel veel plezier met hun gezinnetjes.

[devika]

Dag lieve meiden!
hoe gaat met jullie. Ik wens jullie allemaal een fantastisch mooi 2016 toe. Dat dit het jaar mag worden waar mooie dromen uitkomen!
En waarin we kunnen genieten en dankbaar zijn voor alle kindjes in onze armen. En dromen over onze mooie engeltjes....
Heel veel liefs!

[devika]

ik wou jullie nog wat vertellen:

ik ben ZWANGER!!!!
op 31 december had ik ineens een positieve test in mijn handen. Het was niet gepland, maar het is voor ons absoluut een cadeautje!
ik had het niet meer verwacht, maar wel stilletjes over gedroomd. waarschijnlijk ben ik nu 5 weken. binnenkort mag ik voor een echo.
vind dit zo spannend. maar ook wel eng. ik hoop zo dat deze zwangerschap veel zorgelozer is dan mijn 2 voorgaande.
we zullen het zien. voor nu ben ik vooral ontzettend dankbaar voor dit lief nieuw kindje!
volgens mijn telling ben ik 6 september uitgerekend. een week voor Kaylash* zijn 6e verjaardag....

[shadylady313]

Oh wauw devika!!! Dus toch...van harte gefeliciteerd meissie! Wat vond je man ervan? Aangezien onze laatste berichten hier veel over een brusje gingen en hij er toen niet zo positief tegenover stond. Ik hoop dat hij volledig bijgedraaid is. Jeetje wat ontzettend spannend zeg!!

[devika]

dank je wel Laura!
haha ja hij was even in shock! Wist niet wat hem over kwam. en nee, niet teleur gesteld hoor, maar meer een beetje bang voor wat er komen gaat.
hij zegt het niet met zoveel woorden maar ik zie aan hem dat dit kindje absoluut welkom is. maar ook dat ik me meteen moest melden bij de gyno zodat we vanaf het begin weer goed gemonitord worden.
we hebben afgesproken om het gewoon over ons heen te laten komen en te leven van echo naar echo. hopelijk brengt dat rust.
een broertje of zusje lijkt ons wel geweldig voor shivani. en nee, ze weet het nog niet. die kan haar mond niet houden denken wij haha.
ik kijk zo uit naar die eerste echo!

[-sunshine-]

Lieve Devika, wat een mooi nieuws om het nieuwe jaar mee te starten! Spannend gaat het zeker worden, maar ik ga heel hard hopen dat je een fijne onbezorgde zwangerschap tegemoet gaat. Wat zal Shivani een trotse grote zus worden en Kaylash zal altijd over hem of haar waken. Ik hoop dat je er een beetje van kunt genieten.

[shadylady313]

Ik ben heel blij voor je devika! Je stille wens toch nog in vervulling! !
Kan me voorstellen dat hij even in shock was maar helemaal te gek dat hij het ook heel erg leuk vindt. Ik snap zijn angst ook zeker. We duimen massaal op een mooie fijne zwangerschap. Het is je gegund!

[Kersje]

Lieve Devika, wat een mooi nieuws! Het is je zo gegund!

Ik duim mee voor een goede zwangerschap!

Ik begrijp heel goed dat je van echo naar echo gaat leven. Onbezorgd wordt het nooit meer, maar wel heel fijn dat je zwanger bent!

Liefs xxx

[Quinn]

Devika wauw gefeliciteerd meid.
Een spannende en mooie tijd weer.
Zoals de meiden ook al zeggen we gaan heel hard duimen voor een zo onbezorgd mogelijke zwangerschap.
Verder sluit ik meen helemaal aan bij de andere meiden

[Mij23]

@ Devika, wat een verrassing moet dat geweest zijn voor jullie! Heel erg gefeliciteerd!! En hier ga ik ook heel hard duimen voor een mooie en vooral zorgloze zwangerschap voor jullie. Fijn dat je goede controle krijgt, kan je van echo naar echo leven, doen wij ook. Iedere keer weer een mijlpaal voorbij!
Ben je bij de tweede zwangerschap ook eerder bevallen? Heb dat toen niet meegekregen omdat ik hier toen nog niet meeschreef.

Met alle andere dames alles goed? Ook nog een heel fijn en vooral gezond 2016 toegewenst!

Hier ondertussen ruim 22 weken zwanger en alles gaat tot nu toe helemaal goed gelukkig. De 20wk echo zag er prima uit en kindje zat toen al op gewicht wat ons mannetje was bij de geboorte met 27 weken, zo bizar verschil!
We hebben nu 3 navelvaten ipv 2, veel beter vruchtwater en gisteren weer een groeiecho gehad en lopen zelfs bijna een week voor op groei. Merk wel dat deze periode veel spanning oproept door vorig jaar waardoor ik afgelopen 2 weken beetje doktertje voor mezelf ging spelen... mn bloeddruk vaak controleren omdat ik bang ben om weer helpp te krijgen enz.
Maar na de goede controle's gaat het nu gelukkig weer stuk beter!

[shadylady313]

Wat een fijn nieuws komt er hier voorbij zeg.
Quinn 21 weken, mij ruim 22 weken en alles ziet er tot nu toe goed uit. Heerlijke start van 2016 meiden!!

Ik krijg een nieuw gast kindje per 1 feb. Een baby meisje!! Ze is nu 10 weken oud pas! Zooooo leuk!!

[plusje]

Devika!! Wat ben ik blij voor je. Ik wens je een fijne zwangerschap! X

[devika]

ach lieve meiden dank je wel!
ik word helemaal warm van jullie lieve berichtjes.

vanmorgen mocht ik bloed prikken voor mijn schildklier waardes.
en as donderdag heb ik mijn eerste echo!
ik vind dit zo spannend. pfff...vind het ook een beetje eng

[shadylady313]

Dat snap ik heel goed dat je het eng vindt...het is ook eng, alles zal pas beter worden als een kleintje veilig in je armen ligt. Ondanks dst wel genieten hoor!!

[shadylady313]

Devika hoe was de echo vandaag lieverd???

[myka27]

Wauw Devika
GEFELICITEERD

[devika]

Acht dat medische poehaa is weer begonnen hoor…zucht…
Woensdag kreeg ik de uitslag van mijn schildklier. Die was inderdaad weer vertraagd..
Gisteren kreeg ik de echo. Het beeld was heel vaag, maar als je goed keek zag je toch echt iets wat op hart actie leek!! Ook al heb ik dat eerder gezien, dat beeld blijft bijzonder!!
Ik werd wel meteen doorgestuurd naar de internist voor mijn schildklier. Ik kreeg meteen pillen voorgeschreven.
4 februari mag ik weer terug voor een echo en 5 februari voor mijn schildklier

Toch ben ik niet helemaal gerust. Bij Kaylash was mijn schildklier ook vertraagd en daar kwamen ze ook rond deze tijd achter.
Ik weet niet zeker wat de gevolgen kunnen zijn, en eerlijk gezegd wil ik me daar ook niet in verdiepen…dat geeft nog meer stress.
Tot 12 weken is de baby afhankelijk van mijn schildklier. Ik zit nu op 7 weken. Hopelijk is er niets ergs aan de hand en ben ik toch op tijd met de medicijnen.
En nee, mijn trage schildklier is niet de redenen dat Kaylash is overleden ( zeggen ze), maar die gedachten komt wel bij mij op hoor.
Ik hoop zo dat we dit keer meer geluk hebben en dat de rest vd zwangerschap zorgeloos verloopt.
Ik kan niet wachten tot de 9 maanden voorbij zijn en we kennis kunnen maken met dit klein mensje en hem/haar in onze armen kunnen sluiten…
Was het maar al zover.

[shadylady313]

Oh lieve devika wat een slopende tijd toch weer zo. Ik hoop ook heel hart dat je op tijd zal zijn met de medicijnen. Konden ze daar iets over zeggen, of dit kwaad kan dst je nu met 7 weken pas begint met de medicijnen? Een vriendin van ons had ook iets met de schildklier, te traag of te snel, en die was bewust bezig met zwanger worden en moest dus ook direct starten met andere hoeveelheden medicatie toen ze eenmaal zwanger bleek te zijn...
Was het idd maar alvast 9 maanden verder...

[devika]

nee ze doen er verder geen uitspraak over. bij shivani was ik ook bewust bezig met zwanger worden en had ik van tevoren mijn schildklier onder controle.
mijn schildklier vertraagd alleen in de zwangerschap. daar buiten heb ik er nooit last van. en deze zwangerschap is ongepland, dus ik had het niet kunnen weten.
maar goed...we zien het wel...zucht...

ik voel me verder gelukkig prima. dat scheelt. wel heb ik continu honger!
en ik krijg maar niet echt een verzadigd gevoel na het eten haha.
ik ben nu al wat kilotjes aangekomen, en nee, niet allemaal zijn van de baby haha.

[shadylady313]

Ja je kan er nu toch ook niets meer aan veranderen. We duimen gewoon heel hard dat er niets aan de hand blijkt te zijn!
Haha je ben dus lekker aan het eten! Hoe staat het met vermoeidheid?

[cyn87]

Wow Devika!!

Een broertje of zusje erbij voor kaylash en shivani!!!
Gefeliciteerd! Ik ben zo blij voor je!
Balen van je schildklier... ik duim voor je!

[devika]

dank je wel cyn!

volgende week hebben we de 2e echo! spannend!
ik voel me wel heel erg moe de laatste tijd. en de griep en hoest helpen ook niet echt mee bah..

hoe is het met de andere meiden hier! xxx

[-sunshine-]

Devika, heb je de tweede echo al gehad, ben erg benieuwd!

Hier gaat het super lekker, ons meisje groeit als kool. Vandaag is ze alweer 5 maanden, niet te geloven. Ze ontwikkeld zich in razend tempo en het is elke dag genieten. Ze is nog steeds een heerlijk relaxte en vrolijke dame en er is steeds meer interactie tussen haar e ons, wat ik helemaal geweldig vind.

[shadylady313]

Wat klinkt dat goed meis!! Heerlijk dat jullie zo genieten van elkaar!

Devika ook ik kwam even kijken of er al nieuws was over de echo van vandaag! Ben heel benieuwd!

[devika]

Dag lieve meiden!

Ja ik heb gisteren mijn 2[SUP]e[/SUP] echo gehad! Wat was dat mooi! De baby was zo mooi groot. Je zag al handjes en voetjes en een mooi hoofdje. Hij/zij doet het goed.
Dat is een hele gerust stelling. Ik moest meteen bloed prikken. 11 buisjes! Dacht dat ik flauw viel!
Vandaag mag ik terug voor mijn schildklier. Over 2 weken weer een echo. En over 4 weken nog een. Dan gaan ze de prenatale screening bespreken en krijg ik een baarmoedermond meting etc etc.
En omdat ik beide keren een vroeggeboorte heb gehad krijg ik nu vanaf week 16 elke dag een pilletje om de baarmoedermond te verstevigen om zo een vroeggeboorte te voorkomen.
Ik hoop dat het inderdaad werk! Het wordt dus weel heel intensief naar het zh gaan, maar zolang het goed gaat met de baby vind ik alles best!

@ shunshine, wat klink je toch heerlijk tevreden met je kleine meid! 5 maanden is zoo schattig he! Dan reageren ze overal op. Zoo lief! Geniet er lekker van!

[shadylady313]

Gefeliciteerd devika met de goede echo! En ze houden je goed onder controle, das ook heel fijn!
Ik kreeg elke week van week 16 tm week 35 een injectie om de baarmoedermond stevig te houden. Heb nooit geweten dat er ook pilletjes voor zijn joh

[plusje]

Devika, wat super dat je weer naar je wondertje hebt mogen kijken!!! Goed dat ze je opvolgen en fijn dat je je daar goed bij voelt.

[shadylady313]

Lieve devika ik moet je namens Noortje ook van harte feliciteren met jullie wondertje op komst. Ik sprak haar gister en ze leest wel mee maar heeft het enorm druk dus vandaar even zo.

Hoe is het verder meiden? Hier een beetje grieperig dus dat is een beetje jammer maar verder wel goed. Manlief helaas nog steeds geen duidelijkheid over een doorstart of iets dergelijks. Wel balen hoor maar we redden ons gelukkig wel

[devika]

Ah wat lief van noortje!

@ laura, ja ze zei inderdaad dat je die injecties kreeg. Dat had ik dus de vorige keer niet. Mijn gyno kende die injecties niet of stond er niet achter. Weet het niet meer,
Nu schijnt dat verder ontwikkeld te zijn in de vorm van zetpillen.
Ik vind alles best zolang ik er baat bij heb.
Hoe is het met je griep? Al een beetje opgeknapt?

Vrijdag heb ik weer een echo! Yeeeh! En intussen weet ook bijna iedereen van mijn zwangerschap af. Zo fijn om erover te praten! Dan is het net echt haha.
Ik ben ook niet meer moe. Gelukkig is die fase voorbij. Heb nu energie voor 10! Maar savonds ben ik wel om half 10 knock out.
We hebben ook intussen een nieuwe auto gekocht. Een 7 sitter. Wij brengen nu namelijk 3 kindjes naar school. Shivani en mijn neefjes. Met de baby erbij gaat dat niet passen. Dus een grotere auto haha

Shivani had vorig week trouwens waterpokken. Haar hele klasje zat eronder.

