Zwanger Worden .NU forum [Archief] Complicaties Miskraam Mola zwangerschap


Mola zwangerschap
Guess07

Unregistered
 
#1
02-12-2009 16:41
He meiden,

Ook ik was in zwanger! M,n vriend en ik hadden nogal een moeilijke tijd maar ondanks alles waren we er allebei superblij mee! Alles ging goed alleen wat de verloskundige zei (later dacht ik er pas bij na) was dat ze dacht dat ik een week verder was dan ik dacht, maar dat kon bijna niet! Dat wist ik eigenlijk wel zeker.. Achteraf KAN dat dus een teken zijn van een Mola zwangerschap.. We kregen een afspraak voor de echo en een week later mochten we dan eindelijk heen.. M,n vriend ging helemaal opgetogen heen en ik had meer zo iets van eerst maar zien of het leeft en of ik nu het hartje wel kan horen (kon ze bij de VK nog niet horen).. Ze had dat apparaat nog amper op m,n buik en ik zag al dat het mis was.. Het enige wat ik zag was een grijze waas met een paar zwarte vlekjes erin.. En de echoscopiste zei al gelijk dit is niet goed.. Dan stort je wereld dus compleet in!! Niet een klein beetje maar gewoon echt de grond onder je voeten is pleite! Toen kregen we ook nog te horen dat het geen normale miskraam was.. Het was een mola zwangerschap.. Ik had er nog nooit van gehoord en weet ook niet meer wat ze allemaal precies gezegd heeft maar het kwam er op neer dat ik zo snel mogelijk een afspraak moest krijgen in het ziekenhuis voor currutage.. Wat een verschrikkelijke dag was dat!

De volgende dag belde de VK me dat ze een afspraak voor een dag later had gemaakt voor onderzoeken in het ziekenhuis (om vast te laten stellen dat het om een mola zwangerschap ging). Eerst kreeg ik een inwendige echo (vind ik normaal al verschrikkelijk maar nu was het dubbelop!) toen moest ik bloed laten prikken en toen een longfoto. Het is dus zo dat er allemaal blaasje/cellen in m,n baarmoeder zaten die in m,n bloedbaan terecht konden komen en dat kan dan weer in je longen gaan zitten.. Zoveel hectiek heb ik nog nooit op een dag meegemaakt! Verschrikkelijke dag dus weer.. Toen kreeg ik te horen dat ik nog een dag later al ´onder hetm es´ zou gaan omdat het dus zo snel mogelijk weg moest.. En als er 1iemand is die verschrikkelijk bang is voor ziekenhuizen narcose etc dan ben ik het wel! Je kan je dus misschien wel voorstellen hoe ik me die dag/nacht heb gevoelt! Ik was alleen maar met die operatie bezig.. Wat ze zouden doen dat wist ik wel maar heb ik me nooit beseft! Pas toen ik wakker werd uit die narcose drong het tot me door! Ik heb op de uitslaap kamer alleen maar liggen huilen en later nog even in die gewone kamer.. En nu pas dringt alles tot me door..

Daar komt bij dat het niet goed gaat tussen mij en me vriend.. We verwerken het allbei zo anders dat het botst.. Ik ben dan ook even bij m,n moeder ingetrokken omdat het anders alleen maar ruzie word.. Maar ik mis iemand aan m,n zij.. Pff..

Dan gister ook nog te horen gekregen dat de kanker van m,n opa in z,n longen wat groter is geworden en m,n beste vriendin word de 16e voor de 2e keer geopereerd aan dr hart (zonder narcose etc) dus het zit allemaal flik tegen!

Mijn vraag nu of er meer meiden zijn die een mola zwangerschap hebben gehad! Ik kan er met niemand over praten die zoiets heeft meegemaakt, en heb het zo nodig afentoe m,n hart te kunnen luchten! Begrijp me niet verkeerd ik gun het natuurlijk niemand dat ze zoiets meemaken maar zo kan je wel misschien wat steun bij elkaar vinden!

