mijn lieve, lieve kleine schat

[devika]

Lieve lieve meiden,

Ik wens jullie allemaal hele mooie warme feestdagen toe! Het blijven dagen met een lach en een traan. Voor alle nieuwe kindjes die dit jaar geboren zijn is dit hun eerste kerst. Wat magisch bijzonder!
myka en sunshine, jullie wens ik veel liefde toe deze kerst. Dat jullie beide gauw zwanger mogen worden en dat 2015 jullie jaar wordt!
De andere mama's: geniet van deze mooi tijd. Met onze mooie kindjes in onze armen, en alle engeltjes in ons hart....
Ik denk dat onze engeltjes samen een mooi feestje bouwen daar boven.
Heel veel liefs meiden!!


Hier gaat het goed. maandag mogen eindelijk de pennen uit Shivani haar duim. Ze krijgt een korte algehele narcose. einde vd dag mag ze gelukkig mee naar huis.
Dat lijkt me een mooie afsluiting voor dit jaar. Ik krijg wel stiekem de kriebels als ik aan de narcose denk. Ik zal nu eerst alle slangen zelf controleren haha.
Maar nu eerst gezellig 3 dagen kerst vieren.
Heel veel liefs!

[plusje]

Ik wil jullie ook allemaal nog fijne dagen toewensen!

Devika, mooi verwoord van onze sterretjes . Veel succes voor maandag met je lieve meisje!

[-sunshine-]

Devika, hele mooie woorden! Veel sterkte vandaag, hoop dat het verwijderen van de pennen niet teveel pijn veroorzaakt.

Ik ben nog redelijk rustig, voel natuurlijk wel vanalles of bepaalde dingen juist niet maar kan niet peilen of het van een eventuele zwangerschap of van een aanstaande menstruatie is. Zit vandaag op dag 29, dus het schiet wel op. We vertrekken morgen lekker samen voor 3 dagen naar Belgie. Officieel kan ik op 31 december denk ik testen als ik dan nog niet ongi ben geworden. En twijfel nu toch of ik zal wachten tot 1 januari, vooral omdat we op 31 januari bij een sterrenrestaurant gaan eten en het dan wel erg handig zou zijn wanneer ik zeker weet wat ik wel en niet mag eten 😃. Ik hou jullie op de hoogte!

[shadylady313]

Spannend sunshine!!
Veel plezier in België!

Meiden hoe was jullie kerst? Wij hebben het leuk gehad. Lekker gegeten en gezellig zitten kletsen.
Verder niet veel bijzonders te melden.
Ik wil jullie alvast een hele goede jaarwisseling wensen!

[noortje]

Ben hier een tijd niet meer geweest, maar wel steeds meegelezen. Door alle spanningen gewoon geen energie gehad om te reageren. Degene die fb hebben, hebben al gezien dat ik weer zwanger ben. Helaas gaat het niet zo lekker. Na 6 miskramen was de 1e periode bijna niet te doen door alle zenuwen, toch leek dat goed te gaan. We kregen bij de combitest een verhoogd risico op downsyndroom. Toen hebben we de nipt gedaan en na 3 weken eindelijk uitslag, geen downsyndroom maar de baby heeft waarschijnlijk een zeldzame chromosoomafwijking. Om dit te bevestigen zouden we een vruchtwaterpunctie moeten doen. Die hebben we nog even uitgesteld, eerst over paar weken uitgebreide echo en als daar afwijkingen op te zien zijn, doen we waarschijnlijk toch die punctie. Nu een heleboel zorgen, er is niet veel over de afwijking bekend omdat die niet veel voorkomt. Maar als dit kindje het inderdaad heeft, zal het mentaal gehandicapt zijn en daarnaast allerlei lichamelijke problemen kunnen hebben...

[noortje]

Sunshine, wat naar dat jij ook een kindje heb moeten verliezen. Dit zou niemand mee mogen maken, maar helaas... Ik hoop voor je dat je snel weer zwanger zult zijn van een gezond kindje, al zal dat nooit de plaats innemen van je 1e. Wij hebben na 25 weken ons zoontje verloren. Hij had een groeiachterstand en niemand verwachtte dat het zo snel zou gaan. Hij is overleden in mijn buik. Het is alweer ruim 3 jaar geleden, het 1e jaar was het allermoeilijkst en nu pas lijkt het wat makkelijker te worden, al blijft het altijd een groot gemis.

Devika, wat een kanjer is die Shivani toch. Hoe gaat het nu met haar?

[devika]

Gefeliciteerd dat je weer zwanger bent! Ik wil zo graag uber enthousiast reageren, maar je bericht maakt me ook verdrietig. Wat een zorgen en onzekerheid over jullie kindje….
Dat is zo slopend he al die zorgen. ( ik ken dat van mijn laatste zwangerschap)
Wat een nachtmerry moet het voor jullie zijn!
Ik hoop en bid dat jullie straks een mooi en kerngezonde brusje op de wereld zetten! Het is je zoooo gegunt!
Oh laat het alsjeblief goed komen!
Hoe ver ben je trouwens? En wanneer zou je de punctie moeten doen? dikke dikke knuffel voor jou!


Hier gaat het oke..
De pennen zijn er uit. Shivani is de narcose en nahandeling goed doorgekomen. In de middag mocht ze mee naar huis.
Ze mocht gisteren de beer van Kaylash* mee nemen. We gingen later even naar de woonboulevard. Toen is ze de beer vergeten in een meubelwinkel.
Wij terug gegaan. Ze hadden hem niet gevonden. Rondje door de zaak gelopen. Niets….
Ik kon wel huilen! De beer staat symbool voor Kaylash*, en nu ben ik hem kwijt…
Nogmaals gebeld vandaag. Niets… heb via fb een oproep geplaats aan mensen in Groningen.
Misschien dat hij door een kindje is gevonden en meegenomen. Ik hoop zo dat hij wordt gevonden en wij hem terug krijgen…

[shadylady313]

Noortje jeetje meis wat een onzekerheid zeg...hoe ver ben je? Heb ik jou op fb? Dacht het wel toch?
Maar jullie houden het kleintje wel toch? Wat een slopende tijd zeg voor jullie. Wel heel mooi dat er toch nog weer een kindje mag komen voor jullie!! Is het al definitief dat jullie kleintje deze afwijking heeft of nog niet?

Devika fijn dat de pennen eruit zijn en ze er goed doorheen gekomen is. Gebruikt ze der duimpje alweer een beetje?
Het is echt een kanjer die meid van jullie hoor.
Oh nee....de beer van haar grote broer is kwijt...wat zul je je rot voelen daarover. Ik hoop echt heel hard dat de beer weer terug komt bij jullie!

[devika]

het knuffeltje is gevonden in de winkel! werd vandaag gebeld. ik stond te trillen op mijn benen toen de verkoopster het vertelde. begon echt te huilen. we zijn gister avond nog langs geweest om nog een keer door de winkel te lopen op zoek naar het knuffeltje. zoo blij dat ie terecht is. die heeft nu levenslang huisarrest! mijn dag kan niet meer stuk.

lieve meiden,
vandaag laatste dag van het jaar...dit wordt voor vele ook weer een beladen avond...een avond met een lach en een traan...
Voor alle meiden die minder geluk hebben gehad in 2014…ik hoop dat jullie je verdriet een plekje kunnen geven…en dat 2015 voor jullie gezegd mag zijn en dat er veel mooie en gezonde kindjes geboren mogen worden.
Dat die lang gekoesterde wens in vervulling mag gaan.
En voor iedereen wens ik een mooie afsluiting van het jaar, en een nieuw jaar vol liefde, geluk, harmonie en mooie gezonde kindjes.

Wij steken vanavond geen vuurwerk af. Dat doen we al 4 jaar niet meer. Vanavond steken wij speciaal voor al onze engeltjes hier een mooie wensballon op.
Waar onze engeltjes ook mogen zijn…dat ze gelukkig zijn met elkaar. Ik weet zeker dat onze kindjes elkaar kennen. Dat kan niet anders, wij zijn hier ook zo warm met elkaar verbonden.

Heel veel liefs meiden! Fijne jaarwisseling!

[cyn87]

lieve noortje,

Ik had het mooie nieuws al voorbij zien komen op fb.
maar wat een spannende tijd zeg! zo onzeker nog.
wat zal jij met een raar gevoel het nieuwe jaar in gaan!
wanneer krijg je de uitgebreide echo? en hoever ben je nu?

devika,
wat heb je toch een geweldig stoere dochter!
altijd al een vechter geweest vanaf het begin.
is ze nu van alle vervelende doktersbezoeken af?

oohh.. die knuffel!
zal je net zien, die ene keer dat die mee gaat...
gelukkig heb je hem weer terug!


lieve meiden, ik hoop dat 2015 voor jullie weer mooie dingen mee brengt.
dat jullie dromen uit mogen komen.

een fijne jaarwisseling en tot volgend jaar

[shadylady313]

Devika jeeeeejjjj hij is terug!!! Wat geweldig!! Ik ben mega blij voor jullie!

Meiden allemaal de allerbeste wensen voor 2015! Ik wens iedereen een heel mooi jaar toe met veel liefde geluk en gezondheid. Ook voor degenen die graag een kleintje willen, ik duim!!

[-sunshine-]

Even een heel snel egoistisch berichtje van mij. Vanochtend een positieve zwangerschapstest in handen. We zijn zo gelukkig, maar ook angstig tegelijk. Ik wil zo graag zorgeloos van deze zwangerschap genieten maar weet niet of me dat zal gaan lukken.

In ieder geval had 2015 voor ons niet beter kunnen beginnen!

[cyn87]

Sunshine.

wow! Wat een fantastisch begin van het nieuwe jaar!
Natuurlijk met een dubbel gevoel.. maar ik hoop dat het vertrouwen het wint van de angst.
gefeliciteerd meid!

[noortje]

Sunshine, wat een mooi nieuws om het jaar mee te beginnen, gefeliciteerd! Zorgeloos zal misschien moeilijk worden, ik hoop dat het dit keer goed mag gaan.

Ben morgen 18 weken. En Laura, we willen dit kindje heel graag houden, maar we moeten ook bedenken of dit kindje wel een leven zal hebben en dat is heel erg moeilijk. Daarnaast kan het ook in mijn buik al overlijden. Dus een heleboel zorgen. Maandag weer een echo, zie er naar uit en tegenop, wil graag weten hoe het ermee gaat en tegelijk bang om te horen dat het niet goed gaat...

[-sunshine-]

Lieve Noortje,

Ik herken zo ongelofelijk je verhaal en de onzekere angst die je op dit moment voelt. Ook wij leefden bij 18 weken zwangerschap tussen hoop en vrees, angst om ons kleintje kwijt te raken en gek van de eventuele keuze de wie wellicht voor de kiezen kregen omdat ons kleintje niet levensvatbaar zou zijn of meervoudig gehandicapt. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe het voelde toen de gynaecoloog ons vertelde dat het hartje gestopt was, de natuur had ingegrepen en naast het inmense verdriet voelden wij allebei een vreemd soort opluchting.

Ik hoop dat dit jullie bespaard blijft en wens jou en je man heel veel sterkte en kracht, ik duim dat de echo aankomende maandag helderheid voor julie zal brengen.

[myka27]

Meisjes sorry dat ik zo ineens weer kom binnenvallen, maar wil dit nieuws toch even met jullie delen.
Woensdag een licht posi test en vandaag al stukken donkerder
Ons Luca* krijgt een brusje ☺️☺️☺️

[Daveigh]

Lieve myka en sunshine,

Wat een super nieuws! Gefeliciteerd beiden!

[-sunshine-]

Myka, van harte met je zwangerschap, ik duim dat alles goed mag gaan en hoop dat je wr van kunt genieten. Ik denk dat we bijna tegelijkertijd uitegereknd zijn. Volgens de rekenmodule ben ik 8 september uitgerekend, maar denk dat het na een eerste cho ietwat verlaat zal worden.

[cyn87]

Jaaaa Myka!!

Wat beginnen jullie het nieuwe jaar toch goed!
Gefeliciteerd meid! Oohhh wat hoop ik dat jij over 9 maanden met een mooi brusje op je buik mag liggen!
Dikke knuffel meid!! Ben echt blij voor je!

[shadylady313]

Oh wauw!! Meiden!!!
Sunshine en myka onwijs gefeliciteerd zeg!! Wat ben ik blij dit te lezen zeg!!

Noortje wat vreselijk moeilijk zeg. Ik hoop echt heel hard dat jullie zo goed mogelijk bericht gaan krijgen! Duim duim duim!!

[plusje]

Oooooooooooooooooh wat krijg ik kriebels doorheen m'n lijf!!!!! Sunshine en Myka, fijn dat jullie samen kunnen opgaan . Ben zo gelukkig voor jullie!!!!!

Devika, oh ik kan me voorstellen dat je zooo blij bent dat de knuffel terecht is .

Noortje, wat een zware zwangerschap . Ben benieuwd voor maandag en hoop op goed nieuws!! Dikke knuffel.