[shadylady313]

Hoe gaat het met shivani op school? En wat een drukte dsn ook met je neefjes erbij. Maar wel leuk.
En dus een nieuwe auto. Wat voor een? Ik zou ook wel een 7 sitter willen.
Leuk dat iedereen het nu mag weten zeg en fijn van de ergste vermoeidheid dat die verdwenen is!!

Hier alles lekker hoor. Griep weer voorbij ja. Manlief helaas nog steeds bij huis. Word nu wel vervelend. Irritaties gaan komen. Bleehh

[Kersje]

Lieve Devika,

Ik heb met plezier je berichtje gelezen, want ik voelde je blijdschap over deze zwangerschap! Natuurlijk heb je ook zorgen, dat kan ook niet anders, maar je klinkt zo heerlijk opgewekt :-D
Fijn dat je pilletjes hebt gekregen en hopelijk werkt het en blijft deze kleine jongen? meid?de volle 9 maanden veilig in je buik! Heb je zelf al een voorgevoel? Als het maar gezond is natuurlijk, dat snap ik. Hoe ver ben je nu? En hoe vindt je man het nu?
Leuk, een nieuwe auto

Laura, wat naar dat je man nog thuis zit...hopelijk kan hij snel weer aan het werk. Ik snap best dat het wrijving geeft hoor. Het lijkt me niet makkelijk. Redden jullie het financieel wel?

Hier gaat het goed. Tobias heeft het enorm naar zijn zin op school. Hij heeft ook een beste vriend, waar hij vaak mee speelt. Ik merk dat de andere kindjes hem ook lief vinden en dat doet mijn moederhart goed natuurlijk.
Jesse is ook al zo'n lief droppie. Heel lief en vol humor. En muzikaal, net als zijn papa!
De twee broertjes kunnen ook heerlijk spelen samen en soms ruzie maken, haha. Het lijkt erop dat het goede vrienden zullen blijven en dat vind ik wel heel fijn!

Soms komt hun zusje Puck* ter sprake en dan vertel ik ze dat hun zusje niet bij papa en mama is blijven wonen, maar bij de maan en de sterren en dat we heel blij zijn dat zij wel bij ons wonen! Dan kijken ze me aan en knikken instemmend. De schatjes...

Iedere avond voor ze gaan slapen geef ik ze een dikke knuffel en zeg: 'mama houdt heeeeel veel van je! Zoveel en zoveel' - dan spreid ik mijn armen uit van links naar rechts en van boven naar beneden - 'Tot aan de maan en weer terug!' En zo is het!

Liefs voor alle meiden, alle kindjes en vlinderkindjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

[cyn87]

Devika,

Wat fijn, een goede echo! En wat goed nieuws dat ze je zo goed in de gaten houden!
wat vind Shivani ervan dat er een baby in mama d´r buik zit?
Jullie doen het gelijk goed :-) nieuwe auto. plek genoeg.


Wij zitten in verbouwing. een hele nieuwe badkamer en alle spullen worden uitgezocht.
de commode gaat weg, en kwam daar nogal wat spulletjes tegen van Wesley*. haalt toch altijd weer herinneringen boven.
Ook alle kinderkleding word opgeruimd. speciale kleding word bewaard de rest gaat weg. net als de baby spullen. toch wel een gek idee.
Geen baby's meer voor ons. diep van binnen vind ik het jammer. Maar lichamelijk kan ik een zwangerschap niet meer aan en de fases waar de meisjes nu in zitten genieten we ook volop van.
Joëlla vind het helemaal geweldig op school maar is aan het einde van de week erg moe.
Zoë is erg stout! als je 2 seconde niet oplet klimt ze overal op! ze zit dan met een brede glimlach bovenop de tafel!

[shadylady313]

Raar is dat he cyn...ergens voelt het goed maar toch ook lastig. Ik kan maar geen afscheid nemen van onze kinderwagen...het was zo een fijne wagen... Ik bewaar hem ook gewoon nog. Zeker omdat we toch ergens nog wel de wens hebben voor over anderhalf jaar maar soms twijfel ik daar aan hoor. Nu dat ik een baby gastkindje heb merk ik weer hoe intensief een baby is..weet niet of ik dat nog wel weer opnieuw wil...anderzijds gaat dat ook weer voorbij en wil ik het bewust pas als Jari op school zou zitten dus heb ik wel meer tijd voor een baby...nou ja we zien dan wel weer verder.
Wat je zegt over de meiden herken ik dus heel erg. Oudere kindjes hebben echt wel zijn voordelen en wij genieten ook zo van ze!
Wat moeilijk dat je dingen tegenkwam van wesley* zeg...lijkt me heel confronterend.
Heerlijk dat joella het leuk vindt op school en oh oh die Zoë...klinkt net als Jari. Die kan je ook geen seconde uit het oog verliezen. Wat een handenbindertje is dat zeg!! Maar ondanks dat is het ook weer een scheetje. Hij praat alleen nog niet echt dus we gaan hem wrs naar de VVE groep doen op de psz. Ik vind dat helemaal niet erg, kan hij lekker vier dagdelen naar school. Zal goed voor hem zijn. Mensen kijken me raar aan als ik zeg dat ik er zo volledig achter sta, alsof ik hem weg wil hebben, maar mensen beseffen niet dat ik volledig thuis ben dus dat wij altijd 24/7 samen zijn.

[cindy85]

Ik had gehoopt hier nooit zelf te moeten schrijven, maar helaas gaan wij sinds deze week door dezelfde nachtmerrie waar jullie allemaal door gegaan zijn en nog steeds doorgaan...

Maandagmorgen 7/3 bij routinecontrole op 16w3d geen teken van leven meer te zien. Diezelfde avond binnen geweest in het ziekenhuis en 's nachts om 4u eerste pilletjes gekregen om bevalling in te leiden. Na een heel emotionele en heftige bevalling ben ik op 8/3 om 12u mama geworden van ons prachtige kleine mini-mannetje Simon*. Zijn hartje was duidelijk wel al eventjes gestopt met kloppen maar wat was hij mooi!!! Zo helemaal af maar veels en veels te klein. We hebben Simon* nog een 5tal uurtjes bij ons op de kamer gehad en elk detail van hem bestudeerd om toch maar niets te missen , maar toen beslist dat het tijd was voor ons om afscheid te nemen en te vertrekken, want we wilden ons hem op zijn mooist herinneren. Ik heb denk ik een half uur nodig gehad om toch die stap naar de deur te zetten want kreeg mezelf niet zover om mijn mannetje daar achter te laten.

Ik weet nu even niet meer hoe het nu verder moet, hoe ik in godsnaam ooit weer gewoon zal kunnen lachen om kleine dingen want enige wat ik nu kan is huilen en huilen.
Gisteren vierde mijn dochter dan ook nog eens haar vierde verjaardag en je moet wel een happy face opzetten want het is HAAR dag en dat verdient ze ook, maar enige waar ik aan kon denken was Simon en het feit dat ik exact 4 jaar geleden ook door heftige naweeën ging maar dan met een baby in mijn armen en nu met legen handen
.
Ergens ook wel goed dat ik gisteren ook wat afleiding had en mijn ouders in de voormiddag bij mij waren en mijn zus in de namiddag kwam helpen om toch iets te kunnen maken van mijn dochters verjaardag, maar vandaag is mijn eerste dag alleen thuis. Mijn man is gisteren al opnieuw aan het werk gegaan en dat doet best wel pijn dat het lijkt alsof voor hem de wereld niet stil staat maar hij gewoon verder kan, terwijl voor mij elke stap pijn doet en ik er tegenop zie om het huis te verlaten, kindjes naar school en creche te brengen en mensen onder ogen te moeten komen.
Vandaag gebeuren ook alle onderzoeken op Simon* en dat idee doet best verschrikkelijk pijn. Ik wil helemaal niet dat ze aan mijn mini-mannetje komen maar ergens wil ik ook wel antwoorden, hoeveel schrik ik ook heb voor die antwoorden.

Als alles goed is mogen we Simon* morgen ophalen in het zh en kunnen we hem dan ook meteen begraven op het kerkhof hier vlakbij. Ik kijk er wel naar uit om zijn kistje heel eventjes bij ons in huis te hebben en hem dan daarna een definitief rustplaatsje te geven dichtbij (wandelafstand), maar ik zie er ook zo enorm tegenop om dat kistje in de koude grond te zien. Dat is gewoon niet waar hij hoorde te zijn, hij had nog veilig in mij moeten zitten ...

[belle]

Ik moet hier wel ff inbreken voor Cindy....

Cindy wat verschrikkelijk verdrietig en heftig, ik ben zo enorm geschrokken strakjes toen ik je post voorbij zag komen... Dit had ik niet verwacht, ik vond het zo enorm fijn en zo'n enorm wonder dat je zwanger was van je vierde schat.... Ik vind het vreselijk voor je, ben echt compleet geraakt en weggeblazen door je verhaal... Ik kan niet veel voor je doen behalve dat ik je heel veel sterkte wens en je gezin uiteraard ook... Hij heeft een hele bijzondere naam gekregen, prachtig.... Hij zal nooit worden vergeten.. Lieve Cindy gecondoleerd en ik hoop dat je heel veel steun krijgt van je familie en vrienden en de dames hier, ik kan natuurlijk makkelijk praten omdat ik het enorme geluk heb dat ik dit zelf nooit heb hoeven meemaken, dan denk ik dat je veel meer aan de dames hier zult hebben, maar het komt uit n oprecht hart.... Denk aan je Cindy... xxxx

[Kersje]

Lieve Cindy,
Wat spijt het me voor je dat je je lieve Simon niet meer veilig in je buik draagt...het is zo'n leeg gevoel zonder je kindje in je buik het ziekenhuis te verlaten...
Het is allemaal nog zo kort geleden gebeurd en wat kan je het al goed omschrijven...
Ik wou dat ik je berichtje gisteren had gezien, dan had ik meteen kunnen reageren. Er klonk zoveel verdriet uit. Het is -naar mijn ervaring- een eenzaam proces. Niemand behalve jij weet hoe het is om je kindje te verliezen. En natuurlijk iedereen die het ook ooit overkomen is, maar vaak is dat niet iemand uit je nabije omgeving, die je echt goed kent. Goed van je dat je hier hebt geschreven!
Ik hoop dat je veel steun hebt van familie en vrienden. En houd je man ook in de gaten (als je dat kunt, soms heb je al genoeg aan je eigen verdriet). Mannen proberen vaak sterk te zijn voor hun vrouwen is me opgevallen. Ze zetten hun eigen gevoelens opzij om jou te steunen.

En dan had je ook nog de verjaardag van je dochter! Het klinkt alsof je je hier goed doorheen hebt geslagen. Ergens was de afleiding ook fijn.

Je vertelt dat je bang bent om de mensen weer onder ogen te komen. Dat is heel herkenbaar. Het is ook zo ontzettend confronterend! Ik kan je niet echt een tip geven. Behalve om goed voor jezelf te zorgen. Neem de rust die je nodig hebt en zet stapjes als je denkt dat je het aan kunt. Het zal nog vaak genoeg voorkomen dat het verdriet je aan vliegt. Je kunt het niet voorkomen, vaak komt het ook juist op onverwachte momenten. Weet dat het beter zal worden. Je zult stapje voor stapje uit dit enorme dal gaan klimmen, maar het zal zijn tijd nodig hebben.

Hoe is het gisteren verder gegaan? En vandaag? Trek je het nog een beetje?

Heel veel sterkte, en veel kracht,
kersje

[shadylady313]

Lieve cindy
Wat een ellende dat ook jij Door deze hel moet gaan. Gecondoleerd met het verlies van jullie kleine simon*... weer een stralend sterretje erbij.
Je klinkt idd erg moedig maar van binnen ga je natuurlijk stuk. Ook ik kan je als enige tip geven Dat je goed om jezelf en je gezinnetje moet denken. Niet denken aan wat anderen ervan zullen vinden. Alleen jullie zijn belangrijk op dit moment. Doe alleen dingen waar je je zelf goed bij voelt. Hopelijk vind je wel steun bij mensen in je omgeving. Sowieso kan je altijd bij ons terecht.
Hoe is het vandaag gegaan? Hebben jullie hem vandaag begraven? Het moment wat je beschreef over het kistje in de koude grond en dus niet meer warm en veilig in jouw buik raakte me echt heel erg...
Wij hebben onze Sonny* laten cremeren en hij staat op een mooi plaatsje op onze slaapkamer. Heel fijn vind ik dat.
Heel erg veel sterkte en kracht voor jou en je gezin.
Kom hier schrijven wanneer je maar wilt! Dikke knuffel van mij

[cindy85]

@Belle, bedankt voor je mooie woorden x. Hij was voor ons ook echt een wonder, onze vierde frummeltje want eigenlijk nogal onverwacht maar o zo gewenst !!! We waren er eigenlijk nog helemaal niet over uit of we nog een vierde wilden of niet, maar toen besliste Simon het ineens voor ons!

