Echo met 8 weken, te klein en geen hartje... wat nu?

[Suuzje]

Ik moet even mijn verhaal kwijt... Gisteren hadden we onze eerste echo, ik had 8 weken en een dag moeten zijn. Tijdens de echo bleek dat het maar 0,5 cm groot was en geen hartje. Op het papier stond ook nog dat er een vergrote dooierzak is, geen idee wat dat inhoud. Die middag contact gehad met mijn VK en die heeft een afspraak voor me gemaakt aankomende maandagmiddag bij de Gynaecoloog in het ziekenhuis om te bespreken wat nu verder te doen. Aangezien ik helemaal geen last heb gehad van buikpijn en/of bloedverlies zal het waarschijnlijk een curettage moeten worden, omdat het waarschijnlijk niet uit zichzelf los gaat komen. Ik zou ook kunnen kiezen voor medicatie om het op te wekken, maar dan is er een kans dat er wat achterblijft en dat ik alsnog gecuretteerd moet worden... ik weet even niet meer waar ik het zoeken moet. Gisteren en vandaag was een regelrechte hel, vandaag ging het ietsje miniscuul beetje beter (lees; niet meer non-stop huilen). En ben ik op het internet een beetje op zoek gegaan naar de verschillende mogelijkheden. Het liefste zou ik willen dat het NU eruit zou komen, ik zie er echt mega tegen het hele gedoe in het ziekenhuis op. Maar ik zie het ook niet zitten om te wachten (weken?) tot het vanzelf los komt of om pillen te nemen om het op te wekken (wat behoorlijk pijn schijnt te doen) met het risico dat er wat achterblijft... Maar een curettage (wat een ONTZETTEND naar woord) vind ik ook zo ontzettend eng. Mocht het toch moeten wil ik wel absoluut onder narcose... Het is toch zo oneerlijk, een miskraam is al zoiets ontzettend ergs en dan moeten er ook nog allemaal (pijnlijke) medische handeling achteraan. En dan heb ik het nog niet eens over het niet meer zwanger zijn... daar kan ik nog niet eens over nadenken. Heeft iemand wijze raad voor me?

[hoop1970]

Ik werk in het ziekenhuis op de afdeling gynaecologie en zie dus dagelijks curettages voorbij komen.
Ook hebt ik (helaas) zelf ervaring met MK, ik heb vorig jaar gekozen voor cytotec, dit zijn tabletten die je vaginaal inbrengt om de miskraam op te wekken.
Bij mij is het goed verlopen d.w.z. alles is eruit gekomen en was nadien klaar, toch zou ik (ik ben maar gewoon eerlijk) hiervoor nooit meer kiezen.
Ik heb echt heel erg veel pijn gehad en heb echt onwijs heftig gevloeid (als ik geen verpleegkundige was geweest had ik 1000x eerder een ambulance gebeld en was ik met spoed opgenomen).
Dus mijn raad is toch kiezen voor curettage of de natuur z'n gang laten gaan.
Je schreef dat je absoluut narcose wilde, nou daar hoef je je geen zorgen over te maken, deze ingreep wordt altijd onder algehele narcose gedaan.
Het is een dagopname, dus dezelfde dag mag/kun je weer naar huis.
Mocht je nog specifieke vragen hebben dan hoor ik het wel.
Succes meid, ook met de verwerking!

[Suuzje]

Bedankt voor je reactie!!! Dat klinkt inderdaad heel heftig met die pillen... brrrr. Je bevestigt mijn vermoedens daarover, dus daar ga ik dus nu zeker niet voor kiezen. Wat ik me afvraag, is een infuus en/of catheter nodig bij een curettage? Ik ben ook nog eens bang voor naalden... :oops: En de narcose, gebeurt zoiets met "gas"? Ik zal het allemaal maandag (hopelijk) wel horen, maar is wel fijn om vast te weten. En weet je toevallig of er (veel) risico's aan de ingreep zijn? Pffft wat heftig allemaal.

Dank je wel, het zal wel even duren voor we hier overheen zijn, maar ik ben er wel heel zeker van dat het -ooit- allemaal goed gaat komen... Jij heel veel succes met het zwanger worden, ik zie dat je al heel wat achter de rug hebt. X

[Nootje38]

lieverd ik zit nu zelf ook met een miskraam.. kweet zo goed meisi hoe jij je nu voelt... wens je heel veel kracht toe... samen staan we sterk meid wij als mams van sterre kinders...

[hoop1970]

Infuus krijg je wel, hierdoor wordt de narcose toegediend waardoor je gaat slapen en kan nadien ook nog medicatie gegeven worden tegen pijn en/of misselijkheid (al is dit meer uitzondering als regel hoor).
Een catheter krijg je bij ons niet.
Wel moet je, voor je naar huis mag, gegeten/gedronken en geplast hebben.

Risico's...
het is een kleine ingreep, duurt zelf nog geen 5 min. je wordt heel goed in de gaten gehouden, dus het is geen grote belasting voor je lichaam, risico is dus minimaal.

Maar een operatie hoe klein ook en narcose krijgen kan altijd risico's met zich meebrengen (dit zal de anesthesist je ook vertellen)

Vragen opschrijven en gewoon meenemen, als je binnenkomt het briefje gewoon op tafel leggen zodat hij/zij kan zien dat je voorbereidt bent.
Succes nogmaals!!

[Suuzje]

Dat zal ik doen, goede tip! Kan ik ook niks vergeten te vragen. Oei, infuus lijkt me wat minder... maar goed, het zal wel moeten en dat is dan nog het minst erge. Dank je wel voor al je antwoorden, je hebt me super geholpen! X

@ Nootje: Ik heb je topic gelezen... je schreef toch ook bij mij in het juli forum mee? Zo naar allemaal, ik wenste je vorige week nog veel sterkte met in mijn achterhoofd de wens dat ik het alsjeblieft niet zelf hoefde mee te maken, maar vergeefs dus... Gister was ik wel helemaal van de wereld, ik moest niet aan het forum denken, maar vandaag heb ik toch de behoefte om mijn gedachten en gevoelens te delen. Werkt toch wel heel erg fijn. Kan het alleen nog niet opbrengen om een bericht in het juli forum en het 1980 forum te plaatsen... dat voelt nog even te pijnlijk. Maar Nootje, ik lees dat je het aan het afwachten bent, en dat je al last hebt van bloedverlies? Sterk van je dat je erop kan wachten, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Misschien wel dat als ik al bloedverlies zou hebben, maar nu zou het maar zo weken kunnen duren... daar moet ik echt niet aan denken. Jij in ieder geval ook nogmaals heel veel sterkte en we zullen elkaar hier zeker steunen! Het is - hoe krom ook - wel fijn om te lezen dat je niet de enige bent... X

[Nootje38]

He meisi,, bedankt voor je pbtje terug..
ja dit is helaas ons 2 de miskraam
alleen heb ik bij de miskraam
van sept.. enkel een echo gehad waar ik een schone baarmoeder had..
ik had ffie,s der voor het weekend
een heftige bloeding. en toen waarschijnlijk alles kwijt geraakt..

Van deze wel een kindje maar helaas geen hartactie,
Ben pas sinds gister wat bloed gaan verliezen en vandaag is het meer geworden


Dat je nog niet in het topiq kan komen van juli en van 80 is heel begrijpelijk meid
tis ook niet niks wat je over komt..
En veel over praten.. met je manneke mensen die het mischien al weten.. en het dit forum is een grote steun..
zijn heel veel mensen die dit overkomen.. daar ben ik nu wel achter bij me vorige 2 zwangerschappen
kids zijn nu 14 en 7 kwam pas internet bij me dochter paar maandjes voor haar bevalling...
Ben al veel aan het google geweest. voorwat me allemaal te wachten zou staan..

Maar meis.. geef het een mooi plaatsje in je leven mee. praat er veel over.. moet je huilen.. gewoon huilen..
Onze sterretjes hebben 1 ding geld ook voor jou Hoop..
ze hebben ons de naam mama gegeven.. Hoe klein ze ook waren en al hebben we ze nooit mogen zien..
Deze kleintjes zijn niet in ons oog..
maar zullen altijd een speciaal plaatsje hebben in ons hart..


Sterkte meisi denk aan je,... en heel belangrijk uit je gevoel..
knuffff

[french]

Ik wil je heel veeeeel sterkte toe wensen !!
Ik heb geen ervaring met een curretage, helaas wel met een miskraam.
Bij mij is het op natuurlijk wijze gegaan, heb hele erge krampen gekregen en bloed verlies.
En de volgende dag verloor ik het vruchtje. De natuurlijke genag was ook geen pretje.
Heb gewoon weeen gehad ervan, hele dag met mega krampen op bed gelegen.
Dat was in juni 2008. In Aug 2008 mocht ik alweer een positieve test vast houden en ben nu al mama
van een kerngezonde zoon van 7 maanden.
Hoop dat je tot een besluit komt wat te doen, curretage of de natuurlijke weg. Wou alleen even zeggen
dat de natuurlijke weg ook geen pretje was voor mij.
Wens je heel veel sterkte en kracht toe samen !!!

[Goosje]

Suuzje heel veel sterkte!!!
Ik zat ook in het juli-topic en heb helaas ook ervaring.... Ook ik heb nog veel vragen en heb dus een topic aangemaakt...
Ik hoop dat jullie je samen door de komende weken heen kunnen slaan en dit allemaal een beetje kunnen verwerken....normaals heel veel sterkte!!
liefs goosje

[Anntje]

Suuzje, ik wil je heel veel sterkte wensen.
Ik weet wat het is, bij mij kwam mijn mk op dezelfde manier.
Ik heb ervoor gekozen om het door medicijnen te laten komen. Dit vond ik wel heel erg fijn. Ja, tuurlijk heb ik pijn gehad, waren eigenlijk hele heftige ongi krampen, maar ik was blij dat ik het bewust heb meegemaakt, samen met m'n mannetje. Met een curretage ga je onder zeil en is er niets meer als je wakker wordt. Ik vond dit een hele goede manier ook voor het verwerken.
Maar het is toch een keuze die je zelf, samen met je mannetje, moet maken.
Nogmaals heel veel strekte en ik denk aan je!!

Liefs Anntje

[Nootje38]

Suuzje, ik wil je heel veel sterkte wensen.
Ik weet wat het is, bij mij kwam mijn mk op dezelfde manier.
Ik heb ervoor gekozen om het door medicijnen te laten komen. Dit vond ik wel heel erg fijn. Ja, tuurlijk heb ik pijn gehad, waren eigenlijk hele heftige ongi krampen, maar ik was blij dat ik het bewust heb meegemaakt, samen met m'n mannetje. Met een curretage ga je onder zeil en is er niets meer als je wakker wordt. Ik vond dit een hele goede manier ook voor het verwerken.
Maar het is toch een keuze die je zelf, samen met je mannetje, moet maken.
Nogmaals heel veel strekte en ik denk aan je!!

Liefs Anntje

klopt meisi zo dacht ik er ook over... en ben blij dat ik gekozen hebt om het zelf samen met me manneke hebt kunnen doen....
suus sterkte en volg hier in jou en je manneke,s gevoel...
knuff

[Suuzje]

Ik laat denk ik mijn keuze afhangen van wat ik allemaal te horen krijg bij de Gyn. Op zich gaat mijn eerste voorkeur ook uit naar medicijnen (alhoewel het verhaal van Hoop me daar snel vanaf helpt...), maar de VK gaf al aan dat er waarschijnlijk meteen een curettage geadviseerd wordt omdat ik nog geen enkel teken heb van mijn miskraam en dat als het niet helemaal eruit komt, ik alsnog een curettage moet...dubbelop dus. Misschien dat het ook iets te maken heeft met de vergrote dooierzak? Ik weet het niet... Ik wou ZO GRAAG dat het NU uit zichzelf zou beginnen....

Misschien heel erg stom, maar we zouden aanstaande donderdagavond een weekendje naar Londen gaan... en ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Eigenlijk wil ik het liefste dit achter de rug hebben, zodat we weg kunnen gaan en kunnen proberen om onze zinnen te verzetten. Het klinkt heel gek, maar ik wil ook graag weg. Ik wil graag liefst zo ver mogelijk weg. We kunnen volgens mij het weekendje nog wel verzetten, maar toch zou ik graag willen gaan. Stom he? Klinkt zo harteloos, maar ik heb echt het gevoel dat het ons goed zou doen. Maar ja, weet niet of dat allemaal goed lukken met hetgeen wat me nog te wachten staat in het ZH. We zullen dat maandagmiddag moeten beslissen denk ik.

We hebben trouwens vrijdagmiddag na de echo een nieuw hangertje voor aan mijn ketting gekocht, een gouden hartje, als symbool voor ons kindje... We waren helemaal van de wereld, maar we moesten en zouden het NU kopen... gekke wij.

[DaisyL]

Hi Suuzje,

ik heb je verhaal gelezen, ongelooflijk k** zeg!

Zelf heb ik het afgelopen jaar 2 keer een miskraam gehad. De eerste keer
werd ook op de echo ontdekt dat het niet goed was en heb ik een curretage
gehad. De tweede keer is het spontaan gekomen.

Ik vond de curretage als ingreep enorm meevallen. Was zo blij dat het eindelijk
weg was uit m'n lichaam. Je merkt er niets van en daarna herstel je ook snel.

Wel denk ik dat het niet realistisch is om donderdag naar Londen te gaan. Na
je bezoek bij de gyn morgen, moet eerst de operatie nog gepland worden (dat
wordt waarschijnlijk einde van de week), en met die pillen kan het ook nog een paar
dagen duren. En dan heb je ook nog de kans dat het spontaan komt. Dus ik zou toch het
weekendje uitstellen, ook al snap ik heel goed dat je weg wilt. Hebben wij ook gedaan en
dat was echt super!

En vergeet niet: je lichaam heeft nu bewezen dat het zwanger kan raken, dus als
dit achter de rug is, komt er vast weer een nieuwe zwangerschap, kijk maar verder
op dit forum, veel van de dames die ooit een miskraam hebben gehad zijn nu weer
zwanger of hebben inmiddels zelfs een kindje!

Heel veel sterkte de komende tijd en praat er veel hier of met anderen over,
dat helpt ook enorm!

[anoniempje]

Suuzje, heel veel sterkte!! Wat een verschrikkelijk nieuws.

[boba80]

Suuzje...wil je heel veel sterkte wensen. *dikke knuffel*

[Suuzje]

Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes. Dacht een paar dagen geleden niet dat ik ooit nog op dit forum wilde en zou kunnen komen, maar ben toch heel blij dat ik het heb gedaan. Het helpt toch wel heel erg om erover te praten en verhalen van lotgenoten te lezen. En we kunnen elkaar geruststellen en steunen. Heel fijn in ieder geval.