[Bach86]

Goedemorgen meiden,


Als eerste gefeliciteerd Mike en Sunshine wat een mooi nieuws.

Meiden ik heb weleens gelezen bij jullie en hadden zoveel respect voor jullie dat wil ik als eerste zeggen.
Ik heb even op het forum gezeten en ben er toen weggegaan was overal te veel mee bezig.
Ik weet nog niet of ik mee ga schrijven met jullie maar wil graag even mijn verhaal kwijt bij meiden die hetzelfde hebben meegemaakt.
22 december was ik uitgerekend van ons kleine mannetje.
Op 20 december voelde ik geen leven, hij was een echte druktemaker dus ergens in mijn achterhoofd wist ik dat het niet goed was.
Vriendlief legde zijn hand op mijn buik en zei meteen bel de verloskundige maar.
Ik was om 9.00 uur wakker en om 12.15 uur zaten we bij de verloskundige.
Daar bleek dat de kleine man in mijn was overleden.
39 weken en 5 dagen het is niet te geloven!!!
22 december moesten we smorgens om 07.00 uur het ziekenhuis bellen om te horen hoelaat we ons moesten melden om ingeleid te worden.
Om 04.00 uur snachts braken de vliezen en om 04.30 kwamen de weeën om de 4 min.
Naar het ziekenhuis en even vergeten dat de kleine man er helemaal niet meer in.
Na een zware bevalling is om 15.35 uur onze zoon geboren op de uitgerekende datum.
Wat een mooi mannetje.
We hebben onderzoeken laten doen waar we nog de uitslag van krijgen.
Al heeft het ziekenhuis ons laten weten dat er vaker niets uitkomt dan wel.
De eerste week leef je vooral in een roes maar deze week begin ik um steeds meer te missen.
Wat had ons leven er anders uit kunnen zien.
Ik moet wel zeggen dat we een hele rust over ons heen hebben maar dat maakt de pijn en het gemis zeker niet minder.
En wat hebben wij een steun aan iedereen om ons heen ook van onbekenden.
Dit doet ons heel erg goed.
Pfff toch wel lastig om dit allemaal zo neer te zetten.
Nogmaals meiden ik weet nog niet of ik hier volop mee zal schrijven maar ik wilde graag even mijn verhaal kwijt.

En nog een keer zoveel respect voor jullie en ik weet niet helaas het verdriet wat jullie hebben moeten doormaken.

Liefs Bach.

[cyn87]

lieve Bach86,

allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje.
Helaas komt je verhaal me bekend voor.
wat moet het vreselijk voelen om zo de `feestdagen` in te gaan.

Ik ben 4 jaar geleden op dezelfde manier mijn zoontje verloren.
ineens voelde ik niks meer.. 38,5 week zwanger.
het gevoel dat er iets mis is.. maar stiekem nog de hoop dat het nog goed komt.
Helaas werd in het ziekenhuis bevestigd dat zijn hartje niet meer klopte.

hebben jullie je zoontje ook een naam gegeven?
is hij begraven of gecremeerd? (als je het er niet over wil hebben is het oke hoor)

het maakt niet uit of je hier mee schrijft.
ik hoop dat het een beetje helpt om je verhaal van je af te schrijven.
weet dat iedereen hier weet hoe je je voelt.. voel je niet verplicht.

heel veel sterkte deze periode!

[Bach86]

Lieve Cin,

Wat vreselijk dat je ook zo laat nog je zoontje bent verloren.
Wat je zegt weten dat het mis ik maar toch nog die hoop hebben.
Dat hadden wij ook, bij de verloskundige krijg je het nieuws te horen en meteen door naar het ziekenhuis en dan ergens nog de hoop hebben dat het hartje gewoon weer klopt. Al weet je natuurlijk dat dit niet kan.

We hebben onze zoon de naam gegeven die wij al hadden gekozen.
Deze naam was voor hem en zal altijd van hem blijven.
Ravi is zijn naam.
We hebben hem gecremeerd zo hebben we hem straks nog een beetje bij ons.
Begraven wilden we niet omdat we vrijwel zeker weten dat je na bijv.10 jaar minder vaak zullen gaan dan aan het begin.
Heb zo vaak kindergrafjes gezien die niet meer verzorgd worden en dat vind ik verschrikkelijk en dat wilde ik niet.
Ik kan er op zich goed over praten, we praten zelf heeel veel met elkaar en met vrienden.

Wat moet dit voor jou ook weer herinneringen oproepen meid

Liefs

[cyn87]

lieve Bach,

Ja, dit roept zeker veel herinneringen op.
maar niet alleen verdrietige herinneringen hoor. (klinkt misschien heel gek nu)
30 oktober zou hij 4 jaar geworden zijn.. heel raar dat dat al weer 4 jaar geleden is.
het voelt nog als de dag van gisteren.

wat hebben jullie een mooie naam gegeven!
hebben jullie Ravi thuis bij jullie gehad, of niet?
Hoe voel je je zelf? gaat het lichamelijk goed?
wat mooi dat jullie voor crematie hebben gekozen.
wij hebben ons zoontje begraven, 2km hier vandaan.
en ja, we zien veel onverzorgde grafjes.. maar hebben beloofd om dat van Wesley* altijd te onderhouden.
ik ging eerst iedere dag.. het voelde zo verplicht.
later ging ik om de dag.. afwisseling met mijn vriend..
maar ik heb het kunnen laten rusten.. en weet dat ik niet iedere dag mee hoef.
nu ga ik 1x per maand.. soms met veel tegenzin.. omdat ik weet dat het zoveel tranen oproept.
maar toch geeft het een voldaan gevoel als ik er weer een ben geweest.

fijn dat jullie er zo goed over kunnen praten. dat helpt al zo veel...
al verwerkt ieder het op zijn eigen manier natuurlijk.


hebben jullie mooie herinneringen aan Ravi?
foto's, afdrukjes, haarlokje?

liefs

[noortje]

Myka, wat een supernieuws! Gefeliciteerd en laat het dit keer goed gaan!!

Bach, wat erg dat jullie ook je kindje zijn verloren. Dat weten we hier helaas als geen ander... Mooie naam hebben jullie hem gegeven. Ik heb dezelfde vragen als Cyn, dus zal ze nu niet nog eens stellen. Maar wat een schok moet het zijn geweest, zo laat nog. Hopelijk krijgen jullie antwoorden over het waarom uit de onderzoeken. Wij verloren ons zoontje Thomas na 25 weken, hij had een ernstige groeiachterstand en het ging heel snel, ik voelde hem ook opeens (bijna) niet meer bewegen. Hij is wel begraven, maar ik begrijp wel wat je bedoelt over kindergrafjes die er zo verlaten uit kunnen gaan zien. In het begin ging ik iedere dag, nu nog steeds wel een paar keer per week, even een kaarsje aansteken.

[-sunshine-]

Lieve Bach,

Meid wat spijt het me dat jullie dit moeten meemaken. Ik heb in het begin ook getwijfeld om hier een reactie achter te laten maar het was zo ontzettend fijn om hier herkenning te vinden. Wij zijn ons zoontje kwijt geraakt na ruim 18 weken zwangerschap, hij had een ernstige hersenafwijking en bij een echo in het ziekenhuis bleek zijn hartje niet meer te kloppen. Fijn dat jullie zoveel steun krigen in jullie omgeving en dat jullie er samen goed over kunnen praten. Jullie hebben hem een mooie naam gegeven. Of je er uiteindelijk beghoefte aan hebt of niet, weet dat je hier welkom bent en dat we je kunnen steunen waar je dat nodig hebt.

[shadylady313]

Ach nee toch lieve Bach...wat vreselijk heftig dat ook jij je zoontje moet missen...je was al zo ver!!! Gecondoleerd meis.
Ook ik kan niks anders doen dan me aansluiten bij de woorden van de andere lieve meiden hier. Ik vind het fije om te lezen dat je veel steun om je heen krijgt. En wij hebben ook bewust gekozen voor cremeren. Zo hebben we hem toch nog bij ons thuis.
Ik wens je ongelooflijk veel sterkte en voel je welkom hier. We hadden het alleen zo graag anders gewild voor je...

[myka27]

Lieve Bach, zo ontzettend verdrietig dat jij hier je verhaal moet doen.
Ik ken je al een tijdje en hoop dat jullie veel steun en kracht bij elkaar vinden om door deze periode te komen.
Ik denk aan je, maar dat weet je wel!!!

[Bach86]

Hoi meiden,

Lieve Myka dankjewel we kennen elkaar idd al een tijdje.
Andere meiden ook dankjewel.

Wij hebben Ravi niet thuis gehad dit wilden wij allebei niet.
Hoe graag we hem ook bij ons wilden hebben we beseften ons dat het dan nog moeilijker zou worden als we hem moesten laten gaan.
Daarnaast vonden wij dat in een crematorium veel beter gekoeld wordt zo hebben wij een week lang iedereen dag even naar hem toe gekund en hij veranderde helemaal niets.
We hebben ontzettend veel foto's gemaakt, afdrukjes hebben ze in het ziekenhuis meteen genomen en haarlokje hebben we ook.
In het ziekenhuis in een fotograaf geweest van Make a memory en die heeft ook nog foto's gemaakt.

Lichamelijk gaat het steeds beter, heb heel veel last gehad van de hechtingen /inscheuren. Sinds gisteren dat ik denk hea nu gaat het de goeie kant op. We proberen de draad weer wat op te pakken. Wel willen niet in een spiraal komen die ons naar beneden trekt. Dat had Ravi ook niet ff gewild.
Meiden wat vertellen jullie eigenlijk vol trots over jullie kindje maar je hoort ook het verdriet bij het verhaal.
Mooi!

[cyn87]

Bach,

Wij hebben er ook voor gekozen om Wesley* niet mee naar huis te nemen.
Ik ben op zaterdagmiddag bevallen, en wij zijn blijven slapen in het ziekenhuis.
de volgende ochtend kwamen ze van make a memory.
Wij zagen hem "veranderen". we hebben hem op dinsdag (de dag voor de begrafenis) nog gezien bij het uitvaartcentrum,
ik was erg bang, en wilde hem herinneren als hoe ik hem de eerste keer zag. Maar nadat mijn vriend was wezen kijken ben ik ook nog geweest.
hij zag er zo mooi uit.. en nog even zacht als de vorige keer.
Ik stapte met een goed gevoel naar buiten, toch nog een laatste keer kunnen zien en aanraken.

de herinneringen bekijk ik nog vaak.. vooral de foto's van make a memory. zo mooi dat die er zijn!

fijn dat je het gevoel heb dat het de goede kant op gaat.
is je man/vriend nu ook vrij?
vind je het ook zo "raar" om gewoon zwangerschapsverlof te hebben?
Ik vond dat zo vreemd.. al heeft het me erg goed gedaan om nog zo lang thuis te zijn.
ik werk zelf namelijk met baby's dus dat had wel even tijd nodig.

[Bach86]

Lieve Cin,

Goed om te horen dat je voor de uitvaart nog bent wezen kijken.
Persoonlijk denk ik dat dat heel goed in.
Wij waren ook heel bang dat hij zou gaan veranderen.
Ik ben op maandag bevallen en op dinsdag zag hij er zoveel mooier uit.
Op de maandag daarna was de crematie en wij zagen hem pas die dag veranderen.
Wat is hij een week lang mooi gebleven, en ik vind het zo fijn dat wel iedere dag een uurtje konden gaan.
Er zijn ook vrienden en familie mee geweest en dat heeft ons heel erg goed gedaan.
Op vrijdag hebben we hem nog vastgehouden, mijn oma was mee en wilde hem zo graag vasthouden, ik dacht die valt zo in mekaar zo kapot van verdriet was ze. Is haar eerste achterkleinkind.
Mijn vriend is momenteel ook thuis, wat ik super fijn vind en mijn moeder had vakantie genomen voor als hij geboren zou worden dus ook super fijn dat ze nu vakantie heeft.

Aan de ene kant vind ik het idd vreemd om verlof te hebben maar ik moet er ook niet aan denken om alweer te gaan werken.
Vind het wel fijn nu lekker thuis. En ik merk ook dat ik lichamelijk nog niet de oude ben.
Gisteren boodschappen wezen doen en ik merkte dat dat me eigenlijk te veel was, werd moe en ging anders lopen omdat ik van onderen toch een beetje last kreeg door het lange lopen.
Morgen voor het eerst even naar het werk koffie drinken.
Zal moeilijk worden maar ik wil hier niet te lang mee wachten want dan wordt het alsmaar moeilijker.

Fijne dag vandaag meiden, hier schijnt het zonnetje en dat doet me aan ons kleine mannetje denken.
Zijn naam is in het hindoeïsme de zonnegod

Liefs

[cyn87]

Bach,

je klinkt zo sterk in je verhaal.
petje af hoor.
Wat fijn dat je mensen om je heen hebt.
je vriend die thuis is en je moeder die vakantie heeft.
dat zorgt wel voor wat afleiding.
ik vond de eerste dagen "alleen" erg moeilijk. en keek er zo naar uit dan mijn vriend weer thuis kwam.
ik ben toen ook begonnen aan een boek voor Wesley*. dan had ik iets om handen.