@ kersje: dat lege gevoel in mijn buik ... weet je soms betrap ik me erop dat ik wat pijn in mijn buik heb en automatisch mijn handen op mijn buik leg en dan 1 seconde lang nog denk 'ow ik moet het wat rustiger aan doen' en dan meteen erna slaat het weer vol in mijn gezicht en die momenten telkens opnieuw zijn voor mij het ergst.
Het is idd een heel eenzaam proces maar ik heb dan wel weer het 'geluk' dat mijn mama wél weet hoe ik me voel. Ik heb geen woorden nodig om.het haar duidelijk te maken, ik hoef haar ook helemaal niets uit te leggen want ik weet dat ze me snapt en ik bvb gerust tegen haar kan zeggen dat ik nog niet naar de apotheek om pijnstillers durf te gaan , dat ik de poetsvrouw ontvlucht ben en me boven verschanst heb om maar niet met haar te moeten praten. Maar tegelijkertijd doet het me wel verdriet dat ik zie hoe mijn mama haar eigen verdriet helemaal herbeleeft (9jaar geleden op 20w mijn klein zusje verloren) en tegelijkertijd haar dochter door dezelfde hel ziet gaan ...
Ik heb nu ook iemand leren kennen die 2mnd geleden haar kindje op ong dezelfde termijn verloren is, in hetzelfde zh met dezelfde vroedvrouwen etc, dagen en uren heb ik intussen met haar gepraat en het hoewel ik zelf even niet goed het licht aan het einde van de tunnel zie, geeft het me wel hoop als ik zie waar zij nu amper 10 weken later staat en langzaamaan haar leven weer opneemt. Ik ben haar zo dankbaar want ondanks haar eigen verdriet sleurt ze me wel door deze dagen heen, terwijl ik een week geleden haar nog niet eens kende .

Mijn.man...die gaat natuurlijk ook kapot van verdriet. Hij heeft veeel meer tijd nodig gehad om te wennen aan het idee van een vierde kindje op komst maar nog niet eens zo lang geleden is hij pas echt positief beginnen worden erover en begin hij pas echt te dromen over de toekomst met vier kindjes en keek hij zo erg uit naar de de echo van afgelopen maandag waarop we het geslacht hadden moeten te weten komen (hij was nogal vurig aan het hopen op nog een zoontje). Dit kwam voor hem dan uiteraard ook als een klap en hij houdt zich sterk, voor mij, dat weet ik wel, en dat is ook waar hij zich aan optrekt want ik zie dat hij zich machteloos voelt en dit de enige manier is waarop hij voelt dat hij toch iets kan doen. Hij wil ook helemaal niet praten erover, met niemand.

@shadylady: we hebben simon idd vandaag begraven. Het gevoel was heel dubbel. Hem ophalen in het zh keek ik wel naar uit, om hem weer heel even dicht bij me te hebben al was het dan in een kistje. Maar wat vond ik het moeilijk om de drang te weerstaan hem toch nog heel even te bekijken, nog een laatste keer zijn handje vast te houden maar je weet zelf dat je het beter niet doet, dat je je mooie herinneringen aan hem moet vasthouden, maar daar sta je dan, hart en hoofd die elkaar tegenspreken. Zijn kistje was wel nog open, maar hij was op mijn vraag zorgvuldig bedekt onder zijn sterrendekentje zodat de kindjes hem zeker niet toevallig konden zien, want ze hadden elk nog een mooie tekening gemaakt die ze bij hem gelegd hebben samen met het knuffeldoekje waarmee ze alledrie in het kdv sliepen terwijl ik niet bij hen kon zijn. Nu slaapt Simin voor eeuwig met hetzelfde doekje terwijl ik niet bij hem kan zijn .
Wij hebben ook wel even aan cremeren gedacht omdat de koude grond ons ook ergens zo kil leek en we hem wel bij ons in huis konden houden als we kozen voor crematie. Maar allebei zagen we dan meteen een beeld voor ons van hoe de andere kindjes de as ooit te pakken zouden krijgen, wat met onze drie energieke ondeugende bengels wel eens zou kunnen gebeuren. Achteraf wel blij met onze beslissing voor een begrafenis, was voor de kindjes ook veel duidelijker om het kistje echt te zien, en hem ook echt begraven te zien worden. Ik merk dat dat vooral bij mijn 5jarige veel rust gebracht heeft nu...

[cindy85]

Ik heb wel heel veel vragen en twijfels voor de nacontrole en bespreking van de onderzoeken bij de gyn. Eigenlijk wil ik mijn gyn heleaal nooit meer zien en stap ik liever al voor de nacontrole en bespreking over naar een collega van hem. Ik weet gewoon even niet waar ik het best aan doe. Even kort gezegd, mijn gyn is ongelooflijk bruut, lomp, tactloos en ongevoelig met de hele situatie omgegaan, zelfs met de eigenlijke geboorte zelf, waardoor hij heel veel van wat mijn enige mooie herinnering aan simon had kunnen zijn, kapotgemaakt. En dat vergeef ik hem nooit. Dus eigenlijk zie of hoor ik hem liever nooit meer en vraag ik liever aan een collega of zij mijn dossier wil overnemen en ik de resultaten met haar kan bespreken en mijn vragen, onzekerheden en angsten over een evt volgende zwangerschap met haar kan bespreken. Maar ergens denk ik dan ook, een dossier is maar een dossier, dus zijj kan dan wel lezen wat er in staat en dat bespreken met mij maar zij was er uiteindelijk wel niet zelf bij. Wie weet heeft mijn gyn wel kog persoonlijke gesprekken gehad met de patholoog en heeft hij nog extra info die niet per se in het dossier staan, dus dan ga ik mss wel beter nog es naar hem. Maar anderzijds, als hij zo ontzettend lomp met mij omging voor, tijdens en vlak de geboorte, waarom zou hij dan nu wel extra inspanningen gaan doen om antwoorden op mijn vragen te geven ...

[cyn87]

Cindy.. ik ben stil van je verhaal.
Je voelt je misschien niet zo, maar wat klink je sterk!
Jullie Simon* net verloren en dan de verjaardag van je dochter moeten vieren.
Een dubbel gevoel!
Je schrijft dat je man weer aan het werk is en dat voor hem de tijd doorgaat. Knap dat hij gaat werken. Ik hoop dat hij zo zijn afleiding vind en thuis met jou erover kan praten.
Ik vond het ook heel erg om mensen onder ogen te komen. Ik sloot mezelf het liefste op en de boodschappen liet ik anderen doen.
Wij hebben Wesley* ook begraven. Een moeilijke maar bijzondere dag. 1 dag van te voren hebben we hem nog gezien en dat voelde dubbel maar achteraf erg goed.
Die leegte... daar moet je doorheen. En ja, aan het einde van de tunnel brand echt een lichtje want er komt een moment dat je weer durft te lachen en leuke dingen kan doen zonder dat je je schuldig voelt.
Ik ging dagelijks naar het grafje. Later om de dag.. en ik.accepteerde steeds meer dat het goed is als ik een dagje voor mezelf hield.. alleen aan hem denken is ook al goed. Want het maakte me op een gegeven moment alleen maar meer verdrietig als ik langs zijn grafje stond.
Straks merk je dat de mensen om je heen ook het leven weer oppakken. Mensen die niet zoveel meer vragen hoe het met je is. Ik vond dat erg confronterend. Voor stond de tijd stil... een ander ging gewoon verder.
Praat erover.. lucht je hart. Dat heeft mij hier een hoop goed gedaan.
Wat bijzonder dat je iemand kent die hetzelfde heeft meegemaakt.. zo dichtbij. Praten met iemand die het mee heeft gemaakt doet soms erg goed. Een ander kan naar je luisteren maar kent de echte pijn niet.
Ik heb ook zo'n gynaecoloog gehad helaas. Er was tijd voor een gesprek maar dat heb ik geweigerd.wesley zat toen nog in mijn buik.. en ik moest een pil bij hem halen om mijn baarmoeder weker te maken. Na die pil ben ik vertrokken.
De bevalling is gedaan door een andere gynaecoloog. Daar was ik zo tevreden mee.. hij is bij mij gebleven en heeft de 2 zwangerschappen daarna ook begeleid. Zo kan het dus ook...

Ik hoop dat jullie een bijzondere dag hebben gehad. Een dag vol mooie en verdrietige herinneringen.
Heel veel sterkte!!

[cindy85]

Praten erover doet mijn man niet, wil hij ook niet, maar ik merk dat hij er mee bezig is omdat hij bvb plots allerlei dingen in huis gaat doen die eigenlijk al jaren aanslepen.
Die boodschappen heb ik dus nog steeds niet gedaan. Tot nu toe geleefd op schotels die mijn zus bereid heeft, maar die raken er langzamerhand door. Nu heb ik mezelf dus voorgenomen om vandaag toch die stap te zetten en naar de winkel te gaan. Merk wel dat ik enorm aan het treuzelen ben nu om toch maar niet te gaan, maar ooit moet het toch ...

Ik ga nu idd ook dagelijks naar zijn grafje en dat heb ik nu ook wel nog heel erg nodig merk ik. Ik probeer dan wel mijn grootste verdriet daar te laten zodat ik thuis ook weer 'normaal' verder kan voor de kindjes want hoewel zij er ook wel mee bezig zijn, gaat het leven voor hen natuurlijk wel gewoon door.

Hoewel ik het er ook erg moeilijk mee zal hebben als ik merk dat mensen gewoon doorgaan en mij niets meer vragen, toch verlang ik ook wel naar de tijd waar mensen mij stoppen met vragen hoe het met me is, want ik kan daar gewoon geen passend antwoord op geven. Ik weet zelf niet goed hoe het nu gaat met me. Eergisteren dacht ik dat het best wel ok ging, maar al vlug gemerkt dat dat dus enkel is als ik veilig alleen in mijn coconnetje thuis zit waar ik niemand hoef te zien. Zo was ik eergisteren in school om de kindjes op te halen toen ik de juf van mijn zoon plots alleen voor me had en ze me proficiat wenste met het kindje op komst. Ik was zo geschrokken dat ik begon te stotteren, alleen gezegd heb dat ik niet meer zwanger was, en huilend en beven in de auto gevlucht ben. Die illusie dat het toch best wel ok ging met me was dan dus ook meteen voorbij.
Gisteren dan maar een briefje meegegeven naar zijn juf met korte uitleg wat er gebeurd is en dat Lucas er toch wel erg van aangedaan was en heel veel zorgen en vragen had, oa. over de dood, dus als hij wat 'vervelend' zou gaan doen of vreemd reageert op bepaalde thema's, dit dus de reden is. Ik was ook best wel boos dat de school haar niet op de hoogte gebracht had, want ik had specifiek gevraagd om hem wat extra in het oog te houden. Zij zelf was vorige week ziek, maar ik was er dus toch vanuit gegaan dat ze haar dit wel zouden hebben doorgegeven.

Jij dus ook al zo'n rotgyn. Goed van je dat jij dan wel meteen bij een andere geweest bent voor de bevalling, had ik ook moeten doen...
Ik heb intussen wel een andere gyn gebeld, mijn verhaal uitgelegd, en ik mag op 31/3 bij haar terecht, op voorwaarde dat ik een doorverwijzing van mijn HA heb, dus daar bel ik straks eens voor.
Nu tel ik echt de dagen of tot die datum, omdat ik echt nood heb aan wat antwoorden want mijn grootste schrik nu is dat mijn hoge bloeddruk dit veroorzaakt heeft, zeker omdat het gebeurd is rond de periode dat ik naar Istanbul gevlogen ben voor het werk en toen helemaal nooit stilgestaan heb bij het feit dat vliegen met een verhoogde bloeddruk misschien helemaal niet zo'n goed idee was. Het idee dat ik hem dit misschien heb aangedaan, is gewoon ondraaglijk.

Wanneer zijn jullie weer beginnen nadenken over opnieuw zwanger worden? Ik ben er nu toch wel veel mee bezig merk ik want eigenlijk wil ik liefst zo snel mogelijk weer. Weer dat volle gevoel in mijn buikje, dat beginnende getrappel, maar ook weer iets in de toekomst om naar uit te kijken, om een gezonde baby in mijn armen te houden. Maar tegelijkertijd voel ik me dan schuldig tgo Simon dat ik hier überhaupt al maar aan kan denken...

[Mij23]

Cindy... Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie lieve *Simon. Wat een verdriet en gemis is er nu ook in jullie leven gekomen...
Maar idd wat klink je moedig!Zeker met een gezin met al kindjes gaat het leven weer snel door hé, maar je doet het allemaal maar! Daar kun je trots op zijn!
Wij zijn ons zoontje ruim een jaar geleden verloren met 27wk. Ik herken dus ook veel uit je verhaal... Ons zoontje is ook begraven, dat achterlaten is een vreselijk moment. En ook als je er daarna komt... Wat mij nu enorm helpt is dat ik denk, *Finn ligt hier niet meer... Dit is wel een gedenkplaatsje, maar ben ervan overtuigd dat hij het "boven" nu heel goed heeft en dat geeft mij troost. Zo vind ik het ook makkelijker om naar zijn grafje te gaan. Maar dat is voor iedereen anders. Iedereen verwerkt zo'n verdriet ook weer op een andere manier, dat merk je bij je man al hé.
Fijn dat je van je moeder zoveel steun hebt! Neem je tijd! En ga anders eerst is een boodschapje doen in een andere buurt, zodat je er wel even uit ben maar niet gelijk het "bekende" en voor je gevoel alle blikken van mensen.

Ook wij hebben in die periode een rotervaring gehad met een Gynaecoloog, eigenlijk het hele handelen in het streekziekenhuis... Ze hebben me veel te lang met Hellp syndroom (hoge bloeddruk) rond laten lopen waardoor ik enorme pijn had en ook wel in gevaar ben geweest. Bij mij bleef dat hoog zitten... ook omdat het de zoveelste nare ervaring was in dat zkh. Heb toen een nacontrole afspraak gemaakt om aan te geven dat ze met mijn leven hebben gespeeld en dat ik never nooit meer 1 stap in het ziekenhuis zou zetten, maar dat ik hoopte dat het een les zou zijn waar een volgend patiënt wat aan zou hebben. Dat heeft me enorm opgelucht toen!
Gelukkig was onze hoofdbehandeling toen in een academisch zkh wel heel goed!