Vannacht wonderbaarlijk genoeg goed geslapen, wel alleen maar gedroomd over miskramen die vanzelf op gang kwamen. Niet naar, maar meer opluchtend omdat ik dat nu zo graag zou willen. Ben heel erg nerveus voor vanmiddag, nou ja, eigenlijk meer nerveus voor wat daaruit gaat komen. Ik zie ontzettend op tegen een eventuele curettage... ik ben echt als de dood voor ziekenhuis dingen en van het idee van een infuus wordt ik ook naar. Ik heb zelfs nog nooit bloed laten prikken... Stom waar je je allemaal wel niet druk over kan maken! De narcose en de ingreep lijken me weer iets minder eng. En ik vind het ook eng dat er (hoe klein ook) risico's aan zitten. Er was ook maar 10% kans op een miskraam, dus die paar % waarvan een curettage misgaat vind ik nu opeens ook heel realistisch... gek hoe je hoofd werkt. Misschien dat ik, ondanks de nare dingen die ik erover heb gelezen, toch voor de pillen kies. Ik heb ook goede en fijne ervaringen erover gelezen. Misschien valt het mee omdat het vruchtje nog maar 0,5 cm groot is. En al 3 weken ... is. Ik las ergens gister dat het weefsel dan al aan het vergaan is. hock: Daar ben ik wel even een paar uur van slag van geweest. (Waarom is er geen overgeef-smilie op deze site? Had heel toepasselijk geweest. Sorry voor mijn onzettend misplaatste gevoel voor humor, maar dat houdt me op de been.) Ik hoop zo dat ze straks op de echo zien dat het al los zit en dat mijn baarmoeder alleen een zetje nodig heeft om samen te trekken. Beetje wishful thinking, maar een beetje geluk heb ik wel verdiend vind ik zo.

We hebben ons weekendje londen vanochtend drie weken verzet. Het zat me toch wel heel dwars, en ook al zou alles goed gaan zou ik toch heel rustig aan moeten doen en het risico op bloedingen lopen. En ik weet niet hoe deze week gaat lopen. Dus ik voel me daar in ieder geval een stuk rustiger over. Over drie weken zijn we misschien weer in staat om een beetje lol te kunnen hebben en het af te sluiten. Ik hoop het zo. Vergeten doe ik het nooit, maar ik wil wel graag verder.

Wat er ook nog bijkomt is dat een hele goede vriendin (nichtje) 8 dagen na mij een positieve test had. Dat vind ik (nu) zo ontzettend moeilijk en zo oneerlijk. Haar moeder en mijn moeder zijn zussen. En ze waren samen zo trots. En nu zal ik altijd als ik haar zie aan ons kindje moeten denken omdat het even oud had moeten zijn. En ik kan moeilijk afstand nemen van familie. Zo moeilijk, ik denk echt niet dat ik het aan kan de eerst komende maanden om haar te zien. Ik voel me echt misselijk bij het idee. En ik voel me er ook zo slecht over. Ik voel me zo slecht dat ik denk dat ik het meer verdiende dan haar, omdat ik 2,5 jaar ouder ben. Omdat wij betere ouders zouden zijn. Omdat wij een stabiel stel zijn. Omdat mijn lieve man de meest fantastische vader zou zijn. Omdat wij langer bezig waren. Omdat wij het liever wilden en er alles aan gedaan hebben. Omdat ik het eerste kleinkind ben en heel graag als eerste een achterkleinkind wou geven. Omdat ik alles los en vast heb gelezen... zo slecht van me. En ik gun het haar echt wel, ze wil het ook heel graag. Maar het voelt zo ontzettend pijnlijk en zo oneerlijk. Zo ontzettend mislukt en gefaald. Ik weet dat het pure pech is, echt waar, maar het voelt zo mislukt.

[Goosje]

Suuzje kan me goed voorstellen hoe je je voelt....Meiden om me heen die al langer zwanger zijn daar heb ik echt geen moeite mee, maar als iemand nu heel blij zou vertellen dat ze zwanger is :x !! Vooral als diegene dichtbij je staat. Moeilijk hoor...Deze week het fantastische bericht gehoord dat Marleen Velthuis, die zwemster, zwanger is. Leuk hoor.....niet dat ik het diegene het dan niet zou gunnen ofzo, daar gaat het niet om. Maar het is inderdaad zo oneerlijk....
Maar suuzje ook jullie tijd komt wel weer, nu is het ff mega-klote allemaal...Je hebt tijd nodig om het allemaal te verwerken en dat duurt even...
Nogmaals héél veel sterkte vanmiddag, ik hoop dat het allemaal meevalt...
xx

[mvermeul]

Suuzje,

Heel erg veel sterkte met dit verdriet. Ik weet hoe je je voelt, heb een paar maanden geleden precies hetzelfde meegemaakt. Ik heb gekozen voor een curretage, omdat het hartje bij mij ook al een paar weken niet meer klopte en er geen tekenen dat er iets zou gaan gebeuren. Het is me heel erg meegevallen. Daarna kwam bij mij het echte verdriet pas, alsof het nog geen geen werkelijkheid was zolang ie er zat. Je gaat het vast zwaar krijgen de komende tijd, ik wens je daar heel veel sterkte mee.
Ik had in die tijd 3 vriendinnen die vertelden dat ze zwanger waren, ik kon ze wel wurgen. Snap je gevoel tov je nichtje helemaal, niets om je voor te schamen.

Sterkte vandaag en de komende tijd! Liefs!

[Suuzje]

Ben net terug uit het ziekenhuis. Ik vond het een fijn (voor zover dat kan) gesprek. Meelevend en ze namen de tijd voor me en hebben goed naar me geluisterd. Eerst kreeg ik nog een echo, zo dat was even wat anders dan bij het echocentrum. Zo lekker op ooghoogte in zo'n stoel onder TL licht... ietsje minder. Maar erg vond ik het al lang niet meer. Daarna de mogelijkheden besproken; de pillen deden ze eigenlijk niet standaard, liever niet zelfs, omdat er een grote kans is dat er of iets achterblijft of dat het een iets te heftige ervaring kan worden, waar je ook niet op zit te wachten. Hij stelde voor om een curettage in te plannen en nu mag ik morgenochtend al komen. Ben erg nerveus, maar ben wel blij dat ik snel mag. Hoe eerder het medische achter de rug is hoe beter. Daarna moesten we meteen door naar de opnamepoli, intake gesprek met de verpleegkundige (mmm had hem toch liever woensdag gewoon als gepland met mijn VK gedaan...), een gesprek met de anesthesist en toen nog bloedprikken (die zag ik niet aankomen hock: ). Maar dat viel gelukkig reuze mee. Ik moet morgen op 7:15 er zijn en als het goed is wordt ik dan om 9 uur "geholpen". Met inderdaad een infuus krijg ik dan een korte lichte volledige narcose en is het binnen 10-15 minuten gedaan. Daarna wakker worden en dan terug naar de zaal. Als alles mee zit ben ik rond het middaguur weer thuis. Oooooh ik wou dat het al morgenmiddag was! Ik heb ook gevraagd of ik niet op de kraamafdeling kom te liggen (absoluut niet!) en of het een zuig-curettage wordt (minder risico op complicaties) (ja dus). Daarbij zei hij nog dat het een zeer kleine routine ingreep is, wist ik wel, maar wel fijn om te horen.

Oh ja, en hij zei dat hij geen enkel medisch bezwaar ziet om meteen weer te gaan proberen als we dat willen (als het bloeden gestopt is natuurlijk) en dat er geen vergrote kans is op weer een miskraam, aangezien je toch niet zwanger wordt als je lichaam/baarmoeder daar niet klaar voor is. Dat is ook heel erg fijn om te horen, moet er niet aan denken om verplicht een bepaald aantal cycli te moeten wachten!

Nu maar hopen dat het heeeeeel erg snel morgenmiddag is... zucht.

[Suuzje]

Dank je wel mvermeul voor je lieve berichtje! X

Ik kreeg trouwens net een smsje van een vriendin die schijnbaar gisteren bevallen is... Heb alleen nog de eerste regel kunnen lezen. Vind het heel erg moeilijk... gelukkig woont ze ver weg en is ze een vriendin van een vriendin, dus ik hoef niet op kraamvisite... pfffffffffffffffffffft

[Nootje38]

Ben net terug uit het ziekenhuis. Ik vond het een fijn (voor zover dat kan) gesprek. Meelevend en ze namen de tijd voor me en hebben goed naar me geluisterd. Eerst kreeg ik nog een echo, zo dat was even wat anders dan bij het echocentrum. Zo lekker op ooghoogte in zo'n stoel onder TL licht... ietsje minder. Maar erg vond ik het al lang niet meer. Daarna de mogelijkheden besproken; de pillen deden ze eigenlijk niet standaard, liever niet zelfs, omdat er een grote kans is dat er of iets achterblijft of dat het een iets te heftige ervaring kan worden, waar je ook niet op zit te wachten. Hij stelde voor om een curettage in te plannen en nu mag ik morgenochtend al komen. Ben erg nerveus, maar ben wel blij dat ik snel mag. Hoe eerder het medische achter de rug is hoe beter. Daarna moesten we meteen door naar de opnamepoli, intake gesprek met de verpleegkundige (mmm had hem toch liever woensdag gewoon als gepland met mijn VK gedaan...), een gesprek met de anesthesist en toen nog bloedprikken (die zag ik niet aankomen hock: ). Maar dat viel gelukkig reuze mee. Ik moet morgen op 7:15 er zijn en als het goed is wordt ik dan om 9 uur "geholpen". Met inderdaad een infuus krijg ik dan een korte lichte volledige narcose en is het binnen 10-15 minuten gedaan. Daarna wakker worden en dan terug naar de zaal. Als alles mee zit ben ik rond het middaguur weer thuis. Oooooh ik wou dat het al morgenmiddag was! Ik heb ook gevraagd of ik niet op de kraamafdeling kom te liggen (absoluut niet!) en of het een zuig-curettage wordt (minder risico op complicaties) (ja dus). Daarbij zei hij nog dat het een zeer kleine routine ingreep is, wist ik wel, maar wel fijn om te horen.

Oh ja, en hij zei dat hij geen enkel medisch bezwaar ziet om meteen weer te gaan proberen als we dat willen (als het bloeden gestopt is natuurlijk) en dat er geen vergrote kans is op weer een miskraam, aangezien je toch niet zwanger wordt als je lichaam/baarmoeder daar niet klaar voor is. Dat is ook heel erg fijn om te horen, moet er niet aan denken om verplicht een bepaald aantal cycli te moeten wachten!

Nu maar hopen dat het heeeeeel erg snel morgenmiddag is... zucht.

Hey meisi toch wel heftig he.. als je dit zo allemaal mee moet maken... weet dat we er voor jullie zijn meisi.. t word een zware tijd.. die we samen met zijn alle door moeten knokken en waar ik nu tegen op hik is de december maand... en we hebben hier mag ik toch wel zeggen een mooie warme band met moeders en kids maar zo ook de sterretjes mama,s we redden ons wel meid... komen er wel.. en een mooi plekje krijgen al onze ukkie,s in ons hart.. een ouder hart verlaat nooit een kindje ook die er niet meer zijn..
maar voor morgen meis heel veel kracht toegewenst samen met je manneke...
knuffie,sss van hier..

[Suuzje]

;-) Ik schrijf net bij jou een berichtje...

Daar sla je de spijker op zijn kop... ik ben zo dol op kerst, maar zie er nu wel een beetje tegenop ja.... ik ga vol goede moed verder en hoop op het beste. Ik weet dat ik hier nog een goede tijd kapot van ga zijn en dat het waarschijnlijk nooit helemaal weg of over gaat, maar ik wil wel graag verder en ik wil heel graag opnieuw zwanger worden en meemaken hoe een goede echo moet voelen. En een kindje... daar kan ik me nog niets bij voorstellen, maar lijkt me fantastisch!!! Enne, maak er wel een mooie kerst van met jouw fijne kids en man, hé!!!

[Nootje38]

;-) Ik schrijf net bij jou een berichtje...

Daar sla je de spijker op zijn kop... ik ben zo dol op kerst, maar zie er nu wel een beetje tegenop ja.... ik ga vol goede moed verder en hoop op het beste. Ik weet dat ik hier nog een goede tijd kapot van ga zijn en dat het waarschijnlijk nooit helemaal weg of over gaat, maar ik wil wel graag verder en ik wil heel graag opnieuw zwanger worden en meemaken hoe een goede echo moet voelen. En een kindje... daar kan ik me nog niets bij voorstellen, maar lijkt me fantastisch!!! Enne, maak er wel een mooie kerst van met jouw fijne kids en man, hé!!!

jaa zeker weten meis... vind kerst en oud en nieuw ook mooi.... maar nu zal er soms ffie,s een stempel op wezen... kids zijn nu dit jaar bij paps met kerst en oud en nieuw zijn ze bij mij... verleden jaar was het anders om... 1 ste kerst zijn me manneke en ik samen 2 de kerst dag bij me ouders... en oud en nieuw met kids hier en wat leuke dingen doen met oud en nieuw waronder steengrillen denk mmmmmmmmmmm

en ben het helemaal met je eens... we gaan door meid voor ons wondertje... en hopen zo dat we m in 2010 mogen krijgen...

[DaisyL]

Suuzje: heel veel succes morgen! Even doorzetten en dan ben je ervan af!

knuffel, Daisy

[Suuzje]

Dank je wel Daisy! Ik zet momenteel mijn verstand op nul en hoop dat het snel morgenmiddag is!
En hoop dat het heel erg zal meevallen...
Liefs

[Suuzje]

Klinkt heel goed Nootje! We gaan helemaal voor 2010, ik weet zeker dat het ons gaat lukken!!!!!

[Suuzje]

Pfoe, ben net terug uit het ziekenhuis. Ben ten eerste heel erg blij dat het achter de rug is!!!! Ik lig nu rustig op de bank met mijn laptopje, nog een beetje bij te trekken en proberen te wennen aan het idee dat het er nu ECHT niet meer is, alhoewel dat vanaf vrijdag al wel zo voelde, ik het nu lichamelijk ook weg. Elke keer als ik eraan denk wordt ik een beetje wazig (lees kan even niet meer lezen door de tranen heen). Maar ik durf wel heel voorzichtig nu naar de toekomst te gaan kijken.