Knap dat je al zo snel naar het werk gaat.
al is het maar alleen om even koffie te drinken, de eerste keer zal altijd moeilijk zijn.

[patrieske]

Jeetje bach... Zo ver! Zo dichtbij, en dan zo'n afloop.. Onbegrijpelijk!
Heel,heel erg veel sterkte!

[Bach86]

Dankjewel Patrieske, ja het blijft onwerkelijk.
Tijdens de zwangerschap houd je met alles rekening maar hier sta je geen moment bij stil.

Dankjewel Cin.
Donderdag naar het werk geweest.
Hoe dichterbij ik kwam hoe zenuwachtiger ik werd maar wat was ik opgelucht toen ik eenmaal binnen was en de eerste collega's zag.
Vond het ontzettend moeilijk maar wel hebben heerlijk zitten praten.
Ben er 4 uurtjes geweest en het heeft me heel erg goed gedaan, was daarna wel helemaal gesloopt maar dat kon me niets schelen.
Verders gaat het redelijk goed met ons, met natuurlijk zn ups en downs.
Eind januari krijgen we de uitslagen van de onderzoeken en daar wordt ik wel steeds nieuwsgieriger naar.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat daar iets uit gaat komen. En waarom?? Geen flauw idee want er kan ook goed niets uitkomen.

Meiden hoe gaat het met jullie?
Misschien een vreemde vraag maar waren jullie alweer snel toe aan het proberen om opnieuw zwanger te worden?
En hoe hebben jullie de volgende zwangerschap beleefd?
Ik moet er nu absoluut nog niet aan denken maar ben wel benieuwd naar hoe jullie dat ervaren hebben?

Fijn weekend meiden!
Toch wel fijn dat ik hier zo af en toe me verhaal ff kwijt kan.

[cyn87]

wat fijn dat je bezoek aan het werk goed ging.
en je hebt het nogal uitgehouden haha..
Deden ze toch "normaal" tegen je? Ik kan me voorstellen dat mensen het moeilijk vinden om je aan te spreken.
Dit heb ik namelijk wel ervaren.

Wij zijn 2 weken na Wesley* zijn begrafenis op vakantie geweest. er even helemaal tussenuit.
Dit heeft ons erg goed gedaan. Wij zaten 's avonds samen op het balkon van ons appartement en hebben er veel over gesproken.
Ook kwam een nieuwe zwangerschap al snel ter sprake.
dat gevoel dat werd alleen maar sterker. Ik wilde zo graag.. maar voelde me ergens zooo schuldig.

Omdat wij er dik een jaar over hebben gedaan om zwanger te worden van Wesley*, dachten we dat het bij een volgende ook lang zou duren.
i.v.m. een trombosebeen mocht ik geen pil slikken. een spiraaltje vond ik onzin omdat ik toch wist dat ik weer zwanger wilde worden.
uiteindelijk na 3 maanden testte ik positief. ik schrok... omdat ik het niet had verwacht. maar ik was ook zo blij! het was ons weer gegund.
al die tijd was ik bang dat het mis ging... ik was zo blij met een angelsound waarmee ik zelf naar het hartje kon luisteren. en zodra ik het voelde bewegen kon ik genieten.
vanaf 32 weken liep de spanning weer op.. ik ben heel de zwangerschap in de gaten gehouden door mijn gyn. hij heeft me redelijk gerust kunnen stellen.
ik ging vanaf 32 weken wekelijks op controle, en kon komen wanneer ik twijfels had.
ik had aangegeven dat ik de 38,5 week niet over wilde... en daar heeft hij zich aan gehouden. Joëlla is op 38 weken geboren. (een dag voor de geboortedag van Wesley*)
vorig jaar begon het weer te kriebelen haha. dus vlak voor joella dr verjaardag heb ik mijn spiraaltje laten verwijderen. en gek genoeg stond ik in februari weer met een positieve test. en ook dit keer ben ik ingeleid op 38 weken en 1 dag. en zijn wij 16 oktober ouders geworden van Zoë.
allemaal oktober kindjes...

jeetje het is weer een heel verhaal geworden haha.

fijn weekend!

[-sunshine-]

Bach, wat ongelofelijk knap dat je al naar je werk bent gegaan. Ik ging na 3 weken en herinner me precies hetzelfde gevoel. Hoe dichterbij ik kwam, hoe harder ik wilde omdraaien omterug naar huis te gaan. Maar uiteindelijk heel blij dat ik was gegaan en heeft me toen echt een zetje in de goede richting gegeven.

Wij hebben heel bewust een tijdje gewacht voordat we weer wilden proberen zwanger te worden. Onze Ukkie (we hebben ons mannetje geen naam gegeven, voor ons was en is hij Ukkie) is op 5 juli geboren en begin november konden we oprecht zegen dat we er in ons hoofd en in ons hart aan toe waren om het opnieuw te proberen. Ik voelde me in het begin enorm schuldig, maar de meiden hier hebben me enorm geholpen omdat gevoel weg te nemen. Een nieuw kindje is een aanvulling op ons gezinnetje en geen vervanging. We waren super verrast dat het de tweede maand al weer een positieve test in handen hebben. Heel erg blij maar ik merk dat ik toch echt anders in mijn zwangerschap sta deze keer. Ik heb geen last van kwaaltjes (vorige zwangerschap overigens ook niet) maar maak me bij het minste of geringste zorgen dat er iets mis is. Meestal zonder enige aanleiding 😔. Dus heb ik vanmiddag maar weer twee zwangerschapstesten gedaan en de ene gaf een superdikke teststreep, veel duidelijker nog dan de controlestreep en de CB digital gaf nu 2-3 weken aan een week meer dan een week geleden. Klinkt misschien enorm stom maar nu ben ik toch weer iets geruster. Wat ik zo vervelend vind is dat dit gedrag helemaal niet past bij mijn karakter, ik ben normaal gesproken vrij rustig en nuchter. Het verlies van ons kleine mannetje heeft me in dit hele proces echt een stuk onzekerder gemaakt... Nog 2,5 week geduld tot de eerste echo, misschien dat ik die nog even iets ga vervroegen om mezelf niet te lang op de proef te stellen. Ik hoop heel erg dat ik daarna iets meer kan genieten, hoewel ik nog steeds super blij ben, ervaar ik het echt totaal anders dan mijn eerste zwangerschap.

[shadylady313]

Jeetje meiden... Wat een weekend weer...afgelopen vrijdag middag is een goede kennis bevallen met 18 weken...het kleine meisje is doodgeboren maar zo heftig weer...pffff

[cyn87]

Jeetje Laura,

Als dat zo dichtbij gebeurd brengt dat toch weer herinneringen boven.
pff.. 18 weekjes.

[Bach86]

Heej meiden,

Jeetje Shady 18 weken pfff, kan me voorstellen dat dit herinneringen oproept.

Cin ja ik heb het idd goed volgehouden op het werk, had het denk ik nodig.
Ze deden gelukkig wel normaal tegen me.
We hebben ook telkens tegen iedereen gezegd kom gewoon naar ons toe en wees alstublieft jezelf.
We hebben echt liever dat je gewoon zegt: ik weet niet wat ik moet zeggen. Dan dat je helemaal niets zegt en wegblijft.
Gelukkig heeft en doet iedereen dit ook.

Cin en Sunshine fijn om te lezen dat jullie er redelijk snel weer aan toe waren.
Hier heb ik ook wel heel erg van, ik wil zo graag ook een kleintje in me armen hebben maar ik wil dit eigenlijk ook nog niet.
Het is heel dubbel en het moet straks zeker geen vervanging zijn van ons kleine mannetje.
Ik moet wel zeggen dat ik me heel erg aangetrokken voel tot mijn vriend....
Ik kan me voorstellen dat een volgende zwangerschap heel anders is en dat je er heel anders in gaat en anders in staat.
Ze hebben ons in het ziekenhuis al gezegd dat mocht er ooit weer een kleine komen dan laten ze me zeker niet doorlopen tot 39+5.
Moet daar ook absoluut niet aan denken.
Vind het mooi om eigenlijk bij de meeste meiden te zien dat een volgende zwangerschap een mooi kindje heeft gegeven.
Sunshine ik hoop dan ook echt dat alles goed mag verlopen en dat je straks toch nog kunt genieten.
Wij weten nu als geen ander hoe belangrijk het is om te genieten van een zwangerschap en hoe bijzonder het allemaal eigenlijk wel niet is.
Hier eerst maar eens de uitslagen afwachten en alles op een rijtje krijgen en dan kijken we wel weer verder.

Meiden echt bedankt dat jullie je verhaal willen delen met me en wat Sunshine ook al zei ik voel me meteen welkom hier *knuffel voor jullie*

[Bach86]

Hopelijk heb ik een beetje gereageerd op jullie.
Zit namelijk eigenlijk altijd via de telefoon op het forum en soms lastig om terug te lezen als je aan het typen bent.

[beyou]

jeetje wat erg bach86 (en al de andere ook! )

ik zocht Sunshine omdat ik had gehoord in (Facebook groepje waar je bij had gezetten.) dat je zwanger weer was en wou je feliciteren. bij deze Gefeliciteerd met je zwangerschap
en hoop zo dat gewoon lekker goed gaat nu, zal wel moeilijk zijn maar hoop dat je ook momenten kan vinden dat jekan genieten!

bach ik weet nog dat miskaam had gehad en daarna was je zwanger. zo blij als je dan de 12 weken voorbij bent en dan nu wasje zo ver en moest je afscheid nemen van je zoontje Ravi.
mooie naam! ik wens je/jullie heel veel sterkte niet voor even maar voor altijd als je het nodig hebt!

iedereen heel veel sterkte met zijn/haar verlies van en kindje!

[Bach86]

Dankjewel Beyou lief van je.
Lang geleden dat we elkaar gesproken hebben.
Ondertussen al een aantal weekjes een kleine als het goed is?
Hopelijk gaat alles goed met jullie.

[-sunshine-]

Dankjewel Beyou, wat lief van je!

Bach, hoe is het nu met je? Ik hoop dat je je elke dag een klein beetje beter voelt. Ik zal een tip die de sociaal maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis me gaf niet snel vergeten. Ze zei, probeer niet per dag te kijken of het beter gaat maar probeer per week te kijken. Ik merkte dat er toen bij mij een stukje frustratie weg viel.

Hier gaat het langzaam beter, ik durf steeds meer te aanvaarden dat het deze keer goed zal gaan en kan steeds meer loslaten dat ik er toch niets aan kan veranderen als dat niet zo is. Ik zorg goed voor mezelf, let extra op wat er allemaal wel en niet mag als je zwanger bent en neem op tijd even rust. Afgelopen weekend hebben we ouders en broers het blije nieuws verteld. Iedereen helemaal door het dolle heen en verrast dat het alweer zo snel gelukt is, ze dachten bijna allemaal dat we in 2015 er pas weer voor zouden gaan ;-). Gelukkig heb ik over een week mijn eerste echo, ik kan niet wachten tot ik een mooi kloppend hartje te zien krijg.

[Bach86]

Sunshine wat fijn om te horen dat het goed met je gaat.
En leuk dat jullie de familie op de hoogte hebben gebracht, is denk ik ook wel fijn dat het weten, kun je er toch over praten.
Ook fijn om te horen dat je er steeds meer in kunt gaan geloven dat het goed gaat.
Het zal wel heel cru zijn mocht er weer iets gebeuren en daar ga ik ook echt niet vanuit.
Nog een weekje en dan eindelijk dat hartje zien kloppen wat zal nu bijzonder zijn
Probeer er van te genieten meid! *knuf*

Hier gaat het redelijk goed met zowel moeilijke als wat betere dagen.
Afgelopen week toch een paar goede dagen gehad maar vandaag is weer wat moeilijker.
Vandaag alweer 4 weken geleden dat wij papa en mama mochten worden.
Ik merk wel dat sinds 2/3 dagen het gemis sterker aan het worden is.
Wat had ik graag dat kleine mannetje leren kennen en wat had ik hem graag in zijn box zien liggen.
Ik schrijf me gevoelens ook op en dat doet me ook goed dan ben ik het ff kwijt.
Ik zal opgelucht zijn als we de 28e de uitslagen hebben gehad.
Dan weten we ook waar we staan.
Lichamelijk gaat ook steeds beter, heb steeds meer het idee dat ik me eigen lichaam weer terug krijg.
Ook het vloeien is bijna voorbij volgensmij, gelukkig, ben er onderhand wel klaar mee.

Hoe gaat het met jullie allemaal meiden?
Las geloof een stuk terug dat er iemand een echo ging krijgen?
Weet ff niet meer precies hoe en wat maar was geloof ik wel een belangrijke echo?

Fijne avond allemaal.

