11-02-2010 07:44
Hoi meiden,
Ik wil even mijn verhaal doen.
Ik ben vandaag 14 weken zwanger en mijn zusje is 9 weken. We schelen dus 5 weken met elkaar.
Nu is het zo dat sinds ik zwanger ben (ik was dat eerder dan zij, terwijl zij langer met de pil gestopt was) er gezeik is.. Alleen maar gezeik. Ik heb echt het gevoel dat mijn zus het ons niet gunt om ook zwanger te zijn.
Ik zeg dan bijvoorbeeld, als zij zin heeft in een pizza met salami, dat ze daarvoor moet uitkijken en dat je dat niet mag als je zwanger bent. Dan krijg ik gelijk een opmerking dat ik alles beter weet...
En gisteravond zag ik haar weer even, en ik draag nu positiebroeken, niet omdat ik nu al zo'n buik heb, maar omdat die gewoon lekker zitten. Gewone broeken zitten nu echt te strak. Krijg ik de opmerking waarom ik zo'n broek aan heb, want ik heb nog helemaal geen buik. Toen zei ik dat mijn buikje wel degelijk aan het komen is (mijn moeder zei het ook al en het valt meer mensen op), maar dat ik daarom niet zo'n broek aan heb. Toen liet zij gelijk ook haar buik zien en zij dat dat toch echt je darmen zijn........ Mijn moeder zei tegen mijn zus, dat ze haar nog wel spreekt als ze 5 weken verder is. Of je nu 9 of 14 weken bent, daar zit wel enig verschil in, in de grootte van de beeb. Pffffffffffffffff! Waar hebben we het over?? Jeetje, ze is blijkbaar zo gefrustreerd over iets, maar ze zegt natuurlijk never wat dat dan is. Ik heb zo'n gevoel dat ze vreselijk jaloers is., maar dat geeft ze natuurlijk nooit toe. Ze geeft mij het gevoel, met dit soort opmerkingen, dat ze het ons niet gund...... Echt! Ik word daar gewoon een soort verdrietig van. Dit moet juist een leuke tijd zijn, om samen met je zus zwanger te zijn, toch? Maar ik krijg echt het gevoel dat zij niet wil dat ik verder ben ofzo...
Vorige week hebben we al een heel gesprek gehad en bleek het uitgepraat te zijn. Er was niets aan de hand zei ze en het sloeg inderdaad allemaal nergens op, maar het lijkt of het weer begint...
Ik word er echt moe van. Het lijkt wel een soort strijd ofzo.. Ik heb dat gevoel helemaal niet hoor, maar zij doet zo moeilijk. En als zij dan van die opmerkingen maakt, reageer ik ook niet aardig, maar dat komt omdat ik het gezeik zat ben.
Sorry voor mijn verhaal, maar ik moest het ff van me af schrijven.
Hebben meer meiden dit ooit meegemaakt? Of hebben jullie tips? Ik weet het zo langzamerhand niet meer.........
Ik wil even mijn verhaal doen.
Ik ben vandaag 14 weken zwanger en mijn zusje is 9 weken. We schelen dus 5 weken met elkaar.
Nu is het zo dat sinds ik zwanger ben (ik was dat eerder dan zij, terwijl zij langer met de pil gestopt was) er gezeik is.. Alleen maar gezeik. Ik heb echt het gevoel dat mijn zus het ons niet gunt om ook zwanger te zijn.
Ik zeg dan bijvoorbeeld, als zij zin heeft in een pizza met salami, dat ze daarvoor moet uitkijken en dat je dat niet mag als je zwanger bent. Dan krijg ik gelijk een opmerking dat ik alles beter weet...
En gisteravond zag ik haar weer even, en ik draag nu positiebroeken, niet omdat ik nu al zo'n buik heb, maar omdat die gewoon lekker zitten. Gewone broeken zitten nu echt te strak. Krijg ik de opmerking waarom ik zo'n broek aan heb, want ik heb nog helemaal geen buik. Toen zei ik dat mijn buikje wel degelijk aan het komen is (mijn moeder zei het ook al en het valt meer mensen op), maar dat ik daarom niet zo'n broek aan heb. Toen liet zij gelijk ook haar buik zien en zij dat dat toch echt je darmen zijn........ Mijn moeder zei tegen mijn zus, dat ze haar nog wel spreekt als ze 5 weken verder is. Of je nu 9 of 14 weken bent, daar zit wel enig verschil in, in de grootte van de beeb. Pffffffffffffffff! Waar hebben we het over?? Jeetje, ze is blijkbaar zo gefrustreerd over iets, maar ze zegt natuurlijk never wat dat dan is. Ik heb zo'n gevoel dat ze vreselijk jaloers is., maar dat geeft ze natuurlijk nooit toe. Ze geeft mij het gevoel, met dit soort opmerkingen, dat ze het ons niet gund...... Echt! Ik word daar gewoon een soort verdrietig van. Dit moet juist een leuke tijd zijn, om samen met je zus zwanger te zijn, toch? Maar ik krijg echt het gevoel dat zij niet wil dat ik verder ben ofzo...
Vorige week hebben we al een heel gesprek gehad en bleek het uitgepraat te zijn. Er was niets aan de hand zei ze en het sloeg inderdaad allemaal nergens op, maar het lijkt of het weer begint...
Ik word er echt moe van. Het lijkt wel een soort strijd ofzo.. Ik heb dat gevoel helemaal niet hoor, maar zij doet zo moeilijk. En als zij dan van die opmerkingen maakt, reageer ik ook niet aardig, maar dat komt omdat ik het gezeik zat ben.
Sorry voor mijn verhaal, maar ik moest het ff van me af schrijven.
Hebben meer meiden dit ooit meegemaakt? Of hebben jullie tips? Ik weet het zo langzamerhand niet meer.........
Maar kan me je zus van één kant we voorstellen, jaloezie is iets heel gemeens....Maar mensen uiten dat meestal niet (of zijn er iig niet eerlijk over). 
de opmerking van pizza salami vat zij misschien net zo op, als jij de opmerking over de broek. Hoe dan ook, spreek het uit naar elkaar, anders hebben jullie over een paar weken ruzie en gunnen jullie elkaar het licht in de ogen nog niet eens meer, en dat zou zo zonde zijn