Het gevoel van snel weer zwanger willen worden herken ik ook... Die leegte wil je opvullen! Een heel normaal gevoel, maar laat jezelf goed adviseren door de artsen... Wij hoorden na 10 weken ivm mijn Hellp en een placentaprobleem dat ik een half jaar niet zwanger mocht raken omdat de herhalingskans in die tijd heel veel zou afnemen. Was heel erg boos en teleurgesteld toen, want waarom was me dat niet eerder verteld? En we wilden een kindje! En het had al zolang geduurd voordat we zwanger waren, dus voelde als verspilde tijd. Maar we hebben het advies wel opgevolgd, want je wilt zo weinig mogelijk risico!
Nu ben ik 32 weken zwanger en ik kan je zeggen dat onze verplichte rust echt goed voor ons is geweest... We hebben *Finn een plaatsje kunnen geven in die tijd. Mijn man en ik hebben van elkaar genoten, ben heel veel bezig geweest met herinneringen in die tijd en zo waren wij wel klaar voor een volgende zwangerschap. We hadden weer nieuwe energie...
En dan nog is zwanger zijn na verlies, met alle hormonen toch een periode van aftellen naar het einde. Ontzettend veel spanning totdat je het termijn voorbij bent en met alle nieuwe hormonen weer ga je ook weer anders om met de emoties.
Dus neem je tijd meid! Ik ben heel erg blij dat wij dat advies gekregen hebben, want we kunnen nu ook genieten in deze zwangerschap...

Hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt. Wens je heel veel sterkte toe. Die eerste tijd is zo pittig, maar zoals er eerdere al schreven, de tijd dat je weer kan lachen en genieten van de kleine dingen komt echt weer....

Liefs

[-sunshine-]

Lieve Cindy, ik kom hier niet zo heel vaak meer maar wordt er elke keer weer verdrietig van als een nieuwe mama hier komt vertellen over haar verlies. Wat verschrikkelijk dat Simon niet bij jullie mocht blijven. De hemel heeft er helaas weer een sterretje bij gekregen. Hoewel je je ongetwijfeld niet zo voelt kom je wel over als een hele sterke vrouw. Je zult hier veel vergelijkbare ervaringen lezen maar ook ieder van ons is er op en eigen manier mee omgegaan. Wij hebben twee jaar geleden ons zoontje verloren na 18+3 weken zwangerschap, ik herken veel in je verhaal omdat ook bij ons plotseling het hartje gestopt was met kloppen en onze kleine man al een paar dagen dood in mijn buik zat toen hij uiteindelijk ter wereld kwam. Bij ons was er wel sprake van een ernstige afwijking waardoor hij het niet heeft overleefd en daardoor kwam het niet volledig als een verrassing.

Het is heel erg moeilijk om je advies te geven over hoe met dit verdriet om te gaan. Ik kan je alleen adviseren, geef het tijd. Probeer niet per dag te bekijken of het beter met je gaat maar per week of per maand. Het is een lang proces en heel langzaam zul je hopelijk merken dat je weer zult kunnen lachen en genieten. Al heb ik me in het begin heel vaak schuldig gevoeld als ik weer ergens van genoot of ergens heel hard om moest lachen.

Voor wat betreft je arts kan ik je maar 1 advies geven, stoppen ermee en vragen om een ander. Iemand die je op zo'n kwetsbaar moment zo diep in je ziel geraakt heeft kun je beter niet meer zien, dat gaat je in het verwerkingsproces waarschijnlijk ook alleen maar tegenwerken.

Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode, ik hoop dat je man en kindjes een troost voor je zijn om je door deze verdrietige tijd heen te helpen. Simon laat voor altijd een litteken achter op je hart maar met de mantel der liefde zal het litteken hopelijk stukje bij beetje genezen.

[devika]

Lieve Cindy,

Ik krijg echt koude rillingen als ik je verhaal leest… zo jammer dat ook jij je hier moet melden…
Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie lieve mannetje…
Vind het zo vreselijk dat jij ook zoiets moet meemaken…
Ook al hebben wij het hier zelf ook meegemaakt, dan nog schieten woorden tekort om je te kunnen troosten…
Uit ervaring weet ik dat er veel over praten het allemaal enigs zins dragelijk kan maken. Veell huilen en erover praten.
Wegstoppen heeft geen zin…vroeg of laat krijg je het op een onverwacht moment terug…
Ik lees dat je nog 3 kinderen heb. Wat zal dat voor hun ook verdrietig zijn dat ze hun broertje nooit zullen kennen…
Wat zullen ze uitgekeken hebben naar zijn komst….hoe zijn je kinderen er nu onder?

Je zegt dat je man er niet over kan en wil praten. Ik hoop voor jullie dat hij dat op een gegeven moment wel gaat doen. al is het alleen tegen jou.
Mannen verstoppen zich voor dit verdriet en willen zich groot houden voor het gezin…

Jullie afscheid van Simon* klinkt heel mooi.. hoe hij gewikkeld was in zijn dekentje. En de tekeningen van de andere kinderen.
Ook een mooie gedachte dat hij nu het knuffeldoekje mee heeft om er eeuwig mee te knuffelen…die gedachte is echt prachtig…

Wat betreft je gynaecoloog, als het niet prettig voel moet je daar weg!
Vraag idd naar een collega om jouw dossier over te nemen. Dit is zo´n gevoelig onderwerp, daar horen ze met meer respect mee om te gaan.
Voel je niet schuldig, je mag gerust om een vervanger vragen. Je moet al die onderzoeken straks goed kunnen afsluiten, en dat kan niet als je continu een slecht gevoel heb bij je behandelaar.

En wat vreselijk dat je zo door de juf geconfronteerd wordt. Ja ze hoort het idd te weten! Wat slecht dat de school dat niet goed doorgeeft. Je kinderen verdienen het om even extra in de gaten gehouden te worden, dan is het wel fijn als de juffen ervan op de hoogte zijn!

Je vroeg wanneer wij weer begonnen aan het denken aan een volgende zwangerschap: et gekke is, ondanks het grote verlies wou ik meteen weer zwanger worden..
Ik was 22 weken zwanger. Mijn man en ik waren op vakantie in Amerika. Na 4 dagen vakantie is onze zoon spontaan geboren. De artsen konden dit helaas niet tegen houden. 20 minuten heeft hij geleefd.
Op dat moment dacht ik, ik wil dit nooit meer. Ik kon me niet indenken dat ik ooit weer zwanger wou worden.
Ik dacht alleen wat moet ik met al die spullen en de babykamer? Weggeven? Verkopen? Toen was het mijn man die zei, die kunnen we toch voor zijn broertje of zusje gebruiken..
Toen hij dat zei wou ik heel graag weer zwanger worden..niet om Kaylash* te vervangen…dat nooit…hij blijft altijd in ons hart…maar onze kinderwens was heel groot…
Na 5 maanden raakte ik weer zwanger..onze dochter is nu 4.5 jaar. Zij heeft ons leven weer kleur geven. Door haar hebben wij het verlies van onze zoon een plek kunnen geven..
Maar dat wil niet zeggen dat we hem vergeten zijn..in tegendeel…ik praat nog elke dag tegen hem en wens hem welterusten. En elke maandag brand er een kaarsje voor hem…
Kaylash* is dus in Amerika geboren… wij hebben hem uiteindelijk daar laten cremeren en zijn as naar huis laten sturen… 2 dagen was zijn as thuis. Toen hebben we hem uitgestrooid in de zee. ( zoals dat ook gaat in mijn cultuur)

Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte….de eerste paar dagen/weken leef je in een roest….ik hoop dat jullie de kracht vinden om verder te gaan…en dat er ooit weer een nieuwe broertje of zusje erbij mag komen!
Blijf ook alsjeblief hier komen…wij hebben allemaal veel steun aan elkaar gehad. Ik hoop dat je die hier ook vind.
Dikke knuffel voor jou!

[devika]

lieve meiden,


Het is weer een tijdje geleden dat ik hier bent geweest. En eerste wat ik dan lees is het grote verdriet van Cindy..
Dat brengt je weer met beide benen op de grond…zo vreselijk als weer iemand zoiets mee maakt…

Hier gaat het verder goed… over 3 weken hebben we al de 20 weken echo..ik moet zeggen dat ik daar behoorlijk tegenop zie.
Ik probeer er weinig aan te denken want anders maakt het zoveel los. De 20 weken echo van shivani waren een nachtmerrie. Ik hoop zo dat het deze keer alleen maar goed nieuws is.
De baby groeit gelukkig goed tot nu toe. Om de 3 weken mogen we even naar hem/haar spieken. Zo fijn is dat!
Ik heb wel een heleboel medicijnen pfff. 4 smaken maar liefs.

Bij de een na laatste bezoek aan de gyno hoorde wij dat de placenta bij Shivani wel was onderzocht. Die uitslag hebben ze nooit met ons gedeeld!!
Waarschijnlijk heeft de placenta niet helemaal naar behoren gefunctioneerd. Dat verklaart waarschijnlijk waarom Shivani zo klein was en waarom ze die afwijking had ontwikkeld.
Pfff… dat kwam wel even aan. Ze kunnen het niet met 100% zekerheid zeggen. Maar om de placenta nu beter te laten functioneren krijg ik een antistollingsmiddel. Heeft iemand hier ervaring mee?


@ laura, hoe is het bij jou? Zijn je kindjes weer hersteld van de griep?
Je vroeg wat voor 7 sitter we hebben. De toyota prius wagon+
Echt een hele leuke auto. Zo’n 7 sitter zou ook handig zijn voor jouw gezinnetje ja! Vooral omdat jullie graag nog een erbij willen.

@kersje,
Wat klink je ook altijd heerlijk verliefd op je mannen!
Fijn dat Tobias het zo leuk heeft op school! Shivani gaat ook echt huppelend naar school. Zo’n vrolijk meid is ze!
Mijn voorgevoel? Ik denk een zusje! Maar inderdaad, et zal me worst wezen!
Shivani is wel overtuigd van een zusje. Dat zegt ze ook tegen iedereen. Zo schattig!

@ Cyn,
Ja shivani vind het geweldig dat er een baby aankomt. Ze verteld het ook aan iedereen. Ze zegt dan dat ze een baby krijgt, een zusje. Haha
We vertellen haar ook dat het ook een broertje kan zijn, maar dat geloofd ze volgens mij niet zo. Ze is elke dag met de baby bezig en voelt zich al heel groot.
Zo lief om te zien. Ze is ook 2 keer mee geweest bij de echo’s.
Hoe staat het met de verbouwing? Voor jullie ook geen 4[SUP]e[/SUP] kindje meer lees ik. Je hebt ook 2 prachtige meiden! En Wesley* in jullie hart…
Wat een kleine dondersteentje is Zoe ook, lekker op tafel klikken hihi.

@ mij,
Hoe gaat het met jou? Hoe ver ben je nu?

@ shunshine,
Hoe is het met jou?

[Mij23]

@ Devika, je bent ook weer een eindje op weg! Maar wat een spannende tijd zo tot de 20 weken hé... dat vond ik ook hoor! T/m de levensvatbare weken vond ik een pittige periode. Viel ook nog is samen met dat het een jaar geleden was van *Finn.
Maar wat fijn dat alles tot nu toe er goed uit ziet!

Heftig om nu pas te horen dat het toch een placenta probleem is geweest. Wij hadden natuurlijk bij *Finn ook een placentaprobleem en daardoor ook die groeiachterstand.
Hier dus bekend met de anti bloedstolling. Ik slik het nu ook, een lichte bloedverdunner. Tot nu toe gaat alles voorspoedig, zo bijzonder om mee te maken!
We zijn nu 33.5 week, dus aftellen! Genieten nu echt van alle voorbereidingen en het gezellige gedraai en getrappel in mijn buik.
Het ziektebeeld van vorige keer zien we nu totaal niet terug gelukkig. De Gync. vind dat ook heel bijzonder! Het is nu zelfs zo dat het kindje 1-2 weken voor loopt op groei en heb nu juist af en toe klachten van een lage bloeddruk.
Wel heb ik zwangerschapsdiabetes, dus ik spuit insuline, maar dat is best goed onder controle nu! Heb ook veel bekkenklachten gehad, gaat nu vanaf de 30wk weer iets beter. Dus nog geen hele rooskleurige zwangerschap, maar al zoveel beter als de vorige keer en daar zijn we ontzettend dankbaar voor!!
Kword na de 38 weken ingeleid (vond ik zelf prettige idee ivm placentaprobleem van de vorige keer en nu met de zwangerschapsdiabetes hadden ze die keuze zowieso ook gemaakt). Met 36wk horen we als het goed is de datum... Zo spannend allemaal!

Hoop voor jou op een hele goede 20 weken echo! En dat je daarna toch ook beetje kan genieten van alles... moeilijk en dubbel blijft het altijd hé! Hier zeg ik ook steeds wat zal ik opgelucht zijn als we het straks in onze armen mogen houden! Heel veel sterkte en succes!

Tot schrijfs weer!

