Wordt gek van mijn familie...

[Suuzje]

Ik weet niet of het hier onder het goede onderwerp staat, maar ik moet even mijn verhaal kwijt. Het zit me momenteel behoorlijk hoog en ik hoop dat als ik het van me af schrijf, ik me er minder druk over maak...

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen... Mijn nichtje en ik schelen 2,5 jaar (ik ben de oudste) en vroeger waren we beste vriendinnen. De laatste jaren zijn we uit elkaar gegroeid. Toevallig zijn we vrijwel tegelijk zwanger geworden, ik de derde ronde en zij de tweede. We scheelden 8 dagen in de uitgerekende datum. Ik was al bezig met de tweede ronde toen zij me vertelde dat ze er voor wilde gaan en ik was blij dat het me als eerste gelukt was. Dat klinkt een beetje kinderachtig, maar daar zit een verhaal/gevoel achter. In onze familie (lees onze oma) is zij altijd te pechvogel geweest en mij kwam alles aanwaaien en ik pronk ermee. Totaal belachelijk, want ze maakte er zelf altijd een potje van, is laks en pakt (bijna) nooit iets uit zichzelf aan. Ik heb altijd hard gewerkt voor wat ik heb en heb ook genoeg tegenslagen gehad, maar er schijnbaar niet genoeg over gezeurd. Ook werd er van alles voor haar betaald en niet voor mij (want ik heb volgens hen toch zat), en meer van dat soort dingen.

Nu waren we dus allebei zwanger. Op zich wel leuk, maar ook wel een beetje vervelend. Het voelt toch een beetje minder speciaal (stom, ik weet het, maar zo voelde het nou eenmaal). Toen kreeg ik een miskraam na 8 weken en bij haar gaat het tot nu toe goed. Natuurlijk gun ik het haar, maar nu even niet. (En daarmee bedoel ik niet dat ik haar dit ook toewens! Maar ik trek het even niet). Ik heb nu ook al een paar weken geen contact met haar gehad omdat ik gewoonweg niet weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik wordt helemaal niet goed van het idee dat zij wel een goede echo heeft en blij en gelukkig is en ik niet. Het is zo oneerlijk. Ik vind dat ik het meer verdien, ik heb wel een goede relatie, wel financiele zekerheid, wel een liefdevol gezin, doe alles voor een gezond kindje, heb geen drugs gebruikt (zij wel), rook al jaren niet meer (zij wel)... het is zo oneerlijk! En het idee dat elke keer als ik haar zie, ik geconfronteerd wordt met hoever ik zou moeten zijn... en daarna hoe oud mijn kindje ook zou moeten zijn. Zo ontzettend moeilijk. En ik weet niet of ze zich dat wel realiseert.

Daarbij komt nog hetgene wat het nog erger maakt; ik sprak net mijn moeder en nu blijkt dat mijn oma tegen haar heeft gezegd dat het mij toch altijd voor de wind is gegaan, dus ja ach. Dat zeg je toch niet!!! Echt ongelooflijk dat je dat over je eigen kleindochter kan zeggen!!! Ik voel me alsof iemand me met een moker heeft geslagen. Dit maakt het verhaal met mijn nichtje nog erger. "Zij heeft al zoveel pech gehad, nu heeft zij het geluk." Het is toch niet te geloven!!! Vorig jaar ging ik trouwen en toen hoorde ik een week voor de bruiloft dat mijn oma dus vind dat mij alles aan komt waaien en dat ik ermee pronk. Ook leuk om te horen vlak voor je bruiloft. En nu weer over de miskraam! Ik weet niet wat ik ermee moet... ik kan haar wel confronteren, maar dan beweert ze toch bij hoog en laag dat ze zoiets noooooit gezegd heeft en dat het niet waar is. Dus sja, ik kan er verder niets mee, maar ik moest mijn verhaal even kwijt. Ik voel me er zo ontzettend kl#t% over....

[Suus85]

Ik heb hier niets te zoeken op dit onderdeel van het forum maar vanavond blijkbaar even aan het lezen geslagen en bij jou topic terecht gekomen. Kan me het eigenlijk helemaal voorstellen hoe je je voelt, geen twijfel over mogelijk.
Ben zelf nu zwanger voor het eerst en zit dan toch wat meer rond te neuzen hé.

