24-09-2010 11:51
Suus, ik begrijp je helemaal volkomen! Ik moet zeggen dat het bij mij nog mee valt...ik krijg wel meer smsjes of telefoontjes, maar ik stoor me er nog niet heel erg aan! Waar ik me wel aan stoor is dat mensen mij gaan vertellen hoe ik met de laatste loodjes om moet gaan. De ene keer moet ik me rustig houden en de rust pakken wat nu nog kan, ''want straks verandert het allemaal, en dan gaat dat niet zo makkelijk hoor''. En als ik dan een dagje niets heb gedaan, en ik zeg dat ik er klaar mee ben, zeggen diezelfde mensen '' ja maar, je moet er niet op wachten, want dan maak je het voor jezelf alleen maar frustrerend...''Whaaaaa! Wat willen ze nou?!!??!?! Ik doe het op mijn manier, en wat ik fijn vind. Mijn schoonmoeder belt wel zowat iedere dag en komt iedere week langs. Van de week toen ik zo'n last had van mijn buik, stond ze voor de deur, heb ik niet open gedaan! NU EVEN NIET!!
Andere mensen reageren verbaasd dat ik nog met mijn moeder naar de Ikea ben gegaan...Stel nou dat? Nou als het begint zijn we zo thuis, en in het ergste geval bellen we 112...Of dat ik nog zwem, stel dat je vruchtwater verliest? Stel dat er iets gebeurd? Stel dat je ineens weeen krijgt? Ja stel stel stel stel stel!
Dat is iets waar ik me soms echt pissig om maak, maar dat is wel duidelijk denk ik ofnie? Hahaha!
Of ook zoiets (ja nu ben ik op dreef hoor!)...Ik kan al helemaal fantaseren over hoe het gaat als onze kleine meid er is! Heerlijk wandelen, bij mensen op visite, pronken met mijn meisje, lekker de stad in, babyzwemmen, babymassage noem het maar op! Ik heb zoveel plannen! Als je dat dan weer aan mensen verteld, zeggen ze weer: '' ja maar stel dat je een huilbaby krijgt, jij moet ook herstellen, ook dan is het belangrijk om je rust te pakken, je moet je kind niet overal mee naar toe slepen, en wat als het een zware bevalling is geweest''. En dan zeg ik maar : Tja als we alles van te voren weten, hebben we ook maar een verdomd saai leven!
Ik wordt er zo moe van! Laat het ons gewoon op onze eigen manier doen, ons kind, ons leven! Zo ik ben mijn frustraties even kwijt!
Nu maar eens proberen te poetsen...
Andere mensen reageren verbaasd dat ik nog met mijn moeder naar de Ikea ben gegaan...Stel nou dat? Nou als het begint zijn we zo thuis, en in het ergste geval bellen we 112...Of dat ik nog zwem, stel dat je vruchtwater verliest? Stel dat er iets gebeurd? Stel dat je ineens weeen krijgt? Ja stel stel stel stel stel!
Dat is iets waar ik me soms echt pissig om maak, maar dat is wel duidelijk denk ik ofnie? Hahaha!
Of ook zoiets (ja nu ben ik op dreef hoor!)...Ik kan al helemaal fantaseren over hoe het gaat als onze kleine meid er is! Heerlijk wandelen, bij mensen op visite, pronken met mijn meisje, lekker de stad in, babyzwemmen, babymassage noem het maar op! Ik heb zoveel plannen! Als je dat dan weer aan mensen verteld, zeggen ze weer: '' ja maar stel dat je een huilbaby krijgt, jij moet ook herstellen, ook dan is het belangrijk om je rust te pakken, je moet je kind niet overal mee naar toe slepen, en wat als het een zware bevalling is geweest''. En dan zeg ik maar : Tja als we alles van te voren weten, hebben we ook maar een verdomd saai leven!
Ik wordt er zo moe van! Laat het ons gewoon op onze eigen manier doen, ons kind, ons leven! Zo ik ben mijn frustraties even kwijt!
Nu maar eens proberen te poetsen...