Liefs
hoop1970

Posting Freak

Berichten: 4.737
Topics: 29
Lid sinds: May 2008
#2
02-12-2009 17:01
Hey,

Ik heb het niet persoonlijk meegemaakt, maar ik werk op de afdeling gynaecologie dus ken het beroepsmatig.
Poeh meid, dat is niet niks he!!
Heel veel sterkte de komende maanden en mocht je toch nog vragen hebben of e.d.
je weet me te vinden (evt. pb mag ook)
Hoop
Suuzje

Unregistered
 
#3
02-12-2009 19:19
Oh, wat een verschrikkelijk nieuws! Echt zo ontzettend naar. Ik weet precies wat je bedoelt met dat je complete wereld in elkaar stort bij zo'n echo. Ik heb zelf dan geen mola-zwangerschap, maar een missed abortion en ben gisteren gecuretteerd. Ik was ook zo bang voor het hele ziekenhuisverhaal... Confusedhock:

Maar goed, een mola-zwangerschap is natuurlijk een heel ander verhaal... wat ontzettend heftig zeg. Ik had er eerder al wat over gelezen en het is echt zo extra naar. Ik kan alleen maar zeggen, heel erg veel sterkte en ik hoop dat het allemaal goed (voor zover je het goed kan noemen) afloopt...

Heel veel liefs en een dikke knuffel
Guess07

Unregistered
 
#4
02-12-2009 20:15
Ja en veel mensen vergissen zich er dus in dat het heel anders dan een gewone miskraam is.. En dat is wel vervelend want dan is het ja maar bij mijn miskraam blabla, heel vervelend voor hun maar het lijkt er ook niet op! Hierbij heb ik zelfs een kleine kans op een kwaadaardige tumor, k ben me kind kwijt, m,n vriend misschien dus het zit echt allemaal tegen!

Hoop ik zal het onthoudenSmile Dank jullie wel
Goosje

Posting Freak

Berichten: 2.269
Topics: 3
Lid sinds: Jun 2009
#5
02-12-2009 22:30
Guess ik heb zelf ook geen ervaring hiermee....
Omdat ik nu net zelf een miskraam heb gehad heb ik er wel wat over gelezen, maar dit echt ervaren is natuurlijk een heel ander verhaal voor jou...
En dat is ook nog niet het enige wat je in korte tijd te verwerken krijgt.....
Ik wil je héél veel sterkte wensen en ik hoop dat je steun kan vinden bij de mensen om je heen of hier op het forum!
Sterkte xx
Guess07

Unregistered
 
#6
03-12-2009 00:23
Bedankt voor de lieve reacties, hoop dat er nog meiden zijn die hier wel ervaring mee hebben..
Guess07

