16-02-2010 11:05
Goedemorgen Dames,
Al een tijdje lees ik mee op het forum. Heb hoop informatie verkregen, mijn dank daarvoor.
23 maanden geleden ben ik gestopt met de pil ( 9 jaar de diane 35 en 1 jaar de nuvaring)
Ik wist dat ik dan zeker 10 maanden nodig had om te ontpillen! Na 9 maanden werd ik helaas helemaal niet meer ongesteld. Ging me steeds beroerder voelen (emontionele buien, geen concentratievermogen en zo moe dat ik gewoon 8 uur werken niet meer trok.
Na 15 weken toch maar naar de huisarts gestapt want begon het toch wel heel vervelend te vinden. Meteen doorgestuurd naar de fertiliteitsarts. Na diverse onderzoeken kwam eruit dat ik PCOs heb. Helemaal niet zo schrikbarend, maar je moet wel een handje geholpen worden om zwanger te worden.
Ben begonnen met 50 mg Clomid, maar hoe beroerd ik me ook al voelde het werd zelfs nog erger door de clomid. De tweede maand met Clomid, werd ik overspannen verklaard door mijn huisarts met reden PCOs en Clomid.
Na vijf maanden Clomid te hebben geslikt, een extra afspraak gemaakt met mijn Gyn. en uitgelegd dat ik het echt niet langer trok. Toen zijn we overgestapt op het injecteren van meds.
Ik moet op dag 2 beginnen met Lucrin, en dan op dag 3 ook de Puregon erbij prikken.
Ja en dan moet je nog meer op controle komen als bij de clomid. En dan als er 1 eitje groot genoeg is prikken met Pregnyl.
Ik was heel blij met de injecties, want ik voelde me opeens weer heerlijk! Kon weer normaal mijn acht uur werken en was weer een stuk minder moe!
December heb ik mijn laatste prikken geprikt, en ik was in januari 3.5 week overtijd. Ja dan ga je toch denken dat het eindelijk een keer gelukt is. Helaas na vijf negatieve zwangerschapstesten is die hoop dus weer de grond in geboord!
Nou ben ik precies in mijn vakantie ongesteld geworden en had ik op advies van het ziekenhuis mijn injecties niet meegenomen.
Bij terug komst maar even overlegd met het ZH, en die gaven aan dat ik het dan deze maand maar even rustig aan moest doen.
Gewoon Ovutesten kopen en als ik een eisprong uit mezelf zou hebben moest ik wachten tot ik ongesteld zou worden.
Vorige week had ik dus 1 positieve test, en moet dus nu wachten op mijn mensturatie.
Maar ja het betekend dat ik al bijna twee maanden geen injecties meer heb gehad, en dan kan ik heel goed merken. Alle klachten zijn terug.
Ergens blijf ik denken dat het een verloren maand is, want mijn vriend is ziek geweest nadat ik een positieve test had. We hebben wel de ochtend ervoor gevreeen. Maar ja is dat genoeg geweest? Mijn vriend zegt dat ik gewoon geduld moet hebben, maar ja dat vind ik dus heel moeilijk omdat ik geen medicijnen heb geprikt deze keer.
Dus ik zit er weer even helemaal doorheen, en dan krijg je van de meeste mensen te horen dat je er niet zo mee bezig moet zijn. Maar ja hoe kan je er niet aan denken als dit het liefste is wat je wilt?
Ik kan er gelukkig met een vriendin heel goed over praten, maar die begrijpt ook niet helemaal hoe ik me voel, want zij wil geen kinderen.
Het helpt me nu zeker al dat ik het hier heb geschreven.
Al een tijdje lees ik mee op het forum. Heb hoop informatie verkregen, mijn dank daarvoor.
23 maanden geleden ben ik gestopt met de pil ( 9 jaar de diane 35 en 1 jaar de nuvaring)
Ik wist dat ik dan zeker 10 maanden nodig had om te ontpillen! Na 9 maanden werd ik helaas helemaal niet meer ongesteld. Ging me steeds beroerder voelen (emontionele buien, geen concentratievermogen en zo moe dat ik gewoon 8 uur werken niet meer trok.
Na 15 weken toch maar naar de huisarts gestapt want begon het toch wel heel vervelend te vinden. Meteen doorgestuurd naar de fertiliteitsarts. Na diverse onderzoeken kwam eruit dat ik PCOs heb. Helemaal niet zo schrikbarend, maar je moet wel een handje geholpen worden om zwanger te worden.
Ben begonnen met 50 mg Clomid, maar hoe beroerd ik me ook al voelde het werd zelfs nog erger door de clomid. De tweede maand met Clomid, werd ik overspannen verklaard door mijn huisarts met reden PCOs en Clomid.
Na vijf maanden Clomid te hebben geslikt, een extra afspraak gemaakt met mijn Gyn. en uitgelegd dat ik het echt niet langer trok. Toen zijn we overgestapt op het injecteren van meds.
Ik moet op dag 2 beginnen met Lucrin, en dan op dag 3 ook de Puregon erbij prikken.
Ja en dan moet je nog meer op controle komen als bij de clomid. En dan als er 1 eitje groot genoeg is prikken met Pregnyl.
Ik was heel blij met de injecties, want ik voelde me opeens weer heerlijk! Kon weer normaal mijn acht uur werken en was weer een stuk minder moe!
December heb ik mijn laatste prikken geprikt, en ik was in januari 3.5 week overtijd. Ja dan ga je toch denken dat het eindelijk een keer gelukt is. Helaas na vijf negatieve zwangerschapstesten is die hoop dus weer de grond in geboord!
Nou ben ik precies in mijn vakantie ongesteld geworden en had ik op advies van het ziekenhuis mijn injecties niet meegenomen.
Bij terug komst maar even overlegd met het ZH, en die gaven aan dat ik het dan deze maand maar even rustig aan moest doen.
Gewoon Ovutesten kopen en als ik een eisprong uit mezelf zou hebben moest ik wachten tot ik ongesteld zou worden.
Vorige week had ik dus 1 positieve test, en moet dus nu wachten op mijn mensturatie.
Maar ja het betekend dat ik al bijna twee maanden geen injecties meer heb gehad, en dan kan ik heel goed merken. Alle klachten zijn terug.
Ergens blijf ik denken dat het een verloren maand is, want mijn vriend is ziek geweest nadat ik een positieve test had. We hebben wel de ochtend ervoor gevreeen. Maar ja is dat genoeg geweest? Mijn vriend zegt dat ik gewoon geduld moet hebben, maar ja dat vind ik dus heel moeilijk omdat ik geen medicijnen heb geprikt deze keer.
Dus ik zit er weer even helemaal doorheen, en dan krijg je van de meeste mensen te horen dat je er niet zo mee bezig moet zijn. Maar ja hoe kan je er niet aan denken als dit het liefste is wat je wilt?
Ik kan er gelukkig met een vriendin heel goed over praten, maar die begrijpt ook niet helemaal hoe ik me voel, want zij wil geen kinderen.
Het helpt me nu zeker al dat ik het hier heb geschreven.
