mijn lieve, lieve kleine schat

[Kersje]

Haha, Maria, ik heb net mijn gedichten af! Wij doen niet aan surprises, anders zat ik nu waarschijnlijk met de lijm in mijn haar. We vieren het morgen, dus ik vind mezelf heeeeel op tijd! Ik vond het erg leuk om cadeautjes voor Tobias te kopen. Ik heb maar niet teveel gekocht, want hij wordt bedolven met cadeaus door de hele familie! Maar het gaf me zo'n lekker gevoel van mama zijn...O, ik hoor de kleine man huilen. Hij zal honger hebben. Ik moet gaan! Kom straks hoop ik nog even mijn verhaal afmaken.

x

[shadylady313]

Maria ja ik snap precies wat je bedoelt! Ja denk er ook veel vaker aan dan dat ik zeg.. Maar das alleen maar goed!! Onze engeltjes zitten voor altijd in onze gedachten en hart!!

Wat spannend voor je vriendin!! Ben benieuwd!! Je laat het wel ff weten he??

Oh meiden, goed nieuws!! Ik ben vandaag ongi geworden!! Cyclus van 41 dagen!!! Op naar de nieuwe kans!! Ben helemaal blij!
Semmy is vandaag flink verwend! En dan morgen nog meer cadeautjes!!! Leuk hoor!

[Tam]

he laura, wat fijn voor je meid. Deze ronde vollop nieuwe kansen en dat 2012 maar een mooi brusjes -jaar mag worden.

maria; spannend met je vriendin en de kleine al staan. Jee, wat worden ze snel groot als het ze gegeven is.

andere lady's. Even een knuffel van mij. Na de werkdagen klets ik weer bij hoor. Hier geen sint gevierd dus weinig bijzonders. Lekker naar vrienden gaan eten.
devika; special hug voor jou ................. ben benieuwd hoe het met de kleine meis is en hoe ze gegroeid is.
liefs

[Madelief1980]

Hè meiden!

We zijn weer thuis!

@laura, ik lees over het bezoek aan de gyn. Fijn dat er wel een eisprong is geweest! Jammer dat ie niet benut is, en balen dat je 'm niet hebt gevonden met de ovutesten. Goed dat ze nu alles door gaan lichten. En voor je het weet is het de 12e januari!

@tam, we zaten op het heijderbos in een vip huisje. Echt ideaal! We zaten echt naast het zwembad, iedere ochtend weden broodjes en krant aan de deur gebracht, bubbelbad en sauna, heerlijk!

@noortje, goed dat je nog even rust hebt. Wat voor werk doe jij eigenlijk? Hoe heeft je werk gereageerd?

@kersje, je broer naar Drente, herkenbaar! De mijne is er 3 jaar geleden heen verhuisd en echt, het contact is zo veranderd. Het is zo ver rijden! We waren een hele week naar centerparcs.

Oh, snap mijn iPad nog niet helemaal. Ik ga even verdelen over 2 berichten!
X

[Madelief1980]

Deel 2 dus!

Devika, hoe is het bij jullie? Ben heel benieuwd!

Tam, wat zal dat toch goed voelen dat jullie klacht serieus genomen is uiteindelijk. Dit zorgt ervoor dat dit bij anderen niet meer gaat gebeuren!

Maria, ik lees dat je des te meer aan zwanger worden denkt, wat een tijden komen er weer aan! Ik hoop zo dat jij, kersje en zeker laura in 2012 weer zwanger mogen worden! En nee, ik doe nog niks met mijn cv. Ik ga als het even kan helemaal niet meer werken. Ik wil voor ons meisje zorgen en studeren. Dat is wat ik het liefste wil. Ik hoop dat het gaat lukken!

En wat een topper is Matilda toch! De klok rond slapen, staan en zo kletsen, volgens mij is het echt een zonnetje!

Ben helaas ziek geworden en dat komt erg slecht uit!! Morgen krijgen we de sleutel van ons huis en ik moet keihard aan de slag om alles klaar te krijgen zodat er zaterdag alles over kan. Maria maakt ineens een enorme sprongen. Ze groeit heel hard, lacht heel veel, kijkt heel wijs met haar hoofdje zo veel mogelijk rechtop. Maar slapen, ho maar. Ze drinkt heel vaak en heeft veel honger. Maar naar bed krijgen we haar vaak niet.

Nou, ik ga het bed in, morgen een lange dag! Xxx

[shadylady313]

Madelief Whiehoe!! Morgen de sleutel!! Maar wat naar dat je ziek ben... Denk wel om jezelf he??? Succes lieverd! Ik denk aan je!!

Meiden slaap lekker! Ik ben echt blij met mijn ongi!!

[cyn87]

heb even geen tijd gehad om te lezen en te reageren.
ga daar morgen eens even voor zitten.
even snel een foto van ons kleine pietje
[ATTACH=CONFIG]7095[/ATTACH]

[Madelief1980]

Super schattig cyn!

Laura, super inderdaad! Nieuwe kansen voor jou! Dank je, ik doe mijn best, maar nu is mijn man ook ziek. Dus het komt een beetje op mij neer. En Maria lijkt ziek te zijn. Als ze vannacht weer zo hard huilt ga ik morgen naar de dokter.

X

[devika]

Dag lieve meiden!

Allereerst: [SIZE=4]Shivani is thuis!!!!!! Eindelijk!!!
[/SIZE]
Vorige week mocht ze dan eindelijk met ons mee naar huis. Ze is nog wel heel klein maar deed het zo goed in het ziekenhuis dat ze mee mocht naar huis. Shivani is nu 48 cm en 2570gr. Dat was zooooo mooi toen we haar thuis brachten. Heel de familie had zich bij ons thuis verzameld en ons huis en tuin hing vol met ballonnen en slingers etc.
Shivani is zoooooo lief meiden! Ik was zo bang om haar thuis te brengen. Ze heeft 5 en een half week in het ziekenhuis gelegen. Was zo bang om haar uit haar vertrouwde omgeving weg te halen. Maar ze doet het thuis zo goed. Ze drinkt goed, slaapt goed en huilt alleen als ze honger heeft. Zo’n ideale lieve baby is ze. Wij zijn zoooo ontzettend gelukkig met haar. Ik kan haar gewoon niet meer missen meiden. Juist omdat ze nu thuis is maakt het mij zo verdrietig dat ik de eerste 5 weken van haar leven grotendeels heb gemist. Haar eerste lachje, haar eerste geluidje, eerste keer drinken,slapen,wakker worden en huilen…dat alles heeft een ander onbekende meegemaakt ipv ik.
Maar goed, ik probeer daar niet al te veel aan te denken. Die tijd krijg ik niet meer terug, ik probeer nu elke dag te genieten van mijn kleine meisje!

We zijn trouwens nog niet helemaal ziekenhuis af helaas. Weten jullie nog dat er onzekerheden waren tijdens mijn zwangerschap. Ik had het toen over het vater-syndroom. Zij heeft er idd iets aan overgehouden. Shivani heeft een lichte vorm van anus-atresie. Ze heeft wel een anus maar haar darmkanaal komt daar niet uit. Ze heeft een extra uitgang onder aan de vagina, een fistel wordt dat genoemd. Bij de verdeling van de plas, poep en vagina uitgang is er iets niet goed gegaan. Maar als geluk is er bij haar de fistel ontstaan tijdens de zwangerschap. Die functioneert verder gelukkig goed. Als die er niet was zou ze meteen na haar geboorte geopereerd moeten worden. Ze krijgt nu waarschijnlijk in januari al een anus correctie. Dan wordt de verbinding naar haar anus gecorrigeerd en zou die ook weer moeten functioneren. De fistel gaat dan vanzelf dicht. Tot die tijd moeten wij het 2x per dag even oprekken met een soort van pennetje.

In het zh werd ze continu gecontroleerd door allerlei dokters. 4 dagen na haar geboorte kregen we een gesprek met de cardioloog. Na een lang verhaal over Shivani zei de arts ineens, “wij hebben goed naar het hartje gekeken en jullie dochter heeft ook een aangeboren hart afwijking”.
Meiden, ik dacht echt dat ik flauw zou vallen toen ik het hoorde. Echt er ging een rilling door mijn hart toen ik het hoorde. Dacht echt dat ik nu ook mijn dochter kwijt zou zijn.
Maar volgens de arts was het niet levensbedreigend. Ze heeft 2 gaten in het wand tussen de boezems en de kamers. Omdat ze vroeg is geboren en nog geen onderhuidse vet heeft aangemaakt bestaat de kans dat zodra ze die aanmaakt dat de gaten ook dicht groeien. Zo niet, dan wordt ze ook daaraan geopereerd. Het was dus een geluk dat ze zo vroeg is geboren!!!
Door de gaten in haar hart werd er extra zuurstofrijke bloed naar haar longen gepompt waardoor die weer 2x zo hard moest werken. Daardoor hield ze ook veel vocht vast. Haar ademhaling was soms zo hoog! Ook de longfunctie was soms schrikbarend. Ze was aan de hart monitor aangesloten die ook haar long functie meete. En elke keer die alarm bellen die afgingen! Uiteindelijk besloten ze haar plas medicatie te geven waardoor ze de extra vocht zou verliezen. Dat lukte maar omdat ze zoveel vocht verloor groeide ze niet zo hard. Ze kreeg toen extra calorieën door de borstvoeding gemengd. Door de plas medicatie werd de long functie idd stabieler. En doordat ze groeide is een van de gaten idd dicht gegroeid!!!!! En de andere is kleiner geworden! De cardioloog denkt dat ook dat gat dicht zal groeien en dat een hart operatie niet nodig zal zijn.

Ook haar wervel en beken wordt goed in de gaten gehouden. Voor nu zien ze er gelukkig goed uit. Een van de andere dingen van vater-syndroom is dat ze ook iets aan haar ledematen kon hebben. Dat heeft ze gelukkig niet! Ledematen zijn allemaal prima, alleen heeft haar rechter duimpje een “dwang stand”
Dwz dat die gebogen is en die stand vast houd. Daar heeft de handchirurg naar gekeken. Volgens hem is het peesje in dat duimpje wat kort. Maar dat is door een sneetje goed te verhelpen en haar duim recht te zetten. Maar dat heeft nu nog geen nut en haast. Als ze 1 jaar is mogen we terug komen.

Al met al hebben we zoveel op ons bord gehad de laatste tijd. Ik ben het ziekenhuis en alle dokters helemaal zat!!! Dank zij Shivani zijn mijn man en ik overeind gebleven. Ze is zo’n kleine vechtertje en heeft keer op keer laten zien wat ze kan.
4 dagen heeft ze op de ic gelegen en werd daar ontslagen omdat ze het goed deed.
Wel lag ze nog in de couveuse. Toen ging ze naar de verpleeg afdeling. Na 3 weken couveuse mocht ze er uit. Ze was toen 1800gr. Normaal mogen kindjes pas met 2000gr de couf uit. Ze kwam toen in een warmte bedje. Ook daar deed ze het goed en mocht ze een week later in een normale bed. Met kruikjes die er na 3 dagen ook weer uit gingen.

[devika]

Hoe het allemaal begon:
Het was dus de 1[SUP]e[/SUP] dag van mijn verlof toen ik sóchtends wat krampen had en een beetje bloed verlies. Ben zo geschrokken van het bloed. Niet weer bloed!
De krampen waren lichte voor weeen, maar dat had ik niet in de gaten.
In het zh vertrouwden de artsen het niet omdat Shivani haar hartslag daalde bij elke keer als ik een wee had. Ze lag ook in de stuit dus was een keizersnee de enige optie.
Echt meiden ik dacht dat ik weer in amerika zat! Weer had ik weeen en bloed en weer zoveel artsen om mij heen die aan het prikken en meten en doen waren.
Gelukkig mocht mijn man bij de operatie bij zijn. ik kreeg een ruggenprik wat gelukkig heel fijn was en aansloeg. gelukkig had mijn eigen genacealoog dienst en deed hij de keizersnee. Dat voelde heel vertrouwd. Er werd gesneden en gedaan en ineens zei de gyno “het is gelukt, kindje is eruit “. Een assistente herhaalde, “gefeliciteerd, jullie kindje is geboren!” ik moest echt huilen toen mijn man dat herhaalde. Dat was zo’n onvoorstelbaar mijlpaal moment! We zijn weer papa en mama geworden! Dat gevoel! Zo uniek…
Helaas mochten wij onze dochter niet meteen zien. Een van de verpleegsters maakte een foto voor mij met de tel. Van mijn man. Wat was ze mooi!!! De eerste aanblik van mijn dochter! Ze werd toen meegenomen door de kinderarts. Mijn man mocht ook mee. Ik werd intussen dicht gemaak en naar de recovery room gereden. Daar heb ik echt gehuild. Ik voelde me zo ellendig en alleen. mijn lichaam voelde raar van de narcose, mijn man en dochter waren niet bij me…een uur later kwam mijn schoonmoeder. En een uur daarna kwam mijn man weer. Hij vertelde dat hij onze dochter in zijn armen had gehad en dat het goed met haar gaat en liet mij nog meer foto’s van haar zien. Pas 3,5 uur na haar geboorte werd ik naar de ic gereden om haar voor het eerst te zien.
Dat gevoel meiden…ik kan het niet beschrijven wat ik voelde toen we er heen gingen.
Een daar lag ze dan, mijn lieve mooie kleine Shivani. Mijn man had me van te voren verteld dat ik niet moet schrikken omdat ze aan allerlei apparaten was aangesloten en allemaal slangetjes had. Maar ik schrok niet. Het enige wat ik zag was mijn mooie dochter! Ze mocht helaas nog niet uit de couveuse. Wel mocht ik haar in de couveuse aanraken. Dat vond ik verschrikkelijk. Daar lag ze dan maar ik mocht haar niet vast houden en ook niet voeden.. ze mocht niet gevoed worden omdat ze net haar anus hadden gezien die niet functioneerde. Dat ze een extra uitgang had was nog niet bekend. Er stond eerst een anusoperatie gepland, daarna mocht ze pas drinken.
De volgende ochtend ontdekte een van de verpleegsters een beetje poep in haar luier en zo kwamen ze erachter dat ze een fistel heeft. Toen mocht ze pas eten!!!
Ze kreeg toen per keer 2ml borstvoeding via de sonde. Ik kon echt janken toen ik dat hoorde, 2ml maar!!! Die ochtend, ( 24 uur nadat ze geboren was! ) mocht ik haar voor het eerst vast houden! Ze werd op mijn blote huid gelegd. Dat was zoooooo’n magisch mooi moment! Ik heb zo verschrikkelijk hard gehuild! De ic waar ze lag waren nog meer mensen en baby’s maar het kon me niet schelen. Eindelijk had ik mijn mooie dochter in mijn armen. Ik was eerder zo bang dat ze mij niet zou herkennen omdat er zoveel tijd tussen haar geboorte en nu zat. Dat ze mij vergeten zou zijn. maar dat was niet zo. Ze vlijde haar hoofdje tegen mijn borst aan en viel in slaap. Ze mocht vanaf die dag elke dag 1 uur uit de couveuse om te buidelen. Dat was zo fijn. Al is een uur per dag veels te weinig. Haar voeding werd toen elke dag verdubbeld en dat ging gelukkig goed.
Na 5 dagen dronk ze al uit een flesje! 2 weken na haar geboorte mocht ze voor het eerst aan de borst. Ik kreeg haar tegen mij aan gelegd en ze hapte meteen aan mijn borst. In een keer raak en begon te drinken!!! Ook toen moest ik huilen. Ik was zo bang dat het nooit zou lukken omdat er al 2 weken verstreken waren en ze misschien niet wist hoe het moest. Maar haar hoe klein ze ook was, haar instinkt deed het perfect! Ze mocht toen 1 keer per dag aan de borst. Toen ze naar het warmte bedje ging mocht ik haar 2x per dag zelf voeden. De rest kreeg ze via de fles en sonde. Na 4 weken dronk ze volledig uit de fles en 2xpd aan de borst. Toen werd haar sonde eraf gehaald. ( 1 week eerder werden alle andere apparaten en draadjes losgekoppeld) nu was ze helemaal draadjes vrij.
Nu ze thuis is mag ze nog niet volledig aan de borst. Omdat ze nog steeds een groei inhaal moet maken krijg ze extra nog steeds extra calorieën toegediend bij de borstvoeding. Ze krijgt nu 4x borstvoeding met een verrijking via fles en 3x mag ze aan de borst. Dat gaat gelukkig goed.
Haar papa is gisteren weer aan het werk begonnen. Die was al die tijd vrij.
En Shivani ligt nu heerlijk tevreden naast mij te liggen. Als ik nu naar haar kijk dan denk ik, ja het is al die moeite de afgelopen weken echt dubbel en dwars waard geweest!


Jeetje wat een lap tekst is het geworden! Pfff. Maar ik had echt veel te vertellen meiden!
Shivani wordt nu wakker, ga haar even lekker knuffelen en voeden. En daarna alles hier terug lezen van de afgelopen tijd.

[devika]

en zo ziet mijn lieve meisje er nu uit![ATTACH=CONFIG]7113[/ATTACH]

[Kersje]

Jee, Devika, wat een verhaal! De tranen lopen me over de wangen. Maar wat ben ik ontzettend blij dat ze thuis is en dat het goed gaat met jullie! Ik ben heel trots op jou en op haar! Wat een schoonheid ook...
Ach meis, neem heerlijk de tijd om van je prachtige meisje te genieten. Jullie hebben het verdiend!

Dikke knuffel van Kersje

[Sabrina1984]

Tjee Davika wat hebben jullie een heftige tijd gehad! Tranen in mijn ogen! Wat ben ik blij dat jullie meisje lekker thuis is nu en dat ze het zo goed doet!
Prachtig meisje hoor!!!

[cyn87]

Heb even wat tijd gevonden om wat bij te lezen en te schrijven.
Vanmorgen zijn we bij het bureautje geweest. Oh wat zijn we trots op ons meisje!
Ze was zo braaf. Ze weegt nu 4030 gram en is 53 cm lang. Echt super.
Ze waren erg tevreden en hebben haar even goed nagekeken.
Ik mag op dezelfde hoeveelheid voeding blijven. En kan eventueel wat halen tegen de krampen als dit erger wordt.




Madelief,
goed te lezen dat jullie er even tussenuit zijn geweest!
Wat leuk om te lezen dat maria zo'n waterratje is!
Hoop dat je zelf wat rust vind en even kan bijtanken. Zal je wel nodig hebben in deze drukke tijd.
Ik krijg helemaal vakantie kriebels als ik dat zo lees over je huisje naast het zwembad en je bubbelbad haha...
vervelend trouwens dat maria niet goed in slaap te krijgen is. Huilt ze dan veel of is ze stil en klaar wakker?
Oh meid zie dat jullie het flink te pakken hebben. nog naar de dokter geweest?


Laura,
wat een goed nieuws bij de gyn! Je hebt toch gewoon een eisprong gehad.
Lucht toch op he? Heb je al een uitslag van je bloedonderzoek binnen?
Oh lees net dat je dat de volgende keer allemaal hoort. Beetje jammer dat je pas in januari terecht kan.
Semmy zal wel heerlijk verwend zijn deze dagen van de sint! Hoe reageerde hij op pieten? Of heb je thuis geen piet gehad?


Noortje.
Wat leuk dat je al een cadeautje hebt gehad voor deze kleine.
En goed van je dat je nog even 4 weekjes vakantie hebt opgenomen.
Gun jezelf de tijd hoor.
Ik vond het namelijk heel moeilijk toen ik weer aan het werk moest.
En zeker toen daarna bleek dat ik zwanger was. Het was alsof mensen dachten dat dat nieuwe wondertje de pijn zou verzachten.


Tam,
vervelend he als mensen niks laten weten.
Ik snap heel goed dat je niet naar de kraamreceptie gaat van je zus. Zou denk ik hetzelfde doen.
Ik heb het nu aan de stok met mijn zusje. Die hoor of zie ik nooit. Ik heb ze uit fatsoen vorig jaar een kaartje gestuurd met wesley*.
Toen heb ik haar op de begrafenis gezien (waar ze naar toe kwam op verzoek van mijn vader) vervolgens heb ik nooit wat gehoord.
Dus dit jaar heb ik geen geboorte kaartje gestuurd. Waarom zou ik weer de moeite nemen?! En nu is ze beledigd en heb ik een boze mail gehad.
Maar ik heb het naast me neer gelegd en hou me er niet mee bezig.
Wat goed trouwens dat de gemeente de fout heeft toegegeven!


Kersje,
is de verhuizing gelukt van je broer?
heeft hij altijd dichtbij jullie gewoond?
hoe is het met de kleine man?

Maria,
wow! Matilda staat! Goed joh.
Is het nog gelukt met je suprise en je gedicht. Haha wij zijn ook altijd van het laatste moment.
En gek genoeg kan ik dan altijd het beste een gedicht verzinnen.
Wat spannend dat je vriendin ook op het einde loopt.
Toen ik wist dat de weeën bij mijn vriendin waren begonnen was ik helemaal zenuwachtig haha. Gek he.


Devika.
Oh meid wat ben ik blij voor jullie. Eindelijk is ze lekker thuis!
En wat hebben jullie een moeilijke tijd gehad zeg! Pff.. ben echt trots op je!


Ik hoop dat je nu wat rust kan vinden voor jezelf.
Vind je het niet gek om ineens alleen thuis te zijn met de kleine? Ik had dat wel hoor toen mijn vriend weer ging werken.
En wat een mooi meisje hebben jullie! Ze is goed gegroeid he!

Kim, hoe is het met je? en met je prachtige kindjes?

de rest van de meiden, ik denk ook aan jullie hoor.!

tot snel! x

[noortje]

Devika, jee wat heb jij het voor je kiezen gehad. Maar wat fijn dat ze thuis is en dat ze het zo goed doet. Heb je verhaal met kippevel zitten lezen. Ben zo blij voor je dat het nu goed met haar gaat en dat jullie nu lekker thuis van haar kunnen genieten.

Morgen reageer ik wel verder, zit nl weer erg zenuwachtig te zijn voor de echo morgen...

[noortje]

Cyn, wat een schattige foto van Joëlla.

[maria11]

Oh Devika, huilend lees ik je bericht! meid, wat een verhaal! en wat is ze mooi!!! :-D
Ik ben zo enorm blij dat ze lekker thuis bij jullie is, wat een sterke meid is het toch zeg.
Het was wel en zware tijd voor jullie zeg, ik kan het mij zo voorstellen hoe je je voelde! zo'n enorm gemis als je niet bij je kindje kan zijn. En inderdaad, het lijkt mij dan ook weer heel eng haar uit haar vertrouwde omgeving te halen en mee naar huis te nemen, hoe fijn dat ook is natuurlijk.
Och meid.....wat een prachtige dochter heb je toch gekregen, ben helemaal trots als forumtante! :mrgreen:
Heel veel liefs voor jou en een kusje voor Shivani, de kleine bikkel.