Allereerst waar ik even op wil reageren is het feit dat je oma zoiets zegt. Ik had zo'n oma. Ze is een kleine 2 maanden geleden helaas overleden maar wat zij mij allemaal wel niet voor mijn voeten gooide aan woorden, om ziek van te worden. Ik denk ook niet dat ze vriendelijk zou blijven als ze nu had geweten dat ik zwanger was. Dan zou ik wel weer het 'verwende kind wat alles krijgt' te horen krijgen.
Soortgelijks, een ander nichtje gaat het niet voor de wind (en is al wat op leeftijd) en haar werd het zo gegunt. Nu ben ik in de 2e ronde zwanger geraakt, als ze dat zou weten, brrrrrrr. Ik vind het heel verschrikkelijk dat ze nu is overleden er is ook zoveel gemis maar misschien is het beter dat ze dit nu niet weet, hoe bot dat ook klinkt.

Ten tweede wens ik je uiteraard heel veel sterkte toe. Al weet ik niet hoelang de miskraam nu geleden is, wat een moeilijke periode. Zeker met wat jij zegt, dat het bij haar allemaal wel goed gaat. Tuurlijk voel jij je dan rot, hoe slecht kun je het treffen. Ben je samen zwanger en dan ineens niet meer. je hebt het er al moeilijk mee en dan dit.....

Het is ook zeker jammer om te zien (nouja, lezen haha) dat jij wel alles voor elkaar hebt en zij niet. Ook dat klinkt inderdaad erg kort door de bocht maar zo is het wel.


Weet ook niet zo goed wat ik verder moet zeggen, maar ik begrijp je zeker!

[Suuzje]

Dank je wel voor je lieve berichtje! De miskraam is nog niet zo lang geleden, 27 november... Op zich gaat het best aardig weer en ik heb er alle vertrouwen in dat het snel weer goed gaat komen, maar dit maakt me elke keer weer diep verdrietig.
Fijn om te lezen dat het niet aan mij ligt, ik ga af en toe zelfs aan mijzelf twijfelen of ík het dan allemaal zo raar zie. Mijn moeder heeft zich er al bij neergelegd dat ze zo is en zegt ook tegen me dat ik me er niets van aan moet trekken. Maar dat is niet zo makkelijk. Zo raar, ze hebben iedereen in de familie een label opgeplakt; de een is lui, de ander een verwend rotkind, de ander zielig en de ander komt alles aanwaaien.
Wat erg ook van jouw oma... ongelofelijk dat juist zo'n iemand zo op je kan reageren! Wat dat betreft, hoe naar het ook is, is het inderdaad maar goed dat ze er nu niet meer is. En wat super dat je zwanger bent! En ook zo snel! Gefeliciteerd en geniet ervan!!! X

[Goosje]

Suuzje wat een kutsituatie zeg.....sorry maar ik heb er ff geen andere woorden voor. Ik zou je graag een tip willen geven maar weet het gewoon niet, sta ff met mn mond vol tanden.....
Mijn oma is al een paar jaar geleden overleden, maar had echt precies hetzelfde kunnen zeggen! Die kon soms ook zo kattig zijn! (en helaas heb ik dat soms van haar meegekregen haha!!)
Maar ik denk inderdaad dat je het van je af moet zetten, hoe moeilijk ook.... Je hebt je hele leven nog voor je en er gaan nog zoveel mooie dingen gebeuren! Jij weet hoe het voelt om ergens hard voor te werken en dan ook iets te bereiken en daar mag je trots op zijn, en waarschijnlijk geef je dat later straks ook mee aan je kindje!!

Ik had vorige week ook een feestje, mijn net-zwangere vriendin was er ook. Daar heb ik je al eerder over verteld hè.... Dus ik heb me er heel netjes overheen gezet en met veel moeite gevraagd hoe het met haar gaat en of ze veel klachten heeft. Niet dat ik dat nu op dit moment echt wil weten ofzo....En zij daarna ook niet even vragen hoe het met mij gaat hè!!! Grrrrrrrrr :x

[kareltje]

Hoi Suuzje,

Ik snap je frustratie!
Toen wij met de pil waren gestopt, bleken er meerderen te zijn die ineens zwanger waren.
Zo ook in de familie en dat [gecombineerd met wat privé redenen] was voor ons voldoende om tijdelijk weer terug aan de pil te gaan. Precies om wat jij noemt 'het minder speciale gevoel' bij gelijktijdige zwangerschappen in de familie.
En in jouw geval dan ook nog gelijktijdig met iemand waar je al niet zo super lekker meer mee kan.