[cindy85]

@Mij23: wat fijn dat je wel het gevoel hebt dat hij het daarboven nu wel goed heeft. Daar worstel ik dus een beetje mee. Ik ben heel erg gelovig opgevoed, maar zelf nooit mee gegaan in dat geloof en ook altijd heel overtuigd geweest van het feit dat er na de dood gewoon helemaal niets is, dat het dan gewoon stopt. Als mensen in familie of omgeving stierven, dan veranderde dat bij mij niets aan mijn idee hierover. Maar nu kan ik mezelf wel vervloeken om het feit dat ik hier nooit in geloofde en sta nu iedere dag huilend aan zijn grafje, hopend dat het toch echt niet gewoon stopt hier.
Oh bah jij dus ook al zo'n slechte ervaring met je gyn, en je ziekenhuis in het algemeen dan nog. Hier gelukkig alleen mijn gyn, ziekenhuis zelf blijf ik wel heel goed vinden. Wat was het probleem met je placenta dan dat je zolang niet meer mocht zwanger worden? IK wil idd wel heel snel weer zwanger worden, maar sowieso wel wachten op groen licht van de gyn want veel zal idd wellicht afhangen van wat de oorzaak was, ook mentaal.
Proficiat met je zwangerschap trouwens! Wat zal je blij zijn als hij/zij eindelijk veilig in je armen ligt!!

@Sunshine: dus jullie wisten al voordat zijn hartje gestopt was dat hij een afwijking had? Was dat dan duidelijk geworden op de 12w echo?
Soms weet ik helemaal niet op wat voor resultaten ik hoop van de onderzoeken. Ergens hoop ik dat hij wel een afwijking had, omdat er dan ook helemaal niets was dat kon gedaan worden om dit te voorkomen en ik dit misschien beter kan plaatsen, maar op andere momenten wil ik dit dan weer helemaal niet want dan heeft hij gewoon geen eerlijke kans gehad. Maar als er helemaal niets gevonden wordt dan is de natuur gewoon gruwelijk wreed. Mijn allergrootste schrik is gewoon dat het iets met mijn bloeddruk te maken heeft gehad, deels omdat ik er te onvoorzichtig mee omgesprongen ben, maar ook omdat mijn gyn me er nooit voor gewaarschuwd heeft (alleen vroedvrouwen gaven wel af en toe opmerkingen erover). Voor mij persoonlijk zou dit het moeilijkst te verwerken resultaat zijn, alle overige mogelijke resultaten kan ik denk ik ergens wel een plaats geven in de verwerking.

@Devika: Is een beetje verschillend tussen de kindjes hoe ze er mee om gaan. Mijn peutertje (wordt volgende maand 2) beseft helemaal nog niet wat er gaande is want besefte niet eens dat ik zwanger was, maar ze voelt wel aan dat er iets is, want veel hangeriger en huileriger dan ik van haar gewoon ben. Doorgaans is ze 1 brok energie die altijd maar dan ook altijd lacht. Ik geef haar trouwens nog steeds borstvoeding, maar de laatste paar weken van de zwangerschap was dit eigenlijk zo goed als stilgevallen, dus na de geboorte van Simon is dit opnieuw gestart en naast het feit dat mijn meisje daar nu wel ontzettend blij mee is en nu dus ook continu wil drinken, geeft het me ook wel een soort van troost. De colostrum die aangemaakt werd en de melk nu die ik allemaal niet aan mijn mannetje kon geven, is ook niet tevergeefs , maar kan ik ten minste aan zijn zusje geven. Mijn andere dochter (net 4jr geworden) kan ik soms niet goed inschatten. Ze wéét wel wat er gebeurd is en wat dat inhoudt maar toch lijkt ze het telkens opnieuw te verdringen en dat doet ze ineens uitspraken zoals dat de baby dan ook naar het kdv moet later. En dat doet best pijn, want ik weet dat ze nochtans wel weet dat dat helemaal niet gaat gebeuren maar is alsof ze het zelf nog niet helemaal wil geloven. Dus dan moet ik haar steeds even bij me nemen en nog eens uitleggen dat haar broertje gestorven is waarop ze telkens luid gaat huilen en mijn hart weer breekt. Dus ik weet niet altijd goed hoe ik best met haar moet omgaan. <br>Mijn zoon (5,5jr) die is echt geweldig met dit alles. Hij had heel veel vragen en zorgen over hoe/waarom/... en over de dood en bleef tot de begrafenis ergens ook hopen dat de dokters toch nog iets konden doen want hij kon niet goed bevatten waarom zijn broertje anders in het ziekenhuis moest blijven. Door Simon ook echt begraven te zien worden, is dat bij hem wel gestopt. Hij denkt nu wel nog veel aan Simon, maar op een lieve manier. Zo zag ik hem gisteren een tekening maken, waar hij bovenaan al onze namen schreef en hij onderaan Simon schreef. Dus toen ik hem zei dat ik het wel erg lief vond dat hij Simon er ook bij schreef en hem vroeg waarom Simon apart stond, antwoordde hij "Omdat ik Simon de liefste vind en hij zou zeker een leuke baby geworden zijn". Verder staat hij ook veel stil bij het feit dat leven eigenlijk niet zo vanzelfsprekend is, dus komt mij af en toe uit het niets knuffelen en zegt me dan hoe blij hij is dat hij en zijn zusjes wel geboren mochten worden.
Oh waw Devika, jij bent in Amerika bevallen van je zoontje! Alsof hem verliezen nog niet erg genoeg is, was je dan nog eens zo ver weg van al het bekende en van je familie. Wat moet dat ontzettend moeilijk geweest zijn! Wat lief dat je nog steeds elke maandag een kaarsje voor hem brandt!
Jij dus ook zwanger! Gefeliciteerd !! Maar wat erg dat je die info over de placenta van Shivani nu pas krijgt !!


Krijgen jullie tijdens jullie zwangerschappen extra controles in vgl met andere zwangeren? Zoja, de hele zwangerschap of dan vooral in de periode waar het de vorige keer fout gelopen is?

[Mij23]

@ Cindy, wat bijzonder hoe je jou kinderen omschrijft. Zo zie je dat ieder kind uniek is hé. Natuurlijk ook de leeftijden wel! Wat ontzettend schattig hoe je zoontje * Simon een plekje geeft.
Wat bijzonder dat je je dochtertje nog borstvoeding kan geven, zeker in deze tijd. Ik vond dat heel dubbel toen ik bij *Finn wel lekkende borsten had. Had dat al heel vroeg in de zwangerschap, en nu was het nog voor niks ook... Heb wel gelijk melkremmende tabletjes gehad trouwens! Gelukkig maar want stuwing is dan echt verschrikkelijk om te hebben..

Wij zijn idd ook gelovig, en dat heeft mij wel geholpen in het een plekje te geven allemaal. Maar het bedenken dat hij het nu ook goed heeft kwam ook pas later. Die eerste weken miste ik hem ook zo verschrikkelijk en was ik ook heel boos. Hij had het bij ons toch ook goed gehad, die waarom's hé?

Bij ons kwamen ze er met de 20wk echo achter dat we een placenta hadden met 2 navelvaten ipv 3. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar ons zoontje had dus ook al een hele grote groeiachterstand. We zijn toen gelijk door gemoeten naar het EMC in Rotterdam en daar zeiden ze de placenta doorbloeding is zo slecht dat het leven iedere dag ineens voorbij kan zijn... Maar ons mannetje bleek zo sterk te zijn dat hij nog 7 weken, tegen alle verwachtingen van de artsen in bleef doorleven. Maar welke mijlpaal we ook haalde (24wk, 26wk) de groei bleef veel te veel achter waardoor hij niet levensvatbaar was. Uiteindelijk werd ik, wat ze al verwacht hadden zieker en zieker. Mn lichaam was zo hard bezig om de placenta en het kindje nog te voorzien dat ik Hellp heb gekregen. Dus hoge bloeddruk die op den duur zo hoog was dat ik opgenomen moest worden. Diezelfde avond is hij toen ook nog in mijn buik overleden. Het was op... Uiteindelijk is hij geboren met 415 gram, dus echt veel te klein! Wel was hij al heel mooi gerijpt, dus het was een heel mooi mannetje om te zien... we zijn daar nog altijd trots op als ik de foto's terug kijk!
Onze eigen arts kwam na de bevalling langs en zei ik had een slechte placenta verwacht, maar zo slecht? Nog meer bijzonder dat hij het zolang volgehouden heeft! De placenta was 5x kleiner dan hij moest zijn en op 3 plaatsen infarcten waardoor dus ook nog 30% uitgevallen was. We hebben nadien heel veel onderzoeken gehad. Er is bij ons zoontje niets gevonden verder dus echt placenta probleem. En de Hellp heb ik weer daardoor gekregen.
De reden dat we zolang moesten wachten is eigenlijk omdat het ook wel tijdje duurt voordat de genetische onderzoeksresultaten binnen waren maar ook omdat de arts zei bij een volgende zwangerschap wil je alle risico's vermijden. Na een paar maanden is het baarmoederslijmvlies pas weer helemaal hersteld, dat is heel belangrijk voor een vorming van de placenta. Ook daalde de kans om weer Hellp te krijgen, na een half jaar met heel wat procenten. De juiste getallen weet ik even niet meer. Het is natuurlijk altijd maar een advies, maar wij wilde geen onnodige risico's nemen, ook al had ik wel even de tijd nodig toen om aan het idee te wennen om niet zwanger te mogen raken.

We staan nu vanaf het begin onder controle in het EMC in Rotterdam, altijd nog bij dezelfde hoofdarts. Een heel fijn idee! We hadden op het begin om de 3wk controle en nu iedere 2 wk en altijd een controle+ groeiecho en ze bekijken ook altijd de doorbloeding van de navelstreng.

Sterkte met alles hé! Mij heeft het heel erg geholpen om herinneringen te maken. Veel foto's van zijn spulletjes gemaakt die we al gekocht hadden. Echo foto's en zwangerschapsfoto's en de foto's van make a memory nadien heb ik met mooie muziek erachter verwerkt in een film. De film heb ik rond moederdag gemaakt om die vreselijke lege dag "op te vullen". Nog heel vaak gekeken, en doen we nog wel eens!

[-sunshine-]

Hoi Cindy,

Bij de 12 weken echo werd een minimale afwijking gezien in de kleine hersenen wat kon duiden op een afwijking maar ook een groei variant kon zijn. We hebben toen besloten tot een vlokkentest en die uitslag was helemaal goed waardoor de hoop opleefde dat het om een groei variant ging. Bij 17 weken krgen we weer een echo en toen bleek het mis te zijn, de schedel van ons mannetje was niet dichtgegroeid waardoor er een uitstulping op zijn hoofdje zat. De vooruitzichten waren heel erg onzeker en we konden pas negen dagen later terug voor een volgende echo in aanwezigheid van een kinder neuroloog en klinisch geneticus. Bij die echo bleek het hartje gestopt met kloppen. Het was zowel een schok als ook een enorme opluchting. We waren die dag naar het ziekenhuis gegaan met in ons achterhoofd dat we waarschijnlijk voor de keuze gesteld zouden worden of we de zwangerschap wel of niet wilden afbreken i.v.m. de ernstige handicaps waarmee onze jongen geboren zou worden als hij uberhaupt de zwangerschap al zou overleven en die keuze heeft de natuur ons bespaard wat in het verwerkingsproces enorm heeft geholpen. Wij hebben er voor gekozen om onze jongen helemaal te laten onderzoeken om te kijken of er sprake was van erfelijke bepalingen maar uit het onderzoek is niets naar voren gekomen. Het was pure pech en de klinisch geneticus gaf aan dat kindjes met deze afwijking normaliter de 12 weken grens niet halen, kennelijk had hij besloten toch echt iets langer bij ons te willen blijven.

We hebben er toen wel bewust voor gekozen eerst het verdriet te verwerken en zijn pas na 4 maanden weer gaan proberen zwanger te worden, gelukkig was het toen de tweede poging raak en is ons kleine meisje inmiddels 7 maanden oud. We kregen enorm veel extra begeleiding tijdens de tweede zwangerschap, zowel vanuit de VK als vanuit het AMC. Elke 4 weken een echo en heel veel extra afspraken om het hartje te luisteren. Toen de 18+3 weken voorbij waren en de 20 weken echo geen enkele afwijking liet zien viel er een last van mijn schouders en kon ik echt van de zwangerschap gaan genieten. Voor ons mannetje hebben we een heel mooi houten herinneringskistje met allemaal spulletjes erin die ons aan hem herinneren. Dat kistje heeft een prominente plaats in onze boekenkast en als ons meisje oud genoeg is gaan we haar zeker vertellen over haar grote broer.

Lieve Mij en Devika, wat fijn om te lezen dat het goed gaat met jullie zwangerschappen! Hier gaat het goed al merk ik toch weer dat ik in deze maanden veel met ons mannetje bezig ben. Ik denk steeds, twee jaar geleden toen... Maar ik denk dat dat altijd zo zal blijven. We werken weer naar 5 juli toe, een dag met een gouden randje, vorig jaar stond ik met een dikke buik bij het gedenk plekje en dit jaar gaan we samen met ons meisje naar hem toe, wel een mooie gedachte.

[devika]

dag lieve meiden!

hoe gaat het? sorry dat ik hier zo weinig ben. even egoïstisch doen, sorry, maar morgen is de grote dag! dan hebben we de 20 weken echo!
ik vind dit zoo spannend! een mix van angst en blijdschap. hoop zo dat het allemaal goed zit morgen.
ik hou jullie op de hoogte! dikke kus!!!

[shadylady313]

Succes vandaag devika!! We duimen op goed nieuws van jouw kant!