Noortje, adem in.......adem uit.....laat je niet gek maken he? die kleine appelflap in je buik is vast heel goed geroeid en die doet het vast super. Ik heb er een goed gevoel over! Veel liefs voor jou, niet te veel piekeren, zet die knop uit (waar zit de uit-knop?) en zet em op morgen!

liefs,
Maria x

[Tam]

cyn; goed gegroeid de meid en wat een leuke foto van dat hulppietje. Geinig.....en wat is ze weer al gegroeid op de foto zo te zien.

devika; oh meid, ik heb ook de tranen in mijn ogen. In je verhaal zitten zoveel emoties, maar vooral mooie. Gelijk komt er een boel boven van mezelf. Dat gevoel...de eerste keer je kindje. Maar wat moeten jullie het moeilijk gehad hebben. Jee....onvoorstelbaar. Maar je bekijkt het goed: je hebt nog een heel leven voor je en zo moet je het zien. Ze is er en het is goed. Helaas nog wat operaties begrijp ik, maar allemaal dingen die wel verholpen kunnen worden al hoop je natuurlijk dat dit niet moest.

Maar wat is ze sterk........die kracht heeft ze mede van haar broer. Ben zo blij dat jullie thuis zijn. SUPER!

[Tam]

madelief; de sleutel vandaag.........spannend. Het huis laten zien aan de kleine?

noortje; morgen de echo. Komt goed....laat ons maar fijn het goede nieuws weten.

hiero; vandaag met de hele fam een weekendje weg in januari geboekt. Heb er zin in.

[Tam]

oh devika;..........vergeten. Wat een mooie meid. En wat is ze weeral groot. Een heel verschil op de foto's. Ook een echt dametje..dat kan je zo aan haar gezichtje zien. DAt hebben niet alle baby's prachtig.

[Madelief1980]

Devika!!! Wat fijn om te lezen dat ze thuis is! En wat is ze mooi! Jee, wat een heftig verhaal zeg! Ik hoop dat jullie wat rust vinden.

Noortje, sterkte, deze momenten zijn verschrikkelijk spannend, maar als je jullie ukkie weer ziet zwemmen morgen, is er weer zo veel blijdschap!

Cyn, helaas, als ze zo lang wakker is huilt ze voornamelijk. Wat zeg ik, krijst ze. Ik kan soms wel heel hard janken als ik al jullie verhalen lees. Hier is het zo anders. Waar heb ik het verkeerd gedaan? Ik zit er op het moment ook echt doorheen. Na de ochtemdvoeding van 6.30 heeft ze nog maar 20 min aan een stuk geslapen.....

X

[cyn87]

madelief,
meid wat kan ik me dat voorstellen.
Joëlla kan er hier ook wat van hoor. en dan zet ze het echt op een krijsen.
dan kan ik vanalles proberen, maar niks helpt. echt hartverscheurend gewoon..
zeker de laatste dagen is het raak.

ik snap dat je er op momenten helemaal doorheen zit, zeker als ze zo lang door kan gaan.
meid, je bent een hele goede mama! en je doet niks fout.
je bent juist een hele sterke mama die zich er maar door weet te slaan en zeker in deze drukke periode met de feestdagen voor de deur en de verhuizing niet te vergeten. is je man aan het werk? heb je wel eens een momentje voor jezelf?
al is het maar een uurtje dat iemand anders maria even overneemt als ze zo ontroostbaar is.

x

[Madelief1980]

Thanks cyn! Lief van je. Nee, nu geen momenten voor mezelf. Helaas is Maria nu ook ziek geworden. Zo zielig! Vanmiddag naar de dokter. Vandaag daardoor een relaxdag voor mij. We logeren bij mijn ouders en we zouden vandaag in gaan pakken in Rotterdam. Maar nu kan dat niet, want ik wil niet met haar naar buiten. Nu gaat mijn man alleen en blijf ik met Maria in bed. Er moet nog zo veel gepakt worden! Zal zo blij zijn als het achter de rug is!
X

[Kersje]

Noortje, succes vandaag bij de echo! Tuurlijk is het weer spannend. Straks ben je in ieder geval weer eventjes gerust gesteld.

Madelief, wat naar nou dat jullie ziek zijn! Is nooit leuk, maar nu wel heel vervelende timing. En zo moeilijk dat Maria zoveel huilt. Ik kan me voorstellen dat je er even helemaal doorheen zit, meis. Tobias huilt niet zoveel, maar in de eerste 3 maandjes wel iets meer. En dat vond ik al heel moeilijk, dus petje af voor jou hoor! Denk je dat het voornamelijk krampjes zijn? Je was toch ook bij de osteopaat geweest? En had je nou ook nog op allergieën laten onderzoeken? Beterschap in ieder geval en heel veel succes met het verhuizen! Ik hoop dat jullie veel hulp hebben. De verhuizing van mijn broer is goed gegaan. Zal ze zeker wel missen hier. Ik hoop dat het contact goed blijft, ook al wonen ze ver. Gelukkig wel in hetzelfde dorp als mijn ouders, dus kunnen we bezoekjes combineren. Met Tobias gaat het heel goed. Hij is meestal een blije baby. Soms gaat hij mopperen als hij "lang"moet wachten (bij speentje verloren, honger of gewoon geen zin meer). We merken wel dat hij echt om 19.00u naar bed moet, want dan is hij zo moe! Je legt hem in zijn wieg en hij slaapt. Doen we dat niet, dan is het huilen geblazen, pfffff.

[cyn87]

madelief,
Ik hoop dat jullie snel weer een beetje opknappen.

noortje,
veel succes vandaag. we gaan uit van een mooie echo! komt wel goed meid

[shadylady313]

noortje succes met de echo vandaag! of heb je hem inmiddels alweer gehad?

madelief, jeetje meissie, ik heb echt met je te doen.. ik kan dus precies weten hoe jij je moet voelen, want semmy heeft ook zo vreselijk gegild! maar bij hem kwam het door de verborgen reflux. zelf zou ik er nooit op gekomen zijn dat hij dat zou hebben. misschien toch maar eens laten controleren? en wat ontzettend balen dat jullie nu ziek zijn... je heb het al zo zwaar!!weet dat ik aan je denk!! en ik hoop dat maria snel zal veranderen in een super blij baby! das dan voor mama ook een genot!! ik heb toen weleens tegen mijn vriendin gezegd die toen nog zwanger was: ik mag bidden voor je dat je dit niet mee gaat maken, want op deze manier is een baby hebben helemaal niet zo leuk...

devika, meisje toch!! allereerst wat super goed dat shivani nu eindelijk thuis is!!! en jeetje wat een vechtertje is dit kleine meisje toch!! echt super trots op der maar ook zeker op jullie. wat hebben jullie ontzettend veel op je bordje gehad... en die operaties die er eventueel aan komen, sta er nog maar niet teveel bij stil... geniet lekker van dit kleine wondertje, en wat is ze vreselijk mooi!!!! ik hoop dat je snel je draai vindt met die kleine zo alleen thuis. wat zullen jullie weer in angst geleefd hebben... pfff krijg er ook helemaal tranen van in mijn ogen! ik ben echt trots op jullie!!!

hier, ik heb alvast weer wat dingen in huis gedaan, semmy ligt op bed en nu heb ik mij aan de eettafel geinstalleerd met een pak koek en mijn laptop. zo had ik echt ff lekker forum time!! straks ga ik mijn eten vast maken, manlief gaat naar ajax tegen real madrid vanavond en ik moet dansen dus op tijd eten, semmy wegbrengen en sporten maar! druk avondje maar dat geeft niet.

kersje, wat heerlijk dat tobias zo'n lieve en tevreden baby is! geniet daar maar lekker van hoor!!

maria, jeetje, je kleine grote meissie gaat al staan!! leuk he?? wat gaat het toch vreselijk hard allemaal... zucht...

[noortje]

Madelief, hoe gaat het met Maria, ben je nog met haar naar de dokter geweest? Echt heel rot dat ze nog zoveel blijft huilen, hoop echt zo voor je dat het snel wat minder gaat worden. Lijkt me erg moeilijk hoor. Ik werk trouwens als doktersassistente bij een huisartsenpraktijk. Heb vorige week verteld dat ik zwanger ben, ze reageerden heel positief hierop, waren erg blij voor ons. In januari loopt mijn contract af omdat ik minder wilde werken als Thomas geboren was en dat kon absoluut niet geregeld worden, mocht ook geen ouderschapsverlof opnemen. Ze hebben hier nu niks over gezegd, voor ik weer zwanger was wel dat mijn contract gewoon weer verlengd werd. Maar ja, als deze baby levend geboren wordt wil ik toch echt een dag minder werken, dus dan zie ik wel wat ze zeggen. Kan me er niet druk om maken, stop liever helemaal met werken dan. Maar eigenlijk had ik verwacht dat nu ik weer zwanger ben dat ze mijn contract helemaal niet meer zouden verlengen, maar het blijkt nu van wel. Ben benieuwd.

Maria, ik had het ook fijn gevonden hier samen met jou zwanger te zijn. Misschien binnenkort?? En dan Kersje en Laura ook, dat zou wel leuk zijn.

Vanochtend de echo gehad. Was dit keer extra zenuwachtig omdat we nu een afspraak hadden op de locatie waar we toen het slechte nieuws kregen, we waren daarna daar niet meer geweest, nu in dezelfde kamer pfff. Maar het ging nog goed gelukkig. Het kindje was goed gegroeid, nu precies 12 weken vandaag, toch weer een mijlpaal. Hij/zij was druk bezig met de beentjes, steeds naar voren strekken en naar boven was heel grappig om te zien en druk met de armpjes. We zagen al vingertjes en teentjes en het neusje. Degene die de echo maakte kende ik nog van mijn stage, we kregen 13?! foto's mee, hebben intussen al een hele verzameling. Ze zei nog dat als ik ongerust ben, ik altijd bij haar kan komen voor een echo tussendoor, dus dat is wel weer een fijn idee. Moest bloedprikken, ging in 1x goed (normaal moeten ze bij mij 3x prikken ofzo) maar heb nu een hele zere arm.

[shadylady313]

noortje positief dat ze je contract nu dus wel verlengen! en idd, wie dan leeft wie dan zorgt hoor dus dat zie je tegen die tijd wel weer!!!
en de echo was weer goed!!!! joepie!!! en wauw wat gaat het hard! 12 weken alweer!!!!!!!!! ongelooflijk!!! krijg je verder ook nog speciale testen ofzo? of gewoon zoals het bij een normale zwangerschap zou gaan? fijn dat je altijd voor een echo terecht kan! das zo geruststellend!!

[Madelief1980]

Hè meiden,

noortje, wat fijn! Super zeg, 12 weken is toch een mijlpaal. We weten allemaal dat het geen garanties geeft, maar toch je bent weer een stap verder! Fijn dat je contract verlengd is, hoevee
Dagen werk je?

Oh, Laura, moeilijk moet dat ook zij geweest met semmy! Zeker als je er dan na zo'n tijd achter komt dat er toch iets is. Klopt, het is echt niet altijd leuk. Ik ben stapel op haar, ben hee
Erg blij met haar en erg gelukkig, maar zwaar is het nu wel.

We zijn net bij de dokter geweest en behalve een wat rood keeltje is er niets te vinden. Nu maar paracetamol boor de keelpijn, dan slaapt ze hopelijk ook beter.

Thanks voor ju
Lie lieve berichten, ik verwaarloos jullie een beetje , maar ik beloof dat als we geïnstalleerd zijn in het nieuwe huis, ik vaker kan schrijven! Xxx

[noortje]

Laura, krijg nu wat extra echo's maar dat is voor mijn eigen gemoedsrust. Wel vanaf 20 weken elke 2 weken een groeiecho, vanwege de groeiachterstand de vorige keer.

[noortje]

Madelief, werk nu (tja nu even niet dus, maar normaal dan) 3 dagen in de week. Doe jij maar rustig aan hoor, zo te horen heb je genoeg te doen, verhuizen, huilende Maria, je studie. Heb je wel genoeg hulp voor de verhuizing? Ach, een rood keeltje kan best pijn doen, hopelijk voelt ze zich wat beter met wat paracetamol.

[Kersje]

Madelief, hoe is het nu? Helpt de paracetamol kleine Maria? En ben jij al een klein beetje opgeknapt? Ik hoop het!

Noortje, dat klinkt als een hele fijne echo, ook al was de plek beladen. En alweer 12 weken, gefeliciteerd! Fijn dat je een banner hebt, kunnen we mee tellen. Toch prettig dat je contract verlengd wordt. En wat je zelf al zegt: straks zie je wel weer verder. Eerst deze kleine in je armen houden, dat is het belangrijkste.

[femke]

hey meiden,

Ik wam op dit forum terrecht doordat de titel ook helaas bij ons hoort. Ik lees dat veel van jullie ook afscheid moeten hebben nemen van jullie kleintje. Ik zou graag mijn verhaal met jullie willen delen en met jullie verder willen kletsen. Wij willen ook heel graag verder gaan voor een tweede wondertje en hopen echt dat dat ons gegund is. Ik dat bij een aantal van jullie dat ook weer gelukt is, dat maakt mij zo positief! Allereerst wil ik jullie heel veel kracht sterkte en liefde toewensen voor alles wat er is gebeurd maar ook voor alle mooie dingen die nog komen gaan want de zon gaat zeker weer schijnen! Daar houden wij ons dan ook aan vast. sorry dat mijn verhaal zo lang is en ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn verhaal hier vertel.
Op 19 oktober in ons lieve, mooie zoontje Collin na een gezonde, mooie zwangerschap levenloos geboren.
De week ervoor voelde ik hem al een tijdje niet meer bewegen terwijl hij altijd zo'n druk mannetje in mijn buik was. Na een anderhalve dag besloot ik toch maar om even naar de verloskundige te bellen, die vertelde mij dat ik meteen wel langs mocht komen om even naar het hartje te luisteren. Eigenlijk stapte ik nog heel onbezorgd in de auto met het idee dat ik zo weer thuis zou zijn nadat miep paniek (ikzelf dus) weer het hartje had gehoord van ons kleine mannetje en weer lekker zou kunnen slapen die nacht.

Daar aangekomen moest ik een tijdje wachten op de verloskundige, toen ik ineens werd overvallen door een paniekgevoel van angst dat het toch wel een mis zou kunnen zijn. Ik mocht op de bank gaan liggen en ze probeerde met het apparaat de hartslag van de kleine te vinden. Ik zei nog dat ze wat meer naar rechts moest gaan want daar was het altijd heel duidelijk en snel te horen. Ze begon al wat ongemakkleijk te kijken (was nog vrij jonge vrouw) maar kon de hartslag niet vinden. Ze mompelde wat en zei dat ze er iemand bij wilde halen. Op dat moment werd ik overspoeld met verdriet want ik wist genoeg, geen hartslag, geen beweging... ons kindje was overleden. Toen werd er met behulp van een andere verloskundige een echo gemaakt waarop ik al heel snel zag dat ons kereltje heel stil en in elkaar gedoken in mijn buik lag. "het lijkt erop dat uw kindje is overleden", deze woorden zal ik nooit vergeten. Ze vertelde me dat ik naar het ziekenhuis moest om daar nogmaals een echo te laten maken door de gynecoloog.

Ondertussen belde ik mijn vriend en mijn ouders. Mijn vriend kwam er meteen aan en ook hij was helemaal verslagen. In het ziekenhuis werd inderdaad nogmaals de bevestiging gegeven. Ondanks dat zijn hartje niet meer klopte, zag alles er wel goed uit, genoeg ruimte, genoeg voeding, genoeg vruchtwater. Op dat moment wordt je meteen van je roze wolk geschopt en heerst er een onbeschrijfbare pijn van verdriet die door je hele lichaam gaat. Ik gaf aan dat ik meteen van Collin wilde bevallen, het leek ondraagbaar om nog langer met ons levenloze kindje in mijn buik te moeten wachten. Er werd mij verteld dat dit niet ging gebeuren, ze stuurden ons naar huis om het te laten bezinken en plande voor de volgende ochtend een afspraak om e.e.a verder te bespreken.

Samen hebben we de avond gehuild, gepraat, elkaar vastgehouden en nog meer gehuild. De volgende ochtend waren we al wat sterker en gingen we weer naar het ziekenhuis. Daar kwamen we tot de conclussie dat het toch wel goed is geweest dat de bevalling niet meteen werd ingeleid. Tijdens het gesprek werd uitgelegd hoe de bevalling eruit zou zien. Ik zou weeenopwekkers krijgen door middel van een pil die bij de baarmoedermond ingebracht zou worden, elke 6 uur. Er kon niet aangegeven worden hoe lang de bevalling dan nog op zich zou kunnen laten wachten. (Het is maar goed dat ik niet wist hoelang dat zou duren). Ik had gehoopt om toch die dag later dan ingeleidt te kunnen worden maar ze stuurden ons het hele weekeind weer naar huis en mochten maandag terug komen om ingeleidt te worden.

En dan moet je het hele weekeind nog doorkomen. De tijd hebben we samen doorgebracht met onze familie om het verdriet met elkaar te delen. Allemaal kwamen ze even langs en zo kwamen wij de tijd door. het was echt heel erg moeilijk om die 4 dagen door te komen met het kleintje levenloos in mijn buik.

Ik had mijn moeder bij de bevalling gevraagd toen we zwanger waren. Ze zou me ook nu bijstaan samen met mijn vriend ookal is de situatie heel anders dan dat dat hij zou moeten zijn. Ze zei, het is en blijft mijn eerste kleinkind en ondanks de situatie wil ik hem heel graag geboren zien worden en jullie bijstaan.

Maandagochtend gingen we met zn drieen naar het ziekenhuis en daar kreeg ik mijn eerste pil. we verwachtten dat het rond de avond wel zou beginnen... Na 6 uur nog maar 1 cm ontsluiting en een nieuwe pil... savonds nog geen verandering. Toen kwam er toch nog maar wat familie langs omdat het nog wel even leek te gaan duren en dan hadden we toch wat afleiding.

De volgende ochtend (dinsdag) nog steeds maar 1 cm ontsluiting, het liet lang op zich wachten, mijn baarmoedermond bleek niet echt mee te willen werken. Gedurende de dag nog wat familie die langs kwamen. Nog geen verandering verder die dag. We brachten de tijd al pratend door en het waren eigenlijk best fijne momenten samen ondanks de nare situatie, iedereen voelde zich met elkaar verbonden en we voelden allemaal verdriet van onze zoon, kleinzoon of neefje/ nichtje. We praatten veel over Collin.
Woensdagochtend was er ineens 3 cm ontsluiting maar het kon nog wel lang duren. Ik ging nog even naar de wc en poetste mijn tanden maar besloot toch weer mn bed in te kruipen omdat ik nu toch wat last begon te krijgen en daar kwamen de weeen.. meteen om de 5 minuten...3 minuten...1 minuut..Ik ging totaal in de weeen op, hoorde niet meer wat er om me heen gebeurde en concentreerde me alleen maar op de weeen, dat ging heel natuurlijk. Het was een heel intens gevoel en ik ben zo blij dat ik het op deze manier zelf heb mogen doen! Eerst kwamen de vliezen (een soort ballonetje) naar buiten. De vliezen waren nog zo dik en absoluut nog niet toe om te knappen. Als snel kwam met een keer persen het onderlichaam van collin naar buiten (nog in de vliezen). Toen hebben ze heel voorzichtig mijn vliezen doorgeprikt. Na nog een keer persen kwam zijn hoofdje er ook uit. Collin was binnen anderhalf uur geboren.

Toen was het even een moment van angst, verdriet, opluchting. Ik nam een paar seconden voor mijzelf en toen kreeg ik mijn mooie mannetje op mijn buik en kon ik hem heerlijk vasthouden. Ondertussen moest ik nog persen voor de placenta en ook die kwam er gelukkig heel uit. Maar toen was er paniek, ik begon hevig te bloeden, er werd gebeld, ik kreeg een prik in mijn been, er kwam een infuus. Ik liet het allemaal gebeuren en kon alleen maar naar mijn mooie mannetje kijken, want wat was hij mooi, wat was ik verliefd en trots. Ze kregen de situatie al weer snel onder controle.

Toen kwam er familie en waren er momeneten van verdriet maar ook van trots en harmonie. We waren nu toch als gezinnetje samen met zn drieen. We genoten van de tijd die hij op dat moment nog bij ons was. al gauw kwam er een fotograaf van make a memory die mooie foto's van Collin heeft gemaakt waar we nu erg blij mee zijn.
We hadden al veel kunnen regelen in dat weekeind dat we moesten wachten op de bevalling. We hebben een prachtig geboorte kaartje laten ontwerpen voor Collin en de dagen na de bevalling een mooi dienstje geregeld bij ons thuis met familie. We hebben Collin de ochtend van de begravenis samen opgehaald uit het ziekenhuis om hem nog een laatste keer thuis te brengen waar hij zo gelukkig had moeten opgroeien. Van daaruit hebben we hem begraven.

Dan is er leegte... je droom is weg.. je valt in een leeg zwart gat... maar samen waren we heel sterk! We hebben echt heel veel aan elkaar. Die week ernaar zijn we eigenlijk "verplicht" samen thuis gebleven om het allemaal te laten bezinken. We hebben veel gepraat en gehuild maar ook weer voorzichtig dingen ondernomen. Thuis kwamen de muren op ons af en we hadden sterke drang om door te willen gaan, om te overleven en afleiding te hebben. In die week hebben we ook een mooi monumentje voor Collin laten ontwerpen met het thema Tijgetje die we gedurende de zwangerschap al aan hem hadden gekoppeld.

Die week ernaar ging mijn vriend weer aan het werk en ik therapeutisch want geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om alleen thuis te willen zitten. Samen proberen we nu door te gaan met leven en verder te kijken naar de toekomst. Het gaat best goed. We praten samen veel over wat er gebeurt is en over Collin maar we weten dat hij altijd bij ons is in ons hart, die zal hij nooit verlaten, we zullen hem nooit vergeten. Het is en blijft ons eerste kindje, zoontje en engetltje.

slaap lekker lief engeltje in ons hart! we houden van je met heel ons hart en zullen je nooit vergeten!


liefs Femke

[Madelief1980]

Oh, Femke, ik lees je verhaal en de tranen stromen over mijn wangen. Wat is het verschrikkelijk dat weer een stel wat zo uitkijkt naar hun kindje dit mee moet maken. Ik reageer volgende week even wat uitgebreider op je mail. Sterkte voor nu.

Meiden, met Maria gaat het gelukkig beter, maar mijn man is heel ziek. Morgen moeten we verhuizen, dus heel hectisch hier.

X

[cyn87]

lieve femke,

de tranen rollen over mijn wangen als ik je verhaal lees.
het lijkt wel of ik me eigen verhaal weer lees. zo herkenbaar!
ik zie mezelf ook weer in de auto stappen, met de gedachten dat het allemaal wel goed komt.
wat heb je het mooi beschreven en wat fijn dat je goede steun hebt aan je man en je familie.

na 38,5 week is wesley* overleden in mijn buik.
1 dag was het gevoel minder en bij de huisarts konden ze het hartje niet vinden.
je leven staat stil en de grond zakt onder je voeten weg.
en dan krijg je te horen dat je niet meteen mag bevallen.
ik heb me veel afgevraagd hoe ik dan die dagen door moet komen met een levenloos kindje in mijn buik.
in het ziekenhuis had ik me erbij neergelegd, maar die avond kon ik er al niet meer tegen.
als ik de kamer binnen kwam lopen waren de ogen van mijn vriend op mijn buik gericht.. zo hartverscheurend.
ik heb bijna 2 dagen rondgelopen met een levenloos kindje in mijn buik. dus kan me goed voorstellen hoe je je die dagen hebt gevoeld.

meid, je mag altijd je verhaal hier doen, daar is dit forum toch voor.
het helpt om je verhaal te kunnen doen bij mensen die weten wat je meemaakt.
ik heb er zelf veel steun aan gehad, en nog steeds.
de meiden hier begrepen mij en wisten wat me nog te wachten stond.

hoe voel je je lichamelijk?
ik weet zeker dat Collin* bij onze engeltjes is, en trots is op zijn papa en mama.

ik wil je heel veel sterkte wensen met dit grote verlies,
dikke knuffel voor jou!

x

[Bati]

@ Femke: ook hier stromen de tranen over mn wangen. Erg heftig! Heel veel sterkte meid, ook natuurlijk voor de rest! Liefs

[noortje]

Femke, heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Helaas weten wij hier precies wat je doormaakt. Weer een kindje dat gemist moet worden, het is zo oneerlijk. Ben er echt een beetje van slag van, het lijkt op ons verhaal. Weet gewoon even niet wat ik moet zeggen. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen, reageer later verder.