De ingreep vond ik inderdaad heel erg meevallen, het wachten voor en na en het infuus niet. Vanochtend moest ik om kwart over 7 me melden. Ik kon pas slapen vanaf half 1 en ik werd bijna elk half uur wakker. Om 5 uur was ik echt klaarwakker. EN bloednerveus. Toen ik me gemeld had kwam ik op de opnamekamer, waar 6 bedden stonden en ik er een toegewezen kreeg. Ik was maar liefst de eerste, dus ik kon het rustig aan doen. Ik moest zo'n leuk hemd aantrekken (verder niks) en kreeg na een half uurtje een pilletje on je wat relaxter te maken. Die sloeg goed aan, maar ik was zo nerveus dat het niet genoeg hielp zeg maar. Maar wel prima hoor! Toen moest mijn lief weg en werden de rest van de bedden gevuld. Daarna ongeveer na 1,5 uur werd ik naar de pre-operatie kamer gereden en daar kreeg ik een infuus, plakkers en bloeddrukmeter. Best interessant allemaal. Ik was alleen heel erg nerveus voor het infuus. En had ik ook nog de pech dat ze de eerste keer verkeerd prikte (had zeker niet zo'n goede aders) en het een beetje een bloedbad werd. Gelukkig kon ik er op dat moment wel om lachen omdat het in principe best hilarisch was. Ze waren in ieder geval heel lief voor me en vonden het heel vervelend dat ze nou net bij mij twee keer moesten prikken. Misschien werkte de chill-pil toch genoeg op dat moment. Daarna ging ik de operatiekamer in, wat staan daar veel spullen zeg! Heel serieus allemaal. Ik kreeg een spulletje in mijn infuus, dat voelde heel gek. Net alsof je zwaar gedrogeerd bent en als je dat realiseert dan wordt je alweer wakker in de uitslaapkamer. Met een gaasbroekje (wie heeft dat nou weer aangetrokken?) en zo'n prop maandverband. Gek hoor, dat je ergens anders opeens wakker bent alsof je maar 1 seconde weg bent geweest. Wel heel fijn. Daar kreeg ik nog wat vloeibare paracetamol en ging ik terug naar de zaal. Daar mocht mijn lief me weer even opzoeken (voor 5 min maar, want het was druk), zo stom, want ik had gehoopt dat hij zo lang mogelijk bij me zou mogen blijven. Toen wat gegeten, gedronken, naar de WC geweest. En toen mocht van mij echt wel het infuus er zo'n beetje uit... maar ik was een van de laatsten in de kamer (de ander (man hoor) moest een nachtje blijven) en ik had het idee dat ze me een beetje vergeten waren ofzo. Mocht of half 2 weg, dus een uur naar de klok zitten staren want ik was het echt zat (lag er alweer terug vanaf 11 uur) en om 10 voor half mocht eindelijk het infuus eruit. Auw. En dan godzijdank naar huis! En nu twee zere handen, de mis-infuus hand heeft een flink blauw ei en de ander valt wel mee. Met de buik gaat het goed, niet echt pijn alleen beetje gevoelig. Had maar van meerdere soorten maandverband ingeslagen, want ik het het al 15 jaar niet gebruikt, had geen idee, zoveel keuze! Bleh.

En nu kijken hoe het verder met ons moet... ik ga zeker een kaarsje aansteken 13 december Nootje! Ik ga er ook twee voor jou branden. Vanavond gaan we onze thaise ballon opsteken. Die hadden we vorig jaar tijdens onze huwelijksreis gekocht in Thailand (ook eentje, gezegend en wel, opgelaten op het strand, zo mooi!) Deze ballon hadden wilden we oplaten met onze eerste trouwdag, maar na onze +test besloten dat we hem zouden oplaten met de goede ( ) echo. Het wordt nu dus een soort ten-hemel-lating. Lijkt me heel mooi (ben niet gelovig verder, maar het idee is mooi). En, het is mooi weer vanavond! Perfect.

Liefs

[Goosje]

Goh Suuzje ben helemaal stil van je verhaal.....
Ik zal aan jullie denken vanavond en kijken of ik héél in de verte een thaise ballon zie vliegen....

[Suuzje]

En... heb je hem zien vliegen? (Ergens midden-NL) Het is zo'n mooie windstille heldere nacht! Echt perfect (voor zover het perfect kon zijn). Hij vloog echt prachtig omhoog en recht op de sterren af, we konden hem nog heel lang volgen voordat het lichtje verdween. Ik vond het een prachtige manier om afscheid te nemen van ons kindje (in wording, maar in ons hoofd was ze al af). Zo mooi om te zien hoe de ballon recht omhoog ging, het voelde echt als een soort alternatief begravenisje. Gisteren was het nog rot weer, morgen wordt het ook weer regen en wind, maar vandaag was het prachtig... alsof het speciaal voor ons was...

[Nootje38]

Pfoe, ben net terug uit het ziekenhuis. Ben ten eerste heel erg blij dat het achter de rug is!!!! Ik lig nu rustig op de bank met mijn laptopje, nog een beetje bij te trekken en proberen te wennen aan het idee dat het er nu ECHT niet meer is, alhoewel dat vanaf vrijdag al wel zo voelde, ik het nu lichamelijk ook weg. Elke keer als ik eraan denk wordt ik een beetje wazig (lees kan even niet meer lezen door de tranen heen). Maar ik durf wel heel voorzichtig nu naar de toekomst te gaan kijken.

De ingreep vond ik inderdaad heel erg meevallen, het wachten voor en na en het infuus niet. Vanochtend moest ik om kwart over 7 me melden. Ik kon pas slapen vanaf half 1 en ik werd bijna elk half uur wakker. Om 5 uur was ik echt klaarwakker. EN bloednerveus. Toen ik me gemeld had kwam ik op de opnamekamer, waar 6 bedden stonden en ik er een toegewezen kreeg. Ik was maar liefst de eerste, dus ik kon het rustig aan doen. Ik moest zo'n leuk hemd aantrekken (verder niks) en kreeg na een half uurtje een pilletje on je wat relaxter te maken. Die sloeg goed aan, maar ik was zo nerveus dat het niet genoeg hielp zeg maar. Maar wel prima hoor! Toen moest mijn lief weg en werden de rest van de bedden gevuld. Daarna ongeveer na 1,5 uur werd ik naar de pre-operatie kamer gereden en daar kreeg ik een infuus, plakkers en bloeddrukmeter. Best interessant allemaal. Ik was alleen heel erg nerveus voor het infuus. En had ik ook nog de pech dat ze de eerste keer verkeerd prikte (had zeker niet zo'n goede aders) en het een beetje een bloedbad werd. Gelukkig kon ik er op dat moment wel om lachen omdat het in principe best hilarisch was. Ze waren in ieder geval heel lief voor me en vonden het heel vervelend dat ze nou net bij mij twee keer moesten prikken. Misschien werkte de chill-pil toch genoeg op dat moment. Daarna ging ik de operatiekamer in, wat staan daar veel spullen zeg! Heel serieus allemaal. Ik kreeg een spulletje in mijn infuus, dat voelde heel gek. Net alsof je zwaar gedrogeerd bent en als je dat realiseert dan wordt je alweer wakker in de uitslaapkamer. Met een gaasbroekje (wie heeft dat nou weer aangetrokken?) en zo'n prop maandverband. Gek hoor, dat je ergens anders opeens wakker bent alsof je maar 1 seconde weg bent geweest. Wel heel fijn. Daar kreeg ik nog wat vloeibare paracetamol en ging ik terug naar de zaal. Daar mocht mijn lief me weer even opzoeken (voor 5 min maar, want het was druk), zo stom, want ik had gehoopt dat hij zo lang mogelijk bij me zou mogen blijven. Toen wat gegeten, gedronken, naar de WC geweest. En toen mocht van mij echt wel het infuus er zo'n beetje uit... maar ik was een van de laatsten in de kamer (de ander (man hoor) moest een nachtje blijven) en ik had het idee dat ze me een beetje vergeten waren ofzo. Mocht of half 2 weg, dus een uur naar de klok zitten staren want ik was het echt zat (lag er alweer terug vanaf 11 uur) en om 10 voor half mocht eindelijk het infuus eruit. Auw. En dan godzijdank naar huis! En nu twee zere handen, de mis-infuus hand heeft een flink blauw ei en de ander valt wel mee. Met de buik gaat het goed, niet echt pijn alleen beetje gevoelig. Had maar van meerdere soorten maandverband ingeslagen, want ik het het al 15 jaar niet gebruikt, had geen idee, zoveel keuze! Bleh.

En nu kijken hoe het verder met ons moet... ik ga zeker een kaarsje aansteken 13 december Nootje! Ik ga er ook twee voor jou branden. Vanavond gaan we onze thaise ballon opsteken. Die hadden we vorig jaar tijdens onze huwelijksreis gekocht in Thailand (ook eentje, gezegend en wel, opgelaten op het strand, zo mooi!) Deze ballon hadden wilden we oplaten met onze eerste trouwdag, maar na onze +test besloten dat we hem zouden oplaten met de goede ( ) echo. Het wordt nu dus een soort ten-hemel-lating. Lijkt me heel mooi (ben niet gelovig verder, maar het idee is mooi). En, het is mooi weer vanavond! Perfect.

Liefs

zo meisi toch wel een heftig dagje geweest.... wat ik had.. ok kleintje is er niet meer en nu dat gevoel van leegte is idd een bekent gevoel meis... maar mooi wat je nu gaat doen met de balon.... sterke meid heel veel sterkte ook je manneke...
knuffie nootje

[Nootje38]

En... heb je hem zien vliegen? (Ergens midden-NL) Het is zo'n mooie windstille heldere nacht! Echt perfect (voor zover het perfect kon zijn). Hij vloog echt prachtig omhoog en recht op de sterren af, we konden hem nog heel lang volgen voordat het lichtje verdween. Ik vond het een prachtige manier om afscheid te nemen van ons kindje (in wording, maar in ons hoofd was ze al af). Zo mooi om te zien hoe de ballon recht omhoog ging, het voelde echt als een soort alternatief begravenisje. Gisteren was het nog rot weer, morgen wordt het ook weer regen en wind, maar vandaag was het prachtig... alsof het speciaal voor ons was...

juist en toch een teken meis.. jullie zo met de balon.. wij met het zien van ons kindje... toevall???

[miek4]

Suuzje, ik lees dit topic nu pas...
Hoop dat jullie het samen een plaatsje kunnen gaan geven!
Veel sterkte met alles!!

[Tinkerbell79]

suuzje...heel veel sterkte!!!!

[Suuzje]

Dank jullie wel... voelt zo goed dat jullie met me meeleven! Het maakt ook dat ik me sterker en niet alleen voel. X

Vannacht wonderbaarlijk goed geslapen. Zo fijn. Vanochtend beetje uitgeslapen en ga nu even douchen, heel klein beetje werk doen (ben zzp'er, dus ik moet wel wat doen af en toe) en daarna weer lekker op de bank liggen en mezelf verwennen.

Ik voel me eigenlijk wel goed, heb tot nu toe nog weinig bloed. Paracetamol heb ik sinds gistermiddag eigenlijk nog niet nodig gehad. Dus wie weet heb ik geluk en herstel ik heel snel, of er komt nog wat de komende dagen, maar ik heb het gevoel dat het mee gaat vallen. Ik ga volgende week maandag een test doen om te zien hoe het gaat met mijn HCG en als er nog HCG is, doe ik er nog een de week erna, tot ik een - heb. Emotioneel gaat het ook redelijk, functioneer weer redelijk. Maar ik merk wel dat ik, als ik mijn gedachten laat gaan, de tranen snel komen. En dat zal wel nog een hele poos zo blijven. Een nieuwe zwangerschap zal het gevoel niet vervangen, maar wel draaglijker maken voor mijn gevoel.

Ik moet zeggen dat ik hem wel knijp voor een eventuele volgende zwangerschap... wat als die ook uitloopt in een herhaling van dit hele gebeuren? Daar wordt ik serieus een beetje misselijk van. Ik zou zo graag ook willen voelen hoe een goede echo krijgen voelt!!!

Ik moet trouwens terugkomen over twee weken op controle. Best snel vind ik, want de Gyn waar ik een afspraak mee had maandag, zei dat de controle na 6 weken zou zijn. (De Gyn die mijn curettage heeft gedaan, daar heb ik nu mijn terugkom afspraak bij, vandaar) Ik heb al even ge-googled, en daar kwam uit dat het verschilt per Gyn, van geen controle afspraak, een bel-afspraak, 2 weken tot 7 weken erna. Dus het zal wel niets betekenen. Zal ook wel te maken hebben met vakanties, kerst en nieuwjaar.

[Suuzje]

Oh ja! Vergeet helemaal iets zo ontzettend raars te vertellen! Ik ga gister naar bed, doe mijn sok uit en kijk even naar mijn grote teen want het voelde de hele avond al gek alsof er iets zat. ZIT ER EEN HECHTING IN MIJN GROTE TEEN!!! AAARRRRGGGHHH! What the F*!!! Nou ja, zeg! En niemand die ook even dat meld ofzo... :lol: Kan er nu wel om lachen, maar vond het toch ook wel heel verontrustend! Het enige wat ik kan bedenken is dat in de OK mijn voet per ongeluk ergens tegenaan stootte of langs iets scherps kwam en ze het maar even voor de goede orde hebben gehecht? Het is er maar eentje gelukkig, zo ontzettend raar!!! Aan de andere kant ook wel verzorgend, de moeite om zoiets kleins te hechten. Ahum.

[Goosje]

Suuzje heb nog wel ff gekeken gisteren, heb hem niet zien vliegen maar het was wel een hele mooie heldere nacht!! Kan me voorstellen dat het een heel speciaal moment is geweest voor jullie.
ieieiieieee die hechting!!! haha! vaag zeg! ben wel heel benieuwd wat er nou eigenlijk gebeurd is....

Ik ben vanmorgen bij de gyn. geweest. Mn gevoel klopte dus toch want het is nog niet weg....Heb nu een afspraak voor een curretage op vrijdag. Wel ff heftig maar dan kan ik het daarna ook afsluiten....

[Nootje38]

Suuzje heb nog wel ff gekeken gisteren, heb hem niet zien vliegen maar het was wel een hele mooie heldere nacht!! Kan me voorstellen dat het een heel speciaal moment is geweest voor jullie.
ieieiieieee die hechting!!! haha! vaag zeg! ben wel heel benieuwd wat er nou eigenlijk gebeurd is....

Ik ben vanmorgen bij de gyn. geweest. Mn gevoel klopte dus toch want het is nog niet weg....Heb nu een afspraak voor een curretage op vrijdag. Wel ff heftig maar dan kan ik het daarna ook afsluiten....