Ik word morgen als het goed is weer tante! Mijn schoonzus wordt morgen ingeleid. Ze krijgt een dochter. 2e kleidohcter voor mijn schoonouders. Ze hebben al 4 (5 incl sonny) kleinzoons

[Kersje]

Lieve Devika, de 20 weken echo alweer! Wat ontzettend spannend! Hopelijk is alles goed!!!

Laura, je wordt weer tante...wat leuk! Heerlijk weer zo'n klein hummeltje erbij!

[devika]

Jaaaa! De echo was helemaal goed! Wat een opluchting!
En het is een.......zusje!!!!����
Ze groeit goed en heeft niets Vd afwijkingen van grote zus.

[Kersje]

Wauw Devika!!!!
Geweldig nieuws! Gefeliciteerd!!!

Wat zullen jullie opgelucht zijn. En wat heerlijk, een zusje voor Shivani en Kaylash*...

Geniet van het goede nieuws. Ik ben heel blij voor je! XXX

[shadylady313]

Yes yes yes devika!!! Gefeliciteerd met dit goede nieuws!!! En wat leuk een dochter en zusje voor shivani en kaylash*!

Hier okk goed nieuws! Mijn nichtje Lux is een uurtje geleden geboren!! Helemaal leuk. Vanavond dus lekker baby knuffelen!

[Kersje]

Gefeliciteerd Laura!!!

[Loe1990]

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte. Hopelijk vind je steun bij je naaste en kunnen jullie dit samen een plekje geven. X

[Loe1990]

Zie nu pas dat het een oud bericht is. Mijn excuses

[cyn87]

ja devika!!

Een zusje! Shivani had toch gelijk. wat fijn dat alles goed is! dat geeft weer vertrouwen!

Cindy,
je vroeg laatst hoe wij dachten over een volgende zwangerschap.
Ik voelde me leeg.. ik heb 9 maanden mogen genieten van een dikke buik en ineens was het genieten weg. ik wilde zo graag zorgen voor ons kindje.
Omdat wij er de eerste keer een jaar over hebben gedaan hebben we al snel besloten om het aan te kijken. we wilde allebei toch wel graag gaan voor een volgende zwangerschap. dat gevoel was zo groot... maar daar tegenover voelde ik me ook zeker wel schuldig naar Wesley*. het is geen vervanging van...
na 3 maanden was ik weer zwanger. onze dochter Joëlla is ook precies een jaar later geboren.. Wesley* is va 30 oktober en joella de 29e.
ik ben goed in de gaten gehouden door de gyn. en als ik twijfelde mocht ik altijd bellen om langs te komen. dat gaf wel vertrouwen.
vooral de laatste weken kwam ik 1x per week op bezoek voor een echo.

Hoe gaat het nu met jullie?

[cindy85]

@Mij23: wat een sterk zoontje had jij dan als hij toch nog zo hard en lang gevochten heeft. Maar extra bitter dat zijn strijd wel tevergeefs was dan. Wat moeten jullie dan wekenlang in ontzettende spanning gezeten hebben!
wat je zegt over herinneringen maken: ik heb wel een koffertje voor zijn spulletjes en daar zit wel al het een en ander in, maar ik merk dat ik nog niet toe ben om foto's te laten afdrukken. Ik wil die foto's er wel in hebben, maar iets houdt me tegen om het ook echt te gaan doen. Ik merk het wel wanneer ik er aan toe ben.

@Sunshine: pff voor jou dus ook een erg onzekere periode vol spanning geweest. Ik snap wel dat het naast een grote schok ook een opluchting was dat die verschrikkelijke keuze je ook bespaard bleef.
Maar jullie hadden dus ook al zo'n vechtertje !!

@Devika: gefeliciteerd met jullie meisje op komst !!!

@ Laura: gefeliciteerd met je nichtje! Hopelijk heerlijk kunnen knuffelen!

@Cyn: hoe bijzonder dat Joella dan precies een jaar later geboren werd! Enerzijds heb ik daar wat schrik voor, maar ergens zou ik dat ook wel een leuke gedachte vinden als dat hier ook zo zou zijn.

Hier gaat het wat met pieken en dalen. Als ik mezelf vergelijk met bvb 3 weken geleden, merk ik wel dat ik verder sta. Ik ben niet meer dat hoopje ellende van toen, maar de pijn, het verdriet en het gemis is nog net even scherp. Alleen het dagelijkse leven en omgaan met mensen wordt langzaamaan wel makkelijker.
Deze week wel een erg beladen en zware week achter de rug. Dinsdag ben ik opnieuw gaan werken en dat viel me toch wel zwaar. Iedereen was wel lief, maar er zijn gewoon zoveel ongemakkelijke situaties en je zit met die spanning in je hele lijf van zodra je iemand tegenkomt die je voor de eerste keer weer terug ziet. Of mensen gaan overdreven reageren zoals mij gaan knuffelen (ik ben niet het knuffelende type met mensen waar ik niet veel mee heb ) of mensen negeren je gewoon straal omdat ze waarschijnlijk helemaal niet weten wat ze moeten zeggen. Dan had ik op mijn eerste ochtend al meteen iemand die in het passeren vroeg het met mij ging en met de baby.... Ik kon helemaal niets meer uitbrengen want ik was zo van de kaart daardoor. Collega heeft hem dan even apart genomen om hem in te lichten. Mensen op kantoor zelf weten wel wat er gebeurd is, maar dat is daar steeds een komen en gaan van verkopers uit heel Europa en het nieuws was dus blijkbaar nog niet tot bij hen geraakt. Rest van mijn eerste dag was dan natuurlijk ook weer om zeep omdat het besef kwam dat diezelfde vraag er wellicht wel nog een paar keer zou komen.
Donderdag had ik dan ook opnieuw nacontrole bij de gyn wegens achtergebleven restjes. Er zit nog wel wat, waarschijnlijk slechts bloedstolseltjes, maar niets om curretage voor te overwegen, ze was er wel gerust in dat die vanzelf zouden komen. Alle resultaten van de onderzoeken waren nu ook binnen. Placenta was helemaal in orde, genetisch ook alles in orde. Uit de autopsie is ook niets gekomen, behalve infectie(s) op zijn lever, maar volgens de gyn moeten deze postmortum onstaan zijn, want anders had die infectie op zijn minst ook op de vliezen/placenta/baarmoeder moeten zitten, omdat die dan via mij had moeten doorgegeven zijn en dat was zeker niet het geval. 100% zeker zullen we wel nooit zijn of dat nu oorzaak of gevolg was. Maar kortom, Simon en ikzelf waren dus eigenlijk perfect in orde dus waarom zijn hartje er dan ineens mee gestopt is, is een raadsel. 's namiddags op het werk dan wel even goed moeten uithuilen bij een collegaatje want zo in detail de autopsie besproken te hebben, was even wat teveel. Het volledige autopsieverslag heb ik ook in geen gesloten omslag meegekregen (omdat ik dat zelf wou) maar de gyn raadde mij sterk aan om het niet zelf te lezen, want dit was niet iets dat zij over haar eigen kind zou willen lezen. Als ik het toch wil doornemen, deed ik dat dan beter samen met mijn HA. Voor nu doe ik er niets mee en gaat de omslag gewoon in Simons koffertje en wie weet lees ik het ooit wel eens over 10, 20 of 30 jaar, of nooit.

Wat betreft opnieuw zwanger worden moeten we wegens de achtergebleven restjes en baarmoederslijmvlies die toch nog iets beter zou mogen zijn, zeker nog een cyclus afwachten. Was wel even een domper op dat moment maar eigenlijk misschien maar beter. Dan hoeven we voorlopig nog niet de beslissing te maken om er wel of niet weer voor te gaan en is het nog een extra maandje 'rust', wat ons ook niet slecht zal doen. Misschien maar beter om eerst weer in dat ritme te komen van opnieuw te gaan werken en alles die daar al bij komt kijken. En ML is er eigenlijk ook nog niet over uit of hij wel zo snel weer wil. Hij wacht eigenlijk liever langer, maar niet zozeer voor zichzelf maar omdat hij denkt dat het voor mij te vroeg is maar ik dat zelf niet helemaal besef. Hij heeft vooral schrik als het zo snel weer raak zou zijn en het dan opnieuw mis zou gaan, ik helemaal zou instorten en dat misschien minder zou zijn als er eerst wat tijd over gaat. Ik snap ook wel wat hij bedoelt, maar ik voel dat zelf niet zo aan, dus sowieso moeten we het daar samen toch nog eens over hebben de komende weken.

[devika]

@ cindy,
Wat heftig allemaal die nasleep he…wat een rot eerste dag terug naar werk heb je gehad…zo herkenbaar….ik ben de eerste dag ook in janken uitgebarsten op werk en wist niet waar ik het zoeken moest. En inderdaad zo ongemakkelijk als je weer een collega tegen komt die je weer “voor het eerst “ziet.
Ik vond het dan moeilijk om niet te gaan huilen als die vroeg hoe het gaat…
Ben je volledig aan het werk? Of op therapie basis? Ik hoop dat laatste. En jullie hebben de uitslag binnen…wat moeilijk dat je niet weet waarom jullie kleine man er niet meer is…
Wij weten het ook niet en ik heb daar in het verleden best moeilijk mee gehad. Je weet niet waar je rekening mee moet houden bij een volgende keer…
En je heb het verslag mee gekregen…ook best heftig als je dat zou moeten lezen…idd voor nu opbergen, wie weet komt er een dag dat je het wel aan kunt om het te lezen. En komt die dag niet, ook goed…dan blijft dat envelopje ongeopend in het koffertje.
Ik ben wel blij om te lezen dat jullie toch ook weer graag voor nog een kindje willen gaan. Nu even een pauze, maar ik hoop dat het gauw raak is zodra jullie het proberen!

Hoe is het met de rest van de meiden?
Hier gaat het goed. Ik ben nu net zo lang zwanger als dat het bij Kaylash* mis ging….ik merk dat ik weer heel erg met hem bezig ben. Ik ben niet meer bang, op de een of ander manier voelt deze zwangerschap goed en heb ik er vertrouwen in.
Komt vast ook door de goede 20 weken echo. Die was bij shivani niet helemaal goed, daardoor was deze periode ook heel spannend bij haar.
Maar ik vraag me nu vooral af hoe het zou zijn met 3 kindjes. Wat zou Kaylash* ervan vinden dat hij er nog een zusje bij krijgt….maar dat zullen we nooit weten.
Vrijdag hebben we weer een echo. Ik kan niet uitleggen hoe blij ik ben met dit klein meisje onderweg. Kan niet wachten tot de 9 maanden voorbij zijn en we eindelijk kennis met haar kunnen maken * smelt smelt*
Zij maakt onze gezin echt “compleet”.

[noortje]

Devika, eindelijk eens de rust om je te feliciteren! Wat leuk een zusje voor Kaylash en Shivani! Spannend wel weer allemaal.

Cindy, wat verdrietig dat jij dit ook mee moet maken. Ik heb meegelezen en met je meegeleefd.

Hier heftige tijd gehad De jongste is nu 13 maanden en heeft al 9 ziekenhuisopnames achter de rug. Hij heeft intussen een peg sonde gekregen en dat is wel fijner voor hem dan de neussonde. Hij heeft een laryngotracheamalacie en daarvoor misschien nog een operatie. Nu wordt hij bij iedere verkoudheid benauwd en heeft dan zuurstof nodig. Hij loopt heel erg achter in zijn motorische ontwikkeling en stagneert op dit moment, laat nog helemaal geen spraakontwikkeling zien, waarschijnlijk kan hij niet praten. Hij is nog heel slap in zijn romp en nek, kan nog maar heel kort zijn hoofd optillen en kan niet zitten. Hij is afhankelijk van allerlei hulpmiddelen. Hij maakt ook moeilijk contact, lijkt wat autistisch. Verder is hij een heel lief mannetje en ondanks dat hij veel zorg nodig heeft, heel makkelijk. Zijn grote zus is gek op hem! Tessa is gisteren alweer 4 jaar geworden, de tijd vliegt soms voorbij...

[devika]

@ Noortje, Dank je wel! Jij ook gefeliciteerd met de 4[SUP]e[/SUP] verjaardag van Tessa. Wat gaat dat idd snel! Ze mag nu alweer naar de basisschool!
Jeetje wat een heftige tijd zijn jullie doorheen geweest. En jullie zitten er nog steeds in.
Wat naar ook al die onzekerheden. Ik vind je echt een kanjer hoe je het allemaal doet.
En wat praat je ook zo liefdevol over hem! Ik hoop echt dat er goede behandelingsmogelijk heden zijn zodat jullie toch een mooi toekomst samen krijgen!


@ Cindy, hoe gaat het met je?

En de rest van de meiden?
Hier gaat het goed. We gaan richting de 30 weken en dat voelt echt heel fijn. Kan niet wachten tot de kleine zus geboren is. shivani praat ook elke dag tegen haar zusje, zo schattig ^^
Ik mag nu om de 2 weken naar de gyneacoloog. Wel vaak, maar ook wel heel fijn. Geeft echt een gerust gevoel.

[Kersje]

Noortje, jeetje wat een verhaal! Het lijkt me heel zwaar om mee te maken. je hebt toch heel andere zorgen dan bij een gezond kindje. Wat fijn dat Tessa zo gek is op haar broertje en dat hij ondanks alles zo'n makkelijk kindje is.

Devika, je bent alweer lekker op weg in de zwangerschap. Fijn dat je zo goed gecontroleerd wordt! Hopelijk blijft deze meid lekker lang zitten!