[Tam]

femke, helaas welkom hier. WAt een verdriet....wat een gemis. En helaas begrijpen wij je maar al te goed. Wat moet dat heftig zijn geweest dat weekend, wetende dat je lieve mannetje overleden was, maar nog wel die mooie bolle buik.

Ik hoop dat je hier idd steun kunt vinden. Bij mij is het meer dan 2 jaar gelden dat onze britt* overleden is. Ze is geboren met 38 wk. Er was niks aan de hand tot ze een dag oud was en haar hartje raar ging doen. Om een lang verhaal kort te maken is ze 5 dagen na haar geboorte overleden in onze armen aan een stofwisselingsziekte.
Ondanks dat we ons geluk weer wat gevonden hebben met haar zusje myrthe mis ik haar elke dag. Het leven is niet meer hetzelfde. Maar door vechten , steun en hoop is het leven wel weer leefbaar. Ik hoop dat je dit wat hoop geeft.

Dus doe je verhaal...stel je vragen. Niets is hier vreemd.
sterkte

[femke]

hey lieve meiden,

bedankt voor jullie lieve reacties! Het doet me erg goed dat iedereen zo meelevend is maar ik vind het ook fijn om met jullie mee te kletsen omdat de meesten van jullie hetzelfde hebben meegemaakt. Het is voor mij fijn om te zien hoe jullie verder zijn gekomen en dat de meesten zoals ik kan zien ook weer opnieuw zwanger zijn geworden. Voor diegene die weer zwanger zijn geworden of inmiddels al een tweede kindje hebben mogen krijgen, gefeliciteerd! Ik ben echt heel blij voor jullie want je wens naar een kleintje van jullie samen blijft zo sterk aanwezig. Ik hoop dat het voor ons ook in de toekomst zo mag zijn.

Ik kan me voorstellen dat ons verhaal voor jullie ook weer veel herinneringen met zich meebrengt. Ik denk dat we allemaal het intens lege gevoel met een onbeschrijfbare pijn herkennen doordat we afscheid moesten nemen van onze engeltjes. Maar ergens zijn ze bij ons, dat voel ik. Ik denk dat jullie dit ook wel herkennen.

Zoals jullie al konden lezen proberen we veel afleiding te zoeken door leuke dingen te doen en proberen om gewoon met leven door te gaan. Ik heb nu nog verlof maar ben wel gewoon lekker aan het werk op therapeutische basis, ik kom en ga wanneer ik zelf wil. Dat is erg fijn.

Vandaag moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslagen van mij en Collin. Eigenlijk al wat we verwachtten, alles was goed. Het heeft echt aan de navelstreng gelegen, die zat namelijk twee keer heel strak om zijn nekje. Hele domme gemene pech zeg maar. Natuurlijk heel dubbel omdat het verder een gezond mannetje was die alle kansen had gehad, zover ze dat konden zien dan natuurlijk. Maar aan de andere kant vind ik het heel erg fijn dat het niet aan iets erfelijks of aan mij heeft gelegen. We moeten er helaas mee leven dat het domme pech is geweest. Op zich valt er nu wel een last van me af, ik was toch bang dat het misschien toch ergens aan mij lag.

Ook was ik erg bang dat er iets in mijn baarmoeder achter was gebleven omdat ik tot afgelopen week (7 weken verder) nog steeds af en toe bruinverlies had. Ook was ik heel bang dat mijn cyclus weer zo lang op zich zou laten wachten omdat dat na de pil ook bijna drie maanden heeft geduurd. De gyn heeft een echo gemaakt en alles zag er goed uit. Mijn eitje was zelfs alweer bijna aan het springen 22 mm (bij mij worden ze rond 30 mm ... ) Toen ik dat hoorde viel er ook een last van mijn schouders, gelukkig zit dat ook allemaal nog goed, dat was toch nog wel mn grootste angst.

Misschien kijken jullie er raar tegenaan maar ondanks het verlies van onze lieve Collin, willen we zo graag weer verder, weer zwanger worden, weer toeleven naar een nieuw wondertje. De wens is alleen maar groter geworden. Herkennen jullie dit?

We mochten zelfs met dit eitje het weer proberen, daar stond ik echt versteld van! Als ik ongesteld wordt dan mag ik weer beginnen met clomid (hormoon 50 mg) en dan volgen ze me weer één cyclus. We waren namelijk mbv clomid zwanger geraakt. Er was zoveel bergip vanuit de gyn, heel erg fijn.

Hoe ervaarden/ ervaren jullie je nieuwe zwangerschap? konden jullie wel genieten? hadden jullie veel angst?

De moeilijkste tijden zijn snachts, als ik eenmaal in bed lig, ben ik alleen maar met Collin en alles eromheen bezig en slaap ik heel weinig . Tot vandaag had ik het gevoel dat ik als ware met een zware onzichtbare deken rondloop ondaks dat we heel positief zijn hoor. Ik heb nu het idee dat er echt wel een last van me af is gevallen. Ik hoop dat ik nu ook weer wat beter kan slapen.

Lichamelijk ben ik heel snel opgeknapt, ik ben eigenlijk wel te snel weer gewoon doorgegaan maar daar heb ik lichamelijk verder geen last van. Ik heb meer dan een liter bloed verloren, daar heb ik nog wel wat last van gehad en ik denk dat ik daardoor ook nog wel wat vaker moe ben maarjah dat kan ook door het slapen komen...

Vanaf nu zal ik jullie ook een beetje proberen te volgen en met jullie meekletsen maar jullie zijn hier natuurlijk al eventjes..

fijn weekeind lieve meiden!

liefs Femke

[cyn87]

femke,

meid wat klink je sterk zeg.. zeker omdat je weer gedeeltelijk aan het werk ben.
maar gun jezelf ook de tijd en ruimte om te huilen..
ik wilde namelijk zelf ook graag weer werken. maar heb uiteindelijk mijn verlof toch thuis gezeten.
in het begin heb ik mezelf erg in het diepe gegooid, maar krabbelde later wel terug.
het gemis van je kindje in de avonden herken ik ook wel.
ik lag soms nachten wakker, dan ging ik achter de computer zitten en draaide muziek en bekeek altijd de foto's van wesley*.

de wens om opnieuw zwanger te worden was bij ons ook erg groot na het overlijden van wesley*.
ik miste het! ik had hem gevoeld en op de echo's gezien en wilde meer!
ik had hem mogen vasthouden en knuffelen.. ik wilde dit blijven doen.
ik ben zelf erg snel terug zwanger geraakt en heb eerlijk gezegt een moeilijke zwangerschap gehad.
we leefde van echo naar echo en genieten schoot er vaak bij in.
de angst om weer te horen te krijgen dat er wat mis is was zo groot!
zeker omdat er geen oorzaak is gevonden.
tot op de laatste dag heb ik in spanning gezeten en heb 1 dag voor de geboorte van joëlla nog naar haar hartje geluisterd met een angelsound.
maar ik denk dat dat gevoel blijft.. zelfs bij mogelijk volgende zwangerschappen.

het is wel fijn dat je je lichamelijk goed voelt.. als je dat er ook nog bij krijgt wordt dat er niet beter op.

[noortje]

Femke, even in het kort mijn verhaal. Met 26 weken ben ik bevallen van ons mooie kindje Thomas. Met 23 weken voelde ik hem opeens een paar dagen veel minder bewegen en toen helemaal niet meer. Verloskundige kwam, hartje klopte en hij bewoog ook weer, wel was de hartslag even wat lager, maar was normaal voor de termijn. Paar dagen later weer controle, hartje klopte goed maar omdat ik zo ongerust bleef naar het zkh voor een echo. Daar bleek hij een flinke groeiachterstand te hebben, hartslag ging weer even omlaag. CTG en doorstroming van navelstreng was goed, ik moest meteen stoppen met werken en week later terugkomen, het was nog te vroeg om hem te halen, hij was nog te klein, zou het niet redden. Een week later was hij dood. Dat was op woensdag, op maandag ben ik ingeleid na eerst een vruchtwaterpunctie te hebben gehad. 's Avonds is hij geboren en hij was zo mooi, helemaal af. Uit de onderzoeken is gebleken dat de placenta niet rijp genoeg was voor de zwangerschapsduur en daardoor heeft hij te weinig zuurstof gehad. Ook had ik antistoffen aangemaakt, ben rhesus neg en hij was positief. De leegte die hij achterliet is enorm.

Wat jij schrijft is heel herkenbaar. Ook het snel opnieuw zwanger willen worden. Ik voelde me daar schuldig over, maar ik wilde het zo graag. De gyn adviseerde om 3 maanden te wachten, vanwege complicaties na de bevalling. Er was een stuk van de placenta achtergebleven en na een week moest ik nog gecuretteerd worden. Daarna kwam mijn cyclus gelukkig meteen op gang, alsof er niks gebeurd was... Bij Thomas heeft het lang geduurd voordat ik zwanger was, ik ben na ICSI zwanger geworden. Ik kon echt niet zolang wachten en we hebben zelf een poging gedaan. Ik wist dat de kans heel erg klein was, maar beter dan geen kans. En toen was ik zomaar zwanger, heel onwerkelijk. Over deze zwangerschap ben ik vanaf het begin al wat geruster, maar ik vind het doodeng. Gelukkig mag ik vaak langskomen voor echo's en gaan ze het goed in de gaten houden. Het heeft me wel een reden gegeven om door te gaan.
Het is idd heel dubbel, als je kindje helemaal gezond was en dan door zoiets gaat het mis. Thomas was ook helemaal gezond en daar ben ik blij om, zeker ook voor de toekomst. Maar het doet ook pijn, hij had gewoon kunnen blijven leven.
Ik vond 's nachts ook de moeilijkste periode, heb ook lang slecht geslapen. Ik kon alleen maar aan hem denken. Nu slaap ik gelukkig wel weer goed, maar zodra ik wakker word, is hij in mijn gedachten.
Werken kon ik nog niet, heb nu mijn verlof erop zitten en had nog 4 weken vakantie erachteraan. Wat ik daarna ga doen weet ik nu nog niet.
Het is fijn om hier je ervaringen te delen, iedereen weet precies wat je bedoelt en doormaakt. Dit kun je pas echt begrijpen als je het zelf meegemaakt hebt.

[femke]

@ cyn.. bedankt voor je complimentje...voor ons is het gewoon heel fijn om onder de mensen te zijn en erover te praten en daarnaast afleiding te hebben door op het werk wat leuke dingen te kunnen doen. Het hielp mij een beetje de tijd door. Als ik thuis veel alleen zit dat gaan mij gedachten overal naar toe en dat vind ik niet prettig er de hele dag zo mee bezig zijn. Er is bij ons heel veel plek om er veel over te praten, ook met elkaar maar we proberen het te accepteren, het een plekje te geven en van het positieve (hoever dat kan en met name gezien de toekomst dan he) uit te gaan. Dit geeft ons krachte, houvast om er doorheen te kunnen komen. Maar niet iedereen kan dat op die manier en daar is niets mis mee, ik kan niet heel de dag thuis zitten, dan komen de muren op me af. Geen enkele manier is goed of fout, ik denk dat je vooral moet luisteren naar je eigen gevoel.

Ja die nachten die jij beschrijft, die zijn echt kl*te, het niet kunnen slapen breekt me echt op. Daarom blijf ik sochtends langer in bed liggen om een paar uurtjes bij te pakken.

Ik zie idd dat jij ook snel weer zwanger bent geraakt en de datum is dus bijna precies hetzelfde op een dag na als ik het goed zie.. hoe vond je dat? Ik kan me je angsten goed voorstellen en ik denk dat dat ook wel zo zal blijven. Ik zal moeten ervaren hoe dat bij ons zal gaan. Je kindje is toch je dierbaarste bezit. Ik ken iemand die ook haar tweede kindje weer is verloren, dat is zoooo erg, jeetje zeg, ik heb zo met ze te doen. Hoe kan je dan nog vertrouwen hebben? pittig hoor
Hoe ging het lichamelijk met je tijdens de volgende zwangerschap?

Wat heb je je kindjes mooie namen gegeven!

@ noortje, ook bij jou zo'n heftig verhaal. Wat moeten die laatste 3 weken heftig zijn geweest met je kleintje nog in je buik. die onzekerheid van dat je voelt dat er iets mis is. Wat heeft je mannetje nog gevochten zeg! Hiervan kon hij het echt niet winnen. Heeft dit nog gevolgen voor deze zwangerschap?
Ik herken je schuldgevoel heel goed, het lijkt alsof je vervang zoekt voor je eerste kindje maar dat is absoluut niet zo , je wil gewoon zo graag weer zwanger zijn, je hebt het zwanger zijn geproeft en net zoals cyn zegt verlang je er weer naar. En je hebt er samen voor gekozen om een nieuw leven te beginnen en dat valt dan van het ene moment op t andere moment weg.. daar wil je zo graag weer zijn..
Wat bijzonder dat je zo snel weer zwanger bent geraakt nadat je de eerste keer zelfs icsi hebt gehad! wat een wonder. Ik heb het wel vaker gehoord als je lichaam eenmaal zwanger is geweest dat het het dan toch vanzelf oppakt. echt een wondertje!
Maar zijn de complicaties dan niet schadelijk voor deze zwangerschap? sorry dat ik het vraag hoor.. Gelukkig wordt je idd heel goed in de gaten gehouden. Ik ben wel heel blij voor je dat het zo snel weer gelukt is!
Thomas zal over zn brusje waken, heb vertrouwen, het gaat goed komen!
Neem de aankomende weken goed de tijd om te bedenken wat je wil en als je er nog niet aan toe bent, dan neem je extra tijd! Heb je nog extra maatregelen meegekregen vanuit het ziekenhuis qua werken enzo voor deze zwangerschap? en hoe voel je je lichamelijk?

liefs

[Sabrina1984]

Lieve Femke, ook ik zit met tranen je verhaal te lezen. Verdorie weer een stel die dit mee moet maken! Ik vind je ontzettend sterk klinken!
Ik herken heel veel in je verhaal, ook al was ik nog niet zo ver als jij was.
Wij gingen met 18 weken voor controle naar de verloskundige.
De verloskundige voelde aan mijn buik en ook mijn man mocht voelen, hier voel je het kindje zei de verloskundige nog tegen mijn man. Nu nog even het hartje luisteren.
Eerst onder, toen verder naar boven, links, rechts, geen hartje, mijn hart hoorde je de hele tijd. Toen zei ze, ik wil voor de zekerheid nog even een echo gaan maken.
En daar bleek dat ons kindje was overleden. Wat staat je wereld dan op zijn kop in een klap.
In tegenstelling tot jouw verhaal had ik van tevoren helemaal niet het idee dat er iets mis was. Ik had het gevoel dat ik *Hannah Emile een paar dagen ervoor voor het eerst voelde. Het enige opvallende was wel dat ik vocht verloor twee dagen ervoor. Dit bleek achteraf vruchtwater te zijn, mijn lichaam was ons kindje al aan het afstoten. Bij mij waren er helemaal geen alarmbellen gaan rinkelen. En toch was het mis, dat vond ik nog het meest enge. Ik dacht ik voel het wel als het niet goed zou zijn, maar dat was niet het geval.
Bij ons is er niets uit de onderzoeken gekomen. Er leek niets mis, placenta was goed, bloedonderzoek goed en aan het kindje waren geen zichtbare afwijkingen te zien. Daar ben ik ook wel blij om. Maar ondanks dat ben ik nog steeds wel een beetje bang voor een volgende zwangerschap. Bij ons was ook gelijk het gevoel sterk aanwezig dat we snel weer zwanger wilde worden. Maar uit het bloedonderzoek in het begin van mijn zwangerschap was naar voren gekomen dat ik niet voldoende beschermd was tegen rode hond. Voor een volgende zwangerschap raadde ze me aan om een BMR vaccinatie te halen. Dit heb ik na de bevalling ook gedaan, maar dan mag je 3 maanden niet zwanger raken. Voor mijn werk heb ik ook de hepatitis B vaccinatie moeten halen en de huisarts zei dat met onze achtergrond het verstandig is om een cyclus af te wachten. Dat hebben we ook gedaan. Nu zijn alle entingen achter de rug en lijkt er niets meer in de weg te staan. Na heel wat maanden wachten ben ik afgelopen week begonnen met ovulatietesten.
Zelf ben ik ook vrij snel weer gaan werken, eerst 2 dagen en langzaam opgebouwd naar 4 dagen, voor mij voelde het ook fijn om afleiding te hebben. Ik denk dat je vooral moet doen wat je eigen gevoel zegt en dat volgen, dan is het altijd goed.
Ik wens je samen met je man heel veel sterkte! Veel liefs Sabrina

[Tam]

lieve femke
Een mens is sterker dan hij denkt. Sommige mensen zeiden tegen me: ik zou het niet kunnen! Tja.....je MOET wel. De meeste mensen zeggen niks. Bang iets verkeerds te zeggen en dat doet pijn. Maar je leert zo wel je echte vrienden kennen.

Wij raakte vrij snel na de dood van britt* weer zwanger, maar helaas kregen we een mk. De zwangerschap erop weer. Om dan nog vertrouwen te hebben is moeilijk, maar de wens op een bengeltje was zo groot. Ik had op een bord geschreven: wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht is al verloren!
En dat gaf me elke dag weer kracht.

Een jaar na haar dood raakte we weer zwanger. Het was spannend. WE kregen een vlokkentest, want na de dood van britt* kwamen ze erachter dat haar ziekte erfelijk is. 25% kans. Gelukkig was het goed nieuws. We zouden weer een meisje krijgen. Ik wil me niet bedenken wat als dit ook fout was.
De zwangerschap was niet makkelijk en met 29 wk ben ik met de ambulance met spoed weggebracht. Ik had bloedingen en weeen. 10 dagen heb ik in een ver ziekenhuis gelegen. Het ziekenhuis waar ook mijn meisje overleden was eerder. Dat was moeilijk. Daarna heb ik rust moeten houden en kreeg ik weer wat hoop. In mei is onze dochter geboren na een pittige bevalling. Maar het is het me allemaal waard geweest!!!

Ik snap nog wel eens niet hoe sterk ik kunnen zijn ben, maar als ik naar myrthe kijk dan weet ik dat britt* haar beschermengeltje is en dat je als moeder alles doet voor je kinderen.

Ik hoop echt voor jullie in de toekomst een gezond brusje. Dat neemt niet her verdriet weg van jullie mooie collin*. Maar het geeft weer een doel in het leven.
liefs

[Tam]

andere dame's
Reageer vlug weer hoor. Ze slaapt dus effe wat mails beantwoorden. Vanmiddag op de verjaardag van mijn neefje. Dat is van mijn man zijn broer. We hebben ze na de dood van britt* bijna niet gezien, zij is zelfs niet op de crematie geweest. Slecht contact dus maar nu myrthe er is willen ze ineens weer. Voor mij hoeft het eigenlijk niet meer en voor mijn man ook niet, maar we zullen maar over ons hart strijken. Voor die kinderen die er niet aan kunnen doen en mijn man zijn ouders.
Maar zin heb ik niet bleh!

[noortje]

Sabrina, wat goed dat jullie er weer voor mogen gaan, je hebt zo lang moeten wachten. Ik hoop echt dat het snel mag lukken. Heeft het bij Hannah Emile lang geduurd voordat je zwanger was? Al zegt dit niet zoveel natuurlijk.

Femke, die complicaties hebben geen gevolgen voor deze zwangerschap. Door de curettage heeft je baarmoederslijmvlies langer nodig om weer aan te groeien, maar niet elke gyn adviseert hetzelfde. Mogelijk had een embryo niet goed in kunnen nestelen. We hebben nog 2 cryo's, die wilde ik er niet aan wagen, maar zelf proberen leek me geen kwaad te kunnen. Zeker niet omdat het eigenlijk onmogelijk was. En ik had het idee dat als je lichaam niet klaar is voor een zwangerschap er dan ook niks gebeurt. Ik moest meteen bloedverdunners gaan slikken vanaf 4 weken voor de placenta. Het kan weer gebeuren, maar meestal gebeurt het geen 2e keer. En als het wel een 2e keer gebeurt is het vaak pas in een later stadium en dan zou de baby wel gehaald kunnen worden. We hopen er maar op, vanaf 20 weken krijg ik elke 2 weken een groeiecho. En nu vanaf 12 weken regelmatig bloedonderzoek vanwege de antistoffen, want als deze baby rhesus positief is, kan mijn bloed zijn/haar bloed af gaan breken. Dus nog zorgen genoeg. Net als cyn schreef, leef ik ook van echo tot echo, gelukkig mag ik steeds na 1,5 tot 2 weken weer komen.

Tam, kan me voorstellen dat je geen zin hebt in die verjaardag, waarom nu opeens wel.. Goed dat je het voor je neefje doet, die kunnen er niks aan doen idd. Mijn nicht is wel op de begrafenis geweest maar daar heb ik achteraf spijt van. Vlak na de begrafenis was ze alweer druk aan het lachen bij ons thuis, zo ongevoelig. Later ook niks meer van gehoord. Toen ze jarig was kregen we een sms-je, die ze aan iedereen tegelijk stuurde, er stond in regel een oppas, nou toen had ik er echt genoeg van. Deed toch wel zeer, was niet voor ons persoonlijk bedoeld maar toch. Pas hoorde ik van mijn moeder dat mijn zus ruzie met haar heeft, en hun gingen veel met elkaar om. Want ze kon het niet begrijpen dat mijn zus zoveel verdriet om Thomas en mij had. Nou dat zegt genoeg over iemands inlevenvermogen. Ik ben helemaal klaar met haar, mijn man ook. Zo leer je de mensen wel kennen.

Gelukkig waait het nu wat minder. De laatste paar dagen brandde het kaarsje niet meer bij het grafje, zodra het aanging waaide het meteen weer uit. Dus ga het zo maar weer een keer proberen. We hebben pas een klein kerstboompje neergezet, de knuffels meegenomen want die werden beetje lelijk door het weer, zetten we in het voorjaar weer neer. Gisteravond hebben we kleine houten versierseltjes gekocht voor in het boompje, wat ook past bij een kindje. Zelf hoef ik dit jaar echt geen kerstboom in huis, ben totaal niet in de kerststemming, maar voor hem wil ik het wel.