Ook voor jou goos hoop ik dat je nog iets moois mag mee maken als herinnering aan dit klein hummeltje.. dat is wel speciaal meis ook ik denk aan je wijfie heel veel sterkte en kracht.. duim voor je meid.. hou je sterk... en je moeder hart zal never nooit dit kindje verlaten meid.
knuff denk aan je... xxxxxxxxxxx

[Suuzje]

Ja, zoiets voelt inderdaad heel bijzonder! Het helpt echt een beetje.
Gaat het nog een beetje Nootje? Je mag vrijdag toch nog even voor controle? Ik hoop dat je "goed" nieuws krijgt.

Goosje, ik heb je een berichtje gestuurd.
Heel veel liefs

Ik voel me eigenlijk behoorlijk gedeprimeerd... het gaat wel hoor, maar het blijft non-stop door mijn gedachten spoken. En dat het keiharde besef dat je gewoon NIET meer zwanger bent. Niet meer speciaal bent. Geen kindje meer krijgt. Kindje weg is. (sorry als jullie nu ook moeten huilen...) Pfffft. Het voelt elke keer toch als een bakstenen muur. Heb wel al mijn moed bij elkaar geraapt en ben naar de winkel gegaan om het allermooiste geboortekaartje uit te zoeken voor de vriendin die van het weekend is bevallen. Slik. En meteen verstuurd.

[Goosje]

pfff Suuzje moeilijk hè... langzaam begint het 'gewone' leven weer....
je hebt een berichtje terug!
Sterkte xxx

[Suuzje]

Nou, het ziet er naar uit dat ik heel snel herstel... heb sinds gister eigenlijk al geen bloed meer gezien. Een miezerig drupje. Verder ook geen echte buikpijn gehad, alleen gisteravond nog een klein beetje zeurend gevoel in mijn onderbuik. Misschien juich ik te vroeg, maar misschien was dit het dan wel... ben zo ontzettend benieuwd wanneer mijn cyclus weer op gang komt. Ben gisteren weer begonnen met mijn "zwanger worden" pillen, lijkt me wel verstandig als we straks weer gaan ... en kans hebben op... Het zijn die van de Etos die je cyclus een zetje in de goede richting kunnen geven, dus hoop dat ze wat meehelpen.

Wel heftig ook, dat helemaal overnieuw beginnen. Zal eerlijk zeggen dat ik dolblij was dat ik in de 3e ronde al zwanger was en niet meer in die onzekerheid van "lukt het ooit wel" hoefde te zitten. Ik heb ook diep respect voor alle meiden die al zo lang bezig zijn, dat zal er stevig inhakken. Ik ben nu ook heel bang voor twee dingen; dat het heel lang (of niet?) gaat lukken om weer zwanger te worden en om een nieuwe miskraam te krijgen... brrrrrrr Maar ja, ik weet dat ik me niet te druk moet maken, want anders lukt het nooit...

Ik realiseerde me gister trouwens dat ik me wel heel raar heb gedragen de afgelopen maand. Toen ik 4-5 weken was heb ik mijn afspraak bij de VK gemaakt. Ik zou 2 december mijn intake hebben en 18 december mijn eerste echo. Ik vond het allemaal prima, ik dacht toen nog; "Leuk met 11 weken, dan is er al echt een mensje te zien!". Begin week 6 (teruggedacht precies toen het waarschijnlijk dood is gegaan) begon ik me opeens heel druk te maken over de echo en zag ik allemaal doemscenario's van wat er fout kon gaan. En moest en zou ik eerder een echo hebben, wat ik toen dus ook heb geregeld. Toen met de echo was ik ook zoooo nerveus. Ik vond het helemaal niet leuk en wou dat het snel 's middags zou zijn zodat ik het zou weten. Toen ik daar lag en het slechte nieuws hoorde voelde het als een enorme klap, maar ik dacht ook heel ver ergens in mijn achterhoofd "zie je wel!". Zo ontzettend dubbel, ik was er heel bang voor, maar dacht tegelijkertijd ook dat dat ons niet zou overkomen. Ik vind dit allemaal wel heel toevallig, misschien heb ik toch heel ver in mijn onderbewustzijn het al geweten... Ik hoop ook dat een volgende zwangerschap heel anders gaat voelen. Onbezorgd zal het nooit worden, maar misschien wel een veel beter gevoel. X

[Goosje]

Suuzje ik heb je een (lang haha) berichtje gestuurd....
Ik heb ook veel zin om weer te 'beginnen' en voel me nu goed. Ik vind het wel heel spannend inderdaad, komt mn cylcus een beetje op gang? zal het snel weer lukken? Gaat het nu wel goed? Zal ik me heel anders voelen als deze zwangerschap?

Ik heb ook altijd veel twijfels gehad bij deze zwangerschap, had erg weinig klachten (niet dat dat echt wat zegt, maar toch) Ik had dagen dat ik me heel goed voelde, maar ook heel veel dagen dat ik echt niet kon genieten omdat ik me zo onzeker/bang voelde. Ik wilde zelfs in de goede weken zomervakantie aanvragen voor als we op vakantie zouden gaan, terwijl ik uitgerekend was in juli en dus helemaal geen vakantie hoefde op te nemen....Met dat soort dingen hield ging ik er soms gewoon vanuit dat het niet goed zou gaan..of ik was er in ieder geval heel bang voor...
Ik hoop dat een volgende zwangerschap niet al te lang op zich laat wachten, voor jullie allemaal!!!!!
Ik hoop in ieder geval dat ik met anders/beter zal voelen.....

[Suuzje]

Hier gaat het elke dag een klein beetje beter. Ik heb nog geen huil-vrije dag gehad en ik moet er nog bijna elke minuut aan denken, maar ik betrap mezelf wel op af en toe een onbezorgd fijn moment dat ik het even niet voel. Stom, ik voelde me meteen schuldig dat ik er even niet aan dacht, maar aan de andere kant betekent het wel dat het de goede kant op gaat. Ik heb nog niet echt zin in mensen om me heen (dan moet ik sociaal doen en heb ik écht geen zin in!), gelukkig werk ik thuis, dus kan ik mijn eigen ritme bepalen. Ik ga wel proberen om zoveel mogelijk tijd voor mezelf in te bouwen en me niet volop op mijn werk storten. Dat komt in januari wel weer. Ik grijp de feestdagen gewoon aan om leuke dingen te doen en alles te laten zakken.

Waar ik wel even mee zat was dat ik na twee weken al terug moet komen op mijn controle afspraak, terwijl de eerste Gyn had gezegd dat het pas met 6 weken hoefde. Ik heb vanochtend dus maar even gebeld, want ik begon me al van alles in mijn hoofd te halen...! De assistente aan de telefoon vond het eerst ook raar, toen heeft ze mijn gegevens even tevoorschijn getoverd. Ze zei dat het resultaat al bekend was (nakijken van het vruchtje) en dat het allemaal in orde was. Pfoeeeeeeeee!!!! Gelukkig! De reden dat ik over twee weken al moet komen is omdat de beste man in januari met pensioen gaat! That's it.

Eerlijk gezegd kan ik ook niet wachten tot we weer kunnen :oops: en kans hebben op een nieuwe zwangerschap! Ik kijk er best wel heel erg naar uit. Ik ben niet het type wat nu een pauze kan inlassen, ik wil gewoon verder!!! Ik wil graag opnieuw zwanger worden en dan wel een goede echo, een buik krijgen en alles wat er verder bij hoort!!! En uiteindelijk het kindje natuurlijk... Het lijkt me zooooooooo ontzettend leuk. Ik merk nu dat ik er nu echt voor 500% voor ga en dat alle bijkomende ongemakjes en inschuur bevallings toestanden voor lief neem en me niets kan schelen! (Denk daar tegen die tijd vast anders over, haha! Maar dan denk ik gewoon aan december 2009... en dan hoor je me niet meer hoor!)

Oh ja, lichamelijk gaat het allemaal prima. Heb nergens meer last van, gisteren ook geen druppel bloed meer gezien, dus het gaat de goede kant op! Ik ga deze week nog wel mijn rust nemen en nog even wachten met iets gezelliger tegen elkaar aan kruipen... maar heb er goede hoop in dat dat eind van de week weer kan!

Liefs!

[Suuzje]

Nou, hier alweer vier dagen bloed-vrij... (8 dagen na de ingreep) geen drupje meer en ook geen last van buikpijn ofzo. Dus dat zal dan wel goed zitten denk ik/hoop ik? Ik hou een beetje in mijn achterhoofd de verhalen van anderen die na een paar dagen alsnog (weer) gingen bloeden, maar ga er nu eigenlijk niet meer van uit. Ik denk dat ik nog tot vrijdag wacht, en dan kunnen we 's avonds misschien weer ...? En dan volgende week donderdag terug op controle bij de Gyn. Wat zou hij gaan doen? Alleen een gesprekje? Of ook kijken met een echo? Het hele afwachten is niet echt mijn ding... wordt er zo onzeker van!!!

X

[miek4]

Hey meiden, fijn te lezen dat het weer ietsje beter gaat met jullie!!
De gevoelens die jullie omschrijven zijn zo herkenbaar!
Ik schrijf veel op het forum zwanger worden na miskraam, heb hier veel steun aan!
Onzekerheden, vragen, blijdschap en verdriet... is voor iedereen zo herkenbaar daar.
Misschien iets voor jullie, als jullie de behoefte hebben en er aan toe zijn...

[Ynni]

Hey suuzje en goosje, jullie verhalen zijn inderdaad super herkenbaar! Ik dacht precies hetzelfde na elke miskraam (naja 2 in totaal en 1 vmk)... Ik was inderdaad ook bang dat er iets beschadigd zou kunnen zijn na de currettage, of dat het zwanger worden niet meer zou lukken, of dat het nu superlang zou duren voordat ik zwanger zou worden (jaja 2 na 1 cyclus en nu weer na 2e cyclus)... Allemaal waanideeën natuurlijk. Ook dacht ik dat er wel iets afgrijselijks mis met mij zou moeten zijn omdat het ieder keer fout gaat. Wat ik wel heel erg had was het gevoel dat het niet goed zat. Bij de laaste late miskraam (14 wkn) was de vk allemaal afspraken aan het vastleggen (13 wkn echo, 20 wkn echo enz) en toen zei ik nog tegen haar zou je dat nou wel doen? Jij durft wel heel erg ver te kijken. Toen zei zij nog ja hoor het hartje klopte zo stevig en de kans dat het nu nog fout gaat is zoooo klein dat durf ik wel. Jaja tuuuurlijk....
Het was fijn om te horen op dat moment maar achteraf gezien...
Maar goed nu ben ik weer opnieuw zwanger (jawel hoor het kan!!!) en nu heb ik dus inderdaad een ander gevoel. Ik droom nu zelfs anders! Ik droomde nu van een baby! Dus laten we hopen dat dat dan een goed teken is
Ik hoop dat mijn situatie toch een beetje een hoop voor jullie is dat het wel degelijk kan (opnieuw zwanger worden) en dat je uiteindelijk wel uit dat dalletje komt. Ja het is zwaar en ja het is ongelofelijk kl*te en super oneerlijk maar het is ook zo mooi en natuurlijk. Je lijf werkt tenminste zoals het hoort. Jullie kunnen zwanger worden das bewezen!
Ik huil af en toe nog steeds. Maar niet meer als andere vrouwen zie met een dikke buik of maxi cosi's of wat dan ook. Ik ben ook niet meer boos als er weer es eentje zwanger wordt...
Ik huil alleen nog maar als ik naar de sterren kijk en zie dat die afstand zo f**king ver is...
Heel veel sterkte meiden ennneeeeehhh een zeer vruchtbaar 2010 zou ik zo zeggen

[Suuzje]

Bedankt voor jullie lieve berichtjes! Fijn om te lezen

Nou, donderdagavond hebben we dus voor het eerst weer ge :oops: , goh vond het wel eng hoor! Maar het ging fijn, goed en gelukkig zonder bloedverlies (was ik beetje bang voor). Dus beetje bij beetje wordt alles weer een beetje "normaal". Nu alleen donderdag nog even terug naar de Gyn en kan ik het echt af gaan sluiten. Even geen rare polonaise meer aan mijn lijf.
Morgen ga ik weer een test doen, kijken hoe het staat met de HCG. Vreemd, ik dacht dinsdag een ei-sprong-achtige steek te voelen. Wel veel korter dan normaal. Maar ja, kan natuurlijk ook mijn eten zijn wat een verkeerd bochtje nam ofzo... Zou ook wel heel snel zijn voor een eisprong toch? Toch gek, ik heb sinds gister ook weer wat last van puistjes. Dat had ik altijd een weekje voordat ik ongesteld moest worden. :? Nou ja, m'n lijf kan ook een loopje met me nemen... net als dat je denkt/hoopt dat je zwanger bent. Maar ik hoop het wel zeg! Dat zou betekenen dat alles weer op gang komt. Zou zooooo fijn zijn.

Ik sprak gister een vriendin die 2 miskramen achter elkaar heeft gekregen (3e gaat nu goed). Ze vertelde dat de Gyn aan haar vroeg hoe snel ze weer zwanger was geworden (meteen na de 1e MK) en dat het daardoor kan komen. hock: Hoe kan dat nou? Ik kan me geen enkele reden bedenken waarom het sneller mis zou gaan meteen na een MK. Oke, misschien kan het niet zo goed nestelen (dan wordt je dus niet zwanger) of is je baarmoeder nog niet geheeld (dan wordt je dus niet zwanger!) maar ik zie geen enkel verband met een eerdere MK waarom een vruchtje kan nestelen, blijft leven en daarna pas dood gaat. Ik snap er helemaal niks van. Ik vind het ook heel verwarrend dat ze allemaal wat anders zeggen. Ik wordt er heel nerveus van. Ik wil zo graag er weer voor gaan, ik haal ook echt troost uit het idee dat ik (heel) heel misschien nog wel opnieuw zwanger zou kunnen zijn dit jaar. Of al in januari! Maar als dat de kans op weer een MK zou vergroten zou ik zeker wel wachten. Bah. :x

Vandaag even de stad in geweest. Nou, ik had het snel weer gezien hoor. Het lijkt wel alsof er alleen maar kinderwagens, baby's en zwangere vrouwen op pad waren. Na 2 uurtjes had ik het helemaal gehad, sjachereinig en depri. Normaal wordt ik heel blij van winkelen en kleren kopen, maar kon er nu niet happy van worden... dacht alleen maar, lekker belangrijk. Gaat dit ooit over?
(Sorry voor mijn klaagzang... ahum :oops: )

[Ynni]

Ik was ook praktisch gelijk na mn mk weer terug zwanger maar er zat wel een bloeding achter het kindje in de baarmoeder. Ik denk dat dat de reden is van de mk, maar goed zeker weten doe je dat toch nooit. En er zijn vast zat meiden waarbij het wel goed gaat vlak na een mk. Doe gewoon wat jij zelf goed aan vind voelen! Tis per slot van rekening jou lijf en jij beslist

[Suuzje]

Afgelopen donderdag ben ik naar de Gyn geweest voor mijn controle afspraak. Hij heeft even een uitwendige echo gehad en me wat vragen gesteld. Alles zag er prima uit en hij zag geen enkel probleem om er weer voor te gaan. Ik heb het nog maar een keer gevraagd, nu heb ik van twee Gyn's gehoord dat er geen enkele medische reden is om een ronde te wachten. Fijn.
Hij zei trouwens dat als ik twee weken over tijd ben mag bellen voor een echo...! Pfoe, krijg het wal warm bij het idee... lijkt me zo ontzettend doodeng! Ik hoop echt dat als ik (ooit) weer zwanger me anders voel dan deze keer. Dat ik toch het gevoel heb dat het misschien nu wél goed is.
Wel jammer dat die dan bij de Gyn is, lekker gezellig onder zo'n TL-buis... brrrrr. Maar goed, het is voor een goed doel.