Liefs

[Laura]

*breekt even in*

Jemig Bach, wat ben ik geschrokken van je bericht.. Je hebt ook een paar berichtjes in het uitgerekend in december topic geplaatst, vandaar dat ik je "ken". Ik was zo blij voor je dat je na de miskraam weer zwanger was.. En nu lees ik dit.. Ik wil je heel veel sterkte wensen!

En sunshine, ik duim voor jou voor een heel mooi kloppend hartje op de echo!!

[-sunshine-]

De minuten tikken zo ongelofelijk langzaam weg vandaag, nog iets meer dan een uurtje en dan is het zover.. Ik ben ongelofelijk zenuwachtig en emotioneel. Spannend om dit kleine wondertje te zien en hopen op een mooi kloppend hartje.

[Bach86]

Lieve meid,

Denk al de hele dag aan je.
Heb je in het andere topic al heel veel succes gewenst en bij deze nog een keer.
Heel begrijpelijk dat je erg emotioneel er onder bent.
Maar jij gaat gewoon een mooi kloppend hartje zien!!
Ik zal straks nog een keertje kijken naar je mooie bericht
In gedachten ben je! !

[Bach86]

Lieve Sunshine,

Ik lees in topic september dat je een goeie echo hebt gehad..
Wat goed meid super!!!! Wat zullen jullie opgelucht zijn zeg poeh..
Hopelijk kun je al een beetje gaan genieten.
Wat super ook dat jullie het hartje ook al gehoord hebben.
Geniet er lekker van en een fijne avond maar dat zal wel gaan lukken

[shadylady313]

Oh sunshine wat fijn meis dst je een goede echo gehad heb!! Gefeliciteerd daarmee.
Hoe voel je je?

Hoe gaat het met de andere meiden? En met de kindjes?

[-sunshine-]

Inderdaad een hele mooie echo gehad, mooi kloppend hartje gezien en zelfs al gehoord. Zag er allemaal tiptop uit en netjes rond de 8 weken. Ik was super emotioneel, niet alleen omdat alles er goed uit zag maar ook omdat het wel heel bijzonder is om weer zo'n bewegend kleintje in je buik te zien. Ik ben enorm opgelucht en durf er nu nog meer van te genieten en op te vertrouwen dat het goed gaat deze keer. Volgens de VK is de miskraamkans nu geslonken naar 2%, dat is mooi om te horen 😃

[Mij23]

Beste meiden,

Misschien dat sommige van jullie mij nog wel kennen? Heb hier wel eens meegeschreven, waarom weet ik niet meer.... Helaas kan ik mezelf hier nu echt toevoegen :-(. Vorige week zondag avond hebben wij ons lieve mannetje na een zwangerschap van 27 weken verloren. We hebben sinds de 20 weken echo 7 weken tussen hoop en vrees geleefd, maar ons mannetje heeft de strijd verloren.... 18 januari hadden we geen leven meer en 19 januari is hij levenloos geboren. Afgelopen zaterdag hebben we definitief afscheid moeten nemen, wat een gemis en leegte laat hij nu achter. Wat hadden we graag dit mooie mannetje beter leren kennen en willen verzorgen en van willen genieten. Dit kindje was zo ontzettend gewenst.... We hebben de naam F*inn gegeven.
Wat zijn de verhalen die ik hier lees herkenbaar voor me... Wat een verdriet!

Lfs

[shadylady313]

Ach jeetje mij23.... Gecondoleerd lieverd...wat word ik toch steeds weer verdrietig dat er evengoed nog zoveel lieve kindjes niet mogen blijven...ik kan me jou nog heugen ja. Volgens mij schreef je zelfs iets van dat je hoopte dit nooit mee te hoeven maken...en moet je nu zien... Wat is de reden geweest? Jullie kregen waarschijnlijk bij de 20 weken echo al iets te horen wat niet goed bleek te zijn...heftig zeg.
Hebben jullie wel op een mooie manier afscheid genomen van hem?
Heel erg veel sterke voor jullie en kom zoveel als je wil hier je hart luchten..

[cyn87]

Lieve mij23,

Ik kan me je ook wel herinneren. Was jij niet bijna gelijk met mij zwanger vorig jaar?
Volgens mij had je toen een miskraam heel vroeg. En heb je hier nog wel gemeld dat je terug zwanger was.

jeetje meid... wat heftig.
wat hebben jullie een mooie naam gegeven.
Heel veel sterkte!! En als je je hart wil luchten.. schrijf het van je af.
Je bent hier altijd welkom!

[Bach86]

Lieve mij,

Wat vreselijk dat ook jullie dit hebben moeten meemaken.
En inderdaad wat hebben jullie een mooie naam gegeven.
Verder wil ik me eigenlijk aansluiten bij de woorden shady.
Wat een verdriet dat er toch zoveel zijn die dit helaas mee moeten maken.
Wij hebben afgelopen december ons zoontje verloren.
Hopelijk kun je hier je hier je hart luchten.
De meeste meiden praten hier al een tijdje maar ik voel me hier heel erg welkom door deze lieve meiden en vind hier heel veel herkenning.
Dikke knuffel meid!

Vanmorgen hebben wij de uitslagen gekregen van de onderzoeken.
Zoals we eigenlijk al hadden verwacht is hier niets uitgekomen.
Alles was in orde met ons mannetje, ook was er vanuit mijn bloed niets te vinden wat een eventuele oorzaak kon zijn.
We hebben hier vrede mee, maar het maakt het verdriet en gemis zeker niet minder.
Ze hebben wel kunnen zien dat ons mannetje acuut is overleden en dat hij geen pijn en stress heeft gehad en niet heeft moeten vechten /worstelen om te overleven. Dit is voor ons ook een grote opluchting.
Ons mannetje heeft er niets van gemerkt.
Nu kunnen we het dan echt een plekje gaan geven..

Liefs Bach

[-sunshine-]

Lieve mij, dit is een van de forumtopics waar ik liever niemand welkom heet. Wat vreselijk dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie mannetje. Prachtige naam hebben jullie uitgekozen en ik hoop dat jullie op een mooie manier afscheid hebben kunnen nemen. Ik hoop dat je hier steun vindt, het heeft mij in ieder geval heel erg geholpen om hier herkenning te vinden in al het verdriet waar je doorheen moet.

Sterkte meis!

[patrieske]

Ik zie dat je je hier 'gemeld' hebt mij. Ik hoop dat je hier heel veel steun kunt vinden meis! Dikke knuf!!

Ook voor de.andere dames natuurlijk! Bach ik krijg echt rillingen van jou onderschrift! Zo byzar op het laatste moment nog...

[cyn87]

Bach,

de uitslag is binnen.
dubbele gevoelens? of is het goed zo?
wel fijn om te weten dat hij geen pijn heeft gehad..

ik hoop dat jullie een weg kunnen vinden om verder te kunnen.
kan je de dagen toch een beetje doorkomen?

[-sunshine-]

Bach, ik kan me je gevoel zo goed voorstellen.. De gedachte dat jullie mannetje niet geleden heeft moet een hele geruststelling zijn. Voor ons was ook het feit dat er geen enkele aanleiding gevonden kon worden voor de hersenafwijking erg geruststellend, met name met het oog op de toekomst. Het heeft bij ons uiteindelijk nog wel even geduurd voordat we het allemaal een plekje konden geven. Ik hoop dat dat voor jou en je man ook lukt. Knuffel!

[Bach86]

Patrieske het blijft bizar ondanks de uitslagen.

Cyn en Sunshine, we hebben hier vrede mee, het is goed zo.
Hij heeft helaas niet het leven mogen krijgen buiten de buik.
Hoe erg dit natuurlijk ook is mijn gevoel is er goed bij en ik voel me heel erg opgelucht.
Zoals je ook zegt Sunshine met het oog op de toekomst is de herhaling nihil.
Al zal een volgende zwangerschap heel zwaar worden en daar willen we nu nog even niet aan denken.
Eerst zorgen dat we alles weer een beetje op een rijtje krijgen.
We komen de dagen redelijk goed door.
We hebben goede en slechte dagen/momenten en dat is ook niet erg en daar nemen we de tijd voor die we nodig hebben.
Moet wel zeggen dat ik me vandaag op zich best wel goed voelde toen we het ziekenhuis uitliepen.
Vooral met de gedachte dat ons mannetje geen pijn heeft gehad doet echt heel goed.
Voor nu proberen we de draad weer wat op te pakken voor zover dat lukt en te genieten van de mooie momenten die het leven ons te bieden heeft.
En als het moment daar is zal er weer een kleine voor ons zijn weggelegd daar geloof ik heilig in.

Liefs

[shadylady313]

Bach ik kan me voorstellen dat het een soort van opluchting geweest is dat hij niet geleden heeft...en uiteraard is het gemis en verdriet er niet minder om...het is gewoon ontzettend oneerlijk dat hij niet mocht blijven. Ik weet niet hoe jullie er tegenover staan maar ik ben er van overtuigd dat al onze kleintjes het heel goed hebben op een plaats waar wij niets van weten.

Meiden...ondanks alle nare verdrietige berichten wil ik toch ook even melden dat ik me aangemeld heb bij een gastouderbureau. Ik ga de grote stap wagen!! 21 februari moet ik voor de kinderen ehbo en daarna kan ik alles officieel gaan maken!! Spannend spannend.

Oh en dan nog war meiden. Ik ben heel erg blij met dit topic!! Ik schrijf hier nu al heel wat jaren mee en nog steeds vind ik hier steun die alleen jullie mij kunnen geven!! Dank daarvoor!

[Bach86]

Shady wat leuk dat je je hebt aangemeld bij een gastouderbureau en ook natuurlijk heel spannend.
Ook al ken ik nog meer heeel erg kort maar ik weet zeker dat dat jou gaat lukken
Alvast heel veel succes en plezier!! Al duurt het nog even

Ook ik geloof erin dat er meer is dan alleen dit leven en ik weet dan ook zeker dat ons mannetje op een plek is waar hij het goed heeft en misschien is dat dan inderdaad op een plek met alle kindjes samen waar ze ontzettend veel lol hebben en waar ze van tijd tot tijd over hun mama's, papa's en eventuele broertjes en zusjes zullen waken.

Fijn om te horen dat je na zoveel jaar nog steeds fijn vind om hier te praten en je verhaal kwijt te kunnen.
Dit doet mij ook goed om te horen, zo blijkt wel dat dit topic speciaal is.
Zoals je zelf ook al zegt, we kennen allemaal elkaars verdriet en we weten meteen wat iemand bedoelt als iemand zijn gevoelens en verhaal verteld.
Ook ik voel me hier nu al meer dan welkom,.

Dank jullie wel daarvoor.

Mij hoe gaat het met je?

Vandaag gehoord dat een dochter van een collega van me moeder met 25 weken het help syndroom heeft gekregen en het kindje heeft het helaas niet overleefd in de buik.
Verschrikkelijk!!

[Mij23]

Bedankt meiden, lief! Jullie weten allemaal zo goed hoe dit voelt. Ja een nachtmerrie is ons overkomen... We waren zo blij en trots zwanger te zijn, met 16 weken nog een prima echo, gehoord dat we een jongetje zouden krijgen, wat waren we dolgelukkig! Tot de 20 weken echo... Eerst zagen ze maar 2 navelvaten en daarbovenop kwam het nieuws dat ons kindje al een flinke groeiachterstand had. We zijn gelijk doorgestuurd naar R'dam, en daar alleen maar slechter nieuws. De toevoer door de navelstreng was zo slecht dat het iedere dag over kon zijn. Wat een vreselijk bericht was dat! Toch bleef ons vechtertje leven, en kwamen we bij de 24 weken weer terug, bij 26 weken weer en iedere keer werden onze kansen steeds slechter. We hebben 7 weken tussen hoop en vrees geleefd. Zou hij nog groeien? Zou er nog een wonder gebeuren? Je blijft hoop houden zolang er leven is, maar de berichten van de artsen waren iedere keer weer slechter. F*inn groeide bijna niet meer en de doorstroming van de navelstreng werd steeds slechter... De dokters hebben echt nagedacht, overleg gehad om in te grijpen maar ze konden ons kindje echt geen kans bieden,hoe graag hun ook wilden, hij was echt te klein om te behandelen. Is geboren met 415gr. We stonden zo machteloos, ons mannetje bleef maar doorvechten en toch had hij geen kansen... Uiteindelijk ben ik doodziek geworden door zwangerschapsvergiftiging. De dag dat ik opgenomen werd was er savonds ineens geen leven meer, ons kleine mannetje had de strijd verloren, maar is ook gespaard gebleven voor verder lijden om in leven te blijven als hij wel was geboren. Nu hebben we hem moeten begraven, wat is het stil en leeg zonder ons mannetje, hij was zo mooi! We hadden nog zoveel liefde aan hem willen geven... Het leven is vaak zo oneerlijk he!
Over een aantal weken zullen we de uitslagen van de onderzoeken krijgen, zal spannend zijn ook voor onze toekomst! Maar het is wel duidelijk dat het om een placenta probleem gaat, die was ontzettend klein!