[shadylady313]

oh lieve femke... van harte gefeliciteerd met het feit dat jullie papa en mama geworden zijn, maar gecondoleerd dat dit van een engeltje moet zijn... wat een hel is het toch elke keer weer als je zulk nieuws hoort...
ook ik heb herkenningspunten in jouw verhaal. het in de vliezen geboren worden, en met het onderlijfje eerst, dat was bij onze sonny* ook zo. maar jeetje meis wat klinken jullie sterk!! maar ik wil er wel voor waken dat je niet teveel opgaat in de afleiding, de kans dat je dan bij een eventuele volgende zwangerschap alsnog de klap gaat krijgen, is best groot dan... wat duim ik ontzettend hard voor jullie dat jullie wens snel alsnog in vervulling mag gaan.
ik denk dat ik namens alle meiden hier spreek, het is logisch dat je snel weer zwanger wil zijn. dit hebben wij allemaal zo ervaren. het is ook gewoon zoiets moois!!
maar je kreeg clomid? wat is nou precies de werking hiervan? ik wil het zelf namelijk ook krijgen, omdat ik hele rare cyclussen heb. varieerend van 16 tot 41 dagen...en ik wil al sinds 1 januari dit jaar weer zwanger raken... het is alweer zowat 1 januari...
lieve femke, blijf vooral met ons mee kletsen, ik hoop dat het je goed zal doen!! sterkte meissie!

[cyn87]

femke,
je moet inderdaad doen wat voor jou het beste gevoel geeft.
ieder heeft inderdaad zijn eigen manier. ik snap dat de muren erg op je afkomen thuis.
je man is ook weer aan het werk zeker?
heb je veel foto's? je hebt ook foto's van make a memory zag ik, bijzonder om te hebben he? wij hebben die ook.
kijk je er veel naar? ga je vaak naar het grafje? is het in de buurt?

ik ben inderdaad snel zwanger geraakt na de dood van wesley*.
ik mocht namelijk niet aan de pil i.v.m. een trombose been tijdens de zwangerschap.
omdat de oorzaak hier niet van bekend was mocht ik niet aan de pil. (verdikt het bloed)
we waren er samen wel al uit dat we echt een tweede kindje wilde, maar wisten nog niet wanneer.
omdat we van wesley pas na een jaar zwanger raakte., dachten we dat dit ook nog wel even zou duren.
maar het ging sneller dan verwacht.
de geboorte datum van joëlla is inderdaad bijzonder.
28 oktober kregen wij te horen dat wesley* was overleden, en de 30e is hij geboren.
Joëlla is 29 oktober geboren.
heel bijzonder dat ze tussen de dagen van wesley* is geboren.
wij hebben de hele zwangerschap aangegeven dat we niet met een dikke buik de dagen van wesley* door moesten.
maar dan was ik 38 weken zwanger en mijn gyn stopte daar een stokje voor. hij vond het te vroeg.
we hebben ons bij zijn besluit neergelegd en hadden ons al voorbereid op een moeilijk weekend met een dikke buik.
op maandag 24 oktober moest ik op controle en ik bleek op 2 cm ontsluiting te zitten, de gyn zei toen dat hij dat weekend dienst had en haar wilde halen.
wij stonden met een mond vol tanden maar hebben toch toegezegd. hij beloofde ons dat ze zaterdag zou komen en niet zondag.
ik vond het wel vreemd, zo lig je in het ziekenhuis met een overleden kindje in je armen, en precies datzelfde weekend, een jaar later ligt er een gezonde dochter in je armen..
lichamelijk had ik bij de eerste zwangerschap geen klachten, ik kon bij wijze van spreke op het einde nog de marraton lopen.
maar deze zwangerschap was wel zwaarder. veel last van mijn rug en mijn lichaam gaf echt aan wanneer ik even moest gaan liggen.
ik voelde me ook heel anders, misschien toch het verschil van een jongen of meisje?

[cyn87]

Madelief,
hoe voel je je? En is maria ook al een beetje opgeknapt?


Tam,
hoe was de verjaardag van je neefje? Hoop dat het niet te ongemakkelijk was.


Sabrina,
wat goed dat de weg voor jullie weer vrij is. Ik hoop dat je snel een positieve test mag hebben.


Noortje,
hoe voel je je? Ben je moe en misselijk of valt het mee?
Fijn dat je extra echo's krijgt. En als je je tussendoor zorgen maakt, gewoon het zh bellen he.
Heb je nog nagedacht over een angelsound?
Wat vervelend hoe de situatie met je nicht nu is, getver sommige mensen denken ook alleen maar aan zichzelf.
Het is toch een kleine moeite om jullie persoonlijk een bericht te sturen.
Zeker als er een tekst in staat die voor jullie zo kwetsend is.
Ik heb precies hetzelfde met mijn zusje, heb veel ruzie met haar gehad en lang niet gesproken.
Ze is op aandringen van mijn vader naar de begrafenis gekomen van wesley* daarna heb ik dr nooit meer gehoord.
Ook geen reactie op het geboortekaartje van wesley*. Dus van joëlla heb ik geen kaartje gestuurd.
Nu kreeg ik via facebook een bericht van dr dat ze van anderen had moeten horen dat ik was bevallen.
Dan denk ik, als je wel een kaart had ontvangen had je toch niks laten weten.
Ben er klaar mee.


Ik lees je stukje over de kerstboom.
Wij hebben het precies hetzelfde gedaan vorig jaar.
Hier in huis hadden wij geen kerstboom, wat valt er te vieren als je je kindje toch niet bij je hebt.
Maar voor wesley* hadden we ook een mini boompje gehaald. Deze heeft bij zijn grafje gestaan.
In januari heb ik het boompje in onze tuin gezet. Nu kan hij weer uit de grond, en deze kerst weer terug naar wesley*.
Dit jaar hebben wij wel een boom. Niet zo super groot. Ik heb erg gemengde gevoelens over de kerst.
Ergens wil ik helemaal niks! Maar aan de andere kant kan ik het niet maken tegen over Joëlla. Een beetje dubbel allemaal.


Kim,
hoe is het met je? En met je kindjes? Lang niks van je gehoord. Hoop dat alles goed gaat.


Andere meiden, ik hoop dat het daar ook goed gaat.
Al plannen gemaakt voor de kerst?


Hier:
een drukke zaterdag achter de rug.
Een dag vol visite en bezoekjes aan ouders en schoonouders.
Joëlla heeft niet zo veel geslapen. 's avonds om 21.00 uur waren we thuis.
Heb Joëlla de fles gegeven en vanaf dat moment was ze ontroostbaar.
Huilen... krijsen... och wat voelde ik me rot, ik kon haar maar niet troosten.
Ze heeft elke dag wel een poepbroek, en nu nog niet gehad. Dus ik had het idee dat er wat aan zat te komen, maar het kwam maar niet.
Na 2,5 uur huilen werd ze eindelijk wat rustig.
Een half uurtje later hebben we een fles geprobeerd, en gelukkig had ze tijdens dr fles een volle broek. Eindelijk!
Vanaf dat moment heb ik dr om 00.45 uur weg kunnen leggen,
ze heeft geslapen tot vanmorgen 07.30! had wat slaap in te halen denk ik haha.
Vandaag een onrustige ochtend maar gelukkig een dagje thuis. Nu ligt mevrouw heerlijk te slapen.
Dus deze mama kan daar even van profiteren door even op jullie te reageren.
Nu nog even snel een stofzuiger door het huis halen en een wasje draaien. Tot snel! x

[shadylady313]

oh cyn, dat klinkt als een zwaar avondje gister... en dan gelukkig wel de nacht zo goed pakken! maar vanmorgen weer onrustig... hoop dat ze zich snel weer helemaal tip top voelt!! das toch altijd het fijnste!!

[Madelief1980]

Meiden, we zijn verhuisd! Wat een crisis zeg, de laatste dagen! Man nog steeds ziek, Maria wel beter en ik helemaal gesloopt van het gesjouw, maar wezitten in ons nieuwe huis en het is heerlijk! Ik kom snel weer langs, eerst maar dozen uitpakken! X

[femke]

hey lieve meiden!

Wat hebben jullie veel gekletst :-) Dat ben ik niet meer gewend in mijn andere forum hihi.. Hier een druk weekeindje gehad dus vandaar een beetje late reactie..

Wat zijn jullie toch allemaal lief! Super fijn om zoveel begrip en medeleven te krijgen, echt het gevoel om begrepen te worden, doet me goed. Ik vind het ook heel fijn om jullie ervaringen te lezen hoe moeilijk die voor jullie ook zijn geweest. Heel veel respect voor jullie meissies! onze engeltjes zullen altijd bij ons zijn! Dikke knuffel voor jullie allemaal!

@ Sabrina...wat jij ook beschrijft (en net zoals al jullie meiden ook mee hebben moeten maken) dat je het hartje niet meer hoort kloppen vond ik het ergste van allemaal om mee te maken en vervolgens een echo die als een bom inslaat. Wat een pijn heb je dan zeg. Alsof je keel word dichtgeknepen en er duizend denkbeeldige messen in je hart worden gestoken (sorry voor de details, hopelijk nemen jullie met het niet kwalijk) Vreselijk.
Wel heel erg fijn dat je je man bij je had zodat jullie meteen steun aan elkaar hadden en dat jullie op dat moment samen bij Hannah waren. Wel fijn dat alles uit de onderzoeken goed was bij jou en Hannah. Hoe dubbel het ook is, het voelt voor mij wel als een opluchting dat je weet dat het niet aan jou heeft gelegen.
Wat vervelend dat je zolang hebt moeten wachten ivm die inentingen! Wat kruipt de tijd dan voorbij he als je zo graag verder wil. Ik had het gevoel echt stil te staan.. terwijl je eigenlijk zo graag verder wil.
En hoe gaat het nu met je cylus? komt je ei er al bijna aan? welke dag ben je? Meissie ik hoop dat het voor jou ook snel raak mag zijn! een mooi brusje voor Hannah!
Je angsten voor een volgende zwangerschap herken ik maar deze keer moet het gewoon goed gaan! Het gaat goed komen! Heb vertrouwen, je engeltje waakt over je!

@ Tam.. jah ik ken wat je beschrijft ook heel goed.. dat je zo sterk kan zijn.. het lijkt wel of je lichaam een soort van natuurlijk overlevingsmechanisme heeft ingesteld om door moeilijke tijd te komen. Je moet inderdaad, je hebt geen keus, je kan het niet meer terugdraaien hoe graag je ook zal willen.
Ik vind het ook juist fijn als mensen naar Collin vragen en hoe het is gegaan. Ik praat het graag van me af, het doet idd pijn als mensen niets zeggen waarvan je weet dat ze het weten maar dan bedenk ik maar zo dat ze het uit bescherming voor mij doen. Al zijn er ook mensen die de confrontatie uit de weg gaan en echt alleen maar aan zichzelf denken.. daar heb ik dan ook uberhaupt geen zin om mee te praten.
En je echte vrienden leer je ook kennen, zo kreeg ik een smsje net na de bevalling (ze wist het al, maar nog niet of en wanneer ik bevallen was) hoest? nou daar heb ik maar niet op gereageerd... uitenidelijk belde ze na 7 weken een keer..
Ook sommigen die wel belde en dan zeiden dat ze die week even langs zouden komen en vervolgens heb ik ze nog niet gezien.. Gelukkig wel zoveel lieve mensen om ons heen waar wel wel echt wat aan hebben.
Tam .. jij klinkt ook echt heel sterk! en na Britt nog twee miskramen.. waar heb je de moed vandaan gehaald...ja je moet door maar toch... wat zal je in spanning hebben gezeten zeg! wat ben je sterk! en wat heerlijk dat je na al dat verdriet en pijn nu eindelijk Mythe hebt gekregen. Wat zal je tijdens haar zwangerschap in spanning hebben gezeten. Nu kan je heerlijk genieten van je kleine meissie. en met zoveel engeltjes om jullie heen gaat het allemaal helemaal goed komen.
Willen jullie nog voor een volgend kindje gaan?
Hoe was die verjaardag? ik snap dat je er absoluut geen zin in hebt na wat er gebeurt is, ik zou er ook helemaal klaar mee zijn maarjah je hebt ook met je man te maken en af en toe moet je over je hart strijken. gewoon oppervlakkig houden!

@ Noortje.. wat fijn dat die curretage verder geen complicaties met zich meebrenge.. wel vervelend hoor ook nog een curretage! Ik was daar ook heel bang voor.. Ik kan me voorstelen dat je echt van echo tot echo leeft. zijn de bloeduitslagen tot nu toe nog steeds goed? en wat zal de 20 weken echo spannend worden! Vind je de tijd snel gaan ondanks wat er gebeurd is? of kruipt het voorbij?
en zou je het fijn vinden als je nu weer een jongetje krijgt? of liever een meisje. Laten we voorop stellen dat het natuurlijk helemaal niet uitmaakt als het maar gezond is maar in onze situaties kan ik me toch voorstellen dat je een kleine voorkeur hebt. Meis ik duim heel hard voor je dat het goed gaat komen met dat mooie wondertje in je buik maar ik heb er alle vertrouwen in, Thomas zal over hem/ haar waken. Ik hoop dat je ondanks alles toch nog een beetje kan genieten.

@shadylady.. soms ben ik er ook bang voor dat ik alsnog een klap krijg maar anderzijds ben ik ondanks de afleiding er nog heel veel mee bezig, ik praat er veel over met naaste mensen en snachts dan ben ik een en al aan het denken, wat me trouwens echt wel opbreekt nu... pff wat een ellende dat je niet kan slapen zeg! Ik hoor en voel steeds mijn hart overal kloppen. Het klopt weer alleen voor mij en niet meer voor mijn kleine mannetje.. het is dan echt een gemis. Natuurlijk zal mijn hart denkbeeldig altijd voor Collin kloppen :-) We zullen zien wat de toekomst brengt... maar het is echt niet zo dat ik het wegstop...
Raar he dat ze in de vliezen geboren werden, ik snapte er niets van toen ik ineens een ballon naar buiten voelde komen... ik zo... moeten jullie de vliezen niet breken?? Ik snapte er niets van, ik kon er verder ook weinig van zeggen of denken, ik ging helemaal op in de weeen. Wat een bijzondere ervaring, die bevallin, ik ben zo blij dat ik dat heb kunnen doen voor Collin. Het is de mooiste ervaring die er is al denken heel veel moeders daar anders over hihi.
Jah ik ben met clomid zwnager geworden in de tweede ronde. Ik had tijdens die ronde ook een Hsg gehad dan worden je eileiders doorgespoten om te kijken of er ergens verlevingen zitten. Dat was bij mij niet het geval. Het voordeel ervan was dat je de eerste maanden na die HSG vermeerderd vruchtbaar bent en dat heeft kennelijk geholpen toen :-) Ik heb ook Clomid gekregen omdat ik mijn eitjes heel groot worden en langzaam groeien waardoor mijn cyclus zelf lang duurt. Met Clomid kreeg ik een mooie cyclus van 28 dagen (tot nu toe) en dan hadden we wat meer kans en groeide het eitje beter. Ik ga dat nu ook weer gebruiken als ik nu ongesteld word. We hebben hele goede hoop omdat ik de vorige keer ook na twee keer clomid zwnager ben geraakt.
Ik zou het dus zeker ook aangeven als ik jou was. 50 mg clomid doet wonderen!! (helaas niet bij iedereen) Wacht er niet te lang mee, ze zullen alle begrip hebben en je bent nu al weer even verder. kom voor jezelf op! je hebt genieg geduld moeten hebben!

[femke]

(deel twee, anders teveel tekens hahah)

@Cyn.. ik probeer mijn gevoel te volgen en daarop te vertrouwen.. meer kan ik niet doen, dit voelt het beste :-).. Ja mijn vriend is ook na een week weer aan het werk gegaan, we hebben dezelfde kijk op de situatie en we hebben het echt heel goed samen. Ik heb zoveel aan hem en ik probeer er ook echt zoveel mogelijk voor hem te zijn. mannen worden namelijk nogal eens vergeten!
Ik moet daarbij nog wel even zeggen dat ik in pronciepe nu ook verlof heb hoor, ik kan zelf bepalen wanneer ik kom en ga en ik werk vandaag een beetje thuis. Ze geven me alle vrijheid, vind het prima zo. Nog tot 1 februari en dan weer echt volop aan de bak! Ik werk ook een deel zelfstandig en jah dat gaat gewoon door, inkomen he.. maar dat vind ik ook echt geen probleem.
We hebben veel foto's, ik kijk er vaak naar! Het helpt me hem te herinneren. Ik denk dat we allemaal wel een beetje bang zijn om ons kindje niet meer te herinneren en daarom hebben we zoveel mogelijk herinneringen gemaakt. Alleen de 3 d echo op video, dat kan ik echt nog niet aan. Te confronterend om hem daar nog levend in mijn buik te zien, dat duurt denk ik nog wel even voordat ik dat weer kan zien. Ik ben wel heel blij dat ik die herinnering ook echt nog heb waar hij nog leeft.
We gaan elke week even naar zijn grafje samen, er staan allemaal lieve knufeltjes en mooie dingetjes op. Zijn monumentje word denk ik met een week of 8 geplaatst, we hebben hem speciaal voor hem laten ontwerpen. Wat ben ik blij dat mijn vriend zo goed verzekerd is! Hoe is dat bij jullie gegaan meiden? mijn verzekering wilde niets uitkeren, ze waren zo onbeschoft! Niet normaal! Ik ga nog een klacht indienen!
Thuis hebben we al zn spullentjes, echos en kaartje nog op de schouw staan met zijn voetafdrukje en n kaarsje met n engeltje erbij. Dat kaarsje steek ik elke avond aan en dan heb ik echt het gevoel dat hij bij ons is. Ik vind dat eigenlijk fijner dan bij zijn grafje staan, is elke keer weer confronterend.
Wat een bijzindere datum zeg! precies tussen die twee dagen in! Dat moet inderdaad een heel zwaar dubeel maar ook gelukkig weekeind moeten zijn geweest. Soms moeten dingen echt zo zijn. ik vind het iig heel bijzonder. Waarom mocht je eerst niet met 38 weken bevallen? dat hebben ze toch beloofd?
Ik kan me best voorstellen dat je zwangerschap zwaarder was, je lichaam was toch nog niet helemaal hersteld en psychisch zal het ook hebben meegewerkt denk ik, dat werkt wel door naar je lichaam maar je hebt nu een prachtig meisje! een mooi zusje voor je kleine mannetje! Ben je blij dat het een meisje is geworden?

Dit jaar voor ons ook geen versieringen met kerst, we hebben er helemaal geen behoefte aan. Geen reden om feest te vieren. Dat komt wel weer.

Goed dat jij dat nu wel weer hebt gedaan, ook al zal het dubbel zijn. Hang er een mooi kersthangertje (engeltje) in voor je kleine man, dan kan Joëlla hem volgend jaar in de kerstboom hangen en kan je uitleggen dat hij nu een engeltje is maar dat hij altijd bij jullie hoort.
Wat jammer dat je meissie zo onrustig was dit weekeind, ik hoop dat ze zich snel weer wat rustiger wordt zodat ze weer wat beter kan slapen en jij dan ook hihi

@ Madelief!! Fijn dat je de verhuizing achter de rug hebt! dat zal flink stressen zijn geweest zeg! Doe nu eerst maar eens even rustig aan en denk goed aan jezelf! Geniet lekker van jullie nieuwe huisje.

pfff wat een verhaal meiden... er zullen wel heel veel typfouten inzitten haha

fijn dagje!

[Kersje]

Lieve Femke, mama van Collin*,

Welkom bij ons clubje. Helaas, ik wilde dat je hier niet hoorde (je begrijpt vast wat ik bedoel). Je verhaal heeft me geraakt, omdat ik -net als alle meiden hier- nog zo goed weet hoe moeilijk het is die eerste periode. Je klinkt heel sterk. Blijf vooral doen wat je hart je ingeeft. Wat je schreef, over hoe je hart voor Collin klopt, heel mooi gezegd. Ik kan me voorstellen hoe je 's nachts in bed ligt en je hart voelt kloppen en dan de leegte voelt.
Ik heb de bevalling van ons meisje ook als heel mooi ervaren. Het blijft een mooie herinnering. Inmiddels hebben wij gelukkig een tweede kindje gekregen. Hij heet Tobias en hij maakt het leven weer zoveel mooier! Maar zijn zusje vergeten we nooit. Zij is er altijd bij, want zij woont in mijn hart. Ik kan me je verlangen naar een volgende zwangerschap heel goed voorstellen, wij allemaal hier. Het is heel normaal om die wens te hebben. Ik hoop dat het snel raak mag zijn voor je. Ik zal voor je duimen!

Liefs,
Kersje

[noortje]

Cyn, vervelende situatie met je zus. Van mijn nicht verbaast het me eigenlijk niet eens, ze is altijd heel erg met zichzelf bezig. Maar een zus staat toch dichterbij, ik zou het heel erg vinden als een van mijn zussen zo zou reageren. Misselijkheid is al een paar dagen nauwelijks aanwezig, hoop dat het zo blijft. Bij Thomas was ik tot 18 weken heel misselijk, daarna pas wat minder. Moe wel veel last van, meestal slaap ik 's middags even een uurtje.
Gisteren hebben we het kerstboompje bij Thomas versierd. Maar hier thuis doe ik helemaal niks, volgend jaar wrs wel als dit kleintje levend geboren wordt, maar dat zien we dan wel weer.
Hoe gaat het nu met Joëlla, voelt ze zich weer goed na zaterdag?

Madelief, wat lekker dat jullie nu verhuisd zijn. Kwam wel rot uit zeg, je man ziek. Hebben jullie elkaar lekker aangestoken? Hoe gaat het met Maria en het huilen? Doe je zelf nog wel een beetje rustig aan?

Femke, die curettage vond ik niet erg, het was echt een opluchting want ik had zoveel buikpijn en het vloeien was ook echt niet leuk meer. Was alleen erg confronterend, Thomas was die week daarvoor op de uitslaapkamer geboren en daar kreeg ik ook mijn infuus een week later, want dat lukte niet, toen kwam wel even alles terug. En de dag erna ook, want daar kwam ik bij na de narcose, precies tegenover het plekje waar ik was bevallen. Maar het was echt een verademing om van de pijn af te zijn.
In het begin toen ik pas zwanger was, wilde ik eigenlijk het liefst weer een jongetje. Nu maakt het me niks uit, als het maar blijft leven. Ik zou met allebei heel erg blij zijn. Ik vind de tijd vrij langzaam gaan, ben steeds aan het aftellen naar de volgende echo... Ik had in het begin juist heel veel behoefte om naar het grafje te gaan, ging daar dan in het gras ernaast zitten, gewoon aan hem denken, beetje tegen hem praten en een kaarsje aansteken. Nu ga ik nog steeds elke dag, maar dan maar eventjes. Wij hebben thuis ook kaarsjes staan en die branden we elke dag. Er staan ook wat foto's ed bij.

Laura, alweer ovu testen aan het doen? Hoop voor je dat je deze keer een niet al te lange cyclus krijgt (maar ook geen heel korte zonder ei).