Ik heb ook gevraagd naar die hechting in mijn teen... en hij wist van niks!!! Hij vond het een heel mysterieuze zaak, ahum. Zo gek, nu ga ik weer aan mijzelf twijfelen of hij er wel echt zat! Maar mijn lief zegt dat er écht een draadje zat met een knoopje. Dus kan niet missen. Hij is er nu zo goed als uit, (ik heb eraan zitten rommelen) dus ik kon het ook niet laten zien... zo raar allemaal, best irritant. Maar goed, het zal allemaal wel.

Zou het trouwens kunnen dat er twee ei-tjes vrij komen met een paar dagen ertussen? Ik vind het zo gek, ik had vorige week zondag toch een halve dag vrij duidelijke pijn in mijn zij, precies zoals mijn ei-pijn altijd voelde. En afgelopen donderdag weer de hele middag/avond, maar dan aan de andere kant... ik snap er niks van. Voorheen voelde ik hem ook altijd, maar had ik er wel de hele dag last van. Zo ontzettend lastig die onzekerheid!!! Ik hou er trouwens met eten en drinken even helemaal geen rekening mee, ik kan er toch totaal geen peil op trekken, dus sja...

[Goosje]

Hé Suuzje,

Fijn dat alles goed was bij de gyn!! En nu twee keer gehoord dat jullie er weer voor mogen gaan, mooi zo!
Echt nog steeds heel raar van die hechting, snap wel dat je zelfs een beetje aan jezelf gaat twijfelen haha!

Ik had vorige week ook echt steken in mn zij, aan beide kanten. Eerder voelde ik hem altijd aan één kant, de ene maand rechts, de andere maand links. Toen ik zwanger werd voelde ik hem aan de linkerkant. Tijdens mn zwangerschap heb ik ongeveer één cyclus overgeslagen dus misschien liggen er nu wel twee klaar en bij jou misschien ook?? Ik heb ook geen idee....Maar ik ben wel bang dat ik mn eisprong nog niet heb gehad, eerder had ik dan ook heel duidelijk slijm-verlies zeg maar, en dat heb ik nu nog echt niet gehad....Als ik nu mn eisprong nog niet heb gehad wordt deze ronde zowieso 31 dagen of langer........Baal dr wel een beetje van maar ik wil er ook niet teveel bij stilstaan...
Half jan. pas naar de gyn en tot die tijd ga ik nergens rekening mee houden/op hopen of testen. Als ik de dag dat ik naar de gyn moet nog niet ongi ben doe ik dan wel een test. Ik ben in ieder geval niet van plan me in te houden met kerst, kom maar op met die gerookte zalm en wijn!!

hoe was jullie weekend trouwens???

[Suuzje]

Zou het echt kunnen, twee tegelijk? Of misschien een soort "oude" die even eerst weg moest voordat de "verse" kon? Ik heb inderdaad ook 1 cyclus overgeslagen, dus het zou logisch kunnen zijn. Maar ja, een eitje moet toch rijpen, dus als je zwanger bent gebeurt er volgens mij niks. Ze blijven natuurlijk ook niet langer zitten. Anders zou je, als je vaak zwanger zou zijn, jaren langer vruchtbaar zijn toch? De oude zullen wel gewoon afsterven dan ofzo? Het meest logische lijkt me dat wanneer het HCG niveau laag genoeg is (volgens mij hoeft het niet helemaal weg te zijn) er weer een vers eitje gaat rijpen. Dus als ik een beetje terugkijk op mijn testen zou die eerste steek niks moeten zijn, de tweede zou in principe wel wat kunnen zijn. Ik hoor trouwens ook een hoop meiden bij wie de verschijnselen in de cyclus anders zijn geworden na een MK, dat ze bijvoorbeeld wel of juist niet meer hun eisprong voelen, dat hun ongi heftiger of minder is geworden en dat het slijm ook minder of juist meer is geworden. Misschien is het bij jou ook wel minder geworden en merk je er daarom minder van? Ik baal er ook ontzettend van dat je geen idee hebt wat/wanneer en hoe... ik probeer er ook zo min mogelijk mee bezig te zijn en niet bij stil te staan en maar kijken wat er gebeurd, maar stiekem ben ik wel aan het rekenen vanaf die steken... stom hé! Ik ga voorlopig ook zeker geen test doen, heel misschien met oudjaarsdag (dat zou kunnen ivm steken) maar misschien ook niet. Ligt eraan hoe mijn pet staat... Zou wel heel erg wishfull thinking zijn... Half januari naar de Gyn is misschien juist wel fijn denk ik! Wie weet zit er al wat en kom je erachter als hij/zij een echo doet... dat zou pas een super nieuwjaars verrassing zijn!!! Sorry, ik draaf een beetje door... haha! Was jouw cyclus regelmatig voor je zwanger werd? En was je cyclus ook snel normaal nadat je stopte met bijv de pil? Zo ja, zou je cyclus nu ook aardig op gang moeten komen lijkt me zo. De meesten met een hele lange (of geen) cyclus na hun MK waren of al langer zwanger of hadden een onregelmatige cyclus. Dus daar hou ik me maar aan vast... hoop hoop.

Haha, ik ga me ook zeker niet inhouden met kerst en oud en nieuw! Oke, zal me niet helemaal vol laten lopen, maar ga er ook geen rekening mee houden. Mocht het wel zo zijn en ik er later achter kom, jammer dan. Zoveel meiden komen er pas na weken achter dat ze zwanger zijn en hebben gewoon doorgeleefd, dus zo'n drama zal het niet zijn. Toch! Op zich is dit niet mijn instelling, maar deze maand even wel.

Ons weekendje Londen was heel erg fijn! Lekker geshopt, mooie etalages bekeken, naar Abbey Road geweest (ja ook op het zebrapad!), kerstmarkt bezocht, naar St. Pauls geweest (daar 2 kaarsjes aangestoken, 1 voor onze garnaal en 1 voor onze toekomstige garnaal-to-be...) en natuurlijk een aantal Pubs goed van binnen bekeken! (Bierrrr) Het voelde wel heel fijn om even afgeleid te worden en er niet de hele dag aan te hoeven denken. Een dag, voor het ontbijt, gingen we naar beneden en ik realiseerde me pas onderaan de trap dat ik er sinds ik wakker werd nog niet aan heb gedacht. Normaal word ik er toch echt wel wakker mee! Dus weer een stapje vooruit. Ik zag alleen wel veel te veel kinderwagens en zwangere vrouwen. Normaal viel het me nooit op, maar nu alleen maar. Dat was wel een beetje jammer. Ik vond het trouwens in de wachtkamer bij de Gyn ook écht niet leuk. We zaten tussen twee stellen met een pasgeboren baby in en om ons heel vrijwel alleen maar zwangere buiken. :| Bah.

[Goosje]

ja dat klinkt ook wel logisch natuurlijk...een vrouw die zwanger is geweest heeft ok niet ineens 9 eisprongen tegelijk...haha! Ik denk dat die steken van vorige week dan nog geen eisprong geweest kunnen zijn want een paar dagen daarvoor had ik nog een heel licht positieve test..Nu vanmorgen wel wat draderig slijm, maar ik wacht wel ff af...
Voel me ook echt niet fit de laatste week, buikgriep ofzo en blijf een beetje kwakkelen, dus me volproppen met kerst lijkt me niet zo handig. Maar daardoor hebben we ook niet precies om de dag geklust..gisteravond hebben we overgslagen en nu zul je net zien dat ik misschien vandaag mn ei heb...Nouja anders gaan we gewoon voor de volgende ronde...

Ik heb er ook nog aan gedacht om oudjaarsdag een test te doen, maar ik kan het beter niet doen, dan zou mn eerste cyclus wel heel kort zijn. Voor jou kan dan denk ik wel! Jij had ook daarvoor mooie cylcussen, en gelukkig maar 2!!
Nadat ik gestopt ben met de pil was mn eerste ronde 30 dagen, dus kwam wel redelijk goed op gang, mn cylcys was 30-24-31-25-zwanger, dus wel redelijk toch!!

Fijn dat jullie weekend leuk was!! Lekker met zn tweetjes een beetje afleiding!!

[Suuzje]

Nou, jouw cyclus klinkt ook behoorlijk mooi toch! En ook meteen goed na het stoppen met de pil. Dat is ook een goed teken volgens mij voor nu. Ik heb even me helemaal suf-gegoogled en kwam aardig wat tegen;
- Je krijgt pas een eisprong als je HCG onder de 20 is (zwangerschapstest meet vanaf 20)
- Gemiddeld krijg je na een MK je eerste ongi tussen de 3 - 8 weken
- Hoe snel je cyclus herstelt ligt aan de duur van je zwangerschap (dus hoeveelheid HCG en wond baarmoeder)
- Je schijnt sneller te herstellen na een curettage, omdat je baarmoeder nu helemaal schoon is en er dus ook geen stukjes achter blijven waardoor je langer HCG in je lijf hebt.

Misschien dat mensen daarom wel zeggen dat je meer vruchtbaar bent, omdat HCG bij onvruchtbaarheid ook gebruikt wordt om een eicel te rijpen. Misschien dat je lijf, juist omdat er nog een bepaalde hoeveelheid HCG in je lichaam zit, zich aanspoort om een eicel te rijpen. Misschien waren die steken van de week wel een voorbereiding op een eisprong, een soort letterlijke "rammelende" eierstokken... haha! Aan je slijm-verhaal te horen (he bah, wat zijn we weer lekker bezig) zou je nu inderdaad best heel goed in je vruchtbare periode kunnen zitten! Spannend!!! Dusss... dan zou je nieuwe NOD ergens eind eerste week januari kunnen zijn?

Ik heb echt het gevoel dat het niets is geworden deze maand. Is ook niet gek hoor, maar ja. Het voelt nu alsof ik ergens volgende week ongesteld zou moeten worden. Mijn kleren zitten niet lekker, voel me dikkig, krijg puistjes, ben niet te genieten (ben heel onredelijk en opvliegend, anders dan de afgelopen weken). Kortom, het voelt net zoals voorheen als ik ongesteld ging worden. Ik hoop het zo, dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Natuurlijk hoop ik liever dat ik zwanger ben natuurlijk! Maar heb zo'n gevoel van niet. Zit nu op dag 24, dus het zou wel echt fantastisch zijn als ik voor het einde van het jaar nog ongi zou worden.

Goh, wat kan ik toch een hoop speculeren... verschrikkelijk dit, als je zo'n controle freak bent als ik...
X

[kimicky]

hoi meiden,

wat "fijn" om hier jullie verhalen te lezen.
4 dec kregen wij een prachtig Sinterklaascadeau; een positieve test! Wat waren we blij.
Maar ook ik had al vanaf het begin een raar gevoel erover. Toch stiekem aan een aantal mensen vertellen,
je gaat toch van het beste uit.
Ik had steeds al pijn in mijn buik, en mijn moeder zei dan al "dat is niet goed, dat hoort niet". Tussendoor
de vk al gebeld en die zei dat het erbij hoorde.

Afgelopen maandag de intake gehad bij de praktijk, allemaal prima. Geen echo, want de vk die de intake
deed mocht geen echo's maken. Dus vanmorgen terug voor de eerste echo. Ik vond het onwijs spannend,
had ook geen goed gevoel. Van de week zelfs al gedroomd dat ik naar het toilet ging en dat het
kindje eruit kwam.....

op de echo was snel het vruchtje te vinden, maar geen hartje......de vk bleef lang stil en natuurlijk
zagen we zelf ook niks op het scherm. Eerst een uitwendige echo gehad en ze heeft ook nog inwendig gekeken.
Op een gegeven moment zag ze wel wat maar waarschijnlijk was dat mijn eigen ader.

Wat zijn we nu verdrietig, en boos! Ik geef mezelf de schuld "had ik dit maar niet gegeten, had ik maar meer
groente en fruit gegeten". Mijn lichaam krijgt nu een week de tijd om het vruchtje af te stoten, volgende week
woensdag moet ik terug komen, er wordt dan eerst een echo gemaakt om voor de zekerheid te kijken en anders wordt ik geholpen om het vruchtje af te stoten. Ik vind het fijn om jullie verhalen daarover gelezen te hebben, nu weet ik wat me te wachten staat als het zover is....

Ik houd jullie op de hoogte,

en duim voor jullie dat het snel weer raak mag zijn! Wij gaan er in ieder geval ook voor in het nieuwe jaar, maar wat zal ik blij zijn als dit vruchtje uit mijn lijf is en we een nieuwe start kunnen maken!!!!Dat klinkt misschien heel raar, maar ik wil er nu gewoon vanaf.....

Fijne jaarwisseling, ondanks alles!

[Ynni]

Hey Kimicky wat verdrietig om te lezen! Ik hoop dat het allemaal snel achter de rug is voor je!
Veel sterkte in ieder geval...

[huisvrouw42]

hoi kimicky,

wat rot voor jullie! Ik hoop dat je het vruchtje snel verliest en gewoon weer verder kan! en je hoeft je zelf niet te beschuldigen, is iets wat door de natuur bepaald is en je had er niets aan kunnen veranderen. Het heeft zo moeten zijn, hoe rot het ook is.