En dan krijg je los daarvan ook nog het gevoel dat je minder gewaardeerd wordt omdat je 'niet zielig' genoeg bent.
Belachelijk dat je zulke dingen van je familie te horen krijgt.

Als jij alles goed op orde hebt en daar voor werkt en veel energie in hebt gestoken, dan mag je daar gewoon trots op zijn hoor! Sterker nog, het is toch te gek als je daar niet blij van zou mogen worden en over mag praten!
Kom nou!

Natuurlijk ben je heel verdrietig over je miskraam [is ook nog eens pas gebeurd] en dan kan het gewoon even heel moeilijk zijn om te zien dat het bij een ander wel goed gaat. Ook daar is niets raars aan en dat mag je ook gewoon uiten. Of het je nu verder voor de wind gaat of niet, jij hebt ook recht op je verdriet.

Ik neem aan dat je nichtje wist dat je zwanger was? Dan zou je haar kunnen bellen of een [kerst]kaartje kunnen schrijven dat je blij bent dat het bij haar goed gaat, maar dat je het er moeilijk mee hebt gezien je eigen situatie.
Of ze dat begrijpt is aan haar, maar ik zou het aan haar wel even laten weten om misverstanden te voorkomen.

Daaarnaast is het [cliché ik weet het] helaas zo dat het leven niet eerlijk is verdeeld. Ik denk dat het ook onderdeel is van het rouwproces om vragen te hebben als: waarom ik niet en waarom een ander wel? Ik denk wel dat dat soort gevoelens en vragen in de tijd zullen slijten, misschien is het nu nog te vers.

Wat betreft je oma: sommige mensen kunnen niet anders dan in hokjes denken. Ze zal dat waarschijnlijk ook altijd blijven doen als ze haar hele leven al zo denkt. Als jij het belangrijk vindt kun je met haar gaan praten, maar eerlijk gezegd denk ik dat haar mening niet verandert en dat je waarschijnlijk ook geen excuses krijgt. Het enige wat je daarmee kunt doen is het naast je neerleggen al weet ik dat dat niet makkelijk is.

Wat je voor jezelf kunt doen is je focussen op mensen die er wél voor je zijn en die je kunnen steunen en troosten.
Laat je de mond niet snoeren door anderen hoor! Jij mag er ook zijn!

[Suuzje]

Wat schrijven jullie allemaal lieve dingen! Zo fijn om te lezen! Ik voel me in ieder geval een stuk beter door.

Ik ben nog steeds heel boos op mijn oma, maar ik denk dat ik het naast me neerleg en voorlopig de telefoon gewoon even niet op ga nemen. (Ze woont in het buitenland namelijk, dus dat is heel makkelijk) En dan zie ik wel of ik er mentaal gewoon een punt achter zet en het oppervlakkig ga houden voortaan of dat ik het nog wel tegen haar ga zeggen. Ik weet het nog niet. Af en toe ben ik ook bang dat ik nog op haar ga lijken... maar goed, daar ben je nog zelf bij toch? Het is zo stom allemaal, ik was vroeger echt idolaat van mijn oma. Het botst zo in mijn hoofd dat dat de afgelopen jaren zo radicaal anders is geworden. Tuurlijk was ze vroeger waarschijnlijk ook zo, maar zie ik het zelf de laatste jaren pas. Zo gek...

Mijn nichtje heb ik vandaag ook voor het eerst weer gesproken en ik moet zeggen dat het me wel mee is gevallen. Ik heb precies tegen haar gezegd hoe ik me voel, hoe ik tegen haar aankijk en dat ik het heel moeilijk en confronterend vind. Ze was in ieder geval heel begripvol en heeft het zo goed als niet niet over haar zwangerschap gehad. Ik heb ook tegen haar gezegd dat ik in een seconde met haar zou willen ruilen, ook al heeft ze behoorlijke financiele problemen. Er zijn veel ergere dingen... Dat zag ze zelf ook in gelukkig. Nou ja, deze keer ging dan gelukkig goed, ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan in de toekomst... zucht.
X

[Suuzje]

Meiden, net het meest bizarre nieuws gehoord wat ik maar kon horen.
Mijn zusje is zwanger. Mijn zusje van 23 jaar, die net op zichzelf is gaan wonen, veel drugs heeft gebruikt (weet niet of ze dat nu nog doet), geen werk heeft, mijn ouders betalen vrijwel alles, ADHD heeft, veel rookt, veel te dun is, veel drinkt, een gokprobleem heeft met geldschulden. Ze heeft schijnbaar een gesprek met mijn moeder gehad wat uit de hand is gelopen en vanochtend kwam mijn vader langs en die vertelde dat hij van niks wist en eergister een sms kreeg met "Ik ben zwanger en ik hou het. En als jullie het er niet mee eens zijn hoeven jullie niet meer langs te komen". hock:
Het is een ongelukje, haar "vriend" (is een goede jongen hoor, maar ze waren geen setje) heeft een exvriendin die nu 5 maanden zwanger is ofzo. Ook een ongelukje. Ook dat nog.