[maria11]

Dag Femke,
Mijn naam is Maria, ik heb maart 2010 dit topic opgestart. Dat was de dag na de geboorte van Olivia*.
Ik las vorige week je verhaal en moest het even verwerken. Je verhaal brengt enorm veel herinneringen boven, ik moest zo huilen toen ik het las. Ik heb de laptop dicht gedaan.
Net als jij voelde ik onze dochter ook niet meer en ben ik ook naar de verloskundige gefietst in de veronderstelling dat het allemaal wel goed zou zijn (maar ook met een naar onderbuik gevoel), daar bleek ze geen hartslag meer te hebben. In het ziekenhuis kreeg ik de echo, zo'n echo die je van je leven niet meer vergeet, waar je kindje doodstil ligt, in elkaar gedoken. Ik herkende gewoon zo veel in je verhaal, het verdriet om mijn eigen kind was weer zo dichtbij, het gevoel van toen.
Het spijt me zo ontzettend voor je, ik vind het verschrikkelijk wat je overkomen is. Je zoon heeft een prachtige naam gekregen, Collin. Het was een heel mooi jongetje lees ik, het trotse gevoel is zo herkenbaar! Wij waren ook zo enorm trots en blij dat ze er was, het was bijna irrelevant dat ze niet ademde.
Als ik het zo lees hebben jullie het zo mooi en liefdevol aangepakt, zo fijn dat hij nog even thuis bij jullie is geweest, de naaste afscheid hebben kunnen nemen, jullie zo'n mooie kaart hebben gemaakt.
Het is allemaal nog heel vers voor je, het afscheid. Ik begrijp je wens om snel zwanger te worden heel goed, dat is niets om je voor te excuseren of te schamen. Wij hebben ze allemaal hier ook gehad. Die wens werd na de dood van onze kindjes alleen maar groter denk ik. En dat is heel normaal, dat doet niets af aan het verdriet, niets.
Ik moet zeggen dat het bij mij een tijd geduurd heeft voor ik mij weer goed voelde. Ik heb zo veel gehuild, nog nooit zo lang en veel gehuild in mijn leven. Ik was snel daarna weer zwanger, zo'n 2,5 maand na de bevalling. Dat was heerlijk maar ook zo verwarrend. Het is een hele zware zwangerschap geweest maar daaruit is onze prachtige tweede dochter geboren, Matilda. Ze is nu bijna 10 maanden.

Ik hoop dat je je snel weer beter voelt en snel weer zwanger mag zijn. Heb maar vertrouwen, op een of andere manier hebben alle meiden hier weer een kindje gekregen na het verlies van hun kindje....zelfs de dames die in de mmm zaten. Het is een bizar vruchtbaar topic dit. Dus goed herstellen, lijf weer in een goed ritme en hopelijk snel weer zwanger van een ander klein lieverdje, met Collin in je hart altijd bij je.

In mijn onderschrift staat bij Olivia "ik zal ej altijd dragen", en zo voel ik het ook.

liefs,
Maria


p.s. andere meiden, ik heb jullie verwaarloosd, ik kom snel weer schrijven. Liefs voor jullie!

[shadylady313]

maria, ja ik kan me voorstellen dat er vooral voor jou weer veel verdriet omhoog kwam... we hebben hier allemaal ons kindje verloren, maar allemaal op een andere manier... eerst geen vuiltje aan de lucht, en zo ineens je wereld volledig ingestort!
femke, bij ons ging het in het kort zo:
ik had een geweldige zwangerschap, geen klachten, voelde me prima!
en zo ineens kreeg ik pijn in mijn buik. ik was toen 24 weken en 3 dagen. ik was naar de winkelstraat geweest met een vriendin en dacht, we lopen te snel, dus daarom heb ik pijn in mijn buik. thuis rustig gedaan en dat hielp. de volgende ochtend toch weer krom van de pijn in mijn buik. manlief zegt: jij gaat niet naar je werk hoor. ik zeg: welja, ik zie wel hoe het loopt. uiteindelijk toch maar niet gedaan.
einde van de dag kwam toch de vk nog maar ff langs en toen begon de ellende. die constateerde al 3 cm ontsluiting...
hup naar het ziekenhuis en daar kregen we te horen: je mag blij zijn als je het einde van de week haalt, anders ben je je kindje kwijt. waaaat??? dit kon toch niet waar zijn?? alles ging zo goed!!!
uiteindelijk de volgende ochtend overgebracht naar het AMC. had in het andere ziekenhuis al weeen remmers gehad maar sloegen niet aan. in het AMC ineens wel. kreeg ook versnelde longrijping maar helaas, het noodlot sloeg met 24 weken en 6 dagen toch toe... om 6:45 ben ik bevallen van sonny* en een uurtje later stopte hij met ademen, met leven... mijn hart verscheurde!! net als maria heb ik ook nog nooit zoveel gehuild in mijn leven... ik heb 16 weken thuis gezeten, kreeg mijn volledige verlof gelukkig. maar jeetje, ik heb mij zwaar ellendig gevoeld. toen heeft het ook nog eens bijna een jaar geduurd voordat ik opnieuw zwanger was.. er is geen reden gevonden waarom hij zo ineens geboren werd.. maar gelukkig mogen wij onszelf gelukkig prijzen met nog een zoon! en die is wel gezond!! en pas geboren bij 39 weken en 1 dag! wel hele goede controles gehad en liep bij de gyn in het AMC. elke week heen, elke week een injectie wat de baarmoedermond stevig houdt en weeen remt. elke twee weken een baarmoedermond meting. jeetje wat een hectische tijd! maar met goede afloop!! en daar doen we het voor! nu willen we heel graag een derde kindje. maar dit zal met net zoveel angst en beven gaan als de zwangerschap van semmy... ach, eerst maar zwanger raken. misschien gaan wij nog wel een beetje gelijk op lopen! dat zou leuk zijn.
hoe is het nu met je? en met je man?

[Tam]

sorry dat ik even ego ben, maar zit met traantjes hiero. Onze beste vrienden (die ons zo goed gesteund hebben ook na britt*), maken nu hetzelfde mee met andere vrienden van hun. Het jongste kindje van hun vrienden ligt nu tussen hoop en vrees. Nou ja.....hoop is er niet meer. hij is bijna 3 en gestikt in een pinda. Reanimatie mocht niet helpen en ligt nu in coma in het ziekenhuis. De dokters hebben hem opgegeven voor zover ik weet.....
Ik ken die mensen zelf van de verjaardag van onze vrienden. Heb ook wel eens een workshop gedaan. Laatst op de verjaardag hadden we het nog over myrthe en hoe dubbel het nu is zonder haar zus. En dan nu............nu is voor hunzelf de wereld van onder hun voeten geslagen en ondanks dat ik ze niet super goed ken voel ik de pijn met hen mee.............en de pijn van onze beste vrienden die wederom in zo'n moeilijke situatie zitten.

bah!

[Kersje]

O, nee, Tam, wat erg...kan me voorstellen dat je tranen hebt. Verschrikkelijk! Dit wens je echt niemand toe.

knuffel

[noortje]

Tam, wat vreselijk voor die mensen, wat moeten zij zich ellendig voelen. Logisch dat je daarvan van slag bent.

[maria11]

Oh Tam wat naar! wat een verhaal, wat verschrikkelijk!
Ik word er compleet misselijk van als ik eraan denk, wat een vreselijk verdriet voor de ouders....kan mij voorstellen dat je helemaal van slag van zulk nieuws bent. Knuffel!

[Sabrina1984]

[Sabrina1984]

Sorry er ging iets mis denk ik, mijn bericht was voor Tam.
Wat een schokkend bericht, dat verwacht je toch helemaal niet, een gezond kind van 3 jaar en dan zoiets kleins als een pinda...
Ongelofelijk...
Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier van slag van bent!!

[Sabrina1984]

Noortje, het duurde best wel een tijd (19 rondes) voordat ik zwanger was van Hannah Emile. Dit kwam ook doordat we een lange tijd dachten ‘als het komt dan komt het’, tot we het toch wel lang vonden duren toen ben ik gaan temperaturen en de maand erop ovulatietesten gaan gebruiken en daarna was ik zwanger.
Mooi dat jullie een kerstboompje hebben neergezet op het grafje. Het is zo’n sombere tijd nu. Bij het grafje van Hannah Emile zijn alle bloemetjes wel uitgebloeid inmiddels. We zetten nog wel steeds bloemetjes in een vaasje, dat fleurt het nog wel wat op, maar met dit weer blijft het allemaal niet zo lang goed helaas. In huis hebben wij wel wat lampjes en twee kleine kerstboompjes in het raamkozijn verder niks. Tussen die boompjes in staat een roos. Deze is wel bijzonder, dit is namelijk een vertakking van de roos die we hebben gekocht voor de begrafenis. Mijn man had toen vijf rozen gehaald, waarvan we er 3 op het grafje hebben gelegd (voor ons alledrie een) en twee mee naar huis genomen. 1 van deze twee kreeg een extra takje waar een klein roosje aan begon te bloeien. Echt bijzonder. Dit roosje hebben we later apart in een vaasje gezet en deze begon te wortelen. Daarna hebben we het in een potje geplant en al twee keer in een grotere pot verplant. Nu is er weer een knop aan gekomen. Ik vind het wel een mooie symboliek.


Cyn, dankjewel, ik hoop ook snel op goed nieuws!
Je hebt het lekker druk lees ik met die kleine meid!


Madelief, wat goed dat jullie zijn verhuisd! Nu alles gaan uitpakken! Wel pittig zo met die kleine en dan ook nog een zieke man in huis! Hopelijk is hij snel weer beter!


Femke, bedankt voor je lieve woorden, ik hoop ook echt dat jullie snel weer zwanger mogen raken van een brusje voor Collin! Dit forum geeft veel hoop, doordat bijna iedereen hier vrij snel weer zwanger is geraakt na het verlies.


Ik was inderdaad heel erg blij dat mijn man erbij was toen bij de controle, ik weet niet wat ik had gemoeten op dat moment zonder hem! Daar heb ik later nog wel over nagedacht, voor hetzelfde geld was ik alleen gegaan.
Voor mij is dat ook zeker een opluchting dat verder alles goed was, dat geeft wel hoop voor de toekomst.
Het wachten was inderdaad heel vervelend! Het zegt namelijk ook niks dat als je weer eenmaal mag beginnen dat het lukt. Deze maand ben ik gelijk met ovutesten begonnen, omdat het de vorige keer zo lang duurde en ook lukte doordat ik wist wanneer mijn vruchtbare dagen waren. Het rare is alleen dat ik het idee heb dat mijn eisprong nu al is geweest, ik heb alleen nog steeds geen positieve test gehad. Normaal heb ik een cyclus van +/- 30 dagen. Mijn menstruatie begon 22 dagen geleden met bruinverlies, 20 dagen geleden brak het pas echt door eigenlijk (24 nov). Op 3 dec ben ik begonnen met testen. Vanaf dat moment inclusief vandaag, iedere dag getest met clearblue (omdat ik van die andere nooit wijs uit wordt). Afgelopen weekend had ik doorzichtig slijm (sorry hoor) en vanaf vandaag niet meer, dan zou je zeggen dat mijn eisprong wel geweest is. Maar ik vind het zo gek dat ik helemaal geen positieve test heb gehad. Ik weet ook niet of het zin heeft om nog door te testen.


Maria, ik krijg weer tranen als ik jou berichtje aan Femke lees, ik weet nog goed dat ik voor het eerst op dit forum ging kijken en jou verhaal las en ik zoveel herkenning zag, alsof het mijn eigen verhaal was.


Ik heb een poos weinig geschreven hier sorry hiervoor (ik heb wel vaak gelezen).
Ik wil nu wel wat vaker proberen te reageren. Ik had er eerder wat moeite mee op de een of andere manier..

Veel liefs voor jullie allemaal! Xx

[cyn87]

meiden, ik kom snel weer lezen en reageren.

tam, meid, wat erg!
moet je toch niet aan denken dat zoiets zou gebeuren.
word het kindje nu kunstmatig in leven gehouden? brr... rillingen over mijn rug.
dikke knuffel voor jou.

[Pinkymeid]

Hallo meiden ook hier weer een moeilijke dag met veel tranen om ons zoontje het gemis is enorm vrijdag beginnen we eindelijk met gesprekken bij de psycholoog dit hebbe we echt nodig voor het verwerkingsproces. Gisteren heb ook te horen gekregen dat ik niet in aanmerking kom voor tijdelijke invaliditeit en dat ik vanaf 2 januari terug op zoek moet naar werk en geen ziekengeld meer krijg ben nog niet in staat om te werken maar helaas niks aan te doen ben lichamelijk in staat om te werken, ben depressief maar dat vonden ze niet erg genoeg om nog langer thuis te blijven

[femke]

@ Tam... Je bent helemaal niet ego! Iedereen kan hier toch alles zeggen als we ergens mee zitten! Juist goed dat je het hier verteld.
wat vreselijk wat er gebeurd is, jeetje zeg.. 3 jaar!! Wat verschrikkelijk voor de ouders en natuurlijk ook voor het kindje zelf. Maar ook ontzettend heftig dat je vrienidn dit ook weer van zo dichtbij moet meemaken. Maar ook voor jou.. weer zoiets vervelends in je omgeving en weer iets wat zo dichtbij komt.
Is er echt geen uitzicht meer voor het kindje? en weet je inmiddels al meer?
Ik hoop heel hard dat er misschien toch nog een klein wondertje gebeurd voor dat kleine jochie!
Te erg voor woorden... Ik wens de ouders en je vriendin heel veel sterkte.

@ Sabrina.. fijn dat je ook nog hoopvol naar de toekomst kan kijken! Goed dat je begonnen bent met ovutesten, het helpt echt als je weet wanneer je vruchtbare dagen zijn en dat je inzicht krijgt in je cyclus. Het kan best zijn dat je een late eisprong krijgt, ik zien namelijk ook daat je cyclus een paar keer 33 dagen is geweest en 1 keer 35 dagen. Misschien gaat je eisprong echt nog komen. Je kan zien of je een eisprong hebt gehad als je tempratuur een aantal decimalen omhoog is gegaan. Maar dat is nu lastig om te zien omdat je niet weet wat je basistemperatuur is. Met de ovutesten en de de tempratuurmethode weet je zeker wanneer je eisprong is geweest.
Ik zit nu ook op mijn eisprong te wachten en weet ook zeker dat hij nog niet is geweest, geen posi test en geen temp vehoging. Ook voel ik mn eisprong altijd. Bij mij duurt de fase na mn eisprong 12 dagen tot mn mestruatie. Stel dat jij dit ook zou hebben en je cyclus duurt iets langer dan kan het dus echt nog zijn dat je eisprong komt.
Het enige dat ik dan niet kan verklaren is dat je al vruchtbaar slijm hebt gehad want dat krijg je idd net voor je eisprong, misschien komt dat alsnog. Ik hoop het voor je!
De volgende keer zou ik echt tussen vanaf dag 12 eens gaan tempen totdat je je eisprong ontdenkt. Ik hoop voor je dat het deze ronde raak mag zijn!

@pinky een hele dikke knuffel voor jou! Wat vervelend dat je je zo verdrietig bent en dat je je zo slecht voelt en dat je niet wordt begrepen! Ik kom natuurlijk pas net hier kijken dus ik weet je voorgeschiedenis niet maar wat zegt je arst hiervan? heel veel sterkte!
Zou het misschien ook kunnen zijn dat je heel erg tegen het werken aanziet omdat je er al een tijdje uit bent? Het kan misschien ook goed zijn om weer aan het werk te zijn en wat onder de mensen te zijn zodat je weer wat meer afleiding hebt en met andere dingen bezig bent. Dan niet meteen 36 uur maar dan eerst lamngzaam opbouwen?? ik zeg maar wat hoor.. voor iedereen werkt het natuurlijk anders.

@ kersje.. bedankt voor je lieve woorden! Voor jou natuurlijk ook een hele dikke knuffel omdat je ook je engeltje moet missen. Wat heb je dat zo mooi gezegt dat je meisje in je hart woont, zo voel ik dat bij Collin ook. Fijn dat Tobias er is gekomen en dat hij jullie leven nu weer een stuk mooier en gelukkiger maakt. Dat geeft mij weer goede hoop voor de toekomst!

@ Noortje.. Wat vervelend dat je nog zoveel pijn moest hebben na je bevalling omdat er nog iets was achtergebleven. En dan die confrontatie met de uitslaapkamer waar je kindje die week ervoor geboren is. Dat zal idd heel heftig zijn geweest.
Ik kan me voorstellen dat je echt nu van echo tot echo leeft en dat de tijd langzaam gaat maar vertouw op je mooie wondertje in je buik! heb je deze week nog weer controle? en hoe voel je je nu?
Wat mooi dat je elke dag nog even naar zijn grafje gaat, ik vind het bijzonder om te horen/ zien hoe iedereen met zijn/ haar verlies omgaat op zijn of haar manier. Zo zie je maar dat iedereen het echt op z'n eigen manier doet. Hebben jullie al een steen op het grafje? Ik merk dat ik het zelf elke keer erg moeilijk vind om naar het grafje te gaan, het is nog erg confronterend maar dat heeft even tijd nodig.

@ maria.. wat vreselijk voor jou dat jij ook je meisje moet missen. Ik snap heel goed dat mijn verhaal veel herinneringen naar boven brengt. Een hele dukke knuffel voor jou! Heel logisch dat je weer even de tijd voor jezelf nodig had. Ik herken ook heel veel in wat je schrijft. Het is fijn dat mesnen wie dit is overkomen hier hun verhaal kunnen vertellen en hun verdriet kunnen delen maar ik snap ook dat het voor jullie allemaal steeds heel confronterend is.
Wat heb je dat mooi omschreven; "ik zal je altijd blijven dragen".
Wat fijn voor je dat je inmiddels een tweede dochter hebt mogen krijgen, een mooi zusje voor Olivia. Ik snap ook dat de zwangerschap van Matilda erg zwaar is geweest na het overlijden van je meisje.
Olivia zal altijd bij jullie zijn! Ze heeft jullie trotse papa en mama gemaakt!
Hoe gaat het nu met jullie? en met Matilda natuurlijk?

@shady.. meid.. ook bij jou verhaal weer tranen.. wat is het toch erg dat nog zoveel mensen dit verdriet mee moeten maken. Het lijkt me erg moeilijk om je kindje nog leven in je armen te moeten verliezen. Aan de ene kant heel fijn dat je er wel bij kon zijn aan de andere kant zo'n pijn. Heel dubbel.
Ook bij jou, fijn om te lezen dat je nu nog een mooie zoon hebt mogen krijgen, een broertje voor sonny. Wat heb je mooie namen voor je mannetjes gekozen! Het zal idd een heftige zwangerschap zijn geweest met zoveel angst dat het weer zou kunnen gebeuren. ook veel heen en weer zo te lezen. maar het is het allemaal waard geweest, je maanetje is prachtig tot 39 weken blijven zitten. Ik hoop dat Semmy nu weer voor veel vreugde in jullie leven zorgt. Sonny zal altijd bij jullie zijn!

liefs

[shadylady313]

tam jeetje wat erg!!!!!!! een simpele stomme pinda en ineens je zoontje weg... in coma... zonder uitzichten... afschuwelijk!!!! dan denk ik altijd bij mezelf, zie je wel, het kan altijd nog erger dan wat ik meegemaakt heb... onwijs veel sterkte gewenst voor de ouders van dit kindje!!!! bah!!

femke, ja het was veel heen en weer, ook emotioneel gezien werd ik heen en weer geslingerd. het ging allemaal achteraf gezien erg goed bij de zwangerschap van semmy maar ja daar heb je op het moment zelf niks aan... dank je voor het compliment over de namen van mijn moppies. ben zelf ook nog elke dag blij met die namen!

pinky ik wil jullie heel veel sterkte wensen. goed van jullie dat jullie naar de psycholoog gaan, ik hoop echt voor jullie dat dit goed zal zijn! maar dat denk ik wel. het is niet makkelijk, maar ik hoop dat het wel makkelijker gaat worden!! ik denk aan jullie!! en ik hoop dat snel het zonnetje weer mag gaan schijnen voor jullie... sterkte...

[shadylady313]

sabrina wat bijzonder van die roos!!! echt heel indrukwekkend en mooi!! ook voor jullie duim ik dat er snel een brusje mag komen!!!

[noortje]

Sabrina, wij zetten ook regelmatig bloemetjes neer in een vaasje, toch wel mooi als er iets bloeiends staat. Ga je nog vaak naar het grafje? Wat bijzonder van die roos, echt heel apart. Blijft lastig met ovu testen vind ik, soms word je er wel onzeker door. Maar van dat slijm heb ik ook wel eens gehad terwijl mijn ei nog moest komen. Heb het ook gehad tijdens de ICSI, terwijl mijn cyclus door de hormonen platgelegd was. Toen dacht ik dat ik toch spontaan al een eisprong gehad had, terwijl dat helemaal niet kon, en was ook niet zo achteraf. Hoop echt voor je dat je snel zwanger wordt, dat het niet weer zo lang hoeft te duren.

Femke, deze week heb ik geen controle, vorige week woensdag de laatste keer en nu dan weer maandag, ben de dagen weer aan het aftellen... Wij hebben nog geen steentje, doen we voorlopig ook niet. Er staat een mooi bordje met het gedichtje erop wat ook op het kaartje stond en eigenlijk vinden we het zo mooi staan, misschien later nog wel. Iedereen doet het idd op zijn eigen manier, dat is ook goed. Onze huisarts waarschuwde ons ervoor, dat iedereen er anders mee omgaat en dat dat allemaal goed is. Mijn man en ik gingen er ook anders mee om, op een gegeven moment is dat ook gebotst en hebben we ruzie gekregen. Maar daarna begrepen we elkaar tenminste wel beter en gaat het goed.

Maria, hoe gaat het nu met jou? Wat jij schreef was zo herkenbaar voor mij. Ik heb ook zo erg veel gehuild in het begin, nu wel minder gelukkig. Na hoeveel tijd ging jij weer werken?

Pinky, ik hoop voor je dat die gesprekken met de psycholoog je gaan helpen, het is ook gewoon erg moeilijk en niet raar als je er zelf niet uitkomt.

Madelief, al een beetje bijgekomen van de verhuizing?

Devika, hoe gaat het nu thuis met je kleine meisje? Ik hoop voor je dat je nu optimaal aan het genieten bent!

Volgende week heb ik de laatste week vrij, dan heb ik ook een gesprek op mijn werk over hoe verder. Wil het toch weer gaan proberen,maar niet gelijk hele dagen. Wrs eerst met een paar uurtjes, zie er toch wel tegenop om er weer heen te gaan. Ik ben daar met een dikke buik weggegaan met daarin nog een levend kindje, nu kom ik terug met een ander kindje in mijn buik. Het blijf onwerkelijk allemaal. Precies een jaar geleden hadden we de 1e ICSI poging, we hadden toen een rotkerst omdat ik toen al voelde dat het niet gelukt was. Deze kerst zouden we eigenlijk met Thomas zijn, nu zijn we hem kwijt en groeit er weer een nieuw kindje in mijn buik en moeten we afwachten hoe dat af gaat lopen. Wat kan alles toch anders lopen dan je verwacht of hoopt.

[Tam]

lieve meiden, vanmiddag is die jongen waar ik het gister over had overleden. Ik heb er geen woorden voor. ik moet steeds huilen. Ik voel hun verdriet......bah!

kom vlug weer wat schrijven hoor.........mijn hoofd staat er ff niet naar en daarnaast is myrthe ook ziek.

[cyn87]

Heb weer even een momentje gevonden om wat terug te lezen en te reageren.