Ik heb precies hetzelfde gehad, en ook ik had er vanaf het begin al geen goed gevoel over.. Toch apart dat je gevoel meestal gelijk hebt, en de VK maar volhouden dat er neits aan de hand is zolang je geen bloedingen hebt.

Ik hoop dat je snel weer positief test en dat dan alles goed zal gaan verlopen!

liefs

[Suuzje]

kimicky, wat onzettend rot voor je... je gaat er in principe toch vanuit dat alles goed gaat toch! Ook al ben je heel ongerust of voel je je er heel onzeker over. Het zegt allemaal niks. Zo moeilijk, de een heeft buikpijn, bloedingen en stolsels en gaat alles verder goed en de ander merkt helemaal niets en komt erachter dat het al overleden is. Wat dat betreft kan je nergens echt vanuit gaan, zo rottig!!!
En nu een week afwachten? Moeilijk zeg, kan me voorstellen dat je het zo snel mogelijk weg wilt hebben hoor! Ik voelde me precies zo. Niet iedereen voelt het zo, sommigen wachten liever wat langer, maar ik had ook echt het gevoel dat het zo snel mogelijk weg moest. In het ziekenhuisbed heb ik nog wel heel bewust even met mijn handen op mijn buik gelegen, het voelde allemaal wel heel moeilijk, dan ging het nu écht weg... maar ja, ik wilde ook zo snel mogelijk weer naar de toekomst kunnen kijken en dat gaat niet zolang je nog HCG aanmaakt.

Hoe voel je je verder? Gaat het wel een klein beetje? Het ligt echt niet aan jou of aan iets wat je hebt gegeten of gedaan!!! Echt niet. Heel logisch dat je dat denkt, ik denk het af en toe nu nog. Je kon er absoluut niets aan doen. En bekijk het zo, je lichaam doet het juist te goed! Je lichaam wil koste wat het kost het vruchtje zolang mogelijk beschermen, ondanks dat het niet meer leeft. Dus je bent een extra goed oventje! Die gedachte heeft mij wel geholpen, ik voelde me zo mislukt. Maar het is echt iets volstrekt willekeurigs en natuurlijks... helaas. Bah, stomme gedachte vind ik dat, maar het is helaas wel zo.

Mocht er niks gebeuren de komende week en je moet dan naar het ziekenhuis, maak je geen zorgen. Het is echt een routine ingreep en ze zullen heel lief en begripvol voor je zijn. Je merkt er helemaal niks van en naderhand als je een beetje geluk hebt (heb je veel of weinig last normaal van je ongi?) heb je achteraf ook vrij weinig buikpijn. Alleen het ziekenhuisgedoe eromheen vond ik even heel heftig, maar ik zal je eerlijk bekennen dat ik een beetje een piepert met tandartsen, naalden en dokters ben hoor. Het valt naderhand altijd mee, maar ik kan me altijd zo druk maken.
Het voordeel van een curettage is in ieder geval dat het meteen weg en over is, je baarmoeder helemaal schoon en dat je lichaam meteen kan gaan herstellen. En dat je er relatief weinig lichamelijke last van hebt. Het voordeel van een "natuurlijke" (met pillen) miskraam is dat je niet naar het ziekenhuis hoeft en het thuis mag doen. Mijn Gyn gaf me niet de keuze, omdat de pillen vaak erg pijnlijk zijn en het risico bestaat dat er iets achterblijft en je alsnog een curettage moet. Maar als ik het graag had gewild had hij het voor me geregeld. Maar ik hoop voor je dat het vanzelf op gang komt deze week en dat je het ziekenhuiscircus niet in hoeft. Is toch, hoe gek het woord ook klinkt, fijner!

Heel erg veel sterkte de komende week en de weken erna. Als je vragen hebt of je wilt er gewoon even over praten mag je me ook altijd een PB sturen, of een berichtje hier natuurlijk, ik ben dagelijks wel hier te vinden. Hele dikke knuffel!!! Liefs

[kimicky]

Suuzje, zo te lezen weet je wat ik zal moeten ondergaan. Ik wil het liefst naar het ziekenhuis, omdat ik dan inderdaad zeker weet dat alles weg/schoon is en we opnieuw kunnen beginnen.
Het enige waar ik een beetje mee zit, en ik hoop dat je me daar antwoord op kan geven, is dat de een zegt dat je daarna een half jaar moet wachten voor je het opnieuw probeert en de ander is na een maand weer zwanger.
Wat hebben de artsen jou geadviseerd? En wat hebben jullie gedaan?

Ik hoop natuurlijk dat het de komende dagen nog vanzelf gaat komen, maar ik heb nog geen en kel teken dat het gaat komen. Ben iedere keer weer bang op naar de wc te gaan.....

En dan vertelde mijn tante gister ook nog het verhaal dat zij precies hetzelfde heeft meegemaakt, maar dan met 7 weken echo en mijn neefje is nu inmiddels 22!!!! Bij haar was een week later wel een hartje te zien. Pfff wat is het toch moeilijk!

Ik voel me inmiddels ok, zolang er niemand naar vraagt kan ik het droog houden. En ik heb het inmiddels ook wel een plekje gegeven en heb er vrede mee, zoals mijn schoonzus ook zei, misschien was het anders wel een kindje met een beperking geweest. Maar ik heb gewoon zoiets van zo snel mogelijk eruit en een nieuwe start!

Nu waren we heel snel zwanger, dus ik ben zo benieuwd of dat de volgende keer ook zo zal gaan, dan heb ik er wel weer vertrouwen in!

Bedankt voor jullie reacties!

liefs

[Suuzje]

kimicky, als het goed is kan je gewoon meteen weer gaan proberen! Als het bloeden na de mk of curettage gestopt is (infectiegevaar!) kan je, zodra je eraan toe bent, het gewoon weer gaan proberen. Mijn Gyn zei dat er geen enkel medische reden is om te wachten. Als je lichaam er niet klaar voor zou zijn dan wordt je ook niet zwanger. Dus maak je geen zorgen! Het enige is dat sommige Gyn's adviseren om een cyclus te wachten, zodat ze de termijn beter kunnen berekenen. Anders is het natuurlijk een beetje gissen de eerste ronde, maar daar hebben ze tegenwoordig prachtige echoapparaten voor toch! (Zei de Gyn ook zelf overigens)

Wij zijn zelf er meteen voor gegaan, ik kon écht niet een cyclus wachten. Ik zit nu op dag 33 na de curettage... einde van de week ga ik een testje proberen...

Wat moeilijk dat verhaal van je tante, ik snap wel dat je dan wel weer wat hoop krijgt. Wanneer mag je naar de Gyn? Uit je verhaal haal ik dat je ongeveer 8 weken zwanger had moeten zijn? Kon de verloskundige bij de echo ook zien hoe groot het vruchtje nu was? Het zou inderdaad best kunnen dat het even een weekje stil heeft gestaan en daarna verder gaat met groeien. Maar als het vruchtje echt te klein zou zijn voor 8, dan wel 7 weken, is het niet zo'n goed teken ben ik bang. Ik was zelf 8 weken en het vruchtje hoorde 1,5 cm te zijn en was maar 0,5 cm. Echt veel te klein dus. En vanaf ongeveer 6 weken had er hartactiviteit moeten zijn. Wat ik wil zeggen is dat je er eigenlijk vanuit moet gaan dat het niet goed is, anders is de teleurstelling straks nog groter... maar ik hoop natuurlijk echt voor je dat het wel goed is natuurlijk!!!

Het is in ieder geval een supergoed teken dat je zo snel zwanger was! Dat ziet er positief uit voor de toekomst! Er is ook een topic: "Statieken; hoe snel was je weer zwanger na je MK of curettage", misschien moet je daar ook even kijken, dan zie je een beetje hoelang iedereen erover heeft gedaan. (Veel al na 1 ronde!)

Laat je het even weten hoe het is gegaan bij de Gyn? Ik ben erg benieuwd.
Een dikke knuffel!

Liefs

[kimicky]

Suuzje, op de echo was te zien dat het vruchtje zo'n 9 weken was, zover als ik volgens de berekening ook zou moeten zijn. Als ik uitga van mijn laatste menstruatie zou ik op 10 weken zitten, maar omdat ik een onregelmatige cyclus had verwacht ik eigenlijk dat ik nog geen 10 weken was. Daarom vind ik het ook zo gek dat het vruchtje wel zo groot was als het zou moeten zijn, maar dat er geen hartje te zien was......Dat zou betekenen dat het hartje pas vorige week gestopt is met kloppen! Anders kan het vruchtje niet zo groot zijn.

Wij gaan er vanuit dat er woensdag niets te zien zal zijn en dat ik doorverwezen zal worden naar de gyn, wanneer en hoe of wat weet ik verder nog niet, dat hoor ik woensdag. De vk had het wel eerst nog over pillen die ik vaginaal zou moeten inbrengen, maar daar zit ik eigenlijk helemaal niet op te wachten. Juist omdat we niks verwachten heb ik met oudjaarsavond ook een heerlijk stokbroodje met filet gegeten, maarja daar krijg ik natuurlijk vette spijt van als er woensdag toch iets is......maar zoals ik al zei, daar gaan we niet vanuit!

Ik houd je op de hoogte!

liefs

[kimicky]

Voor jullie trouwens een spannende tijd zeg! Ik denk dat ik ook niet zou kunnen wachten hoor, maar misschien dat ik het toch wel ga doen, nouja proberen te wachten, haha!

Ik ben heel benieuwd wat er uit de test kom, ze zeggen wel dat je nu zeer vruchtbaar bent toch, als je net zwanger geweest bent? Ik hoop dat het postief is voor jullie en dat het helemaal goed mag gaan! Maar aan de andere kant is even een menstruatie misschien ook wel even fijn om te weten dat het onder controle is en dat echt alles uit je lijf is en weer in een normaal patroon komt?

succes ik duim voor jullie!

[Suuzje]

Dank je wel! Inderdaad, ik heb het ook gehoord dat je vruchtbaarder bent als je net zwanger bent geweest, hoop dat het zo is! Zou zo ontzettend fijn zijn! Een soort extra snel goedmakertje omdat het de eerste keer niet goed ging... en inderdaad, wat je zegt, mocht ik wel ongi worden weet ik in ieder geval dat alles weer werkt en kunnen we weer gericht klussen! Gelukkig was ik ook snel zwanger (3e ronde), dus ik heb goede hoop dat het weer snel goed gaat komen.

Hmm, inderdaad dan zou het hartje precies dan gestopt moeten zijn. Wat stom zeg... het blijft zoiets ontzettend moeilijks. Ik vind het in ieder geval heel knap van je dat je jezelf al bij elkaar hebt geraapt en verder wilt met de toekomst, echt zo goed! Maar neem ook (zeker straks) zeker de tijd om het een plekje te geven! Het is niet niks... Ik heb ook zeker een paar dagen heel lusteloos op de bank gelegen, wist niet waar ik het zoeken moest, maar ik wist wel dat ik het zo snel mogelijk wilde afsluiten. Hoe eerder ik het een plekje kon geven hoe beter! En nu, na een maand, gaat het stukken beter. Maar wel stapje voor stapje! Maar dat verschilt ook heel erg per persoon. En maak je geen zorgen over dat broodje filet hoor! Daar valt of staat het echt niet mee.
Inderdaad, ik heb heel veel nare dingen gehoord over die pillen, dus kan me voorstellen dat je daar niet op zit te wachten! Maar de Gyn zal je heel goed kunnen voorlichten, zodat je een goede (voor jezelf) keuze kan maken.
Heel veel sterkte woensdag...!

Liefs

[Goosje]

Kimicky wat erg voor jullie zeg....Ik weet denk ik wel een beetje weet hoe je je nu voelt...
Ik heb een curretage gehad op de dag van jullie positieve test..Net als Suuzje is dit me heel erg meegevallen en ben ik heel snel hersteld. Ik ben zelf deze week, na 26 dagen weer ongi geworden...

Ik wens je alvast heel veel sterkte woensdag en de komende tijd! Fijn dat je al een beetje naar de toekomst kan kijken..
Ik wilde het ook het liefst zo snel mogelijk allemaal afsluiten en dan weer concentreren op leuke dingen. Op zich voel ik me nu wel goed, maar nog heb ik af en toe een emo-momentje hoor...
Ik hoop dat 2010 voor jullie, ondanks een slecht begin toch nog heel mooi zal worden!!

[kimicky]

Dankje Goosje, ik hoop dat het bij mij net zo mag gaan als bij jullie. Dat ik snel herstel en vooral ook weer een
normale cyclus krijg. Gelukkig nog maar 2 dagen wachten voor er eindelijk iets gedaan zal worden.
Ik ben het echt meer dan zat, mijn man gaat lekker zijn gang weer, hoewel in zijn koppie ook wel
het nodige zal omgaan. Maar ik denk er steeds maar aan dat ons kleine wondertje nog in mijn buik zit......en dat doet zo'n pijn!
Er is nog geen enkel teken dat het vanzelf zal komen, dus hoop dat ik snel naar de gyn mag hoe gek dit misschien ook klinkt!

liefs

[kimicky]

nou dames, morgen is de grote dag.......ik ben zooo benieuwd! Ik heb inmiddels zoveel verschillende verhalen gehoord dat ik er gek van word.

De helft heeft zelf 1 of meer miskramen meegemaakt, en de andere helft kent wel iemand met hetzelfde verhaal, eerste keer geen hartje en een week later wel! Tsja wat moeten we daar nou mee.........?????

Ik voel me helemaal niet meer zwanger, maarja zoiets zit ook behoorlijk tussen de oren volgens mij.

Ik laat het jullie morgen weten!
liefs

[Suuzje]

Heel veel sterkte en/of succes (weet niet zo goed welke ik moet zeggen) morgen!
Ik zal voor je duimen!!!!

Liefs

[Suuzje]

kimicky, hoe is het gegaan vandaag??? Hoop dat het goed met je gaat...

[kimicky]

Het werd gister nogmaals bevestigd dat het niet goed is.....Tuurlijk wist ik het wel maar het blijft een grote domper.
Zeker als je 5 minuten ervoor de praktijk binnenkomt en daar iemand staat van wie ik het totaal niet verwacht had
nu voor kinderen te kiezen en dus ook 10 weken zwanger is.......

Gelukkig kan ik vanmiddag al bij de gyn terecht! Hopelijk wordt ook zsm de afspraak voor de behandeling gemaakt!!!

liefs

[Suuzje]

Wat ontzettend kl#t@ zeg! Kan me goed voorstellen dat je toch wat hoop had... en dan kom je ook nog een bekende tegen die wél zwanger is. Dat maakt het nog moeilijker... wat onzettend naar voor je!