En ik sprak mijn moeder maandag nog en heb vanochtend nog met haar gesmst. Zij weet dat ik zwanger ben, ik heb het maandag verteld. Maar ze zei niks. Zelfs mijn broertje wist het zei mijn vader. Dus ik ben geloof ik de laatste in het rijtje. En mijn vader en broertje weten het weer niet van mij. Mijn moeder zei dat ze het nog even geheim zou houden, want mijn vader kan dat in zijn blijdschap moeilijk voor zich houden en dan weet het hele dorp het. Dus daar voel ik me nu ook lullig over.

Ik weet even niet waar ik het zoeken moet. Begin vorig jaar zei ik nog tegen mijn man dat ik hoopte dat ik in ieder geval als eerste zwanger zou worden en een kindje krijgen, voor mijn nichtje en mijn zusje. En nu... mijn nichtje werd zwanger een week na mij. En is nu dus nog zwanger. En ik kreeg een miskraam. En nu mijn zusje, waarschijnlijk iets van 2-3 weken voor mij. Echt, ik weet niet wat ik zal doen als ik nu weer een miskraam zou krijgen. Dan krijgt mijn nichtje "onze" juli baby en mijn zusje "onze" oktober baby. Ik weet niet of ik dat aan kan. Ik weet dat ik niet zo moet denken, maar het schiet wel door mijn gedachten. Ik voel nu echt dat het goed zit en het zal echt helemaal goed gaan nu. Maar toch denk ik er nu extra aan.

En, misschien heel egoistisch... maar ik wil mijn zwangerschap helemaal niet delen met mijn zusje! Ik weet nu al dat alle "aandacht" naar haar zal gaan. Is altijd zo geweest. Oooooooh ik ben zo boos!!!!!!

[Goosje]

Mijn zusje is zwanger.

Hallo Suuzje,
Ik las je berichtje en moet toch ff reageren hoor....Eerst je nichtje en nu je zusje...
Jullie hebben heel bewust voor een kindje gekozen en hebben meegemaakt dat niet altijd alles vanzelf/goed gaat. Dat is klote maar jullie zijn hier wel samen doorheen gekomen en dat is iets om heel trots op te zijn!!

Mensen die dat niet hebben meegemaakt weten niet wat jij weet en voelen niet wat jij voelt...ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen maar ik voel me door mn mk soms 'rijker' dan anderen, snap je wat ik bedoel? (ik ben trots op mezelf en mn vriend dat wij dit samen aankunnen en dat geeft me een goed gevoel)
Dat je zusje alle aandacht zal krijgen heeft een bepaalde reden, en die is niet zo mooi vind ik....misschien kan je dit aangeven bij je familie als het nodig is...

Probeer de gedachte 'als het nu weer fout gaat' uit je hoofd te zetten, vertrouw op je gevoel en je intuïtie, dat zit echt wel goed!! Jij krijgt in oktober JOUW baby!!!

Dikke knuffel Goosje

[Tam]

Hoi suuzje

Moeilijk allemaal meid, ik herken veel wat wat je schrijft. Ik heb een schoonzus die vlak voor onze dochter stierf ookbevallen is. Ik kan dat meisje niet zien. Mijn schoonzus is echt een verschrikkelijk mens, ze is niet eens op de crematie geweest van onze dochter omdat ze het niet aankon en er mochten geen foto's komen van mijn meisje met slangetjes enzo, want daar zouden haar kinderen van schrikken..........grrr. En zo iemand heeft drie gezonde kinderen alsof het niks is. Ik weet nog goed dat ze door wilde gaan tot ze een meisje had wat de laatste is geworden. Ik ben blij met een gezond kind, of het nu een jongen of meisje is....