Unregistered
 
#7
09-12-2009 16:16
karolientje schreef:Hé Guess,

Ik weet precies hoe je je voelt.
Het jaar 2009 leek zo mooi te beginnen voor mijn vriend en mij.
Vorig jaar hadden we te horen gekregen dat ik PCOS heb en dus hulp nodig heb bij het zwanger raken. Na heel wat geklooi in het ziekenhuis konden we in januari eindelijk een positieve test bewonderen. We waren helemaal in de 7e hemel.
Eigenlijk verliep alles prima, nergens last van, weinig zwangerschapsklachten. Aangezien ik PCOS heb kreeg ik met 5 weken al een echo. Hierop was een duidelijke vrucht te zien. Bij 7 weken weer een echo en toen een kloppend hartje gezien. Bij 8 weken een echo bij de verloskundige en toen hadden we allemaal het idee dat het goed zat.
In maart ging ik mee doen aan een onderzoek bij de vroedvrouwenschool. Er zou geoefend worden met nieuwe echo-apparatuur. Voordat de onderzoeken gingen beginnen kreeg ik eerst een voor-onderzoek. De echoscopiste vroeg me hoeveel weken ik zwanger was. Vol trots antwoordde ik dat ik 11 weken en 2 dagen zwanger was. Ze keek direct bedenkelijk en zei dat er iets niet klopte. Ze vond geen kloppend hartje en de vrucht was veel te klein voor 11 weken. Na heel wat meten bleek dus dat de kleine met 8 weken en 3 dagen gestorven is.
De dag erna naar het ziekenhuis.... heel wat stress en heel wat tranen hebben gevloeid. Uiteindelijk 2 dagen later een curretage ondergaan. Ik wilde dat het direct weggehaald werd, want ik liep al 3 weken rond met een dood "wezen" in mijn buik. Na de curretage ging men er nog steeds van uit dat het een gewone miskraam was geweest.
Toen ik weer naar het ziekenhuis moest voor controle (kijken of de baarmoeder goed schoon was) kreeg ik te horen dat ik waarschijnlijk een partiële Mola-zwangerschap had gehad, maar de patholoog was het nog aan het onderzoeken. Een week later zou ik de uitslag krijgen.... Ik kan je zeggen....die week duurde eeuwen.
Een week later kreeg ik dus te horen dat ik daadwerkelijk een Mol-zwangerschap had gehad en absoluut niet meer zwanger mocht raken de komende tijd. De grond wordt dan gewoon onder je voeten uit getrokken.... Er werd me verteld wat er allemaal kon gebeuren als ik wel zwanger mocht raken.... nou neem maar van mij aan.... dan wacht je wel hoor!!!
Er brak een zware tijd aan voor mij en mijn vriend. Ik zat emotioneel helemaal op een nulpunt en voor hem was dit moeilijk te begrijpen.
Hij zei ook zelf dat hij het allemaal niet gevoeld had, die veranderingen van het lichaam door de zwangerschap, hormonen, etc, etc. Gelukkig hebben we ons er wel doorheen geslagen...
Ik moest toen wekelijks bloed gaan prikken om te kijken of het HCG-hormoon omlaag ging. Gelukkig verliep dat allemaal vlotjes en na een week of 8 prikken was het HCG-gehalte onder 1. Vanaf toen moest ik nog 6 maanden verplicht iedere maand prikken. Het HCG bleef onder 1 en op 24 november mocht ik weer voor het eerst naar het ziekenhuis. Ik kreeg te horen dat we nu groen licht kregen en dat we weer mochten gaan proberen om zwanger te raken.
Toch heb ik het er nog vaker moeilijk mee... Voor mijn gevoel heb ik geen afscheid kunnen nemen van mijn "kindje". Het leeft niet meer, wordt weggehaald en dan..... dan blijft er een grote leegte over en veel vragen....
Ik ben, door de PCOS, weer begonnen met spuiten en we hopen dat we 2009 toch nog goed af kunnen sluiten....

Lieve Guess... ik wens je héél véél sterkte in deze moeilijke tijden.
Mocht je nog vragen hebben, dan hoor ik het wel.
Let vooral goed op jezelf en huilen mag.....

Karolientje

He Karolientje!