Madelief,
Yes! Je bent over. Zijn de eerste nachtjes in het nieuwe huis goed bevallen?
Is je man al wat opgeknapt? En hoe voel je je zelf? En maria?


Femke,
zo te lezen heb je ook al kennis gemaakt met de “echte” vrienden.
Helaas zitten er altijd mensen tussen die erg ongeinteresseerd overkomen en de situatie uit de weg gaan.
Ik denk dat iedereen hier misschien wel zoiets heeft meegemaakt.
Meid, geen aandacht aan besteden hoor, lekker aan jezelf en je mannetje denken en je richten op de vrienden die echt voor jullie klaar staan.


De mannen worden in deze situatie vaak op een 2e plek gezet. Ik heb het daar best moeilijk mee gehad.
Hij heeft het net zo moeilijk als ik! Dat ik ons mannetje heb gedragen wil niet zeggen dat het voor mij erger is dan voor hem.
Hij heeft ook het hartje gehoord en heeft hem ook gevoeld wanneer hij weer zo actief aan het schoppen was...


een kostbaar bezit he, die herinneringen. Wij hebben een plukje haar van wesley* meegekregen. Had Collin* veel haartjes?
Je vroeg naar de verzekering, ik stond nog verzekerd via mijn vader en had er namelijk nog helemaal niet over nagedacht.
Ik denk dat er 500,- vrij kwam, en de rest hebben wij zelf moeten betalen.


Ja, wij schrokken in het begin van die datum,. Maar vinden het nu erg speciaal.
Ik heb vanaf het begin gezegt tegen mijn gyn dat ik de 38,5 week niet over wil, omdat het vorige keer daar misging.
Mijn gyn stelde me altijd wel gerust dat ik me daar geen zorgen over moest maken en dat we er samen wel uit zouden komen.
Toen ik eenmaal op het einde liep, gaf hij aan dat hij me liever tot 39 weken zou laten lopen.
Hier werd ik een beetje boos over maar wat heb ik in te brengen?
Hij vond dat dit een hele andere zwangerschap was en dat hij de kleine liever liet zitten als dat het beste voor haar was.
(wij denken namelijk dat wesley* is overleden door de trombose die ik tijdens zijn zwangerschap heb gehad, dit is alleen nooit uit onderzoek gekomen)
maar toen bleek dat ik de maandag voor de geboorte van joëlla al 2 cm ontsluiting had, hij wilde namelijk ook niet te veel doen om de weeen op te wekken. Daarna kwam hij met het idee om 1 dag voor de geplande datum een ballonnetje in te brengen, maar eenmaal in het ziekenhuis aangekomen zat ik op 3 cm en was het de moeite niet. Toen werd het dus zeker dat ik die zaterdag zou bevallen.


Dat ons 2e kindje een meisje is maakt mij echt niet uit. Als het een jongen was geweest was ik net zo gelukkig.
Zolang het maar gezond en levend word geboren. Dat was het enige waar ik aan kon denken.
Veel mensen heb ik horen zeggen: het is misschien maar goed dat dit een meisje is..
eerlijk gezegd werd ik van binnen zo boos! Als het een jongen was geweest was ik net zo blij.
Het verdriet om wesley* wordt er echt niet minder om. Joëlla doet me ook veel aan wesley* denken,
zeker de eerste 2 weken heb ik vaak huilend met joella in mijn armen gelegen, omdat ze zo veel op haar grote broer lijkt. Maar ik zie dat als iets positiefs.


Noortje,
wat fijn dat je nu niet zo misselijk bent. Ook veel moeten spugen of viel het mee?
Die vermoeidheid moet je lekker aan toegeven hoor. Je lichaam krijgt toch wel wat te verduren met die zwangerschappen zo dicht op elkaar.
Meid, je moet alweer bijna gaan werken. Getver. Zie je er erg tegenop? Het is misschien wel fijn om met halve dagen te beginnen.
Kan je een beetje goed overweg met je baas?


Sabrina,
het is echt niet gek hoor dat je er niet echt behoefte aan had om hier mee te kletsen.
Gewoon doen wat goed voor je voelt. Hoe voel je je nu?
Wat bijzonder trouwens van die roos!


Pinkymeid,
ook een mama die een kindje moet missen.
Hoever was je in de zwangerschap?
Oh wat zal dat een rotgevoel geven dat je gewoon MOET werken.
Alsof mensen je niet begrijpen en geen rekening met je houden. Sterkte ermee.
Hoe kijk jij nu tegen de feestdagen aan? Vind je het moeilijk?

ik heb weer wat traantjes weggepinkt hoor, zeker na het lezen van jullie verhalen.
ookal kende ik het al, toch raakt het me weer keer op keer als ik het lees.

nou, hier gaat het goed.
ons meisje heeft echt duidelijk voor het eerst naar ons gelachen, maar toen ik mijn camera bij de hand had stopte ze.. damn..
ook is ze sinds deze week het muziekmobiel boven haar bedje aan het volgen.
de krampen word ik alleen wat gek van, we hebben op aanraden van het cb infacol gehaald. dit leek te werken.
ze had nog wel krampjes maar de piek was er vanaf. nu lijkt het weer terug bij af en heb niet het idee dat dat spul nog helpt.
gisteren ben ik gestopt en ze heeft 1x wakker gelegen tussen de voedingen door, dus kan net zo goed niks gebruiken.
de nachten gaan super, ze slaapt 7 uur aan een stuk!
ze is nu ook vaker wakker, ze valt niet direct in slaap na dr fles, en is 1x per dag wakker tussen dr voedingen.
de ene keer heeft ze erg veel verdriet, maar de andere keer ligt ze met grote ogen om zich heen te kijken als ze in dr wipper ligt.

zo, nu ga ik snel even koken, dan kan ik nog eten voordat mevrouwtje zich aankondigd.

tot snel!

[devika]

@ Femke,

Oh hemel! Niet nog iemand die haar kindje heeft moeten afstaan! Meid vind het zo erg om je hier te ontmoeten. Niet omdat je niet welkom bent, maar omdat ik liever niet had dat er nog meer meiden tot onze club behoorde die ook zoiets vreselijks hebben moeten meemaken.
Wat een verdrietige periode zit je nu in. Oh hemel, we weten hier zo goed hoe het voelt en waar je doorheen gaat…
Ik ben vorige jaar op vakantie in Amerika met 22 weken bevallen van mijn zoontje Kaylash. 20 minuten heeft hij geleefd en is toen overleden in mijn armen…
Je verhaal heeft ook mij aangegrepen. 28 weken zwanger, en dan gaat het ineens mis. En jeetje, wat heb je lang met een levenloos kindje in je buik rond moeten lopen. Ik kan alleen maar bedenken hoe moeilijk die dagen geweest moeten zijn. oh hemel! Ook hier komt er ineens veel naar boven…
19 oktober ben je bevallen lees ik. Ik ben 17 oktober bevallen van mijn dochter dmv een spoed keizersnee. Omdat mijn dochtertje 5 weken te vroeg is geboren en heel klein was ( 1670 gr en 40cm) moest ze nog 5,5 weken in het ziekenhuis blijven. Daar heb ik veel kindjes van 28 weken zwangerschap gezien. En die kunnen het prima redden. Ik weet dus hoe jouw Collin kwa grootte eruit zag. Alles erop en eraan, en toch ging het mis…
Zo te lezen hebben jullie een mooie afscheid gehad van Collin en heb je veel steun van je familie. Ik weet dat veel praten en veel steun van je omgeving echt helpt. Je bent vrij snel weer naar het werk gegaan lees ik. Meid, wat dapper van je! Petje af!
Ik zat ook 3 weken later aan het werk, ook therapeutisch. Ik wilde niet thuis zitten, bang om depressief te worden. Veel praten, veel huilen, mijn werk maar vooral de meiden hier en hun steun heeft mij door die verdrietige periode geholpen.
En ik denk nog dagelijks aan mijn zoontje hoor, maar met de tijd heb ik geleerd om alles een plek te geven. Heeft heel lang geduurd hoor, maar ik kan nu beter met dat verlies omgaan. Vooral ook nu Shivani is geboren.
Je zal vast heel gauw weer zwanger willen worden. En dat moet je zeker doen hoor, iig proberen. Dat hebben wij hier allemaal gedaan en de meeste van ons hebben weer een gezond kindje in ons armen mogen hebben.
Ik hoop zo dat je veel steun vind aan dit forum. Hier zijn we er voor elkaar!

Hele dikke knuffel!
Devika


@ Tam,
Oh meid wat verdriet van dat kindje van 3….mijn hemel, wat een hel, wat een nachtmerrie waar die ouders nu doorheen moeten. een kindje van 3..wat verschrikkelijk!!!
Hoe neem je afscheid van een kindje dat je zo gekend, gekoesterd en lief heb gehad. Ik moet er niet aan denken….
Kan me voorstellen dat je daar heel aangeslagen van bent.
Dikke knuffel voor jou schat.

Lieve lieve lieve andere meiden,
Ik denk echt elke dag aan jullie en voel me zo schuldig dat ik hier zo weinig ben.
Shivani is nu net 3 weken thuis en ben best druk met haar. De kraamvisite komt ook volop en tussendoor ook nog eens paar keer met haar terug naar het zh.
Dinsdag moeten we ook weer, dit keer naar de cardioloog. Dan horen we of het andere gaatje in haar hart kleiner is geworden. En misschien dat we ook meteen een datum voor de operatie krijgen.
Zie zo op tegen de operatie. Ze moet dan weer 4 dagen in het zh blijven. Maar dit keer mag ik bij haar blijven slapen.
Ik kom gauw weer terug om verder te lezen.
Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Devika en Shivani

[cyn87]

oh nee tam,
wat erg! weet echt even niet wat ik moet zeggen.
heel veel sterkte voor jullie, jullie vrienden en de papa en mama van dat arme ventje.

[shadylady313]

tam... nee he??? waarom moet zo'n arm jochie nou toch weggenomen worden door een stomme pinda??? wat afschuwelijk voor de ouders en naasten... heb er ook ff geen woorden voor... ben er stil van! heel veel sterkte gewenst voor de familie en vrienden van hun..

ik las wat over de verzekering.. bij mijn man was er niets geregeld voor het overlijden van een kindje maar bij mij gelukkig wel! er kwam 1500 euro vrij voor de crematie. omdat wij het super klein gehouden hebben en geen kistje enzo (hij lag zo mooi in het mandje van het ziekenhuis) hielden wij zelfs nog iets van 300 euro over en die kregen we dan ook gewoon. dus dat was wel goed geregeld bij mijn verzekering.

madelief hoe is het in jullie nieuwe huis? voel je je er al helemaal op je plek? en maria ook?

en hoe is het met de rest van de meiden?

devika dus weer naar het zh met de kleine. zie je er erg tegenop? hoop echt dat het andere gaatje ook al kleiner geworden is en haar een akelige operatie bespaard zal blijven. hoe zit dat precies met haar duimpje?

[Tam]

kom vlug weer reageren hoor meiden, denk aan jullie, Maar zit er emotioneel ff doorheen en daarnaast is myrthe ziek en wil steeds hangen.

Wou jullie wel nog effe goed nieuws brengen. Myrthe en Britt* worden grote nicht. Mijn zus krijgt als alles goed gaat in juli een kindje. Een zusje voor mijn nichtje die nu 3 jaar is. 5e kleinkind.

[shadylady313]

oh tam wat leuk!!! dat is dan wel weer ff iets positiefs!! maar ze weten dus al dat het een meisje is! leuk joh!! allemaal meiden bij jullie! en jij ook gefeliciteerd dat je weer tante gaat worden!

[shadylady313]

huh maar hoe kunnen ze nu het geslacht al weten dan?? das wel gek... of heb ik je bericht gewoon verkeerd gelezen??

en ik snap heel goed dat je er ff doorheen zit meis... doe rustig aan en beterschap voor myrthe!!

[cyn87]

tam, inderdaad even fijn om wat positiever nieuws te mogen melden.
gefeliciteerd meid! hoop dat myrthe ook snel weer wat opknapt.
nog even en je hebt lekker 2 weekjes vrij toch! zal je wel aan toe zijn denk ik.

[Tam]

haha, laura........een 10 voor begrijpend lezen voor je, want jij had het goed gelezen, maar ik niet goed geschreven DUH. Wou zeggen een brusje, want ze is 10 wk dus dan weet je idd nog niet wat het is.

[shadylady313]

Haha nee idd!! Maar er komen wel al veel meiden voor dus ik zet in op een meid!! Maar het maakt ook geen zak uit!! Als het er maar gezond en wel na negen maanden komt! Heel cliché maar voor ons des te meer belangrijk!!

[Kersje]

Hoi lieve meiden,

Hoe is het met iedereen? Sorry dat ik zo weinig aan schrijven toe kom hier. Ik lees wel regelmatig mee. Ik ga nu een poging doen om even te reageren.

Tam, wat ontzettend verdrietig van het kindje dat overleden is. De ouders zullen gebroken zijn. Ik merk dat ik me er niet écht een voorstelling van wil maken. Ik wil me niet indenken hoe het voelt, het is zo verdrietig. Wel heel fijn dat je ook zulk mooi nieuws hebt: je wordt weer tante! Beterschap voor Myrthe.

Laura, ik kan me voorstellen dat het frustrerend is dat je nu na een jaar nog niet zwanger bent! Maar het is eerder ook gelukt en het zal weer lukken. Het duurt alleen langer dan je graag zou willen! Maar 2012 wordt jullie jaar, vast en zeker. En misschien ook wel van alle andere meiden hier die graag zwanger willen worden (ik hoop het!). Misschien kunnen we allemaal (wie het graag wil) Noortje nog even vergezellen in het zwanger zijn op het forum.

Sabrina, wat prachtig van die roos. Heel bijzonder. En wat fijn dat jullie eindelijk weer kunnen proberen zwanger te worden! Ik hoop dat het heel snel mag lukken, meid. Je hebt zo geduldig moeten zijn! Ik zou nog wel even doortesten. Misschien komt je eitje nog! Toen ik zwanger werd van Tobias had ik ook een lange cyclus. Mijn lijf nam de tijd om een heel mooi eitje te maken, haha.
Ik snap best dat je moeite had met reageren hier. Het is soms ook confronterend. Leuk dat je weer mee wilt schrijven. Maar je weet het hè: lukt het niet, dan is het ook niet erg! Het is maar waar je zelf behoefte aan hebt.

Noortje, hoe raar kan het leven lopen, hè? Deze kerst had er heel anders uit moeten zien voor jullie. Ik weet nog wel dat ik vorig jaar ongeveer in hetzelfde schuitje zat. Ik was gelukkig weer zwanger met de feestdagen, maar er had een lief meisje van bijna een half jaar bij ons moeten zijn en niet een engeltje. Maar ik was zo blij dat mijn buik in ieder geval niet meer leeg was! Ik kon de gedachte aan december zonder in ieder geval de hoop op een brusje niet verdragen.
Spannend dat je weer wilt gaan werken. Inderdaad, je gaat weg met een kindje in je buik en komt terug met een ander kindje in je buik…Raar. Goed idee om het langzaam op te bouwen. En voor je het weet mag je met verlof om dit kindje levend en wel te begroeten!
Gelukkig hebben jij en je vriend elkaar weer gevonden, meid. Het verdriet kan je echt uit elkaar drijven, ook al wil je dat niet. Het is een zware test voor menig relatie. Bij ons is het ook goed gekomen, maar we staan er soms nog steeds anders in, hoor. Dan moeten we weer even praten om elkaar weer te kunnen begrijpen. Gelukkig lukt dat ook. Het is volgens mij heel normaal (maar wel moeilijk natuurlijk). Je kunt er zeker ook sterker uit komen met z’n tweetjes.

Cyn, o, wat heerlijk dat Joëlla naar je heeft gelachen! Ik was zo ontroerd toen Tobias dat voor het eerst deed, de tranen kwamen spontaan (bij mij dan). Nu mag ik iedere dag heel veel van zijn lachjes genieten, en het blijft leuk! Zeker met geluid erbij, dat is zo leuk!
Tja, de krampjes. Wij hebben ook infacol gebruikt. Je weet eigenlijk niet of het werkt hè? Tobias had met name ’s avonds last eigenlijk. Maar ons is verteld dat je het wel voor iedere voeding moet geven, anders verliest het zijn werking. Bij 3 maanden waren de krampjes helemaal over gelukkig. Geef je de borst of fles? O, ik lees de fles. Met fles schijnen ze meer last te hebben van de krampjes. Zo zielig, maar ja, de darmpjes moeten nog de benodigde bacteriën verzamelen, daarom gebeurt het! Fietsen met de beentjes en een buikmassage allá papa hielp hier het beste. Wat heerlijk dat ze zo goed slaapt! Ook heel goed voor papa en mama! Van goede nachtrust word je weer een beetje mens (ik tenminste wel, vond de gebroken nachten heel zwaar, gelukkig hebben we ook een slaapkopje gekregen en sliep hij snel door).

[Kersje]

Madelief, gelukkig is het verhuizen achter de rug! Wat vervelend dat het een echte ziekenboeg was bij jullie. Is iedereen nu weer beter? Ik hoop het, zo naar…Hoe gaat het met het dozen uitpakken? Je zult het wel ontzettend druk hebben!

Devika, meis, niet schuldig voelen, dat is hier verboden!!! Haha, nee hoor, maar het is absoluut niet nodig. Wat zul je het druk hebben met Shivani en de kraamvisite en de ziekenhuisbezoekjes. Hoe gaat het nu met jou? Ben jij al helemaal hersteld van de keizersnee eigenlijk? Ik hoop dat jullie dinsdag goed nieuws krijgen van de cardioloog! Ik kan me voorstellen dat het heel eng is allemaal. Wel heel fijn dat je bij je meisje mag blijven in het zh trouwens.

O, Pinkymeid, ik lees dat je het moeilijk hebt. Wat een gedoe met werken, zit je echt niet op te wachten, hè? Heb je een baan of moet je op zoek naar een nieuwe? O, ik lees dat je naar werk op zoek moet. Wat deed je eerst voor werk? Je schrijft dat je depressief bent, wat moeilijk. Gelukkig mogen jullie vrijdag beginnen met gesprekken bij de psycholoog. Was daar zo’n lange wachtlijst? Je kunt ook aan de psych vragen of hij/zij je kan helpen met aantonen dat je nog niet in staat bent om te werken. Ik ben zelf 3,5 maand na de bevalling van ons meisje weer gaan werken (nieuwe baan, niemand wist van mijn verleden). Ik moet zeggen dat ik het zelf prettig vond om me weer op iets te kunnen storten en met mensen om te gaan die geen medelijden hadden. Maar dat is voor iedereen anders, denk ik. Nu ben ik sinds de geboorte van Tobias niet meer aan het werk (hij is gisteren 5 maanden geworden) en dat bevalt me heel goed. Ik heb echt het gevoel dat ik op adem aan het komen ben van de twee zwangerschappen, de spanning, het verdriet, de keizersnee en de eerste vermoeiende tijd na de geboorte van ons ventje. Die hele achtbaan dus eigenlijk!
Ik zie aan je banner dat het een half jaar geleden is dat Bjorn werd geboren. Ik weet nog goed dat ik vlak na het verlies van onze dochter de tijd wel een half jaar vooruit wilde spoelen. Ik was bang voor die eerste tijd, waarvan ik voorvoelde dat het zo zwaar zou worden. Na dat half jaar was ik nog steeds niet zwanger trouwens. Maar wel bijna. Het heeft 8 rondes geduurd en toen was het raak. Ik was de moed al een beetje aan het opgeven. Ik hoop dat het voor jou ook snel raak mag zijn, want dat is toch ook weer een nieuw begin (hoe moeilijk het tegelijkertijd ook is, omdat je bang bent door je eerdere ervaring).

Femke, spannend dat je op je eisprong wacht. Ik hoop dat het snel raak mag zijn, meid.
Ik lees dat het confronterend is om naar het grafje te gaan. Dat heb ik ook, hoor. Ik kom er niet zo vaak. Ons meisje is gecremeerd en de as is begraven samen met de as van andere kindjes op het Sterretjesveld van de begraafplaats. We hebben dus niet een echt graf en ook geen steen. Het veldje staat vol met knuffeltjes en bloemetjes en zo. Wel heel mooi. Ik ga er alleen heen met mooi weer. Als de zon schijnt kan ik het beter aan. Wat reageer je trouwens lief op iedereen. Zie je erg tegen de kerst op?

[Kersje]

Maria, hoe gaat het met je? Ben je inmiddels alweer aan een nieuwe ronde begonnen of ga ik nu te snel? Je vorige ei kon je niet benutten omdat je ziek was toch? Moeilijk soms hè, het verdriet van ons forumclubje. Het zijn echt golfbewegingen hier. Soms veel blijdschap en dan weer het verdriet. Het wisselt elkaar echt af. Ik heet iedereen welkom hier, hoe dubbel het ook is. Het is fijn om elkaar te kunnen steunen, ook al werpt het je soms terug in de tijd. Het blijft je wel confronteren, vind je niet? Maar ja, dat gebeurt in het ‘echte leven’ (alsof het hier niet echt is) ook zo. Afgelopen zondag kwam de neef van Kerseman bij ons langs, samen met zijn vriendin en zoontje van 1 jaar. Toen wij ons meisje net verloren waren, bleken zij zwanger te zijn. Zij hebben toen heel lief ons persoonlijk opgebeld om het nieuws te vertellen voordat we het van iemand anders zouden horen en hen op de verjaardag van ons nichtje zouden treffen. Dat heb ik echt gewaardeerd en vond het knap van ze. O, wat zat ik mezelf groot te houden tijdens die verjaardag. Ik kon mijn ogen bijna niet af houden van dat prachtige beginnende buikje. Hoe leeg voelde ik mij toen. Toen hun zoontje eenmaal geboren was zijn wij niet op kraamvisite geweest. Ik kon het niet. Ik wilde eerst zelf mijn eigen kindje krijgen voordat ik dat weer wilde / kon gaan doen. Dus ik zag ze voor het eerst sinds die ene verjaardag (!) en ik ging eventjes terug in de tijd. Ik was bijna verbaasd me te herinneren hoe verdrietig ik toen was en hoe sterk ik steeds moest zijn. Godzijdank was er dit forum, waardoor ik me door die vreselijke tijd heen heb kunnen worstelen. Maar genoeg over mij, hoe is het met jóu en lieve kleine Matilda???

Kim, hoe is het met jou? En Elies? Hopelijk vergeet ik nu niemand?

Hier gaat het allemaal goed. Tobias ligt nu heerlijk te kraaien in de box. Hij is een beetje aan het gymnastieken, geloof ik. Ik zie steeds wat beentjes de lucht in gaan, haha. Omrollen doet hij nog niet (is liever lui dan moe geloof ik, of hij vindt het wel best zo, kan ook). Hij is dol op lezen (nou, ja, kijken in boekjes en ook boekjes opeten). Ach, het is zo’n ontzettend lief kind! Ik weet gewoon niet waar ik hem aan verdiend heb. Hij is ‘mijn’ grote schat. Uma is ook al helemaal aan hem gewend, gelukkig. Ik hoef niet meer steeds zo angstvallig in de gaten te houden wat ze doet (het blijft een dier natuurlijk). Ze is heel lief voor Tobias. Als ik op de bank zit te voeden, komt ze nog steeds vaak gezellig erbij liggen. Ze is lief.
Mijn cyclus is nog steeds niet op gang. Dat kan ook nog wel even duren natuurlijk, ivm de borstvoeding. Maar vanaf volgende maand gaan we in ieder geval niet meer ‘voorzichtig’ zijn, dus je weet maar nooit wat de natuur beslist. Ik vind dat ook wel een beetje eng, want nu weet ik tenminste zeker dat ik niet zwanger ben en dat geeft ook een bepaalde rust. Aan de andere kant lijkt het me ook fijn om weer zwanger te zijn. Dubbele gevoelens dus.
Nou, lieve meiden, het is een heel verhaal geworden, sorry!