Hier gaat het goed. Ik merk dat ik steeds iets meer tijd krijg voor mezelf en dat is prettig. mile: De eerste jaren zijn toch echt tropenjaren! De jongens zijn nu 3 en 4 en nog steeds de beste vriendjes, zo leuk om te zien!
Ik merk ook dat ik het verlies van Puck geaccepteerd heb. En met haar verlies en hoe het leven loopt heb ik ook geaccepteerd dat ik niet nog een dochter krijgen zal. Nou helpt het ook enorm dat ik zulke ontzettend lieve zoontjes heb...wat een kleine knuffels...
Tobias zou wel graag nog een broertje erbij willen! :o Nee lieverd, dat gaat mama niet meer doen. :lol:
Uma is nog steeds mijn kleine vriendinnetje. Hoewel ze een beetje te dik wordt....niet zo heel klein dus....Ze is ontzettend lief voor de kindjes en ik kan nog steeds smakelijk om haar lachen, vooral als ze op de vlucht gaat voor iets te hardhandige knuffelige armpjes en dan probeert om 'waardig' de aftocht te blazen! Hahaha. Dan loopt ze heel parmantig met haar staart in de lucht, maar wel heel snel, een snelwandelende poes! Hahaha

Ik moet gauw weer aan de slag, we gaan zaterdag 3 weken op vakantie naar Frankrijk. Zin in!
Liefs voor alle meiden en alle engeltjes en bengeltjes xxxxxxxxxxxxx

[shadylady313]

Noortje wat heftig voor jullie en de kleine man allemaal zeg...ik heb je natuurlijk ook op fb dus ik lees zo af en toe wat van jullie...respect voor jullie hoor.

Devika wat ga je hard zeg!! Ongelooflijk. Zijn jullie al helemaal klaar voor de komst van de kleine meid?

Kersje daar ben je weer eens! Leuk om je ouderwetse manier van schrijven weer te zien! Kleine Uma komt ook weer in het verhaal voor. Super leuk!! Haha de snelwandelende poes!! Ik zie het alweer helemaal voor me.
Wat een heerlijk bericht van je. Ook zo zeker van je zaak dat er geen broertje of zusje meer komt en wat je schrijft herken ik, het accepteren van het verlies van puck*. Hier is dat ook zo. Ik heb geaccepteerd dat hij er niet meer is. Dat hij alleen nog voortleeft in onze harten en herinneringen. Hij is absoluut onderdeel van ons gezin, zijn naam wordt genoemd.
Ik ben wel een beetje jaloers op je zekerheid dat er geen kleintje meer komt. Ik heb vlagen. Ik zou het nog heel graag allemaal een keer mee willen maken maar geniet er nu ook zo ontzettend van dat ze ouder worden...lastig...
Zeker nu ik een baby als gastkindje heb zie ik weer hoe intensief het is om een baby te hebben in combi met meer kids...maar toch kan ik geen afstand doen van mijn kinderwagen...alles kan ik weg doen maar die wagen...pffff...
Fijne vakantie kersje!!! Lekker genieten van je mannen in Frankrijk.

Hier gaat het op zich wel oké alleen ik heb sinds februari vijf gastkindjes en dat is me allemaal een beetje teveel aan het worden en ik merk dat Jari er totaal niet mee overweg kan dus ik heb besloten om met twee gastkindjes te stoppen. Vorige week de knoop door gehakt wn de bewuste ouders op de hoogte gebracht. Heel moeilijk om te doen maar ik moest dit voor mijn eigen kids en voor mezelf doen. Ik kon nauwelijks nog genieten van onze kindjes en dst doet me pijn. Dus deze keuze geeft veel rust. Per 1 augustus stop ik ermee en krijg ik het een stuk rustiger. Nog zes weekjes bikkelen.

Hoest verder met alle meiden en de kids?

[Pinkymeid]

@noortje ach nee meid wat verschrikkelijk voor je mannetje en ook voor jullie maar wat een kracht heeft jullie gezinnetje zoveel respect voor jullie altijd zo oneerlijk dat die kleintjes zoveel moeten meemaken in hun jonge leventje.Nou meiden ben hier al heel lang niet meer geweest, gisteren was weer de sterfdag van ons eerste mannetje alweer 5 jaar geleden, morgen is het de dag dat hij geboren is, het blijft nog steeds moeilijk tijdens deze dagen dan komt alles weer terug naar boven.Voor de rest met men 2 spruiten gaat alles goed F word in augustus alweer 4 en J is in mei alweer 1 geworden de tijd gaat snel allemaal. Nou over ziekenhuisbezoeken kan ik ook wel meepraten mijn beide schatten hebben een hartafwijking, F is in 2013 een open hart operatie ondergaan, en J heeft net dezelfde hartafwijking als F alleen bij J is er geen vernauwing in de longslagader alleen verdikte kleppen, in september weer controle, de laatste controle van J was positief uitgepakt en er was wat verbetering te zien maar als dat zo blijft dat weet ik niet dus geen idee of ook hij een open hart operatie moet ondergaan laten we hopen dat het mss met medicatie verholpen kan worden maar dat zullen we in september weten. Hij doet het goed en merk niks van dat hij het moeilijk heeft maar het is natuurlijk in te gaten blijven houden.

[shadylady313]

Poeh dat klinkt ook allemaal heftig pinky!! Wel goed dat ze onder controle staan...
Hoe heb je de afgelopen dagen beleefd meis? Hebben jullie gister nog iets speciaals gedaan?

[Pinkymeid]

@shadylady ja ben super blij dat ze zo een goede controles krijgen. Maar weet dat alles goed komt
Wij hebben gisteren 5 ballonnen opgelaten, we doen dat ieder jaar, alleen word het ieder jaar een ballon meer ook hebben we er nog enkele emotionele teksten bij gezegd. Dit is het enige wat we nog voor ons overleden ventje kunnen doen.

[shadylady313]

Klinkt mooi meis. Ja we kunnen verder niet zoveel ermee hè? Hoe spijtig ook..

[Pinkymeid]

Dank je wel, en helaas niet, alleen maar jaarlijks herdenken, kaarsje branden, en een plekje geven in je hart wat we ons het hele leven meedragen. Ik krijg soms van die verschrikkelijke reactie in de omgeving dat niet goed bij men hoofd ben dat ik nog steeds over hem praat tss tot ze het zelf mee moeten maken

[shadylady313]

Dat meen je niet?! Wat een hersenloze figuren zijn dat dan?? Vooral naast je neerleggen is het beste wat je kunt doen. Mensen weten niet wat ze zeggen!! Totdat ze het idd zelf meegemaakt zouden hebben. Dan piepen ze wel anders. Pfff

[Pinkymeid]

Ja ik luister er niet naar hoor, ze weten niet wat het is maar dan moeten ze zwijgen en ons gerust laten. Och ja. Gelukkig zijn er nog mensen die wel hun hart op de juiste plek hebben

[belle]

Uiteraaaaaarrrdd moet ik hier wel ff inbreken voor Pinkymeid en alle dames die zulke reacties krijgen uit de omgeving..... Pfoooee wat denken mensen wel, de meesten weten domweg niet beter 'gelukkig ' en sommigen die menen het gewoon echt hè met dat soort opmerkingen. Die zijn het ergst. Trek van beide partijen niks aan dames, jullie lieve kindjes draag je altijd bij je. NIEMAND bepaald hoe lang jou rouwproces is. Dat bepaal je zelf. En het verdriet hou je levenslang, zulke mensen zullen dat nooit begrijpen en ik kan ze wel achter het behang plakken, dubbel en vierkant.... Ik heb het enorme geluk dat ik dit niet heb hoeven meemaken... Maar mijn beste vriendin heeft het wel meegemaakt. En het is ong 4 jaar geleden, maar als de dag van gister... Ook zij krijgt botte opmerkingen uit haar omgeving en veel onbegrip, zelfs van dr eigen schoonfamilie.... Gelukkig heeft ze wel een groepje mensen om haar heen die haar wel ondersteunen, waaronder ik. Klein voorbeeldje, tijd terug was ik jarig (wij wonen heel dichtbij elkaar ) en daar kwam haar man en de andere kindjes en zij niet, reageerde ook niet op de app.... Sommigen worden kwaad om zoiets, ik wist gelijk wat er gaande was. Ze had een zwarte dag en wil dan ff met niemand wat te maken hebben. Wat zeer logisch is. Heb haar verder met rust gelaten. Volgende dag stond ze op de app met excuses dat ze er niet was. Waarop ik gelijk naar dr toe bwn gegaan en heb gezegd dat zij daar never noooiiittt excuses voor hoeft te maken en dat ik het errder heeelll erg verdrietig voor haar vond, want op zo'n dag zit je in een heel akelig eenzaam wereldje...... Dus dames niks van aantrekken en vertel het aan degenen die er wel voor je zijn. Kan erg opluchten, zij zullen ook zeer zeker voor je opkomen als ze horen van die nare opmerkingen.....
Zo die preek van mij is der ff uit, denk aan jullie dames, ik zal nooit helemaal weten hoe verschrikkelijk verdrietig dit is en hoe intens, ik wet er alleen maar een glimpje van.... Xxxxxxxx ❤❤❤❤

[Pinkymeid]

@belle dank je wel voor je lieve woorden en ooh dat zeker niet ik hou me er niet meer mee bezig met zo een mensen gelukkig zijn er nog vele die ons verhaal wel duizend keer aan willen horen en ons tot de dag van vandaag nog altijd voor ons zijn. En wat verschrikkelijk ook voor je vriendin.

[cindy85]

hallo meiden, ik ben hier een hele tijd niet meer geweest maar is allemaal zo druk met opnieuw gaan werken en de kindjes dat ik eigenlijk haast nooit nog achter de laptop zit ...

@Noortje, jeetje meid jij hebt het ook wel niet makkelijk maar wauw wat straalt zoveel liefde voor je mannetje uit je berichtje. Topmama!

@ Devika, ik zie nu pas dat jij eigenlijk niet zo heel erg veel scheelt met hoe ver ik nu zou geweest zijn. Ik zou nu 30w1d zwanger geweest zijn.
Wat lief van Shivani dat ze nu al zo tegen haar zusje praat! Die wordt vast en zeker een super grote zus !!!

@Kersje: wat leuk dat je mannetjes zo'n goede vriendjes zijn! Lucas & Lisa vliegen elkaar hier (soms letterlijk) altijd in de haren, echte pestkoppen zijn het tgo elkaar, maar soms heel soms zijn ze toch zo ontzettend lief voor elkaar, en nu ze ouder worden (5jr en 4jr) komen die lieve momenten gelukkig wel steeds vaker, maar als peuters waren die twee een regelrechte ramp samen. Lucas en Lara daarintegen (schelen 3,5jr) zijn 4 handen op 1 buik en dat is zo geweldig om te zien !!
Je zegt dat je het verlies van Puck nu ook geaccepteerd hebt. Wat ik me de laatste week wel afvraag, is of eenmaal je het geaccepteerd hebt, je ook bepaalde datums makkelijker kunt loslaten of blijven die jaarlijks terugkomende datums toch een bepaalde spanning en emotioneel moeilijke tijd veroorzaken? Ik vroeg het me af omdat ik vorige week merkte dat het nu na 9jr bvb de eerste keer is dat mijn mama niet op de geboorte/sterftedag van mijn zusje haar grafje gaat schoonmaken en nieuwe bloemetjes zetten etc. En eigelijk hoop ik daar ook wel op, het idee dat je ieder jaar opnieuw zo'n emotionele periode door gaat, vind ik ergens zo'n verdrietig vooruitzicht.
En jij zit heerlijk in Frankrijk nu...geniet ze! Wij gaan in juli naar Z-Fr.

@Shadylady, pff 5 gastkindjes erbij naast je eigen kindjes, zou dus echt niets voor mij zijn en ik ben nochtans 2de in een rij van 10 kinderen dus ik ben echt wel wat gewoon . Snap wel dat je jongste er niet mee overweg kan, hij scheelt maar 2mnd met mijn Lara maar zij zou het daar ook erg moeilijk mee hebben denk ik. Ze is nogal veeleisend op vlak van mama's aandacht, wat ik helemaal niet erg vind, integendeel, maar daarnaast dan een hoop jonge kindjes erbij moeten nemen, zou mij dan ook te veel zijn.