Jeetje wat een drama!!! Bij mij ben ik er nog niet helemaal uit of het vruchtje nou daadwerkelijk heeft geleeft.. Er was wel een vruchtzakje, maar durf het steeds niet te vragen omdat ik niet weet of ik het wel wil weten.. Ik heb het hier al zo moeilijk mee en moet je nagaan als ik dan weet dat het nog geleeft heeft ook.. Volgens mij heeft de 'gewone' echoscopiste het er wel over gehad dat het tot een bepaalde week geleefd had maar weet het niet meer zeker..
Ik had wel degelijk zwangerschaps kwaaltjes.. Ik had zere borsten en werd op een gegeven moment met week 8 ofzo pas echt misselijk.. Niet overgeven maar alleen misselijk.. En als ik dan opstond werd het alleen maar erger dus heb ik hele dagen op de bank gelegen.. Nu had ik gelukkig de luxe dat dat kon maar anders had ik zeker niet kunnen werken.. Erg misselijk kan dus ook al een voorteken van een mola zwangerschap zijn.. Mja veel mensen hebben het ook als alles goed gaat dus daar is ook geen pijl op te trekken.. Verder zei de vk de eerste keer dat ze dacht dat ik verder was omdat m,n baarmoeder groot was en ook dat is dus een teken.. Wij kwamen er op een dinsdag achter en op vrijdag ging ik onder het mes zeg maar.. Het ging allemaal zo verschrikkelijk snel dat ik er nooit bij stil heb gestaan wat ze nou precies gingen doen.. Je weet het wel etc maar ik was zo bang voor die operatie dat ik dat afsloot ofzo.. En dat ik wakker werd viel dat dus heel erg koud op m,n dak.. Tot de dag van vandaag moet ik zeggen.. Pff alleen maar huilen huilen huilen.. Dat is ook niet het enigste wat er hier aan de hand is.. M,n opa heeft longkanker en dat gaat slechter.. M,n vriendin word de 16e geopereerd aan dr hart voor de 2e keer.. En heb net m,n poesje van 1,5 in moeten laten slapen door 2 medische fouten dus het zit allemaal niet mee.. Voorderest zijn m,n vriend en ik uit elkaar.. En dat al vanaf de dag na m,n operatie.. Ik moet dus ook nog alles alleen doen.. Pff het lijkt soms gewoon wel of ik gek word!! Hij belt me dan wel voor de uitslag van de bloedtesten etc, maar ik neem niet eens meer op, hij zoekt het maar uit.. Moet ik hem zeker gerust gaan stellen terwijl hij dat niet bij mij doet.. Hij is gewoon heel egoistisch bezig en dat kan ik er nu niet bij hebben.. Verder moet ik sinds vorige week elke week bloed laten prikken.. De eerste keer (vorige week dus) waren m,n hormonen van 30.000 naar 12.000 gegaan.. Dus dat is positief al ben ik dus iemand waar de hormonen heel hoog liggen vertelde ze mij.. Mja dan zegt ook iedereen tegen me van ja en het gaat toch goed blabla, harstikke lief, maar als er ook maar iets blijft zitten mag ik aan de chemo en dat beseffen ze niet lijkt wel.. Moet eerlijk zeggen dat ik het sommige mensen ook niet verteld heb.. Mja verder gaat het hier dus gewoon klote en kan ik er wel over blijven praten... Ook omdat niemand weet hoe ik me voel want (gelukkig) heeft niemand uit m,n omgeving dit ooit meegemaakt.. En is het dus makkelijk voor ze om het te vergelijken met een ("normale") miskraam.. Dat is ook verschrikkelijk, maar dit is zo anders! Het is niet met elkaar te vergelijken!!

Ik stop maar even anders ben je dagen aan het lezen Wink

Liefs
Guess07

Unregistered
 
#8
09-12-2009 16:19
Ik moet trouwens zeggen dat ik nadat die operatie was gebeurd ik gelijk geen last meer had van misselijkheid!! En m,n zere borsten namen binnen een week af.. Nu had ik alleen gister dat ik gewoon rustig achter de comp zat inene vette kramp!! Zoiets had ik nog nooit gevoelt! Dus Vrijdag bij m,n telefonische consult maar even navraag doen.. Zit me dan toch niet lekker.. Wel heb ik veel hoofdpijn maar dat kan ook door alle spanningen komen..

Liefs
Guess07

Unregistered
 
#9
02-01-2010 17:15
Er zijn hier dus ook helemaal geen lotgenootjes...
Suuzje

Unregistered
 
#10
02-01-2010 19:45
Wat kl*te voor je zeg... niemand die het ook heeft meegemaakt... een Mola zwangerschap is wel een weinig voorkomende complicatie.
Hoe gaat het nu met je?
Eva_697

Unregistered
 
#11
02-01-2010 20:42
Inderdaad een Mola zwangerschap is zeeeeer zeldzaam *gelukkig*. Wat een vreselijk verhaal! hoe gaat het nu?
Guess07

Unregistered
 
#12
06-01-2010 18:12
Ja het is idd een zeer heftige tijd moet ik zeggen.. M,n ex heeft me met de puinhoop achter gelaten m,n opa is ernstig ziek en m,n vriendin geopereerd aan dr hart dus het rommelt hier nog behoorlijk! Vanmiddag weer bloed laten prikken en morgen weer de uitslag.. Vorige keer was het 47!! En dat is 6 weken en ik begon op de 30.000.. Dus de kans dat ik chemo moet krijgen word steeds kleiner maar is nog zeker niet weg.. Dus we gaan verder hopen en herstellenSmile
Eva_697

Unregistered
 
#13
14-01-2010 11:59
he jakkes wat een ellende! ik hoop dat je er goed doorheen komt en dat je hcg gewoon tot het nulpunt zal dalen!

