dat depri gevoel..

[nanzje]

gister dus een miskraam gehad,vandaag bloed geprikt of het hcg hormoon was gedaalt,natuurlijk moest ik dat formulier op de gynoafedeling ophaling..wat een klap in mijn gezicht was dat zeg al die bolle buiken,ik wist niet dat dat zo een pijn kon doen,bah..ik heb echt vlagen depri gevoel en het andere moment voel ik me goed.als dat stomme gebloed nou eens ophield,want dat is ook een constante reminder!.
bleegh

[SelOg]

Nanzje, het spijt me ontzettend voor je. Ik kan me voorstellen dat je nu even geen dikke buiken kan hebben.
Kop op meid, laat je niet kisten. Hopelijk raak je binnenkort weer zwanger en gaat het wél goed

[Tam]

Nanzje, wat verschrikkelijk. Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik herken dat depri-gevoel maar al te goed. Nadat onze dochter gestorven is hadden we een afspraak met de arts een paar weken later. Moesten we beneden wachten waar ook het consultatiebureau enzo is. Er liepen allemaal mensen met pasgeboren baby's terwijl even daarvoor onze pasgeboren baby hebben moeten laten gaan na 5 dagen strijdt.

Ook nu een half jaar later en een miskraam later doet het zo'n pijn om zwangere te zien of borden in de tuin waar de vlaggetjes wel mogen blijven hangen. Het is zo oneerlijk allemaal. Ik hoop echt dat het geluk een keer aan onze kant staat.

Sterkte nogmaals

[nanzje]

tja echt bah..
tis niet dat ik mensen een zwangerschap misgun,dat helemaal niet..ik had het alleen zelf zo graag,op de laatste zwangerschap hebben we 2,5 jaar moeten wachten,en miss een week van het idee mogen genieten..
vraag me af of ik weer 2,5 jaar moet wachten.

[miek4]

Lieve Nanzje; je gevoel wat je omschrijft is helemaal herkenbaar meis!
Weet dat je in feite in een rouwproces zit, wat verschillende fasen heeft.
Zo is er de fase van boosheid, verdriet, ontkenning en uiteindelijk acceptatie.
Je doorloopt dit proces op je eigen manier, anderen kunnen je moeilijk vertellen wat je juist wel of niet moet doen.
Dat bepaal jij zelf, samen met je partner!
Alleen wat zo belangrijk is, probeer je gevoel te uiten naar elkaar, probeer elkaar te steunen!
Mensen verwerken gebeurtenissen op hun eigen manier, soms botst dit, waardoor je onbegrip krijgt.
Probeer echt uit te spreken naar elkaar wat je voelt en probeer de manier van "omgaan met" van je partner/elkaar te accepteren.
Zo kroop ik stil in een hoekje en mijn partner was alleen maar druk met allerlei dingen...
Hij vluchtte als er visite kwam, ik vond het juist fijn...

Hoe lang dit proces gaat duren kan niemand je vertellen, het gaat met ups en downs...
Weet dat er weer dagen komen dat je plezier hebt, al zie je dat waarschijnlijk nu nog niet in...
Het komt echt, maar je moet het de tijd geven...
Accepteer je verdriet op dit moment en doe wat goed voor jullie is!! Niet wat de wereld om je heen vindt dat dat goed is...
Sterkte!
Liefs!

[nanzje]

Lieve Nanzje; je gevoel wat je omschrijft is helemaal herkenbaar meis!
Weet dat je in feite in een rouwproces zit, wat verschillende fasen heeft.
Zo is er de fase van boosheid, verdriet, ontkenning en uiteindelijk acceptatie.
Je doorloopt dit proces op je eigen manier, anderen kunnen je moeilijk vertellen wat je juist wel of niet moet doen.
Dat bepaal jij zelf, samen met je partner!
Alleen wat zo belangrijk is, probeer je gevoel te uiten naar elkaar, probeer elkaar te steunen!
Mensen verwerken gebeurtenissen op hun eigen manier, soms botst dit, waardoor je onbegrip krijgt.
Probeer echt uit te spreken naar elkaar wat je voelt en probeer de manier van "omgaan met" van je partner/elkaar te accepteren.
Zo kroop ik stil in een hoekje en mijn partner was alleen maar druk met allerlei dingen...
Hij vluchtte als er visite kwam, ik vond het juist fijn...

Hoe lang dit proces gaat duren kan niemand je vertellen, het gaat met ups en downs...
Weet dat er weer dagen komen dat je plezier hebt, al zie je dat waarschijnlijk nu nog niet in...
Het komt echt, maar je moet het de tijd geven...
Accepteer je verdriet op dit moment en doe wat goed voor jullie is!! Niet wat de wereld om je heen vindt dat dat goed is...
Sterkte!
Liefs!

thnx miek,
het begrip van een ander doet een hoop!

[miek4]

Lieve Nanzje; je gevoel wat je omschrijft is helemaal herkenbaar meis!
Weet dat je in feite in een rouwproces zit, wat verschillende fasen heeft.
Zo is er de fase van boosheid, verdriet, ontkenning en uiteindelijk acceptatie.
Je doorloopt dit proces op je eigen manier, anderen kunnen je moeilijk vertellen wat je juist wel of niet moet doen.
Dat bepaal jij zelf, samen met je partner!
Alleen wat zo belangrijk is, probeer je gevoel te uiten naar elkaar, probeer elkaar te steunen!
Mensen verwerken gebeurtenissen op hun eigen manier, soms botst dit, waardoor je onbegrip krijgt.
Probeer echt uit te spreken naar elkaar wat je voelt en probeer de manier van "omgaan met" van je partner/elkaar te accepteren.
Zo kroop ik stil in een hoekje en mijn partner was alleen maar druk met allerlei dingen...
Hij vluchtte als er visite kwam, ik vond het juist fijn...

Hoe lang dit proces gaat duren kan niemand je vertellen, het gaat met ups en downs...
Weet dat er weer dagen komen dat je plezier hebt, al zie je dat waarschijnlijk nu nog niet in...
Het komt echt, maar je moet het de tijd geven...
Accepteer je verdriet op dit moment en doe wat goed voor jullie is!! Niet wat de wereld om je heen vindt dat dat goed is...
Sterkte!
Liefs!

thnx miek,
het begrip van een ander doet een hoop!

Juist! Dat heb je nu hard nodig!! ik weet het, het helpt je echt...
Ik heb een aantal maanden in het topic zwanger worden na miskraam geschreven, nog steeds trouwens!
Daar heb ik veel steun aan!!
Dus een tip van mij, als je daar natuurlijk aan toe bent en iets voor voelt...

[nanzje]

vandaag gyno geweest,gelukkig geen curretage!mijn baarmoeder was in principe schoon en het vloeien is heel weinig nog,ze stuurt 0ns 6 maanden "op pad" om het zelf te proberen,mocht ik eerder behoefte hebben aan hulp bij het zwanger worden mocht ik eerder terug komen,supergyno echt..heel lief en begrijpelijk.
voorlopig proberen we het zelf,ik kan ff geen ziekenhuis meer zien,we hebben het bewijs dat we het zelf kunnen.dus willen dat ook proberen!deze week was een ongelovelijke K*tweek voor ons,hoop dat het nu weer positiever word,ik ben blij dat ik deze week kan afsluiten.
gelukkig heb ik een heel lief mannetje die me steunt,hoewel het voor hem ook heel zwaar valt.
hij zei heel lief:tutje dit zieltje komt terug bij ons alleen in een gezond lichaampje,dit zieltje is voor ons bestemd...