Gaat het wel een klein beetje? Ik hoop dat je snel bij de gyn terecht kan en je het kan afsluiten... hé bah, had echt gehoopt voor je dat het stiekem toch wel goed zou zijn.

In ieder geval een hele dikke knuffel en heel veel sterkte.
Houd je me (als je wilt, kan me voorstellen dat je misschien wel helemaal geen behoefte aan zo'n forum hebt) op de hoogte hoe het gaat? En als je iets kwijt wilt, wat dan ook, ben ik er voor je!

Oh, misschien een handige tip: schrijf alle vragen die je hebt voor de gyn even op. Dan weet je zeker dat je alles hebt gevraagd wat je wilde weten! Heb ik ook gedaan en heeft me heel erg geholpen, was toen bij de Gyn behoorlijk de weg kwijt...

Heel veel liefs

[kimicky]

@ Suuzje, wat voor een vragen had jij? Ik kan nu namelijk al niks bedenken! Behalve dan hoe lang we zouden moeten wachten met opnieuw proberen, waarvan ik toch al weet dat ik me daar niet aan ga houden, haha!

Verder voel ik me nog wel goed, wel erg down. Ben vandaag gelukkig vrij, althans er is een invaller voor me geregeld. Ik heb echt nergens zin in.....ik denk dat ik het ergste vind dat die ander wel zwanger is en alles goed gaat! Erg he? Als ik dat nou over 2 weken gehoord had ofzo had ik het denk ik heel anders gevonden. Ik had het bij haar gewoon echt niet zien aankomen.....

Oja, misschien dat jij het weet en anders vraag ik het straks ;-), maar als ik de curettage heb gehad, telt die dan als menstruatie? Of is de eerst volgende keer dat ik bloedverlies heb pas een menstruatie? Ik zou niet weten hoe ik anders zou moeten gaan tellen!

ik houd je op de hoogte!

liefs

[Suuzje]

Dat is helemaal niet erg hoor! Heel normaal zelfs. Ik heb zelf ook heel erg veel moeite met mijn zwangere nichtje. Zij is 8 dagen later uitgerekend dan ik was... eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet hoe ik daarmee om moet gaan.... en ik ben momenteel heel jaloers op net zwangeren... Het is niet zo gek hoor dat je niet wil werken en dat je je depri voelt. Het klinkt misschien gek, maar het doet met elke dag ietsje minder pijn. Het verdwijnt niet, je zal je waarschijnlijk nog een poos zo voelen, maar het wordt beter. Nu, na een volle maand kan ik pas weer normaal werken en heb ik weer zin in sociale dingen. Ik denk er nog heel erg veel aan en moet er nog regelmatig om huilen, maar ik voel me wel beter en wil heel graag weer zwanger worden!

Volgens mij kan je inderdaad de dag van de curettage aanhouden als dag 1 van je cyclus, maar houd er wel rekening mee dat je lichaam moet herstellen en dat deze eerste cyclus langer kan duren dan normaal. In mijn geval werd ik gister ongesteld, dus na 37 dagen, mijn normale cyclus was 27 dagen. De gyn zal zeggen dat het 4 tot 8 weken kan duren voor je weer ongesteld zal worden. De een wordt na 2 weken al ongesteld (meer een tussentijdse bloeding dan denk ik), de ander na 4 weken en de ander pas na 8 weken. Als je het een beetje in de gaten wilt houden kan je bijvoorbeeld om de week na de curettage een testje op HCG doen (met bv zo'n goedkope 2 voor 5 test van het kruidvat), dan weet je ongeveer wanneer de HCG eruit is. Zodra je HCG onder 20 is (20 is het minimum voor een zwangerschapstest om positief te kunnen zijn) zal je cyclus weer beginnen. Dus dan kan je het een beetje uitrekenen. Mits je hiervoor een regelmatige cyclus had natuurlijk.

De vragen die ik had...
- Hoe zo'n curettage in zijn werk gaat
- Mag mijn man/vriend zolang mogelijk bij me blijven?
- Of je een infuus narcose of een gasnarcose (kapje) krijgt
- Waar je na de ingreep komt te liggen (niet bij zwangeren, net bevallen?)
- Of het een schraap of zuigcurettage is (zuigen is minder risicovol, minder kans op beschadigingen)
- Hoelang je na de curettage moet wachten met sex hebben
- Hoelang het normaal is dat je vloeit na de curettage
- Wat je wel en niet mag (bad, tampons, sporten) kort na de curettage
- Of het vruchtje nagekeken wordt op abnormale afwijkingen
- Of je meteen weer kan proberen zwanger te worden
- Of meteen erna zwanger worden niet schadelijk is voor de nieuwe zwangerschap
- Wanneer (en of) er een nacontrole is om te kijken of de baarmoeder schoon is

Dat waren wel de belangrijkste dingen geloof ik! Ik had ook wat vragen over de pillen die je in kan brengen om de miskraam op gang te brengen, maar mijn Gyn doet dat liever niet, dus dat was eigenlijk geen optie voor mij.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Liefs

[Goosje]

Kimicky veel sterkte vanmiddag... Die vragen van suuzje zijn erg handig!! Zelf had ik ook na de curretage nog wat vragen en dat ben ik toen vergeten, heb na een paar dagen weer de gyn gebeld om alles te vragen...

Ik heb zelf na de curretage ook wat zwangerschapstests gedaan, net zolang tot het streepje weg was, en ongeveer 2 weken daarna werd ik ongesteld.

Kan me goed voorstellen dat je héél erg baalt van die ander die nu net ook zwanger is...heb dat zelf ook met een vriendin...kan nog steeds misselijk worden als ik daar aan denk! Dat vind ik zo oneerlijk, waarom zij en wel wij niet?!?!
Maar dat wordt wel minder hoor...en al helemaal als je straks zelf weer zwanger bent!
Dikke knuffel en veel sterkte!!!

[kimicky]

Nou we zijn weer thuis.....pfff wat een gedoe allemaal zeg!
Eerst bij de gyn een echo maken, leuk joh :-(
Toen diverse papieren ontvangen, naar de anestesist, afspraak maken, bloed prikken............
na 2 uur konden we eindelijk naar huis!

Dinsdag gaat het gebeuren!

Ik heb werkelijk niks gevraagd......veel dingen wist ik al wel maar ik had ook een leeg hoofd! Wist helemaal
niks meer, was blij dat mijn man mee was zeg.

Ik vond het raar dat de gyn zelf niks vertelde over wat wel en niet te doen erna, hoe lang te wachten enz, of zouden
ze dat dinsdag pas gaan vertellen? Ze hebben nu echt alleen maar gezegd dat bij een curettage het onder narcose
weggezogen gaat worden, dat ik erna op de uitslaapkamer kom en vrij snel naar huis mag.

Ben benieuwd dinsdag of ik dan meer te weten kom. Voor mezelf heb ik wel besloten eerst een menstruatie af te wachten,
ligt eraan wanneer die komt of we er gelijk voor gaan ja of nee, want (en dat klinkt vast heel stom) als het maart wordt dat ik de eisprong heb dan zitten we in december te kloten en daar heb ik echt geen trek in met alle feestdagen! Dus ik hoop dat mijn menstruatie heel snel vanzelf komt!!!!

liefs

[Suuzje]

Wat een gedoe allemaal he... het hele ziekenhuiscircus...
En de echo bij de gyn is ook helemaal niet leuk :x met zo'n tl-balk op je toestand. En dan wéér te horen krijgen dat het niet goed is.

Als het goed is krijg je dinsdag als je naar huis mag (zal begin van de middag zijn denk ik) een brochure/folder/printje mee met daarop de dingen die je niet mag. Gedurende dat je bloed mag je geen sex hebben, niet in bad, niet zwemmen en geen tampons gebruiken. Zodra je niet meer bloed mag je dat allemaal weer wel. Wegens infectiegevaar, er zit een wond in je baarmoeder en de baarmoedermond staat open. En de eerste dagen een beetje rustig aan doen, niet sporten en je teveel lichamelijk inspannen. Dan zou je namelijk weer (meer) kunnen gaan bloeden. Je mag paracetamol slikken als je pijn hebt, niet die andere (vloeibare capsules) want die kunnen je bloed verdunnen (en kan je meer gaan bloeden). Ook staat er als het goed is op in welke gevallen je de dokter moet bellen. Oh ja, het is misschien handig dat je wat maandverband in huis haalt (ik had alleen maar tampons namelijk...). Om naar de supermarkt te gaan heb je na het ziekenhuis écht geen zin in denk ik. En nog wat, neem een badjas of een lang vest mee dinsdag. Die hempjes zijn namelijk open aan de achterkant... :oops: zo lastig als je naar de wc wilt weet ik uit ervaring. En neem een fijn boek ofzo mee, ik vond het wachten tot ik naar huis mocht zooooo lang duren en dodelijk saai. Ze moeten je namelijk een paar uur onder controle houden omdat je onder narcose bent geweest. Ik kon alleen maar voor me uit staren en eraan denken waarom ik hier was, het is wel fijn als je wat afleiding hebt.

Je zal dan waarschijnlijk een terugkomafspraak hebben over 6 weken, dan heb je even een gesprekje hoe je het ervaren hebt, hoe het met je gaat en of je alweer ongesteld bent geworden. En vaak even een (bij mij uitwendige) echo om te kijken of alles mooi schoon is.
Ik moest na 2 weken al terug komen want de gyn die de curettage had gedaan ging met pensoen, vandaar.

En als je vragen hebt kan je volgens mij altijd even naar de Gyn bellen!

Nee hoor, is niet gek Ik heb daar zelf ook wel eens over nagedacht. Met de feestdagen lijkt het me ook geen pretje om te bevallen en dan zo'n drukke maand. Ik snap het wel hoor! Ik zal je wel eerlijk zeggen dat ik nu op het punt ben dat het me waarschijnlijk niet zoveel kan schelen, wil nu geloof ik té graag. En met een beetje geluk komt alles weer snel op gang en kan je er weer snel voor gaan!

[Goosje]

Kimicky wat heftig allemaal hè, er gebeurt zoveel deze dagen....Fijn dat je man erbij was om je te steunen! Ik heb toen net als jij niets gehoord van de gynaecoloog over wat wel en niet te doen erna. Helaas ook op de dag van de curretage heb ik niks gehoord, alleen heel even de gyneacoloog gezien naast mn bed maar toen sliep ik half...
Een lekker warm vest en sokken is wel handig om mee te nemen. Ook maandverband is een goed idee, al kon ik het 1 dag na curretage al af met een inlegkruisje!

Kan me voorstellen dat je december een beetje een rotmaand vind...Ik was uitgerekend in juli, leek me geweldig, lekker 4 maanden thuis in de zomer!! Wandelen met de kleine enzo....Nu wordt het minimaal oktober....Maar ik moet eerlijk zeggen dat het me niet zo veel meer uitmaakt, ik wil gewoon heel graag zwanger worden, maakt me niet uit wanneer ik beval, als ik maar beval...

Ik hoop dat het meevalt dinsdag en dat je cyclus weer gauw op gang komt!!

[kimicky]

nou meiden, morgen gaat het dan gebeuren.....om 10.45 moet ik me melden.....hopelijk ben ik daarna ook snel aan de beurt,
want ik denk dat ze me anders naar de hart afdeling kunnen brengen!

Op dit moment voel ik me aardig ok, heb bijna "zin" in morgen! Eindelijk er vanaf en een nieuwe start, hoe raar dat ook klinkt! Ik hoef gelukkig niet meer zoveel aan het "kleine ieniemienie wondertje" in mijn buik te denken. Voor mijn gevoel is het er al uit, gek he?

Verder lig ik alleen nog maar laveloos op de bank en heb ik nergens zin in. Volgens mij wordt mijn man er al bijna gek van!

Hebben jullie nog tips voor morgen? Ik neem een badjas, pantoffels, maandverband en een tijdschrift mee, nog andere dingen? Hoe lang na de ingreep mochten jullie naar huis? Dat hebben ze namelijk ook niet verteld......

liefs!

[Suuzje]

Nou, is helemaal niet gek hoor! Voor mijn gevoel was het al afgelopen toen ik thuis kwam na de echo... en ik wilde het er ook zo snel mogelijk uit zodat ik verder kon. Dus nee, klinkt heel herkenbaar! Dat laveloos op de bank hangen herken ik ook heel erg... dat heeft bij mij ook nog zeker en poos geduurd.

Ik denk, aangezien je er om 10:45 moet zijn, dat je dan ongeveer een uur later aan de beurt bent als het snel gaat (pilletje moet natuurlijk even inwerken) en daarna zal je denk ik 2-3 uurtjes moeten blijven. Maar goed, dat was bij mij zo, het gaat natuurlijk in ieder ziekenhuis anders en per persoon ook anders. Het gaat er volgens mij om dat je helemaal goed bij bent en de narcose eruit is. En ze controleren je bloeddruk enzo. Ik denk dat je je heel opgelucht zal voelen morgenmiddag! Dan komt het verwerken, maar dan kan je in ieder geval verder.

Tips... ehm, niet echt. Volgens mij heb en weet je alles!

Heel veel sterkte morgen, ik zal aan je denken en een hele dikke knuffel.
Laat je wat van je horen als je er aan toe bent?

Liefs!!!

[JR]

Hoi,

heb hetzelfde meegemaakt. Heb op 23-12 curretage gehad. Voor mij voelde het ook als een opluchting. Was blij dat na de curretage 't achter de rug was en we weer vooruit konden gaan kijken. Ook na de curretage voelde ik me nog zo. Dit voelde een stuk beter dan al die onzekerheid daarvoor.
De curretage vond ik echt meevallen. Iedereen in het ziekenhuis was superlief. Na de curretage heb ik nog wel een aantal uren moeten wachten voordat ik naar huis mocht (zo'n 3,5 uur), terwijl ik me supergoed voelde. Had nergens last van en vloeide ook niet. Maar het is gewoon protocol: na zoveel uur wat drinken, daarna weer wachten voordat je wat mag eten, enz.
Qua spulletjes heb je volgens mij alles wel.
Succes en sterkte!!

[Goosje]

Ik heb in die periode ook een hele tijd op de bank geleefd hoor, ik woonde zowat in mn huispak haha!! Maar dat is ook wel heel goed denk ik!