Ik kan alleen tegen je zeggen: probeer te genieten van wat je nu hebt. Probeer hoop te houden (en ik heb toch ook genoeg meegemaakt om hoop als hopeloos te zien), maar dat is het allerbelangrijkste. Denk aan je gezin. Ik word ook heel verdrietig van alle mensen die rond mijn dochter geboren zijn en wel mochten blijven leven terwijl we maar 5 dagen met haar gehad hebben. Veel mensen hebben ons laten vallen na de dood van onze meid (vaak omdat ze niet weten wat te doen of gewoon niet in contact willen komen met zo'n groot verdriet) ,maar diegene die er zijn gaan door het vuur voor je.

Die mensen heb je ook. Concertreer je daar op en de rest.............die kan het sch......t krijgen, hhihi

[Suuzje]

Oh Tam, wat verschrikkelijk naar van je schoonzus!!! Wat een egocenrisch k*twijf!!!! Ik zit hier echt even te trillen van woede. Hoe is het toch mogelijk dat sommige mensen zo zijn! En juist dié mensen krijgen probleemloos kind na kind, die némen kinderen. Verschrikkelijk.

Daarnaast heb ik echt diepe bewondering dat je zo sterk bent en ervoor gaat en dat je ondanks je vreselijke verdriet toch hoop hebt gehouden om door te gaan! Ik ga zeker doen wat je zegt, ik ga enorm genieten van wat ik heb en me niet druk maken over anderen. Ook al is het mijn zusje en wil ik ook alleen maar dat ze happy is en haar helpen. Maar ja, dat moet iemand anders maar gaan doen dit keer. Liefs en dikke knuffel!

[Suuzje]

Je bent een lieverd Goosje! Zo fijn om te lezen dat ik MIJN oktober baby echt wel ga krijgen dit keer!
Ik snap wat je bedoelt, ik zou het liever niet hebben meegemaakt, maar ik heb wel het gevoel met twee benen op de grond te staan en geen dingen voor lief te nemen. En inderdaad trots op onszelf zijn dat we erbovenop gekomen zijn en dat we alleen maar meer van elkaar zijn gaan houden.

En ja, ik ga mijn best doen om te genieten en mijn energie voor mezelf te houden. Het is ook wel weer lief dat mijn moeder mij weer probeert te beschermen door het niet te willen zeggen nog. Dat is ook wel weer een fijne gedachte.

Liefs!!!

[Suuzje]

Mijn zusje belde gisteren... Ze was net terug uit de abortuskliniek en ze heeft het weg laten halen. Het was haar eigen keuze (geloof ik ook wel, ze laat zich nooit ompraten). Ze zei dat ze het niet ziet zitten om zo'n kindje alleen op te voeden (haar vriend heeft haar laten zitten), dat ze er nog niet klaar voor is en dat ze zich schuldig voelde dat ik het wel zo graag wil. En dat ze het in eerste instantie wel wilde houden, hormonen zei zei, en dat ze toen ze er goed over nadacht het niet zag zitten. Ik weet het niet helemaal, ze laat zich nooit ompraten, maar ze zei ook dat niemand positief was en dat iedereen vond dat ze het moest laten weghalen. Dat het op deze manier helemaal niet goed voelde en dat ze bang was het niet aan te kunnen en er spijt van te krijgen later. Misschien dat als mensen wel positiever waren geweest... Toen ze vertelde dat ze ook een echo moest laten maken en een foto meegenomen heeft (vond ze serieus leuk om te hebben) moest ik echt even slikken. Ik zit hier nu echt ff keihard te janken... ik weet dat het in haar situatie en hoe ze erover voelt misschien het het beste is zo, maar ik kan er niet bij dat ze net een goede echo met een kloppend hartje heeft gezien (wat zal ze zijn geweest, ik denk 9 weken) en dat het nu weg, dood is... Ik voel me heel erg raar nu even. Ik vond het echt vreselijk dat ze zwanger was en het deed behoorlijk zeer. Maar dan nog. Het is heel moeilijk te bevatten dat iets wat wij heel graag willen door iemand anders weggehaald wordt. Ik steun haar verder natuurlijk, maar het is zo onwijs dubbel.

Ook mijn nichtje gezien vanochtend... het viel me op dat ze erg veel zat te klagen over wat er allemaal niet fijn was... eigenlijk ging het nergens over. Ze is nu 16 weken denk ik? Beetje stom eigenlijk, ze zou blij moeten zijn dat ze gezond zwanger is!

