Ik wil zo graag, maar kan het al?

[Ferul]

Lieve allemaal,

Ik dacht dat het niet zou gebeuren, maar ik merk dat mijn verlangen aangewakkerd wordt door alle vrouwen (zus, nicht, vriendin, kennissen) die plotseling zwanger zijn. Toen ik in 2007 zwanger was (heb toen een miskraam gehad), was ik echt de eerste en daarna was er ook niemand. Nu loopt iedereen ineens zwanger rond lijkt het wel. Wanneer weet je of het tijd is voor een concreet plan? Wat willen jullie 'afmaken' of geregeld hebben voordat je begint?

GROETZ

[jorike]

Hi Ferul,

ik begrijp dat het gaat kriebelen als mensen om je heen zwanger worden en kindjes krijgen. Ik denk dat het belangrijk is dat je met je partner gaat praten over zijn ideeën hierover en dan samen tot een plan van aanpak komen. Ga met elkaar na of je er klaar voor bent en bespreek welke dingen je ervoor moet gaan laten en of je dat ervoor over hebt. Mocht je dan tot de conclusie komen dat jullie het allebei willen en er klaar voor zijn, dan verder kijken hoe je het wil gaan realiseren wat werk betreft.
Persoonlijk zou ik mijn kinderwens niet laten afhangen van het wel of niet zwanger raken van mensen in mijn omgeving. Het gaat erom of jij en je partner er klaar voor zijn.
Veel succes ermee!

[Ferul]

Hoi,

Dank voor het antwoord.
Ik wil ook niet mijn keuze ervan af laten hangen, maar het is meer dat het nu een soort 'in my face' is wat ik voorheen gewoon lekker in mezelf liet sudderen. De de wens groter is geworden komt denk ik voornamelijk omdat ik nu een fijne partner heb. We hebben het er ook al wel over gehad en ik was wel van plan om het er binnenkort concreet over te hebben. Bedankt dat je me daarvoor wilt behoeden; het is belangrijk om de juiste motieven te hebben.

8-)

[Ferul]

PS
Ik vond het eigenlijk vanzelfsprekend dat je er persoonlijk en als koppel klaar voor bent. Ik bedoelde meer praktische dingen. Ik had bijvoorbeeld in mijn hoofd (vroeger) ik wil eerst een koophuis met een x aantal slaapkamers, geen schulden, een rijbewijs, eigen auto, spaargeld, dat soort dingen. Nu ik volwassen ben (althans zo beschouw ik mezelf wel inmiddels) is dat allemaal anders. We hebben we een koophuis, maar slechts 1 slaapkamer. Ik heb een studieschuld (geen monsterbedrag maar toch). Toch vind ik dat we er financieel goed voor staan en wat betreft het huis hebben we zoiets; we verzinnen er wel wat op (ik ben best handig en mijn broertje is timmerman). Ik neem aan dat het normaal is dat je over dat soort dingen nadenkt, toch? Hebben jullie dat ook?

[epat]

Naast inderdaad het duidelijke zijn jullie beide klaar voor deze verandering in jullie levens en willen jullie het beide, zou ik vooral vast vooruit denken aan het financiele plaatje (hoe ga je het straks doen qua werken + opvang en redden jullie het dan nog met alle lasten + een kleine erbij die ook aardig wat gaat kosten). Qua huis zou ik toch vast nadenken over hoe jullie dat gaan doen als de kleine er eenmaal is.
Rijbewijs, auto etc. dat vind ik niet zo interessant. Fiets, openbaar vervoer en benenwagen kom je er ook wel mee.
Ik geloof dat ik me door weinig tegen zou laten houden uiteindelijk, behalve het financiele plaatje. Als ik echt in de schulden zou zitten, dan zou ik proberen daar eerst wat aan te doen.
Wij hebben toevallig een nieuw huis gekocht en al onze uitgaven echt op een rijtje gezet, ook als ik minder ga werken wanneer er een kleine zou komen. Gewoon om te kijken hoe we het dan zouden redden. Het is even een klusje, maar kan zeker geen kwaad.

[Ferul]

Ja inderdaad, duidelijk overzicht is belangrijk.

[Ferul]

We hebben er gisteravond over gepraat en we zijn tot de conclusie gekomen dat we het over ongeveer een jaar (zo na de zomervakantie zeg maar), gaan proberen. We willen eerst het huis helemaal af maken en zorgen dat ik vast werk heb. Bovendien willen we een plan gaan maken (financieel ed), zodat we ook in tegenslagen sterk staan.

Ik heb er zooooo'n zin in

Ik vond het ook heerlijk om erover te praten. We hebben nog nooit zo concreet gezegd 'dan gaan we het doen'. Het voelt alsof we een surpriseparty voor onszelf organiseren. Haha

[epat]

Klinkt goed Ferul. Heb je iets om naar uit te gaan kijken. Spannend. Blijf je hier af en toe buurten of kom je tegen die tijd misschien hier weer eens terug?

[Ferul]

Ik denk dat ik wel kom kijken en meelezen hoor. Als niemand daar bezwaar tegen heeft

Ik wil me natuurlijk ook goed voorbereiden en informeren.

Haha

[Saar80]

Denk idd dat het het belangrijkste is dat je er samen aan toe bent en het samen graag wilt.

Ik ben in mijn omgeving ook één van de eerste maar waar ik vooral mee zat was steeds "is nu het juiste moment". Daarmee bedoel ik dan dat we keken naar waar we woonde (groot genoeg?) naar onze banen (verdienen we genoeg?), de tijd (nu? of toch nog even wachten?) en meer van dat soort dingen.

Inmiddels ben ik er achter dat er nooit hét perfecte moment voor is... Er is altijd wel iets wat je tegenhoudt of wat misschien beter kan.... Wanneer je eenmaal zwanger bent ga je toch anders (praktischer?) denken en lossen veel dingen zich vanzelf op. Het allerbelangrijkste is dat je er samen voor kiest en als dat goed is, jullie relatie is goed dan moet je er gewoon voor gaat! Al die andere dingen zijn dan maar relatief....een vast contract, groot huis...maakt allemaal niks uit als je je kindje maar liefde kan geven!

[Ferul]

Wat een ontzettend lief berichtje en zo waar ook.

Mijn vorige zwangerschap (met mijn ex) liep uiteindelijk uit op een miskraam, maar ik heb dat toen ook gemerkt wat je zegt. Ik beschouw het als een luxe dat we hier over na kunnen denken en samen die beslissing kunnen nemen.