02-12-2009 16:41
He meiden,
Ook ik was in zwanger! M,n vriend en ik hadden nogal een moeilijke tijd maar ondanks alles waren we er allebei superblij mee! Alles ging goed alleen wat de verloskundige zei (later dacht ik er pas bij na) was dat ze dacht dat ik een week verder was dan ik dacht, maar dat kon bijna niet! Dat wist ik eigenlijk wel zeker.. Achteraf KAN dat dus een teken zijn van een Mola zwangerschap.. We kregen een afspraak voor de echo en een week later mochten we dan eindelijk heen.. M,n vriend ging helemaal opgetogen heen en ik had meer zo iets van eerst maar zien of het leeft en of ik nu het hartje wel kan horen (kon ze bij de VK nog niet horen).. Ze had dat apparaat nog amper op m,n buik en ik zag al dat het mis was.. Het enige wat ik zag was een grijze waas met een paar zwarte vlekjes erin.. En de echoscopiste zei al gelijk dit is niet goed.. Dan stort je wereld dus compleet in!! Niet een klein beetje maar gewoon echt de grond onder je voeten is pleite! Toen kregen we ook nog te horen dat het geen normale miskraam was.. Het was een mola zwangerschap.. Ik had er nog nooit van gehoord en weet ook niet meer wat ze allemaal precies gezegd heeft maar het kwam er op neer dat ik zo snel mogelijk een afspraak moest krijgen in het ziekenhuis voor currutage.. Wat een verschrikkelijke dag was dat!
De volgende dag belde de VK me dat ze een afspraak voor een dag later had gemaakt voor onderzoeken in het ziekenhuis (om vast te laten stellen dat het om een mola zwangerschap ging). Eerst kreeg ik een inwendige echo (vind ik normaal al verschrikkelijk maar nu was het dubbelop!) toen moest ik bloed laten prikken en toen een longfoto. Het is dus zo dat er allemaal blaasje/cellen in m,n baarmoeder zaten die in m,n bloedbaan terecht konden komen en dat kan dan weer in je longen gaan zitten.. Zoveel hectiek heb ik nog nooit op een dag meegemaakt! Verschrikkelijke dag dus weer.. Toen kreeg ik te horen dat ik nog een dag later al ´onder hetm es´ zou gaan omdat het dus zo snel mogelijk weg moest.. En als er 1iemand is die verschrikkelijk bang is voor ziekenhuizen narcose etc dan ben ik het wel! Je kan je dus misschien wel voorstellen hoe ik me die dag/nacht heb gevoelt! Ik was alleen maar met die operatie bezig.. Wat ze zouden doen dat wist ik wel maar heb ik me nooit beseft! Pas toen ik wakker werd uit die narcose drong het tot me door! Ik heb op de uitslaap kamer alleen maar liggen huilen en later nog even in die gewone kamer.. En nu pas dringt alles tot me door..
Daar komt bij dat het niet goed gaat tussen mij en me vriend.. We verwerken het allbei zo anders dat het botst.. Ik ben dan ook even bij m,n moeder ingetrokken omdat het anders alleen maar ruzie word.. Maar ik mis iemand aan m,n zij.. Pff..
Dan gister ook nog te horen gekregen dat de kanker van m,n opa in z,n longen wat groter is geworden en m,n beste vriendin word de 16e voor de 2e keer geopereerd aan dr hart (zonder narcose etc) dus het zit allemaal flik tegen!
Mijn vraag nu of er meer meiden zijn die een mola zwangerschap hebben gehad! Ik kan er met niemand over praten die zoiets heeft meegemaakt, en heb het zo nodig afentoe m,n hart te kunnen luchten! Begrijp me niet verkeerd ik gun het natuurlijk niemand dat ze zoiets meemaken maar zo kan je wel misschien wat steun bij elkaar vinden!
Liefs
Ook ik was in zwanger! M,n vriend en ik hadden nogal een moeilijke tijd maar ondanks alles waren we er allebei superblij mee! Alles ging goed alleen wat de verloskundige zei (later dacht ik er pas bij na) was dat ze dacht dat ik een week verder was dan ik dacht, maar dat kon bijna niet! Dat wist ik eigenlijk wel zeker.. Achteraf KAN dat dus een teken zijn van een Mola zwangerschap.. We kregen een afspraak voor de echo en een week later mochten we dan eindelijk heen.. M,n vriend ging helemaal opgetogen heen en ik had meer zo iets van eerst maar zien of het leeft en of ik nu het hartje wel kan horen (kon ze bij de VK nog niet horen).. Ze had dat apparaat nog amper op m,n buik en ik zag al dat het mis was.. Het enige wat ik zag was een grijze waas met een paar zwarte vlekjes erin.. En de echoscopiste zei al gelijk dit is niet goed.. Dan stort je wereld dus compleet in!! Niet een klein beetje maar gewoon echt de grond onder je voeten is pleite! Toen kregen we ook nog te horen dat het geen normale miskraam was.. Het was een mola zwangerschap.. Ik had er nog nooit van gehoord en weet ook niet meer wat ze allemaal precies gezegd heeft maar het kwam er op neer dat ik zo snel mogelijk een afspraak moest krijgen in het ziekenhuis voor currutage.. Wat een verschrikkelijke dag was dat!
De volgende dag belde de VK me dat ze een afspraak voor een dag later had gemaakt voor onderzoeken in het ziekenhuis (om vast te laten stellen dat het om een mola zwangerschap ging). Eerst kreeg ik een inwendige echo (vind ik normaal al verschrikkelijk maar nu was het dubbelop!) toen moest ik bloed laten prikken en toen een longfoto. Het is dus zo dat er allemaal blaasje/cellen in m,n baarmoeder zaten die in m,n bloedbaan terecht konden komen en dat kan dan weer in je longen gaan zitten.. Zoveel hectiek heb ik nog nooit op een dag meegemaakt! Verschrikkelijke dag dus weer.. Toen kreeg ik te horen dat ik nog een dag later al ´onder hetm es´ zou gaan omdat het dus zo snel mogelijk weg moest.. En als er 1iemand is die verschrikkelijk bang is voor ziekenhuizen narcose etc dan ben ik het wel! Je kan je dus misschien wel voorstellen hoe ik me die dag/nacht heb gevoelt! Ik was alleen maar met die operatie bezig.. Wat ze zouden doen dat wist ik wel maar heb ik me nooit beseft! Pas toen ik wakker werd uit die narcose drong het tot me door! Ik heb op de uitslaap kamer alleen maar liggen huilen en later nog even in die gewone kamer.. En nu pas dringt alles tot me door..
Daar komt bij dat het niet goed gaat tussen mij en me vriend.. We verwerken het allbei zo anders dat het botst.. Ik ben dan ook even bij m,n moeder ingetrokken omdat het anders alleen maar ruzie word.. Maar ik mis iemand aan m,n zij.. Pff..
Dan gister ook nog te horen gekregen dat de kanker van m,n opa in z,n longen wat groter is geworden en m,n beste vriendin word de 16e voor de 2e keer geopereerd aan dr hart (zonder narcose etc) dus het zit allemaal flik tegen!
Mijn vraag nu of er meer meiden zijn die een mola zwangerschap hebben gehad! Ik kan er met niemand over praten die zoiets heeft meegemaakt, en heb het zo nodig afentoe m,n hart te kunnen luchten! Begrijp me niet verkeerd ik gun het natuurlijk niemand dat ze zoiets meemaken maar zo kan je wel misschien wat steun bij elkaar vinden!
Liefs
hock: 
Dank jullie wel
Dat ziet er heel positief uit zeg!!!