Ik moest na de curettage ook nog een paar uurtjes blijven (2 á 3), eigenlijk moest ik nog even slapen na de narcose maar dat lukte niet zo. Ook moet je geloof ik eerst plassen en wat eten/drinken voordat je naar huis mag.
Verder voelde ik me heel goed daarna, weinig pijn en bloedverlies, eigenlijk heel opgelucht!

Volgens mij heb je verder alles, kan geen tip ofzo meer bedenken...In ieder geval héél veel sterkte morgen, laat alles maar over je heen komen, het komt heus goed!!
Dikke knuffel!!

[Goosje]

Ik heb in die periode ook een hele tijd op de bank geleefd hoor, ik woonde zowat in mn huispak haha!! Maar dat is ook wel heel goed denk ik!

Ik moest na de curettage ook nog een paar uurtjes blijven (2 á 3), eigenlijk moest ik nog even slapen na de narcose maar dat lukte niet zo. Ook moet je geloof ik eerst plassen en wat eten/drinken voordat je naar huis mag.
Verder voelde ik me heel goed daarna, weinig pijn en bloedverlies, eigenlijk heel opgelucht!

Volgens mij heb je verder alles, kan geen tip ofzo meer bedenken...In ieder geval héél veel sterkte morgen, laat alles maar over je heen komen, het komt heus goed!!
Dikke knuffel!!

[Goosje]

Kimicky ik hoop dat het allemaal een beetje is meegevallen vandaag....Sterkte!!

[kimicky]

Nou dames, daar ben ik weer!

Gister moesten we om 10.45 in het ziekenhuis zijn, wat we dan ook netjes waren. Niet veel later werd ik naar de kamer gebracht waar nog een vrouw voor hetzelfde lag te wachten. Ik zou na haar aan de beurt zijn, en zij stond gepland voor 13.30. Dus dat werd een lange zit (nuchter!!!!).
Het werd half twee, en twee uur, en half drie……..en de buurvrouw lag nog steeds naast me!
Uiteindelijk werd ik tegen half 5 pas klaargemaakt voor de ok, waar ik wel gelijk heen ging. Daar nog heel even moeten
wachten en niet veel later lag ik echt op de ok. Ik kreeg een mondkapje op en via het infuus spoten ze een slaapmiddel in, dat ik
de ogen dicht deed weet ik al niet eens meer……Een uurtje later werd ik wakker op de verkoeverkamer, met van allerlei plakkertjes,bloeddrukmeter, hartmonitor enz.
Tegen half 7 was ik eindelijk terug op de kamer, waar ik nog helemaal van de wereld was. Niet veel later werd ik helemaal niet lekker en drukte de buurvrouw voor me op de bel, ik was enorm misselijk, het zweet brak me uit en het ging echt even niet. Waarschijnlijk komt dit van de narcose en dat ik sinds de avond ervoor niets meer had gegeten / gedronken. Dus gelukkig kreeg ik daarna ook, jaja, 1 beschuitje met jam en een kopje thee! (gelukkig was mijn moeder bij ons thuis die nog wat boterhammen gesmeerd heeft ;-) )

Om half 9 mocht ik eindelijk het bed uit, naar het toilet, aankleden en in de rolstoel naar de auto. Daarin heb ik nog half zitten slapen, dus ik was erg blij dat we thuis waren.

Op dit moment gaat het wel aardig. Ik ben nog erg duf en heb enorm last van mijn keel, wat volgens het boekje komt door het slangetje wat ik tijdens de operatie in mijn keel heb gehad. De hand waarin het infuus zat is nogal gevoelig, maar verder komt het wel goed denk ik.

Straks nog even lekker naar bed, die narcose doet wonderen wat betreft slapen, en weer lekker wat eten en drinken! Pff dat heb ik gister wel gemist!

In mijn koppie gaat het wel goed, de knop heb ik gelukkig al helemaal omgezet, voor de operatie. Dus ik heb nu geen last van een gemis gevoel oid. Misschien dat het nog komt, maar het is goed zo. We gaan er weer voor! Over drie weken moet ik op controle, ben benieuwd, aangezien ze gister vertelden dat ze niet zeker weten of ze alles weg hebben kunnen halen.....geen idee waar dat weer mee te maken heeft!

liefs!

[Suuzje]

Pfoe, dat klinkt wel weer ff heftig hoor! Wat ontzettend vervelend dat je zo lang heb moeten wachten! Was er zeker een spoedgeval tussendoor. En jij ligt er maar nerveus te wachten. Nuchter! Kan me voorstellen dat je erna misselijk enzo werd! Gek gevoel he, dat in slaap vallen op de operatiekamer. Ik weet nog wel dat ze het erin spoten en dat ze aan me vroegen hoe ik me voelde, ik heb nog antwoord gegeven: Heel zwaar. En toen was ik weg. Zal wel komen omdat ik zo onzettend nerveus was! Goh, ik wist eigenlijk helemaal niet dat je een slangetje in je keel krijgt! Brrrr ook geen fijn idee... Ze zeiden dat ze niet zeker weten of alles weg is? Dat zou kunnen. Maar in dat geval kan ook heel goed, als er iets is achtergebleven, het de komende dagen alsnog vanzelf komt hoor! Maar als je echt hevige (erger dan een heftige ongi) buikpijn krijgt wel het ziekenhuis bellen! Dat kan een teken zijn dat er iets is achtergebleven. Maar het zal vast gewoon allemaal goed gaan hoor! Fijn dat je over drie weken al terug mag komen, dan checken ze even of je helemaal schoon bent enzo!

Maar goed, heel erg fijn dat je het achter de rug hebt!!! En nu bijkomen en heel veel tijd voor jezelf nemen! Jezelf verwennen, heb je wel verdiend dacht ik zo!
Liefs en hele dikke knuffel!

En als je wilt kletsen kan je altijd hier terecht! Of een PB sturen als je dat liever hebt.

Er is ook een forum "Zwanger worden na een miskraam", daar kan je als je eraan toe bent ook mee komen kletsen! Ik vind het zelf heel fijn, allemaal meiden die om en nabij hetzelfde hebben meegemaakt en met dezelfde vragen en angsten als wij zitten. Vooral nu na een maand heb ik veel aan de steun daar, de meeste mensen gaan er vanuit dat je er nu wel overheen moet zijn en er niet meer aan denkt...

[Goosje]

Kimicky fijn dat je weer thuis bent en alles 'goed' is gegaan.

Wat een lange dag is dat geweest zeg! En dan ook nog een lege maag...
Die slang was ik inderdaad vergeten! Daar heb ik ook nog wel wat keelpijn van gehad ja!!

Ik hoop dat over drie weken alles goed is en jullie weer verder kunnen! Fijn dat je je verder goed voelt en de knop hebt omgezet, kan je je weer op de toekomst richten!!

Sterkte!

[kimicky]

hoi meiden,
daar ben ik weer! Inmiddels zijn we weer een week verder, pff wat gaat de tijd snel!
Woensdag ging het eigenlijk erg goed, ik denk achteraf te goed. Ik heb geen traan gelaten!
Donderdag ben ik weer naar het werk gegaan, hoe dichter ik bij school kwam hoe harder ik begon te huilen, het begon eindelijk
tot me door te dringen wat er gebeurd was! Zodra de eerste collega's mijn klas binnen kwamen brak ik dan ook
enorm. Ik ben weer gelijk naar huis gestuurd en vandaag pas weer begonnen. Ze verklaarden me allemaal
voor gek dat ik er donderdag alweer was, maarja dat zie ik nu pas.
Gister ben ik even thee wezen drinken in de pauze om vast de eerste klap en de enorme drempel over te stappen, dat ging
tot mijn verbazing erg goed. Dus vandaag ben ik dan weer echt begonnen. Het is me erg meegevallen, maar ik merk
dat het nog wel veel energie van me vraagt, had aan het eind van de dag dan ook enorme buikkrampen, hadden jullie dit ook?
Na 3 dagen had ik ook helemaal geen bloedverlies meer, maar gisteravond zaten er wel weer druppels bloed.....

verder gaat het denk ik wel de goede kant op, om mijn man te bedanken en om even samen iets te gaan doen heb ik kaartjes voor tineke schouten weten te bemachtigen voor as vrijdag in groningen, dus heb ook lekker een hotel geboekt! Eens kijken of we weer een beetje tot elkaar kunnen komen, want dat is sinds ik zwanger raakte in november ook niet meer gebeurd.....en wie weet wat er uit komt ;-) ! Ik heb vooralsnog zoiets van we zien het wel, ik ga in ieder geval niet wachten op een menstruatie, als het komt dan komt het maar we zullen er zeker weervoor gaan!

liefs van mij!

[Tam]

Wat een verdriet allemaal. Ook ik heb met 8 weken een miskraam gehad. De kleine was wel goed gegroeid maar geen hartslag. De volgende dag heb ik een curretage gehad (na nogmaals een echo te eisen om het wel zeker goed te kunnen zien).
Het doet zo'n pijn. We hadden goede hoop. Vorig jaar zijn we bevallen met 38 weken van een dochter. Alles bleek goed tot een dag later er complicaties waren. Om een lang verhaal kort te maken. 5 dagen na haar geboorte is ze in onze armen overleden. Ze bleek een zeer zeldzame stofwisselingsziekte te hebben.
Hoeveel kan een mens hebben?

[Suuzje]

Kimicky, goed van je dat je even een stapje terug hebt genomen! Ik snap wel dat je meteen weer verder (en dus aan het werk) wilde gaan, maar dat is inderdaad misschien een beetje veel van het goede. Ik heb eerlijk gezegd zelf ook niet veel gedaan de hele maand december. Gelukkig ben ik eigen baas en had ik de ruimte, want mijn hoofd stond echt niet naar werk! En je moet wel even echt lichamelijk rustig aan doen hoor!!! Je hebt toch een wond in je baarmoeder en die moet helen. Dus als je teveel doet kan het weer gaan bloeden en kram geven. Eigenlijk een teken dat je het even rustiger aan moet doen.

Super dat je lekker een weekendje weg gaat!!! Hebben wij ook gedaan en dat was zo ontzettend fijn! Je bent even lekker weg en heeeeeeel misschien hoef je er dan even een momentje niet aan te denken. Veel plezier alvast!!!!

Enne, gewoon doen wat jou het prettigste lijkt met proberen/wachten. Als je lijf er nog even niet klaar voor is wordt je ook niet zwanger, dus het kan geen kwaad! En wie weet heb je heel veel geluk!

Knuffel!

[Suuzje]

Wow Tam... ik ben even stil hierzo... hoe moet je in godsnaam over zoiets enorm heftigs heen komen? En dan ook nog een curettage na 8 weken. Hoeveel kan een mens hebben, dat is een hele goede vraag. Ik weet eigenlijk even niet wat ik moet zeggen. Gaat het wel een klein beetje met je?
Hele erge dikke knuffel... heel veel liefs en geluk voor de toekomst.

[kimicky]

hoi meiden,

ik heb een vraagje, 12 januari ben ik dus gecuretteerd. Daarna heel weinig bloedverlies en krampen gehad. Afgelopen week, toen ik weer aan het werk ging, kreeg ik enorm last van krampen onderin mijn buik. Die zijn nu wel weer weg en ik beschouwde ze maar als "naweeen".
Maar nu werd ik vanmorgen wakker en voelde een "natte onderbroek". Ik naar de wc, wat denk je; een enorme bloeding.
Hadden jullie dit ook? Moet ik dit beschouwen als een nieuwe menstruatie? Ik snap er niks meer van, hoe kan ik nu ooit bepalen wanneer mijn volgende eisprong zal zijn?!?!!?!? we willen graag weer voor een nieuwe poging gaan, maar het wordt ons niet makkelijk gemaakt!
Ik had al de poli gyn gebeld maar die zijn er natuurlijk alleen van ma-vrij.

En nu?!?!?!!?

[Suuzje]

Hoi Kimicky,

Die buikpijn kan inderdaad zijn omdat je misschien al iets teveel hooi op je vork hebt genomen. Maar kan geen kwaad hoor lijkt me. Alleen heel vervelend! Ik heb ook echt het idee dat je baarmoeder gevoeliger is na een mk of curettage. Mijn ongesteldheid deed ook veel meer zeer dan normaal! En ik voelde hem al 2-3 dagen van te voren aankomen (voorheen niet). De hoeveelheid bloed was wel normaal.

Nee, ik denk dat het een nabloeding is! Een ongesteldheid na 12 dagen lijkt me wel heel snel toch? Maar misschien is het wel een ontrekkingsbloeding (dus zonder eisprong) en gaat je cyclus nu weer op gang komen. Of een nabloeding (dat er nog een restje zat). Misschien is dat het. Het lastige is dat iedereen anders is dus ik ben bang dat ik je daar niet echt antwoord op kan geven... ik denk dat het voor jezelf wel fijn is om maandag even de gyn te bellen. Dan weet je misschien wat meer.

Het is zo onzeker en verwarrend zo'n eerste cyclus na een mk... het kan trouwens ook zo zijn dat je geen eispong hebt tot je eerste ongesteldheid. Dat schijnt vaker voor te komen. Heb je ook al even een zwangerschapstest gedaan om te kijken hoe het zit met je HCG? Zodra die negatief is begint ook je cyclus weer als het goed is. En je kan je slijm, eventuele pijn in je zij (eipijn) enzo in de gaten houden.
Ik weet dat het heel moeilijk is en eerlijk gezegd kon ik het ook niet opbrengen, maar ik denk dat je even geduld moet hebben. En je kan proberen om de 2-3 dagen sex te hebben (als je eraan toe bent hoor! en je gestopt bent met bloeden), dan heb je als er een ei komt nog een goede kans.

Hoe gaat het verder met je?

Sterkte even vandaag en ik ben benieuwd wat de Gyn zegt als je maandag belt!
Liefs en knuffel

[kimicky]

@ Suuzje, ik heb niet gebeld, op internet en het info boekje had ik gelezen dat je de eerste paar weken last kunt hebben
van bloedingen en bruine afscheiding. Dus ik ga er vanuit dat dit het bij mij is......Zou dit erg zijn om dan sex te hebben?
Het gaat er mij niet eens om dat ik daar dan misschien wel zwanger van zou raken, maar na 3 maanden heb ik toch
echt wel weer eens de behoefte om sex te hebben met mijn man.....of is dit nu heel erg als ik zo denk?

Ik heb geen test gedaan, dat kan ik niet opbrengen om die te kopen en dan te doen.....ik wacht het rustig af!

Verder gaat het aardig de goede kant op gelukkig. Ik heb wel erg moeite met bepaalde mensen die nu zwanger zijn, maarja dat zal er wel bij horen. We zijn dit weekend er lekker even tussenuit geweest, heerlijk!

liefs