Liefs van Kersje

[devika]

Hallo lieve meiden!
Wat heb ik jullie toch gemist hoor! En wat is er veel gebeurd de afgelopen tijd.
Ik heb niet alles gelezen maar wel een groot deel. Probeer even op iedereen te reageren.
En wat een lieve reacties allemaal op mijn bericht over de thuiskomst van Shivani.
Dank je wel meiden! Jullie zijn zooo lief!

@ Noortje:
Ooh meid de laatste keer dat ik hier echt actief was was je net zwanger! En nu zit je al op 12 weken! Wat ben ik toch zoo blij voor je meid! Ik lees ook over de mooie echo’s die je gehad heb. Ik hoop zo dat je ondanks het verdriet van Thomas ook met volle teugen kunt genieten van deze zwangerschap.
Ik lees dat je geen nekplooi meeting en vruchtwater punctie wil laten doen. Goed hoor meid, volg je instict! Ik wilde ook geen vwp. Wilde geen risico lopen op een mk. Uiteindelijk heb ik er met 33 weken wel een gehad. Maar toen was ze al levensvatbaar.
En wat een mooie herdenkingsdienst hebben jullie toen gehad in het ziekenhuis met nog andere lotgenoten. Wat is dat toch mooi dat jullie zo met Thomas bezig konden zijn.
Ooh en wat een mooi gedichtje… ja daar wordt je toch even stil van…
Ik ben echt helemaal van de gedichten. Heb tot voor kort het internet afgestruind naar dit soort gedichten. Maar dan meestal in het Engels. Omdat Kaylash in Amerika is geboren zocht ik veel Engelse gedichten. Ik zag hem echt als een Amerikaantje en wilde hem in “zijn taal “ benaderen en gedenken. Nu is het minder hoor, nu “praat “ik in het Nederlands tegen hem.

En je heb moeite met kerst lees ik. Dan had jullie kleine mannetje bij jullie moeten zijn. ik ken dat…heb vorig jaar zo opgezien tegen alle feestdagen. Die waren ook gauw na het overlijden van Kaylash. moest zo huilen met alle feestdagen en oud en nieuw. Nergens zin in en werd echt boos als mensen ons uitnodigde op die dagen. Et liefs wilde ik de deur op slot doen en in een hoekje wegkruipen tot alle dagen voorbij waren.
Nu, dit jaar, heb ik er juist zoveel zin in. Shivani geeft ons zoveel moois. Voor haar wil ik dat deze kerst en oud en nieuw bijzonder wordt. Ik wil voor haar uitpakken als nooit te voren. Zij maakt zoveel goed. Ons leven draaid om haar. Ik hoop zo voor je dat je volgend jaar precies hetzelfde gevoel als mij heb. Maar dat je ondanks het verdriet om thomas ook een beetje kan genieten van de feestdagen. Ben zo blij dat je zwanger bent met kerst. Dat zal het een hele stuk dragelijker maken, weet ik zeker!

Oh ik lees nu dat je vertelde dat je een paar dagen van te voren Thomas een soort van opgegeven had. Maria herkende dat gevoel ook. Hier nog een!!!! Ik had op vakantie ineens ook zo’n rotgevoel! Ik was eerst zoooo in de zevende hemel. Zwanger en met mijn man op vakantie. Voelde me zo gelukkig. Maar tegelijkertijd voelde het niet helemaal oke. Want ik voelde me TE gelukkig. Kan niet zijn dat een mens zo gelukkig is, hier zit een addertje onder het gras. En die onderbuik gevoel kwam idd uit..
Raar he, dat je dat als moeder op de en of ander manier aanvoelt…


@ Madelief,
Ik lees dat je kleine meid veel huilt en last heeft van krampjes. Weet je, bij de toko verkopen ze “nurse harveys”. Dat is een drankje van vekelwater speciaal tegen buikkrampjes bij baby’s. in Suriname zweert iedereen daarbij. Het helpt echt heel goed. Misschien kun je dat een keer proberen? In Rotterdam heb je genoeg Surinaamse winkels waar je het kunt kopen.
En wat een prachtige meisje is ze toch! Wat schattig die foto waar ze een jurkje aan heeft! En wat lacht ze toch zo mooi!!
Ooh en ik lees nu dat jullie verhuisd zijn! wat fijn meid!!! Eindelijk je eigen huisje!!
Hoe voelt dat? Geweldig is dat he!

@ Laura,
Een beetje laat, maar alsnog gecondoleerd met het overlijden van de oma van je man.
En wat is dat toch met je cyclus meid? Ppfff, zo kun je toch niet fatsoenlijk zwanger worden. Wat voor ovu testen gebruik je? Als je niet van clear blue gebruikt, misschien toch een idee om dat wel te doen. Ik heb destijds gezworen bij de digitale van clear blue. Zo fijn! Niks geen streepjes aflezen. Was of ja of nee punt.
Ja de zh bezoeken blijven nog even door gaan ben ik bang. Ppfff…
Dinsdag weer een gesprek. Ik denk zelf dat het andere gaatje in haar hart kleiner is geworden en uiteindelijk dicht groeit. Ik verwacht niet dat ze daar nog aan geopereerd moet worden. De andere operatie (anuscorrectie) moet ze zoiezo hebben. Ppfff…
En haar duimpje, ja die heeft een “dwangstand”. Ze beweegt em gelukkig wel alleen is die gebogen. Dus net of ze heel de tijd haar duimpje gevouwen heeft zeg maar. Maar dat schijnt goed te verhelpen te zijn. schijnbaar is haar peesje te kort waardoor dat duimpje naar beneden trekt. Peesje wordt dan doorgesneden en soort van opgerekt zodat haar duim weer recht zal staan. Tja, tis wat.
Ben iig blij dat het te verhelpen is.

[devika]

@ Cyn,
Huismus! Haha. Je geniet lekker van de kleine Joëlla!
En wat een lieve foto van haar en haar nieuwe vriendje!
Dat nijntje pakje hebben wij ook! Maar dan in maatje 44. Die heeft Shivani maar 3 keer aan gehad en toen paste die niet meer, gelukkig!
En ooooooh wat een mooie gedicht! Oh ik krijg er spontaan tranen van….prachtig..
Ik kan zulke gedichten echt waarderen. Tot voor kort heb ik ze zelf ook veel opgezocht en verzameld. Wat zeggen ze veel he…
He en wat bijzonder dat je met Joëlla naar het graf van Wesley bent geweest…
En wat groeit ze mooi! Weet je, ik moest in het begin even slikken toen ik las hoe groot Joëlla is. Shivani is ouder dan haar maar is veel kleiner. Even heb ik er moeite mee gehad maar dat is nu weer voorbij hoor. Shivani groeit elke dag ( weeg haar om de ene dag) en we zijn hartstikke tevreden. Ze is dan wat fijner maar doet niet onder voor haar leeftijdsgenootjes. Daarbij zeiden ze in het zk dat we de 5 wk dat ze te vroeg is af moeten halen bij haar leeftijd. Dus zou ze 3,5 weken moeten zijn.

Oh heeft ze nog last van krampjes? Bij de Surinaamse winkel verkopen ze “nurse harvey’s “is een venkelwater drank speciaal tegen buikkrampjes bij babys. Is een Amerikaans product wat iedereen in Suriname gebruikt. Een wondermiddel schijnt het te zijn. misschien kun je dat een keer proberen?


@ Kim,
He, heet je nu anders? Haha. oh ik lees nu waar het door komt. Wat een gedoe ja zo met de berichten. Maar ik heb ook even gekeken. Het zijn alle posten die je hier stuurt en profiel berichten. Die kun je via google lezen. Niet de prive berichten. Die zijn idd onvindbaar. Gelukkig maar!
Hoe is het verder met je? Ik kwam jou hier weinig tegen. Lekker druk met je mooie kindjes?

@ Kersje,
Oh ik word er helemaal warm van als ik lees dat je elke dag meer en meer van je kleine mannetje houd! Ja hoe is het mogelijk he! Ik weet nu eindelijk wat je daarmee bedoelt! Zo heerlijk als je sochtends in het wiegje kijkt en dat mooie gezichtje weer ziet he…zucht…
En wat schattig dat Uma zo steunt tijdens de borstvoeding. Haha, ik zie het al helemaal voor me!
Je vroeg ook een keer of Shivani op Kaylash lijkt. Eigenlijk niet. Ze is zo’n totaal ander kind. Ook qua gezicht. In het ziekenhuis heb ik steeds gezocht naar iets van Kaylash in haar maar ik kon niks vinden. Tot de dag dat we haar mee naar huis mochten nemen. Ze was helemaal ingepakt en alleen haar oogjes neusje en mondje waren zichtbaar.
Mijn man zette haar in de auto, ikk stond achter de auto te wachten tot ik in kon stappen. Ik keek toen naar haar vanuit de achterruit van de auto en toen schrok ik even. Dat stukje gezicht wat van haar te zien was, dat was sprekend Kaylash! werd daar zo emotioneel van. Toen dacht ik jee, wat lijkt ze op haar broer! Maar dat was ook de enige keer dat ik het zag, daarna niet meer. Et had wel iets bijzonders…

Ja mooi he dat je zo alles kunt terug lezen hoe wij er vorig jaar bij waren. Ik lees ook regelmatig terug, en nog steeds springen de tranen mij weer in de ogen. Ja, wat je zegt, deze forum is een mooie dagboek geworden!

Oh ik lees nu dat je helemaal van slag was doordat Tobias zo weinig was aangekomen. Meid kan me voorstellen dat je daar verdrietig van wordt. Nu lekker wat vaker voeden en dan komt het goed hoor! Ze halen het heel gauw weer in! Ik lees dat je jezel moed heb ingesproken! Goed zo! En dat wegen. Wij hebben voor Shivani een babyweegschaal gekocht. Best handig joh. Vooral omdat ze klein is en een groei inhaal moet maken is het fijn om dmv wegen bevestiging te hebben dat we het goed doen. Misschien ook een idee voor jou? Huren van zo’n ding is 15 euro per week. En voor 45 euro kun je em kopen via babypark.nl.
Nu lees ik dat hij later 275 gr in een week is aangekomen. Yeeeh! Wat een opluchting meid!
En ja mijn keizersnee is weer hersteld. Ben er helemaal van bijgekomen hoor. Maar phoe wat was dat pittig hoor die eerste paar dagen/weken met zo’n wond rondlopen.
Op zich is het best goed te doen zo’n keizersnee. Alleen de broodnodige rust die heb ik gemist. Gelukkig wel 4 dagen in het zh gelegen waardoor ik iig de tijd kreeg om aan te sterken enzo. Maar eenmaal thuis was best vermoeiend. Maar goed, tis de moeite allemaal waard geweest hoor. Ik zou het zo weer doen! Heb jij er nog last van?
Ik heb nog wel dat een deel boven de snee gevoelloos is. Schijnt erbij te horen.

[devika]

@ Sabrina,
Hoe is het meid? Ik las dat jullie de volgende ronde al mogen proberen om zwanger te worden! Ooh meid wat gun ik het je toch!! Nu lees ik dat jullie echt zijn begonnen met ovulatietesten! Oooh wat hoop ik toch zo voor je dat het gauw raak is! Ik ga heeeel hard voor je duimen meid!
Oooh en wat bijzonder mooi van dat roosje! Ik krijg er echt kippenvel van, zo mooi.
Zeker symboliek! Dat is niet zomaar een roos hoor, daar zit meer achter!


@ Elies,
Ik las dat je je een beetje terug heb getrokken van alles wat maar zwanger is.Nee,dat is niet raar hoor meid. Kan me voorstellen dat het steeds weer confronterend is. Zolang je niet zwanger raakt staat je leven toch een beetje een soort van stil. Ook al heb je nog andere mooie dingen in het leven, het weegt allemaal niet op tegen dit verlies. Doe maar rustig aan, en ik hoop ook zo voor jou dat je heel gauw weer groen licht krijgt om zwanger te worden!

@ Pinky,
Ooh nog iemand die haar kindje heeft moeten afstaan. Jeetje meid…
Hoe lang was je zwanger? En hoe gaat het nu met je?
En wat rot dat je weer op zoek moet naar werk terwijl je daar nog helemaal niet aan toe bent…en je bent depressief zeg je, ja dan ben je helemaal niet in staat om te werken.
Deel hier je verhaal meid, dat hebben we allemaal gedaan. En dat heeft voor ons allemaal voor een heel groot deel gezorgd voor het verwerkingsproces.
Dikke knuffel voor jou meid!

[devika]

Hier: Shivani heeft vorige week haar eerste 2 vaccinaties gehad. Vond ze niet leuk! Ze huilde zo hard! Oh dat gaat echt door merg en been als ze zo huilt. Ze heeft een hele fijne stem, echt van een prematuurtje nog. Zo zielig als ze dan huilt.
Maar eenmaal op schoot ging het weer. Thuis heeft ze ook nog veel gehuild en wilde alleen maar op schoot. Sávonds hebben we haar lekker bij ons in bed gehouden en ze heeft gelukkig heerlijk geslapen.
Ze weeg nu 2815 gram en is 49 cm. Toen ze mee naar huis mocht hebben we een babyweegschaal gekocht zodat we haar vaak zelf kunnen wegen. Best fijn hoor om zo’n ding te hebben. Ze is tot nu toe steeds aangekomen, voor ons een bevestiging dat we het goed doen.

Meiden ik lees dat jullie lekker met de kleine aan de wandel zijn. Ben daar jaloers op weten jullie dat! Ik ben nog niet alleen met Shivani naar buiten geweest. Behalve de bezoekjes aan het ziekenhuis. Maar echt buiten wandelen durf ik nog niet aan. Is steeds bagger weer buiten. Maar ook als het zonnetje schijnt durf ik het nog niet. De kinderarts heeft ons op het hart gedrukt zuinig te zijn op Shivani. Niet meteen mee naar buiten nemen, op passen met verkoudheid etc etc. Ze is dan wel 8 weken oud, maar eingelijk is ze 3 weken. Omdat ze 5 weken eerder was moet je die 5 eraf halen. Maar lijkt me zo fijn om met haar te gaan wandelen buiten.

Woensdag ging mijn man weer op dienstreis. Voor het eerst alleen de nacht door met Shivani. Ze heeft gelukkig lekker geslapen. Maar is niks aan zo zonder papa in huis. Mijn man heeft haar ook vreselijk gemist en ging met tegenzin op reis. Vanavond komt hij terug! En dan gaan we heerlijk met z’n 3en de kerstboom in elkaar zetten. Daar verheug ik me zo op….

Zoooo dat is weer een hele lap tekst geworden! Hoop dat ik niemand ben vergeten zo!
Mijn kleine meid wordt nu lekker wakker. Ik ga haar maar eens lekker verwennen. Nog 2 uurtjes dan komt papa eindelijk thuis.

Dikke knuffel!!
Devika en Shivani

[devika]

@ Pinky,
ooh meid ik weet het weer, je had gereageerd in mijn andere topic ( mijn mooie lieve jongen)
jouw zoontje is overleden met 30 weken vertelde je....oh mijn hemel!
in het zh heb ik kindjes van 30 weken zwangerschap gezien. die zijn echt goed levensvatbaar en goed te redden...
wrang dat de artsen dan zo laks zijn geweest bij jullie....te verschrikkelijk voor woorden....
ik wens je nogmaals heel veel sterkte toe meid...

[cyn87]

Kersje,
leuk om weer een lap tekst van je te lezen. Haha
de infacol, ja een beetje vreemd spul.
Joëlla had ook niet iedere keer last van krampen. Meestal 2x per dag dat ze flink kon krijsen.
Maar je moet inderdaad voor elke voeding dat spul geven.
In het begin leek het wel te werken. Maar daarna zag ik het verschil niet meer.
Ook mét infacol huilde ze. En ze leek op een gegeven moment er meer last van te krijgen.
Dus we zijn nu een aantal dagen gestopt. Ze heeft nog wel wat last. Maar het hoort erbij zullen we maar denken.
Een enige keer heeft ze er 's nachts ook last van. Maar kan daarna alsnog bijna 7 uur doorslapen. Dus zo hebben wij ook even onze rust.


Ik zie dat jullie weer voor een brusje willen gaan. Leuk!
Mis je het 'zwanger zijn'? Ik mis nu af en toe nog die bewegende buik.
Dan komt er misschien weer een behoorlijk clubje zwangeren in 2012!
noortje staat al op de lijst. Nu is het hopen dat jij, laura, maria, en sabrina er snel bij kunnen toevoegen.


Devika,
ook al zo'n mega tekst haha!
Het gedichtje raakte mij ook heel erg.
Ik ben afgelopen week bezig geweest om de laatste foto's van wesley* in zijn album te plakken.
Ik had nog een stukje over, dus heb de mooiste gedichten ook uitgeprint. Deze plak ik achterin het album.
Het nijntje pakje was een maatje 50, Joëlla heeft het ook niet lang gedragen hoor. Het zat al snel te strak.
Ik heb het nu gewassen en wil het inlijsten.
Ik snap goed dat je je misschien wat zorgen zou maken omdat joëlla toch groter en zwaarder is dan Shivani.
Maar meid, Joëlla is geboren bij 38 weken he. Jullie meisje was zo vroeg.
Maar het gaat beter en beter. En stapje voor stapje groeit jullie meisje ook meer en meer.
Ik vergeleek joëlla ook met de kleine van mijn vriendin. Die was iets zwaarder dan joella en nu helemaal.
Hij mag ook al meer voeding dan joella.
Maar, joëlla is in het begin erg veel afgevallen en moest weer rustig opbouwen.
Anders zou ze te veel krijgen in zo'n korte tijd.
Bedankt voor de tip voor de krampjes. Zal het onthouden.
Ookal zou er hier in de buurt geen surinaams winkeltje zitten hoor, haha boerengat!
Maar heb familie in de randstad dus wie weet, als het van pas komt.


Hoe voel jij je nu? Slaapt Shivani goed? En 's nachts?
Fijn he, de bevestiging die je krijgt als je de kleine weer mag wegen.
Omdat joëlla zo was afgevallen hebben wij de eerste 2 weken nadat de kraamzorg weg was de weegschaal geleend van de huisarts.
Iedere keer werd ik wat geruster als ze weer was aangekomen.
Ik zie dat je je zo verheugd op het wandelen met Shivani. Meid dat komt wel hoor.
Ik ben ook nog niet zo veel gaan wandelen. Meestal even snel een boodschapje of mee naar mijn vriendin of opa en oma.
Het weer is hier ook niet erg wandelweer!
En als ik hier wil wandelen wandel ik zo de polder in, dat vindik te koud met al die wind!
Over een paar maandjes is het lente... kan niet wachten!

[cyn87]

even snel wat met jullie delen..

ons meisje krijgt zelf d'r wipper in beweging haha. zo leuk om te zien!
loop hier rond met een smile van oor tot oor.

fijn weekend!

[Madelief1980]

Lieve, lieve meiden. Ik denk aan jullie hoor! Maar het gaat me nu even niet lukken bij te lezen! Wespen hard ons best alle dozen weg te krijgen hier. Dikke knuffel aan allemaal!

[femke]

@Sabrina.. Dat is echt heel bijzonder van die roos! Wat een mooie ervaring, wauw!

@noortje..fijn dat jullie blij zijn met het gedenkplekje van jullie mannetje! Ik kan me voorstelling dat deze heftige ervaring idd ook tot ruzies kan leiden omdat iedereen het toch op zijn eigen manier wil en moet verwerken. Fij dat jullie elkaar nu beter begrijpen en elkaars manier respecteren. Praten blijft ook erg belangrijk!
Hoe was de controle?

@ Tam.. wat vreselijk dat dat jongetje overleden is zeg! Wat erg! Hoe kan en mag dit nou gebeuren. Het leven is soms zo gemeen en oneerlijk!! Ik wens de naasten en jou natuurlijk heel veel sterkte! Het zal bij jou ook hard aankomen. Denk goed aan jezelf!.. heb er geen woorden voor!
Hoe is het nu met Myrthe?

heel dubbel maar gefeliciteerd dat je weer tante wordt! Ook een beetje goed nieuws! Heel leuk!

@ Cyn.. ja je merkt nu idd wie je echte vrienden zijn.. Maakte me vandeweek ook nog even heel boos.. Het dochtertje van mijn vriendin werd 1 jaar en wij zijn naar haar verjaardag gegaan. We hebben ons zo normaal mogelijk gedragen en ik heb ook gewoon een beetje met de kleine getut. Er werd verder ook niet over ons gepraat en had ook geen idee wie het wel en niet wisten, ik ken namelijk de helft niet. Hoor ik achteraf van mijn vriendin dat de laatste visite die bleef hangen het niet snapte dat wij zo normaal op een verjaardag konden zijn met al die kindjes... hoe konden we dat nou in gidsnaam doen nadat we ons kindje hadden verloren.. WAAR HALEN ZE HET LEF VANDAAN.. wat een bekrompen lui zeg, ik werd er zo boos van. Wij proberen verder te gaan met leven en ons aan te passen en dan krijg je dit. Ik zou op zn minst een beetje respect verwachten. Ze wisten het dus kennelijk wel van ons maar ze hadden niet eens het respect om iets te zeggen of te vragen.. nee ze konden alleen maar oordelen! ow ow zo zie je maar weer hoe mensen soms in elkaar kunnen zitten. Mijn vriendin was echt woest geworden en heeft ze flink de waarheid verteld haha mooi zo!

Ja Collin had ook al best wat haar maar ik denk niet goed genoeg om echt een pluk van af te knippen. Collin was inmiddels ook al een week overleden, zijn hoofdje was al behoorlijk zacht geworden, ik wilde niet te veel meer aan zijn hoofdje zitten. Wat fijn dat jullie wel een mooie pluk hebben van jullie ventje, mooie herinnering!

Mijn vriend was gelukkig heel goed verzekerd, hij mocht gewoon 8000 euro gebruiken voor Collin, net als voor zichzelf. We zijn via zijn verzekering erg netjes behandeld. ik vind dat ouders hierover wel wat beter ingelicht mogen worden want zoals iedereen dus schrijft is lang niet iedereen hier goed voor verzekerd terwijl je je kindje het liefste alles wil kunnne bieden bij zijn/ haar laatste afscheid. heb het wel eens aangekaart bij d vk maar ik snap dat ze dat niet aan een zwanger vrouw gaan vertellen.

Jeetje meid dat zijn echt spannende dag geweest rond de bevalling zoals je het verteld. Wat vervelend dat de gyn toch niet zo goed meewerkte als dat hij had belooft.