Bach, jou verhaal heeft me de afgelopen weken ook zo aangegrepen! Zag het al via fb voorbij komen via Myka...
Cyn, Klopt in maart heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad.. Na 2,5 jaar traject ben ik eindelijk twee keer zwanger geraakt vorig jaar en toch zijn we nu ouders met lege handen... Dat voelt zo verkeerd... Als papa en mama hoor je te kunnen zorgen, liefde te geven, en met dat gevoel kunnen we nu helemaal niets...

Lfs

[cyn87]

mij,
tranen in mijn ogen! wow wat een verhaal!
Wat zullen dat 7 verschrikkelijke weken zijn geweest. zo veel onzekerheid maar je houd toch hoop.
En jij ook nog ziek! heb je lang in het ziekenhuis gelegen? hoe voel je je nu?
heb je mooie herinneringen kunnen maken van de kleine man?

ja, nu ouders met lege handen.. het is zo oneerlijk!
dat gevoel dat blijft.. ik had dat zelf ook heel sterk.
praat erover, samen maar ook met mensen die dicht bij je staan, of schrijf het van je af.
je mag hier altijd je hart luchten.. heel veel sterkte!!!

[Bach86]

Lieve mij,

Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Cyn.
Niets aan toe te voegen.

Liefs

[shadylady313]

Bach heftig hè om dan ook weer over anderen te horen dat het mis gegaan is...

Mij jeetje meis wat hebben jullie al een helse periode achter de rug!! 7 lange weken in onzekerheid...en hij was maar 415 gram...wat een ornament zeg. Zo oneerlijk na 2.5 jaar nog steeds met lege handen...nogmaals sterkte lieverd!

Meiden...Onze Tess is gisteren aangereden Door een auto...thank God rende ze vol tegen de zijkant op en niet een seconde eerder want dan had ze precies voor die auto terecht gekomen...ik zag het zo gebeuren...vliegensvlug was ze. Ze schiet zo tussen 2 auto's Door de straat op...wat een ongelooflijke mazzel hebben we dat ook der beentjes niet onder de achterwielen terecht gekomen zijn want ze werd echt met een smak tegen de grond gegooid.. Onze kleine sonny* heeft zich goed over haar ontfermt!! Pffff ik dacht echt even: daar gaat ze...Onze enige dochter...gewoon weg..
Ik stond helemaal te shaken en na afloop helemaal in dikke tranen samen met mijn vriendin want die stond naast me en zag het ook allemaal gebeuren...

[shadylady313]

Ornament moest zijn ienimini

[cyn87]

Laura.

ik zag het voorbij komen op fb!
Jeetje wat schrikken zeg!
Dat bewijst maar weer dat ze echt een bescherm engel op dr schouder heeft.
gelukkig mankeert ze niks. Je zou er toch niet aan moeten denken wat er anders had kunnen gebeuren.

[shadylady313]

Nou echt...ik denken nog regelmatig Hoe het had kunnen zijn...

[Bach86]

Goedemorgen meiden,

Shady wat moeten jullie geschrokken zijn zeg pfff..
Idd dit bewijst wel dat ze een hele lieve beschermengel bij zich heeft.
Gelukkig heeft ze niets poeh.

En wat je zegt heel heftig om te lezen dat er toch weer nieuwe meiden bij komen die dit verdriet helaas ook mee moeten maken.
Je vindt het altijd verschrikkelijk als je zoiets hoort maar als het jezelf overkomt dan voel je meteen de intense pijn en verdriet die hierbij komt kijken. Je weet meteen wat iemand voelt als zij hun verhaal doen.
Ik zei ook al tegen mensen dit gun je je ergste vijand nog niet.

Fijn weekend meiden.

[shadylady313]

Nee het is werkelijk het ergste wat je kan overkomen...en idd uw grootste vijand wens je zoiets nog niet toe!!
Ik ga zo lekker met semmy en tess naar monkeytown samen met mijn beste vriendin en haar 2 binken.
Manlief is zijn nieuwe auto van de zaak ophalen en jari is met opa mee naar huis gegaan om daar lekker te slapen. De arme schat heeft al 3 dagen koorts en is echt een sneu hoopje

Fijn weekend lieve meiden!!

[Bach86]

Heej meiden,

Beetje laat maar Shady hoe is het met de kleine?
Weer opgeknapt?

Hier van de week crematorium gebeld en aankomende maandag komt ons mannetje eindelijk naar huis.
Zal wel even moeilijk worden maar ook wel een heel fijn idee dat we hem straks thuis hebben.

Hoe gaat het met iedereen?

Liefs

[shadylady313]

Hij heeft uiteindelijk 5 dagen koorts gehad maar is gelukkig weer redelijk opgeknapt. Hij maakt alleen een potje van de nachten en daar zijn we niet zo blij mee.. zelf lig ik al sinds gisteravond 19 uur op bed. Voel me echt zo beroerd!!

Wat fijn dat jullie mannetje bijna thuis komt. Ik vond het toen ook echt fijn om hem op te halen daar...klinkt gek eigenlijk zo. Wat gaan jullie met de as doen? Strooien jullie het uit of krijgt hij in huis een mooi plekje? Bij ons staat hij op onze slaapkamer op een mooi zilveren blad met vlinder kaarsjes erbij.

Myka Hoe gaat het met jou???
En de rest van de meiden?

[Bach86]

Fijn dat hij weer is opgeknapt. Maar wel super vervelend dat hij zo'n potje maakt van de nachten en dan zelf ook nog eens zo beroerd zijn.
Hier ook al een paar dagen flink verkouden.

We nemen de as mee naar huis en daar gaat hij een mooi plekje krijgen, eerst op zijn kamertje dan is hij daar toch geweest.
Straks wil ik een ring met een beetje as erin. Vind dat wel een fijn en mooi idee.

[-sunshine-]

Shady, lees nu je verhaal pas, wat moet jij geschrokken zijn! Vind het wel een hele mooie gedachte dat jullie beschermengeltje erger heeft voorkomen.

Bach, moeilijk maar tegelijkertijd mooi moment dat jullie mannetje naar huis komt. Erg mooi gebaar dat je een ring wil gaan dragen met een beetje as erin. Ik draag een armbandje met daaraan een hartje, op de binnenkant staan twee hele kleine voetjes. Voor ons heel symbolisch omdat we alleen voetafdrukjes hebben ter herinnering en zo is ons mannetje elke dag heel dicht bij me.

Ik voel me nog steeds goed, we zijn nog steeds in Oostenrijk. Zaterdag weer richting huis en dan mogen we donderdag ons kleintje weer gaan bewonderen. Deze keer is de echo in het ziekenhuis, dus ook wel een beetje spannend, maar ben er zeker van dat ze heel goed zullen kijken en hoop dat alles er nog steeds heel goed uitziet.

[Bach86]

Sunshine een armbandje is ook een mooi en speciaal gebaar
Fijn om te horen dat het goed met je gaat en lekker op vakantie.
Spannend weer aankomende donderdag maar ik weet zeker dat jullie weer een mooie echo gaan krijgen!
Loop je nu eigenlijk bij de verloskundige en in het ziekenhuis?
Weet niet of dat allebei kan hoor maar omdat je zegt dat je nu de echo in het ziekenhuis hebt.
Geniet nog ff lekker van de vakantie.

Mij hoe gaat het met jou meid?

[Mij23]

Ha meiden,

Eindelijk weer is berichtje van mij... De dagen vliegen voorbij door vele bezoekjes die ik nog krijg (erg lief van iedereen). Afspraken en ik slaap ook nog best veel. Mn man is deze week nog voor halve dagen aan het werk dus doen we smiddags nog wat dingen samen.

Shaddy, pff schrikken zeg! Je heb ze wel flink geknuffeld zeker daarna?
Sunshine, tgaat nu pas bij me dagen wie je bent hoor... Het was niet zo tot me door gedrongen wie je was. Maar ik ben dus na de bbm zwangerschap uit het groepje gegaan en toen ben jij dus je kindje met 18 weken verloren? Wat erg ook! Bijzonder om nu weer zwanger te zijn, al lijkt me het allemaal ontzettend dubbel, spannend enz.
Bach, fijn dat jullie mannetje nu "thuis" is. Mooi een ring!

Hier zijn de dagen wisselend. Ene moment rommel ik wat in het huishouden en vind ik het fijn dat ik eindelijk weer dingen zelf kan na al die weken hulp nodig gehad te hebben.. En op het andere moment mis ik ons mannetje zo,, ga ook steeds meer beseffen hoe mooi het allemaal had kunnen zijn. En vind het lastig het "gewone" leventje weer in te moeten, weer mn huis uit enz. Door het hele vruchtbaarheidstraject was er vaak als zoveel pijnlijk.., nu zal alles nog meer confronterend zijn. Werk ook nog eens als kraamverzorgende, dus werken in het vooruitzicht is ook allemaal nog lastig te bedenken!
Wij vorige week nog op nacontrole geweest naar het zkh, de onderzoekresultaten waren nog niet binnen. Maar het is al wel duidelijk dat het om een placenta probleem gaat. Was 4/5 keer zo klein als tie had moeten zijn schatte de arts... Maar gelukkig hebben we geen negatief zwanger worden advies gekregen. Waren daar op 1 of andere manier heel bang voor... Dat is wel voor nu een beetje een opluchting. Al moeten we onderzoekresultaten nog afwachten, naar aanleiding van dat komt er een plan voor het moment datk weer zwanger zou raken, hoe te handelen en controle's.

Groetjes!

[Mij23]

Shaddy, ons mannetje was idd echt innimienie... Vooral echt mager, hij was wel 30cm en al een blank huidje., dus wel doorgerijpt als een kindje van 27 weken zegmaar. Hadden we echt niet verwacht dat hij al zo mooi zou zijn! Dat heeft ons ook nog de kans gegeven om heel veel mooie foto's te maken. Vooral de foto's toen die net geboren was zijn dierbare herinneringen, heeft mn man zelf gemaakt toen hij nog bij me lag! Ben ik hem zo dankbaar voor!! Na 1,5 uur ging hij echt al veranderen en achteruit. Maar Make a Memory is langs geweest in het ziekenhuis en daar hebben we ook zo een mooie waardevolle sessie van. Echt veel foto's die toonbaar zijn en hele mooie foto van zijn handje met onze handen (in kleur) die we hebben kunnen gebruiken voor de kaart (sommige dachten dat het plaatje van internet was, zo scherp genomen).

Cyn87, Zondagochtend met flinke vergiftiging opgenomen, ben echt ontzettend ziek geweest! Zondagavond geen leven meer... Toen zijn ze ivm gezondheid gelijk begonnen met inleiden (mbv vaginaal medicatie) smaandags om half 6 had ik eerste weeen en savonds is hij toen om half 11 geboren. We zijn toen donderdag smorgens pas naar huis gemogen... Had ook niet eerder gekund. Ben echt door vergifiging paar dagen zo suf geweest datk meer mn ogen dicht had dan open...

[devika]

dag lieve meiden,

ik ben hier zo lang niet meer geweest. wat is er toch veel gebeurd de afgelopen tijd!
maar wat komt er ook veel verdriet weer voorbij....

@ Sunshine: waw! een positieve zwangerschapstest! wat super! ik lees nu dat je al 10 weken verder ben. dit is je zooo van harte gegund meid! ik hoop en bid voor je dat je na 9 maanden een gezond lief kindje in je armen mag sluiten! wat een mooi begin van 2015! Ik lees dat jullie ook een mooie echo hebben gehad! Super! ik hoop dat jullie nu een beetje onbezorgd kunnen genieten van deze zwangerschap!
Ik lees dat je lekker op vakantie bent geweest. He en mooi dat je een armbandje heb ter nagedachtenis aan jullie kleintje…ik vind dat soort symbolen echt heel mooi.
Hoe was de volgende echo? Kun je er een beetje van genieten?

@ myka: jaaaa!!! ook jij een prachtige postieve test!!! en 9 weken al! ik kan niet uitleggen hoe ontzettend blij ik voor je ben!! ook jou is dit van harte gegund!!geniet lekker van deze mooie tijd. met een lacht en een traan. en ook voor jou wens ik een mooie gezond kindje als de 9 maanden voorbij zijn! Heb je inmiddels al een echo gehad?

Noortje: hoe is het nu met jou. wat moet dit moeilijk voor je zijn. zwanger, maar toch die ondragelijke onzekerheid....

Laura, hoe is het jullie bedrijfje ( lees mooi grote gezellige gezinnetje!)
wat leuk dat je je heb aangebeld bij de gastouderburo! Mooie stap in je cariere!
En ik deel dat gevoel zeker hoor, ook ik vind het na al die jaren heel fijn om hier te komen. Het lukt me niet vaak om te schrijven en te lezen hier, maar als ik er weer ben voelt het net een warme bad ^^
En oh hemel ik lees nu over het ongeluk van Tess. Oh mijn God wat moet dat schrikken geweest! Haar grote broer heeft haar inderdaad beschermd! Ik zou histirys worden denk ik.
Nee, je moet er niet aan denken wat er kon gebeuren. Een extra dikke kruffel voor kleine Tess.
En jullie kleine mannetje is ook ziek. Et gaat ook rond he! Pfff. Veel beterschap!