[jannie]

Jeetje Suuzje, wat een verhaal!
Vanuit je zusje is het wel voor te stellen, maar wat zouden andere mensen juist megablij zijn geweest met zo'n echo.
Het is heel dubbel als ik het zo hoor, en moeilijk voor jou! Maar jullie kindje komt in oktober wél in een goed nestje, dat in elk geval!
Sterkte!

[Suuzje]

Jannie, dat bedenk ik me ook elke keer. Gelukkig overheerst hier het gelukkige gevoel, dus met mij komt het helemaal goed. Maar het is zo dubbel, wat zouden wij blij zijn met zo'n echo!

Gaat het een beetje beter met jou verder?

[Goosje]

Suuzje wat ontzettend dubbel en moeilijk zeg....
Ik ben niet tegen abortus en kan me aan de ene kant wel voorstellen dat ze daarvoor heeft gekozen...aan de andere kant vind ik dat ze nu voor de 'makkelijkste weg' heeft gekozen en nu dus gewoon verder kan gaan met haar oude leventje. In plaats daarvan had ze ook haar leven kunnen beteren en het kleintje kunnen opvoeden....Maar misschien zie ik dat verkeerd...
Ik kan me voorstellen dat het heel dubbel voelt dat zij iets laat weghalen waar jij zo hard voor aan het knokken bent!!

Maar fijn dat het gelukkige gevoel overheerst, houden zo!!! Laat het niet verpesten door anderen, jouw droomm komt nu uit!!

[Suuzje]

Nee hoor Goosje, dat is helemaal niet gek dat je dat zo voelt! Ik voel het eigenlijk ook zo. Ik ben ook niet tegen abortus, maar het had inderdaad ook anders gekund. Ze is geen 16 meer... Maar goed, het is nu eenmaal zo. Het is inderdaad wel heel raar even nu.

Lief van je!!!

Hoe gaat het met jou Goosje? Weer in de wachtdagen?!
Wat duurt dat wachten toch lang. Ik ga keihard voor je duimen dat het nu gelukt is!
Liefs!

[Goosje]

Gaat wel goed hoor! Ik ben heel benieuwd volgende week, het wachten gaat nu nog wel maar dat wordt steeds moeilijker natuurlijk....
We hebben heel goed geklust deze ronde dus ik hoop het heel erg!! Maar ik ben ook heel bang dat ik gewoon ongi word en weet nog niet zo goed hoe ik die klap dan weer moet verwerken...Maar nu heb ik nog hoop!!

Jij rustig aan doen hè, genieten en positief blijven!!
xx

[Suuzje]

Zal ik doen Goosje!

Ik snap dat je bang bent voor de teleurstelling... ik voelde het ook heel erg zo. Maar met een beetje geluk... ik hoop het zo ontzettend erg voor je! Ik ga keihard voor je duimen!

Liefs

[jannie]

Heel goed Suuzje, positief denken, je krijgt een prachtig kindje in oktober!

Ik was best wel weer positief en het ging best goed, maar de afgelopen twee avonden was ik weer heel verdrietig. Het wisselt nog erg.
De 19e zou mijn NOD kunnen zijn, hoop het maar. Hoop stiekem - ook al had ik mezelf beloofd dat ik dat niet zou doen - dat het al raak is, maar die kans is echt miniem omdat we maar één keer zo'n beetje rond het goede tijdstip hebben gesekst. Maar goed, probeer mezelf echt in te stellen op een hele goede tweede ronde, en dat lukt best een beetje. Eerst de 19e maar eens - als ik ongi word, ben ik in elk geval weer op gang.

Goosje, gaan we samen wachten volgende week, zucht! Hoop voor jou erg dat het raak is, en wie weet is dat ook gewoon zo, want jullie zijn er dus helemaal voor gegaan deze ronde. En de mogelijke teleurstelling is heel naar, maar misschien heb je de laatste teleurstelling vorige maand al gehad!

[Suuzje]

Oh Jannie, lief van je! Ik hoop echt voor je dat het weer snel gaat lukken. Ik bleef me ook vaak verdrietig voelen en nu voel ik me zoveel beter, echt zo ontzettend fijn. Ik gun jullie dat gevoel ook zo erg weer opnieuw! En Jannie, misschien is het wel raak van die keer, je weet maar nooit. Maar als het niet zo is, heb je een verse ronde met hele gunstige échte kans om weer zwanger te worden. Ik ga ook heel hard voor jou duimen!
Heel veel liefs!