Wat heerlijk dat je meisje voor het eerst heeft gelachen, geweldig! Fijn dat de nachten zo goed gaan :-)
Hoe is het nu met haar krampjes?
Hoe gaat het met de dozen? Allemaal al leeg? ;-)

pff ben even een paar dagen niet op het forum geweest en er is zoveel gekletst, ik hoop dat ik niemand vergeten ben. Omdat ik hier nog maar net ben kan ik niet alle verhalen volgen, ik hoop niet dat jullie me dit kwalijk nemen.
Hier een druk maar gezellig weekeind gehad.
Vandaag ben ik even naar het zkh geweest voor een echo... mijn eisprong was nog steeds niet geweest maar ik heb wel bloedverlies, nog geen overduidelijke mesturatie.. dus ik wist het echt niet meer. ( ik mocht namelijk of weer beginnen met clomid of met provera)
Het bleek dat dat grote eitje er idd nog zat maar waarschijnlijk een cyste... ik moest bloedprikken en wordt vanmiddag gebeld hoe nu verder.. even afwachten nog dus...

fijn dagje allemaal!

liefs

@devika .. bedankt voor je lieve woorden! Jou verhaal is ook heftig zeg! vreselijk en dan ook nog in het buitenland. Kaylash zal altijd bij je zijn! Goed om te lezen dat je het een goed plekje hebt kunnen geven zodat je beter met het verlies om hebt leren gaan.
Wat fijn dat je nu een mooie dochter hebt gekregen maar ik lees ook dat ze problemen heeft. Afgelopen weken moeten erg heftig voor jullie zijn geweest. Ik hoop dat je ondaks de drukte en de onzekerheid nog wel lekker van je meisje kan genieten. Ik hoop dat je dinsdag goed nieuws krijgt bij de cardioloog. Ik weet niet je hele verhaal maar het klint allemaal wel erg vervelend. Ik lees ook dat ze geopereerd moet word.. pff.. Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte om dit samen te ondergaan en ik wens het allerbeste voor jullie kleine meisje!

@ kersje dankje voor je complimentje maar dat komt juist omdat jullie hier allemaal zo lief zijn!
Op zich zien we niet erg tegen de kerst op. Voor mijn idee wordt het verlies dan niet meer of minder, tuurlijk geeft het wel weer wat benadrukking. Wij geven zowieso niet zoveel om de feestdagen. We hebben verder ook niets versierd in huis maar daar hebben we op dit moment ook echt geen behoefte aan.
Ik ken je gevoel zo goed wat je beschrijft met die zwangerschap van die andere vrouw toen jij net je kindje was verloren, vreselijk. Jij was daar ook en je wil daar ook zo graag weer zijn. Het voelt dan zo oneerlijk ook al ben je blij voor die ander. Dat is wat ik nu ook heel erg moeilijk vinden en er zijn inmiddels al weer 5 bekenden van mij zwanger geworden pfff...
Wat heerlijk dat je mannetje zcih zo lekker aan het ontwikkelen is! en wat fijn dat het zo goed gaat! Geniet lekker van je mannetje, al hoef ik dat hier denk ik niet te zeggen!
Ik hoop voor je dat je cyclus ook snel weer een beetje op gang komt!

[cyn87]

femke,
oh wat grof van die mensen, hoe durven ze zomaar zo over iemand te oordelen.
ik vind het juist knap van jullie dat je toch naar de verjaardag bent geweest. zal niet makkelijk zijn.
dit laat alleen maar zien dat jullie de draad weer proberen op te pakken.
wij waren vorig jaar uitgenodigd bij mijn schoonzus om sinterklaas te vieren met andere neefjes en nichtjes.
de uitnodiging hadden we gehad toen wesley nog leefde.
we hebben uiteindelijk toch besloten om naar het sinterklaas feestje te gaan.
heeft heel wat moeite gekost hoor! we probeerde te genieten van ons neefje en nichtjes.
mijn nichtje zocht alle cadeautjes uit de zak bij elkaar. ze noemde de namen op en diegene kreeg dan het cadeautje.
zo zat er onverwacht ook een cadeautje voor wesley bij, dat was erg schrikken.
ik had het al die tijd vol gehouden, maar toen stroomde de tranen toch wel weer hoor.
er zat een lantaarn in met een kaarsje, deze staat nu bij wesley zijn grafje.

wat vervelend van die cyste! weet je inmiddels al wat meer?

[shadylady313]

cyn ik kan me voorstellen dat dat heel erg heftig geweest moet zijn... maar wel super lief!!

jeetje meiden er is weer veel geschreven.. heb ook echt niks onthouden gewoon..

hier heb ik net weer een ovu testje gedaan en deze lijkt alweer wat donkerder te worden! nog niet posi maar het lijkt er langzaam aan wel aan te komen! kan best nog een week duren bij mij hoor.. maar we zien het wel. zit inmiddels op dag 16...
ik hoop me echt snel te kunnen voegen bij noortje... die is nu zo eenzaam zwanger hier...

maria, hoe is het met jou meis? zijn jullie nu weer bewust bezig voor een brusje? en waar zit je nu in je cyclus?

kersje ook weer de wens! jeetje wat spannend allemaal weer!!! erg leuk!!

devika, wat is shivani toch ook een heerlijk klein poppetje he? 49 cm zei je geloof ik? of 48.. weet het ff niet meer.. super schattig!! blij te horen dat het goed gaat met jullie! en ik snap wel dat je bangig bent met der hoor. ze is nog zo teer! pas maar goed op hoor!! wees maar lekker zuinig op je kleine meid!

[Kersje]

Devika, vandaag naar de cardioloog geloof ik? Ben benieuwd wat hij/zij zegt! Hopelijk goed nieuws.

Liefs,
Kersje

[Madelief1980]

He lieve meiden, ik zit! En ga nu eindelijk even bijlezen! Ben zo benieuwd hoe het met jullie allemaal is!


@ Laura, bij jou komt de eisprong er weer aan! Meid, het is wel weer een weg zeg, die je af moet leggen. De maanden gaan voorbij en je hoopt steeds zo! Hoe lang duurde het voordat je zwanger was van Sonny? En daarna van Semmy? Ik hoop zo dat het snel gaat! Inderdaad, Noortje heeft een medestander nodig!



En ik lees ook je stukje over dat je denkt dat de komende zwangerschap met net zo veel angst en beven gaat…. Ja, daar ben ik ook bang voor. Het wordt voor ons nooit onbezorgd. Maar we steunen je hier!!!



@ Cyn, wat schattig! Dat ze zelf de wipper heeft laten wippen! Leuk he, om te zien dat ze steeds meer kan! Geniet ervan! En ze heeft duidelijk gelachen! Wat leuk zeg, het wordt vanaf nu alleen maar meer!



En wat rot zeg, de krampen. Hier deed infacol uiteindelijk ook weinig. Moeilijk he, dat je haar dan niet kunt troosten. Ik hoop zo voor jullie dat het snel minder wordt!



@ kersje, Ik lees dat Tobias zo lief gaat slapen om 19:00 uur. En zo’n blije baby is! Wat zul jij trots op hem zijn! Je vroeg of ik denk dat het krampen zijn bij Maria. Tot 10 weken had ze wel veel krampen. Die heeft ze niet meer. Maar wat het wel is? Ja, we zijn al 2 keer bij de osteopaat geweest en ik zie dan niet echt verschil. Later meer over hoe het nu gaat!



En Tobias nu al een boekenwurm! Leuk zeg. Ik was laatst ook een boek aan het voorlezen aan Maria. Zo grappig hoe ze interessant zat te kijken naar de plaatjes! Heel grappig.



En vanaf volgende maand gaan jullie iets meer je best doen voor een brusje. Ja, ik kan me voorstellen dat het ook onrust met zich mee brengt. De rust van niet zwanger, niet hopen, er niet mee bezig zijn voelt voor mij ook als fijn. Ik hoop dat 2012 voor jullie weer een positieve test brengt!



@ Femke, ik lees nu je verhaal nog een keer. Jee, wat is het toch schrijnend. Ik lees over je gevoel dat je direct wilde bevallen toen je het nieuws had gekregen. Ik herken dat erg. Het idee dat je kindje niet meer leeft is verschrikkelijk. Maar achteraf ben ikook blij dat ik toch nog 2 dagen met haar rond heb gelopen. Bewust afscheid heb genomen en me voor kon bereiden op de bevalling. Hoe is dat nu achteraf voor jou? Bij jou was het langer, dus misschien is dat anders. En jee, wat duurde de bevalling toch lang zeg. En het gevoel van opluchting en trots, je bent mama geworden! Van een mooie jongetje! Dat blijf je, mama. Ook al kun je niet voor hem zorgen.



En je schrijft dat je vrij snel op therapeutische basis weer bent gaan werken. Hoe is dat nu? En is je werk een positieve afleiding of vindt je het zwaar?



Je schrijft in je volgende bericht dat je voelt dat onze kindje bij ons zijn. Dat heb ik ook heel sterk. In sommige dingen zie ik tekens. Hele kleine dingen. En nu we het wonder nog een keer mee hebben mogen maken en Maria bij ons is, voel ik het soms nog meer.



En de uitslagen… oh, de navelstreng om zijn nekje! Een gezond mannetje met alle kansen van de wereld heeft dan zo’n domme pech…. Heel moeilijk, maar ook weer een opluchting, want bij een volgende zwangerschap heeft het dan geen verdere gevolgen. Naast de spanning…. Want die kan enorm zijn. Een volgende zwangerschap brengt geluk, hoop, maar ook spanning.



En dat je nu zo graag weer zwanger wilt worden, heel herkenbaar! We schrijven dat hier allemaal, een voor een…. De wens is alleen maar gegroeid! Ik hoop zo voor je dat het snel gaat! Alhoewel dat ook weer extra spannend kan zijn.



Je vraagt hoe een volgende zwangerschap was. Ik vond het zeker in de eerste 16 weken een hel. Maar dat kwam vooral omdat wij toen nog zaten te wachten op uitslagen van het chromosomen onderzoek. Ons meisje bleek een grote chromosoomafwijking te hebben. Dat hoorden we pas toen ik al weer zwanger was. Toen moest onderzocht worden of het aan onze chromosomen lag. Dat duurde dus tot 16 weken…. Je bent zwanger, maar je weet niet of dit kindje wel mocht blijven…. Dat brengt spanning mee. Daarna begon ik steeds meer te genieten. Maar het blijft natuurlijk spannender dan de vorige keer. Maar ben we zo ontzettend dankbaar dat we het nog een keer mee mochten maken. Nog een keer zwanger worden was bij ons al een wonder. Dus daar heb ik wel extra van genoten. Ik hoop dat het nog een keer mag gebeuren.



Ik vind net als Cyn dat je sterk klinkt. Goed dat je lichamelijk ook snel opgeknapt bent. Dat helpt toch om je beter te voelen. En fijn dat je steun hebt aan het schrijven hier. Ik heb dat ook altijd gehad en vind het nog steeds fijn hier goed begrepen te worden.



Je schreef met Cyn over die datum. Hier ook zo bijzonder. Op 20 september 2010 hoorden wij dat ons meisje overleden was. Op 20 september 2011 is Maria geboren…. Het grootste verdriet en het grootste geluk, gekoppeld aan dezelfde datum…

[Madelief1980]

@ Sabrina, ik lees dat het wachten er voor jou eindelijk op zit! Eindelijk weer kansen! Ik vind het knap hoor, dat je zo lang het wachten hebt doorstaan. Ik hoop dat het snel raak is! En die roos, wow wat mooi! Die symboliek zegt veel! Er komt weer nieuw leven!

En ik lees over je cyclus en de testen. Gebruik je die testen met een smiley? En dus geen positieve? Als je echt veel slijmverlies hebt gehad, zou ik zeggen dat je eisprong is geweest. Maar die CB testen zijn volgens mij erg goed, dus dan lijkt het me sterk dat die het missen. Vaag zeg!

@ Tam, ik lees over die familieverjaardag vorige week. Snap dat je daar geen zin in hebt! Nu zijn er beter tijden en dan wel weer contact, maar steun in de mindere tijden hebben ze niet gegeven. Ik vind het knap dat je je daar overheen kunt zetten!

En nu lees ik nogmaals het verhaal over dat jongetje…. Wat is het toch verschrikkelijk….

En nu lees ik je bericht… Je hebt het echt zwaar op het moment. Ik wil je een hart onder de riem steken en sterkte wensen. Een zieke Myrthe is dan ook echt slopend erbij, want je wilt dat je meisje zich goed voelt. Is ze inmiddels weer opgeknapt?

We mooi nieuws van je zus! Gefeliciteerd daarmee!

@ noortje, je schrijft dat je totaal niet in de kerststemming bent. Wat kan dat vrolijke gedoe toch confronterend zijn he. Vorig jaar vond ik het een ramp. Ik wilde er niets mee te maken hebben. We zijn lekker op vakantie gegaan. De dag voor kerst weg, 2 januari terug. Gewoon de hele kerst overgeslagen. Maar meid, er komen andere tijden! Voor jou ook!! Volgend jaar is jullie kindje al weer best groot met kerst, dat is nog maar 1 kerst weg….

Weten ze op je werk al dat je weer zwanger bent? En terug gaan naar je werk… Ja, toen je daar weg ging was Thomas nog in je buik. Nu groeit zijn brusje daar… Confronterend over welke wendingen het leven kan nemen. Ik hoop dat je werkgever een beetje constructief is over hoe je weer aan de slag kunt gaan.

@ pinky, meid, wat is het toch hard… Je hebt nog zo veel verdriet, je hoofd staat niet naar werken en dan moet je. Ik hoop dat de gesprekken met de psych je kunnen helpen. En kom hier anders wat meer schrijven. Wil je iets meer vertellen over jullie verhaal?

@ Devika, lieve meid, het is bij jullie ook druk! Zo steeds naar het ziekenhuis. Vandaag dus de cardioloog. Ik hoop zo dat het andere gaatje ook dicht aan het gaan is of al dicht is! En al het bezoek dus tussendoor, petje af hoor! Hoe voel jij je lichamelijk? En hoe gaan de nachten?

Thanks voor de tip van het venkelwater. Ik was er zeker naar gaan zoeken als ze nu nog krampen had. Ik was al wel aan de venkelthee. Maar ik onthou het voor de toekomst! Misschien voor een brusje van Maria….

En ik lees dat je best goed hersteld van de keizersnee. Fijn hoor, want het is toch een behoorlijke operatie!

Jeetje, 49 cm en nog geen 3 kilo, wat een poppetje zal het zijn! En dan kan ik me helemaal voorstellen dat jullie heel voorzichtig zijn met naar buiten gaan. Ze is zo kostbaar!!!

@ Maria, Kim en Elies, ik hoop dat het goed met jullie gaat!

Zo, nu dan even hoe het hier is. Jee zeg, wat was het heftig. Gelukkig knapte Maria na een paar dagen op. Maar tijdens de verhuizing was mijn man super ziek. Die kon dus niet mee. Ik moest eigenlijk naar school, had verplicht les. Maar we konden het niet maken alle vrienden en familie te laten sjouwen en er niet bij te zijn. Dus ben ik gegaan en is mijn man in bed gebleven. Mijn zusje paste op Maria. Het is goed gegaan, dankzij al die lieve hulp. En we hebben een heerlijk huis. De dozen zijn nu wel uitgepakt en we genieten. De kerstboom staat. We zitten regelmatig met z’n drie in het bubbelbad. Heerlijk genieten van ons mooie meisje. Ze is echt een waterratje! Heerlijk om te zien.

Heftig hoor, vorig jaar was ik zo verdrietig deze tijd, gingen we op vakantie om het allemaal te ontvluchten. Ik denk vaak terug aan hoe dat voelde. En nu zijn we echt wel gelukkig! Als ik Maria zie lachen en haar mooie ogen zie…. Wat een geluk hebben we mogen ontvangen dit jaar!

Maria heeft haar draai ook ietsje meer gevonden. De eerste dagen waren moeilijk met veel huilen, maar het gaat steeds beter. Ik heb me er bij neer gelegd dat ze echt niet wil slapen in de wieg. Ze slaapt alleen goed in de wandelwagen. We slepen dus iedere avond de wagen naar boven. Maar dan gaat het gelukkig goed. Ze is echt een vrolijke meid aan het worden. heel fijn. Of ze huilt, of ze lacht. Maar slapen blijft nog wel een probleempje. Soms slaapt ze echt 8 uren achter elkaar niet. Dan is ze super moe, maar gaat niet slapen.

Ikzelf zit er af en toe een beetje doorheen. Zo moe van alles de afgelopen tijd. Gelukkig heeft mijn man volgende week vrij. Dan hebben we wat meer tijd. Want mijn lijf geeft echt aan het zat te zijn. Mijn rug doet pijn, ik heb overal spierpijn. Hopelijk brengt het nieuwe jaar nog meer rust!

Nou meiden, ik ben bij geloof ik. Het zijn gewoon 5 pagina’s in word aan jullie! Ik zal het even opknippen, anders past dat nooit in 1 bericht. Vanaf nu hou ik het meer bij!

xxxx

[noortje]

Madelief, fijn dat de verhuizing achter de rug is en dat je veel hulp gehad hebt. Ik hoop voor je dat je nu een beetje aan je rust toe gaat komen. Wel vervelend dat het met het slapen van Maria nog niet zo lekker gaat.

Laura, hoe gaat het met de ovu testen? Je moet me maar snel komen vergezellen in het zwanger zijn, is idd erg eenzaam hier.

Devika, hoe ging het bij de cardioloog met Shivani? Ik hoop dat het meeviel. Is ze al helemaal gewend om thuis te zijn nu?

Tam, wat leuk dat je weer tante gaat worden.

Verder heb ik niet zoveel onthouden...
Maandag ben ik weer bij de gyn geweest, was zo zenuwachtig. 's Ochtends dacht ik echt dat de baby weer dood was. Maar het ging nog goed. Was goed gegroeid, voldoende vruchtwater en het bewoog goed. Zag er gewoon goed uit. Ik ben nu echt weer even gerustgesteld. Wel met de gyn over gehad dat het steeds een week goed gaat en dat dan de stress weer begint. Ze wil nu toch nog wat vaker controles doen, in ieder geval volgende week vrijdag weer (eerder ging niet want ze had nog wat dagen vrij) en dan even verder kijken of ik misschien elke week kan komen tot ik het goed ga voelen, dat zou wel fijn
zijn. Maar voor nu kan ik er weer even van genieten.
Gisteren even op mijn werk geweest om te bespreken hoe verder volgende week, want dan is mijn vakantie afgelopen. Ik ga beginnen met een paar uurtjes en per keer kijken hoe het gaat. Gelukkig doen ze daar niet moeilijk over. Mijn contract eindigt ergens in januari, was toen verlengd tot na mijn verlof omdat ik niet minder kon werken daar. Nu wordt het weer verlengd tot na mijn volgende verlof, wil echt minder werken dus dan houdt het op daar. Maar vind het niet erg, dan werk ik gewoon een tijdje niet als de baby er is, dat is wel fijn.
We hebben zondag al kerst gevierd met de schoonfamilie, want mijn schoonzus is met kerst altijd in Engeland. Het viel gelukkig mee, want ik zag er toch wel tegenop. Ging allemaal goed tot er een paar cadeautjes voor Thomas kwamen. Het was zo fijn dat ze ook aan hem gedacht hadden, maar moest echt gelijk weer huilen...

[Kersje]

Noortje, wat fijn dat de echo goed was. Klinkt alsof je een hele warme gyn hebt trouwens, fijn. Lief van je schoonfamilie dat er ook aan Thomas werd gedacht. Ik kan me voorstellen dat de tranen kwamen, hoor. Het klinkt alsof je het goed geregeld hebt met je werk. En neem maar van mij aan dat het helemaal niet vervelend is om even te stoppen met werken als je kindje er eenmaal is! Ik geniet er nog elke dag van.

Madelief, haha, wat een verhaal. Als ik een bril had gehad, had ik ‘m erbij opgezet, haha. Je schrijft dat je er doorheen zit, meis. Ja, het is ook wel veel zo! Verhuizen, allemaal ziek, de ‘normale’ zorg voor je kleintje gaat ook gewoon door. Fijn dat Maria een vrolijk meisje is, hoor. Dat maakt een hoop goed, denk ik. Hopelijk gaat ze binnenkort wat beter slapen. (krijg jij ook wat meer rust). En lekker samen bijkomen met je man volgende week.

Laura, je eitje gaat weer komen, wat spannend! Hopelijk zal het deze ronde raak zijn en mag je Noortje vergezellen. We willen natuurlijk niet dat ze eenzaam is bij ons op het forum, hè? Ja, hier ook weer de wens, maar moet nog even wachten tot Tobias 6 maanden is (ivm de keizersnee), volgende maand dus (jeetje wat gaat dat snel!). Maar ik verwacht eigenlijk dat het nog wel een tijdje gaat duren voor het raak is. Nog geen spoor van een cyclus hier.

Femke, ik vind het heel knap dat je naar die verjaardag bent gegaan. Die mensen weten echt niet waar ze het over hebben. Hoe durven ze over jullie te oordelen! Gelukkig heeft je vriendin het voor jullie opgenomen. Heb je nog bericht gekregen van het ziekenhuis over de cyste? Wat vervelend zeg!

Cyn, wat heerlijk dat je zo trots bent op je kleine meid in haar wipper! Tobias heeft nog steeds niet echt door hoe hij de wipper moet laten bewegen…maar hij vindt het bijvoorbeeld wel heerlijk om op schoot te schommelen. Hij zet zich dan flink af en dan moet je hem goed vast houden! Ja, ik heb wel momenten dat ik het zwanger zijn ‘mis’. Ik heb dan zo’n verlangend gevoel. Maar het zal nog wel even duren (dat idee heb ik). Geeft ook niet, het komt wanneer het komt.

Devika, wat fijn dat Shivani zo goed groeit! Ze is nog wel heel klein natuurlijk en ik kan me voorstellen dat jullie extra voorzichtig met haar zijn. Ik kan me ook voorstellen dat je graag met haar naar buiten zou gaan, maar het weer nodigt niet uit hè? Straks in het voorjaar kun je heerlijke wandelingen met haar maken, dan haal je alles weer in! En hoe was het om samen de kerstboom op te zetten? Gelukkig is je man weer thuis. Moet hij nou binnenkort weer weg dan? O, die vervelende prikjes, zo zielig! Wat een klaaglijk geluid zal het huiltje van Shivani zijn…
Bij mij is de huid bij het litteken nog steeds verdoofd. Soms blijft dat ook zo, soms trekt het bij. Ach, ik ben er nu wel aan gewend. In het begin vond ik het een vervelend gevoel. Fijn dat je zo goed hersteld bent van de keizersnee. Ja, de eerste tijd is pittig, inderdaad. Ik ben ook goed hersteld hoor. Toch vond ik de operatie en met name de nacht erna (pijnstilling die niet werkte en flinke naweeën) wel heel pittig. Ik voelde me zo alleen (gelukkig had ik Tobias bij me en kon ik in zijn oogjes kijken en zo heeft hij me door die nacht heen geholpen). Maar ik mag niet klagen, ik had Tobias tenminste bij me! Jij moest het ook nog zonder je lieve meisje stellen! Ben je die eerste tijd aan het inhalen voor je gevoel?
Dus broer en zus lijken op het eerste gezicht niet op elkaar, maar dan toch die neus en het mondje! Bijzonder dat je dat ineens zag.

Tobias wordt wakker uit zijn middagslaapje, ik moet er weer vandoor. KNUFFEL voor alle meiden!!!