23-11-2009 11:15
Hallo allemaal,
Ik ben een bijna ex-studente van 24 jaar. Ik heb eind 2007 een miskraam gehad De relatie die ik toen had (die niet zo goed was) heb ik inmiddels ruim een jaar geleden beëindigd. Toen ik zwanger was waren mijn ouders het daar niet mee eens en was het contact slecht. Ik ben na de breuk weer bij mijn ouders gaan wonen (woonde sinds mijn 19de op mezelf), dus terug in mijn oude woonplaats, in mijn oude kamer, mijn broertje was net het huis uit. Dit heeft de band tussen mij en mijn ouders erg verbeterd. Na twee maanden kreeg ik een kamer aangeboden in de buurt en ben ik daar gaan wonen, bij oude vrienden. Eén van die oude vrienden (die daar niet woonde maar wel veel kwam) was wel ineens een stuk aantrekkelijker dan ik me kon herinneren
Die ik heb ik aan de haak geslagen en dat was het beste dat ik ooit gedaan heb denk ik, want we zijn heel gelukkig samen en wonen inmiddels 2 maanden samen (we zagen elkaar al vanaf dag 1 elke dag). Hij had net een appartement gekocht.
Ha, ik dacht echt dat ik nooit meer ging samenwonen, maar bij hem voelt het zo goed. Ik heb verschillende lange relaties gehad (1,5 jaar en 2x 3 jaar), maar het heeft nog nooit zo goed gevoeld, alsof hij me compleet maakt. Dat klinkt vast heel zoetsappig, maar dat is het niet; het is echt.
Eigenlijk is de kinderwens er al heel lang, maar die was altijd meer van mezelf. Nu voelt het echt als iets van ons samen. We willen nog niet direct kinderen, maar we willen wel vast een beetje 'oriënteren'. Ik ben net aangenomen (mijn eerste baan) en vanuit die nieuwe situatie willen we gaan kijken wat we gaan doen.
Ik hoop hier lekker mijn verhaal kwijt te kunnen wanneer dat nergens anders kan en natuurlijk te leren van anderen.
Ik ben een bijna ex-studente van 24 jaar. Ik heb eind 2007 een miskraam gehad De relatie die ik toen had (die niet zo goed was) heb ik inmiddels ruim een jaar geleden beëindigd. Toen ik zwanger was waren mijn ouders het daar niet mee eens en was het contact slecht. Ik ben na de breuk weer bij mijn ouders gaan wonen (woonde sinds mijn 19de op mezelf), dus terug in mijn oude woonplaats, in mijn oude kamer, mijn broertje was net het huis uit. Dit heeft de band tussen mij en mijn ouders erg verbeterd. Na twee maanden kreeg ik een kamer aangeboden in de buurt en ben ik daar gaan wonen, bij oude vrienden. Eén van die oude vrienden (die daar niet woonde maar wel veel kwam) was wel ineens een stuk aantrekkelijker dan ik me kon herinneren
Die ik heb ik aan de haak geslagen en dat was het beste dat ik ooit gedaan heb denk ik, want we zijn heel gelukkig samen en wonen inmiddels 2 maanden samen (we zagen elkaar al vanaf dag 1 elke dag). Hij had net een appartement gekocht.Ha, ik dacht echt dat ik nooit meer ging samenwonen, maar bij hem voelt het zo goed. Ik heb verschillende lange relaties gehad (1,5 jaar en 2x 3 jaar), maar het heeft nog nooit zo goed gevoeld, alsof hij me compleet maakt. Dat klinkt vast heel zoetsappig, maar dat is het niet; het is echt.
Eigenlijk is de kinderwens er al heel lang, maar die was altijd meer van mezelf. Nu voelt het echt als iets van ons samen. We willen nog niet direct kinderen, maar we willen wel vast een beetje 'oriënteren'. Ik ben net aangenomen (mijn eerste baan) en vanuit die nieuwe situatie willen we gaan kijken wat we gaan doen.
Ik hoop hier lekker mijn verhaal kwijt te kunnen wanneer dat nergens anders kan en natuurlijk te leren van anderen.
!