@Pinkymeid, jij hebt dus ook al het een en ander meegemaakt met je kindjes zeg, wat vreselijk zenuwslopend moet dat geweest zijn, die openhartoperatie voor je meisje en nu misschien nog eens hetzelfde moeten meemaken met je zoontje.
En dus ook net 5jr geleden geweest dat je oudste mannetje geboren werd...ik hoop dat je deze dagen wat goed doorgekomen bent?
Arrgh sommige mensen zijn gewoon zo verschrikkelijk dom!!! En gelukkig voor hen betekent dit waarschijnlijk dat ze zelf nooit zoiets hebben moeten meemaken, maar dan houden ze ook beter hun mond! Ik herinner me ook nog steeds sommige uitspraken die mensen deden toen mijn mama haar 10de kindje verloren was. Alsof mijn zusje er niet toe deed, was maar 'nummer' 10.
Ik merk wel dat mensen er wel snel vanuit gaan dat het wel vrij snel slijt en je weer je oude zelf bent. Zo had ik een paar weken geleden een moeilijke dag op het werk en was iedereen zo irritant vrolijk aan het doen en steeds maar aan het knuffelen met elkaar (naar aanleiding van een grapje van mijn manager), dus ik had al een paar keer nogal geirriteerd en kwaad van me afgebeten tegen mijn manager dat ze moest met rust laten en uiteindelijk ook met tranen in mijn ogen gezegd dat ik haar echt niet wou afblaffen en dat ik gewoon een moeilijke dag had en of ze aub al dat gedoe wou laten en mij even met rust kon laten. Later die dag sprak ik haar er over aan toen ik even alleen was met haar, maar ze had mijn moeilijke dag en tranen dus zelfs helemaal niet gelinkt aan Simon, was zelfs niet bij haar opgekomen, en dat was toen amper 2mnd nadat ik hem kwijt was.
Verder ben ik wel nog in de periode dat de meeste toch wel nog gemeend eens vragen hoe het is of 'goede raad' willen geven maar soms doen mensen dat gewoon beter niet. Het beste dat mijn nichtje uit haar mond kreeg was "Ik zeg altijd, je maakt je eigen geluk, dingen gebeuren nu eenmaal in het leven maar je moet dat opzij kunnen zetten en doorgaan want je maakt zelf je eigen geluk" ... WAUW... het is dat het haar eigen trouwdag was of ik had haar een mep verkocht denk ik. Alsof ik mijn zoontje zomaar even kan en moet vergeten en ik het aan mezelf te wijten heb dat ik nu even helemaal niet mijn optimistische zelf ben.

@Belle, wat klink je als een ongelooflijk lieve vriendin! Want je hebt helemaal gelijk, sommige dagen wil je gewoon je huis niet uit en wil je niet vrolijk in groep gaan zitten, al zijn het dan je beste vrienden. Soms lukt dat gewoon niet en moet je even een dag (of meerdere dagen) alleen thuis uithuilen wanneer het je allemaal weer overvalt. Zo is mijn man vandaag ook alleen met onze oudste zoon naar een groep vrienden vandaag en ben ik thuis met de meisjes. Ik zag er ook te veel tegenop nu. Ik heb op het werk gelukkig wel een collega die het altijd meteen merkt als ik met wat zit, en me dan even apart neemt om me mijn hart te laten uitstorten of dan ineens plannen maakt om er 's avonds uit van tussenuit te knijpen en eens weg te zijn van alles en iedereen. Vind ik zoooooo zalig, mensen die het gewoon zelf doorhebben wanneer er iets scheelt en daar dan ook iets mee doen, want zelf die stap zetten om mijn hart te luchten of eens weg te gaan, dat doe ik niet rap, terwijl ik dat wel nodig heb.

[cindy85]

Hier ben ik intussen al bijna 2mnd weer aan het werk en nog steeds valt het me wel zwaar. Eigenlijk had ik op therapeutische basis moeten beginnen ipv fulltime. De omschakeling van veel tijd hebben voor mezelf om na te denken en Simons grafje dagelijks te gaan bezoeken etc naar de ochtendrush met 3 kindjes, hele dag werken, avondrush met 3 kindjes (laatste zit pas om 21u in bed) en vooral geen tijd meer vinden om rustig bij Simon te passeren en tegen hem te praten, dat begint nu echt goed door te wegen dus ik heb zo dringend wat tijd alleen nodig! Ik heb het gevoel dat ik nu ook klaar ben om bepaalde zaken te regelen zoals grafzerkje etc, maar nu ik daar emotioneel wel echt klaar voor ben, heb ik er de tijd niet voor en dit wil ik niet zomaar vlug vlug op een zaterdag tussen turnles en zwemles moeten doen. Met zo'n dingen worstel ik dus wel nog , en eigenlijk ook met mensen die dramatisch gaan doen om futiliteiten, dan wil ik eigenlijk alleen maar weglopen - of kwaad worden.
Voor de rest gaat het leven langzaamaan wel weer een beetje zijn normale verloop, ga ik ook opnieuw af en toe eens uiteten met collega's/vrienden en begin ik ook echt uit te kijken naar zulke avondjes. Maar dingen doen in groep en dan vooral groepen die ik voor het eerst terug zie, dat vermijd ik wel nog steeds merk ik. Zo komt de hele familie vanavond samen bij mijn tante voor haar verjaardag, maar heb ik haar ook eerlijk verteld dat ik me te gespannen voel in groep uit 'angst' voor onverwachte reacties of de vele 'hoe gaat het nu met je' vragen waar ik toch geen antwoord op weet. Ik weet ook wel dat ik dat tegen haar eerlijk kan zeggen en ze me ook echt begrijpt, haar eigen dochter heeft in januari haar tweeling na ong 24w zwangerschap verloren.

7 mei was er dan ook het trouwfeest van mijn nichtje, waarvoor ik na heel lang twijfelen toch alle moed bijeengeraapt had en toch gegaan ben, wat achteraf niet de beste beslissing was. Ik was daar nog maar net of er kwamen al 3 zwangeren rond mij staan, waardoor ik na nog geen 5min op het feest al in tranen uitbarstte bij mijn mama. Rest van de avond ging toen wel goed want wat afgeschermd gaan staan/zitten bij mijn zussen en man, maar tijdens het avondfeest zelf was het toch allemaal teveel om iedereen zich daar zo heel erg gelukkig te zien uitleven terwijl ik eigenlijk alleen maar in mijn bed vol zelfmedelijden wou gaan uithuilen, dus toen ook even ingestort bij 2 van mijn zussen, wat achteraf wel deugd deed dat het er allemaal eens uit was en ze nu ook duidelijk weten hoe ik me nu echt voel.

Vorige maand kwam dan ook eindelijk het beetje uitgestelde gesprek met mijn man over opnieuw zwanger worden, waarbij flink wat tranen gevloeid zijn. Op moederdag waren we voor het eerst weer intiem met elkaar sinds de bevalling en dat gebeurde zonder voorbehoedsmiddelen dus ik ging er eigenlijk vanuit dat dit betekende dat hij er ook wel weer voor durfde gaan. Later die week bleek dat dat niet het geval te zijn en was de vorige keer dus gewoon een uitzondering want daarna kwam pas het volle besef dat ik opnieuw zwanger zou kunnen zijn en had hij toen ook echt door dat hij daar echt niet klaar voor was en dat nog lange tijd niet zou zijn. Hij denkt eerder in de richting van een jaar wachten terwijl ik het eigenlijk wel zo snel mogelijk zou willen. Of ten minste een termijn zou willen hebben om naar toe te leven , maar ook dat kan hij me niet geven dus na uren praten zijn we er uiteindelijk toch niet uitgeraakt en hebben we besloten het thema even laten rusten. Toen bleek dus dat ik daadwerkelijk zwanger was geraakt van die ene keer op moederdag, maar dat is al héél snel weer fout gegaan. Daar heb ik ook wel vrede mee want het was zo heel erg pril en ik wou ook wel dat als ik opnieuw zwanger zou zijn, mijn man daar ook volledig achter zou staan en er klaar voor zou zijn, maar toch voelde het zo'n beetje als 'die ene kans' die nu gemist is.
Nu hadden we deze maand net rond mijn eisprong ook een ongelukje met het condoom dus wie weet is er nu ook wel een minikans, al ga ik er voorlopig wel vanuit dat die kans heel erg klein is. Enerzijds hoop ik dat het niets is omdat ik het eigenlijk leuker zou vinden als we eerst samen die beslissing maken om er weer voor te gaan. Maar als het wel zo is, dan ben ik er ook oprecht reuzeblij mee! En daarvoor heeft die hele korte zwangerschap van vorige maand wel veel rust in mijn hoofd gebracht. Ik dacht altijd dat op het moment dat ik opnieuw een positieve test in mijn handen zou hebben , ik helemaal zou beginnen panikeren of huilen ofzo, maar eigenlijk kreeg ik er alleen maar een erg warm gevoel van en was de vreugde groter dan de angst. Nu wéét ik dat ik niet per se zal panikeren en dit ook echt wel, waardoor die angst voor de angst (begrijp je het nog haha) er niet meer is ...

En nu weer weg van het scherm want barstende koppijn

[Pinkymeid]

@cindy idd het was alleen mar slechte tijden voor ons de voorbije jaren, en ja het blijft moeilijk met de dagen dat ons mannetje is overleden, dat zal altijd zo blijven maar hij heeft een prachtig plekje in ons hart en een mooi plekje thuis we hebben hem laten crimeren draag ook een hangertje met zijn asjes in zodat ik hem altijd dichtbij me heb, met de 2 andere spruiten gaat nu gelukkig goed hopelijk goede uitslagen in september zodat we weer met een gerust hart even verder kunnen. En ja echt mensen kunnen wreed zijn tss niet te geloven soms.

[Pinkymeid]

@cindy jeetje meid ik lees nu je hele verhaal maar meid jij hebt het nu ook niet makkelijk pfff wat verschrikkelijk gewoon. Neem alle tijd om het een plekje te geven en neem goed je rust want dat heb je echt wel even nodig na dit zware verlies, ik wil je heel veel sterkte toewensen de komende periode en heel veel succes met het proberen voor een vijfde prachtig wondertje.

[noortje]

Pinkymeid, mooi dat jullie ballonnen opgelaten hebben voor jullie mannetje. En wat een rotopmerking zeg, jeetje dat zeg je toch niet... Akelig is dat he, als je kindje geopereerd moet worden. J deze zomer dus weer, de vorige keer is hij heel erg benauwd geweest en het zit erin dat dit nu nog erger zal worden. Maar ik denk dat de voordelen groter zijn dan de nadelen.

Cindy, knap dat je alweer volledig aannhet werk bent. Ik ben destijds therapeutisch gaan werken en was heel snel weer zwanger en dat bracht veel angsten met zich mee. Tot aan het verlof van Tessa heb ik therapeutisch gewerkt en daarna gestopt. Pas je wel een beetje op jezelf dat het niet teveel wordt... Naar dat je niet de tijd hebt die je eigenlijk wil (of nodig hebt) om bij jullie Simon stil te staan. De 1e tijd had ik het echt nodig om veel bij het grafje te zijn, na verloop van tijd werd dit wel minder. Het is bij ons nu bijna 5 jaar geleden dat Thomas overleed in mijn buik, en ik merk dat de data wat minder beladen worden in vergelijking met de 1e jaren. Maar elk jaar zijn er weer die herinneringen, de tijd voor zijn geboorte vind ik moeilijker dan de dag zelf. Dan komt er weer een klein beetje rust. Die dag ga ik wel altijd naar het grafje, bloemetjes neerzetten, een knuffel... Ik kom er nog geregeld, zeker 1 of 2 keer in de week. Maar nu voel ik me niet zo schuldig meer als ik er geen tijd voor heb of gewoon eens geen zin. Nu heb ik ook wel geaccepteerd dat hij er niet meer is, maar dat neemt het gemis niet weg. Het blijft een lege plek.

[noortje]

Kersje, haha die Tobias, nog een broertje erbij. Geeft wel aan dat hij zijn broertje erg leuk vindt! Fijn dat ze het zo goed doen samen. Hoe was je vakantie? Of je bent er denk ik nog. Hier komt er ook geen 4e kindje meer, geen twijfels meer over. Het is genoeg geweest. Ik vind het ook fijn dat Tessa nu wat groter is, haar broertje is in alles echt nog een baby. Hij ontwikkelt zich maar heel langzaam. Dus heb eigenlijk nog steeds een baby. Maar ik hoop wel dat hij zich wat meer gaat ontwikkelen. Na zijn operatie gaat hij 2 keer per week fysiotherapie krijgen en in augustus starten we bij de kinderrevalidatie, dus nog meer begeleiding voor hem. Hopelijk dan weer wat vooruitgang.

Devika, fijn dat je zo vaak op controle mag. Ik mocht ook elke 2 weken, totdat hij niet meer goed groeide, toen elke week. Hoe gaat het nu? Vast genieten van dat hummeltje in je buik. Leuk dat Shivani tegen haar zusje in je buik praat. Ze zal vast een trotse grote zus worden. Kan me voorstellen dat je niet kunt wachten tot ze er is, dan kun je haar veilig in je armen nemen.

Laura, goed dat je besloten hebt wat rustiger aan te doen met je gastkindjes!

[Pinkymeid]

@noortje dat is maar niks dat J zo vaak benauwd is geweest. Hopelijk gaat de operatie goed uitpakken en dat hij het veel makkelijker zal hebben. En ja is altijd zo akelig zo een operatie voor zo een kleintjes.

Pff hier heeft J zo verschrikkelijk last van doorkomende tandjes hij heeft er nog maar twee pff zo vermoeiend niks is goed alleen maar huilen, overal in bijten oortje trekken, verstopt neusje zo hartverscheurend ik hoop dat de rest snel door mag komen

[shadylady313]

Heeft ie er niet toevallig een oor ontsteking bij?

[Pinkymeid]

Neen geen oorontsteking gelukkig en ook geen koorts.

[cindy85]

Hey meiden even snel vanop reis. Ik heb dinsdag positief getest en ben dus zwanger!!! Kotsmisselijk maar dat neem ik er maar al te graag bij! Hoewel het met een heel klein bang hartje is , ben ik wel dolblij! Maandag als ik thuis ben even bij HA langs voor bloedtest om hcg waarde te bepalen

[shadylady313]

Wauw...Wat raak jij "makkelijk" zwanger dan zeg! Gefeliciteerd meis!! Hoe heeft je man er op gereageerd? Aangezien jullie het er uitgebreid over gehad hebben en hij er nof niet klaar voor was? Ik hoop dat alles goed blijft gaan dit keer meis!!