@ cyn, hoe is het met jou en je meisjes?

[devika]

@ bach86: mijn hart breek als ik jouw verhaal lees........wat wou ik dat je hier niet hoefde te komen....wat verschrikkelijk dat je jullie kindje kwijt ben na 39 weken....onmenselijk om te bevatten...een voldragen kindje...ik heb er geen woorden voor...
wat heeft jullie zoon een mooie naam! en een mooie betekenis ook! Zon...zo zal hij vanaf boven elke dag naar jullie stralen en jullie hart verwarmen...
ik ben in 2010 op vakantie bevallen van onze zoon Kaylash....ik was 22 weken toen we op vakantie naar Amerika gingen...na 4 dagen ging het hartstikke mis..ik begon te bloeden en bleek weeen te hebben. mijn zoon is levend geboren...het allermooiste kindje wat ik ooit gezien heb...na 20 min is hij in mijn armen overleden. reanimatie mocht niet baten hij was daar veels te klein voor...die tijd was een hel op aarde! we hebben hem laten cremeren in Amerika en zijn as naar nederland over laten brengen. onze vakantie hebben we afgebroken en zijn terug gekeerd naar huis. Kaylash ( zijn as) kwam na 2 weken thuis. daarna hebben we hem uitgestrooid in de zee. ( ik ben hindoestaands, en uitstooien is traditie, vandaar)
5 maanden later werd ik zwanger van onze dochter. met 35 weken is ze geboren. ook met haar hebben we veel meegemaakt. voor en na de zwangerschap. veel zh bezoek etc etc.
maar ze is nu een prachtig klein meisje van 3 jaar. door haar is het leven weer mooi. ze maakt het verdriet om Kaylash dragelijk. vergeten zal ik hem nooit, maar ik heb het nu een plek kunnen geven...
dat gun ik jou ook! ik hoop dat je gauw weer zwanger mag worden. alle meiden hier zullen het beamen, een nieuwe zwangerschap maakt de pijn dragelijker...
ik zal je niet vermoeien met meer vragen..we hebben allemaal bijna dezelfde vragen...ik begrijp ook dat het soms vermoeiend is..of juist pijnlijk...
wil je alleen mee lezen en niet schrijven..prima! doe vooral wat voor jouw goed voelt! iedereen heeft daar begrip voor! ik wens je heel veel sterkte toe!

Ik leest nu ook dat jullie kleintje thuis is gekomen van de week….hoe vond je dat moment? Ik wordt er zo emotioneel van als ik bedenk hoe jullie hem thuis hebben gekregen.
Ik weet nog dat Kaylash thuis kwam…per aangetekende post uit Amerika…dat moment vergeet ik nooit meer. Ik kon niet meer stoppen met huilen toen ik hem eindelijk weer in mijn armen had. Ook al was hij terug in een potje, et idee dat hij eindelijk thuis was vond ik fijn. En wat een prachtige idee om een beetje van zijn as in een ring te verwerken! Heel mooi!
Wij hebben in de woonkamer een afdruk van zijn voetjes staan. En een blauwe beer die ik voor hem gekocht had 2 dagen voor zijn overlijden. Met de beer is hij ook op de foto geweest. Nu staat de beer symbool voor hem.


@ mij: oh hemel! Jij ook zoiets verschrikkelijks meegemaakt…wat vind ik dit erg voor je..gecondoleerd met dit onmenselijke verdriet…
Niet te bevatten…27 weken…dan ben je al zover…
Ik kan me de angst die je had zo goed voorstellen… bij onze dochter bleek bij de 20 weken echo ook maar 2 vaten ipv 3. En ze dachten ook dat ze nog andere afwijkingen had. Ene ondezoek na het andere en een hele onzekere periode. Uiteindelijk is ze met 35 weken te vroeg geboren. Ze had idd een kleine achterstand in de groei en een aangeboren afwijking. 5 weken zh en toen mocht ze mee naar huis. Ze stond nog wel onder strenge toezicht. Daarna 2 keer een operatie gehad. Aan de afwijking heeft ze gelukkig niets overgehouden. Ze functioneert prima en je ziet niets aan haar.
Je bericht heeft me echt diep geraakt…ik herken zoveel wat je verteld…onze zoon Kaylash is met 22 weken geboren…hij woog 450 gram en 30 cm. We waren in amerika toen het gebeurde. Ik had echt even gedacht, dit is toevallig het land van onbegrensde mogelijkheden. Ze kunnen vast iets voor hem doen…niet dus…na 20 min is hij overleden…ik zag hem ook vechten en bewegen…zijn huidje was zo dun dat ik de trillingen van zijn hart zag.
10 min hebben ze geprobeerd om hem te reanimeren. Toen werd hij stil..de arts zei toen tegen ons”i am sorry, but your baby is gone”….
Dat spookt nog steeds door mn hoofd…dit hoor je altijd in films…dit hoort niet zo!
Toen ik hem weer terug kreeg begon hij met zn armpjes en beetjes te zwaaien. Toen kreeg ik echt ineens hoop en dacht ze hebben het mis!
Maar het bleek een soort van spiertrekjes te zijn. Wij zagen hem steeds stiller worden en zijn hartje steeds zachter kloppen. En toen was het ineens stil…
Heb je jullie mannetje in je armen gehad toen hij overleed? Ik bedoel op het moment dat het zover was?
De leegte die je nu voelt is ons allemaal zo bekend…ik wou zo dat het ook jullie bespaard gebleven was….


Och meiden ik wordt hier zo verdrietig van dat er weer meiden zijn die zoiets verschrikkelijks meemaken….dat brengt zoveel herinnerignen naar boven…
Ik wou zo dat dit verdriet iedereen bespaard bleeft…die eerste weken zijn zo onwerkelijk….
Gelukkig is er ook geweldig nieuws te lezen van alle lieve kindjes en nieuwe zwangerschappen!

[Bach86]

Zit ik een heel verhaal te typen en schrijf me laatste 2 woordjes, poef alles weg..

Devika wat een verhaal meid!!
Wat een onbezorgde vakantie had moeten worden veranderde in een nachtmerrie.
Hoe je eigenlijk zo mooi verteld dat je hem in je armen hebt gehad, meteen voel ik de pijn uit je woorden.
Wat moet dat tegelijkertijd een mooi en verschrikkelijk moment zijn geweest.
Ik zit hier met kippenvel en tranen in me ogen, weet ook zo even niet goed wat ik precies moet zeggen.
Wil je alleen even een dikke knuffel geven.
Wat mooi dat jullie zijn afdrukjes met zijn knuffel beneden hebben.
En wat goed om te horen dat jullie daarna een mooi meisje hebben gekregen.
Ondanks een moeilijke start wat ik een beetje begrijp.

Toen we de as mochten gaan halen voelde dag heel fijn maar ook heel onwerkelijk.
Dan krijg je je zoon mee in een kokertje met een beetje erop.
Heel mooi natuurlijk maar hoe oneerlijk. Maar ik heb hem zo stevig vast gehouden in de auto dat als iemand mij uit die auto had willen halen met verkeerde bedoelingen dan was ik denk ik heel erg doorgedraaid.
We hebben hem op zijn kamertje gezet tussen de knuffel en dat voelt goed.
Van collega's heb ik dinsdag een mooie envelop gekregen om iets moois voor te kopen en daar gaan we een mooie urn van halen.
We hebben een mooi gezien.
Ook wil ik zijn naam tatoeëren met zijn datum dit wilde ik al toen ik zwanger was dus nu helemaal.

Als we er weer aan toe zijn dan geloof ook ik dat er voor ons ook nog een mooi kleintje is weggelegd.
Het zal een hele zware zwangerschap worden maar dat komt als we er klaar voor zijn.

Devika kende jij de naam? Omdat je hindoestaans bent? Tot nu toe kende niemand de naam nog

Nou stop ik weer snel voordat alles weer weg is.

Liefs

[devika]

@Bach86, ja dat was een verschrikkelijk vakantie. Et voelde net een foute film. Behalve het inmense verdriet moet je ook thuis zien te komen. Alles omboeken, crematie regelen etc etc.
Omdat Kaylash levend geboren is moesten wij ook in Amerika zijn geboorte aangifte doen. Maar meteen achteraan aangifte van overlijden. Gelukkig waren ze in het ziekenhuis daar heel meelevend en hebben ze er veel aan gedaan om onze verblijf daar een beetje dragelijk te maken. Op 5 januari was ik uitgerekend. Die dag zijn we met onze trouwboekje naar het gemeente huis geweest en hebben we Kaylash officieel laten bijschrijven.
Dat vond ik mooi om te doen. we hebben een paar foto’s van Kaylash. De allereerste die mijn man zelf gemaakt heeft is echt heel mooi. Toch kijk ik daar niet meer vaak naar…
Elke keer als ik naar hem kijk mis ik hem weer…de pijn zal nooit helemaal weg gaan. Dan denk ik wat zonde van zo’n mooie baby..wat wou ik hem graag leren kennen…
Toen ik zwanger was van mijn dochter en bleek dat ze een meisje was, was ik heel even teleur gesteld. Niet om het geslacht, maar ik zo graag terug wat ik kwijt was.
Dat moment duurde maar even. We zijn namelijk ontzettend blij met onze meisje^^
Ook tijdens die zwangerschap zijn er momenten geweest dat ik dacht dat ik haar kwijt was. Maar ook na haar geboorte was het emotioneel zwaar door alle zh bezoeken. Maar eind goed al goed denk ik.
Die medische mallemolen is het waard geweest denk ik dan.

Dat moment dat je je kind weer in as terug krijgt lijkt zo onwerkelijk….toch ben je ergens blij he dat je iets terug krijgt…
Zoals je in de auto met hem zat onderweg naar huis…ook dat roept herinneringen op…kaylash is maar 2 dagen thuis geweest voordat we hem hebben uitgestrooid.
De hele weg naar het strand heb ik zijn urn in mijn hand gehouden. Niemand mocht en kon erbij…tot we hem echt met zn tweeën los moesten laten in het water....heel moeilijk, maar ik ben blij dat ik het zo gedaan heb..”zoals het hoort”zeg maar…
Wat een mooie gedachte dat hij nu in zijn kamertje staat. Zo’n tatoeage is ook echt mooi! Dat heeft Cyn ook. Echt een heel mooi gebaar.
Zijn jullie er wel aan toe om het nog een keer te proberen. Of wil je eerst rust?
In Amerika zei ik meteen, ik wil geen kinderen meer. Ik zat al te bedenken wat ik met alle babyspullen moest doen wat ik gekocht had. Ja nu had ik ze niet meer nodig.
De volgende dag zei mijn man meteen we gaan het nog een keer proberen. Ondanks het verdriet. En dat we de babyspullen niet gaan verkopen. Maar dat Kaylash zou willen dat zijn broertje of zusje het zou krijgen.
Zo had ik er niet over nagedacht. Toen besloot ik ook meteen, ik wil zo gauw mogelijk weer zwager worden. toen we in de vliegtuig terug naar huis zaten hebben we elkaar belooft op een dag deze vakantie opnieuw te doen.
Maar alleen als we ooit weer een kindje mogen krijgen. Toen onze dochter bijna 2 was zijn we met haar terug gegaan. Dat was heel emotioneel. We zijn terug gegaan naar de plekken waar we geweest zijn toen ik nog zwanger was van Kaylash. We hebben in het zelfde restaurant gegeten, zelfde foto’s gemaakt, naar het zelfde strand etc geweest… Dat was heel bijzonder….
Ik geloof zeker dat er een mooie brusje voor Ravi is weggelegd! Op een dag stuurt hij zijn brusje naar jullie toe.
Ohja zijn naam had ik al eerder gehoord. Is een veel voorkomende naam in de hindoe gemeenschap ^^
Ik hoop over een jaar dat je ook zo mag terug kijken en vertellen over jullie nieuwe gezonde zwangerschap of kindje!

[devika]

@ Tam, hoe is het met je? lang niet meer gehoord. je heb het vast heel druk met je mooie kindjes

@ kersje, en jij dan? ook lekker druk met je mooie mannetjes!

@ sabrina en plusje hoe is het met jullie

ik ben vast iemand vergeten... maar niet expres...
xxxxx

[Bach86]

Lieve Devika wat praat je vol liefde over Kaylash, vind dat je heel mooi over hem praat.
Dat moment van aangeven en meteen eigenlijk weer "afmelden" poeh dat was idd een verschrikkelijk moment.
Wij hebben dit twee dagen na de geboorte samen gedaan en dat was tegelijkertijd heel mooi maar ook zo pijnlijk.
En wat hebben jullie samen met jullie dochter een mooie reis gemaakt.
Kan me voorstellen dat dit heel bijzonder moet zijn geweest, ik weet zeker dat hij erbij is geweest en met jullie heeft genoten.
Het moment van het uitstrooien van de as, lijkt me ontzettend zwaar.
Fijn om te horen dat het jullie een goed gevoel heeft gegeven, dat is het belangrijkste.
Dat ook voor jou de zwangerschap van jullie meisje ontzettend zwaar is geweest is heel begrijpelijk ook de angst om haar daarna alsnog kwijt te raken. Gelukkig heeft ze zich overal doorheen gevochten en er niets aan overgehouden.