Heel veel sterkte met alles!
Suuzje

Unregistered
 
#14
14-01-2010 12:13
Het zit je ook niet mee zeg, ik vind het ook zo erg voor je dat je dit alleen moet doormaken zonder de steun van je vriend! Wat een onzettend stomme l*l zeg, als ik het even zo mag zeggen. Je bloedwaarde ziet er in ieder geval wel beter uit, gelukkig!!! Ik hoop heel erg voor je dat het daalt tot nul en je de rest van de ellende niet mee hoeft te maken. HELE DIKKE KNUFFEL!!!
Guess07

Unregistered
 
#15
16-01-2010 19:18
Thnx allemaal Smile
Guess07

Unregistered
 
#16
19-01-2010 22:19
HCG staat op 11!! Donderdag weer prikken, Vrijdag weer de uitslag en hopen dat het weer de helft minder is!
Suuzje

Unregistered
 
#17
20-01-2010 11:08
Wow! Big Grin Dat ziet er heel positief uit zeg!!!
kareltje

Senior Member

Berichten: 413
Topics: 6
Lid sinds: Nov 2009
#18
22-01-2010 16:45
Hopelijk heb je een goede uitslag gekregen vandaag!

Ik heb je verhaal meegelezen, heftig zeg!
Heb ook nog op 'mola zwangerschap' gegoogled, want ik had er nog nooit van gehoord.

Wat een pech dat dit jou getroffen heeft.
Ik heb dan wel geen ervaring met een mola zwangerschap, maar wel met de risico's van zwanger zijn.
Ik moet zeggen dat het bij mij nu achteraf pas in gaat zinken.
Daarom wil ik je heel veel sterkte wensen & neem de tijd om te herstellen!
Want ook al zijn je waardes straks weer ok, emotioneel herstellen duurt waarschijnlijk wel wat langer.
Praat erover!

Een dikke digiknuffel,
kareltje
tweety1982

Unregistered
 
#19
23-01-2010 18:52
heey meid ik las even je verhaaal en wil je echt heel veel sterkte toewensen. Ik ben "blij" dat je HCG al daalt!

kop p! en ook heel veel sterkte gewenst met alles er om heen. Hopelijk kan je snel weer steun vinden

***************** voor jou

Liefs
Guess07

Unregistered
 
#20
26-01-2010 00:01
Dank jullie wel!!

Ik sta met hormonen nu op 6! Dus weer de helft! Pff nog een paar! En hopen dat het weg gaat!
Suuzje

Unregistered
 
#21
26-01-2010 09:51
Super! Dat is goed nieuws zeg! Big Grin

Hoe gaat het verder met je?
Eva_697

Unregistered
 
#22
26-01-2010 15:34
wat een goed nieuws! nu die laatste en dan kun je met een gerust hart verder...

sterkte!
Guess07

Unregistered
 
#23
26-01-2010 21:47
Nja verder psychisch aan de grond.. Dacht dat t even beter ging mja.. Fout gedacht hehe.. Ik ga er een beetje aan onder door, maargoed.. Het leven gaat door en ik dus ook.. Ik moet wel Smile

Ik ben bezig met een part-time baan zoeken maar dat wil ook niet vlotten.. Het is echt drama op het moment met banen:S

Nou van mij mag het ook wel op 0 staan, dan nog een paar maanden elke maand bloed prikken voor controle en zodra dat dan achter de rug is kan ik het af gaan sluiten.. Dat kan ik nu namelijk echt nog niet..
« Ouder topic | Nieuwer topic »




Zwanger Worden .NU

© Lenx Media 2005-2020

Informatie

Zwanger worden .Info

Zwangerschapstesten

Mat Care

Baby Zwanger Shop

Online zwangerschapstest

Lineaire weergave
Geneste weergave