Op dit moment willen we nog even wachten. Als we er nu weer voor zouden gaan en het zou meteen raak zijn (het was namelijk binnen 5 maanden 2x raak waarvan een keer een mk, leeg vruchtzakje) dan zouden we weer uitkomen in november /december en ik denk dat dat emotioneel heel zwaar is. We willen wel heel graag nog een broertje of zusje voor ons kleine mannetje maar de eerste 2/3 maanden even rust. Vandaag ook weer voor het eerst ongesteld geworden. Op zich wel heel fijn maar tegelijkertijd doet de buikpijn me meteen weer denken aan de beginnende weeën. Had niet gedacht dat het me toch zo zou aangrijpen de eerste menstruatie.
Misschien dat we er over een paar maandjes weer klaar voor zijn.

Ik zal straks even verder reageren, komt bezoek binnen en voordat ik alles weer kwijt ben

[Mij23]

Devika, bedankt voor je lieve woorden! En idd hoe Bach het zegt wat schrijf je mooi over jullie mannetje....! En idd wat een verhaal ook zeg., en dat in een "vreemd" land allemaal. Lijkt me ontzettend moeilijk! Maar heel mooi dat jullie die reis nog een keer overgedaan hebben. Klinkt emotioneel, maar misschien voelde je jullie mannetje ook wel een beetje nog bij jullie in die vakantie?
Onze F*inn is in de buik al overleden. Had net de eerste longrijpers gehad smiddags omdat ze zouden moeten gaan ingrijpen voor mijn gezondheid (zwangerschapsvergifting). We kregen de keuze om de zwangerschap af te breken door hem in te laten leiden of F*inn een kans geven, alleen die kans was zo klein + de artsen hebben heel erg ons voorbereid dat als hij het haalde we wel een grote kans op een gehandicapt kindje, omdat hij waarschijnlijk door de weinige weerstand die hij had veel complicaties zou krijgen. Afbreken konden wij niet, dat zou ik mezelf nooit vergeven hebben dus hebben we smiddags besloten we gaan ervoor, we kijken wel wat er op ons padje komt. Savonds hadden we ineens geen leven meer, arts zei: de beslissing is voor jullie genomen... Ook dat moment vergeet ik nooit meer en ook al wisten we dat het slecht was, het definitieve moment is vreselijk!! Zijn geboorte hebben we toch nog als iets moois ervaren, wat was ik opgelucht dat hij er was, en we waren zo blij dat hij er zo mooi uit zag... De eerste uren toen hij nog warm was en mooi roze en de foto's ervan zijn heel waardevol...
Gaan nu even weg, reageer later weer!

[shadylady313]

Pfffff wat een heftige verhalen weer hier...doet mij ook weer helemaal terug gaan in de tijd...
Wat waren onze engeltjes toch mooi allemaal...wat hadden we ze toch graag bij ons willen hebben!!!
Even stil van alles weer...

[devika]

@ bach86, bedankt voor de compliment ^^. Ik praat idd graag over hem….in het dagelijkse leven lukt het niet. Iedereen zwijgt over hem. Bang om mij pijn te doen misschien..of ze vinden het zelf moeilijk.
Ik weet het niet, ik heb me er dan ook bij neergelegd. Zo af en toe valt zijn naam wel hoor. Met mijn dochter praat ik wel over Kaylash. Ik wil dat ze hem “leert kennen”.
Ja de reis was heel mooi. Ik wou nog wel graag naar het ziekenhuis terug waar hij is geboren, maar dat lukte niet. Dat was heel lang rijden en te vermoeiend voor onze dochter. Op een dag willen we ook dat stukje opnieuw doen.
Het voelde idd net of hij bij ons was. Dat gevoel heb ik wel vaker. Ik brand nog steeds elke maandag een kaarsje voor hem. Ik geloof namelijk ook dat er meer is tussen hemel en aarde…

Begrijpelijk dat jullie nog even rust willen. Alles op zn tijd. Wel fijn dat je van Ravi heel gauw zwanger was. Dat geeft hoop voor een nieuwe zwangerschap.
Oh ja die eerste cyclus weer na de bevalling…dat valt zwaar he…je wordt er weer aan herinnerd…aan de andere kant ergens ook wel een fijn idee dat je lichaam het weer doet zeg maar…
Dat betekent nl weer nieuwe kansen…dikke knuffel voor jou!

@ mij: jij ook bedankt voor de compliment ^^
Het is nu fijn om over hem te praten…
Kaylash kreeg ook long rijpers. Maar dat mocht niet baten. De artsen zeiden ook tegen ons, mocht hij het overleven dan zou hij een kasplantje worden..dat is ook niet wat je wil voor je kind.
Hij is wel leven geboren…maar ergens was ik blij dat hij ook zelf is gegaan…dat wij die beslissing ook niet hebben hoeven nemen…
Ik begrijp dat het voor jullie ook een “opluchting” was toen de beslissing voor jullie genomen werd….Ergens is dat een schrale troost he…
Willen jullie er weer aan beginnen…of wil je liever nog even wachten tot je wat meer rust heb…
Ook voor jou een hele dikke knuffel!

[devika]

laura, ja he..zucht....
hoe is het nu met je bengeltjes? en vooral met de kleine tess en yari?

[devika]

hier gaat het goed, we hebben nog wel een nasleep van de operatie ( lees controles en nog meer gipsjes en spalkjes) maar ik mag niet klagen.
buiten het zh gedoe doet Shivani het geweldig.
we gaan nu lekker weekeind vieren. morgen met zn 3en thuis en dan gaat mijn man een week weg. gezellig (not!)
ik wens jullie vast een heel fijn liefdevol weekeind toe!
xxxx

[Bach86]

Devika ook jij bedankt voor je lieve woorden en knuffel.
Zoals alle meiden hier eigenlijk al schrijven dat ze precies weten wat je bedoelt als je iets verteld vind ik eigenlijk super mooi.
Ondanks dat je hoopt dat er na jou niemand meer zal komen die dit mee moet maken.
Ook al ken je elkaar niet persoonlijk (de meeste) je voelt meteen de band en de warmte hier.
Ik geloof ook dat er meer is dan alleen dit leven.
Hier brand ook bijna dagelijks een kaarsje voor ons mannetje.
Ik vind het soms nog steeds moeilijk om zijn naam te gebruiken.. Heeft denk ik zijn tijd nodig misschien doet het me nu nog twee pijn om zijn naam te zeggen maar ik vind het wel heel mooi en fijn als anderen zijn naam gebruiken dan denk ik: oh das onze zoon en daar ben ik ontzettend trots op.

Mij dat moment als je hoort dat de keuze voor jullie is gemaakt pfff verschrikkelijk.
Ook al weet je diep van binnen dat dat moment gaat komen het maakt de klap echt niet minder hard.
Ik denk dat ik ook nooit meer die woorden uit me hoofd krijgt: hij is dood!
In de 3e week dat hij was overleden en naarmate de "rust" in huis een beetje terug keerde hoorde ik als ik naar bed ging alleen maar dat zinnetje door me hoofd geen gaan en dat bleef zich maar herhalen... Was de volgende dag altijd weer opgelucht dat ik toch in slaap was gevallen.
Gelukkig heb ik hier nu geen last meer van.
Hij is nu op een plek waar hij van tijd tot tijd even bij ons langs komt en dat geeft rust.

Ondanks dat we nog even willen wachten om er weer voor te gaan, begon het gisteravond en vandaag ineens heeeeeel erg te kriebelen.
Ik zou niets liever willen maar de angst zit er goed in.
We zullen bij een volgende zwangerschap 40 weken lang in onzekerheid leven of hij/zij het zal gaan redden.
Ook al zal ik ingeleid gaan worden tussen de 37/39 weken, heb meteen gezegd dat ik nooit maar dan ook nooit meer over de 39 weken wil gaan.
Hier hadden ze ook meteen begrip voor en zeiden ook meteen dat ze dit nooit doen.

Lieve meiden een heel fijn weekend en voor degene die carnaval gaan vieren veel plezier.
Hier geen carnaval, doen al jaren niets meer en dit jaar er absoluut geen zinin.

Liefs

[Tam]

Sorry lieve meiden dat ik niet veel meer typ. Ik lees wel altijd mee, maar reageren gaat dan makkelijker op de laptop en daar zit ik dan niet vaak op. Daarnaast idd druk, maar vooral ook in mijn hoofd. Yaro is vorige week 2 jaar geworden en ik merk dat ik erg bezig ben met die periode van toen. Dat hij zo vroeg was en het allemaal niet goed ging met hem. Ik besef dat ik dat stukje nog niet goed verwerkt heb. Voor mezelf is dat onozel, hij is er...niks vergeleken met wat wij eerder hebben meegemaakt. Maar blijkbaar speelt het wel in mijn hoofd. We gaan volgende week een paar dagen weg en hoop wat rust te vinden in mijn hoofd.

[Tam]

En ja, de eerste keer de as thuis. Pfff, het lijkt zo lang geleden en toch zo kort. Wij hebben beide een tattoo van een ster waarin een klein beetje as zit verwerkt. Zo heb ik haar altijd een beetje bij me. Ironisch wel. Op haar geboortekaartje hadden we een stuk tekst van blof staan: meer van jou, je kruipt onder mijn huid en blijft daar.

Toen was alles dus nog goed met haar. Nu zit ze letterlijk onder mijn huid. Bizar niet?

Volgende zwangerschappen. MAkkelijk zijn ze niet. DAar kan ik over meespreken. Na britt* twee maal een mk en daara met myrthe een vlokkentest. Die was goed, maar toen kwam ik dus met bloedingen met 29 weken met spoed in hetziekenhuis. Met yaro gelukkig weer een goede vlokkentest en daar was hij met 33 weken en het ging niet goed. Afijn. Nu zijn het twee gezonde kindjes. Als ik echt stil sta bij wat wij allemaal hebben meegemaakt snap ik soms niet hoe ik dat allemaal gedaan heb. En dan die magische grens. Britt* is 5 dagen oud geworden en dat was dan idd mijn grens.

Wat mij op de been hield was de zin: wie vecht kan verliezen, wie niet vecht heeft al verloren dus VECHT!

Hoop dat iemand daar wat aan heeft.
Knuffel

[Bach86]

Poeh Tam dat zijn voor jou heftige tijden geweest.
En Jeetje je meisje wat maar 5 dagen oud heeft morgen, krijg er kippenvel van.
Ik zeg telkens tegen mensen, hoe erg dit ook is ergens ben ik "opgelucht" dat ik hem niet heb mogen leren kennen.
Klinkt misschien heel hard maar zo is het echt niet bedoelt.
Ik moet er niet aan denken dat ik hem had horen huilen, zag bewegen en hem in de ogen zou aankijken en dat die ogen mij terug zouden aankijken. Dat lijkt me verschrikkelijk. Zit daarom ook met tranen in me ogen meid

Wat raak je mij met de woorden: wie niet vecht heeft al verloren dus VECHT!
Tja toen kwamen de tranen helemaal... Heel mooi gezegd!

[cyn87]

Bach,
Een fijne gedachte dat ze je bij een volgende zwangerschap niet zo lang laten wachten,
ik weet zelf nog hoe vreselijk ik die laatste weken vond.
ik wilde de 38,5 week nooit over.. en mijn gyn heeft ervoor gezorgd dat ik beide keren bij 38 weken ben bevallen. Dat stelde me heel erg gerust.
Jullie mannetje is thuis.. dat zal wel een fijn gevoel geven.
en de as verwerken in een ring. erg mooi gebaar! zo draag je hem altijd dichtbij!


Sunshine,
Wow! een mooie echo.
gefeliciteerd meid! ondertussen alweer thuis van de vakantie?


Laura,
wat leuk! gastouder!
dat was je al eens eerder van plan toch? maar nu is het echt zover!


Mij,
Kom je de dagen toch een beetje door. ga je alweer de deur uit?
is je man ondertussen al volle dagen aan het werk? hoe gaat het met hem?
wat fijn dat jullie gewoon groen licht hebben mochten jullie weer voor een zwangerschap willen gaan. wanneer krijg je verdere uitslagen?
jeetje meid,.. ik dacht dat ik een moeilijk beroep had om na zo'n gebeurtenis weer terug te moeten gaan werken. (kinderopvang) maar als kraamzorg lijkt het me helemaal moeilijk!

Wat vreselijk dat je zo ziek ben geweest! en nog best lang...

dikke knuffel voor jou!


myka
hoe is het met jou? voel je je goed?
Wanneer heb je weer controle?


Tam,
geniet van je vrije weekje! even bijkomen!


Devika,
hoe is het met je mooie meid? helaas nog spalkjes en controles zo te zien.
maar jullie meisje doet het gelukkig super!
sta je er ook zo van versteld dat ze zo groot worden?
jeetje... ik wel hoor. laatst stond ik zomaar naar dr te kijken en besefte me dat ze zo groot word! zeker met Zoë erbij is Joëlla zo groot! haha


Hier:
de 3e werkweek staat weer voor de deur.
Ik ben 4,5 maand thuis geweest, maar het voelt nu alsof ik 2 weken niet heb gewerkt.
er is niks veranderd haha.
Ik vind het heerlijk om weer bezig te zijn.. maar moet wel een beetje wennen aan het wegbrengen van mn kleine meisje..
klinkt bizar... want ze zit bij mijn collega op de groep maar toch.. ze is nog zo klein! (voordeel is wel dat ik vaak genoeg kan knuffelen)

Zoë doet het super goed en is een vrolijke baby die morgen alweer 4 maanden oud is!
Joëlla is troste grote zus..en zoals ik net al bij Devika zei.. ze word echt groot!
ik heb mijn vakantie aanvraag moeten doorgeven voor dit jaar.. en ik neem ieder jaar een week vakantie eind oktober.. de dagen van wesley wil ik gewoon thuis zijn.. Omdat Joëlla dan natuurlijk ook jarig is.. neem ik dit jaar een weekje extra.. want ze gaat naar school aan het einde van dit jaar... en de eerste week wil ik haar natuurlijk zelf naar school brengen haha.
de gedachte dat zij ons 3 jaar geleden zo gelukkig heeft gemaakt.
ze liet ons weer genieten van het leven en ik wist weer even hoe het voelde hoe het was om gelukkig te zijn.. nu alweer 3 jaar terug.
jeetje meiden.. het is weer al een heel verhaal geworden.
en weer veel te laat.. want de wekker gaat weer vroeg morgen.

[-sunshine-]

En dan zit ik hier even bij te lezen en stromen toch de tranen weer over mijn wangen... Al die lieve kleine engeltjes die bij ons hadden moeten blijven maar wat niet zo mocht zijn. Ik merk dat ik op het moment weer iets vaker aan ons mannetje denk omdat de 12 weken grens in de buurt komt en dat de vorige keer het moment was dat de achtbaan begon te razen.

Ik heb wel al een tweede echo gehad vorige week, in het AMC en ook nu zag alles er weer goed uit. Volgende week de combinatietest, spannend. Ik durf langzaam een klein beetje meer vertrouwen te krijgen dat het deze keer goed zal gaan,maar vind het nog steeds erg moeilijk.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het ook moeilijk vind om hier over mijn zwangerschap te vertellen terwijl bij sommigen het verdriet van verlies nog zo vers is..

[Bach86]

Heej meiden,

Cyn fijn om te horen dat ze bij beide keren je niet voorbij de 38 weken hebben laten gaan.
Ik lees uit je verhaal en zie nu dus ook pas in je ticker dat je Joella geboren is rond de geboorte van Wesley.
Mag ik je vragen of je dit niet ontzettend moeilijk vond toen je zwanger was?
Ik moet er nu niet aan denken om weer rond december uitgerekend te zijn.
Welke maand maakt natuurlijk niet uit want het zal sowieso heel zwaar worden maar december moet eerlijk gezegd niet aan denken.

Sunshine van mij mag je hier echt je verhaal doen over je zwangerschap.
Ik vind het ontzettend mooi om te horen dat het goed gaat met je.
En ik hoop dat ook echt met heel mijn hart dat deze kleine ukkepuk mag blijven en daar geloof ik ook heilig in.
Kan me voorstellen dat je toch zenuwachtig wordt naarmate de 12 weken in de buurt gaan komen.
Toch het moment geweest dat het allemaal begon bij jullie.
Dikke knuffel meid en ik hoor graag hoe het verder met je gaat.

Weer ff alvast dit bericht plaatsen voordat die weer weg was. Zal straks weer wat verder schrijven als er geen bezoek komt.
Hebben nog bijna elke avond vrienden over de vloer wat we wel erg fijn vinden.

[cyn87]

Bach, natuurlijk mag je dat vragen
ik schrok eerst wel toen ik al zo snel een positieve test in handen had. en ja, ik was rond dezelfde tijd uitgerekend.
ik was van Wesley 8 november uitgerekend. op 28 oktober ontdekte we dat zijn hartje was gestopt en de 30e is hij geboren.
precies een jaar later.. hetzelfde weekend.. is op 29 oktober onze dochter Joëlla geboren.
ik vond het vooral op het einde moeilijk. Ik wilde zeker niet die 38,5 week over... maar ook liever niet de dagen van Wesley door met een dikke buik.
toen mijn gynaecoloog 5 dagen van te voren aangaf dat hij mij 29 oktober wilde inleiden schrok ik wel.. dat was precies de dag tussen de dagen van Wesley.
maar hij beloofde me dat dit een kindje zal zijn van 29 oktober. het was dit, of die dagen door met een dikke buik. (ik ben precies op 38 weken bevallen)

en geloof het of niet.. onze jongste dochter is van 16 oktober! weer een oktober kindje.
We hebben het niet zo gepland.. maar het moest misschien wel zo zijn.
ik heb al gezegd... als wij ooit trouwen, moet dat vast ook in oktober

Sunshine,
het is helemaal niet gek hoor! ik hoop dat je beetje bij beetje toch durft te genieten.
nog even de combitest afwachten.

vertel alsjeblieft gewoon over je zwangerschap! je mag dat geluk best delen.
ook al is het voor sommigen nog vers wat ze hebben meegemaakt.
We dragen allemaal een enorm verdriet mee.. en we weten hoe iemand zich voelt als er weer iemand zich komt melden met dat verschrikkelijke nieuws.
Maar juist daarom zijn we allemaal blij als er weer een mooi bericht voorbij mag komen van iemand die weer terug zwanger is. en dat beetje geluk ook met ons wil delen.

[Mij23]

Hoi meiden,

Weer is een berichtje van mij... Had weer heel wat berichtjes terug te lezen!
Bach, wat ontzettend naar om steeds die woorden door je hoofd te hebben gehad die eerste weken... Gelukkig gaat dat nu beter! Ik ken het kriebel gevoel heel erg... Maar ben bang dat het vooral voort komt uit gemis, en we kunnen F*inn niet meer terug krijgen. Jullie waren natuurlijk wel snel zwanger toch? Bij ons is dat natuurlijk anders, ook al hebben we wel altijd een natuurlijke kans. We hebben daarom ook besloten om nu niks tegen te houden, want zou een enorm kado zijn om snel zwanger te mogen raken weer... Ben bang als we nu dingen tegen gaan houden datk daar later spijt van krijg als het weer lang duurt.

Cyn, Wat bijzonder en heftig tegelijk om zo in precies dezelfde periode te bevallen zeg! Bij ons is het ook wel beetje bizar, want 3 jaar terug is broertje van mijn man op 16jarige leeftijd verongelukt, hele heftige tijd! En nog altijd moeilijk. Mn man was bij de 16 wk echo ook heel trots dat het een jongetje was, want een jongen zouden we als tweede naam naam van zijn overleden broertje geven... Niet wetende dat ons kindje ook zo overlijden. Na die klap bij de 20 wk echo hebben we er ook over nagedacht, wat gaan we nu doen met die namen? Ga je een overleden kindje naar een overleden oom noemen? Maar omdat we de namen al zo hadden hebben we het toch gedaan. Ons mannetje heeft het zolang nog volgehouden in de buik, dat hij bijna op de sterfdag van zn oom is geboren. De 19e om 22.20 is hij geboren en de 20e was het 3 jaar geleden van zijn broertje. Toeval?? Was wel opgelucht dat hij savonds laat nog geboren is, zo hebben ze allebei hun gedenkdag (heb schijnbaar toen ik mocht gaan persen ook nog gezegd, gelukkig het is de 19e nog)!!

Ja we komen de dagen wel beetje door, omdat het moet he! Gelukkig word het steeds beetje mooier weer. Het zonnetje lokt je wel naar buiten zegmaar... Mn man werkt sinds vd week weer hele dagen. Gaat goed, al is hij nu wel weer erg aan weekend toe! Werken kost nu toch wat meer energie als anders...
Zelf heb ik wisselende dagen, ben nu wel op punt gekomen dat ik heel even wat minder behoefte heb aan mensen rond me heen. Hebben al zoveel visite gehad (erg lief) dat het mij op den duur beetje teveel werd.
Deze week heb ik het wel echt taai. Erg verdrietig, boos en ontzettend moe/afwezig, slaap heel slecht (onrustig), lig lang wakker enz. Nu hebk ook een fikse blaasontsteking dus daar kan je natuurlijk jezelf ook niet lekker door voelen. Vd week kwam ook de begrafenisondernemer savonds nog even lang en met de rekening en dat moetk dan ook even verwerken allemaal. Ben ook zo boos dat alles zoveel geld moet kosten :-(. Je spaart voor een heel ander geluk en nu ben je zoveel geld kwijt voor niets eigenlijk, vindk erg confronterend allemaal... Hopelijk snel weer betere dagen!

Vorige week is ook mn zus nog bevallen van hun derde kindje. Een meisje, dus dat schild wel. Alles roze en geen blauw wat we voor F*inn hadden. Moet zeggen datk ook weer wel nieuwsgierig was naar mn kleine nichtje en het dan ook weer wel schattig is. Heb het vastgehouden enz. stond er zelf ook van te kijken dat dat allemaal ging! Voor mn zus en mijn hele fam. ouders enz is het ook moeilijk, die missen F*inn ook. Dus als we bij elkaar zijn dan hoort hij er ook bij., maakt het dan ook nog anders! Maar aan de andere kant kan je op dit moment niet harder geconfronteerd worden met de leuke werkelijkheid he!!
Ach we zijn het op den duur wel gewend in de afgelopen jaren om altijd maar het geluk bij een ander te gaan bekijken :-(....

Tam, Lijkt me idd ook heel erg heftig als je haar nog zo heb mogen leren kennen! Idd wat Bach zegt, zo denk ik ook... Maar misschien heb jij er ook wel mooie herinneringen aan? Je hebt nog een hoop lieve woordjes en kusjes kunnen geven waarschijnlijk... Situaties zijn ook nooit met elkaar te vergelijken hé...

Sunshine, Zeker over je zwangerschap vertellen hoor! Geeft denk ik hier ook weer wel moed bij mensen... Bij mij in iedergeval wel! Jij verdiend het ook na alles om nu het goede mee te mogen gaan maken, en ook lekker hier delen dus!

Groetjes weer!

[Bach86]

Mij ik lees nu ook je verhaal hier, had al in het andere topic gereageerd (Feb/maart)

[Bach86]

Heej meiden,

Cyn wauw alle kindjes een oktoberkindje nou dan heeft het echt wel zo moeten zijn kan niet anders.
Wat je zegt als jullie ooit gaan trouwen dan zeker in oktober doen hoor
Kan me wel voorstellen dat het ook wel heftig is als je er achter komt dat je in oktober bent uitgerekend maar ook wel weer mooi vooral als de derde ook in oktober Is geboren.

Mij bij jullie ook heftig hoor zo dicht bij de sterfdag van zijn oom. Ik snap helemaal dat jullie wel gewoon de naam hebben gegeven aan jullie mannetje die jullie al hadden. Bij ons vroegen ze ook in het ziekenhuis willen jullie de naam geven die jullie al hadden of misschien toch een andere naam. We zeiden meteen die naam is van hem en die zal ook altijd van hem blijven.
Dat je een slechte week hebt is echt niet meer als normaal en heel begrijpelijk.
En dan is je man ook weer aan het werk dat zal voor jullie beiden ook wel even zwaar zijn.
Dan ook nog eens die begrafenisondernemer erbij dan wordt het begrijpelijk even te veel.
Volgende week een nieuwe week met nieuwe dagen.
Maar wat knap zeg dat je je nichtje zo hebt kunnen vasthouden.
Moet niet makkelijk zijn geweest poeh als ik er alleen al aan denk.
Maar wat je zegt het scheelt misschien wel dat het een meisje is en geen jongetje maar dan nog vind ik het knap.

Kan me ook helemaal voorstellen dat jullie nu niets tegen houden, jullie hebben voor de zwangerschap al een hele geschiedenis en snap dan ook dat jullie elke kans aangrijpen die er maar is. Ik hoop met heel mijn hart dat jullie snel weer het geluk mogen beproeven!!
Hier is de menstruatie bijna voorbij, eindelijk haha... Na 10 dagen pfff wilde het zo graag worden maar ben er nu wel weer klaar mee.
We blijven voorlopig even gebruik maken van de rubberen vriendjes en zien wel wanneer we er weer klaar voor zijn.
Ik was idd snel zwanger maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het nu ook weer zo snel zal gaan maar ik hou er wel rekening mee dat het weer zo snel kan gaan.

Meiden fijn weekend allemaal!